Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
05-04-2011
dit is het laatste
Dit is het laatste bericht over mijn verdomde knie. Nu heb ik er genoeg over geschreven. Gisteren kreeg ik een uitprint van het onderzoek (een rx en een echo) en dan moet ik beginnen met te zeggen dat ik me misschien te veel zorgen maak, maar hetgeen ik hier lees is niet schitterend. Als jullie de moeite willen doen om de technische termen op te zoeken, doe gerust. Verkalking ter hoogte van de proximale insertie van het laterale collaterale ligament. Onregelmatige aflijning van de voorzijde van de patella met verkalkte fibrostose. En zo gaat dat maar door.... Ik zit vol kalk verdorie. Ik ben aan het verstenen. Nochtans voel ik alles nog goed draaien en keren. Ouder worden of te veel zorgen maken?
Het loopt regelmatig fout met de ouderen zorg. Net een reportage gehoord op de radio. Blijkt dat er kalmeringsmiddelen onder vorm van pillen en spuiten toegediend worden, zonder dat de kinderen of de rechtstreeks nabestaanden en zelfs de arts iets weten. Hou ze maar kalm en stil is blijkbaar het motto, dan hebben WIJ geen problemen. Mijn mening is dat er een aantal beroepen zijn waar je echt een roeping moet voor hebben en er niet zo maar moet instappen. Ouderen zorg is er zo een. Ikzelf zou het niet aankunnen. Ik herinner me de tijd dat we voor ons ma moesten zorgen. Toch een probleem, als zoon, ondanks dat het mijn moeder was. Ze wilde absoluut in haar eigen huisje blijven en dus werd er een hele constructie op gezet om er 24 op 24 iemand bij te hebben. Niet zo simpel, maar het ging. Er werd een dagboek bij gehouden en alles werd opgeschreven wat er dagelijks zoal gebeurde. Achteraf toch content dat ik het gedaan heb als ik nu die reportage hoor.
De selder uit de diepvries was op en we kochten dus een half en half groen wit. We hadden die in onze tweede koelkast geplaatst. Vergeten zeker! Toch was die absoluut nog goed voor gebruik na bijna een week. Dus vandaag selder met ballekes. Ken je dit niet? Een absolute aanrader. Vroeger was dat thuis een worstje van gehakt gemaakt, met daar rond selder. Alles met een garendraad rond, om het geheel bij mekaar te houden. Daar een lekker wit sausje bij. Een goeie geklopte puree en het geheel was af. Mens wat hebben wij destijds toch lekker gegeten met de meest simpele ingrediënten en met de dingen vers uit de tuin.
Deze namiddag meer dan 500 ajuinen geplant. Zware klus voor mijn knie, maar het werk is gedaan. Straks ijs en zalf op dat zere gewricht en hopen dat het daar mee morgen beter is. 's zondags ga ik normaal niet naar de tuin, maar als het gaat zal ik morgen toch nog iets gaan zaaien en misschien mijn aardappelen planten. Ik ben er terug in gevlogen. In de buurt zijn er die af en toe hulp krijgen en die heb ik gehad met het omploegen van mijn hofke. Er komt nu op korte tijd zeer veel op me af. Terug aardbeien planten (zeer dringend), worteltjes zaaien, erwten zetten, sla en nog zo veel meer. Ik kijk echt uit naar al dat jonge groen.
Ik hoop, maar ik vrees. Met mijn problemen met de knie, heb ik nog niks in mijn tuin gedaan. Ik heb dus iemand ingeschakeld om mijn grond klaar te leggen, zodanig dat ik zelf niet hoef te spitten dit jaar. Ik ben klaar, maar mijn knie wil niet mee. Toch tof als er mensen zijn die je sterken met de woorden: "och ja, ik heb dit ook gehad, maar dat heeft maanden aangesleept". Daar put je weer moed uit (????) Toch ga ik deze namiddag kijken en helpen. Pijn of geen pijn, ik moet er aan beginnen. Ik zal er aan beginnen. Gisteren belde er al een ongeruste tuinbuur om te vragen wat er scheelde. Tof. Ik blijf het herhalen, het sociale contact is voor mij zeer belangrijk. Natuurlijk heb ik ook behoefte aan die fysieke inspanning. Dat doet me echt deugd. Ik laat nu alles omploegen en begin van voren af aan.
Deze namiddag heel even gekeken naar de zitting van het parlement in Frankrijk. Ik dacht dat het hier erg was met afwezigheden en het ongeïnteresseerd zijn, maar daar is het blijkbaar nog erger. Er waren er zelfs bij die in groep begonnen te zingen. De voorzitter bleef maar op zijn micro kloppen en aanmanen tot stilte, maar het lawaai bleef gewoon aanhouden. Hier fluisteren ze nog, maar daar praten ze gewoon hardop. Toch bleven de verschillende sprekers gewoon doorgaan alsof er niks aan de hand was. Een job zoals een andere.
