Het altaarbaldakijn of altaarciborie is een op zuilen rustende bekapping boven een altaar. Ze kan van stof, hout of steen gemaakt zijn. Tijdens de Kruistochten werd het baldakijn vanuit het oosten ook in het westen geïntroduceerd. Vanaf de 12e eeuw hing men het baldakijn boven het altaar tegen neervallend stof. Al snel werd het slechts nog ter decoratie gebruikt. Baldakijnen zijn in Italië veelvuldig te vinden, onder meer boven het pontificale hoogaltaar in de St. Pieter; in België en Nederland zijn ze een zeldzaamheid.
Het (processie)baldakijn of processiehemel is de vierkante overkapping van rijkversierde, kostbare stof waaronder de priester met de monstrans tijdens een sacramentsprocessie loopt.
processiebaldakijn
De grote en kleine basilieken, kerken die deze door de Pausen verleende eretitel mogen dragen, hebben het recht om een conopeum in het koor te plaatsen. Dit is een fraai versierde baldakijn in de vorm van een parasol. In processies wordt het conopeum ook meegedragen. Wanneer een Paus een basiliek bezoekt wordt het conopeum hem tegemoet gedragen en het conopeum verschijnt ook op zegel en wapen van de basiliek.
Conopeum van de Heilig-Bloedbasiliek in Brugge. auteur : Carolus
Ook de troon van een koning of een lagere regerende vorst staat vaak onder een baldakijn. Het baldakijn is in de etiquette van de koninklijke hoven een hoger rangteken dan een troonzetel. In Nederland bevond zich boven de troonzetel (Nederland heeft geen officiële troon) in een zaal van het Koninklijk Paleis op de Dam tot na de Tweede Wereldoorlog nog een dergelijk baldakijn. Het werd bij een ingrijpende restauratie, die het gebouw weer meer de vorm van een stadhuis moest geven, weggehaald. De Belgische koningen bezitten in hun paleis in Brussel over een reusachtig baldakijn.
Een baldakijn of troonhemel is doorgaans een neerhangend of aan de achtermuur bevestigde overkapping, maar er zijn ook de volgende gebruiken en betekenissen: - Baldakijnen worden geplaatst achter of boven het hoofdaltaar. - Een baldakijn of processiehemel wordt meegedragen in een processie. - Boven het hoofd van een pasgekroonde koning wordt een baldakijn gedragen. - Een baldakijn hangt boven een koninklijke troon. - Een baldakijn is een heraldisch "pronkstuk". - Een baldakijn kan de vorm van een parasol hebben en in een basiliek naast het altaar worden geplaatst. Het baldakijn heet dan een Conopeum. - In het verleden werd een dergelijke ombrellino, soms te paard, voor de pausen uitgedragen. Dit laatste gebruik lijkt op dat van de "palong" die boven de hoofden van de Maleise edelen van hoge rang wordt gedragen om hun rang aan te geven.
baldakijn in de troonzaal van de Hermitage foto : MatthiasKabel
Een baldakijn is een verhemelte (overspanning), origineel bedoeld als beschutting, maar reeds snel als teken van waardigheid. Het dak van een baldakijn kan uit textiel bestaan, maar kan ook hard zijn (van hout of zelfs steen). Een bijzondere vorm was het ciborium. Reeds in de oudheid werden baldakijnen gebruikt als overhuiving van cultusbeelden. In de Middeleeuwen werden altaren, graftombes, doopvaten, beelden, ... op deze manier overspannen. In de 16e en 17e eeuw was het baldakijn boven het bed een belangrijk deel van het interieur, hoewel dat tegen het einde van de 18e eeuw terug kromp tot een verhemelte boven het hoofdeinde van het bed.
baldakijn in lindehout Sint-Bertinuskerk Poperinge
Bron :Wikipedia www.belgiumview.com www.kerknet.be
Balaluwa is een historisch Duits merk van motorfietsen. Balaluwa-Fahrzeug AG, München (1924-1925). Duitse firma die zeer moderne 347- en 500 cc zij- en kopkleppers met JAP-motoren en stevige frames maakte. Inflatie, slechte doorontwikkeling en geldgebrek voorkwamen dat het bedrijf lang bestond.
Bron :Wikipedia
Balanceerklep
Een balanceerklep in de hydraulica is een remklep, die ervoor zorgt dat een "last" (bijvoorbeeld met negatieve belasting) niet sneller beweegt dan de snelheid die deze zou krijgen uitgaande van de oliestroom van de pomp. De klep is ingebouwd in de hoge druk zijde van de hydromotor of de hydraulische cilinder.
Om de last te hijsen, werkt de balanceerklep als terugslagklep en gaat de olie zonder weerstand door de klep.
principe van de balanceerklep
balanceerklep
Als de olie uit de motor of uit de cilinder komt wordt de oliestroom in eerste instantie iets belemmerd. Hierdoor loopt de druk aan de andere zijde van de motor of de cilinder op. Deze druk drukt de balanceerklep nu weer open tegen een veerkracht. Op deze wijze "regelt" deze klep dus via een indirekte methode de druk aan de niet belaste zijde van de motor of de cilinder en remt de last af. Bij motoren en cilinders die in beide richtingen een belasting (kunnen) ondervinden en zouden kunnen voorlopen op de oliestroom, worden balanceerkleppen aan beide zijden toegepast. Veelal staat parallel aan de balanceerklep een veiligheidsklep om te voorkomen dat de druk tussen motor en balanceerklep te hoog wordt.
Een balafoon is een slaginstrument, afkomstig uit West-Afrika. Het instrument lijkt op een xylofoon. Fleskalebassen, hangend onder de houten latten, dienen als klankkasten. In Guinee wordt doorgaans de diatonische balafoon bespeeld (diatoniek), in Burkina Faso de pentatonische (pentatoniek).
In de Malinké (maninka, bambara, etc) talen heet het instrument 'Bala'. De toevoeging '-foon' (van het griekse φωνή, stem) is waarschijnlijk een westerse interferentie, analoog aan de instrumentnamen xylofoon en vibrafoon. In de Malinké talen komt een soortgelijke toevoeging '-fò' voor, wat spreken of spelen betekent. Balafò betekent dus 'bala spelen' en balafòla betekent bala-speler.
balafoon uit Ivoorkust
balafoon auteur Redmedia Licensed under the GFDL by the author.
