Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
09-06-2011
je kan het zo gek niet bedenken
Net heel even naar een reportage op tv gekeken over huisdieren. Je kan het zo gek niet bedenken. Onvoorstelbaar wat baasjes van honden en katten allemaal doen met hun dieren of wat ze er aan uit geven. Ik denk dat ze dat voor hun eigen kinderen niet zouden doen. Ik noem enkele dingen. Speciale hotels voor honden met hun eigen tv programma. Taxi's die alleen maar je hond wil vervoeren. Plastische chirurgie voor je beestje dat je laten castreren hebt. Namaak teelballen! Kleren die zo ongeveer 2000 kosten. Anti depressiva. Een draagmand in krokodillenleer. Een leiband met diamant enz... Ik noem nu nog maar enkele dingen, maar je kan het zo gek niet bedenken of het bestaat. Trouwpartijen met aangepaste kledij en zo zou ik nog wel een tijdje kunnen doorgaan. Misschien zijn een aantal mensen absoluut niet akkoord met hetgeen ik nu schrijf, maar, je mag dan wel gek zijn van je huisdier, maar overdrijven is overdrijven. Het is volgens deze uitzending een miljarden industrie.
Daarstraks ben ik naar de feestzaal Camargue geweest om alles te bespreken voor een verjaardagsfeest dat ik daar wil geven. Vijf jaar geleden ben ik daar ook geweest en dat is toen enorm goed mee gevallen. Vooral de tuin en de omgeving waren ideaal. Het was toen zeer mooi weer en dat zal ook meegespeeld hebben natuurlijk. De bediening was gewoonweg schitterend en al deze positieve ervaringen spelen mee in de keuze natuurlijk. Afwachten en hopen.
Je zet het nieuws aan op radio of TV en het eerste wat je dan te horen krijgt is vandalisme, gevechten tussen jongeren of verschillende etnische groepen, brandstichting en zo gaat dat al maar door. Zijn er dan geen andere manieren om je ongenoegen kenbaar te maken? Ze gaan al maar driester te werk. Ik zou op dat ogenblik niet graag aan de kant van politie, brandweer of veiligheid staan. Ok, bij die diensten zijn het ook allemaal geen engeltjes, maar je zal maar eens met een minderheid tegenover zo een woedende meute staan. Wellicht zitten er altijd mensen tussen die alleen maar komen om amok te maken en die waarschijnlijk zelfs van het ganse opzet niks snappen en zelfs niet weten waarvoor er betoogd wordt. Een mens zou schrik hebben om 's avonds nog op straat te komen.
Ik moet bijna mijn hele tuin gaan overspannen met vogelnetten. Ze vreten gewoon aan alles wat jong en groen is. Aan mijn buurman zijn erwten staat geen blad meer en zijn kolen, van allerlei soort, zijn compleet afgegeten. Ik heb niks tegen die diertjes en dus is een net spannen een kleine moeite. Ik schrijf "tjes", maar als ik de gaaien, de eksters en de kraaien bekijk die daar rondvliegen, mag ik dat verklein woordje vergeten. Schrik hebben ze ook niet. Ze durven blijven zitten op een paar meter. Enfin, ik mag niet klagen, want ik zit daar in een prachtige omgeving met vijvers, bos, ganzen, zwanen, reigers en zo veel meer. Het beekje achter mijn tuin, altijd heel helder en klaar, zorgt dan weer voor voldoende aanvoer van water. Het staat nooit droog. Ik ben echt zeer graag op dat plekje.
Ik hou van regelmatige bijeenkomsten met mensen die ik van vroeger ken of waar ik een speciale band mee heb, maar ook kan ik intens genieten van een familie reünie. Och ja, toch valt het allemaal dikwijls in het water. Mensen die niet willen of kunnen komen. Dergelijke dingen verwateren. Vorig weekend nog hoor ik mijn dochter zeggen dat ze zelfs de kinderen van neven en nichten helemaal niet kent en misschien zelfs nog nooit gezien heeft. Van daar dat ik destijds gestart ben met de familie reünie. Het was echt de moeite, althans dat vond ik dan. Het verwaterde ondertussen en ik kan absoluut begrijpen dat niet iedereen even enthousiast is over dergelijke bijeenkomsten. Vandaag zijn we met enkele collega's samen geweest en van de oorspronkelijke 14 schieten er nog 3 over. Ik geniet daar van, maar de dure eden die destijds gezworen werden om zeer regelmatig samen te komen, daar komt dus niks meer van.
