Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
athea




12-10-2017
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Undercover in woonzorgcentra

Undercover in woonzorgcentra: “Je mag me doden”, schreef iemand. Ze wou er nog een mes bijleggen

https://images0.persgroep.net/rcs/TZ1F4l4tvItIHjg7p8JRzit36C8/diocontent/113453605/_crop/5/4/1907/1070/_fill/679/382?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8

 “Wat u voor mij nog kan doen? Gewoon lief zijn...” Het is ronduit hartverscheurend hoe een ouderling in een commercieel woonzorgcentrum te biecht gaat bij een undercoverreporter van het Eén-programma Pano. Lina Nasser zocht de waarheid achter de mooie promofilmpjes van de woonzorgcentra, waarbij de champagne ontkurkt, de jacuzzi pruttelt en de bejaarden glimlachend hun dagen slijten. Die waarheid is veel rauwer. De bewoners krijgen te weinig of soms geen eten. Er is te weinig personeel. En de bewoners zijn eenzaam. Allemaal.

Vier jaar na een dagenlange en onthullende reportagereeks in Het Laatste Nieuws en na talloze reportages over wantoestanden in de commerciële woonzorgcentra, is er hoegenaamd niks veranderd, zo zal vanavond blijken in de onthutsende eerste aflevering van het tweede seizoen van Pano. Want onthutsend is de reportage ‘Undercover in de zorgfabriek’ wel. Zeker als de oudjes, met respect voor hun privacy, hun hart luchten bij Lina Nasser, een reporter van wie ze denken dat het een vrijwilligster is. Eén van de bewoners toont haar zelfs een soort van afscheidsbrief. “Je mag me doden”, leest Lina voor uit het briefje. Het oudje méént elk woord. “Ik wou er eigenlijk nog een mes bijleggen...”
Tien weken lang ging Nina Nasser undercover in zeven woonzorgcentra in Vlaanderen. Ze ging aan de slag als vrijwilligster en sprak met bewoners, hun familie, werknemers en ex-directeurs. “Mijn eigen bobon sleet haar laatste levensjaren in zo’n commercieel woonzorgcentrum”, zegt Nina. “Ze klaagde soms wel over hoe het eraan toe ging. Ik dacht dat ze kritisch was. Pas nu besef ik dat ze niet overdreef...”

Jacuzzi

Nochtans, als je de promotiefimpjes van de commerciële woonzorgcentra bekijkt, moet het een paradijs op aarde zijn. Champagne wordt ontkurkt, personeel heeft àlle tijd om de bejaarde te begeleiden of rond te rijden in mooie tuintjes waar altijd de zon schijnt. En binnen wacht een jacuzzi voor een verkwikkende massage. Het eten lijkt elke dag opnieuw door sterrenchefs bereid.
“Het waren net dié flashy promofilmpjes die onze redactie op het idee van de reportage brachten”, zegt Pano-eindredacteur Pascal Seynhaeve. “Als je oud en hulpbehoevend wordt, kan je blijkbaar nergens beter terechtkomen dan in de commerciële woonzorgcentra.”

Ondervoeding

Niet dus. Een bejaarde zal vanavond vertellen hoe hij voor het éérst in een eeuwigheid een stapje in de openlucht zet. Enkel en alleen maar omdat de reporter Lina dat een goed idee vond. Het dagdagelijkse personeel heeft daar gewoon geen tijd voor. Er is zelfs geen tijd om alle bewoners deftig te voeden. “Soms worden volle plateaus eten terug afgeruimd omdat de bewoners zelf niet kunnen eten en er niemand was om hen te helpen”, stelde de reporter vast. En anonieme klokkenluiders zullen in de uitzending vanavond vertellen hoe het eten helemààl niet zo top is als wordt voorgeschoteld. “Van koolvis maak je geen kabeljauw”, klinkt het.
Huisarts Mark Huylebroeck trekt aan de alarmbel in de reportage. “Acht op de tien bewoners zijn ondervoed of lopen het risico op ondervoeding.”

Minimumnormen

Wettelijk gezien doen de commerciêle woonzorgcentra wat ze horen te doen. De overheid heeft minimumnormen opgelegd, wat betreft personeel, en daar houden de centra zich aan. Maar overschotjes zijn er dus niet. En de grote dupe daarvan is de bewoner. Velen slijten hun oude dag op een vreselijke manier. “Ik krijg veel vragen naar euthanasie”, zegt de huisarts nog.
Een ex-directeur van een commercieel woonzorgcentrum is vastberaden over waar hij zijn oude dag wenst door te brengen. Niét in de commerciële woonzorgcentra waar hij zo lang aan het hoofd van stond. “Mij krijgen ze er met geen stok in!“ (br.hln)
 


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Delia was drie jaar samen met seriemoordenaar

Delia was drie jaar samen met seriemoordenaar: “Toen ik zijn moordgereedschap onder het bed vond, wist ik dat ik de volgende was

https://images4.persgroep.net/rcs/AZILGDtq_K9jr_WcKevpc0AWPiE/diocontent/113486972/_crop/1/2/959/538/_fill/679/382?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8

Drie jaar lang woonde Delia Balmer samen met John Sweeney, een van de meest gestoorde seriemoordenaars van Groot-Brittannië. Dat er iets scheelde met Sweeney, werd snel duidelijk nadat hij haar herhaaldelijk mishandelde en misbruikte. Maar toen Delia een zeil, een zaag, touw en handschoenen onder het bed vond, wist ze dat hij tot veel meer in staat was. Delia heeft de nachtmerrie nu neergeschreven in het boek ‘Living with a Serial Killer’.

Delia Balmer (67) is een van de weinige vrouwen die het pad van John Sweeney kruisten en het nog kunnen navertellen, al scheelde het geen haar. Hun relatie begon in 1991 in een pub in Londen, Delia werd verliefd op Sweeney door hun gedeelde passie voor reizen. Maar het duurde niet lang voor Sweeney gewelddadig werd: hij begon haar emotioneel en fysiek te manipuleren. Het begon met dreigende telefoontjes, maar niet veel later begon hij haar te verkrachten en met de dood te bedreigen.

Gijzeling

De mishandelingen escaleerden in 1994, toen Sweeney haar een week gijzelde in haar eigen huis. Sweeney bond Delia vast aan het bed en verkrachtte haar meermaals. Hij dreigde ermee haar tong af te snijden met een keukenmes als ze schreeuwde en duwde ook een pistool tegen haar hoofd. Het was tijdens die horrorweek dat Sweeney zijn eerste moord bekende. Hij vertelde hoe hij zijn ex-vriendin Melissa Halstead (33) had vermoord in Nederland en haar vervolgens in een kanaal had gedumpt.

Gearresteerd

Nadat een tandarts kwetsuren bij Delia had vastgesteld, besloot ze om naar de politie te stappen en haar verhaal te doen over de mishandelingen en bekentenissen van haar vriend. Sweeney werd gearresteerd, maar snel weer op borg vrijgelaten. Toen Delia hoorde dat haar vriend weer op vrije voeten was, wist ze dat haar laatste uur had geslagen.

Moordgereedschap

Net nadat Sweeney was vrijgelaten, ontdekte Delia zijn moordgereedschap onder het bed: een zeil, tape, touw, handschoenen en een zaag. “Ik wist dat hij me zou vermoorden”, vertelt Delia aan Daily Mirror. “Hij zou me in stukken zagen, net zoals hij bij Melissa had gedaan.” Haar vrees werd werkelijkheid, want Sweeney kwam terug voor haar, enkele dagen voor Kerstmis.

Verminkt voor het leven

Sweeney sloeg Delia op het hoofd met een bijl, brak haar armen en doorboorde haar long en dij met een mes. Ze verloor ook haar pink. Als bij wonder overleefde ze de aanval, maar Delia’s leven zou nooit meer hetzelfde zijn. Haar zware littekens zijn een pijnlijk souvenir aan die nacht in 1994. “Eigenlijk ben ik toen gestorven”, vertelt ze. “Toen ik wakker werd in het ziekenhuis, was ik niet blij dat ik nog leefde. Ik zal de rest van mijn leven afzien.”