Bron :Wikipedia http://home.hccnet.nl/rw.verheul/
Balalaika
Een balalaika (Russisch:балала́йка) is een typisch Russisch snaarinstrument met een driehoekige klankkast. De balalaika werd in Rusland al eeuwen bespeeld en dook rond 1700 reeds op, maar werd door Vassili Andrejev, een Russische muzikant-musicoloog, aan het eind van de 19e eeuw 'her'-ontdekt.
Andrejev ontwikkelde de balalaika en, minstens even belangrijk, modificeerde het naar een wat toegankelijker instrument en ontwikkelde nieuwe speelstijlen. Daarnaast ontwierp hij een complete familie van balalaika's, waarvan op dit moment vier leden gebruikt worden.
Elliot Borgman bespeeld de "Rhinestone Cowboy" Een authentieke contrabas balalaika uit 1920
basbalalaika
De balalaikafamilie bestaat uit: - de prime-balalaiaka (sopraan): het 'lead'-instrument van de familie. - de altbalalaika (een octaaf lager). - de basbalalaika (vergelijkbaar met de cello). De basbalalaika steunt op een pin in een van de hoeken en wordt met een groot vetleren plectrum bespeeld. - contrabasbalalaika (vergelijkbaar met de contrabas uit de vioolfamilie). Ook deze steunt met een van zijn hoeken op een pin en wordt met een leren plectrum bespeeld.
prime-balalaika uit de Coleman Collection
tenor balalaika
Minder gebruikelijk zijn de piccolobalalaika (boven de prime) en de secundbalalaika, die tussen prime- en altbalalaika in zit. De tenorbalalaika zit weer lager dan de alt, en hoger dan de bas. Alle balalaika's worden met een plectrum bespeeld, behalve de prime, die wordt met de blote vingers bespeeld. De speler heeft hier een variëteit aan rechterhandtechnieken tot zijn beschikking, waarmee hij aan zijn instrument een scala aan klanken kan ontlokken.
In het westen wordt de balalaika in de eerste plaats als een volksinstrument gezien. In Rusland en Oekraïne denkt men daar anders over: men ziet het daar als een volwaardig instrument dat de concurrentie met de viool aan zou moeten kunnen.
Bakker is een Nederlands merk van motorfietsen. Bakker Framebouw, Heerhugowaard. Dit is een Nederlands bedrijf van Nico Bakker, die in 1972 zijn eerste frame voor zijn eigen Yamaha 250 cc wegracemotor maakte. Al snel vroegen collega-coureurs om voor hen ook frames te bouwen. Later ging Bakker op basis van bestaande motorblokken eigen motorfietsen produceren. Tegenwoordig levert het merk verschillende typen motorfietsen met motorblokken van BMW, Yamaha en Suzuki.
Bron :Wikipedia
Bakkersdozijn
Een bakkersdozijn telt 13 stuks. Het woord verwijst naar het (voormalige) gebruik bij bakkers om 13 exemplaren (gebakjes, broodjes) te bakken in plaats van 12 (een dozijn), met als als bijgedachte dat als er eentje mislukt, men er altijd nog 12 kan verkopen (en als de 13e lukt is dat mooi meegenomen). Feitelijk heeft het ermee te maken dat 13 het grootste aantal exemplaren op een bakplaat is met zo weinig mogelijk tussenruimte.
Dertien stuks op een rechthoekige bakplaat (verhouding lengte : breedte ~ 3 : 2)
Dertien stuks op een rechthoekige bakplaat (verhouding lengte : breedte ~ 11 : 6)
Het bakkersdozijn zou zijn oorsprong vinden in het Engeland van de 13e eeuw, gedurende de regering van koning Hendrik III van Engeland (1216 - 1272). Het verhaal wil dat bakkers nog wel eens met het gewicht wilden knoeiden en er zodoende strenge straffen werden ingesteld. Om te voorkomen dat een bakker bij eventueel bedrog een hand zou kwijtraken, verkocht hij dertien stuks voor de prijs van twaalf. Mocht het gebeuren dat een uit het dozijn verloren, opgegeten, aangebrand of op wat voor manier dan ook beschadigd raakte, dan had de bakker in ieder geval nog het originele dozijn over.
Deze verklaring is een mooi verhaal, maar lijkt wat uit de lucht te zijn gegrepen, want waarom zou men een bakker een hand afhakken voor het leveren van iets minder waar een zware straf voor een licht vergrijp, met de kans dat er geen werkende bakkers overblijven. En waarom zou men juist een bakker bestraffen en niet een slager die iets te weinig afsnijdt.
Het bakkersdozijn zou ook de oorsprong zijn voor het gezegde dertien in een dozijn, met de betekenis: dat is niets bijzonders (het valt niet op hoeveel het er zijn).
Brits merk (1927-1930) waar motorfietsen werden gebouwd die ontworpen waren door F.E. Baker. Baker had aanvankelijk voor Cleveland in Ohio gewerkt, daarna zette hij het merk Precision in Birmingham op. Dit werd overgenomen door Beardmore. In 1927 begon Baker toch weer voor zichzelf. De motorfietsen die hij onder zijn eigen naam maakte hadden 147 -, 173-, 198- en 246 cc motorblokken van Villiers. Eind 1930 verkocht hij zijn bedrijf aan James (The James Cycle Co. Ltd.).
Baker uit 1927 (auteur :Thruxton)
baker 198cc (1927)
Bron :Wikipedia www.motorbike-search-engine.co.uk
Baker (2)
Een baker is een soort kraamverzorgster. Ze begeleidde de vroedvrouw en was al een paar dagen vóór de bevalling in huis. Ieder dorp had tot in de twintigste eeuw verschillende bakers.
Een baker moest iemand zijn met veel ervaring, liefst met eigen kinderen en met een lekker zacht lijf. Het waren toegewijde vrouwen, gehecht aan oude beproefde methodes. De baker was de rots, waaraan de onervaren jonge ouders zich konden vastklampen. Er werd met open mond naar haar verhalen uit de praktijk geluisterd. De baker was alleen overdag aanwezig en nam de baby 's avonds mee naar huis, of zij woonde tijdelijk bij het gezin in.
De baker was ongeschoold. Pas rond 1900 werden er bakercursussen opgezet. Deze waren niet meteen succesvol, omdat bijgeloof bleef bestaan. Zo vond men dat een kind spruw (schimmelinfectie) moest krijgen, omdat deze aandoening zich anders rond het 50e levensjaar zou voordoen, met dodelijke afloop. In 1911 werd door kruisverenigingen de cursus kraamvrouwenverpleging opgezet. Na de professionalisering van het beroep kregen bakers echter een slechte naam.
