Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
10-04-2011
concepten
We waren eens op bezoek in het museum in Rotterdam en vermits we een ticket hadden voor het ganse gebouw gingen we ook een kijkje nemen in het gedeelte van de moderne kunsten. We hebben ons bijna kreupel gelachen. Kunst! Net op dat ogenblik belde mijn broer om iets te vragen en ik vertelde hem over wat wij zagen. Je weet wel, een hoop oud ijzer op mekaar gegooid, een aantal dozen op mekaar gestapeld, enz...Ja maar zegde hij, dat is geen kunst, dat zijn concepten. Ik denk daar nu aan omdat er net op tv een uitzending over was. Ik begrijp het niet, maar ja....
In september vorig jaar kreeg ik een parkeerboete in Leuven. Volgens de bon zou ik mijn blauwe schijf te vroeg hebben geplaatst. Ik wil dus zeggen op een tijdstip vòòr ik dit eigenlijk zou gemogen hebben. Dat is nu iets wat ik nooit doe, daar ben ik zeer vast van overtuigd. Ik had een klacht ingediend en gisteren pas kreeg ik een reactie met de gemaakte foto's van dat ogenblik. Daar staat geen uur op. Reageren zal wel niet helpen waarschijnlijk. Op de 14 dagen dat mijn tante toen in de kliniek lag, heb ik 3 parkeerboetes gekregen. In Leuven zijn ze op dat gebied heel actief. Ik kan er mee leven dat ik een boete krijg als ik een fout gemaakt heb, maar niet als ik er vast van overtuigd ben dat ik in mijn recht ben. Zo kreeg ik ook een parkeerbon om te kort tegen het zebrapad te staan. Ik had mij geparkeerd achter iemand anders en dus stond ik zeker al behoorlijk wat meters van de hoek van de straat. Niks aan te doen. Betalen! Wisten jullie trouwens, dat als je in een blauwe zone aankomt, na het uur of het half uur, je je schijf op het volgende half uur mag plaatsen. Hiervan kreeg ik een bevestiging van de politie.
We kijken dagelijks naar "de klas van Frieda". Natuurlijk hangt zeer veel af van de gasten die ze ontvangt. Maar ja, wij blijven het een goeie presentatrice vinden. We zijn absoluut fan. Ieder zijn mening natuurlijk. Je hebt altijd voor- en tegenstanders. Ze lanceerde gisteren een doordenkertje, maar een zeer goeie vond ik. Persoonlijk vind ik dit een van de betere moppen. "welk is het woord met de meeste "klinkers". "oprit" was het antwoord. Ik vind dit echt een prachtige mop. Maar ja, wie ben ik?
Deze morgen zat er een houtwesp in onze slaapkamer. Mens, wat is dat een reuzenbeest. Ooit één keer gezien in de Ardennen. Ik wist absoluut niet dat die hier ook te vinden was. Gewoon om schrik van te krijgen. Dit is geen gewoon beestje meer, maar het heeft een lengte van een aantal centimeter. Maakt enorm veel lawaai door het slaan van de vleugels, veronderstel ik. Ik weet niet of die ook steken, maar ik zoek het op.
Dit is het laatste bericht over mijn verdomde knie. Nu heb ik er genoeg over geschreven. Gisteren kreeg ik een uitprint van het onderzoek (een rx en een echo) en dan moet ik beginnen met te zeggen dat ik me misschien te veel zorgen maak, maar hetgeen ik hier lees is niet schitterend. Als jullie de moeite willen doen om de technische termen op te zoeken, doe gerust. Verkalking ter hoogte van de proximale insertie van het laterale collaterale ligament. Onregelmatige aflijning van de voorzijde van de patella met verkalkte fibrostose. En zo gaat dat maar door.... Ik zit vol kalk verdorie. Ik ben aan het verstenen. Nochtans voel ik alles nog goed draaien en keren. Ouder worden of te veel zorgen maken?
