Oudste mens ter wereld (114) overlijdt week voor verjaardag
Oudste mens ter wereld (114) overlijdt week voor
verjaardag
De oudste mens ter wereld, de Japanse vrouw Kama Chinen, is zondag op
114-jarige leeftijd overleden. Dat maakte Guinness World Records vandaag
bekend. Chinen was de oudste mens ter wereld sinds in september 2009 de
Amerikaanse Gertrude Baines op 115-jarige leeftijd stierf.
De
Japanse leefde in drie eeuwen en was bijna 115 geworden. Ze zou volgende
week haar verjaardag vieren. Chinen was nog zeer tevreden met haar
leven, aldus een woordvoerder van Guinness. "Ondanks dat Chinen de
laatste jaren in een rolstoel zat, genoot ze nog van de wonderen van de
natuur en van het buiten zijn."
Eugenie Blanchard, een 114 jaar
oude Française, is nu de oudste persoon ter wereld. Zij woont in
Guadeloupe en is jarig op 16 februari.
Mannen flirten vaker met examinator om rijbewijs te halen
Mannen flirten vaker met examinator om rijbewijs te
halen
Meisjes hebben gemiddeld 21 lessen nodig om te slagen voor hun
rijexamen, jongens maar 17. Verder blijkt uit een Britse studie dat meer
mannen dan vrouwen de examinator proberen te verleiden.
De
heren slagen ook vaker van de eerste keer voor hun examen, slechts 54
procent van de mannen heeft een tweede poging nodig om zijn rijbewijs te
halen, dit in vergelijking met 57 procent van de vrouwen. Dat blijkt
uit een Britse enquête bij 3000 chauffeurs. Vrouwen hebben ook meer last
van zenuwen tijdens hun rijexamen. Een kwart van de mannen zal
vriendelijk zijn of flirten met de examinator om hun rijbewijs te halen,
de dames doen dit minder vaak. 27 procent van hen was zo zenuwachtig
voor de test dat ze zich de hele tijd excuseerden tijdens de test. Meer
dan een kwart van degenen die niet slaagden, moesten enkele traantjes
laten wanneer ze het nieuws vernamen.
"De
discussie wie nu de beste chauffeurs zijn, mannen of vrouwen, duurt al
jaren", aldus een woordvoerder van de website confused.com die het
onderzoek verrichtte. "Mannen zijn duidelijk de snelste studenten
wanneer ze achter het stuur kruipen. Het feit dat vrouwen meer last
hebben van hun zenuwen kan wel verklaren waarom de heren meer succes
hebben. Het is wel opvallend dat mannen meer flirten met de examinator,
omdat dit vooroordeel vooral over dames bestaat."
Herstellen van olielek in Golf van Mexico duurt drie maanden
Herstellen van olielek in Golf van Mexico duurt drie
maanden
Het olielek voor de Amerikaanse kust kan, volgens de Britse
oliemaatschappij BP, pas na drie maanden gedicht worden. Afgelopen
zondag zijn de eerste belangrijke stappen ondernomen om het lek
uiteindelijk te kunnen dichten. Dat meldt Tony Hayward, baas van BP.
In
tussentijd doet BP er alles aan om de "olievlek te controleren en te
bestrijden, en om de kusten te beschermen tegen de olie". Verder is het
oliebedrijf met een tweede poging gestart om de vervuiling met behulp
van chemische producten te bestrijden.
Het platform Deepwater
Horizon zonk op 22 april in de Golf van Mexico. Elke dag stroomt er
ongeveer 800.000 liter olie in zee.
Stash (voormalig Stache) is een Vlaamse muziekgroep, die uit het bijna niets een monsterhit scoorde in Vlaanderen met het nummer "Sadness" in 2004-2005.
Het nummer brak de records van de hitlijst van de VRT, de Ultratop, door zowel de langstgenoteerde plaat in de top 10 als de langstgenoteerde plaats in de gehele Ultra Top 75 te zijn. In de clip van "Sadness" is een reeks bekende Vlamingen aan het werk, zoals Axl Peleman, Guy Swinnen, Luc De Vos, Walter Grootaers. In de clip van "Shelter Of The Evil Ones" spelen de moeders van de 4 bandleden mee.
In de zomer van 2005 waren ze onder andere te zien op Rock Werchter. De frontman van Stash is Gunter Verspecht, die in 2005 ook vader werd.
Gigantische borsten kluisteren Peruviaanse half jaar aan bed
Gigantische borsten kluisteren Peruviaanse half jaar aan
bed
Een Peruviaanse moeder van vier kinderen is zes maanden lang aan haar
bed gekluisterd geweest omwille van haar gigantische boezem. De
29-jarige Julia Manihuari beschikte sinds de geboorte van haar derde
zoon zeven jaar geleden immers over een N-cup, die het haar onmogelijk
maakte te bewegen. "Het was verschrikkelijk", vertelt Manihuari in The
Sun. "Als ik op wilde staan, viel ik bijna flauw van het gewicht van
mijn borsten."
Medische hulp De
onfortuinlijke vrouw woont in een afgelegen dorpje in het noorden van
Peru. Toen lokale media lucht kregen van haar verhaal, boden ze haar een
driedaagse boottocht aan naar de dichtstbijzijnd gelegen stad om
medische hulp te zoeken. Bleek dat Manihuari aan extreme vorm van
bilaterale gynecomastie, een aandoening waarbij het borstweefsel blijft
groeien.
Omdat dokters vreesden dat het gewicht van haar borsten
uiteindelijk haar longen zouden verpletteren en haar doden, sneden ze
ongeveer 16 kilogram vlees weg. Na een operatie van zes uur beschikte de
vrouw uiteindelijk over een 34B.
