Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
29-06-2011
zweten
Deze namiddag in 32,5 graden even naar mijn tuin geweest om in de serre te gaan gieten. Buiten dat gieten en wat kersen plukken heb ik niks gedaan. Toch was mijn T shirt nat tot aan de rand van mijn broek. Mensen toch, zo zweten. In de zon gaan zitten doe ik nooit, maar er in werken doe ik graag, maar zo zweten gelijk vandaag....
Met de trein zou je er al zijn. Vergeet het maar. De laatste tijd al dikwijls negatief in het nieuws gekomen en vandaag weeral. Mijn broer was hier deze namiddag om bessen te komen plukken. Na de pluk zijn we nog even naar tante geweest en rond een uur of vijf had hij een trein naar Brugge. Hij belde me net (9 uur) om te melden dat hij thuis was. Stil gestaan ergens onder weg. Mensen toch, wat is dat tegenwoordig met de spoorwegen? Goeie publiciteit voor het openbaar vervoer.
Gisteren op de braderie, iets zeer speciaal gezien. Ik vond het tof, maar misschien kan niet iedereen dit appreciëren. Er was een moeder met haar zoontje van een jaar of zes, zeven op stap, gekleed in een gevangenispakje. Een mooi gestreept pakje met zo een rond mutsje en een nummer op zijn borst. Speciaal.
Jaarlijks is er na de langste dag in Leuven een braderie in Heverlee. We gaan er altijd naar toe en toch zijn we na een half uur al terug thuis omdat er niks te zien is. Ik had vandaag mijn fototoestel niet mee genomen, omdat het meestal toch de moeite niet is. Fout. Nu had ik een aantal mooie opnames kunnen maken in het publiek. Het zou echt de moeite geweest zijn. Spijtig, maar heilaas. Volgend jaar neem ik dan mijn camera terug mee en dan zal er niks te zien zijn. Och ja.
Zoals ik al schreef, waren we van plan om deze namiddag naar "de langste dag" in Leuven te gaan. De randanimatie is echt altijd de moeite. Ondanks het minder goede weer, zijn we er toch naar toe gegaan. Veel gezien en toch nog een aantal dingen gemist. Ik zou het op een andere manier organiseren, maar ja, wie ben ik. Ik heb weer van een aantal voorstellingen echt kunnen genieten. Waarschijnlijk bestaan er in andere steden ook dergelijke manifestaties, maar dit was, om het zo maar te zeggen, om de hoek, dus niet te missen.
Ondanks het feit dat het momenteel nog slecht weer is, hopen we op beter of ten minste droog weer voor straks, want naar jaarlijkse gewoonte gaan we naar "de langste dag" in Leuven. Er is daar altijd straatanimatie en daar doen we het voor. De winkelstandjes en de rest interesseren ons niet. Echt plezant. De ganzen die nu op Utube te zien zien, hebben wij al een aantal jaren geleden hier te gast gehad. Naar jaarlijkse gewoonte komen ook steeds die lange flikken van ongeveer twee en een halve meter. Ze zouden eens iets anders moeten bedenken. Mijn fototoestel ligt klaar en straks zet ik wel een aantal opnames in mijn album en misschien op mijn blog.
Destijds had ik een vrouwelijke collega die af en toe 's morgens binnen kwam met een blauw oog. Je kent de normale smoes. Tegen de deur gelopen! Ze moet wel zeer slecht gezien hebben om zo regelmatig tegen die deuren op te botsen. Als ze aan kwam met een zonnebril, wisten we al genoeg. Wel gisteren heb ik dit bij mijn dochter letterlijk voor gehad. Ze heeft tussen de living en de voordeur een volledig glazen wand en in mijn haast om nog goeiedag te zeggen aan mijn kleinzoon, ben ik toch wel niet tegen de glazen deur aangelopen zeker. Ondanks mijn leeftijd, blijf ik nog altijd veel te onbesuisd. Ik doe nog te veel in een reflex. Ik had vandaag een goeie verkleuring verwacht en een dikke buil, maar het valt allemaal best mee. Buiten een sneetje op mijn neus is er eigenlijk niks meer van die botsing te merken.
