De gegevens in dit artikel zijn louter speculatief en berusten op overlevering. De data zijn niet controleerbaar en staan ter discussie bij allerlei wetenschappers.
Siddhartha Gautama of Boeddha was een spiritueel leider die (volgens de historische wetenschap) waarschijnlijk leefde rond 6 eeuwen voor Christus, van 563 tot ca. 483 v.Chr. in Nepal. Door moderne geleerden wordt ook ca. 480-400 gesuggereerd. Er zijn ook alternatieve data die gangbaar zijn vanuit de geloofstradities zelf. Volgens religieuze overleveringen bereikte Gautama Boeddha complete en volledige verlichting (het Boeddhaschap). Gautama Boeddha wordt ook wel de Sakjamoeni (sakyamuni) Boeddha genoemd en werd geboren als Siddhartha Gautama. De naam Siddhartha betekent: hij, wiens doel is volbracht of van wie elke wens vervuld is. Vaak wordt hij kortweg "de Boeddha" of "Boeddha" genoemd. Boeddha betekent 'hij die ontwaakt (verlicht) is'. De titel Boeddha wordt gegeven aan iemand die op eigen kracht, zonder leraar, de Dhamma (de waarheid, de natuurlijke ordening der dingen) ontdekt heeft en verlichting heeft bereikt. Volgens overlevering zijn er voor Gautama Boeddha nog een aantal andere boeddha's geweest (een beroemde lijst noemt 28 Boeddha's). Boeddha werd geboren in een hindoe-familie.
Engels : Gautama Buddha, Siddhattha Gotama Duits : Buddha Frans : Bouddha
Siddhattha Gotama Buddha
Het levensverhaal van de Boeddha is in het boeddhisme een voorbeeld en inspiratiebron voor het bereiken van verlichting. Siddharta Gautama werd geboren te Lumbini in het zuiden van Nepal. Zijn moeder zou Mayadevi hebben geheten, wat in het Sanskriet tevens verlichting betekent. Boeddha kwam in een tuin in Lumbini ter wereld, na tien maanden in de buik van zijn moeder te hebben gezeten. Hij wees met de wijsvinger van zijn ene hand naar de hemel en met de wijsvinger van zijn andere hand naar de grond. Boeddha's geboorteland was het land van de Sakya's. Zijn vader, Suddhodana, was de koning van dat land. De naam Sakyamuni is een verwijzing naar de Sakya's: letterlijk betekent het de wijze van de Sakya's.
Volgens de traditie was Siddhartha Gautama een prins, wiens ouders van diverse wijzen te horen hadden gekregen dat hun kind óf een onovertrefbaar groot heerser zou worden, óf alle aardse goederen zou verwerpen en de verlichting zou bereiken. Aangezien zijn vader de eerste voorspelling prefereerde werd hij omringd met de beste aardse goederen, zodat hij in zijn leven geen ontevredenheid of nare dingen zou ervaren. Hij zou dan geen afstand hoeven te doen van zijn bezittingen. Zijn vader bouwde drie paleizen en Siddhartha Gautama bracht al zijn tijd door binnen de hoge muren van het paleis. Zo gingen de eerste 29 jaar van zijn leven voorbij. Toen Boeddha zeven jaar was, overleed zijn moeder. Zijn tante, de zus van zijn moeder, ontfermde zich over haar neefje. Op de leeftijd van zestien jaar trouwde Boeddha met de eveneens zestienjarige Yasodhara. Samen kregen ze een zoon die de naam Rahula kreeg.
een liggende Boeddha auteur : Surya Thonawanik CC 3.0
Na 29 jaar ging hij echter diep nadenken over het leven en wilde zien hoe het 'echte' leven buiten het paleis was. Stiekem ging hij 's nachts de stad in, samen met zijn bediende. Tot zijn grote schrik zag hij een oude man, een zieke man en een dode man. Omdat hij door zijn beschermde opvoeding nog nooit een oude, zieke of dode man had gezien, vroeg hij zijn bediende om uitleg. Hij kreeg te horen dat alle mensen oud worden, ziekten oplopen en doodgaan. Dat dit een normaal iets is. Ook zag Siddhartha Gautama een kalme en beheerste monnik voorbijlopen. Hij vroeg zijn bediende wat dit voor man was, en kreeg te horen dat het een monnik was die vrijwillig zijn bezittingen had opgegeven en een leven van eenvoud leidde, gericht op spirituele ontwikkeling. Kort daarna verliet Siddhartha het paleis en zijn familie (waaronder zijn jonge vrouw en kind) en ging hij leven als een monnik in de bossen van India.