"Voor de operatie kon ik niks
meer doen", aldus Manihuari. "Ik moest er gewoon mee leren leven. Het
werd zelfs zo erg dat mijn borsten mijn benen raakten. Ik ben altijd
redelijk klein gebouwd geweest, en de stress op de rest van mijn lichaam
was gewoon verschrikkelijk."
Mannen beter in kaartlezen, vrouwen in routes onthouden
Mannen beter in kaartlezen, vrouwen in routes onthouden
Ook al afgevraagd waarom vrouwen makkelijker hun weg vinden in de
supermarkt, terwijl heren moeite hebben om het juiste product in de
rayons te vinden? Het antwoord schuilt in de vrouwelijke intuïtie, zo
blijkt uit nieuw onderzoek. Vrouwen zouden beter zijn in het onthouden
van plaatsen en routes.
Kaartlezen mag dan aan de gemiddelde vrouw niet gegeven zijn, de weg
raken we zelden kwijt. Bij het onderzoek aan de University of Mexico
werden vrouwen en mannen uitgezonden om champignons te zoeken. Terwijl
beide geslachten met ongeveer hetzelfde aantal groenten terugkwam,
bleken dames beduidend minder energie te verbruiken omdat ze sneller
naar hun doel afzakten. De mannen klommen hoger, legden meer afstanden
af en gebruikten 70 procent meer energie dan de dames. Deze laatsten
stopten vaker maar spoorden sneller de plekken op waar ze de planten
konden vinden.
De bevindingen tonen
aan dat dat vrouwen betere en slimmere strategieën zoeken. Volgens de
vorsers is dat gedrag zelfs in de supermarkt vast te stellen. Volgens
Frank Furedi, sociologieprofessor aan de University of Kent,
ontwikkelden vrouwen doorheen de geschiedenis een betere intuïtie en
nemen ze sneller beslissingen. "Mannen neigen van een basistaak zelfs
een een grote affaire te maken omdat ze alles overdrijven".
Een
vergelijkende Londense studie toont eveneens aan dat mannen beter zijn
in het verstoppen van bepaalde objects, terwijl vrouwen zich beter
herinnerden waar die objects verstopt lagen.
Partners van patiënten met dementie hebben meer kans op depressie in
vergelijking met mensen met een partner zonder dementie. Dat blijkt uit
onderzoek van het NIVEL en de Vrije Universiteit.
Door
de vergrijzing neemt het aantal mensen met dementie toe. Van die groep
woont het merendeel vaak nog thuis en wordt daar verzorgd door een
familielid, veelal de partner. Die zorg is echter zwaar en veroorzaakt
vaak gezondheidsprobleem zoals depressie of angststoornissen.
De onderzoekers volgden zes jaar lang de medische
gegevens van ruim zeshonderd partners van patiënten met en zonder
dementie. Vergeleken met mensen met een partner zonder dementie blijken
partners van patiënten een vier keer zo groot risico op depressie te
hebben. Ze hebben daarnaast een twee keer zo grote kans antidepressiva
voorgeschreven te krijgen.
Het ziet ernaar uit dat de verkiezingen van Kamer en Senaat op zondag 13
juni zal vallen, al is 20 juni ook niet uitgesloten. Het kernkabinet is
het eens geraakt over een lijst met voor herziening vatbaar te
verklaren grondwetsartikelen. De regering neemt de lijst van 2007 over
en voegt daar nog vier elementen aan toe, is uit goede bron vernomen.
Grondwetsartikelen
voor herziening vatbaar verklaren, is nodig om tijdens een volgende
legislatuur de constitutie te kunnen wijzigen. En dat is dan weer nodig
om een staatshervorming te kunnen uitvoeren.
Ook Kamer en Senaat
moeten nog zo'n lijst opstellen. Enkel de artikelen die op de drie
lijsten figureren, mogen na de verkiezingen worden gewijzigd. De
publicatie van de lijst in het Staatsblad ontbindt automatisch het
federale parlement. Binnen de 40 dagen moeten dan verkiezingen volgen.
Indiër heeft al 70 jaar niks gegeten of gedronken (zegt
hij)
Medisch wonder of stapelzot?
Wetenschappers onderzoeken een 82-jarige Indiër die beweert dat hij al
zeventig jaar niets gegeten of gedronken heeft. Als het klopt wat de man
zegt, zouden de onderzoekers in de toekomst wel eens duizenden levens
kunnen redden. Dat schrijft The Telegraph.
Prahlad Jani wordt momenteel onderworpen aan
grondige tests in een militair hospitaal in Ahmedabad. Daar heeft de man
de voorbije zes dagen alvast niets gegeten of gedronken. Tot dusver
heeft de proefpersoon nog niet laten blijken dat hij honger heeft. Zijn
lichaam vertoont bovendien geen tekenen van uitdroging. Jani beweert dat
hij in leven blijft door zijn spirituele kracht en dankzij het "elexir
van een godin".
Medisch wonder of stapelzot?
De
onderzoekers denken dat de man hen veel kan leren over manieren om te
overleven in extreme omstandigheden, bijvoorbeeld bij natuurrampen. Zij
spreken over een doorbraak in de medische wetenschap. Anderen
bestempelen Prahlad Jani dan weer als volslagen gek.
Angelina Elander, die liet uitschijnen dat ze de opdrachtgeefster was
van Kim De Gelder, is vorige week gedwongen opgenomen in een
psychiatrische kliniek. Volgens haar advocaat struikelen de Zweedse
autoriteiten over de inhoud van haar internetblog. In die schrijfsels
verklaart de 40-jarige Zweedse openlijk de liefde aan De Gelder. Dat
schrijft Het Laatste Nieuws.
