Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
24-04-2011
paasweekend
Het was weer schitterend in Leuven gisteren. We gaan jaarlijks naar de paasfeesten en het is altijd de moeite. Gisteren zijn Chantal en Rudi, onze vrienden uit boom, gekomen om hier mee te komen genieten van het gebeuren. Rudi heeft een nieuwe camera gekocht en hij heeft er echt mooie foto's mee gemaakt. Het is een jaarlijkse happening in de stad waar we altijd naar toe gaan. Hierbij een paar foto's.
Een aantal jaren geleden zijn we in Antwerpen gaan kijken naar de Mattheus passion. Prachtig gewoon. Echt de moeite. Natuurlijk zal veel afhangen van de uitvoerders, maar die voorstelling was gewoon schitterend. Nadien bleef Roger (zaliger) ,die ons uitnodigde, altijd maar de woorden herhalen van: "Er is tot" Moest er nu in deze dagen een opvoering zijn in het leuvense, ga ik zeker nog eens luisteren. Voor een aantal mensen misschien te zwaar, maar ik kan er intens van genieten. Ieder zijn meug.
Joost is voor twee dagen in het land en traditie getrouw eet hij graag op de dag van aankomst een goeie Belgische friet. Vermits zijn verblijf zo kort is, werd er afgesproken om met (bijna) de ganse familie gisteren middag een zakje Belgisch goud gaan te eten. Het was schitterend weer en dus konden we gemakkelijk naar het stadspark om er een friet picknick te houden. Blijkbaar waren er nog een aantal mensen die ook van dit zonnetje wilden genieten. We waren absoluut niet alleen in de "gillenhof" zoals de Leuvenaars zeggen. Het heeft me deugd gedaan om al die gezichten van die dierbaren zo te zien glunderen. Het was echt tof. Daar krijg ik nu eens een warm hart van sie.
Weeral in de 25.000 foto's op mijn computer aan het snuffelen geweest. Ik moet er dringend een pak afgooien. Dat heb ik vroeger gedaan door gewoon te branden wat er op stond, met in mijn achterhoofd, later zal ik ze wel eens bewerken en deftig op een schijfje zetten. Als ik daar moet aan beginnen ben ik weken zoet. Enfin, ik heb ze nog en dat is het voornaamste. Hierbij enkele opnames van in een warenhuis in Duitsland. Dit had ik nog nooit gezien. Werkelijk ongelooflijk wat ze daar verkochten. De meest bizarre dingen.
Vandaag, ach nee, ondertussen gisteren, met tante gaan eten in het Ruelenspark. Ze woont daar ondertussen al zes maand. Het Ruelenspark is een centrum met serviceflats. Ze organiseren daar zeer regelmatig een en ander voor de bewoners. Nu was het een lentediner. Een groot deel van de bewoners had daar voor ingeschreven en ze hadden blijkbaar allemaal familie of kennissen uitgenodigd. Een gezellige sfeer op die manier. Zo kwam ik daar de buren tegen van vroeger. Een hele babbel gedaan. Ik herinnerde me plots dat de kinderen van dat koppel, destijds de ruiten hadden ingegooid van een rommelkotje dat achteraan in de tuin stond bij ons moeder. Ondertussen zijn die mannen al rond de dertig, maar ze herinnerden zich dat voorval nog zeer goed. Ze wisten me te vertellen dat ze 's anderendaags een ruiker bloemen waren komen afgeven, maar dat ze hun belofte om de ruiten te vervangen, nooit zijn nagekomen. Waar is de tijd?
Gisteren naar de voorstelling geweest van de dansschool Aike Raes, waar ook ons Goedele les geeft. Aangenaam verrast. Het was goed. Zeer goed zelfs. Kan ik meer zeggen. Genoten.
