Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
25-03-2011
fiets en orangettes
Roeland en Mieke waren straks hier. Om de paar jaar maakt men hier de fietsenkelders leeg. In een appartementsgebouw worden dergelijke dingen na een verhuis gewoon achter gelaten alhoewel er nog degelijke exemplaren bij zijn. Het was weer zo ver en er stonden een 15 tal fietsen. Ik had Roeland hiervan op de hoogte gebracht en hij is deze morgen langs geweest om een rijwiel voor hem en Mieke op te halen. Mieke wist nog van een vroeger gesprek met Amandine, dat ze zeer graag orangettekes eet. Ze waren dus onderweg gestopt om een doosje van deze dingen mee te brengen. Een attentie die haar zeer zeker deugd gedaan heeft.
Bezoek vandaag van de jongste dochter, samen met twee van de kleinkinderen, Lester en Evora. Onverwacht, maar zeer aangenaam. Echte schatten. Tof om ze bezig te zien. Ik heb echt genoten.
Ik ben een echte dommerik. Gisteren twee reizen geboekt. Te snel geweest bij het beslissen natuurlijk, zoals zo dikwijls. Van hetgeen ik voorzien had, zijn er in die twee maal twee weken drie afspraken die ik absoluut niet kan afzeggen. Dus vandaag terug geprobeerd om alles te verplaatsen naar een latere datum. De verantwoordelijke moest eerst zijn baas daar over spreken. Anders moet ik weeral een pak geld verliezen. Ach ja, een stommerik blijft een stommerik. De periode van oktober zal sowieso weeral naar Malaga gaan. Volgend jaar zeker wat anders.
Ik kwam daarnet terug uit onze garage en er passeerde een gesluierde dame met naast haar een kindje van, ik schat, ongeveer een jaar en half oud. Misschien straal ik iets uit of, en ik zal het maar de waarheid van de twijfel geven, maar dat kleintje begon spontaan naar mij te wuiven en riep iets in de aard van daaag. Och, of ze nu van noord of zuid komen, van Afrika of van Azië, die kleine mannen maken toch altijd een aparte indruk. Ik was weeral eens gecharmeerd. Volgens het woordenboek komt twijfel of het eerste stuk daar van (twij) etymologisch van twee, wat duidelijk wijst op tweevoud of dus niet zeker zijn.
Ik ben woest, maar tegelijkertijd moet ik toegeven dat het onze eigen goedgelovigheid is die ons zo ver gebracht heeft. Vele jaren geleden kochten we een timeshare, zonder dat we wisten dat het dat was, want dat werd natuurlijk heel anders voorgesteld. Je raakt in een vicieuze cirkel en investeert onder bepaalde voorwaarden en mooie woorden altijd meer. Schandalig hoe landgenoten je echt bij de neus nemen. Ze winnen je vertrouwen, omdat het ook Vlamingen zijn en ze het zo goed kunnen uitleggen. Vorig jaar nog zijn we voor de derde keer opgelicht. Dom, dom, maar het heeft ons ondertussen al een pak geld gekost. Je blijft dan naar die mensen bellen, maar, ofwel bestaat dat telefoonnummer niet meer, ofwel werkt die man of vrouw daar niet meer. Ik ben, denk ik, te eerlijk voor deze wereld, maar er zijn er anderen. Ik schreef al naar ECC en dergelijke, maar de verkopers zijn zo slim dat ze op tijd een uitweg zoeken en ze blijven dus absoluut niet traceerbaar. Ondertussen zijn we een zeer groot gedeelte van ons spaarpotje kwijt, maar wat trekken die mensen zich daar van aan? Ik ben dan woest en zou graag hun inboedel gaan in brand steken of hun auto vernielen, maar dat zijn dan ijdele gedachten. Toch speel ik met die gedachte.
Ik ben altijd een eigenwijs (?) man geweest en luister dus zelden of nooit naar de raad van de dokter. Voor de problemen met mijn knie had hij een ontstekingsremmer voorgeschreven. Natuurlijk zwaar voor de maag en dus niet ingenomen tot nu toe. Vermits ik blijf sukkelen toch maar naar de apotheker geweest. Ik blijf manken en ik kan dus niks meer. Wat zo een stomme val allemaal niet kan doen.
