Elke week sterven er gemiddeld 24 renpaarden op racetracks in de Verenigde Staten. Dat heeft de Amerikaanse krant New York Times onderzocht. De meeste paarden die sterven, zijn niet bijzonder bekend, zoals de merrie Eight Belles wel was. Het dier werd in 2008 geëuthanaseerd nadat het beide enkels brak tijdens de Kentucky Derby. De dood van de 'goedkopere' paarden gaat vaak onopgemerkt voorbij. Op hun lichamen wordt geen autopsie gedaan en ze worden veelal gewoon gedumpt op een afvalberg.
Het Amerikaanse Congres was na de dood van Eight Belles vastbesloten om de race-industrie te verplichten om strengere veiligheidsnormen op te leggen. Maar de New York Times analyseerde 150.000 paardenrennen tussen 2009 en 2011 en onthulde een wereld die gevaarlijk is voor zowel paard als jockey. Een wereld waarin drugs zo normaal zijn als een dagelijks kopje koffie zijn en er amper regels zijn.
De krant dokterde ook uit dat er steeds minder volk komt kijken naar de races, en dus worden er ook meer risico's genomen. Jockeys berijden vaker ongeschikte paarden die verschillende soorten drugs toegediend krijgen: van viagra tot slangengif tot kankerdrugs. Door die drugs kunnen paarden niet alleen beter presteren, maar voelen ze ook geen pijn. Wat hun kwetsuren alleen maar erger maakt. (br.hln)
Luc Appermont keert terug op Eén. In het najaar presenteert hij de quiz 'Vroeger of later?'. Daarin ondervraagt hij vier bekende Vlamingen over de populaire cultuur van vroeger en nu. Dat heeft de zender bekendgemaakt. Het format is ook al verkocht aan China.
In het programma legt Appermont de kandidaten een reeks gebeurtenissen voor uit de populaire cultuur. Het gaat daarbij om bekende televisiefragmenten, liedjes, rages, modetrends, sportgebeurtenissen en films "die in het collectieve geheugen staan gegrift", aldus Eén. Ook mensen en dingen uit een recenter verleden komen aan bod. De kandidaten moeten antwoorden op de vraag of dat nu vroeger of later gebeurde.
De netmanager van Eén, Jean Philip De Tender, meldt in het persbericht dat Appermont met een mediacarrière van meer dan veertig jaar als geen ander op de hoogte is van de populaire cultuur van vroeger en nu. "Sterker nog, hij maakt er zelf deel van uit, heeft mee mediageschiedenis geschreven en volgt als voorzitter van de Vlaamse Televisie Academie de mediawereld ook vandaag op de voet", legt hij uit.
Op Studio Brussel zei Appermont alvast dat de "goesting heel groot is". Hij kondigde ook aan dat het format al verkocht is aan de Chinese televisie, waar het programma 'Sooner or later?' zal heten. (br.hln)
Sinds de invoering van het rookverbod in cafés negen maanden geleden,
gingen er 700 volkscafés meer failliet dan in dezelfde periode vorig
jaar en werden er 400 minder geopend. Dat meldt Het Laatste Nieuws
vandaag.
"Alles opgeteld stelt België het met een dikke 1.100 volkscafés minder,
nochtans ons cultureel erfgoed", zegt het Neutraal Syndicaat voor
Zelfstandigen (NSZ). De cijfers gaan alleen over de volkscafés, waar
geen eten geserveerd werd voor het rookverbod. "Precies die 12.000
bruine kroegen zijn van alle 20.000 cafés het hardst getroffen, omdat
daar acht op de tien klanten rokers waren."
"Niet alleen het
rookverbod duwde ons onder, maar het was wel de druppel", reageren twee
failliete cafébazen. Door de crisis daalt het aantal cafés al enkele
jaren.
Het NSZ vraagt onder meer dat de regels voor de
btw-betaling versoepeld worden voor cafébazen in problemen, en dat er
een hogere fiscale aftrek zou komen voor het installeren van rookkamers
of keukens. (br.hln)
Bpost garandeert rode brievenbussen in straal van 1,5 kilometer
Bpost garandeert rode brievenbussen in straal van 1,5 kilometer
Burgers zullen in principe altijd hun brieven kwijt kunnen in een rode brievenbus binnen een straal van 1,5 kilometer. Dat zegt bpost in een reactie op berichtgeving van L'Avenir dat sommige dorpjes binnenkort niet meer over een rode brievenbus zullen beschikken omdat die te weinig gebruikt wordt.
