Spierpijn? Een massage heeft hetzelfde effect als pijnstillers
Spierpijn? Een massage heeft hetzelfde effect als pijnstillers
Er is goed nieuws voor elke vrouw die haar man wil overtuigen tot een
massage. Volgens wetenschappers doet deze ontspannende activiteit
namelijk meer dan je spieren verzachten. Een massage vermindert ook
ontstekingen en is zelfs even effectief als een pijnstiller. Welke man
zal nu nog weigeren?
Geen enkele, als het van de onderzoeksgroep van McMaster University in
Canada afhangt. Na hun experiment zijn ze namelijk overtuigd van het
grote potentieel van massages.
Voor
het onderzoek voerden ze een genetische analyse uit op het spierweefsel
van enkele vrijwilligers, die zichzelf uitputten op een crosstrainer.
Eén van de twee benen werd achteraf tien minuten gemasseerd.
Van
beide benen werd drie keer weefsel afgenomen: vlak voor het ritje, na de
massage van het ene been en na een herstel van 2,5 uur.
Uit
de analyse bleek dat het gemasseerde been duidelijk beter gerecupereerd
was. Een massage stimuleert namelijk de aanmaak van mitochondriën te
stimuleren, die verantwoordelijk zijn voor de energietoevoer naar onze
cellen.
Tegelijkertijd vermindert het ook de effecten van
cytokines, moleculen die ontstekingen en pijn veroorzaken. En dat
pijnreducerende effect gaat vrij ver, want volgens de onderzoekers kan
je het zelfs vergelijken met de werking van een ontstekingsremmer
Onderzoeksleider
Mark Tarnopolsky: "Massages kunnen heel wat mensen helpen. Ik denk
bijvoorbeeld aan ouderen, maar ook aan patiënten met een spierziekte of
chronische ontstekingen."
En ook voor kankerpatiënten die moeite
hebben om te ontspannen of te slapen, kunnen massages helpen. "Het helpt
hen omgaan met pijn, spierstijfheid, kortademigheid, angst en
vermoeidheid", besluit een woordvoerder van The Royal Marsden NHS Trust
in de Daily Mail.
Ongeveer twee miljoen jaar geleden deelden de chimpansees en de
bonobo's een voorouder. Sindsdien zijn bonobo's zijn geëvolueerd naar
vriendelijke, sociale dieren, terwijl chimpansees zich veelal
agressiever gedragen. Volgens een antropoloog van de Amerikaanse Duke
University is het aannemelijk dat de bonobo's zichzelf getemd hebben.
Bonobo's, vroeger ook wel dwergchimpansees genoemd, zijn de vriendelijke
neven van de chimpansee. Ze zijn minder agressief en hebben kortere
snijtanden dan de 'chimps'. Bonobo's spelen meer en hebben meer seks.
Volgens wetenschappers is het verschil tussen de gewelddadige
chimpansees en de speelse bonobo's vergelijkbaar met het verschil tussen
wilde en door de mens getemde dieren.
Maar de enigen die de apen
getemd kunnen hebben, zijn de dieren zelf, aldus antropoloog Brian
Hare. "Bonobo-eigenschappen echoën die van onze huisdieren", schrijft
hij in het magazine Animal Behaviour. "De verschillen tussen de bonobo
en de chimpansee kunnen uitgelegd worden als je aanneemt dat ze zichzelf
getemd hebben."
De verschillen tussen de twee apensoorten houden
wetenschappers al lang bezig. De apen werden op een gegeven moment
enkel gescheiden door de Congorivier. "Toen kwamen de bonobo's in een
omgeving terecht die zo verschillend was dan die waar de chimpansees
leefden, dat ze even goed op een andere planeet hadden kunnen zitten",
aldus Hare. Chimpansees kwamen in een gebied terecht waar ze constant
konden worden aangevallen door gorilla's. Bovendien waren de meest
agressieve mannetjes de vader van de meeste kinderen, dus moesten de
dieren wel gewelddadig worden om te overleven. De bonobo's kwamen
terecht in een rustige omgeving en moesten op dat moment amper moeite
doen om te overleven.
Italië plant bombardement op rattenplaag van Montecristo
Italië plant bombardement op rattenplaag van Montecristo
Terwijl buureiland Giglio druk in de weer is met het gekapseisde
cruiseschip Costa Concordia, zit Montecristo met een ander probleem: een
ratteninvasie. De twee eilanden zijn deel van de Toscaanse archipel en
maken deel uit van het grootste maritieme reservaat van Europa.
Montecristo is onbewoond, maar wordt jaarlijks bezocht door maximum
1.000 toeristen die daarvoor een speciale toelating moeten aanvragen.
Autoriteiten zijn van plan om een vliegtuig over het eiland te sturen
met aan boord: 26 ton rattenvergif. Maar milieuorganisaties steigeren:
het vergif is immers ook dodelijk voor de inheemse dieren en, als het in
het water valt, voor het zeeleven.
"Het
is een absurd idee", fulmineert Gianluca Felicetti, president van een
anti-vivisectie-organisatie. "Zesentwintig ton vergif uit een vliegtuig
gooien is onverantwoord. De hele fauna op het eiland loopt dan gevaar."
Brodifacoum, het vergif dat door de leiding van het reservaat gekozen
werd, is niet alleen giftig voor knaagdieren, maar ook voor zeedieren
als vissen en krabben. "Wij willen weten hoeveel dieren en welke soorten
het slachtoffer kunnen worden van dit gek idee", zegt Felicetti, die
sprak over een slachtpartij van het milieu.
Maar niet alleen
milieuorganisaties protesteren, in het Italiaanse parlement gingen de
stemmen ook een octaaf hoger. Silvio Berlusconi's partijgenote Fiorella
Ceccacci Rubino heeft er alvast dringend meer uitleg gevraagd. Een
oproep die gepareerd werd door een andere milieugroep, Legambiente. Die
vindt de kritiek op het project misplaatst en zegt dat dergelijke
operaties al succesvol uitgevoerd zijn in de rest van de wereld.
