Supermarkt lanceert make-up voor achtjarige meisjes
Supermarkt lanceert make-up voor achtjarige meisjes
De Amerikaanse supermarktketen Wal-Mart lanceert een cosmeticalijn voor acht- tot twaalfjarige meisjes.
Natuurlijk De
make-up van GeoGirl, bedoeld voor lagereschoolkinderen, bevat
natuurlijke ingrediënten als lavendel, granaatappel en groene thee, de
verpakking is gemaakt van gerecycleerde materialen. Meisjes kunnen zich
vanaf 21 februari verwennen met scrubproducten, maar ook kalmerende
crèmes en blush. Het is vreemd om producten te promoten om de huid te
laten stralen op een leeftijd waarop je huid er op zijn best uitziet.
Subtiel De
kleuren zijn goedgekeurd door mama's: dat betekent dat ze er fel
uitzien in de verpakking, maar subtiel zijn wanneer je ze aanbrengt. De
lijn is bij Wal-Mart te koop vanaf 21 februari.
Er bestaan tal van huis-, tuin- en keukenmiddeltjes om een kater te
genezen. Wetenschappers beweren nu de beste remedie voor een zware avond
te hebben ontdekt: een aspirine in combinatie met koffie.
Amerikaanse
onderzoekers ontdekten dat de cafeïne in koffie en de
ontstekingsremmende bestanddelen van pijnstillers de effecten van
overmatig alcoholgebruik tegengaan. Ze testten het effect van lage
dosissen pure alcohol op ratten die gevoelig zijn voor migraine. Omdat
deze lage dosissen al hoofdpijn veroorzaken bij migrainepatiënten, kon
dit bij de ratten hoofdpijn opwekken zonder dat dieren dronken raakten.
Vier uur na de consumptie werd de huid rond de ogen van de ratten
gevoelig, dat is een teken van hoofdpijn. Ze kregen dan cafeïne en
ontstekingsremmers, dit verzachtte hun symptomen.
Een
van de belangrijkste oorzaken van een kater is de chemische stof
acetaat, dit is een bijproduct bij de verwerking van alcohol door het
lichaam. Cafeïne en bepaalde types van pijnstillers stoppen dit effect.
De beste tijd om deze te nemen is vier uur na het drinken, dan piekt het
niveau van acetaat.
De Europese Unie gaat gerechtelijke stappen ondernemen tegen Zweden.
De lidstaat laat immers opnieuw wolvenjacht toe, en overtreedt daarmee
de Europese milieuwetten.
In Zweden mag vanaf zaterdag een maand lang op wolven worden gejaagd.
Van de ruim tweehonderd dieren die daar in het wild leven, mogen erkende
jagers er twintig doden. De autoriteiten stellen dat dit nodig is om
vee te beschermen, maar ook om de wolvenpopulatie gezond te houden.
Debat De
omstreden wolvenjacht leidt, net als in voorgaande jaren, tot een fel
publiek debat. Sommige jagers klagen zelfs dat zij met de dood worden
bedreigd om hun deelname. In Zweden mogen sinds vorig jaar weer elk jaar
enkele tientallen wolven worden afgeschoten.
Tegenstanders
vinden dat alle wolven beschermd dienen te worden en beklagen zich over
de volgens hen wijdverbreide illegale jacht. Volgens officiële
schattingen worden jaarlijks tussen de 25 en 35 dieren illegaal
afgeschoten. De daders worden vrijwel nooit gepakt.
Onder de
voorstanders zijn niet alleen jagers, maar ook veehouders uit gebieden
waar de roofdieren leven. Zij vinden juist dat meer wolven zouden moeten
worden gedood. De beesten zouden een ernstige bedreiging vormen voor
koeien en schapen.
Inteelt Voor de
autoriteiten is het schipperen tussen wensen van beide kampen. Het
huidige beleid is erop gericht de populatie ongeveer gelijk te houden.
Daarbij is besloten dit jaar ook een aantal wolven uit landen als
Rusland en Finland uit te zetten om inteelt te voorkomen.
Die
inteelt wordt ook aangevoerd als een belangrijke reden voor de
wolvenjacht. Ongeveer zes procent van de populatie heeft daarmee te
maken, maar geen enkele van de vorig jaar geschoten wolven behoorde tot
die zes procent. Het ging integendeel om erg gezonde dieren. Sommige
onderzoekers beweren trouwens dat je pas bij 500 dieren kan spreken van
een gezonde, levenskrachtige populatie.
Milieuwetten De
Europese commissaris voor Milieu Janez Potocnik zegt dat de jacht een
overtreding is van de Europese richtlijnen over de bescherming van
bedreigde diersoorten, meldt de VRT-nieuwsdienst. Potocnik zegt dat ze
geen andere keuze heeft dan de Europese Commissie te vragen om de
formele procedure te starten tegen Zweden wegens overtreding van de
milieuwetten.
Pat Benatar (oorspronkelijke naam Patricia Mae Andrzejewski, 10 januari 1953) is een Amerikaanse zangeres die verschillende hits scoorde in de jaren '80.
Pat Benatar, die geboren werd in Brooklyn, New York, studeerde aanvankelijk opera-muziek. In 1971 trouwde ze met Dennis T. Benatar, waardoor ze de achternaam kreeg waarmee ze beroemd werd. In 1977 werd haar zangtalent ontdekt tijdens een talentenjacht in een New Yorkse club.
Ze scheidde van Benatar en trouwde later met de gitarist van haar band, Neil Giraldo. Samen kregen ze twee dochters.
In de jaren '80 scoorde ze enkele grote hits, waarvan Love is a battlefield de bekendste is. Dit nummer uit 1983 werd in onder meer Nederland een nummer 1-hit. Tussen 1980 en 1983 won ze vier jaar achtereen een Grammy Award voor beste vrouwelijke rockact. Later werd ze nog vier keer genomineerd voor deze categorie.
