Energieleveranciers dreigen personen met handicap af
Energieleveranciers dreigen personen met handicap af
Mensen met een handicap, die recht hebben op een sociaal tarief voor gas en elektriciteit, staan onder druk van energieleveranciers. Die dreigen ermee om hen meer te laten betalen dan nodig, zegt de bevoegde overheidsdienst vandaag in Het Nieuwsblad.
"We worden overstelpt met klachten", zegt André Gubbels, hoofd van de Directie-GeneraalPersonen met een Handicap. "Klachten van de meest kwetsbare personen in onze samenleving, die dreigende telefoontjes krijgen van hun energieleverancier: 'Of je bezorgt ons direct een document, of je moet meer betalen.'"
De telefoontjes kaderen allemaal in dezelfde problematiek: personen met een handicap hebben recht op een sociaal tarief voor energie. In principe krijgen ze dat automatisch: hun elektronisch dossier raakt via verschillende overheidsdiensten tot bij de energieleveranciers. "Maar omdat die leveranciers niet werken met rijksregisternummers, worden voor heel wat mensen geen gegevens naar die leveranciers gestuurd", zegt de Directie-Generaal.
Het gevolg: enkele energieleveranciers bellen de personen met een handicap zelf massaal op. Ze eisen een papieren document. "Maar dat document is pas in maart beschikbaar", zegt de Directie-Generaal. Volgens staatssecretaris voor Personen met een Beperking Elke Sleurs handelen de leveranciers onwettig. (br.hln)
Ray Davies (Fortis Green, Londen, 21 juni, 1944) was singer-songwriter/gitarist van de Britse band The Kinks.
Hij is de oudere broer van gitarist Dave Davies. Ray Davies is de drijvende kracht geweest achter de popgroep The Kinks, die haar successen voornamelijk in de jaren 1964-1975 kende. Davies is verantwoordelijk voor vrijwel alle composities welke de groep op de plaat heeft gezet. Zijn songs kenmerken zich vooral door een kritische houding ten opzichte van de Engelse middle class. Na zijn betrokkenheid bij The Kinks heeft Davies zich met wisselend succes op enkele solo projecten gestort.
Charles Catteau - geboren 1880 in Sèvres en gestorven 1966 in Nice
Charles Catteau - geboren 1880 in Sèvres en gestorven 1966 in Nice
Hij werd geboren uit een Belgische vader en een Franse moeder. Charles Catteau studeerde in 1903 af als ingenieur-keramist aan de ‘Ecole nationale de Céramique’ in Sèvres. Hij gaat eerst aan de slag bij de Königliche Porzellan-Manufaktur in Nymphenburg nabij Munchen. Daar krijgt hij de de kans om zijn artistieke vaardigheden te ontwikkelen vooraleer hij in 1906 naar Boch Frères Keramis trekt.
Hij verdedigt de visie dat kunst toegankelijk moet zijn voor iedereen. Overtuigd van de cruciale rol die het onderwijs hierbij speelt, werd Catteau titularis van de cursus decoratieve schilderkunst aan de industriële hogeschool van La Louvière. Hij bleek een uitstekend pedagoog te zijn, die zijn studenten aanmoedigde om te styleren en geometrische vormen te gaan gebruiken.
Aangekomen bij Boch Keramis in La Louvière, maakt Catteau snel carrière: ontwerper, op zijn 27ste bevorderd tot hoofd van de designafdeling, zijn Catteaus eerste creaties voor Boch Frères eerder traditioneel. Het observeren van de natuur bezorgt hem inspiratie voor zijn ontwerpen: planten, verschillende gestileerde dieren, geometrische motieven... Zijn bekendste creaties dateren van kort na de eerste wereldoorlog. Hij creëert binnen de keramische kunsten nieuwe vormen, nieuwe glazuur- en decoratietechnieken.
Terwijl zijn werk qua vorm en ontwerpen werd beïnvloed door verschillende kunststromingen zoals het het Japanisme en het Africanisme. en de internationale avant-garde stromingen hebben geleid tot het gebruik van puur abstracte, geometrische ontwerpen en intense kleuren. Op die manier werd Catteau een vertegenwoordiger bij uitstek van de Art Deco met een zeer persoonlijke toets.
De ‘Exposition Internationale des Arts Décoratifs et industriels modernes’ in Parijs in 1925 was van doorslaggevend belang voor zowel Catteau als Boch Frères Keramis. In 1927 deed ook de glasfabriek “Verreries de Scailmont” in Manage een beroep op hem. Aan het hoofd van het “Atelier de Fantaisie” van de Manufacture Boch Frères Keramis, kreeg hij nationale en internationale erkenning. Zijn werk was enorm populair tot begin jaren 30. Hij bleef voor het bedrijf werken tot in 1946. Hij verliet La Louvière in 1950 en verhuisde naar het Franse Nice, waar hij in 1966 overleed.