In de derde garage beneden staat er iemand met een BMW. Het merk doet er nu niet toe. Ik was met een overbuur aan het praten toen de bewuste auto binnen gereden kwam. Toen hoorden we een vrij harde slag en kort nadien nog een en daarop nog eentje. De bestuurder(ster) is dus drie keer tegen hetzelfde voorwerp aangereden bij het parkeren van de wagen. We zijn nadien, puur uit curieuziteit eens gaan kijken en er zitten op die auto al een aantal bedenkelijke blutsen. haha, is dit nu werkelijk alles wat ik te vertellen heb?
het was dringend nodig dat ik een kopie maakte van mijn harde schijf. Het bleef maar duren. Nochtans verwittigd het systeem om de zo veel tijd dat dit moet gebeuren. Ik zou moeten geleerd zijn, want ik ben bij de panne van mijn computer zo een pak foto's verloren. Gelukkig had ik van een groot gedeelte al een onbewerkte versie op dvd gezet en heb ik een groot gedeelte kunnen recupereren. Ik ben nu bezig aan een nieuwe stamboom en het is altijd plezant om daar een foto bij te kunnen plaatsen natuurlijk. Tof om dat allemaal eens terug te zien. Hier eentje van mijn vader in de cadettenschool. Het was geen militair in hart en nieren en het heeft dus niet zo lang geduurd.
ik heb dringend iemand met een ploeg nodig. Met de problemen met mijn knie kan ik absoluut niet gaan graven in mijn tuin. Ik blijf manken en heb nog pijn. Nochtans is het dringend nodig. Zuster lief stelde voor om dat in mijn plaats te doen, maar dat wil ik niet. Misschien kan een van haar kinderen dat met een machine komen doen. Ik bel straks wel. Verdomme toch, ik doe dit zo graag, maar het gaat absoluut niet. Mijn knie is voorlopig naar de knoppen. Leona gaf me arnica mee om er op te smeren en natuurlijk zou ik ook koude kompressen moeten aanbrengen. Ik begin er aan binnen enkele minuten.
ik ben dus hopeloos achteruit met mijn tuin. Alle tuinburen hebben al ajuin en aardappelen in de grond gestoken en ik ben nog niet bezig. Ondanks mijn pijnlijke knie moet ik er morgen zeker aan beginnen of ik ben hopeloos te laat. Morgen ga ik en ik zie wel wat het met mijn knie zal doen. Morgen begin ik zeker!!!
Mijn dag vandaag was niks speciaals. Zoals altijd na het opstaan doorlopers ingevuld en nadien wat aan de computer gezeten. Elke zaterdag ( en dat is een gewoonte geworden) ga ik rond 11 uur naar de garage. Waarom? Heel simpel. Ik ben een sociaal mens en ik weet dat er stipt op dat uur elke zaterdag twee van de mede bewoners terug komen van boodschappen en daar ga ik altijd een babbel mee doen. Ach ja, zo hou ik contact. Ik zeg altijd iets tegen de mensen die ik hier tegen kom en zo leer je tenminste je naaste buren kennen. We wonen op éenzelfde verdieping maar met drie gezinnen en je weet niks van mekaar. Ik vind dat erg. Samen met een van de bovenburen ga ik een dag organiseren waar iedere bewoner van het appartementsgebouw zal op uitgenodigd worden. Kwestie van mekaar toch te leren kennen. Ikzelf spreek iedereen aan en zelfs al ken ik hun naam niet, toch weet ik wie en wat en wanneer. Niemand kent zijn buren nog tegenwoordig. Ik wil daar nu niet permanent de vloer plat lopen, maar het is zo veel aangenamer als je weet wie er naast jou woont. Iedereen zijn gedacht daar over natuurlijk.
Dan toch naar de dokter geweest voor de problemen met mijn knie. Een ontsteking zit er zeker op volgens hem, maar er is ook iets mis met de knieschijf. (denkt hij) Dus morgen voor rx en scan van dat gewricht. Ik kan niet zeggen dat het niet beter is dan 13 dagen geleden, maar ik loop nog zeer moeilijk en trappen nemen kan ik amper of niet. Morgenavond of ten laatste vrijdag weet ik dus meer. Tuinwerk zit er voorlopig niet in, want ik mag mijn knie niet belasten. We zien wel weer.
