Een mooier liefdesverhaal ga je vandaag niet lezen: na 50 jaar weer samen dankzij mama van 101
Een mooier liefdesverhaal ga je vandaag niet lezen: na 50 jaar weer samen dankzij mama van 101
Dolverliefd waren ze als scholieren, maar nadien verloren ze elkaar uit het oog. Zij ging naar de unief in Brussel, snakkend naar vrijheid, hij op internaat in Tienen. Nu, 50 jaar later, hebben Antwerpenaren Viviane Groleau (70) en Erik Van Malder (71) elkaar teruggevonden. Met dank aan een mama van 101.
Ze was verliefd vanaf de eerste seconde, toen ze haar jonge blonde god ontmoette in het Antwerpse 'Billard Palace', op kerstdag 1962. "Meisjes wachtten in de danszaal braafjes aan de kant, tot ze werden uitgenodigd. Hij bood me een stoel aan, maar trok me gelijk mee op de dansvloer", steekt Viviane van wal. Het begin van een zalige romance. "Ik was 17, Erik 18. We beleefden een fenomenale tijd, in de roes van de jaren 60. We hielden allebei van blues en jazz en trokken naar de Antwerpse jazzcafeetjes. Ik mocht veel van mijn ouders: uitgaan in de weekends, zelfs na school nog even op café. Blijven slapen, zoals tegenwoordig snel gebeurt, dát was er niet bij. We regelden het wel: we logeerden bij vrienden en konden zo stiekem samen zijn."
Broers of zussen om geheimpjes mee te delen, had Viviane niet. "Ik noteerde alles gedetailleerd in mijn dagboek. Het was 'Vijftig tinten grijs' avant la lettre. Ik schreef hem ook elke dag een brief. Erik had een begenadigde pen. Hij stuurde mij prachtige gedichten."
Zoals dat toen ging, volgde vrij snel een verloving. "We waren een innig, mooi koppeltje op wie vrienden jaloers waren. Mijn leven leek voorbestemd om met hem te delen. Er werd gesproken over trouwen en kindjes."
Maar het vuur doofde langzaam toen Erik op internaat ging in Tienen, waar hij regentaat studeerde. "Ik moest mijn laatste jaar middelbaar nog doen en bleef achter in Antwerpen. Een schooljaar lang genoten we nog van de weekends samen. En elke dag schreven we elkaar. Maar toen ik in september 1964 naar de VUB trok en op kot ging in Brussel, maakte ik het uit. De relatie voelde niet goed meer. Ik snakte naar avontuur."
Viviane en Erik gingen elk hun weg... 50 jaar lang. "Ik ontmoette mijn man, die me twee zonen schonk. Ik heb in Miami gewoond en in New York. Uiteindelijk verhuisden mijn man en ik naar Ibiza, waar hij een zaak opstartte. Het ging ons voor de wind. Tot mijn zoon van 22 verongelukte, in 1996. Een jaar later verloor ik ook mijn man. Ik heb nadien nog een relatie gehad, maar ook die man is overleden."
'Goddelijke voorzienigheid'
Viviane keerde terug naar Antwerpen. "Mijn moeder van 101 zat in een home. Ik was al gepensioneerd toen ze haar toestemming gaf om het ouderlijke huis in Deurne te renoveren. Mijn tweede zoon wilde daar gaan wonen. Begin oktober 2013 haalde ik met vriendinnen de inboedel uit het huis. In een keukenkast, achter een stapel borden, vond mijn vriendin een pak schriftjes. Ik was met verstomming geslagen: mijn dagboeken van '62 tot '64 en een stapel brieven, zo dik als een telefoongids. Die was ik rats vergeten. Mijn eerste reactie? 'Mama heeft mijn intieme schrijfsels gelezen!' Ik nam alles mee naar het home, en vroeg hoe ze dat had kunnen doen. Ze lachte mijn kritiek weg en mompelde iets van 'goddelijke voorzienigheid'. 'Ik heb altijd gedacht dat jullie elkaar nog eens zouden ontmoeten', zei ze. 'Waarom neem je niet gewoon terug contact op?'"
"Mama heeft het me altijd een beetje kwalijk genomen dat ik het had uitgemaakt. Toen de oude albums nog eens uit de kast kwamen, was het me al opgevallen dat ze een foto van Erik en mij had bewaard." Ook Viviane zelf bleef altijd denken aan haar eerste grote liefde. "Als ik, tussen mijn buitenlandse periodes door, in België was, keek ik regelmatig naar 'Blokken'. Ben Crabbé is van Tienen en vernoemt de stad te pas en te onpas. Onnozel, maar die quiz gaf me op de één of andere manier een gevoel van verbondenheid met Erik."
Maar hem contacteren? Dát was nog niet in haar opgekomen. "Nu ik zijn gedichten had herlezen, die tedere woorden over immense liefde, kwam het verlangen echter snel boven. Was hij vrij? Lééfde hij nog? Hoe kon ik hem vinden? Ik had nog geen e-mailadres of Facebook. In recordtempo liet ik me door mijn zoon wegwijs maken op het internet, zonder hem te zeggen waarom."