Het werk van Catteau is wereldwijd verspreid en zeer gegeerd bij verzamelaars. Binnen de kunstmarkt worden zijn kwalitatieve werken dan ook uitermate zeldzaam. (br.www.charlescatteau.be)
Niet alleen de nagels van een hond moeten af en toe bijgeknipt worden, ook die van jouw kat kunnen wel eens een knipbeurt gebruiken. Verrast? Wij geven je vijf tips om het knippen makkelijker te maken voor je lieveling ... en voor jou!
1. Een vroege start
Als je de nagels van je kat al knipt als ze nog klein is, dan zal het proces veel makkelijker verlopen. Toch heb je sowieso veel geduld nodig om ervoor te zorgen dat je kat haar poten niet meteen wegtrekt. Begin met simpele pootmassages en schakel pas na een tijdje over naar het eigenlijke knippen.
2. Wacht het juiste moment af
Als je kat wil spelen, dan is het NIET het juiste moment om zijn nagels te knippen. Wacht daar liever mee tot ze geslapen heeft, dan heb je veel minder kans dat ze je zal krabben.
3. Geen spelletje
Zorg ervoor dat je niet te veel met je hand wiebelt als je de poten van je kat probeert vast te nemen, zodat ze niet denkt dat het een spelletje is waarbij ze iets moet proberen te grijpen. Probeer ook om af en toe haar pootjes te verwennen, zodat ze went aan de aanrakingen.
4. Kneed de pootjes
Voor je begint te knippen, moet je de poten en zelfs de nagels van je kat kneden. Op die manier raakt ze gewend aan de beweging, maar zal ze ook haar klauwen op een natuurlijke manier uitstrekken en terug intrekken.
5. Geef haar een krabpaal
Geef je kat ook een krabpaal waarmee ze zelf haar klauwen onder controle kan houden. Daarnaast kan je ook kiezen voor een stukje hout, of misschien heeft je kat zelf al een 'krabboomstam' uitgezocht.
6. Knip!
Als je toch zelf moet knippen, om bijvoorbeeld ingegroeide nagels te voorkomen, dan is het belangrijk dat je dat zo snel mogelijk doet. Zorg ervoor dat je kat geen tijd heeft om haar poten weg te trekken, want dan kan je per ongeluk op een verkeerde plaats knippen. Kies ook voor een speciale schaar, die je kan vinden in een dierenspeciaalzaak of bij de dierenarts. Succes! (br.hln)
We moeten niet elke dag douchen om gezond te zijn, dat heeft een wetenschapper vorige maand onthuld. Maar hoe snel worden je handdoeken een broeihaard van bacteriën? Een Amerikaanse expert zegt dat je ze best na drie keer beurten in de wasmachine gooit.
Professor in de gezondheidswetenschap Kelly A. Reynolds legt uit dat je handdoeken die na het douchen of baden vochtig zijn best te drogen hangt. Bacteriën en schimmels beginnen zich namelijk op te stapelen, maar de groei vertraagt als de handdoek droogt. Dat klinkt als een hoop was elke week, maar dat valt wel mee als je niet elke dag doucht. Elke keer dat je een handdoek gebruikt, neemt die niet alleen water maar ook dode huidcellen van je lichaam op. Dit veroorzaakt al na één droogssessie een onprettige geur dankzij de miljarden bacteriën.
Handdoeken voor je gezicht en washandjes was je best meteen na elk gebruik. Washandjes worden namelijk erg nat en vuil, denk maar aan make-up en dode huidcellen. Omdat het langer duurt bij een washandje om te drogen is dit de perfecte broeihaard voor bacteriën en schimmels.
Een keukenhanddoek moet je na elke afwasbeurt in de kookwas stoppen. Deze trekken heel wat mogelijk gevaarlijke bacteriën aan, blijven vaak vochtig door het regelmatige gebruik en ze bevinden zich vaak in de buurt van voedsel. Daarom is het belangrijk om ze na elk gebruik te wassen om te vermijden dat je de bacteriën op de oppervlakten verspreidt waar je later van eet. Er is ook goed nieuws: als je een handdoek elke keer goed wast, dan kun je deze wel tot tien jaar gebruiken. (br.hln)
Hayley Haynes heeft het onmogelijke verwezenlijkt. Ze beviel van een tweeling terwijl ze zelf geboren werd als man, zonder eierstokken en eileiders.
