Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
19-02-2011
verjaardag
Gisteren was de verjaardag van Goedele. We zijn natuurlijk even langs geweest met een bloemetje. Weer een gezellige babbel. Joost is ook in het land, maar spijtig genoeg niet voor lang. Hij is zijn papieren aan het regelen om naar Afrika te trekken voor een tijd. Gisteren was hij op de ambassade en hij moet deze namiddag terug, maar ik hoop hem vandaag toch nog even te zien. Ik ga hem nu nog niet bellen, want hij zal zijn rust nodig hebben. Het zal waarschijnlijk gisterenavond bij Goedele weer een late babbel geworden zijn. Ik zie hem weinig, omdat je zo maar niet eens even op en neer naar Portugal gaat, maar een verblijf in Afrika is toch nog wat anders.
Ik kreeg volgende test via mail. Doe hem ook eens. Misschien stuur ik die beter niet door, want voor sommige mensen zou het kunnen tegen vallen. Ik heb allerlei andere scenario's getest, maar veel verschil maakt het niet uit. Dit zou je natuurlijk op verkeerde gedachten kunnen brengen. Toch zijn er enkele jaren verschil. Je zou kunnen denken, ach, wat maken die paar jaar verschil uit, als ik toch al 90 ga worden? Klik maar eens op de link.
Jullie weten dat ik een CPAP toestel gebruik om mijn slaap te verbeteren. Ik had een dertigtal apneus per uur en dat vreet aan je lichaam en aan je gezondheid. Een aantal jaren geleden ging ik daarvoor naar het slaaplabo in Bonheiden omdat ik in het UZ in Leuven een veel langere wachttijd had om opgenomen te worden. Enkele dagen geleden liet ik mijn dossier overmaken naar Leuven omdat ik daar maar een paar kilometer van af woon en de verplaatsing naar Bonheiden is dan toch altijd een (bijna) halve dag. Wat een rompslomp al weer om dat administratief in orde te brengen. Ik hoop dat nu alles in orde is. Vandaag nog naar Imelda in Bonheiden moeten gaan om het oude toestel binnen te brengen. Dan waren er natuurlijk nog de nodige problemen, maar gelukkig was daar een behulpzame secretaresse die met enkele telefoontjes (hopelijk) alles in orde heeft gebracht.
Ik ben weeral veel te laat met mijn berichtje. Ik probeerde gisteren in de vroege avond, maar er moet iets mis geweest zijn met de server van seniorennet, want ik geraakte gewoon niet binnen. Ik wou eigenlijk maar iets banaals vertellen over mijn tuintje. De bloemkolen steken in de grond, dus ben ik vanaf nu verplicht om regelmatig gaan te gieten. Ik zie ook dat de peterselie zijn kopje boven steekt en dus denk ik dat vanaf nu het seizoen voor mij al begonnen is. Als het buiten nog te nat en te koud is kan ik al in mijn serre beginnen. De twee Jannen (lange Jan en gewoon Jan voor ons) waren gisteren ook daar. Dus al even bijgepraat. We zijn vertrokken dus.
We zijn vandaag naar schoonzus en schoonbroer geweest. We horen ze niet dikwijls, maar je bent er altijd van harte welkom. Altijd een warm onthaal. Als we daar zijn ga ik altijd eens kijken tegenover de deur of er geen plantgoed te vinden is. Ik koop er elk jaar mijn tomatenplanten. Er waren bloemkooltjes. Dus morgen in de serre mijn eerste groen in de grond steken en dan zijn we vertrokken zeker voor de rest van het seizoen. Hubert en Iréne denken er aan om hun huis te verkopen en terug naar het Leuvense te komen. 25 jaar is niet niks. Een tuintje achterlaten voor een eventueel appartement? Toch nog even over nadenken
we zijn gisteren een wandeling gaan maken rond de vijvers van de abdij van Park. Het was schitterend weer en het was echt aangenaam buiten. We zijn even langs mijn tuintje gepasseerd en dan begint het te kriebelen, zeker als je ziet hoe smerig er alles bij ligt. Ik heb gezien dat er één buur zich al niet heeft kunnen inhouden en die heeft al een ferm stuk omgegraven. Het is notabene de oudste van de hoop daar. 81 jaar en nog zo vitaal. Ik kan hem absoluut niet volgen. Hij zet zich krom als hij daar komt en stopt absoluut niet met werken. Ik moet mij om de paar minuten eens recht zetten, even adem halen en dan weer beginnen. De eerste dagen met droog weer, stap ik er ook op af.
