Een op de vijf bakkers moet sluiten tijdens eindejaar wegens personeelsgebrek

Bijna één bakker op de vijf ziet zich genoodzaakt te sluiten op Kerstmis en Nieuwjaar. "In zo'n drukke periode heb je personeel nodig, maar tijdens de feestdagen willen steeds minder mensen nog werken, laat staan 's ochtends in alle vroegte", zegt de federatie Bakkers Vlaanderen.

Wie gisteren naar de bakker ging voor verse broodjes of een lekkere taart, heeft het misschien gezien: bij heel wat zaken hing er een papiertje op de deur met de melding 'gesloten tijdens kerstvakantie'. "Van de 2.750 bakkers die Vlaanderen nog telt, sluit 15 à 20% deze eindejaarsperiode de deuren. Dat komt neer op zo'n 500 zaken, verspreid over heel Vlaanderen", zegt Bruno Kuylen, directeur van Bakkers Vlaanderen. Een opmerkelijke beslissing, aangezien je zou denken dat ze dezer dagen net gouden zaken doen.

Kuylen noemt de evolutie "betreurenswaardig", maar begrijpt zijn leden ook. "Ze kúnnen doorgaans niet anders. Kerststronken maken is enorm arbeidsintensief. Zonder personeel krijg je dat niet gebolwerkt. En daar nijpt het schoentje: steeds minder mensen zien het zitten om te werken tijdens de feestdagen. De horeca kampt al enkele jaren met hetzelfde probleem in deze periode."

Bakkers die vanaf vandaag hun winkel voor twee weken sluiten, zeggen dat de meeste klanten aanvankelijk teleurgesteld zijn. "Maar algauw beseffen ze dat we niet anders kunnen. Ze zien ook in hoe hard wij door het jaar werken en gunnen het ons om eens vrijaf te hebben." (br.hln)

Richie Havens (Brooklyn, 21 januari 1941 - 22 april 2013) was een Afro-Amerikaanse folkzanger en -gitarist. Zijn wilde gitaarspel maakte hem in de jaren '60 tot een groot muzikant.

Richie Havens werd geboren op 21 januari 1941 in Brooklyn, als zoon van een pianist. Havens werd al vroeg bij de muziek van zijn familie betrokken, maar hij zelf had ook aanleg voor beeldende kunst. Zodoende heeft hij enkele jaren in Greenwich Village op straat portrettekeningen van toeristen gemaakt.

In Greenwich Village ontwikkelde Havens ook meer muzikale interesse. Hij was in folkclubs een bezienswaardigheid, omdat hij zich als zwarte muzikant tussen voornamelijk blanken voortbewoog. Havens liet zich inspireren door onder anderen Bob Dylan en Joan Baez, maar voegde daar zelf een aantal herkenbare elementen aan toe. Zo was het bekend dat hij zijn gitaar standaard op het akkoord D majeur had afgestemd, en zijn er af en toe elementen van zijn verleden als jonge gospelzanger in te horen. Bovendien tikte hij bij het spelen zo ritmisch met zijn voet op de grond, dat het klonk alsof er een drumpartij gespeeld werd. Dat, en zijn snelle gitaarspel, maakte van Havens' muziek een geheel eigen stijl, die ervoor zorgde dat hij in 1965 een contract kreeg aangeboden bij platenmaatschappij Douglas.

Een muzikaal hoogtepunt was voor Havens zijn optreden op Woodstock, het grootste rockfestival ooit, in 1969. Tijdens zijn optreden werd er zo veel geapplaudisseerd, dat Richie Havens het niet over zijn hart kon verkrijgen om te stoppen met spelen. Op het moment dat al zijn nummers al gespeeld waren, besloot hij een improvisatie te spelen op het nummer 'Motherless Child', waarin hij het woord 'freedom' keer op keer herhaalde. Onder de titel 'Freedom' werd dit nummer een internationale hit.

Na Woodstock kwam Havens carrière in een stroomversnelling. Hij speelde veel eigen versies van nummers van onder anderen Bob Dylan en The Beatles, waar 'Here Comes The Sun' een bekend voorbeeld van is. Ook speelde hij mee op de soloalbums van ex-Genesisleden Peter Gabriel en Steve Hackett. Bovendien speelde hij in 1993 bij de inwijding van Bill Clinton als president. Het nummer Hands of Time, dat hij samen met Groove Armada maakte, werd in 2004 gebruikt in de film Collateral (waarin o.a. Jamie Foxx en Tom Cruise speelden). Het nummer werd in die film door één van de karakters als een klassieker afgeschilderd. Later werd Hands of Time ook gebruikt in programma's als Over Mijn Lijk.

Suske en Wiske vieren 70ste verjaardag in Antwerpen en Kalmthout

De nog steeds erg populaire stripfiguurtjes Suske en Wiske hebben zaterdag hun 70ste verjaardag gevierd. Op 19 december 1945 verscheen in De Nieuwe Standaard de allereerste strip met het duo in de hoofdrol: "Het eiland Amoras". Ter ere van dat jubileum werd de familie van bedenker Willy Vandersteen zaterdag ontvangen op het Antwerpse stadhuis en stonden er tal van activiteiten op het programma in het Suske en Wiske Kindermuseum in Kalmthout.

