"Varken op mijn bord? Ik eet geen vrienden"

"Het is een beetje uit de hand gelopen." Wie bij oud-schoolmeester Jos Verhoeven (73) op zolder komt, kan er niet naast kijken: varkens, varkens, en nog eens varkens. Na vele jaren verzamelen gaat hij deze winter zijn collectie eindelijk inventariseren.

De uit de hand gelopen hobby van Jos begon in 1996 met een schoendoos die hij van zijn schoonmoeder had gekregen. "Daarin zaten foto's, nieuwjaarskaartjes en andere prenten van varkens. Zo is de bal aan het rollen gegaan", vertelt de man. "Tegen 2002 had ik 3.568 kaarten met varkens in mijn bezit, allemaal netjes geklasseerd in kaften. Wat later begon ik met spaarpotten en voor ik het wist stond mijn zolder vol."

En met vol bedoelt Jos ook effectief... vol. Van spaarvarkens, varkensmaskers, zoutvaatjes in de vorm van een varken tot beeldjes van varkens met muziekinstrumenten, verliefde varkens en varkens in een matrozenpak. Op de rommelmarkten slaagt hij zijn slag. "Het geeft me een kick als ik een varken vind dat ik nog niet in mijn bezit heb", zegt Jos, die weigert veel geld te betalen aan zijn varkens. "Het duurste dat hier staat, kostte me tien euro. Onlangs kwam ik nog thuis met zakken vol varkens die ik op de kop had getikt in een Rijsel, 75 beeldjes in totaal. Er stond daar ook een reuzengroot varken, dat je weleens aan de slagerij ziet staan, maar dat vond ik toch net iets te zwaar om op de trein naar huis mee te nemen."

Jos neemt altijd zijn vrouw mee naar rommelmarkten. "Zij wast eerst alle nieuwe beeldjes en heeft ze dus al allemaal in haar handen gehad", zegt de oud-schoolmeester. "Ze weet perfect welke ik wel of niet heb. Zelfs de kleinste details, zoals een andere kleur of accessoire, kent ze vanbuiten en negen op de tien keer heeft ze het juist. Als we dan toch eens met een exemplaar thuiskomen dat we al op zolder hebben staan, geven we het gewoon weg aan vrienden."

Varkens tellen

Komende winter gaat Jos het onmogelijke doen: zijn varkens tellen. Want hoeveel het er precies zijn, is ook voor hem een raadsel. "Ik gok op 5.000, het kunnen er ook meer zijn. Het wordt in ieder geval een geduldig werkje. Mijn varkens zijn trouwens nog nooit van de zolder geweest. Ik heb ooit overwogen om ze ergens tentoon te stellen, maar daar kruipt te veel tijd in. Soms denk ik wel eens: wat als wij verhuizen? Ik zie het niet zitten om mijn varkens allemaal in dozen te steken. Als de mensen echt naar mijn varkenscollectie willen komen kijken, zijn ze gerust welkom. Zolang ze maar niet met volle bussen naar hier komen."

Nog lang niet stoppen

"Het is een beetje uit de hand gelopen, ik geef het toe. Maar als ik ze hier zo allemaal zie staan, geeft me dat veel voldoening. Aan stoppen denk ik dus nog zeker niet. Op een gegeven moment dacht ik dat ik ze allemaal had, maar dan kom je toch weer een nieuw beeldje tegen. Zo blijf je bezig natuurlijk." De liefde tussen de Beerzelnaar en zijn varkens is groot, maar op zijn bord ziet hij ze toch liever niet verschijnen. "Ik ben sowieso al geen vleeseter, en zeker geen varkensvlees. Ik eet mijn vrienden niet op", knipoogt Jos. (br.hln)

Klik op de foto om hem te beluisteren

John Robert (Joe) Cocker (Sheffield, 20 mei 1944 – Crawford, 22 december 2014) was een Engels blueszanger.

Cocker zat al in kleine bands in zijn geboortestad Sheffield toen hij vijftien jaar oud was. Hij verscheen voor het eerst op de Amerikaanse televisie in 1969, in de Ed Sullivan Show.

I'll Cry Instead, Cockers eerste single, was een cover van The Beatles. Hij had een eerste bescheiden hitje in Engeland in 1964 met Marjorine. Zijn eerste grote hit, zijn tweede Beatlescover, verscheen in het najaar van 1968: With a Little Help from My Friends, een eigen versie van een van de nummers op het conceptalbum Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. Kort daarna, in de zomer van 1969, deed zijn verschijning op het Woodstock Music and Art Festival zijn populariteit nog verder stijgen. Andere vroege hits, uit het begin van de jaren zeventig, waren Cry me a river, High time we went en Feelin' Alright.

