Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
20-06-2011
bingo
Je kan nooit geloven wat ik deze namiddag gedaan heb. Ik was op weg naar mijn tuin, maar er was zo een "miezer" regen. Geen bui, maar evengoed ben je doornat als je daar een paar minuten in staat. Tante had gevraagd om haar bank uittreksels te komen brengen en dus heb ik rechtsomkeer gemaakt en ben ik naar haar gereden. Niet thuis! De poetsvrouw wist me te vertellen dat ze in de cafetaria was. Ik kom daar toe in mijn "hofkleren" en er was een bingo bezig voor de bewoners. Tante zat bij de deelnemers samen met een paar buren en ik ben er gewoon bij gaan zitten. Och ja die hofkleren zullen er dan niet toe doen zeker. Ze wou met de bingo stoppen en met mij naar haar appartement gaan om de zaken te regelen, maar ik vond het beter dat ze daar bleef en mee deed aan het gebeuren. Echt plezant om te zien. Iedereen heeft een kaart met een aantal nummers en ze krijgen een doosje met oude knopen. Telkens een nummer afgeroepen wordt moeten ze zo een knop van een jurk, een hemdsknop of andere op het juiste nummer leggen, tot ze een rij vol hebben. Dan wordt er "bingo" geroepen, maar toch controleren de organisatoren dat nog eens nadien. Het zijn tenslotte oudere mensen. Ik wil hierover niet denigrerend doen. Alle deelnemers hebben hierdoor een schitterende namiddag. Je kan gewoon zien dat ze blij zijn en genieten. Ik ben er echt sterk over aan het nadenken om af en toe voor die mensen ook eens iets te organiseren. IK GA HET GEWOON DOEN.
Nu ik toch over eten bezig was gisteren, zal ik er maar meteen mee doorgaan. Gisteren in de tuin verse peterselie geplukt en vandaag zal het dus een peterseliestoemp worden met vis. Als ik me goed kan herinneren heb ik ooit dat receptje al eens op mijn blog geplaatst. Eigenlijk had ik iets anders voorzien, maar schoonzus belde dat ze kwam eten. Van hetgeen ik (bijna) klaar had staan was niet voldoende meer voor drie personen, dus.... Als hoofdgerecht zal het dus de stoemp worden. Zal ik toch nog eens dat zeer simpele gerecht mee geven? Aardappelen laten koken, zoals voor puree. Dan rauwe peterselie en ajuin met een beetje melk mixen en als de patatten gaar zijn toevoegen met peper, zout en nootmuskaat. Wel degelijk rauw, omdat dit een enorme frisse smaak geeft. Op het laatst een ferme klomp goeie boter toe voegen. We wisselen dit af en toe af met spinazie of prei als we vis eten. Smakelijk.
natuurlijk altijd teveel sla gelijk klaar in de tuin. Ik heb er al weg gegeven en we kunnen niet alle dagen koude schotel eten. Er is echter een oplossing. Slasoep! Lekker mensen. Simpel om klaar te maken. Ui, prei, aardappel en natuurlijk sla. Peper, zout en een bouillon blokje. Voor het opdienen een Boursin in de soep laten smelten. Recept: Ajuin en prei laten aanstoven in wat boter, nadien wat water en de aardappel toevoegen. Dan de sla en nog wat water mee laten koken. Alles mixen en de kruiden toe voegen. De Boursin laten smelten in de hete soep, maar als je dit bord per bord doet, kan je die op die manier mooi garneren. De kaas heel voorzichtig rondroeren en dan krijg je zo een mooi wit kransje bovenop. Gezien ik een aantal kroppen teveel had, heb ik gisteren meteen enkel liter slasoep klaar gemaakt. Dan voeg ik de Boursin wel toe als ik ze opdien. Gooi dus nooit meer een overschot van sla weg.