Toevallig terug ontdek door naar foto's gaan te zoeken. Jaren geleden zijn we regelmatig naar Ootmarsum in Nederland geweest. Het is een klein kunstenaarsdorpje met ongeveer een 30tal galeries. Echt de moeite, maar niet bij de deur. We hebben er echt van genoten. Daar hebben we ook ons bronzen beeld van Irenee Duriez gekocht en alhoewel het een Vlaming is, toch daar pas ontdekt. Ook iets van Ton Schulten mee gebracht. Enkele foto's genomen(alhoewel dat niet mocht). Even een sfeerbeeld van één van de galeries.
Nou breekt mijn klomp. Ben ik fout aan het redeneren of heb ik het verkeerd verstaan. Iedereen is zo bezig over goedkope energie en als ik nu straks goed geluisterd heb, zou windenergie duurder zijn dan de andere energie. Ofwel hebben ze het fout uitgelegd, ofwel heb ik het fout begrepen. Ik hoop dat ik het mis heb.
Dit vind ik nu echt spijtig. Mijn tuinbuur Jan kwam met een lachend en fier gezicht zeggen dat hij mij en mijn echtgenote uitnodigde op een etentje dat georganiseerd wordt door de harmonie waar hij in speelt. Hij straalde. Hij zou betalen, want ik had al zo veel voor hem gedaan, zegde hij. Wil natuurlijk lukken dat we net op dat ogenblik op reis zijn. Dit vind ik nu echt spijtig sie. De man wil dan een geste doen en ik weet dat zijn vrouw daar ook zou van genoten hebben. Ik kan moeilijk die reis annuleren. Ik heb trouwens door mijn eigen stommiteit al een trip moeten uitstellen. Gewoon toegezegd, zonder de kalender te bekijken. Die dingen zou ik ook in mijn gsm moeten opslaan, want ik kan ze niet onthouden. Mijn geheugen!
Deze morgen moest ik in het UZ in Leuven zijn. Wat een irriterende muziek op de achtergrond! Een of andere radio zender. Ik weet zelfs niet welke, maar hetgeen ze daar brengen is absoluut niet te pruimen. (voor mij alleszins niet) Misschien zijn er mensen die dit graag horen, maar ik word er gewoon lastig van. Dus proberen te concentreren op mijn sudoku, want die heb ik altijd mee als ik ergens moet wachten. Aangenaam tijdverdrijf voor mij. Mijn broer zou dan een boek mee nemen, maar ik kan me daar niet in verdiepen op zulke momenten. In het MCH in Leuven geweest, dezelfde zender. Natuurlijk zullen er ook mensen zijn die zich ergeren aan een zacht klassiek muziekje op de achtergrond. Je kan natuurlijk niet voor iedereen goed doen.
Mijn tuinbuur heeft het gekund. Hij heeft een garage onder het appartement waar hij woont. Hij staat daar al jaren, maar deze week heeft hij het klaar gespeeld om tegen een paal aan te rijden bij het parkeren, maar hij heeft er dan ook nog eens zijn spiegel af gereden bij het terug achteruit komen om de schade op te nemen. Hij bracht vandaag zijn auto naar de garage en kreeg een vervang wagen. Ook in deze auto heeft hij een bluts gemaakt bij het buiten rijden uit de garage. Kluns of puur pech??
We waren eens op bezoek in het museum in Rotterdam en vermits we een ticket hadden voor het ganse gebouw gingen we ook een kijkje nemen in het gedeelte van de moderne kunsten. We hebben ons bijna kreupel gelachen. Kunst! Net op dat ogenblik belde mijn broer om iets te vragen en ik vertelde hem over wat wij zagen. Je weet wel, een hoop oud ijzer op mekaar gegooid, een aantal dozen op mekaar gestapeld, enz...Ja maar zegde hij, dat is geen kunst, dat zijn concepten. Ik denk daar nu aan omdat er net op tv een uitzending over was. Ik begrijp het niet, maar ja....