Benatar werd later in haar muziekcarrière woordvoerder van de batterijenfabrikant Energizer.
10.000 handtekeningen tegen uitbreiding vossenjacht
10.000 handtekeningen tegen uitbreiding vossenjacht
Vogelbescherming Vlaanderen en Natuurpunt hebben op drie maanden tijd
zo'n 10.000 handtekeningen verzameld tegen de mogelijke uitbreiding van
de vossenjacht. De petitie wordt vanmiddag overhandigd aan de Vlaamse
minister van Leefmilieu en Natuur Joke Schauvliege (CD&V).
Vogelbescherming Vlaanderen en Natuurpunt vrezen dat minister
Schauvliege een intensievere bejaging van de vos wil toelaten. Dat zou
onder meer moeten toelaten om de schade aan het pluimvee te beperken.
Maar
volgens de organisaties is een uitbreiding van de vossenjacht helemaal
niet nodig om het pluimvee te beschermen. "Wij zijn gewonnen voor een
doeltreffende manier om schade te voorkomen door het pluimvee op een
degelijke manier af te schermen. Dit kan eenvoudig door de dieren 's
avonds onder te brengen in een afgesloten nachthok of door het plaatsen
van een vossenvrije ren", luidt het.
Over een uitbreiding of
versoepeling van de vossenjacht (die officieel loopt van 1 oktober tot
14 februari) is echter nog niets definitief beslist. Zo wordt er
bijvoorbeeld gewacht op een advies van de Milieu- en Natuurraad van
Vlaanderen (Minaraad) op het Jachtvoorwaardebesluit. Dat advies wordt
eerstdaags verwacht.
Vrouwen reageren jaloers op uiterlijkheden, mannen eerder op
werkgerelateerde zaken. Slechts een kwart van alle mensen is nooit
jaloers, zo blijkt uit een onderzoek van het Nederlandse blad Nouveau.
Jaloezie treft zowel mannen als vrouwen, al zijn er verschillen. Dames
reageren vol afgunst op het gebied van emotionele zaken als aandacht en
vriendschap of op uiterlijkheden als figuur of kapsel. Mannen kleuren
groen op werkgerelateerde zaken als carrière en salaris. Andermans
talenten vormen bij beide seksen een bron van afgunst, zoals
muzikaliteit, het spreken van een vreemde taal of een zangtalent. Idem
met geld en huizen.
Het
meest jaloers zijn dertigers, terwijl vijftigers dat het minst zijn. Ook
reageren meer vrouwen dan mannen afgunstig: 85 procent van de dames
geeft hun gedrag toe tegenover 75 procent bij de heren.
De eerste dieetvoornemens zijn nog maar gemaakt of meer en meer
vrouwen wenden zich al tot de plastische chirurg voor een 'snellere
oplossing'. Britse chirurgen stellen dat meer magere vrouwen hopen op
het plaatsen van een maagring.
Meer dan 30 patiënten per maand met een te lage BMI worden bij de Britse
chirurg Michael Dermodt afgewezen. Ze reageren teleurgesteld omdat
artsen hen niet willen opereren en zoeken hun toevlucht tot private
ziekenhuizen.
Ook arts Jenny
Fowler getuigt in de Daily Mail over het feit dat ze dagelijkse
verzoeken van dunne mensen moet afwijzen. "Het is schokkend", vertelt ze
. "Ik heb vrouwen met ondergewicht die zelfs nog een maagband willen".
Terwijl gereputeerde artsen degelijke ingrepen nooit zullen toestaan,
vrezen beide chirurgen wel dat er vaak in het buitenland dergelijke
ingrepen gebeuren.
"Ze spelen
met de gezondheid van de patiënten", stelt dokter Dermody. "Een maagband
gebeurt onder algemene verdoving. Het risico op complicaties als
infectie en bloedklonters bestaat, daarom zouden enkel obese mensen met
gezondheidsproblemen de voordelen tegenover de risico's moeten afwegen.
Na massale kritiek op de aankondiging dat Facebook de ontwikkelaars van
applicaties voortaan toegang zou geven tot de telefoonnummers en
adressen van zijn gebruikers, ziet de sociaalnetwerksite voorlopig af
van dat plan.
Facebook kondigde het nieuws afgelopen weekend
onopvallend aan via een blog voor de softwareontwikkelaars. Leden van de
netwerksite moesten wel uitdrukkelijk instemmen met de verspreiding van
hun gegevens.
Na een golf van kritiek van Facebookgebruikers,
die vreesden dat heel wat mensen onbezonnen hun toestemming zouden geven
en die waarschuwden voor identiteitsdiefstal, erkent Facebook nu dat er
duidelijker moet omschreven worden wanneer iemand de toegang vraagt tot
hun privégegevens. Tot zolang wordt de functie geschorst.
Facebook is met meer dan 500 miljoen leden wereldwijd de grootste sociaalnetwerksite ter wereld.
Naar aanleiding van de onwettelijk verklaarde parkeerretributie door
een vrederechter in Eeklo, dringt Touring er nogmaals op aan een
wettelijk kader te scheppen voor het parkeerbeleid. "Al jaren is er
grote onduidelijkheid en worden automobilisten onwettig beboet", stelt
de mobiliteitsorganisatie vandaag in een persbericht.
Volgens Touring zijn heel wat zaken niet door het verkeersreglement
geregeld en kunnen die bijgevolg dienen als basis om de retributies aan
te vechten. Het betreft onder meer de vermeldingen die op de
vaststelling zouden moeten voorkomen, en de bewijskracht van de
vaststelling die gedaan werd door een bediende van een privéfirma.
