Er loopt een paard (los) op straat: schimmel Jenny is een beroemdheid in Frankfurt

Iedere ochtend zet eigenaar Werner Weischedel (79) de staldeuren van Jenny open. Vervolgens stapt de 22-jarige Arabier doodgemoedereerd de straat op om een blokje om te gaan maken. Rustig knabbelt ze aan struiken en bosjes en loopt ze langs de trambaan richting een beschermd natuurgebiedje aan de oever van de Main. 

In Frankfurt kent iedereen Jenny, schrijven Duitse media. Als ze op straat loopt, groeten passanten haar als was ze de buurvrouw. “Goedemorgen”, zegt Raphael Wöllstein (32) bijvoorbeeld, die met de kinderwagen op wandel is. Zijn twee honden kwispelen als ze Jenny zien. “Ze loopt hier al jaren rond”, zegt Wöllstein tegen de Rheinische Post. “Ik vind het geweldig.”

Volgens Jenny’s baasje Weischedel is er in al die jaren nog nooit wat gebeurd. Nou ja, een keer probeerde een hond haar in haar achterbenen te bijten. “Die kreeg een trap en belandde zo in een bramenstruik.” Maar de trambestuurders kennen de schimmel en rijden een beetje langzamer als ze haar zien lopen. “Eén bestuurder riep een keer over de luidspreker: ‘Maak eens een beetje plaats, Jenny!’”

Kaartje om de nek

De politie heeft geen problemen met het loslopende paard, dat een kaartje om de nek draagt met de tekst ‘Ik heet Jenny, ben niet weggelopen en ben alleen maar op wandel!’ “We zijn nog nooit in actie hoeven komen.”

Tot een halfjaar geleden ging Jenny altijd met haar metgezel Charly op pad, maar die overleed aan kanker. Volgens eigenaar Weischedel laat dat de schimmel niet tegenhouden en blijft ze ook in haar eentje genieten van een uitgebreide dagelijkse wandeling. Pas in de namiddag komt ze weer thuis. “Dan weet ze dat er voer in haar bak zit.”

Video’s van Jenny worden op internet massaal bekeken. Niet iedereen is positief: dierenbeschermers hebben kritiek op het feit dat de schimmel zonder gezelschap onderweg is en mogelijk een gevaar vormt voor medeweggebruikers. (br.hln)

Waarom het kindje van prins Harry en Meghan een compleet ander leven tegemoet gaat dan de andere royals

Wordt het eerste kindje van de Britse prins Harry (34) en Meghan Markle (37) straks een jongen of een meisje? En welke naam zal hun oogappel dragen? Royaltywatchers en bookmakers hebben nu al een vette kluif aan alle speculaties. Toch zou één ding al wel vaststaan: de kleine royal gaat een compleet ander leven tegemoet dan bijvoorbeeld prins George, prinses Charlotte en prins Louis, de kinderen van prins William en Kate Middleton. 

De royaltyfans kijken er ongetwijfeld nu al naar uit: de dag dat het eerste kindje van prins Harry en Meghan Markle ter wereld komt. Op dat moment is het uiteraard nog wachten, maar intussen raken wel steeds meer details bekend over hoe de kleine prins of prinses zal worden opgevoed. Harry en Meghan zouden ook willen dat hun oogappel liefst zo ver mogelijk van alle spotlights en de media opgroeit.

Geen adellijke titels

“Ze willen een zo normaal mogelijke opvoeding”, klinkt het. Daarom zouden Harry en Meghan bij de Queen hebben aangekaart dat ze willen dat hun kindje zonder officiële titels door het leven gaat. Die adellijke titels liggen immers al te wachten: een zoon zou zich Earl of Dumbarton mogen noemen, een dochter Lady Mountbatten-Windsor. Ter vergelijking: de officiële titel van prins George is Zijne Koninklijke Hoogheid Prins George van Cambridge. 

Allicht nooit op de troon

Nog een groot verschil: de kans dat het kindje van Harry en Meghan Markle ooit de Britse troon zal bestijgen, lijkt haast onbestaande. Hun baby wordt zevende in lijn van de troonopvolging, na prins Charles, prins William, prins George, prinses Charlotte, prins Louis en prins Harry. Met die ‘druk’ zal de royal tijdens zijn of haar leven dus wellicht geen rekening moeten houden. Alles lijkt erop te wijzen dat de baby van Harry en Meghan zal kunnen genieten van de voordelen van het koningshuis, zonder aan al te veel plichten te zullen moeten voldoen.

Ver weg van koninklijke hetze 

“De hertog en de hertogin van Sussex, die zich voorbereiden op de komst van hun eerste kind, nemen hun intrek in Frogmore House, op het kasteeldomein van Windsor”, deelde Kensington Palace een tijdje geleden mee. Er werd nochtans altijd verwacht dat ze zouden verhuizen naar een ruim appartement in het paleis zelf, net zoals Harry’s broer prins William, zijn echtgenote Kate en hun drie kinderen. Maar het wordt dus Frogmore Cottage, wat in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden geen klein optrekje is. 

Opvallend dus, want in tegenstelling tot Kensington Palace - dat in het centrum van Londen ligt - ligt Frogmore een dertigtal kilometer ten westen van de Britse hoofdstad. Het paar trekt dus een stuk verder weg van de rest van de koninklijke familie. “Ze willen gewoon niet naast Kate en William wonen”, klonk het eerder. De verhuis past natuurlijk perfect binnen het plan om hun baby uit de spotlights te houden. 

Geen hulp van nanny

Meghan en Harry willen dus vooral hun eigen koers varen. Daarom ook dat bij de opvoeding een prominente rol is weggelegd voor Doria, de moeder van Meghan. Zij zal het koppel bijstaan tijdens de opvoeding, in plaats van een klein leger kindermeisjes. Harry en Meghan zouden hun kinderen zo bepaalde waarden willen meegeven in het leven. Het gaat dan vooral om het tonen van hun medemenselijkheid. 

Als ze dan toch een professional moeten inhuren, dan zou Meghan erop staan een zogenaamde Manny, een mannelijke oppas, in te huren. “Meghan heeft toch nog veel meer feeling met de Amerikaanse gebruiken, dan met die van Engeland. Ze wil graag een in haar ogen meer verlichte, moderne Amerikaanse benadering introduceren in het Britse koninklijk huis.”

Genderfluïde opvoeding 

Bovendien zouden prins Harry en zijn vrouw Meghan hun kind naar verluidt zonder stereotypes willen opvoeden. “Meghan heeft het met een aantal vriendinnen gehad over de geboorte en over hoe zij en Harry hun kind willen opvoeden”, klinkt het. “Het woord dat ze gebruikte was fluïde. Ze zei dat zij en Harry van plan zijn de kleine groot te brengen met een losse genderbenadering en geen stereotypen op willen leggen.” 

Overigens wordt nu al gefluisterd dat de hertogin van Sussex in verwachting is van een zoontje, zo zou ze tijdens haar luxe babyshower in New York aan haar vriendinnen hebben verteld. De babykamer zou wit met grijsaccenten zijn. (br.hln)

70% van de vrouwen draagt verkeerde bh-maat: met deze tips kies je wel de juiste voor jouw boezem

Klein of groot, rond of peervorming, een beetje of net zéér asymmetrisch. Geen enkel paar borsten is hetzelfde, en dat maakt dat de zoektocht naar een perfect passende beha niet altijd even vlot verloopt. Uit een enquête die Fedelin, de Federatie voor de zelfstandige lingeriedetaillist, deed onder haar leden, blijkt dat maar liefst 70% van hun nieuwe klanten binnenkomen met een foute BH-maat aan. Je moet immers niet alleen rekening houden met je cupmaat, maar ook met de vorm van je buste. Lingerieontwerpster Ra’el Cohen legt uit waar je op moet letten. 