In die periode begonnen zijn problemen met drugs en alcohol, maar hij maakte een comeback in de jaren tachtig. Hij had grote hits met You are so beautiful, Up where we belong en Unchain my heart, waardoor hij een nieuw publiek aan zich bond.

Cocker coverde meer liedjes, bekend werden onder andere zijn versies van The Letter (van The Box Tops), van Feelin' Alright (van Traffic) en van Summer in the City (van The Lovin' Spoonful). Hij blies ook nieuw leven in het Randy Newman-liedje You Can Leave Your Hat On, dat werd gebruikt in de erotische film 9½ Weeks. Hij was beroemd om zijn opvallende, rauwe stemgeluid en een spastische gestiek.

Cocker overleed 22 december 2014 op 70-jarige leeftijd in zijn huis in Colorado aan de gevolgen van longkanker.

Biker redt verbrand katje en neemt het mee onder zijn jasje op roadtrip door VS

Motard Pat vond onderweg op zijn trip van Californië naar New Jersey aan een tankstation een achtergelaten, verbrand katje dat verzorging nodig had. Pat ontfermde zich over het beestje en nam het mee op zijn roadtrip dwars door de VS.

Pat was nog maar aan het begin van zijn reis, ergens in Nevada, toen hij de rosse kater gewond aantrof. Het dier miauwde om hulp en was er erg aan toe. Pat nam het poesje mee onder zijn jacket en verzorgde het. Al snel sterkte Party Cat - de naam die Pat hem gaf - aan. De brandwonden zijn inmiddels bijna helemaal genezen.

Als de groep rijdt, dan komt het katje piepen vanonder de Pats vest. 's Avonds gaat het uitgeput slapen, met een aapjesknuffel die de reizende bende voor hem kocht. (br.hln)

Zesde 'Game of Thrones'-boek komt er wellicht volgend jaar

De fans van de populaire fantasyreeks 'Game of Thrones' - de boeken, niet de serie - zitten al enkele jaren op hete kolen. Hun zwaarbeproefde geduld zou nu eindelijk worden beloond. Volgens de Spaanse uitgever van auteur George R.R. Martin zou 'The Winds of Winter' volgend jaar in de rekken moeten liggen. Al weet je met Martin nooit.

Het langverwachte zesde deel van 'A Song of Ice and Fire', zoals de boekenreeks heet, zou volgend jaar in de winkel moeten liggen. Alejo Cuervo, die voor de Spaanse uitgeverij Ediciones Gigamesh werkt en Martin persoonlijk kent, heeft op radiostation El món a RAC1 gezegd dat 'The Winds of Winter' eindelijk op komst is.

"Het staat gepland voor volgend jaar", zei Cuervo op de vraag wanneer het zesde boek er komt. "Ze hebben ons beloofd dat ze ons het manuscript zullen geven voor de Engelse release, maar er zal geen groot verschil tussen beide data liggen." "Maar dat zou dus zeker voor volgend jaar zijn", drong de radiopresentator aan. Waarop Cuerco antwoordde: "Ja. Wel ja, zeker... Tenzij er een meteoriet valt."

George R.R. Martin heeft al verscheidene keren duidelijk gemaakt dat hij het gezeur beu is en dat hij zich niet onder druk wil laten zetten. Martin beloofde nochtans bijna twintig jaar geleden dat de reeks snel afgewerkt zou zijn. "Als ik op schema blijf, zou ik 'A Song of Ice and Fire' tegen eind 1998 afgewerkt moeten hebben", zo zei hij in 1996. "But don't hold your breath." (br.hln)

Waarom deze man zich al 12 jaar niet gedoucht heeft

Eline De Munck, die zich voorgenomen heeft zich een maand niet te wassen, kan een puntje zuigen aan Dave Witlock, die zich al 12 jaar niet meer gedoucht heeft.  Dave wast zich met een speciale spray, omdat hij vreest dat douches niet gezond zijn.

De chemisch ingenieur en voormalig student aan de Massachusetts Institute of Technology heeft zelf de spray ontworpen. "Ik heb in 12 jaar geen douche meer genomen. Niemand heeft ooit tests uitgevoerd op mensen die zich elke dag douchen, dus we kunnen niet aannemen dat het gezond is", vertelt Witlock aan CBS 4.

Witlocks bedrijf, AOBiome, produceert de bacteriële spray die goede bacteriën herstelt die in de loop van de dag van de huid zijn verdwenen. "Mensen verwarren proper met steriel", zegt Jasmina Aganovic, de General Manager of Consumer Products bij AOBiome. "Dankzij ons product zijn mensen minder afhankelijk van conventionele producten."