Onze Roeland kocht voor vaderdag het boek "over de taalgrens" van Guido Fonteyn. Misschien niet op een schitterende manier geschreven, maar ik heb er enorm veel aan gehad. Ik veronderstel dat geschiedkundig hierin ook alles correct is. Ik werd destijds thuis opgevoed als een Vlaams voelende jongen en ik ben in dit opzicht nooit veranderd. In dit boek ontdek ik geen nieuwe dingen, maar gewoon bevestigingen van wat ik vroeger mee kreeg van mijn bomma en van mijn nonkels. Ik zie nonkel "Rie 's namiddags nog altijd op zijn rustbed liggen (hij was onder andere bakker) met "het pallieterke" naast hem. Nochtans lees ik net dat dit veel te veel gekleurd was. Ook bij nonkel Staf was dit een vast abonnement. Ik denk dan nu aan de politieke impasse. Ik geloofde destijds in Hugo Schiltz en een aantal na hem. Hij zou alles wel waarmaken. Alle Vlaamse politici hebben altijd maar toegevingen gedaan. Ik laat me gewoon te veel gaan waarschijnlijk. Geen verdere commentaar.........
Onvoorstelbaar hoe mensen je proberen op te lichten en op een gemakkelijke manier geld te verdienen. Het is nu de zoveelste keer dat ik een telefoon gekregen heb met de mededeling dat ik wat gewonnen heb of gratis iets kan krijgen. Mensen toch. Niemand geeft iets zo maar weg zonder dat er wat tegenover staat. Het was in het Frans en dus heb ik gereageerd door te zeggen dat ze de beleefdheid moesten hebben om me in mijn eigen taal te bellen. Natuurlijk vertelde ik hen ook dat ik geen interesse had.
Pas nog een bericht gekregen waar je naar een 0900 nummer moet bellen en waar ze je tien minuten bezig houden en dan zelf een bepaalde som op strijken van heel het telefoon gebeuren. Uiteindelijk vertellen ze je gewoon dat het een vergissing is. Ondertussen betaal jij je gesprek en zij ontvangen, zonder iets te doen. Wat vinden ze allemaal uit om mensen te bedriegen.
Toevallig hoorde ik op de radio, in het terug komen van mijn tuin een interview met de dochter van JM le Pen. De discussie ging over het homo huwelijk waar ze nu in Frankrijk over bezig zijn. Dit hou je niet voor mogelijk. Het is een extreem rechtse dame en haar uitspraken zijn werkelijk niet te harden. Ze is daar absoluut tegen en ze ging zelfs nog een stap verder. Och, zegde ze, waar zit de grens? Binnenkort vraagt men om bigamie toe te staan of te trouwen met één of meerdere partners van dezelfde sekse. Zo ging ze maar door. Jullie gaan daar misschien in mee, maar ik absoluut niet. Och ja, ik mag mijn mening wel geven.
Ik kan absoluut niet in de tuin werken met handschoenen. Ik moet voelen wat ik aan het planten of zaaien ben. Natuurlijk heb ik dan smerige vingers en handen. Ik krijg ze niet meer proper. Wassen helpt niet meer. Absoluut niet meer rein te krijgen. Och, ik trek me dat allemaal niet aan. Als bij speciale gelegenheden ooit mijn vingers heel proper moeten zijn, zal ik daar wel voor zorgen.
Een hele tijd geleden schreef ik over iemand die slecht kan parkeren. Eerlijk gezegd ben ikzelf daar ook niet zo goed in. Rechts van de baan heb ik het altijd moeilijk, maar links gaat dat zonder een enkel probleem. Nochtans heb ik mijn drie dochters rijles gegeven. Maar wat ik nu gezien heb was echt niet zo schitterend. De persoon waar ik het over heb ( ik noem speciaal geen geslacht om niemand voor het hoofd te stoten) is het gelukt om bij het binnen rijden van de garage 3 maal tegen hetzelfde voorwerp te botsen. Nu, enkele dagen later, heeft hij of zij ook nog de rand waarin de poort op en neer gaat, uit de muur gereden. Een echte ravage. Ze zijn het nu aan het herstellen.