Tijdens haar tienerjaren had Hayley nooit haar maandstonden gekregen. Op haar 19e kreeg ze te horen dat ze aan een zeldzame aandoening leed: Androgeen Ongevoeligheidssyndroom. Dokters vertelden haar dat ze nooit kinderen zou kunnen krijgen, omdat ze geen baarmoeder had.
Hayley zag haar droom om ooit kinderen te krijgen uit elkaar spatten, maar in 2007 vonden dokters toch een minuscule baarmoeder, die ze deden groeien met een hormonenbehandeling.
In 2011 was ze officieel klaar voor IVF (In-vitrofertilisatie), maar de NHS (National Health Service) wou de behandeling niet financieren. Het koppel haalde daarom 14.000 euro op voor de behandeling in Cyprus.
Volgens de dokters had Hayley 60 procent kans om zwanger te worden. En nu, negen jaar nadat ze haar vertelden dat ze nooit zwanger zou worden, is Hayley bevallen van een tweeling, Avery en Darcey. "Moeder worden was het mooiste moment van mijn leven", aldus Hayley (br.hln)
Concertgebouw Brugge en Vooruit Gent voorgedragen als Vlaamse Kunstinstelling
Concertgebouw Brugge en Vooruit Gent voorgedragen als Vlaamse Kunstinstelling
Vlaams minister van Cultuur Sven Gatz draagt Concertgebouw Brugge en Vooruit in Gent voor als kandidaat Vlaamse Kunstinstelling. Dat heeft de Vlaamse regering vandaag beslist. Als de twee instellingen de procedure met succes doorlopen, heeft Vlaanderen er volgens minister Gatz twee "Kompany's van de cultuursector" bij.
Op dit moment zijn er vijf erkende Vlaamse Kunstinstellingen: deSingel, Ancienne Belgique, Kunsthuis (Opera Vlaanderen Ballet Vlaanderen), Brussels Philharmonic en deFilharmonie. Vanuit het Cultureel-erfgoeddecreet erkent de Vlaamse Gemeenschap twee instellingen: KMSKA en het M HKA, wat het totaal op zeven Vlaamse instellingen brengt.
Met het Concertgebouw in Brugge en de Vooruit in Gent wil minister Gatz daar twee instellingen aan toevoegen. Wat het Concertgebouw betreft, zegt de Open Vld-minister dat "de instelling er op korte termijn in geslaagd is om in binnen- en buitenland gekend te zijn voor haar hoogstaande, diverse en uitdagende programmatie". De Vooruit noemt Gatz "een uniek voorbeeld van permanente publieksvernieuwing". "De instelling behoort tot het DNA van het artistieke leven in Vlaanderen, maar ook daarbuiten."
De grote Vlaamse Kunstinstellingen worden beschouwd als de ambassadeurs van de kunsten. "De erkende Vlaamse Kunstinstellingen zijn de Kompany's van de cultuursector. Ze moeten een rolmodel zijn op en naast het veld, nationaal en internationaal. In een voetbalploeg is de kapitein een topspeler met ervaring. Hij moet niet alleen de weg tonen, maar ook de anderen op en naast het veld op sleeptouw nemen. Zo zie ik het ook voor het Concertgebouw in Brugge en de Vooruit in Gent", aldus Gatz.
Beide organisaties zijn nu uitgenodigd zich kandidaat te stellen voor de erkenning als Vlaamse Kunstinstelling. Hun werking zal worden geëvalueerd door een erkenningscommissie met binnenlandse en buitenlandse experts. Op basis van deze evaluatie zal de Vlaamse regering wellicht nog voor de zomer een definitieve beslissing nemen. (br.hln)
Steeds meer specialisten wringen zich in bochten om alleen nog patiënten uit eenpersoonskamers te behandelen. Ze reageren daarmee op het verbod uit 2013 op ereloonsupplementen voor patiënten die opgenomen zijn in een kamer voor twee of meer personen, zo schrijft De Tijd.
De aanbieders van hospitalisatieverzekeringen - die de ereloonsupplementen terugbetalen - zien die praktijk met lede ogen aan. "We stellen steeds vaker vast dat gerenommeerde specialisten uitvluchten verzinnen om een ingreep bij een patiënt in een kamer voor meerdere personen te vermijden en over te laten aan een assistent", zegt Ellen De Vleeschouwer van AG Insurance. Eenzelfde geluid is te horen bij marktleider DKV: "Er zijn steeds meer artsen die niet optreden als ze geen ereloonsupplement kunnen aanrekenen".