'Mother Dirt' -zo heet het product- moet twee maal per dag op de huid aangebracht worden. Het is geurloos en voelt aan als water. Er bestaat zelfs een shampoo in sprayvorm. (br.hln)

Nieuwe mensensoort stelt wetenschap voor raadsel: "Dit lijkt Sherlock Holmes"

Wetenschappers hebben een nieuwe mensensoort ontdekt in een grafkamer in een grot in Zuid-Afrika. De ontdekking zal het idee over onze menselijke voorouders veranderen, stellen de onderzoekers. Heel wat vragen blijven echter nog opgelost: hoe oud zijn de beenderen precies? En hoe zijn ze in godsnaam op die plek geraakt? Het pad dat ernaartoe leidde, was op sommige plekken amper 17,8 centimeter breed.

De volwassen man was 1,50 meter lang, woog 45 kilo en zijn schouders hadden meer weg van een mensaap. Onderzoekers hebben deze nieuwe mensachtige soort ontdekt en homo naledi (ster) gedoopt, naar de vindplaats, een grot in Zuid-Afrika. De eerste vondsten van resten werden al in 2013 gedaan. Volgens onderzoeker John Hawks van de University of Wisconsin oogt de 'sterrenmens' als een van de primitiefste mensachtigen die ooit zijn gevonden.

Brein ter grootte van sinaasappel
De naledi had een klein brein ter grootte van een sinaasappel, de helft van de moderne mens. Hij had aapachtige kromme vingers, maar voeten die nauwelijks te onderscheiden zijn van de onze, de homo sapiens. "Ik zag iets waarvan ik dacht dat ik het nooit zou zien in mijn carrière", zei teamleider professor Lee Berger aan de BBC. "Dit was een moment waar 25 jaar als paleoantropoloog me niet op had voorbereid."

Afscheidsritueel?
In de Rising-Stargrot, 50 kilometer ten noordwesten van Johannesburg, vond onderzoeker Lee Berger van National Geographic de fossiele resten van in totaal vijftien homo's naledi. Het gaat om 1.550 botresten van zowel jonge kinderen als oudere volwassenen. De wetenschappers vermoeden dat de mensachtige daar ooit als afscheidsritueel is neergelegd. Ondanks de primitieve aard hoort de naledi zeker in het geslacht van de mens thuis.

Mysterie
"Dit lijkt wel een mysterie van Sherlock Holmes", aldus Bernard Wood, een professor die verbonden is aan de universiteit van Washington. "Bezoekers van die grot moeten op artificiële manier licht kunnen maken hebben, zoals met een fakkel. We weten dat mensen die grottekeningen in Europa maakten daartoe in staat waren, maar niemand dacht dat wezens met zo'n klein brein als naledi dit ook zouden kunnen. Of misschien heeft een andere mensensoort die dode lichamen daar later gelegd."

"Spectaculaire vondst"
De onderzoekers hebben moeite de datering van de nieuwe mensensoort te bepalen. Dat maakt het lastig de naledi nu al een plek in de menselijke stamboom te geven. "De resten zijn zo goed bewaard gebleven dat je zou denken dat het om een relatief jonge soort gaat, tot mogelijk honderdduizend jaar geleden", aldus Fred Spoor, Nederlandse hoogleraar evolutionaire anatomie aan het University College London. "De primitieve fysieke kenmerken doen daarentegen vermoeden dat de naledi ten tijde van de homo erectus leefde, die tussen 1,9 miljoen en 400.000 jaar geleden over de wereld trok." Spoor spreekt van een "spectaculaire vondst". Hij meent dat er geen rechte afstammingslijn valt te trekken van de naledi naar de homo sapiens, de moderne mens.

"Experiment van de natuur"
Professor Lee Berger noemt de homo naledi op de BBC een "brug" tussen de meer primitieve mensachtigen en mensen. Professor Chris Stringer van het Britse Natural History Museum heeft het over "een heel belangrijke ontdekking". "Wat we zien is dat meer en meer mensensoorten suggereren dat de natuur experimenteerde met hoe mensen evolueren door verschillende types mensachtigen parallel van elkaar te laten ontstaan in verschillende delen van Afrika. Enkel één lijn overleefde uiteindelijk."

De laatste keer dat een nieuwe menssoort werd gepresenteerd was in 2003, toen de homo florensis was gevonden, een mensachtige die op het Indonesische eiland Flores was ontdekt. De florensis was opvallend klein, wat hem de bijnaam Hobbitmens opleverde. Hij stierf pas 18.000 jaar geleden uit. (br.hln)

Ziekte van Alzheimer kan 'besmettelijk' zijn

De 'zaden' van de ziekte van Alzheimer kunnen van de ene persoon naar de andere worden overgedragen tijdens bepaalde medische ingrepen. Dat blijkt uit een studie waarbij patiënten werden onderzocht die overleden aan een andere hersenaandoening nadat ze groeihormonen kregen ingespoten.