Al enkele jaren analiseert bpost het gebruik van de rode brievenbussen. Als sommige gemeenten er in de toekomst geen meer zullen hebben, is dat omdat er een andere staat op minder dan 1,5 kilometer, benadrukt een woordvoerder van het bedrijf. In stedelijk gebied ligt die afstand op 500 meter.
Volgens André Blaise van de christelijke vakbond wordt de afstand van 1,5 kilometer helemaal niet gerespecteerd. "In de gemeente Bertogne (provincie Luxemburg) liggen bijvoorbeeld 21 dorpen verspreid op 9.000 hectare. Inwoners moeten er meerdere kilometers afleggen om een brief te posten", zegt hij.
Sinds 2005 verdwenen 4.000 rode brievenbussen. In heel België staan er nu nog 14.000. Er is geen doelcijfer vooropgesteld voor wat betreft het weghalen van brievenbussen, verduidelijkt bpost.
Verzamelen doen we
allemaal of hebben we op zijn minst wel eens gedaan. Misschien verzamel
je nu muziek, maar hield je je vroeger bezig met mooi gekleurde
vogelveertjes, kastanjes, plaatjes van sporthelden of wat dan ook.
Verzamelen zit in onze genen. De oude Egyptenaren legden al
verzamelingen aan, en wie weet daarvoor ook al wel. Sinds mensenheugenis
zijn we er mee bezig en nog steeds is het verzamelen van spulletjes,
snuisterijen of hebbedingetjes een bezigheid waar we ons allemaal wel
eens schuldig aan maken.
Wij houden ervan ons te omringen met
spullen waar wij een zekere waarde aan toekennen. Voor de één is dat
topkunst en voor de ander zijn het dingen die herinneren aan voorbije
tijden of het voorgeslacht. Voor de één gaat het om puur genieten, voor
de ander is het een hobby. En bij sommigen zit het verzamelen zo in de
genen dat het een passie is.
Het resultaat van die eeuwenlange
verzamelwoede mag er wezen. In het onderdeel instellingen van de
Cultuurwijs vind je alleen al 750 musea die hun verzamelingen laten
zien: kachels, schelpen, parfumflesjes, speldjes, fietsen,
politiepetten, strijkijzers, tassen, pianola's, tatoeages, scheepjes in
flessen, jukeboxen, knipkunst, telefoons. Maar niet alleen objecten
worden verzameld, ook dieren, planten en zelfs (delen van) mensen zijn
prooi van de verzamelaar.
Toch denk je bij het woord verzamelen
misschien vooral aan kunst. Al eeuwen lang wordt kunst verzameld.
Vroeger -lang voordat musea bestonden- gebeurde dat voornamelijk door
welgestelden, vorsten en de kerk. Ze beperkten zich vaak niet alleen
tot het verzamelen zelf, maar gaven opdrachten voor het maken van kunst.
In een enkel geval waren ze zelfs sponsor van een kunstenaar. Door de
verzamelwoede ontstond een nieuw beroep, de kunsthandelaar. De
verzamelingen die in vroeger eeuwen werden aangelegd, vormen soms de
basis voor collecties die nu in musea of bibliotheken zijn terug te
vinden. Maar de verzamelwoede is niet alleen voorbehouden aan
individuen. Instellingen, overheid en bedrijven dragen ook hun steentje
bij. Musea, bibliotheken en archieven hebben verzamelen tot een hoger
doel gemaakt.
Steeds meer mannen scheren niet alleen hun baard en snor, maar verwijderen ook het haar op andere lichaamsdelen. Vooral de oksels en de schaamstreek zijn populair, want maar liefst één op de vijf mannen scheert die. Dat blijkt althans uit een rondvraag bij meer dan 900 Nederlanders, die uitgevoerd werd door Kruidvat.
De meerderheid van de mannen (52 procent) scheert die lichaamsdelen omdat ze er verzorgd willen uitzien. Een bijkomende 27 procent vindt het dan weer hygiënischer.