Ik hoor hier net op de radio Willem Vermandere. Schitterend gewoon. Destijds zijn we naar een aantal voorstellingen gaan zien van hem. Altijd een zeer warme en aangename belevenis. Het is iemand die zo naturel op het podium staat en die je kan mee nemen in zijn fantasie en in zijn teksten. Zijn muziek warmt je op. Zo veelzijdig. Alleen maar van genoten. Natuurlijk kom ik uit een andere generatie en kunnen mijn kinderen of kleinkinderen daar "misschien" niet van genieten, maar ik vond het destijds echt schitterend en nog altijd.
België, papieren en bureaucratie. Zal het nooit ophouden hier. Niks krijg je hier in orde zonder 88 formulieren in te vullen en dan ook nog van je oren maken voordat je iets gedaan krijgt. Enfin, vandaag was het weer zo ver. Ik ga jullie de uitleg besparen, maar toen ik terug naar huis kwam, stapte er iemand samen met mij in de lift die er iets genuanceerder over dacht. Hij vond het eigenlijk hier zo slecht nog niet en hij had gelijk. We klagen en zagen over het weer, de politiek en nog zo veel meer, maar in ons landje is het nog zo slecht niet als je de miserie ergens anders ziet.
Geen speciaal nieuws vandaag. Deze morgen even naar tante geweest om haar rekeninguittreksels te brengen en een paar facturen op te halen. Een paar betalingen gedaan en een vlammend kwade brief geschreven. Deze namiddag een 6 tal liter soep gemaakt. Ik moest plaats maken in de diepvries, maar eigenlijk is er nadien evenveel ruimte ingenomen. Nu even mails bekijken en dan tv zeker.
Gisteren was de verjaardag van Nian. 9 jaar al. Mens het gaat allemaal veel te snel. De kleinkinderen groeien gelijk kool en wij worden er natuurlijk ook niet jonger op. Niet dat ik me al oud voel, verre van, maar het is gewoon een realiteit. Och ja, wat we gehad hebben kunnen ze ons niet meer afpakken, zegt men in de volksmond. Morgen weer een dag, waar ik het beste zal van maken. Nian is een vrolijk en slim manneke. Natuurlijk heeft iedere grootouder zo'n kleinkinderen. Vooroordelen. Ook dat vind ik absoluut niet erg. Het is toch normaal dat je jouw nakroost ophemelt en dat zij net toch dat iets meer kunnen en iets beter zijn. En toch zijn de mijne de beste!!!
weeral een aantal dagen niks geschreven. Lui? Geen inspiratie? Niks te vertellen? Nee, dat is het niet. Gewoon over vermoeid. Bijna geen slaap gehad gedurende de laatste dagen. Vannacht zeer goed geslapen voor de eerste keer sinds dagen. Ongeveer acht uur met één tussenpauze. Om 3 uur vannacht eens opgestaan en na een goed half uur weer in bed. Een waar succes voor mij. Lange tijd niet mee gemaakt. Het te kort aan slaap vreet aan je lichaam en aan je gezondheid. Al een geluk dat ik een sterk gestel heb.
Vorige week met tante een elektrisch verstelbare zetel gaan kopen en een tafel die ze kan open klappen. Ze vond de vroegere tafel niet geschikt voor op haar service flat. Een zetel met een elektrische bediening is natuurlijk moeilijk voor iemand van 81 en dus was een bijkomende uitleg een beetje nodig. Dus deze namiddag even langs geweest om alles uit te tekenen met pijltjes en woorden zoals : voeten omhoog en omlaag en de rest , zoals rugsteun enzovoort..... Ze is zeer goed bezig. Ze ziet er zeer content uit.
Als je nu ziet wat een rotboel er op de straat, op de stoep en overal in alle bermen gewoon weggegooid is. Ongelooflijk. Bekijk eens de op en afritten van de autostrades. Schandalig. Wij steken zelfs een papiertje van een karamel in onze zak en gooien dat thuis keurig in de vuilnisbak. Onlangs was er een jonge vent die een honderdtal meter voor mij liep en hij was frites aan het eten. De lege zak ging gewoon op de grond. Dan denk ik dat wij onze kinderen beter hebben groot gebracht. Lege blikjes van allerlei drank kan je overal vinden. Ik kan me daar aan ergeren. Toch kan ik niet anders doen dan sommigen daar attent op maken. Het moest me even van het hart.
Een late reactie op ons bezoek van gisteren bij mijn oudste nicht. Ze had zich waarschijnlijk een klein beetje overschat in het aantal bezoekers en dus ook in hetgeen ze aan eten moest voorzien. Mens toch, wat een massa. Enfin, het was allemaal vers en ze kan het nog invriezen. Eerst een pak hapjes en daarna vis en vlees fondue. Dan daarna nog een kaasschotel en nog gebak bij de koffie nadien. Ik denk en ik schat dat ze voor de fondue meer dan een halve kilo per man had. Er is dus ongeveer de helft over gebleven. Onlangs had ze konijn gemaakt en buiten laten afkoelen voor ze het dan in de koelkast zou zetten. Spijtig genoeg was er een kat (of meerdere) gepasseerd en de helft van haar schotel was al verdwenen voor ze er aan dacht dat ze die had buiten gezet. Een kort verhaal over een aangename en gezellige late namiddag en late avond.