Door alle commotie in ons land over de bizarre blog hebben nu ook de
Zweedse autoriteiten zich op de schrijfsels van de kunstenares gestort.
Dat leidde tot de gedwongen opname in de psychiatrie. Begin vorige
week bleef Elander meer dan 24 uren in de psychiatrische afdeling voor
volwassenen in Sunderby, in het uiterste noorden van Zweden.
Dik
tegen haar zin, want de Zweedse kunstenares vindt niet dat ze
thuishoort in de psychiatrie. Op haar blog schrijft ze haar onbegrip van
haar af. "Ze sloten me daar 24 uur op. Waarom? Omdat ik een blog heb?
De mensen verliezen hun verstand. Ik ben beschaamd in mijn medeburgers."
Haar advocaat Sven Mary sprak intussen met de
excentrieke Zweedse. "Mevrouw Elander moest inderdaad twee dagen ter
observatie blijven in het psychiatrisch ziekenhuis. Maar ze heeft het er
goed vanaf gebracht." Volgens de Brusselse strafpleiter heeft de opname
niets te maken met eerder aangekondigde gerechtelijke stappen tegen de
Zweedse vanuit ons land.
Sade Adu (Ibadan, Nigeria, 16 januari 1959) is het pseudoniem van de Britse zangeres Helen Folesade Adu. Samen met Paul Spencer Denman, Andrew Hale en Stuart Matthewman vormt zij de band Sade (spreek uit sjaadee).
Sade is geboren in Ibadan (Nigeria) als dochter van een Nigeriaanse vader en een Engelse moeder. Als haar ouders uit elkaar gaan verhuist ze op haar vierde met haar moeder en oudere broer Banji naar Colchester in Engeland.
Sade raakt geïnteresseerd in paardrijden, ze koopt een paard van het geld dat ze met haar zaterdagbaantjes verdient. Deze hobby is ook terug te zien in de videoclip van de single Never As Good As The First Time.
Daarnaast luistert Sade naar soulmuziek zoals die gedraaid wordt in de disco vlakbij de Amerikaanse legerbasis. Als ze naar een concert gaat van de Jackson Five raakt ze vooral geboeid door het feit dat ze een uiteenlopend publiek trokken.
Sade is ook geïnteresseerd in mode, vandaar dat ze in 1977 een driejarige studie aan de Londense kunstacademie St. Martin's begint. Tussen de bedrijven door zingt ze in de door bassist/gitarist Ray St. John opgerichte latin/soulband Arriva. Het nummer Diamond Life (de oorspronkelijke titel van Smooth Operator) is van zijn hand. Als Arriva in 1980 ter ziele gaat wordt er een nieuwe band opgericht: Pride. Sade, die inmiddels haar eigen boetiek heeft geopend en ook actief is als fotomodel, vormt het achtergrondkoortje met Barbara Dickinson; Nick Moxom is de leadzanger.
Pride bouwt een live-reputatie op in zowel Londen als New York. De band trekt zelfs de aandacht van Spandau Ballet-manager Steve Dagger en staat in 1982 op het punt om een contract te krijgen; het gaat echter niet door.
Ondertussen heeft Sade de kunst van het songschrijven ontdekt en ze richt met Pride-leden Paul Spencer-Denman (bas), Stuart Matthewman (gitaar/sax) en Paul Anthony Cook (drums) een eigen band op die haar naam draagt.
In december 1982 debuteert Sade in de hoofdstedelijke jazzclub Ronnie Scott's en krijgt al snel meer aandacht van de pers dan het zieltogende Pride. Later komt toetsenist Andrew Hale erbij...
Paul Delvaux 1897 - 1994 Waals-Belgische kunstschilder.
Paul Delvaux 1897 - 1994 Waals-Belgische kunstschilder.
Paul Delvaux (Antheit, 23 september 1897 Veurne, 20 juli 1994) was een Waals-Belgische kunstschilder. Hij werd vaak ondergebracht bij het Belgische surrealisme, maar aanvaardde deze verwijzing niet. Hij vond deze interpretatie van zijn werk te eng, te formalistisch en vooral te oppervlakkig. Hij wilde gewoon "een poëtisch realisme" creëren en daarin bereikte hij een ongekende hoogte en internationale bekendheid.
Zijn vader was advocaat te Brussel en de jonge Paul was voorbestemd voor de architectuur. Hij volgde daartoe de Brusselse Academie, maar kreeg tezelfdertijd een opleiding in het schildersatelier van Contant Montald, net als zijn tijdgenoot René Magritte.
Hij werd voor het eerst opgenomen in een groepsexpositie bij "Le Sillon", in 1924. Hij werkte enige jaren in de omgeving van Bosvoorde, naar een permekiaans-expressionistische weergave. Op de "Foire du Midi" te Brussel in 1932 kreeg hij de schok die zijn kunst verder zou bepalen, bij zijn bezoek aan het rariteitenkabinet in het "Musée Spitzner". In 1934, bij zijn kennismaking met het werk uit 1926 van Giorgio de Chirico, op de Minotaurus-expositie, onderging zijn stijl een beslissende ommekeer: de poëet Delvaux stak van wal.
Op 1 januari 1933 stierf zijn moeder, die "zijn eerste liefde" (zijn "Tam") nooit had aanvaard. Datzelfde jaar vernietigde hij meer dan 100 van zijn vroegste werken. Hoewel niet bepaald opgetogen over de surrealistische schilderijen van Magritte, stelden beide meesters in 1936 toch gelijktijdig ten toon in het Brusselse Paleis voor Schone Kunsten. Hier bleek al duidelijk dat Delvaux zijn eigen weg ging, naar het poëtische toe, wel met surrealistische onwaarschijnlijkheden.