En wat vinden vrouwen ervan? Zij juichen de evolutie toe, blijkt uit dezelfde enquête. Zo vindt maar liefst 64 procent het sexy als een man zijn schaamstreek onthaart, terwijl 42 procent dat aangenamer vindt tijdens de seks. Bovendien vindt ook meer dan de helft van de vrouwen een geschoren schaamstreek hygiënischer (51 procent).
Okselhaar vinden ze (45 procent) vooral 'vies'. 37 procent is zelfs van mening dat elke man zijn oksels zou moeten ontharen.
Het scheren van borsthaar is dan weer heel wat minder populair. Slechts 1 op de 10 Nederlandse mannen blijkt dat te doen.
En dat vinden vrouwen helemaal niet erg. Integendeel zelfs, want slechts 9 procent vindt zo'n gladgeschoren borst aantrekkelijk. Meer dan de helft (56 procent) vindt het borsthaar net zeer mannelijk. (br.hln)
Als je mensen vraagt wat hen gelukkig maakt, heeft dat opvallend vaak met geur te maken: de geur van versgebakken brood, vers gemalen koffie of gemaaid gras. De geur van de stad na een felle zomerse regenbui, de geur van lentebloesems, de geur van sneeuw. Niet alle geuren zijn even populair: mest, beerruimers en zweetoksels doen ons de neus optrekken. Toch mogen we blij zijn dat we dit alles ruiken want geur heeft een invloed op de geest.
Niet alleen in positieve zin, zoals het geluksgevoel doet vermoeden, maar ook in negatieve zin. Wie geen geur kan waarnemen, heeft meer kans op een depressie. Het treft meer mensen dan je zou denken: een op vijf ruikt niet goed of onvoldoende, 1 op 5000 is geboren zonder geurzin of lijdt aan 'anosmia'.
Wetenschappers van de universiteit van Dresden ondervroegen 32 volwassenen die geen geur konden waarnemen over hun dagelijkse leven, zowel wat betreft relaties als voedselvoorkeur.
Het gebrek aan geur had een negatieve impact op hun leven, zo bleek. Omgaan met collega's en vreemden is moeilijk, gesprekken over parfums of lichaamsgeur bevatten geen aanknopingspunt en ze maken zich zorgen om hun eigen lichaamsgeur. De meeste vermijden zelfs om met anderen te eten. Ze gaan wel even vlot relaties aan als wie wél kan ruiken, maar hebben opvallend minder seksuele relaties.
"Geuren bevatten sociale informatie over anderen. Wie die geurtips niet heeft, voelt zich sociaal erg onzeker en kan anderen minder goed inschatten. Ze missen als het ware een communicatiekanaal", leggen de onderzoekers uit.
Dat is meteen ook de link met depressieve gevoelens: sociale uitsluiting (exclusie) vergroot de gevoelens van eenzaamheid, en dus depressie. Het is ook mogelijk dat dezelfde hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor geur, ook verantwoordelijk zijn voor depressie. Het zou alvast het instant geluksgevoel van de geur van verse croissants verklaren. (br.hln)
In de nacht van zaterdag op zondag gaat de zomertijd in. Om 02.00 uur wordt de klok vooruit gezet, waardoor de nacht een uurtje korter duurt. Sommigen raken daardoor ontregeld.
De Engelse aannemer William Willet kwam in 1907 op het idee van zomertijd om energie te besparen, maar het duurde nog tot de Eerste Wereldoorlog voor het plan aansloeg. De Duitsers gebruikten het als eersten. Andere landen volgden al snel. Vanwege de oliecrisis werd deze in 1977 opnieuw ingevoerd. Het verzetten van de klok dient om beter te profiteren van natuurlijk daglicht. Als de zomertijd net is ingegaan, is het 's ochtends wat langer donker, maar 's avonds blijft het langer licht.
Of er echt op energie wordt bespaard, is al jaren onderwerp van discussie. Energiebedrijven schatten een paar jaar geleden dat de zomertijd zo'n 0,3 procent energiebesparing oplevert, maar critici vinden dat het amper iets oplevert. Zij zien alleen maar nadelen. Vooral avondmensen en kinderen schijnen moeite te hebben om zich aan de nieuwe tijd aan te passen. (br.hln)
Veiling stukken Van Beirendonck brengt 59.000 euro op
Veiling stukken Van Beirendonck brengt 59.000 euro op
De internetveiling van 400 collectiestukken van modeontwerper Walter Van Beirendonck, die deze middag is afgelopen, heeft uiteindelijk 59.000 euro opgebracht. Dat meldt veilinghuis Moyersoen uit Wilrijk, dat de veiling organiseerde. De spullen werden te koop aangeboden omdat Van Beirendoncks bvba 'W' failliet ging.