Net hoorde ik een reportage, terwijl ik hier aan de computer bezig was, met oude(re) mensen. Uit dat interview blijkt dat het er hun alleen maar om te doen is om een bezigheid te zoeken om weeral een dag om te hebben! Weer een dag verder was het motto. Is dit nu echt aftellen? Ik vind dit echt intriest. Nochtans is dit bij zeer veel oude mensen een realiteit. Een goeie om kadering en een grote familie (die je dan ook nog op reguliere basis bezoekt) zal zeker helpen. Deze mensen hadden blijkbaar alleen nog mekaar in een home, met hun breiwerk of iets dergelijks. Ik herinner me mijn grootmoeder die in een groot gezin gesmeten werd en die andere zorgen had dan bezig zijn met aftellen. Iedereen heeft niet die mogelijkheid. (of plicht) Ze zat terug tussen de kleine kinderen en het zal op bepaalde momenten zwaar geweest zijn, maar ik ben er vast van overtuigd dat ze daardoor ook op een bepaalde manier jong gebleven is. Dat "weeral een dag voorbij" vond ik echt triestig. Bij mij gaan voorlopig de dagen en de weken veel te snel.
Mijn leven zou er heel anders uitzien indien ik geen slaap problemen zou hebben. Enerzijds heb ik mijn apneu, waar ik ondertussen wel mijn slaapmasker voor heb, maar langs de andere kant is er ook nog de RLS. Verdomd toch, dit vreet gewoon aan je conditie. Sommige dagen leef ik gewoon op karakter en adrenaline om te kunnen doen wat ik eigenlijk voorgenomen had om te doen die dag. Dit wens ik echt aan niemand. Gelukkig dat ik een sterk gestel heb en op die manier toch nog echt kan genieten van alle mooie dingen. Vrijdag gaan we naar "Theater op twater" in Boom samen met onze vrienden daar. Zaterdag is er in Leuven "de langste dag" en daar zullen we ook nog een deel van mee pikken. Zondag is er een braderie hier in Heverlee en daar lopen we ook altijd eens over. Niks om over naar huis te schrijven, want meestal zijn we al op een half uur terug thuis. Waar ik meer van geniet zijn zo die familie bijeenkomsten. Morgen gaan we de verjaardag van Sare vieren met een tas koffie en een stuk taart. Omdat er een aantal speciale dingen gaan gebeuren in de loop van de volgende maanden, zullen we mekaar regelmatig zien. Daar kijk ik echt naar uit. Ik kan daar echt intens van genieten.
Ik dacht vandaag ribbetjes klaar te maken, maar mijn zus belde dat ze donderdag komt eten, dus ga ik die lekkernij voor dat bezoek bewaren. Misschien zelfs de dag voordien al klaar maken. Na een nacht rusten en goed "getrokken" smaken die ribbetjes nog beter. Het recept heb ik ooit ook al op mijn blog gezet. Mensen toch, al drie dagen een bericht over eten. Precies of ik denk aan niks anders. Ik ben wel de kok in huis, maar ik ben ook nog met andere dingen bezig hoor.
Je kan nooit geloven wat ik deze namiddag gedaan heb. Ik was op weg naar mijn tuin, maar er was zo een "miezer" regen. Geen bui, maar evengoed ben je doornat als je daar een paar minuten in staat. Tante had gevraagd om haar bank uittreksels te komen brengen en dus heb ik rechtsomkeer gemaakt en ben ik naar haar gereden. Niet thuis! De poetsvrouw wist me te vertellen dat ze in de cafetaria was. Ik kom daar toe in mijn "hofkleren" en er was een bingo bezig voor de bewoners. Tante zat bij de deelnemers samen met een paar buren en ik ben er gewoon bij gaan zitten. Och ja die hofkleren zullen er dan niet toe doen zeker. Ze wou met de bingo stoppen en met mij naar haar appartement gaan om de zaken te regelen, maar ik vond het beter dat ze daar bleef en mee deed aan het gebeuren. Echt plezant om te zien. Iedereen heeft een kaart met een aantal nummers en ze krijgen een doosje met oude knopen. Telkens een nummer afgeroepen wordt moeten ze zo een knop van een jurk, een hemdsknop of andere op het juiste nummer leggen, tot ze een rij vol hebben. Dan wordt er "bingo" geroepen, maar toch controleren de organisatoren dat nog eens nadien. Het zijn tenslotte oudere mensen. Ik wil hierover niet denigrerend doen. Alle deelnemers hebben hierdoor een schitterende namiddag. Je kan gewoon zien dat ze blij zijn en genieten. Ik ben er echt sterk over aan het nadenken om af en toe voor die mensen ook eens iets te organiseren. IK GA HET GEWOON DOEN.