Het onderzoek toont voor het eerst aan dat Alzheimer bij mensen een besmettelijke infectie kan zijn die onbedoeld kan doorgegeven worden.

Bloedtransfusies, tandbehandelingen
De nieuwe bevindingen doen vragen rijzen over de veiligheid van medische ingrepen zoals bloedtransfusies en tandbehandelingen waarbij besmet weefsel of chirurgisch materiaal kan overgebracht worden.

Wetenschappers benadrukken dat het nieuwe bewijs nog pril is en dat het niemand hoeft af te schrikken om een chirurgische ingreep te ondergaan. Ze beklemtonen daarnaast dat het onmogelijk is Alzheimer te krijgen door samen te leven met een persoon die aan de ziekte lijdt.

Toch blijft het resultaat van de studie van acht mensen die als kind groeihormonen kregen ingespoten verontrustend omdat het aantoont dat Alzheimer onder bepaalde omstandigheden kan doorgegeven worden.

Erfelijk, sporadisch of besmet
Tot nog toe werd aangenomen dat Alzheimer enkel voorkwam als resultaat van bepaalde erfelijke genetische mutaties of door willekeurige 'sporadische' gebeurtenissen in de hersenen van bejaarden. Dat stelt professor John Collinge, hoofd van de afdeling neurodegeneratieve ziektes aan de universiteit van Londen.

"Wat we in overweging moeten nemen, is dat bovenop sporadische Alzheimer en erfelijke of familiale Alzheimer er ook verworven vormen van de ziekte kunnen optreden", stelt Collinge.

"De eiwitten die voor Alzheimer zorgen, kunnen op drie manieren in de hersenen belanden. Dat kan spontaan gebeuren, als een onfortuinlijk effect van veroudering, of je hebt een defect gen geërfd, of je bent blootgesteld aan een medisch ongeval. Dat is onze hypothese".

"Het is belangrijk daarbij te benadrukken dat dit enkel kan wanneer mensen werden geïnjecteerd met afgeleiden van menselijk weefsel. We suggereren helemaal niet dat Alzheimer een besmettelijke ziekte is. Je kan de ziekte niet krijgen door te leven met of te zorgen voor een Alzheimerpatiënt". (br.hln)

Ook jij hebt waarschijnlijk een dubbelganger

Het feit dat er ergens ter wereld iemand rondloopt die als twee druppels water op jou lijkt, is een gegeven dat de meesten onder ons intrigeert. Wetenschappers zetten echter een domper op die vreugde. Het feit dat we ergens ter wereld een dubbelganger hebben rondlopen is niet zozeer een heerlijk toeval, maar eerder een wiskundige realiteit.

Michael Sheehan, assistent professor neurobiologie en gedrag aan de Cornell universiteit vertelde in een interview met LiveScience dat hoewel er een groot aantal esthetische variabelen bestaat die onze genetische opmaak bepaalt, er toch maar een eindig aantal mogelijke variëteiten is.

"Er bestaat maar zoveel genetische diversiteit", aldus Sheehan. "Beschouw het als een pak kaarten: je kan het maar zoveel keer schudden voor je weer eens dezelfde kaart toebedeeld krijgt. Daarom is het dus meer dan waarschijnlijk dat velen onder ons ergens ter wereld een dubbelganger rondlopen hebben."

Ergens ter wereld lijkt dus iemand heel erg op jou. Maar de kans dat je die persoon ook tegenkomt, is dan wel weer heel klein. (br.hln)

Terug van weggeweest: de Artis Historiapunten

Het is voor vele mensen pure nostalgie, maar binnenkort zijn ze weer helemaal terug: de zegeltjes van Artis Historia. Dat maakte de CEO zelf bekend op een persconferentie. Naast de zegeltjes gaat Artis Historia ook innoveren in een digitaal project en gaan ze ook in andere sectoren van start.

De zegeltjes van Artis Historia waren jarenlang een begrip in de Vlaamse huiskamers. Zowel vader, moeder als kinderen knipten de zegeltjes uit om die later in te wisselen voor prentenboeken. In 2004 ging de firma echter failliet, maar dit jaar wordt de Artis Historia nieuw leven ingeblazen.

"De Belgen horen bij de grootste spaarders ter wereld", klinkt het bij CEO Philip Gielkens. Artis Historia gaat vanaf nu ook meer inzetten op het digitale aspect. Zo komt er een gloednieuw project waarbij je online ook punten kan verdienen, door het spelen van online spelletjes. Vroeger kon je met de zegeltjes maar een beperkt aantal producten kopen, maar vanaf nu zullen er al meer dan 45 producten mee te koop zijn. (br.hln)

1 op 10 Vlamingen laat radio of tv opstaan voor huisdieren

Laat u soms ook eens de televisie of radio aanstaan voor uw huisdieren? Uit onderzoek van energieleverancier Eni blijkt dat 8 procent van de Vlamingen dat wel eens doet om hun huisdier gerust te stellen wanneer ze zelf niet thuis zijn.