Ook
haalt de mobiliteitsorganisatie de objectiviteit van de vaststellers
aan. Zij stelt namelijk dat de firma's die belast zijn met de controle
van het gedepenaliseerde parkeren, rechtstreeks belang hebben bij de
gedane vaststellingen, omdat ze minstens indirect moeten leven van het
parkeergeld dat als gevolg van de controles wordt geheven. "Die firma's
en hun aangestelden-controleurs zijn dus tegelijkertijd rechter en
partij, wat elke garantie op objectiviteit uitsluit", luidt het.
Afhankelijk van bonussen Uit
de praktijk blijkt eveneens dat de lonen van de controleurs via
bonussen afhankelijk zijn van het aantal vaststellingen dat werd gedaan,
"waardoor uitingen van overdreven controle-ijver worden aangewakkerd".
Touring
pleit bovendien voor een opleiding van de vaststellers, omdat ze "zelf
vaak de regels inzake parkeren niet kennen", waardoor geregeld
onterechte vaststellingen worden gedaan.
Ten slotte vraagt de
organisatie dat er duidelijkheid komt over de verjaringstermijn van
parkeerheffingen, alsook over het bedrag van de parkeerheffing.
'Mirakeloverleefster' van 9/11 sterft op haar 69ste
Klik op de foto om een filmpje te bekijken
Josephine Harris, een 69-jarige grootmoeder uit Brooklyn wiens
miraculeuze verhaal over hoe ze zich kon redden op 'nine eleven'
wereldwijde aandacht kreeg, is overleden.
Na de terroristische aanvallen van 11 september 2001 in New York daalde
Harris vijftig verdiepingen naar beneden, in een poging te ontsnappen
uit het World Trade Center. Tot ze op de twintigste verdieping van de
noordelijke toren stuitte op enkele brandweerlui van de 'Ladder Company
6', die hun basis hebbben in Chinatown. Wat er zich daarna afspeelde,
was stof voor de NBC News-documentaire 'The Miracle of Stairwell B' (zie
video hierboven).
Mankte hevig na ongeluk met wagen "Even
nadat de zuidelijke toren instortte, stuitten we op Josephine Harris.
Een zwaar gebouwde, 59-jarige boekhoudster die sinds zes maanden bij
'Port Authority' werkte", deed kapitein Jay Jonas het verhaal. "Harris
mankte hevig, maar was vastberaden verder af te dalen. In die zin was ze
erg koppig. Enkele maanden ervoor was ze aangereden door een wagen. 'Ik
vloog met mijn rug de lucht in en kwam op mijn zij terecht', vertelde
ze. Dezelfde dag nog liet ze zich ontslagen uit het ziekenhuis. 'Ik deed
een loopverband om en ging weer werken'. Ze hield zich sterk dat haar
dag om te gaan nog niet aangekomen was. Met één goed been was ze al
vijftig verdiepingen afgedaald."
Stairwell B blijft overeind Jonas
vervolgt: "We moesten haar meenemen, want Josephine kon zich nog
nauwelijks staande houden. Daarom vroeg ik aan mijn sterkste man om zijn
arm over haar schouder te leggen. We pasten ons wandeltempo aan dat van
Josephine aan. Op de vijfde verdieping stopte Josephine plots. Later
zou ze zeggen dat ze niet dacht aan sterven. Ze was gewoon uitgeput."
Net
toen Harris en de brandweerlui in een trapgat een pauze namen, gebeurde
het: ook de zuidelijke toren stortte in. En net dat trapgat, Stairwell B
tussen de tweede en vierde verdieping van de toren, was het enige deel
van het gebouw dat niet helemaal tegen de grond ging. Waren de
brandweerlui niet gestopt, of waren ze sneller afgedaald, hadden ze het
verhaal zo goed als zeker niet kunnen navertellen. De groep 'Ladder 6'
én Harris konden uiteindelijk gered worden en bedankten elkaar
uitgebreid, met de brandweerlui die Harris bedachten met een speciale
vest met daarop 'Onze waakengel'.
Roderick David (Rod) Stewart (Londen, 10 januari 1945) is een Britse rockzanger van Schotse herkomst, bekend om zijn rauwe bluesy stem. Hij wordt de witte met de zwarte stem genoemd of ook wel eens de laatste "song and dance man" vanwege zijn podiumpersoonlijkheid.
Rod Stewart is CBE (Commander of the order of The British Empire), een onderscheiding die hij met kerst 2006 (New Year's Honours) kreeg uitgereikt door Elizabeth II voor zijn culturele en artistieke verdiensten aan het Verenigd Koninkrijk. Hij is ook opgenomen in de Rock & Roll Hall of Fame.
Rod Stewart is tweemaal getrouwd geweest en gaat na de scheiding van zijn tweede vrouw voor de derde keer in het huwelijksbootje stappen. Hij heeft zeven kinderen.
Zijn eerste kind is zijn dochter Sarah Thubron (geboren in 1964), ze was het resultaat van een tienerromance. De moeder is Susannah Boffey. Toen Sarah geboren werd was Rod 18 jaar.
Hij trouwde voor het eerst op 6 april 1976 met Alana Collins, met haar kreeg hij twee kinderen: dochter Kimberly (geboren 21 augustus 1979) en zoon Sean (geboren 1 september 1980). Hij scheidde van haar in 1984.
Op 17 juni 1987 werd Rod vader van derde dochter Ruby, haar moeder was Kelly Emberg, een toenmalige vriendin van Rod.
Rod trouwde voor de tweede keer met Rachel Hunter op 15 december 1990. Met haar kreeg hij twee kinderen: dochter Renee (geboren 1 juni 1992) en zoon Liam McAlister (geboren 4 september 1994). Op 4 juni 2005 heeft hij officieel de scheiding aangevraagd met zijn tweede vrouw. Al vanaf 1999 leven zij niet meer samen.
