Hoewel het niet slecht is om te willen uit te leggen, kan dit verlangen om altijd perfect te zijn gevaarlijk worden. De druk die je je oplegt om speciaal te zijn, kan je zelfbeeld schaden. Tal van onderzoeken naar perfectionisme onthullen de donkere kant van deze positieve kwaliteit
De cijfers Perfectionisten hebben meer stress en angst, en daardoor lopen ze 51 procent meer kans om te sterven op jongere leeftijd, hebben cijfers aan het licht gebracht. Een andere studie heeft aangetoond dat in sommige gevallen perfectionisme het risico op zelfdoding kan verhogen. Deze karaktertrek kan niet alleen de kwaliteit van je leven verminderen, maar ook nadelig zijn voor je prestaties.
Recent onderzoek heeft aangetoond dat perfectionisme je gevoeliger maakt voor een burn-out. Tekenen van deze aandoening zijn extreme stress, chronische vermoeidheid en slechte prestaties. Perfectionisme verhoogt de kans op succes, denken we vaak, maar dat blijkt dus niet zo te zijn.
Kinderen en perfectionisme De westerse wereld wordt steeds competitiever, waardoor we al op heel jonge leeftijd met stress te maken krijgen. Jongeren voelen de druk dat ze de beste moeten zijn of moeten opvallen. Onderzoek heeft aangetoond dat erg ambitieuze ouders kinderen angstig kunnen maken, wat slecht is voor hun prestaties op school. Mama's die hun kinderen te veel pushen om te slagen beseffen niet dat ze angst en zelftwijfel uitlokken. Zo kunnen kinderen, als ze niet voldoen aan de verwachtingen van de ouders, een laag zelfbeeld ontwikkelen. Een studie heeft aangetoond dat 70 procent van de jonge mannen die gestorven waren aan zelfdoding erg hoge eisen opgelegd kregen van hun ouders.
Altijd ergens tekortschieten Het gevaar bestaat dat je je als kind van een veeleisende ouders niet geaccepteerd voelt of dat je denkt dat je niet graag gezien wordt zoals je bent. Want wie op één vlak uitblinkt, schiet dan vaak in andere dingen te kort. Een succesvolle voetballer die ook nog een bolleboos én vioolvirtuoos is, bestaat simpelweg niet. Als perfectionist heb je dus altijd stress.
Altijd ontevreden Je ontwikkelt als perfectionist al op erg jonge leeftijd een innerlijke kritische stem, die je nog in je volwassen leven kan achtervolgen. Deze stem zorgt ervoor dat je altijd perfect wil zijn en die stem zwijgt nooit. Die voedt gevoelens van onzekerheid en prestatiedrang. Ze drijft je om de perfectie na te streven in elk aspect van je leven. Maar wat je ook bereikt, het stemmetje zal nooit zwijgen, waardoor je nooit een tevreden gevoel zal krijgen. Al snel nadat je een doel hebt bereikt, voel je je leeg, omdat je jezelf gewoon niet kan aanvaarden.
Aanvaarding Als ouder kan je deze trend van perfectie tegengaan. Je kan je kroost leren dat ze zichzelf moeten kunnen zijn. Kinderen belonen voor de inspanning en niet de prestatie, en hen aanmoedigen om te doen wat hen gelukkig maakt. En je kan zelf het goede voorbeeld geven door zelf voor je passies te gaan.
En onthoud dat de kans klein is dat je in alles wat je doet de beste bent. Iedereen heeft nu eenmaal zijn minpunten, maar je geluk en levenskwaliteit hang er niet van af. Wat je leven echt betekenis geeft, is jezelf te leren aanvaarden zoals je bent. Dat is ook een erg waardevolle les die je aan je kinderen kan meegeven. (br.hln)
Je kunt nu je eigen dood voorbereiden op deze nieuwe Belgische website
Je kunt nu je eigen dood voorbereiden op deze nieuwe Belgische website
Het lijkt behoorlijk luguber, maar de Belgische startup Xarona lanceert vandaag wel degelijk een gelijknamig online platform waarop mensen hun afscheid kunnen plannen. Gebruikers kunnen op Xarona de hoogtepunten uit hun leven verzamelen en hun wensen voor na de dood beschrijven. Dit moet de zorgen voor de nabestaanden verlichten.
"Mensen denken vaak na over hun dood en hoe hun afscheid moet verlopen. De praktijk leert ons dat een afscheid bijna nooit 100% verloopt volgens de wensen van de overledene. Bovendien is het plannen vaak erg zwaar voor de nabestaanden. Daarom hebben we Xarona ontwikkeld: één platform waar je zelf jouw afscheid plant en de lasten bij nabestaanden verlicht," legt oprichter David De Smet uit.
Hoe werkt Xarona Xarona moet de gebruiker helpen, begeleiden en informeren en nadien ook hetzelfde doen bij zijn of haar nabestaanden. Zo kan op het platform een levensfilm worden aangemaakt die de essentiële momenten van je leven bevat, een digitale kluis, een herdenkingspagina, enz. Die gegevens worden bij het overlijden automatisch gedeeld met de nabestaanden, en ze krijgen ook praktische hulpmiddelen toegestuurd voor de organisatie van het afscheid.
"Xarona is een beveiligd digitaal platform dat privacy hoog in het vaandel draagt," zegt De Smet. "Xarona wil toegankelijk zijn door een groot respect voor de gebruiker: dit doen we door hem of haar volledige vrijheid te geven over hoe ze het platform invullen. We tonen dit respect bijvoorbeeld ook door niet exclusief samen te werken met specifieke bevoorrechte leveranciers uit de sector."
