Broekzakbellen is het onbedoeld tot stand brengen van een telefonische verbinding.

Mobiele telefoons worden vaak in de broekzak meegenomen en hebben een adresboek waarin telefoonnummers voorgeprogrammeerd zijn.
Aangezien er in de zak vaak druk op het apparaat wordt uitgeoefend, bestaat de mogelijkheid dat er toetsen worden ingedrukt. Een bepaalde toetsencombinatie kan een onbedoelde verbinding tot stand brengen.
De ontvanger van het gesprek hoort bij het opnemen van de telefoon meestal veel geruis en achtergrondgeluiden.

Sommige mensen programmeren het alarmnummer (112) omdat ze het belangrijk vinden dat dat nummer snel gebeld kan worden.
Gevolg is dat de alarmcentrale vaak onnodig door broekzakbellers gehinderd wordt.

In plaats van organische stof kan de bak ook verwarmd worden met verwarmingskabels of met verzinkt kippengaas.
Aan de beide einden van het gaas wordt een aluminium strip geklemd, waarop de elektriciteitsdraden worden aangesloten.
Hierbij is een veiligheidstransformator nodig die maximaal 50 volt afgeeft.
De stroomsterkte wordt dan 100 tot 200 ampère.
Verwarming met kippengaas geeft een gelijkmatige warmte en een goede warmteverdeling.

Veel telefoons hebben, om onder andere broekzakbellen te voorkomen, een instelling waardoor het toetsenbord automatisch, na verloop van een bepaalde tijd, wordt geblokkeerd.
Een speciale toetscombinatie is dan nodig om het toestel te deblokkeren.
Bij de meeste telefoons blokkeert dit echter niet het intoetsen van 112, om te voorkomen dat mensen in paniek niet meer het alarmnummer zouden kunnen bellen.

Het spreekt voor zich dat zo'n voorziening niet nodig is bij een telefoon die dubbelgeklapt kan worden.

Voor de inDe Broeker Veiling was de eerste veiling in Nederland waar tuinbouwproducten werden geveild bij afslag.
Ontstaan op 29 juli 1887 bij de Bakkersbrug te Broek op Langedijk in de openlucht.

Het huidige houten veilinggebouw is gebouwd in 1912.
Omdat het gebouw op palen staat konden de tuinders met hun schuiten, beladen met groenten, door de afmijnzaal varen.
Het werd daarom ook wel een doorvaarveiling genoemd.
Hier bevindt zich een historische veilingklok.

In 1922 is het gebouw uitgebreid met een lighal waardoor de producten niet aan felle zon, regen en andere weersinvloeden werden blootgesteld.
In 1925 werd een tweede lighal gebouwd.

De Broeker Veiling is als veiling vanaf 1973 niet meer in dienst.
Het is nu een museum waar tuindersgereedschap en -vletten worden tentoongesteld.

Ook worden er regelmatig veilingen gehouden met tuindersschuiten, zodat te zien is hoe het vroeger ging toen de tuinders daar hun kool lieten veilen.

Voor de introductie van de glastuinbouw werden groenten en planten vaak onder platglas geteeld.

Vooral komkommers werden vroeger in een broeibak geteeld.

In 1960 was er nog 950 ha onder platglas, maar daarna is het areaal snel kleiner geworden en in 1995 was er nog maar 20 ha. (cijfers voor Nederland)
Nu wordt platglas bijna alleen nog door volkstuinders en hobbyisten gebruikt.
De bakken worden afgedekt met eenruiters of Lentse ramen.

Er zijn enkele en dubbele bakken.
Bij de dubbele bakken liggen de ramen twee aan twee tegenover elkaar.
In het midden is de bak 40-50 cm hoog.
De ramen liggen bovenaan op een betonnen nok en onderaan op betonnen randen.
De nok rust op betonnen palen.
De dubbele bakken liggen in de lengterichting van noord naar zuid, waardoor al vroeg de zon in de bak kan schijnen en de felle zon midden op de dag in de lengterichting van de bak schijnt.
Tegen de felle zon worden in de zomer de ramen met een laagje krijt bedekt.
Een enkele bak voor opkweek van planten in het vroege voorjaar ligt met de lage kant op het zuiden om zoveel mogelijk zonlicht op te vangen.
Door de lage stand van de zon in dit jaargetijde wordt de bak niet gauw te heet.
In de zomermaanden is deze ligging minder geschikt.

