Bultrugwalvis zwemt 10.000 kilometer om lief te vinden
Bultrugwalvis zwemt 10.000 kilometer om lief te vinden
Een vrouwelijke bultrugwalvis heeft een record gevestigd, door een
afstand van zeker 10.000 kilometer te overbruggen. En ze deed dat
waarschijnlijk om een geschikte partner te vinden. Het is voor het eerst
dat zo'n lange reis van een zoogdier is vastgelegd. Dat schrijven
Amerikaanse onderzoekers in het wetenschappelijke tijdschrift Biology
Letters.
Normaal leggen bultruggen ongeveer vijfduizend kilometer af tijdens hun
migratie naar de plek waar ze jongen krijgen. De mannetjes migreren vaak
verder dan de vrouwetjes. De extreem lange reis van het vrouwtje laat
volgens de wetenschappers zien hoe goed de dieren zich aan veranderende
omstandigheden aan kunnen passen.
Het vrouwtje werd voor het
eerst gezien en gefotografeerd voor de zuidoostelijke kust van Brazilië
in augustus 1999. Twee jaar later werd het dier weer gezien, maar nu
voor de oostkust van Madagaskar. De kortste weg tussen deze twee
locaties is 9.800 kilometer. De walvis kon herkend worden aan de
kenmerkende staart en het patroon daarop.
De onderzoekers denken
dat de walvis vanuit Brazilië eerst naar de Zuidelijke Oceaan is
gezwommen om te eten en van daaruit doorgezwommen is naar Madagaskar op
zoek naar een partner. Tot nog toe werd altijd gedacht dat bultruggen
alleen van noord naar zuid en vice versa zwommen, maar deze reis lijkt
ook te wijzen op migratie van oost naar west en terug.
Mensen met obesitas vinden zichzelf vaak niet te dik
Mensen met obesitas vinden zichzelf vaak niet te dik
Een aanzienlijk aantal Amerikanen met obesitas vindt zichzelf niet te
dik. Ze beseffen ook niet de gevolgen van overgewicht op hun gezondheid.
Een
enquête bij meer dan 2.000 Amerikanen met obesitas, toonde aan dat 8
procent van hen niet vond dat ze moesten afvallen. De deelnemers hadden
allemaal een BMI ( de verhouding tussen lengte en gewicht) van meer dan
30. Ook bleek dat mensen die hun gewicht onderschattengelukkiger met
hun gezondheid zijn en zich gezonder voelen dan degenen die hun obesitas
wel erkenden. Ze dachten ook dat ze minder kans hadden op een hoge
bloeddruk, diabetes en een hartaanval. Twee derde van de mensen met een
verstoord lichaamsbeeld denken een lager risico op obesitas te hebben.
Vooral
mensen die minder verdienden of lager opgeleid waren, verkeerden in de
ontkenningsfase. De helft van hen beschouwden zich gezonder dan de
meeste mensen van hun leeftijd, in vergelijking met een derde van de
mensen die hun gewicht juist inschatten. 44 procent van hen ging het
afgelopen jaa rniet naar de dokter, in vergelijking met een kwart van de
anderen. Ook wanneer ze dit wel deden, besproken ze minder hun
eetpatroon en hoeveelheid lichaamsbeweging met de dokter.
Volgens
de onderzoekers kan het zijn dat de perceptie van dikke mensen
verandert omdat overgewicht en obesitas steeds vaker voorkomen en als
normaal beschouwd worden.
Vrees kannibalisme kompels Chili in 17 dagen na instorting
Vrees kannibalisme kompels Chili in 17 dagen na instorting
Nu de 33 mijnwerkers na 69 dagen uit de Chileense kopermijn bevrijd zijn, duiken de eerste gruwelverhalen op van de dagen na de instorting. Toen beseften de gevangen mijnwerkers nog niet dat ze gered zouden worden. De vrees voor kannibalisme was die eerste 17 dagen zonder contact met de buitenwereld groot. Net als de wanhoop en de verdeeldheid, die zelfs toch regelrechte vuistgevechten leidde, maar de ploegbaas hield de solidariteit overeind dankzij één codewoord: democratie!
Luis Urzua was de man die de verantwoordelijkheid over zijn 32 collega-mijnwerkers op zijn brede schouders torste. De ploegbaas loodste de gevangen mijnwerkers door de zware beproeving van meer dan twee maanden en deed dat door met democratische meerderheid te stemmen; ook over heikele punten. "Ik moest enkel maar de waarheid spreken en in de democratie geloven", blikt Urzua terug vanop zjin ziekenhuisbed. De beroemdste ploegbaas ter wereld legt de principes van 700 meter onder de grond uit. "We stemden echt over alles: we waren met 33, dus 16 +1 was de meerderheid."
Minder rooskleurig zijn de verhalen die stilaan doorsijpelen over de eerste dagen. Toen heersten twijfel, onenigheid en spanningen diep onder de grond. "Er was vooral de vrees voor kannibalisme die sluimerde", zegt Richard Villaroel, een 23-jarige mechanieker. "De wanhoop, het gekibbel en het wachten op een gewisse dood waren ondraaglijk. We verbruikten het laatste greintje overgebleven energie en waren heel mager. Sommige mijnwerkers bleven gewoon constant in hun bed liggen, van pure miserie. Als die situatie nog enkele dagen langer had geduurd, was het zeker fout gelopen en leek kannibalisme bijna de enige uitweg."
De vrees voor kannibalisme doet denken aan de film 'Alive' over het waargebeurde avontuur van een Uruguyaans rugbyteam dat uitgerekend op 13 oktober 1972 (de Chileense mijwerkers werden op 13 oktober 2010 bevrijd) crashte met een vliegtuig tegen de besneeuwde bergtoppen van de Andes. 16 van de 45 passagiers overleefden de crash en van ontbering besloten ze om mensenvlees te eten.
Gelukkig liep het voor de mijnwerkers beter af. Toen de 33 zich na 17 dagen al stilaan hadden neergelegd bij de langzame hongerdood, kwam er plots contact met de buitenwereld. "De sfeer sloeg om van diepe wanhoop en verdeeldheid naar euforie en eenheid. Ik was zo bang dat ik mijn ongeboren kind nooit zou zien", zegt Villaroel.
