Een barometer is een meetinstrument waarmee de luchtdruk gemeten kan worden.
Ten tijde van Galileo, rond 1635, ontwierpen ingenieurs fonteinen (en dus ook pompen) voor de stad Florence. Ze kwamen tot de vaststelling dat de enorme pompen er niet in slaagden water hoger op te pompen dan zo'n 12 meter. Galileo werd om raad gevraagd, maar hij stierf alvorens het probleem op te lossen. In zijn nota's werd de hypothese dat lucht een massa moet hebben gevonden, maar hij kon er geen conclusies uit trekken.
Torricelli, een gravure uit een boek van Flammarion (1923) auteur : Archival Photograph by Mr. Steve Nicklas, NOS, NGS
De opvolger van Galileo was Torricelli. Hij las de nota's van zijn voorganger, en wilde bewijzen dat het de luchtdruk was die het water omhoog bracht. Om niet met buizen van 12m hoog te werken, kreeg hij het idee om met kwik te werken, bijna 14 maal zwaarder dan water. De barometer werd in 1643 uitgevonden door Torricelli. Hij vulde een dunne buis van zo'n meter lengte in zijn geheel met kwik en zette de buis op zijn kop in een bakje met kwik. Het kwik zakte voor een deel uit de buis, maar een kolom van zo'n 76 cm bleef in de buis staan. De hoogte van deze kwik kolom varieerde een beetje met de weersomstandigheden. Als de kolom wat zakte kwam er meestal regen en storm. Bij stralend rustig weer stond de kolom hoog.
Torricelli trok hieruit de gevolgtrekking dat de druk die het gewicht van het kwik in de kolom op het kwik in het bakje uitoefende gelijk moest zijn aan de druk die de lucht kolom van de atmosfeer er op uitoefende.
barometer van begin 20ste eeuw auteur : Jean-Jacques MILAN CC
Barolo is een droge rode wijn en wijnstreek in in de Piëmont, in Italië. Gelegen ten zuiden van Turijn. Het wijnbouwgebied waar Barolo gemaakt wordt is ongeveer 1200 hectare groot.
Een bijnaam van de wijn was al in 1860 "Wijn van koningen en koning van de wijnen". Deze woorden gebruiken de inwoners van regio Piemonte voor Barolo, de wijn die hen het meest aan het hart ligt. Helaas was tot voor kort Barolo vooral een stroeve en schrale wijn. Maar er is veel veranderd in Piemonte. Barolo is drinkbaar geworden, met behoud van koninklijke allure. 1997 was het eerste jaar waarin de nieuwe Barolo zich manifesteerde, en deze ontwikkeling zet door. De Italiaanse kwalificering is sind 1980 DOCG (Denominazione di Origine Controllata e Garantita), hetgeen de hoogste kwalificering is. Voor een Barolo wijn betekent dit dat deze aan de volgende kwalicaties moet voldoen wil de wijn daadwerkelijk de naam Barolo meekrijgen;
- Barolo, minimaal twee jaar houtrijping, mag pas drie jaar na de oogst worden vrijgegeven. - Barolo riserva, drie jaar houtrijping, mag pas vier jaar na de oogst worden vrijgegeven. - Barolo riserva special, vier jaar houtrijping, mag pas vijf jaar na de oogst worden vrijgegeven. - Minimaal alcohol percentage 13%. - De wijn moet voor 100% van de Nebbiolo-druif gemaakt worden.
barolo wijngaarden
Barolo wordt gemaakt van de Nebbiolo druif, ruikt sterk naar teer, viooltjes en rozen, vijgen, pruimen, witte truffels en vaak nog veel meer. De wijn kan een oranjeachtige kleur krijgen als hij ouder wordt. Voor een goede Barolo moet je lang geduld hebben. Door de vele tannines is er een lange rijpingstijd nodig. Overigens zijn er tegenwoordig ook een aantal producenten die Barolo wijnen maken die jeugdig gedronken kunnen worden.
De wijn is een van de meer exclusieve en duurdere wijnen die gemaakt worden.
Het sap + most van de zojuist geoogste Nebbiolo van de Cannubi wijngaard wordt in de fermentatie tank gepompt. Chiara Boschis (Pira & Figli) kijkt toe. (Oktober 2004, Barolo)
De wijngaarden van de Barolo liggen op hoogtes tussen de 250 en 450m, in de Langhe heuvels in het zuiden van Piëmont. De laatste jaren wordt er veel te veel uitgebreid naar de lagere gebieden wat de kwaliteit niet ten goede komt. De echte goede barolo's komen uit de kerngebieden.