Op de vlucht

Sweeney sloeg na zijn moordpoging op de vlucht. Hij vermoordde nog de 31-jarige Paula Fields, een moeder van drie, en bleef zes jaar lang spoorloos. “Iedereen zei tegen mij: ‘Ik zou constant over mijn schouder kijken als ik jou was’, maar dat kon me niet schelen. Na die aanval wou ik gewoon niet meer verder leven. Zo heb ik me constant gevoeld tijdens die zes jaar, en ik voel me nog altijd zo.”

Schilderijen

Uiteindelijk kon de politie Sweeney toch klissen. In zijn woonplaats vonden speurders meer dan 300 gewelddadige en pornografische schilderijen. Op zijn schilderijen waren vrouwen afgebeeld die waren verminkt met bijlen. Drie andere vriendinnen van Sweeney zijn nog altijd spoorloos. De kans is groot dat hij hen ook iets heeft aangedaan.

Levenslang

Sweeney werd veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf, maar ook Delia zal haar hele leven de gevolgen dragen van haar relatie met hem. “Normaal zie je zulke dingen alleen in films, maar ik leefde drie jaar lang samen met een seriemoordenaar”, schrijft Delia in haar boek. (br.hln)


» Reageer (0)
11-10-2017
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Minister Weyts sluit Olmense Zoo:

Minister Weyts sluit Olmense Zoo: “Wie niet horen wil, moet voelen”

https://images2.persgroep.net/rcs/u8jGPgIW2wxylb_gMiEn7theBM8/diocontent/113395812/_crop/0/90/1600/898/_fill/679/382?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8

De Olmense Zoo moet vandaag al de deuren sluiten. Minister Weyts (N-VA) trekt de vergunning in omdat de dierentuin in Balen al jaren de regels rond dierenwelzijn met de voeten treedt. “Wie niet horen wil, moet voelen.” De politie ziet erop toe dat het dierenpark gesloten blijft.

De derde grootste dierentuin van Vlaanderen gaat dicht nadat het Antwerpse park al tien jaar de pv’s aan elkaar rijgt. Zo kunnen de wilde beesten er niet schuilen voor de regen en worden uitwerpselen onvoldoende opgekuist. In de voederbakken werden rottende eendagskuikens aangetroffen en een luipaardwelp werd weggehaald bij zijn moeder om in een ronde kooi te zitten waar hij langs alle kanten kon worden bekeken. 

Een terugkerend probleem is dat de zoo te veel dieren houdt en kweekt, wat steevast tot plaatsgebrek leidt. Ondanks de vele boetes en de voortdurende vraag om aanpassingen kwam er geen structurele verandering. Daarom trekt Vlaams minister van Dierenwelzijn Ben Weyts de vergunning in. “Wie blijft volharden in de boosheid moet de gevolgen dragen”, klinkt het. “Er is zeker plaats voor dierentuinen in Vlaanderen: ze kunnen een positieve rol spelen in dierenbescherming en in educatie. Maar het welzijn van de beesten moet gegarandeerd zijn.”

“Betreurenswaardige beslissing”

De familie Verheyen, die de zoo uitbaat, heeft nog 60 dagen om beroep aan te tekenen bij de Raad van State, maar allicht moet er voor de bijna duizend dieren een nieuw onderkomen worden gezocht. De Antwerpse Zoo en dierenpark Planckendael hebben vooralsnog geen vraag gekregen om dieren over te nemen van de tot sluiten gedwongen Olmense Zoo in Balen, maar zijn naar eigen zeggen wel bereid om de mogelijkheden te bekijken, zegt woordvoerster Ilse Segers.
De Balense burgemeester Johan Leysen (CD&V) noemt de beslissing van minister Weyts “betreurenswaardig”. “Rond het dierenwelzijn hebben we enkel in 2015 een kopie van een brief aan de dierenarts ontvangen” stelt hij. “Over het vervolgtraject heb ik niets meer vernomen. Ik ben geen specialist, maar ben deze week nog door het park gelopen en heb daar geen problemen gezien die van die orde zijn dat een onmiddellijke sluiting nodig zou zijn.”

Volgens Leysen investeerden de uitbaters van de Olmense Zoo de voorbije jaren nog fors in de verschillende dierenverblijven. (br.hln)


» Reageer (0)
10-10-2017
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn ouders verzwegen dat ik blind was, tot ik het op mijn 17de bij toeval zelf ontdekte

Mijn ouders verzwegen dat ik blind was, tot ik het op mijn 17de bij toeval zelf ontdekte

https://images4.persgroep.net/rcs/EXWBr7DgvqvJehKSALWmRR647MA/diocontent/113388035/_crop/0/49/1580/887/_fill/679/382?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8

“Ik had geen idee dat er iets mis met me was toen ik opgroeide. Ik droeg een bril en was erg onhandig, maar stelde er geen vragen bij. Tot ik op mijn 17de tijdens een toevallig gesprek met een dokter opeens ontdekte dat ik officieel als blind beschouwd wordt. Mijn ouders hadden dat al die tijd voor mij verborgen gehouden.”

Aan het woord is Caroline Casey. In de Britse krant The Telegraph vertelt de vrouw uit Dublin ook hoe ze uiteindelijk te weten kwam wat er aan de hand was met haar. “Ik was bij mij oogarts en vertelde langs mijn neus weg dat ik mijn rijbewijs wilde halen”, zegt ze. “Hij keek verwonderd. Hadden mijn ouders het me dan niet verteld? Ik bleek ‘oculair albinisme’ te hebben, een genetische aandoening die maakt dat ik zo goed als niets zie. Ik zou niet leren rijden. Toen niet. Nooit.”

Haar ouders bleken het al die tijd al geweten te hebben: sinds ze amper zes maanden was en de ziekte was vastgesteld. Ze hielden het in de gaten, maar repten er met geen woord over. “Mensen vragen me vaak of ik niet kwaad ben op hen”, zegt ze. “Dat is niet zo. Ik heb hun beslissing nooit in vraag gesteld. Het enige wat ik nog weet is dat mijn moeder begon te huilen, toen ze uiteindelijk de waarheid vertelde. Ik denk dat het haar hart brak dat ze me niet meer kon beschermen voor de harde werkelijkheid.”
Lastig
Zelf had ze het er heel lastig mee. Ze had zo lang een ‘gewoon’ leven geleid, hoe kon ze nu blind zijn? Maar met de tijd begonnen de puzzelstukjes op hun plaats te vallen. Ze begreep nu plots waarom ze alleen vage schimmen kon zien en een gezicht pas als ze er vlak voor stond. En waarom ze alles op een halve meter zag als door een onscherpe camera. “Ik begreep nu waarom ik altijd zo bang was om een kamer met mensen binnen te stappen (omdat ik niet kan zien wie ze zijn), waarom ik zo slecht ben in sport en waarom ik met mijn neus tegen het scherm ga zitten als ik televisie kijk.”

Het weerhield Caroline er niet van om het te maken in het leven. “Ik wilde mezelf niet labelen als iemand met een beperking en daarom hield ik mijn aandoening verborgen terwijl ik aan de universiteit studeerde en daarna aan de managementschool. Alleen enkele dichte vrienden uit mijn jeugd wisten het. Ook mijn sociaal leven leed er niet onder. Ik stond bekend als de luide van groep, waarschijnlijk een compensatie voor het feit dat ik amper iets zag.”
Muur
Pas op haar 28ste liep ze tegen een muur aan. “Ik werkte als management consultant voor het internationale organisatieadviesbureau Accenture toen mijn wereld opeens instortte”, vertelt ze. “Ik was te trots om hulpmiddelen te gebruiken die me konden helpen met mijn blindheid - zoals spraakgestuurde software - en bleef mijn aandoening verstoppen. Maar dat kostte me zo veel energie dat mijn zelfvertrouwen in vrije val ging en ik er uiteindelijk mee voor de dag moest komen.”

