Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
08-07-2010
regen
Iedere boer en tuinder smeekt om een grote plens regen. Het heeft geen enkele zin want we kunnen er toch niks aan veranderen. Het grote gespreksonderwerp in België is altijd het weer. Kom je ergens binnen of ontmoet je iemand, gaat het gesprek dikwijls over regen of hitte en alle andere mogelijkheden. "kan je je verwarmen?" is het nu steevast. Toen de kinderen nog niet schoolplichtig waren, gingen we de ganse maand mei naar zee. Altijd mee gevallen. Ooit namen we eens de ganse maand juli vakantie en we hebben de hele tijd regen gehad. Onvoorspelbaar. Altijd mopperen en nooit tevreden. We hebben het hier nog zo slecht niet. Nu betrap ik er mezelf op dat ik ook al twee keer over het weer geschreven heb. Er dus ook mee bezig, al klaag ik niet.
Heel Nederland oranje gekleurd. Elf miljoen mensen hebben gisteren tv gekeken bij onze noorderburen, om "hun" helden bezig te zien. Vast ook voetbal fans in andere landen natuurlijk. Heel Nederland is al bijna aan het vieren dat ze wereldkampioen worden. Ik heb zo mijn reserves. Zo schitterend vond ik het nu ook weer niet. Ik tip nog altijd op Spanje. Vroeger keek ik naar alles wat voetbal was, al was het maar een zeer korte samenvatting. Ik herinner me nog de tijd dat ik boven in het salon op de eerste verdieping, samen met Kaat en Roeland elk momentje mee pikte van wat ook maar te maken had met voetbal. Nu haal ik er zo een aantal wedstrijden uit die ik absoluut wil zien en dikwijls heb ik achteraf spijt dat ik die tijd niet beter had gebruikt.
Tante moest vandaag naar de bank voor een en ander. Dus Staf heeft dan maar taxi gespeeld. Eindelijk mijn overgebleven Forinten van de reis naar Hongarije op de rekening gezet. Amaai, was dat even verschieten. Ofwel is de Euro zo fel gedaald of de Forint zo sterk gestegen, maar het verschil tussen aan- en verkoop is enorm. Ongeveer 15 procent verlies. Niet dat er nog zo veel overschoot, maar het was even verschieten. Toch ga ik nu op internet nog eens de koersen nakijken. Mijn uittreksels uit de automaat gehaald en het moet lang geleden geweest zijn, want ik had er meer dan dertig. Deze namiddag even boodschappen doen en natuurlijk gaan gieten in mijn tuin. De rest van de dag zal lezen zijn, soep maken en zeker naar het voetbal kijken straks. Het klassement van mijn uittreksels kan nog even wachten.
Ik hoor net een interview met een politieker. Hij zegt letterlijk: "ik zal het nu eens in gewone mensentaal zeggen". Het is zo precies of hier lopen alleen maar dommeriken rond die ofwel analfabeet zijn of die zo stupide zijn dat ze niks begrijpen van hetgeen onze verkozen personen verkondigen. Soms (dikwijls) hebben ze ook verklaringen die absoluut geen inhoud hebben en waar ze veel woorden voor gebruiken zonder inhoud. Ze kunnen minuten aan een stuk babbelen zonder eigenlijk iets te zeggen. Het is een kunst natuurlijk, maar ik zou het zo graag anders hebben. Zeg eens wat je denkt. Ze leggen verklaringen af zonder iets te zeggen. Probeer maar eens te achterhalen wat er in de tekst zit.
Deze morgen moeder de vrouw naar het station gebracht. Ze ging een dagje naar Antwerpen met haar zus. Daarna ben ik onmiddellijk naar mijn tuin gegaan om te gieten. Terug thuis een aantal telefoontjes gedaan. Tante is absoluut niet goed bezig en elke hulp is welkom. Dus dan maar met een aantal personen contact op genomen die zouden kunnen helpen. Ik heb voor mezelf eens iets klaar gemaakt dat ik zeer graag eet, balletjes in tomatensaus. Nadien de keuken gekuist en dan een verfrissende douche genomen. Nu niks meer. Naar het voetbal kijken en straks zie ik wel weer.