Hoeveel kost het? De gebruiker kan kiezen uit drie verschillende prijsformules, naast een gratis demoprofiel. De prijzen worden berekend volgens opslagruimte en duur van het profiel. Voor 400MB en 2 jaar betaal je € 14,99, voor 2GB en 10 jaar € 39 en voor 20GB en een levenslang profiel betaal je € 175. (br.hln)
Overheid controleert niet of je energiefactuur klopt
Overheid controleert niet of je energiefactuur klopt
Geen enkele overheidsdienst gaat systematisch na of energiebedrijven wel de afgesproken tarieven hanteren. Dat blijkt nadat afgelopen weekend aan het licht kwam dat Lampiris al twee maanden te veel aanrekent aan tienduizend nieuwe klanten, schrijft Het Nieuwsblad.
Afgelopen weekend raakte bekend dat Lampiris bij een groepsaankoop van de provincie Antwerpen tienduizend klanten teveel had aangerekend. Volgens het bedrijf werd er een komma fout geplaatst in de berekeningsmodule. Lampiris beklemtoont dat de rest van zijn klanten niet zijn getroffen én gaat voor het einde van de maand het geld terugstorten aan de gedupeerden. Het zou gaan om maximaal 10 euro per maand.
De fout kwam aan het licht door een wakkere burger, want bij de overheid is er niemand die nagaat of energiebedrijven de afgesproken tarieven naleven. "Bij ons volgende overleg met de CREG gaan we bespreken of we niet een of andere vorm van controle kunnen invoeren", zegt adjunct-woordvoerder Johan Verbelen van de Economische Inspectie in de krant. Nu wordt er enkel gecontroleerd als er klachten zijn.
De CREG roept de klanten op om zelf de facturen te controleren, maar beseft dat dat erg veel tijd en moeite kost, zeker als het over een variabel contract gaat. (br.hln)
Romantiek troef in Hongkong: 25.000 lichtgevende rozen vormen prachtig liefdestapijt
Romantiek troef in Hongkong: 25.000 lichtgevende rozen vormen prachtig liefdestapijt
Ook in Hongkong was het Valentijn en dat werdt groots gevierd. Speciaal voor de dag van de liefde vormden maar liefst 25.000 lichtgevende rozen een sprookjesachtig bloementapijt waartussen verliefde stelletjes liefkozend en knuffelend de meest romantische foto's maken.
De kunstinstallatie 'Light Rose Garden' combineert het westerse Valentijnsfeest met het Aziatische Lantaarnfeest. "Ik heb deze rozentuin van ledlampjes gemaakt omdat ik families, vrienden en geliefden samen wil brengen", vertelt organisator Jung Yong Jin.
En of hij in zijn opzet is geslaagd. De lichtgevende pracht trekt bezoekers, vooral verliefde koppeltjes, van alle uithoeken in de wereld aan voor een onvergetelijk rondje romantisch snuisteren tussen het sprankelende bloementapijt.
Het opvallende lichtkunstwerk zal nog even fonkelen in Hongkong, om dan afgebroken te worden voor een tour door de wereld. (br.hln)
Zie je een eend of konijn? Het antwoord zegt veel over je
Zie je een eend of konijn? Het antwoord zegt veel over je
Welk dier zie jij in de bovenstaande tekening? Een eend of een konijn? Het antwoord voorspelt hoe creatief je brein is.
Welk dier je eerst ziet, is eigenlijk niet zo belangrijk. Wat wel veel zegt over je brein, is of je ze allebei kan spotten, en hoe snel je kan 'switchen' tussen de twee.
De tekening is helemaal niet nieuw: het verscheen voor het eerst in 1892 in een Duits tijdschrift, en werd enkele jaren later gebruikt door de Amerikaanse psycholoog Joseph Jastrow. Zijn research maakte duidelijk dat het oog niet het enige orgaan is waarmee we 'zien', maar dat ons brein ook een belangrijke rol speelt.
Het onderzoek van Jastrow stelde vast dat hoe sneller je kan switchen tussen een eend en een konijn, hoe creatiever je bent. Volgens Jastrow beseffen creatieve mensen sneller dat je de wereld ook op een andere manier kan bekijken. Zo zullen ze sneller oplossingen vinden voor een probleem.
Zie je de eend of het konijn niet meteen? Dat kan ook aan het jaargetijde liggen: onderzoek bij kinderen wees uit dat ze sneller het konijn zien rond Pasen, maar in oktober vooral de eend opmerken. (br.hln)
Heb je nog geen cadeau voor Valentijn en moet je last minute nog iets verzinnen? De snelste weg naar het hart van je geliefde kan een eenvoudige brief zijn. Dat bewijst Johnny Cash die aan zijn vrouw June Carter de mooiste liefdesbrief ooit opdroeg. De countryzanger schreef hem in 1994, op de 65ste verjaardag van zijn vrouw. In 2003 overleed June Carter, vier maanden later volgde Johnny Cash zijn geliefde. Zijn mooie woorden gaan als volgt:
Gelukkige verjaardag Prinses, We worden oud en raken gewend aan elkaar. We denken hetzelfde. We lezen elkaars gedachten. We weten wat de andere wil zonder het te vragen. Soms irriteren we elkaar een beetje. Soms vinden we elkaar zelfs wat vanzelfsprekend. Maar nu en dan, zoals vandaag, denk ik erover na en besef ik hoeveel geluk ik heb dat ik mijn leven deel met de meest fantastische vrouw die ik ooit heb ontmoet. Je fascineert me nog altijd, je inspireert me nog altijd. Je hebt een positieve invloed op mij. Jij bent het onderwerp van mijn verlangen, de nummer één aardse reden voor mijn bestaan. Ik hou heel veel van je.