Het loopt regelmatig fout met de ouderen zorg. Net een reportage gehoord op de radio. Blijkt dat er kalmeringsmiddelen onder vorm van pillen en spuiten toegediend worden, zonder dat de kinderen of de rechtstreeks nabestaanden en zelfs de arts iets weten. Hou ze maar kalm en stil is blijkbaar het motto, dan hebben WIJ geen problemen. Mijn mening is dat er een aantal beroepen zijn waar je echt een roeping moet voor hebben en er niet zo maar moet instappen. Ouderen zorg is er zo een. Ikzelf zou het niet aankunnen. Ik herinner me de tijd dat we voor ons ma moesten zorgen. Toch een probleem, als zoon, ondanks dat het mijn moeder was. Ze wilde absoluut in haar eigen huisje blijven en dus werd er een hele constructie op gezet om er 24 op 24 iemand bij te hebben. Niet zo simpel, maar het ging. Er werd een dagboek bij gehouden en alles werd opgeschreven wat er dagelijks zoal gebeurde. Achteraf toch content dat ik het gedaan heb als ik nu die reportage hoor.
De selder uit de diepvries was op en we kochten dus een half en half groen wit. We hadden die in onze tweede koelkast geplaatst. Vergeten zeker! Toch was die absoluut nog goed voor gebruik na bijna een week. Dus vandaag selder met ballekes. Ken je dit niet? Een absolute aanrader. Vroeger was dat thuis een worstje van gehakt gemaakt, met daar rond selder. Alles met een garendraad rond, om het geheel bij mekaar te houden. Daar een lekker wit sausje bij. Een goeie geklopte puree en het geheel was af. Mens wat hebben wij destijds toch lekker gegeten met de meest simpele ingrediënten en met de dingen vers uit de tuin.
Deze namiddag meer dan 500 ajuinen geplant. Zware klus voor mijn knie, maar het werk is gedaan. Straks ijs en zalf op dat zere gewricht en hopen dat het daar mee morgen beter is. 's zondags ga ik normaal niet naar de tuin, maar als het gaat zal ik morgen toch nog iets gaan zaaien en misschien mijn aardappelen planten. Ik ben er terug in gevlogen. In de buurt zijn er die af en toe hulp krijgen en die heb ik gehad met het omploegen van mijn hofke. Er komt nu op korte tijd zeer veel op me af. Terug aardbeien planten (zeer dringend), worteltjes zaaien, erwten zetten, sla en nog zo veel meer. Ik kijk echt uit naar al dat jonge groen.
Ik hoop, maar ik vrees. Met mijn problemen met de knie, heb ik nog niks in mijn tuin gedaan. Ik heb dus iemand ingeschakeld om mijn grond klaar te leggen, zodanig dat ik zelf niet hoef te spitten dit jaar. Ik ben klaar, maar mijn knie wil niet mee. Toch tof als er mensen zijn die je sterken met de woorden: "och ja, ik heb dit ook gehad, maar dat heeft maanden aangesleept". Daar put je weer moed uit (????) Toch ga ik deze namiddag kijken en helpen. Pijn of geen pijn, ik moet er aan beginnen. Ik zal er aan beginnen. Gisteren belde er al een ongeruste tuinbuur om te vragen wat er scheelde. Tof. Ik blijf het herhalen, het sociale contact is voor mij zeer belangrijk. Natuurlijk heb ik ook behoefte aan die fysieke inspanning. Dat doet me echt deugd. Ik laat nu alles omploegen en begin van voren af aan.
Deze namiddag heel even gekeken naar de zitting van het parlement in Frankrijk. Ik dacht dat het hier erg was met afwezigheden en het ongeïnteresseerd zijn, maar daar is het blijkbaar nog erger. Er waren er zelfs bij die in groep begonnen te zingen. De voorzitter bleef maar op zijn micro kloppen en aanmanen tot stilte, maar het lawaai bleef gewoon aanhouden. Hier fluisteren ze nog, maar daar praten ze gewoon hardop. Toch bleven de verschillende sprekers gewoon doorgaan alsof er niks aan de hand was. Een job zoals een andere.
Nicole stuurde me een een aantal foto's door van "den dries" in Opdorp. Prachtig gewoon. Ga maar eens kijken op internet. Echt de moeite om eens te bezoeken. We gaan er zeker een van de volgende naar toe. Wat kan je allemaal nog ontdekken in ons Vlaanderland? Prachtig gewoon. Ga zeker eens een kijkje nemen op het net.
Voor ik goed wist dat de krokus en de narcis volop aan het bloeien waren, was ik al bijna te laat om mijn jaarlijkse tochtje te maken in de botanische tuinen in Leuven. Nochtans een pracht. Hierover schreef ik zeker vorige jaren al, maar het is echt de moeite. Zeker een bezoek brengen als je in Leuven bent. Zeer veel mensen vinden daar echt rust. Ik herinner me dat mijn dochter daar regelmatig naar toe ging, gewoon om daar van de bloemenpracht te genieten, de stilte, de kleurenpracht en alles wat zo een kleurenschakering kan uitstralen. Je denkt op die plek gewoon anders. Terwijl ik dit schrijf luister ik naar radio 2 waar elke zondag (voor mij maar soms) nostalgische muziek uit de jaren 60 en 70 uitgezonden wordt. Met de gedachte aan wat ik weer gezien heb in die tuin en met wat ik dan te horen krijg, ben ik voor een tijdje zoet.
