Barbaarse groepsverkrachting in dorp Congo duurt 5 dagen
Barbaarse groepsverkrachting in dorp Congo duurt 5 dagen
Zo'n 200 vrouwen en 4 baby's verkracht
Barbaarse groepsverkachtingen hebben een dorp in
Congo vier dagen lang geteisterd. Rebellen in het oosten van de
Democratische Republiek Congo zouden tussen 30 juli en 3 augustus zeker
179 vrouwen die in het dorp Luvungi en omgeving wonen hebben verkracht.
Er werden zelfs vier baby's verkracht, van wie de jongste amper één
maand was. Sommige vrouwen zijn ook meermaals verkracht. Het dorp werd
ook geplunderd.
De Rwandese Hutu's en leden van de Mai Mai-militie zouden tal van
groepsverkrachtingen gepleegd hebben in het gebied. Bijna 200 vrouwen
werden het slachtoffer van deze gruwelijkheden, dat maakten
woordvoerders van hulporganisaties in het gebied vandaag bekend. De
rebellen veroverden eind juli het dorp Luvungi, dat ze vervolgens
plunderden en waarvan ze de bevolking dagenlang terorriseerden. Op 3
augustus slaagden de troepen van de republiek er in hen weer te
verdrijven uit de omgeving.
Een
VN-kamp lag nauwelijks zes kilometer verderop, maar omdat de rebellen
heel talrijk waren en de weg tussen het kamp en het dorp hadden
geblokkeerd, konden de dorpelingen geen alarm slaan bij de
VN-blauwhelmen. Mogelijk zijn er nog meer slachtoffers, die zich nu nog
uit schaamte verborgen houden. De rebellen vechten tegen het leger van
de republiek dat steun krijgt van troepen van de Verenigde Naties, die
opereren onder de naam Monusco (vroeger Monuc). (br.hln)
Chinese chauffeurs staan al 10 dagen in 100 km lange file
Chinese chauffeurs staan al 10 dagen in 100 km lange file
Wanneer u op de E40 weer eens zit te vloeken in de file, denk dan
even aan mensen in dezelfde situatie in China. Daar staan duizenden
chauffeurs al 10 dagen in een file van zo'n 100 kilometer lang op de
nationale snelweg 110 naar Peking.
De file werd veroorzaakt door wegwerkzaamheden, waardoor het verkeer
slechts met centimeters vooruitgaat. De snelweg krijgt veel
vrachtvervoer te slikken, waardoor het wegdek zwaar beschadigd is
geraakt en dringend hersteld moest worden.
De
problemen werden nog erger doordat in de file ongelukken gebeurden, en
voertuigen in panne vielen. Volgens de overheid kan de miserie nog weken
duren, daar de werken pas klaar zouden zijn op 13 september. China
investeert de jongste jaren sterk in het weggennet, omdat het verkeer
razendsnel toeneemt in de snelgroeiende economie.
De
meeste mensen die vastzitten op de snelweg, zijn vrachtwagenchauffeurs.
Op beelden is te zien hoe ze samen met kaarten aan het spelen zijn om
de tijd te doden. In interviews klagen sommigen dat de lokale bevolking
profiteert van hun gevangenschap op de snelweg door producten te
verkopen aan woekerprijzen.
Ad van Meurs - lead zang en gitaar, Haytham Safia - lead zang , Anne-Maarten van Heuvelen - lead zang en contrabas, Osama Maleegi - percussie, Ankie Keultjes - achtergrond zang
NO Blues is een project van het productiehuis Oost-Nederland (ON), dat de muzikale verbindingen zoekt tussen twee werelden. Is het (folk)blues in combinatie met traditionele Arabische muziek of Arabische blues? Arabische muziek wordt op een andere manier gemaakt dan westerse. Hier wordt gelet op noten en toonladders, daar werkt de muzikant vooral met melodielijnen. Twee jaar geleden werden door dit productiehuis drie ras muzikanten uitgenodigd om in drie dagen tijd hun muzikale invloeden samen te smelten tot iets nieuws. Hetgeen uiteindelijk resulteerde in een frisse combinatie die men ondertussen graag Arabicana mag noemen.