Gelukkige verjaardag Prinses,
John
De brief werd tot mooiste liefdesbrief ooit verkozen na een rondvraag in 2015 uitgevoerd door de verzekeringsmaatschappij Beagle Street.
2. De tweede mooiste liefdesbrief is er één die Winston Churchill in 1935 aan zijn vrouw Clementine stuurde. Een citaat daaruit.
"In je brief uit Madras schreef je woorden die me heel dierbaar zijn, over hoe ik je leven rijker heb gemaakt. Ik kan je niet zeggen hoeveel plezier me dat heeft gedaan, want ik voel dat ik een gigantische schuld heb staan bij jou, als er al zoiets als rekeningen bestaan in de liefde. Geen woorden kunnen omschrijven hoe het voor mij is geweest om al die jaren in je hart te leven en van je gezelschap te genieten".
3. Op de derde plaats staat een brief die de dichter John Keats in 1819 naar zijn buurvrouw Fanny Brawne stuurde:
"Mijn liefde heeft me egoïstisch gemaakt. Ik kan niet bestaan zonder jou. Ik kan maar aan één ding denken: je terugzien. Mijn leven lijkt hier te eindigen, ik kan niet verder kijken. Je hebt me opgeslorpt. Op dit eigenste moment heb ik het gevoel dat ik aan het oplossen ven. Zonder de hoop je gauw terug te zien, zou ik me buitengewoon ellendig voelen". (br.hln)
Nieuw Harry Potter-boek nog niet uitgegeven en al aan top van verkooplijsten
Nieuw Harry Potter-boek nog niet uitgegeven en al aan top van verkooplijsten
Het nieuwe Harry Potter-boek staat, één dag na de aankondiging van de publicatie, al bovenaan de verkooplijsten van Amazon en boekenketen Waterstones. Opmerkelijk, want het achtste boek in de reeks verschijnt pas op 31 juli.
Het boek "Harry Potter and the Cursed Child" is een aangepaste versie van het gelijknamige toneelstuk, dat een dag voor de publicatie in première gaat in Londen. Het verhaal werd door J.K. Rowling geschreven in samenwerking met Jack Thorne en John Tiffany, en speelt zich 19 jaar na de gebeurtenissen uit het zevende boek af. (br.hln)
Waals meisje (14) pleegt zelfmoord na talloze pesterijen
"Jij bent voor niets goed": Waals meisje (14) pleegt zelfmoord na talloze pesterijen
In Herstal (Luik) heeft een 14-jarig meisje zelfmoord gepleegd omdat ze op school te zwaar gepest werd. Madison Wintgens hing zichzelf vorige dinsdag op in de gang naast de trap. "Bedankt iedereen!", schreef ze ironisch in haar afscheidsbrief. "Mijn leven -of beter gezegd mijn nachtmerrie- zal nu eindigen." Drie dagen geleden probeerde een meisje van twaalf jaar ook al zichzelf van het leven te beroven op een snelweg in de Antwerpse Kempen.
Altijd sympathiek en een lach op haar gezicht: tegenover haar omgeving liet Madison nooit blijken hoe ze zich vanbinnen voelde. Haar thuissituatie -een zieke moeder en een vader die er nooit was- vrat nochtans aan haar. Het breekpunt kwam er echter pas toen haar medeleerlingen van haar leven een hel maakten.
"Madison gepest? Daar heb ik nooit iets van geweten", reageerde nonkel Hugh Tonka. "Maar zelfs nu ze er niet meer is, blijft ze op sociale media beledigd worden. Dat moet stoppen, ik schaam me in hun plaats."
"Je bent een fout van de natuur" De kwetsende woorden maken het verlies voor de familie zo mogelijk nog zwaarder. "Haar moeder, haar broer, haar zus,... We zijn er allemaal niet goed van. Haar mama vindt het goed dat er nu in de pers over gepraat wordt. Slachtoffers van pesterijen moeten een stem krijgen, wat wij nu meemaken mag nooit meer gebeuren."
In haar afscheidsbrief schreef Madison enkele zinnetjes die haar pestkoppen met de regelmaat van een klok naar haar hoofd slingerden. "Ik ga je in elkaar slaan", klonk het onder meer. Of nog: "Vuile slet. Je bent voor niets goed. Je bent een fout van de natuur. Hang jezelf op."
"Bedankt iedereen voor jullie zinnen of woorden. Mijn leven -of beter mijn nachtmerrie- zal nu eindigen", schreef ze eronder.
"Berichten gewist om mama niet ongerust te maken" "Ze sprak nooit over haar problemen en lachte de hele tijd", aldus haar meter Valériane. "Een meisje van haar leeftijd was blijkbaar de grootste kwelduivel. Madison zorgde ervoor dat ze moest braken om toch maar niet naar school te moeten."
Maar ook online bleef het meisje bestookt worden met kwetsende commentaren. "Haar moeder had toegang tot haar Facebookprofiel en kon dus volgen wat ze daar aan het uitspoken was. Maar nooit heeft ze iets verdachts zien passeren. Pas later besefte ze dat haar dochter die berichten wiste om haar niet ongerust te maken. Ons meisje ligt nu in haar doodskist en nog blijven sommige mensen lelijke dingen over haar schrijven."
Vorige donderdag diende de familie klacht in bij de politie. "Gerechtigheid moet geschieden, niet alleen voor Madison maar voor alle slachtoffers van pesterijen", klinkt het. Vanmorgen namen tweehonderd mensen definitief afscheid van het meisje, onder hen ook tientallen jongeren.
Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be. (br.hln)
Een mooier liefdesverhaal ga je vandaag niet lezen: na 50 jaar weer samen dankzij mama van 101
Een mooier liefdesverhaal ga je vandaag niet lezen: na 50 jaar weer samen dankzij mama van 101
Dolverliefd waren ze als scholieren, maar nadien verloren ze elkaar uit het oog. Zij ging naar de unief in Brussel, snakkend naar vrijheid, hij op internaat in Tienen. Nu, 50 jaar later, hebben Antwerpenaren Viviane Groleau (70) en Erik Van Malder (71) elkaar teruggevonden. Met dank aan een mama van 101.
Ze was verliefd vanaf de eerste seconde, toen ze haar jonge blonde god ontmoette in het Antwerpse 'Billard Palace', op kerstdag 1962. "Meisjes wachtten in de danszaal braafjes aan de kant, tot ze werden uitgenodigd. Hij bood me een stoel aan, maar trok me gelijk mee op de dansvloer", steekt Viviane van wal. Het begin van een zalige romance. "Ik was 17, Erik 18. We beleefden een fenomenale tijd, in de roes van de jaren 60. We hielden allebei van blues en jazz en trokken naar de Antwerpse jazzcafeetjes. Ik mocht veel van mijn ouders: uitgaan in de weekends, zelfs na school nog even op café. Blijven slapen, zoals tegenwoordig snel gebeurt, dát was er niet bij. We regelden het wel: we logeerden bij vrienden en konden zo stiekem samen zijn."
Broers of zussen om geheimpjes mee te delen, had Viviane niet. "Ik noteerde alles gedetailleerd in mijn dagboek. Het was 'Vijftig tinten grijs' avant la lettre. Ik schreef hem ook elke dag een brief. Erik had een begenadigde pen. Hij stuurde mij prachtige gedichten."
Zoals dat toen ging, volgde vrij snel een verloving. "We waren een innig, mooi koppeltje op wie vrienden jaloers waren. Mijn leven leek voorbestemd om met hem te delen. Er werd gesproken over trouwen en kindjes."
Maar het vuur doofde langzaam toen Erik op internaat ging in Tienen, waar hij regentaat studeerde. "Ik moest mijn laatste jaar middelbaar nog doen en bleef achter in Antwerpen. Een schooljaar lang genoten we nog van de weekends samen. En elke dag schreven we elkaar. Maar toen ik in september 1964 naar de VUB trok en op kot ging in Brussel, maakte ik het uit. De relatie voelde niet goed meer. Ik snakte naar avontuur."
Viviane en Erik gingen elk hun weg... 50 jaar lang. "Ik ontmoette mijn man, die me twee zonen schonk. Ik heb in Miami gewoond en in New York. Uiteindelijk verhuisden mijn man en ik naar Ibiza, waar hij een zaak opstartte. Het ging ons voor de wind. Tot mijn zoon van 22 verongelukte, in 1996. Een jaar later verloor ik ook mijn man. Ik heb nadien nog een relatie gehad, maar ook die man is overleden."
'Goddelijke voorzienigheid'
Viviane keerde terug naar Antwerpen. "Mijn moeder van 101 zat in een home. Ik was al gepensioneerd toen ze haar toestemming gaf om het ouderlijke huis in Deurne te renoveren. Mijn tweede zoon wilde daar gaan wonen. Begin oktober 2013 haalde ik met vriendinnen de inboedel uit het huis. In een keukenkast, achter een stapel borden, vond mijn vriendin een pak schriftjes. Ik was met verstomming geslagen: mijn dagboeken van '62 tot '64 en een stapel brieven, zo dik als een telefoongids. Die was ik rats vergeten. Mijn eerste reactie? 'Mama heeft mijn intieme schrijfsels gelezen!' Ik nam alles mee naar het home, en vroeg hoe ze dat had kunnen doen. Ze lachte mijn kritiek weg en mompelde iets van 'goddelijke voorzienigheid'. 'Ik heb altijd gedacht dat jullie elkaar nog eens zouden ontmoeten', zei ze. 'Waarom neem je niet gewoon terug contact op?'"
"Mama heeft het me altijd een beetje kwalijk genomen dat ik het had uitgemaakt. Toen de oude albums nog eens uit de kast kwamen, was het me al opgevallen dat ze een foto van Erik en mij had bewaard." Ook Viviane zelf bleef altijd denken aan haar eerste grote liefde. "Als ik, tussen mijn buitenlandse periodes door, in België was, keek ik regelmatig naar 'Blokken'. Ben Crabbé is van Tienen en vernoemt de stad te pas en te onpas. Onnozel, maar die quiz gaf me op de één of andere manier een gevoel van verbondenheid met Erik."
Maar hem contacteren? Dát was nog niet in haar opgekomen. "Nu ik zijn gedichten had herlezen, die tedere woorden over immense liefde, kwam het verlangen echter snel boven. Was hij vrij? Lééfde hij nog? Hoe kon ik hem vinden? Ik had nog geen e-mailadres of Facebook. In recordtempo liet ik me door mijn zoon wegwijs maken op het internet, zonder hem te zeggen waarom."
Nachten wachten
"Het duurde nog een maand voor ik een mail naar Erik verzonden kreeg. Nachten had ik met mijn tablet in bed liggen wachten op een antwoord. Bleek dat ik een foutje had getikt in zijn mailadres..." Maar op 26 oktober 2013 zat Erik alleen in zijn flat aan de andere kant van de stad, toen hij plots een gedicht op zijn scherm zag verschijnen dat hij 29 april 1963 had geschreven. Met een gsm-nummer erbij. "Er volgde een lang, nachtelijk telefoongesprek. Trillend. Huilend van geluk. Ja, zijn prachtige stem was er nog. Nee, hij was mij niet vergeten. Hij was tien jaar eerder al vergeefs op zoek gegaan naar mij. En ja, hij was die blonde god gebleven. Drie dagen later is hij bij me binnengestapt en wij zijn hartstochtelijk in elkaars armen gevallen... Die nacht was lang, zeer lang. Sindsdien is hij hier bij wijze van spreken niet meer weggeweest. De liefde tussen ons is onwrikbaar. De muur in onze living is behangen met zijn recente gedichten."