Hoe de 33 mijnwerkers die eerste 17 dagen overleefden, legt ploegbaas Urzua in detail uit. "Meteen na de instorting op 5 augustus stuurde ik een team uit om op onderzoek te gaan. In de ondergrondse gangen reden ze stapvoets met een truck omhoog. Door de enorme stofwolken zagen ze amper iets en reden zich vast. Toen beseften we dat we voedsel moesten rantsoeneren. De dagelijkste porties uit het noodpakket bestonden uit een halve lepel tonijn en zalm per mijnwerker."
"Bij onze eerste vergadering besliten we dat we al het eten eerlijk zouden verdelen", pikt Villaroel in. "We zouden het moeten stellen met een half lepeltje vis per dag. Niets aan te doen. Ik verloor liefst 12 kg in die dagen. We verbruikten veel energie, maar aten bijna niks. We aten als het ware onszelf op. Over echt kannibalisme spraken we nauwelijks. Het sluimerde duidelijk. Nadat we contact hadden met de buitenwereld, werd er wel grappend over gesproken. Daarvoor was het bittere ernst. Achteraf bleek dat het leefde in ieders gedachte. Iedereen had er angst voor."
"Drinkwater hadden we gelukkig wel, maar het was wel sterk vervuild. Het bevatte veel olie van de machines en het smaakte heel slecht, maar dat namen we er maar bij natuurlijk. De ploegbaas sprak ons elke dag filosofisch toe. Hij vertelde ons dat de kans bestond dat ze ons vonden en dat we daar moesten in geloven. Ik had nog nooit gebeden in mijn hele leven, maar op 700 meter diepte, ben ik er wel mee begonnen. En het leek nog te werken ook, want na een tijdje hoorden we boringen, ver boven ons hoofd en de hoop groeide. De hoop sloeg om in euforie toen de boringen met een testbuis ons bereikten."
Vanaf het moment dat ze wisten dat ze gered zouden worden, tekenden de 33 mijnwerkers een bloedpact dat er niets van hun avonturen zou uitlekken. "What happens in the mine, stays in the mine", verwoordde Dario Segovia (58) het vorige week in een videoconferentie, alluderend op het beroemde gezegde uit Las Vegas. Zoals verwacht zijn er al duidelijke barsten in dat pact.
Zo zou er ook een brief naar boven gekomen zijn waarin een gevangen mijnwerker de spanning en de verdeeldheid had beschreven. Hij schreef dat er gevochten werd. Er werden zelfs vuistslagen uitgedeeld. De volgende test voor het pact is een financiële. 'Los 33' hebben aan elkaar beloofd dat ze al het geld dat ze krijgen voor interviews, optredens in de media en eventuele boeken over het avontuur zullen delen. Mannen als de ploegbaas en showman Mario Sepulveda (de tweede die naar boven kwam) zullen meer gevraagd worden. Met naar schatting wereldwijd één miljard mensen een hele woensdag aan de buis of het internet gekluisterd, zal de verleiding van het geld ongetwijfeld heel groot zijn de komende dagen en weken.
Kanker is een ziekte die hoofdzakelijk wordt veroorzaakt door de
overmaat van het moderne leven, suggereert een nieuwe studie.
Wetenschappers ontdekten namelijk dat deze ziekte in de oudheid nog niet
bestond.
De onderzoekers bestudeerden bijna duizend oude mummies van 3.000 jaar,
fossielen en medische teksten uit het oude Egypte en Zuid-Amerika.
Daaruit blijkt dat slechts enkelen van hen kampten met kanker, terwijl
deze ziekte nu verantwoordelijk is voor één op de drie doden.
Bij
vijf mummies vonden de onderzoekers wel een tumor, maar die werden
waarschijnlijk door andere ziekten veroorzaakt. De enige echte diagnose
van kanker was bij één mummie die in 200 voor Christus leefde.
Weteschapppers leiden hieruit af dat tumoren niet van nature voorkomen,
maar wel een gevolg zijn van onze moderne levensstijl en van vervuiling.
Pas in de zeventiende eeuw vonden de onderzoekers de eerste
beschrijvingen van onder meer borstkanker. De diagnose van kanker aan
het scrotum werd voor het eerst in 1775 gesteld, neuskanker werd in 1761
en de ziekte van Hodgkin werd in 1832 ontdekt.
Andere
tekenen van verouderingsziekten, zoals verharde aders en artritis, doen
de wetenschappers besluiten dat het argument dat mensen toen niet lang
genoeg leefden om kanker te ontwikkelen niet geldt. Ook het argument dat
de tumoren door de jaren heen ontbonden zouden zijn, klopt niet volgens
onderzoeker Zimmerman. "Eerdere studies toonden al aan dat tumoren
beter bewaard blijven dan normale weefsels."
Het
aantal kankerpatiënten steeg explosief sinds de industriële revolutie,
zeker bij kinderen. Dat bewijst dat het ook niet een gevolg is van het
feit dat we langer leven. "In industrielanden is kanker de tweede meest
dodelijke ziekte", aldus professor Rosalie David. "In de oudheid echter,
was dit ontzettend zeldzaam, er is niets in een natuurlijke omgeving
dat tumoren kan veroorzaken. De mens is dus zelf de oorzaak, de ziekte
ontstaat door vervuiling en veranderingen in eetpatroon en levensstijl."
George Benson (Pittsburgh (Pennsylvania), 22 maart 1943) is een Amerikaanse jazzgitarist.
Benson begon al op achtjarige leeftijd te zingen in nachtclubs. In 1954 nam hij zijn eerste langspeelplaat op, en in 1960 richt hij een rockband op, waar hij gitaar in speelde, en zong.
Beïnvloed door Charlie Christian en Wes Montgomery begon hij mid-1960er jaren met jazz. Hij speelde samen met onder andere Miles Davis of als begeleider bij Lou Donaldson. In deze tijd ontwikkelde hij zich als een van de beste jazz-gitaristen ter wereld. In de 1970er jaren nam hij een reeks platen op voor het CTI-label van Creed Taylors, tot hij in 1976 overstapt naar Warner Brothers, waar hij met This Masquerade een miljoenenhit scoorde.