De kern van NO Blues bestaat uit gitarist Ad van Meurs (vooral bekend als gitarist van The Watchman), bassist Anne-Maarten van Heuvelen en Haytham Safia met zijn Arabische luit. Hun muzikale voorkeuren en achtergrond varieerden van jazz, blues, folk, rock tot zelfs reggae en punk, de Arabische achtergrond van Safia completeerde deze bonte verzameling stijlen.
In de haven van Antwerpen zijn enkele zwarte weduwen ontdekt.
In de haven van Antwerpen zijn enkele zwarte weduwen ontdekt. De giftige spinnen zaten op Amerikaanse legervoertuigen die uit Afrika kwamen. Een speciale firma kan de spinnen verdelgen, maar gebruikt daar een schadelijk gas voor en moet daarom eerst de goedkeuring krijgen van Volksgezondheid.
De gevolgen van een beet met gifinjectie zijn ernstig tot dodelijk. Vooral jonge kinderen, ouderen en mensen met hartziekten lopen een verhoogd risico op overlijden. Ook voor gezonde volwassenen zijn de gevolgen van een beet extreem pijnlijk en belastend voor het lichaam.
In 1999 brak er al eens paniek uit toen er een aantal zwarte weduwen werden gesignaleerd op een bedrijventerrein in Bree. Het allereerste exemplaar van de zwarte weduwe in Europa dook in 1967 op in Tervuren. (br.het balang van limburg)
In het Engelse Coventry is een vrouw gefilmd terwijl ze op
straat een kat oppakte en het dier in een vuilnisbak keilde. Ze sloot het deksel
en wandelde door.
De baasjes van de kat Lola haalden het dier 15 uur
later uit de vuilnisbak nadat ze haar hadden horen miauwen. Het ontzette koppel,
Stephanie en Darryl Mann, bekeken daarna de beelden van hun bewakingscamera.
Daarop zagen ze een vrouw van ergens in de vijftig jaar oud hun huisdier eerst
aaien en dan bruusk in de bak stoppen.
Het koppel heeft de beelden nu
online gezet in de hoop de vrouw te vinden. Lola is inmiddels bekomen van haar
hachelijk avontuur.
We doen het allemaal, vaak zelfs zonder te denken, en soms meerdere
keren per dag: liegen. Psychologen proberen ons ervan te overtuigen dat
het vertellen van leugens, zelfs hele kleine, zeer slecht zijn voor een
relatie. Maar is dat zo? Kunnen leugens net geen troost bieden aan de
harde realiteit? Die vraag wordt gesteld in het boek 'Truth to Tell'.
Volgens de theorie is de waarheid de essentiële basis voor je psychische
gezondheid. Enkel door helemaal eerlijk te zijn; maken we ons leven
beter. Leugens laten immers een emotionele vlek na op onze relaties. In
plaats van de waarheid te verbergen, moeten we elke gedachte en emotie
meteen uitdrukken, ongeacht of dit woede, wrok en walging betreft. De
vraag die de Britse auteur Mavis Cheeck zich stelt: 'hoe haalbaar is
dergelijk leven van complete eerlijkheid?'
Toen
haar eigenste man een afwijzend leugentje verzon wanneer een bevriend
echtpaar hen uitnodigde, stelde de auteur zich de vraag: hoe zou het
koppel zich voelen als we doodleuk vertellen dat we geen zin hebben in
hun gezelschap? Het zette haar aan tot het schrijven van een boek waarin
ze haar personage Nina een week lang de volle waarheid liet vertellen.
Die radicale eerlijkheid paste ze ook zelf toe: een week lang leefde ze
zonder leugens. Daar lukte ze helemaal niet in, al op de eerste dag
scheen het te gemakkelijk om te liegen.
Leugens,
vertelt uit vriendelijkheid, komen het vaakst voor. Onderzoekers noemen
deze leugens de 'sweet little lies', mensen hanteren ze minstens
éénmaal per dag. Ernaast bestaan de grotere leugens. Bedoeling is ons
hiermee aantrekkelijker, interessanter en jonger te maken. Op
datingsites lijken deze leugens schering en inslag: onwaarheden over
fysieke verschijning verschijnen er gratis en voor niets.