Barokmuziek is een vorm van westerse klassieke muziek, ontstaan tijdens de barokperiode.
Als stijl was het de opvolger van de Renaissancemuziek. De periode waarin voornamelijk barokmuziek werd gecomponeerd wordt geplaatst tussen ca. 1600 (de opkomst van de monodie, onder andere door Monteverdi) en 1750, het sterfjaar van Johann Sebastian Bach.
Jacob Burckhardt gebruikte in 1855 als eerste de term "barok" om een bepaalde stijlperiode in de kunst aan te duiden. Ruim een halve eeuw later werkte Alois Riegl de stijlkenmerken verder uit in zijn boek Die Entstehung der Barockkunst in Rom.
De barokmuziek kon in het bijzonder gedijen door de bloeiende muziekcultuur aan de diverse Europese vorstenhoven. Veel rijke hooggeplaatsten hadden musici/componisten in dienst en/of fungeerden als hun mecenas. Veel hoogtijdagen en festiviteiten werden opgeluisterd door speciaal voor die gelegenheid in opdracht gecomponeerde werken. Ook ten behoeve van kerkelijke erediensten werden in het tijdperk van de barok nieuwe muziekvormen ontwikkeld.
Barokarchitectuur is een stijl en fase in de architectuur, ontstaan tijdens de barokperiode.
Onder invloed van de Italiaanse architecten Carlo Maderno (1556-1629), Francesco Borromini (1599-1667) en Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) wordt een stijl ontwikkeld die rijk, vermetel is en die, al maakt ze nog steeds gebruik van Romeinse en Renaissance-begrippen, breekt met de beperkingen van het klassieke bouwen en uitloopt op een ware stortvloed van gebogen, plastische vormen. In de barokke architectuur komt de ware aard van de 'barocco' tot uiting. Barrocco is een juweliersterm om een ruwe parel of onbewerkte steen aan te duiden. Het gebrek aan verfijning, en de overdaad, zou de stijl van Maderno en zijn navolgers deze roepnaam opleveren.
Dom van Fulda in de Duitse deelstaat Hessen auteur : ThomasSD
Een kenmerk van de barokbouwstijl is dat door middel van de overdaad indruk op de bezoeker gemaakt moest worden. Bij de bouw van paleizen uit zich dat doordat de toegangsweg tot de ingang altijd schuin of van de zijkant is, zodat de betreder de symmetrie van het bouwwerk niet in de gaten zou hebben. Hierdoor zou de "magie" ervan namelijk doorgeprikt kunnen worden. Het liefst werden er zelfs vijvers aangelegd om een frontale benadering onmogelijk te maken.
In de kerkelijke architectuur was de barok een overwegend katholieke stijl. In de tijd van de contrareformatie bouwden onder andere de jezuïeten veel kerken in deze stijl. In Nederland zijn barokkerken alleen te vinden in een aantal plaatsen in Limburg en in de Noord-Brabantse stad Ravenstein. België telt daarentegen een groot aantal barokkerken. Hoogtepunten zijn onder meer de Sint-Michielskerk te Leuven, de Carolus Borromeuskerk in Antwerpen, de Sint-Servaasbasiliek in Grimbergen en de basiliek van Scherpenheuvel.
St.Augustinus kerk (Paoay church) op de Fillipijnen auteur : Bajin
Tijdens de periode 1600-1715, was de architectuur in decoratieve ensembles geïntegreerd. De open vormen overheersen, ze vloeien in elkaar over en zijn beweeglijk. De afzonderlijke delen van het gebouw staan niet op zichzelf, maar komen tot hun recht in de samenhang van het geheel. Zo werden scherp omlijnde contouren vermeden en men had een voorliefde voor de tegenstellingen tussen licht en schaduw.
De kerken in die tijd kregen een golvende rooilijn, verder berekende men hoe de schaduwwerking over het gebouw liep. In de interieurs streefde men naar het creëren van één grootse ruimte. In Frankrijk en Spanje wordt het woord barok gebruikt om sterke onregelmatigheden aan te duiden.