Nu ik toch over eten bezig was gisteren, zal ik er maar meteen mee doorgaan. Gisteren in de tuin verse peterselie geplukt en vandaag zal het dus een peterseliestoemp worden met vis. Als ik me goed kan herinneren heb ik ooit dat receptje al eens op mijn blog geplaatst. Eigenlijk had ik iets anders voorzien, maar schoonzus belde dat ze kwam eten. Van hetgeen ik (bijna) klaar had staan was niet voldoende meer voor drie personen, dus.... Als hoofdgerecht zal het dus de stoemp worden. Zal ik toch nog eens dat zeer simpele gerecht mee geven? Aardappelen laten koken, zoals voor puree. Dan rauwe peterselie en ajuin met een beetje melk mixen en als de patatten gaar zijn toevoegen met peper, zout en nootmuskaat. Wel degelijk rauw, omdat dit een enorme frisse smaak geeft. Op het laatst een ferme klomp goeie boter toe voegen. We wisselen dit af en toe af met spinazie of prei als we vis eten. Smakelijk.
natuurlijk altijd teveel sla gelijk klaar in de tuin. Ik heb er al weg gegeven en we kunnen niet alle dagen koude schotel eten. Er is echter een oplossing. Slasoep! Lekker mensen. Simpel om klaar te maken. Ui, prei, aardappel en natuurlijk sla. Peper, zout en een bouillon blokje. Voor het opdienen een Boursin in de soep laten smelten. Recept: Ajuin en prei laten aanstoven in wat boter, nadien wat water en de aardappel toevoegen. Dan de sla en nog wat water mee laten koken. Alles mixen en de kruiden toe voegen. De Boursin laten smelten in de hete soep, maar als je dit bord per bord doet, kan je die op die manier mooi garneren. De kaas heel voorzichtig rondroeren en dan krijg je zo een mooi wit kransje bovenop. Gezien ik een aantal kroppen teveel had, heb ik gisteren meteen enkel liter slasoep klaar gemaakt. Dan voeg ik de Boursin wel toe als ik ze opdien. Gooi dus nooit meer een overschot van sla weg.
Onze Roeland kocht voor vaderdag het boek "over de taalgrens" van Guido Fonteyn. Misschien niet op een schitterende manier geschreven, maar ik heb er enorm veel aan gehad. Ik veronderstel dat geschiedkundig hierin ook alles correct is. Ik werd destijds thuis opgevoed als een Vlaams voelende jongen en ik ben in dit opzicht nooit veranderd. In dit boek ontdek ik geen nieuwe dingen, maar gewoon bevestigingen van wat ik vroeger mee kreeg van mijn bomma en van mijn nonkels. Ik zie nonkel "Rie 's namiddags nog altijd op zijn rustbed liggen (hij was onder andere bakker) met "het pallieterke" naast hem. Nochtans lees ik net dat dit veel te veel gekleurd was. Ook bij nonkel Staf was dit een vast abonnement. Ik denk dan nu aan de politieke impasse. Ik geloofde destijds in Hugo Schiltz en een aantal na hem. Hij zou alles wel waarmaken. Alle Vlaamse politici hebben altijd maar toegevingen gedaan. Ik laat me gewoon te veel gaan waarschijnlijk. Geen verdere commentaar.........
Onvoorstelbaar hoe mensen je proberen op te lichten en op een gemakkelijke manier geld te verdienen. Het is nu de zoveelste keer dat ik een telefoon gekregen heb met de mededeling dat ik wat gewonnen heb of gratis iets kan krijgen. Mensen toch. Niemand geeft iets zo maar weg zonder dat er wat tegenover staat. Het was in het Frans en dus heb ik gereageerd door te zeggen dat ze de beleefdheid moesten hebben om me in mijn eigen taal te bellen. Natuurlijk vertelde ik hen ook dat ik geen interesse had.
Pas nog een bericht gekregen waar je naar een 0900 nummer moet bellen en waar ze je tien minuten bezig houden en dan zelf een bepaalde som op strijken van heel het telefoon gebeuren. Uiteindelijk vertellen ze je gewoon dat het een vergissing is. Ondertussen betaal jij je gesprek en zij ontvangen, zonder iets te doen. Wat vinden ze allemaal uit om mensen te bedriegen.
Toevallig hoorde ik op de radio, in het terug komen van mijn tuin een interview met de dochter van JM le Pen. De discussie ging over het homo huwelijk waar ze nu in Frankrijk over bezig zijn. Dit hou je niet voor mogelijk. Het is een extreem rechtse dame en haar uitspraken zijn werkelijk niet te harden. Ze is daar absoluut tegen en ze ging zelfs nog een stap verder. Och, zegde ze, waar zit de grens? Binnenkort vraagt men om bigamie toe te staan of te trouwen met één of meerdere partners van dezelfde sekse. Zo ging ze maar door. Jullie gaan daar misschien in mee, maar ik absoluut niet. Och ja, ik mag mijn mening wel geven.