De Vlaming wil dat zijn kat of hond het goed heeft wanneer het baasje niet thuis is. Energieleverancier Eni bevroeg duizend Vlamingen tussen 18 en 65 jaar over hun energieverbruik. De helft van hen hebben een 'Kiko' of 'Felix' in huis rondlopen. Uit de bevraging blijkt dat baasjes niet op een paar euro's meer kijken op de energiefactuur, zolang hun geliefde hond of kat het maar goed heeft. Ongeveer 5 procent laat de radio opstaan (19 procent doet het af en toe) en 3 procent de tv (12 procent doet het af en toe).

Nog meer baasjes willen dat hun favoriete keffer er warmpjes bijzit wanneer ze niet thuis zijn. Ongeveer 14 procent laat de verwarming regelmatig bewust opstaan, 37 procent doet dat af en toe. Opvallend, want 61 procent van de Vlamingen geven aan dat ze nu al de verwarming lager zetten om te besparen op energie. En 9 op de 10 vinden van zichzelf dat ze heel bewust omgaan met de verwarming. (br.hln)

Stad Gent redt werken van straatkunstenaar ROA van de sloop

De stad Gent herbergt een heuse schat aan ROA-kunstwerken. In de oude Malmar-fabriek alleen al staan minstens 50 onbetaalbare prenten van de streetartist. En hoewel de fabriek zelf klaar is voor de sloop, besluit de stad de graffitiwerken toch te redden.

Eline De Munck wast zich 30 dagen niet

Eline De Munck heeft verteld waarom ze er de laatste tijd minder glamoureus uitziet dan voordien. De presentatrice wast zich al twee weken niet meer en ze gaat nog twee weken verder!

De Munck ging voor de 45-minuten durende documentaire 'Eline gets dirty' voor zender TLC de uitdaging aan om zich 30 dagen niet te wassen. "Ik heb me al twee weken lang niet gewassen, niet geschoren, geen deodorant gebruikt, mijn tanden niet gepoetst, mijn handen niet gewassen of zelfs maar een beetje water in mijn gezicht gekletst", vertelde ze dinsdagavond in 'Van Gils & Gasten'.

Eline en de zender willen nagaan wat een totaal gebrek aan hygiëne en opsmuk met een mens en diens omgeving doet. "Stinken doe ik voorlopig niet, ook al blijf ik veel optreden en sporten. Het zweet laat ik opdrogen, want water, ook al is het maar een druppel, is verboden. Ik dacht dat ik moeite met zelfzekerheid zou hebben, maar dat valt meer. Door er puurder uit te zien, ga je je ook puurder voelen. Het valt vooral op hoe afhankelijk je bent van je uiterlijk. Je denkt dat hoe je eruit ziet het belangrijkste is, maar dat is totaal niet zo", besluit ze.

'Eline gets dirty' wordt eind november op TLC verwacht. (br.hln)

Tegengif bij slangenbeten zo goed als opgebruikt

Het belangrijkste tegengif, dat bij slangenbeten wordt toegediend, is volgens de organisatie Artsen zonder Grenzen (MsF) zo goed als opgebruikt. "Op het vlak van slangenbeten worden we vandaag geconfronteerd met een echte crisis", waarschuwde medisch expert Gabriel Alcoba vandaag. Volgens de organisatie bereiken de laatste bestanden van het antidotum Fav-Afrique in juni 2016 hun houdbaarheidsdatum.

De Franse fabrikant Sanofi Pasteur heeft de productie vorig jaar stopgezet, omdat het bedrijf niet kan concurreren met gelijkaardige producten uit Azië, Latijns-Amerika en Afrika. Het koos in de plaats daarvan om een product tegen hondsdolheid te ontwikkelen waarvoor een groeiende en planbare vraag is, aldus woordvoerder Alain Bernal.

Volgens Alcoba zal in de toekomst nog zeker twee jaar lang een surrogaat ontbreken voor Fav-Afrique, dat effectief is tegen het gif van tien slangensoorten, waaronder de cobra en de mamba. "In Afrika bestaan er wel enkele andere tegengiffen, maar hun doeltreffendheid en garantie zijn tot op heden onvoldoende gebleken", verklaarde Artsen zonder Grenzen.