De bak wordt gelucht door bij de dubbele bak onderaan of bij een enkele bak bovenaan een houten klosje van 11 x 7 x 4,5 cm onder de dorpel van het raam te plaatsen.
Door de afmetingen van het klosje kan op drie verschillende hoogtes gelucht worden.
Doordat platglas makkelijk weg waait wordt het raam goed vastgelegd door stormpennen aan de voet van het raam en betonnen regels over de ramen.
Stormpennen zijn gemaakt van in een hoek gebogen glad 10 mm dik betonijzer.
De pennen zijn 60 cm lang en het gebogen stuk 7 cm lang.

Verwarming :

Voor het verwarmen van de bak kan het beste verse paardenmest worden gebruikt, omdat deze een voor bacteriën gunstige koolstof/stikstof (C/N) verhouding heeft.
Ook stro kan worden gebruikt, maar hier moet dan stikstof in de vorm van bijvoorbeeld chilisalpeter, kalkstikstof of ureum en voldoende vocht aan worden toegevoegd.
Er wordt hiervoor een 40 tot 80 cm diepe en minimaal 50 cm brede sleuf gegraven die gevuld wordt met verse paardenmest.
Hoe dieper en breder des te meer warmte verkregen wordt.
Over de paardemest wordt 20 tot 25 cm grond gebracht.
Door broei van de mest komt er geleidelijk warmte vrij.
Bij paardenmest kan na enkele weken een grondtemperatuur tot ongeveer 30 °C, soms echter zelfs hoger, bereikt worden, die vervolgens in acht weken langzaam daalt naar ongeveer 20 °C.
Bij stro is de temperatuur in vergelijking met paardenmest aanvankelijk laag, 15 °C, om vervolgens in acht weken te stijgen naar ongeveer 18 °C.

In plaats van organische stof kan de bak ook verwarmd worden met verwarmingskabels of met verzinkt kippengaas.
Aan de beide einden van het gaas wordt een aluminium strip geklemd, waarop de elektriciteitsdraden worden aangesloten.
Hierbij is een veiligheidstransformator nodig die maximaal 50 volt afgeeft.
De stroomsterkte wordt dan 100 tot 200 ampère.
Verwarming met kippengaas geeft een gelijkmatige warmte en een goede warmteverdeling.

Eenruiter

Lents raam

Een Lents raam is 170 cm lang en 113,5 cm breed en bestaat uit twaalf kleine ruitjes, waardoor er minder breuk optreedt.
De ruitjes zijn 43 cm lang en 32,5 cm breed, behalve de onderste rij ruitjes die 30 cm lang zijn.
De houten lijst is aan de onderzijde 7 cm breed en aan de bovenzijde in verband met de sponning voor de ruitjes 6 cm breed.
Verder is de lijst 3,7 cm dik en s de sponning 1 cm diep.
Aan de onderkant zitten drie afwateringsgootjes en aan de boven- en onderkant een handvat.
Door de grotere afmetingen dan die van een eenruiter zijn twee man nodig voor het verplaatsen van het raam.

Moderne broeibak

Een broedparasiet is een dier dat zijn eieren in het nest van een andere diersoort legt om zo niet de moeite te hoeven nemen om zijn eigen jongen uit te broeden, te beschermen, te voeden of groot te brengen.

In het algemeen komt broedparasitisme voor bij vogels en insecten.
Bij vogels toont de parasiet of zijn broed gewoonlijk kenmerken die de gastouders misleiden.
Bij insecten is hier vaak geen sprake van, omdat de meeste geparasiteerde soorten niet bij of in hun nest blijven.

In het huidige wetenschappelijke spraakgebruik is parasitisme een vorm van symbiose, letterlijk samen leven, waarbij de individuen minstens een deel van hun levenscyclus gezamenlijk doorbrengen.
Bij de nestroof die door veel vogelsoorten bedreven wordt, spreken we dus niet van parasitisme.