Ik hou van regelmatige bijeenkomsten met mensen die ik van vroeger ken of waar ik een speciale band mee heb, maar ook kan ik intens genieten van een familie reünie. Och ja, toch valt het allemaal dikwijls in het water. Mensen die niet willen of kunnen komen. Dergelijke dingen verwateren. Vorig weekend nog hoor ik mijn dochter zeggen dat ze zelfs de kinderen van neven en nichten helemaal niet kent en misschien zelfs nog nooit gezien heeft. Van daar dat ik destijds gestart ben met de familie reünie. Het was echt de moeite, althans dat vond ik dan. Het verwaterde ondertussen en ik kan absoluut begrijpen dat niet iedereen even enthousiast is over dergelijke bijeenkomsten. Vandaag zijn we met enkele collega's samen geweest en van de oorspronkelijke 14 schieten er nog 3 over. Ik geniet daar van, maar de dure eden die destijds gezworen werden om zeer regelmatig samen te komen, daar komt dus niks meer van.
Sinds enkele dagen heb ik hier een waar unicum in huis. Mijn peter maakte vroeger zelf wijn voor eigen gebruik. Het werd een jaarlijkse productie van honderden liter appelwijn en ook van moerbessen (cassis bessen) . Hij kon niet rap genoeg beginnen aan de consumptie en dus bluste hij de gisting door er alcohol op te gieten. Het werd dus altijd een goeie straffe wijn. Het was bijna porto. 's Zondags als we op bezoek gingen bij ons moeder, sprongen we altijd eens binnen bij nonkel, die daar juist naast woonde. Altijd werd er wijn geschonken en in de late namiddag kwamen we, met een rooie neus, terug bij ons ma voor de boterhammen. Toen mijn peter overleden was, ben ik, samen met mijn broer, de laatste wijn gaan aftappen. Ik heb destijds alles wat ik had, op gedronken. Vik heeft één fles bij gehouden en hij heeft ze deze week bij mij afgezet. Of deze wijn nog goed is weet ik niet, maar, gezien het alcohol gehalte, denk ik van wel. Een echt unicum. Nu wil ik die niet op mijn eentje uitdrinken, maar ik wil ze ook geen jaren meer laten staan. Er zal wel een perfecte gelegenheid komen een van de volgende. Misschien mijn verjaardag?
Wat een plaag. In mijn tuin groeit er volop kattestaart en daar is werkelijk niets tegenop gewassen. Een onkruidverdelger laat de plantjes even vergelen, maar iets later staan ze daar weer. Uit ondervinding heb ik geleerd dat steeds weer uit trekken tot zo diep je kan, om zo de plant te vermoeien, de enige remedie is. Die wortel zit zo diep dat je hem nooit volledig kan mee nemen. Als je dan ook maar 1 cm laat zitten is de plant terug in groei. In mijn tuintje is het grote probleem dat mijn buur er niks aan doet en de wortels verspreiden zich onder de grond zeer ver. Blijven verder doen zoals ik bezig ben zeker.
Mijn tuingebuur Jan had ons uitgenodigd voor een muzikale brunch opgeluisterd door "claricatesse". Een groep klarinetspelers die ontstaan en gegroeid is uit de harmonie waar Jan bij speelt. Ik had al zo veel gedaan voor hem zegde hij en hij wou absoluut iets terug doen. Och mensen, we wisselen gewoon wat plantjes uit en als de ene niet kan komt de andere helpen. We zijn dus naar dat concert geweest. Niet dat dit mijn lievelingsmuziek is, maar er waren een paar mooie stukken bij. Csardas, Roemeense dansen van Bartok en "puszta" van Jan Vander Roost. Mooi op deze klarinetten, maar toch waren en dingen bij die ik liever op andere instrumenten hoor spelen. Bv Gymnopedie nr 1. Al bij al een geslaagde middag. Terug iemand ontmoet die ik dertig jaar niet meer gezien had. Tof om terug bij te praten.
We zij deze namiddag gaan kijken naar de open lessen in de balletschool "Aike Raes", waar mijn dochter klassiek ballet geeft. Mijn kind, schoon kind natuurlijk, zal je denken, maar het niveau ligt echt zeer hoog. We hebben een les van ongeveer 1,30 uur mee gemaakt en het was echt de moeite. Schitterend gewoon. Als ik Goedele dan de danspassen zie voordoen, dan sta ik in volle bewondering. Ze heeft "het" gewoon. Het zijn de kleine details die het hem veelal doen. Waar ik dikwijls op let is de stand van het hoofd en ook de uitstraling die de danseressen mee geven. De leerlingen zijn soms te veel geconcentreerd op de bewegingen die ze moeten maken en ze houden met hun attitude minder rekening. Toch was het echt schitterend. Het was echt de moeite om mee te maken.