Terminale man verkoopt alles en blijkt dan kerngezond
Terminale man verkoopt alles en blijkt dan kerngezond
De artsen van de Brit Malcolm McMahon (55) hebben een even pijnlijke
als dure vergissing gemaakt. Nadat ze hun patiënt vertelden dat hij
terminaal ziek was, verkocht die zijn hele hebben en houden tegen een
spotprijsje. Hij bleek echter niet ziek te zijn.
McMahon bleef niet bij de pakken zitten toen hij de inktzwarte diagnose
hoorde van zijn dokters. Nadat hij vernam dat hij aan terminale
leverkanker leed, deed hij zijn twee honden van de hand, en verkocht al
zijn bezittingen. Tegen een erg zacht prijsje uiteraard, want wie niet
lang meer in dit ondermaanse vertoeft, hecht doorgaans niet veel waarde
aan materieel bezit.
Nieuw onderzoek Met de
opbrengst van de verkoop wou de Brit ervoor zorgen dat zijn nabestaanden
niet helemaal op zwart zaad kwamen te zitten. Drie maanden later bleek
alle moeite voor niks. Een nieuw onderzoek had uitgewezen dat de vlekken
op zijn lever helemaal niet op dodelijke kanker wezen.
De
patiënt reageerde opgelucht op het nieuws, al is het niet ondenkbaar dat
de betaling van zijn doktersfacturen enige tijd op zich zal laten
wachten.
Dove mensen ontwikkelen 'superzicht' als compensatie
Dove mensen ontwikkelen 'superzicht' als compensatie
Mensen die doof zijn vanaf de geboorte ontwikkelen een soort van
superzicht dat helpt hen bewegende objecten te spotten, dat toont recent
onderzoek aan.
Wetenschappers
geloven na onderzoek op katten dat het brein zich aanpast aan het
verlies van gehoor door dit via het zicht te compenseren. Bij dove
katten blijkt namelijk dat hersengebieden die normaal instaan voor het
gehoor gereorganiseerd worden. Deze delen die normaal die geluidsbronnen
lokaliseren leren dit ook te doen via het zicht.
Mensen
die blind of doof zijn vanaf de geboorte melden vaak dat hun overige
zintuigen sterker zijn. Sommige experts denken dat wanneer je een
zintuig op jonge leeftijd verliest, wanneer de zenuwconnecties nog
steeds in aanmaak zijn, je brein zichzelf kan herprogrammeren om dit te
compenseren. Onderzoeker Stephen Lomber: "Het brein is erg efficiënt en
laat ongebruikte ruimte niet verloren gaan. Dove mensen zijn er bij
gebaat om een auto van ver af te zien komen, omdat ze deze niet kunnen
horen naderen."
Twee aan Vincent van Gogh toegeschreven schilderijen uit de collectie
van het Von der Heydt-Museum in Wuppertal zijn dan toch niet door de
Nederlandse schilder gemaakt. Dat heeft een onderzoek van de werken door
het Amsterdamse van Gogh Museum uitgewezen.
De twee
olieverfschilderijen, 'Stilleven' en 'Stilleven met kruik en peren'
zullen in de toekomst onder de noemer "onbekende kunstenaar uit de 19e
eeuw" worden tentoongesteld.
"Sinds vele jaren bestaan er
twijfels rond de echtheid van twee van de vier werken van Vincent van
Gogh in het Von der Heydt-Museum", verklaart het museum. De twee werken
die niet meer aan van Gogh worden toegeschreven, behoorden toe aan de
bankier en mecenas Eduard von der Heydt. Die schonk de schilderijen na
de Tweede Wereldoorlog aan zijn geboortestad.
De twee andere
schilderijen van de kunstenaar in het museum zijn 'Aardappels planten'
en 'Hoofd van een Nederlandse boerin met witte kap'.
Nepalees van 65,5 centimeter is kleinste man ter wereld
Nepalees van 65,5 centimeter is kleinste man ter wereld
De kleinste man ter wereld is een Nepalees van nauwelijks 65,5
centimeter groot. Dat maakte de organisatie Guinness World Records
bekend.
Het gaat om de 18-jarige Khagendra Thapa Magar, die eigenlijk de grootte
en het gewicht (5,5 kg) van een baby van enkele weken oud heeft. Omdat
hij zopas achttien jaar is geworden, komt hij officieel in aanmerking
voor het wereldrecord. Een ploeg van Guinness World Records trok naar
Nepal om de jongeman op te meten.
De vorige recordhouder was de Colombiaan Nino Hernandez, 24 jaar. Hij heeft de titel slechts enkele weken gedragen.
Vedette Khagendra
is in Nepal al lang een vedette. Zo mocht hij al verschillende keren op
audiëntie bij de premier en ontmoette hij ook al Miss Nepal. Momenteel
treedt hij op als ambassadeur voor het toerisme in het land met de
hoogste bergtoppen ter wereld.
Controversiële expo over Hitler wil taboes doorbreken
Controversiële expo over Hitler wil taboes doorbreken
Een controversiële tentoonstelling over de persoonlijkheidscultus
rond de Duitse oud-dictator Adolf Hitler opent morgen haar deuren in
het Historisch Museum in Berlijn.
Tijdens de expositie 'Hitler en de Duitsers' zijn nazivoorwerpen te
zien als bustes van Hitler, lampenkappen met hakenkruizen en kaartspelen
die waren bedoeld om het volk bekend te maken met de namen van
nazileiders. Voor de kinderen waren er destijds onder meer schoolboeken
met de nazileer en een bordspel met de naam 'Luchtaanval', een
vermakelijk spel voor jong en oud. Ook wordt een collectie leger- en
nazipoppen getoond, waaronder die van Hitler zelf.