De Christelijke Mutualiteiten, bij wie 1,4 miljoen Belgen een hospitalisatieverzekering hebben, ontvangen ook steeds vaker het signaal dat patiënten gedwongen worden voor een eenpersoonskamer te 'kiezen', willen ze door een bepaalde arts behandeld worden. (br.hln)
Esther Ofarim, geboren als Esther Zaied (Safed, 13 juni 1941) is een Israëlische zangeres, die met haar man Abi Ofarim het zangduo Esther & Abi Ofarim vormde.
In 1959 leerde ze haar man kennen. Ze zongen zowel Hebreeuwse als Engelse liedjes.
In 1960 had ze een rol in de film Exodus waar Paul Newman de hoofdrol kreeg. Een jaar later won ze een liedjeswedstrijd in Tel Aviv.
In 1963 vertegenwoordigde ze Zwitserland op het Eurovisiesongfestival met het lied T'en va pas. Ofarim kende geen Frans maar zong zich toch naar een tweede plaats met het lied, de Zwitsers zien 1963 nog steeds als het jaar van hun gestolen overwinning. De Noorse juryleden herriepen hun punten en zeiden dat er een fout was gemaakt. Zwitserland was zijn eerste plaats kwijt en buurland Denemarken won op dubieuze wijze dankzij de Noorse jury. Ofarim nam het lied op in verschillende talen waaronder het Italiaans, Non andar.
Op 5 mei 1964 werd ze bekend in Nederland, nadat ze de rol van zeemeermin vertolkte in de show "Robinson Crusoë" in de kursaal te Schevenigen, met Rudi Carrell in de hoofdrol.
In 1966 had het duo hun eerste hit in Duitsland met Noch einen Tanz, een jaar later hadden ze daar hun grootste succes met Morning of my Life dat geschreven werd door de Bee Gees. Met Cinderella Rockefella hadden ze hun internationale doorbraak in 1968. Ze speelden concerten in Londen en New York en in 1969 tourden ze door de wereld. Door zowel zakelijke als persoonlijke problemen eindigde het huwelijk in 1970.
Esther ging solo verder met concerten en albums. In 1984 zong ze in het theaterstuk Ghetto in Berlijn dat een succes werd.
Tegenwoordig geeft ze enkele concerten per jaar, voornamelijk in Duitsland en Israël.
Chronisch vermoeidheidssyndroom is zwaar onderschat
"Chronisch vermoeidheidssyndroom is zwaar onderschat"
Vijf Belgische universiteiten vragen in een open brief werk te maken van beter onderzoek naar het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS). 0,5 tot 2,5 procent van de bevolking in ons land krijgt ermee te maken, maar al te vaak hebben die mensen het gevoel dat ze in de kou blijven staan, klinkt het.
CVS is een ernstig gezondheidsprobleem. Patiënten lijden soms maanden of zelfs jaren onder een slopende vermoeidheid, die niet verdwijnt door te rusten. Het probleem wordt echter vaak geminimaliseerd.
Officiële schattingen stellen dat in ons land 20.000 tot 30.000 mensen aan CVS lijden. "Maar dat is volgens heel strenge criteria", stelt de belangengroep CVS-Society vzw op haar site. "Met andere criteria kom je gemakkelijk aan meer dan 100.000 zieken. Bovendien krijgen heel wat patiënten ten onrechte de diagnose van depressie of burn-out."
Volgens experts van de universiteiten van Leuven, Antwerpen, Gent, Brussel en Louvain-la-Neuve is het behandelaanbod in België ondermaats. "Sinds het wegvallen van de CVS-referentiecentra is het aanbod gefragmenteerd", klinkt het in hun open brief. "Patiënten hebben hierdoor het gevoel in de kou te blijven staan. Bovendien zet het de deur open voor allerlei niet wetenschappelijk te verantwoorden behandelmethodes, die een markt zien in de miserie van de CVS-patiënt."
De universiteiten stellen "verheugd te zijn over het hernieuwde enthousiasme voor CVS vanuit de politiek", maar hopen dat het niet hierbij blijft. Ze pleiten voor de installatie van CVS-leerstoelen aan de universiteiten voor wetenschappelijk onderzoek naar een betere behandeling. (br.hln)
In Scherpenheuvel ontmoet Jan Piet, een kunstenaar met een woelig levensverhaal. Hij vraagt Jan om samen naar Nice te reizen om te ondervinden hoe het is om op straat te leven, zoals Piet negen jaar heeft gedaan. Het werd een emotionele ervaring, voor Jan én Piet.
Een liedje op de radio brengt Jan in Scherpenheuvel. Hij gaat er op ontdekking, en stuit op een man die op straat zit te beeldhouwen. Dat doet Piet Vandenhende blijkbaar vaak, om mensen naar zijn tentoonstelling te lokken. De schilderwerken blijken gebaseerd te zijn op Piets verleden.