Caroline stapte naar de HR-afdeling van het bedrijf en zei dat ze blind was en hulp nodig had. “Ik was erg nerveus. Maar toen het eruit was, voelde ik me meteen een pak lichter. De beslissing om mijn beperking te aanvaarden, zette iets in gang. Ik ging via het werk bij een dokter langs en die zei dat ik er tussenuit moest. Want ik had mijn breekpunt bereikt”, vertelt ze.
Sabbatjaar
Na een sabbatjaar besloot ze Accenture te verlaten en een vzw op te zetten die een positief beeld promoot van mensen met een beperking. “Momenteel ben ik halverwege een trektocht van 1.000 kilometer te paard door Colombia om aandacht te vragen voor de waarde van mensen met een beperking, ook in het bedrijfsleven”, zegt ze. “Ik probeer het nog altijd te vermijden om hulp te vragen, tenzij het niet anders gaat. En ik heb technieken ontwikkeld die me helpen om op eigen benen te kunnen staan. Maar ik heb tegelijk een evenwicht gevonden tussen sterk zijn en je kwetsbaarheid tonen. Mede dankzij mijn man en mijn stiefkinderen.”   (br.hln)


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn stiefvader ontvoerde me toen ik 12 was en verkrachtte me 19 jaar lang bijna elke dag

Mijn stiefvader ontvoerde me toen ik 12 was en verkrachtte me 19 jaar lang bijna elke dag

https://images0.persgroep.net/rcs/bZ5qfqh_kJlr5sXY6UD8gyxRgKo/diocontent/113347127/_crop/1/5/895/502/_fill/679/382?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8

 Vorig jaar lag Rosalynn McGinnis (32) nog te kermen van de pijn in een tent op het platteland van Mexico, terwijl ze herstelde van een primitieve galblaasoperatie. Desondanks moest ze van haar voormalige stiefvader Henri Piette (62) het huishouden doen. In een interview met het magazine People vertelt ze hoe ze erin slaagde om te ontsnappen aan de man die haar naar eigen zeggen in 1997 ontvoerde van school in het Amerikaanse Oklahoma en sindsdien bijna elke dag verkrachtte.

Bijna twee decennia lang zou de man haar geslagen, gefolterd en verkracht hebben, nadat hij haar dwong om met hem te ‘trouwen’ achterin een bestelwagen. Maar op dat moment, daar in die tent, wist ze dat ze iets moest doen. “Ik besefte dat als ik er niet weg zou raken, ik ofwel gek zou worden ofwel zou sterven. En dat laatste zou betekenen dat ik de kinderen die ik intussen met hem had zou moeten achterlaten bij hem”, vertelt ze.

In juni vorig jaar slaagde ze erin weg te komen, met acht van hun negen kinderen. Haar oudste zoon was toen al weggelopen. “Ik was het moe om te bedelen om geld en voedsel”, zegt ze. “Ik verdiende wat geld door honing, koffie en ijs te verkopen en schraapte alles samen om te vluchten naar Oaxaca City. Ik had eerder een vrouw leren kennen aan wie ik alles had verteld en zij beloofde me te helpen.”
Contact
Dankzij haar kon Rosalynn contact maken met het National Center for Missing & Exploited Children (NCMEC) en aan die organisatie vertelde ze haar verhaal. “Het was zo fijn om eindelijk iemand de waarheid te zeggen”, vertelt ze. “Ik was wel bang, maar het was zo een fijn gevoel om niet meer te hoeven liegen, zoals ik jaren verplicht was te doen.”

Twee maanden leefde ze nog met haar kinderen op een onderduikadres, voor de NCMEC met de hulp van het Amerikaanse consulaat in Mexico paspoorten kon regelen om hen naar de VS te laten komen. “Het vroeg heel wat moed”, zegt Robert Lowery van de cel Vermiste Kinderen van de NCMEC over de vlucht van Rosalynn. “Ze dacht niet alleen aan zichzelf, maar ook aan haar kinderen.”

Intussen is de FBI een onderzoek gestart naar wat er precies gebeurde. Na maanden op de vlucht geweest te zijn, werd Piette donderdag opgepakt, uitgeleverd en beschuldigd van verkrachting in Oklahoma. Volgens de FBI zou hij ook diepe banden hebben met criminele organisaties in Mexico. Hij wacht nu zijn proces af in de gevangenis.  (br.hln)


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mountainbikers kunnen ijzerdraad op parcours maar nipt ontwijken

Mountainbikers kunnen ijzerdraad op parcours maar nipt ontwijken

https://images1.persgroep.net/rcs/6glUWGs92laPlLaQnquvLg6qFEo/diocontent/113365027/_focus/0.492188/0.255132/_fill/679/382?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8

Een groepje mountainbikers is zaterdagmiddag aan een vreselijk ongeluk ontsnapt. De mountainbikers troffen tijdens hun rit een ijzeren draad aan die rond twee bomen op keelhoogte gespannen was. “Dat is levensgevaarlijk en dus gewoon poging tot moord”, klinkt het bij een van hen. Politiezone Druivenstreek laat alvast weten extra controles te houden bij mountainbike-evenementen.

“Ik had met enkele vrienden een parcours uitgestippeld om te gaan mountainbiken in Terlanen. Dat doen we wel vaker”, zegt een van de mountainbikers die liever anoniem wil blijven. Maar zaterdagmiddag scheelde het geen haar of de rit was tot een abrupt en catastrofaal einde gekomen. “Tijdens een afdaling heeft een van mijn vrienden de draad gelukkig zien hangen. Hij heeft die net op tijd kunnen ontwijken. We hoorden hem roepen dat we moesten oppassen en afremmen.” De mountainbikers besloten daarop de ijzeren draad meteen te verwijderen en de politie in te lichten.

Vergunning

De korpschef van politiezone Druivenstreek, Sébastien Verbeke, bevestigt dat de groep een klacht heeft ingediend. “Zij hebben ons laten weten dat die draad daar gehangen heeft. Het is de eerste keer dat we zo’n klacht hebben binnengekregen. Ik wil ook meteen verduidelijken dat die groep een vergunning heeft om daar met de mountainbike te mogen rijden. Buurtbewoners zijn soms gefrustreerd omdat ze vinden dat de mountainbikers snelheidsduivels zijn en gaan dan domme dingen doen. Via deze weg wil ik dan ook vragen aan de mensen om vooral niet het heft in eigen hand te nemen, want dat lost niets op. Indien er problemen zijn, nemen de buurtbewoners het best contact op met de politie zelf.”

“Wij proberen altijd alles en iedereen te respecteren en we zorgen ervoor dat we altijd een vergunning hebben”, klinkt het bij het groepje mountainbikers. “Mensen laten hun hond wel eens loslopen, maar daar proberen wij zeker rekening mee te houden. Als we in dat soort situaties terecht komen, dan gaan we trager rijden. Dat is absoluut geen probleem. Veiligheid boven alles.”

Groendienst

“We hebben nog geen flauw benul van wie de daders kunnen zijn, maar ik denk wel dat we die kant op moeten zoeken”, aldus de korpschef. Omdat de draad werd gevonden op de grens van Terlanen met Ottenburg, werd ook de hulp ingeschakeld van politiezone Voer en Dijle. Die is ondertussen met een onderzoek gestart.

”Naast het onderzoek van de politie, wil de gemeente er ook voor zorgen dat de mountainbikers veilig zijn”, zegt Sven Willekens (Open Vld), schepen van infrastructuur. “Zo heb ik bijvoorbeeld aan de werknemers van de groendienst gevraagd of ze tijdens hun werkzaamheden niet een oogje in het zeil kunnen houden. Voornamelijk op de trage wegen. Ook de lokale wielerorganisatie gaat meer controles houden”, aldus de schepen.