Voor ik naar mijn tuin vertrok heb ik nog eens even de regenkansen voor onze regio bekeken. Niks, maar dan ook niks zal er vallen bij ons in de buurt. Dan zal het emmertjes water dragen worden tijdens de volgende dagen. Een groot geluk dat ik die beek heb achter de tuin, die nooit droog staat. Och ik klaag niet, want de meeste mensen hebben het graag droog. Nu hoor ik straks van een buur dat er iemand is die voorspelde dat het tot half juli zonder regen zou blijven hier in Vlaanderen. Dan is dat ook maat zo. We kunnen er toch niks aan veranderen. Veel voordelen ook natuurlijk. Minder gras af doen en minder onkruid. Ook bijna geen slakken en zo veel meer. Voor vandaag hou ik het voor bekeken. Morgen zie ik alweer.
Met dit droge weer heb ik enorm veel geluk dat er achter mijn tuin een beekje stroomt dat nooit droog staat. Altijd water genoeg om te gaan gieten. Een massa water! De bron er van is kort bij. Het beekje is zo zuiver en helder dat er zelfs visjes in zitten. Ik zou er bijna durven van drinken. Deze namiddag weer honderden liter aan mijn plantjes gegeven. In de serre alleen al heb ik zeker 250 liter gegoten. De buren hebben zo een machine om het water op te zuigen uit de beek en op die manier de tuin te besproeien. Ik doe het nog altijd met emmertjes. Nochtans had ik ooit ook zo een machine, maar na de datum dat ik die gekocht had, heb ik ze nooit nodig gehad. Drie jaar niet gebruikt en dus maar terug verkocht. Nu zou ik dat kunnen gebruiken natuurlijk, maar ja, emmers water dragen gaat ook natuurlijk.
Ik heb zeer veel last van lopende ogen. Zeker als de zon schijnt of als er wind is. Toen ik zestig werd kreeg ik van de kinderen een cadeaubon voor een zonnebril. Ik kocht toen een Ray ban aan (ik ken de prijs niet meer exact) meer dan 100. Op Kreta kocht ik een zonnebril van hetzelfde merk aan 8. Je moet niet vragen hoe echt die is. Nochtans op het montuur staat zeer duidelijk Ray ban en hij werd dan ook nog in een mooi zakje, met datzelfde merk op, gestoken. Ook kocht ik een "echte" lederen riem aan 3. Och ja, dan kopen we er maar eentje meer af en toe.
Mens toch, dit is toch een beetje overdreven! Hoe ze in een hotel profiteren van de prijzen en alles zo enorm duur maken! Ik maak even een vergelijking. Voor een halve liter bier vroeg men in de stad, enkele kilometer verder, 1,5 en bij ons in het hotel moest je voor datzelfde pintje 4,5 betalen. Zelfde merk en zelfde volume. Een normaal gerecht was beneden in het dorpje aan 5 tot 8 te verkrijgen en in het hotel was dat minstens het dubbele. Het buffet was 17,5, maar in de stad beneden kon je een echt enorm gevulde schotel krijgen aan 10 of zelfs minder. We zijn dan al geen grote eters. Die winkeltjes in een hotel vragen voor hun producten ook altijd bedragen die absoluut niet meer normaal zijn. Volop profiteren van de toerist. Mensen komen de eerste dag toe en willen toch iets te drinken en te knabbelen op hun kamer en betalen eender wat. Wij hadden voor bij onze aankomst een fles water en een koude schotel met brood laten leveren op ons appartement. We kijken op geen euro als we met vakantie zijn, maar overdreven is overdreven.
Terug van weggeweest. We hebben een rustige vakantie gehad. Niet al te veel gedaan en toch geen auto gehuurd. Met de bus en met de taxi enkele keren in de buurt een toertje gedaan. Het domein waar we verbleven, was een echt park. Mooi onderhouden en een pracht van bloemen en planten. Als Belg moet ik het zeker ook over het weer hebben. De eerste dagen een schitterende open hemel met een aangename temperatuur van rond de 25 graden. Als de zon weg was 's avonds koelde het flink af en was het in het appartement zelfs frisjes. De twee laatste dagen was het wisselvallig. Het heeft zelfs geregend. Volgens een van de taxi chauffeurs is het daar in deze periode van het jaar nog nooit zo nat geweest. De man was half de zestig en had dit nog nooit mee gemaakt. Wat is er met de natuur aan het gebeuren? Hier bij ons hebben we dan weer een record droogte. Enfin, we hebben weer van onze vakantie genoten. Uitkijken nu naar de volgende.
Volgens sommigen is het af te raden om dat te doen, maar ik doe het toch. Een beetje eigenwijs en vertrouwen in iedereen waarschijnlijk. Zo iets meedelen zou bepaalde mensen op gedachten kunnen brengen namelijk. We vertrekken straks voor een weekje naar Heraklion en dus zal je gedurende die tijd niks meer van me horen. Ik neem geen pc mee. We hebben eigenlijk niks voorzien om te doen ginder. Maar ik ken mezelf en daar een week zitten te niksen zal niet lukken. We huren wel een auto voor een paar dagen of we vragen een taxi chauffeur om ons enkele typische dingen te laten zien. We hebben dat vroeger nog gedaan en we hebben toen een schitterende dag gehad aan een schappelijke prijs. Tot dan.