Zijn vader stierf in 1937. In dat jaar trouwde hij met Suzanne Purnal. Het huwelijk werd echter een emotioneel fiasco. Ontgoocheling en eenzaamheid werden een zodanige bron van inspiratie, dat hij in deze periode zijn allerbeste werk creëerde. 1938 werd een uitzonderlijk vruchtbaar jaar. Hij exposeerde op de "Exposition Internationale du Surréalisme", georganiseerd door Marcel Duchamp, te Parijs in januari. In juni was hij op eenzelfde tentoonstelling te Amsterdam, ditmaal georganiseerd door André Breton en Paul Eluard. Te Londen was hij te zien in de London Gallery van Edouard Mesens. Hij ontving nog de Prix de l'Académie Picard en reisde voor het eerst naar Italië.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog weigerde hij te exposeren. In de winter van 1944-45 kreeg hij, in het Paleis voor Schone Kunsten, zijn eerste grote retrospectieve. De Belgische cineast Henri Storck maakte de film "Le monde de Paul Delvaux". In 1947 ontmoette hij te Sint-Idesbald opnieuw en totaal onverwacht zijn eerste geliefde Anne-Marie De Martelaere, zijn "Tam". Hierop verliet hij zijn vrouw. Hij huwde Tam tenslotte op 25 oktober 1952.
In In L'Homme DE La rue van 1940 schildert Delvaux zijn aanwezigheid als
moderne man in een mythisch landschap dat door naakte vrouwen wordt
bevolkt.
Hij werd professor aan de "Ecole Nationale de la Cambre" te Brussel in 1950 en realiseerde in 1952 het muurfresco in de Kursaal van Oostende. In 1954 nam hij deel aan de XXVIIste Biënnale van Venetië. De Italiaanse Reggio Emilia-prijs viel hem te beurt in 1955. In 1956 reisde hij naar Griekenland, het land van zijn zo vaak geschilderde tempelgalerijen. Op 5 juli werd hij opgenomen in de Koninklijke Academie voor Wetenschappen, Letteren en Schone Kunsten van België.
10 jaar later ontving hij de Belgische Staatsprijs voor zijn gezamenlijk kunstwerk en werd hij benoemd tot Voorzitter van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten. Vanaf 1966 woonde hij al de helft van het jaar in het Park te Veurne. Henri Storck realiseerde in 1971 een nieuwe film: "Paul Delvaux ou les femmes défendues", ditmaal naar een draaiboek van René Micha.
De Franse Académie beloonde hem als "Officier de l'Ordre des Arts et des Lettres de France" in 1972.
In 1973 ontving hij de Rembrandt-prijs van de Johann Wolfgang von Goethe-Stiftung te Bazel. Tezelfdertijd organiseerde het Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam zijn grote overzichtstentoonstelling. Deze expositie werd hernomen, het jaar daarop, in Japan, in de Nationale Musea van Tokio en van Kioto. In het Beurs-metrostation, te Brussel, maakte hij de monumentale wandschildering, in 1978. Dat jaar werd hij ook ereburger van de stad Veurne.
De Brusselse Université Libre nam Paul Delvaux op als Doctor Honoris Causa in 1979. De Amerikaanse pop-kunstenaar Andy Warhol ontmoette Delvaux te Brussel, in 1981, en maakte een reeks portretten van de schilder.
Paul Delvaux Museum te Sint-Idesbald
Op 26 juni 1982 werd te Sint-Idesbald het Paul Delvaux Museum geopend. In de 10 jaar voor zijn dood volgden nog exposities in Parijs, Ferrara, München, Tokio, Osaka, Yokohama en Himeji.
De iconografie van het werk van Delvaux waaraan hij zijn bekendheid ontleent, valt moeilijk te doorgronden. Niet alleen omdat de schilder zich in dat opzicht zelden expliciet heeft uitgelaten over de door hem gebruikte motieven, maar ook omdat deze dan nog voor velerlei uitlegbaar blijven. Vrouwelijke naakten met grote droomogen, menselijke skeletten, ouderwetse treinen en wagons, stations en klassiek aandoende gebouwen zijn wel de voornaamste elementen van zijn gebruikte beeldentaal. Na verloop van tijd werden ongebruikelijke combinaties als bijvoorbeeld elektriciteitspalen tussen Griekse tempels niettemin gemeengoed als deel van een droomwereld, die ondanks haar uitgesproken naturalistische karakter uitermate vervreemdend aandeed.
Klik op de foto om het filmpje van haar te bekijken
De 63-jarige 'granny' Rosie Swale Pope heeft zich een plaats in de
recordlijstjes gezweet. De pronte dame liep liefst 27 marathons op rij,
op 27 dagen dus. Leuke bonus: Pope deed het telkens weer om geld in te
zamelen voor het goede doel.
Wij hebben onze eigen 'Marathonman' Stefaan Engels, maar
Groot-Brittannië heeft óók een loopgek: oma Rosie Swale Pope. Zij liep
zomaar eventjes 1138 kilometer door het Verenigd Koninkrijk in minder
dan een maand tijd. En dat samen met Icebird, haar kar die ze meezeulde
en waar ze 's nachts in sliep. Faut le faire!
Moe maar
gelukkig Haar laatste halte was Tudor Square, in haar
thuisbasis Tenby in Wales. Haar eerste reactie: "Ik ben moe, maar heel,
heel gelukkig". Eerst was Pope van plan te finishen in Llanelle, na haar
26ste marathon op rij. Maar om haar legioen supporters te bedanken,
liep de dame nog een 27ste marathon, als een soort 'ereronde'. "Het was
fantastisch, als in een droom, toen ik de eindmeet haalde in Tenby."