Mannen
zouden anders liegen, zo blijkt uit onderzoek van de University of
Virginia. Mannen neigen rond de acht leugens tijdens een avondje uit te
vertellen, in de hoop er zelf attractiever en beter uit te zien. Vrouwen
neigen meer beschermende leugens te vertellen. Een vrouw zal eerder
complimenten maken in de hoop dat anderen haar zo vertrouwelijker en
aardiger vinden.
Volgens de
schrijfster zijn troostende leugens net ons sociale cement. De waarheid
heeft immers een wreed kantje, ze kunnen iemands wereld opblazen. Zonder
'sweet, little lies' zitten we allemaal thuis met de gordijnen dicht,
in de hoop dat de wrede wereld snel weg zou gaan.
De 'shit box', het toilet dat u overal uit de nood helpt
De 'shit box', het toilet dat u overal uit de nood helpt
Klik op de foto om het filmpje te bekijken
Iedereen kent vast wel het gevoel: een grote boodschap moeten doen, maar geen
toilet in de buurt. Dankzij de 'shit box' zijn die zorgen voortaan van de baan.
Het plooibare karton verandert in een wip in een bruikbare wc, die honderd kilo
kan dragen. Dankzij de biologisch afbreekbare plastic zak die u er vervolgens in
plaatst, steunt u bovendien het milieu.
Het idee komt van Richard
Wharton, een bekende Londense ontwerper. "Dit draagbare toilet is zeker handig
op campings of festivals", legt de Brit uit. "Als de natuur roept, is het toch
beter dat je kont ergens op kan steunen." De 'shit boxen' worden in China
gemaakt en zijn in verschillende modellen en kleuren te
verkrijgen.
Wharton verliest ook de goede zaak niet uit het oog. Zijn
ultieme droom is om zijn uitvinding te introduceren in vluchtelingenkampen.
"Daar speelt hygiëne een belangrijke rol. Als die mensen mijn ecologisch toilet
gebruiken, zouden er wel eens minder ziektes kunnen uitbreken", klinkt het
hoopvol.
Zeilmeisje Laura Dekker mocht niet uit Portugal vertrekken
Zeilmeisje Laura Dekker mocht niet uit Portugal vertrekken
Het Nederlandse meisje Laura Dekker (14), dat zaterdagochtend vanuit
Gibraltar aan haar veelbesproken solozeiltocht rond de wereld is
begonnen, mocht helemaal niet uit Portugal haar reis aanvatten. Dat
meldt de Portugese politie. Precies daarom week Dekker naar Gibraltar
uit.
De voorbije twee weken was Dekker in Portugal om de laatste
voorbereidingen van haar reis te doen. Volgens berichten vertrok ze van
daar ook op reis, maar dat bleek zaterdag niet te kloppen. Haar manager
Peter Klarenbeek meldde toen dat ze geen media-aandacht wilde en naar
Gibraltar was gevaren, om haar solotocht daar aan te vatten.
De
realiteit is iets genuanceerder, blijkt uit een communiqué die de
Portugese marine op haar website heeft gepubliceerd. "Laura Dekker
beschikte over geen enkel document om alleen af te varen met dat type
zeilboot", leest het document. "Volgens de Portugese wet voldeed het
jonge meisje niet aan de noodzakelijke voorwaarden om de haven van
Portimao te mogen verlaten."
Vorige week woensdag 18 augustus
voerden de Portugese autoriteiten de laatste controle uit van Dekker en
haar boot. Later die dag vertrok ze in het gezelschap van haar vader en
haar manager naar Gibraltar. De politie begeleidde hen tot buiten de
Portugese wateren. "Ze zeiden de Portugese politie dat ze de
zeiluitrusting gingen testen", aldus nog de marine.
Reuzen lokken ruim 800.000 kijklustigen naar Antwerpen
Reuzen lokken ruim 800.000 kijklustigen naar Antwerpen
Antwerpen was de voorbije drie dagen volledig in de ban van de
reusachtige houten poppen van het Franse straattheatergezelschap Royal
de Luxe. Meer dan 800.000 mensen doorkruisten volgens de organisatoren
de stad om een glimp op te vangen van het spektakel "De Duiker, zijn
hand en de Kleine Reuzin".