Veel mensen zeggen dat ik vermagerd ben, maar als ik op de weegschaal ga staan, zie ik geen gram verschil. Mijn figuur zal veranderen zeker. Om eerlijk te zijn, trek ik het me allemaal niet zo veel aan. Toch moet ik toegeven dat ik me beter voel als ik wat in mijn tuintje kan gaan werken. De winter duurde me dit jaar iets te lang. Ik kan echt genieten van die fysieke inspanningen. Laat het zweet maar lopen. De vorige dagen was mijn T-shirt nat tot aan mijn navel. In de zon gaan zitten doe ik absoluut niet graag, maar van het voorjaarszonnetje profiteer ik volop. Die eerste warmte op mijn vel doet me echt deugd.
Ik maak me hiermee misschien niet zo sympathiek, maar voor mij mag het nu de ganse namiddag regenen. Ach mensen, mijn hofke (ook die van jullie) heeft het dringend nodig. Al maanden geen nat gevallen bij ons. Toen we de laatste keer bij mijn zus waren, was het daar zo goed gezapig aan het regenen. Bij ons, geen drup gevallen. Pech gehad. Plaatselijke buien. Vandaag zal het weer hetzelfde zijn. Hier en daar een drup, maar bij ons hier tot nu toe nog niks gevallen. Dan zal ik deze namiddag maar terug met emmers gaan sleuren zeker. We vertrekken zaterdag naar Rhodos voor één week en misschien valt dan daar de temperatuur niet mee. Wie weet? We zijn er een aantal jaren geleden geweest en toen hadden we de ganse week regen. Hopen op beter nu.
Al veel geschreven over mijn serre. Deze namiddag met de deur open was het er 42°. Vorige vrijdag 48°. Mijn tomaten staan er schitterend bij, maar ze hebben minimum om de twee dagen een paar honderd liter water nodig. Een aantal jaren geleden heb ik een pomp en een generator gekocht, maar nooit gebruikt en dus maar terug verkocht. Nu is het dus emmers aandragen. Gelukkig heeft de beek achter de tuin altijd water genoeg en staat die nooit droog. Vandaag mijn laatste bloemkool uit de serre gehaald. Ook nog asperge gestoken. Morgen zal die dus op het menu staan en de bloemkool zal voor overmorgen zijn. Sausje voor de bloemkool? Boter laten smelten en er vloeiende bloem bij doen tot die begint te kleuren. Nat van de gekookte bloemkool bij doen en een scheut melk. Peper, zout en muskaat. Peterselie natuurlijk en om af te werken een dooier van een ei. Wat ook kan helpen is een heel, heel klein lepeltje mosterd. Voor de liefhebbers een ietsie pietsie kaas. Absoluut niet nodig.
"Wa nen balkon" is voor Leuvenaars iets anders dan wat ik op de foto laat zien. In Nederland zouden ze zeggen " ze heeft een flinke bos hout voor de deur". Blijkbaar geniet deze dame toch en buiten de kerktoren, heeft ze toch een mooi uitzicht. Klokken in de buurt kunnen nochtans een serieuze last zijn. Ik herinner me een verblijf bij zus en schoonbroer die kort bij een kerktoren woonden en de bim bam beieren 's morgens en ook overdag was gewoon oorverdovend. Als we hier naar de markt gaan en de klokken beginnen te luiden voor de mis van tien uur, kan niemand mekaar nog verstaan. Ze praten over db op muziekfestivals, maar dit geluid gaat daar ruim over. Dit is al eeuwen een gebruik, maar met de bebouwing is zo enorm toegenomen dat het meer een last dan een lust geworden is.
We zij deze namiddag gaan kijken naar de open lessen in de balletschool "Aike Raes", waar mijn dochter klassiek ballet geeft. Mijn kind, schoon kind natuurlijk, zal je denken, maar het niveau ligt echt zeer hoog. We hebben een les van ongeveer 1,30 uur mee gemaakt en het was echt de moeite. Schitterend gewoon. Als ik Goedele dan de danspassen zie voordoen, dan sta ik in volle bewondering. Ze heeft "het" gewoon. Het zijn de kleine details die het hem veelal doen. Waar ik dikwijls op let is de stand van het hoofd en ook de uitstraling die de danseressen mee geven. De leerlingen zijn soms te veel geconcentreerd op de bewegingen die ze moeten maken en ze houden met hun attitude minder rekening. Toch was het echt schitterend. Het was echt de moeite om mee te maken.