De naam 'baker' komt van de term bakeren: na de bevalling werd de baby strak in doeken gewikkeld waarbij de armpjes stijf tegen het lichaam werden gedrukt.
Een belangrijke taak van de baker was het inbakeren van het kind. Kinderen werden de eerste drie maanden van hun leven zo in lappen gewikkeld, dat ze een stijf popje waren. Dit werd gedaan om scheefgroeien te voorkomen. Dat was overigens niet zon gek idee want de kindjes lagen in een krappe bedstee of in een lade.
Omdat bakers ongeschoold waren vertelden zij soms dingen die medisch gezien niet klopten, de zogenaamde bakerpraatjes.
Een bake (baken, of bagge) was een varken, varkens, die vanwege het voedsel, eikels en beukennootjes, in bossen werden gehoed of gehouden, waarschijnlijk in de nabijheid van vermogende lieden. Omdat de bomen in zo'n bakenbos (eik en beuk) geen overstromingen verdragen, en varkens het liefst daarbij ook nog in de modder baggeren, is het waarschijnlijk dat deze bossen op een verhoging lagen in de nabijheid van water. Het toponiem bake- komt haast alleen voor in samenstelling met bos (Bakenbos). In de plaats Bakel, waarvan de oudste notatie (8e eeuw) Baclaos en Bagolos(o) is,wordt bos (=loo) 1x en in Bakelbos 2x genoemd.
Het toponiem wordt gevonden in Zuid Nederland en België, hetgeen consistent is met het exclusieve voorkomen van de achternaam (van de) Biggelaar (in N. Brabant), en het overwegende voorkomen van de achternaam van/verBakel in deze provincie. Volgens de historicus J.G. Kikkert werden "Deze Brabanders, door Caesar enigszins denigrerend (al) aangeduid als 'varkensmesters'". Het woord baken treft men nog in een middeleeuws gedicht uit West Brabant: "Deensche baken, deensche ulecken, Die harde dicke waren van specken, Rentvleesch ende scapen, mede, Dat herde wit was in den snede."
In het Duits is Bagge een zeug, terwijl men in het Oud Hoogduitse woordenboek "baco* 6?, bacho*, lat.-ahd.?, M.: nhd. Schinken; ne. bacon" vindt. Dit is het Engelse (pig) bacon, het Nederlandse big welk vandaag nog in Zuid-oost Brabant wordt uitgesproken als 'nen baag'.
Bron :Wikipedia J.G. Kikkert De Brabanders Oorsprong en geschiedenis van De Brabanders MCMLXXX Elsevier Nederland B.V., Amsterdam / Brussel D/MCMLXXX/0199/812 ISBN 9010031993: pagina 32
Een bakdekker of bakdekkruiser is een boot waarbij het voordek verhoogd is tot een zogenaamd bakdek. Hieronder bevindt zich meestal het woongedeelte (een kleine salon met slaapbanken en kombuis) met voorin het toilet. Het achtergedeelte is dan open en voorzien van een zonnetent of vaste overkapping over de kuip. Voorin de kuip staat de motor.
bakdekker uit 1922
De schoonheid van deze schepen is gelegen in het feit dat er in het ontwerp bijzondere aandacht voor de zeeglijn is.
Dit is de bovenlijn van het dek, die naar voren en achteren op hoort te loopen, naar den voorsteven toe het meeste. Onze oude scheepsbouwers waren daar zoo van overtuigd dat het opzetten van die zeeglijn een zaak van groot gewicht was. Ik heb me laten vertellen dat zelfs bij een eenvoudige zolderschuit die lijn van alle kanten werd bekeken en hoe de werfbaas zich liet roeien naar verschillende punten om maar een goed zicht te krijgen op die zeeglijn, voordat zij vast stond. De zeeg moet harmoniëren met de lijn van den dekomtrek en bovendien is een goede zeeg van belang voor de zeewaardigheid Aldus J. Loeff in de waterkampioen van 1927.
kofferdekkruiser uit 1939
Van voren gezien heeft een bakdekkruiser een sterke V-vorm. Dit is noodzakelijk omdat de verhouding tussen de lengte en de breedte bij bakdekkers ook karakteristiek is. Bakdekkruisers van 8 à 9 meter lang zijn doorgaans slechts zon 2 meter 30 breed. In de huidige scheepsbouw zijn de schepen met zon lengte een stuk breder. Deze scherpte zorgt ervoor dat het schip gemakkelijk door de golven snijdt. De waaiersteven zorgt dan voor de noodzakelijke opwaartse lift.
bakdekkruiser uit 1934 (foto: Henk Brunt )
Er bestaan vele varianten. Bakdekkers met kofferdek, salonbakdekkruisers, bakdekkruisers met achterkajuit. Een zolderschuit is een dekschuit die gebruikt wordt in de bagger- en waterbouw. Het aantal patrijspoorten varieert maar een mooie zeeglijn is wat deze schepen allen hebben.
Een bakbromfiets, ook wel bakbrommer genaamd, is een driewielig voertuig - een bakfiets - aangedreven door een hulpmotor, meestal tweetakt. De juridische beschrijving is: bromfiets op drie symmetrisch geplaatste wielen, met twee voorwielen met een diameter van meer dan 0,60 m, uitsluitend ingericht voor het vervoer van de bestuurder en van goederen en eventueel van een achter de bestuurder gezeten passagier. Er zijn twee typen bekend: - zwenkbak Het zwenkbakmodel is te vergelijken met een ouderwetse bakfiets met een hulpmotor. - stuurbak Het stuurbakmodel (meestal van het merk Apollo, daarom ook wel gewoon een Apollo genoemd) zo is geconstructueerd dat het voertuig een stuurinrichting heeft als van een auto, de bak zelf hoeft dus niet te worden gedraaid om te kunnen sturen.
Bekende merken bakbromfietsen, behalve de al genoemde Apollo, zijn Lely, CargoBee, Huisman, Monark en Gazelle.