Kerk in Vorau in typisch Duitse hoogbarok foto : Roman Klementschitz CC
Een belangrijk gebouw dat ontworpen en gebouwd is tijdens de barokke architectuur is het kasteel van Versailles. Lodewijk XIV had zijn interesse verplaatst naar Versailles, omdat daar een groot stuk grond vrij was om zijn absolute koningschap gestalte te geven. In 1669 gaf hij opdracht om het gebouw dat zijn vader gekocht had uit te breiden en te verbouwen.
paleis in Versailles "(c) 2009, TripAdvisor LLC Alle rechten voorbehouden."
De barok is een Europese stijlperiode, zich uitstrekkende van de 17e eeuw tot in de eerste helft van de 18e eeuw, die zijn oorsprong had in Italië en tot uiting kwam in de architectuur, tuinarchitectuur, schilderkunst, beeldhouwkunst, literatuur en muziek. Het woord barok komt van het Portugese barroco, wat 'onregelmatig gevormde parel' betekent. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen vroeg-, hoog- en laatbarok.
de Heilige Drievuldigheid van Hendrick van Balen olieverf op paneel uit 1620, St Jacobskerk,Antwerpen
De eigenlijke start van de barok hangt af van streek tot streek, zo bloeide de barok al veel vroeger in Italië (Rome) terwijl in het noorden de Renaissance nog aan het nabloeien was. De stijl bouwt voort op de Renaissance, maar slaat snel zijn eigen weg in. In de loop van de tijd ontdekken ook veel heersers het effect van de dramatische barok; zo wordt de stijl benut door het Vaticaan en ingeschakeld in de contrareformatie. Door veel pracht en praal te gebruiken in de bouwstijl van de kerken proberen de katholieken, mensen te imponeren en zo terug te krijgen.
De Spanjaarden exporteerden deze stijl naar de nieuwe wereld waar hij gretig onthaald werd om mensen te bekeren. Met vondsten daar kleden de Spanjaarden hun kerken aan, een fraai voorbeeld is het Escorial.
barokke fauteuil
In Frankrijk wordt de barok aan het Franse hof gebruikt. Lodewijk XIV maakt dankbaar gebruik van deze stijl, die hij leerde kennen dankzij Kardinaal de Mazarin, om zijn absolutistische ideeën kracht bij te zetten. Hij liet het paleis van Versailles bouwen. De barok werd dus vooral gebruikt om het publiek te imponeren en ze nietig te doen voelen bij het betreden van het kasteel.
In de 19e eeuw krijgt de barok opnieuw aandacht en komt een neobarokke stijl op.
De voornaamste vindplaats van barnsteen is het Oostzeegebied. Het schiereiland Samland in het Russische gebied Kaliningrad is goed voor 90% van de wereldproductie. Barnsteen wordt echter ook gevonden op het strand. Vooral in Denemarken spoelt het nog aan, maar ook bijvoorbeeld op de Nederlandse waddeneilanden. Men vindt ook kleine hoeveelheden in Syrië, Libanon, Thailand, Vietnam, Canada, de VS en Duitsland. Blauwe amber vindt men in de Dominicaanse Republiek.
sierraden in barnsteen auteur : Adrian Pingstone
Uit alle perioden van de prehistorie is het gebruik van barnsteen als kralen, hangers en knopen bekend. De rendierjagers van de Hamburgcultuur, die omstreeks 11000 v.Chr., aan het eind van de laatste ijstijd rondtrokken gebruikten barnsteen. Barnsteen is in hun kampen in Nederland opgegraven bij Ureterp en Vledder. Klei en veen zijn gunstig voor de conservering van barnsteen. In de zandgronden verweert het echter snel en neemt het een zandkleur aan. Waarschijnlijk is het daarom vrij weinig gevonden in mesolithische nederzettingen op de Nederlandse zandgronden. In een skeletgraf bij Swifterbant uit 4000 v.Chr., werd op het voorhoofd van een dode man een snoer van vijf grote barnstenen kralen gevonden. Ook werd barnsteen aangetroffen in enkele hunebedden. Ook in het Kralensnoer van Exloo is barnsteen verwerkt. Barnsteen wordt tegenwoordig (2003) nog steeds als edelsteen gebruikt. Het is een van de weinige edelstenen van organische oorsprong. Andere voorbeelden zijn parels en bloedkoraal.
teek op slankpootvlieg in barnsteen foto : Jens Urban CC
In de Griekse mythologie liet de god Helios op een dag zijn zoon Phaeton de zonnewagen besturen. Maar Phaeton kon de paarden niet in toom houden, waardoor de zon hemel en aarde verschroeide. Zo kregen de mensen in Ethiopië hun donkere kleur. Om de aarde te redden gooit Zeus zijn bliksemschicht naar Phaeton waardoor deze dood ter aarde valt. De zusters van Phaeton, de Heliaden, bewenen hem. Hun tranen druppelen neer en stollen tot barnsteen.