Effectief:
in Australia en Nieuw-Zeeland werden eerder al gifpellets gebruikt om
ratten en muizen, die een gevaar betekenden voor vogels, reptielen en
zeldzame dieren, te elemineren. Maar ook dichter bij huis werden al
vliegtuigen ingezet tegen de knaagdieren. Op Giannutri, een ander
buureiland, bijvoorbeeld.
Het eiland Montecristo is trouwens
bekend geworden dankzij de Franse auteur Alexandre Dumas. Hij schreef
'The Count of Monte Cristo', een verhaal over wraak en eer.
Steeds meer twintigers wonen op hun eentje. Ze stellen het samenwonen
uit. De vastgoedmakelaars merken dat vooral jonge hoogopgeleide vrouwen
aanschuiven om kleine panden te kopen.
In 2010 woonden 250.000 Belgen tussen de 20 en 34 jaar alleen. Zeven
jaar eerder waren het er nog 226.000, of 10 procent minder. Dat blijkt
uit nieuwe cijfers van de Federale Overheidsdienst Economie. Vooral de
groep van hoogopgeleide jongeren die alleen wonen, is sterk gegroeid:
van 87.000 in 2003 naar 104.000 in 2010. Dat is een stijging van 20
procent.
Het verbaast relatiebemiddelaar Rika Ponnet niet dat
jongeren minder snel gaan samenwonen. "Jongeren plannen hun leven niet
meer in functie van hun relatie. De relatie wijkt voor een tweede master
of hun carrièrestart. Tien jaar geleden was dat nog heel anders: jonge
koppels gingen sneller samenwonen."
Dat jongeren vaker alleen
wonen én investeren in vastgoed, voelt de sector vooral aan het
koopgedrag van de jonge vrouwen. Edmond Kochan, zaakvoerder van Limburgs
Vastgoed, krijgt de laatste jaren steeds meer vrouwen over de vloer die
jonger zijn dan dertig. "Ze zijn alleenstaand, hebben een vaste job en
verdienen goed. Na drie of vijf jaar beroepservaring hebben ze een
spaarcentje dat ze willen investeren. De vraag naar
eenpersoonsappartementen boomt", zegt hij in de krant De Standaard.
Jonge
mannen investeren minder in vastgoed dan vrouwen, aldus Kochan. "Ik heb
de indruk dat jonge vrouwen veel sneller op eigen benen willen staan
dan mannen." (br.hln)
Amerikanen vinden schat van 3 miljard op oceaanbodem
Amerikanen vinden schat van 3 miljard op oceaanbodem
Amerikaanse schattenjagers hebben in een Britse cargo een lading
platina gevonden ter waarde van drie miljard dollar. De cargo werd
tijdens de Tweede Wereldoorlog tot zinken gebracht, schrijft de Boston
Globe.
Het bedrijf Sub Sea Research heeft de SS Port Nicholson teruggevonden op
de bodem van de oceaan op ongeveer 50 kilometer van de stad
Provincetown (Massachusetts). Het vrachtschip voer van het Canadese
Halifax naar New York toen het in 1942 getorpedeerd werd. Er kwamen vier
opvarenden om, 87 werden gered.
Sub Sea Research lokaliseerde
de schat in 2009 dankzij een onderwaterrobot. Er zouden verspreid in het
wrak zeker dertig kisten met platinastaven steken. Sinds het begin van
het eerste decennium van deze eeuw zijn de prijzen van dit edelmetaal
exponentieel gestegen.
Mogelijk liggen op de zeebodem ook zowat 10 ton goud en enkele industriële diamanten, aldus Greg Brooks van Sub Sea Research.
'Tweelingzus' van de 'Mona Lisa' ontdekt in Madrid
In het Madrileense Museo del Prado is een "tweelingzus" van de
beroemde "Mona Lisa" ontdekt. Volgens het Spaanse persbureau efe gaat
het om een kopie van het wereldberoemde doek, dat gelijktijdig met het
origineel in het atelier van Leonardo da Vinci werd geschilderd.
Het doek heeft jaren in het Madrileense museum gehangen, zijn waarde is
voorlopig nog niet geschat. Pas bij restauratiewerken werd vastgesteld
dat het werk parallel met het origineel is ontstaan. De schilder is
waarschijnlijk Andrea Salai of Francesco Melzi, twee van de beste
leerlingen van da Vinci.
Bij het restaureren werd vastgesteld
dat de zwarte achtergrond van de kopie pas later werd aangebracht.
Daaronder ontdekten de experten van het Prado de afbeelding van een
Italiaans landschap, dat ook op het origineel is te zien. De kopie heeft
bijna dezelfde maten als het origineel van de "Mona Lisa" en is
eveneens in de zestiende eeuw ontstaan.
Met de hulp van
infraroodstralen werd vastgesteld dat de schilder bij zijn werk aan het
doek dezelfde veranderingen heeft uitgevoerd als da Vinci bij het
origineel. Dat toont aan dat beide werken simultaan zijn ontstaan. Zowel
het Prado alsook het Louvre, waar zich het origineel bevindt, hebben de
oorsprong van de kopie bevestigd, aldus efe onder aanhaling van de
Madrileense pinakotheek. De kopie zal op 21 februari officieel
voorgesteld worden. (br.hln - foto afp)
Een studie van de Cardiff University wijst uit dat manukahoning
moeilijk te genezen wondinfecties kan voorkomen en verzachten. Op twee
uur tijd kon de behandeling met deze medicinale honing 85 procent van de
bacteriën in de wonden doden.
"Er is hoogdringend nood aan innovatieve en effectieve manieren om
wondinfecties te controleren die niet zullen bijdragen aan een groeiende
resistentie tegen antibiotica. Tot op vandaag zijn er nog geen
honingresistente bacteriën bekend", stelt Dr. Sarah Maddocks.
Uit
het onderzoek blijkt dat een kleine hoeveelheid van deze 'medicinale'
honing voorkomt dat er een ondoordringbare 'levende laag' wordt gevormd
door de infectie. Manukahoning wordt gemaakt van door bijen verzamelde
nectar van de manukabomen in Nieuw-Zeeland. Het zou zeer werkzaam zijn
tegen besmetting met de Streptococcus pyogenes, ook wel de pusvormende
streptokok genoemd.