Als hij van Rachel Hunter gescheiden is, wil hij voor de derde keer gaan trouwen, en wel met Penny Lancaster. Op 26 mei 2005 werd bekend dat Penny in verwachting is. Op 27 november 2005 werd zijn derde zoon geboren, Alastair. Op 16 juni 2007 is Rod getrouwd met Penny Lancaster in La Cervara nabij Portofino, Italië. Op de bruiloft waren ongeveer honderd familieleden en vrienden getuige van hun huwelijk. De receptie vond plaats in Santa Margherita, alwaar men uitzicht had over de kust. Diner, feest en vuurwerk duurden tot in de kleine uurtjes, waarop het bruidspaar, dat erin slaagde hun speciale dag privé te houden, vertrok voor een Mediterriaanse vakantie. In augustus 2010 maakte het paar bekend dat Penny weer zwanger is. Het gaat om Rod Stewarts achtste kind.
Vanaf woensdag 9 februari maakt Andrea Croonenberghs haar opwachting in Thuis.
Vanaf woensdag 9 februari maakt Andrea Croonenberghs haar opwachting in Thuis.
Croonenberghs speelt de rol van Dominique Vertongen, de dochter van Leo Vertonghen, de eigenaar van Taxi Ter Smissen. Dominique is de moeder van Nina, een rol van Clara Cleymans.
Door een jarenlange familieruzie en hoog oplopende discussies over geld hebben Leo en Dominique elkaar al jaren niet meer gezien. Met haar plotse terugkeer wil Dominique de eerste stap zetten naar een verzoening.
Die verzoening loopt echter niet van een leien dakje. Leo wil het verleden achter zich laten, maar dat is niet naar de zin van Yvette, zijn levenspartner. Ook dochter Nina wil niets meer te maken hebben met haar moeder en wil absoluut vermijden dat Dominique kennismaakt met notaris Peter Vlerick.
Croonenberghs was jarenlang een vertrouwd gezicht op Eén. Als omroepster en presentatrice, maar ook als actrice in reeksen als Flikken, Windkracht 10, Kinderen van Dewindt en Los zand.
Schilderij uit basiliek Halle is "deels" van Rubens
Het schilderij dat twee jaar geleden werd ontdekt in een van de
kelders van de basiliek van Halle, zou 'minstens deels' van de Vlaamse
grootmeester Pieter Paul Rubens zijn. Dat zegt restaurateur Roger
Smelinckx.
Het gaat om een olieverfschilderij op een houten paneel van 65,9 op 51
cm en toont een man die aanbiddend kijkt naar Onze-Lieve-Vrouw met kind.
De opdrachtgever is Rogier Clarisse die zelf ook op het schilderij te
zien is en op dat ogenblik herstelde van een ziekte.
Het stuk
dat wordt toegeschreven aan Rubens is 'minstens' het gezicht van
Clarisse. De restaurateur zal door de ontdekking een dossier aanmaken,
dat voor verder onderzoek zal worden overgemaakt aan het Rubenshuis.
Volgens
de vereniging die de 'mirakelschilderijen' uit de basiliek laat
onderzoeken, zijn er talloze aanwijzingen dat het schilderij inderdaad
(deels) van Rubens kan zijn.
"Clarisse was een lakenhandelaar
uit Rijsel die indertijd in Antwerpen woonde en intiem bevriend was met
Rubens. Rubens heeft hem ooit geschilderd. Dat werk bevindt zich in
Californië. Rubens zelf vertoefde regelmatig in Halle.
Mogelijk
heeft Clarisse dit werk bij het atelier van Rubens besteld en heeft de
schilder een deel van het werk gedaan. Het is nu aan de experten van het
Rubenshuis om hierover te oordelen. De archieven van de basiliek van
Halle hierover zijn indertijd vernietigd", aldus Stas. 100 procent
zekerheid zal er dus wellicht nooit bestaan.
Trouwe hond wijkt niet van graf verongelukt baasje
Trouwe hond wijkt niet van graf verongelukt baasje
Danig triest na de dood van haar baasje, blijft de hond Zelda waken
bij het graf van haar verongelukte baasje. Wellicht is de hond innig
dankbaar voor het feit dat Josh Reed haar destijds van de dood redde.
Josh vond de hond in 2006 halfdood naast de weg, ergens in de Verenigde
Staten. Het dier was aangereden door een auto en de toen twaalfjarige
jongen ontfermde zich over het dier.
Van de weg gemaaid In
september 2009 sloeg het noodlot echter opnieuw toe. Josh Reed werd van
de weg gemaaid door een vrachtwagen toen hij een ritje maakte met zijn
quad. De jongen, amper vijftien jaar, overleefde het ongeluk niet.
Zelda bij een foto van Josh, haar verongelukte baasje.
Zijn
trouwe viervoeter ging op zoek naar haar baasje en schuimde huilend de
omgeving af. Enkele weken na het tragische ongeval nam de moeder van
Josh de hand mee naar het graf van de jongen. Sedertdien wil Zelda niet
meer van de plaats wijken.
Tokyo Summerland is een modern zwemparadijs in de Japanse hoofdstad. Het
aquapark bezit alles om eens goed te relaxen zoals een groot
golfslagbad en diverse lange waterglijbanen. Lekker ontspannend zou je
denken. In hartje zomer is echter niets minder waar, dan loopt Tokio
leeg en het zwembad helemaal vol. En dat mag je redelijk letterlijk
nemen. De waterplas verandert in één grote mensenzee . Hou daar maar eens het hoofd boven water!