Het
is de eerste keer dat er in Duitsland een expositie wordt gehouden die
niet alleen ingaat op de vraag hoe Hitler aan de macht kon komen, maar
vooral laat zien hoe hij de macht kon behouden. De tentoonstelling is
controversieel omdat de tentoongestelde nazirelikwieën volgens critici
mogelijk sympathisanten van het Derde Rijk aantrekken. De samenstellers
zeggen daarom dat bij elk relikwie de waarheid achter de nazipropaganda
en de gevolgen voor veel bevolkingsgroepen te zien zullen zijn.
Volgende week al eerste sneeuw in Groot-Brittannië
Volgende week al eerste sneeuw in Groot-Brittannië
De winter is begonnen in Groot-Brittannië. In Engeland gaat het
volgende week vriezen, terwijl Schotland en Noord-Engeland de eerste
sneeuw al mogen verwachten.
Net als bij ons is de temperatuur in Groot-Brittannië de voorbije week
fel gedaald. Met temperaturen rond tien graden mogen wij volgende week
echter nog niet klagen. Schotland en het noorden van Engeland zullen
mogelijk al hun eerste sneeuwbuien van de winter zien. In hoger gelegen
gebieden in Schotland kan de vroege sneeuw zelfs blijven liggen.
Britse
weerkundigen van Positive Weather Solutions voorspelden onlangs nog een
nieuwe ijskoude winter voor Groot-Brittannië. Het grootste deel van de
winter zou het land net als vorig jaar wit kleuren. Een ander
weerbureau, The Weather Outlook, stelt dat het Britse eiland een reeks
winters doormaakt zoals tussen 1939 en 1942. Toen werden de soldaten
tijdens de Tweede Wereldoorlog niet gespaard.
Alle Chileense kompels boven: 33 verhalen van angst én hoop
Alle Chileense kompels boven: 33 verhalen van angst én hoop
Het is zover: de 33 Chileense kompels die 69 dagen lang vastzaten in
een ingestorte mijnschacht, zijn gered. Om 21u55 plaatselijke tijd (2u55
Belgische tijd) werd ploegleider Luis Urzua als laatste bovengehaald.
Daarmee kwam een einde aan een foutloos verlopen reddingsoperatie.
Achter elk gezicht dat na de beproeving eindelijk het daglicht zag,
schuilt een verhaal van angst, verdriet en vooral veel hoop. Hieronder
geven we u het relaas van elke mijnwerker.
Met de redding van Florencio Avalos (31), gisteren rond 5 uur Belgische
tijd, begon de bevrijding van de Chileense mijnwerkers die meer dan
twee maanden 700 meter onder de grond moesten doorbrengen. Familieleden
reageerden euforisch toen de man aan de oppervlakte verscheen. Avalos
stapte rustig uit de capsule en zag er gezond uit. Hij viel eerst zijn
familie in de armen en groette dan de Chileense president.
Humor Mario
Sepulveda (40) was de tweede die gered werd. Hij hield al die weken de
moraal hoog bij de kompels met zijn humor. Nadat hij zijn vrouw Elvira
had omhelsd, had hij voor de reddingswerkers dan ook een souvenir bij:
stenen vanuit zijn ondergrondse gevangenis. "Ik balanceerde tussen God
en de duivel, en God heeft me gekozen", zei hij bij zijn redding.
Cruise
Juan Illanes was nummer drie. De 52-jarige oud-soldaat ijverde voor
discipline en organisatie in de mijnschacht. Omschreef zijn redding in
de capsule als "een cruise". Begon op en neer te springen alsof hij zijn
fitheid wilde tonen.
Enige Boliviaan De
vierde in lijn was Carlos Mamani, de enige Boliviaan in de groep.
Mamani (24) was pas vijf dagen aan het werk in de mijn toen die
instortte. Werd verwelkomd door zijn vrouw en de Boliviaanse president
Evo Morales. Bedankte Chili voor de reddingsoperatie en was blij
eindelijk frisse lucht te kunnen inademen en de sterren te zien.
De jongste van de hoop Nummer
vijf in de rij was Jimmy Sanchez, de jongste van de mijnwerkers die 69
dagen vast hebben gezeten. Hij is amper 19 jaar jong en hij werkte pas
vijf maanden in de mijn, toen hij samen met 32 collega's klem kwam te
zitten. Tienerpapa Jimmy werd herenigd met zijn dochtertje van slechts
enkele maanden oud.
Discussie Als zesde kwam
de dertigjarige Osman Araya, vader van drie kinderen, naar boven. Een
week voor de instorting had hij nog een verhitte discussie met zijn
baas over de veiligheid in de mijn. "Veel dank aan iedereen die ons de
voorbije dagen gesteund heeft", luidde zijn eerste woorden.
Chileense vlag José
Ojeda, een weduwnaar en diabeet, was de zevende gelukkige. Ojeda had
een Chileense vlag mee en stapte met een stralende glimlach zijn
vrijheid tegemoet. Hij schreef het briefje met de woorden 'we zijn alle
33 nog in leven' dat ertoe leidde dat een reddingsoperatie op poten werd
gezet.
"Eigen huis" Claudio Yañez, de
achtste mijnwerker, zag een uur eerder het daglicht. Hij stormde meteen
naar zijn moeder en één van zijn twee dochters. Zijn vader stierf al
toen hij amper zes jaar oud was. Zijn vriendin en moeder leven onder
hetzelfde dak, maar zijn niet de beste maatjes. "Ik wilde altijd al een
eigen huisje hebben. Met het geld dat we nu krijgen, zal dat eindelijk
lukken", verklaarde zijn vriendin Cristina Nuñez, die hem een
huwelijksaanzoek deed terwijl hij in de mijn zat.
De oudste De
bevrijding van Mario Gómez Heredia was het emotioneelste tot dan toe.
Hij is met zijn 63 jaar de oudste van de hoop. Zeven jaar geleden
verloor de vader van vier kinderen bij een arbeidsongeval drie vingers
van zijn linkerhand. O ironie: de dag voor de ramp vroeg zijn vrouw om
niet te gaan werken, zodat hij tijd zou hebben om zijn prepensioen aan
te vragen. Eerst ging hij akkoord, tot hij hoorde dat hij in dat geval
zijn vrachtwagen zou kwijtspelen. In Chili ligt de pensioenleeftijd op
65, maar vermits Gómez aan silicose (een chronische longaandoening;
nvdr) leed kon hij in principe vervroegd van zijn oude dag genieten.