Normaal gaan we met vaderdag altijd met gans de bende (kinderen en kleinkinderen) ergens eten. Al jaren een gewoonte. Dit jaar zou niet iedereen er kunnen bij geweest zijn of maar gedurende een beperkte tijd. Dus niks georganiseerd. Iedereen belde, mailde of kwam langs. Ach ja, als ze in de loop van het jaar laten weten dat ze je graag zien en dat ze je appreciëren, is dat eigenlijk meer dan voldoende. Dat extra moet absoluut niet, maar het is wel eens plezant.
Ik kende het woord ranken van uit de kruiswoordraadsels. Blijkbaar heeft het een dubbele betekenis. Het is niet alleen een druivenrank, maar het is ook een werkwoord. Mijn tuinbuur was straks zijn druiven aan het ranken toen hij me met minder aangenaam nieuws kwam. Hij was de dag voordien naar de kliniek gemoeten voor een chemo. Tot nu toe heeft hij aan iedereen verzwegen dat hij ziek was, maar we vonden allemaal daar in de tuintjes dat we hem de laatste tijd zo weinig zagen. Het is een sterke man met wilskracht en doorzettingsvermogen. Hij zal er zeker door komen.
Verdorie toch. Ik schreef nog maar pas dat ik mijn ganse tuin zou moeten overspannen met vogelnetten en ik heb een van die smeerlappekes op bezoek gehad zeker. Gisteren had ik rode kool gezet en er wel degelijk een net over gespannen, maar op een of andere manier moet er een bosduif toch onder geraakt zijn. Alles af gevreten. Het beestje moet zwaar gevochten hebben om er terug onder uit te geraken, want alles ligt vol pluimen. Het is aan al de pluimen die er nog liggen dat ik weet dat het een bosduif is. Ik heb ze liever op mijn bord.
Net heel even naar een reportage op tv gekeken over huisdieren. Je kan het zo gek niet bedenken. Onvoorstelbaar wat baasjes van honden en katten allemaal doen met hun dieren of wat ze er aan uit geven. Ik denk dat ze dat voor hun eigen kinderen niet zouden doen. Ik noem enkele dingen. Speciale hotels voor honden met hun eigen tv programma. Taxi's die alleen maar je hond wil vervoeren. Plastische chirurgie voor je beestje dat je laten castreren hebt. Namaak teelballen! Kleren die zo ongeveer 2000 kosten. Anti depressiva. Een draagmand in krokodillenleer. Een leiband met diamant enz... Ik noem nu nog maar enkele dingen, maar je kan het zo gek niet bedenken of het bestaat. Trouwpartijen met aangepaste kledij en zo zou ik nog wel een tijdje kunnen doorgaan. Misschien zijn een aantal mensen absoluut niet akkoord met hetgeen ik nu schrijf, maar, je mag dan wel gek zijn van je huisdier, maar overdrijven is overdrijven. Het is volgens deze uitzending een miljarden industrie.
Daarstraks ben ik naar de feestzaal Camargue geweest om alles te bespreken voor een verjaardagsfeest dat ik daar wil geven. Vijf jaar geleden ben ik daar ook geweest en dat is toen enorm goed mee gevallen. Vooral de tuin en de omgeving waren ideaal. Het was toen zeer mooi weer en dat zal ook meegespeeld hebben natuurlijk. De bediening was gewoonweg schitterend en al deze positieve ervaringen spelen mee in de keuze natuurlijk. Afwachten en hopen.
Je zet het nieuws aan op radio of TV en het eerste wat je dan te horen krijgt is vandalisme, gevechten tussen jongeren of verschillende etnische groepen, brandstichting en zo gaat dat al maar door. Zijn er dan geen andere manieren om je ongenoegen kenbaar te maken? Ze gaan al maar driester te werk. Ik zou op dat ogenblik niet graag aan de kant van politie, brandweer of veiligheid staan. Ok, bij die diensten zijn het ook allemaal geen engeltjes, maar je zal maar eens met een minderheid tegenover zo een woedende meute staan. Wellicht zitten er altijd mensen tussen die alleen maar komen om amok te maken en die waarschijnlijk zelfs van het ganse opzet niks snappen en zelfs niet weten waarvoor er betoogd wordt. Een mens zou schrik hebben om 's avonds nog op straat te komen.