"Ga
ervoor!" Pope wil met haar prestatie aantonen dat mensen
moeten proberen te gaan voor wat ze zelf willen. "Misschien lukt het
niet altijd, maar je moet steeds proberen. Ook al ben ik zelf al 63,
deze onderneming doet me weer 36 voelen."
Het is nu nog wachten
op de officiële vaststelling van de buitenmenselijke prestatie van Pope
en dan wordt ze meteen de eerste vrouw ooit die zo veel marathons na
elkaar afwerkte.
Zowat alle Britse vrouwen (91 procent) dragen een bikini op vakantie.
Tenminste, als ze zich op een strand of aan een zwembad in het
buitenland bevinden. Als ze op vakantie zijn in eigen land laat 80
procent van de Britse vrouwen haar bikini thuis. Nog minder vrouwen
wilden topless gaan in eigen land: niemand, versus 54 procent in het
buitenland.
Dat bleek uit een bevraging van klanten van het merk Debenhams. Ook werd
duidelijk dat sexy bikini's iets zijn voor in het buitenland, voor een
binnenlandse vakanties worden conservatievere modellen gekozen (plus 112
procent).
De belangrijkste reden is schaamte vermijden als je
een kennis tegenkomt (51 procent), 42 procent vindt dat er meer kinderen
op Britse stranden rondlopen dan in het buitenland.
Gelukkig
voor de vrouwen hoeft conservatief niet meteen 'lelijk' of 'onmodieus'
te betekenen. Vintage bikini's zitten immers in de lift, en die
combineren en zekere preutsheid met modieusheid.
The Corrs is een internationaal bekende Ierse band uit Dundalk. The Corrs bestaat uit Jim Corr (gitaar) en zijn zussen Sharon Corr (viool), Caroline Corr (drums) en Andrea Corr (zang en tin whistle). Andrea beschrijft The Corrs als een band met een keltische pop-rockstijl. Het zijn vooral de tin whistle, de viool, en in het bijzonder de stem van Andrea die het Ierse geluid aan de muziek van The Corrs geven. Deze broer en drie zussen, die nu in Dublin en Belfast wonen, deden ooit auditie voor de film The Commitments, waar zij ook in spelen. Later kregen ze een platencontract. The Corrs hebben ook enkele nummers opgenomen met Bono van U2. Deze zei een keer: "Great songwriters - in concert the loudest whisper I have ever heard, don't miss them."
Op 14 juni 1990 traden de drie zusjes Sharon, Caroline en Andrea samen met hun broer Jim Corr voor het eerst op tijdens de audities voor de film The Commitments. Daar ontmoette ze hun huidige manager John Hughes. Daarvoor waren ze alle vier al actief bezig met hun muzikale carrière. Soms maakten ze muziek met elkaar of met hun ouders die ook een eigen coverband hadden. In 1994 werden ze door de Amerikaanse ambassadeur Jean Kennedy Smith, die hen toevallig had ontdekt in een pub, uitgenodigd om op te treden tijdens de ceremonie van een wedstrijd van het WK voetbal in Boston. Daar werden ze al snel achtervolgd door platenbonzen, die hun een contract aan wilden bieden. Uiteindelijk kozen ze voor producer David Foster, die inmiddels al 14 Grammy's voor zijn producties in de wacht had gesleept.
In 1995 kwam hun eerste album, Forgiven, Not Forgotten, uit. De single Runaway daaruit werd een bescheiden hit. In andere landen, waaronder Ierland, hun land van herkomst, en Groot-Brittannië, had de single meer succes. Ze verkochten wereldwijd meer dan twee miljoen stuks van hun debuutalbum. In 1996 speelden ze tijdens de Olympische Spelen in Atlanta, en meteen daarna sloten ze zich als voorprogrammaband aan bij de wereldtournee van Céline Dion. Hun tweede album, Talk On Corners, werd een doorslaand succes, en daardoor kwam ook hun debuut opnieuw de albumlijsten binnen. In 1999 brachten ze het live-album Unplugged album uit, waarmee ze eindelijk doorbraken in Nederland (met het nummer Radio). In 2000 doken The Corrs weer de studio in om een nieuw album op te nemen.
Het vierde album In Blue bleek de grote hitmachine voor The Corrs, want achter elkaar kwamen de singles Breathless, Irrestible en Give Me A Reason hoog in de hitlijsten. Ondertussen probeerden The Corrs af te komen van hun ietwat braaf imago. Hun clips werden steeds heftiger. Zo gooide gitarist Jim Corr in de clip voor Give Me A Reason een aantal stoelen door het raam, en gedroegen ook zijn zusjes zich niet echt als keurige zangeressen. In 2001 bracht de band The Best Of The Corrs uit en een rustpauze volgde. In 2004 kwamen ze dan weer terug met een gloednieuw album, getiteld Borrowed Heaven. Deze bracht de singles Summer Sunshine, Angel & Long Night voort. In 2005 brachten ze Home uit, een ode aan de Ierse muziek, hun moeder en dus ook hun wortels. Verrassend is op 17 november 2006 een nieuwe verzamelaar uitgekomen: Dreams - The Ultimate Corrs Collection. Deze bevat 20 tracks, waaronder de nieuwe single Goodbye. Echter, het album verkocht een stuk minder in tegenstelling tot de voorgaande cd's. Momenteel heeft de band wederom een rustpauze ingelast. Op Andrea na, hebben alle leden sinds Borrowed Heaven het leven geschonken aan meerdere kinderen. Andrea is als enige lid momenteel werkzaam in de spotlight. In juni 2007 verscheen haar solodebuut Ten Feet High met het nummer Shame On You als eerste single. Kort daarna is het verzamelalbum "Works" uitgekomen, deze cd bevat 56 tracks van The Corrs. Wanneer The Corrs als band een nieuw album zullen uitbrengen is nog niet bekend. Wel is bekend dat Sharon een solo-album gaat uitbrengen en in hoogsteigen persoon aangekondigd heeft dat er een comeback van de band aan zit te komen.
