Helft leeflonen uitgekeerd aan niet-Belgen: “Deze Sinterklaaspolitiek is onhoudbaar voor onze sociale zekerheid”

Wie onvoldoende bestaansmiddelen heeft kan beroep doen op het leefloon bij het OCMW. De kostprijs ervan bedroeg vorig jaar 990 miljoen euro. Nooit eerder lag dat bedrag zo hoog. Opvallend: 440 miljoen euro of zowat de helft van het totale budget wordt uitgekeerd aan mensen die niet over de Belgische nationaliteit beschikken. 

Het aandeel van buitenlanders in de uitbetaling van de leeflonen zit al enkele jaren in stijgende lijn. In 2012 was dat nog een derde van het totaalbudget. Vandaag is dat de helft. Er is een duidelijke toename bij niet-Europeanen. Vergeleken met de regeerperiode Di Rupo is er sprake van een stijging met 105 procent. De regering-Michel spendeerde op vier jaar tijd 1,4 miljard euro aan leeflonen voor niet-Europeanen, meer dan het dubbele als Di Rupo.

Barbara Pas van Vlaams Belang waarschuwt: “Open grenzen en een open sociale zekerheid zijn onverenigbaar. We moeten ophouden met Sinterklaas te spelen voor de hele wereld. Doen we dat niet, dan gaat ons sociaal bijstandssysteem onvermijdelijk naar de haaien. De eerste slachtoffers daarvan zullen onze eigen behoeftigen zijn.” (br.hln)

Axel Daeseleire geeft politiek veeg uit de pan na overlijden dakloze Graeme: “Politiek wachtte op zijn dood”

Afgelopen donderdag is de dakloze Engelsman Graeme overleden in het Stuivenbergziekenhuis. Hij verbleef er een tijdje op intensieve zorgen. Tv-maker Axel Daeseleire reageert erg boos op zijn overlijden. “Gevoel overheerst dat politiek wachtte op zijn dood. Dat maakt me razend.”

Nadat eerder de bekende dakloze Louis overleed, is Antwerpen opnieuw een bekende straatfiguur kwijt. De Engelsman Graeme, bekend uit het VIER-programma ‘Project Axel’, is overleden. Hij overleed afgelopen donderdag al in het Stuivenbergziekenhuis waar hij al een tijdje was opgenomen. “Graeme verbleef een week op intensieve zorgen maar zijn lichaam was op. Hij is in alle rust overleden,” vertelt Haiyet van Victor 5, het daklozencentrum waar Graeme verbleef. “Je mag niet vergeten dat je per jaar dat je dakloos bent meteen vijf jaar ouder wordt.” 

Lessen trekken

Tv-maker Axel Daeseleire leerde Graeme kennen door zijn programma Project Axel. Maar ook na de opnames zocht Axel Graeme op en werden ze vrienden. Daeseleire reageert erg boos op de dood van Graeme en geeft de politiek een veeg uit de pan. “Mensen als Graeme worden niet correct opgevangen. Zo simpel is dat. Ik denk dat we hier een heel zware les uit moeten trekken. We leven in België maar hier sterven mensen op straat zoals in Derde Wereldlanden,” vertelt Axel. 

“Ik heb als tv-maker problemen aangekaart en daar is niets mee gedaan. Daar word ik razend van. Ik pretendeer niet dat ik de oplossing heb maar dat is ook niet mijn taak. Ik ben niet de politieker.” Volgens Daeseleire moet er sowieso iets gedaan worden aan de faciliteiten en hij verwijst naar het project Housing First in Finland waar mensen in de problemen eerst een dak boven het hoofd krijgen. “Maar dat kost natuurlijk geld. We moeten allemaal eens goed nadenken waar we heen willen met onze maatschappij en welke prijs we daarvoor willen betalen. Ik heb heel hard het gevoel dat de politiek wachtte op de dood van Graeme zodat het ‘probleem’ zichzelf oploste.”

Erg gevoelig

Graeme was steevast te vinden in de buurt van de Groenplaats in zijn rolstoel. Hij werd bekend in Vlaanderen door zijn norse houding en opvliegend karakter maar tegelijk was hij ook erg gevoelig. “Achter elke norse man schuilt iets kwetsbaar. Hij brulde wel eens maar dat was een soort verdedigingsmechanisme. Je mag niet vergeten in welke situatie hij verkeerde. Je bent niet alleen dakloos maar je zit ook nog eens aan een rolstoel gekluisterd,” vertelt Haiyet. “Eén ding moet je hem nageven: hij was altijd heel eerlijk en oprecht.” 

Maandag zullen Victor 5 en de stad de koppen bij elkaar steken om de begrafenis te regelen. “Wij zullen er zeker een persoonlijke touch aangeven. Ik kende Graeme achttien jaar, dat laat je niet zomaar achter je. We zullen hem zeker missen,” besluit Haiyet. 

Kabinet reageert

Het kabinet van schepen voor Sociale Zaken Fons Duchateau reageert op de uitlatingen van Axel Daeseleire. “Het is duidelijk dat meneer Daeseleire het dossier van Graeme niet kent. Wij hebben alles gedaan wat wettelijk mogelijk is om Graeme te helpen. Maar hij is wat wij noemen een zorgwekkende zorgweigeraar. Graeme wilde niet geholpen worden. Dat is de grote tragedie in dit verhaal,” zegt Michael Lescroart, woordvoerder van schepen Duchateau. “Het is erg jammer dat Daeseleire op deze manier reageert.” (br.hln)

5 geboden van klein wonen

We wonen met z’n allen steeds kleiner en kleiner. Maar dat wil niet zeggen dat je daarom op gezelligheid moet inboeten. Interieurexpert Megan Hopp deelt haar ultieme tips om je huis klein én fijn te decoreren. 

Kijk niet horizontaal, maar verticaal

“Hoe kleiner de ruimte, hoe beter het is om in de hoogte te werken. Hang je rekken, kunstwerken of spiegels een tikje hoger. Hierdoor zal je kamer wat groter lijken. Ik heb thuis zelf een grote spiegel hangen boven mijn tv, zodat je oog meteen naar boven wordt getrokken.” 

Kiezen is (niet) verliezen

Jammer maar helaas: je krijgt niet alles in je huis gepropt. Daar zal je je bij moeten neerleggen, meent Hopp. “In de plaats kan je beter een paar belangrijke stuks kiezen. In onze living kreeg de zetel bijvoorbeeld prioriteit op de eettafel. De ruimte was té klein om beiden neer te poten, dus we hebben de tafel laten vallen en gekozen voor een extra fauteuil. Dat is veel comfortabeler.” 

Kies je meubels kritisch

“Ik kan het blijven benadrukken: meubels die je aan de muur hangt, zijn oh zo handig. Laat je niet tegenhouden omdat je in de muur moet boren - dat is toch niet permanent en echt maar een kleine moeite.”