Deze morgen om half acht al naar de tuin geweest om te gieten. Zweten! Dus pas een douche genomen toen ik terug gekomen ben. Ik zag in de spiegel nadien nog een slaap rimpel en ondertussen zijn we bijna tien uur en die rimpel is nog steeds obstinaat aanwezig. Oud vel. Als je jong bent is zo iets na een aantal minuten al verdwenen, maar bij het ouder worden kan zo een plooitje uren blijven. Als het dat maar is. Ik lees net een artikeltje met tips tegen rimpels: Vermijdt de zon. (Net iets voor mij, dagelijks in mijn tuin!) Gebruik zonnecrème. Draag een zonnebril. (Verloren. Zal wel eens een andere kopen.) Rook niet. Vermijd stress. (Dit is een goeie in een stresserend beroep.) Slaap op je rug. (En dan maar ronken.) Eet meer fruit en groente. Was je gezicht niet te vaak. Gebruik preventief anti-rimpelcrème. En dan is er nog de reclame voor Botox nadien. Op mijn leeftijd is dit alles al te laat. Ik zou er dan moeten aan begonnen zijn toen ik nog jong was en een gladde huid had. Maar ik trek het me niet aan.
mijn broer komt ons straks bezoeken. Het is een echte vergeet kop. Hij ging gisteren avond bellen om te bevestigen. Geen nieuws. Ik belde hem deze morgen en hij zat net op de bus naar het station in Brugge. Dus iets later hier dan normaal. Geen enkel probleem. Altijd een plezant weerzien en een goeie babbel. Eerst dacht ik warm te koken, maar ik had met dit weer er absoluut geen zin in. Het zal dus een koude schotel worden. Nog eens sla uit de tuin gaan halen en gepelde tomaatjes met garnaal. Dat zal het worden samen met hesp, surimi en nog een aantal dingen. Van hetgeen ik uit de tomaten haalde heb ik een pikant sausje gemaakt. Zal hierbij wel smaken denk ik.
Ik wou absoluut naar mijn tuin gaan, maar na een uur heb ik het opgegeven. Ik kreeg gewoon geen adem en door het aflopende zweet in mijn ogen, zag ik geen steek meer. Je kan deppen en blijven deppen, maar dat helpt niet. Zelfs toen ik al een half uur thuis was, lekte het er nog altijd af. Andere dingen gedaan dan. Eerst boodschappen en dan een sla soep gemaakt met de overschot van deze middag. Ik had gisteren twee kroppen mee gebracht, maar dat is natuurlijk veel te veel voor ons. En nu doe ik verder niks meer vandaag.
Ik schrijf tegenwoordig precies altijd met een dag vertraging en ik moet telkens schrijven "gisteren" gebeurde dit of dat. Dus nu weer al hetzelfde. Het was te warm om in de vroege namiddag naar mijn tuin te gaan en ik had ook nog een andere smoes om dit niet te hoeven doen. Er was het tennis met Clijsters en er was ook voetbal nadien. Allebei tegenvallers. Rond 6 uur ben ik dan gaan gieten, want dat was echt nodig. 's Avonds naar Spanje Portugal gekeken. Niet iedereen zal het met mij eens zijn, maar van de matchen die ik gezien heb, was er niet veel spetterend bij. Ik ben misschien te kieskeurig en ik stel misschien te hoge eisen.
Gisteren was er een familie feestje bij Goedele. Altijd tof om heel de bende nog eens terug te zien. Natuurlijk had het zwembad enorm veel succes bij de kinderen. (Ook bij sommige dappere volwassenen) Zo lang ze in het water bezig waren, geen probleem, maar ondanks de hitte, was het altijd klappertanden als ze er uit moesten komen. Snel een handdoek om en dan was het snel vergeten. Liese voerde een toneeltje op. Ik hoop snel het filmpje hiervan ergens te vinden. Het was ook Sare haar uitgestelde verjaardag. Het is echt tof om te zien hoe ze over elk cadeautje zo enthousiast kan zijn. Het is absoluut niet gemaakt of geen komedie.
Er werd gewaarschuwd om vandaag geen zware inspanningen te doen omwille van het ozon gehalte. Ach ja, dacht ik, dan ga ik in de voormiddag al maar naar mijn tuin. Als je dan blijft doorwerken tot 15,30 in de namiddag heeft dit ook geen zin natuurlijk. Maar ja, het ging weer zo goed vandaag. De volle energie en de volle goesting. Thuis gekomen en een snelle hap genomen en dan nog de keuken en de gang gekuist. Kaarsje uit nadien. Languit in de zetel en dan niks meer.