Elke vrouw wil een beha die als gegoten zit, maar het is niet altijd evident om het juiste exemplaar te kiezen. Merk je dat de bandjes van je schouders zakken, de behabeugel op je borsten drukt, het middenstuk niet plat op je borstkas ligt of je borsten niet meer mooi in de cups passen? Dan is dat een teken dat je lingeriekast aan vernieuwing toe is. 

De beste oplossing is hulp vragen aan een professional. Maar omdat we allemaal weleens verlegen muurbloempjes zijn - zéker in een lingeriewinkel - geeft Ra’el Cohen, creatief directeur bij lingeriemerk ThirdLove, enkele tips om het klusje te klaren. 

Asymmetrische borsten 

Bij zowat alle vrouwen is de ene borst een tikje groter dan de andere, dat is dus absoluut niets om je zorgen over te maken. Is er toch een heel groot verschil tussen je twee beste vriendinnen? Kies dan een plunge beha met uitneembare pads. Cohen: “Plunge beha’s hebben een kleinere cup die laag uitgesneden is. Door simpelweg de vulling weg te halen langs de kant van je grote borst, creëer je wat evenwicht en symmetrie voor je boezem.”

Klokvormige borsten

Jouw borsten zijn bovenaan smaller, onderaan wat groter en voller. Net daarom hebben ze ook wat extra ondersteuning nodig. Een bralette is dus géén goed idee, zelfs niet als je buste aan de kleine kant is. “Een goede ondersteuning met voorgevormde beugel is een must”, vindt Cohen. “Heb je een grotere voorgevel, dan zoek je tijdens het shoppen best naar beha’s met grote cups.”

Zijwaartse borsten

Je kan gemakkelijk testen of jij zijwaartse borsten hebt. Kan jij drie of meer vingers tussen je twee borsten plaatsen? Dan behoor jij tot deze categorie. “Kans is groot dat iemand met zijwaartse borsten de voorkeur geeft aan een beha die de boezem een beetje bijeen drukt”, legt Cohen uit. Ze raadt dan ook een plunge aan, eventueel in combinatie met een push-upvulling. Ook beha’s die je vooraan open en dicht moet doen, houden je borsten wat dichter bijeen. 

‘Atletische’ borsten

“Sommige sportieve vrouwen hebben een bredere borstkas en kleinere borsten”, zegt Cohen nog. Ga voor een balconette of een T-shirtbeha, respectievelijk een exemplaar waarbij de cups horizontaal uitgesneden zijn en dicht tegen elkaar staan of eentje met platte naden.

“Net omdat borsten zo uniek zijn, is het moeilijk om algemene richtlijnen op te stellen”, zegt Cohen nog. De meeste mensen hebben aan haar tips genoeg om een goede beha te vinden, anderen kunnen nog wat extra begeleiding gebruiken. Zit jij nog met vragen? Dan doe je er toch goed aan om de stoute schoenen aan te trekken en hulp te vragen aan die professionele verkoopster.

Lingerieweek

Vind je het toch nog moeilijk om op je eentje de juiste beha uit te kiezen? Fedelin wil met de Lingerieweek, die doorgaat van vrijdag 8 (Internationale Vrouwendag) tot en met zaterdag 16 maart, alle vrouwen de kans geven om gratis advies in te winnen zodat ze de juiste beha kunnen kiezen en zo comfortabel en zonder gezondheidsklachten door het leven kunnen gaan. Ze nodigen daarom alle vrouwen uit voor een gratis pasbeurt en professioneel advies – zonder aankoopverplichting - in een deelnemende lingeriewinkel. De winkels zijn terug te vinden op www.lingerieweek2019.be.  (br.hln)

De ongeschreven regels van kleding met de hand wassen

Vroeger werd alle kleding met de hand gewassen. Tegenwoordig hebben (gelukkig) enkel items gemaakt van delicate stoffen een wasvoorschrift dat aanraadt om het met de hand te wassen. Mag dat ook met het handwasprogramma van je wasmachine, moet je een speciaal wasmiddel gebruiken en wat als een kledingstuk bijvoorbeeld zowel wol als polyester bevat? We beantwoorden enkele ‘prangende’ wasvragen.

Als je niet weet of een kledingstuk met de hand gewassen moet worden of niet, moet je even het wasvoorschrift lezen dat aan de binnenkant van de zoom van een kledingstuk genaaid zit. Al wil dat niet zeggen dat je ook daadwerkelijk met een emmer water en je handen aan de slag moet gaan. Daar kunnen we eigenlijk kort in zijn: dat doe je beter nooit.

Door daadwerkelijk met de hand te wassen, beschadig je de textielvezels omdat je het kledingstuk wel moet uitwringen en kneden. Ook wordt het er minder proper door en kunnen kleuren doorlopen. Voor items gemaakt van zijde en katoen kies je best voor het koude handwasprogramma van je wasmachine. Kledingstukken van wol en kasjmier was je daarentegen beter op het wolprogramma omdat het koude water van de handwasstand de vezels doet schrikken waardoor het kledingstuk kan krimpen.

Items van zijde of stukken met bijvoorbeeld pailletten of veel verschillende materialen breng je best naar de droogkuis om zeker te zijn. Hoewel je ook winterjassen in principe zelf kan wassen, zoals we hier al uitlegden, is en blijft dat wel op eigen risico. Als je zeker wil zijn dat je jas nog een volgende winter mee kan, is chemische reiniging ook hierbij aangeraden.

Een aantal extra tips

- Als je wasmachine geen handwasprogramma of wolprogramma heeft, kun je wol, kasjmier en angora wassen op 30°C. Het wasprogramma mag ook maar een maximaal toerental van 1.200 toeren per minuut hebben.

- Vlekken zijn veel moeilijker te verwijderen als ze opgedroogd zijn, dus probeer vuile kleding altijd zo snel mogelijk in de wasmachine te stoppen.

- Was delicate stoffen niet te veel. Een wollen trui was je best maar een 5-tal keer per jaar. Hang het kledingstuk in tussentijd even buiten en gebruik een verfrissende spray zoals de ‘knitwear mist’ van Marie-Stella-Maris en I Love Mr. Mittens om vieze geurtjes te elimineren.

- Het klinkt misschien gek, maar het is belangrijk om de textielvezels rust te gunnen. Draag een kasjmieren trui bijvoorbeeld liefst geen 2 dagen achter elkaar, maar laat het na 1 keer dragen even rusten in je kledingkast. Zo blijft het veel langer mooi.

- Bij een kledingstuk dat gemaakt is van verschillende materialen, hou je altijd rekening met de zwakste vezel. Bij een trui van wol en katoen is dat bijvoorbeeld wol. En dus hoor je het te wassen op het wolprogramma, ook als er maar 20% wol in zit.

- Verder is ook de keuze van je wasmiddel belangrijk. Was fijne was altijd met een aangepast wasmiddel voor wol, zijde én fijne was. Het wasmiddel beschermt je delicate kleding tegen krimpen, vervilten en verkleuren.

- Wol is een natuurlijk materiaal dat de eigenschap heeft om te gaan ‘opwollen’. Dat heeft niets te maken met de manier waarop je het wast. Een wolkammetje, zowel handmatig als elektronisch, biedt soelaas.  (br.hln)

Dit is hoelang je precies onder de douche moet staan volgens dermatologen

Hoewel een warme douche de perfecte remedie is tegen een grijze winterdag, is de hitte niet zo goed voor je huid. Uit verschillende studies blijkt namelijk dat heet water het vocht van de opperhuid kan wegstrippen, waardoor je huidbarrière aangetast wordt en ontstoken raakt. Het gevolg? Een droge huid. Dermatologen hebben dan ook een aantal richtlijnen waar je je beter aan houdt om je huid zo weinig mogelijk te beschadigen.