Vivianes mama is 102 geworden. "Ze heeft nog geweten dat wij samen door het leven gaan. Dat ze mij na mijn jaren van verdriet weer gelukkig zag worden, deed haar nog eens openbloeien. Ik ben zo dankbaar dat haar 'goddelijke voorzienigheid' heeft gewerkt." (br.hln)
Charles en Diana vormen de hoogtepunten van Vogue-expo in Londen
Charles en Diana vormen de hoogtepunten van Vogue-expo in Londen
De Britse editie van het magazine Vogue markeert haar honderdste verjaardag met een expositie in de National Portrait Gallery. Gisteren opende het museum in Londen de expositie voor publiek. 'Vogue 100: A Century of Style' toont het werk van meer dan 280 fotografen uit de archieven van uitgeverij Condé Nast. De expositie toont portretten van beroemdheden, onder wie de Britse prinses Diana en prins Charles, maar ook Marlène Dietrich en David Beckham en modellen als Kate Moss en Linda Evangelista.
"Dit is voor ons een mooie gelegenheid om de hoogtepunten van Vogue nogmaals te laten zien", vertelt curator en Vogue-medewerker Robin Muir tegen Reuters. "Ik wilde de beroemde foto's afwisselen met exemplaren die mensen niet eerder hebben gezien. Het basisprincipe van de expositie is dat we alleen de originele vintagefoto's exposeren."
Topfotograaf Mario Testino maakte in 2002 een serie foto's met prins Charles voor Vogue. Het modemagazine publiceerde er destijds vijf. Testino maakte de foto's in Charles' huis Highgrove in West-Engeland. Testino maakte in 1997 een serie foto's van Diana. Hij was één van haar favoriete fotografen. Testino maakte vorig jaar nog de officiële foto's van de doop van prinses Charlotte.
De expositie is tot en met 22 mei te bezichtigen in de National Portrait Gallery. (br.hln)
Pauly Fuemana (Manukau, 8 februari 1969 - North Shore, 31 januari 2010) was een Nieuw-Zeelands zanger en songwriter.
Fuemana was de zanger van het muzikale duo OMC, dat hij samen met Alan Jansson vormde. In de periode 1995-1996 hadden ze met de single How Bizarre een internationale hit. Het nummer kwam onder meer in Nieuw-Zeeland, Australië, Ierland en Canada op nummer één te staan. In België kwam het nummer tot de veertiende notering en in Nederland tot de elfde. Het duo hield er in 2000 mee op, maar maakte een comeback in 2007 met de single "4 All of Us".
Fuemana werd in januari 2010 opgenomen in een ziekenhuis in Auckland nadat hij een paar maanden ziek was. Hij stierf onverwacht op veertigjarige leeftijd, omgeven door familie en vrienden. Hij liet een vrouw en vijf kinderen achter.
De oudste Belgische vrouw, Marie Anne de Sousberghe, is op 111-jarige leeftijd overleden in Engeland. Dat maakte het magazine Catholic Herald bekend op het internet. De vrouw vierde haar verjaardag op 7 november. De Oostendse Alicia Van den Berghe-Corveleyn is nu de oudste nog levende Belgische vrouw.
Marie Anne Ghislaine Joqséphine de Sousberghe, beter bekend als 'zuster Anne', werd op 4 november 1904 in Brussel geboren. Haar oudere broer Léon werd 102 jaar en overleed in 2006.
Geluk voor iedereen Voor ze non werd, had zuster Anne een vriend en had ze trouwplannen. Maar, zo verklaarde ze later: "Ik moest datgene doen waarvoor God me riep". Op haar 111de verjaardag kreeg ze een rozenkrans cadeau van paus Franciscus. Haar verjaardagswens luidde "dat iedereen geluk kent".
Alicia Van den Berghe-Corveleyn, geboren op 8 januari 1905, was al de oudste vrouw in ons land. Marie Anne de Sousberghe was weliswaar twee maanden ouder, maar woonde vlak bij Londen. Ze bezat wel nog steeds de Belgische nationaliteit.
Joanna Catharina Deroover is met 112 jaar en 186 dagen de oudste Belgische vrouw uit de geschiedenis. Zij overleed op 6 december 2002.(br.hln)
Panda Hao Hao kunstmatig geïnsemineerd, zwangerschap nog niet zeker
Panda Hao Hao kunstmatig geïnsemineerd, zwangerschap nog niet zeker
Panda Hao Hao is de afgelopen dagen tweemaal kunstmatig geïnsemineerd. Dat heeft het dierenpark Pairi Daiza bekendgemaakt in een persconferentie.
Het dierenpark riep deze week de hulp in van twee Chinese pandaexperts. Vrouwtjespanda Hao Hao was loops, en de experts moesten haar helpen te paren. Veel tijd was er niet, omdat een pandavrouwtje maar één tot drie dagen vruchtbaar is.
"Hao Hao heeft een succesvolle periode van loopsheid achter de rug", klonk het op de persconferentie. De afgelopen dagen werd tweemaal geprobeerd de panda kunstmatig te bevruchten. Pogingen om Hao Hao en Xing Hui te laten paren, mislukten omdat het mannetje te agressief bleek.
Tijdens de nacht van dinsdag op woensdag werd een verhoogde productie van oestrogeen vastgesteld bij Hao Hao. Om het moment niet verloren te laten gaan, werd de mannetjespanda verdoofd en werd een spermastaal afgenomen. Met het zaad werd Hao Hao tweemaal kunstmatig bevrucht.