De Duiker werd vrijdagnamiddag uit het Kattendijkdok getakeld. Nadat hij
zijn verloren, afgehakte hand uit het Bonapartedok had gevist - een
verwijzing naar de legende over het ontstaan van Antwerpen - kon zijn
zoektocht naar zijn nichtje, de Kleine Reuzin, beginnen. Zij was eerder
op de dag ontwaakt op het Sint-Jansplein.
De
reuzen doorkruisten de hele stad, maar pas zaterdagavond vonden ze
elkaar terug op het Sint-Jansplein. Zondag stond er nog een picknick met
hen op het programma in Park Spoor Noord, waarna ze richting
Kattendijkdok trokken. Daar lag de boot op hen te wachten, waarmee ze de
Scheldestad verlieten. Het spektakel bracht meer dan 800.000 mensen op
de been, een toestroom die de verwachtingen van de organisatoren
overtreft.
Gustav Klimt was een Oostenrijkse symbolistische schilder
Gustav Klimt was een Oostenrijkse symbolistische schilder
Klik op de foto om een filmpje met zijn werken te bekijken
Gustav Klimt (Baumgarten (Wenen), 14 juli 1862 Wenen, 6 februari 1918) was een Oostenrijkse symbolistische schilder en een van de meest prominente leden van de Wiener Secession, de Weense jugendstilbeweging.
Klimt werd geboren in de buurt van Wenen in een armoedig gezin. Zijn vader was goudgraveerder. Wellicht heeft dit Klimt beïnvloed bij zijn gebruik van goud in zijn schilderijen. Hij kreeg zijn kunstzinnige opleiding op de Weense Kunstgewerbeschule für Kunst und Industrie in de jaren 1879-1883. Vrijwel tot aan de eeuwwisseling werkte hij in een klimaat dat geschapen was door Hans Makart, een dominante figuur in de Weense kunstwereld. In zijn begintijd werd het werk van Klimt niet gewaardeerd door de gevestigde orde, die zijn schilderijen pornografisch vond. Om zich af te zetten tegen de traditionele opvattingen richtte Klimt de Wiener Secession op, de Oostenrijkse variant van de jugendstil of de modern style. Klimt kreeg later erkenning en werd benoemd tot eredocent van de universiteit van München en Wenen.
Moeder en kind
Klimt overleed op 56-jarige leeftijd. Hij is begraven op het Hietzinger Friedhof in Wenen. Op de steen staat zijn typerende handtekening gebeiteld.
Symboliek, erotiek, uitgesproken zin voor het decoratieve en bevallige verfijning kenmerken zijn schilderijen en tekeningen. In zijn allegorische voorstellingen en in zijn talrijke portretten weeft hij op een ongeëvenaarde manier gestileerde kleurvlakken door elkaar als een soort patch-work. Met een oneindige tederheid behandelt hij uitsluitend de vrouw in zijn werk. Zijn werk getuigt van een groot vakmanschap, een grote gevoeligheid en een zin voor kleur.
Dood en leven naast elkaar
De Nederlandse kunstenaar Jan Toorop is een belangrijke inspiratiebron geweest voor Klimt. Het fijne spel van vloeiende lijnen is een opvallende overeenkomst tussen Toorop en Klimt. Klimt heeft grote invloed gehad op collega kunstschilders, zoals Egon Schiele en Oskar Kokoschka. Het werk van Klimt is sterk verwant met dat van de Belgische symbolist Fernand Khnopff.
Gustav Klimts werk bestaat vooral uit schilderijen, maar hij heeft ook muurschilderingen, tekeningen en collages vervaardigd. Diverse daarvan zijn tentoongesteld in het Secessionsgebouw. Klimt is veel geroemd voor het gebruik van goud in zijn schilderijen. Dit is ook zichtbaar in het hieronder afgebeelde schilderij uit 1901, Judith I.