Roeland en Mieke waren straks hier. Om de paar jaar maakt men hier de fietsenkelders leeg. In een appartementsgebouw worden dergelijke dingen na een verhuis gewoon achter gelaten alhoewel er nog degelijke exemplaren bij zijn. Het was weer zo ver en er stonden een 15 tal fietsen. Ik had Roeland hiervan op de hoogte gebracht en hij is deze morgen langs geweest om een rijwiel voor hem en Mieke op te halen. Mieke wist nog van een vroeger gesprek met Amandine, dat ze zeer graag orangettekes eet. Ze waren dus onderweg gestopt om een doosje van deze dingen mee te brengen. Een attentie die haar zeer zeker deugd gedaan heeft.
Bezoek vandaag van de jongste dochter, samen met twee van de kleinkinderen, Lester en Evora. Onverwacht, maar zeer aangenaam. Echte schatten. Tof om ze bezig te zien. Ik heb echt genoten.
Ik ben een echte dommerik. Gisteren twee reizen geboekt. Te snel geweest bij het beslissen natuurlijk, zoals zo dikwijls. Van hetgeen ik voorzien had, zijn er in die twee maal twee weken drie afspraken die ik absoluut niet kan afzeggen. Dus vandaag terug geprobeerd om alles te verplaatsen naar een latere datum. De verantwoordelijke moest eerst zijn baas daar over spreken. Anders moet ik weeral een pak geld verliezen. Ach ja, een stommerik blijft een stommerik. De periode van oktober zal sowieso weeral naar Malaga gaan. Volgend jaar zeker wat anders.
Ik kwam daarnet terug uit onze garage en er passeerde een gesluierde dame met naast haar een kindje van, ik schat, ongeveer een jaar en half oud. Misschien straal ik iets uit of, en ik zal het maar de waarheid van de twijfel geven, maar dat kleintje begon spontaan naar mij te wuiven en riep iets in de aard van daaag. Och, of ze nu van noord of zuid komen, van Afrika of van Azië, die kleine mannen maken toch altijd een aparte indruk. Ik was weeral eens gecharmeerd. Volgens het woordenboek komt twijfel of het eerste stuk daar van (twij) etymologisch van twee, wat duidelijk wijst op tweevoud of dus niet zeker zijn.
Ik ben woest, maar tegelijkertijd moet ik toegeven dat het onze eigen goedgelovigheid is die ons zo ver gebracht heeft. Vele jaren geleden kochten we een timeshare, zonder dat we wisten dat het dat was, want dat werd natuurlijk heel anders voorgesteld. Je raakt in een vicieuze cirkel en investeert onder bepaalde voorwaarden en mooie woorden altijd meer. Schandalig hoe landgenoten je echt bij de neus nemen. Ze winnen je vertrouwen, omdat het ook Vlamingen zijn en ze het zo goed kunnen uitleggen. Vorig jaar nog zijn we voor de derde keer opgelicht. Dom, dom, maar het heeft ons ondertussen al een pak geld gekost. Je blijft dan naar die mensen bellen, maar, ofwel bestaat dat telefoonnummer niet meer, ofwel werkt die man of vrouw daar niet meer. Ik ben, denk ik, te eerlijk voor deze wereld, maar er zijn er anderen. Ik schreef al naar ECC en dergelijke, maar de verkopers zijn zo slim dat ze op tijd een uitweg zoeken en ze blijven dus absoluut niet traceerbaar. Ondertussen zijn we een zeer groot gedeelte van ons spaarpotje kwijt, maar wat trekken die mensen zich daar van aan? Ik ben dan woest en zou graag hun inboedel gaan in brand steken of hun auto vernielen, maar dat zijn dan ijdele gedachten. Toch speel ik met die gedachte.
Ik ben altijd een eigenwijs (?) man geweest en luister dus zelden of nooit naar de raad van de dokter. Voor de problemen met mijn knie had hij een ontstekingsremmer voorgeschreven. Natuurlijk zwaar voor de maag en dus niet ingenomen tot nu toe. Vermits ik blijf sukkelen toch maar naar de apotheker geweest. Ik blijf manken en ik kan dus niks meer. Wat zo een stomme val allemaal niet kan doen.