Er worden twee soorten broedparasitisme onderscheiden :

• interspecifiek parasitisme : tussen soorten,
• intraspecifiek parasitisme : binnen een soort of tussen zeer nauw verwante soorten die onderling vruchtbare nakomelingen kunnen voortbrengen.
Bij de intraspecifieke vorm is de aanduiding parasitisme mogelijk niet altijd juist : afhankelijk van omstandigheden kan het ook opgevat worden als een vorm van gemeenschappelijk broeden.

Bij de intraspecifieke vorm is de aanduiding parasitisme mogelijk niet altijd juist : afhankelijk van omstandigheden kan het ook opgevat worden als een vorm van gemeenschappelijk broeden.

Vogels :

In Afrika zijn er een aantal koekoeken, en ook de wida's leggen hun eieren in andermans nest.
In Noord-Amerika zijn alle vogels uit de troepialenfamilie broedparasieten.
In Europa is maar een vogelsoort als broedparasiet bekend, namelijk de Europese koekoek.
Het vrouwtje van de Europese koekoek specialiseert zich op een bepaalde soort, en legt eieren die in kleur en tekening aangepast zijn aan de gastsoort.
Bij soorten die een verdediging hebben ontwikkeld, bijvoorbeeld door het geparasiteerde nest in de steek te laten of het vreemde ei te verwijderen, lijkt het koekoeksei gewoonlijk meer op het origineel dan bij soorten waar zo'n verdediging niet of zwak ontwikkeld is.
Er zijn ook vogelsoorten, met name eendachtigen, zwaluwen en de huismus, de spreeuw en de roek, waar wijfjes proberen een of meer eieren in een nest van een soortgenoot of van een nauw verwante soort te leggen.
Deze wijfjes broeden zelf echter ook, en de soorten zijn vermoedelijk niet afhankelijk van dit gedrag.

Insecten :

Vissen

In het Tanganyikameer is zelfs een vis bekend die zijn eieren laat uitbroeden door muilbroeders van een andere soort, nl. door muilbroedende Cichliden.

Broeder Jacob is een Belgisch biermerk.
Het bier wordt verspreid door brouwerij Broeder Jacob, gevestigd te Wezemaal.
Er zijn twee soorten: bruin en tripel.

Broeder Jacob Bruin is een donker bier met een alcoholpercentage van 7,5% en Broeder Jacob Tripel is een blond bier met een alcoholpercentage van eveneens 7,5%.

Broeder Jacob werd gecreëerd door twee bierliefhebbers, Johan Claes en Bruno Verbiest.
Het eerste brouwsel was klaar op 16 oktober 2010.
De primeur van het proeven was weggelegd voor de cafetaria van het rust- en verzorgingstehuis Huyze De Pauw in Onze-Lieve-Vrouw-Waver.
Intussen is het bier verkrijgbaar in meerdere drankhandels en eet- en drankgelegenheden.
De naam van het bier verwijst naar het internationaal bekende kinderliedje Broeder Jacob, in Nederland bekend onder de naam Vader Jacob.

De makers kiezen bewust voor een band met de muziek.
Daarom staan de noten van het liedje op alle flesjes en glazen van het bier.
Onderin het glas is ook een solsleutel gegraveerd.

Omdat de makers er niet in slaagden een brouwerij over te nemen, wordt het bier in opdracht van hen gebrouwen door brouwerij Du Bocq te Purnode.
Intussen werd al meer dan 400 hectoliter gebrouwen, wordt het bier, in samenwerking met brouwerij Celis reeds uitgevoerd naar de Verenigde Staten en wordt onderhandeld met andere landen.

Beide bieren zijn verkrijgbaar in flesjes van 33 cl, flessen van 75 cl en in vaten van 20 liter.

De specifieke smaak van het bier wordt bekomen door toevoegen van bitternat en koriander en voor de bruine ook sinaasschillen.

Broeder is een Nederlands gerecht en wordt vooral in West-Friesland en in de Zaanstreek gegeten.
Broeder wordt hier dan ook wel Jan in de zak genoemd.

Wat opzoekwerk leert ons dat een gelijkaardig gerecht zowat overal in Nederland en Vlaanderen terug te vinden is.
De benamingen varieren van Jan in de Zak, Broeder Jan in de Zak, Jan in 't Hemd, Broeder en Poffert, maar ook Zwartepietenbrood komt wel eens voor.