In Benarès studeerde hij met twee zeer bekende en gerespecteerde meesters en bekwaamde zich snel in hun leer. Hij vond echter dat deze geen oplossing bood voor het lijden dat hij nog steeds ervoer. Daarom ging hij zijn eigen weg en begon een 6 jaar lange periode van zelfkastijding en zelfpijniging. Hij leefde ver van de samenleving, alleen in de bossen, at zeer weinig en werd zo mager dat hij bijna overleed.
Na zes jaar kwam hij tot het inzicht dat zelfpijniging niet leidt tot verlichting en het einde van het lijden. Hij vond een middenweg tussen het bereiken van sensueel plezier en de zelfkastijding, en besloot te gaan mediteren onder een Bodhiboom in Bodhgaya totdat hij volledige verlichting zou bereiken óf zou sterven. De volgende ochtend rond zonsopgang bereikte hij de verlichting. Vanaf toen was hij Siddhartha Gautama, de Boeddha. Hij was toen 35 jaar.
Boedhha met zijn volgelingen
Hij begon zijn nieuw gevonden inzicht (de Dhamma) aan anderen te onderwijzen. Het onderwijs dat hij gaf bevatte onder meer Vipassana wat betekent: inzicht, de dingen zien zoals ze werkelijk zijn. Vipassana is een proces van zelfobservatie met als doel de geest tot in de diepste lagen te zuiveren van negativiteit en onzuiverheden als woede, haat, hebzucht en angst. Naarmate de invloed hiervan zwakker wordt, komen positieve eigenschappen zoals liefde, mededogen, vreugde en gelijkmoedigheid vanzelf tot ontwikkeling. Tegenwoordig kan deze meditatietechniek worden geleerd in een tiendaagse cursus. Zo'n cursus vormt een mentale training met een diepgaande waarde voor het dagelijks leven.
Zijn eerste toespraak hield hij in Sarnath. Gedurende de 45 volgende jaren reisde hij door de toenmalige staten van Noord-India. Hij werd een zeer gerespecteerde spirituele leider. De koningen van de twee grootste staten (Kosala en Magadha) werden zijn discipelen, net als vele anderen uit alle lagen van de bevolking. Veel mensen besloten monnik (bhikkhu) of non (bhikkhuni) te worden in de monastieke orde (de Sangha) van de Boeddha. Op 80-jarige leeftijd overleed hij te Kushinagar. Zijn toespraken en leringen werden gereciteerd en onthouden door zijn volgelingen en na zijn dood in twee congressen die door zijn volgelingen voor dit doel werden georganiseerd opgeschreven in de Pali-canon, de in de taal Pali gestelde aanvankelijk mondeling overgeleverde woorden van de Boeddha. De oudste bekende nog bestaande exemplaren van deze teksten kunnen aan de Boeddha toegeschreven worden.
De boeboekuil (Ninox novaeseelandiae), in het Engels ook wel mopoke of morepork genoemd, is een kleine bruine uil die vooral in Nieuw-Zeeland en Australië voorkomt.
Engels : Southern Boobook, Mopoke, Morepork, Ruru Duits : Neuseeland-Kuckuckskauz Frans : Ninoxe boubouk
Er komen verschillende ondersoorten van deze kleine uil voor in Azië en Australië. Alle vormen roepen op dezelfde wijze: een hoog, twee- delig "boeboek" , waar ze hun naam aan te danken hebben.
Ze eten vooral insecten en vogels, die ze vangen in de volle vlucht. Waar ze ook leven, ze rusten en slapen altijd overdag en gaan in de schemering op jacht.
Ondanks zijn kleine formaat is deze uil een dapper en agressief roofdier.
De 28 tot 36 cm lange morepork Nieuw-Zeeland is op de top gekleurd donkerbruin. De roodbruine onderzijde, stippen en linten op wit. De grote ogen zijn geel.