Van een bajonetsluiting wordt gesproken, wanneer twee voorwerpen op elkaar worden bevestigd door middel van (verende) pennen of nokken op het ene voorwerp, welke in speciale gleuven in het andere voorwerp vallen. Bevestigen gebeurt door het ene object ten opzichte van het andere object over een beperkte hoek te verdraaien. Een vergrendelingsmechanisme fixeert beide objecten. Losmaken gebeurt door tegengesteld te draaien en daarna los te trekken. Hierbij dient soms een ontgrendelknop ingedrukt te worden, een lichte mechanische weerstand overwonnen te worden of het ene voorwerp ingedrukt te worden om de vergrendeling te verbreken.
het principe
buis - plaat verbinding
Bajonetsluitingen komen voor in allerlei vormen, materialen en afmetingen, zowel voor industrieel als huishoudelijk gebruik. Eén van de bekendste is wel de tankdop van uw auto,moto of bromfiets. Maar ook het deksel van een hogedrukpan,allerlei lampen,lucht-en waterslangen en elektrische kopellingen. Of een BNC connector van bijvoorbeeld een netwerkkaart en de spindel van cd en dvd disks. En nog veel meer toepassingen zoals hieronder, objectief en camera.
bajonet op camera
bajonet op objectief
Bron :Wikipedia www.lac-online.nl
Bajuwaren
De Bajuwaren of Bavarii vormden een Germaanse volksstam die leefde in de Duitse streek Beieren, die zijn naam nog steeds aan hen te danken heeft en waar de Bajuwaren het hertogdom Beieren stichtten. Tevens is bewezen dat de Bajuwaren grote delen van Oostenrijk bevolkten en invloeden hadden in Bohemen. De oorsprong van de Bavarii is niet geheel duidelijk. Veelal wordt aangenomen dat de Bavarii verwant zijn met de Keltische stam der Boii, alhoewel dit nog steeds bediscussieerd wordt. De Boii zouden zich rond 200 v.Chr. in Beieren hebben gevestigd, terwijl zij waarschijnlijk ook hun naam verbonden aan Bohemen. De naam zelf beschrijft misschien een conglomeraat van grotere en kleinere delen van vele volkeren, zowel van Keltische, Germaanse, Slavische als Romaanse oorsprong. Volgens een andere theorie zouden de Bajuwaren, die zich in vijfde eeuw in Zuid-Beieren en Oostenrijk vestigden, afstammen van de Marcomannen.
Sinds de tweede helft van de 20e eeuw hebben historisch en archeologisch onderzoek namelijk in toenemende mate bewijs geleverd voor de theorie, dat de Keltische Boii zijn opgenomen in het Romeinse Rijk en zich vervolgens vermengden met Germaanse volkeren die ervoor kozen in het gebied te blijven of door de Romeinen werden gedwongen hier hun verblijf te nemen. Rond de 6e eeuw is er sprake van een echte stam der Bajuwaren, waarvan de leiders verwant zijn aan de Frankische en mogelijk ook de Alemannische en Zwabische vorstenhuizen. Regensburg geldt als de hoofdstad van de Bajuwaren en werd in de Karolingische tijd het centrum van het Oost-Frankische Rijk.
Buurvolkeren van de Bavarii waren de Alemannen in het westen, de Franken in het noorden, de Langobarden in het zuiden (over de Alpen), de Avaren in het zuidoosten en de Slaven in het oosten. De rivier de Lech vormde de grens tussen de Bajuwaren en de Alemannen en geldt ook tegenwoordig nog als denkbeeldige taalgrens tussen de Zwabische en Beierse dialecten.
Huidige namen die eindigen op het suffix -ing, zoals Flaurling, Freising, Straubing, Germering, Erding, Leonding en Stommelling, zijn van Bajuwaarse oorsprong en zijn waarschijnlijk reeds rond 550 ontstaan. En zeker de laatste!.
Bajaj Auto is de grootste Indiase fabrikant (nr4 in de wereld) van scooters, motorfietsen en driewielers (auto rickshaw). Het bedrijf is opgericht op 29 nov. 1945 als M/s Bachraj Trading Corporation Private Limited. Ze begonnen met de verkoop van geimporteerde twee-en driewielvoertuigen in India. In 1959 kregen ze een vergunning van de Indiase overheid om zelf twee-en driewielers te bouwen. Hiermee werd gestart in 1960 en in 1970 rolde het 100.000 ste voetuig van de band. Voor 1971 werden er Piaggio-scooters in licentie gebouwd, de driewielversie is hier beter bekend onder de naam 'Vespacar'. Bajaj levert ze nu onder eigen naam in Taiwan en Indonesië maar ook in Mexico is er een levendige Bajaj markt.
Bajaj chetak origineel 125cc geproduceerd van 1972-2006
dezelfde na het nodige werk
In 1995 rolde het 10.000.000ste voertuig uit de fabriek Sinds dat jaar worden er 1.000.000 voertuigen per jaar geproduceerd in de verschillende fabrieken. Bajaj is wereldwijd actief in 50 landen.
Bajaj CT100 (2004)
Bajaj Pulsar 220 DTS-Fi (2007)
Er is o.a. een samenwerkingsakkoord met KTM, momenteel bezit Bajaj Auto meer dan 31% aandeel in KTM. KTM heeft aangekondigd haar 125cc motorfiets, het resultaat van de samenwerking met het Indiase Bajaj Auto, in 2010 in productie zal worden genomen voor modeljaar 2011. Het eerste model uit de 125cc serie, bedoeld voor de Europese markt, zal tijdens de komende EICMA in Milaan worden gepresenteerd, het 125cc voor de Indiase en andere Aziatische markten zal bekend worden gemaakt tijdens de Delhi Motor Show in januari 2010.
bajaj rickshaw
bajaj rickshaw anno 2005
De nieuwe 125cc motorfietsen zijn het resultaat van de samenwerking tussen KTM en Bajaj, waarbij KTM de know-how leverde voor de gezamenlijke ontwikkeling van de 125cc en 250cc motorblokken, die bij Bajaj zullen worden geproduceerd en als basis zullen dienen voor zowel de KTM (Europese) als Bajaj (Aziatische) modellen. Daarnaast zal Bajaj de verkoop van KTM motorfietsen in India en Zuid-Oost Azië voor zijn rekening gaan nemen.
Bajaj Lite
Bajaj Lite foto : Nikkei Business Publications, Inc.