Opmerkelijk
genoeg mogen mensen met een tatoeage niet het zwembad in. Een beperking
van het aantal bezoekers is dan weer helemaal niet aan de orde.
Geluk schuilt in een klein hoekje. Zo worden we nog het meest
gelukkig als we iemand een handje kunnen helpen. De grootste mentale
opkikker hoeft niets te kosten, zo blijkt uit een recente rondvraag.
Vandaag is de meest deprimerende dag van het jaar. De derde maandag van
Januari schijnt immers de ongelukkigste dag van het jaar. De financiële
kater na kerst en de gesneuvelde voornemens doen ons humeur de das om.
De Britse Charity Action Aid wilde achterhalen hoe we dat deprimerende
gevoel kunnen opkrikken.
Naast
een helpende hand, staat een onverwacht compliment tweede op de
gelukschaal, gevolgd door het zeegeruis, in de zon zitten of muziek
beluisteren. Andere geluksbrengers zijn het favoriete eten en het horen
van lachende mensen.
Opmerkelijk is dat het winnen van een
geldbedrag slechts op de achtste plaats eindigt. Een wandeling op het
strand en een sneeuwballengevecht vervolledigen het gelukslijstje.
De permafrost in Siberië smelt
steeds sneller door de opwarming van ons klimaat en brengt onverwachte
schatten naar boven, zoals dit quasi perfect bewaarde baby-mammoetje dat
40.000 jaar geleden stierf.
Akiri Iritani, een professor aan de unief in het Japanse Kyoto, zegt
dat hij een mammoet kan klonen. "Ik denk dat we een redelijke kans
hebben om binnen vier à vijf jaar een gezonde mammoet te verwekken",
beweert de wetenschapper. Het kan volgens Iritani door een techniek die
zijn collega Teruhiko Wakayama ontwikkelde. Die slaagde er in 2008 in
een muis te klonen die al zestien jaar dood was.
Er zijn al heel wat films gemaakt en boeken geschreven over het klonen
van lang uitgestorven dieren, en hoewel hoog in entertainmentwaarde,
leek zoiets vooralsnog puur fantasie. Want hoewel de procedure om zo'n
dier te klonen ondertussen theoretisch zou kunnen, is er quasi perfect
DNA van het uitgestorven beest voor nodig, en dat is nu eenmaal niet
voorhanden.
Gelukt met een muis Maar aan het
Riken Centre for Developmental Biology slaagde professor Teruhiko
Wakayama erin om een muis te klonen uit bevroren huidcellen van een muis
die al 16 jaar dood was. Volgens Iritani is de techniek die hij
daarvoor ontwikkelde perfect bruikbaar om een mammoet te klonen met een
celkern uit huidcellen of spiercellen van bevroren mammoetfossielen uit
Siberië.
Het plan is als volgt:
volgende zomer trekt Iritani naar Siberië om er in de door de opwarming
van de aarde steeds sneller smeltende permafrost een mammoet te vinden.
Uit een goed monster met zacht weefsel haalt Iritani vervolgens een
celkern met de techniek die zijn collega Wakayama ontwikkelde. Die
celkern moet vervolgens worden ingebracht in de eicel van een Afrikaanse
olifant, die als draagmoeder voor de mammoet zal fungeren.
Volgens
Iritani zijn we dan al wel twee jaar verder. De draagtijd van een een
olifant is minstens anderhalf jaar na bevruchting, waardoor er dus ten
vroegste over een goeie vier à vijf jaar een mammoetje zou kunnen worden
geboren.
Business met beenderen in de toendra Het
vinden van een goed, bruikbaar stuk mammoet lijkt niet evident, maar de
opwarming van ons klimaat steekt daar een handje toe. De jongste jaren
is in de Siberische toendra, meer bepaald in het laaggelegen deel van de
Kolyma in de Russische autonome republiek Jakoetië, een heuse industrie
ontstaan rond fossielen die worden prijsgegeven door de smeltende
permafrost. De Jakoeten, een nomadenvolk dat met rendieren door het land
trekt, stuiten er voortdurend op beenderen van uitgestorven dieren en
ook steeds vaker op erg goed bewaarde karkassen van ondermeer mammoeten.
Ze
krijgen tussen 200 en 4.000 roebel (tussen 5 en 100 euro) per kilo voor
beenderen van uitgestorven dieren, naargelang de kwaliteit. Een goed
bewaarde en volledige schedel haalt zelfs tot 200.000 roebel (5.000
euro), een bedrag waar een Jakoet normaal twee jaar moet voor werken.
Privéverzamelaars hebben al 15.000 euro neergeteld voor één van de
enorme slagtanden van een mammoet en klanten, onder wie steeds meer
inkopers voor musea in groeilanden in ondermeer Azië, tellen tot 150.000
euro neer voor een volledig skelet.
Twee sneeuwscooters en jaarvoorraad eten voor perfect bewaard mammoetje De
regio is bijzonder moeilijk bereikbaar en geïsoleerd, maar de buit is
overvloedig en voor wie zijn weg kent op de toendra liggen "de fossielen
voor het oprapen" blijkbaar. Dat geldt ook voor het Jamal-schiereiland,
waar de Nenetsen met hun 500.000 rendieren rondtrekken. In mei 2007
stuitte één van de rendierherders er op de overblijfselen van een 40.000
jaar oude baby-mammoet. De herder bewaarde het fossiel van het kalfje
een maand buiten aan zijn tent - zolang duurde het voor wetenschappers
het konden komen oppikken - en zelfs daarna zag het er onwaarschijnlijk
goed bewaard uit (grote foto bij dit artikel). De wetenschappers kochten
het mammoetkalfje voor twee sneeuwscooters en een jaarvoorraad eten.