Hij woont in verschillende habitats, zoals tropische bossen, verspreid staande bomen, woestijnen, kreupelhout en nederzettingen.
Bodypainting is het verven van het lichaam ter versiering.
Er bestaan vele stijlen en technieken maar in essentie komt het erop neer het lichaam en zijn vormen te gebruiken als ondergrond voor een schilderij, om de vormen door licht en schaduw andere dimensies te geven, of het lichaam weg te werken in een achtergrond.
Tegenwoordig ziet men ook wel eens bodypainting op modeshows.
Engels : Body painting Duits : Körperbemalung Frans : peinture corporelle
ceatieve bodypainting
Soms wordt bodypainting gebruikt als een vervanging voor, of tijdelijke vorm van tatoeage. Bodypainting kan gebeuren op gedeelten, of op het hele lichaam.
Wordt enkel het hoofd beschilderd, dan spreken we van facepainting of schminken, wat populair is bij kinderen op kinderfeesten, braderieën e.d.
ook reclame is mogelijk
Bodypaint is een creatieve kunst, die de mensheid al eeuwenlang tot de verbeelding spreekt. Het kwam al voor bij de oermensen en later bij verscheidene Indianenstammen, als lichaamsversiering, als stamherkenning of om angst aan te jagen. Zo gebruikten zij verf, als ze op het oorlogspad gingen.
Beschilderingen speelden en spelen een grote rol in vele culturen van alle tijden, niet alleen bij de Indianen.
Ze dienen voor verandering, bescherming en het aanroepen van krachten. Ze laten het lidmaatschap van een stam uitkomen, getuigen van de opname in een bredere levenskring, bv in de kring van mannen, getuigen van een initiatie, van het doorstaan van een moedproef. Verder helpen ze de geesten en krachten van het geestelijke rijk te misleiden, ermee te communiceren, zich met hogere krachten te verbinden. Bovendien laten ze ons bepaalde krachten en verbindingen zichtbaar maken. Door de beschilderingen van het lichaam bij bijzondere gelegenheden, zoals oorlogsbeschildering, vruchtbaarheidstekens, kentekens op bepaalde plekken van het lichaam, worden specifieke krachten geactiveerd. In het oude Egypte had men een zwarte lijn om de ogen die de ogen moest beschermen. Uit India kennen de we rode stip op het voorhoofd en de hennatekeningen die bij bepaalde gelegenheden op handen en voeten worden aangebracht; ze zijn een visuele uitdrukking van het lidmaatschap van een kaste of een stam.
Wereldwijd vinden we beschilderde lichamen bij bijzondere feesten, zoals initiatiefeesten, dodenfeesten, jachtpartijen of helingsceremoniën, bv bij de oorspronkelijke inwoners van Noord- en Zuid-Amerika, geldt de beschildering als maatstaf voor het respect binnen een groep; ze geeft informatie over de verdiensten en de krachten van een man.
face- en bodypaint
Lichaamsbeschilderingen zijn daarnaast over de hele wereld aan te treffen bij opvoeringen van heilige dansen en rituelen, in mysteriespelen en toneelkunst.
Ook in de kunst van het verleiden zoals in de Kamasoetra, in de Japanse traditie van de geisha, in de liefdeskunst in het algemeen is de beschildering van het lichaam bekend als manier om bepaalde plekken te benadrukken. Vooral de kleur rood gold vaak al bijzonder waardevol en in alle religies zijn daar onheil-afwerende en magisch-mystieke krachten aan toegeschreven.
Bij de Indiërs, Perzen, Babyloniërs, Syriërs, Egyptenaren, Grieken en Joden dezelfde kleurstoffen, o.a. henna, voor huidbeschilderingen aangetroffen. Ook nu nog is de beschildering van het lichaam een levendige kunst, bv bij tattoos, het kleuren met henna, de bodypainting, maskerades bij bepaalde feesten zoals Halloween en carnaval, bij pantomime, in het theater, in het beroepsleven enz.