Nachten wachten
"Het duurde nog een maand voor ik een mail naar Erik verzonden kreeg. Nachten had ik met mijn tablet in bed liggen wachten op een antwoord. Bleek dat ik een foutje had getikt in zijn mailadres..." Maar op 26 oktober 2013 zat Erik alleen in zijn flat aan de andere kant van de stad, toen hij plots een gedicht op zijn scherm zag verschijnen dat hij 29 april 1963 had geschreven. Met een gsm-nummer erbij. "Er volgde een lang, nachtelijk telefoongesprek. Trillend. Huilend van geluk. Ja, zijn prachtige stem was er nog. Nee, hij was mij niet vergeten. Hij was tien jaar eerder al vergeefs op zoek gegaan naar mij. En ja, hij was die blonde god gebleven. Drie dagen later is hij bij me binnengestapt en wij zijn hartstochtelijk in elkaars armen gevallen... Die nacht was lang, zeer lang. Sindsdien is hij hier bij wijze van spreken niet meer weggeweest. De liefde tussen ons is onwrikbaar. De muur in onze living is behangen met zijn recente gedichten."
Vivianes mama is 102 geworden. "Ze heeft nog geweten dat wij samen door het leven gaan. Dat ze mij na mijn jaren van verdriet weer gelukkig zag worden, deed haar nog eens openbloeien. Ik ben zo dankbaar dat haar 'goddelijke voorzienigheid' heeft gewerkt." (br.hln)
Charles en Diana vormen de hoogtepunten van Vogue-expo in Londen
Charles en Diana vormen de hoogtepunten van Vogue-expo in Londen
De Britse editie van het magazine Vogue markeert haar honderdste verjaardag met een expositie in de National Portrait Gallery. Gisteren opende het museum in Londen de expositie voor publiek. 'Vogue 100: A Century of Style' toont het werk van meer dan 280 fotografen uit de archieven van uitgeverij Condé Nast. De expositie toont portretten van beroemdheden, onder wie de Britse prinses Diana en prins Charles, maar ook Marlène Dietrich en David Beckham en modellen als Kate Moss en Linda Evangelista.
"Dit is voor ons een mooie gelegenheid om de hoogtepunten van Vogue nogmaals te laten zien", vertelt curator en Vogue-medewerker Robin Muir tegen Reuters. "Ik wilde de beroemde foto's afwisselen met exemplaren die mensen niet eerder hebben gezien. Het basisprincipe van de expositie is dat we alleen de originele vintagefoto's exposeren."
Topfotograaf Mario Testino maakte in 2002 een serie foto's met prins Charles voor Vogue. Het modemagazine publiceerde er destijds vijf. Testino maakte de foto's in Charles' huis Highgrove in West-Engeland. Testino maakte in 1997 een serie foto's van Diana. Hij was één van haar favoriete fotografen. Testino maakte vorig jaar nog de officiële foto's van de doop van prinses Charlotte.
De expositie is tot en met 22 mei te bezichtigen in de National Portrait Gallery. (br.hln)
Pauly Fuemana (Manukau, 8 februari 1969 - North Shore, 31 januari 2010) was een Nieuw-Zeelands zanger en songwriter.
Fuemana was de zanger van het muzikale duo OMC, dat hij samen met Alan Jansson vormde. In de periode 1995-1996 hadden ze met de single How Bizarre een internationale hit. Het nummer kwam onder meer in Nieuw-Zeeland, Australië, Ierland en Canada op nummer één te staan. In België kwam het nummer tot de veertiende notering en in Nederland tot de elfde. Het duo hield er in 2000 mee op, maar maakte een comeback in 2007 met de single "4 All of Us".
Fuemana werd in januari 2010 opgenomen in een ziekenhuis in Auckland nadat hij een paar maanden ziek was. Hij stierf onverwacht op veertigjarige leeftijd, omgeven door familie en vrienden. Hij liet een vrouw en vijf kinderen achter.
De oudste Belgische vrouw, Marie Anne de Sousberghe, is op 111-jarige leeftijd overleden in Engeland. Dat maakte het magazine Catholic Herald bekend op het internet. De vrouw vierde haar verjaardag op 7 november. De Oostendse Alicia Van den Berghe-Corveleyn is nu de oudste nog levende Belgische vrouw.
Marie Anne Ghislaine Joqséphine de Sousberghe, beter bekend als 'zuster Anne', werd op 4 november 1904 in Brussel geboren. Haar oudere broer Léon werd 102 jaar en overleed in 2006.
Geluk voor iedereen Voor ze non werd, had zuster Anne een vriend en had ze trouwplannen. Maar, zo verklaarde ze later: "Ik moest datgene doen waarvoor God me riep". Op haar 111de verjaardag kreeg ze een rozenkrans cadeau van paus Franciscus. Haar verjaardagswens luidde "dat iedereen geluk kent".
Alicia Van den Berghe-Corveleyn, geboren op 8 januari 1905, was al de oudste vrouw in ons land. Marie Anne de Sousberghe was weliswaar twee maanden ouder, maar woonde vlak bij Londen. Ze bezat wel nog steeds de Belgische nationaliteit.
Joanna Catharina Deroover is met 112 jaar en 186 dagen de oudste Belgische vrouw uit de geschiedenis. Zij overleed op 6 december 2002.(br.hln)
Panda Hao Hao kunstmatig geïnsemineerd, zwangerschap nog niet zeker
Panda Hao Hao kunstmatig geïnsemineerd, zwangerschap nog niet zeker
Panda Hao Hao is de afgelopen dagen tweemaal kunstmatig geïnsemineerd. Dat heeft het dierenpark Pairi Daiza bekendgemaakt in een persconferentie.