De Griekse mythologische figuur Elektra wordt vereenzelvigd met barnsteen. Het Griekse woord voor barnsteen is "elektron" (ηλεκτρον) waarvan ons woord "elektriciteit" afkomt, omdat een stuk barnsteen dat met een dierlijke vacht wordt gewreven statisch geladen wordt.
masbaha (islamitische gebedskraal) in Dominicaanse blauwe barnsteen auteur : The Singularity CC
Barnsteen heeft een positieve invloed op de gemoedstoestand. Maakt vrolijk en optimistisch en is daarom goed voor mensen die geneigd zijn tot depressiviteit. Zorgt voor een vergroting van het zelfvertrouwen, bevordert flexibiliteit en openhartigheid. Goed voor de maag, milt, gal, lever, gewrichten, huid, slijmvliezen, klieren en darmen, verlicht de pijn bij het doorkomen van tanden en kiezen bij kinderen.
Barnsteen bestaat voornamelijk uit koolwaterstoffen. Ze bestaan uit koolwaterstoffen omdat ze uit organisch materiaal zijn ontstaan; dit bestaat voornamelijk uit koolhydraten. Tijdens de "verstening" van de hars zijn de koolhydraten alle zuurstof atomen kwijt geraakt. De koolwaterstoffen kunnen zeer lange ketens vormen. (macromolecuul) Doordat het barnsteen uit koolwaterstoffen bestaat is het niet vreemd dat barnsteen redelijk brandbaar is.
insect in barnsteen
Soms komt er een insect in de hars terecht. Dit fossiel blijft in de versteende barnsteen zichtbaar. Door de ouderdom verdwijnen de kleuren van het insect en wordt het zwart. In tegenstelling tot wat in de film Jurassic Park wordt gesuggereerd, is het niet mogelijk om DNA van dieren zoals dinosauriërs uit door fossiele insecten opgezogen bloed te halen.
Barnsteen is een fossiele hars van prehistorische naaldbomen, Pinus succinifera. Deze hars is miljoenen jaren geleden uit de bomen gedropen en daarna versteend. Barnsteen stamt dus uit het Paleozoïcum tot aan het Kwartair. Barnsteen is warmgeel tot donkerrood van kleur. Doorzichtige barnsteen wordt algemeen het mooist gevonden en is het kostbaarst.
Mineralogisch bezien heeft barnsteen een amorfe structuur. Het is vrij zacht, de hardheid bedraagt 2-2,5.
Het woord barnsteen - in het Duits Bernstein - is afkomstig van het Nedersaksische woord börnen dat branden betekent. Inderdaad is deze halfedelsteen brandbaar. Barnsteen heet in het Engels amber. In het Nederlands wordt met amber meestal de kleur amber bedoeld. Ook een substantie uit de darmen van de potvis wordt amber genoemd. Deze substantie geurt sterk en wordt in parfums gebruikt.
Het feit dat veel insecten in barnsteen worden aangetroffen ontging ook de Romeinen niet. Zij verklaarden dit (correct) door aan te nemen dat barnsteen vloeibaar was toen het de insecten bedekte. Derhalve noemden zij de steen succinum ofwel gum-steen. De naam komt nu nog voor in succinic acid (barnsteenzuur) en ook in succinite, een naam die door James Dwight Dana werd gegeven aan een bepaald type barnsteen dat uit het Oostzeegebied afkomstig is.
Het Griekse woord voor barnsteen is elektron (Latijn: electrum) waarvan de term elektriciteit afgeleid is.
barnsteen, vindplaats omgeving Drenthe
Zoals ook nog bij de tegenwoordige dennen het geval is, loopt er uit kleine beschadigingen van de schors hars uit de boom. Deze hars beschermt de boom tegen insecten en schimmels. In vroegere tijden zijn door de bomen in het Oostzeegebied grote hoeveelheden hars geproduceerd. Na de ijstijd is het barnsteen uit de grond gespoeld en in zee terecht gekomen. Jongere, niet gefossiliseerde barnsteen heet 'kopal'. Het voelt vettig aan.