Ondanks hun gezegende leeftijd zijn Suske en Wiske en hun vrienden Lambik, Sidonia, Jerom en co nog erg actief. De afgelopen 70 jaren werden ze al meermaals aangepast om eigentijds te blijven en er werden ook al verschillende spin-offs uitgebracht, waarvan vooral de op volwassenen gerichte "Amoras"-reeks het goed deed. "Amoras 5: Wiske" won onlangs nog de Willy Vandersteenprijs voor het beste Nederlandstalige stripalbum van het voorbije jaar.

Aangezien bedenker Willy Vandersteen opgroeide in de Antwerpse Seefhoek, kon een receptie op het Schoon Verdiep van het Antwerpse stadhuis zaterdag niet ontbreken. De striphelden brachten voor de gelegenheid ook een cheque van 46.128 euro mee voor SOS Kinderdorpen, een bedrag dat werd verzameld met de verkoop van zes Suske en Wiske-uitgaves via Het Laatste Nieuws. De verhalen voor die albums werden neergepend door BV's als Alex Agnew en Pieter Aspe, terwijl de tekeningen van de hand van onder meer Charel Cambré en Kim Duchateau zijn.

In de oude villa van Willy Vandersteen in Kalmthout waren er zaterdag dan weer de hele dag feestelijkheden voor een jonger publiek. Er was onder meer een schaatsbaan en een spring-iglo en bezoekers konden rondleidingen volgen en werden getrakteerd op een hapje en een drankje. (br.hln)

Hoe beleven andere godsdiensten de kerstperiode?

Traditiegetrouw branden de lichtjes al in onze kerstboom, en schuiven we op kerstavond een kalkoen in de oven. Maar hoe beleven joden, moslims, boeddhisten en hindoes kerst? Wij gingen het eens vragen aan moslim Samir, de joodse Roza, ex-boeddhistisch monnik Paul en hindoe Malati Devi Dasi.

Voor we ons in andere culturen verdiepen, frist theologe Lea Verstricht nog even onze kennis over het feest op. "Kerstmis is een typisch christelijk feest, omdat het de geboorte van de messias Jezus herdenkt," legt ze ons uit. "Maar christenen plaatsten Kerstmis op het moment van een al bestaand heidens feest van lang voor het christendom, waarin de overgang van licht naar donker werd gevierd. Vandaar de symboliek met lichtjes, kerstballen als teken van vruchten die opnieuw groeien en de groene kerstboom, die verwijst naar de winter die overwonnen is."

"Christenen gaven er daarna een religieuze betekenis aan, maar door die fundamentele symbolen kan je het ook los zien van de christelijke cultuur. Dat gebeurt vandaag trouwens al: niet iedereen zet nog een kerststal, en mede door commercialisering draait Kerstmis vaak rond cadeautjes, gezellig samenzijn en een mooi versierde kerstboom," legt Lea Verstricht uit. Wij gingen op zoek naar de equivalenten van Kerst bij andere godsdiensten.

Moslim Samir: "Buren brengen ons lekkere restjes van hun kerstfeest"

"Wij moslims vieren geen Kerstmis, en er zijn ook geen islamitische feesten rond die data," vertelt de in België geboren moslim Samir. "We zetten geen kerstboom en geven geen cadeaus, tenzij op het kerstfeestje op school, omdat iedereen het daar doet. Natuurlijk wensen we wel onze vrienden en buren die het vieren een vrolijk kerstfeest, en zij hebben ook de gewoonte om snoep en eten dat ze over hebben naar ons te brengen, zoals wij dat ook doen met het Suikerfeest of Offerfeest."

Onze Islamitische feesten hebben ergens wel gelijkenissen met Kerst. Het id-alfitr of Suikerfeest dit jaar was van 18 tot 20 juli, en dan komen we ook samen met familie of vrienden om lekker te eten en er een leuke dag van te maken. Ons Offerfeest (Eid Al-Adha) was dit jaar van 23 tot 26 september, waarbij we een schaap slachten en opeten om de profeet Ibrahim te herdenken."

De joods opgevoede Roza: "cadeautjes van de Chanoekaman"

"Ikzelf ben niet gelovig, maar mijn ouders wel. Zij hebben ervoor gekozen om ons tijdens onze opvoeding joodse tradities mee te geven," legt Roza uit. "Joden vieren geen Kerstmis, maar in de maand december vieren wij het lichtfeest of Chanoeka. De datum verandert elk jaar, omdat joden de maankalender volgen. Dit feest duurt 8 dagen, en we branden op een kandelaar of Chanoekia elke dag een kaarsje tot ze alle 8 branden."

"Toen ik nog thuis woonde, aten we tijdens de Chanoeka elke avond samen met het gezin, en één avond tijdens de Chanoeka kwam de hele familie samen en kregen de kinderen cadeautjes. Mijn familie schreef ook altijd een gedichtje bij het cadeautje dat we kregen en vertelde dat dat dit van de "Chanoekaman" kwam, maar dat iets niet typisch joods, het is een kleine wending die mijn familie hier aangaf. Omdat wij geen strenge joden zijn, gingen we niet naar de synagoge."