Nicole stuurde me een een aantal foto's door van "den dries" in Opdorp. Prachtig gewoon. Ga maar eens kijken op internet. Echt de moeite om eens te bezoeken. We gaan er zeker een van de volgende naar toe. Wat kan je allemaal nog ontdekken in ons Vlaanderland? Prachtig gewoon. Ga zeker eens een kijkje nemen op het net.
Voor ik goed wist dat de krokus en de narcis volop aan het bloeien waren, was ik al bijna te laat om mijn jaarlijkse tochtje te maken in de botanische tuinen in Leuven. Nochtans een pracht. Hierover schreef ik zeker vorige jaren al, maar het is echt de moeite. Zeker een bezoek brengen als je in Leuven bent. Zeer veel mensen vinden daar echt rust. Ik herinner me dat mijn dochter daar regelmatig naar toe ging, gewoon om daar van de bloemenpracht te genieten, de stilte, de kleurenpracht en alles wat zo een kleurenschakering kan uitstralen. Je denkt op die plek gewoon anders. Terwijl ik dit schrijf luister ik naar radio 2 waar elke zondag (voor mij maar soms) nostalgische muziek uit de jaren 60 en 70 uitgezonden wordt. Met de gedachte aan wat ik weer gezien heb in die tuin en met wat ik dan te horen krijg, ben ik voor een tijdje zoet.
Roeland en Mieke waren straks hier. Om de paar jaar maakt men hier de fietsenkelders leeg. In een appartementsgebouw worden dergelijke dingen na een verhuis gewoon achter gelaten alhoewel er nog degelijke exemplaren bij zijn. Het was weer zo ver en er stonden een 15 tal fietsen. Ik had Roeland hiervan op de hoogte gebracht en hij is deze morgen langs geweest om een rijwiel voor hem en Mieke op te halen. Mieke wist nog van een vroeger gesprek met Amandine, dat ze zeer graag orangettekes eet. Ze waren dus onderweg gestopt om een doosje van deze dingen mee te brengen. Een attentie die haar zeer zeker deugd gedaan heeft.
Bezoek vandaag van de jongste dochter, samen met twee van de kleinkinderen, Lester en Evora. Onverwacht, maar zeer aangenaam. Echte schatten. Tof om ze bezig te zien. Ik heb echt genoten.
Ik ben een echte dommerik. Gisteren twee reizen geboekt. Te snel geweest bij het beslissen natuurlijk, zoals zo dikwijls. Van hetgeen ik voorzien had, zijn er in die twee maal twee weken drie afspraken die ik absoluut niet kan afzeggen. Dus vandaag terug geprobeerd om alles te verplaatsen naar een latere datum. De verantwoordelijke moest eerst zijn baas daar over spreken. Anders moet ik weeral een pak geld verliezen. Ach ja, een stommerik blijft een stommerik. De periode van oktober zal sowieso weeral naar Malaga gaan. Volgend jaar zeker wat anders.
Ik kwam daarnet terug uit onze garage en er passeerde een gesluierde dame met naast haar een kindje van, ik schat, ongeveer een jaar en half oud. Misschien straal ik iets uit of, en ik zal het maar de waarheid van de twijfel geven, maar dat kleintje begon spontaan naar mij te wuiven en riep iets in de aard van daaag. Och, of ze nu van noord of zuid komen, van Afrika of van Azië, die kleine mannen maken toch altijd een aparte indruk. Ik was weeral eens gecharmeerd. Volgens het woordenboek komt twijfel of het eerste stuk daar van (twij) etymologisch van twee, wat duidelijk wijst op tweevoud of dus niet zeker zijn.
Ik ben woest, maar tegelijkertijd moet ik toegeven dat het onze eigen goedgelovigheid is die ons zo ver gebracht heeft. Vele jaren geleden kochten we een timeshare, zonder dat we wisten dat het dat was, want dat werd natuurlijk heel anders voorgesteld. Je raakt in een vicieuze cirkel en investeert onder bepaalde voorwaarden en mooie woorden altijd meer. Schandalig hoe landgenoten je echt bij de neus nemen. Ze winnen je vertrouwen, omdat het ook Vlamingen zijn en ze het zo goed kunnen uitleggen. Vorig jaar nog zijn we voor de derde keer opgelicht. Dom, dom, maar het heeft ons ondertussen al een pak geld gekost. Je blijft dan naar die mensen bellen, maar, ofwel bestaat dat telefoonnummer niet meer, ofwel werkt die man of vrouw daar niet meer. Ik ben, denk ik, te eerlijk voor deze wereld, maar er zijn er anderen. Ik schreef al naar ECC en dergelijke, maar de verkopers zijn zo slim dat ze op tijd een uitweg zoeken en ze blijven dus absoluut niet traceerbaar. Ondertussen zijn we een zeer groot gedeelte van ons spaarpotje kwijt, maar wat trekken die mensen zich daar van aan? Ik ben dan woest en zou graag hun inboedel gaan in brand steken of hun auto vernielen, maar dat zijn dan ijdele gedachten. Toch speel ik met die gedachte.