Slapen in riool Hij vertelt Jan over zijn turbulente geschiedenis en de harde jaren in Nice, waar hij negen jaar op straat leefde. Piet vraagt Jan om mee naar Nice te reizen, zodat hij zelf kan voelen hoe het is om dakloze te zijn. Piet en Jan geven al hun bezittingen af en trekken oude kleren aan. Zonder geld, bestaan de dagen in Nice vooral uit bedelen. Piet is het bedelen nog niet verleerd, en deelt zijn kennis met Jan. De nachten brengen ze door in een riool aan het strand waar Piet ook vaak sliep. "Verschrikkelijk" Van Looveren: "Bedelen, dat is gewoon verschrikkelijk. Je bent voor de mensen niets meer. Niemand meer. En daar had ik het heel moeilijk mee. Dat Piet dat negen jaar heeft volgehouden, dat is onwaarschijnlijk. Bedelaars zijn mensen die proberen te overleven, op straat. En daar moet je verdorie een harde voor zijn, om dat te kunnen".
Ja Jan: op maandag 2 februari om 20.35 uur op Eén. (br.hln)
Elke dag rijden we 21.000 beesten plat (en vooral padden, egeltjes en vossen)
Elke dag rijden we 21.000 beesten plat (en vooral padden, egeltjes en vossen)
Vorig jaar zijn er op de Belgische wegen minstens 8 miljoen dieren aangereden, dat zijn er meer dan 21.000 per dag. Dat blijkt uit een telling van Natuurpunt, in opdracht van de Vlaamse overheid, zo schrijven De Standaard en Het Nieuwsblad.
Zo'n 77 vrijwilligers voerden 2.300 tellingen uit en zochten 19.000 kilometer wegen af, sommigen met de fiets, anderen te voet. De schatting van de organisatie loopt uiteen: als ze de telling volgen die de vrijwilligers met de fiets hebben genoteerd, komen ze uit op 8 miljoen aangereden dieren. Als ze de telling volgen die te voet is gebeurd, loopt het aantal op tot 27 miljoen.
Dat bestuurders zo veel dieren aanrijden, heeft vooral met ons wegennet te maken, het dichtste van Europa. Een dier in de natuur komt hier om de 300 meter een stuk asfalt tegen. Padden, egels en vossen worden het vaakst aangereden. De informatie van Natuurpunt kan de overheid gebruiken om de wegen aan te passen door bijvoorbeeld een ecoduct over de weg aan te leggen waardoor dieren veilig en ongehinderd de weg kunnen oversteken.
De komende twee maanden is het vooral opletten voor overstekende padden op weg naar hun voortplantingspoelen. In de maanden augustus en september zullen dan weer meer vossen, eekhoorns en wezels je pad kruisen. (br.hln)
The Jane van Sergio Herman maakt furore in buitenland
The Jane van Sergio Herman maakt furore in buitenland
Het Antwerpse restaurant The Jane van Sergio Herman valt ook in het buitenland erg in de smaak. Het Britse reismagazine 'Condé Nast Traveler' raadt zijn lezers aan om zeker een tafeltje te bemachtigen in het gerenommeerde restaurant met een Michelinster.
The Jane, het Antwerpse restaurant van bekende chef Sergio Herman heeft niet alleen een Michelinster beet, het prijkt nu ook helemaal bovenaan in het lijstje van te ontdekken hotspots in het Britse magazine Condé Nast Traveler.
De redacteur van het blad prijst de locatie, een oude omgebouwde militaire kapel met indrukwekkende glasramen, en de kookkunsten in het restaurant. Hij schrijft dat Sergio Herman vroeger Oud Sluis in Nederland uitbaatte, maar dat hij die zaak gesloten heeft omdat hij zich daar niet meer zag evolueren. "Wat Nederland verloren heeft, heeft België gewonnen. De kookkunsten in het nieuwe restaurant zijn fenomenaal", klinkt het.
De lijst van het Britse magazine wordt aangevuld met achttien andere eetgelegenheden wereldwijd. Op de tweede plaats staat Lyle's in Londen en op de derde plaats Bistrot Paul Bert in Parijs, gevolgd door restaurant Margaux in New York, Roth Bar and Grill in Somerset, DiverXO in Madrid, Moon Under Water in Melbourne, Ratana in Milaan, Sushi Ichi in Tokio, Forest Avenua in Dublin, Rivea in Saint Tropez, Mini Bar in Lissabon, Lasai in Rio De Janeiro, Chez Panisse in Californië, restaurant Jan in Nice, Maaemo in Oslo, The River Café in Londen en Simple in Tulum.