Het dierenpark riep deze week de hulp in van twee Chinese pandaexperts. Vrouwtjespanda Hao Hao was loops, en de experts moesten haar helpen te paren. Veel tijd was er niet, omdat een pandavrouwtje maar één tot drie dagen vruchtbaar is.
"Hao Hao heeft een succesvolle periode van loopsheid achter de rug", klonk het op de persconferentie. De afgelopen dagen werd tweemaal geprobeerd de panda kunstmatig te bevruchten. Pogingen om Hao Hao en Xing Hui te laten paren, mislukten omdat het mannetje te agressief bleek.
Tijdens de nacht van dinsdag op woensdag werd een verhoogde productie van oestrogeen vastgesteld bij Hao Hao. Om het moment niet verloren te laten gaan, werd de mannetjespanda verdoofd en werd een spermastaal afgenomen. Met het zaad werd Hao Hao tweemaal kunstmatig bevrucht.
Beide panda's zijn intussen weer wakker en gedragen zich normaal. Om te weten of Hao Hao zwanger is, is het nog minstens twee maanden wachten. (br.hln)
Vermiste man weet na 30 jaar weer wie hij is en lost zo eigen verdwijningszaak op
Vermiste man weet na 30 jaar weer wie hij is en lost zo eigen verdwijningszaak op
Hij was 21 toen hij op 2 september 1986 het ouderlijk huis verliet in Kitchener, Ontario. Edgar Latulip nam die dag vermoedelijk de bus naar de Niagarawatervallen. De Canadees, die een mentale beperking heeft, kwam tijdens zijn uitstap ten val en verloor zijn geheugen. Hij werd als vermist opgegeven. Een paar weken geleden herinnerde hij zich plots wie hij was en hij stapte naar een sociale werker. Een dna-test bracht op 5 februari de bevestiging van zijn onwaarschijnlijke verhaal. Latulip is wel degelijk de man die 30 jaar lang vermist werd. Zijn moeder kon haar oren niet geloven toen ze een telefoontje kreeg van de politie, meldt CNN.
"Dertig jaar geleden stapte hij op een bus", vertelt agent Duane Gingerich aan nieuwszender CNN. "Hij reisde toen vermoedelijk naar de Niagarawatervallen. Jaren later, in 1993, kregen we het bericht dat hij gezien was in Hamilton." Maar hij verdween opnieuw tot hij in januari naar een sociale werker stapte. "Wat we zeker weten is dat hij met een hoofdwonde arriveerde in St. Catherines. Hij wist toen niet meer wie hij was. Een dna-test heeft duidelijk gemaakt dat zijn verhaal klopt. Hij is wel degelijk Edgar zoals hij begin januari beweerde."
De 51-jarige Edgar Latulip stapte dus op 7 januari naar een sociale werker. Hij kon zich plots alles herinneren. Na een bezoek aan de watervallen trok de Canadees naar St. Catharines. Onderweg viel hij op zijn hoofd. De val beroofde Edgar naar eigen zeggen van zijn geheugen. Hij wist niet meer wie hij was. Dertig jaar lang trok hij zijn plan in St. Catharines. Meer details over zijn leven daar wil de politie om privacyredenen niet kwijt.
Nadat hij zijn verhaal verteld had, ging de sociale werker meteen op zoek naar meer informatie en stootte daarbij op een krantenartikel uit 2014 met het verhaal over de verdwijning van Edgar. De politie in Niagara werd verwittigd waarna Latulip ondervraagd werd. Hij kon zich steeds meer dingen herinneren die dertig jaar geleden gebeurd waren. Latulip ging meteen akkoord met een dna-test en een staal werd vergeleken met dat van een familielid dat op het ogenblik van zijn verdwijning in Waterloo woonde. De resultaten van de dna-analyses raakten op 5 februari bekend en het was zonneklaar. Latulip was wel degelijk de man die dertig jaar geleden als vermist opgegeven werd.
De politie heeft intussen de moeder van Latulip gecontacteerd. De vrouw woont vandaag in Ottawa. "Ze was dolgelukkig en dat is maar normaal ook als je na 30 jaar plots hoort dat een familielid opnieuw opgedoken is", aldus politiewoordvoerder Gavin. Zender CTV contacteerde de vrouw telefonisch. Silvia Wilson was compleet van haar melk toen ze het nieuws van de politie vernam. Maar zelf heeft ze haar zoon nog niet gesproken.
De website van 'Het Netwerk voor Vermiste Personen in Noord-Amerika' maakt vandaag nog altijd melding van zijn verdwijning. Op de site staat te lezen dat Edgar Latulip 21 was toen hij op 2 september 1986 verdween. "Hij verliet zijn ouderlijke woning zonder medicatie. Hij nam vermoedelijk een bus naar de Niagarawatervallen. Latulip kampt met gezondheidsproblemen en heeft de mentale mogelijkheden van een kind van 12." De politie van Niagara en vrijwilligers van St. Catharines werken nu aan de hereniging tussen de verloren zoon en zijn moeder. (br.hln)
Luttele seconden na de geboorte nam Marijke Thoen deze prachtige foto. De Belgische babyfotografe werd er nu ook voor bekroond: de International Association of Professional Birth Photographers riepen haar beeld uit tot de mooiste bevallingsfoto ter wereld.