Olielek niet vijf maar DERTIG keer groter dan gedacht
Olielek niet vijf maar DERTIG keer groter dan gedacht
Elke dag 4 à 5 miljoen liter olie in zee volgens profs - Noodtoestand in vier Amerikaanse staten
De ramp met het olieplatform Deepwater Horizon in de Golf van Mexico
blijft escaleren. Terwijl gisteren het griezelige nieuws bekendraakte
dat er dagelijks niet 160.000 maar 800.000 liter ruwe olie in de zee
stroomt, schatten Amerikaanse oceanografen na analyse van gegevens van
de kustwacht en satellieten dat er dagelijks vier tot vijf miljoen liter
olie lekt uit de drie gaten in de afgebroken boorpijp. Gaten die elke
dag groter worden, en dus meer en meer lekken. Het zal nog minstens een
maand duren voor die lekken gedicht kunnen worden, experts achten drie
maanden realistischer.
Het olielek heeft volgens experts alle ingrediënten om er een megaramp
van te maken: een onophoudende stroom olie die lekt onder water, een
soort ruwe olie die makkelijk mixt met water, wat op z'n beurt zorgt
voor een dikke smurrie die moeilijk brandt en heel moeilijk oplost, op
een plaats waar veel kwetsbare dieren broeden én een kustlijn die door
de moerassen en mangroves erg moeilijk op te kuisen valt.
Volgens
Wes Tunnell, 'Coastal ecology and oil spill-expert' bij de A&M
University-Corpus Christi in Texas, is deze ramp de "biggie" waar
iedereen van wist dat hij ooit zou gebeuren. Ed Overton van Louisiana
State University treedt hem bij: "Het is erg moeilijk om me in te
beelden dat dit niet uitdraait op een verschrikkelijke ramp."
Erger
dan worst case scenario Nancy Kinner, directrice van het
Coastal Response Research Center aan de University of New Hampshire,
waar experts in olielekken al jaren trainingen volgen om in te grijpen
bij een olieramp op zee, bevestigt dat de ramp in de Golf van Mexico
"een combinatie is van alle slechte dingen die kunnen gebeuren" en dat
wat zich nu voltrekt voor de kust van Lousiana "erger is dan het worst
case scenario waar we in de opleiding voor trainen."
"Eigenlijk
onmogelijk" "Eigenlijk onmogelijk": zo omschreef British
Petroleum (BP) in 2009 in het 52-pagina tellende veiligheidsplan de kans
dat er een ongeluk met de Deepwater Horizon zou gebeuren waarbij olie
in de Golf van Mexicon terecht zou komen. "En", zo staat er, "als dat
toch zou gebeuren, dan zal door de afstand van het platform naar de kust
en door de veiligheidsmaatregelen die we treffen er geen impact zijn op
het milieu." Dat veilgheidsplan moest in 2009 ingediend worden bij de
Federal Minerals Management Service om een boorvergunning te krijgen,
wat wij een aanvraag voor een milieuvergunning noemen dus.
BP
van "zwaar overdreven" naar "valt niet te meten" Terwijl BP
gisteren nog zei dat de Amerikaanse kustwacht en andere instanties de
omvang van het lek "zwaar overdreven", luidt het ondertussen dat
"niemand echt kan berekenen hoeveel olie er lekt". De kustwacht, met
hulp van NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration), schat
dat er momenteel minstens 900.000 à 1 miljoen liter per dag uit de drie
lekken op een diepte van 1.500 meter in de Golf van Mexico ontsnapt.
Elke dag een beetje meer, want de gaten in de lekkende pijp worden
groter door corrosie. En het sleutelwoord is "minstens". In
werkelijkheid is het veel, veel meer.
Al 30 à 34 miljoen
liter olie ontsnapt Ian MacDonald, professor Oceanografie
aan Florida State University, vertelt dat wanneer je de cijfers van de
kustwacht en de satellietgegevens goed bekijkt er al 30 à 34 miljoen
olie ontsnapt is. "Ik hoop dat ik er naast zit, maar dat is wat ik en
mijn collega's vaststellen. Het zou er dus op neerkomen dat er nu
dagelijks de onwaarschijnlijke hoeveelheid van 4 à 5 miljoen liter sterk
vervuilende olie in zee loopt. Weet dat de lekken ten vroegste over een
maand gedicht kunnen worden, de meeste specialisten spreken zelfs van
twee tot drie maanden.
Dat het toerisme zware klappen gaat
krijgen door de ramp staat nu al vast: naast de stranden is er in de
regio erg populaire sportvisserij, goed voor duizenden jobs en
miljoenen dollars.
Halliburton Robert Wiygul,
een advocaat uit Mississippi die de milieuaanvraag van BP kon lezen,
zegt dat BP in de 52 pagina's nergens zegt welke veiligheidsmaatregelen
er dan wel specifiek zijn. De explosie die de Deepwater Horizon vorige
week deed zinken, en waarbij 11 mensen omkwamen, zou gebeurd zijn
doordat arbeiders van Halliburton Inc. een fout hadden gemaakt bij het
"cementen", het inkapselen van de oliebron. Daardoor zou er gas ontsnapt
zijn.