"Mijn vriend is niet joods en viert alleen op 24 december Kerst met zijn familie, dus dan ga ik natuurlijk gewoon mee."

"Boeddhisten vieren geen Kerstmis," legt ex-boeddhistisch monnik Paul Van Hooydonck uit, die 12 jaar lang in boeddhistische kloosters verbleef in Azië. 8 jaar geleden keerde hij terug naar België en richtte hij het Boeddhistisch Centrum Ehipassiko in Antwerpen op. "De geboorte van Jezus wordt herdacht met kerst, en dat vieren boeddhisten niet. Wel hebben zij de Wesak, dat is een vergelijkbaar feest. Dan wordt de geboorte, dood en verlichting van Boeddha wordt herdacht. Dat wordt dan in mei gevierd, met allerlei rituelen, lezingen, meditatie en offers die aan de monniken worden gegeven. Er is ook een gezamenlijke maaltijd, maar dit feest verloopt niet zoals Kerstmis in familieverband. De festiviteiten vinden plaats in de lokale tempel, waar de boeddhisten naartoe trekken."

Hindoe Malati Devi Dasi: "Ik heb thuis ook een kerstboom staan"

"Strikt gezien vieren we geen Kerstmis, maar omdat we hier in België dezelfde nationale feestdagen hebben, komen we op die dagen ook wel bij elkaar met familie," vertelt Malati Devi Dasi, vice-president van de vzw Radhadesh. "We doen dat in de hindoe-traditie, praten bij met familieleden, leggen ruzies bij en genieten van een lekkere maaltijd. Dan eten we zeker vegetarisch, omdat in deze periode mededogen voor anderen nog belangrijker is."

"Ik heb zelf thuis een kerstboom staan, en er zijn nog hindoes die dat doen. Die symboliseert bij ons niet de geboorte van Jezus, maar we geven hiermee achting aan zijn verheven persoonlijkheid. De traditie om cadeautjes te geven nemen velen ook over van Kerstmis, als een teken van waardering voor elkaar. Al vinden andere hindoes dat dan weer te commercieel, en doet niet iedereen het. Over het algemeen is er binnen het hindoeïsme een hele grote acceptatie tegenover andere religies."

"In plaats van een Kerstmis vieren wij jaarlijks in december de herdenking van de Bhagavad-Gita, de bijbel van het hindoeïsme. Dit jaar valt die op maandag 21 december. We proberen op die dag met zoveel mogelijk mensen wereldwijd verzen uit de Bhagavad-Gita te reciteren. Dat is een belangrijk moment van zelfreflectie, waarop we stilstaan bij wat we beter kunnen doen in ons leven voor onszelf, maar zeker ook voor anderen. Een heel cruciaal aspect binnen het hindoeïsme." (br.hln)

Inwoners Russische stad willen kat als burgemeester

De inwoners van de stad Barnaul in Rusland zijn de fratsen van hun lokale politici spuugzat. Ze hebben laten weten dat de siamese kat Barsik wat hen betreft de nieuwe burgemeester mag worden.

De Siberische stad met 650.000 inwoners op zo'n 2900 kilometer van Moskou krijgt volgende week een nieuwe burgemeester. Die zal verkozen worden door een commissie die gevormd wordt door de gemeenteraad en de lokale gouverneur. Daarbij hebben ze de keuze uit zes kandidaten.

Geen enkele kandidaat kan echter op veel sympathie rekenen bij de inwoners van Barnaul. Zij konden via een online poll aangeven welke kandidaat hun voorkeur geniet: daarbij hadden ze de keuze tussen de zes officiële kandidaten en de Siamese kat Barsik. De kat ging uiteindelijk lopen met meer dan 90 procent van de stemmen.

Barsik is in een mum van tijd een hit geworden in de Russische media. Gelukkige begrijpen enkele lokale politici dat de mensen van Barnaul ook een ernstig signaal geven. Net als verschillende andere Russische steden heeft de stad te kampen met ernstige corruptie. (br.hln)

Ann Sabine, de vrouw die wegkwam met de perfecte moord

Dronken op de fiets? Rijbewijs kwijt

Tijdens een alcoholcontrole van de politiezone Roeselare - Izegem - Hooglede zijn twee dronken fietsers hun rijbewijs kwijtgespeeld na een positieve ademtest.

De twee gingen er vanuit dat je als fietser mag drinken en dat je dan niet strafbaar bent. Ze verklaarden aan de politieagenten dat ze de fiets genomen hadden omdat ze van plan waren om alcohol te drinken. "Niets is minder waar. Als fietser ben je een bestuuder van een voertuig en val je onder dezelfde regels als een bestuurder van een auto. Maak jezelf als zwakke weggebruiker nog niet meer kwetsbaar", benadrukt de politie via de eigen Facebookpagina.

De politiezone deed afgelopen nacht op drie plaatsen alcoholcontroles. In totaal werden er 122 bestuurders gecontroleerd. Achttien van hen waren onder invloed van alcohol of drugs. (br.hln)

Gouden masker Toetanchamon weer hersteld na vorige klungelige reparatie

De restauratie van het beschadigde massief gouden masker van de Egyptische farao Toetanchamon is voltooid. Het beroemde 3300 jaar oude dodenmasker is nu opnieuw tentoongesteld. Dat liet het Egyptisch Museum in Caïro vandaag weten, meldde de Franstalige Belgische tv-zender RTBF.