Maya-koning Pakal in barnsteen barnsteenmuseum in San Christobal, Mexico
De Barnevelder is een middelzwaar kippenras dat zijn oorsprong heeft in het Nederlandse Barneveld. Het ras ontstond door het inkruisen van legkippen met grote Aziatische kippenrassen, naar verluidt Cochins, Langshans en Brahma's. Vanaf begin jaren 1920 werden de eerste dieren geëxporteerd naar Engeland.
Barnevelders worden zowel voor het vlees als de eieren gehouden. De hen bereikt gemiddeld een gewicht van 2750 gram, de haan 3500 gram. Het ras wordt in de kleuren zwart, wit, dubbelgezoomd en blauwdubbelgezoomd gefokt.
barnevelder hen
Bijzonder aan dit ras zijn de uiterst donkerbruine eieren. Andere kippenrassen die donkerbruine eieren leggen zijn onder andere Marans en Welsumers. Barnevelders zijn uitstekende legkippen die circa 180 eieren per jaar leggen. De dieren vliegen nauwelijks.
Een nadeel van het ras is de bovengemiddeld hoge gevoeligheid voor Marekse verlamming. Daarom zullen veel fokkers de kuikens tegen de ziekte inenten.
De barn is een eenheid van oppervlakte die vrijwel alleen in de kernfysica en de deeltjesfysica wordt gebruikt om werkzame doorsnede uit te drukken. De barn is geen SI-eenheid, maar is daar wel van afgeleid, en is ook toegelaten voor gebruik met het SI, hoewel het gebruik niet aangemoedigd wordt door het BIPM. Uitgedrukt in SI-eenheden is een barn 10-28 meter2 of 100 fm2, ongeveer de vlakke doorsnede van de kern van een uraniumatoom.
De eenheid was aanvankelijk grappig bedoeld: barn is het Engelse woord voor een grote schuur bij een boerderij. Vergeleken met de typische werkzame doorsnede voor de meeste kernreacties was de uraniumkern namelijk "zo groot als een schuur" ("as big as a barn").
De barmsijs (Carduelis flammea) is een zangvogel uit de familie van vinkachtigen (Fringillidae). De barmsijs wordt in gevangenschap gehouden en heeft met de jaren zijn plaats veroverd in de avicultuur. Er bestaan nu al diverse mutaties waaronder: bruin, agaat, isabel, pastel, grijsvleugel (dubbele pastelfactor), kobalt (+ zijn combinaties met de andere mutaties) en pheao. Het popje legt 3 tot 6 eitjes die ze uitbroedt in 13 dagen, na 15 tot 18 dagen vliegen de jongen uit, en na 3 weken zijn ze zelfstandig. Barmsijzen komen in de wintermaanden in Nederland en België voor; het zijn echte wintergasten.
Tegenwoordig wordt er onderscheid gemaakt tussen de Kleine Barmsijs (Carduelis cabaret) en de Grote Barmsijs (Carduelis flammea). Ze verschillen in formaat en kleur. De Kleine Barmsijs is vooral bruin, de Grote oogt grijzer. De Grote Barmsijs lijkt sterk op weer een andere barmsijs, de Witstuitbarmsijs. De barmsijs heeft ook een Belgische postzegel ter waarde van 1 BEF.
Groenlandse barmsijs
Barmsijzen vindt men vooral terug in bosrijke gebieden. Daar zijn ze op zoek naar zaden van de berk, lariks en vooral naar elzenproppen. Ze zijn ook verlekkerd op verscheidene onkruidzaden zoals herderstasje,moerasspirea, paardebloem. Tijdens de broedperiode nemen ze ook veel insectenvoedsel tot zich. De jongen worden grootgebracht met insecten en in de krop voorgeweekte zaden.
De barmsijs komt voor op de Britse Eilanden, Noord-Europa, Azie, het noorden van Noord-Amerika .In de Alpen en Oost-Europese gebergten. De barmsijs is een trekvogel welke soms invasief zijn biotoop verlaat. Dit hangt nauw samen met een plotse koude-inval of voedseltekort.
Ze maken een trillend geluid, vooral gekenmerkt door een scherp tsek-tsek-tsjek.
De barlijn, of ook wel barleer genoemd, is een deel van de uitrusting van een binnenschip. Het woord staat voor de complete constructie met twee stoeltjes.
Op deze H-vormige barlijnstoeltjes worden de spullen neergelegd om ze van de luiken kwijt te zijn, zodat je dit materiaal niet steeds moet verleggen als de luiken open moeten. Een verzamelplaats van los materiaal zoals loopplanken, schoorbomen, haakstokken, buikdenningplank, slaggaard, ruimladder, bezem, luiwagen, enz.