The Jane van Sergio Herman behoort nu dus ook tot de wereldtop. (br.hln)
Nee, je bent niet aan het hallucineren. De kruising tussen een dashond en een pitbull is écht een feit. Rami is de eerste zogenaamde Dox-bull en gaat dan ook viraal. Wij noemen het een buisbull.
Rami is bijzonder geschikt als waakhond. Bij gebeurlijke inbrekers past hij in de broekspijp en werkt zich zo naar boven om daar toe te slaan. 'Hier waakt Rami, je garantie op een kinderloos bestaan'; qua afschrikking kan het tellen.
Rami is intussen zo populair dat wie er eens mee wil gaan wandelen op een wachtlijst terechtkomt. Momenteel verblijft hij in een hondenasiel. (br.hln)
Aan alle kale mannen: de redding is nabij, middel tegen kaalheid in de maak
Aan alle kale mannen: de redding is nabij, middel tegen kaalheid in de maak
Worden je inhammen nu echt wel heel diep? Of ben je al je haar al kwijtgespeeld? Geen nood, want wie weet loop je binnenkort weer rond met een weelderige haardos. Amerikaanse wetenschappers beweren een permanent middel tegen kaalheid te hebben ontwikkeld.
Wetenschappers van de Sanford-Burnham Medical Research Institute in de Amerikaanse staat Californië zijn erin geslaagd om haar te doen groeien met menselijke stamcellen. Vroeger werd er steevast gebruik gemaakt van bestaande gezonde cellen die vermenigvuldigd werden om haar te kweken. Bij die vermenigvuldiging verloren de cellen echter heel snel hun capaciteit om haar aan te maken. Met menselijke stamcellen is dit probleem van de baan.
"Onze stamcelmethode biedt een ongelimiteerde bron van cellen voor transplantatie. We worden dus niet afgeremd door de beperkte beschikbaarheid van bestaande haarfolikels", vertelt Alexey Terskikh, professor aan Sanford-Burnham. "De volgende stap is om nieuwe cellen die afgeleid zijn van de stamcellen te transplanteren naar het hoofd", gaat Terskikh verder.
De nieuwe methode is al succesvol uitgetest op haarloze muizen. Kale mannen zijn dus met uitsterven bedreigd, als we de wetenschappers mogen geloven. Momenteel krijgt ongeveer 50 procent van de mannen boven de 50 te kampen met haaruitval. Een op de vier mannen begint zijn haar te verliezen na zijn 20e.
Hier kan je het volledige onderzoek raadplegen. (br.hln)
Zijn hond werd gestolen, online zoekt hij een nieuwe tot een foto hem helemaal overstuur maakt...
Anderhalf jaar nadat zijn hond Dozer werd gestolen, was de Canadees Richard Brower eindelijk bereid om te accepteren dat hij zijn maatje nooit meer zou terugzien. Online ging de man op zoek naar een nieuwe viervoeter. De eerste foto die hij zag op een website van een dierenasiel, maakte hem helemaal overstuur. Was dit Dozer?
Toen de Duitse herder uit de achtertuin van Brower werd gestolen, zat de man in zak en as. Zijn wereld stortte in. Achttien maanden lang had de Canadees bijna elke dag tevergeefs gezocht naar zijn buddy. Het werd tijd om die bladzijde om te slaan en op zoek te gaan naar een nieuwe viervoeter. Maar het leven bleek toch nog een immense verrassing in petto te hebben voor Brower.
"Trillen" "Het was de eerste foto die ik bekeek op de website van de Claresholm Rescue Society", vertelde hij aan radiozender CBC. "Dozer keek vanop het scherm recht in mijn ogen en ik begon helemaal te trillen."
Boerderij Hij greep onmiddellijk naar de telefoon en belde naar de Claresholm Rescue Society. De hond bleek nog maar een maand in het dierenasiel te zitten. "We weten niet wat er al die tijd met hem gebeurd is maar er was wel goed voor hem gezorgd", vernam het baasje. "Hij had geen gewicht verloren. De Duitse herder werd ergens aangetroffen op twee uur wandelen van een boerderij. Zo kwam hij in het asiel terecht."
Richtlijnen "Aangezien mijn vader net de stad had verlaten, vroeg ik hem om direct naar het asiel te rijden. Toen Dozer mijn vader zag, was hij door het dolle heen." Brower had aan zijn vader ook enkele richtlijnen gegeven om uit te zoeken dat het wel degelijk Dozer was. "Ik had mijn hond geleerd om naast me te komen zitten wanneer ik een geluid maakte met mijn vingers en zo naast me te wachten op een nieuw commando."