Laat open kasten links liggen

Open kasten en industriële rekken zijn het van het op Pinterest, maar volgens Hopp is het niet echt handig in een klein stekje. De reden: je moet al je rommel kwijt kunnen. “Zelfs één extra schuif kan goed van pas komen om al je gerief kwijt te geraken. In plaats van een salontafel heb ik een klein kastje naast mijn zetel gezet, zodat ik kleine spullen en hebbedingen erin kan opbergen.” 

Groter is beter

Wie klein woont, kan de neiging hebben om ook kleinere meubels te kopen. Toch raadt de interieurexpert dat af. “Dat is het slechtste wat je kan doen. Dankzij grotere meubels lijkt je kamer ook groter. Kleinere meubels wekken al snel de indruk dat je rondloopt in een poppenhuis voor volwassenen. Nog een extra voordeel is dat grotere meubels ook extra comfortabel zijn. Win-win!” (br.hln)

Raar maar waar: je tandpasta kan de schuldige zijn van je puistjes

Puistjes: we doen er alles aan om ze te vermijden. We kopen niet-comedogene make-up, reinigen ons gezicht op de juiste manier en we proberen niet te veel aan ons gezicht te prutsen. Maar wist je al dat ook je tandpasta de schuldige zijn van het ontsierende euvel?

“Natriumlaurylsulfaat of SLS dat in veel tandpasta’s zit is een van de grootste vijanden voor je huid”, legt Cody Levine, die SLS-vrije tandapasta’s maakt, uit. “Dat ingrediënt wordt vaak gebruikt in tandpasta, shampoo, zeep en wasmiddel om het te laten schuimen, maar werkt irriterend en kan leiden tot een droge huid en aftjes in je mond.”

Dat bevestigt ook dermatoloog Joshua Zeichner. “SLS is het bekendste sulfaatbestanddeel dat uit sulfaatvrije producten wordt gehaald. Het staat bekend om zijn irriterende werking waardoor je huid ontstoken kan raken. Vroeger werd het vaak gebruikt in gezichtsreinigers en tandpasta’s omdat het werkt als een oppervlakteactieve stof die het vuil van je huid en tandvlees verwijdert. Maar als het schuim de huid rond mond raakt, kan ze geïrriteerd en ontstoken raken. Het kan je huid ook erg uitdrogen wat de olieproductie doet stijgen en dat resulteert dan weer in puistjes.”

En ook tandartsen zijn het erover eens dat we perfect zonder een dagelijkse dosis SLS kunnen. “Ik geef de voorkeur aan tandpasta’s die SLS-vrij zijn”, aldus cosmetische tandarts Jon Marashi. “Het heeft immers geen enkele zin om een SLS-product te gebruiken als er betere alternatieven op de markt zijn die dezelfde of zelfs een betere werkzaamheid bieden.” Voorbeelden van tandpasta’s zonder SLS die je bij ons kan vinden zijn onder andere Bluem en Zendium. (br.hln)

Is het nu écht nodig om vitamine D-supplementen te slikken?

Tegen het einde van de winter hebben bijna alle Belgen een tekort aan vitamine D, maar is het belangrijk om dat op te lossen door supplementen te slikken? Het blijft één van de meest prangende vragen in de voedingsleer. Volgens een nieuwe studie die werd gepubliceerd in de New England Journal of Medicine zou het weinig effect hebben. Andere onderzoeken wijzen net wél op de voordelen. Hoe zit het nu?

Ons lichaam heeft vitamine D nodig om calcium uit de voeding in het lichaam op te nemen. De vitamine is daarom noodzakelijk voor de groei en het behoud van stevige botten en tanden. Bij jonge kinderen kan een tekort de botziekte rachitis veroorzaken en ook spierkrampen kunnen een gevolg zijn. Ook zijn er al verbanden gevonden tussen een vitamine D-tekort en auto-immuunziekten zoals kanker, astma, multiple sclerose en diabetes type 1. Of het tekort de oorzaak of het gevolg is van deze ziektes is wel nog niet aangetoond.

De belangrijkste bron van vitamine D is zonlicht. In de zomer heeft dan ook bijna niemand in België last van een tekort omdat 15 tot 30 minuten met je gezicht en handen in de zon zitten al volstaat. In de winter, als er weinig zon is, krijgen we bijna niks van de vitamine binnen waardoor minstens 7 op de 10 met een tekort kampt. Sommige voedingsmiddelen zoals vette vis, volle zuivel en eierdooiers bevatten de vitamine ook, maar dat is wel eerder beperkt. Grofweg wordt geschat dat we 80% van vitamine D binnenkrijgen via de zon, de overige 20% via voeding. 

Hoevéél vitamine D ons lichaam nu exact nodig heeft, of het aangeraden is supplementen in te nemen en of dokters ons vitamine D-niveau routinematig zouden moeten controleren, staat echter nog steeds ter discussie. Zoals meestal het geval is, ligt het antwoord waarschijnlijk ergens in het midden.

Recent werden de resultaten van een grootschalige studie gepubliceerd in de ‘New England Journal of Medicine’ waarbij getest werd of vitamine D-supplementen helpen om bepaalde types kanker en hartziekten te voorkomen. In het kort was hun conclusie dat het eigenlijk amper hielp. Een studie uit 2015 die in het vakblad ‘JAMA International Medicine’ verscheen, toonde dan weer aan dat de inname van vitamine D het risico op valpartijen bij oudere personen in Finland niet verlaagde. Het onderzoek vergeleek de effecten van sporten en de inname van D supplementen op valpartijen en de resulterende verwondingen. Opmerkelijk daarbij was dat sporten de kans op een ernstige verwonding wel met de helft bleek te verminderen.

Wél gunstig

De Amerikaanse non-profits Institute of Medicine en US Preventive Services Task Force besloten dan weer dat supplementen in veel gevallen wél gunstig zijn - al zijn er enkele belangrijke kanttekeningen.

Volgens beide non-profits zijn 600 internationale eenheden - of 15 microgram - voldoende voor de meeste gezonde volwassenen en leidt een hogere dosis vitamine D niet noodzakelijk tot meer gezondheidsvoordelen. Ze benadrukken dat de aangetoonde voordelen beperkt zijn tot het beendergestel. Er is niet voldoende bewijs dat D-supplementen kunnen beschermen tegen hartziekte, kanker, diabetes of cognitieve achteruitgang - iets wat wel eens gesuggereerd wordt door kleinere studies.

Meer is dus niet per se beter; in sommige gevallen is het zelfs slechter. Te veel vitamine D kan immers leiden tot calcium in de urine, wat nierstenen kan veroorzaken. Extreem hoge dosissen kunnen calciumafzettingen in de bloedvaten veroorzaken. Dat kan dan weer leiden tot klonters die hartaanvallen veroorzaken.

In ons land bedraagt de aanbevolen dagelijkse inname volgens de Hoge Gezondheidsraad 10 microgram per dag voor volwassenen, of 15 microgram voor tieners en 20 microgram voor bejaarden omdat zij minder buitenkomen. Een oudere huid kan bovendien ook minder makkelijk vitamine D aanmaken. Om die aanbevelingen te halen, is volgens de raad soms een verrijking van voedingsmiddelen of een supplement in de vorm van geneesmiddelen nodig.