Op zich is de aanwezigheid van deze bacterie
op de huid onschadelijk. De problemen beginnen pas echt wanneer de
pusvormende streptokok een wonde infecteert. Eens binnengedrongen,
worden filmen of laagjes gelegd die antibiotica tegenhouden en zo
voorkomen dat de wonde kan genezen.
Naast het
bestrijden van de filmvorming, blijkt de honing ook effectief te zijn in
gevallen waar de bacteriën al een levende laag gevormd hadden in de
wonde. Op 2 uur tijd waren 8 op 10 bacteriën gedood.
Deze
ontdekkingen zijn zeer betekenisvol, zeker als je weet dat (iets dat zo
banaal lijkt als) wondinfecties nog 4 procent van de medische kosten
inpalmen in ontwikkelde landen. Manukahoning heeft zich al bewezen tegen
80 verschillende soorten bacteriën, inclusief de gevreesde
ziekenhuisbacterie MRSA.
Hoewel alle soorten honing
antibacteriële eigenschappen hebben, zorgen de ingrediënten van
manukahoning ervoor dat het extra krachtig is. Doodgewone honing uit de
supermarkt is dan ook niet voldoende. Je kan al wel verbanden kopen die
medicinale (lees: steriele) honing bevatten of je kan het ook
rechtstreeks aanbrengen op compressen of windels.
Drie zussen laten baarmoeder en borsten verwijderen uit angst voor kanker
Drie zussen laten baarmoeder en borsten verwijderen uit angst voor kanker
Drie dappere Britse zussen hebben hun borsten en baarmoeder laten
verwijderen in de hoop zo een erfelijke vorm van kanker te kunnen
vermijden, hun moeder stierf hieraan toen ze slechts 32 jaar was.
Luan Moreton (38), Kim Jones (33) en Jemma Dennis (30) gingen over tot
deze drastische ingreep nadat DNA-tests aantoonden dat ze hetzelfde
agressieve gen droegen als hun moeder Rita. De twee oudste dames lieten
hun baarmoeder verwijderen nadat dokters hen hadden verteld dat ze 50
tot 60 procent kans liepen op eierstokkanker. De jongste zus Emma zal
hetzelfde laten doen nadat ze haar kinderwens heeft vervuld. Nu sporen
ze andere vrouwen aan om zich te laten screenen en ook deze preventieve
ingreep te overwegen.
Luan:
"Na wat er met mijn mama is gebeurd, zijn we erg hecht geworden, deze
operatie heeft onze band enkel nog versterkt. Ik denk dat we veel geluk
hebben gehad, omdat we weten dat we dragers van het gen zijn, zo konden
we deze preventieve stappen ondernemen. Het is belangrijk dat mensen
weten dat je stappen kan ondernemen om het risico te beperken. Voor onze
moeder was het te laat. Ik was 12 toen ze stierf. Toen ik op mijn 31ste
een knobbeltje in mijn borst ontdekte, herbegon het leed. Een operatie,
zes maanden chemotherapie en een maand radiotherapie later werd ik
genezen verklaard. Maar de dokters hadden wel ontdekt dat ik het
BRCA1-gen droeg, dat is de belangrijkste oorzaak van borsttumoren. Dat
betekende dat mijn zussen ook 50 procent kans op kanker liepen."
In
2007 liet Jemma zich ook testen, ook dat resultaat was positief,
hierdoor liep ze 85 procent op borstkanker, enkele maanden later volgde
Kim, die ook drager bleek te zijn. De drie zussen maakten de drastische
beslissing hun borsten te laten verwijderen. De ingreep duurde tot tien
uur, nadien opteerden ze voor een reconstructieve operatie. Jemma: "Ik
moest er zelfs niet over nadenken, ik wilde niet thuis wachten tot ik de
diagnose zou krijgen. Ik wilde het zo snel mogelijk laten doen, zodat
ik er niet te veel over moest nadenken."
"We
herstelden alledrie goed van de operatie, maar de artsen zeiden dat de
kans groot was dat onze eierstokken ook getroffen zouden worden. Eens we
de kaap van 40 bereikten, zou de kans groter worden dat we aan de
eierstokken een tumor ontwikkelden door de hormonale veranderingen",
aldus Jemma. Dus besloten ze alledrie ook dit te laten wegnemen, ook al
betekende dit dat ze niet meer kinderen zouden kunnen krijgen. Alleen
Jemma gaat hier nog mee wachten, ze wil eerst kinderen krijgen. "Ik ga
dit zeker laten doen, alleen weet ik nog niet wanneer. Eerst wil ik
kinderen, dat is mijn prioriteit."
Momenteel
herstellen Luan en Kim van de operatie. De drie zussen zetten allemaal
familie op de eerste plaats. Luan: "Ik heb mijn werk opgegeven, ik wil
zoveel mogelijk tijd met mijn kinderen Sean en Nate spenderen. Ze weten
ondertussen dat zij ook meer kans lopen om kanker te ontwikkelen." (br.hln)
Wie met zijn personenwagen naar de keuring gaat, betaalt voortaan 29,10
euro voor een basiskeuring, in plaats van 27,50 euro voordien. Dat is
het gevolg van een indexering van de tarieven van de autokeuring, die
vandaag werd gepubliceerd in het Staatsblad.
De prijsstijging,
die vandaag in voege is getreden, bedraagt gemiddeld zes procent,
bevestigt Goca, de Groepering van erkende ondernemingen voor autokeuring
en rijbewijs. De organisatie wijst er wel op dat het om een
tweejaarlijkse indexering gaat. Dat verklaart het hoge percentage.
Bovenop het basistarief moeten automobilisten eenmalig nog eens twee
euro betalen omdat de keuringscentra het gelijkvormigheidsattest van
elke wagen inscannen.
De indexering staat in een ministerieel
besluit van staatssecretaris voor Mobiliteit Melchior Wathelet (cdH).