Ik ben altijd een eigenwijs (?) man geweest en luister dus zelden of nooit naar de raad van de dokter. Voor de problemen met mijn knie had hij een ontstekingsremmer voorgeschreven. Natuurlijk zwaar voor de maag en dus niet ingenomen tot nu toe. Vermits ik blijf sukkelen toch maar naar de apotheker geweest. Ik blijf manken en ik kan dus niks meer. Wat zo een stomme val allemaal niet kan doen.
In de derde garage beneden staat er iemand met een BMW. Het merk doet er nu niet toe. Ik was met een overbuur aan het praten toen de bewuste auto binnen gereden kwam. Toen hoorden we een vrij harde slag en kort nadien nog een en daarop nog eentje. De bestuurder(ster) is dus drie keer tegen hetzelfde voorwerp aangereden bij het parkeren van de wagen. We zijn nadien, puur uit curieuziteit eens gaan kijken en er zitten op die auto al een aantal bedenkelijke blutsen. haha, is dit nu werkelijk alles wat ik te vertellen heb?
het was dringend nodig dat ik een kopie maakte van mijn harde schijf. Het bleef maar duren. Nochtans verwittigd het systeem om de zo veel tijd dat dit moet gebeuren. Ik zou moeten geleerd zijn, want ik ben bij de panne van mijn computer zo een pak foto's verloren. Gelukkig had ik van een groot gedeelte al een onbewerkte versie op dvd gezet en heb ik een groot gedeelte kunnen recupereren. Ik ben nu bezig aan een nieuwe stamboom en het is altijd plezant om daar een foto bij te kunnen plaatsen natuurlijk. Tof om dat allemaal eens terug te zien. Hier eentje van mijn vader in de cadettenschool. Het was geen militair in hart en nieren en het heeft dus niet zo lang geduurd.
ik heb dringend iemand met een ploeg nodig. Met de problemen met mijn knie kan ik absoluut niet gaan graven in mijn tuin. Ik blijf manken en heb nog pijn. Nochtans is het dringend nodig. Zuster lief stelde voor om dat in mijn plaats te doen, maar dat wil ik niet. Misschien kan een van haar kinderen dat met een machine komen doen. Ik bel straks wel. Verdomme toch, ik doe dit zo graag, maar het gaat absoluut niet. Mijn knie is voorlopig naar de knoppen. Leona gaf me arnica mee om er op te smeren en natuurlijk zou ik ook koude kompressen moeten aanbrengen. Ik begin er aan binnen enkele minuten.
ik ben dus hopeloos achteruit met mijn tuin. Alle tuinburen hebben al ajuin en aardappelen in de grond gestoken en ik ben nog niet bezig. Ondanks mijn pijnlijke knie moet ik er morgen zeker aan beginnen of ik ben hopeloos te laat. Morgen ga ik en ik zie wel wat het met mijn knie zal doen. Morgen begin ik zeker!!!
Mijn dag vandaag was niks speciaals. Zoals altijd na het opstaan doorlopers ingevuld en nadien wat aan de computer gezeten. Elke zaterdag ( en dat is een gewoonte geworden) ga ik rond 11 uur naar de garage. Waarom? Heel simpel. Ik ben een sociaal mens en ik weet dat er stipt op dat uur elke zaterdag twee van de mede bewoners terug komen van boodschappen en daar ga ik altijd een babbel mee doen. Ach ja, zo hou ik contact. Ik zeg altijd iets tegen de mensen die ik hier tegen kom en zo leer je tenminste je naaste buren kennen. We wonen op éenzelfde verdieping maar met drie gezinnen en je weet niks van mekaar. Ik vind dat erg. Samen met een van de bovenburen ga ik een dag organiseren waar iedere bewoner van het appartementsgebouw zal op uitgenodigd worden. Kwestie van mekaar toch te leren kennen. Ikzelf spreek iedereen aan en zelfs al ken ik hun naam niet, toch weet ik wie en wat en wanneer. Niemand kent zijn buren nog tegenwoordig. Ik wil daar nu niet permanent de vloer plat lopen, maar het is zo veel aangenamer als je weet wie er naast jou woont. Iedereen zijn gedacht daar over natuurlijk.