Over het algemeen zijn de ingrediënten:

• 250 gram bloem
• 15 gram gist
• 200 ml. melk
• 75 gram blauwe rozijnen
• 75 gram gele rozijnen
• 1 mespuntje zout
• 1 ei
• slaolie
• stroop

De hoeveelheden kunnen verschillen van plaats tot plaats.
Soms worden ook sukade en oranjesnippers toegevoegd.

Bereiding :

In de Zaanstreek werd het broederbeslag in een natte broederzak gedaan, waarna het geheel in een pan water twee uur werd gekookt.
De broeder werd met een draadje in plakken gesneden en met een sausje van boter en stroop geserveerd.
Broeder kan als hoofdmaaltijd of als dessert gegeten worden.

De broeder kan ook in een zak of in een cakevorm gekookt worden.
Deze kan direct gegeten worden met stroop en boter of men kan de broeder laten afkoelen, in plakken snijden en deze plakken opbakken in roomboter en serveren met stroop of stroopsaus.

Een broedbol of bulbil is botanisch gezien een bol en wordt in de bloeiwijze van sommige planten, zoals de Sint-jansui en het moeslook (Allium oleraceum) gevormd en is een vorm van valse viviparie (letterlijk levendbarendheid).
Ook kunnen broedbolletjes ontstaan langs de stengel, zoals bij de knolduizendknoop of langs de bolschijf van de ouderbol, zoals bij de akkergeelster.
In dit laatste geval wordt in de bloembollenteelt van een klister gesproken.

Bij de vermeerdering van bloembollen wordt verklistering vaak kunstmatig opgewekt door een temperatuurbehandeling of door de bol een kruis te snijden of de onderkant uit te hollen.
Kruisen en uithollen wordt onder andere bij de hyacint gedaan.

Plantensoorten met valse viviparie vormen vaak geen of weinig zaad.
Zo wordt bij de Sint-jansui (Allium fistulosum var. bulbifera, synoniem: Allium cepa var. proliferum) geen en bij de moeslook maar weinig zaad gevormd.

Het is een vorm van vegetatieve vermeerdering.

Ook sommige varens produceren aan hun bladeren broedbollen.

Soms alleen een enkele aan de top van het blad.
Soms meerdere – tot vele tientallen- onder of bovenop het blad.
Soms alleen langs de centrale steel van het blad, soms ook langs de zijnerven.

Een broedbol is te beschouwen als een weefseluitstulping die in staat is zelfstandig tot een nieuwe volwassen varen uit te groeien.
Soms kan dat alleen als de broedbol aan het blad vast blijft zitten totdat het contact met de grond heeft gemaakt om zich daar met wortels te kunnen vasthechten, zoals bij de kettingvaren, Woodwardia radicans .
Soms valt de broedbol van het blad af op de grond, om daar zelfstandig tot wortelvorming en vervolgens uitgroei te komen, zoals bij de bolletjesvaren, Cystopteris bulbifera.

Soms ontwikkelen de broedbollen zich al verder aan het blad, ook al hebben ze nog geen contact met de grond gekregen om tot een eigen ontwikkeling te komen, tot kleine miniatuur volwassen plantjes, zoals bij enkele Polystichum setiferum vormen, langs de hoofdnerf of bij Asplenium bulbiferum langs de zijnerven, of bij Woodwardia orientalis verspreid over het gehele blad.

De Brockenbahn is een 19 km lange smalspoorlijn van de Harzer Schmalspurbahnen (HSB), in de Harz.
Het traject loopt vanuit Drei Annen Hohne, via Schierke naar de hoogste berg van Noord-Duitsland, de Brocken (1141 m).
De lijn wordt met name gebruikt door toeristen.

Vanaf 1869 kwam het plan om een smalspoorlijn te bouwen naar de Brocken, dat eerst werd afgekeurd.
Een nieuw verzoek voor de bouw van de lijn kwam in 1895, en op 30 mei 1896 werd er met de bouw van de lijn begonnen.
Op 20 juni 1898 werd het eerste stuk tussen Drei Annen Hohne en Schierke geopend.
Één jaar later werd op 27 maart 1899 het traject tussen Schierke en de Brocken geopend.