Tot de verzameling behoorden onder meer kledingstukken, winkelinrichting, kantoorapparatuur en verlichting. Ze waren gisteren nog te bekijken op een door het veilinghuis georganiseerde bezichtiging. De verkoop gebeurde echter volledig online. "Dat is een transparante wijze om een faillissement af te handelen", klinkt het bij Moyersoen.
De stukken werden voornamelijk individueel verkocht, maar na afloop van de eigenlijke veiling kon deze middag nog een hoger bod worden uitgebracht op combinaties van verschillende stukken. Volgens het veilinghuis is dat een courante praktijk.
De opbrengst van de veiling zal naar de schuldeisers van de bvba gaan. Onder hen is onder meer de verhuurder van het pand, die volgens Van Beirendonck aan de basis ligt van het faillissement door een huurprijsverhoging. Of het eindbedrag zal volstaan om alle schulden af te lossen, is niet duidelijk.
Harde beelden doodstrijd orang-oetan in ontbost regenwoud
Harde beelden doodstrijd orang-oetan in ontbost regenwoud
Klik op de foto om het filmpje te bekijken
Liggend op haar rug en stilaan aan het inslapen. Het is een aangrijpend beeld. Green, een vrouwelijke orang-oetan, houdt nog even de arm van haar verzorgster vast vooraleer ze het leven laat. Bezweken onder de stress, overleden doordat het regenwoud van Indonesië zo goed als totaal verwoest is.
Green werd een tijd geleden uit de modder gehaald in Sumatra en overgebracht naar een zorgcentrum. Ze werd het slachtoffer van de ontbossing van het regenwoud in Indonesië. De Frans-Zweedse filmmaker Patrick Rouxel wijdde in dienst van Al-Jazeera een hartverscheurende documentaire aan de ondergang van het regenwoud, met de doodstrijd van Green als uitgaanspunt.
Rouxel, die voordien beelden schoot voor Greenpeace en het WWF in Afrika, kreeg bakken kritiek over zich heen. Vooral het laatste shot was pijnlijk. Het bed waarop Green dagenlang lag, was plots opgeborgen. Gesproken werd er niet in de documentaire van bijna 48 minuten. De harde beelden spraken voor zich. (br.hln)
Plantin-Moretus toont invloeden van reisverhalen op kaarten Mercator
Plantin-Moretus toont invloeden van reisverhalen op kaarten Mercator
In het Antwerpse Museum Plantin-Moretus/Prentenkabinet loopt vanaf zaterdag een nieuwe tentoonstelling gewijd aan cartograaf Gerard Mercator, die dit jaar 500 jaar oud zou geworden zijn. Centraal staat de invloed van reisverhalen van tijdgenoten op het werk van Mercator, die zelf vooral een theoreticus was. In 'Mercator - Reizen in het onbekende' wordt ook de relatie belicht met drukker Christoffel Plantijn, die de werken van Mercator verhandelde.
De tentoonstelling omvat onder meer het unieke Mercatorstuk 'De Kaart van Vlaanderen', maar vestigt vooral de aandacht op hoe Mercator en andere cartografen beschrijvingen van ontdekkingsreizigers, zeevaarders en handelaars gebruikten om weinig gekende gebieden in kaart te brengen. "Zijn kaarten zullen tijdens dit Mercatorjaar al voldoende in andere tentoonstellingen aan bod komen", verklaart museumdirecteur Iris Kockelbergh het eigen accent van de expositie.
Dat het Plantin-Moretusmuseum een tentoonstelling rond Mercator organiseert, heeft lang niet alleen te maken met de vele cartografische publicaties die daar aanwezig zijn. "Mercator en Plantin waren tijdgenoten en hadden een natuurlijke band. Plantin verspreidde immers het werk van Mercator over de hele wereld", aldus Kockelbergh.
