Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
05-04-2011
dit is het laatste
Dit is het laatste bericht over mijn verdomde knie. Nu heb ik er genoeg over geschreven. Gisteren kreeg ik een uitprint van het onderzoek (een rx en een echo) en dan moet ik beginnen met te zeggen dat ik me misschien te veel zorgen maak, maar hetgeen ik hier lees is niet schitterend. Als jullie de moeite willen doen om de technische termen op te zoeken, doe gerust. Verkalking ter hoogte van de proximale insertie van het laterale collaterale ligament. Onregelmatige aflijning van de voorzijde van de patella met verkalkte fibrostose. En zo gaat dat maar door.... Ik zit vol kalk verdorie. Ik ben aan het verstenen. Nochtans voel ik alles nog goed draaien en keren. Ouder worden of te veel zorgen maken?
Het loopt regelmatig fout met de ouderen zorg. Net een reportage gehoord op de radio. Blijkt dat er kalmeringsmiddelen onder vorm van pillen en spuiten toegediend worden, zonder dat de kinderen of de rechtstreeks nabestaanden en zelfs de arts iets weten. Hou ze maar kalm en stil is blijkbaar het motto, dan hebben WIJ geen problemen. Mijn mening is dat er een aantal beroepen zijn waar je echt een roeping moet voor hebben en er niet zo maar moet instappen. Ouderen zorg is er zo een. Ikzelf zou het niet aankunnen. Ik herinner me de tijd dat we voor ons ma moesten zorgen. Toch een probleem, als zoon, ondanks dat het mijn moeder was. Ze wilde absoluut in haar eigen huisje blijven en dus werd er een hele constructie op gezet om er 24 op 24 iemand bij te hebben. Niet zo simpel, maar het ging. Er werd een dagboek bij gehouden en alles werd opgeschreven wat er dagelijks zoal gebeurde. Achteraf toch content dat ik het gedaan heb als ik nu die reportage hoor.
De selder uit de diepvries was op en we kochten dus een half en half groen wit. We hadden die in onze tweede koelkast geplaatst. Vergeten zeker! Toch was die absoluut nog goed voor gebruik na bijna een week. Dus vandaag selder met ballekes. Ken je dit niet? Een absolute aanrader. Vroeger was dat thuis een worstje van gehakt gemaakt, met daar rond selder. Alles met een garendraad rond, om het geheel bij mekaar te houden. Daar een lekker wit sausje bij. Een goeie geklopte puree en het geheel was af. Mens wat hebben wij destijds toch lekker gegeten met de meest simpele ingrediënten en met de dingen vers uit de tuin.
Deze namiddag meer dan 500 ajuinen geplant. Zware klus voor mijn knie, maar het werk is gedaan. Straks ijs en zalf op dat zere gewricht en hopen dat het daar mee morgen beter is. 's zondags ga ik normaal niet naar de tuin, maar als het gaat zal ik morgen toch nog iets gaan zaaien en misschien mijn aardappelen planten. Ik ben er terug in gevlogen. In de buurt zijn er die af en toe hulp krijgen en die heb ik gehad met het omploegen van mijn hofke. Er komt nu op korte tijd zeer veel op me af. Terug aardbeien planten (zeer dringend), worteltjes zaaien, erwten zetten, sla en nog zo veel meer. Ik kijk echt uit naar al dat jonge groen.
Ik hoop, maar ik vrees. Met mijn problemen met de knie, heb ik nog niks in mijn tuin gedaan. Ik heb dus iemand ingeschakeld om mijn grond klaar te leggen, zodanig dat ik zelf niet hoef te spitten dit jaar. Ik ben klaar, maar mijn knie wil niet mee. Toch tof als er mensen zijn die je sterken met de woorden: "och ja, ik heb dit ook gehad, maar dat heeft maanden aangesleept". Daar put je weer moed uit (????) Toch ga ik deze namiddag kijken en helpen. Pijn of geen pijn, ik moet er aan beginnen. Ik zal er aan beginnen. Gisteren belde er al een ongeruste tuinbuur om te vragen wat er scheelde. Tof. Ik blijf het herhalen, het sociale contact is voor mij zeer belangrijk. Natuurlijk heb ik ook behoefte aan die fysieke inspanning. Dat doet me echt deugd. Ik laat nu alles omploegen en begin van voren af aan.
Deze namiddag heel even gekeken naar de zitting van het parlement in Frankrijk. Ik dacht dat het hier erg was met afwezigheden en het ongeïnteresseerd zijn, maar daar is het blijkbaar nog erger. Er waren er zelfs bij die in groep begonnen te zingen. De voorzitter bleef maar op zijn micro kloppen en aanmanen tot stilte, maar het lawaai bleef gewoon aanhouden. Hier fluisteren ze nog, maar daar praten ze gewoon hardop. Toch bleven de verschillende sprekers gewoon doorgaan alsof er niks aan de hand was. Een job zoals een andere.
Nicole stuurde me een een aantal foto's door van "den dries" in Opdorp. Prachtig gewoon. Ga maar eens kijken op internet. Echt de moeite om eens te bezoeken. We gaan er zeker een van de volgende naar toe. Wat kan je allemaal nog ontdekken in ons Vlaanderland? Prachtig gewoon. Ga zeker eens een kijkje nemen op het net.