In augustus 2014 werd het gouden masker beschadigd tijdens werkzaamheden aan een verlichtingsapparaat in het museum. De losgeraakte baard werd gelijmd met een sneldrogende epoxyhars. Maar dat was niet correct gedaan, waardoor lijmresten bij de baard te zien bleven.

De ondeskundige reparatie kostte de chef restauratie van het Egyptisch Museum zijn baan. Hij is gedwongen overgeplaatst en mag zich voortaan alleen nog bezighouden met het opknappen van historische strijdwagens. De laatste restauratie duurde meer dan twee maanden en is uitgevoerd door een team van Duitse experts.

Het is niet de eerste keer dat de baard is afgebroken. Het museum kreeg het masker in 1924 in twee delen. Pas in 1941 is de baard er weer aan gelijmd.

Het dodenmasker is in 1922 ontdekt door de Britse archeoloog Howard Carter in de Vallei der Koningen in Luxor. De schat is het meest prestigieuze voorwerp in de collectie van het museum in Caïro. (br.hln)

Tekening van Kwik en Flupke te koop voor 1 miljoen euro

Ter gelegenheid van de kunst- en antiekbeurs Brafa (Brussels Antiques & Fine Arts Fair), die van 23 tot 31 januari 2016 in Brussel loopt, biedt de galerie Huberty & Breyne een cover in Oost-Indische inkt aan die Hergé in 1951 maakte voor de cover van het album 'Les Nouveaux Exploits de Quick et Flupke' (De guitenstreken van Kwik en Flupke). Prijs: 1 miljoen euro.

Op de cover zijn de twee kinderen afgebeeld terwijl ze wijkagent 15 uitdagen. Volgens de galerie is de verkoop uitzonderlijk omdat de meeste kaften van deze reeks vandaag in het Hergé Museum in Louvain-la-Neuve geconserveerd worden.

Behalve dit stuk zal de galerie potloodschetsen van Hergé te koop aanbieden en een bronzen standbeeld van Kuifje en Bobbie van beeldhouwer Nat Neujen, alsook hedendaags werk van François Avril, Philippe Geluck, François Schuiten enz. (br.hln)

Om haar te beluisteren druk op de foto

Ketevan (Katie) Melua is een Britse zangeres en muzikante.

Katie Melua groeide op in Koetaisi, (Georgië), en later in Batoemi, gelegen aan de kust. Op achtjarige leeftijd verhuisde ze met haar ouders naar Belfast, Noord-Ierland en nog later naar Londen. Dit vanwege het beroep van haar vader, hartspecialist.

In Londen ging Katie Melua naar de BRIT School for the Performing Arts & Technology. Deze door de muziekindustrie ondersteunde school staat bekend als leverancier van beroemde artiesten. In 2003 werd Katie Melua ontdekt tijdens een showcase door Mike Batt (zelf ook zanger en tekstschrijver, maar ook arrangeur en producent) die op zoek was naar een zangeres met aanleg voor jazz en blues.

Haar eerste album Call Off The Search werd in 2003 uitgebracht. Hierop staan twee nummers van haarzelf. Haar tweede album Piece By Piece kwam uit op 26 september 2005.

Op 19 maart 2005 kwam haar grootste droom uit door samen met overgebleven leden van de Britse rockband Queen 'Too Much Love Will Kill You' te spelen op een anti-AIDS-concert in Zuid-Afrika. Het concert bracht een recordbedrag in de strijd tegen AIDS/HIV op.

Op haar tweede album staat onder andere de single Nine Million Bicycles, dat zij zong tijdens het kerkelijk huwelijk van Prins Pieter-Christiaan met Prinses Anita in de Grote of St. Jeroenskerk te Noordwijk. Dankzij de extra aandacht die Melua door dit optreden kreeg, begon haar populariteit in Nederland en België toe te nemen.

In 2007 maakte Katie Melua haar opwachting tijdens het openingsgala van het North Sea Jazz Festival in Rotterdam, maar ook op het festival, waar ze in 2004 voor de eerste keer optrad (toen nog in Den Haag), zal ze een optreden verzorgen. Er werd gelijk gebruik van de gelegenheid gemaakt om een tegel op de Walk of Fame Europe in te wijden.

In november 2007 heeft ze tijdens Domino Day de eerste steen omgegooid. Op 8 december 2007 mocht zij een lied zingen op het Junior Eurovisie Songfestival 2007 in Rotterdam, Nederland.[1]

Op 13 april 2008 trad ze op in Ahoy in Rotterdam, dat volledig uitverkocht was.