Als de dader gevat wordt, riskeert hij tot maximaal drie jaar celstraf en een geldboete voor het opzettelijk toebrengen van slagen en verwondingen met voorbedachte rade. Aangezien er in dit geval geen verwondingen zijn, zou hij er met een minimumstraf van één maand kunnen vanaf komen. (br.hln)


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het is officieel: maandag is écht de ergste dag, volgens de wetenschap

Het is officieel: maandag is écht de ergste dag, volgens de wetenschap

https://images2.persgroep.net/rcs/qlZpHVoQHQLPdw05wOWtx2K-wvs/diocontent/113313219/_crop/0/91/1618/908/_fill/679/382?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8

Lijk jij dat ochtendhumeur op maandag maar niet van je te kunnen afschudden? Je bent niet alleen. Volgens een analyse van sociale media voelen we ons namelijk allemaal het slechtst op maandag.

Dat blijkt uit miljoenen berichten op Twitter, die al sinds 2008 door het Complex Systems Center van de University of Vermont  bestudeerd worden. Aan de hand van de berichten wordt vervolgens een algemeen geluksgevoel in kaart gebracht. Wat blijkt nu? Over het algemeen voelen we ons beter tijdens de rest van de week, met een gelukspiek op zaterdag, gevolgd door een crash op maandag.
De analyse stoelt op een willekeurige selectie van een dagelijkse selectie van 50 miljoen Twitterberichten, zo’n 10 procent van het totale verkeer op de website. Daarvoor hebben de onderzoekers meer dan 10.000 veel gebruikte woorden een score gegeven van 1 tot 9, waarbij het geluksgevoel steeds toeneemt. Op die manier krijgen ook de verschillende dagen een algemene geluksscore.

Volgens de geluksmeter zou geluk, of toch zoals het wordt uitgedrukt op Twitter, over het algemeen in gelijkmatige golven komen: de echte dieptepunten komen er meestal na natuurrampen, de dood van celebrities en terroristische aanslagen, hoewel de verkiezing van Donald Trump ook erg hoog in dat droevige lijstje staat. De hoogtepunten worden meestal genoteerd op feestdagen zoals Moederdag en Kerstmis, of vrolijke gebeurtenissen zoals de royal wedding.

Natuurlijk heeft de meter ook zijn beperkingen, Twittergebruikers zijn niet altijd representatief voor de hele bevolking, maar volgens onderzoeker Danforth lopen de resultaten globaal genomen wel gelijk met die van publieke peilingen. En er is meer: gemiddeld zijn we minder gelukkig dan pakweg 18 maanden geleden. “Als we inzoomen op de grafiek over de jaren heen, dan zien we dat ons geluksgevoel over het algemeen gedaald is,” aldus Danforth. “Zeker na de terroristische aanslagen in Orlando en Londen, de Amerikaanse verkiezingen en nu natuurlijk ook Las Vegas.”

“Ons geluksgevoel is de laatste acht jaren steeds constant geweest, tot nu”, gaat hij verder. “Onze dieptepunten liggen een stuk lager, dus onze emoties swingen veel meer de pan uit. Zeker de laatste maanden zijn erg moeilijk geweest, als we Twitter mogen geloven. Er is heel wat stof tot nadenken, de dag van vandaag.”  (br.hln)


» Reageer (0)
09-10-2017
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.5 dingen waar obers een hekel aan hebben die we allemaal doen op restaurant

5 dingen waar obers een hekel aan hebben die we allemaal doen op restaurant

https://images1.persgroep.net/rcs/JMGqRijqOnBovJlNvOG4mGKoN00/diocontent/113273416/_crop/0/42/1620/909/_fill/679/382?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8

Niets zo leuk als een zondagavond afsluiten met een gezellig etentje buitenshuis. Maar waar jij ongetwijfeld de tijd van je leven beleeft, zitten obers vaak met de handen in het haar door het gedrag van de restaurantgangers. “Vooral hulpvaardige gasten zijn de ergste nachtmerrie van een ober,” verklapt restauranteigenaresse Suzanne Perry aan TIME.

1. Je neemt iets van het dienblad

Je ziet een ober voorzichtig rond jullie tafeltje draaien terwijl er een gevaarlijk vol uitzien dienblad op zijn handpalm balanceert. Dus besluit je hem een handje te helpen en alvast de glazen van je tafelgenoten te nemen. Geen goed idee. Vanuit jouw oogpunt lijkt het alsof je de ober helpt door het dienblad minder zwaar te maken. Zo zorg je er echter ook voor dat het evenwicht verstoord wordt, en voor je het weet krijg je een heuse wijndouche over je heen. Niet doen dus.

2. Je ruimt het servies zelf al op

Jullie hebben gedaan met eten, en het duurt nog even voor de ober langskomt. Waarom hem niet een handje helpen en zelf het servies en bestek al op elkaar stapelen? Goed bedoeld, maar liever niet, verklapt Perry. “Borden en bestek worden vaak op een heel specifieke manier gestapeld, zodat het goed in evenwicht is. Laat het dus vooral aan de professionals over.”

3. Je stopt je servet in je glas

Oeps, de borden zijn al weg maar je servet ligt nog op tafel. Wat doe je dan?? Je stopt het snel in je glas. Op die manier heeft de ober minder werk, want dan is de tafel helemaal proper, toch? Klopt, maar nu zadel je iemand met het niet zo leuke taakje op om die vochtige servetpropjes uit de glazen te gaan peuteren. Laat ze dus toch maar gewoon op tafel liggen.

4. Aan een vuile tafel gaan zitten

Het lijkt logisch: de enige vrije plek is een tafel die nog niet is opgeruimd. Dus ga je alvast zitten, en wacht je tot het personeel komt opruimen. In het vervolg doe je dat beter niet, en blijf je gewoon even rechtstaan tot de tafel is opgeruimd. Door te gaan zitten, verplicht je de ober om alles te laten vallen waar hij of zij mee bezig is en meteen te komen opruimen, nieuwe gasten aan een vuile tafel is immers geen goede klantenservice. En daarbij moeten ze over je heen gaan hangen om de tafel te kunnen schoonvegen. En zeg nu eerlijk: dat is voor iedereen een beetje genant.

5. Zelf je tafel kiezen

Als er een bordje staat dat aangeeft dat je best even wacht voor je gaat zitten, doe dat dan ook. Vaak werken deze restaurants met schema’s, gebaseerd op het aantal tafels dat door iedere ober bediend wordt. Als je zelf lukraak een tafeltje gaat kiezen, stuur je het systeem in de war waardoor de ene ober plots veel meer werk heeft dan de andere. (br.hln)


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Robert Cray - Don't Be Afraid Of The Dark

Robert Cray - Don't Be Afraid Of The Dark

Klik op de foto om hem te beluisteren


https://www.mupload.nl/img/9b1tr2hs55h03.jpg



Robert Cray (Georgia, Columbus, 1 augustus 1953) is een Amerikaans bluesmuzikant, gitarist en zanger.



Hij was een van de artiesten, zoals ook Stevie Ray Vaughan en George Thorogood, die een breder publiek bereikten op de radio met het spelen van vernieuwende gitaarblues en schrijven van liedjes in de jaren 80. Hij startte met gitaarspelen in zijn tienerjaren.
In het middelbaar onderwijs begon de liefde voor blues en soul te groeien doordat hij begon platen te verzamelen. Tegen z'n 20e had Cray reeds zijn helden Albert Collins, Freddie King en Muddy Waters live gezien, en besloot zijn eigen band op te richten. Deze begon op te treden in de steden aan de westkust. Na vele jaren van regionaal succes, kon Cray beginnen bij Mercury Records in 1982.
Zijn derde release, Strong Persuader, won een Grammy Award, en de single "Smokin' Gun" gaf hem naamsbekendheid bij een breder publiek. Cray was een openingsact voor de grote sterren. Begin jaren 90 werd zijn naam steeds verbonden met zijn soulstem, proper gitaarwerk en een vernieuwend bluesgeluid.
Cray hanteerde voornamelijk Fendergitaren (Telecasters en Stratocasters), en speelde in een band die gewoonlijk bestond uit een bas, drums, keyboard, saxofoon en trompet. Hij  neemt nog steeds platen op en tourt nog rond .
In 2011 werd Cray opgenomen in de Blues Hall of Fame.