Er wordt ook overgegaan tot de bouw van goedkope auto's als konkurent van Tata Motors. Deze auto's worden ontwikkeld in samenwerking met Nissan en Renault. Renault-Nissan Alliance and Bajaj Auto heeft de plannen aangekondigd om over te gaan tot de productie van de Renault Bajaj ULC(ultra low cost). Deze nieuwe maatschappij waarvan 50% in handen van Bajaj,25% Renault en 25% Nissan gaat deze 2500 US$ kostende wagen bouwen in een nieuwe fabriek in Chakan in India. Ze beginnen op basis van 400.000 voertuigen per jaar en de verkoop start vanaf 2011 in India. Als verbruik wordt 30km/l vooropgesteld en een emissieuitstoot van 100gm/km.
Bainiet is een vorm van staal, die ontstaat door heet austeniet (05) snel af te koelen (afschrikken) tot een temperatuur tussen 550 °C en de temperatuur waarbij martensiet begint te vormen en daarna een omzetting bij gelijk blijvende temperatuur te voorzien. Veel hangt af van legeringselementen zoals chroom. Door die speciale behandeling ontstaat dus niet het gewone perliet (01 - 03). bainiet dus net als martensiet ook metastabiel is, heeft het geen vlak in het ijzer-koolstof-diagram. Wanneer bainiet ontstaat blijkt uit het TTT-diagram. Het is genoemd naar Edgar Bain (Edgar C. Bain was een Amerikaans metaalkundige.).
Bairds strandloper
De Bairds strandloper (Calidris bairdii) beschreven door Elliott Coues (Amerikaans legerarts,historicus en ornitoloog) in 1861. Genoemd naar Spencer Fullerton Baird ,een 19e eeuws Amerikaans natuuronderzoeker. Deze steltloper is ongeveer zo groot als de bonte strandloper, met lange vleugels die - in zithouding - uitsteken voorbij de staart. De onderrug en middelste staartpennen zijn zwart. De snavel is licht gebogen, de poten zijn zwartachtig. Een volwassen exemplaar in zomerkleed lijkt op de drieteenstrandloper, maar dan met een minder opvallende streep op de vleugels.
bairds strandlopers Fairbanks,Alaska foto U.S. Fish and Wildlife Service
broedende bairds strandloper (bron: Jeroen Reneerkens)
In de winter hebben Bairds strandlopers donkere 'geschubde' bovendelen en witte onderdelen met isabelkleurige borstvlekken. Het geluid dat deze vogel maakt klinkt als tsjurrut of kriep. Hun broedgebied gaat van oost Siberië tot west Groenland. Overwinterren doen ze in Zuid-Amerika, ze worden zeer zelden in West-Europa gesignaleerd. De Bairds strandloper wordt nogal eens verward met de Amerikaanse kleine strandloper, de kleine grijze strandloper en de Alaskastrandloper.
De torpedobootjagers van de Bainbridgeklasse waren de eerste torpedobootjagers van de Amerikaanse marine, gebouwd tussen 1899 en 1900. De 13 schepen werden goedgekeurd na de Spaans-Amerikaanse oorlog, en werden in 1920 uit dienst genomen. Eén schip ging verloren, de Chauncey botste met de SS Rose in 1917.
USS Bainbridge
USS Barry
Na de buitendienststelling werden de 12 overgebleven schepen verkocht aan Joseph G. Hitner, behalve de Hopkins. Hopkins werd verkocht aan de Denton Shore Lumber Company in Tampa, Florida. Een torpedobootjager van de Brainbridgeklasse zou een dwerg lijken door haar opvolger, 100 jaar later. De Arleigh Burkeklasse destroyer USS Bainbridge(DDG - 96) is meer dan twee keer zo lang en heeft een 20 keer grotere waterverplaatsing als de naamsgenoot en is dodelijker dan de gehele vloot van slagschepen die de eerste USS Bainbridge(DD - 1) moest verdedigen.
USS Chauncey (gezonken 19 nov.1917)
USS Dale
Sommige bronnen delen de Bainbridgeklasse op in andere subklasses: - Hopkins en Hull waren oliegestookt in plaats van kolengestookt, hadden een schildpaddek voorop en kunnen beschouwd worden als de Hopkinsklasse. - Lawrence en Macdonough hadden twee extra 6-ponder kanonnen, een schildpaddek voorop, hadden de schoorstenen in één groep van vier staan en kunnen beschouwd worden als de Lawrenceklasse. - Paul Jones, Perry en Preble hadden een dubbele torpedobuis in plaats van twee enkele. - Stewart was uitgerust met Seabury boilers en was de snelste en kleinste van de 400-tonners.
USS Lawrence
USS Steward
De eerste bainbridge had een lengte van 76,2m een breedte van 7,04m en een waterverplaatsing van 592ton(voledig beladen). 2 Motoren leverden 8.000pk en haalde een snelheid van 52,6km/h. Er was een 75 koppige bemanning aan boord. De bewapening bestond uit twee 76mm kannonnen,twee 6ponder kannonnen en twee 457mm torpedobuizen. Eerste tewaterlating was 27 aug. 1901.
Een Baileybrug is een brug die bestaat uit standaardsegmenten en als zodanig zeer snel opgebouwd kan worden. De basis van het ontwerp is een vakwerkbrug. Dit type brug is in eerste instantie ontworpen voor toepassing door genietroepen van het leger en kan maximaal 60 meter overspannen en zware voertuigen dragen. Dit type brug is nog steeds in gebruik voor militaire en civiele toepassingen en wordt wereldwijd beschouwd als een knap staaltje militaire techniek.
Baileybrug over de Meurthe,Franrijk
De brug is ontworpen door de Brit Donald Bailey, die als burger werkzaam was voor het Britse ministerie van Defensie. Hij bouwde modellen van bruggen als hobby. Nadat hij het model aan zijn superieuren toonde werd het ontwerp in 1943 in gebruik genomen in Italië. Hierna werd de productie drastisch opgevoerd in zowel Groot-Brittannië als de Verenigde Staten. Donald Bailey is voor dit ontwerp geridderd.
Baileybrug N136,Mol
Een complete Baileybrug telt maximaal 20 panelen (frames of velden) die in maximaal 24 uur door een geniepeloton (35 militairen) zijn te construeren. De panelen zijn elk 1 meter 52 hoog, 3 meter 05 lang, wegen 272 kg en worden gedragen door 6 personen. De maximale lengte van één brug-basis-oeververbinding (overspanning) - is dus 61 meter. Meerdere bruggen kunnen worden gekoppeld.
baileybrug over het Maas-Scheldekanaal te Sint-Huibrechts-Lille, 20 september 1944.