Katie Melua is nu bezig met haar 4e en nieuwste album. Dit wordt een live album. Deze zal op 15 mei uitkomen. De nummers op deze cd volgen hieronder: 1. Piece By Piece 2. Lilac Wine 3. Yellow Leaves 4. My Aphrodisiac Is You 5. Crawling Up A Hill 6. Mary Pickford 7. Blues In The Night 8. If You Were A Sailboat 9. Ghost Town 10. Perfect Circle 11. Spiders Web 12. Toy Collection 13. Scary Films 14. Mockingbird Song 15. The Closest Thing To Crazy 16. Nine Million Bicycles 17. On The Road Again 18. Kosmic Blues 19. I Cried For You

Katie Melua is nu bezig met haar vierde studio album die begin 2010 uit zal komen. Ondertussen mixt Mick Batt de Live CD.

"Je eet toch ook geen hond, waarom dan wel een kalkoen?"

Dierenrechtenactivisten van PETA hebben voor heel wat ophef in het Verenigd Koninkrijk met hun laatste kerstcampagne gezorgd. Die vergelijkt het eten van een kalkoen met het voorschotelen van een hond aan je gasten. Enkele rake beelden van droevige honden maken de campagne helemaal af.

De organisatie moedigt leden aan om beelden van hun eigen honden via social media te delen onder de hashtag #NoTurkeyForXmas.

Op de website van Peta krijg je een woordje uitleg over de campagne: "Kalkoenen hebben, net als de honden en katten waar we ons huis mee delen, gevoelens en kunnen pijn ervaren. In het Verenigd Koninkrijk moeten veel van deze dieren hun leven in een klein hokje doorbrengen. Gekweekte kalkoenen hebben zulke grote borsten dat ze niet natuurlijk kunnen paren en nauwelijks kunnen bewegen. Deze vogels worden opgesloten, hun bekken worden deels afgesneden, ze worden volgepropt met antibiotica om vervolgens afgeslacht worden wanneer ze slechts 5 maanden oud zijn." De slogan van de campagne doorkruist nu Londen op de zijkant van bussen. (br.hln)

684 jobs weg omdat Belg geen brood meer durft te eten

De industriële bakkerij Le Bon Grain legt de boeken neer, waardoor 684 jobs op de tocht staan. Reden: de broodmarkt is in ­elkaar gezakt. De voorbije drie jaar daalde de verkoop met 8,3%. De Belg durft geen brood meer te eten, zegt de sector.

Le Bon Grain (LBG), met vestigingen in Morlanwelz, Asse, Lommel, Heusden-Zolder en Diest, heeft het faillissement aangevraagd. Volgens de directie is de forse terugval van de broodmarkt van de laatste jaren de oorzaak van de financiële moeilijkheden.

"De verkoop van brood is de voorbije drie jaar gedaald met maar liefst 8,3%", zegt woordvoerder Michaël Voordeckers. "En die daling heeft zich ook dit jaar door­gezet. Omdat de markt onder druk kwam te staan, werd ook de prijszetting heel strak. De directie wilde de daling counteren en focuste zich op de productie van afbakbroodjes. Er werden ook kosten bespaard in de afdeling dagverse producten. Maar het omzet­verlies bleef groeien."

Dat de Belg minder boterhammen eet, wordt bevestigd bij de Federatie van Grote Bakkerijen (FGBB). "De laatste twee, drie jaar is er een duidelijke daling in de verkoop van vers brood bij de bakker en in de supermarkt", zegt Kathou Wagemans. "Er zijn verschillende redenen, maar de voornaamste is dat mensen eraan zijn gaan twijfelen of brood wel gezond is. Terwijl de Hoge Gezondheidsraad juist de consumptie van ­volkorenproducten aanraadt en de bakkers zelf ­werken aan gezondere broden met minder zout en ­gejodeerd zout, en meer vezelrijke broden." (br.hln)

Verhaal over gemaskerde verkrachter leest als een leugen tot gruwelijke waarheid aan het licht komt

Toen de 18-jarige Marie in 2008 verklaarde dat ze op haar slaapkamer was verkracht door een gemaskerde man, bleek haar verhaal zo extreem dat niemand haar geloofde. Tot alle puzzelstukken jaren later samenvielen.

De non-profit nieuwswebsite ProPublica reconstrueerde nu samen met The Marshall Project de zaak van Marie om de valselijk beschuldigden een stem te geven. Ze namen contact op met de vrouw en brachten alle feiten samen van een verhaal dat menigeen kippenvel zal bezorgen.

Misbruikt
Het meisje uit Lynnwood nabij Seattle was als kind misbruikt en groeide op in een instelling. Als tiener verhuisde van gezin naar gezin. Zo leefde ze een paar weken bij Shannon McQuery en later bij Peggy Cunningham die haar verder grootbracht.

We schrijven 2008. Er was Marie iets verschrikkelijks overkomen. Een gemaskerde man die in het zwart was gekleed, was door haar raam naar binnen gekropen. Hij bedreigde haar met een mes, bond haar met veters vast aan het bed, blinddoekte haar en randde haar aan.

Geen emotie
Toen Marie haar dramatische verhaal vertelde, geloofde noch de politie, noch Peggy of Shannon haar. Op de dag dat ze was verkracht, belde het meisje naar Shannon om het te vertellen. Ze was erg kalm. "Ze toonde geen enkele emotie", verklaarde Shannon aan ProPubica. "Het was precies of ze vertelde dat ze net een broodje had klaargemaakt." Toen ze naar de slaapkamer gingen waar Marie was aangerand, leek haar dat niets te doen.