Dat gebeurt wel vaker: tussen 1992 en 2006 waren er in de
Golf van Mexico 39 ontploffingen op boorplatformen. In 18 gevallen
gebeurde dat doordat de inkapseling van de bron niet goed gedaan was.
Noodtoestand
in vier staten In navolging van de Amerikaanse staten
Louisiana en Florida hebben vrijdag ook Alabama en Mississippi de
noodtoestand uitgeroepen vanwege de olievervuiling die de zuidkust van
de Verenigde Staten bedreigt. Gouverneur Bob Riley van Alabama zei dat
de olievervuiling een "ernstige bedreiging voor ons milieu en onze
economie" vormt.
Hij heeft overheidsinstellingen in zijn staat
opdracht gegeven lokale gemeenschappen te helpen die door de
olievervuiling worden getroffen. Gouverneur Haley Barbour van
Mississippi wil de Nationale Garde in zijn staat inzetten.
BP
moet meer doen De Amerikaanse regering en de staat
Louisiana hebben er inmiddels bij het olieconcern BP op aangedrongen
meer te doen tegen de olievervuiling.
Washington wil dat BP zich
tot het uiterste inspant om een olieramp te voorkomen. Minister Janet
Napolitano van Binnenlandse Veiligheid eiste vrijdag ''een zo krachtig
mogelijke'' reactie. Zij en andere leden van de regering waren in
Louisiana om de gevolgen van de olievervuiling in ogenschouw te nemen.
Minister
van Binnenlandse Zaken Ken Salazar zei botweg dat de regering "niet zal
rusten voordat BP iedere druppel olie heeft opgeruimd". BP moet ook
voor de kosten opdraaien, aldus de minister. De kosten voor de
bestrijding van de olieramp bedragen dagelijks naar schatting 5 tot 7
miljoen dollar. De schade die de ramp heeft aangericht ligt al boven het
miljard. Het boren van een 'relief well' gaat het bedrijf zeker nog
eens 100 miljoen euro kosten. Het vervangen van het gezonken
boorplatform zelf, eigendom van Transocean Ltd., betekent een kost van
700 miljoen.
Defensie De Amerikaanse minister
van Defensie Robert Gates heeft vrijdag toestemming gegeven voor de
inzet van zesduizend leden van de Nationale Garde om de olievervuiling
tegen te gaan.
Gouverneur Bobby Jindal van Louisiana had het
ministerie van Defensie in Washington donderdag gevraagd om zesduizend
leden van het Amerikaanse reserveleger in zijn staat te mobiliseren. De
gardisten gaan helpen bij het schoonmaken van de kust en het beschermen
van kwetsbare natuurgebieden tegen de olievervuiling, aldus een
woordvoerder van het Pentagon.
Zelfs gevangen ingezet De
autoriteiten van de zuidelijke Amerikaanse staat Louisiana hebben zelfs
beslist gedetineerden in te schakelen om de kusten schoon te maken. Dat
maakte gouverneur Bobby Jindal bekend.
De plaatselijke
gevangenisadministratie werkt samen met de Dienst voor Fauna en Visserij
"om gedetineerden op te leiden opdat zij de federale agentschappen
zouden helpen" die de zaak aanpakken, zei de gouverneur.
Bovendien
worden kaders gevormd van de Nationale Garde die uit reservisten van
het leger bestaat en die worden opgeroepen bij noodsituaties. Bedoeling
is dat die kaders op hun beurt anderen binnen de Nationale Garde
opleiden.
Kritiek op Obama President Barack
Obama gaat voorlopig geen nieuwe olieboringen meer toelaten voor de
Amerikaanse kust. Hij wil eerst weten wat de oorzaak was van de explosie
op het olieplatform.
Obama had recent een verbod op olieboringen
voor een groot deel van de Amerikaanse kust opgeheven. Daardoor heeft
de president veel kritiek over zich heen gekregen. Maar voorlopig gaan
die plannen dus niet door, want het Witte Huis zal geen toestemming meer
geven voor nieuwe olieboringen tot de ramp van de voorbije week is
opgehelderd.
Driekwart volwassenen gelooft in bijgeloof en oude-wijven-verhalen
Driekwart volwassenen gelooft in bijgeloof en oude-wijven-verhalen
Na het zwemmen mag je een uur niet eten, dat is de populairste
gezondheidsmythe waar de Britten in geloven. Bijna driekwart van de
volwassen bevolking denkt ook echt dat de meeste lichaamswarmte via het
hoofd verdwijnt, zo blijkt uit een onderzoek.
Doorgeven Uit
de enquête bij 3000 volwassenen blijkt dat mensen vaak vertrouwen op
bijgeloof en culturele overtuigingen om ziekten en pijntjes te
verlichten, in plaats van medisch middeltjes. 72 procent geeft ook
oude-wijven-verhalen door aan zijn kinderen. Meer dan de helft is er
zeker van dat deze mythes ook echt helpen. Ze geloven eerder wat ze van
hun ouders en grootouders te horen krijgen, dan iets waarvan het
wetenschappelijk bewezen is dat het werkt.
Mythes De
studie toonde aan dat vier op de tien gelooft dat urineren op een steek
van een kwal de beste manier om deze te genezen is, 36 procent gelooft
dat je een verkoudheid krijgt van buiten met nat haar rond te wandelen.
Ze denken ook dat je knoken laten kraken je artritis bezorgt, wortelen
je zicht verbeteren en dat het eten van te veel suiker diabetes
veroorzaakt. Andere veel geloofde oude-wijven-verhalen zijn dat je een
bloedneus kunt stoppen door je hoofd achteruit te laten leunen en dat
het eten van appels tussen de maaltijden je tanden schoon houdt.