In september vorig jaar kreeg ik een parkeerboete in Leuven. Volgens de bon zou ik mijn blauwe schijf te vroeg hebben geplaatst. Ik wil dus zeggen op een tijdstip vòòr ik dit eigenlijk zou gemogen hebben. Dat is nu iets wat ik nooit doe, daar ben ik zeer vast van overtuigd. Ik had een klacht ingediend en gisteren pas kreeg ik een reactie met de gemaakte foto's van dat ogenblik. Daar staat geen uur op. Reageren zal wel niet helpen waarschijnlijk. Op de 14 dagen dat mijn tante toen in de kliniek lag, heb ik 3 parkeerboetes gekregen. In Leuven zijn ze op dat gebied heel actief. Ik kan er mee leven dat ik een boete krijg als ik een fout gemaakt heb, maar niet als ik er vast van overtuigd ben dat ik in mijn recht ben. Zo kreeg ik ook een parkeerbon om te kort tegen het zebrapad te staan. Ik had mij geparkeerd achter iemand anders en dus stond ik zeker al behoorlijk wat meters van de hoek van de straat. Niks aan te doen. Betalen! Wisten jullie trouwens, dat als je in een blauwe zone aankomt, na het uur of het half uur, je je schijf op het volgende half uur mag plaatsen. Hiervan kreeg ik een bevestiging van de politie.
We kijken dagelijks naar "de klas van Frieda". Natuurlijk hangt zeer veel af van de gasten die ze ontvangt. Maar ja, wij blijven het een goeie presentatrice vinden. We zijn absoluut fan. Ieder zijn mening natuurlijk. Je hebt altijd voor- en tegenstanders. Ze lanceerde gisteren een doordenkertje, maar een zeer goeie vond ik. Persoonlijk vind ik dit een van de betere moppen. "welk is het woord met de meeste "klinkers". "oprit" was het antwoord. Ik vind dit echt een prachtige mop. Maar ja, wie ben ik?
Deze morgen zat er een houtwesp in onze slaapkamer. Mens, wat is dat een reuzenbeest. Ooit één keer gezien in de Ardennen. Ik wist absoluut niet dat die hier ook te vinden was. Gewoon om schrik van te krijgen. Dit is geen gewoon beestje meer, maar het heeft een lengte van een aantal centimeter. Maakt enorm veel lawaai door het slaan van de vleugels, veronderstel ik. Ik weet niet of die ook steken, maar ik zoek het op.
Dit is het laatste bericht over mijn verdomde knie. Nu heb ik er genoeg over geschreven. Gisteren kreeg ik een uitprint van het onderzoek (een rx en een echo) en dan moet ik beginnen met te zeggen dat ik me misschien te veel zorgen maak, maar hetgeen ik hier lees is niet schitterend. Als jullie de moeite willen doen om de technische termen op te zoeken, doe gerust. Verkalking ter hoogte van de proximale insertie van het laterale collaterale ligament. Onregelmatige aflijning van de voorzijde van de patella met verkalkte fibrostose. En zo gaat dat maar door.... Ik zit vol kalk verdorie. Ik ben aan het verstenen. Nochtans voel ik alles nog goed draaien en keren. Ouder worden of te veel zorgen maken?
Het loopt regelmatig fout met de ouderen zorg. Net een reportage gehoord op de radio. Blijkt dat er kalmeringsmiddelen onder vorm van pillen en spuiten toegediend worden, zonder dat de kinderen of de rechtstreeks nabestaanden en zelfs de arts iets weten. Hou ze maar kalm en stil is blijkbaar het motto, dan hebben WIJ geen problemen. Mijn mening is dat er een aantal beroepen zijn waar je echt een roeping moet voor hebben en er niet zo maar moet instappen. Ouderen zorg is er zo een. Ikzelf zou het niet aankunnen. Ik herinner me de tijd dat we voor ons ma moesten zorgen. Toch een probleem, als zoon, ondanks dat het mijn moeder was. Ze wilde absoluut in haar eigen huisje blijven en dus werd er een hele constructie op gezet om er 24 op 24 iemand bij te hebben. Niet zo simpel, maar het ging. Er werd een dagboek bij gehouden en alles werd opgeschreven wat er dagelijks zoal gebeurde. Achteraf toch content dat ik het gedaan heb als ik nu die reportage hoor.