Toch zijn er ook onderzoekers die waarschuwen voor een behandeling met supplementen, wanneer uit een bloedtest blijkt dat iemand een vitamine D-tekort heeft. Naast de doseringsrisico’s zijn er ook studies die uitwijzen dat de labotesten voor het type vitamine D dat in het bloed circuleert - 25-hydroxyvitamine D - mogelijk niet de meest betrouwe maatstaf zijn voor het vitamine D-niveau. Bovendien gebruikt niet elk labo dezelfde standaardtest en hanteren ze verschillende standaarden voor wat beschouwd wordt als een normaal niveau.

Professor Chantal Mathieu (KU Leuven) zei in een college van ‘De Universiteit van Vlaanderen’ vorig jaar dat er nog veel onduidelijkheid bestaat over de gevolgen van een tekort en het daarom raadzaam is om in de winter toch extra vitamine D bij te nemen. “Of je dat nu doet via supplementen, verrijkte voeding of door op reis te gaan, dat maakt eigenlijk niet uit. Als je supplementen neemt, doe het dan wel altijd op een voorzichtige manier en niet zonder eerst langs te gaan bij je dokter,” aldus Mathieu. (br.hln)

7 redenen waarom je vandaag zéker iemand een complimentje moet geven

Hé jij daar, achter die computer, wat zie je er goed uit vandaag! Vandaag is het Nationale Complimentendag, en dat vieren we door elkaar eens goed in de bloemetjes te zetten. Hoe je dat doet zonder voor slijmbal te worden versleten, leggen we je meteen ook uit. 

1. Het is Nationale Complimentendag

We beginnen met de meest voor de hand liggende: het is complimentendag vandaag. Al is het maar een half gemeende “Hey knapperd” tegen jezelf in de spiegel: zorg dat je toch minstens één iemand blij maakt met een lieve opmerking.

2. Het is goed voor je humeur

Je tovert niet alleen een glimlach op iemands gezicht, je wordt er zelf ook gelukkiger van. “Door op een onbewaakt moment iets liefs te doen of te zeggen tegen je partner toon je dat je hem of haar niet als vanzelfsprekend beschouwt, en dat leidt tot een verhoogd dopamine- en oxytocineniveau,” aldus psychotherapeute Michele Paiva. En dat zorgt er op zijn beurt weer voor dat jullie emotionele band sterker wordt en jullie allebei met een beter humeur rondlopen.

3. Je krijgt er meer door gedaan

Door je partner of die ene vriendin een complimentje te geven, zorg je ervoor dat ze zich beter in hun vel voelen. “Zie het als een manier om hun wat meer zelfvertrouwen te geven”, legt lifestylecoach Gayle Katz uit. Als je je vriend bovendien complimenteert met zijn geweldige werk in het huis - ook al heeft hij vijf pogingen en twee keer zoveel gaten nodig gehad vooraleer dat televisiemeubel recht hangt - is de kans groot dat hij de volgende keer zonder morren opnieuw aan het klussen slaat.

4. Het kost je amper tijd

“Wat zie je er goed uit vandaag”, is snel gezegd, én het heeft meteen effect. Je geeft je partner het gevoel dat hij of zij geliefd is, en belangrijker is dan wie dan ook. “Neem 10 seconden de tijd om je partner te vertellen hoe goed zijn kookkunsten zijn of dat hij de allerbeste danser is”, adviseert assistent-professor in de psychologie Chandra Johnson.

5. Het zet je op gelijke voet

Door een complimentje te geven, stel je jezelf ook kwetsbaarder op. En dat zorgt ervoor dat mensen je zelf ook sneller durven aanspreken of misschien zelfs meer appreciëren. “Een complimentje is ontwapenend”, vindt psychiater Sue Varma. “Door een collega te prijzen toon je dat je geen bedreiging vormt. En dat kan eventueel wel het begin zijn van een mooie vriendschap.”

6. Met lachen verbrand je calorieën

Ooit al eens iemand een complimentje gegeven met een uitgestreken gezicht? Wij ook niet. Een pluimpje geven gaat gegarandeerd gepaard met een glimlach, die weleens snel tot een schaterlach kan leiden en met 10 à 15 minuten lachen, verbrand je makkelijk 40 calorieën.

7. Het is helemaal gratis

Voor andere dingen waar een mens gelukkig van wordt - nieuwe schoenen, chocolade ... - moet je vaak je portefeuille bovenhalen. Complimentjes zijn helemaal gratis en voor niets. En ze zijn ook nog eens een stuk efficiënter.

Hoe doe je het op een natuurlijke manier?

Niet zo goed in mondelinge complimentjes? Schrijf ze op een briefje, dat maakt de drempel een stuk lager. Overdrijf ook niet, want dat komt ongeloofwaardig over. Let erop dat je het altijd meent, en hou het compliment realistisch, of de ontvanger zal het niet aanvaarden en geen waarde meer hechten aan jouw toekomstige complimenten. 

Sommige mensen vinden het heerlijk om en plein public gelauwerd te worden, andere zinken door de grond bij zoveel aandacht in grote groep. Pas je stijl van complimenteren aan aan de persoon. Waar de ene graag vermeld wordt op een vergadering, wordt de ander veel gelukkiger van een persoonlijk mailtje.  (br.hln)

Topfotografen veilen foto’s voor het goede doel

Mist jouw muur thuis nog wat decoratie? Of ben je al een tijdje op zoek naar een kunstwerk om je huis mee op te leuken? Dat treft, want enkele bekende Belgische en Nederlandse fotografen veilen binnenkort hun foto’s voor het goede doel. 

De actie werd op poten gezet door het fotoagentschap Initials L.A. en lifestylemerk Marie-Stella-Maris. De aanleiding voor hun samenwerking: Wereldwaterdag, die dit jaar plaatsvindt op vrijdag 22 maart. Concreet organiseren ze op 21 maart de veiling ‘Art for Water’, waarbij de werken van een selectie bekende Belgische en Nederlandse fotografen onder de hamer gaan. De opbrengst gaat volledig naar de ondersteuning van een drinkwaterproject in Zambia.

Wie wil, kan alle kunstwerken vanaf vandaag tot en met 21 maart ook gratis bewonderen in Fosbury & Sons in Antwerpen. Ook de veiling zal om 20 uur plaatsvinden in de coworkingplek. Wie wil bieden, kan dat online doen.  (br.hln)

Deze vrouw is bekroond tot meest beloftevolle vrouwelijke ondernemer van het jaar

Hoewel zelfstandige worden vaak een mannenzaak is, zijn er steeds meer vrouwen die een eigen bedrijf opstarten. Initiatieven als de Womed Award, een prijsuitreiking voor vrouwelijke ondernemers, kunnen we dan ook alleen maar aanmoedigen. Zij verkozen vandaag Isabelle Ulenaers van het 100% natuurlijke cosmeticamerk Self tot de meest beloftevolle vrouwelijke ondernemer van het jaar. 