Nadat hij even met de Chileense vlag wapperde, gaf hij zijn vrouw een
knuffel en viel hij biddend op zijn knieën.
"Door de hel gegaan" Nummer
tien, Alex Vega Salazar, kwam om 13.50 uur aan de oppervlakte, dankte
de reddingswerkers en gaf zijn vrouw vervolgens een stevige kus. De
31-jarige vader van twee kinderen is mechanieker en werkte in de mijn
van San José omdat hij zo snel mogelijk een huis wilde kopen in
Copiapó. "We zijn door de hel gegaan", verkondigde zijn moeder Ana
Salazar. "Vier keer leek er contact met hen te zijn: iemand had wat
gehoord, maar het bleek telkens vals alarm. En dan waren er nog die
andere geruchten: dat er geen water was, of tenminste toch niet
drinkbaar. Zo'n commentaar doet de moed snel zinken."
1 op 3 Jorge
Galleguillos was de elfde mijnwerker die gered werd, waardoor de
teller op 1 op 3 kwam te staan. In de eerste briefjes die deze
56-jarige vader naar de buitenwereld stuurde, stonden instructies om
zijn schulden af te betalen. Enkele jaren geleden is hij gescheiden van
zijn vrouw en ging hij in Tierra Amarilla wonen, dichtbij zijn twee
zussen. Van zijn zestiende werkte hij al in de mijnen, een passie voor
hem. Vorig jaar kreeg hij twee arbeidsongevallen: bij het eerste brak
hij zijn enkel, vier maanden later blesseerde hij zijn schouder toen een
steen op zijn helm viel.
"Nooit zo depressief" Een
uurtje eerder kon Edison Pena -een beetje schuw, maar duidelijk
opgelucht- eindelijk buitenlucht opsnuiven. Hij had het zeer lastig
ondergronds. Onmiddellijk nadat de 33 gelokaliseerd werden, liet hij al
zijn wanhoop blijken. Zijn vader verklaarde dat hij Edison nog nooit
zo depressief gezien had. De sport hield hem overeind: ook ondergronds
liep hij zijn dagelijkse tien kilometer. Edison heeft zelf geen
kinderen, in tegenstelling tot zijn partner die aan vorige relaties
vier nakomelingen overhield.
Vriendin zwanger (maar hij weet het niet) Aan
Carlos Barrios, de dertiende mijnwerker die gered werd, is een apart
verhaal verbonden. Hoewel hij niet van kinderen houdt, heeft hij toch
een vijfjarige zoon. En als klap op de vuurpijl is zijn vriendin nu
zwanger van hem. Een week na de ramp ontdekte ze dat ze een kind van
hem verwachtte. Psychologen achtten het echter raadzaam om hem het
'blijde' nieuws nog niet te vertellen. "Ik weet niet hoe hij zal
reageren, maar ik denk eraan om mijn baby naar hem te vernoemen. En als
het een dochter wordt, zal ik haar Carla noemen", aldus de 24-jarige
Carolina Véliz.
Dochtertje Paz Victoria Victor
Zamora was de veertiende die veilig en wel de oppervlakte bereikte.
Net als bij zijn voorganger is ook zijn vrouw zwanger. Hun dochter zal
de naam Paz Victoria (Vrede Overwinning in het Nederlands; nvdr)
krijgen. In februari verloor Zamora zijn baan als automonteur in een
garage nadat Chili was getroffen door een aardbeving. Bij gebrek aan
alternatieven nam hij werk aan als monteur in de San Jose-mijn in de
Atacamawoestijn. Toen hij de opdracht kreeg om een graafmachine te gaan
repareren, kwam hij als een rat in de val te zitten.
Dagboek Om
iets na 17 uur mocht ook Victor Segovia (48) het allergrootste geluk
ervaren: eindelijk vrij na 69 dagen duisternis. Segovia is een man met
een plan. Hij heeft elke gebeurtenis in de mijn nauwgezet genoteerd, met
de bedoeling er een boek over te schrijven. In de video die
ondergronds geschoten werd, was hij dan ook constant met papieren in de
weer. Vier jaar geleden scheidde hij van Soledad Moreno, maar zij was
de enige die de waarheid over zijn gemoedstoestand te horen kreeg.
Tegen zijn familie vertelde hij dat hij het goed stelde. "Maar tegen
jou ga ik niet liegen", klonk het in een brief naar Soledad. "Ik heb
schrik, ben wanhopig en zie de zaken zwart in." Samen kregen ze vijf
kinderen, maar dochter Marisa -nu 23- is de enige die bij hem inwoont.
"Ze waren twintig jaar getrouwd, maar van de ene op de andere dag zei
Soldado dat de liefde over was en dat ze iemand anders op het oog had.
Hij deed daarna niets anders dan huilen", aldus zijn dochter.
Taxichauffeur De
moeder van Daniel Herrera beloofde niet te wenen als ze haar zoon na 69
dagen weer zou kunnen vastpakken. Missie mislukt, want ondanks de grote
zonnebril kon ze het toch niet helemaal droog houden. Herrera was de
zestiende die bovengehaald werd, waardoor de reddingsoperatie bijna
halfweg was. Eigenlijk is hij taxichauffeur, maar in de mijn kreeg hij
de rol van medisch assistent toebedeeld. Over de psycholoog die de 33
mijnwerkers behandelde was Herrera niet te spreken. "Die zorgt alleen
maar voor hysterie." Voor de rest hulde deze stille kracht zich vooral
in mysterie.
Derde keer Omar Reygadas was
nummer zeventien. De weduwnaar was al zo'n dertig jaar mijnwerker en dit
was de derde keer dat hij als kompel kwam vast te zitten. Knielde bij
zijn redding op de grond met een bijbel in de hand. Heeft zes kinderen,
veertien kleinkinderen en drie achterkleinkinderen. Liet weten dat hij
zin heeft in een lekker stuk kalfsvlees met avocado.