Huilen "Ik vroeg mijn vader om de kennel in te gaan en dat geluid met zijn vinger te maken", vertelde Brower. En het wonder geschiedde: de hond ging naast de vader zitten, wachtend op een nieuw bevel. "De dame van het asiel begon te huilen, net zoals mijn vader en ik. Iedereen was aan het wenen."
Bed "Toen mijn vader de hond thuis afzette, sprong hij in mijn armen en begon te 'janken' als een kind", herinnerde de Canadees zich. "Dozer mocht nooit op bed slapen maar nu heeft ie er al elke nacht gelegen sinds hij opnieuw thuis is. Hij heeft ook van iedereen speeltjes gekregen. De hond is tien jaar oud. We hebben elkaar bijna twee jaar moeten missen. Ik ben overgelukkig dat we terug samen zijn".
"En wat is de hond op dit moment aan het doen?", vroeg de radiopresentator. "Hij vraagt zich ongetwijfeld af waarom we nog niet gaan wandelen zijn want dat is normaal het eerste wat hij wil doen na het opstaan." (br.hln)
Vriendschapsband tussen verzorger en leeuwin verfilmd
Vriendschapsband tussen verzorger en leeuwin verfilmd
Klik op de foto om de video te bekijken
Enkele maanden geleden werden Valentin Gruener (27) en leeuwin Sirga een ware hit op Youtube. In de video, die al meer dan tien miljoen keer werd bekeken, is te zien hoe de verzorger in een reservaat in Botswana knuffelt met de grote kat. De unieke vriendschapsband tussen de twee zal nu worden vastgelegd in een documentaire.
Sirga werd drie jaar geleden als welpje achtergelaten en was in haar eentje gedoemd om te sterven. Gruener nam haar echter onder zijn vleugels en voedde haar op in een reservaat. Ondertussen is het kleine leeuwinnetje een grote kat geworden en wordt ze klaargestoomd om in het wild te leven. Gruener gaat samen met haar op jacht en toont haar hoe ze een prooi geduldig moet bespieden, besluipen en in de val moet lokken. "De dag dat ze haar eerste antilope neerhaalde, was de mooiste dag van mijn leven", aldus de verzorger. "Het betekende dat ze op een dag voor zichzelf zou kunnen zorgen in het wild."
Een filmploeg volgde het tweetal gedurende maanden om vast te leggen hoe Gruener en Sirga met elkaar omgaan. "Het is geweldig om naast een leeuwin te lopen en deze unieke vriendschap vast te leggen op camera", aldus de producer van de documentaire. "Het is mooi om te zien hoe het naïeve dier in een volwassen jager evolueert."
De hartverwarmende film kreeg te titel 'Lionheart' en zal nog dit jaar verschijnen. (br.hln)
Zin in chips of snoep? Wat dat over je gezondheid verklapt
Zin in chips of snoep? Wat dat over je gezondheid verklapt
Grijp jij vaak naar snoepjes of chocolade omdat je er simpelweg niet aan kan weerstaan? Experts zeggen dat deze 'goestingskes' een manier van het lichaam zijn om je te vertellen dat bepaalde voedingsstoffen ontbreken. Door een boodschap naar het brein te sturen kan het lichaam het evenwicht qua mineralen, vitamines en het energieniveau bewaren. Ontdek hieronder wat je favoriete snack over je gezondheid onthult.
Zin in zoet? Dan kamp je met een tekort aan chroom. Als een persoon eet, dan stijgt de bloedsuikerspiegel en komt er insuline vrij in het bloed. Verwerkte suikers en koolhydraten komen snel in het bloed terecht en hierdoor raakt je suikerspiegel uit evenwicht. Je lichaam zal meer insuline vrijmaken om hiermee om te gaan. Daarna daalt je bloedsuikerspiegel naar een te laag niveau, waardoor je zin krijgt in chocolade of andere zoetigheden. Hoe meer suiker je eet, hoe meer zin je er dus in krijgt. Om dit tegen te gaan, kun je best meer chroom opnemen, dit mineraal helpt het niveau van insuline in balans te houden. Neem ook een gezond ontbijt dat rijk is aan proteïne en koolhydraten. Later op de dag bestrijd je de honger met groenten om je bloedsuikerspiegel op peil te houden. Tegen 16 uur blijf je stabiel, waardoor je ook geen zin meer hebt in een snelle snack. Andere goede bronnen van chroom zijn lever, niertjes, rundsvlees, kip, wortelen, aardappelen, broccoli, asperges, volkorenproducten en eieren. Kan je niet weerstaan aan chocolade, dan kamp je misschien met een tekort aan magnesium. Ongeveer 80 procent van de mensen neemt niet genoeg van dit mineraal op. Dan is het niet vreemd dat er zoveel chocaholics rondlopen. Deze stof is belangrijk voor je immuunsysteem en kan angsten bestrijden. De beste manier om dit goestingske te bestrijden is eraan toe te geven met een stukje donkere chocolade, waar ongeveer 70 procent cacao in zit. Andere opties zijn donkergroene bladgroenten, avocado, rauwe of gekookte spinazie, boerenkool, noten en zaden.