Zie haar triomfantelijke lach en het hoofd van Holofernes in haar handen
De ongenaakbare wrede vrouw die hier is afgebeeld is kenmerkend voor de stijl van Klimt. Enerzijds beeldt hij vrouwen flatteuzer af dan ze in werkelijkheid zijn. Anderzijds ontneemt hij hen tegelijkertijd het vrouwelijke en moederlijke. Een ander zeer beroemd schilderij is 'De kus', waarin een grote man, gekleed in een zeer opzichtige kamerjas, een vrouw innig omhelst.
De kus
De kus is een schilderij dat hij in de periode 1907-1908 maakte. Het schilderij is pas in de Flower-power-tijd wereldberoemd geworden en is sindsdien veel afgebeeld op ansichtkaarten en posters.
Het schilderij toont een grote man die een vrouw op haar wang kust. De man heeft een kamerjas met daarop hoekige symbolen om; de kleren van de vrouw tonen ronde symbolen. Het stelletje staat op de rand van een afgrond, in een veld vol bloemen. Of Klimt daar een symbolische bedoeling bij had, is niet bekend.
Klimt werkte in Wenen en Klimts visie op de Weense seksuele moraal van die tijd heeft zijn werk sterk beïnvloed. De Weners waren in het openbaar afkerig van seksualiteit, maar de prostituees deden goede zaken. De werken van Klimt tonen (veelal roodharige) dames in uitdagende posities, waardoor hij in zijn stad als een omstreden persoon werd gezien. Klimt liet zich tijdens het schilderen veelvuldig omringen door naakte dames en stond bekend als een vrouwenjager die wars was van de conservatieve zeden. Men kan De kus zien als een afbeelding van lust en/of liefde, maar ook van de weerstand van de vrouw tegen de seksuele driften van de man (de vrouw kust namelijk niet terug). De laatste visie wordt vooral door feministen gedeeld.
In de achtergrond heeft Klimt goud verwerkt, waarbij hij verschillende technieken door elkaar heeft gebruikt. Deze technieken had hij waarschijnlijk van zijn vader geleerd, die goudgraveerder was.
Het schilderij hangt in de Österreichische Galerie Belvedere in Wenen.
Amerikaanse middenklasse verdwijnt, VS wordt derdewereldland
Amerikaanse middenklasse verdwijnt, VS wordt derdewereldland
Volgens Der Spiegel, Duitslands grootste en invloedrijkste weekblad,
verdwijnt de Amerikaanse middenklasse langzaam maar zeker en lopen de
Verenigde Staten het gevaar een derdewereldland te worden.
Der
Spiegel oordeelt dat als gevolg van de wereldwijde financiële crisis de
middenklasse in de VS van de kaart geveegd zal worden. Volgens het
artikel beginnen steeds meer Amerikanen te beseffen dat de American
Dream een nachtmerrie is geworden: de jobmarkt krimpt zienderogen, lonen
stagneren al decennialang en de ongelijkheid tussen sociale klassen
neemt dramatisch toe.
Meer
dan een jaar na het officiële einde van de recessie blijft de
werkloosheidsgraad boven de 9,5 procent. Maar dat is slechts het
officiële cijfer. Voeg er de mensen bij die niet meer naar werk zoeken,
of zij die overleven met een parttimejob waarmee ze slechts enkele
honderden dollar per maand verdienen en van hun spaargeld moeten leven,
dan loopt de werkelijke werkloosheidsgraad op tot 17 procent.
In
zijn jaarlijks rapport waarschuwt het landbouwministerie tevens dat de
"voedselonzekerheid" toeneemt en dat 50 miljoen Amerikanen vorig jaar
onvoldoende voedsel konden kopen om gezond te blijven. Een op acht
Amerikaanse volwassenen en één op vier kinderen overleven dankzij
voedselbonnen van de overheid. Dat zijn waanzinnige cijfers voor de
rijkste natie ter wereld.
Vorige
week lanceerde de leidinggevende online columniste Arianna Huffington
de apocalyptische waarschuwing dat "Amerika op weg is een
derdewereldland te worden". In een recent coververhaal onder de titel
'So Long, Middle Class' somde de New York Post 25 statistieken op die
aantonen dat "de middenklasse systematisch weggevaagd wordt".