Huwelijksfotografen zijn er bij de vleet, geboortefotografen zijn een stuk dunner gezaaid. Niet veel mensen denken er immers aan om professionele foto's te laten nemen van hun bevalling, hoewel er echt pareltjes uit voorkomen. De foto die de 38-jarige Marijke Thoen acht maanden geleden nam, werd eergisteren bijvoorbeeld door een twintigkoppige vakjury bekroond tot 'mooiste bevallingsfoto ter wereld'.
Veel krijgt de Gentse fotografe niet in ruil: de prijs bedraagt 'amper' 350 euro. Maar Marijke is vooral blij met de erkenning. Ze krijgt complimenten van over de hele wereld, in talen die ze zelfs niet kan identificeren. Het is dan ook een prachtige foto, die genomen werd tijdens een onderwaterbevalling. Marijke wist naar eigen zeggen meteen dat het een geslaagd beeld zou zijn, wat niet altijd evident is bij een bevalling. "Het licht zat perfect, het hoofdje van de baby was naar mij gericht en er waren niet te veel handen en armen voor mijn camera", vertelt ze in Het Nieuwsblad. (br.hln)
Wie het werk van Marijke zelf wil bekijken, of haar wil boeken, kan terecht op haar website.
Europese en Amerikaanse wetenschappers hebben na honderd jaar waarschijnlijk eindelijk het bewijs gevonden waarnaar ze al die tijd op zoek waren. Vandaag komt er nieuws over het bestaan van zogeheten zwaartekrachtgolven. Die zijn het ontbrekende puzzelstuk in het heelal. Albert Einstein opperde dat al in 1916, maar alleen in theorie was berekend dat ze zouden moeten bestaan. Hard bewijs ontbrak tot nu toe.
De ontdekking gaat over het fundament van het heelal. Einstein stelde dat ruimte en tijd één geheel vormen, wat hij ruimtetijd noemde. Die ruimtetijd kan trillen. Daar zijn heftige gebeurtenissen voor nodig, zoals een botsing van twee zwarte gaten. Als dat gebeurt, gaan de schokgolven het heelal door, als rimpelingen na een steen in een vijver. De ruimte rekt iets uit of krimpt iets, ook al is het nauwelijks meetbaar.
Wetenschappers zijn enthousiast omdat ze met zwaartekrachtgolven op een hele nieuwe manier naar het heelal kunnen kijken. Dan zullen ze dingen zien die tot nu toe verborgen bleven. Zwarte gaten bijvoorbeeld, die geen licht uitzenden en al het licht opslokken. Dan kunnen wetenschappers misschien ook een beter beeld krijgen van de oerknal, waarmee het heelal ongeveer 13,7 miljard jaar geleden ontstond.
De presentatie van het langverwachte nieuws gebeurt gelijktijdig in de Verenigde Staten en Italië. Ook is er een evenement op het instituut Nikhef in Amsterdam. Dat was bij het onderzoek betrokken, evenals de Vrije Universiteit in Amsterdam en de Radboud Universiteit in Nijmegen. (br.hln)
Een beangstigend bericht gistermorgen: de file op een snelweg in de Antwerpse Kempen kwam er omdat een meisje van amper twaalf had geprobeerd zich van het leven te beroven. Het kind overleefde de wanhoopsdaad. Haar ouders hebben het raden naar wat haar heeft bezield. "Van problemen was geen sprake."
Wat een kind van nauwelijks twaalf jaar ertoe kan doen besluiten om het leven vaarwel te willen zeggen: het is niet te bevatten. Zeker niet voor een buurvrouw van het gezin, afkomstig uit de Antwerpse Kempen. Volgens haar leek het meisje - de jongste van vier - een zondagskind. "Perfect opgegroeid in een prachtgezin. Ze doet het goed op school, heeft veel vrienden, gaat naar de Chiro. Van enige problemen was tot vandaag geen sprake", zei de vrouw gisteren, nadat ze met de ouders van het meisje had gesproken. Ook zij stonden perplex en hadden niet in de gaten dat hun dochter met iets worstelde. "De grote vraag is waarom ze niks gezegd heeft. Dan kon er toch hulp gezocht worden. Gelukkig leeft ze nog."
Het kind zal zeker herstellen van de verwondingen, zo viel gisteren te horen. Volgens professoren Kees van Heeringen en Gwendolyn Portzky, verbonden aan de Eenheid voor Zelfmoordonderzoek (UGent), komt het gelukkig zeer zelden voor dat een zo jong iemand zo'n drastisch besluit neemt.
"Twaalf jaar is zeer jong, maar uitzonderlijk gebeurt het wel", zegt Van Heeringen. "Er zijn ook zeldzame gevallen bekend waarbij kinderen van tien jaar vatbaar kunnen zijn voor suïcide. Eerder kan niet, want dan is een kind nog onvoldoende ontwikkeld." (br.hln)
Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.
Justine Henin (32) keert terug in het tenniscircuit. Ze gaat het toptalent Elina Svitolina helpen coachen. De gewezen tennistopper zal toetreden tot het team van de 21-jarige Oekraïense die al opklom tot nummer 21 van de WTA-ranking. Met Henin in haar team wil Svitolina opklimmen naar de top 10. Op het WTA-toernooi in Dubai van volgende week zal Henin voor het eerst voor Svitolina werken en zo haar debuut maken op het WTA-circuit in haar nieuwe rol.