Wie zich schminkt, kent het effect. Het is alsof men een tweede gezicht draagt, dat in het dagelijkse leven, in een zakelijke omgeving, bescherming biedt en waarachter men zijn energie en zijn gevoelens kan verbergen. In haar magisch-rituele vorm wordt de beschildering van het lichaam net als vroeger toegepast om met bepaalde krachten in contact te komen, ze in zich op te roepen, ze te versterken en zich ermee te verbinden.
Veel gebruikte tekens zijn het tekens zijn het teken van de godin, de liggende halvemaan op het voorhoofd, de rode stip als derde oog, maar ook de lijn rondom het oog.
waar eindigd het behang ?
Beschildering vormt een kenmerk. Ze benadrukt bepaalde lichaamsgebieden, onderstreept ze, accentueert ze. Ze biedt bescherming. Ze helpt bepaalde krachten te activeren. Ze helpt ons bij het oriënteren. Zij camoufleert, misleidt, verandert. Ze verbindt ons met de krachten van het geestelijke rijk. Ze laat ons onze rol uitbreiden, zodat we beter in een andere rol kunnen overstappen.
abstracte bodypainting bodypainting festival , Millstatt , 2006
Oorspronkelijk waren magie en bodypaint met elkaar verbonden. De mens maakte zich op,beschilderde het gezicht en lichaam om het noodlot te bezweren en de goden te behagen.
Er zijn nog steeds bevolkingsgroepen te vinden die deze denkwijze aanhangen.
Het beschilderen van het gezicht en lichaam was een rite waar later de Egyptenaren op zon subtiele manier gebruik van wisten te maken en met zon verscheidenheid aan producten en verzorgingsmiddelen,dat we alleen daaraan al de mate van beschaving konden aflezen.
Japanse geisha auteur : Yves Picq http://veton.picq.fr CC 3.0
Nu wordt bodypaint in de westerse wereld enkel figuratief gebruikt en heeft een esthetische betekenis. Het is een bewegende kunstvorm. Deze bodyart wordt, zeker in het westen vaak toegepast bij verschillende evenementen.
De schilders gebruiken veelal latexverf om de modellen te versieren.
Sadhoes, hindoeïstische asceten, nabij de Pashupatinath tempel in Kathmandu, Nepal. auteur : Luca Galuzzi - www.galuzzi.it CC 3.0
Bodypaint wordt, afhankelijk van de gebruikte verf, aangebracht met penselen, sponzen, kwasten, ook met de hand en ook wel met een airbrush ( een airbrush is een verfspuitapparaat met een mondstuk als een spuitbus)
Bodypaint is een tijdelijk aangebrachte laag verf op het lichaam.
Degenen, of de modellen, die gebodypaint worden, hebben veelal geen kleding aan. Soms alleen een slipje.
De verf, waarmee gewerkt wordt, is niet schadelijk voor de huid. Er wordt verf gebruikt, waardoor de huid kan blijven ademen. Hierdoor is het mogelijk om urenlang als kunstwerk rond te lopen. De verf gaat er weer af, door gewoon onder de douche te stappen. Het leuke van bodypaint is, dat je een levend kunstwerk maakt, of zelf wordt, en wel in het 3 dimensionale vlak. Door het lichaam en zijn / haar vormen en lijnen, krijgt het kunstwerk zijn uiteindelijke vorm.
Het is zelfs mogelijk, om kleding op het lichaam te painten, op een manier, dat het net echt lijkt. Een 2e huid, zegmaar.
Ondervraagde modellen, blijken zich zelfs vaak aangekleed te voelen!
Bron : - Wikipedia CC 3.0 - http://www.scholieren.com/werkstukken/8919?type=word - tinternet
Bodybuilding is een sport waarbij men door krachttraining de spieren tracht te ontwikkelen om het lichaam te verfraaien.
Aan het eind van de negentiende eeuw was het fenomeen "strongmen" met name in Midden-Europa erg populair. Een van hen was Eugen Sandow en hij onderscheidde zich van zijn collega's door zijn opvallende fysiek met een veel lager vetpercentage en betere verhoudingen dan de andere sterke mannen. Sandow verwierf hier zoveel faam en geld mee dat hij in zijn levensonderhoud kon voorzien door enkel en alleen zijn lichaam te laten zien, dus zonder krachtstunts en dergelijke. Sandow zorgde voor een enorme opleving in de verkoop van gewichten en was medeorganisator van de eerste bodybuildingwedstrijden waar het uiterlijk van de fysiek van doorslaggevend belang was. Sandow wordt dan ook gezien als de eerste moderne bodybuilder en de winnaar van de eerste, belangrijkste wedstrijd heden ten dage, hij wordt ook wel The father of modern bodybuilding genoemd.