Ten eerste, hou je je douches het best zo kort mogelijk. Je hoeft er geen sprintje van te maken, maar ze hoeven ook niet zolang te duren als een aflevering van je favoriete Netflix-serie. “Douche je maximaal 15 minuten”, vertelt dermatoloog Mona Gohara. “Dat is op zich al behoorlijk lang. Beginnen je tenen en vingers te rimpelen, dan heb je er zeker te lang onder gestaan.”

Eerder verklaarden wetenschappers ook al dat het geen goed idee is om je elke dag te douchen. “Je te vaak wassen doet meer kwaad dan goed. Het droogt je huid uit en zorgt voor irritaties. Je wast immers de goede bacteriën die van nature op je huid leven weg. Beperk het douchen daarom het liefst tot om de twee à drie dagen. Voel je je toch vuil, was je gezicht, oksels, de zone onder je borsten en geslachtsorganen dan tussendoor met wat water”, aldus dermatologe Katherine Ashenburg.

En hoewel de lengte van je douche en hoe vaak je je doucht van belang zijn, is het ook belangrijk om de temperatuur in de gaten te houden. “De temperatuur van het water zou ongeveer even warm moeten zijn als wat je verwacht van een verwarmd zwembad in de zomer, wat zo rond de 30 °C is”, legt dermatoloog Joshua Zeichner uit. “Is je water warmer, dan bestaat de kans ook dat je je huid beschadigt.”

Tot slot raden de dermatologen aan om niet te kwistig te zijn met douchegels of reinigers. “Het is een mythe dat je je elke dag een reinigsmiddel nodig hebt om je lichaam te wassen. Voor de meesten volstaat je gewoon afspoelen met wat water al. De enige uitzondering is nadat je fel gezweet hebt, bijvoorbeeld na het sporten. De gebieden die de meeste nare geurtjes verspreiden, zoals je oksels en voeten, zeep je daarentegen wel beter in.” (br.hln)

“Absoluut mirakel”: zusjes van 5 en 8 die verdwenen in Californische wildernis na twee dagen levend teruggevonden

De lokale sheriff noemde het nieuws een “absoluut wonder”, en dat was het ook. Na een zoektocht van twee dagen hebben hulpverleners twee piepjonge zusjes, Caroline (5) en Leia (8) Carrico, ongedeerd teruggevonden in de wildernis in het noordwesten van de Amerikaanse staat Californië. De meisjes verdwenen tijdens een wandeling in het dichtbeboste en bergachtige gebied, en konden overleven dankzij survivaltechnieken, die ze bij hun jeugdbeweging hadden geleerd, en granolarepen.

Caroline en Leia waren vrijdagnamiddag het laatst gezien aan hun ouderlijk huis. Ze hadden hun moeder gevraagd om een wandeling te maken, maar zij kon niet mee omdat ze nog wat huishoudelijke klusjes moest afwerken. Bovendien verbood ze haar dochters alleen te vertrekken. Toch deden Caroline en Leia het. De moeder merkte rond 15 uur in de namiddag dat haar dochtertjes verdwenen waren. Ondertussen waren ze al verdwaald toen ze een hertenspoor wilden volgen.

De moeder had nog een extra reden om zich zorgen te maken. De plaats vanwaar de meisjes verdwenen, het stadje Benbow gelegen bij het nationaal park Richardson’s Grove, is een dichtbebost, bergachtig en verlaten gebied in het county Humboldt in het noordwesten van de staat Californië. Voor de dichtstbijzijnde stad Eureka moet je vanuit Benbow al zo’n 113 kilometer rijden. De bekendste stad, Sacramento, ligt op een afstand van liefst 320 kilometer.

De moeder riep meteen hulp in van familie, buren en vrienden om de meisjes te helpen zoeken. Ook de politie werd opgeroepen en zocht de daaropvolgende nacht het hele gebied uit, maar zonder resultaat. De zoekactie werd op zaterdag uitgebreid met honderden hulpverleners, helikopters en speurhonden. Men vreesde echter voor het ergste aangezien het gebied één grote wildernis is. Tot enkele hulpverleners de meisjes op het spoor kwamen dankzij hun voetafdrukken en papiertjes van hun snoeprepen.

In koude en regenachtige weersomstandigheden werden Caroline en Leia gisterenochtend ongedeerd en gezond teruggevonden door twee brandweervrijwilligers. Ze vonden de zusjes op ruim twee kilometer van hun ouderlijke huis in Benbow.

“Dit is een absoluut wonder”, zei de lokale sheriff William Honsal. “Dit is een ruig gebied, een extreme omgeving. Hoe ze hier 44 uur lang overleefden, is best verbazingwekkend.” 

Het heugelijke nieuws werd aangekondigd met een foto waarop een van de twee meisjes te zien is met roze laarsjes, vuile jeans, een trui en een wollen muts. Alsof ze goed voorbereid was op een lange wandeling. De post werd op Facebook bijna 9.000 keer aangeklikt en meer dan 8.000 keer gedeeld.

Later op de dag werden ook nog beelden van de helden die de meisjes terugvonden hadden, en de hereniging met de familie gedeeld. “Hier is een beeld van de twee helden die Leia en Caroline hebben gevonden. We zijn Delbert Chumley en Abram Hill ontzettend dankbaar voor hun hulp bij deze 44 uur durende zoektocht. We zijn ook de assisterende instanties en meer dan 210 hulpverleners dankbaar”, aldus het Humboldt County Sheriff’s Office. (br.hln)

Helft leeflonen uitgekeerd aan niet-Belgen: “Deze Sinterklaaspolitiek is onhoudbaar voor onze sociale zekerheid”

Wie onvoldoende bestaansmiddelen heeft kan beroep doen op het leefloon bij het OCMW. De kostprijs ervan bedroeg vorig jaar 990 miljoen euro. Nooit eerder lag dat bedrag zo hoog. Opvallend: 440 miljoen euro of zowat de helft van het totale budget wordt uitgekeerd aan mensen die niet over de Belgische nationaliteit beschikken. 

Het aandeel van buitenlanders in de uitbetaling van de leeflonen zit al enkele jaren in stijgende lijn. In 2012 was dat nog een derde van het totaalbudget. Vandaag is dat de helft. Er is een duidelijke toename bij niet-Europeanen. Vergeleken met de regeerperiode Di Rupo is er sprake van een stijging met 105 procent. De regering-Michel spendeerde op vier jaar tijd 1,4 miljard euro aan leeflonen voor niet-Europeanen, meer dan het dubbele als Di Rupo.

Barbara Pas van Vlaams Belang waarschuwt: “Open grenzen en een open sociale zekerheid zijn onverenigbaar. We moeten ophouden met Sinterklaas te spelen voor de hele wereld. Doen we dat niet, dan gaat ons sociaal bijstandssysteem onvermijdelijk naar de haaien. De eerste slachtoffers daarvan zullen onze eigen behoeftigen zijn.” (br.hln)

Axel Daeseleire geeft politiek veeg uit de pan na overlijden dakloze Graeme: “Politiek wachtte op zijn dood”

Afgelopen donderdag is de dakloze Engelsman Graeme overleden in het Stuivenbergziekenhuis. Hij verbleef er een tijdje op intensieve zorgen. Tv-maker Axel Daeseleire reageert erg boos op zijn overlijden. “Gevoel overheerst dat politiek wachtte op zijn dood. Dat maakt me razend.”

Nadat eerder de bekende dakloze Louis overleed, is Antwerpen opnieuw een bekende straatfiguur kwijt. De Engelsman Graeme, bekend uit het VIER-programma ‘Project Axel’, is overleden. Hij overleed afgelopen donderdag al in het Stuivenbergziekenhuis waar hij al een tijdje was opgenomen. “Graeme verbleef een week op intensieve zorgen maar zijn lichaam was op. Hij is in alle rust overleden,” vertelt Haiyet van Victor 5, het daklozencentrum waar Graeme verbleef. “Je mag niet vergeten dat je per jaar dat je dakloos bent meteen vijf jaar ouder wordt.” 