Elina Svitolina kondigt het nieuws zelf aan op haar website. Ze omschrijft de taak van Henin binnen haar team als "speciale consulente". Als ex-nummer 1 van de wereld en onder meer zevenvoudige winnares van Roland Garros moet Henin al haar ervaring aanwenden om Svitolina nog beter te maken en te doen doorstoten naar de top 10.
Svitolina is een echt toptalent. De rechtshandige Oekraïense beschikt over een tweehandige backhand en heeft al drie WTA-titels binnengehaald: Bakoe in 2012 en 2013 en Marrakech in 2014. Op amper 15-jarige leeftijd won ze het juniorentoernooi van Roland Garros. Drie jaar later nestelde ze zich reeds in de top-40 van het vrouwentennis, momenteel is ze opgeklommen naar de 21ste plaats. Op de Grand Slams geraakte ze nog nooit verder dan de kwartfinales.
Volgende week begint Henin al aan haar nieuwe taak: in Dubai begeleidt Henin voor het eerst haar poulain, die ze overigens nog kent van haar haar tennisacedemie in Limelette. (br.hln)
Koeien krijgen oregano zodat er minder methaangas in hun boeren en winden zit
Koeien krijgen oregano zodat er minder methaangas in hun boeren en winden zit
Deense koeien krijgen in het kader van wetenschappelijk onderzoek oregano op het menu. Het kruid, dat we vooral van op onze pizza kennen, moet de uitstoot van methaangas door de koeien met 25% verminderen. Laat dit u evenwel niet verhinderen deel te nemen aan 'dagen zonder vlees'. Het is immers een experiment, maar wel één dat de uitstoot van het broeikasgas kan indijken. Methaangas is één van de grote boosdoeners bij de opwarming van de aarde.
In het vierjarige project van wetenschappers van de Deense Aarhus-universiteit zal oregano worden toegevoegd aan het veevoeder. Het kruid bevat veel essentiële oliën en heeft een antimicrobieel effect. Dat zal volgens de onderzoekers volstaan om de aanmaak van methaangas in de koeienmagen in te dijken.
Enorm potentieel "We willen aantonen dat we de methaanuitstoot van vee met een kwart kunnen verminderen door de toevoeging van oregano aan het voeder", stelt projectmanager Kai Grevsen. "Indien we goede resultaten boeken, kan dit worden toegepast op alle veeboerderijen, dus het potentieel is enorm".
Boeren en winden Het broeikaseffect van methaangas is 25 keer sterker dan dat van koolstofdioxide. Koeien produceren elke dag tussen 200 en 500 liter methaan, door boeren en winden. De jaarlijkse 'bijdrage' van één koe aan de klimaatverandering komt overeen met het afleggen van ruim 12.000 kilometer in een gemiddelde wagen. Concreter: een kilo biefstuk staat gelijk aan tien liter benzine.
Volgens de onderzoekers zal de toevoeging van organische Griekse oregano het broeikaseffect verminderen. Ze zullen testen welke verhouding van oregano in het veevoeder het optimale effect heeft. Ze zullen tevens onderzoeken hoe voldoende oregano kan geoogst worden om de 1,5 miljard runderen wereldwijd te voederen.
De wereldwijde vleesproductie zal tegen 2050 naar verwachting oplopen tot 465 miljoen ton per jaar. Dat is meer dan het dubbele van wat in 2001 werd geproduceerd, namelijk 229 miljoen ton. (br.hln)
Met spuitjes en met zijn beste bestek, gezeten aan een fraai gedekte tafel. Zo at Armin Meiwes een stuk van zijn vriend op die hij online leerde kennen. De Duitser die met zijn kannibalistische gruweldaad de wereld schokte, vertelt vandaag in een documentaire hoe hij Bernd Brandes met diens toestemming om het leven bracht en deels verorberde. Meiwes die levenslang kreeg wegens moord is in de gevangenis vegetariër geworden.
We willen gevoelige lezers alvast waarschuwen voor de inhoud van zijn verhaal. Meiwes leerde zijn slachtoffer in 2001 kennen. Het ging toen in op het aanbod van de 43-jarige computertechnicus Bernd Brandes om hem, 'levend op te eten'. De toen 42-jarige Meiwes uit Rotenburg werd bevriend met Brandes en vertelt nu hoe alles in zijn werk ging. "Ik dekte de tafel met mooie kandelaars. Ik legde ook het mooiste bestek op tafel en bakte daarna een stukje uit zijn rug. Ik werkte het gerecht af met jonge aardappeltjes en spruiten", vertelt de kannibaal in een documentaire over zijn gruweldaad, getiteld: 'Docs: Interview met een Kannibaal'. "Na het bereiden van de maaltijd at ik het op. De eerste hap, voelde natuurlijk wat vreemd aan. Het was een gevoel dat ik niet kan beschrijven. Ik had van dit moment 40 jaar gedroomd en plots had ik het gevoel dat ik de perfecte verbintenis tot strand gebracht had via zijn vlees. Het smaakte als varkensvlees maar dan een beetje scherper."