De
uitgestorven mammoeten zouden zich ongeveer tussen 2,4 en 5,4 miljoen
jaar geleden hebben afgesplitst van de voorouders van de Aziatische
olifant, terwijl hun gemeenschappelijke voorouder zich ongeveer tussen
4,2 en 9 miljoen jaar geleden heeft afgesplitst van de
gemeenschappelijke voorouder met de Afrikaanse olifant. Niet de mens,
maar wel een klimaatsverandering ligt aan de basis van het uitsterven
van de mammoet. De geleidelijke opwarming deed de mammoet vanaf 14.000
jaar geleden terugtrekken naar Noord-Siberië, waar die ongeveer 4.000
jaar geleden is uitgestorven.
Het
is overigens niet de eerste keer dat een uitgestorven dier zou gekloond
worden. In januari 2009 werd een Pyrenese steenbok geboren na een
kloonpoging. Het kalfje overleed echter kort na de geboorte aan
longproblemen. De wetenschappers gebruikten daarvoor weefsel dat ze uit
het oor van het laatste overlevende vrouwtje in 1999 hadden genomen. Ze
haalden lichaamscellen uit het weefsel halen en fuseerden die met
eicellen van geiten waar de celkern uit verwijderd was. De embryo's die
daaruit ontstonden werden ingebracht in gedomesticeerde geiten, die als
surrogaatmoeder dienden.
In totaal werden er 285 embryo's
ontwikkeld, waarvan er 54 geplaatst bij in totaal twaalf steenbokken en
kruisingen tussen steenbokken en gedomesticeerde geiten. Daaruit kwam
één succesvolle dracht.
In
Australië proberen ze een al sinds 2002 de 75 jaar geleden uitgestorven
Tasmaanse tijger te klonen, voorlopig zonder resultaat. Er zijn
overigens een pak ethische bezwaren tegen het klonen van uitgestorven
dieren.
Reddingswerkers hadden ruim een uur nodig om deze onfortuinlijke hond te
uit deze benarde situatie. Het dier was in een wel erg smal steegje
gesukkeld tussen twee gebouwen in Cathedral City in de staat Californië.
Na
zijn redding was de vierjarige Wally - zo doopten de hulpverleners hem -
uitgedroogd en erg verzwakt. Nadat het dier een burrito met kaas en
bonen had gekregen, voelde het zich al zichtbaar beter.
De hond
is nu ondergebracht in een asiel terwijl men op zoek gaat naar zijn
eigenaar. Volgens de dierenarts stelt Wally het intussen goed. Men
vermoedt dat hij in zijn hachelijke situatie verzeilde terwijl hij een
kat of een konijn achterna zat.
Martha & The Vandellas, ook wel Martha Reeves & The Vandellas genoemd, was een Amerikaanse band die vooral populair was in de jaren zestig. Ze waren lid van platenlabel en hitmachine Motown. Ze werden in 1995 geïntroduceerd in de Rock & Roll Hall Of Fame.
Rond het einde van 1960 ontmoette toekomstig leadzangeres van één van Motowns grootste hitmakers Martha Reeves één van de twee toekomstige bandleden. Dit was Rosalind Ashford. Deze twee meiden werden uitgenodigd door Gloria Williamson en Annette Beard om bij hun in de groep te komen zingen. Zo ontstonden de Del-Phis. Toen de meiden geen hits produceerden verliet in 1961 Williamson de groep. Het overgebleven drietal veranderde hierna hun naam in The Vells. Nadat ze op zoek waren gegaan naar een nieuw platenlabel werden ze door William "Mickey" Stevenson gevraagd om bij Motown te werken. Daar kreeg Reeves een baantje als secretaresse aangeboden. Toen op een gegeven moment er achtergrondzangeressen nodig waren voor singles voor het platenlabel werd het drietal hiervoor gevraagd. Ze wilden wel meewerken en zo begon hun zangcarrière bij Motown. Ze fungeerden als achtergrondzangeressen bij onder andere Marvin Gaye en Mary Wells. Toen de laatstgenoemde er een keer niet was voor een opname werd het trio gevraagd het nummer "I'll Have To Let Him Go" in te zingen. Toen dit gebeurd was, was Motown er zo blij mee dat ze een professioneel contract als een van de belangrijkste groepen van de maatschappij aangeboden kregen. The Vells accepteerden dit en veranderden hun naam in Martha & The Vandellas. The Vandellas is van twee namen afkomstig. "Van" is de naam van een straat die in de buurt van de straat van Reeves lag. "Della" is afgeleid van Della Reese, Martha's favoriete zangeres.
In 1963 begon het succes voor Martha & The Vandellas. Hun productieteam was het drietal Holland-Dozier-Holland. Het eerste nummer geproduceerd door hun was "Come And Get These Memories". Het haalde nummer 29 op de Amerikaanse Toplijst en nummer 6 op de R&Blijst. Hun volgende hit was "(Love Is Like A) Heatwave". Dit nummer haalde nummer 4 op de Amerikaanse Toplijst en nummer 1 op de R&Blijst. Zo voegden ze zich bij The Marvelettes, Mary Wells en Marvin Gaye als hitsellers. In 1964 verliet Beard de groep, omdat ze zwanger en was en ging trouwen. Ze werd vervangen door Betty Kelley, ex-zangeres van The Velvelettes. Na deze personeelsveranderingen ging de groep wel door met hits maken. Hun grootste hit was "Dancing In The Street" uit datzelfde jaar. Het haalde de nummer 2 positie op de Amerikaanse Toplijst, nummer 4 op die van het Verenigd Koninkrijk en nummer 8 op de R&Blijst. Het nummer is onder andere gecoverd door Mick Jagger en wordt sommigen gezien als het beste nummer ooit geproduceerd door Motown. Dit liedje was overigens geen HDH-productie maar geproduceerd door Mickey Stevenson en eveneens geschreven door hem samen met Marvin Gaye en Ivy Jo Hunter. Na dit grote succes volgden nog hits als "Nowhere To Run", "Jimmy Mack" en "I'm Ready For Love". Echter, rond het eind van de jaren zestig nam de populariteit van girlgroups af en dus ook dat van Martha & The Vandellas.Betty Kelley verliet de groep en werd vervangen door Martha's zus Lois Reeves. De naam van de groep werd toen veranderd in Martha Reeves & The Vandellas. Even later verliet ook Ashford de groep. Zij werd vervangen door Sandra Tilley. Vanaf de jaren 70 maakte de groep zo goed als geen hits meer. In 1973 werd de groep opgeheven en ging Reeves verder met een solocarrière. Deze was echter ook niet zo succesvol als de hitjaren Martha & The Vandellas.