Lessen trekken

Tv-maker Axel Daeseleire leerde Graeme kennen door zijn programma Project Axel. Maar ook na de opnames zocht Axel Graeme op en werden ze vrienden. Daeseleire reageert erg boos op de dood van Graeme en geeft de politiek een veeg uit de pan. “Mensen als Graeme worden niet correct opgevangen. Zo simpel is dat. Ik denk dat we hier een heel zware les uit moeten trekken. We leven in België maar hier sterven mensen op straat zoals in Derde Wereldlanden,” vertelt Axel. 

“Ik heb als tv-maker problemen aangekaart en daar is niets mee gedaan. Daar word ik razend van. Ik pretendeer niet dat ik de oplossing heb maar dat is ook niet mijn taak. Ik ben niet de politieker.” Volgens Daeseleire moet er sowieso iets gedaan worden aan de faciliteiten en hij verwijst naar het project Housing First in Finland waar mensen in de problemen eerst een dak boven het hoofd krijgen. “Maar dat kost natuurlijk geld. We moeten allemaal eens goed nadenken waar we heen willen met onze maatschappij en welke prijs we daarvoor willen betalen. Ik heb heel hard het gevoel dat de politiek wachtte op de dood van Graeme zodat het ‘probleem’ zichzelf oploste.”

Erg gevoelig

Graeme was steevast te vinden in de buurt van de Groenplaats in zijn rolstoel. Hij werd bekend in Vlaanderen door zijn norse houding en opvliegend karakter maar tegelijk was hij ook erg gevoelig. “Achter elke norse man schuilt iets kwetsbaar. Hij brulde wel eens maar dat was een soort verdedigingsmechanisme. Je mag niet vergeten in welke situatie hij verkeerde. Je bent niet alleen dakloos maar je zit ook nog eens aan een rolstoel gekluisterd,” vertelt Haiyet. “Eén ding moet je hem nageven: hij was altijd heel eerlijk en oprecht.” 

Maandag zullen Victor 5 en de stad de koppen bij elkaar steken om de begrafenis te regelen. “Wij zullen er zeker een persoonlijke touch aangeven. Ik kende Graeme achttien jaar, dat laat je niet zomaar achter je. We zullen hem zeker missen,” besluit Haiyet. 

Kabinet reageert

Het kabinet van schepen voor Sociale Zaken Fons Duchateau reageert op de uitlatingen van Axel Daeseleire. “Het is duidelijk dat meneer Daeseleire het dossier van Graeme niet kent. Wij hebben alles gedaan wat wettelijk mogelijk is om Graeme te helpen. Maar hij is wat wij noemen een zorgwekkende zorgweigeraar. Graeme wilde niet geholpen worden. Dat is de grote tragedie in dit verhaal,” zegt Michael Lescroart, woordvoerder van schepen Duchateau. “Het is erg jammer dat Daeseleire op deze manier reageert.” (br.hln)

5 geboden van klein wonen

We wonen met z’n allen steeds kleiner en kleiner. Maar dat wil niet zeggen dat je daarom op gezelligheid moet inboeten. Interieurexpert Megan Hopp deelt haar ultieme tips om je huis klein én fijn te decoreren. 

Kijk niet horizontaal, maar verticaal

“Hoe kleiner de ruimte, hoe beter het is om in de hoogte te werken. Hang je rekken, kunstwerken of spiegels een tikje hoger. Hierdoor zal je kamer wat groter lijken. Ik heb thuis zelf een grote spiegel hangen boven mijn tv, zodat je oog meteen naar boven wordt getrokken.” 

Kiezen is (niet) verliezen

Jammer maar helaas: je krijgt niet alles in je huis gepropt. Daar zal je je bij moeten neerleggen, meent Hopp. “In de plaats kan je beter een paar belangrijke stuks kiezen. In onze living kreeg de zetel bijvoorbeeld prioriteit op de eettafel. De ruimte was té klein om beiden neer te poten, dus we hebben de tafel laten vallen en gekozen voor een extra fauteuil. Dat is veel comfortabeler.” 

Kies je meubels kritisch

“Ik kan het blijven benadrukken: meubels die je aan de muur hangt, zijn oh zo handig. Laat je niet tegenhouden omdat je in de muur moet boren - dat is toch niet permanent en echt maar een kleine moeite.”

Laat open kasten links liggen

Open kasten en industriële rekken zijn het van het op Pinterest, maar volgens Hopp is het niet echt handig in een klein stekje. De reden: je moet al je rommel kwijt kunnen. “Zelfs één extra schuif kan goed van pas komen om al je gerief kwijt te geraken. In plaats van een salontafel heb ik een klein kastje naast mijn zetel gezet, zodat ik kleine spullen en hebbedingen erin kan opbergen.” 

Groter is beter

Wie klein woont, kan de neiging hebben om ook kleinere meubels te kopen. Toch raadt de interieurexpert dat af. “Dat is het slechtste wat je kan doen. Dankzij grotere meubels lijkt je kamer ook groter. Kleinere meubels wekken al snel de indruk dat je rondloopt in een poppenhuis voor volwassenen. Nog een extra voordeel is dat grotere meubels ook extra comfortabel zijn. Win-win!” (br.hln)

Raar maar waar: je tandpasta kan de schuldige zijn van je puistjes

Puistjes: we doen er alles aan om ze te vermijden. We kopen niet-comedogene make-up, reinigen ons gezicht op de juiste manier en we proberen niet te veel aan ons gezicht te prutsen. Maar wist je al dat ook je tandpasta de schuldige zijn van het ontsierende euvel?

“Natriumlaurylsulfaat of SLS dat in veel tandpasta’s zit is een van de grootste vijanden voor je huid”, legt Cody Levine, die SLS-vrije tandapasta’s maakt, uit. “Dat ingrediënt wordt vaak gebruikt in tandpasta, shampoo, zeep en wasmiddel om het te laten schuimen, maar werkt irriterend en kan leiden tot een droge huid en aftjes in je mond.”

Dat bevestigt ook dermatoloog Joshua Zeichner. “SLS is het bekendste sulfaatbestanddeel dat uit sulfaatvrije producten wordt gehaald. Het staat bekend om zijn irriterende werking waardoor je huid ontstoken kan raken. Vroeger werd het vaak gebruikt in gezichtsreinigers en tandpasta’s omdat het werkt als een oppervlakteactieve stof die het vuil van je huid en tandvlees verwijdert. Maar als het schuim de huid rond mond raakt, kan ze geïrriteerd en ontstoken raken. Het kan je huid ook erg uitdrogen wat de olieproductie doet stijgen en dat resulteert dan weer in puistjes.”

En ook tandartsen zijn het erover eens dat we perfect zonder een dagelijkse dosis SLS kunnen. “Ik geef de voorkeur aan tandpasta’s die SLS-vrij zijn”, aldus cosmetische tandarts Jon Marashi. “Het heeft immers geen enkele zin om een SLS-product te gebruiken als er betere alternatieven op de markt zijn die dezelfde of zelfs een betere werkzaamheid bieden.” Voorbeelden van tandpasta’s zonder SLS die je bij ons kan vinden zijn onder andere Bluem en Zendium. (br.hln)

Is het nu écht nodig om vitamine D-supplementen te slikken?

Tegen het einde van de winter hebben bijna alle Belgen een tekort aan vitamine D, maar is het belangrijk om dat op te lossen door supplementen te slikken? Het blijft één van de meest prangende vragen in de voedingsleer. Volgens een nieuwe studie die werd gepubliceerd in de New England Journal of Medicine zou het weinig effect hebben. Andere onderzoeken wijzen net wél op de voordelen. Hoe zit het nu?