Ook Peggy twijfelde toen ze het nieuws hoorde. "Marie was aan het huilen maar zo zachtjes dat ik het amper kon horen", zei ze. "Het leek me niet oprecht." De twee pleegmoeders spraken met elkaar en deelden hun twijfels. Ze vonden dat ze de politie moesten op de hoogte brengen van hun bekommernissen. Tegelijkertijd vernam de politie dat Marie niet tevreden was met de flat die haar was toegewezen. Verzon ze dit verhaal om betere huisvesting te krijgen?

Tegenstrijdigheden
Haar getuigenis bevatte tegenstrijdigheden, dus werd het meisje nogmaals ondervraagd. Ze was verdrietig en vertelde hoe ze op haar zevende werd misbruikt en hondenbrokken moest eten omdat ze zo hongerig was. Ze voelde zich erg eenzaam maar ze was ervan overtuigd dat de verkrachting echt was gebeurd. De speurders zeiden dat haar verhaal niet overeenkwam met de bewijslast en dat ze dachten dat ze het verhaal uit haar duim had gezogen.

Dwaalde er wel echt een verkrachter rond? "Nee", antwoordde ze. De politie vroeg haar om het ware verhaal neer te pennen en te bekennen dat ze had gelogen. "Toen ik ging slapen, droomde ik dat iemand inbrak en me verkrachtte", schreef ze.

Verzonnen
De speurders snapten niet waarom ze dit niet van in het begin had gezegd. Marie klopte op tafel en zei dat ze "vrij zeker" was dat het was gebeurd. "Vrij zeker of heel zeker?", vroegen de rechercheurs. Ze zei dat ze misschien een black-out had en gaf toe dat ze advies nodig had. Ze praatten opnieuw en opnieuw over haar stress en eenzaamheid. Marie kalmeerde en ze verklaarde zich akkoord om te bekennen. "Ik verzon dit verhaal", schreef ze.

Marie werd een maand later aangeklaagd wegens haar valse verklaringen en riskeerde zelfs een jaar celstraf. Ze kreeg telefoontjes van vroegere schoolkameraden die vol afkeer reageerden op wat ze had gedaan. Marie overwoog zelfmoord te plegen, zei haar job op en begon te roken en te drinken.

Foto's
Maar dan werd plots jaren later haar verkrachter gevat. Een dertigjarige legerveteraan, Mark O'Leary, die gelijkaardige feiten had gepleegd in de regio en ook in de staat Colorado. Hij nam foto's van zijn slachtoffers. Op één van die beelden stond Marie: jong, doodsbenauwd en vastgebonden aan bed. Toen de jonge vrouw het nieuws vernam, was ze in shock, opgelucht en boos tegelijk.

Schikking
O'Leary werd schuldig bevonden aan 28 verkrachtingen en andere zedenfeiten. Hij werd in 2011 veroordeeld tot 327 jaar gevangenisstraf. Marie kreeg een compensatie van een schamele 500 dollar voor gerechtskosten. Ze daagde de overheid voor de rechter en kwam tot een minnelijke schikking van 150.000 dollar (omgerekend 140.000 euro). Ze verliet de staat Washington, trouwde, vond een job en kreeg in oktober van dit jaar haar tweede kind. Haar pleegmoeders verontschuldigden zich en ze vergaf ze. Ook een politieman die haar niet geloofde, zei sorry.

Recent werd aan Marie gevraagd of ze er een moment had aan gedacht om de verkrachting niet aan te geven. "Nee", zei ze. Marie wilde eerlijk zijn. Ze wilde zich zo veel mogelijk herinneren om de politie te helpen zodat er geen andere slachtoffers zouden vallen. "Ze hadden moeten zoeken naar de persoon die me dit had aangedaan." Maar dat liep wel even anders. Het is blijkbaar de harde realiteit voor iemand van wie men vindt dat het verhaal te afschuwelijk is om het te geloven. (br.hln)

Dit zijn de eerste foto's van babypanda Bei Bei

Gisteren werd de nieuwe ster van de National Zoo in de Amerikaanse hoofdstad Washington, DC voorgesteld aan de pers. De vier maand oude babypanda Bei Bei is kerngezond, zeggen dokters.

Dankzij zijn mama Mei Xiang, want zij speelt met hem, sleurt hem over de vloer, draagt hem over rotsen en wiegt hem in slaap. Voorlopig is hij nog erg aanhankelijk aan haar. Bei Bei eet nog geen vast voedsel en dus krijgt hij borstvoeding.

De babypanda zal vanaf volgende maand door bezoekers van de National Zoo aanschouwd kunnen worden.

Vanaf 16 januari zal de babypanda aanschouwd kunnen worden door bezoekers van de National Zoo, die je overigens gratis kan bezoeken. Tot dan moeten we het doen met foto's van de schattige Bei Bei. (br.hln)

Dit is de ergste dag van het jaar om te verjaren (en het is niet Kerstmis)

Verjaren zou in principe altijd leuk moeten zijn, maar op de ene dag zijn de omstandigheden voor verjaardagspret nu eenmaal beter dan op de andere. Uitgerekend vandaag - 16 december - is volgens statistieken de minst leuke dag van het jaar om je geboortedag te vieren.