Ik moet bijna mijn hele tuin gaan overspannen met vogelnetten. Ze vreten gewoon aan alles wat jong en groen is. Aan mijn buurman zijn erwten staat geen blad meer en zijn kolen, van allerlei soort, zijn compleet afgegeten. Ik heb niks tegen die diertjes en dus is een net spannen een kleine moeite. Ik schrijf "tjes", maar als ik de gaaien, de eksters en de kraaien bekijk die daar rondvliegen, mag ik dat verklein woordje vergeten. Schrik hebben ze ook niet. Ze durven blijven zitten op een paar meter. Enfin, ik mag niet klagen, want ik zit daar in een prachtige omgeving met vijvers, bos, ganzen, zwanen, reigers en zo veel meer. Het beekje achter mijn tuin, altijd heel helder en klaar, zorgt dan weer voor voldoende aanvoer van water. Het staat nooit droog. Ik ben echt zeer graag op dat plekje.
Ik hou van regelmatige bijeenkomsten met mensen die ik van vroeger ken of waar ik een speciale band mee heb, maar ook kan ik intens genieten van een familie reünie. Och ja, toch valt het allemaal dikwijls in het water. Mensen die niet willen of kunnen komen. Dergelijke dingen verwateren. Vorig weekend nog hoor ik mijn dochter zeggen dat ze zelfs de kinderen van neven en nichten helemaal niet kent en misschien zelfs nog nooit gezien heeft. Van daar dat ik destijds gestart ben met de familie reünie. Het was echt de moeite, althans dat vond ik dan. Het verwaterde ondertussen en ik kan absoluut begrijpen dat niet iedereen even enthousiast is over dergelijke bijeenkomsten. Vandaag zijn we met enkele collega's samen geweest en van de oorspronkelijke 14 schieten er nog 3 over. Ik geniet daar van, maar de dure eden die destijds gezworen werden om zeer regelmatig samen te komen, daar komt dus niks meer van.
Ik hou van regelmatige bijeenkomsten met mensen die ik van vroeger ken of waar ik een speciale band mee heb, maar ook kan ik intens genieten van een familie reünie. Och ja, toch valt het allemaal dikwijls in het water. Mensen die niet willen of kunnen komen. Dergelijke dingen verwateren. Vorig weekend nog hoor ik mijn dochter zeggen dat ze zelfs de kinderen van neven en nichten helemaal niet kent en misschien zelfs nog nooit gezien heeft. Van daar dat ik destijds gestart ben met de familie reünie. Het was echt de moeite, althans dat vond ik dan. Het verwaterde ondertussen en ik kan absoluut begrijpen dat niet iedereen even enthousiast is over dergelijke bijeenkomsten. Vandaag zijn we met enkele collega's samen geweest en van de oorspronkelijke 14 schieten er nog 3 over. Ik geniet daar van, maar de dure eden die destijds gezworen werden om zeer regelmatig samen te komen, daar komt dus niks meer van.
Sinds enkele dagen heb ik hier een waar unicum in huis. Mijn peter maakte vroeger zelf wijn voor eigen gebruik. Het werd een jaarlijkse productie van honderden liter appelwijn en ook van moerbessen (cassis bessen) . Hij kon niet rap genoeg beginnen aan de consumptie en dus bluste hij de gisting door er alcohol op te gieten. Het werd dus altijd een goeie straffe wijn. Het was bijna porto. 's Zondags als we op bezoek gingen bij ons moeder, sprongen we altijd eens binnen bij nonkel, die daar juist naast woonde. Altijd werd er wijn geschonken en in de late namiddag kwamen we, met een rooie neus, terug bij ons ma voor de boterhammen. Toen mijn peter overleden was, ben ik, samen met mijn broer, de laatste wijn gaan aftappen. Ik heb destijds alles wat ik had, op gedronken. Vik heeft één fles bij gehouden en hij heeft ze deze week bij mij afgezet. Of deze wijn nog goed is weet ik niet, maar, gezien het alcohol gehalte, denk ik van wel. Een echt unicum. Nu wil ik die niet op mijn eentje uitdrinken, maar ik wil ze ook geen jaren meer laten staan. Er zal wel een perfecte gelegenheid komen een van de volgende. Misschien mijn verjaardag?