Ons lichaam heeft vitamine D nodig om calcium uit de voeding in het lichaam op te nemen. De vitamine is daarom noodzakelijk voor de groei en het behoud van stevige botten en tanden. Bij jonge kinderen kan een tekort de botziekte rachitis veroorzaken en ook spierkrampen kunnen een gevolg zijn. Ook zijn er al verbanden gevonden tussen een vitamine D-tekort en auto-immuunziekten zoals kanker, astma, multiple sclerose en diabetes type 1. Of het tekort de oorzaak of het gevolg is van deze ziektes is wel nog niet aangetoond.

De belangrijkste bron van vitamine D is zonlicht. In de zomer heeft dan ook bijna niemand in België last van een tekort omdat 15 tot 30 minuten met je gezicht en handen in de zon zitten al volstaat. In de winter, als er weinig zon is, krijgen we bijna niks van de vitamine binnen waardoor minstens 7 op de 10 met een tekort kampt. Sommige voedingsmiddelen zoals vette vis, volle zuivel en eierdooiers bevatten de vitamine ook, maar dat is wel eerder beperkt. Grofweg wordt geschat dat we 80% van vitamine D binnenkrijgen via de zon, de overige 20% via voeding. 

Hoevéél vitamine D ons lichaam nu exact nodig heeft, of het aangeraden is supplementen in te nemen en of dokters ons vitamine D-niveau routinematig zouden moeten controleren, staat echter nog steeds ter discussie. Zoals meestal het geval is, ligt het antwoord waarschijnlijk ergens in het midden.

Recent werden de resultaten van een grootschalige studie gepubliceerd in de ‘New England Journal of Medicine’ waarbij getest werd of vitamine D-supplementen helpen om bepaalde types kanker en hartziekten te voorkomen. In het kort was hun conclusie dat het eigenlijk amper hielp. Een studie uit 2015 die in het vakblad ‘JAMA International Medicine’ verscheen, toonde dan weer aan dat de inname van vitamine D het risico op valpartijen bij oudere personen in Finland niet verlaagde. Het onderzoek vergeleek de effecten van sporten en de inname van D supplementen op valpartijen en de resulterende verwondingen. Opmerkelijk daarbij was dat sporten de kans op een ernstige verwonding wel met de helft bleek te verminderen.

Wél gunstig

De Amerikaanse non-profits Institute of Medicine en US Preventive Services Task Force besloten dan weer dat supplementen in veel gevallen wél gunstig zijn - al zijn er enkele belangrijke kanttekeningen.

Volgens beide non-profits zijn 600 internationale eenheden - of 15 microgram - voldoende voor de meeste gezonde volwassenen en leidt een hogere dosis vitamine D niet noodzakelijk tot meer gezondheidsvoordelen. Ze benadrukken dat de aangetoonde voordelen beperkt zijn tot het beendergestel. Er is niet voldoende bewijs dat D-supplementen kunnen beschermen tegen hartziekte, kanker, diabetes of cognitieve achteruitgang - iets wat wel eens gesuggereerd wordt door kleinere studies.

Meer is dus niet per se beter; in sommige gevallen is het zelfs slechter. Te veel vitamine D kan immers leiden tot calcium in de urine, wat nierstenen kan veroorzaken. Extreem hoge dosissen kunnen calciumafzettingen in de bloedvaten veroorzaken. Dat kan dan weer leiden tot klonters die hartaanvallen veroorzaken.

In ons land bedraagt de aanbevolen dagelijkse inname volgens de Hoge Gezondheidsraad 10 microgram per dag voor volwassenen, of 15 microgram voor tieners en 20 microgram voor bejaarden omdat zij minder buitenkomen. Een oudere huid kan bovendien ook minder makkelijk vitamine D aanmaken. Om die aanbevelingen te halen, is volgens de raad soms een verrijking van voedingsmiddelen of een supplement in de vorm van geneesmiddelen nodig.

Toch zijn er ook onderzoekers die waarschuwen voor een behandeling met supplementen, wanneer uit een bloedtest blijkt dat iemand een vitamine D-tekort heeft. Naast de doseringsrisico’s zijn er ook studies die uitwijzen dat de labotesten voor het type vitamine D dat in het bloed circuleert - 25-hydroxyvitamine D - mogelijk niet de meest betrouwe maatstaf zijn voor het vitamine D-niveau. Bovendien gebruikt niet elk labo dezelfde standaardtest en hanteren ze verschillende standaarden voor wat beschouwd wordt als een normaal niveau.

Professor Chantal Mathieu (KU Leuven) zei in een college van ‘De Universiteit van Vlaanderen’ vorig jaar dat er nog veel onduidelijkheid bestaat over de gevolgen van een tekort en het daarom raadzaam is om in de winter toch extra vitamine D bij te nemen. “Of je dat nu doet via supplementen, verrijkte voeding of door op reis te gaan, dat maakt eigenlijk niet uit. Als je supplementen neemt, doe het dan wel altijd op een voorzichtige manier en niet zonder eerst langs te gaan bij je dokter,” aldus Mathieu. (br.hln)

7 redenen waarom je vandaag zéker iemand een complimentje moet geven

Hé jij daar, achter die computer, wat zie je er goed uit vandaag! Vandaag is het Nationale Complimentendag, en dat vieren we door elkaar eens goed in de bloemetjes te zetten. Hoe je dat doet zonder voor slijmbal te worden versleten, leggen we je meteen ook uit. 

1. Het is Nationale Complimentendag

We beginnen met de meest voor de hand liggende: het is complimentendag vandaag. Al is het maar een half gemeende “Hey knapperd” tegen jezelf in de spiegel: zorg dat je toch minstens één iemand blij maakt met een lieve opmerking.

2. Het is goed voor je humeur

Je tovert niet alleen een glimlach op iemands gezicht, je wordt er zelf ook gelukkiger van. “Door op een onbewaakt moment iets liefs te doen of te zeggen tegen je partner toon je dat je hem of haar niet als vanzelfsprekend beschouwt, en dat leidt tot een verhoogd dopamine- en oxytocineniveau,” aldus psychotherapeute Michele Paiva. En dat zorgt er op zijn beurt weer voor dat jullie emotionele band sterker wordt en jullie allebei met een beter humeur rondlopen.

3. Je krijgt er meer door gedaan

Door je partner of die ene vriendin een complimentje te geven, zorg je ervoor dat ze zich beter in hun vel voelen. “Zie het als een manier om hun wat meer zelfvertrouwen te geven”, legt lifestylecoach Gayle Katz uit. Als je je vriend bovendien complimenteert met zijn geweldige werk in het huis - ook al heeft hij vijf pogingen en twee keer zoveel gaten nodig gehad vooraleer dat televisiemeubel recht hangt - is de kans groot dat hij de volgende keer zonder morren opnieuw aan het klussen slaat.

4. Het kost je amper tijd

“Wat zie je er goed uit vandaag”, is snel gezegd, én het heeft meteen effect. Je geeft je partner het gevoel dat hij of zij geliefd is, en belangrijker is dan wie dan ook. “Neem 10 seconden de tijd om je partner te vertellen hoe goed zijn kookkunsten zijn of dat hij de allerbeste danser is”, adviseert assistent-professor in de psychologie Chandra Johnson.

5. Het zet je op gelijke voet

Door een complimentje te geven, stel je jezelf ook kwetsbaarder op. En dat zorgt ervoor dat mensen je zelf ook sneller durven aanspreken of misschien zelfs meer appreciëren. “Een complimentje is ontwapenend”, vindt psychiater Sue Varma. “Door een collega te prijzen toon je dat je geen bedreiging vormt. En dat kan eventueel wel het begin zijn van een mooie vriendschap.”