Jaarlijks worden rond de vijf miljoen mensen door een slang gebeten, aldus de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), en minstens 100.000 mensen sterven na een slangenbeet. De meeste gevallen komen volgens de WHO voor in Afrika, Azië en Latijns-Amerika. (br.hln)

Mama met kind moet uit noodwoning voor vluchtelingen

An Neve (32) is boos en ventileert haar frustratie op Facebook. Ze moest met haar dochtertje Robine (3,5) ophoepelen uit een noodwoning van het OCMW in Oostmalle om plaats te maken voor drie Syrische vluchtelingen. Ze zit nu zelf in een "vies, klein studiootje".

Het verhaal van An Neve werd op twee weken tijd al meer dan 6.000 keer gedeeld op Facebook. Ze heeft respect voor de vluchtelingen en vindt dat ook zij geholpen moeten worden, maar ze klaagt aan dat er "voor een Belg in nood een gebrek aan opvang" is: "Dit is toch wel de omgedraaide wereld".

Neve kreeg aanvankelijk - door omstandigheden - via het OCMW een gepaste noodwoning, die op dat moment leegstond maar wel bedoeld is voor asielzoekers. "Zo'n noodwoning is voor maximum 3 maanden", schrijft ze op Facebook. "Ik daar op 3 juli naartoe. Verhuizen, kuisen, Robine uitleggen dat het maar voor even is... Vijf weken later vrijdagnamiddag telefoon. 'Je moet er maandagmiddag uit want er komen 3 asielzoekers. Brussel heeft dat beslist'."

Noodwoning in renovatie
De enige overblijvende 'noodwoning voor Belgen' was in renovatie en was nog altijd niet klaar. Mama en dochter moesten dan maar verhuizen naar een kleine studio, die eveneens normaal voorzien is voor asielzoekers. Daar mag Neve nu blijven tot 3 oktober, maar gelukkig is ze daar niet mee.

"Moraal van het verhaal? Ik als Belg, moeder en kind, word in het slechtste onderkomen ondergebracht. Ik moest al mijn spullen verhuizen voor die paar weken, maar in dat gebouw met studio's heeft niet één asielzoeker zijn zak met kleren moeten verhuizen om mij met mijn kind een leefbare studio te geven. Alleenstaande mannen dan nog wel. Ik ben op alle mogelijke vlakken het meest benadeeld en belast, en heb mij het meest moeten schikken."

Kind bij vader
In een reactie zegt OCMW-voorzitter Wouter Patho (N-VA) van Malle: "Wij hebben een aantal woningen voor nood- en crisisopvang. Op het moment dat mevrouw bij ons aanklopte, zaten die allemaal vol. Daarom hadden we Fedasil gevraagd of we een van hun twee huizen mochten gebruiken, die voor asielzoekers bestemd zijn. Plots brak dan die crisis los en had Fedasil de woning nodig. We hebben dan voor mevrouw direct een studio gevonden. Inderdaad kleiner maar ze heeft gaan dag zonder onderdak gezeten. Het is misschien niet ideaal om met een kind te verblijven, maar vanaf oktober kan ze wel naar een groter huis waar ze voor lange tijd kan blijven. We beseffen dat twee keer verhuizen op korte tijd niet ideaal is, maar we hebben al het mogelijke gedaan." Intussentijd verblijft het kind bij de vader. 

Neve verwijt het OCMW zelf niks, benadrukt ze. (br.hln)

Ouders van verwisselde baby willen beide kinderen houden

De ouders van een baby, die vlak na de geboorte is verwisseld,  willen beide kinderen houden, als hun biologische kindje ooit nog wordt gevonden. De twee kersverse ouders zijn bang dat hun kind in handen is gevallen van mensensmokkelaars, met behulp van de arts die de zwangerschap begeleidde.

Uit een DNA-test blijkt dat de twee niet de ouders zijn van de vier maanden oude Jacob, die ze na de bevalling meekregen in een privé-ziekenhuis in El Salvador. "Ik hou ontzettend veel van hem en als de moeder niet gevonden kan worden dan zijn wij zijn ouders'', zegt moeder Mercedes Casanellas tegen MailOnline.

Arts gearresteerd
Mercedes en haar Britse man Richard Cushworth proberen nu uit te vinden wat er met hun biologische zoon is gebeurd. Het stel is bang dat het kind in handen is gevallen van mensensmokkelaars en dat de verwisseling lang van te voren gepland is. Alejandro Guidos, de behandelend arts ten tijde van de zwangerschap, is gearresteerd op verdenking van betrokkenheid bij de babywissel. Hij was de enige die op de hoogte was van het reisschema van Richard, die tijdens de geboorte in het buitenland zat.


Geboorte
De baby zou rond 20 juli geboren worden. Vijf weken daarvoor, net op het moment dat Richard op reis was, zei de arts dat de baby nu moest komen, een noodgeval.