De gebruikelijke plaats is in het midden van de luiken, met het kapdeksel van de scheerstok midden eronder.
Barlia is een voormalig klein Europees geslacht met slechts twee soorten terrestrische orchideeën. Deze zijn sinds enkele jaren opgenomen in het geslacht Himantoglossum.
Barlia is vernoemd naar de Braziliaanse amateur-botanicus en orchideeënliefhebber J. E. Barla (17981850).
Barlia robertiana
Barlia was een geslacht van terrestrische, overblijvende planten (geofyten), die overwinteren met twee ondergrondse, langwerpig-eivormige wortelknollen. De bloemstengel heeft onderaan een bladrozet, en hogerop meerdere stengelomvattende bladeren die al tijdens de bloei beginnen te verwelken.
Het voornaamste verschil met de Himantoglossum was dat de bloemen van Barlia een lip met een korte, gespleten middenlob en gegolfde zijranden had.
Barlia robertiana
Het geslacht Barlia werd steeds als nauw verwant aan Himantoglossum (met onder meer de bokkenorchis) beschouwd. Recente DNA-analyse heeft echter uitgemaakt dat beide geslachten samen een monofyletischee groep vormen.
De Barletts dolksteekduif (Gallicolumba crinigera) is een soort uit de familie van de duiven van het geslacht Gallicolumba. De soort komt voor alleen voor in de Filipijnen.
De Filipijnse naam voor de Barletts dolksteekduif is Mukid.
Barletts dolksteekduiven zijn gemakkelijk te herkennen aan de rode of oranje vlek op hun borst. Wanneer een mannetje een vrouwtje wil imponeren, zet hij deze vlek op en begint daarnaast hard te koeren. De Barletts dolksteekduif is wat bonter gekleurd dan bijvoorbeeld de dolksteekduif (G. luzonica). De kop is grijs met groen, de borst wit met de genoemde rode vlek, de onderkant lichtbruin en de veren van de vleugels, grijs en roodbruin. De soort is in haar voortbestaan bedreigd als gevolg van ontbossing van hun leefgebieden.
Deze soort scharrelt voornamelijk op de bodem van het regenwoud en vliegt niet erg hoog.
De drie ondersoorten van de Barletts dolksteekduif komen voor op zes eilanden. - De G. criniger leytensis komt voor op Samar, Leyte en Bohol. - De G. criniger criniger op Dinagat en Mindanao en de - G. criniger bartletti op Basilan.
Deze soort vindt voedsel op de bodem van regenwouden en bossen. Dit voedsel bestaat voornamelijk uit zaden, vruchten en insecten.
De Barletts dolksteekduif maakt haar vrij simpele nest van enkele takjes en bladeren in een boom niet hoger dan 2 meter en legt daarin (voor zover bekend) 1 enkel ei. De broedtijd is ongeveer 15-17 dagen.
jonge Barletts dolksteekduif auteur : BS Thurner Hof CC
Barkas was een fabriek van bestelbussen in de DDR. De naam komt van Hamilcar Barkas, een veldheer uit Carthago. Letterlijk vertaald betekent Barkas "de bliksem". Het bekendste model was de Barkas B-1000.
VEB Barkas-Werke Hainichen is in 1957 ontstaan als opvolger van de Framo fabriek in Frankenberg/Sa. (later Hainichen). Deze fabriek werd in de DDR een Volkseigener Betrieb en onderdeel van het Industrieverband Fahrzeugbau (IFA). In 1958 werd het bedrijf met andere samengevoegd en ontstond VEB Barkas-Werke Karl-Marx-Stadt, gevestigd in Karl-Marx-Stadt. In 1961 werd de Barkas B1000 gepresenteerd. Deze had een driecilinder tweetaktmotor met mengsmering met een cilinderinhoud van 1000 cm³ die 46 PK leverde. De motor was midden tussen de stoelen voor de chauffeur en de bijrijder aangebracht en kon worden bereikt via een kleine afneembare motorkap in de cabine en een inspectieluikje. Het eerste exemplaar rolde op 14 juni 1961 van de lopende band. In 1962 werd de B-1000 op de voorjaarsbeurs van Leipzig gepresenteerd, waarbij het voor toenmalige begrippen hoge laadvermogen van 1000 kg opviel.