6. Met lachen verbrand je calorieën

Ooit al eens iemand een complimentje gegeven met een uitgestreken gezicht? Wij ook niet. Een pluimpje geven gaat gegarandeerd gepaard met een glimlach, die weleens snel tot een schaterlach kan leiden en met 10 à 15 minuten lachen, verbrand je makkelijk 40 calorieën.

7. Het is helemaal gratis

Voor andere dingen waar een mens gelukkig van wordt - nieuwe schoenen, chocolade ... - moet je vaak je portefeuille bovenhalen. Complimentjes zijn helemaal gratis en voor niets. En ze zijn ook nog eens een stuk efficiënter.

Hoe doe je het op een natuurlijke manier?

Niet zo goed in mondelinge complimentjes? Schrijf ze op een briefje, dat maakt de drempel een stuk lager. Overdrijf ook niet, want dat komt ongeloofwaardig over. Let erop dat je het altijd meent, en hou het compliment realistisch, of de ontvanger zal het niet aanvaarden en geen waarde meer hechten aan jouw toekomstige complimenten. 

Sommige mensen vinden het heerlijk om en plein public gelauwerd te worden, andere zinken door de grond bij zoveel aandacht in grote groep. Pas je stijl van complimenteren aan aan de persoon. Waar de ene graag vermeld wordt op een vergadering, wordt de ander veel gelukkiger van een persoonlijk mailtje.  (br.hln)

Topfotografen veilen foto’s voor het goede doel

Mist jouw muur thuis nog wat decoratie? Of ben je al een tijdje op zoek naar een kunstwerk om je huis mee op te leuken? Dat treft, want enkele bekende Belgische en Nederlandse fotografen veilen binnenkort hun foto’s voor het goede doel. 

De actie werd op poten gezet door het fotoagentschap Initials L.A. en lifestylemerk Marie-Stella-Maris. De aanleiding voor hun samenwerking: Wereldwaterdag, die dit jaar plaatsvindt op vrijdag 22 maart. Concreet organiseren ze op 21 maart de veiling ‘Art for Water’, waarbij de werken van een selectie bekende Belgische en Nederlandse fotografen onder de hamer gaan. De opbrengst gaat volledig naar de ondersteuning van een drinkwaterproject in Zambia.

Wie wil, kan alle kunstwerken vanaf vandaag tot en met 21 maart ook gratis bewonderen in Fosbury & Sons in Antwerpen. Ook de veiling zal om 20 uur plaatsvinden in de coworkingplek. Wie wil bieden, kan dat online doen.  (br.hln)

Deze vrouw is bekroond tot meest beloftevolle vrouwelijke ondernemer van het jaar

Hoewel zelfstandige worden vaak een mannenzaak is, zijn er steeds meer vrouwen die een eigen bedrijf opstarten. Initiatieven als de Womed Award, een prijsuitreiking voor vrouwelijke ondernemers, kunnen we dan ook alleen maar aanmoedigen. Zij verkozen vandaag Isabelle Ulenaers van het 100% natuurlijke cosmeticamerk Self tot de meest beloftevolle vrouwelijke ondernemer van het jaar. 

Isabelle kreeg enkele jaren geleden het idee voor Self, dankzij haar dochtertje Michelle. Het meisje had last van eczeem en een erg droge huid. En toen Isabelle daar maar geen goede huidverzorgingsproducten voor vond, was het idee voor Self geboren.

“In plaats van alleen de symptomen te behandelen, was ik op zoek naar voedende crèmes die de tere (kinder)huid preventief konden beschermen zodat cortisone crèmes uiteindelijk niet meer nodig zouden zijn. En - even belangrijk - met respect voor de natuur en het natuurlijke karakter van de huid. Omdat ik hier maar geen product vond dat aan mijn eisen voldeed, kwam ik op het idee om zelf een 100% natuurlijke verzorgingslijn te creëren. Want als ik op zoek was naar zulke producten en die maar niet kon vinden, andere mensen waarschijnlijk ook niet,” vertelde  Isabelle een tijdje geleden al aan NINA.be.

Vervolgens ging Isabelle op zoek naar een laboratorium waar ook consultanten werken die haar konden helpen bij het creëren van de verzorgingslijn. “Ik wist heel goed wat ik wel en niet in de producten wou, maar ik ben natuurlijk zelf geen laborant”, aldus de onderneemster. 

En de rest is geschiedenis. Ondertussen verkoopt ze een uitgebreid assortiment: van crèmes tot scrubs, lotions, lippenbalsem en bodybutter. Allemaal 100% vegan en natuurlijk. En is ze dus door ondernemersorganisatie Unizo en de vzw Markant verkozen tot de meest beloftevolle vrouwelijke ondernemer van het jaar. “Ik ben altijd zo druk in de weer. Mijn eigen weg aan het zoeken en proberen op te boksen tegen hindernissen die je tegenkomt. Maar zo vergeet je soms om even terug te blikken en te appreciëren van waar je komt. Deze prijs is voor mij een erkenning voor de weg die ik al heb afgelegd, en dit geeft me echt een goed gevoel. Als je weet dat je je eigen kompas hebt en je buikgevoel kunt volgen, weet je dat je goed bezig bent.”  (br.hln)

Gebruik je Facebook vooral passief? Dan ben je vatbaarder voor negatieve effecten ervan

Wie Facebook vooral gebruikt om te scrollen en door te klikken op profielen, loopt meer risico om de negatieve effecten van het sociale netwerk op zijn welzijn te ondervinden dan wie actief in interactie gaat. Dat blijkt uit een studie van de faculteit psychologie van de Gentse universiteit.

Er is al eerder onderzoek gedaan naar de impact van Facebook op ons welzijn en wat daarbij opvalt volgens de onderzoekers van het Gentse ‘Psychopathologie en Affectieve Neurowetenschappen Lab’ is dat de negatieve effecten – zoals verhoogde angst en depressieve symptomen – bij sommigen veel hoger zijn dan bij anderen. Met hun studie wilden de wetenschappers te weten komen welke mensen er precies vatbaarder voor zijn en welke factoren daarin een rol spelen.

Zelfbeeld

Daarvoor brachten ze verscheidene factoren in kaart. Sociale vergelijking en zelfbeeld bleken een belangrijke impact te hebben. Mensen met een grotere neiging om zich met anderen te vergelijken, krijgen immers veel vergelijkingsmateriaal aangeboden op Facebook en zijn ook vatbaarder voor het vaak perfecte beeld dat er door anderen werd opgehangen. Het maakte dat ze er negatieve gevoelens aan overhielden. Hetzelfde bleek te gelden voor mensen met een laag of een sterk fluctuerend zelfbeeld. Ook zij vergelijken immers veel in hun permanente zoektocht naar zelfbevestiging.

Opmerkelijk: de onderzoekers waarschuwen voor de manier waarop je sociale netwerken gebruikt. Het effect van Facebook op ons welzijn wordt daardoor immers beïnvloed. “Scrollen en doorklikken op profielen zonder in interactie te gaan, lijkt ervoor te zorgen dat je meer vergelijkingsgedrag stelt en je dus vatbaarder wordt voor de negatieve effecten”, aldus onderzoekster Lien Faelens. “Actief gebruik waarbij je met anderen in interactie gaat, via bijvoorbeeld chatberichten, kan er dan weer voor zorgen dat je meer positieve effecten ondervindt.”

Want voor alle duidelijkheid: die positieve effecten zijn er ook. “Als je chat met vrienden, werk je bijvoorbeeld aan je relatie met die persoon”, klinkt het. “En voor introverte of verlegen mensen kunnen sociale media het juist makkelijker maken om contacten op te bouwen.”