» Reageer (0)
08-10-2017
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waarom een weekend eigenlijk drie dagen zou moeten duren

Waarom een weekend eigenlijk drie dagen zou moeten duren

https://images1.persgroep.net/rcs/4tRhYBP8q6nc83AJ29NV9bWBDdk/diocontent/77000396/_crop/0/116/1620/909/_fill/679/382?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8

Nu al geen zin in morgen? Dan is er goed nieuws, want volgens de Britse universitair Alex Williams verdienen we eigenlijk nóg een vrije dag. En ja, hij werpt daarbij zelfs goede argumenten in de strijd.

“Een weekend van drie dagen zorgt ervoor dat je meer tijd hebt om met vrienden en familie door te brengen, de wereld buiten de werkmuren te ontdekken en te ontspannen van alle druk die het professionele leven met zich meebrengt,” zo begint Alex Williams zijn betoog, lector aan de City University van Londen. Daar kunnen we ons alvast in vinden. Maar er is meer, en zijn argumenten zijn zelfs maatschappelijk relevant te noemen.

Goed voor het milieu

“Weekends van drie dagen zijn ook één van de makkelijkste stappen die we kunnen zetten om onze impact op het milieu te verkleinen én onze economie te versterken,” zo gaat Williams verder. Hij baseert zich hiervoor op onderzoek dat een verband aantoont tussen minder werkuren en een lagere energieconsumptie: als de lichten, air conditioning en computers een dag in de week minder aan moeten staan op kantoren, kan je heel wat op verbruik besparen. Bovendien worden de wegen en het verkeer minder belast als mensen nog maar 4 keer per week naar hun werk gaan met de wagen.
Betere gezondheid en productiviteit

Betere gezondheid en productiviteit

Als extra bewijs haalt Williams een experiment uit 2007 in Utah aan, waar vrijdag als werkdag werd afgeschaft door van maandag tot donderdag langere uren te werken. De staat kon zo 1,6 miljoen energiekosten besparen na de eerste tien maanden, en de vermindering van het woon-werkverkeer zorgde voor een jaarlijkse vermindering in uitstoot van 12.000 ton CO2, aldus de lector. We vrezen dat Alex Williams met zijn voorstel niet meteen alle regeringen wereldwijd tot inzicht doet komen. Maar we kunnen er maar van dromen. Met argumenten als een betere nachtrust, sociaal leven, gezondheid en productiviteit op het werk probeerden we eerder al eens om een extra dagje weekend aan te kaarten. Proberen gaat mee. (br.hln)


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Atlas uit 1603 brengt 106.000 euro op in Brugge

Atlas uit 1603 brengt 106.000 euro op in Brugge

https://images3.persgroep.net/rcs/_inB_DuG_ObG2bAVjAgqOvfLwsI/diocontent/113232890/_crop/1/67/799/448/_fill/679/382?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8

Bij veilinghuis Van de Wiele in Brugge is een Latijnse atlas van Ortelius uit 1603 voor 106.000 euro onder de hamer gegaan. Ook de collectie van de oude kloosterbibliotheek van het Augustijns Instituut van Eindhoven werd geveild.

Vooral de werken van de Franse 17e-eeuwse kunstenaar Jacques Callot sprongen in het oog tijdens de tweedaagse veiling met ruim 1.000 loten. Daarnaast konden geïnteresseerden ook werk van Belgische graveurs zoals Rassenfosse en Rops op de kop tikken.
Een Latijnse atlas van de Brabantse cartograaf Abraham Ortelius uit 1603 ging voor 106.000 euro onder de hamer. Theatrum orbis terrarum bevat 151 kaarten en vijf platen, allemaal handgekleurd. Een handgeschreven Brugs rekeningenboek uit 1475 werd voor maar liefst 7.000 euro geveild.

Kloosterbibliotheek
Van de Wiele veilde daarnaast ook 160 loten uit de oude kloosterbibliotheek van het Augustijns Instituut van Eindhoven. De rest van de collectie uit de voormalige Wetenschappelijke Bibliotheek Marienhage gaat pas in 2018 onder de hamer. De achtdelige reeks ‘De Aanmerkenswaardigste en Alomberoemde zee- en landreizen der Portugeezen, Spanjaarden, Engelsen en allerhande natien’ ging voor 24.000 euro onder de hamer. De uitgave van Pieter van der Aa uit 1727 bevat meer dan 100 geïllustreerde ontdekkingsreizen.

Tijdens de veiling werden de loten in totaal voor een bedrag van ruim 450.000 euro verkocht. (br.hln)


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Natalie Imbruglia -Wishing I Was There

Natalie Imbruglia -Wishing I Was There

Om haar te beluisteren druk op de foto



https://www.mupload.nl/img/vmomw25hrak1u.jpg



Natalie Imbruglia (Sydney, 4 februari 1975) is een Australische zangeres en actrice.

Net als enkele andere Australische artiesten (zoals Jason Donovan en Kylie Minogue) speelde Natalie ook in de soapserie Neighbours ("Buren").

In 1997 bracht ze haar eerste nummer Torn, een cover van Ednaswap, uit als voorbode van haar eerste cd, Left of the middle. Dit nummer werd één van de best verkopende singles aller tijden in Groot-Brittannië, met meer dan 1 miljoen verkochte exemplaren. Ondanks de grote verkoopcijfers heeft "Torn" nooit de top van de Britse Hitparade bereikt. In de 'UK radio chart' waarbij naar airplay wordt gekeken haalde Torn wel de hoogste positie, voor maar liefst 11 weken. Ook bij de "Billboard Airplay Chart" van de Verenigde Staten stond het nummer veertien weken bovenaan de lijst. In totaal heeft het nummer veel records op de radio verbroken. "Left of the middle" bevatte nog drie andere commerciële singles, waarvan de tweede single "Big Mistake" de grootste impact maakte op de Britse hitparade door de tweede plaats te bereiken. Het album heeft het in de Verenigde Staten en in het Verenigd Koninkrijk de top 10 bereikt. In haar thuisland Australië en in Nederland bereikte het album zelfs de eerste plaats. In totaal is "Left of the middle" tussen de 6.5 en de 7.0 miljoen keer verkocht en wordt het als een commercieel succes gezien. Critici waren niet altijd even enthousiast over het album. Natalie werd in enkele professionele recensies een fotogenieke schoonheid genoemd die met behulp van muzikale professionals een indruk op de hitlijsten zou willen maken. Ook werden de overeenkomsten met tijdgenote Alanis Morissette erg zwaar bekritiseerd.


» Reageer (0)
07-10-2017
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dit is de oudste vrouw ooit op de cover van Vogue

Dit is de oudste vrouw ooit op de cover van Vogue

https://images2.persgroep.net/rcs/o6l4mlIhKZ368srUsv-msT4DoQM/diocontent/113229377/_crop/0/1/635/356/_fill/679/382?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8

Elegantie en klasse kennen geen leeftijd, en dat hebben ze bij Vogue ook ontdekt. Op de cover van hun oktobernummer prijkt dan ook de oudste vrouw ooit in de hele geschiedenis van het magazine: de immer stijlvolle 73-jarige actrice Lauren Hutton.