Kerkelijk huwelijk De
achttiende in de rij was Esteban Rojas. De 44-jarige Rojas is al
vijfentwintig jaar getrouwd, maar heeft nooit een kerkelijk huwelijk
gehad. Beloofde zijn vrouw een trouwjurk én een huwelijk in de kerk als
hij levend zou boven geraken.
Familie Pablo
Rojas was de negentiende die opnieuw zonlicht te zien kreeg. Hij werd
verwelkomd door zijn zoon die hij minutenlang knuffelde. Victor Segovia
en Esteban Rojas, die eerder al naar boven werden gehaald, waren zijn
kozijnen.
Burgemeester Nummer twintig was
Dario Segovia. Zijn vader, ook een mijnwerker, nam Dario al mee naar de
mijnen toen hij acht jaar was. Zijn zus Maria wordt 'de burgemeester van
Camp Hope' genoemd, omdat ze het voortouw nam voor de acties aan de
mijnsite.
Dr. House De volgende die naar
boven werd gehaald was Yonni Barrios. De 50-jarige Barrios nam de rol
van dokter op zich in de mijn, wat hem de bijnaam 'Dr. House' opleverde,
naar de bekende tv-serie die erg populair is in Chili. Is nog niet aan
het einde van zijn lijdensweg, want Barrios nodigde ook zijn minnares
uit bij zijn redding. Toen zijn vrouw dat te horen kregen, stuurde ze
zelf haar kat. "Hij houdt van hen allebei, ze zijn allebei belangrijk
voor hem en hij hoopt dat ze ooit vriendinnen worden", vertelde zijn zus
aan de Daily Telegraph.
Gracias Senor Samuel
Alavos was nummer 22, zodat 2/3 van de kompels ondertussen waren
bovengehaald. Alavos werd door zijn vrouw begroet en droeg een t-shirt
met daarop de woorden 'Gracias Senor' of 'Dank u God'.
Bevoorrading
Nummer 23 die onwennig met de ogen knipperde na 69 dagen in de
duisternis was Carlos Bugueno. De man zag er wat onder de indruk uit,
maar klaart zichtbaar op als zijn president hem met een 'Welkom terug in
het leven' begroet. De 27-jarige Bugueno was een van de 'palomeros', de
mannen die de voorraadpakjes hen en weer stuurden via de
bevoorradingspijp waarmee de 33 hulp van buitenaf kregen.
Predikant hield de moed erin
Emotioneel tafereel wanneer Jose Henriquez (54) bovengronds werd
omhelsd door zijn echgenote Blanca Hettiz Berrios. Henriquez is een
mijnveteraan met 33 jaar ervaring. Als evangelisch priester probeerde
hij het moreell van zijn collega's tijdens de lange, onzekere periode
hoog te houden.
Almaar sneller Tijdens de
bevrijding van Renan Avalos viel op hoe snel en vlot het allemaal begint
te gaan. De man deed nog nauwelijks 9 minuten en dertien seconden over
zijn tocht. En daar genoot hij van: "Echt een mooie trip", lachte hij
terwijl hij zijn moeder en echtgenote omarmde.
Aanzoek en verjaardagscadeau Claudio
Acuna vierde zijn 35ste verjaardag op 9 september van dit jaar onder de
grond. Toen hij uit de Phoenix2-capsule stapte kreeg hij prompt een
T-shirt van zijn favoriete voetbalclub Colo Colo cadeau. En Acuna heeft
nog iets te vieren: de BBC berichtte dat hij een aanzoek deed aan zijn
vriendin, met wie hij al jaren samen is. Het koppel heeft ook een jong
kindje.
Voetbalfan trapt een balletje Na
Ancuna kwam er nog een voetbalfan boven water. De 53-jarige Franklin
Lobos, electricien en ooit voetballer in een lokale divisie, liet de
vervloekte mijnschacht achter zich. Hij was het overigens die ervoor
wist te zorgen dat Barcelona-ster David Villa een gesigneerd shirt aan
de mijnwerkers stuurde. Lobos krijgt een voetbal als welkomstpresentje,
en trapt meteen een balletje.
Net op tijd Elke
mijnwerker zal ongetwijfeld blij geweest zijn dat de reddingsoperatie
gesmeerd verliep, maar voor Richard Villarroel, nummer 28 die boven
kwam, was de timing wel heel erg geslaagd. Zijn vriendin staat op het
punt te bevallen, van een zoontje dat Richard Junior zal heten.
In het donker Na
nummer 28 moesten de geredde kompels wat langer wachten op het
zonlicht. Tijdens de redding van Juan Aguilar (49) werd het plotseling
donker. De rest van de groep zal dus in nachtelijke duisternis naar
boven komen. Mijnopozichter Aguilar zat ver van huis vast: hij is
afkomstig van het mijnstadje Los Lagos, bijna 1.500 kilometer ver.
Pechvogel heeft eindelijk geluk Ingenieur
Raul Bustos had bepaald geen rustig jaar achter de rug. De man had een
bouwonderneming in het havenstadje Talcahuano maar speelde dat kwijt als
gevolg van de aardbeving en tsunami die Chili in februari van dit jaar
troffen. Daarna beproefde hij zijn geluk in de San José-mijn, waar hij
dus door de zoveelste ramp werd getroffen. Zijn redding verliep evenwel
vlekkeloos. Bustos heeft een echtgenote en twee kinderen.
Rotperiode afsluiten Ook
voor Pedro Cortez (24) stond 2011 al vóór de mijnramp geboekstaafd als
een rotjaar zonder weerga. De man had al verwondingen opgelopen tijdens
zijn werk in de mijnen en is gescheiden. Als het van zijn buren afhangt,
wordt de periode officieel afgesloten met een flink feestje: in Cortez'
straat werden 'enorme hoeveelheden' bier, wijn en likeur aangesleept
voor een welkomstfeest dat dfe buurt nog lang zal heugen.
Vader van Hoop De
voorlaatste mijnwerker die de schacht verliet is Ariel Ticona. Het
hartverwarmende verhaal van de man is wereldwijd bekend. Hij kon de
geboorte van zijn dochtertje pas zien toen men op 14 september een video
van de bevalling naar de mijnwerkers kon bezorgen. Het meisje kreeg de
naam Esperanza ('Hoop') mee, een hoop die nu bewaarheid werd.