Ik heb een uitnodiging gekregen voor de autocontrole. Het kan nu ook op afspraak en dus heb ik dat maar eens geprobeerd. Ik zie op de lijst dat er veel mensen van hetzelfde gedacht zijn en dat ook doen. Veel reeds bezet, maar het gaat nog. Ik verschoot in feite bij het invullen van de eerste ingebruikname. Onze auto is al 9 jaar oud ondertussen. Even verschieten, want daar was ik me absoluut niet van bewust. Enfin, we zullen hem niet verslijten, want we maken bijna geen kilometers meer. Duur, maar het is en blijft je vrijheid.
Ik ben een echte ezel. Ik sukkel nog altijd met mijn knie en ondanks het aandringen van mijn echtgenote, ben ik toch niet naar de dokter geweest. Ik kan niet zeggen dat het nog niet beter is dan een week geleden, maar ik stap nog altijd als een manke. Morgen misschien?
Ik woon in een appartementsgebouw, waar iedereen achter de garages een klein keldertje heeft om een en ander in op te bergen. Om de zo veel jaar zijn er mensen die zich op een of andere manier toegang verschaffen tot die ruimtes om al wat waardevol is, mee te nemen. Vannacht of gisteren avond heeft er weer iemand geprobeerd om de toegangsdeuren tot de fietsenkelders te forceren om achter de garages te komen. Het is gelukkig gewapend glas en dat krijg je zo maar niet stuk. Toch kan je duidelijk zien dat er met een zwaar voorwerp tegen gebeukt is. Mijn echtgenote kocht destijds alles altijd met volle verpakkingen in grote kartonnen dozen. Toen was er ook ingebroken, maar de inbrekers waren zo beleefd geweest om van elk artikel één exemplaar achter te laten. Van de twaalf dozen melk bv lieten ze er eentje staan en zo was dat ook met al de rest van de ingekochte producten. Vorig jaar nog werd er ook in de verschillende opbergruimtes allerlei mee genomen. In onze kelder werd alles doorzocht, dat kon je duidelijk zien. Bij de buur werd alleen de sterke drank meegenomen en de rest bleef onaangeroerd.
Ik woon in een appartementsgebouw, waar iedereen achter de garages een klein keldertje heeft om een en ander in op te bergen. Om de zo veel jaar zijn er mensen die zich op een of andere manier toegang verschaffen tot die ruimtes om al wat waardevol is, mee te nemen. Vannacht of gisteren avond heeft er weer iemand geprobeerd om de toegangsdeuren tot de fietsenkelders te forceren om achter de garages te komen. Het is gelukkig gewapend glas en dat krijg je zo maar niet stuk. Toch kan je duidelijk zien dat er met een zwaar voorwerp tegen gebeukt is. Mijn echtgenote kocht destijds alles altijd met volle verpakkingen in grote kartonnen dozen. Toen was er ook ingebroken, maar de inbrekers waren zo beleefd geweest om van elk artikel één exemplaar achter te laten. Van de twaalf dozen melk bv lieten ze er eentje staan en zo was dat ook met al de rest van de ingekochte producten. Vorig jaar nog werd er ook in de verschillende opbergruimtes allerlei mee genomen. In onze kelder werd alles doorzocht, dat kon je duidelijk zien. Bij de buur werd alleen de sterke drank meegenomen en de rest bleef onaangeroerd.
Ik ben bezig met een nieuwe stamboom. Mens wat een mogelijkheden. Buiten de normale dingen zoals geboortedatum en plaats, kunnen er ook foto's bij, diploma's, interesses, zelfs religie en dergelijke. Ook plaats en datum van doopsel en nog zo veel meer. Ik ben al goed opgeschoten.
Jullie weten al lang dat ik een slechte slaper ben. Gisteren echter gebeurde er een wonder. Ik heb meer dan 20 uur geslapen, met kleine plaspauzes tussenin weliswaar, maar zo een lange periode moet dateren van kort na mijn geboorte. Wat de reden en de oorzaak ook mogen zijn blijft me gelijk en ik zou het nog eens willen overdoen. Deze morgen was ik nog steeds moe, maar toen spartelde mijn RLS weer tegen. Een hele ervaring.
ik schreef gisteren over de buil op mijn hoofd. (nog altijd blauw en nog geen verkleuring) Tijdens die stomme val moet ik ook met mijn knie ergens tegenaan gestoten hebben. Amaai, ik kan mijn been nog amper opheffen. Echt pijnlijk. Ik kom nog met moeite uit de zetel. Ik hoop dat het een gewone kneuzing is. We zullen in de volgende dagen wel zien.