Beide panda's zijn intussen weer wakker en gedragen zich normaal. Om te weten of Hao Hao zwanger is, is het nog minstens twee maanden wachten. (br.hln)
Vermiste man weet na 30 jaar weer wie hij is en lost zo eigen verdwijningszaak op
Vermiste man weet na 30 jaar weer wie hij is en lost zo eigen verdwijningszaak op
Hij was 21 toen hij op 2 september 1986 het ouderlijk huis verliet in Kitchener, Ontario. Edgar Latulip nam die dag vermoedelijk de bus naar de Niagarawatervallen. De Canadees, die een mentale beperking heeft, kwam tijdens zijn uitstap ten val en verloor zijn geheugen. Hij werd als vermist opgegeven. Een paar weken geleden herinnerde hij zich plots wie hij was en hij stapte naar een sociale werker. Een dna-test bracht op 5 februari de bevestiging van zijn onwaarschijnlijke verhaal. Latulip is wel degelijk de man die 30 jaar lang vermist werd. Zijn moeder kon haar oren niet geloven toen ze een telefoontje kreeg van de politie, meldt CNN.
"Dertig jaar geleden stapte hij op een bus", vertelt agent Duane Gingerich aan nieuwszender CNN. "Hij reisde toen vermoedelijk naar de Niagarawatervallen. Jaren later, in 1993, kregen we het bericht dat hij gezien was in Hamilton." Maar hij verdween opnieuw tot hij in januari naar een sociale werker stapte. "Wat we zeker weten is dat hij met een hoofdwonde arriveerde in St. Catherines. Hij wist toen niet meer wie hij was. Een dna-test heeft duidelijk gemaakt dat zijn verhaal klopt. Hij is wel degelijk Edgar zoals hij begin januari beweerde."
De 51-jarige Edgar Latulip stapte dus op 7 januari naar een sociale werker. Hij kon zich plots alles herinneren. Na een bezoek aan de watervallen trok de Canadees naar St. Catharines. Onderweg viel hij op zijn hoofd. De val beroofde Edgar naar eigen zeggen van zijn geheugen. Hij wist niet meer wie hij was. Dertig jaar lang trok hij zijn plan in St. Catharines. Meer details over zijn leven daar wil de politie om privacyredenen niet kwijt.
Nadat hij zijn verhaal verteld had, ging de sociale werker meteen op zoek naar meer informatie en stootte daarbij op een krantenartikel uit 2014 met het verhaal over de verdwijning van Edgar. De politie in Niagara werd verwittigd waarna Latulip ondervraagd werd. Hij kon zich steeds meer dingen herinneren die dertig jaar geleden gebeurd waren. Latulip ging meteen akkoord met een dna-test en een staal werd vergeleken met dat van een familielid dat op het ogenblik van zijn verdwijning in Waterloo woonde. De resultaten van de dna-analyses raakten op 5 februari bekend en het was zonneklaar. Latulip was wel degelijk de man die dertig jaar geleden als vermist opgegeven werd.
De politie heeft intussen de moeder van Latulip gecontacteerd. De vrouw woont vandaag in Ottawa. "Ze was dolgelukkig en dat is maar normaal ook als je na 30 jaar plots hoort dat een familielid opnieuw opgedoken is", aldus politiewoordvoerder Gavin. Zender CTV contacteerde de vrouw telefonisch. Silvia Wilson was compleet van haar melk toen ze het nieuws van de politie vernam. Maar zelf heeft ze haar zoon nog niet gesproken.
De website van 'Het Netwerk voor Vermiste Personen in Noord-Amerika' maakt vandaag nog altijd melding van zijn verdwijning. Op de site staat te lezen dat Edgar Latulip 21 was toen hij op 2 september 1986 verdween. "Hij verliet zijn ouderlijke woning zonder medicatie. Hij nam vermoedelijk een bus naar de Niagarawatervallen. Latulip kampt met gezondheidsproblemen en heeft de mentale mogelijkheden van een kind van 12." De politie van Niagara en vrijwilligers van St. Catharines werken nu aan de hereniging tussen de verloren zoon en zijn moeder. (br.hln)
Luttele seconden na de geboorte nam Marijke Thoen deze prachtige foto. De Belgische babyfotografe werd er nu ook voor bekroond: de International Association of Professional Birth Photographers riepen haar beeld uit tot de mooiste bevallingsfoto ter wereld.
Huwelijksfotografen zijn er bij de vleet, geboortefotografen zijn een stuk dunner gezaaid. Niet veel mensen denken er immers aan om professionele foto's te laten nemen van hun bevalling, hoewel er echt pareltjes uit voorkomen. De foto die de 38-jarige Marijke Thoen acht maanden geleden nam, werd eergisteren bijvoorbeeld door een twintigkoppige vakjury bekroond tot 'mooiste bevallingsfoto ter wereld'.
Veel krijgt de Gentse fotografe niet in ruil: de prijs bedraagt 'amper' 350 euro. Maar Marijke is vooral blij met de erkenning. Ze krijgt complimenten van over de hele wereld, in talen die ze zelfs niet kan identificeren. Het is dan ook een prachtige foto, die genomen werd tijdens een onderwaterbevalling. Marijke wist naar eigen zeggen meteen dat het een geslaagd beeld zou zijn, wat niet altijd evident is bij een bevalling. "Het licht zat perfect, het hoofdje van de baby was naar mij gericht en er waren niet te veel handen en armen voor mijn camera", vertelt ze in Het Nieuwsblad. (br.hln)
Wie het werk van Marijke zelf wil bekijken, of haar wil boeken, kan terecht op haar website.