Hoewel Mercator vooral in Leuven en het buitenland actief was, hoort ook Antwerpen de cartograaf dit jaar te huldigen, vindt schepen van Cultuur Philip Heylen (CD&V). "Als centrum van handel en drukkunst werden in Antwerpen in feite de eerste reisgidsen verkocht", aldus Heylen. "Het denken en doen van mensen veranderde erg vanaf het moment dat reisverhalen ook beschreven hoe men van punt A naar B kon reizen."
De oudste man van België is gisteren op 111-jarige leeftijd overleden. Dat meldt de VRT en wordt bevestigd door de burgemeester van Essen, Gaston Van Tichelt. Jan Goossenaerts was ook de oudste man van Europa en zou zelfs de op twee na oudste man ter wereld geweest zijn.
Goossenaerts overleed in het Essense rusthuis Sint Michaël. "Hij was geboren en getogen in Essen", zegt de burgemeester. De gemeente was fier op haar ouderdomsdeken.
De burgemeester herinnert zich nog hoe de 110-de verjaardag van Goossenaerts in oktober vorig jaar werd gevierd in het bijzijn van Vlaams minister-president Kris Peeters. (br.hln - beeld photonews)
Suzi Quatro (Detroit, 3 juni 1950) is een Amerikaanse zangeres, basgitariste, radiopersoonlijkheid en actrice. Ze is vooral bekend geworden als glamrockartiest en had in de jaren zeventig veel succes in Europa, Australië en Japan.
Quatro werd geboren als Susan Kay Quatrocchio; haar vader Art Quatrocchio was van Italiaanse afkomst en had een eigen groep, het Art Quatro Trio. Haar moeder Helen Rebel was van Hongaarse afkomst.
Quatro groeide met drie zusters en een broer op in Grosse Pointe, een voorstad van Detroit. Ze begon haar muzikale carrière als basgitariste "Suzi Soul" bij de meidenband Pleasure Seekers, waar ook haar zusters Arlene en Patti deel van uitmaakten. In 1971 werd de bandnaam gewijzigd in Cradle en begon de groep stevige rock te spelen. Quatro werd dat jaar ontdekt door platenproducer Mickie Most die in Detroit was voor het produceren van een nieuw plaat van Jeff Beck. Hij haalde haar over om naar het Verenigd Koninkrijk te verhuizen en een solocarrière te beginnen.
Haar eerste single ("Rolling Stone") flopte in het Verenigd Koninkrijk, maar werd een nummer-1 hit in Portugal. Most liet nu nummers voor haar schrijven door Nicky Chinn en Mike Chapman, die beroemd waren geworden met hun hits voor The Sweet. Met "Can the Can" had ze in 1973 zowel in verscheidene Europese landen als in Australië een nummer-1 hit. Er volgden nog drie grote hits: "48 Crash" (eveneens 1973), "Daytona Demon" (1974) en "Devil Gate Drive" (1974). Haar eerste twee albums werden eveneens grote successen in Europa en Australië. Toen Elvis Presley hoorde dat ze zijn hit All Shook Up had opgenomen, nodigde hij haar uit om naar Graceland te komen, maar ze sloeg de uitnodiging af.
In de Verenigde Staten verkochten haar albums slecht, en zelfs pogingen om Quatro's populariteit op te vijzelen via tournees (als voorprogramma van Alice Cooper) haalden weinig uit. Na 1975 nam de populariteit van Quatro's glamrock snel af, behalve in Australië. Pas in 1978 had ze weer succes; ze had toen een top-10 hit in het Nederland, Verenigd Koninkrijk en Australië met "If You Can't Give Me Love", een countrynummer met achtergrondzang van Smokie. Ook dit keer had ze in de VS geen succes. Samen met Chris Norman van de band Smokie haalde ze er in 1979 wel een vierde plaats met "Stumblin' In". Later dat jaar scoorde ze nog in Nederland met "She's in love with you". In Australië had ze begin 1981 nog een hit met "Rock Hard".
Intussen was ze in 1978 actrice geworden in de Amerikaanse comedy-serie Happy Days waarin ze zeven afleveringen de rol van "Leather Tuscadero" speelde. Ze was in de jaren tachtig in uiteenlopende rollen te zien, zowel op televisie als in het theater waar ze "Annie Oakley" speelde in een Londense productie van Annie Get Your Gun (1986).