Isabelle kreeg enkele jaren geleden het idee voor Self, dankzij haar dochtertje Michelle. Het meisje had last van eczeem en een erg droge huid. En toen Isabelle daar maar geen goede huidverzorgingsproducten voor vond, was het idee voor Self geboren.

“In plaats van alleen de symptomen te behandelen, was ik op zoek naar voedende crèmes die de tere (kinder)huid preventief konden beschermen zodat cortisone crèmes uiteindelijk niet meer nodig zouden zijn. En - even belangrijk - met respect voor de natuur en het natuurlijke karakter van de huid. Omdat ik hier maar geen product vond dat aan mijn eisen voldeed, kwam ik op het idee om zelf een 100% natuurlijke verzorgingslijn te creëren. Want als ik op zoek was naar zulke producten en die maar niet kon vinden, andere mensen waarschijnlijk ook niet,” vertelde  Isabelle een tijdje geleden al aan NINA.be.

Vervolgens ging Isabelle op zoek naar een laboratorium waar ook consultanten werken die haar konden helpen bij het creëren van de verzorgingslijn. “Ik wist heel goed wat ik wel en niet in de producten wou, maar ik ben natuurlijk zelf geen laborant”, aldus de onderneemster. 

En de rest is geschiedenis. Ondertussen verkoopt ze een uitgebreid assortiment: van crèmes tot scrubs, lotions, lippenbalsem en bodybutter. Allemaal 100% vegan en natuurlijk. En is ze dus door ondernemersorganisatie Unizo en de vzw Markant verkozen tot de meest beloftevolle vrouwelijke ondernemer van het jaar. “Ik ben altijd zo druk in de weer. Mijn eigen weg aan het zoeken en proberen op te boksen tegen hindernissen die je tegenkomt. Maar zo vergeet je soms om even terug te blikken en te appreciëren van waar je komt. Deze prijs is voor mij een erkenning voor de weg die ik al heb afgelegd, en dit geeft me echt een goed gevoel. Als je weet dat je je eigen kompas hebt en je buikgevoel kunt volgen, weet je dat je goed bezig bent.”  (br.hln)

Gebruik je Facebook vooral passief? Dan ben je vatbaarder voor negatieve effecten ervan

Wie Facebook vooral gebruikt om te scrollen en door te klikken op profielen, loopt meer risico om de negatieve effecten van het sociale netwerk op zijn welzijn te ondervinden dan wie actief in interactie gaat. Dat blijkt uit een studie van de faculteit psychologie van de Gentse universiteit.

Er is al eerder onderzoek gedaan naar de impact van Facebook op ons welzijn en wat daarbij opvalt volgens de onderzoekers van het Gentse ‘Psychopathologie en Affectieve Neurowetenschappen Lab’ is dat de negatieve effecten – zoals verhoogde angst en depressieve symptomen – bij sommigen veel hoger zijn dan bij anderen. Met hun studie wilden de wetenschappers te weten komen welke mensen er precies vatbaarder voor zijn en welke factoren daarin een rol spelen.

Zelfbeeld

Daarvoor brachten ze verscheidene factoren in kaart. Sociale vergelijking en zelfbeeld bleken een belangrijke impact te hebben. Mensen met een grotere neiging om zich met anderen te vergelijken, krijgen immers veel vergelijkingsmateriaal aangeboden op Facebook en zijn ook vatbaarder voor het vaak perfecte beeld dat er door anderen werd opgehangen. Het maakte dat ze er negatieve gevoelens aan overhielden. Hetzelfde bleek te gelden voor mensen met een laag of een sterk fluctuerend zelfbeeld. Ook zij vergelijken immers veel in hun permanente zoektocht naar zelfbevestiging.

Opmerkelijk: de onderzoekers waarschuwen voor de manier waarop je sociale netwerken gebruikt. Het effect van Facebook op ons welzijn wordt daardoor immers beïnvloed. “Scrollen en doorklikken op profielen zonder in interactie te gaan, lijkt ervoor te zorgen dat je meer vergelijkingsgedrag stelt en je dus vatbaarder wordt voor de negatieve effecten”, aldus onderzoekster Lien Faelens. “Actief gebruik waarbij je met anderen in interactie gaat, via bijvoorbeeld chatberichten, kan er dan weer voor zorgen dat je meer positieve effecten ondervindt.”

Want voor alle duidelijkheid: die positieve effecten zijn er ook. “Als je chat met vrienden, werk je bijvoorbeeld aan je relatie met die persoon”, klinkt het. “En voor introverte of verlegen mensen kunnen sociale media het juist makkelijker maken om contacten op te bouwen.”

De onderzoekers willen nu nog verdergaan met hun studie. “We willen nu onderzoeken hoe het Facebook- en Instagramgebruik doorheen de dag zich verhoudt tot de stemming doorheen de dag”, aldus Faelens.

Daarvoor worden nog testpersonen gezocht. Het onderzoek zal vanaf april plaatsvinden en staat open voor iedereen tussen 18 en 35 die een profiel heeft op Facebook en Instagram. Je kan om technische redenen wel alleen deelnemen met een Androidsmartphone.

Vergoeding

In de eerste fase zullen online vragenlijsten ingevuld moeten worden over onder meer het gebruik van sociale media, je zelfbeeld en angst en depressieve klachten. Dat duurt 10 tot 15 minuten. Daarna krijgen de testpersonen een week lang zes keer per dag een sms met vragen. Over in welke mate ze sociale media gebruikt hebben, hoe ze dat gedaan hebben en hoe ze zich voelen. 12 weken later moeten de testpersonen dezelfde onlinevragenlijst als in het begin weer invullen.

Wie deel wil nemen, kan contact opnemen met Lien Faelens via een mailtje naar Lien.Faelens@ugent.be. Er is een vergoeding voor de deelnemers die kan oplopen tot 30 euro. (br.hln)

Olivia gebroken na uitspraak van vroedvrouw over pasgeboren baby: “Wikkel hem in een deken, dan zal niemand weten dat hij anders is”

Olivia Hewetson was 41 weken zwanger toen ze na een echo te horen kreeg dat er iets mis was met de baby. Het was een donderslag bij heldere hemel voor de vrouw uit Nieuw-Zeeland. Bij de geboorte sprak de vroedvrouw bovendien woorden die door merg en been gingen.

Niets wees er op dat de laatste echo iets bijzonders aan het licht zou brengen, dus was ze alleen naar de gynaecoloog gegaan. Haar man Matt was thuisgebleven bij hun grieperige zoontje.

Maar wat de gynaecoloog vertelde, sloeg in als een bom. De armpjes en de beentjes van de baby waren te kort. Er was duidelijk iets mis. Het nieuws was een schok voor Olivia.

Ze greep het stuur van de wagen met trillende handen vast en probeerde zich wanhopig op de weg te concentreren. Door haar tranen heen moest ze naar huis rijden. Maar ze besefte dat het onmogelijk zou zijn om te kalmeren. Ze was 41 weken zwanger en had net het ondenkbare vernomen. Er was iets mis met de baby.