Europese en Amerikaanse wetenschappers hebben na honderd jaar waarschijnlijk eindelijk het bewijs gevonden waarnaar ze al die tijd op zoek waren. Vandaag komt er nieuws over het bestaan van zogeheten zwaartekrachtgolven. Die zijn het ontbrekende puzzelstuk in het heelal. Albert Einstein opperde dat al in 1916, maar alleen in theorie was berekend dat ze zouden moeten bestaan. Hard bewijs ontbrak tot nu toe.
De ontdekking gaat over het fundament van het heelal. Einstein stelde dat ruimte en tijd één geheel vormen, wat hij ruimtetijd noemde. Die ruimtetijd kan trillen. Daar zijn heftige gebeurtenissen voor nodig, zoals een botsing van twee zwarte gaten. Als dat gebeurt, gaan de schokgolven het heelal door, als rimpelingen na een steen in een vijver. De ruimte rekt iets uit of krimpt iets, ook al is het nauwelijks meetbaar.
Wetenschappers zijn enthousiast omdat ze met zwaartekrachtgolven op een hele nieuwe manier naar het heelal kunnen kijken. Dan zullen ze dingen zien die tot nu toe verborgen bleven. Zwarte gaten bijvoorbeeld, die geen licht uitzenden en al het licht opslokken. Dan kunnen wetenschappers misschien ook een beter beeld krijgen van de oerknal, waarmee het heelal ongeveer 13,7 miljard jaar geleden ontstond.
De presentatie van het langverwachte nieuws gebeurt gelijktijdig in de Verenigde Staten en Italië. Ook is er een evenement op het instituut Nikhef in Amsterdam. Dat was bij het onderzoek betrokken, evenals de Vrije Universiteit in Amsterdam en de Radboud Universiteit in Nijmegen. (br.hln)
Een beangstigend bericht gistermorgen: de file op een snelweg in de Antwerpse Kempen kwam er omdat een meisje van amper twaalf had geprobeerd zich van het leven te beroven. Het kind overleefde de wanhoopsdaad. Haar ouders hebben het raden naar wat haar heeft bezield. "Van problemen was geen sprake."
Wat een kind van nauwelijks twaalf jaar ertoe kan doen besluiten om het leven vaarwel te willen zeggen: het is niet te bevatten. Zeker niet voor een buurvrouw van het gezin, afkomstig uit de Antwerpse Kempen. Volgens haar leek het meisje - de jongste van vier - een zondagskind. "Perfect opgegroeid in een prachtgezin. Ze doet het goed op school, heeft veel vrienden, gaat naar de Chiro. Van enige problemen was tot vandaag geen sprake", zei de vrouw gisteren, nadat ze met de ouders van het meisje had gesproken. Ook zij stonden perplex en hadden niet in de gaten dat hun dochter met iets worstelde. "De grote vraag is waarom ze niks gezegd heeft. Dan kon er toch hulp gezocht worden. Gelukkig leeft ze nog."
Het kind zal zeker herstellen van de verwondingen, zo viel gisteren te horen. Volgens professoren Kees van Heeringen en Gwendolyn Portzky, verbonden aan de Eenheid voor Zelfmoordonderzoek (UGent), komt het gelukkig zeer zelden voor dat een zo jong iemand zo'n drastisch besluit neemt.
"Twaalf jaar is zeer jong, maar uitzonderlijk gebeurt het wel", zegt Van Heeringen. "Er zijn ook zeldzame gevallen bekend waarbij kinderen van tien jaar vatbaar kunnen zijn voor suïcide. Eerder kan niet, want dan is een kind nog onvoldoende ontwikkeld." (br.hln)
Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.
Justine Henin (32) keert terug in het tenniscircuit. Ze gaat het toptalent Elina Svitolina helpen coachen. De gewezen tennistopper zal toetreden tot het team van de 21-jarige Oekraïense die al opklom tot nummer 21 van de WTA-ranking. Met Henin in haar team wil Svitolina opklimmen naar de top 10. Op het WTA-toernooi in Dubai van volgende week zal Henin voor het eerst voor Svitolina werken en zo haar debuut maken op het WTA-circuit in haar nieuwe rol.
Elina Svitolina kondigt het nieuws zelf aan op haar website. Ze omschrijft de taak van Henin binnen haar team als "speciale consulente". Als ex-nummer 1 van de wereld en onder meer zevenvoudige winnares van Roland Garros moet Henin al haar ervaring aanwenden om Svitolina nog beter te maken en te doen doorstoten naar de top 10.
Svitolina is een echt toptalent. De rechtshandige Oekraïense beschikt over een tweehandige backhand en heeft al drie WTA-titels binnengehaald: Bakoe in 2012 en 2013 en Marrakech in 2014. Op amper 15-jarige leeftijd won ze het juniorentoernooi van Roland Garros. Drie jaar later nestelde ze zich reeds in de top-40 van het vrouwentennis, momenteel is ze opgeklommen naar de 21ste plaats. Op de Grand Slams geraakte ze nog nooit verder dan de kwartfinales.
Volgende week begint Henin al aan haar nieuwe taak: in Dubai begeleidt Henin voor het eerst haar poulain, die ze overigens nog kent van haar haar tennisacedemie in Limelette. (br.hln)
Koeien krijgen oregano zodat er minder methaangas in hun boeren en winden zit
Koeien krijgen oregano zodat er minder methaangas in hun boeren en winden zit
Deense koeien krijgen in het kader van wetenschappelijk onderzoek oregano op het menu. Het kruid, dat we vooral van op onze pizza kennen, moet de uitstoot van methaangas door de koeien met 25% verminderen. Laat dit u evenwel niet verhinderen deel te nemen aan 'dagen zonder vlees'. Het is immers een experiment, maar wel één dat de uitstoot van het broeikasgas kan indijken. Methaangas is één van de grote boosdoeners bij de opwarming van de aarde.