Het is de eerste keer dat de tweejaarlijkse indexering wordt
doorgevoerd. Het overzicht van alle nieuwe autokeuringstarieven wordt
vandaag gepubliceerd op de website van Goca. (br.hln)
Foreigner
is een band gevormd in Rochester (New York) in 1976 door Lou Gramm,
samen met Mick Jones en Ian McDonald. In Nederland scoorden hun hits
niet hoog in de top 40, hoewel hun nummers in Nederland wel bekend zijn.
De vier hits; Cold as Ice, Waiting For a Girl Like You, That was
Yesterday en I Want to Know What Love is, kunnen klassiekers genoemd
worden.
Was jouw goed voornemen ook meer bewegen? Dan is de kans op pijnlijke
spieren ineens aanzienlijk groter. Voor anderen is de dalende
temperatuur dan weer de oorzaak van spierpijn en een verkrampt gevoel.
Gelukkig hoef je niet automatisch te grijpen naar ontstekingsremmers en
pijnstillers, je kan de klachten namelijk ook aanpakken door het eten
van kersen, blauwe bessen en granaatappels. Even kijken hoe dat komt!
In verschillende wetenschappelijke onderzoeken werd al gezocht naar het
verband tussen spierpijn en voedingsstoffen met een genezende werking.
We gaan hier alvast dieper in op drie van deze wondervruchten.
Blauwe bessen Een
recente studie uit Nieuw-Zeeland stelt dat de antioxidanten in blauwe
bessen vermoeide spieren oppeppen door het aanpakken van het teveel aan
vrije radicalen die ontstaan tijdens fysieke inspanning. Bovendien
helpen deze bessen ook bij het boosten van concentratie en het verlagen
van de bloeddruk.
Blauwe bessen kan je op heel veel manieren
opnemen in je eetpatroon: puur natuur als tussendoortje, verwerkt in een
heerlijke smoothie, in een kom musli met magere melk of gepureerd in
magere natuurkaas. Je kan natuurlijk ook altijd het sap drinken.
Kersen Britse
onderzoekers hebben sinds kort ontdekt dat het drinken van
geconcentreerd kersensap effectief is bij het verhelpen van spierpijn na
een workout. Proefpersonen dronken gedurende tien dagen twee keer per
dag een glaasje van dit sap en kregen een intensieve weerstandstraining
voor de benen.
In tegenstelling tot de doelgroep die het
kersensap niet dronk, herstelden zij veel sneller van de effecten van de
training. Kersen hebben namelijk ontstekingsremmende eigenschappen en
bevatten daarnaast ook veel antioxidanten.
Granaatappels Diezelfde
vlieger gaat op voor granaatappels. Het zijn net als blauwe bessen en
kersen natuurlijke 'NSAID's' (ontstekkingsremmende medicatie zonder
steroïden), jullie ongetwijfeld beter bekend als ibuprofen en aspirine.
Alleen is het in dit geval dan puur natuur. Ook granaatappels hebben dus
de kracht om spierschade door fysieke inspanningen aan te pakken.
Uiteraard geldt dit ook voor druiven, acaibessen en veenbessen.
Volgende keer dat je last hebt van spierpijn, grijp dan niet meteen naar het medicijnenkistje, raadpleeg liever de fruitmand!
Lianne Morgan kan niet meer praten, maar wel zingen
Lianne Morgan kan niet meer praten, maar wel zingen
Het scheelde geen haar of ze zat in de Spice Girls, de inmiddels
41-jarige Welshe zangeres Lianne Morgan. Ze zingt nog altijd, geeft
zelfs zanglessen, maar praten lukt haast niet meer. Lianne lijdt aan
spasmodische dysfonie, een weinig voorkomende neurologische aandoening
die de stembanden verlamt wanneer de hersenen het bevel geven te praten.
"Nu werkt mijn stem met horten en stoten, ik weet nooit wanneer ze
volledig uitvalt. Daardoor is een telefoongesprek voeren een regelrechte
nachtmerrie. Mijn mond beweegt, maar er komt geen geluid uit. Ik weet
niet of er kans op genezing is".
Lianne
deed op haar 23ste auditie voor The Spice Girls. Haar zangtalent viel
niet te betwisten maar op het allerlaatste moment werd haar plaats
ingenomen door Emma Bunton "omdat ik er te oud uitzag".
Maar
muziek bleef haar grote passie. Momenteel werkt ze als zanglerares voor
kinderen met een handicap, ze plant de release van haar eerste album.
Vier
jaar geleden merkte de moeder van twee de eerste tekenen van
spasmodische dysfonie, waardoor haar praatstem slechts een rauw gekwaak
is maar haar wonderwel toelaat te zingen. Vlak voor Kerstmis vorig jaar
kreeg ze de diagnose te horen.
"Toen het begon, beleefde ik een
traumatische periode. Ik moest mijn zieke vader verzorgen. Mijn huisarts
dacht dat mijn stemverlies aan stress te wijten was. De
neus-keel-oorspecialist die ik consulteerde, dacht dat het een
neveneffect was van de operatie aan mijn galblaas. De hele tijd werd
mijn stem zwakker en zwakker. Ik weet niet of het ooit nog betert, ik
ben al blij dat ik er geen last van heb als ik zing".
De
aandoening, die vaak door een virus wordt veroorzaakt, zorgt voor
spasmen aan de stembanden en het strottenhoofd wanneer die van de
hersenen het bevel krijgen te praten.
In
wezen controleren we zelf onze stem: wanneer we praten, stuurt ons
brein signalen naar de zenuwen in onze stembanden, mond en longen. Die
neurologische kanalen treden niet in werking wanneer we geluiden
produceren die met emoties te maken hebben, zoals lachen van plezier of
schreeuwen van angst. Dat gebeurt wanneer Lianne zingt, want zingen
heeft een sterk emotionele component. Stotteraars hebben een
gelijkaardig probleem: Arno kan moeilijk praten zonder stotteren,
wanneer hij zingt is daar niets van te merken.