"Gigantische ratten" teisteren noorden van Engeland
In West Yorkshire in het noorden van Engeland kampen ze momenteel met
een rattenplaag. De knaagdieren dringen zelfs huizen en woonkamers
binnen? Sommige beesten zijn wel zo groot als een kat, meldt The Sun.
Brandon
Goddard uit Bradford slaagde erin een van de 'monsters' dood te
schieten. Vier anderen konden wegvluchten. "Het waren eerder
'Ratzilla's' dan ratten," aldus Goddard. "Ik ben zo snel als ik kon
weggelopen. Wie weet hoeveel er nog rondlopen eens ze zich
voortplanten."
Het doodgeschoten exemplaar is vermoedelijk een
inheemse soort uit Zuid-Amerika en is twee keer groter dan de gewone
Britse soorten. Laura Drake, van een Britse zoogdierenvereniging,
vermoedt dat het hier gaat om een beverrat; een Zuid-Amerikaans
knaagdier dat vaak een "gigantische rat" wordt genoemd. Het was algemeen
verondersteld dat beverratten twintig jaar geleden al uitgestorven
waren in Groot-Brittannië, maar volgens Drake is het "niet onmogelijk
dat er overlevenden zijn." (br.hln)
De beverrat.
De beverrat of nutria (Myocastor coypus) is een groot Zuid-Amerikaans aquatisch knaagdier, dat als exoot ook in Europa en Noord-Amerika voorkomt. Het is de enige nog levende soort van de familie Myocastoridae en het enige lid van het geslacht Myocastor.
De beverrat is een groot, op een rat gelijkend knaagdier. De schaars behaarde staart is cilindervormig en loopt uit in een punt. De vacht bestaat uit glanzend bruine en geelbruine dekharen en een grijze ondervacht. De wintervacht is dikker dan de zomervacht. De snuit, kin en de meeste snorharen zijn wit, behalve de bovenste snorharen, die zwart zijn. De snorharen worden tot 130 millimeter lang. De buitenzijde van de snijtanden zijn oranje van kleur. De voorpoten hebben klauwen.
De beverrat wordt 36 tot 65 centimeter lang en vier tot negen kilogram zwaar. De staart is 25 tot 45 centimeter lang. Mannetjes worden over het algemeen groter dan vrouwtjes: mannetjes zijn gemiddeld 60,3 centimeter lang en 6,5 kilogram zwaar, vrouwtjes 59,3 lang en 6 kilogram zwaar.
De beverrat heeft verscheidene aanpassingen aan een aquatisch leven. Tussen de tenen op de achterpoten heeft een beverrat zwemvliezen. De ondervacht is waterdicht. De neusgaten en de mond kunnen worden gesloten, en ogen, neusgaten en kleine oren zijn hoog op de kop geplaatst, zodat ze tijdens het zwemmen boven water steken.
Het gebruik van koeienmelk voor onder meer zuivelproducten werd al veel
eerder toegepast dan tot nu toe gedacht. Nederlandse onderzoekers van
de Universiteit Leiden en het Rijksmuseum van Oudheden hebben samen met
Britse onderzoekers aangetoond dat in de periode rond 6.000 voor
Christus in Syrië al koeien werden gehouden voor de melk. De
archeologen publiceren hun ontdekkingen morgen in het gezaghebbende
tijdschrift Nature.
Tot
nog toe werd aangenomen dat het houden van koeien voor de melk begon
omstreeks 3000 voor Christus. Aan de hand van scherven van
prehistorisch aardewerk die in Syrië zijn opgegraven, konden de Leidse
archeologen met behulp van Britse onderzoekers vaststellen dat koeien
al 3000 jaar eerder voor de melk werden gehouden. Veelal werden daar
gelijk producten als kaas en boter van gemaakt, omdat melk snel
bedierf. Het waren dus niet de Nederlanders met hun vele melkproducten
maar de Syriërs die als eersten runderen molken, stellen de
onderzoekers.