In het vierjarige project van wetenschappers van de Deense Aarhus-universiteit zal oregano worden toegevoegd aan het veevoeder. Het kruid bevat veel essentiële oliën en heeft een antimicrobieel effect. Dat zal volgens de onderzoekers volstaan om de aanmaak van methaangas in de koeienmagen in te dijken.
Enorm potentieel "We willen aantonen dat we de methaanuitstoot van vee met een kwart kunnen verminderen door de toevoeging van oregano aan het voeder", stelt projectmanager Kai Grevsen. "Indien we goede resultaten boeken, kan dit worden toegepast op alle veeboerderijen, dus het potentieel is enorm".
Boeren en winden Het broeikaseffect van methaangas is 25 keer sterker dan dat van koolstofdioxide. Koeien produceren elke dag tussen 200 en 500 liter methaan, door boeren en winden. De jaarlijkse 'bijdrage' van één koe aan de klimaatverandering komt overeen met het afleggen van ruim 12.000 kilometer in een gemiddelde wagen. Concreter: een kilo biefstuk staat gelijk aan tien liter benzine.
Volgens de onderzoekers zal de toevoeging van organische Griekse oregano het broeikaseffect verminderen. Ze zullen testen welke verhouding van oregano in het veevoeder het optimale effect heeft. Ze zullen tevens onderzoeken hoe voldoende oregano kan geoogst worden om de 1,5 miljard runderen wereldwijd te voederen.
De wereldwijde vleesproductie zal tegen 2050 naar verwachting oplopen tot 465 miljoen ton per jaar. Dat is meer dan het dubbele van wat in 2001 werd geproduceerd, namelijk 229 miljoen ton. (br.hln)
Met spuitjes en met zijn beste bestek, gezeten aan een fraai gedekte tafel. Zo at Armin Meiwes een stuk van zijn vriend op die hij online leerde kennen. De Duitser die met zijn kannibalistische gruweldaad de wereld schokte, vertelt vandaag in een documentaire hoe hij Bernd Brandes met diens toestemming om het leven bracht en deels verorberde. Meiwes die levenslang kreeg wegens moord is in de gevangenis vegetariër geworden.
We willen gevoelige lezers alvast waarschuwen voor de inhoud van zijn verhaal. Meiwes leerde zijn slachtoffer in 2001 kennen. Het ging toen in op het aanbod van de 43-jarige computertechnicus Bernd Brandes om hem, 'levend op te eten'. De toen 42-jarige Meiwes uit Rotenburg werd bevriend met Brandes en vertelt nu hoe alles in zijn werk ging. "Ik dekte de tafel met mooie kandelaars. Ik legde ook het mooiste bestek op tafel en bakte daarna een stukje uit zijn rug. Ik werkte het gerecht af met jonge aardappeltjes en spruiten", vertelt de kannibaal in een documentaire over zijn gruweldaad, getiteld: 'Docs: Interview met een Kannibaal'. "Na het bereiden van de maaltijd at ik het op. De eerste hap, voelde natuurlijk wat vreemd aan. Het was een gevoel dat ik niet kan beschrijven. Ik had van dit moment 40 jaar gedroomd en plots had ik het gevoel dat ik de perfecte verbintenis tot strand gebracht had via zijn vlees. Het smaakte als varkensvlees maar dan een beetje scherper."
Meiwes ging in Duitsland de geschiedenis in als de eerste man die terechtstond wegens 'liefdeskannibalisme'. Na de kennismaking op het internet trok hij met zijn slachtoffer naar zijn afgelegen boerderij waar de mannen eerst seks hadden. Volgens Meiwes wilde Brandes duidelijk meer. De seks alleen was voor hem niet bevredigend. Hij wou ook vermoord en opgegeten worden. Meiwes bracht de wens van zijn vriend in vervulling. Hij slikte eerst twintig slaappillen en goot een halve fles schnaps naar binnen waarna hij, "met de toestemming van Brandes" de penis van de man afsneed. De heren aten samen het lid op waarna Meiwes een bad liet vollopen voor Brandes en hem een Star Trek-verhaal voorlas. Uren later vermoordde Meiwes, Brandes met een messteek in de hals waarna hij de man in stukjes sneed. Meiwes stak delen van Brandes in een diepvriezer en begroef het hoofd van Brandes in zijn tuin.
De kannibaal die in Duitsland de naam, 'de meesterslager' kreeg, zegt in het interview dat hij als kind door zijn ouders in de steek gelaten werd. Hij was amper vijf toen zijn vader het huis verliet. Niet veel later stapten ook zijn broers op en toen zijn moeder stierf, gaf hij zich over aan het kannibalisme. Op het internet ontdekte hij chatrooms waarin mensen zich aanboden om opgegeten te worden. De Duitser raakte gefascineerd door het idee.
Meiwes werd in december 2002 opgepakt na een tip van een Oostenrijkse student. De politie trok naar de afgelegen boerderij van de kannibaal en trof een diepvriezer aan met een valse bodem. De verstopte stukken vlees waren volgens Meiwes, everzwijn. Tijdens het moordproces kwamen verschillende getuigen vertellen over het bestaan van een community van kannibalen op het internet waarin ze fantaseren over het verorberen van mensen. Tijdens het proces verklaarde Meiwes dat het, "een grote kick was om Brandes op te eten maar dat hij het nooit meer zou doen". Hij bleef beweren dat zijn slachtoffer uit vrije wil stierf en dat het, "een aangename dood voor hem was". De Duitser werd in 2006 tot levenslang veroordeeld wegens moord. Tijdens zijn verblijf in de gevangenis is Meiwes vegetariër geworden, schrijft Mail Online. (br.hln)