Barkas B1000 flower power busje gebruiker : Joooo - CC
Dankzij talrijke opbouwvarianten, met open laadbak, gesloten laadbak, bestelbus, en kraanwagen was de B-1000 op veel gebieden inzetbaar. Zo bestonden er uitvoeringen voor personenvervoer, en als politiebusje, ambulance, blusvoertuig, ladderwagen, pickup en militair voertuig.
Wegens zijn eenvoudige constructie was de B-1000 relatief robuust en betrouwbaar. Hij had vanaf het begin voorwielaandrijving. Er bestond slechts één standaardmodel, dat voortdurend werd verbeterd. Zo werd vanaf 1975 de stoel voor de bestuurder voorzien van een veiligheidsgordel, en vanaf 1978 ook de bijrijderstoel; werd vanaf 1984 de brandstofvoorraad en de koelwatertemperatuur aangegeven met Leds en werd in 1987 het achterste portier in de gesloten uitvoering vervangen door een schuifdeur. Op 8 april 1987 rolde de 150 duizendste B-1000 van de lopende band.
Barkas v901 (foto2008) auteur : Albrecht Conz (CC-BY-SA-2.0-DE) CC
In de herfst van 1989 werd de eerste B-1000-1 gepresenteerd op de herfstbeurs van Leipzig. Net als de Wartburg 1.3 had deze een door Volkswagen ontworpen 58 PK viertaktmotor van 1272 cc, die in Karl-Marx-Stadt in licentie werd geproduceerd. Het eerste exemplaar van de B-1000-1 rolde op 1 september 1990 van de lopende band. Op 10 april 1991 werd de productie van de B-1000-1 gestaakt. Er waren toen 1961 stuks gebouwd. Omdat deze versie nogal roestgevoelig was is hij snel uit het straatbeeld verdwenen. De productiefaciliteiten in Hainichen werden gedemonteerd. Ze zouden naar Rusland worden overgebracht, maar om financiële redenen werd daar uiteindelijk van afgezien.
Barkas B1100 in het 'Fahrzeugmuseum Frankenberg' auteur : Angela Monika Arnold, Berlin CC
Bark is een historisch merk van inbouwmotoren in Dresden.
Dit was een Duitse fabriek die in de jaren dertig 200- tot 600 cc inbouwmotoren voor andere merken bouwde. Het betrof zowel twee- als viertaktmotoren. Ze werden door vele motorfietsproducenten toegepast.
Op de "klantenlijst" stonden in elk geval Ardie, Bücker, D-Rad, Elfa, Excelsior, Hercules, HMK, Imperia, OD, Omnia, Phönix, RMW, UT en Wimmer.
Ook de Küchen-ontwerpen werden, voor zover ze niet door de klant zelf gebouwd konden worden, bij Bark geproduceerd.
Tijdens de tweede wereldoorlog werden vooral vliegtuig-onderdelen geproduceerd. In 1945 werd het bedrijf daarom gesloten.
Barium is een scheikundig element met symbool Ba en atoomnummer 56. Het is een zilverwit aardalkalimetaal.
Omstreeks 1500 werden bariumsulfaat bevattende stenen magische krachten toegekend, omdat ze een lichte gloed afgaven na te zijn verhit in aanwezigheid van houtskool. Zelfs na enkele jaren bleven de stenen in het donker nog nagloeien. Tegenwoordig is dat proces bekend als fluorescentie.
Barium is voor het eerst geïdentificeerd in 1774 door Carl Wilhelm Scheele en in 1808 voor het eerst geïsoleerd door Humphry Davy door gesmolten bariumoxide te elektrolyseren.
De naam barium is afgeleid van het Griekse βαρυς (barys) dat zwaar betekent.
het element barium onder argongas atmosfeer bewaard auteur : Matthias Zepper
De belangrijkste toepassingen van barium zijn bougies, als gasvanger in vacuümbuizen en fluorescentielampen. Daarnaast wordt barium op kleinere schaal gebruikt als :
- De verf- en glasindustrie gebruiken bariumsulfaat als wit pigment. - Bariumcarbonaat is een goed bruikbaar vergif tegen ratten. - Sommige bariumzouten worden gebruikt in de medische wetenschap als contrastmiddel bij het doorlichten van het spijsverteringskanaal. - Bariumsulfaat wordt gebruikt bij de productie van rubber en harsen als vulstof. - In condensatoren wordt bariumtitanaat gebruikt als diëlektrisch materiaal. - In de aardolie-industrie worden bariummengsels gebruikt om de grond voor te bewerken. Verder worden bariumnitraat en bariumchloraat gebruikt in vuurwerk om gekleurde lichteffecten te genereren.
het effect van barium in vuurwerk
Chemisch gezien is barium vrijwel identiek aan calcium. Het oxideert erg makkelijk bij blootstelling aan de lucht en reageert heftig met water en alcohol.