De ontdekkingen zijn gedaan bij de opgraving in
het Syrische Tell Sabi Abyad, waar de archeologen al jarenlang een
prehistorische nederzetting uit de periode 7000-5500 voor Christus
onderzoeken.
100 gepensioneerde leerkrachten aan de slag in 2009
100 gepensioneerde leerkrachten aan de slag in 2009
Tijdens het schooljaar 2009-2010 gingen 101 leerkrachten ouder dan 65
jaar aan de slag in het onderwijs. Dat blijkt uit cijfers van het
kabinet van Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (sp.a).
Volgens het kabinet gaat het meestal om mensen die scholen gedurende een
korte periode uit de nood helpen bij een tekort aan vervangers.
Vanaf
1 september 2009 mogen leerkrachten die 65 jaar of ouder zijn weer voor
de klas staan. Daarvoor was dat wettelijk niet mogelijk.
Verdeeld
per onderwijsniveau ging het om 34 leerkrachten in het basisonderwijs,
24 in het secundair onderwijs, 4 in het deeltijds kunstonderwijs, 19 in
de centra voor volwassenenonderwijs en 21 in het hoger onderwijs. Eén
leerkracht presteerde uren in meer dan één onderwijsniveau.
Beperkte impact Die
101 leerkrachten zijn goed voor 9,82 voltijdse eenheden, ofwel een
voltijdse prestatie voor een volledig schooljaar. Het gebruik van de
maatregel is dus voorlopig nog beperkt.
De verwachting is
overigens dat de groep gepensioneerde leerkrachten ook in de toekomst
beperkt zal blijven. Het is trouwens ook niet de bedoeling dat
gepensioneerden meer en meer onderwijsopdrachten uitvoeren, luidt het.
"Het
aanwerven van een gepensioneerde moet een soort noodoplossing blijven.
De toewijzing van een opdracht aan een gepensioneerde gebeurt enkel op
voorwaarde dat er geen andere geschikte kandidaat wordt gevonden."
Zeilmeisje officieel begonnen aan tocht rond de wereld
Zeilmeisje officieel begonnen aan tocht rond de wereld
Het zeilmeisje Laura Dekker is vanochtend vanuit Portugal vertrokken
richting de Canarische Eilanden. Dat heeft haar manager Peter Klarenbeek
gezegd. Met het vertrek begint haar solozeilreis officieel.
De
14-jarige Laura wil graag de jongste zeilster ooit worden die
onafgebroken rond de wereld zeilt. Ze vertrok niet uit de haven van de
Portugese stad Portimao, zoals veel media verwachtten, maar uit een
andere haven, onder meer om de pers te ontwijken.
In
Portugal trof ze de afgelopen twee weken de laatste voorbereidingen.
Bij de Canarische Eilanden wacht ze het einde van het orkaanseizoen af
voordat ze de Atlantische Oceaan oversteekt.
Het record waar
Laura op jaagt staat nu op naam van de Australische Jessica Watson, die
haar soloreis een paar dagen voor haar zeventiende verjaardag afrondde.
Laura Dekker wordt 17 op 20 september 2012.
Günther Neefs is een Vlaams zanger. Hij werd in Mechelen geboren op 21.09.1965
Hij is de zoon van Louis Neefs die op eerste Kerstdag 1980 samen met zijn vrouw om het leven kwam bij een verkeersongeval in Lier
Studies lagere afdeling humaniora - richting mechanica en twee jaar architectuur tekenen, later nog fotografie, automechanica en bedrijfsbeheer in avondschool. In 1985 begint hij bij de Gery's Big Band en zeg maar dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan want in 1990 neemt Günther bij de band al een gedeelte van de zang op zich.
Günther vind een vaste job als verkoper in een grote garage, staat hij volledig op eigen benen en vindt nu de tijd geschikt om aan een carrière als zanger te werken. Günther Neefs is sterk gemotiveerd begonnen aan de opbouw van zijn programma. Pop, rock, covers, maar vooral eigen werk, want hoewel zijn stem erg aan die van Louis doet denken, is Günther vast besloten een eigen richting in te slaan.