Er zijn legendarische verhalen bekend over het gebruik van Baileybruggen. De eerste brug werd onder vuur bij Leonforte(Italië) gebouwd. Toen deze brug de overkant bereikt had, was hij door beschietingen door tanks en artillerie niet meer in staat om zware belastingen te dragen. Omdat het vervangen van de beschadigde zijpanelen betekende dat de brug afgebroken moest worden werd besloten om nieuwe zijpanelen tegen de beschadigde te bevestigen. Dit werd later een standaardmethode. In de tweede wereldoorlog werden alleen al in Italië ruim 3000 Baileybruggen gebouwd met een totale lengte van 90 km om de door de Duitsers en Italianen vernietigde bruggen te vervangen. De langste brug werd over de Sangro gebouwd met een lengte van 343 meter.
Bron :Wikipedia www.boekje-pienter.nl www.oorlogsmusea.nl
De Baikalrob of Nerpa (Pusa sibirica, verouderd Phoca sibirica) is een soort zeehond, die enkel voorkomt in het Zuid-Siberische Baikalmeer. Samen met twee ondersoorten van de ringelrob (Pusa hispida) is het de enige zeehond die enkel in zoetwater leeft. Zoölogen vermoeden dat deze soort afstamt van een groep ringelrobben die enkele miljoenen jaren geleden de Yenisej en de Angara opgezwommen zijn en in het meer terechtgekomen. Daar hebben ze zich tot een nieuwe soort ontwikkeld, de enige zoetwaterrob ter wereld. De robben, ongeveer zo'n 60.000 tot 100.000, zijn over het hele meer verspreid, maar komen in juli in grote aantallen voor bij de Uskeny-eilanden waar ze hun wintervacht afschuren langs de rotsen. De Uskeny-eilanden zijn daarom streng beschermd.
Baikalrob
De Baikalrob wordt 100 tot 140 centimeter lang (gemiddeld 122 centimeter) en 50 tot 130 kilogram zwaar. De Baikalrob heeft een ongevlekte, donker- tot zilvergrijze vacht met een lichtere buik en zijden. De Baikalrob lijkt qua uiterlijk veel op de verwante ringelrob. De schedel is echter veel korter en ronder, waardoor de oogkassen nog groter lijken. Ook zijn de voorpoten en klauwen groter en sterker.
zonnende baikalrob
De Baikalrob leeft voornamelijk solitair. 's Winters trekken de dieren naar het koudere noordelijke gedeelte van het meer. Vrouwtjes klimmen 's winters op het ijs om hun jongen te werpen, terwijl de volwassen mannetjes in het water blijven, onder het ijs. Door middel van ademgaten in het ijs komen de dieren weer naar het oppervlak. Het aantal ademgaten verschilt per individu, geslacht en leeftijd. Zomers houden de robben zich op in het zuidelijke gedeelte van het meer. Als de zon schijnt, liggen de robben te zonnen op kleine rotseilandjes.
baikalrob jong
Op een diepte van 50 tot 200 meter (soms tot 300 meter) jaagt hij voornamelijk op vis als donderpadden en olievissen (Comephoridae), maar ook op kreeftachtigen. Ze blijven gemiddeld 10 tot 20 minuten onder water. De rob is monogaam: vrouwtjes paren ieder jaar met hetzelfde mannetje. De draagtijd bedraagt zo'n elf maanden. Tussen februari en maart wordt het ene jong geboren in een leger in het ijs. De jongen wegen bij de geboorte ongeveer vier kilogram en zijn 64 tot 66 centimeter lang. Bij de geboorte heeft het jong een wollige, witte vacht, die na zes tot acht weken wordt verwisseld voor een zilvergrijze vacht. De Baikalrob kan 50 tot 56 jaar oud worden, waarmee het dier van alle zeehonden de langste levensverwachting heeft. Slecht nieuws voor de Baikalrob is de afname van het aantal dagen dat het meer is dichtgevroren. Deze periode duurt nu al 18 dagen korter dan een eeuw geleden
Bron :Wikipedia www.zeehondencreche.nl www.hier.nu/klimaatnieuws
Het Baikalmeer: het diepste (1637 meter) en het oudste (ruim 25 miljoen jaar) meer ter wereld. Het meer bevat 20% van de totale zoetwatermassa ter wereld, namelijk 23.700 km3, het pool- en gletsjerijs niet meegerekend. Met een lengte van 636 km lang en gemiddelde breedte van 40 km is het de op vijf na de grootste wateroppervlakte. Bijna alle 544 beken en rivieren brengen kraakhelder en koel water het meer in. De rivier de Selenga voert daarentegen zand en slib aan dat op de meerbodem terechtkomt. Toch raakt het meer nooit vol. Dat komt omdat het Baikalmeer geologisch gezien in een aardscheur ligt, waarlangs Azië uiteen splijt. Dat splijten gaat snel genoeg om te voorkomen dat het meer dichtslibt. Daardoor heeft zich een laag van niet minder dan 7000 meter sediment opgehoopt.
Baikalmeer in de zomer
Vanaf eind november vriest het meer dicht. De ijsmassa, gevormd uit het zuurstofrijke oppervlaktewater, wordt ongeveer een meter dik. In mei gaat het ijs weer smelten. Zo gauw het gesmolten ijs de temperatuur van 4 graden bereikt is de grootste dichtheid van het water bereikt en zakt dit water weg naar de bodem. Het neemt daarbij de in het water opgeloste zuurstof mee. Dit jaarlijkse ritme van bevriezen, ontdooien en uitzakken van zuurstofrijk water heeft de unieke toestand doen ontstaan dat het meer van de oppervlakte tot de bodem zuurstofrijk water heeft. Deze verticale beweging van het water wordt versterkt doordat op verschillende plaatsen water uit de diepten van de aardkorst opwelt en het water in beweging houdt.
dichtgevroren Baikalmeer
Het landschap is overweldigend door de enorme uitgestrektheid van het meer, dat voortdurend fascineert met het veranderen van het weer. Het ene moment zie je een azuurblauwe watermassa onder een stralende zon en korte tijd later verandert dat in een zilvergrijze dreigende deining met schuimkoppen, terwijl een regenbui neerplenst. Het meer is rijk aan flora en fauna en herbergt unieke diersoorten als de baikalrob (een zoetwaterzeehond), de zalmachtige omoel en een hele reeks endemische vlokreeftjes.
beroering op het meer
De bossen rond het meer zijn belangrijk want ze houden de bodem vast waardoor er geen erosie naar het meer optreedt. Het kappen van bomen rond het meer is streng verboden. Vergeleken met West-Europa is de milieuvervuiling zeer beperkt. Veruit het grootste deel van het meer is zo schoon dat het water direct drinkbaar is. Een zeer groot deel van de gebieden rond het meer behoort tot natuurreservaten of nationale parken. Sinds 1996 staat het Baikalmeer op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Op 29 juli 2008 bereikte een Russische expeditie in een mini-onderzeeër de bodem van het Baikalmeer op een diepte van 1580 meter.