Het Italiaanse oktobernummer is dan ook getiteld ‘De tijdloze editie’. De actrice werd gekleed door Valentino en op beeld vastgelegd door fotograaf Steven Klein. Zelf vindt ze het alvast een grote stap voorwaarts: “Deze cover kan de maatschappij veranderen,” vertelt Hutton aan de modewebsite Women’s Wear Daily. “Voor het eerst is er een vrouw van mijn leeftijd te zien. Iemand die nog steeds actief is en breed lacht.”
Uitgever Emanuele Farneti valt haar bij. “Tegenwoordig focussen meer en meer campagnes op vrouwen op leeftijd. Dat past volledig in het kader van diversiteit en inclusie, dé uitdaging van onze huidige samenleving. Dit gaat niet alleen over gender, maar ook over geslacht, ras en religie. Niemand zou zich uitgesloten mogen voelen.” (br.hln)


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vijftig jaar onterecht in de psychiatrie, maar toch een positieve boodschap in nieuw boek

Vijftig jaar onterecht in de psychiatrie, maar toch een positieve boodschap in nieuw boek

https://images3.persgroep.net/rcs/ELV79sjWl3-BewvK2I9K2ZMMuLE/diocontent/113210512/_crop/0/85/1620/909/_fill/679/382?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8

Liliane Stynen, beter bekend als Rosalie Niemand, viert op 28 oktober haar 85ste verjaardag met een concert in het Mechelse Cultuurcentrum. Bijna vijftig jaar bracht ze onterecht gedwongen door in de psychiatrie, maar sinds ze op haar 49ste ‘mocht gaan’, omarmt ze het leven. Volgend jaar komt ook een derde boek van haar hand uit. Niet over “de hel” die ze doormaakte, wel over de periode daarna. De periode waarin Rosalie Niemand iemand werd.

De eerste vijftig jaar van haar leven waren voor Liliane Stynen een langgerekte nachtmerrie. Toen ze vijf jaar was, werd het ongewenste meisje door haar liefdeloze moeder in een gesticht voor achterlijke kinderen gestopt. Op haar twaalfde verhuisde ze naar een psychiatrische inrichting voor volwassen vrouwen, hoewel ze geestelijk gezond was. Een lijdensweg waar pas op haar 49ste een einde aan zou komen. En niet omdat ze ‘genezen’ was, maar omdat de subsidies voor gesloten instellingen teruggeschroefd werden. Ze was toen niemand - een identiteitskaart had ze niet. Tot schrijfster Elisabeth Marain haar levensverhaal optekende en de bestseller ‘Rosalie Niemand’ uitbracht in 1988. Sindsdien mocht Liliane overal gaan spreken, en kwam er zelfs een theatervoorstelling.

Je wordt deze maand 85. Meer dan de helft van al die jaren zat je in een instelling. Denk je daar nog vaak aan terug?

“Ik kijk niet om, nee. Of ik probeer dat toch zo weinig mogelijk te doen. Het verleden is het verleden. Op mijn 50ste is een nieuw leven gestart. Maar als ik op tv iets over kindermisbruik zie, dan krijg ik ‘het’.”

Het verhaal van je eerste levenshelft leest als een fictieroman. Hoe kon dit gebeuren?

“Het was oorlog, en zo nauw werd er niet gekeken in de psychiatrie. De verandering is er pas gekomen met de komst van personeel - al waren dat in het begin familieleden van de nonnen - en de opmaak van reglementen voor de sector, eind jaren 60. Natuurlijk waren er mensen die dan al gezien hadden dat er niets mis was met mij. Maar wie dat durfde aankaarten of te vriendelijk was, werd overgeplaatst. Ik was een harde werker, en moest onder meer kantklossen voor de priesters. Daarom hebben ze mij gehouden. Ik heb later nooit een vergoeding gevraagd, ik was al blij dat ik er weg was. Ik was ook niet de enige die daar onterecht zat. Zo herinner ik me de vrouw van een rijke advocaat, die daar tegen betaling door haar man gedumpt was. Maar ik heb er misschien wel het langst gezeten.”

De financiële gevolgen voel je nog steeds. Je woont in Mechelen in een klein sociaal

appartement en moet rondkomen met een minimumpensioen.

“Na mijn vrijlating ben ik meteen gaan werken in de linnendienst van Borgerstein en als naaister voor verschillende winkels in Zaventem. Maar de tijd was te kort om een pensioen op te bouwen. Dankzij de vele spreekbeurten die ik gegeven heb, kon ik wel wat geld opzij zetten. Het enige waar ik iets aan uitgeef, is muziek. Voor de rest heb ik niet veel nodig. Mijn instrumenten, waaronder drie mandolines en twee gitaren, gaan na mijn dood naar begaafde kinderen die zelf geen instrumenten kunnen betalen. Geld dat overblijft, gaat naar kinderen die te vondeling gelegd worden.”

Koester je wrok?

“Nee, al kan ik niet naar de kerk gaan. Daar heb ik te veel voor meegemaakt. De nonnen zeiden: ‘Ge krijgt wat ge kunt verdragen’. En dus heb ik veel moeten verdragen. Ik was te fier. Als ik gestraft werd, beloofde ik nooit om voortaan braaf te zijn. Ik ben altijd een koppige plantrekker geweest, maar ik geloof dat dit uiteindelijk ook mijn redding was.”

En je moeder? Geen wrok tegen haar?

“Ze is gestorven op 76-jarige leeftijd (haar vader heeft Liliane nooit gekend, red.). Het deed me niets. Ze was voor mij een vreemde vrouw, een stripteaseuse die me afgestaan heeft. Ik heb haar voor het laatst gezien op mijn plechtige communie. Die dag heeft ze me gezegd dat ze me nooit meer zou bezoeken. Dat was mijn cadeau. Als je moeders met hun kind ziet, dan lachen die. Ik heb de mijne nooit weten lachen.”

Een eigen gezin was voor jou ook geen optie?

“Als je pas op je 49ste vrijkomt, dan begin je daar niet meer aan. Al had ik heel graag kinderen gehad.”

Je bent lid van twee orkesten die zullen optreden tijdens je verjaardagsfeest, waar je ook zelf zal zingen. Muziek is je lange leven?

“Ja. Had ik dat niet gehad, dan zou ik het nooit overleefd hebben. Als ik op mijn kamertje zat, kon ik huilen en muziek spelen tegelijk. Ik heb alles zelf moeten leren, door op mijn gitaar Franse liedjes van Eurosong mee te spelen. Muziek brengt mensen samen. Als ik niet meer kan spelen, dan hoeft het voor mij niet meer.”

De theaterversie van ‘Rosalie Niemand’ wordt nog regelmatig opgevoerd. Is het belangrijk dat je verhaal nog altijd verteld wordt?

“Voor mij hoeven die voorstellingen niet, al blijft de boodschap wel belangrijk. Zoiets mag nooit meer gebeuren. Wie wantoestanden ziet in een bejaardentehuis, school of ziekenhuis: stop dat niet in de doofpot. Onlangs was er in het nieuws een bericht over een kind van 11 jaar dat ze in de psychiatrie gestoken hadden. ‘Dat dit nu nog kan’, dacht ik. Gelukkig zijn de tijden wel veranderd. Ik heb de folterbaden en elektroshocks nog meegemaakt... Al verkoos ik dat boven de medicatie. Ik was niet ziek, maar ik kreeg medicijnen die van mij een plant maakten. Ik stak mijn vinger in mijn keel om ze weer uit te braken.”

Volgend jaar komt er een derde boek uit over je leven, met als werktitel ‘Rosalie Iemand’. Delfin Vandenheede schrijft het in jouw opdracht. Wat wil je nog vertellen?