Allé mensen, kom ik straks iemand tegen die al over de warmte begint te klagen. We hebben dit jaar nog niks gehad. Het voorjaar en de lente hebben aan zon en warmte nog niet veel opgeleverd. Nu is het een paar dagen zonnig en de mensen beginnen al te zeuren over de warmte. De mensen zijn hier nooit tevreden. Nochtans, als je vergelijkt met zeer veel andere landen, mogen wij hier absoluut niet klagen. Laat het zonnetje maar eens zijn gloed afgeven en ons eens opwarmen tot op onze knoken. Ik ben mijn dure zonnebril ergens kwijt geraakt. Het was een cadeau van de kinderen voor mijn 60e verjaardag. Ik denk me zot, waar ik die kan gelaten hebben, maar ik vind geen redelijke uitleg. Het etui ligt in de auto en dan denk je dat de bril ook niet ver weg kan zijn, maar heel de auto uitgekamd en niks te vinden. Amandine had al gedacht dat ik hem ergens in het buitenland in een huurauto vergeten zou zijn, maar hoe komt dan de brillenhoes nog in onze auto? Raadsel. Ik zal zo een goedkoop dingetje gaan kopen denk ik. Volgens een studie die ik hierover gelezen heb, zijn die niet zo veel slechter.
Ik had vandaag geen tijd, maar ik ben toch naar mijn tuintje geweest. Alle planten hebben dringend water nodig en zeker in de serre. 40 graden met de deuren open. Ook de plantjes die ik buiten had gezet smachten naar een beetje vocht. We klagen altijd en zullen dit altijd blijven doen, maar aan het weer kunnen we toch niks veranderen. Gelukkig heb ik nog een beek met enorm klaar en gezond water achter mijn tuin en ik kan dus daar van scheppen zo veel ik wil. De buren gebruiken dan een pomp, Ikzelf doe het met emmertjes van 15 liter . Zware arbeid,maar het gaat. Morgen moet ik zeker terug gaan. 1 uurtje vrij maken moet kunnen;
Gisteren naar Goedele geweest. Volgend weekend is er een feestje voor Sare haar verjaardag (uitgesteld) en ook voor Liese haar laatste dagen lagere school. Ik stelde haar voor om een toneeltje op te voeren en ze ging onmiddellijk akkoord. Gisteren ben ik dus iets gaan aanleren. Ze wou absoluut iets waar ze in moest babbelen en geen mime. (ondertussen heb ik daar bij Goedele een lekkere spaghetti mee gepikt.) Zondag zal een mooie dag worden en dus zal het zwemdok wel opengesteld worden. Weer een aangename familienamiddag. Liese is een geboren actrice en ik ben echt curieus om te zien hoe ze het zal doen. Ik zou willen stimuleren, maar ik weet niet of de mamma er mee zal instemmen. Ach ja, iedereen heeft grootse dromen voor zijn kleinkinderen. Het zijn natuurlijk allemaal de mooiste en de beste in wat ze doen.
Volgens een artikel dat ik gelezen heb, is de strijd tussen de fruitvliegen en de mens, een verloren strijd. Van waar komen ze, vraag ik me telkens af. Je schilt een appel of een peer en geen tien minuten nadien zijn die kleine insecten aanwezig. Hoe komen ze binnen? Moeilijk te vangen. Enkel met een natte doek, want met de hand is dit absoluut onmogelijk. Wij pakken onze fruitafval altijd onmiddellijk in in keuken-of krantenpapier, maar zelfs dat helpt niet. De geur is waarschijnlijk te uitnodigend voor die beestjes. Ze moeten ook leven, denk ik dan, maar het is een vervelende plaag.