Parkwachtershuisje aan het meer
De mythe van Vader Baikal en zijn Angara
In de rijke mythologie van de Boerjaten is het meer Vader Baikal en zijn de honderden bergbeken die het meer instromen zijn kinderen. Zijn enige dochter Angara werd verliefd op Yenisei de grote rivier in het westen en wilde naar hem toe. Terwijl Vader Baikal sliep probeerde zij uit te breken naar haar geliefde. Zij maakte daarbij zo'n herrie dat haar vader wakker werd en in grote woede een rots blok naar haar wierp. Tevergeefs want Angara slaagde in haar vlucht en bereikte haar geliefde. Sinds dat moment is Baikal door Angara voorgoed verbonden met de Yenisei. Het rotsblok ligt nog steeds als de Shamanenrots in de monding van de Angara.
De Bai is een volkerengroep in de Chinese provincie Yunnan. Er zijn ongeveer 1,8 miljoen Bais. Ze behoren tot de best geïntegreerde minderheden in China. Aangezien ze geen eigen schrift hadden, gebruikten ze de Chinese karakters. Hun naam betekent 'wit' en ze noemen zichzelf 'sprekers van de witte taal'. Het is onduidelijk waar hun taal vandaan komt en waar het aan verwant is. Etnolinguïsten zijn er nog niet over uit of de taal verwant is aan het Tibetaans, Khmer, Thai of Chinees. Het waarschijnlijkst is wel dat hij tot de Tibeto-Birmaanse taalgroep behoort, maar sterke invloeden van de kant van het Chinees heeft ondergaan.
traditionele klederdracht
traditionele klederdracht
Vijfhonderd jaar vormde hun hoofdstad Dali het machtscentrum van het koninkrijk Nan Chao, dat tot halverwege de 13de eeuw onafhankelijk bleef van de Chinese dynastieën. De geschiedenis van deze periode is goed gedocumenteerd, waar de Bais hun status als officieel erkende etnische groep aan te danken hebben.
De Bais leven langs de oevers van het Er Hai-meer, wat gebruikt wordt voor rijst- en koolzaadvelden. Vroeger waren voor de Bais de paarden het belangrijkste vervoersmiddel. Ze stonden bekend als fokkers van kleine, maar sterke pony's. Pas na de aanleg van de Birmaweg in de jaren '30 van de twintigste eeuw begon dit af te nemen. Nog steeds zijn paarden echter geliefd, wat te zien is aan de jaarlijks georganiseerde populaire paardenmarkt.
Bron :Wikipedia www.chinatour.com
Baidu Baike
Baidu Baike is een Chinese internet-encyclopedie, opgericht door de Chinese zoekmachine Baidu. De encyclopedie is bedoeld als concurrent van de Chineestalige Wikipedia maar doet - in tegenstelling tot deze laatste - in sterke mate aan zelfcensuur. Alleen officieel aangemelde leden kunnen artikelen toevoegen of wijzigen. Verboden zijn inhouden die van pornografische aard zijn, of "kwaadaardige" aanvallen op staatsinstellingen bevatten, ofwel "de maatschappelijke en openbare orde schaden", of conflicten met minderheden en godsdienstige groeperingen uitlokken, of aanzetten tot racisme.
In tegenstelling tot de Chineestalige Wikipedia, waartoe de toegang vanuit de Volksrepubliek China sedert oktober 2005 wordt geblokkeerd, wordt de toegang tot deze internet-encyclopedie niet door de Chinese autoriteiten gestoord. Drie weken na de start telde Baidu Baike al 90.000 artikelen. Dat kon doordat duizenden artikelen werden overgenomen uit de Chinese Wikipedia, zonder dat er sprake is van enige bronvermelding. Hier is dus duidelijk sprake van schending van de op zich toch heel soepele GNU-licentie voor vrije documentatie.
Het Bahrain World Trade Center bestaat uit twee torens en is een van de grootste gebouwen van Bahrein. Dit staaltje van architectuur is een ontwerp van Shaun Killa een Zuid-Afrikaans architect Het gebouw staat in de hoofdstad Manamah. De torens zijn elk 240 meter hoog en hebben elk 50 verdiepingen. Het is ook 's werelds eerste wolkenkrabber waarin windturbines zijn geïntegreerd.. Mede hierdoor heeft het project verschillende onderscheidingen gekregen voor duurzaamheid.
Bahrein WTC
Doordat dit gebouw windturbines heeft worden de twee torens verbonden door drie bruggen. Elk van deze bruggen bevat 1 windturbine met een diameter van 29 meter. Deze turbines zijn gericht naar het noorden, de richting waar normaal gesproken de wind van de Perzische Golf vandaan komt. De torens zijn in de vorm van een zeil gebouwd waardoor de wind tussen de twee gebouwen door wordt "geperst" zodat de wind maximaal benut wordt.
Bahrein wtc
Dit wordt bevestigd door windtunneltests, die aantonen dat het gebouw een 'S'-vormige stroom creëert en dit garandeert dat elke wind onder een hoek van 45° aan elke kant van de centrale as waardoor de wind loodrecht op de turbines komt. Er wordt verwacht dat deze turbines tussen de 11 en 15% van het totale stroomverbruik van de toren voor hun rekening nemen, of ongeveer 1,1 tot 1,3 GWu. De turbines zijn voor het eerst gelijktijdig ingeschakeld op 8 april 2008. Verwacht wordt dat ze 50% van de tijd operationeel zijn.