Cadeaus in lelijk kerstpapier, en niemand die zin heeft om nóg een extra feestje te bouwen: verjaren op 16 december is volgens Rate Your Birthday van de online bloemenwinkel Interflora niet altijd een pretje. Dat concluderen ze op basis van een enquête bij 2.000 deelnemers.

Op 16 december is de kans namelijk het kleinste dat mensen effectief naar je verjaardagsfeestje zullen komen en dat je cadeaus zal ontvangen. Krijg je die toch, dan zijn ze in 27% van de gevallen ingepakt in kerstpapier. Een subtiele reminder dat jouw verjaardagsfeestje dicht bij dat van Jezus aanleunt, en net iets minder belangrijk is. In januari wordt verjaren er niet meteen beter op: een kwart van de jarigen geeft aan zijn festiviteiten in de eerste maand van het jaar te moeten schrappen, omdat zijn vrienden te blut zijn om iets leuks te gaan doen.

Aan de andere kant van het spectrum wordt 28 juli gezien als de beste dag van het jaar om jouw geboorte te vieren. Mooi weer, een leuke zomersfeer, dicht bij de dag waarop het loon wordt gestort én je hebt gemiddeld een hogere kans op het scoren van veel cadeautjes. Benieuwd hoe gezegend jij bent met je geboortedag? Op Rate Your Birthday kan je het zelf te weten komen. (br.hln)

Gigantische mijn slokt stad van 400 jaar langzaam op

Ooit werd met de 'Weelderige Stad' Cerro de Pasco in Peru bedoeld. De 400 jaar oude mijnstad, heel rijk aan mineralen, ligt op 4,3 kilometer hoogte in het Andesgebergte en is daarmee een van de hoogste ter wereld. Maar: de zo florerende mijnbouw heeft letterlijk een gigantisch gat geslagen in het gebied, dat daardoor langzaam wordt opgeslokt. En de sterk vervuilende mijnput vergiftigt de bevolking. De dagmijnbouw (open-pitmijnbouw) in het hartje van Cerro de Pasco begon in 1956. De ontginning van ertsen breidde alsmaar uit, met catastrofale gevolgen. Inwoners moesten naar geïmproviseerde woongebieden verhuizen, zonder sanitaire voorzieningen. Of ze bleven, met alle gezondheidsrisico's vandien.

"Het centrum had ooit buitenlandse consulaten en historische woningen", klaagt politica Gloria Ramos Prudencio bij National Geographic. "Jarenlang waren we de tweede belangrijkste stad van Peru. De pit heeft ons alles ontnomen. Vandaag vallen zelfs de buurten die in 1960 moesten wijken voor de mijn erin."

De mijnput is inmiddels 1,6 kilometer breed en 400 meter diep. Errond ligt niemandsland, met verlaten huizen. 85 procent van de huizen die er nu nog zijn, is onbewoonbaar wegens het risico op gezondheidsproblemen. Vandaag worden er zink en lood ontgonnen. Cerro de Pasco is daardoor een van de zwaarste met lood vervuilde gebieden ter wereld. Negen op tien kinderen hebben verhoogde bloedwaarden van een van de veertien zware metalen, zoals lood, cadmium en arsenicum.

In 2008 besliste de regering om iets aan de situatie te doen en op zoek te gaan naar alternatieven. Maar de financieringskwestie maakt dat alles nog altijd in een impasse zit. 30 procent van de oorspronkelijke bevolking trok door de vervuiling weg naar andere steden.

In de jaren 80 kwam de overheid ook al op de proppen met een nieuwe woonwijk 25 kilometer verder. Kostprijs: 40 miljoen dollar. Maar het was geen succes: slechts weinigen waren bereid te verhuizen.

Volcan kocht de mijn in 1999 en kreeg sindsdien de ene boete voor milieuvervuiling na de andere. Maar het schuift de verantwoordelijkheid voor een relocatie van de hele stad door naar de overheid. (br.hln)

Meer dan 11.500 gezinnen betalen 770 euro 'Turteltaks'

Meer dan 120.000 gezinnen in Vlaanderen zullen binnenkort meer dan 100 euro betalen voor de Vlaamse energieheffing of 'Turteltaks'. Voor ruim 11.500 gezinnen zal het zelfs gaan om een bedrag van 770 euro. Dat leidt Vlaams parlementslid Rob Beenders (sp.a) af uit het antwoord van minister van Energie Annemie Turtelboom (Open Vld) op een parlementaire vraag. Volgens Beenders zijn de cijfers nog een onderschatting van de realiteit.

De Vlaamse regering voert vanaf 2016 een forfaitaire energieheffing in van 100 euro per gezin. Met die heffing wil Vlaams minister van Energie Annemie Turtelboom de historische schuldenberg van de groenestroomcertificaten wegwerken. De heffing werd door critici snel omgedoopt tot de 'Turteltaks' en kwam al meermaals onder vuur te liggen.