Meiwes ging in Duitsland de geschiedenis in als de eerste man die terechtstond wegens 'liefdeskannibalisme'. Na de kennismaking op het internet trok hij met zijn slachtoffer naar zijn afgelegen boerderij waar de mannen eerst seks hadden. Volgens Meiwes wilde Brandes duidelijk meer. De seks alleen was voor hem niet bevredigend. Hij wou ook vermoord en opgegeten worden. Meiwes bracht de wens van zijn vriend in vervulling. Hij slikte eerst twintig slaappillen en goot een halve fles schnaps naar binnen waarna hij, "met de toestemming van Brandes" de penis van de man afsneed. De heren aten samen het lid op waarna Meiwes een bad liet vollopen voor Brandes en hem een Star Trek-verhaal voorlas. Uren later vermoordde Meiwes, Brandes met een messteek in de hals waarna hij de man in stukjes sneed. Meiwes stak delen van Brandes in een diepvriezer en begroef het hoofd van Brandes in zijn tuin.
De kannibaal die in Duitsland de naam, 'de meesterslager' kreeg, zegt in het interview dat hij als kind door zijn ouders in de steek gelaten werd. Hij was amper vijf toen zijn vader het huis verliet. Niet veel later stapten ook zijn broers op en toen zijn moeder stierf, gaf hij zich over aan het kannibalisme. Op het internet ontdekte hij chatrooms waarin mensen zich aanboden om opgegeten te worden. De Duitser raakte gefascineerd door het idee.
Meiwes werd in december 2002 opgepakt na een tip van een Oostenrijkse student. De politie trok naar de afgelegen boerderij van de kannibaal en trof een diepvriezer aan met een valse bodem. De verstopte stukken vlees waren volgens Meiwes, everzwijn. Tijdens het moordproces kwamen verschillende getuigen vertellen over het bestaan van een community van kannibalen op het internet waarin ze fantaseren over het verorberen van mensen. Tijdens het proces verklaarde Meiwes dat het, "een grote kick was om Brandes op te eten maar dat hij het nooit meer zou doen". Hij bleef beweren dat zijn slachtoffer uit vrije wil stierf en dat het, "een aangename dood voor hem was". De Duitser werd in 2006 tot levenslang veroordeeld wegens moord. Tijdens zijn verblijf in de gevangenis is Meiwes vegetariër geworden, schrijft Mail Online. (br.hln)
Jason Thomas Mraz (Mechanicsville (Virginia), 23 juni 1977) is een Amerikaans singer-songwriter.
Jason Mraz groeide op in zijn geboorteplaats Mechanicsville in de staat Virginia. Hij is vooral beroemd in de Verenigde Staten, Azië en Australië. Hij heeft inmiddels samen getoerd met onder andere James Blunt, Maroon 5, de Rolling Stones, Jewel, Alanis Morissette en Bob Dylan.
In Nederland heeft hij een bescheiden hit gehad met het nummer The Remedy (I Won't Worry) van zijn debuutalbum Waiting For My Rocket To Come, een album waaraan ook zijn goede vriend Bushwalla meewerkte. In juni 2007 heeft Mraz opgetreden in Paradiso, Rotown, North Sea Jazz Festival en tijdens een tuinconcert in Ootmarsum.
Zijn nieuwste album We Sing, We Dance, We Steal Things, doet het goed. De hoogste notering daarvan is op nummer 6, na 40 weken in de Nederlandse Album Top 100. Mraz werkt op deze plaat samen met Colbie Caillat, bij het nummer Lucky en met James Morrison bij het nummer Details In The Fabric. De eerste single van het album, I'm Yours kwam in de Vlaamse Ultratip 30 tot de 13e plaats. Ook in Nederland bleef het nummer steken in de tipparade. Na een re-release behaalde het nummer zowel in België als in Nederland meer succes.
De Antwerpse Gedempte Zuiderdokken, de voormalige locatie van de Sinksenfoor, wordt binnen enkele jaren omgevormd tot een groene openbare ruimte van 9 hectare naar het ontwerp "Dok Zuid" van ontwerpteam ADR Architects, Georges Descombes en Technum. Dat is gisterenavond beslist tijdens een vergadering van het stedelijk vastgoed- en stadsprojectenbedrijf AG Vespa.
Dok Zuid omvat een wandeltuin, een weide voor allerlei vormen van recreatie en een "scène"-gedeelte waar onder meer optredens, sport en feestelijkheden een plaats kunnen vinden. Het nieuwe plein moet een klein Central Park aan de Schelde worden, klinkt het.
De Gedempte Zuiderdokken zijn nu nog grotendeels een gratis verharde openluchtparking en werden tot twee jaar geleden gebruikt voor grote evenementen zoals de Sinksenfoor. Maar de zone staat eigenlijk ingekleurd als parkgebied. Na 2018, wanneer de eerste van allicht twee ondergrondse parkings gerealiseerd is, moet dat park er ook echt komen. Enkele weken geleden mocht de Antwerpenaar nog zijn mening geven over vijf geselecteerde ontwerpen, nu heeft een professionele jury dus de knoop doorgehakt en voor Dok Zuid geopteerd. AG Vespa heeft die beslissing gisteren ook bekrachtigd.
Enkele opvallende elementen in het gekozen ontwerp zijn de drieledigheid ervan die de oorspronkelijke indeling van de historische dokken weerspiegelt, een "museum-as" tussen het M HKA en het KMSKA, een waterstructuur die het nieuwe park verbindt met de nabije Scheldekaaien en een groene boulevard rond het geheel.