In de derde garage beneden staat er iemand met een BMW. Het merk doet er nu niet toe. Ik was met een overbuur aan het praten toen de bewuste auto binnen gereden kwam. Toen hoorden we een vrij harde slag en kort nadien nog een en daarop nog eentje. De bestuurder(ster) is dus drie keer tegen hetzelfde voorwerp aangereden bij het parkeren van de wagen. We zijn nadien, puur uit curieuziteit eens gaan kijken en er zitten op die auto al een aantal bedenkelijke blutsen. haha, is dit nu werkelijk alles wat ik te vertellen heb?
het was dringend nodig dat ik een kopie maakte van mijn harde schijf. Het bleef maar duren. Nochtans verwittigd het systeem om de zo veel tijd dat dit moet gebeuren. Ik zou moeten geleerd zijn, want ik ben bij de panne van mijn computer zo een pak foto's verloren. Gelukkig had ik van een groot gedeelte al een onbewerkte versie op dvd gezet en heb ik een groot gedeelte kunnen recupereren. Ik ben nu bezig aan een nieuwe stamboom en het is altijd plezant om daar een foto bij te kunnen plaatsen natuurlijk. Tof om dat allemaal eens terug te zien. Hier eentje van mijn vader in de cadettenschool. Het was geen militair in hart en nieren en het heeft dus niet zo lang geduurd.
In september vorig jaar kreeg ik een parkeerboete in Leuven. Volgens de bon zou ik mijn blauwe schijf te vroeg hebben geplaatst. Ik wil dus zeggen op een tijdstip vòòr ik dit eigenlijk zou gemogen hebben. Dat is nu iets wat ik nooit doe, daar ben ik zeer vast van overtuigd. Ik had een klacht ingediend en gisteren pas kreeg ik een reactie met de gemaakte foto's van dat ogenblik. Daar staat geen uur op. Reageren zal wel niet helpen waarschijnlijk. 
Nicole stuurde me een een aantal foto's door van "den dries" in Opdorp. Prachtig gewoon. Ga maar eens kijken op internet. Echt de moeite om eens te bezoeken. We gaan er zeker een van de volgende naar toe. Wat kan je allemaal nog ontdekken in ons Vlaanderland? Prachtig gewoon. Ga zeker eens een kijkje nemen op het net.
Ik ben woest, maar tegelijkertijd moet ik toegeven dat het onze eigen goedgelovigheid is die ons zo ver gebracht heeft. Vele jaren geleden kochten we een timeshare, zonder dat we wisten dat het dat was, want dat werd natuurlijk heel anders voorgesteld. Je raakt in een vicieuze cirkel en investeert onder bepaalde voorwaarden en mooie woorden altijd meer. Schandalig hoe landgenoten je echt bij de neus nemen. Ze winnen je vertrouwen, omdat het ook Vlamingen zijn en ze het zo goed kunnen uitleggen. Vorig jaar nog zijn we voor de derde keer opgelicht. Dom, dom, maar het heeft ons ondertussen al een pak geld gekost. Je blijft dan naar die mensen bellen, maar, ofwel bestaat dat telefoonnummer niet meer, ofwel werkt die man of vrouw daar niet meer. Ik ben, denk ik, te eerlijk voor deze wereld, maar er zijn er anderen. Ik schreef al naar ECC en dergelijke, maar de verkopers zijn zo slim dat ze op tijd een uitweg zoeken en ze blijven dus absoluut niet traceerbaar. Ondertussen zijn we een zeer groot gedeelte van ons spaarpotje kwijt, maar wat trekken die mensen zich daar van aan? Ik ben dan woest en zou graag hun inboedel gaan in brand steken of hun auto vernielen, maar dat zijn dan ijdele gedachten. Toch speel ik met die gedachte.
Ik ben altijd een eigenwijs (?) man geweest en luister dus zelden of nooit naar de raad van de dokter. Voor de problemen met mijn knie had hij een ontstekingsremmer voorgeschreven. Natuurlijk zwaar voor de maag en dus niet ingenomen tot nu toe. Vermits ik blijf sukkelen toch maar naar de apotheker geweest. Ik blijf manken en ik kan dus niks meer. Wat zo een stomme val allemaal niet kan doen.