Quatro leeft zowel in het Verenigd Koninkrijk als Duitsland en heeft een wekelijks Rock and Roll-programma op BBC Radio 2. Als muzikant tourt ze nog steeds, en in februari 2006 kwam een nieuw album uit: "Back To The Drive", geproduceerd door gitarist Andy Scott van The Sweet. De titelsong is geschreven door Mike Chapman.
Quatro trouwde in 1978 met haar gitarist Len Tuckey. Het paar kreeg twee kinderen (Laura in 1982, en Richard Leonard in 1984), maar ging in 1992 uit elkaar.
De Europese Unie heeft zich achter een verbod op 'shark finning' geschaard, een praktijk waarbij de vinnen van haaien worden afgesneden en de dieren terug in zee gegooid worden, waar hen een gewisse dood wacht. Eén haaienvin is honderden euro waard.
Europa eist dat alle vissersboten in Europese wateren en in Europa geregistreerde boten enkel haaien mét vinnen aan wal brengen. Het voorstel dient nog goedgekeurd te worden door het Europees Parlement voor het wet kan worden.
Volgens Europees visserijchef Maria Damanaki zal de wet "de controle vergemakkelijken en helpen om shark finning te bannen". Ze noemt de praktijk "een gruwelijke verspilling".
Haaien zijn kwetsbaar omdat ze laat volwassen worden en slechts een klein aantal jongen baren. Haaienvinnen zijn gegeerd in Azië, waar er soep en vermeende geneesmiddelen van gemaakt wordt. Volgens Damanaki worden elk jaar 75 miljoen haaien gedood, enkel voor hun vinnen. De Europese Unie is daarvan de grootste exporteerder. Damanaki vergelijkt de praktijk met het doden van olifanten, enkel voor hun slagtanden.
Daardoor is bijvoorbeeld de hamerhaai zo goed als uitgestorven in de Middellandse Zee.
Onder de geldende wetgeving staat de EU nog uitzonderingen toe en vaardigt speciale vergunningen uit voor de praktijk van 'shark finning'. Het toezicht laat overigens te wensen over.
De maatregelen om bedreigde haaiensoorten beter te gaan beschermen kadert in het EU-beleid dat erop is gericht duurzame vormen van visserij te promoten nadat decennia van overbevissing ertoe leidde dat heel wat vissoorten op aan het uitsterven zijn.
De bijeenkomst van 27 visserijministers zocht ook steun voor een ban op de praktijk van het terug in zee gooien van vis die niet aan bepaalde qualificaties voldoet en/of commercieel niet interessant is.
Volgens de Europese Commissie wordt zo tot de helft van de witvis en 70 procent van de platvis die gevangen wordt weer overboord gegooid. Frankrijk en Spanje zijn tegen een algemeen verbod.
"Ik ben bang dat sommige landen traag willen gaan en andere snel, maar hopelijk wint het gezond verstand", sprak de Britse visserijminister Richard Lochhead.
In België raken steeds meer mensen besmet met tbc: liefst 1.115 in 2010, een stijging met 12,2 procent in vergelijking met een jaar eerder. Vooral migranten zorgen voor een opflakkering.
Uit een rapport van de Europese gezondheidsdienst ECDC en de Wereldgezondheidsorganisatie WHO blijkt dat de landen van de Europese Unie twee jaar geleden 74.000 gevallen van tuberculose noteerden. Dat is een afname van 7 procent tegenover 2009. België maakt een slechte beurt. Zo steeg het aantal besmettingen met liefst 12,2 procent tot 1.115 personen. 52 patiënten overleden aan de infectieziekte.
Meer dan de helft van alle getroffenen in ons land is uit het buitenland afkomstig. "Er komen veel migranten binnen die besmet zijn", zegt Jef Van den Ende, tuberculose-expert bij het Antwerpse Instituut voor Tropische Geneeskunde. "In hun thuislanden komt de ziekte tot honderd keer zo vaak voor."
Het rapport waarschuwt voor de multiresistente variant van tbc. Bij een dergelijke besmetting helpen de basismedicijnen niet direct en moet er een speciale combinatie worden gevonden, schrijft de krant De Morgen.