Ik zal voor mijn tuintje deze week een strikte planning moeten maken, want er zijn een aantal verplichtingen. Deze namiddag ga ik zeker. Niks in de weg. Morgen voormiddag naar Leuven voor een aantal dingen. Na 16 uur naar Goedele, dus tussendoor zal er niet veel tijd zijn. Woensdagnamiddag naar tante voor haar verjaardag. Ook Roeland zijn verjaardag op dezelfde dag. Donderdag hebben we geboekt voor een ontbijt met bubbels met zo een bongo bon. Ik hoop dan ook nog even tijd te hebben om iets in de tuin te gaan doen. Vrijdag in de voormiddag moet ook lukken voor een korte tijd. Zaterdag zou mijn echtgenote graag naar Hasselt gaan. Zondag is er een feestje voor de twee kleinkinderen bij Goedele. Enfin, normaal ga ik zondag zelden of nooit naar mijn tuin. Een soort rustdag die ik inbouw. Indien nodig, ga ik toch, maar het is zeer zelden. Je zal het misschien niet graag horen, maar het is poeierdroog in de tuin en het zou eens een tijd moeten regenen. Wat hier gisteren aan vocht gevallen is, is amper genoeg om de bovenlaag een beetje te verfrissen. Klagen doen we toch altijd.
Gisteren was het "de langste dag" in Leuven. We gaan daar altijd naartoe, maar enkel voor de rand animatie. Er zijn altijd knappe acts bij. Gisteren met dat pokkenweer, was de mogelijkheid om mooie foto's te maken niet zo optimaal. Straks zal ik het resultaat wel zien. (natuurlijk is er ook nog de mogelijkheid om iets aan te passen) Toch was er behoorlijk wat volk op loop. Een aantal mensen die zich blijkbaar niks aangetrokken hadden van het wisselvallige weer. Ik herinner me nog de eerste keer dat we ergens gelezen hadden over die festiviteiten en we wilden dat ook wel eens mee maken. Wij dachten, "de langste dag", dat is een evenement tot 's nachts, maar we kwamen bedrogen uit. We vertrokken rond een uur of zeven 's avonds, maar er was niks meer te beleven. Blijkbaar stopt die LANGSTE dag al rond een uur of zes.
Ik hoor nu net dat er een aantal bekende Vlamingen een rijexamen gaan afleggen, gewoon om te zien of ze nog altijd mee zijn. Ik heb destijds nog het geluk gehad dat ik geen test hoefde af te leggen. Toen kon je het rijbewijs zo gaan afhalen. Ik gaf aan mijn drie dochters de lessen, maar ik denk, als ik nu zelf een test zou moeten doen, dat dit niet zo goed zou aflopen. Je denkt de theorie wel te kennen door de ervaring, maar het zal zeker tegen vallen. Ik ben er ook zeker van dat mijn dochters beter kunnen parkeren dan ik. Achteruit rijen kan ik helemaal niet en ik heb er echt een hekel aan. Ik herinner me nog een voorval. Een vriend van een van de dochters ging eens tussen de paaltjes de test van achteruit rijden doen en hij stak als een macho zijn arm uit het raam, maar hij stootte daarmee tegen enkele van die dingen en het was dus een flop. Ik rij zelden of nooit gerust mee met iemand. Ik blijf mee volgen en wil alles zien. Ik blijf ook met mijn voet mee remmen maar bij geen enkele van mijn dochters heb ik een probleem. Ik zou zelfs durven slapen in hun auto.
Vandaag naar zus lief geweest in Hasselt. Altijd welkom. Zeer eigenaardig dat we toch altijd het verleden en zeker onze jeugd boven halen in onze gesprekken. Blijkbaar heeft onze opvoeding of de mensen die daar voor gezorgd hebben, een grote indruk op ons nagelaten. Telkens gaat de conversatie over dezelfde personen. Als we zo eens een reünie hebben met broers en zussen, zijn het ook dezelfde personages die altijd in de gesprekken voorkomen. Ik kan natuurlijk niet spreken in naam van de anderen, maar ik heb een schitterende jeugd gehad.
Ik kan er echt niet meer tegen. Een paar dagen wat later gaan slapen en goed gegeten en gedronken en ik ben er een week niet goed van. Gisteren was ik zo moe, dat ik zelfs naar mijn tuin niet ben geweest. Vandaag moet ik zeker gaan, moe of niet. In mijn serre moet alles gegoten worden. Och, eens ik daar ben, gat alles wel weer en weet ik van geen ophouden. Zou zo een power wave helpen?
Tante moest vandaag naar de bank voor een en ander. Dus Staf heeft dan maar taxi gespeeld. Eindelijk mijn overgebleven Forinten van de reis naar Hongarije op de rekening gezet. Amaai, was dat even verschieten. Ofwel is de Euro zo fel gedaald of de Forint zo sterk gestegen, maar het 