Ook in het vervolg van de procedure krijgt de Antwerpenaar nog de kans om zijn zegje te doen over de concrete uitwerking van het ontwerp. Dat moet dit najaar nog uitmonden in een schetsontwerp en volgend jaar in een voorontwerp en uiteindelijk een definitief ontwerp. De eigenlijke realisatie zal zoals aangekondigd ten vroegste in 2018 kunnen beginnen. (br.hln)
Begrafenis Eddy Wally: gouden lijkwagen en 'Onze Vader' van Christoff
Begrafenis Eddy Wally: gouden lijkwagen en 'Onze Vader' van Christoff
Een gouden lijkwagen, een muzikaal eerbetoon van schlagerkoning Christoff, een klein leger aan BV's en drastische verkeersmaatregelen. Eddy Wally krijgt een afscheid dat ze zich in het Oost-Vlaamse Zelzate en omstreken nog lang zullen herinneren.
Gisteren opende dochter Marina al het rouwregister in het gemeentehuis van Zelzate, maar zaterdag zal de gemeente zich opmaken voor een lokale 'staatsbegrafenis'. Minister van staat Herman De Croo liet al weten naar Zelzate af te zakken om afscheid te nemen van "grote vriend" Eddy Wally. Ook Frans Bauer en Wendy Van Wanten tekenen present. De familie doet er alles aan om er een onvergetelijk afscheid van te maken: zo was het Marina Wally's uitdrukkelijke wens vader Eddy in een gouden lijkwagen naar de kerk te brengen.
Tijdens de dienst zal de familie volledig in het wit gekleed zijn. Schlagerkoning Christoff komt er het 'Onze Vader' zingen, Bart Herman zal een ode brengen en er komt een serenade van Eddy's vaste accordeonist. Marina zelf gaat niet zingen. "Dit gaan ze in Zelzate nog nooit gezien hebben", vertelde een nog erg emotionele Marina Wally gisteren aan de telefoon. "Al willen we ook nog niet alles verklappen. Dat zou papa zo gewild hebben."
Drie grote schermen moeten ervoor zorgen dat de vele bezoekers vanaf zaterdagochtend 11 uur geen minuut van de uitvaart in de Sint-Laurentiuskerk missen. Na de plechtigheid wordt Eddy herenigd met zijn Mariëtje op het gemeentelijk kerkhof van Zelzate. In een gewoon graf, tussen de gewone Zelzatenaren.(br.hln)
Huurprijzen Leuvense koten dalen niet ondanks groot overschot aan kamers
Huurprijzen Leuvense koten dalen niet ondanks groot overschot aan kamers
Ondanks een sterk toegenomen overschot op de Leuvense kotenmarkt zijn de huurprijzen op de kamermarkt dit academiejaar opnieuw gestegen met 2 procent, wat overeenkomt met de jaarlijkse indexering van de huurprijs. Dat blijkt een studie door de Huisvestingsdienst van de KU Leuven waarbij een steekproef van 700 tot 800 contracten werd geanalyseerd, waarover Veto bericht.
Voor een kamer met basiscomfort en een contract van 12 maanden betaalde je voor dit academiejaar in Leuven gemiddeld 355,25 euro per maand, voor een kamer met extra comfort (eigen douche, toilet of keuken) loopt dat op tot 459,25 euro per maand. Voor 10 maandencontracten dient voor een kamer met basiscomfort gemiddeld 324,3 euro per maand opgehoest te worden.
"Naast een lichte stijging van de huurprijs zien we ook een toename van de duurdere 12 maandencontracten, wat voor een dubbele stijging zorgt", aldus Ludo Clonen van de Huisvestingsdienst aan Belga. In 2012 waren de 12 maandencontracten nog goed voor 58 procent van het totale aantal. Vandaag is dat al 77 procent.
Dat de huurprijzen niet daalden ondanks het feit dat er in oktober vorig jaar in Leuven nog 1.100 koten te huur stonden op de website Kotwijs van de Huisvestingsdienst, tegenover slechts 350 het jaar voordien, wijt Clonen aan het feit dat vele verhuurders in het begin van het huurseizoen hun prijzen zoals elk jaar hebben opgeslagen. "Door het actuele overschot is de kans echter reëel dat de huurprijzen voor het volgend academiejaar na een jarenlange stijging eindelijk zullen stabiliseren en mogelijk dalen", aldus Clonen.
Het huidige overschot op de kamermarkt is het resultaat van zware investeringen door de KU Leuven en private ondernemers die de afgelopen jaren een 3.000-tal bijkomende kamers hebben opgeleverd. (br.hln)
Hele klas leert gebarentaal om te kunnen communiceren met doof vriendje
Hele klas leert gebarentaal om te kunnen communiceren met doof vriendje
Toen Mirzana Coralic de lokale basisschool in haar wijk in de Bosnische hoofdstad Sarajevo vroeg of haar dove zoontje Zejd er mocht schoollopen, stemde het bestuur ermee in zonder er goed over na te denken. Maar deze toegewijde leerkrachten én leerlingen zorgden ervoor dat Zejd zich al snel thuis voelde.
De eerste dagen zat Zejd stilletjes aan zijn bank. Niemand in de school kende op dat ogenblik gebarentaal, ook de jongen zelf niet. Onderwijzeres Sanela Ljumanovic kwam er al snel achter dat het zo niet verder kon. Ze ontwikkelde zelf trucjes en gebaren om met Zejd te communiceren. Maar dan kwam een ouder van een medeleerling met een ander voorstel: waarom leerde de hele klas niet gewoon gebarentaal?