Günther is de zwartste blanke van Vlaanderen, zegt Philippe Coppens. Een diepgewortelde basstem, die met zoveel power en kwetsbaarheid tegelijk kan zingen, kom je niet rap tegen. Daarom is Günther geknipt om de Motown muziek bij het Vlaamse publiek te (her)introduceren.
MOMA leent De bedreigde moordenaar uit aan René Magritte museum
MOMA leent 'De bedreigde moordenaar' uit aan René Magritte museum
Het René Magritte museum in Brussel
"De bedreigde moordenaar", een belangrijk werk van René Magritte, zal
van 7 september tot 2 januari worden tentoongesteld in het René
Magritte Museum in Brussel. Het MOMA (Museum of Modern Art) in New York
gaf het schilderij in bruikleen als onderdeel van een exclusieve
overeenkomst.
"De bedreigde moordenaar" vormt een tweeluik met "De geheimzinnige
speler". Beide werken zijn geschilderd in 1927. Ze zullen samen
tentoongesteld worden gedurende vier maanden.
"De bedreigde
moordenaar" toont een sobere kamer met daarin een zetel waarop een naakt
vrouwenlichaam ligt. De moordenaar is eigenlijk klaar om te vluchten
maar blijft verstild staan om te blijven luisteren naar een
grammofoonplaat. Hij is op dat moment omsingeld door twee andere mannen
die voorzien zijn van een knuppel en een grijpnet. Ook buiten aan het
balkon staan er drie mensen op de uitkijk.
Onwaarschijnlijk: ouders ontdekken op kerkhof dat hun zoon dood is
Onwaarschijnlijk: ouders ontdekken op kerkhof dat hun zoon dood is
Onwaarschijnlijk droevig verhaal uit de regio van Rijsel: Elie
Langlet en Josiane Vermeersch gingen naar de begrafenis van haar broer,
maar ontdekten op het kerkhof het graf van hun... bloedeigen zoon. Geen
van beiden wist dat hij een dikke maand eerder omgekomen was.
De ouders deden de gruwelijke ontdekking toen een nichtje plots vroeg
wie er in de grote grafkelder lag. "Daar liggen de dode mensen die geen
familie hebben of niet het geld hebben om een graf te betalen",
antwoordde schoonvader Jean-Claude. En dan las de jonge meid het
naamplaatje van de recentst overledene voor: Olivier Langlet, 1968-2010.
Elie
en Josiane geloofden niet wat ze hoorden. Ok, Olivier had al enkele
weken niets meer van zich laten horen, maar dit kon toch onmogelijk over
hun zoon gaan? "Twee dagen voor de begrafenis van zijn nonkel heb ik
een boodschap achtergelaten op zijn gsm en een briefje in zijn bus
achtergelaten, kwestie van hem te verwittigen", vertelt Josiane. "We
vonden het vreemd dat hij niet komen opdagen was. We waren van plan om
hem een bezoek te brengen."
Nog
steeds vol ongeloof belde Christophe, de tweede zoon van Elie en
Josiane, naar de begrafenisondernemer om de identiteit van de begraven
persoon te controleren. De tweede voornaam en de geboortedatum klopten
inderdaad, de wereld van de ouders stortte nu helemaal in. "In twee à
drie seconden is iedereen beginnen huilen", vertelt Jean-Claude.
"Josiane ging er helemaal onderdoor. Ze was daar om afscheid te nemen
van haar broer en ontdekt vervolgens dat ook haar zoon onder de grond
ligt, hoe ondenkbaar is dat."
Olivier
was vader van een twintigjarige dochter. Uit het politierapport blijkt
dat hij op 5 juli een natuurlijke dood gestorven is. Rest natuurlijk nog
de vraag hoe zo'n miscommunicatie tot stand kunnen komen is. "Ik woon
nu al 24 jaar bij hem in de buurt", aldus Josiane. "Ik ben de hele zomer
thuis gebleven. Zowel op het politierapport als de overlijdensakte
stond de naam van beide ouders. Ze konden me ook terugvinden via de
berichten die ik op zijn gsm achtergelaten heb." Vandaag wacht de
familie nog steeds op antwoorden, al blijft hun voornaamste bekommernis
nu om Olivier een waardig afscheid te bezorgen.