De winnaar van de Mr Olympia-wedstrijden ontvangt dan ook een beeldje van deze pionier als trofee.
Engels : Bodybuilding Duits : bodybuilding Frans : culturisme
Arnold Schwarzenegger zevenvoudig Mr. Olympia
In 1903 begon de Amerikaan Bernarr Macfadden zijn magazine Physical Culture en om dat blad te promoten organiseerde hij een serie wedstrijden om de titel America's Most Perfectly Developed Man. Tientallen jaren was dit de bodybuildingwedstrijd.
In 1921 werd deze wedstrijd van Macfadden gewonnen door Angelo Sicilliano, later bekend als Charles Atlas, een Italiaanse immigrant. Hij begon een postorderbedrijf in boekjes en schema's over hoe je moest trainen en alhoewel dit oefeningen betrof zonder gewichten is hij er multimiljonair mee geworden. Zijn advertenties werden legendarisch en zijn motto laat niemand zand in je gezicht strooien alom bekend. Langzamerhand kwamen er meer wedstrijden als bijprogramma bij het gewichtheffen.
De Canadese broers Joe en Ben Weider brachten een ommekeer in de sport teweeg. Joe begon met zijn eigen magazine "Your Physique"(nu de "Muscle & Fitness") dat puur op bodybuilding gericht was en Ben werd voorzitter van de IFBB. Deze bond bestond aanvankelijk uit twee landen de Verenigde Staten en Canada maar omdat de bodybuilders hier centraal gesteld werden groeide de IFBB uit tot een van de grootste sportfederaties ter wereld met ruim 160 aangesloten landen en een officiële Olympische erkenning.
Er bestaan meerdere bodybuildingfederaties maar wereldwijd is alleen de IFBB officieel erkend.
bodybuilders tijdens een amateurswedstrijd
Joe Weider staat nu aan het hoofd van een enorm bodybuildingimperium. Zijn magazines Muscle & Fitness, Flex en vele andere titels zijn toonaangevend en ook op het gebied van voedingssupplementen, apparatuur en aanverwante zaken is Weider nog steeds de grootste.
De eerste "beroemde" bodybuilders kwamen voort uit de in de jaren dertig begonnen Mr. America en Mr. Britain wedstrijden. Namen als John Grimek, Bill Pearl, Reg Park en Vlarence Ross werden mede dankzij de magazines van Joe Weider wereldberoemd. Het was Steve Reeves die als eerste ook buiten de kring van insiders wereldfaam verwierf. Deze Mr. America en Mr. Universe werd een beroemde filmster dankzij rollen in films als "Hercules".
Omdat er na de Mr. Universe niet veel meer te winnen viel probeerden veel kampioenen het ook te maken als filmster of zochten zij een andere carrière. Joe en Ben creëerden daarom de The Olympia, de superbowl van Bodybuilding waaraan alleen de echte kampioenen mochten deelnemen.
In 1965 begon hiermee feitelijk een nieuwe tijdperk in bodybuilding en na Larry Scott en de Cubaanse vluchteling Sergio Oliva was Arnold Schwarzenegger de derde superkampioen. Arnold wist met zijn charisma na de bodybuildingwereld ook Hollywood te veroveren en de sport won enorm aan populariteit. Legendarisch is de filmdocumentaire Pumping Iron waarin men onder meer Arnold Schwarzenegger, Franco Columbu en Lou Ferrigno (alias de Hulk) volgt in hun voorbereidingen op de Mr. Olympia 1975. Voor het eerst werd bodybuilding zelfs in bladen als Sports Illustrated genoemd.
De Mr. Olympia is nog steeds de belangrijkste wedstrijd en Jay Cutler uit de Verenigde Staten is op dit moment de regerende nummer 1. Eind jaren zeventig werd de bodybuildingsport uitgebreid met de vrouwenwedstrijden.