Anna Boch 1848 - 1936 was een Belgisch impressionistisch schilder
Anna Boch 1848 - 1936 was een Belgisch impressionistisch schilder
Klik op de foto om een filmpje van haar overige werken te bekijken
Rosalie-Anna Boch (Saint-Vaast, 10 februari 1848 - Elsene, 25 februari 1936) was een Belgisch impressionistisch schilder van landschappen en stillevens. Later in haar leven werd ze door het gebruik van sterke lichteffecten een ware luministe. Haar jongere broer Eugène Boch (1855-1941) was eveneens kunstschilder.
Anna Boch werd geboren als oudste dochter van Victor Boch en Anne-Marie-Lucie Boch in de rijke industriële familie Villeroy & Boch, actief in de faïence en keramische industrie in La Louvière, die ook beiden uitstekende tekenaars waren. Zij was het oudste kind van het gezin. Ze genoot haar opvoeding voor een gedeelte in het internaat in Bergen, later in Keulen.
Ze begon al op zeer jonge leeftijd te tekenen en te schilderen. Ze ging vaak met haar broer tekenen in het park van het kasteel in Mariemont. Het gezin ging in de zomer op vakantie naar de Belgische kust. Haar vader heeft haar getekend in 1864 terwijl ze zelf aan het schetsen was op het strand van Blankenberge. In 1865 heeft Anna Boch een aantal tekeningen gemaakt in Heist en Blankenberge waarin ze met grote nauwkeurigheid haar omgeving vastlegde.
Toen haar moeder in 1871 stierf in Zwitserland, ging het gezin wonen in Brussel. Hier maakte Anna kennis met een aantal schilders. Ze kreeg haar eerste schilderlessen van Pierre-Louis Kuhnen (1812-1877) (een schilder gespecialiseerd in het romantisch landschap en leraar aan de academie van Brussel) en, na enige onenigheid omwille van zijn verouderde stijl, vanaf 1874 van Euphrosine Beernaert. Ze werd nadien in 1876 door Isidore Verheyden (en ook door Michel van Alphen) geïnitieerd in het plein-airisme in de omgeving van het Zoniënwoud. Zij bleven gedurende tien jaar samenwerken. Zij schilderde in 1884 Isidore Verheyden in zijn atelier terwijl hij van haar een portret maakte al schilderend op het strand nabij de duinen (privé-collectie). Onder zijn invloed werd haar kleurenpalet lichter en begon ze met krachtiger toetsen te schilderen. Hij wekte bij haar een ware liefde voor de natuur en dit weerspiegelde zich in haar landschappen. Hierdoor wordt Anna Boch gerekend tot de zg. tweede generatie van de School van Tervuren.
Anna Boch, vaak in gezelschap van haar broer Eugène, bezocht in deze jaren (1875-1880), net als Isidore Verheyden, verschillende malen de Limburgse Kempen (Genk).
Anna Boch kreeg later ook lessen van Théodore Baron.
Ze debuteerde op het Salon van Brussel in 1880 en hield haar eerste persoonlijke tentoonstelling in de "Cercle artistique et littéraire" in 1884. Ze toonde een doek op het Salon van Parijs in 1885.
Ze sloot zich in 1885 aan, als enig vrouwelijk lid, bij de avant-gardistische kunstkring XX (Vingt/twintig) in Brussel (1883-1893), gesticht door haar neef Octave Maus, waar ze kunstenaars ontmoette als James Ensor, Willy Finch, Guillaume Vogels, Dario de Regoyos, Périclès Pantazis en Jan Toorop.
Het was echter vooral Theo Van Rysselberghe die haar vanaf 1888 in dit midden sterk beïnvloedde. Hij was in de ban van het licht en hij bracht zijn enthousiasme op haar over om dit impressionistisch licht weer te geven op doek. Onder zijn invloed beoefende ze gedurende korte tijd het pointillisme, dat uit Frankrijk kwam overgewaaid. Haar kleurenpalet werd nog helderder en haar penseelstreken krachtiger. In deze impressionistische fase was ze, zoals Van Rysselberghe, uitermate geboeid door de steeds wisselende aspecten van lichtinval en de weerkaatsing op de zee. In 1893 bezocht zij haar vriend Van Rysselberghe in zijn gehuurde villa Duivekot te Knokke en had er geanimeerde gesprekken met andere kunstenaars. Ze schilderde in olieverf of waterwerf de schilderachtige plekjes in de omgeving en ging zelf verder naar Brugge en Walcheren.
Maar uiteindelijk vond ze dat de techniek van het divisionisme haar belemmerde in de vrije en spontane beweging van haar penseelstreken en verliet ze deze kunstrichting. Van Rysselberghe maakte van haar in 1889 een neo-impressionistisch portret (Museum of Fine Arts, Springfield, Massachussetts, USA). Hoewel Anna Boch zich wat op de achtergrond hield in deze kunstkring, was dit toch voor haar een springplank om bekender te worden in België en in het buitenland. Toen Les XX uit elkaar gingen in 1893, sloot Anna Boch zich aan bij de nieuwe kunstkring "La Libre Esthétique", ook opgericht door Octave Maus. Deze vereniging zou blijven bestaan tot 1914.