Bahrein (Arabisch: مملكة البحرين Mamlakat al-Bahrayn) is een eilandstaat in de Perzische Golf en de Golf van Bahrein. Het ligt ingeklemd tussen Saoedi-Arabië in het westen en Qatar in het oosten en zuiden. Als centraal gelegen golfstaatje vervult het een belangrijke economische en financiële positie binnen de oliewereld. De naam Bahrein betekent letterlijk twee zeeën in het Arabisch. Bahrein werd op 16 december 1971 onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk.
situering van Bahrein
Bahrein bestaat uit een groep van drieëndertig eilanden in de Perzische Golf, onderling verbonden door een netwerk van bruggen. Er is ook een brugverbinding met Saoedi-Arabië: de Koning Fahd Causeway. Bahrein betekent letterlijk "twee zeeën", doelend op de laag zoet water die vroeger onder de zoute laag zeewater rond de eilanden lag. Deze laag zoet water is verdwenen. Door het huidige klimaat in de Golf is Bahrein grotendeels woestijn. Andere noemenswaardige eilanden zijn Umm Nasaneiland, Muharraq, Nabih Saliheiland en de Hawareilanden voor de kust van Qatar.
Al Fateh Grand Mosque
Bahrein stond waarschijnlijk al vroeg in verbinding met de cultuur van het oude Sumer. Het is vrijwel zeker dat het land in die dagen Dilmun genoemd werd. Een belangrijke historische plek is de tell Qal'at al-Bahrein, waarvan de eerste vondsten van bewoning terug gaan tot 2300 v.Chr. Great Abaco ligt daar ten oosten van. Het op één na grootste eiland Great Inagua ligt in het Zuiden. Andere eilanden zijn verder Eleuthera, Cat, San Salvador, Acklins, Crooked en Mayaguana.
In het noorden en noordwesten van Bahrein zijn zoetwaterbronnen te vinden. Mede dankzij deze bronnen zijn er vruchtbare landbouwgebieden. Het hoogste punt van Bahrein is Jebel ad Dukhan welke 134 meter hoog is. Deze berg liggen in het midden op het eiland van Bahrein. Rond deze berg zijn de meeste oliebronnen te vinden. De natuurlijke stranden zijn niet aan te bevelen omdat het water niet schoon is vanwege het zeer ondiepe water. Het onderwaterleven bestaat vooral uit schildpadden, roggen, walvishaaien, maar ook zeeslangen, kwallen en schorpioenvissen. Er zijn wel aangelegde stranden welke eigendom zijn van hotels en privé clubs. Het beste strand van Bahrein is het Al Jazayir. Bahrein heeft een brug verbinding met Saoudi Arabie genaamd de Koning Fahd Causeway gebouwd in 1986. De hoofdstad van Bahrein gelegen in het noordoosten is Manamah en is gelegen aan de Perzische Golf. In Manamah bevindt zich de universiteit van Bahrein.
Volkslied : Bahrainona Munteenheid : Bahreinse dinar (BHD) Nationale feestdag : 16 december Officiële landstaal : Arabisch De belangrijkste religies in Bahrein zijn de islam(82%),christendom(8%)voorts boedhisme,hindoeïsme,joods en bahai.
De Bahamapijlstaart (Anas bahamensis beschreven door Linnaeus,Zweeds plantkundige en bioloog in 1758) is een kleine tropische eend. De Bahamapijlstaart komt op het Caraïbisch gebied voor, Zuid-Amerika en de Galápagoseilanden. De habitat bestaat uit poelen en plassen met veel plantengroei, zoals mangrovenmoerassen en lagunen langs de kust. Bahamapijlstaarten zijn prachtige, actieve, tamme en niet luidruchtige zwem- of grondeleenden. Ze stellen bijzonder weinig eisen. Onder de watervogelliefhebbers zijn ze dan ook erg populair. Man en vrouw zijn bijna identiek, en blijven er het hele jaar ongeveer hetzelfde uitzien. Het vrouwtje is iets kleiner, heeft een kortere staart, het wit van haar kop en het rood op haar snavel zijn iets doffer.
Bahamapijlstaart foto www.vogeldagboek.nl
Bahamapijlstaart
Bron :Wikipedia www.vogeldagboek.nl www.heteendentuintje.be
Bahia doktersvis
De Bahia doktersvis of Bahia-doktersvis (Acanthurus bahianus) (beschreven door François Louis Nompar de Caumont La Force, compte de Castelnau,Frans natuuronderzoeker in 1855)is een straalvinnige vis uit de familie van doktersvissen (Acanthuridae), orde baarsachtigen (Perciformes), die voorkomt in het noordwesten, het westen, het zuidwesten en het zuidoosten van de Atlantische Oceaan. De Bahia doktersvis kan een maximale lengte bereiken van 38 centimeter. Het lichaam van de vis heeft een gedrongen vorm. De vis heeft één zijlijn, één dorsale vin en één anale vin. Er zijn negen dorsale stekels en drie anale stekels. Verder zijn er 23 tot 26 dorsale stralen en 21 tot 23 anale stralen.
De Bahia doktersvis is een zoutwatervis die voorkomt in een tropisch klimaat. De soort is voornamelijk te vinden in zeeën, rotsachtige wateren en water met veel microscopische planten. De diepte waarop de soort voorkomt is 2 tot 40 meter onder het wateroppervlak. Het dieet van de vis bestaat hoofdzakelijk uit planten en bezinksel, waarmee het zich voedt door het opeten van waterplanten.
Bahia rozenhout
Bahia rozenhout (Engels tulipwood of Brazilian tulipwood, in Brazilië sebastiao-de-arruda) is een van de klassieke edele houtsoorten. Het heeft een hoog soortelijk gewicht, een zeer karakteristieke geur en een prachtige tekening, in rode tinten op een gele achtergrond. De houtsoort is erg duur en wordt met name gebruikt voor luxe houtwaren, muziekinstrumenten, ornamenten aan luxe meubelen en kleine gedraaide voorwerpen.
Bahia rozenhout
De boom waarvan het stamt is lang een mysterie gebleven. In de negentiende eeuw werd aangenomen dat het van Physocalymma scaberrima stamde, maar begin twintigste eeuw werd duidelijk dat het om een Dalbergia-soort ging (familie Leguminosae). In de veertiger jaren is door een onnozele vergissing het verhaal de wereld ingeholpen dat het zou gaan om Dalbergia frutescens var. tomentosa, en dit is nog wel te vinden in de wat mindere kwaliteit boeken. Sinds ca 1970 is bekend dat het uitsluitend stamt van Dalbergia decipularis.
(2) 
Balaluwa
Bakker
Baker
Bahrein 