Hoe schrijf je apneu nu precies? Enfin, ik had, tijdens mijn onderzoek in de slaapkliniek een aantal jaren geleden, meer dan 30 ademstops per uur. Ik was dus 's morgens een wrak na een blijkbaar "normale" nacht. Ik heb dus al zeer geruime tijd zo een toestel om voldoende lucht binnen te krijgen tijdens mijn slaap. Ik ben naar de slaapkliniek in Bonheiden geweest, omdat ik daar toen vrij snel kon geholpen worden en in Leuven moest ik maaaanden wachten. Nu wil ik mijn dossier laten overbrengen van Bonheiden naar het UZ in Leuven, maar wat een papieren rompslomp weeral. Ik ga er niet veel woorden aan vuil maken, maar dergelijke dingen ben ik dus echt beu. Alles wat je hier in ons landje wil regelen moet je altijd via zo veel omwegen doen. Nog een papiertje van hier en een telefoontje van daar en dat blijft maar aanslepen en duren. Administratie zonder gevoel!!!
Nicole stuurt me regelmatig dingen door via mail. Nu waren er een aantal speciale foto's bij. Enkele zeer toffe tussen. Ik zou ze eigenlijk allemaal moeten publiceren. Eentje alvast.
Wat ik niet wist, was dat nonkel destijds ook dia's gemaakt had. Blijkbaar was niemand van de familie op de hoogte, want het was een grote verrassing voor iedereen toen ik een aantal van die foto's doorstuurde. Het zijn allemaal dingen van meer dan 40 jaar oud. Tof om eens terug te zien. Weeral nostalgie zal mijn dochter zeggen, maar het is niet de nostalgie, maar de eerder prettige herinneringen die het me doen. Terug denken aan die momenten en er echt van genieten.
Trui was straks hier met de kleinkinderen. Ze hadden nog altijd hun nieuwjaarsbrief en die zijn ze straks komen voorlezen. Evora had alles zelf geschreven en geïllustreerd en natuurlijk is dit voor Lester nog net iets te hoog gegrepen. Toch al zelf zijn naam onder de brief geschreven. Volgend jaar doet hij dit ook allemaal zelf. Ontroerend als je dit allemaal mee maakt. Toffe kleinkinderen. Nian was er ook bij en het is een blij en slim kereltje. Ik had een aantal goocheltrucs voorzien, maar ze staan er zo kort met hun neus op dat er een aantal daarvan onmiddellijk ontmaskerd worden. Enfin, ze hebben daar ook plezier aan natuurlijk.
Lego. Niet te verslijten. Ik herinner me de eerste blokjes die we kochten voor de oudste zoon. Uuuuren mee met hem allerlei dingen gebouwd. Later ging dat dan naar de meer technische dingen met motortjes en kettingen. Ook de Lego trein hadden we. Veel van die dingen zijn dan later naar de kleinkinderen gegaan en die hebben er ook veel plezier aan gehad. Nu nog koop ik Lego voor Nian en zelfs al voor Lester. Ik kwam toevallig op dit onderwerp door nog een oude dia terug te zien van Joost die zeer geconcentreerd bezig was om een of ander in mekaar te steken.
Joost, journalist, reisde gedurende twee maanden door het stuk Afrika waar de Rally Dakar vroeger voorbij kwam, een regio die nu wees is van een evenement dat het bewoog en in kaart bracht. Dit avontuur is nu in boekvorm gegoten. Het zijn 232 paginas tekst en fotos (in totaal 488) en kan bekeken en besteld worden via de volgende link: http://www.blurb.com/my/book/detail/1920395
België, papieren en bureaucratie. Zal het nooit ophouden hier. Niks krijg je hier in orde zonder 88 formulieren in te vullen en dan ook nog van je oren maken voordat je iets gedaan krijgt. Enfin, vandaag was het weer zo ver.
weeral een aantal dagen niks geschreven. Lui? Geen inspiratie? Niks te vertellen? Nee, dat is het niet. Gewoon over vermoeid. Bijna geen slaap gehad gedurende de laatste dagen. Vannacht zeer goed geslapen voor de eerste keer sinds dagen. Ongeveer acht uur met één tussenpauze. Om 3 uur vannacht eens opgestaan en na een goed half uur weer in bed. Een waar succes voor mij. Lange tijd niet mee gemaakt. Het te kort aan slaap vreet aan je lichaam en aan je gezondheid. Al een geluk dat ik een sterk gestel heb.