Lisa Hannigan (Kilcloon, County Meath, 12 februari 1981) is een Ierse zangeres die bekendheid verwierf door haar samenwerking met Damien Rice, een bekende Ierse singer-songwriter. De twee landgenoten namen meerdere duetten op die onder andere te horen zijn op Damiens albums "O" en "9".
Hannigan heeft in Dublin kunstgeschiedenis gestudeerd aan de Trinity universiteit, waar ze zich aansloot bij een toneelgroep genaamd 'Trinity Players'. In 2000 speelde ze de rol van Malvolio in een toneelstuk van Shakespeare, geproduceerd door Twelfth Night. Hannigan sloot zich in 2001 aan bij 'Cowardly Lion' theaterproducties en speelde in maart 2001 de hoofdrol in 'Total Eclipse', geschreven door Christopher Hampton. Hierin vertolkte ze drie van de vijf hoofdrollen, en het toneelstuk werd zeer goed ontvangen door het publiek.
Tijdens haar studie ontmoette ze Damien Rice in een café. Van het een kwam het ander en Rice nodigde Hannigan een aantal maanden later uit om mee te zingen tijdens een van zijn optredens. Ze realiseerden zich dat ze samen een speciale sound hadden. Ze trokken steeds meer met elkaar op om hun gezamenlijke passie te delen: muziek. Hannigan stopte hierom met haar universitaire studie en begon samen met Rice aan de opnames van 'O'.
Hannigan heeft begin 2003 een aantal nummers opgenomen voor 'Goldfish Memory', een Ierse film geregisseerd door Elizabeth Gill. Hannigan is in het verleden back-upzangeres geweest voor Mic Christopher en Rodrigo Gabriella.
In 2007 vertelde Rice haar dat ze niet meer gewenst was in zijn band, omdat ze hem in zijn creativiteit zou belemmeren. Sindsdien werkt ze aan haar solo-carrière, wat in 2008 resulteerde in haar veelbelovende debuutalbum "Sea Sew".
Het geheim van een gelukkig huwelijk blijft: tijd, aandacht en affectie
Ondanks talloze onderzoeken en wetenschappelijke formules, blijft de
zoektocht naar de geheimen van een gelukkig huwelijk doorgaan. Net
zoals een gelijkaardig onderzoek drie jaar geleden staan tijd en
aandacht voor elkaar centraal, al is de invulling ervan op bepaalde
vlakken wel veranderd. Vooral het aantal knuffels is drastisch
verminderd (van 4 per dag naar 5,5 per week). Ook koken we minder voor
elkaar, maar gaan we meer uit eten.
Wekelijks vragen koppels zes kussen, twee keer seks, 4,5 keer 'ik hou
van je', 5,5 knuffels en één gezonde ruzie. Vijf filmavondjes in de
zetel staan ook op het maandelijkse menu, net als drie romantische
gebaren.
Dat is een opvallend verschil met een gelijkaardig
onderzoek uit 2008: toen vroegen koppels nog 4 knuffels per dag.
Tegelijk wilden ze 6 goede gesprekken, 7 avondjes thuis en ook samen
schoonmaken en gaan wandelen. Deze 'criteria' zijn nu verdwenen - of
niet bevraagd.
"Partners vragen liefde en affectie van elkaar,
maar beseffen ook dat je het niet altijd met elkaar eens kan zijn en
gebruiken een constructieve ruzie om de lucht te klaren", verklaart
woordvoerster Catherine Crone van opdrachtgever Headwater Holidays in de
Britse krant The Telegraph.
Tegelijk
willen ze ook ontsnappen aan de sleur. Net als in 2008 willen koppels
twee lange reizen maken per jaar, en tussendoor nog twee keer weg (bvb
een citytrip). Zes op tien vindt reizen de ideale manier om zich te
herinneren waarom ze elkaar graag zien. Voor bijna evenveel respondenten
(55 procent) is reizen de manier om tijd te maken voor elkaar.
"Vakanties
zijn de ideale manier om samen te ontspannen, tijd door te brengen en
plezier te maken, ver weg van de normale afleiding of gewoontes. Dat kan
de vlam weer aanwakkeren."
Ook
in het dagelijkse leven mag een pauze in de routine niet ontbreken.
Maandelijks drie keer uit eten gaan, en drie keer iets gaan drinken
passen ook in dat plaatje: een kleine verwennerij, weg van de afwas en
het wijntje voor de tv. Idealiter trekken man en vrouw er nog eens twee
keer per maand 'apart' (dus met hun eigen vrienden) op uit.
Door
al deze formules zou men bijna vergeten dat de basis van een gelukkig
huwelijk nog altijd de relatie zelf is. Voor 42 procent was het liefde
op het eerste gezicht, 47 procent was eerst bevriend voor ze een koppel
werden.
50
procent vindt het cruciaal voor het huwelijk om tijd te maken voor
elkaar en elkaar te steunen. Vriendelijk zijn voor elkaar is voor 40
procent een belangrijk punt, terwijl 20 procent er een punt van maakt om
nooit te gaan slapen voor de ruzie is opgelost. Eén op vijf stipt aan
dat het belangrijk is om irritante gewoontes en fouten te aanvaarden.
Eén
op drie vindt dat je alleen maar een gelukkig huwelijk kan hebben als
je je kan excuseren. 35 procent legt een gelijke verdeling van de
huishoudelijke taken aan de basis. Eerlijkheid en een goede afspraak
over de televisie spelen ook nog een belangrijke rol.
Over 100 jaar leven er ruim 60 procent minder Japanners
Over 100 jaar leven er ruim 60 procent minder Japanners
Terwijl er steeds meer mensen op de wereld rondlopen, zal het
bevolkingsaantal in Japan de komende 100 jaar met tweederde afnemen, zo
berekende de Japanse regering.
Momenteel zijn er 127,7 miljoen Japanners, maar tegen 2060 zullen dat er
nog maar 86,7 miljoen zijn. Volgens de huidige verwachtingen blijven er
dan in 2110 nog slechts 42,9 miljoen inwoners over. Tenminste als de
huidige omstandigheden onveranderd blijven, stelt het Japanse ministerie
van Gezondheid en Welvaart.