De selder uit de diepvries was op en we kochten dus een half en half groen wit. We hadden die in onze tweede koelkast geplaatst. Vergeten zeker! Toch was die absoluut nog goed voor gebruik na bijna een week. Dus vandaag selder met ballekes. Ken je dit niet? Een absolute aanrader. Vroeger was dat thuis een worstje van gehakt gemaakt, met daar rond selder. Alles met een garendraad rond, om het geheel bij mekaar te houden. Daar een lekker wit sausje bij. Een goeie geklopte puree en het geheel was af. Mens wat hebben wij destijds toch lekker gegeten met de meest simpele ingrediënten en met de dingen vers uit de tuin.
Deze namiddag meer dan 500 ajuinen geplant. Zware klus voor mijn knie, maar het werk is gedaan. Straks ijs en zalf op dat zere gewricht en hopen dat het daar mee morgen beter is. 's zondags ga ik normaal niet naar de tuin, maar als het gaat zal ik morgen toch nog iets gaan zaaien en misschien mijn aardappelen planten. Ik ben er terug in gevlogen. In de buurt zijn er die af en toe hulp krijgen en die heb ik gehad met het omploegen van mijn hofke. Er komt nu op korte tijd zeer veel op me af. Terug aardbeien planten (zeer dringend), worteltjes zaaien, erwten zetten, sla en nog zo veel meer. Ik kijk echt uit naar al dat jonge groen.
Ik hoop, maar ik vrees. Met mijn problemen met de knie, heb ik nog niks in mijn tuin gedaan. Ik heb dus iemand ingeschakeld om mijn grond klaar te leggen, zodanig dat ik zelf niet hoef te spitten dit jaar. Ik ben klaar, maar mijn knie wil niet mee. Toch tof als er mensen zijn die je sterken met de woorden: "och ja, ik heb dit ook gehad, maar dat heeft maanden aangesleept". Daar put je weer moed uit (????) Toch ga ik deze namiddag kijken en helpen. Pijn of geen pijn, ik moet er aan beginnen. Ik zal er aan beginnen. Gisteren belde er al een ongeruste tuinbuur om te vragen wat er scheelde. Tof. Ik blijf het herhalen, het sociale contact is voor mij zeer belangrijk. Natuurlijk heb ik ook behoefte aan die fysieke inspanning. Dat doet me echt deugd. Ik laat nu alles omploegen en begin van voren af aan.
Joost is voor twee dagen in het land en traditie getrouw eet hij graag op de dag van aankomst een goeie Belgische friet. Vermits zijn verblijf zo kort is, werd er afgesproken om met (bijna) de ganse familie gisteren middag een zakje Belgisch goud gaan te eten. Het was schitterend weer en dus konden we gemakkelijk naar het stadspark om er een friet picknick te houden. Blijkbaar waren er nog een aantal mensen die ook van dit zonnetje wilden genieten. We waren absoluut niet alleen in de "gillenhof" zoals de Leuvenaars zeggen. 
Mijn tuinbuur heeft het gekund. Hij heeft een garage onder het appartement waar hij woont. Hij staat daar al jaren, maar deze week heeft hij het klaar gespeeld om tegen een paal aan te rijden bij het parkeren, maar hij heeft er dan ook nog eens zijn spiegel af gereden bij het terug achteruit komen om de schade op te nemen. Hij bracht vandaag zijn auto naar de garage en kreeg een vervang wagen. Ook in deze auto heeft hij een bluts gemaakt bij het buiten rijden uit de garage. 
In september vorig jaar kreeg ik een parkeerboete in Leuven. Volgens de bon zou ik mijn blauwe schijf te vroeg hebben geplaatst. Ik wil dus zeggen op een tijdstip vòòr ik dit eigenlijk zou gemogen hebben. Dat is nu iets wat ik nooit doe, daar ben ik zeer vast van overtuigd. Ik had een klacht ingediend en gisteren pas kreeg ik een reactie met de gemaakte foto's van dat ogenblik. Daar staat geen uur op. Reageren zal wel niet helpen waarschijnlijk. 