Meestermotivatorblijft als laatste Nummer
33, de allerlaatste man die zijn maandenlange gedwongen 'thuis' mocht
verlaten, was ploegleider Luis Urzua. De man heeft zijn rol met brio
vervuld: voor velen was hij degene die de ploeggeest in zijn team kon
bewaren, en dat in haast onmenselijke omstandigheden. Als waardige
kapitein koos Urzua ervoor om als laatste man in de mijn te blijven.
Zeker in de eerste dagen, toen het lot van de 33 voor de buitenwereld
onbekend was en niemand wist of ze het zouden overleven, verrichtte de
meester-motivator titanenwerk. Nu is ook hij vrij.
Laura Pausini (Faenza, 16 mei 1974) is een Italiaanse zangeres die zeer populair is in de Italiaans- en Spaanssprekende wereld. Ze heeft ook veel aanhang in België en Nederland. Ze zingt vooral romantische liedjes, niet alleen in het Italiaans maar ook in het Spaans, Portugees (met Gilberto Gil) en Engels. Zij heeft een warme krachtige stem met een groot stembereik. Haar nummers gaan vooral over de liefde, maar Laura zingt ook over vrede, armoede en racisme. Met name in de jaren 90 was Pausini in Nederland erg populair. Na Italië was Nederland het eerste land waar de zangeres succes kreeg met haar muziek.
Lara Fabian, echte naam Lara Crokaert (Etterbeek, 9 januari 1970) is een Belgische zangeres. Haar vader is geboren in Vlaanderen en haar moeder in Sicilië.
De Belgische Vereniging voor Pneumologie organiseert morgen voor het
vijfde jaar op rij een Spirometriedag. Iedereen die rookt of denkt
Chronisch Obstructief Longlijden (COPD) of astma te hebben, kan zich op
een aantal plaatsen in België gratis laten testen bij long-, kinder- en
huisartsen. Ook diverse burgemeesters laten zich testen.
Astma is een chronische ontsteking van de luchtwegen waaraan zo'n 5 à 10
procent van de Belgische bevolking lijdt. COPD is een langzaam
evoluerende en onomkeerbare aandoening die zich meestal pas manifesteert
bij mensen vanaf hun 45ste en die volgens de
Wereldgezondheidsorganisatie wereldwijd de vierde meest dodelijke
aandoening is. In 9 op 10 gevallen gaat het om rokers.
De
eenvoudige en pijnloze test meet de longcapaciteit. Met deze test kan
COPD of astma in een vroeg stadium worden opgespoord en de evolutie van
de ziekte opgevolgd.
Ook
een aantal burgemeesters doen mee. De Antwerpse burgemeester Patrick
Janssens laat zich om 15 uur testen in het ZNA Middelheim. In Genk gaat
het om burgemeester Wim Driesen en in Hasselt laat burgemeester Hilde
Claes zich testen in het Virga Jesse ziekenhuis. Burgemeester Louis
Tobback van Leuven springt binnen in het UZ Gasthuisberg.
In België wordt het aantal COPD-patiënten op 680.000 geraamd. Bij meer dan de helft is er nog geen diagnose gesteld.
De keuze van een babynaam is iets waarbij toekomstige vaders weinig in
de pap te brokken hebben. Het is namelijk de voorkeur van mama die
meestal doorslaggevend is bij deze keuze.
Veertig
procent van de vaders wordt namelijk gedwongen akkoord te gaan met de
naamkeuze van de moeder. Een Britse enquête bij 3.000 ouders toont ook
aan dat het gemiddelde koppel twaalf verschillende namen overweegt voor
ze hun definitieve keuze maken. Een kwart beslist niet voor de baby is
geboren. Een derde van de koppels maakt ruzie om de naam van hun
toekomstig kind. Bij twijfelende moeders en vaders gaat een baby
gemiddeld 11 dagen naamloos door het leven.
Woordvoerster
van de website bounty.com die de enquête organiseerde Faye Mingo: "De
naam is een discussiepunt, de ruzies hierom kan negen maanden duren. Er
zijn ook heel wat dingen waar je mee rekening moet houden, onder meer
bijnamen, hoe leeftijdsgenoten hier mee zullen omgaan en de achternaam."
Dat laatste blijkt voor zeven op de tien ouders een probleem te zijn.
Evenveel mama's en papa's willen ook slechte bijnamen vermijden en 42
procent wil niet met een celeb geassocieerd worden. Een derde zoekt een
originele naam, 21 procent heeft schrik voor afkortingen of
veranderingen.
Een op de tien
ouders lost deze ruzies op door een naam blind te trekken, 14 procent
laat een muntstuk over het lot van hun baby beslissen. Een vijfde noemt
zijn kind naar zijn favoriete collega of vriend, 37 procent kiest een
naam uit de familie. 40 procent vraagt toestemming aan de grootouders,
iets meer dan de helft vermijdt namen uit de vriendenkring. 16 procent
van de kersverse ouders twijfelt zo dat ze na enkele dagen de naam van
hun baby veranderen. Gelukkig leerden negen op de tien ouders die last
minute van gedacht veranderden de naam van hun kind te appreciëren.
Vijftien
procent van de moeders maakte zich kwaad op een vriend nadat ze een
naam hadden gestolen die ze graag hoorden, 15 procent bekende dit al
zelf te hebben gedaan. Een laatste grappig resultaat van het onderzoek:
17 procent van de ondervraagde mama's en papa's die het eens waren over
een naam gaven deze verkeerd gespeld aan bij de gemeente.
In Papoea-Nieuw-Guinea is vorig jaar een nieuw soort vleermuis
ontdekt. Het gaat om een heel bizar exemplaar dat voor de fans van Star
Wars misschien wel een treffende gelijkenis vertoont met Yoda.
Wetenschappelijke expedities ontdekten in 2009 in Papoea-Nieuw-Guinea
ongeveer 200 nieuwe soorten. De vleermuis was al op eerdere tochten
gezien, maar de nieuwe soort werd nog nooit geregistreerd en had nog
geen naam gekregen. De dieren verspreiden de zaadjes van het fruit dat
ze eten. Op die manier zijn de vleermuizen cruciaal voor het ecosysteem
van het regenwoud.