De hoogzwangere vrouw werd in allerijl overgebracht naar het Centro Ginecologico in El Salvador. Daar onderging ze een keizersnede, 35 weken zwanger.  "Na de ingreep heb ik mijn zoontje even gezien, daarna kreeg ik een slaapmiddel'', vertelt Mercedes. "De volgende ochtend werden alle baby's binnengebracht maar die van mij was er niet bij. Ik vroeg aan de zusters 'waar is mijn baby?', en er werd gezegd dat hij er zo aan kwam.''

Anders
Rond de middag was het dan eindelijk zo ver. Toen Mercedes de baby in haar handen had viel het haar direct op dat hij er anders uit zag. "Zijn huid was donkerder en hij had veel meer haar. Ook zijn neus en wenkbrauwen zagen er anders uit'', beschrijft ze. "Ze vertelden me dat het kwam omdat alles nog opgezwollen was, het zou snel wegtrekken.'' Dat gebeurde niet. Toen ook familieleden van het stel opmerkten dat het kind er 'anders' uitzag, sloeg de twijfel toe.

Na twee maanden besloot het echtpaar een DNA-test te doen. Er werd genetisch materiaal naar twee verschillende laboratoria in de Verenigde Staten gestuurd. De uitslag was duidelijk. Er was 0% kans dat Mercedes of Richard de moeder of vader waren van het jongetje dat ze al twee maanden onder hun hoede hadden.

Als laatste hoop hebben de jonge ouders een oproep gedaan aan de in totaal 10 vrouwen die op dezelfde dag in het ziekenhuis bevallen zijn om mee te werken aan een DNA-test. Over een paar weken worden de resultaten verwacht.

Onderzoek
De autoriteiten doen onderzoek naar de zaak en hebben alle documenten en videobeelden met betrekking tot het incident en de arts Alejandro Guidos opgevraagd. (br.hln)

Duffy - Mercy

Klik op de foto om haar te beluisteren

Aimee Anne Duffy (Nefyn, 23 juni 1984) is een Welshe zangeres en songwriter. Haar stem wordt vaak vergeleken met die van Dusty Springfield en Amy Winehouse. Met haar soulnummers wordt ze getipt als een groot doorbrekend talent in 2008.


Duffy werd in 1984 geboren in het stadje Nefyn. Haar ouders scheidden toen ze tien jaar oud was en ze verhuisde met onder andere haar moeder en tweelingzus naar een andere stad. Toen Duffy vijftien jaar was, zong ze in verschillende lokale bands. In 2003 deed ze mee aan Wawffactor, een alternatieve versie van Idols en eindigde als tweede. Na die deelname was ze een graag geziene artiest in de lokale jazz- en bluescafés. Een platencontract volgde en haar doorbraak was in november een feit, toen ze mocht optreden in de BBC2-show Later with Jools Holland.

Sinds maart 2008 ligt haar debuutalbum Rockferry in de winkels. Daar staat onder andere de eerste single Mercy op. De single werd bekroond tot Megahit op de radiozender 3FM en bereikte de nummer 1 positie in de Nederlandse Top 40. Ook wordt deze single gebruikt in het voetbalspel FIFA 09. In mei 2008 werd de tweede single Warwick Avenue uitgebracht.

Kale circusbeer mag eindelijk terug naar de jungle

Na jaren van mishandeling in een reizend circus, werd Cholita gisteren terug in de jungle losgelaten. De 25 jaar oude beer werd in maart gered uit de klauwen van circushouders, maar nu pas, na maanden van herstel, was ze klaar om naar haar oude habitat terug te keren. En dat leverde prachtige beelden op.
Animal Defenders International (ADI) vond de oude beer in erbarmelijke omstandigheden. Haar ontklauwde poten en geforceerde longen waren het resultaat van misbruik. Het wijfje had ook bijna al haar vacht verloren.
ADI bracht de berin naar het Spirit of Freedom reddingscentrum nabij Lima, Peru. De medewerkers gaven Cholita een comfortabele en ruime thuis en leerden haar hoe ze voor zichzelf kon zorgen. Eindelijk kreeg Cholita de liefde en zorg die ze verdiende.
Na maanden van revalidatie maakte Cholita een reis over de Andes naar haar nieuwe thuis in het Amazonegebied. Haar vrachtwagen was uitgerust met een speciale zuurstoftent, zodat ze haar stressvolle tocht beter zou doorstaan.
Na drie dagen reizen met vrachtwagen en boot, bereikte Cholita eindelijk haar nieuwe thuis. De beer werd als een koningin van de boot gedragen, waarna ze haar nieuwe habitat verkende. Gelukkig voelde Cholita zich snel thuis.