Sp.a heeft nog een punt van kritiek gevonden. Volgens Vlaams parlementslid Rob Beenders zal één gezin op twintig namelijk meer (tot veel meer) betalen dan 100 euro. "Minstens 108.570 Vlaamse gezinnen zullen 130 of 290 euro moeten betalen. Nog eens minstens 11.515 gezinnen betalen zelfs 770 euro", aldus Beenders.

Dat komt omdat het verbruik van die betrokken gezinnen hoger ligt dan 5.000 kilowattuur per jaar. Volgens Beenders gaat het om gezinnen met een aparte meter voor toestellen die alleen 's nachts elektriciteit verbruiken. Die gezinnen werden daar in het verleden zelfs voor aangemoedigd. Beenders: "Minstens één gezin op twintig betaalt te veel, tot 8 keer meer, alleen omdat ze destijds zijn ingegaan op de aanmoedigingen van de overheid om met accumulatieverwarming te werken en zo de overtollige stroom te verbruiken die de kerncentrales 's nachts opwekken."

Beenders wijst er nog op dat de gezinnen die elektrisch verwarmen zonder een aparte meter voor exclusief nachtverbruik nog niet in de cijfers zijn inbegrepen. "Het werkelijke aantal gezinnen dat in deze categorieën valt, ligt dus nog een stuk hoger." (br.hln)

(Kerstcadeaus) geven is goed voor je hart. Letterlijk.

Eigenlijk voel je het zelf wel, dat geven vaak nog leuker is dan krijgen. Maar dat het ook daadwerkelijk goed is voor je gezondheid. Dat wisten we nog niet!

Nieuw onderzoek aan de Universiteit van British Columbia wijst uit dat geld aan anderen spenderen niet alleen goed is voor een mentale boost, maar het helpt ook je gezondheid.

Studente aan het departement psychologie en auteur van de studie Ashley Whillans legt uit: "We hebben sterk bewijs gevonden dat het delen van je geld met anderen je fysieke gezondheid opvallend kan helpen." De onderzoekers zochten 128 mensen van 65 en ouder, die last hadden van een hoge bloeddruk, bij elkaar. Ze lieten hen geld uitgeven aan anderen gedurende zes weken. De resultaten waren opvallend. De gezondheid van de proefpersonen verbeterde zelfs even hard als na een sportkuur. Hoe meer geld ze deelden, hoe lager hun bloeddruk was na twee jaar.

Er lijkt dus bewijs te zijn dat het goede gevoel van 'geven' een buffer kan vormen tegen gevoelens van stress en zo de bloeddruk kan verlagen. Het effect was het grootst bij degenen die deelden met mensen uit hun naaste omgeving.

Nu is het natuurlijk zaak om te bewijzen of deze resultaten ook verkregen kunnen worden buiten zo'n gecontroleerde groep. Zouden ook mensen met een normale bloeddruk preventief aan hun gezondheid kunnen werken door meer te 'geven'?

Wij hebben alvast geen extra motivatie meer nodig om deze kerst iedereen rondom ons nog even extra in de watten te leggen! (br.hln)

Duitser Christian Rapp nieuwe Antwerpse stadsbouwmeester

De Duitse architect en hoogleraar Christian Rapp wordt vanaf 1 januari voor vijf jaar de nieuwe stadsbouwmeester van Antwerpen. Dat is vandaag bekendgemaakt op een persconferentie. Rapp was tot nu toe vooral in Nederland actief, maar werkte ook mee aan het masterplan voor de site Falconplein-Zeemanshuis in Antwerpen, dat momenteel gerealiseerd wordt. Hij bleek de beste kandidaat tijdens de afgelopen selectieprocedure, nadat vorig jaar na een eerste poging niemand was aangeduid.

Rapp werd in 1962 geboren in München en studeerde architectuur aan de TU Berlijn en de TU Delft. Hij werkte in de bureau's van bekende architecten als Rem Koolhaas en Hans Kollhoff, met wie hij samen het Piraeus-gebouw in Amsterdam ontwierp. Samen met zijn Nederlandse vrouw Birgit richtte hij het bureau Rapp+Rapp op, dat onder meer bekend is van de woontoren De Kroon in Den Haag. Rapp is ook hoogleraar aan de TU Eindhoven

"Een stadsbouwmeester moet iemand zijn die de ziel van de stad begrijpt, maar ook iemand die een visie heeft en die kan delen. Hij moet een stadsbestuur ook tegen zichzelf beschermen wanneer dat nodig is", zegt burgemeester Bart De Wever (N-VA). "Christian Rapp is volgens mij iemand die dat allemaal perfect belichaamt."

Rapp kent Antwerpen al van het project Falconplein-Zeemanshuis waaraan hij meewerkte en van andere stedenbouwkundige wedstrijden waaraan hij deelnam. "Laat ons zeggen dat ik Antwerpen al ken als 'architecturaal toerist'. De komende weken zal ik ook de verschillende stedelijke diensten leren kennen", zegt hij. "Pas daarna zal ik met mijn visie voor de stad naar buiten komen. Maar het is uiteraard mijn ambitie om deze al erg mooie stad nog mooier te maken en goed te laten omgaan met haar huidige sociaal-economische uitdagingen." (br.hln)