Naast de vleermuis werden in het dierrijke
regenwoud van Papoea-Nieuw-Guinea 24 nieuwe kikkers, 2 nieuwe zoogdieren
en bijna honderd nieuwe insecten gevonden. Het leefgebied van de dieren
is erg afgelegen, enkel bereikbaar per vliegtuig, boot, helikopter of
te voet. (br.hln)
Het naakte evenbeeld van de Poolse kunstenaar Pawel Althamer zal een
week lang boven Brugge zweven. Het gaat om een project van het cultureel
programma Brugge Centraal. De ballon of zeppelin is twintig meter lang
en wordt vandaag voor het eerst boven 't Zand opgelaten.
Pawel Althamer (43) woont en werkt in Warschau. Hij wordt aanzien als
een van de toonaangevende kunstenaars uit Centraal-Europa. Kenmerkend
voor zijn werk zijn de maatschappelijke betrokkenheid van de kunstenaar,
zijn intrinsieke belangstelling voor de natuur, het spelen met kunst en
sculptuur als objecten met een fetisjistische waarde, zijn
belangstelling om de omgeving bij zijn projecten te betrekken en zijn
intrinsieke belangstelling voor het menselijk lichaam.
Na de
publieke voorstelling van de naakte man, verhuist de ballon naar de
zolder van het historische Sint-Janshospitaal waar het onderdeel wordt
van de tentoonstelling "Luc Tuymans, een visie op Centraal-Europa". Die
loopt van 22 oktober tot en met 23 januari 2011.
In 2007 zorgde
"de naakte kunstenaar" in Milaan voor commotie omwille van de omvang en
de naaktheid. Maar Brugge is op het vlak van naaktheid wel al wat
gewoon: in 2005 kwam de naaktfotograaf Spencer Tunick naar de stad om er
een massa naakte mensen te fotograferen.
Mijnwerker Florencio Avalos ziet als eerste familie weer
Mijnwerker Florencio Avalos ziet als eerste familie weer
Klik op de foto om de reddingsoperatie live te bekijken
Mijnwerker Florencio Avalos ziet als eerste familie weer
Woensdagmorgen, om tien over vijf Belgische tijd, is de Chileense mijnwerker Florencio Avalos met succes bevrijd uit de mijnschacht in Copiapo waarin hij 69 dagen vastzat. Zijn 32 lotgenoten volgen in de komende uren. De grote reddingsactie, via een smalle capsule, zou twee dagen kunnen aanslepen.
Het bevrijden van de 33 kompels liep enkele uren vertraging op omdat de Chileense regering risico's wilde mijden. Er werd dus vooraf grondig getest.
De 33 mijnwerkers die al 69 dagen ondergronds doorbrachten.
Avalos, die een zonnebril droeg, werd opgewacht door vrienden en familie. Die reageerden uiteraard euforisch toen hij aan de aardoppervlakte verscheen. De redding was live te zien op televisie.
Avalos liet een rustige, gezonde indruk na. Zijn familieleden namen hem meteen in de armen. De man, die maandenlang op 700 meter diepte leefde, moet nu nog een medische keuring ondergaan. Hij werd eveneens begroet door de Chileense president.
Eén van de reddingswerkers daalde eerst in de mijn af. Hij bereidde de wachtende mijnwerkers voor op hun terugkeer naar het normale leven.
Een Chinese man, die acht jaar als kluizenaar leefde in de bergen, is
verlost van een merkwaardige tumor op zijn borst. Artsen hebben het
tongvormige gezwel gratis verwijderd omdat de man de operatie niet kon
betalen.
Toen hij zeven jaar was, kreeg de nu 23-jarige Xu Yanlin
overal pukkeltjes op zijn lichaam. Eén van die pukkels ontwikkelde zich
langzaamaan tot een enorm gezwel op zijn borst.
Toen
Xu 13 jaar was, hertrouwde zijn moeder en liet ze de jongen in de
steek. Overmand door verdriet, trok Xu de bergen in om een
kluizenaarsbestaan te leiden.
Dat eenzame bestaan duurde tot twee
jaar geleden. "Mijn gezondheid ging met de dag achteruit", getuigt de
man. "Ik dacht echt dat ik ging sterven. Ik keerde terug naar de
bewoonde wereld en zocht mijn moeder op".
Moeder
en zoon werden herenigd. Zijn berouwvolle ma zocht medische hulp voor
haar zoon. Een hopeloze zaak, zo bleek, omdat de vrouw geen geld had om
een eventuele behandeling te betalen.
Gelukkig voor Xu werden
enkele dokters bereid gevonden om hem gratis en voor niks te verzorgen.
De enorme tongvormige tumor op zijn borst is inmiddels met succes
verwijderd.
Langste tunnel ter wereld ziet vrijdag in Zwitserland het licht
Langste tunnel ter wereld ziet vrijdag in Zwitserland het licht
Zwitserland staat voor een historisch moment. De
Gotthard-spoortunnel onder de Alpen, die met 57 kilometer de langste
tunnel ter wereld wordt, ziet vrijdag het licht.
De boorploegen die aan beide zijden van de tunnel aan het werk zijn,
ontmoeten elkaar overmorgen. Hierdoor ontstaat een tunnel die de Japanse
Seikan-tunnel (53,8 kilometer) van de troon stoot als langste ter
wereld.
De Zwitsers spreken
van de 'werf van de eeuw', en niet zonder reden. De werken zijn al
vijftien jaar aan de gang, 2.500 mensen namen deel aan de bouw en in
totaal zal 13,5 miljoen kubieke meter rots zijn weggeboord.
In
2017 zullen de eerste treinen door de tunnel kunnen rijden. De reistijd
tussen Zurich en Milaan zal daarmee worden teruggebracht tot 2 uur en
veertig minuten, een uur minder dan nu het geval is. Met de tunnel
willen de Zwitsers ook het vrachtvervoer van de weg halen en op het
spoor zetten.