De onderzoekers willen nu nog verdergaan met hun studie. “We willen nu onderzoeken hoe het Facebook- en Instagramgebruik doorheen de dag zich verhoudt tot de stemming doorheen de dag”, aldus Faelens.

Daarvoor worden nog testpersonen gezocht. Het onderzoek zal vanaf april plaatsvinden en staat open voor iedereen tussen 18 en 35 die een profiel heeft op Facebook en Instagram. Je kan om technische redenen wel alleen deelnemen met een Androidsmartphone.

Vergoeding

In de eerste fase zullen online vragenlijsten ingevuld moeten worden over onder meer het gebruik van sociale media, je zelfbeeld en angst en depressieve klachten. Dat duurt 10 tot 15 minuten. Daarna krijgen de testpersonen een week lang zes keer per dag een sms met vragen. Over in welke mate ze sociale media gebruikt hebben, hoe ze dat gedaan hebben en hoe ze zich voelen. 12 weken later moeten de testpersonen dezelfde onlinevragenlijst als in het begin weer invullen.

Wie deel wil nemen, kan contact opnemen met Lien Faelens via een mailtje naar Lien.Faelens@ugent.be. Er is een vergoeding voor de deelnemers die kan oplopen tot 30 euro. (br.hln)

Olivia gebroken na uitspraak van vroedvrouw over pasgeboren baby: “Wikkel hem in een deken, dan zal niemand weten dat hij anders is”

Olivia Hewetson was 41 weken zwanger toen ze na een echo te horen kreeg dat er iets mis was met de baby. Het was een donderslag bij heldere hemel voor de vrouw uit Nieuw-Zeeland. Bij de geboorte sprak de vroedvrouw bovendien woorden die door merg en been gingen.

Niets wees er op dat de laatste echo iets bijzonders aan het licht zou brengen, dus was ze alleen naar de gynaecoloog gegaan. Haar man Matt was thuisgebleven bij hun grieperige zoontje.

Maar wat de gynaecoloog vertelde, sloeg in als een bom. De armpjes en de beentjes van de baby waren te kort. Er was duidelijk iets mis. Het nieuws was een schok voor Olivia.

Ze greep het stuur van de wagen met trillende handen vast en probeerde zich wanhopig op de weg te concentreren. Door haar tranen heen moest ze naar huis rijden. Maar ze besefte dat het onmogelijk zou zijn om te kalmeren. Ze was 41 weken zwanger en had net het ondenkbare vernomen. Er was iets mis met de baby.

“Mijn gedachten schoten alle kanten op. Opeens zag ik ons gezin voor mij met een jongetje in een rolstoel, niet in staat om te lopen”, schreef ze in een aangrijpend stuk op ‘Love What Matters’.

“Toen dacht ik plots aan iets anders: wat als ik op het punt stond een baby te baren die geen enkele overlevingskans had?”

Een paar uur later werd ze opnieuw in het hospitaal verwacht om een definitieve uitslag te krijgen. Het wachten leek wel een eeuwigheid te duren.

De arts vertelde dat de baby achondroplasie (dwerggroei) had en klein van stuk zou blijven. Ergens voelden Olivia en Matt opluchting. Hun baby had wel degelijk overlevingskansen. “Dit kunnen we wel aan”, dacht ik. “Onze baby had een aandoening , maar was voor de rest gezond en zijn hartslag oké.”

De vrouw mocht meteen in het ziekenhuis blijven om een paar uur later te bevallen. De bevalling was erg zwaar zowel fysiek als emotioneel. En alsof dat nog niet genoeg was, maakte de vroedvrouw een verschrikkelijke opmerking. “Terwijl ik aan het persen was, zei ze zoiets als: ’Maak je maar geen zorgen, wanneer hij geboren is, kan je hem in een deken wikkelen en dan zal niemand weten dat hij anders is.”

Door dergelijke commentaren was Olivia vlak na de geboorte van Leo een gebroken vrouw. “Ik begon de emotionele pijn te voelen en rouwde om het ‘verlies’ van de gezonde baby die ik dacht te krijgen”, aldus de moeder.

“Het was echt een rouwproces. Ik moest verwerken dat deze baby anders was dan ik me had voorgesteld. Ik huilde veel in het ziekenhuis.”

“Ook al kreeg ik veel steun, toch voelde ik me alleen”, schreef ze. “In het begin durfde ik me amper aan de baby te hechten. Ik had angst voor de toekomst die in mijn gedachten erg onzeker leek.”

Kinderen met achondroplasie hebben een normale intelligentie en levensverwachting, maar zullen uitgroeien tot kleine volwassenen met een lichaamslengte van gemiddeld 1,20 meter. Kleine mensen kunnen met de nodige aanpassingen een grotendeels normaal leven leiden. En dat besef is ook bij Olivia langzaam beginnen binnen te sijpelen.

Geleidelijk aan realiseerde ze zich dat het wel goed zou komen. Ondertussen is Leo 19 maanden oud en heeft ze geleerd om haar angsten opzij te zetten. “Wanneer ik nu naar Leo kijk, dan zie ik een baby met veel levenslust en niet langer een baby met een aandoening. Ik zie een schattig jongetje met een eigen willetje, die niet wil onderdoen voor zijn oudere broertje Beau.” 

Angst heeft terecht plaatsgemaakt voor trots.

Trots op Beau én Leo. (br.hln)

Erni Stollberg is 97 jaar en een ster op Instagram

De 97-jarige Erni Stollberg is de ster van het Instagramaccount van conceptstore Park in Wenen. De voormalige revuedanseres poseert regelmatig in de meest extravagante outfits op het account en komt ook dagelijks even aanwaaien bij de winkel. Klanten, vaak ook jongeren, komen ondertussen speciaal voor haar langs.

In 2016 verscheen voor het eerst een foto van Erni Stollberg op het Instagramaccount van de Weense boetiek Park. Een hoogbejaarde vrouw in extravagante designerkledij bleek wel aan te slaan, dus werden er op regelmatige basis foto’s van haar gepost. De ene keer draagt ze een gigantische donsjas van de Belgische ontwerper Christian Wijnants, dan heeft ze hippe sneakers van Raf Simons aan en op een andere foto poseert ze dan weer in een experimentele outfit van Y/Project. Opvallend vaak in Belgische stuks duidelijk.

De foto’s van Stollberg zorgden ervoor dat het account van Park van 400 volgers naar 47.000 volgers steeg. Al heeft een artikel dat in april 2017 verscheen op Vogue.com daar ook wel aan bijgedragen. Ondertussen is ze een ware ster en doet ze dagelijks praatjes met klanten in de winkel.

In een interview met de Nederlandse krant NRC Next zei Markus Strasser, samen met zijn vriend Helmut Ruthner eigenaar van Park, er een tijdje geleden het volgende over: “We lezen haar de commentaren bij de posts voor. Dat ontroert haar soms. Maar ik denk vooral dat het fijn voor haar is dat ze iets te doen heeft. Ze heeft namelijk geen familie meer.” (br.hln)

Dochter van Belgische ouders is als junior ranger van Grand Canyon met haar 103 ouder dan het park zelf

103 is Rose Torphy uit Fox Lake in Illinois, en familiehoofd van vijf generaties. Ze heeft drie kinderen, negen kleinkinderen, achttien achterkleinkinderen en tien achterachterkleinkinderen. Rose werd in 1915 geboren in Superior, in de staat Wisconsin, maar haar ouders waren Belgen. Als kind was ze al natuurliefhebber. Elk weekend ging ze met het gezin naar een ander meer. Rose is ook dol op bowlen, reizen en poker. Ze klinkt nog elke dag met een glas wijn op haar Ralph, met wie ze meer dan zestig jaar getrouwd was, tot aan zijn dood in 1999. Met Ralph reisde ze de wereld rond. Ook naar ons land, van waar haar ouders afkomstig waren.