Na de eeuwwisseling sloot ze zich ook aan bij de post-impressionistische kunstkring Vie et Lumière (Brussel 1904-1914) waar ze in contact kwam met Emile Claus, Adrien-Joseph Heymans en er opnieuw enkele van haar vrienden van Les XX ontmoette, zoals James Ensor. Rond die tijd had ze haar zeer persoonlijke stijl gevonden. Ze combineerde een realistische weergave met lichte penseelstreken, waardoor haar doeken neigen naar het impressionisme.
Zij ging in 1886 in de Guldenvlieslaan 78 te Sint-Gillis wonen in een ruime woning, die spoedig zou dienen als ontmoetingsplaats van alle grote namen en jong talent uit de kunstwereld. In 1905 installeerde zij zich in haar pasgebouwde woning in de Abdijstraat te Elsene. Zij had hier als overbuur Constantin Meunier.
Dank zij de invloed van Van Rysselberghe kan zij in 1891 en 1892 deelnamen aan de "Salon des Indépendants" te Parijs
Rond de eeuwwisseling gaat ze regelmatig op reis naar Nederland, Italië, het zuiden van Frankrijk, Spanje en Marokko. Zij ontdekte in deze landen nieuwe horizonten en vooral het licht dat zo verschillend was van het licht in eigen land. Bij deze reizen werd ze dikwijls vergezeld door haar broer, de kunstschilder Eugène Boch (1855-1941). In september en oktober 1906 reisde ze samen van Théo van Rysselberghe naar het Nederlandse Veere, waar zij verschillende gezichten op de stad schilderde. Anna Boch toonde haar werken in 1907 in een retrospectieve in de "Cercle artistique" van Brussel en, in het jaar daarop, in de Galerie Druet in Parijs.
Zij was in 1911 één der medestichters van Galerie Lyceum, een Brusselse vereniging van vrouwelijke beeldende kunstenaars. Zij was er met enkele doeken vertegenwoordigd op de openingstentoonstelling. In hetzelfde jaar werd zij verkozen tot voorzitster van de jury van de "Salon d'Art Moderne" in Charleroi
Haar later leven werd haar meest vruchtbare fase. Na de Eerste Wereldoorlog veranderde haar techniek. Ze evolueerde nu meer in de avant-gardistische richting. Door gebruik van krachtiger, meer gecontrasteerde kleuren ging ze in de richting van het fauvisme, zonder echter tot deze kortstondige beweging te behoren.
Vanaf 1923 ging haar gezondheid achteruit en moest zij voortaan zich beperken tot werk in haar atelier. Maar ze bleef deelnemen aan allerhande tentoonstellingen. Haar laatste deelname was in de "Petite Galerie ", in de Louisalaan in Brussel in 1934. Op het einde van haar leven kon zij nog uitsluitend in haar atelier werken. Hierdoor moest zij zich beperken tot portretten en stillevens met bloemen.
Als geëngageerd kunstenares was ze zeer bijdetijds op het gebied van de schilderkunst, de decoratie en de muziek. Ze kwam ze in contact met de meeste grote namen uit de kunstwereld van die tijd. Haar art nouveau-woning, versierd door Victor Horta en Maurice Denis, in de Abdijstraat (afgebroken) groeit uit tot een ontmoetingscentrum voor de intelligentsia van die tijd. Ze organiseerde er privé-concerten met o.a. Eugène Ysaïe. Ze was trouwens zelf een goede muzikante : ze speelde piano, orgel en viool. Als ware mecenas bouwde ze een verzameling schilderijen op van haar kunstvrienden, met werk van onder meer James Ensor, Paul Gauguin en Paul Signac. Ze was de enige die ooit van Vincent van Gogh tijdens zijn leven een kunstwerk heeft gekocht, namelijk De Rode Wijngaard (La vigne rouge) in 1890.
Ze was eveneens een groot verzamelaar van kunstwerken. Na haar dood telde men in haar bezit 212 eigen werken en 219 schilderijen van Belgische en buitenlandse schilders die hadden geëxposeerd bij les XX. Een aantal schilderijen en beeldhouwwerken werden verkocht ten voordele van de armen (zoals voorzien in haar testament). Ze legateerde een belangrijk gedeelte van haar collectie aan het Museum voor Schone Kunsten van Brussel, onder meer werk van James Ensor (geschonken tijdens haar leven), Cignac, Seurat, Paul Gauguin.
In haar werken gaat haar voorkeur uit naar landschappen, stillevens met bloemen, zonnige stranden, de Belgische kust en duinen, de kusten van Bretanje en Nederland. Zij schilderde in een periode dat er veel veranderingen in de schilderkunst doorgevoerd werden. Toch bleef ze bij lange tijd haar tamelijk klassieke eigen stijl.
Werk van haar vindt men in de musea van Bergen ('Mons'), Brussel, Charleroi, Doornik, Elsene, Gent, La Louvière, Oostende, Verviers en Springfield (Massachusets, VSA).
Retrospectieves werden georganiseerd in het Saarland-Museum in Saarbrücken (1971), het Musée Pissarro in Pontoise (1994) en in het Musée de Mariemont (2000).
Vincent van Gogh
De Rode Wijngaard van Vincent van Gogh
Het schilderij De Rode Wijngaard gemaakt in november 1885 in Arles is het enige werk van Vincent van Gogh dat tijdens zijn leven in 1890 door zijn broer Theo van Gogh voor 400 franse francs aan Anna Boch werd verkocht.