“Mijn gedachten schoten alle kanten op. Opeens zag ik ons gezin voor mij met een jongetje in een rolstoel, niet in staat om te lopen”, schreef ze in een aangrijpend stuk op ‘Love What Matters’.

“Toen dacht ik plots aan iets anders: wat als ik op het punt stond een baby te baren die geen enkele overlevingskans had?”

Een paar uur later werd ze opnieuw in het hospitaal verwacht om een definitieve uitslag te krijgen. Het wachten leek wel een eeuwigheid te duren.

De arts vertelde dat de baby achondroplasie (dwerggroei) had en klein van stuk zou blijven. Ergens voelden Olivia en Matt opluchting. Hun baby had wel degelijk overlevingskansen. “Dit kunnen we wel aan”, dacht ik. “Onze baby had een aandoening , maar was voor de rest gezond en zijn hartslag oké.”

De vrouw mocht meteen in het ziekenhuis blijven om een paar uur later te bevallen. De bevalling was erg zwaar zowel fysiek als emotioneel. En alsof dat nog niet genoeg was, maakte de vroedvrouw een verschrikkelijke opmerking. “Terwijl ik aan het persen was, zei ze zoiets als: ’Maak je maar geen zorgen, wanneer hij geboren is, kan je hem in een deken wikkelen en dan zal niemand weten dat hij anders is.”

Door dergelijke commentaren was Olivia vlak na de geboorte van Leo een gebroken vrouw. “Ik begon de emotionele pijn te voelen en rouwde om het ‘verlies’ van de gezonde baby die ik dacht te krijgen”, aldus de moeder.

“Het was echt een rouwproces. Ik moest verwerken dat deze baby anders was dan ik me had voorgesteld. Ik huilde veel in het ziekenhuis.”

“Ook al kreeg ik veel steun, toch voelde ik me alleen”, schreef ze. “In het begin durfde ik me amper aan de baby te hechten. Ik had angst voor de toekomst die in mijn gedachten erg onzeker leek.”

Kinderen met achondroplasie hebben een normale intelligentie en levensverwachting, maar zullen uitgroeien tot kleine volwassenen met een lichaamslengte van gemiddeld 1,20 meter. Kleine mensen kunnen met de nodige aanpassingen een grotendeels normaal leven leiden. En dat besef is ook bij Olivia langzaam beginnen binnen te sijpelen.

Geleidelijk aan realiseerde ze zich dat het wel goed zou komen. Ondertussen is Leo 19 maanden oud en heeft ze geleerd om haar angsten opzij te zetten. “Wanneer ik nu naar Leo kijk, dan zie ik een baby met veel levenslust en niet langer een baby met een aandoening. Ik zie een schattig jongetje met een eigen willetje, die niet wil onderdoen voor zijn oudere broertje Beau.” 

Angst heeft terecht plaatsgemaakt voor trots.

Trots op Beau én Leo. (br.hln)

Erni Stollberg is 97 jaar en een ster op Instagram

De 97-jarige Erni Stollberg is de ster van het Instagramaccount van conceptstore Park in Wenen. De voormalige revuedanseres poseert regelmatig in de meest extravagante outfits op het account en komt ook dagelijks even aanwaaien bij de winkel. Klanten, vaak ook jongeren, komen ondertussen speciaal voor haar langs.

In 2016 verscheen voor het eerst een foto van Erni Stollberg op het Instagramaccount van de Weense boetiek Park. Een hoogbejaarde vrouw in extravagante designerkledij bleek wel aan te slaan, dus werden er op regelmatige basis foto’s van haar gepost. De ene keer draagt ze een gigantische donsjas van de Belgische ontwerper Christian Wijnants, dan heeft ze hippe sneakers van Raf Simons aan en op een andere foto poseert ze dan weer in een experimentele outfit van Y/Project. Opvallend vaak in Belgische stuks duidelijk.

De foto’s van Stollberg zorgden ervoor dat het account van Park van 400 volgers naar 47.000 volgers steeg. Al heeft een artikel dat in april 2017 verscheen op Vogue.com daar ook wel aan bijgedragen. Ondertussen is ze een ware ster en doet ze dagelijks praatjes met klanten in de winkel.

In een interview met de Nederlandse krant NRC Next zei Markus Strasser, samen met zijn vriend Helmut Ruthner eigenaar van Park, er een tijdje geleden het volgende over: “We lezen haar de commentaren bij de posts voor. Dat ontroert haar soms. Maar ik denk vooral dat het fijn voor haar is dat ze iets te doen heeft. Ze heeft namelijk geen familie meer.” (br.hln)

Dochter van Belgische ouders is als junior ranger van Grand Canyon met haar 103 ouder dan het park zelf

103 is Rose Torphy uit Fox Lake in Illinois, en familiehoofd van vijf generaties. Ze heeft drie kinderen, negen kleinkinderen, achttien achterkleinkinderen en tien achterachterkleinkinderen. Rose werd in 1915 geboren in Superior, in de staat Wisconsin, maar haar ouders waren Belgen. Als kind was ze al natuurliefhebber. Elk weekend ging ze met het gezin naar een ander meer. Rose is ook dol op bowlen, reizen en poker. Ze klinkt nog elke dag met een glas wijn op haar Ralph, met wie ze meer dan zestig jaar getrouwd was, tot aan zijn dood in 1999. Met Ralph reisde ze de wereld rond. Ook naar ons land, van waar haar ouders afkomstig waren.

Maar de Grand Canyon stak er tussen al die reizen voor haar duidelijk bovenuit. Rose werd al in 1985 verliefd op de adembenemende Grand Canyon, toen ze er met haar man was en “er zelf nog kon rondwandelen”. “We hebben onze kinderen er altijd over verteld. Ik heb hen altijd voorgehouden dat ze het park absoluut moesten bezoeken”, aldus Rose. Toch keerde ze zelf pas in januari van dit jaar terug, in haar rolstoel. Ze ging samen met haar dochter Cheri Stoneburner op bezoek bij Cheri’s eigen dochter, die in het Grand Canyon National Park werkt. Net zoals in 1985 nam Rose een foto in de zetel waar ook president Theodore Roosevelt ooit in zat. Maar het hoogtepunt kwam toen ze in de cadeaushop hoorde over het junior ranger-programma en ze besloot om zelf ook de eed af te leggen. “Een bijzondere gelegenheid”, zei ze nadien. “Ik genoot van elke minuut.”

Rose zag door de jaren heen heel wat veranderen - ze maakte onder meer nog de opkomst van de radio bewust mee. Maar de Grand Canyon was na dertig jaar toch nagenoeg volledig hetzelfde gebleven als in haar herinneringen. Als junior ranger moet ze het Grand Canyon National Park beschermen en promoten om er mensen heen te lokken. Dat deed ze eigenlijk altijd al, maar op haar gezegende leeftijd bereikt ze nu zowat de hele Amerikaanse pers. “Ik ben blij om het park te beschermen voor mijn achterachterkleinkinderen”, aldus Rose. Haar dochter Cheri zegt dat Rose sinds het bezoek aan de Grand Canyon haar junior ranger-speld nog altijd trots op haar jas draagt.