Ben jij een liefhebben van brood, pasta en aardappelen? Dat kan erop wijzen dat je lichaam te weinig van het essentiële aminozuur tryptofaan bevat. Je hebt deze stof nodig om de chemische stof serotonine te verwerken, die je stemming regelt. Hoewel koolhydraten geen tryptofaan bevatten, geloven dat wetenschappers dat meer van deze stof naar je hersenen gaat bij een hoge bloedsuikerspiegel. Zin in koolhydraten zijn een teken van een laag niveau van tryptofaan, wat je slaapritme en je spijsvertering beïnvloedt. Een gebrek aan serotonine kan leiden tot stemmings- en angststoornissen. In plaats van veel koolhydraten op te nemen, kan je beter meer proteïne op het menu zetten. Probeer eens kalkoen, eieren, bananen en walnoten.
Een verlangen naar vlees wijst op een ijzer- of zinktekort. IJzer speelt een belangrijke rol in de ondersteuning van het immuunsysteem, dit helpt om zuurstof te transporteren in het lichaam. Zonder deze stof voel je je moe. Daarom is het belangrijk om een keer per week rood vlees te eten. Bij een zinktekort loop je meer kans op een verkoudheid of griep. Daarnaast maakt het je lokken en nagels sterk. Rood vlees is de beste bron, maar je kan ook de opname opdrijven met schaaldieren, linzen, spinazie, pompoenzaden, kaas en volkorenbrood.
Bij een natriumtekort ga je naar zout verlangen. Vaak is dit een gevolg van uitdroging na het sporten, ziekte of een teveel aan alcohol. Natrium speelt een belangrijke rol in de waterhuishouding van het lichaam en de regeling van de bloeddruk. Je kan snel je voorraad aanvullen met gedroogde ansjovis of gezouten popcorn. Je vindt het mineraal ook in selder en wortels, waardoor je zin in zout kan verdwijnen. (br.hln)
Gehandicapte jonge vrouw schrijft roman met enkel linkervoet
Wow: gehandicapte jonge vrouw schrijft roman met enkel linkervoet
Een jonge gehandicapte Chinese vrouw (21) ontroert en verrast de wereld. De vrouw heeft een hersenverlamming en is volledig afhankelijk van een rolstoel. Ze kan enkel haar hoofd en haar linkervoet bewegen, maar ze blijft opmerkelijk moedig en sterk. Met de ene voet die ze nog kan bewegen, schrijft ze nu zelfs een roman.
De jonge Chinese vrouw Hu Huiyuan overwint enorme obstakels en bereikt opmerkelijke dingen. Ze is gehandicapt en kan amper bewegen, maar ze is ondertussen wel bezig aan het zesde hoofdstuk van het boek dat ze schrijft met enkel en alleen haar tenen. Om op die manier te kunnen typen moet ze vastgemaakt worden aan haar rolstoel zodat ze stabiel blijft. Ze heeft geleerd om haar linkervoet zo goed te controleren dat ze maar liefst 20 tot 30 woorden per minuut kan typen.
Huiyan groeide op in een landelijke omgeving in Oost China waar er geen faciliteiten of scholen waren voor gehandicapte mensen. Ze tart al haar hele leven haar kansen. "Toen ze geboren werd zeiden de dokters dat ze maar een paar dagen zou leven, maar ze bleef vechten", zegt haar vader.
"Mijn dochter kan alleen maar haar hoofd en linkervoet bewegen, maar is enorm vastberaden. Leren spreken ging veel trager en pijnlijker dan bij andere kinderen, maar ze herhaalde een woord soms 1000 keer tot ze het kon zeggen", klinkt het. "Ze leerde ook zichzelf lezen en schrijven door de ondertitels op TV te bestuderen." En nu schrijft ze zelfs een roman met de enige voet die ze kan bewegen.
Zelf is Hu opvallend nederig. "Ik ben geen genie, maar ik ben heel gefocust", zegt ze. "Als je leeft met een handicap moet je leren om geduldig te zijn." (br.hln)