Nochtans zal de levensverwachting
van Japanse vrouwen halverwege deze eeuw meer dan 90 jaar bedragen.
Vrouwen hechten echter meer belang aan hun carrière en krijgen gemiddeld
nog 1,35 kinderen, onvoldoende om de huidige populatie in stand te
houden.
De aardbeving en tsunami van vorig jaar kostten aan zowat
19.000 mensen het leven, maar de invloed van de natuurramp op de
levensverwachting zal de komende jaren weer verdwijnen. Japan is één van
de landen met de hoogste levensverwachting: momenteel worden vrouwen er
gemiddeld 86,39 jaar en mannen 84,19 jaar.
De populatie is al
een tijdje aan het krimpen, want veel gezinnen zien kinderen als een
hinderpaal voor hun carrière en levensstijl. Ook de trage economie
blijkt heel wat jonge Japanners te ontmoedigen. (br.hln)
Amerikaanse zoölogen, die jarenlang geluidsopnames van het gedreun en
getrompetter van Afrikaanse olifanten verzamelden, gaan een
audiowoordenboek ontwikkelen dat zal helpen om de dierengeluiden te
interpreteren. Dat schrijft The Sunday Times.
Het concept van dit audiowoordenboek staat nog in de kinderschoenen,
maar de wetenschappers stellen dat mensen daardoor misschien in staat
zullen zijn om met olifanten te communiceren.
Het
gedreun en getrompet van Afrikaanse olifanten wordt in elk geval al
jaren verzameld door zoölogen van de Cornell University uit New York. De
geluidsopnames registeren zelfs tonen die voor het menselijk oor niet
hoorbaar zijn. Zo ontdekten deze wetenschappers regionale verschillen in
klanken tussen de verschillende subsoorten van de Afrikaanse olifant.
Andrea
Turkalo, één van de wetenschappers, zegt dat ze honderden olifanten van
elkaar kan onderscheiden door hun manier van converseren. De mannetjes
dreunen bijvoorbeeld met de poten om soortgenoten te vinden en de meest
angstaanjagende schreeuw bleek een vriendelijke begroeting te zijn.
Complexe sociale regels zorgen ervoor dat de intelligentie van olifanten
die van walvissen of primaten benadert.
De 'Kannibaal van Skara' en de 'Vrouwelijke Vampier' hebben zich
verloofd. De twee hebben elkaar onder strenge bewaking ontmoet en hun
liefde beleven ze vooral via chatsessies. Het duo zit opgesloten binnen
de muren van een psychiatrische instelling in Zweden.
"We hebben elkaar op 13 november gevonden via de chatbox op MSN en we
hebben ons op 9 december verloofd", zegt Michelle Gustafsson die in
Zweden bekend gekend is als de 'Vrouwelijke Vampier'. Ze zit samen met
haar geliefde opgesloten in een instelling in de buurt van Katrineholm.
Gustafsson werd in 2010 veroordeeld voor de moord op haar vader. Ze stak
hem dood met een mes maar Gustafsson kan zich naar eigen zeggen niets
meer herinneren van de moordpartij. Voor de moord schreef ze verhalen op
haar blog over moorden in de metro van Stockholm. Ze smukte haar
verzonnen avonturen op met foto's waarop ze verkleed als een vampier met
bebloede mond poseerde met een mes en kettingzaag in de hand, schrijft
de krant Expressen.
Haar
verloofde Isakin Jonsson is dan weer gekend als 'de Kannibaal van Skara'
en werd vorig jaar veroordeeld voor de gruwelijke moord op zijn
vriendin, Helle Christensen. Hij stak de moeder van vijf kinderen dood
met een mes, onthoofdde haar en sneed nog een paar lichaamsdelen los van
de romp. Daarna at hij een paar stukken van zijn vriendin op. Tijdens
het proces gaf hij geen enkele blijk van spijt en uit het rapport van de
gerechtspsychiater bleek dat hij 'ernstig mentaal gestoord is'. Jonsson
kon ook niet uitleggen waarom hij zijn vriendin vermoord had. "Dat
vraag ik me ook af. Er was geen motief. We waren een koppel en hadden
samen een toekomst. Ik had me nog nooit zo goed gevoeld bij een meisje",
zei hij destijds tijdens zijn proces.
Het bijzondere stel
brengt samen tijd door in de chatroom en wil nu ook echt trouwen. "Ik
hou van Michelle. Ik heb nooit iemand ontmoet die zo bijzonder is. Ik
zou nu graag een normaal leven gaan leiden." En toch zal hij nog wat
geduld moeten oefenen. Het is nog lang niet duidelijk hoeveel jaar de
twee nog moeten doorbrengen in de instelling. Volgens de instelling
gebeurt het wel vaker dat koppels twintig jaar samen doorbrengen binnen
de muren van de psychiatrische afdeling. "We willen graag samenleven met
honden en onze hobby's beoefenen. We hebben ook een gedeelde passie
voor piercings en tatoeages", besluit Gustafsson.
Theo van Rysselberghe 1862 - 1926 Belgische impressionistisch schilder
Théo van Rysselberghe 1862 - 1926 was een Belgische impressionistisch schilder
Klik op de foto om een filmpje over zijn overige werken te bekijken
Théo (Théophile) Vanrysselberghe (Gent, 23
november 1862 - Saint-Clair (Var), 14 december 1926) was een Belgische
neo-impressionistische schilder die, op het einde van de 19de eeuw, een
sleutelrol speelde binnen de Europese kunstwereld.
Théo van
Rysselberghe werd geboren in een Franssprekend Gents bourgeoisgezin,
hoewel, zijn vader wordt in 1862 vermeld als "schrijnwerker". Hij kreeg
zijn eerste artistieke vorming aan de Gentse Academie voor Schone
Kunsten onder Théodore-Joseph Canneel. In 1879 stapte hij over naar de
Brusselse Academie voor Schone Kunsten onder de leiding van
Jean-François Portaels. Deze schilder, die vele maanden in Marokko had
doorgebracht, had met zijn Noord-Afrikaanse schilderijen een zekere
oriëntalistische mode geschapen voor een cliënteel dat belust was op het
exotische. De impact van deze werken zou de jonge Van Rysselberghe
sterk beïnvloeden. Tussen 1882 en 1888 maakte hij drie reizen naar
Marokko, met een totaal verblijf aldaar van een anderhalf jaar.