Het was president Woodrow Wilson die op 26 februari 1919 het Grand Canyon National Park officieel oprichtte. Vandaag trekt het natuurwonder meer dan zes miljoen bezoekers per jaar. (br.hln)

Twee ‘Vlaamse reuzen’ dragen als geen ander zorg voor hun babyzusje

Het is altijd bang afwachten hoe het dier des huizes zal reageren wanneer er een baby bijkomt in het gezin. Toen de Amerikaanse Jen Eckert beviel van haar dochtertje Bailey had ze nooit kunnen dromen hoe zorgzaam haar konijnen, Vlaamse reuzen Alfie en Amelia, met de baby zouden omspringen.

Al bij hun eerste ontmoeting was het duidelijk dat de schattige knaagdieren dol waren op Bailey. Ze snuffelden voorzichtig aan haar handjes en voetjes en bleven de hele tijd bij haar in de buurt. “Ze waren zo lief voor mijn dochtertje, ik wist meteen dat het goed zou komen”, zegt Jen.

De vrouw uit de staat Wisconsin had het bij het rechte eind. Hoewel konijnen vaak afstandelijk kunnen zijn ten opzichte van vreemden, hadden Alfie en Amelia - die vrij kunnen rondlopen in huis - van in het begin alleen nog oog voor kleine Bailey wanneer ze in de living vertoefde.

“De baby staat altijd in het middelpunt van hun aandacht”, vertelt de moeder. “Ze liggen steeds bij haar in de buurt wanneer ze slaapt. Ze lijken zich voor haar verantwoordelijk te voelen.”

Wederzijdse liefde

En onmiskenbaar is de liefde wederzijds. Bailey is even dol op haar aaibare vriendjes. Wanneer de konijnen de kamer binnenwandelen, volgt het dochtertje hen met haar oogjes. Of ze rolt op haar buik om ze beter te kunnen zien.

“Het is duidelijk dat ze hun babyzusje beschermen en haar nauwlettend in de gaten houden”, verklaart Jen. Volgens haar is dit het beste bewijs dat konijnen perfect met baby’s in huis kunnen samenleven. “Ze zijn ontzettend zachtaardig en minder intimiderend voor kleine kinderen omdat niet zo groot zijn en uiteraard niet blaffen.”

En zo zal Bailey samen met beschermengelen Alfie en Amelia het leven stap voor stap ontdekken. (br.hln)

Babyboom in de dierentuinen: waarom vinden we babydieren nu juist zo schattig?

De ooievaars vliegen talrijk over onze dierentuinen: in de Zoo werd een kleine okapi geboren en genoot babygorilla Thandie deze week voor het eerst van de lentezon. In Pairi Daiza is na neushoorn Madiba nu ook Ellie zwanger én gisterenavond is de Aziatische olifant Aye Chan May bevallen van een kalfje. De babydiertjes lokken heel wat nieuwsgierigen naar de dierentuinen. Maar waarom vinden we die nu juist zo schattig? 

2019 wordt een druk jaar in de kraamkliniek genaamd Pairi Daiza. Begin deze maand werd trots de zwangerschap van witte neushoorn Madiba aangekondigd en gisteren voegde het dierenpark daar nog een tweede neushoornverwachting aan toe, van Madiba’s haremgenote Ellie. Beide dames zouden in de herfst moeten bevallen. Ook in het olifantenverblijf kan de doopsuiker stilaan klaargezet worden, want Aziatische olifant Aye Chan May is gisteren bevallen van een kalfje en ook Farina verwacht later dit jaar nog een kleine spruit voor de kudde.

In Antwerpen is het al evenzeer babyborrelen, want in de Zoo werd een schattige okapibaby geworpen. Mama Lindi werd er een tijd geleden gematcht aan Bondo - het mannetje dat van alle dierentuinokapi’s ter wereld trouwens de belangrijkste genen bezit - en schonk op 26 januari na 14 maanden zwangerschap het leven aan een flinke kerel van 24,5 kilogram. Op zijn wankele stelten stak hij gisteren voor het eerst zijn snoet naar buiten. In het gorillaverblijf was het dan weer Thandie die met alle aandacht ging lopen. Het gorillaatje werd in november geboren en geniet deze week voor het eerst van de vroege lentezon.

Geboortekaartjes

Onhandige babyolifantjes, een mini-orang-oetan, een koddige bonobo, twee wankele kordofangirafjes en een blauwgespikkeld pijlstaartrogje: de kasten van onze dierentuinen stonden de afgelopen jaren eivol geboortekaartjes. Babyfoto’s worden naar hartenlust gedeeld en verspreid op sociale media. Slim, want de bezoekers smelten bij het zien van die overvolle crèche. En ze komen maar wat graag langs om die portie schattigheid met eigen ogen te zien. Wie herinnert zich niet de ellenlange rijen voor babypanda Tian Bao in Pairi Daiza? Baby’s leggen de Zoo, Planckendael en Pairi Daiza geen windeieren. Jaar na jaar zien ze hun bezoekersaantallen stijgen. De Zoo telt meer dan 200.000 abonnees, Pairi Daiza heeft er momenteel 120.000. Het waren er voor beide nooit meer.

Maar hoe komt het dat we babydieren zo schattig vinden? Zoöloog en Nobelprijswinnaar Konrad Lorenz maakte er een studie over. “Ze doen ons denken aan mensenbaby’s. Ten eerste hebben ze een hoofd dat in verhouding met de rest van het lichaam te groot is. De oogjes liggen ook dicht bij de veel te korte neus, de pootjes zijn kort en ze bewegen onhandig. En hun speelse karakter maakt hen extra schattig. Wie kan er naar twee vechtende tijgertjes kijken zonder te glimlachen?”

Michael La Barbera van de universiteit van Chicago: “De evolutie heeft ervoor gezorgd dat we ze schattig vinden. Omdat we de link leggen met mensenbaby’s, vinden we alle baby’s schattig. En als we weten dat een wezentje een baby is, dan zegt ons instinct dat we de diertjes moeten beschermen en verzorgen.” (br.hln)

’s Werelds lichtste mannelijke prematuurtje (268 gram) mag na vijf maanden ziekenhuis verlaten

Een Japans prematuurtje dat amper 268 gram woog toen hij in augustus ter wereld kwam, mag nu zo’n kleine 25 weken later het ziekenhuis verlaten. Dat heeft de Keio University in hoofdstad Tokio dinsdag bekendgemaakt. Het jongetje is met zijn 268 gram een nieuwe wereldrecordhouder. Het kindje is inmiddels aangegroeid tot 3,238 kilogram, genoeg gewicht om veilig en wel naar huis te kunnen.

Het jongetje wiens naam niet bekend werd gemaakt, kwam in augustus met een spoedkeizersnede ter wereld. Artsen hadden vastgesteld dat het gewicht van het kindje in de baarmoeder na 24 weken zwangerschap niet toenam. Acuut levensgevaar dreigde, aldus de universiteit.