"Toen we Cholita voor het eerst zagen, merkten we meteen haar littekens op die ze opliep in het circus", vertelt Jan Creamer, voorzitter van ADI. "Ze heeft een lange weg afgelegd en het is fantastisch om te zien hoe Cholita kan terugkeren naar een wereld waaruit ze als baby werd gestolen. We bedanken iedereen die heeft gedoneerd om Cholita te redden en haar naar huis te brengen." (br.hln)

Overbeschermende ouders veroorzaken mentale problemen bij hun kroost

Dat het moeilijk is om je kinderen los te laten weet elke ouder. Toch is het belangrijk om je kroost de vrijheid te geven om op te groeien tot zelfstandige volwassenen. Ouders die te overbeschermend optreden tijdens de jeugd van hun kinderen, zorgen namelijk onbewust voor mentale problemen op oudere leeftijd.

Uit een studie waarbij duizenden Britten gevolgd werden van hun tienerjaren tot hun zestigste, toont aan dat de manier waarop ze opgevoed werden -en dan vooral in welke mate hun ouders tijdens hun jeugd al dan niet overbeschermend optraden- een enorme invloed heeft op hun latere mentale gezondheid. Kinderen wiens ouders hen niet de nodige privacy gunden, of die hen niet aanmoedigden om op eigen benen te staan, rapporteerden op latere leeftijd beduidend vaker dat ze ongelukkig waren.

De levenslange negatieve impact zou bovendien even groot zijn als bij wie tijdens zijn jeugdjaren een geliefde verloor. Kinderen van ouders die genegenheid toonden, maar wel konden loslaten bleken volgens het onderzoek duidelijk tevredener in het leven te staan, en rapporteerden daarnaast ook een beter mentaal welzijn. "Wanneer een kind een stabiele emotionele band voelt met zijn of haar ouders, zijn ze zelf op latere leeftijd ook beter in staat om bevredigende emotionele relaties op te bouwen", klinkt het bij de onderzoekers. "Onze ouders bieden ons een stabiele basis van waaruit we de wereld kunnen ontdekken. Warmte en genegenheid in het gezin zorgen er daarnaast voor dat we ons sociaal en emotioneel kunnen ontwikkelen." (br.hln)

1 op 4 niet begeleid na zelfmoordpoging

Ruim een kwart van de mensen die een poging tot zelfdoding achter de rug hebben, heeft drie maanden na het voorval nog geen contact gehad met een huisarts of een psychiater. Dat blijkt uit een studie van de Socialistische Mutualiteit. De gegevens leren ook dat mensen in een precaire situatie significant meer pogingen tot zelfdoding ondernemen. In 2012 telde België 2.203 overlijdens ten gevolge van zelfdoding, waarvan 1.108 in Vlaanderen, 778 in Wallonië en 137 in het Brussels Gewest. De cijfers van de laatste gezondheidsenquête in 2013 tonen aan dat 14 procent van de Belgische populatie al serieus overwogen heeft om een einde te maken aan zijn leven en dat 4,2 procent dat ook al geprobeerd heeft. "De resultaten zijn onrustwekkend", stelt Paul Callewaert, algemeen secretaris van de Socialistische Mutualiteit. "Zelfdoding, maar ook pogingen tot zelfdoding zijn een belangrijk en omvangrijk, maar ook een onderbelicht probleem."

Het ziekenfonds bestudeerde 4.063 leden die een of meerdere pogingen tot zelfdoding ondernamen in 2011, 2012 en 2013 en in het ziekenhuis werden opgenomen. Enkele vaststellingen: het risico op pogingen tot zelfdoding ligt hoger bij vrouwen, ten zuiden van de taalgrens en bij mensen in een precaire situatie (verhoogde tegemoetkoming, arbeidsongeschiktheid, invaliditeit, werkloosheid, leefloon en isolement). Vrouwen ondernemen de helft meer pogingen tot zelfdoding dan mannen. Het risico op een poging tot zelfdoding ligt dubbel zo hoog bij rechthebbenden op de verhoogde tegemoetkoming dan bij gewone rechthebbenden, ruim driemaal zo hoog bij mensen in primaire arbeidsongeschiktheid en zelfs bijna vijfmaal zo hoog bij invaliden.

Voorts stellen de Socialistische Mutualiteiten vast dat de opvolging van mensen die een poging tot zelfdoding achter de rug hebben, verre van optimaal is. "Als we het contact met de huisarts en psychiater tezamen beschouwen, blijkt dat 15 procent van de leden met een poging tot zelfdoding geen contact heeft gehad met een huisarts of psychiater, noch voordien noch nadien. 27 procent heeft na de poging tot zelfdoding de eerste 3 maanden geen enkel contact gehad met een huisarts of psychiater", aldus Callewaert.

Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be. (br.hln)