De Ms. Olympia werd in 1980 ingevoerd als belangrijkste titel en de huidige Ms. Olympia is de Nederlandse Juliette Bergmann die op 42-jarige leeftijd een niet voor mogelijk gehouden comeback maakte.
bodybuilding ook voor vrouwen
De belangrijkste wedstrijden bij de amateurs zijn de Europese en Wereldkampioenschappen en opvallend is dat momenteel de Oost-Europese landen hier enorm goed scoren. Omdat veel vrouwelijke atleten de musculariteit van de dames bodybuilders te extreem vonden ontstond er een tussenklasse met de Ms. Fitness. Deelneemsters aan deze klasse moesten naast een goed maar minder gespierd lichaam ook beschikken over lenigheid, kracht en andere vaardigheden. In deze klasse scoren dames met een turnachtergrond heel hoog en ook hier domineren de Oost-Europese landen. Omdat niet iedereen van jongs af aan aan turnen of iets dergelijks heeft gedaan maar toch aan een dergelijke wedstrijd mee willen doen maar niet aan de bodybuildingwedstrijden is er weer een tussenklasse ontstaan, de Ms. Figure.
Bodybuilding is nu uitgegroeid tot een van de meest beoefende sporten ter wereld. Weliswaar niet alleen wedstrijdatleten maar ook door doorsneemensen die regelmatig een sportschool bezoeken en er gewoon beter uit willen zien. Ook atleten uit andere takken van sport gebruiken bodybuilding als ondersteuning van hun eigen sport.
De levensstijl van de wedstrijdbodybuilders met hun eigen training- en voedingsgewoonten spreekt steeds meer mensen wereldwijd aan.
Body sugaring is een ontharingsmethode die al ruim 4000 jaar bestaat. De methode werd waarschijnlijk voor het eerst toegepast in Egypte. De huid die van haar ontdaan moet worden wordt ingesmeerd met een suikerpasta. De hard geworden pasta wordt vervolgens weer van de huid verwijderd, waarbij de haartjes in de pasta achterblijven. Deze methode lijkt veel op harsen, maar is minder pijnlijk omdat de suikerpasta niet aan de huid kleeft. Tegenwoordig wordt deze methode weer steeds vaker toegepast door schoonheidsspecialisten.
Engels : Sugaring Duits : Halawa, Warmwachs Frans : ??
de klaargemaakte suiker op lichaamstemperatuur
Al in vroegere tijden bijv. in het oude Egypte gebruikten de mensen suiker om zich te ontdoen of te laten ontdoen (door slaven) van overtollige haargroei. Ook nu nog wordt suiker hiervoor gebruikt in een aantal Arabische landen zoals bijv. Marokko, Tunesië en Algerije maar ook in het Midden Oosten en Turkije wordt hier door velen nog steeds suiker voor gebruikt.
het aanbrengen van de suiker
Body Sugaring heeft een aantal extra voordelen heeft op de reeds bestaande ontharingsmethoden.
- Minder pijnlijk omdat er geen of nauwelijks beschadigingen optreden. - Geen allergische reacties (omdat suiker de mooie eigenschap heeft te desinfecteren). - Body Sugaring is op het gehele lichaam te gebruiken ook op het gezicht. - De behandelingen leiden op den duur tot een vermindering van de haargroei. - In tegenstelling tot bijv. de normale harsmethoden worden de haren verwijderd in de richting van de hatuurlijke haargroei en daardoor in zijn geheel verwijderd waardoor de haren niet afbreken. - Ook het behandelen van korte weerbarstige haartjes is door deze methode geen enkel probleem. - Het gebruik van bepaalde medicijnen of zwangerschap vormen geen belemmeringen voor het ontharen door middel van suiker. - Afgestorven huidcellen worden weggehaald waardoor de huid er zijdezacht en gezond gaat uitzien.
het verwijderen van de suiker
- Na een body sugaring behandeling kan de huid soms geïrriteerd en een beetje rood zijn. Dit trekt gewoonlijk vrij snel weg. - Het kan vaak helpen om een goede vochtinbrengde crème, lotion of bodymilk aan te brengen. - Neem geen hete douche kort na een behandeling, want dit kan de gevoeligheid van je huid vergroten, en vermijd de eerste 24 uur de zon of zonnebank. - Ook deodorants, make-up of geparfumeerde zeep kun je de eerste 12-24 uur maar beter links laten liggen. - Body sugaring wordt afgeraden voor mensen met spataderen, couperose of een door de zon verbrande huid.