Wat een plaag. In mijn tuin groeit er volop kattestaart en daar is werkelijk niets tegenop gewassen. Een onkruidverdelger laat de plantjes even vergelen, maar iets later staan ze daar weer. Uit ondervinding heb ik geleerd dat steeds weer uit trekken tot zo diep je kan, om zo de plant te vermoeien, de enige remedie is. Die wortel zit zo diep dat je hem nooit volledig kan mee nemen. Als je dan ook maar 1 cm laat zitten is de plant terug in groei. In mijn tuintje is het grote probleem dat mijn buur er niks aan doet en de wortels verspreiden zich onder de grond zeer ver. Blijven verder doen zoals ik bezig ben zeker.
Mijn tuingebuur Jan had ons uitgenodigd voor een muzikale brunch opgeluisterd door "claricatesse". Een groep klarinetspelers die ontstaan en gegroeid is uit de harmonie waar Jan bij speelt. Ik had al zo veel gedaan voor hem zegde hij en hij wou absoluut iets terug doen. Och mensen, we wisselen gewoon wat plantjes uit en als de ene niet kan komt de andere helpen. We zijn dus naar dat concert geweest. Niet dat dit mijn lievelingsmuziek is, maar er waren een paar mooie stukken bij. Csardas, Roemeense dansen van Bartok en "puszta" van Jan Vander Roost. Mooi op deze klarinetten, maar toch waren en dingen bij die ik liever op andere instrumenten hoor spelen. Bv Gymnopedie nr 1. Al bij al een geslaagde middag. Terug iemand ontmoet die ik dertig jaar niet meer gezien had. Tof om terug bij te praten.
Je kan nooit geloven wat ik deze namiddag gedaan heb. Ik was op weg naar mijn tuin, maar er was zo een "miezer" regen. Geen bui, maar evengoed ben je doornat als je daar een paar minuten in staat. Tante had gevraagd om haar bank uittreksels te komen brengen en dus heb ik rechtsomkeer gemaakt en ben ik naar haar gereden. Niet thuis! De poetsvrouw wist me te vertellen dat ze in de cafetaria was. Ik kom daar toe in mijn "hofkleren" en er was een bingo bezig voor de bewoners. Tante zat bij de deelnemers samen met een paar buren en ik ben er gewoon bij gaan zitten. Och ja die hofkleren zullen er dan niet toe doen zeker. Ze wou met de bingo stoppen en met mij naar haar appartement gaan om de zaken te regelen, maar ik vond het beter dat ze daar bleef en mee deed aan het gebeuren. 
natuurlijk altijd teveel sla gelijk klaar in de tuin. Ik heb er al weg gegeven en we kunnen niet alle dagen koude schotel eten. Er is echter een oplossing. Slasoep! Lekker mensen. Simpel om klaar te maken. Ui, prei, aardappel en natuurlijk sla. Peper, zout en een bouillon blokje. Voor het opdienen een Boursin in de soep laten smelten. Recept: Ajuin en prei laten aanstoven in wat boter, nadien wat water en de aardappel toevoegen. Dan de sla en nog wat water mee laten koken. Alles mixen en de kruiden toe voegen. De Boursin laten smelten in de hete soep, maar als je dit bord per bord doet, kan je die op die manier mooi garneren. De kaas heel voorzichtig rondroeren en dan krijg je zo een mooi wit kransje bovenop. 