Ik kan absoluut niet in de tuin werken met handschoenen. Ik moet voelen wat ik aan het planten of zaaien ben. Natuurlijk heb ik dan smerige vingers en handen. Ik krijg ze niet meer proper. Wassen helpt niet meer. Absoluut niet meer rein te krijgen. Och, ik trek me dat allemaal niet aan. Als bij speciale gelegenheden ooit mijn vingers heel proper moeten zijn, zal ik daar wel voor zorgen.
Een hele tijd geleden schreef ik over iemand die slecht kan parkeren. Eerlijk gezegd ben ikzelf daar ook niet zo goed in. Rechts van de baan heb ik het altijd moeilijk, maar links gaat dat zonder een enkel probleem. Nochtans heb ik mijn drie dochters rijles gegeven. Maar wat ik nu gezien heb was echt niet zo schitterend. De persoon waar ik het over heb ( ik noem speciaal geen geslacht om niemand voor het hoofd te stoten) is het gelukt om bij het binnen rijden van de garage 3 maal tegen hetzelfde voorwerp te botsen. Nu, enkele dagen later, heeft hij of zij ook nog de rand waarin de poort op en neer gaat, uit de muur gereden. Een echte ravage. Ze zijn het nu aan het herstellen.
Normaal gaan we met vaderdag altijd met gans de bende (kinderen en kleinkinderen) ergens eten. Al jaren een gewoonte. Dit jaar zou niet iedereen er kunnen bij geweest zijn of maar gedurende een beperkte tijd. Dus niks georganiseerd. Iedereen belde, mailde of kwam langs. Ach ja, als ze in de loop van het jaar laten weten dat ze je graag zien en dat ze je appreciëren, is dat eigenlijk meer dan voldoende. Dat extra moet absoluut niet, maar het is wel eens plezant.
Ik kende het woord ranken van uit de kruiswoordraadsels. Blijkbaar heeft het een dubbele betekenis. Het is niet alleen een druivenrank, maar het is ook een werkwoord. Mijn tuinbuur was straks zijn druiven aan het ranken toen hij me met minder aangenaam nieuws kwam. Hij was de dag voordien naar de kliniek gemoeten voor een chemo. Tot nu toe heeft hij aan iedereen verzwegen dat hij ziek was, maar we vonden allemaal daar in de tuintjes dat we hem de laatste tijd zo weinig zagen. Het is een sterke man met wilskracht en doorzettingsvermogen. Hij zal er zeker door komen.
Destijds had ik een vrouwelijke collega die af en toe 's morgens binnen kwam met een blauw oog. Je kent de normale smoes. Tegen de deur gelopen! Ze moet wel zeer slecht gezien hebben om zo regelmatig tegen die deuren op te botsen. Als ze aan kwam met een zonnebril, wisten we al genoeg.
Je kan nooit geloven wat ik deze namiddag gedaan heb. Ik was op weg naar mijn tuin, maar er was zo een "miezer" regen. Geen bui, maar evengoed ben je doornat als je daar een paar minuten in staat. Tante had gevraagd om haar bank uittreksels te komen brengen en dus heb ik rechtsomkeer gemaakt en ben ik naar haar gereden. Niet thuis! De poetsvrouw wist me te vertellen dat ze in de cafetaria was. Ik kom daar toe in mijn "hofkleren" en er was een bingo bezig voor de bewoners. Tante zat bij de deelnemers samen met een paar buren en ik ben er gewoon bij gaan zitten. Och ja die hofkleren zullen er dan niet toe doen zeker. Ze wou met de bingo stoppen en met mij naar haar appartement gaan om de zaken te regelen, maar ik vond het beter dat ze daar bleef en mee deed aan het gebeuren. 
natuurlijk altijd teveel sla gelijk klaar in de tuin. Ik heb er al weg gegeven en we kunnen niet alle dagen koude schotel eten. Er is echter een oplossing. Slasoep! Lekker mensen. Simpel om klaar te maken. Ui, prei, aardappel en natuurlijk sla. Peper, zout en een bouillon blokje. Voor het opdienen een Boursin in de soep laten smelten. Recept: Ajuin en prei laten aanstoven in wat boter, nadien wat water en de aardappel toevoegen. Dan de sla en nog wat water mee laten koken. Alles mixen en de kruiden toe voegen. De Boursin laten smelten in de hete soep, maar als je dit bord per bord doet, kan je die op die manier mooi garneren. De kaas heel voorzichtig rondroeren en dan krijg je zo een mooi wit kransje bovenop. 