Hij
was nauwelijks 18 jaar oud toen hij met twee portretten deelnam aan
zijn eerste tentoonstelling : het driejaarlijkse Salon van Gent. Kort
daarna schilderde hij zijn "Zelfportret met pijp" (1880), geschilderd in
vrij sombere kleuren, in de stijl van de toenmalige Belgische
realistische traditie. Zijn "Kind in een open plek in het bos" (1880) en
de marines "Zeilboten op een rivier" (1880) en "Schepen in de haven"
(1881) wijken reeds af van deze stijl en vormen een schuchtere poging in
de richting van het impressionisme. Vlug daarop zou hij zijn eigen
realistische stijl, die aanleunt tegen het impressionisme, ontwikkelen.
Hij ging in 1881 wonen in Brussel en in hetzelfde jaar nam hij voor het
eerst deel aan het Salon van Brussel.
Théo Van Rysselberghe was op 28 oktober
1883 één der voornaamste medestichters van de kunstenaarsgroep Les XX,
een groep jonge radicale artiesten die rebelleerden tegen het verouderde
academisme en de heersende artistieke standaarden. De Brusselse jurist
Octave Maus werd als secretaris verkozen. Hij zou spoedig uitgroeien,
door het organiseren van de tentoonstellingen van Les XX, tot de
kunstpaus van die tijd. Andere bekende leden van Les XX waren James
Ensor, Willy Finch, Fernand Khnopff, Félicien Rops, en later Auguste
Rodin en Paul Signac. Door zijn lidmaatschap aan deze kunstenaarsgroep,
kwam van Rysselberghe in contact met verschillende andere radicale
artiesten, zoals de Amerikaan James McNeill Whistler, die driemaal zou
deelnemen aan deze tentoonstellingen. Men kan de invloed zien van deze
Amerikaanse schilder in het portret "Oscar Maus als een dandy" (1883).
Théo Van Rysselberghe zou verschillende portretten schilderen van Oscar
Maus en van zijn echtgenote.
Na 2 reizen
naar Marokko waar hij succes boekte met oriëntalistische werken, stapte
Van Rysselberghe toch over naar een nieuwe stijl waarbij hij zijn eigen
interpretatie gaf van zijn model in gedempte kleuren met gebruik van
verschillende paarse of zwarte gradaties, die afwisselen met lichte
kleuren. Hiervan getuigen zijn schilderijen "Jeanne and Marguerite
Schlobach" (1884), "Octave Maus" (1885), "Camille Van Mons" (1886),
"Marguerite Van Mons" (1886) (dat men best eens vergelijkt met het
"Portret van Gabrielle Braun" (1886) van Fernand Khnopff).
Hij
zag de inzendingen van de impressionisten Claude Monet en Auguste
Renoir op de tentoonstelling van Les XX in 1886. Hij was diep onder de
indruk van deze nieuwe picturale benadering. Hij begon ook met deze
techniek te experimenteren. Dit kan men duidelijk zien in "Vrouw met
Japans album" (1886). Deze invloed van de impressionisten speelt nog
meer in de schilderijen "Madame Edmond Picard in haar loge" (1887) en
"Mevrouw Oscar Ghysbrecht" (1886-1887) (geschilderd met een palet van
heldere kleuren). Hij schilderde in 1887 aan de Belgische kust ook nog
enkele impressionistische marines "Het Zwin bij hoogtij" (1887) en
"Uitvarende vissersboten" (1887).
Omdat hij steeds nauwere banden verkreeg
met de Parijse kunstwereld, werd hij door Oscar Maus gebruikt als talent
scout om nieuw Parijs talent aan te trekken voor de volgende
tentoonstellingen van Les XX.
Zijn bekend
portret, in blauwe en gouden kleuren, van "Alice Sèthe" (1888) zou een
keerpunt worden in zijn leven. Ditmaal had hij uitsluitend gewerkt met
puntjes. Alice Sèthe zou later huwen met de beeldhouwer Paul Dubois.
Haar zuster, Maria Sèthe, was eveneens een model van Théo van
Rysselberghe : "Portret van Maria Sèthe aan het harmonium",
tentoongesteld in 1891 op het Salon des Artistes Indépendants in Parijs.
Maria Sèthe zou later huwen met de art-nouveau architect Henry Van de
Velde.
Hij maakte in die periode veel
neo-impressionistische portretten, zoals het hier afgebeelde "Portret
van zijn vrouw Maria en dochter Elisabeth". Hij had Maria Monom gehuwd
in 1889. Zij gingen op huwelijksreis naar het zuiden van Engeland en
later naar Bretanje. Dit zou eveneens leiden tot een aantal
neo-impressionistische werkjes, zoals "De rotspunt van Per Kiridec in
Roscoff" (1889). Hij ontmoette in Parijs Theo van Gogh en kon aldus
Vincent Van Gogh uitnodigen op de volgende tentoonstelling in Brussel.
Aldus slaagde Vincent Van Gogh erin zijn "Rode wingerd in Montmajour" te
verkopen aan Anna Boch - het enige kunstwerk dat hij ooit verkocht.
Naast
al deze portretten, schilderde hij in deze periode ook veel
landschappen en marines : "De Schelde, stroomopwaarts van Antwerpen"
(1892), "De haven van Sète" (1892), "Sète, vissersboten" (1892), "Kust
van het Kanaal" (1892), "Duinen in Cadzand" (1893), "De regenboog"
(1894), "Buitenhuisjes in de duinen" (1894).
In 1895 had hij een
opdracht gekregen van de "Compagnie des Wagons-lits" om een aantal
posters te ontwerpen met grote internationale treinreizen. Hij spoorde
hiervoor naar Athene, Constantinopel, Hongarije, Roemenië en
Sint-Petersburg. Een bekende poster uit die tijd is "Royal Palace Hotel,
Oostende" (1899).