De bodhiboom (Ficus religiosa), ook wel 'banyan' genaamd, een plant uit de moerbeifamilie (Moraceae).
Het is een heilige boom voor boeddhisten. De beroemdste bodhiboom staat ongeveer 100 km ten zuiden van Patna in het plaatsje Bodhgaya, in de Indische staat Bihar.
Onder deze boom bereikte Gautama Boeddha, de geestelijk leraar en stichter van het boeddhisme, 'Bodhi' (opperste kennis, verlichting, ontwaking).
Engels : Bodhi Tree, Bo Duits : Pappel-Feige, Buddhabaum, Bodhibaum, Bobaum, Pepul-, Pepal-, Pipul- of Peepalbaum Frans : figuier des pagodes, arbre de la Bodhi, pipal
Bodhiboom op Hawaii, genetisch gelijk aan de Bodhiboom van de Sri Mahabodhi tempel in Sri Lanka auteur : Avriette
De bodhiboom in Bodhgaya is een geliefde toeristenbestemming voor pelgrims en staat in het tempelcomplex van de Mahabodhi-tempel in Bodhgaya, één van vier heilige plaatsen voor boeddhisten. Siddhartha Gautama bereikte het Boeddhaschap terwijl hij al zittend aan het mediteren was onder deze boom. Daarom wordt de bodhiboom ('de boom der ontwaking') beschouwd als heilig en staat het symbool voor het bereiken van verlichting of nibbana.
blad van de bodhiboom CC 3.0 auteur : Eric Guinther
De bodhiboom die we nu aantreffen in Bodhgaya is een stek van de oorspronkelijke, het is de zesde generatie. De bodhiboom in Anuradhapura in Sri Lanka (genaamd de Sri Maha Bodhi) is een tweede generatie die naar Sri Lanka werd gebracht door de dochter van koning Asoka. De bodhiboom in Sanchi, India is eveneens een vroege stek. Tegenwoordig staat er in veel boeddhistische tempels ook een afstammeling van de boom in Bodhgaya.
Bodhiboom aan de Maya Devi tempel in Lumbini (Nepal)
Bockscar, soms ook Bock's Car of Bocks Car (44-27297) is de naam van de Amerikaanse B-29 Superfortress-bommenwerper die tijdens de Tweede Wereldoorlog op 9 augustus de tweede atoombom met de naam Fat Man boven Nagasaki afwierp.
De naam is een woordspeling op de achternaam van de oorspronkelijke piloot van het toestel: Capt. Frederick C. Bock, en een Amerikaanse gesloten goederenwagon (boxcar).
Bockscar
de Bockscar kreeg een tijdelijke staartmarkering tijdens de missie van 9 augustus 1945
Bock vloog het toestel op 9 augustus 1945 echter niet. De bemanning bestond tijdens deze missie uit:
Maj. Charles W. Sweeney, piloot Capt. James Van Pelt, navigator Capt. Raymond "Kermit" Beahan, bombardier 1st. Lt. Charles Donald Albury, co-piloot 2nd Lt. Fred Olivi, co-piloot Sgt. Abe Spitzer, radio operator Master Sgt. John D. Kuharek, flight engineer Staff Sgt Ray Gallagher, schutter, assistant flight engineer Staff Sgt Edward Buckley, radar operator Sgt. Albert Dehart, staartschutter Cmdr. Frederick L. Ashworth, schutter; Lt. Philip Barnes, assistent schutter; Lt. Jacob Beser, radio countermeasures;
rechtstaand : Captain Beahan, Captain Van Pelt, Jr., First Lt. Albury, Second Lt. Olivi, Major Sweeney gehurkt : Staff Sgt. Buckley, Master Sgt. Kuharek, Sgt. Gallagher, Staff Sgt. DeHart, Sgt. Spitzer
De oorspronkelijke bemanning van Bockscar vloog die dag een andere B-29, The Great Artiste genaamd, die was uitgerust met instrumenten om de gevolgen van de atoombomaanval te meten.