Vijftien procent van de ouders meent dat als een zwangere vrouw laag
draagt, ze een jongen verwacht. Acht procent denkt dat je aambeien
krijgt door op een verwarmingstoestel te zitten.
Sommige van
deze behandelingen zijn onschuldig, maar anderen doen echter meer kwaad
dan goed, waarschuwen de onderzoekers.
Trend: moeder en dochter samen naar plastische chirurg
Trend: moeder en dochter samen naar plastische chirurg
Moederdag is voor sommige mama's en dochters een reden om samen onder
het mes te gaan voor een mooier uiterlijk. In Amerika is het alvast een
trend.
Uit Amerikaans onderzoek
blijkt dat het aantal mensen dat samen met iemand anders een cosmetische
ingreep ondergingen met een derde steeg. Een dochter die een ingreep
samen met haar moeder onderging getuigt: "Deze gezamenlijke operatie
deed mij naar mijn moeder toe groeien, want je beleeft samen een
traumatische ervaring en het is toch een grote verandering."
Het
is vooral een trend bij celebs en de rijken der aarde. Zo deden de
Amerikaanse zangeres Alexa Ray Joel en haar moeder Christie Brinkleu het
samen. Alexa liet haar neus corrigeren en Christie de volgende dag haar
gezicht liften. Christie ontkent dit echter in alle talen, ze zegt dat
ze haar dochter enkel ging steunen in de kliniek voor plastische
chirurgie en dat ze achteraf toevallig er jonger uitzag. De twee zijn
echter niet de enigen, in een Amerikaanse realitysoap over rijke vrouwen
nam Lynn een facelift, dochterlief Raquel liet haar neus verkleinen.
Een realitysoap over plastische chirurgen wijdde een ganse aflevering
aan moeders en dochters.
Het
blijft toch een vreemde evolutie. Is het niet de taak van moeders en
dochters om elkaar duidelijk te maken dat ze al mooi en fantastisch zijn
en hier geen operaties voor nodig hebben? Elkaar dat op Moederdag tonen
is misschien nog het mooiste cadeau van allemaal.
Dalida (Caïro, 17 januari 1933 - Parijs, 3 mei 1987) was een Egyptisch-Franse zangeres en actrice van Italiaanse afkomst. Ze werd geboren als Yolande Christina Gigliotti. Met meer dan 125 miljoen verkochte platen is ze een van Frankrijks meest succesvolle artiesten ooit.
In 1954 was Yolande Christina Gigliotti Miss Egypte, en op haar tweeëntwintigste vertrok ze naar Frankrijk voor een carrière als zangeres en actrice. Ze noemde zichzelf toen Dalila, naar de vrouw uit de Bijbel. In Parijs veranderde ze haar naam op aanraden van Eddie Barclay in Dalida. Ze brak door met een Italiaans getint repertoire, en cultiveerde haar 'exotische' uitstraling met een grote bos zwarte krullen en donker omrande ogen. Pas aan het einde van de jaren zestig nam ze haar typerende, blonde kapsel. Aan het begin van de jaren zeventig verdiepte ze haar repertoire door werk van Léo Ferré en Jacques Brel op te nemen.
Met "Gigi L'Amoroso", het gezongen verhaal van een Napolitaanse hartenbreker die na een mislukt avontuur in Hollywood terugkeert naar zijn geboortedorp, had ze haar grootste hit. Daarna besloot ze, op aanraden van haar broer Orlando, die tevens haar manager was, zich te richten op de opkomende disco. Met "J'Attendrai", een cover van een chanson uit de jaren dertig, had ze de eerste Franstalige discohit. Daarna volgde nog de disco-opvolger van "Gigi L'Amoroso", "Gigi in Paradisco" waarin Gigi na zijn dood in de hemel in het Engels zingt. Ook het nummer "Darla Dirladada" werd internationaal in 1970 een grote hit. Wereldwijd verkocht ze veel singles en albums, vooral in Frankrijk, Italië, België, Zwitserland, Duitsland, Egypte, Canada, het Midden-Oosten en Japan was ze razendpopulair.
In de jaren tachtig dwong een oogkwaal, die uit haar jeugd stamde, haar tot enkele operaties die weinig verbetering brachten. Ze zag steeds minder met haar linkeroog, en keek vaak scheel. Ook de relaties met mannen waren weinig gelukkig. Drie mannen met wie ze een al dan niet langdurige, doch erg innige relatie onderhield, pleegden zelfmoord.
Ze speelde nog in een film, genaamd "De Zesde Dag", waarvoor ze terugkeerde naar Egypte. Moe van alle problemen maakte ze in de nacht van 2 op 3 mei 1987 met behulp van pillen in Parijs een eind aan haar leven. Ze liet een briefje na met de woorden: « la vie m'est insupportable, pardonnez-moi ». Na haar dood werd Dalida een groot voorbeeld voor de nieuwe generatie zangeressen. Samen met Édith Piaf, wordt Dalida gezien als de meeste populaire en invloedrijke Franse zangeres uit de 20e eeuw. Place Dalida (XVIIIe arrondissement).
Een aantal jaren na haar dood werd onder grote belangstelling de "Place Dalida" plechtig ingehuldigd te Parijs (XVIIIe arrondissement), dichtbij haar voormalige woonplaats in de wijk Montmartre. Op dit plein staat ook een borstbeeld van Dalida (bovenlichaam). In dezelfde wijk ligt Dalida ook begraven, namelijk op Cimetière de Montmartre, waar veel bekende personen liggen begraven.
Al ooit een surfend schaap gezien? Waarschijnlijk niet. Dit schaap,
Mildred, blijkt een uitstekend surfer te zijn en weet zelfs droog te
blijven. Aanschouw zijn surftalenten door op de foto te klikken