Dan toch naar de dokter geweest voor de problemen met mijn knie. Een ontsteking zit er zeker op volgens hem, maar er is ook iets mis met de knieschijf. (denkt hij) Dus morgen voor rx en scan van dat gewricht. Ik kan niet zeggen dat het niet beter is dan 13 dagen geleden, maar ik loop nog zeer moeilijk en trappen nemen kan ik amper of niet. Morgenavond of ten laatste vrijdag weet ik dus meer. Tuinwerk zit er voorlopig niet in, want ik mag mijn knie niet belasten. We zien wel weer.
Nicole stuurde me een een aantal foto's door van "den dries" in Opdorp. Prachtig gewoon. Ga maar eens kijken op internet. Echt de moeite om eens te bezoeken. We gaan er zeker een van de volgende naar toe. Wat kan je allemaal nog ontdekken in ons Vlaanderland? Prachtig gewoon. Ga zeker eens een kijkje nemen op het net.
Ik ben woest, maar tegelijkertijd moet ik toegeven dat het onze eigen goedgelovigheid is die ons zo ver gebracht heeft. Vele jaren geleden kochten we een timeshare, zonder dat we wisten dat het dat was, want dat werd natuurlijk heel anders voorgesteld. Je raakt in een vicieuze cirkel en investeert onder bepaalde voorwaarden en mooie woorden altijd meer. Schandalig hoe landgenoten je echt bij de neus nemen. Ze winnen je vertrouwen, omdat het ook Vlamingen zijn en ze het zo goed kunnen uitleggen. Vorig jaar nog zijn we voor de derde keer opgelicht. Dom, dom, maar het heeft ons ondertussen al een pak geld gekost. Je blijft dan naar die mensen bellen, maar, ofwel bestaat dat telefoonnummer niet meer, ofwel werkt die man of vrouw daar niet meer. Ik ben, denk ik, te eerlijk voor deze wereld, maar er zijn er anderen. Ik schreef al naar ECC en dergelijke, maar de verkopers zijn zo slim dat ze op tijd een uitweg zoeken en ze blijven dus absoluut niet traceerbaar. Ondertussen zijn we een zeer groot gedeelte van ons spaarpotje kwijt, maar wat trekken die mensen zich daar van aan? Ik ben dan woest en zou graag hun inboedel gaan in brand steken of hun auto vernielen, maar dat zijn dan ijdele gedachten. Toch speel ik met die gedachte.
Ik ben altijd een eigenwijs (?) man geweest en luister dus zelden of nooit naar de raad van de dokter. Voor de problemen met mijn knie had hij een ontstekingsremmer voorgeschreven. Natuurlijk zwaar voor de maag en dus niet ingenomen tot nu toe. Vermits ik blijf sukkelen toch maar naar de apotheker geweest. Ik blijf manken en ik kan dus niks meer. Wat zo een stomme val allemaal niet kan doen.
ik ben dus hopeloos achteruit met mijn tuin. Alle tuinburen hebben al ajuin en aardappelen in de grond gestoken en ik ben nog niet bezig. Ondanks mijn pijnlijke knie moet ik er morgen zeker aan beginnen of ik ben hopeloos te laat. Morgen ga ik en ik zie wel wat het met mijn knie zal doen. Morgen begin ik zeker!!!
Mijn dag vandaag was niks speciaals. Zoals altijd na het opstaan doorlopers ingevuld en nadien wat aan de computer gezeten. Elke zaterdag ( en dat is een gewoonte geworden) ga ik rond 11 uur naar de garage. Waarom? Heel simpel. Ik ben een sociaal mens en ik weet dat er stipt op dat uur elke zaterdag twee van de mede bewoners terug komen van boodschappen en daar ga ik altijd een babbel mee doen. Ach ja, zo hou ik contact. Ik zeg altijd iets tegen de mensen die ik hier tegen kom en zo leer je tenminste je naaste buren kennen. We wonen op éenzelfde verdieping maar met drie gezinnen en je weet niks van mekaar. Ik vind dat erg. Samen met een van de bovenburen ga ik een dag organiseren waar iedere bewoner van het appartementsgebouw zal op uitgenodigd worden. Kwestie van mekaar toch te leren kennen. Ikzelf spreek iedereen aan en zelfs al ken ik hun naam niet, toch weet ik wie en wat en wanneer. Niemand kent zijn buren nog tegenwoordig. Ik wil daar nu niet permanent de vloer plat lopen, maar het is zo veel aangenamer als je weet wie er naast jou woont. Iedereen zijn gedacht daar over natuurlijk.