Maar de Grand Canyon stak er tussen al die reizen voor haar duidelijk bovenuit. Rose werd al in 1985 verliefd op de adembenemende Grand Canyon, toen ze er met haar man was en “er zelf nog kon rondwandelen”. “We hebben onze kinderen er altijd over verteld. Ik heb hen altijd voorgehouden dat ze het park absoluut moesten bezoeken”, aldus Rose. Toch keerde ze zelf pas in januari van dit jaar terug, in haar rolstoel. Ze ging samen met haar dochter Cheri Stoneburner op bezoek bij Cheri’s eigen dochter, die in het Grand Canyon National Park werkt. Net zoals in 1985 nam Rose een foto in de zetel waar ook president Theodore Roosevelt ooit in zat. Maar het hoogtepunt kwam toen ze in de cadeaushop hoorde over het junior ranger-programma en ze besloot om zelf ook de eed af te leggen. “Een bijzondere gelegenheid”, zei ze nadien. “Ik genoot van elke minuut.”

Rose zag door de jaren heen heel wat veranderen - ze maakte onder meer nog de opkomst van de radio bewust mee. Maar de Grand Canyon was na dertig jaar toch nagenoeg volledig hetzelfde gebleven als in haar herinneringen. Als junior ranger moet ze het Grand Canyon National Park beschermen en promoten om er mensen heen te lokken. Dat deed ze eigenlijk altijd al, maar op haar gezegende leeftijd bereikt ze nu zowat de hele Amerikaanse pers. “Ik ben blij om het park te beschermen voor mijn achterachterkleinkinderen”, aldus Rose. Haar dochter Cheri zegt dat Rose sinds het bezoek aan de Grand Canyon haar junior ranger-speld nog altijd trots op haar jas draagt.

Het was president Woodrow Wilson die op 26 februari 1919 het Grand Canyon National Park officieel oprichtte. Vandaag trekt het natuurwonder meer dan zes miljoen bezoekers per jaar. (br.hln)

Twee ‘Vlaamse reuzen’ dragen als geen ander zorg voor hun babyzusje

Het is altijd bang afwachten hoe het dier des huizes zal reageren wanneer er een baby bijkomt in het gezin. Toen de Amerikaanse Jen Eckert beviel van haar dochtertje Bailey had ze nooit kunnen dromen hoe zorgzaam haar konijnen, Vlaamse reuzen Alfie en Amelia, met de baby zouden omspringen.

Al bij hun eerste ontmoeting was het duidelijk dat de schattige knaagdieren dol waren op Bailey. Ze snuffelden voorzichtig aan haar handjes en voetjes en bleven de hele tijd bij haar in de buurt. “Ze waren zo lief voor mijn dochtertje, ik wist meteen dat het goed zou komen”, zegt Jen.

De vrouw uit de staat Wisconsin had het bij het rechte eind. Hoewel konijnen vaak afstandelijk kunnen zijn ten opzichte van vreemden, hadden Alfie en Amelia - die vrij kunnen rondlopen in huis - van in het begin alleen nog oog voor kleine Bailey wanneer ze in de living vertoefde.

“De baby staat altijd in het middelpunt van hun aandacht”, vertelt de moeder. “Ze liggen steeds bij haar in de buurt wanneer ze slaapt. Ze lijken zich voor haar verantwoordelijk te voelen.”

Wederzijdse liefde

En onmiskenbaar is de liefde wederzijds. Bailey is even dol op haar aaibare vriendjes. Wanneer de konijnen de kamer binnenwandelen, volgt het dochtertje hen met haar oogjes. Of ze rolt op haar buik om ze beter te kunnen zien.

“Het is duidelijk dat ze hun babyzusje beschermen en haar nauwlettend in de gaten houden”, verklaart Jen. Volgens haar is dit het beste bewijs dat konijnen perfect met baby’s in huis kunnen samenleven. “Ze zijn ontzettend zachtaardig en minder intimiderend voor kleine kinderen omdat niet zo groot zijn en uiteraard niet blaffen.”

En zo zal Bailey samen met beschermengelen Alfie en Amelia het leven stap voor stap ontdekken. (br.hln)

Babyboom in de dierentuinen: waarom vinden we babydieren nu juist zo schattig?

De ooievaars vliegen talrijk over onze dierentuinen: in de Zoo werd een kleine okapi geboren en genoot babygorilla Thandie deze week voor het eerst van de lentezon. In Pairi Daiza is na neushoorn Madiba nu ook Ellie zwanger én gisterenavond is de Aziatische olifant Aye Chan May bevallen van een kalfje. De babydiertjes lokken heel wat nieuwsgierigen naar de dierentuinen. Maar waarom vinden we die nu juist zo schattig? 

2019 wordt een druk jaar in de kraamkliniek genaamd Pairi Daiza. Begin deze maand werd trots de zwangerschap van witte neushoorn Madiba aangekondigd en gisteren voegde het dierenpark daar nog een tweede neushoornverwachting aan toe, van Madiba’s haremgenote Ellie. Beide dames zouden in de herfst moeten bevallen. Ook in het olifantenverblijf kan de doopsuiker stilaan klaargezet worden, want Aziatische olifant Aye Chan May is gisteren bevallen van een kalfje en ook Farina verwacht later dit jaar nog een kleine spruit voor de kudde.

In Antwerpen is het al evenzeer babyborrelen, want in de Zoo werd een schattige okapibaby geworpen. Mama Lindi werd er een tijd geleden gematcht aan Bondo - het mannetje dat van alle dierentuinokapi’s ter wereld trouwens de belangrijkste genen bezit - en schonk op 26 januari na 14 maanden zwangerschap het leven aan een flinke kerel van 24,5 kilogram. Op zijn wankele stelten stak hij gisteren voor het eerst zijn snoet naar buiten. In het gorillaverblijf was het dan weer Thandie die met alle aandacht ging lopen. Het gorillaatje werd in november geboren en geniet deze week voor het eerst van de vroege lentezon.

Geboortekaartjes

Onhandige babyolifantjes, een mini-orang-oetan, een koddige bonobo, twee wankele kordofangirafjes en een blauwgespikkeld pijlstaartrogje: de kasten van onze dierentuinen stonden de afgelopen jaren eivol geboortekaartjes. Babyfoto’s worden naar hartenlust gedeeld en verspreid op sociale media. Slim, want de bezoekers smelten bij het zien van die overvolle crèche. En ze komen maar wat graag langs om die portie schattigheid met eigen ogen te zien. Wie herinnert zich niet de ellenlange rijen voor babypanda Tian Bao in Pairi Daiza? Baby’s leggen de Zoo, Planckendael en Pairi Daiza geen windeieren. Jaar na jaar zien ze hun bezoekersaantallen stijgen. De Zoo telt meer dan 200.000 abonnees, Pairi Daiza heeft er momenteel 120.000. Het waren er voor beide nooit meer.

Maar hoe komt het dat we babydieren zo schattig vinden? Zoöloog en Nobelprijswinnaar Konrad Lorenz maakte er een studie over. “Ze doen ons denken aan mensenbaby’s. Ten eerste hebben ze een hoofd dat in verhouding met de rest van het lichaam te groot is. De oogjes liggen ook dicht bij de veel te korte neus, de pootjes zijn kort en ze bewegen onhandig. En hun speelse karakter maakt hen extra schattig. Wie kan er naar twee vechtende tijgertjes kijken zonder te glimlachen?”

Michael La Barbera van de universiteit van Chicago: “De evolutie heeft ervoor gezorgd dat we ze schattig vinden. Omdat we de link leggen met mensenbaby’s, vinden we alle baby’s schattig. En als we weten dat een wezentje een baby is, dan zegt ons instinct dat we de diertjes moeten beschermen en verzorgen.” (br.hln)