Het prematuurtje was bij de geboorte zo klein dat hij ruim in twee handpalmen paste, maandenlange behandeling op de intensieve zorgen van de neonatologie volgden. Na een gestage groei was hij in staat om borstvoeding te krijgen. Het kindje werd vorige woensdag door zijn ouders opgehaald. Het overlevingspercentage van baby’s met een gewicht van minder dan een kilo is ongeveer 90% in Japan. Vooral mannelijke prematuurtjes die minder dan 300 gram wegen, hebben drastisch minder kans op overleven.

Met zijn 268 gram doet het Japannertje ‘beter’ dan een jongetje dat in 2009 in een Duits ziekenhuis ter wereld kwam. Deze woog bij de geboorte 274 gram. Het kleinste meisje dat ooit ter wereld kwam, is eveneens een Duitse. Bij haar geboorte in 2015 woog ze 252 gram.  (br.hln)

Waarom je ’s avonds zo vaak last hebt van vreetbuien

Duik jij steevast volledig onbeheerst de snoep- of koelkast in zodra je thuiskomt van je werk? Of kan jij eerder niet weerstaan aan die heerlijke pot Ben & Jerry’s in de diepvriezer die om klokslag 21 uur naar jou begint te lonken? Dat ligt blijkbaar niet aan jou - of je wilskracht. Onderzoek toont immers aan dat je hormonen de schuldigen zijn van jouw avondlijke vreetbuien.

Uit een nieuwe studie blijkt dat je hongerhormoon gherline stijgt en je verzadingshormoon daalt zodra da avond valt. Voor die studie, die gepubliceerd werd in het tijdschrift International Journal of Obesity, werd een kleine groep van 32 obese vrouwen en mannen gevraagd om te vasten gedurende 8 uur. Een groep mocht daarbij om 9 uur iets kleins eten, de andere pas om 16 uur. Daarna legden beide groepen een stresstest af en werd hun bloed afgenomen om hun stress- en hongerhormonen te bepalen.

Wat bleek? De groep die tot 16 uur niets at, produceerde meer ghreline, het hormoon dat je op hersenniveau zin doet krijgen in eten. Mensen die gestrest waren, vertoonden nog een hoger ghrelineniveau. Daarnaast vonden de onderzoekers dat de proefpersonen hun verzadigingsgevoel ’s avonds daalde. “Onze studie toont aan dat de avond een erg risicovolle periode is om je te overeten, zeker als je gestrest bent en al vatbaar bent voor eetbuiten”, vertelt Sarah Carnell, assistent-professor psychiatrie en gedragswetenschappen aan de Johns Hopkins University of Medicine.

Gelukkig zijn er wel een aantal manieren om je ghrelineaanmaak beter te regelen zodat je je ’s avonds niet meer laat verleiden door je guilty pleasures. Vermijd allereerst om fruit te eten als dessert. Van fructose, het suiker in fruit, is immers aangetoond dat het je ghrelineniveau verhoogt. Daarnaast verminder je de kans op vreetbuien als je vroeger op de dag begint te eten en je dus geen maaltijden overslaat. Omdat ook stress een grote boosdoener is, is het belangrijk om een rustgevende avondroutine in te bouwen. Maak er bijvoorbeeld een gewoonte van om je smartphone enkele uren voor het slapengaan op vliegtuigmodus te zetten, af en toe een warm bad te nemen of wat meditatie-oefeningen te doen. (br.hln)

Nu ook tweede witte neushoorn van Pairi Daiza zwanger

Twee van de witte neushoorns in Pairi Daiza zijn zwanger. Begin deze maand maakte dierenpark Pairi Daiza bekend dat de witte neushoorn Madiba in het najaar een kalfje verwacht, en vandaag volgde het nieuws dat ook Ellie zwanger is. Dat laat het dierenpark via Twitter weten. Het park in het Henegouwse Brugelette verwacht dat ook Ellie dit jaar nog zal bevallen.

Voor Pairi Daiza is dit “dubbel goed nieuws voor deze soort in gevaar”, want ieder jaar worden meer dan 1.000 neushoorns afgeslacht door stropers. Pairi Daiza telt een groep van vier zuidelijke witte neushoorns, een ondersoort van de witte neushoorn: mannetje Jobi, zijn vrouwtjes Madiba en Ellie, en Sethemba. Die laatste is het kalfje van Ellie dat in maart 2016 werd geboren in het dierenpark. Pairi Daiza neemt met haar kudde actief deel aan het EEP (European Endangered Species Programme).

De draagtijd van een neushoorn bedraagt gemiddeld tussen de zestien en achttien maanden.

De zuidelijke witte neushoorn is een soort die in de twintigste eeuw op een paar honderd exemplaren na zo goed als uitgestorven was. Terwijl hun aantal in de laatste decennia opnieuw gestegen is, blijven deze dieren in acuut gevaar door stroperij, zegt Pairi Daiza. Hoewel de populatie intussen opnieuw geschat wordt op zowat 20.000 exemplaren (telling van 2015), werden sinds 2013 meer dan 1.000 dieren gestroopt. (br.hln)

Fatima (12) is zo mager dat ze amper kan bewegen

Amper 10 kilo weegt de 12-jarige Fatima Hadi. Het meisje uit Jemen lijdt aan ernstige ondervoeding. Samen met haar gezin is ze op de vlucht voor het militaire conflict in het Arabische land. Met Fatima krijgt de grootste humanitaire crisis een gezicht.

Volgens het Wereldvoedselprogramma van de Verenigde Naties is Fatima één van de twee miljoen kinderen die getroffen wordt door de hongersnood in het land. Jemen gaat sinds 2015 gebukt onder militaire conflicten tussen Houthi-rebellen en regeringstroepen. De Verenigde Naties zeggen dat de gevechten geleid hebben tot de grootste humanitaire crisis in de wereld. Naar schatting zijn er zo’n 22 miljoen mensen in nood.

De familie van Fatima sloeg op de vlucht voor gevechten en luchtaanvallen. Ze wonen nu onder een boom. Het gezin moest alles achterlaten wat ze hadden. Er was amper voedsel voor de kinderen. Daardoor is Fatima ernstig ondervoed geraakt, haar toestand is levensbedreigend. Haar vader bezocht met haar verschillende ziekenhuizen, maar de gezondheid van Fatima verbetert voorlopig niet.

De Verenigde Naties bespreken deze week op een top in Genève welke steunmaatregelen het naar het Arabische land kan sturen. De VN hoopt meer dan 4 miljard dollar te kunnen uitrekken voor de humanitaire operaties. Dat zou een recordbedrag zijn.