Is het lomp, is het de leeftijd, is het gebrek aan lenigheid, ik weet het niet. Gisteren bij het uittrekken van mijn broek, ergens met mijn voet blijven vasthangen zeker en ik heb een smak gemaakt. Niet te beschrijven. Tegen de kleerkast gebeukt. Nu zit ik met een dikke buil op mijn hoofd. Nu is die nog blauw, maar de kleuren zullen in de loop van de dagen wel veranderen zeker, van groen naar geel. Ook boven mijn oog is alles al mooi gekleurd. Het is precies zo dat er iemand mij een zware opdoffer op mijn gezicht heeft gegeven. Me enkele dagen niet vertonen, want het is absoluut niet mooi om te zien.
Ik ben woest, maar tegelijkertijd moet ik toegeven dat het onze eigen goedgelovigheid is die ons zo ver gebracht heeft. Vele jaren geleden kochten we een timeshare, zonder dat we wisten dat het dat was, want dat werd natuurlijk heel anders voorgesteld. Je raakt in een vicieuze cirkel en investeert onder bepaalde voorwaarden en mooie woorden altijd meer. Schandalig hoe landgenoten je echt bij de neus nemen. Ze winnen je vertrouwen, omdat het ook Vlamingen zijn en ze het zo goed kunnen uitleggen. Vorig jaar nog zijn we voor de derde keer opgelicht. Dom, dom, maar het heeft ons ondertussen al een pak geld gekost. Je blijft dan naar die mensen bellen, maar, ofwel bestaat dat telefoonnummer niet meer, ofwel werkt die man of vrouw daar niet meer. Ik ben, denk ik, te eerlijk voor deze wereld, maar er zijn er anderen. Ik schreef al naar ECC en dergelijke, maar de verkopers zijn zo slim dat ze op tijd een uitweg zoeken en ze blijven dus absoluut niet traceerbaar. Ondertussen zijn we een zeer groot gedeelte van ons spaarpotje kwijt, maar wat trekken die mensen zich daar van aan? Ik ben dan woest en zou graag hun inboedel gaan in brand steken of hun auto vernielen, maar dat zijn dan ijdele gedachten. Toch speel ik met die gedachte.
Ik ben altijd een eigenwijs (?) man geweest en luister dus zelden of nooit naar de raad van de dokter. Voor de problemen met mijn knie had hij een ontstekingsremmer voorgeschreven. Natuurlijk zwaar voor de maag en dus niet ingenomen tot nu toe. Vermits ik blijf sukkelen toch maar naar de apotheker geweest. Ik blijf manken en ik kan dus niks meer. Wat zo een stomme val allemaal niet kan doen.
ik ben dus hopeloos achteruit met mijn tuin. Alle tuinburen hebben al ajuin en aardappelen in de grond gestoken en ik ben nog niet bezig. Ondanks mijn pijnlijke knie moet ik er morgen zeker aan beginnen of ik ben hopeloos te laat. Morgen ga ik en ik zie wel wat het met mijn knie zal doen. Morgen begin ik zeker!!!
Mijn dag vandaag was niks speciaals. Zoals altijd na het opstaan doorlopers ingevuld en nadien wat aan de computer gezeten. Elke zaterdag ( en dat is een gewoonte geworden) ga ik rond 11 uur naar de garage. Waarom? Heel simpel. Ik ben een sociaal mens en ik weet dat er stipt op dat uur elke zaterdag twee van de mede bewoners terug komen van boodschappen en daar ga ik altijd een babbel mee doen. Ach ja, zo hou ik contact. Ik zeg altijd iets tegen de mensen die ik hier tegen kom en zo leer je tenminste je naaste buren kennen. We wonen op éenzelfde verdieping maar met drie gezinnen en je weet niks van mekaar. Ik vind dat erg. Samen met een van de bovenburen ga ik een dag organiseren waar iedere bewoner van het appartementsgebouw zal op uitgenodigd worden. Kwestie van mekaar toch te leren kennen. Ikzelf spreek iedereen aan en zelfs al ken ik hun naam niet, toch weet ik wie en wat en wanneer. Niemand kent zijn buren nog tegenwoordig. Ik wil daar nu niet permanent de vloer plat lopen, maar het is zo veel aangenamer als je weet wie er naast jou woont. Iedereen zijn gedacht daar over natuurlijk.