Artsen Zonder Grenzen spreekt van "een wereldwijde crisis" rond multiresistente tuberculose, waarbij waarschijnlijk maar 10 procent van de patiënten toegang heeft tot behandeling.
De laatste wens van een Zweedse man zal helaas niet ingewilligd
worden. De pastoor weigert namelijk de hond toe te laten op de
begrafenis van Willy Thern, die zaterdag op 81-jarige leeftijd overleed.
Willy verloor een lange strijd tegen kanker. De laatste weken van zijn
leven verbleef hij thuis bij zijn vrouw Gun en hun trouwe hond Milo.
"Tijdens de 56 jaar dat we getrouwd waren hadden we acht honden", zegt
de weduwe. "Omdat we nooit kinderen kregen, waren zij onze meisjes en
jongens. Het is dus niet verwonderlijk dat het Willy's laatste wens was
dat onze hond Milo zijn begrafenisplechtigheid zou bijwonen".
Dat
was echter buiten de waard gerekend, in dit geval pastoor Markus von
Mertens van de Välluv-kerk in Helsingborg. Hij wil onder geen beding de
negenjarige Milo in zijn kerk toelaten. "Voornamelijk omdat sommige van
onze parochianen allergisch zijn aan honden", is zijn argument. "Na de
begrafenis zouden we het hele gebouw bijgevolg grondig moeten reinigen
en daar hebben we de middelen niet voor", luidt het.
"Uiteraard
zijn ook honden onderdeel van de schepping, maar een begrafenis is
enkel bestemd voor rouwende mensen", aldus nog pastoor von Mertens. "Ik
sluit niet uit dat de hond voor of na de kerkdienst de lijkkist kian
begroeten, maar in het kerkgebouw kan ik het dier niet toelaten". (br.hln)
David
Robert Jones, beter bekend onder zijn artiestennaam David Bowie
(Brixton, 8 januari 1947) is een Engelse muzikant. Hij is bekend
geworden als een uiterst invloedrijk rockmuzikant, artiest en acteur,
vanaf de jaren zestig tot heden.
David Bowie werd bekend vanwege
wereldhits zoals Changes, Ziggy Stardust, Let's Dance, Dancing In The
Street, Heroes en Under Pressure. In Nederland had Bowie vijf nummer één
hits. Daarnaast is hij bekend van de verschillende imago's, die vooral
in de jaren zeventig excentriek te noemen waren.
Hoestsiroop met codeïne alleen nog op voorschrift verkrijgbaar
Hoestsiroop met codeïne alleen nog op voorschrift verkrijgbaar
Hoestsiropen die één of andere vorm van codeïne bevatten, zullen enkel nog op medisch voorschrift verkrijgbaar zijn. Daaronder vallen ook alle middeltjes voor volwassenen, meldt het Federaal Geneesmiddelenagentschap.
De beslissing komt er na een advies van de Geneesmiddelencommissie, waarin professoren van alle Belgische universiteiten zetelen. Hoestsiroop die codeïne bevat, werkt pijnstillend en kan kriebelhoest onderdrukken. Maar er zijn veel kansen op bijwerkingen, zoals slaperigheid en zelfs ademhalingsproblemen. Vandaar dat je het goedje nu enkel nog op voorschrift bij de apotheek zal krijgen.
"Die maatregel lijkt ons nodig omdat codeïne in het lichaam omgezet wordt in morfine. Omdat ieder lichaam anders reageert op dat verdovende middel, is het niet verantwoord om siropen met codeïne vrij beschikbaar te maken", zegt Ann Eeckhout van het Geneesmiddelenagentschap in de krant Het Laatste Nieuws.(br.hln)
Zoveel verschillende diëten volgen we in ons leven
Zoveel verschillende diëten volgen we in ons leven
Een slaatje, koolsoepje,... wij vrouwen hebben het allemaal al
geprobeerd. Onderzoek toont nu zelfs aan dat de gemiddelde 45-jarige
vrouw in haar leven al 61 verschillende soorten diëten uitgeprobeerd
heeft. Slechts weinig vrouwen zouden daarbij het gewenste effect bereikt
hebben. Ook blijkt dat de meerderheid voor het eerst op dieet gaat op
16-jarige leeftijd en iedere twee jaar een nieuw dieet aangaat.