“Het gaat over mijn leven na de psychiatrie. Voor ik ga, wil ik nog een positieve boodschap achterlaten. Hoezeer het leven ook tegenzit: probeer de draad weer op te pikken. Laat je hoofd niet hangen, maar omarm het leven. Kijk naar mij, ik ben nu gelukkig. Het boek vertelt over de goede dingen die ik tegengekomen ben. De vele vrienden, de muziekgroepen. Als die boodschap aankomt, dan heb ik niet voor niets geleefd.” (br.hln)


» Reageer (0)
06-10-2017
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Droom je van wonen in adellijk kasteel? Grijp je kans

Droom je van wonen in adellijk kasteel? Grijp je kans

https://www.mupload.nl/img/hf7pmex6ibi8q.jpg

Het beschermde kasteel Ter Heyde in Vladslo bij Diksmuide staat te koop. Voor hoeveel wil makelaar Dewaele Vastgoedgroep niet zeggen maar dat het een bijzondere woonst is, staat buiten kijf. Het domein is 24 hectare groot, dat is 35 voetbalvelden, en telt naast het kasteel nog een koetshuis, kasteelhoeve en boswachtershuis allemaal omringd door bos en weides. “Dit pand is op vele vlakken uniek”, promoot Filip Dewaele, ceo van Dewaele Vastgoedgroep. “Het kasteel is acht eeuwen oud, beschermd en grotendeels instapklaar. De bekende Belgische architect Hendrik Vermoortel, die er tot zijn overlijden in de zomer van 2015 woonde, heeft het grondig onder handen genomen. De kelder en het gelijkvloers zijn nog authentiek maar de drie verdiepingen zijn hedendaags en strak ingericht. Naast het kasteel treffen we op het domein nog een koetshuis, kasteelhoeve en boswachtershuis aan. Die verdienen wel een opknapbeurt maar zijn daarna zeker bruikbaar als woonst. De vier panden kunnen afzonderlijk gedomicilieerd worden maar de site verkopen we wel in zijn geheel. Ook de tuin is uitzonderlijk. Vlakbij het kasteel hebben we een prachtig aangelegde tuin waar liefst 85 verschillende soorten rozen bloeien. De dreven die door het bos kronkelen, zijn in ere hersteld.”

Op verkenning

“Op het gelijkvloers hebben we twee leefruimtes, een eetzaal, kapel en keuken. In de inkomhal springt de imposante draaitrap in het oog”, leidt Filip ons rond. “De polyvalente ruimtes op de eerste verdieping zijn opsplitsbaar met verschuifbare wanden. Daarboven treffen we drie grote slaapkamers aan met elk hun badkamer. Op het hoogste verdiep hebben we nog een leefruimte, de master bedroom met badkamer, wellnessfaciliteiten en een kitchenette. Ondergronds kan je perfect een wijnkelder inrichten. De hoge deuren en gewelven hebben de geschiedenis overleefd.”

Mogelijkheden

“Goedkoop is zo’n domein uiteraard niet maar in overleg met de familie hebben we besloten de vraagprijs niet bekend te maken”, besluit Filip. “De mogelijkheden zijn enorm maar houd er rekening mee dat de natuur primeert. Een bestemming die veel verkeer aantrekt, zoals een hotel, kan niet. Kleinschalige vakantieverblijven, culturele initiatieven of bedrijven die een exclusief decor nodig hebben zijn perfect mogelijk. Dankzij een aangepast ruimtelijk uitvoeringsplan is een uitbreiding, tot 15 procent, van de bestaande panden mogelijk.”  (br.hln)



» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uur beweging per week kan al depressie voorkomen

Uur beweging per week kan al depressie voorkomen

https://www.mupload.nl/img/60i7bdmsrcufc.jpg

Een uur beweging per week kan al depressieve gevoelens voorkomen, stellen onderzoekers van het Australische Black Dog Institute. De intensiteit maakt daarbij niet uit. De studie in het American Journal of Psychiatry laat zien dat zelfs weinig beweging beter is dan geen beweging, als het gaat om bescherming tegen depressieve gevoelens. Dat geldt volgens de auteurs voor mensen van alle leeftijden.

Voor het onderzoek analyseerden de wetenschappers elf jaar aan gezondheidsdata over bijna 34.000 Noorse volwassenen, inclusief eventuele symptomen van depressie en angst. Het internationale onderzoeksteam constateerde dat 12 procent van de depressiegevallen voorkomen had kunnen worden, als de deelnemers slechts één uur fysieke activiteit per week ondernamen.
”We weten al enige tijd dat beweging een rol speelt bij de behandeling van depressieve symptomen, maar dit is de eerste keer dat we in staat zijn geweest conclusies te trekken over de preventieve kracht van fysieke activiteit bij het verminderen van toekomstige depressieve gevoelens”, zegt hoofdauteur Samuel Harvey.

”We weten nog niet precies waarom beweging dit effect heeft, maar we vermoeden dat het komt door de combinatie van de verschillende fysieke en sociale voordelen die beweging met zich meebrengt.”

Angstgevoelens

Volgens Harvey kunnen de uitkomsten van het onderzoek van belang zijn voor publieke gezondheidscampagnes. “Als we manieren kunnen vinden om mensen zelfs maar een klein beetje meer te laten bewegen, leidt dat waarschijnlijk tot een substantiële verbetering van de fysieke en mentale gezondheid.”
Mensen die helemaal niet bewegen, hebben 44 procent meer kans om depressieve gevoelens te ontwikkelen dan mensen die één tot twee uur per week bewegen, zegt hij.

Er werd echter geen verband ontdekt tussen de mate en intensiteit van beweging en het ontwikkelen van angstgevoelens.

De deelnemers aan het onderzoek beantwoordden vragen over hoeveel ze bewegen, de intensiteit van de beweging en opkomende gevoelens van angst of depressie. Bij de beoordeling van die gegevens werd ook gekeken naar sociaaleconomische en demografische factoren, de mogelijke invloed van gebruik van middelen, gewicht, andere medische indicaties en sociale steun. (br.hln)


» Reageer (0)
04-10-2017
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Alison Moyet - Cry me a river

Alison Moyet - Cry me a river

Klik op de foto om ze te beluisteren





 Alison Jane Moyet, (Billericay, 18 juni 1961) is een Brits singer-songwriter.

Alison Moyet werd geboren in Billericay en groeide op in Basildon. Haar vader is Fransman en haar moeder is Engelse. Op haar zestiende ging Moyet van school. Na een tijdje in een winkel gewerkt te hebben begon ze een opleiding tot pianostemmer, waar ze echter na twee jaar mee ophield, omdat ze toen met de band Yazoo, waar ze samen met Vince Clarke in zat, een hit had met de nummers 'Only You' en 'Don't Go'.

Moyet maakte met Yazoo twee albums, en de band kreeg een Brit Award voor Beste Nieuwe Band, voordat ze de band verliet om solo te gaan. Haar solodebuut noemde ze Alf, naar de bijnaam die ze van Vince Clarke gekregen had. Ze maakte verschillende cd's, won nog drie Brit Awards en verschillende andere prijzen, en tourde over de hele wereld. Ze staat in de top 5 van best verkopende Britse zangeressen ooit.

In 2001 speelde Moyet Matron ‘Mama’ Morton in de musical Chicago, en kreeg goede kritieken.

» Reageer (0)
03-10-2017
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vijf dingen die je niet mag doen als je met een dieet begint

Vijf dingen die je niet mag doen als je met een dieet begint

https://images0.persgroep.net/rcs/MBKwgcBkq6LlCIdrAfBSnY1inFk/diocontent/112931911/_crop/0/3/1618/908/_fill/679/382?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8

Een nieuwe maand, een nieuwe poging tot gezonder eten? Dapper, maar bezint eer ge begint: deze vijf veelvoorkomende fouten zouden wel eens roet in het eten kunnen strooien bij jouw gezonde voornemens.

Met “dieet” bedoelen we overigens niet dat je naarstig in boeken van Dr. Atkins of Montignac moet gaan bladeren. Iedereen die wat op zijn voeding wil letten en daar mee begint, is gebaat bij deze tips. Wie zichzelf nieuwe gewoontes wil aanleren en die op lange termijn wil volhouden, doet er namelijk goed aan niet te hard van stapel te lopen.

1. Voeding(sgroepen) volledig schrappen

Een glutenvrij dieet of een voedingspatroon zonder lactose, met gewichtsverlies als belangrijkste motief? Geen goed idee. Heb je geen allergie aan één van deze producten, dan is het helemaal niet gezonder voor je om ze te schrappen. “Bovendien kan voedingsmiddelen schrappen ervoor zorgen dat je er net meer zin in krijg,” aldus diëtiste Adina Pearson. Wat er dan weer voor zorgt dat je er veel te veel van gaat eten op een moment waarop je dat dieet beu bent. Deze regel geldt trouwens ook voor die boterham met choco of dat zakje chips: laat jezelf af en toe een zondigmomentje toe, of je houdt die voornemens nooit vol.