Volgens de VN kostte het conflict al het leven aan 7.000 burgers en raakten er meer dan 11.000 gewond in de gevechten. In december werd nog een staakt-het-vuren getekend in Stockholm tussen de regering en de Houthi-rebellen. Maar nog geen maand later bleek dat akkoord een dode letter. De Houthi-rebellen pleegden een nieuwe drone-aanval begin januari. (br.hln)

Daar is de lente, daar roept de tuin: wat mag je al doen en waar moet je zeker afblijven

Het is al enkele weken bijzonder zacht voor de tijd van het jaar. Bij tuinliefhebbers kriebelt het, maar mag er nu al gewerkt worden?

Lente in februari, het is erg uitzonderlijk. Normaal bedraagt de temperatuur nu 7 graden, maar voor woensdag is plaatselijk tot 18 graden aangekondigd. Is het mooie weer ook het startsein om het tuingerief boven te halen? Ja en neen, zo zegt onze tuinexperte Laurence Machiels.  “Wie echt niet kan wachten, mag snoeien, planten en het gazon al een beurt geven”.

WAAROM JA

“Er valt nog veel te snoeien in de tuin en dat mag vanaf nu. Rozen, druivelaars, vijgenbomen, bessen, blauwe regen: als je daarmee klaar bent, is je zaterdag wel om. Blijf wel van de hortensia’s af. Je komt misschien in de verleiding om de gedroogde bloemen te verwijderen, maar daarvoor is het nog te vroeg. Wacht daarmee tot in april”.

“Het is nu ook een heel goed moment om hagen, struiken, fruitbomen, bessen en rozen te planten. Let wel op dat de grond niet te zompig is, bijvoorbeeld als je tuin in een put ligt. Maar ik denk wel dat de meeste tuinen dit weekend voldoende opgedroogd zullen zijn.”

“Ook aan het gazon mag je beginnen, opnieuw op voorwaarde dat het niet te nat is. Je mag kalken maar neem eerst een bodemstaal. Dat kost ongeveer 10 euro in een tuincentrum en dan weet je of het wel echt nodig is. In Vlaanderen is 73 procent van de gazons overbekalkt. Gooi dus niet klakkeloos kalk. Je kan ook je gazon al ontmossen, liefst met een biologisch product.”

WAAROM NEEN

“Veel mensen denken dat ze nu al de bloementuin mogen opruimen en de siergrassen snoeien. Wacht daar toch nog even mee. Er zitten veel insecten zoals lieveheersbeestjes in die gewassen die nog bescherming nodig hebben tegen de kou. In mijn tuin overwinteren twee egels tussen de siergrassen. Je gaat die dieren te vroeg wekken uit hun winterslaap. De stengels van de bloemen en siergrassen beschermen de jonge scheuten ook tegen de vorst die zeker nog komt.”

“De moestuin laat je best met rust. Als je toch ongeduldig bent, kan je binnen al paprika of pepers of sla zaaien om later buiten uit te planten. Je kan ook al bloembakken vullen met viooltjes, primula’s of madeliefjes, en bloembollen van narcissen en blauwe druifjes. Die vind je nu volop in het tuincentrum.”

“En wie daarna nog energie overheeft, mag ook altijd het terras schuren en ontmossen.” (br.hln)

Zo moet je reageren als je plots oog in oog staat met een everzwijn

Het zal je maar overkomen. Je bent rustig door het bos aan het fietsen of wandelen, en plots sta je oog in oog met een everzwijn. De kans is niet onbestaande. Gisteren nog werd in Bokrijk een fietser aangevallen. Is het nog veilig in onze bossen? Hoe reageer je best wanneer je plots oog in oog staat met een everzwijn?

“Dat beest kwam op mij afgestormd. Ik had geen tijd om te vluchten”, zegt fietser Kris die in Bokrijk werd aangevallen. Hij belandde met snijwonden in het ziekenhuis en moest geopereerd worden. Is het nog veilig om in het bos te wandelen? Wat als je op pad bent met kleine kinderen, of met een hond?

“Dit zal nog gebeuren”, zegt Rudi Oyen van het Vogel-en Zoogdierenopvangcentrum (VZOC) in Heusden-Zolder. “Everzwijnen zijn slim. Wij zijn stilaan gewoon dat ze in onze omgeving opduiken. Maar ook zij raken gewoon aan ons. Wanneer een everzwijn een mens ziet, zou het normaal gaan lopen.” 

“Maar nu zitten we al in de fase dat de dieren twijfelen als ze een mens zien: gaan lopen of gewoon verder rondsnuffelen in onze tuin. De volgende fase is dat ze ons niet meer zullen schuwen. Zij zullen mensen zien als degenen die hèn storen.” Het voorbije jaar bleek dat vooral in Limburg, de Kempen en Vlaams-Brabant veel everzwijnen rondlopen. 

Wat als je een everzwijn tegenkomt in de natuur? “Wilde everzwijnen vallen normaal nooit aan”, zegt Oyen. “Maar tamme, uitgezette everzwijnen kunnen heel agressief uithalen.” Hij geeft zes tips om het veilig te houden:

1. “Als je gaat wandelen, blijf zeker op het pad. Wie te ver weggaat van het pad, kan een moeder met haar jongen tegenkomen. Dat is heel gevaarlijk.” En een everzwijn dat aanvalt, is net een moordmachine. “Zo’n dier heeft een ongelooflijke kracht. Het is sterker dan gelijk welke hond. Ook een pitbull of rottweiler zal het niet halen.” 

2. “Als een wild zwijn toch een mens aanvalt, komt dat meestal door een loslopende hond. Die volgt het spoor van het everzwijn en komt uit bij het dier. Maar dat is veel sterker. De hond zal vluchten naar zijn baasje en dan kan het erg gevaarlijk worden. Dus: hou je hond aan de leiband. Probeer ervoor te zorgen dat hij niet gaat blaffen. Stuur hem zeker niet achter het dier aan: hij zou het niet overleven.”

3. Kom je oog in oog te staan met een everzwijn, ga zeker niet lopen. “Dat kan agressie uitlokken. Bovendien kan een everzwijn veel sneller lopen dan wij, je maakt dus geen schijn van een kans. Het beste is gewoon stil blijven staan, zelfs als het dier tot vlakbij jou komt. Je laat het dier rustig rondsnuffelen. Mogelijk is het dier even verbaasd om jou tegen te komen als omgekeerd.

4. Wie met kinderen het bos intrekt, maakt best op voorhand afspraken over hoe ze best reageren als ze een everzwijn zien. “Probeer kinderen stil te houden. Normaal vallen de dieren niet aan, dus je kalmte bewaren is al heel wat.” 

5. “Je kan naar het dier kijken, maar probeer om geen oogcontact te maken. Ook dat kan agressie uitlokken.”

6. Als het everzwijn toch aanvalt? “Kruip zo snel mogelijk een boom in”, zegt Oyen. “Vrouwen en kinderen eerst. Breng jezelf in veiligheid. Ga ze zeker niet slaan met takken iets anders, het zal hen niet deren. Het zou zelfs niet helpen als een politieagent met een 9-mm pistool op een everzwijn zou schieten. Daarvan krijgen ze wat jeuk en worden ze alleen maar kwader. Om ze uit te schakelen, is zwaarder materiaal nodig.” (br.hln)