Bockscar is te bezichtigen bij het National Museum of the United States Air Force, in Dayton (Ohio).
De bochtige smele-uil (Photedes minima) is een nachtvlinder uit de familie Noctuidae, de uilen. De voorvleugellengte bedraagt tussen de 11 en 14 millimeter. De soort komt verspreid over Europa voor. Hij overwintert als rups.
125 Verjaardag VANDAAG 5 mei 2011 voor (volledige) biografie klik op de foto 240
Lance Henriksen, Amerikaans acteur 71 jaar (°1940)
Michael Palin, Brits komiek, schrijver en acteur, lid van Monty Python 68 jaar (°1943)
Maggie MacNeal, Nederlands zangeres, lid van het duo Mouth & MacNeal geboren als Sjoukje Lucie van t Spijker 61 jaar (°1950) Officiële website van Maggie MacNeal
Kamagurka, Belgisch cartoonist pseudoniem van Luc Zeebroek 55 jaar (°1956) Website van Kamagurka
Wilfried Nelissen, ex-Belgisch wielrenner 41 jaar (°1970)
De bochtige smele (Deschampsia flexuosa, basioniem: Aira flexuosa) is een vaste plant uit de grassenfamilie (Poaceae). De plant komt voor in gematigde streken, voornamelijk in oostelijk Noord-Amerika, Oost-Azië en Noord-, West- en Midden-Europa. Ingeburgerd in zuidelijk Zuid-Amerika, Nieuw-Zeeland en in enkele tropische berggebieden, onder meer in het oosten van Afrika.
Het is een los zodevormende plant met ruwe, taaie stengels, die vaak roodachtig van kleur zijn. De hoogte is 30-70 cm.
Engels : Wavy hair-grass, Crinkled hair grass Duits : Drahtschmiele Frans : Canche flexueuse, Canche des montagnes, Foin tortueux
bochtige smele auteur : Botaurus
De aartjes zijn tot 6 mm lang, hebben een zeer korte spil en bestaan meestal uit twee bloemen, die niet boven het bovenste kelkkafje uitsteken. Deze zijn glanzend bruin, purperkleurig of zilverwit. De kelkkafjes hebben één nerf. Het bovenste, ruim 4 mm lange kelkkafje is langer dan het onderste. Het onderste, 4 mm lange kroonkafje heeft van onderaan af een geknikte rugnaald, die boven het aartje uitsteekt.
De aartjes vormen samen pluimen met heen en weer gebogen zijtakken, vandaar de naam bochtige smele.
Bochtige smele bloeit in het begin van de zomer (juni en juli).
De vrucht is een graanvrucht.
bochtige smele auteur : http://sophy.u-3mrs.fr/ CC 3.0
Bochtige smele groeit het liefst op zonnige tot licht beschaduwde plaatsen op droge tot vochthoudende, voedselarme, zure grond (zand, fijn grind, uitgeloogde leem en uitgedroogd veen).
De bochtige smele is waardplant voor de microvlinders Elachista bifasciella en Crambus hamella alsook voor de bochtige smele-uil (Photedes minima).
Bochtige smele dankt zijn naam aan de gekronkelde aarsteeltjes.
De bochtige klaver (Trifolium medium) is een vaste plant uit de vlinderbloemenfamilie (Leguminosae).
De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeldzaam en matig afgenomen. De plant komt in heel Nederland voor, maar is zeer zeldzaam in Drenthe en de Achterhoek.
De Bochtige klaver komt in het wild in heel Europa en in Centraal-Azië voor.
De plant wordt 20-45 cm hoog en bloeit van juni tot augustus.
De weinig behaarde, meestal opstijgende stengels zijn heen en weer gebogen. De steel van de bloeiwijze is eerst heel kort, tijdens en na de bloei groeit de steel verder uit. De deelblaadjes zijn meestal langwerpig of soms eirond. Ze zijn mat donkergroen, hebben een onduidelijke witte V-vormige vlek en zijn zwak getand.
Aan de top van de hoofdjesachtige tros staan afstaande bloemen, waardoor de hoofdjes een afgeplatte vorm hebben.
(2) 