Uit een Britse rondvraag bij 2.000 mannen en vrouwen blijkt dat drie
vierde het laatste jaar op dieet is gegaan, waarbij vrouwen het meeste
uitproberen om van hun overtollige kilo's af te raken. Daarbij beweerden
zes op de tien ondervraagden ook dat ze door hun kinderen al eens
gevraagd werden om hen geen brood, aardappelen of fruit te geven omdat
het niet goed zou zijn voor hun gezondheid.
Meer dan 85 procent
van de ondervraagden bleek bovendien niet te weten dat calcium
belangrijk is in onze voeding en in wit brood te vinden is. Vooral
26-jarigen bleken niet te beseffen dat calcium een belangrijk
voedingsmiddel is, terwijl het terug te vinden is in melkproducten,
bladgroenten, vis en brood. Het helpt de botten te verstevigen. De
vereiste dagelijkse hoeveelheid calcium voor volwassenen bedraagt 700
mg. Voor zwangere vrouwen en vrouwen ouder dan 40 met een verhoogd
risico op osteoporose bedraagt die hoeveelheid zelfs 1.000 mg.
Televisiedokter
Hilary Jones vertelt: "Een gemiddelde van 61 diëten verspreid over een
mensenleven betekent dat ontzettend veel mensen een aanzienlijke
hoeveelheid calcium van het menu schrappen. Dit heeft een negatief
effect op de voedselinname, waardoor veel mensen uit het oog verliezen
wat een gezonde en evenwichtige voeding inhoudt."(br.hln)
Willem Vermandere (Lauwe, 9 februari 1940) is een Vlaams kleinkunstenaar, schrijver, dichter, beeldhouwer, levensfilosoof, zanger, gitarist en schilder.
Vermandere zingt steevast in zijn West-Vlaamse dialect. Zijn bekendste nummers zijn Klein ventje van Elverdinge, Lat mie maar lopen, Als ik zing, Blanche en zijn peird, Bange blankeman, Duizend soldaten, La Belle Rosselle en Ik plantte ne keer patatten.
Willem Vermandere werd geboren in 1940 in Lauwe, een deelgemeente van Menen. Hij groeide op in muzikale sferen tussen moeders keuken en de werkbank van vader-wagenmaker-klarinettist. Hij stapte zelf al heel vroeg mee in de dorpsharmonie Sint-Cecilia. Willem leerde Grieks en Latijn, maar was meer geboeid door de gitaar. Ook tekende hij zijn kladschriften vol ventjes en karikaturen van zijn leraren. Later begon hij melodietjes te componeren en zette gedichtjes op muziek. Op latere leeftijd studeerde Vermandere godsdienstwetenschappen te Gent en gaf hij drie jaar les in Nieuwpoort. Hij beschouwt zichzelf eerder beeldend kunstenaar dan muzikant.
In de jaren 60 werd Vermandere vooral bekend door zijn kleinkunstliedjes in het West-Vlaams over de dagelijkse dingen, zijn Westhoek en de verschrikkingen van de Grote Oorlog. Soms worden zijn liedjes kritisch over de maatschappij en de kerk. Zijn optredens zijn een afwisseling van luchtige en doodernstige, droevige en levenslustige liedjes en muziek en worden doorspekt met zijn typische spitse 'vertellementen'.
Hij maakte acht langspeelplaten en even zoveel cd's. Zijn vaste kompanen zijn Freddy Desmedt (fluiten en klarinet) en Pol Depoorter (gitaren en mandoline).
In 1993 schreef Vermandere het lied "Bange Blanke Man", een lied over multiculturaliteit. Veel aanhangers van de partij Vlaams Blok protesteerden tegen het nummer. Vermandere ontving dreigbrieven en tijdens de 11 juli-viering op de Brusselse Grote Markt in 1992 werd hij bekogeld met projectielen door Vlaams Blok-militanten.
In 2000 werd hij omwille van zijn diverse kunstactiviteiten ereburger van Veurne; hij woont er in de deelgemeente Steenkerke. Vermandere eindigde in 2005 op nr. 115 tijdens de Vlaamse versie van de verkiezing van De Grootste Belg. In 2010 bracht hij op z'n 70ste verjaardag een nieuw album genaamd Alles gaat over uit. Hij stond daarmee 14 weken genoteerd in de Ultratop 100 albums met een hoogste notering op nummer 6.