Madame van Ryssellberghe en zijn dochter Elisabeth
Théo Van Rysselberghe verhuisde hij
definitief van Brussel naar Parijs. Samen met Paul Signac, Maximilien
Luce, Aristide Delannoy, Alexandre Steinlen, Camille Pissarro, Kees van
Dongen, George Willaume en nog enkele anderen, droeg hij bij aan het
anarchistische magazine "Temps Nouveaux". De man aan het roer (1892) schilderij geschonken in 1894 door van Rysselberghe aan zijn vriend Paul Signac
Théo
Van Rysselberghe had de climax van zijn neo-impressionistische techniek
bereikt op het einde van de jaren 1890. Langzamerhand begon hij nu het
gebruik van puntjes te verlaten en weer over te gaan naar bredere
uithalen in zijn portretten en landschappen : "De renbaan,
Boulogne-sur-Mer" (1900) en het groepsportret "Zomermiddag" (1900),
"Meisjes op het strand" (1904), "Jong meisje met strohoed" (1901) en de
zeer bekende "De lezing" (1903) (met het fel contrast tussen de rode en
blauwe kleuren).
Na al die jaren als talent scout voor Oscar
Maus, maakte van Rysselberghe de vergissing van zijn leven : hij
herkende het talent niet van de jonge Pablo Picasso (die toen in zijn
Blauwe Periode was). Hij vond zijn werk "lelijk en niet interessant".
Zijn
pointillistische techniek, die hij gedurende zoveel jaren gebruikt had,
werd na 1903 meer ontspannen en na 1910 verliet hij deze techniek
volledig. Zijn verfstreken werden langer. Hij gebruikte meer levendige
kleuren en meer intense contrasten, of soms zachtere kleurtonen. Hij was
een meester geworden bij het toepassen van licht en warmte in zijn
schilderijen. Zijn "Olijfbomen in de buurt van Nice" (1905) herinneren
ons aan de techniek gebruikt door Vincent Van Gogh. De langere uithalen
in rood en zachtpaars springen in het oog in zijn werk "Baadsters onder
de pijnbomen in Cavalière" (1905).
In de lente van 1904
toerde hij rond per fiets, samen met zijn vriend, de schilder
Henri-Edmond Cross langs de Middellandse Zeekust tussen Hyères en
Monaco, op zoek naar een geschikte plaats voor zijn nieuwe woning. Ten
slotte streek hij neer in Saint-Clair, waar ook Cross sinds 1892 woonde
en eveneens zijn broer, de architect Octave Van Rysselberghe. Zijn broer
ontwierp in 1911 voor hem zijn nieuwe woning. Théo Van Rysselberghe
trok zich nu volledig terug aan de Middellandse Zee en laat de Brusselse
kunstkringen volledig los.
Hij schildert nu bijna uitsluitend
landschappen van de Middellandse Zee en portretten van zijn vrouw en
dochter, of van zijn broer Octave. Hij schildert ook grote
muurschilderingen. Vanaf 1905 wordt het vrouwelijk naakt meer en meer
belangrijk, zoals in zijn monumentaal schilderij "Na het bad" (1910).
Zijn schilderij "De wingerd in oktober" (1912) is geschilderd in
levendige rode, groene en blauwe kleuren. Een van zijn laatste werken is
"Meisje in de badkuip" (1925).
Op het einde van zijn leven begon hij ook te beeldhouwen, zoals de bronzen "Kop van André Gide".
Hij
stierf in Saint-Clair in de Var in Zuid-Frankrijk op 14 december 1926
en werd begraven op het kerkhof van Le Lavandou, naast zijn vriend
Henri-Edmond Cross. Hij had Le Lavandou meerdere malen uitgebeeld, zoals
in zijn tekeningen in zwart krijt "Le Lavandou" en in Oost-Indische
inkt "De hoogten van Lavandou". Het is aldus passend dat één van de
grootste neo-impressionistische schilders hier begraven werd.
Veel
van zijn werken behoren nog steeds tot privé-collecties en kunnen dus
slechts zelden door het publiek gezien worden. Eén van deze zeldzame
gelegenheden was de overzichtstentoonstelling "Théo Van Rysselberghe" in
het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel en later in het
Gemeentemuseum van Den Haag, tussen februari en september 2006.
Zijn
werk "De haven van Sète" (geschreven als Cette) werd in november 2005
op een veiling verkocht voor een recordbedrag van 2,6 miljoen euro.
Steeds meer Belgen kopen een huis in het Nederlandse
Zeeuws-Vlaanderen. Dat bericht de Nederlandse omroep NOS op haar
website. Volgens de Nederlandse Omroep kwamen er in 2011 ruim 600 Belgen
wonen, een verdubbeling tegenover 2010.
Een van de oorzaken zijn de stijgende woningprijzen in ons land,
gemiddeld 4,5 procent in 2011 - in Nederland daalden de prijzen. Vooral
in Zeeuws-Vlaanderen is het verschil groot, omdat woningen daar ook voor
Nederlandse begrippen erg goedkoop zijn.
Makelaars aan beide
kanten van de grens bevestigden aan de NOS dat Belgen voor vergelijkbare
eengezinswoningen algauw 40.000 euro minder betalen dan in eigen land.
Huizen zouden in Nederland ook beter onderhouden zijn. Bovendien
genieten landgenoten in Nederland van een hypotheekrenteaftrek.
"De
afgelopen maand hebben we meer huizen verkocht aan Belgen dan aan
Nederlanders", zegt een makelaar aan de NOS. "De Nederlandse
woningkopers zijn voorzichtiger geworden en kunnen maar moeilijk hun
eigen huis verkopen. In Vlaanderen speelt dat probleem niet."
Makelaars
in Zeeuws-Vlaanderen starten binnenkort een campagne om nog meer Belgen
naar Nederland te lokken. Belgische makelaars waarschuwen wel dat de
belastingen hoger zijn in Zeeuws-Vlaanderen. Bovendien komt er veel
administratieve rompslomp kijken bij een verhuis naar Nederland.