2. Hongersignalen negeren

Minderen met porties is een goed idee als je wat kilo’s kwijt wil. Maar dat wil niet zeggen dat je met honger van tafel hoeft te gaan. Het gevoel hebben dat je niet genoeg mag eten, zal zelfs een diëter met het allersterkste karakter doen breken op een bepaald moment. “Leer te luisteren naar je eigen hongergevoel, en laat anderen niet bepalen wat een juiste portie is voor jou,” tipt Pearson. Eet rustig, kauw goed en weet dat het twintig minuten duurt voor jouw hersenen het signaal aan je maag geven dat je genoeg hebt gegeten. Maar ga niet met honger van tafel.

3. Alles in één keer willen veranderen

Wil jij ook meteen stoppen met snoepen, elke dag vers koken en ook nog eens vier keer per week gaan sporten, vanaf vandaag? Dan is de kans reëel dat je tegen woensdagavond huilend in een hoekje een doos ijs naar binnen lepelt. Maak voornemens in fases, en weersta de verleiding om alles in één keer te willen aanpakken. Probeer bijvoorbeeld eerst eens drie weken vers en gezond te eten, voor je een sportschema aan die voornemens toevoegt. Wees je er bewust van dat het een paar maanden zal duren voor je verandering zal zien, maar dat dit de meest efficiënte manier en beste aanpak op lange termijn is.

4. Op slaap besparen

Gezond koken en regelmatig gaan sporten vraagt - helaas - heel wat tijd. In een eerste fanatieke fase zal je geneigd zijn om te beknibbelen op je uurtjes slaap, zodat je nog vroeg ’s ochtends kan gaan sporten of een gezonde lunch bereiden. Maar houd in je achterhoofd dat goed slapen minstens even belangrijk is voor een succesvol dieet. Onze honger- en verzadigingshormonen raken in de war als we te weinig slapen, waardoor we meer gaan eten en minder snel merken dat we verzadigd zijn. Voldoende slapen is dus extra belangrijk als je wat kilo’s kwijt wil. 

5. Een sport kiezen op basis van het aantal verbrande kcal

Met lopen zal je meer calorieën verbranden dan wandelen, maar als je er een hekel aan hebt zal je er snel de brui aan geven. En dan verbruik je nul calorieën. Kies altijd voor een sport die je leuk vindt, eerder dan een work-out die je probeert te verleiden met het aantal verbrande kcal per uur. (br.hln)


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een hele dag staan op het werk even ongezond als zitten

Een hele dag staan op het werk even ongezond als zitten

https://images0.persgroep.net/rcs/6VmpoSwUNxPM2ubAFe5MD9mwp7w/diocontent/112923323/_crop/1/11/724/406/_fill/679/382?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8

Feit: acht uur per dag op een bureaustoel doorbrengen is ongezond. Maar een staand beroep levert niet bepaald een garantie voor een betere gezondheid, zo wijst nieuw onderzoek uit. “Een job waarbij je regelmatig kan afwisselen tussen zitten, rechtstaan en bewegen, is ideaal voor je gezondheid,” klinkt het. Mensen met jobs waarbij je de hele dag moet rechtstaan - zoals winkelbedienden, obers, bewakingsagenten enzovoort - hebben een dubbel zo grote kans op een hartaandoening dan wie een hele dag op een stoel zit, zo wijst een studie van de American Journal of Epidemiology uit.
Harder werken
Wie uren na elkaar rechtstaat, verzamelt veel bloed in de benen. Je lichaam moet dan harder werken om het naar het hart te pompen, met meer druk in de aders tot gevolg, aldus hoofdonderzoeker Peter Smith. Vandaar het hogere risico op een hartaandoening. Zij trekken hun conclusies op basis van een enquête bij 7.300 werkende mensen met zittende en staande beroepen, die 12 jaar lang gevolgd werden.

Meer bewegen
Dit onderzoek mag geen excuus zijn om een hele dag te zitten, want ook dat is ongezond, zegt Smith. De ideale werkomstandigheden zijn die waarin je veel kan rechtstaan en bewegen, en gaan zitten als je moe bent. “Als je in een omgeving werkt waarbij je regelmatig kan afwisselen tussen zitten en staan, is dat positief. Een staand bureau zal bijvoorbeeld een gezondheidsvoordeel kunnen opleveren, maar verwacht er ook niet te veel van. Het kan helpen voor mensen die bijvoorbeeld rugpijn hebben, maar je doorbreekt er geen zittende levensstijl mee. De energie die je gebruikt bij het staan verschilt niet zoveel van het zitten. De echte tegenhanger van zitten is actiever zijn en meer bewegen, niet rechtstaan,” aldus Smith.

Wat als je veel moet rechtstaan?
Langdurig rechtstaan bij een job komt niet zo vaak voor als zitten: minder dan 10% van de mensen uit de studie staat een hele dag recht voor zijn werk, in vergelijking met 37% die voornamelijk zit. Het overige percentage had een job die een combinatie van zitten, staan en bewegen inhoudt, wat een ideale afwisseling is voor je lichaam. Moet jij toch veel rechtsaan voor je job? Ga dan zitten als jij je moe voelt, adviseert Smith. Wie omgekeerd veel moet zitten voor zijn werk, staat best elk halfuur even recht voor een minuutje.  (br.hln)


» Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waarom een herfstwandeling de perfecte sport is

Waarom een herfstwandeling de perfecte sport is

https://www.mupload.nl/img/ssjvnbwxjlise.jpg

De herfst is hét seizoen om urenlange wandelingen te maken in de natuur. “Wie een zittend beroep heeft, krikt er meteen zijn conditie mee op”, zegt sportdiëtiste Stephanie. “En neen: die Leffe of pannenkoek achteraf doet die inspanning niet teniet.”

Je hoeft niet altijd tot het uiterste te gaan of een marathon te lopen om sportief te zijn. Je kan ook heel fit worden door regelmatig te wandelen. Voor heel wat mensen ‘voelt’ dit echter niet aan als sporten. “Onterecht, want wandelen is een van de beste vormen van beweging, met Nordic Walking wereldwijd op één”, zegt Stephanie. “Het is goed is voor je bloedvaten, gewrichten, botten en hart. En het is de ideale bewegingsvorm om blessures te vermijden.” Je verbrandt ongeveer 5 kcal per kilogram lichaamsgewicht per uur als je met een tempo van 6 km per uur wandelt. Iemand met een gewicht van 60 kilogram verbrandt dus 300 kcal per uur. Bergop wandelen of af en toe wat interval (snel/ traag) inlassen, zal dat getal nog wat de hoogte injagen.

Bij langere tochten waak je er het best over voldoende tussendoortjes bij de hand te hebben. “In principe is één banaan of energiereep per twee uur voldoende”, zegt Stephanie. “Probeer ook om de twee uur een halve liter water te drinken. Als je gaat wandelen, kan je voor je vertrek gerust nog een grote kom havermout of volkorenpasta eten. Omdat je bij wandelen minder schokbewegingen hebt dan bij lopen, kan je maag onderweg verder verteren. Drie uur vooraf eten, zoals bij andere sporten, is dus niet nodig.”

Ook de Leffe of pannenkoek aan het einde van je wandeling doen weinig kwaad. “De positieve effecten van een urenlange wandeling verdwijnen echt niet omdat je een biertje drinkt of ijsje eet. Het hoort erbij om zo’n tocht af te sluiten met een beloning en die pannenkoek vormt voor je kinderen meestal de motivatie om mee te gaan. (lacht) Tenzij je echt wandelt om af te vallen of aan wedstrijden deel te nemen. In die gevallen kan je de alcohol en de snacks beter laten staan.” (br.hln)


» Reageer (0)


Foto

Foto

Gastenboek

Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

E-mail mij

Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.


Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Foto

Archief per maand
  • 03-2020
  • 02-2020
  • 01-2020
  • 12-2019
  • 11-2019
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 08-2019
  • 07-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 01-2008

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!