Doordat barium zo makkelijk reageert met andere elementen komt het vrijwel niet ongebonden in de natuur voor. De belangrijkste bariumbron is het mineraal bariet, dat gekristalliseerd bariumsulfaat is. Op commerciële basis wordt barium geproduceerd door elektrolyse van gesmolten bariumchloride.
Alle in water en zuur oplosbare barium verbindingen zijn zeer giftig omdat zij kunnen leiden tot het opzwellen van de hersenen en lever en schade aanrichten in de nieren en hart. Grote hoeveelheden kunnen verlamming en zelfs dood tot gevolg hebben. Zuiver barium moet onder olie worden bewaard om te voorkomen dat het aan de lucht ontbrandt. Het verwerken van bariumerts kan aanleiding geven tot de stoflongachtige aandoening baritose. Het smeltpunt is 998° (K) = 725° Celsius, het kookpunt 2123° (K) = 1850° Celsius
Een barista is een vakman of -vrouw die zich toelegt op het bereiden van espresso en aanverwante dranken als cappuccino. De barista is als de kok in de keuken; hij/zij weet daarnaast vrijwel alles van de techniek van de espressomachine en de processen bij het bereiden van de espresso. Veelal worden ook Latte arttechnieken beheerst.
De Dutch Coffee Promotion organiseert jaarlijks 4 wedstrijden voor baristi: de Nederlandse Barista Kampioenschappen, de Latte art kampioenschappen, de Cuptasting kampioenschappen en Coffee in Good Spirits kampioenschappen.
deelnemer aan het barista wereldkampioenschap (WBC)2006 auteur : James Hoffmann CC
Sinds 2002 worden er baristakampioenschappen gehouden in Nederland. Tijdens deze wedstrijd bereidt de deelnemer vier espresso's, vier cappuccino's en vier koffiespecialiteiten. Voor het bereiden van deze dranken krijgt de barista 15 minuten. Gelet wordt op technische beheersing van de machine, het maken van perfecte dranken en creativiteit. Ook in België worden er baristakampioenschappen gehouden. Er bestaan zowel barista opleidingen als barista cursussen en workshops.
Bariolage is een specifieke speeltechniek uit het vioolspel, waarbij een snelle afwisseling van tonen op diverse snaren plaatsvindt. Doorgaans wordt het begrip gebruikt wanneer de hoge tonen op de lage snaar gespeeld worden en de lage tonen op de hoge snaar, maar andersom komt ook voor.
Het woord stamt af van het Latijnse variolagium hetgeen 'afwisseling' betekent. Door deze speeltechniek is het mogelijk de klankkleur van de te spelen tonen te veranderen. Het vereist veel oefening om deze virtuoze techniek te beheersen. Componisten als Pablo de Sarasate en Niccolo Paganini schreven in hun composities deze techniek veelvuldig voor, maar ook in eerdere muziek (bijvoorbeeld werken uit de barokmuziek) wordt al gebruik van de techniek gemaakt.
Vaak treedt bariolage op wanneer 1 toon gelijk blijft (bijvoorbeeld een open snaar) terwijl de andere toon afwisselt.
Voorbeeld van bariolagetechniek uit een vioolsonate van Händel. De tweede maat dient met bariolage gespeeld te worden, waarbij de herhaalde A op de open A-snaar wordt gespeeld, en de F's en E's op de D-snaar. auteur : G.F.Händel
Barigo Frans motorfietsmerk, in 1977 opgericht door de Franse crosser Patrick Barigault in La Rochelle.
Er werden successen behaald in de rally Parijs-Dakar en diverse Supermotard-wedstrijden.
In 1992 werd het bedrijfje overgenomen door de machinefabriek Perrotin Automation. Sindsdien worden er naast terreinmachines en supermotards ook straatmodellen gebouwd. De Barigos vallen op door hun zeer vooruitstrevende en gewaagde design. Er wordt gebruikt gemaakt van Rotax-motorblokken.
(2) 
Bark (motor)
Barium
Barigo