Drie maanden later hebben Zejd, zijn juf en de leerlingen van het eerste leerjaar de basis van gebarentaal onder de knie.
In 2003 nam Bosnië een wet aan die bepaalde dat kinderen met een gehandicap volledig geïntegreerd moesten worden in de maatschappij, inclusief in scholen. Volgens de wet zouden kinderen met een handicap een professionele assistent moeten hebben die naast hen zit in de klas en hen begeleidt. Maar Bosnië is een verarmd land en er is amper voldoende budget om de scholen draaien te houden. Kinderen met een handicap worden overgelaten aan de zorg van hun ouders en eventuele goeie wil van schoolpersoneel.
Zejd had geluk en volgens zijn leerkrachten heeft het zelfvertrouwen van de jongen een flinke boost gekregen sinds hij ziet hoeveel moeite zijn vriendjes doen om met hem te kunnen communiceren. "Hij kijkt ernaar uit om naar school te gaan," zegt zijn moeder, die al eerder had geprobeerd om haar zoontje gebarentaal te leren. Toen toonde hij er echter weinig interesse voor. "Nu is hij blij en gemotiveerd."
"Ik vind het tof om Zejds taal te leren, zodat ik kan praten met hem en andere dove mensen," zei Tarik, een van Zejds beste vrienden: "het is plezierig." "Ik hou van deze taal en ik denk dat het handig zal zijn als ik ouder ben," voegde klasgenootje Anesa eraan toe.
Ondertussen leren de kinderen zelfs hun ouders thuis gebarentaal.
Anisa Setkic-Sendic, de leerkracht die de leerlingen en leerkrachten van het schooltje les geeft in gebarentaal, zou voor haar werk moeten betaald worden door het Ministerie van Onderwijs, maar op dit ogenblik zijn er daarvoor gewoonweg geen middelen. Haar lessen worden daarom betaald door bijdragen van de ouders van de kinderen. Niet elk gezin kan zijn steentje bijdragen. Alleen de klastitularis weet wie er betaalt en hoeveel. "We vinden er wel iets op," zegt Setkic-Sendic. (br.hln)
Robert Bergen (53), beter bekend onder de naam Berre Bergen, is gisteren overleden. Het nieuws werd bevestigd door zijn familie. Bergen overleed in een ziekenhuis in Herentals aan een jarenlang aanslepend longemfyseem. Hij stierf in het bijzijn van zijn familie.
Berre maakte aanvankelijk deel uit van The Scabs, die hij later ruilde voor De Kreuners. Die laatste verliet hij dan weer om in zijn eigen band Lynx frontman te worden. Hij zou De Kreuners in 2007 verlaten hebben vanwege ziekte.
In 1978 laten De Kreuners voor het eerst van zich horen op de allereerste Humo's Rock Rally.
In 1988 jaagt nieuwkomer Ben Crabbé vanachter zijn drums vers bloed door De Kreuners. Ook bassist Berre Bergen vervoegt de band. Het tweede hoofdstuk wordt nog mooier dan het eerste. 'Verliefd Op Chris Lomme' en 'Ik Wil Je' sturen de populariteit naar ongekende hoogten. Het album 'Hier En Nu' is meteen goed voor 100.000 verkochte exemplaren. 'Ik Wil Je' wordt ook hun allergrootste hit.
Berre Bergen is ook de componist van 'Basketsloefkes', een van de grootste hits van Sam Gooris.
Marina Wally over dood van haar vader: Papa is gestorven met een smile
Marina Wally over dood van haar vader: "Papa is gestorven met een smile"
Eddy Wally is gestorven in het bijzijn van wie hij het liefst zag. Naast hem: zijn dochter en zijn kleindochter. Tegenover hem: de foto van zijn teerbeminde Mariëtje. "Nog één keer keek hij naar mama, en hij vertrok. Met op z'n gezicht: die heel typische smile."
Het huis langs de Assenedesteenweg voelt kil. Sinds Mariëtje hier in 2012 stierf, is het interieur altijd onveranderd gebleven. De glazen vitrinekasten vol porselein, de vergeelde krantenknipsels aan de muur, de kristallen luchters, het tijgervel op de zetel en de plastic bloemen op de vensterbanken: dochter Marina heeft alles intact gehouden. Toen Eddy zaterdagavond stierf, kon Marina hier niet snel genoeg naartoe komen. Want dit is 'thuis'. Ook al voelt het zo niet meer nu de ziel eruit is.
"Het ging al een paar dagen écht niet meer goed met papa", zegt Marina (58). "Vorige week vrijdag, toen ik hem bezocht in Home Bloemenbos, wou hij nog naar de cafetaria. Hij maakte plannen en hij babbelde. Dat deed hij vaak. En graag. Babbelen. Maar deze week was dat ineens anders. Zo stil papa was. Ik wist: dit komt niet meer goed."
Ook kleindochter Vanessa (31) had het gevoeld toen ze pépé afgelopen dinsdag bezocht. "Hij lag daar maar. Te slapen. En was hij wakker, dan kwam er amper reactie. Dat was schrikken, ja. Ineens ging het snel." (br.hln)