Het bedrijf Nordhausen-Wernigeroder Eisenbahn-Gesellschaft (NWE) exploiteerde destijds het smalspoor traject vanaf de opening tot 1948.
In 1948 ging de NWE over in de Vereinigung Volkseigener Betriebe (VVB).
Op 11 april 1949 werd de VVB overgenomen door de Deutsche Reichsbahn (DR).

In de tijd van de bouw van het ijzeren gordijn moest het traject naar de Brocken op 13 augustus 1961 worden stilgelegd voor het publiek.
Alleen het plaatsje Schierke kon met een speciaal vervoersbewijs bereikt worden.
Het traject naar de Brocken werd vanaf 1961 alleen nog gebruikt om goederen zoals kolen, olie en bouwmateriaal voor de grenstroepen te vervoeren.
Ook de soldaten van de DDR en de Sovjet-Unie maakten gebruik van deze spoorlijn, om zich op de berg te kunnen stationeren.

Na de éénwording van Oost- en West-Duitsland was het nog maar de vraag of de Brockenbahn opnieuw in gebruik zou worden genomen.
Door aandrang van verschillende enthousiastelingen en de politiek, gaf Dr. Horst Rehberger de Brockenbahn een tweede kans.
Na de renovering van de Brockenbahn werd op 15 september 1991 de Brockenbahn met twee stoomlocomotieven (99 5903 en 99 6001) heropend.

Sinds de privatisering in 1993, exploiteert de Harzer Schmalspurbahnen (HSB) vanaf 1 februari 1993, de Brockenbahn, Harzquerbahn en de Selketalbahn.

Vanuit Drei Annen Hohne rijden er stoomtreinen naar de Brocken, met op de heenweg een 10 minuten lange tussenstop in Schierke.
Hier wordt extra water in de stoomtrein geladen, om de bergtocht naar de Brocken te kunnen halen.

Op de terugweg stopt de trein ca. 3 minuten in Schierke.
In de dienstregeling heeft de Brockenbahn als lijnnummer 325.

De snelste trein kan in 49 minuten de top van de Brocken halen.
De Brockenbahn is het enige traject van de HSB, dat uitsluitend door stoomtreinen wordt bereden.

De kosten voor een kaartje naar de Brocken bedraagt sinds 2012, €21,- voor een enkele reis en €32,- voor een retour.
Hierbij maakt het niet uit vanuit welk station men van de HSB opstapt.
Een dagticket voor een familie (2 volwassenen en 3 kinderen) bedraagd €81.

Meer info op http://www.harzlife.de

De eerste beklimming was waarschijnlijk in het jaar 1572.
De arts Johannes Thal uit Nordhausen beschreef in zijn boek voor het eerst de flora van de Brocken.
Graaf Christian von Stolberg-Wernigerode, aan wie het gebied behoorde waarin de Brocken lag, liet het Brockenhäuschen bouwen, een kleine hut voor "toeristen" om in te schuilen.
In 1800 werd een eerste herberg gebouwd en in 1850 werd de hoogte van de berg bepaald op 1141 meter.
Op 23 juli 1859 brandde de herberg af.
In 1862 werd het Wolkenhotel geopend.
Professor Albert Peter richtte op de berg de eerste Duitse alpentuin in, met een grootte van 4600 m².
De bouw van het eerste weerstation volgde in 1895.
De smalspoorbaan van de Brockenbahn werd op 27 mei 1899 geopend.

In het jaar 1935 lukte het voor het eerst om vanaf de Brocken een televisieverbinding met een mobiele zender uit te zenden.
In het jaar daarop werd de eerste televisietoren ter wereld op de berg gebouwd.
In 1937 werd de Brocken samen met de Wurmberg, de Achtermann en de Acker tot natuurgebied Oberharz verklaard.
Het huidige weerstation dateert uit 1939.
Bij een luchtaanval op 17 april 1945 werd het hotel door bommen verwoest.
Van 1945 tot april 1947 was de berg bezet door Amerikaanse troepen.
Daarna volgde de overname door het Rode Leger, daar het gebied tot de Sovjet-bezettingszone behoorde.
Van 1948 tot 1959 is de Brocken vrij toegankelijk.
Vanaf 1961 wordt de berg, welke in het grensgebied van de DDR en de Bondsrepubliek Duitsland lag, tot militaire zone verklaard.
De bergtop wordt omgebouwd tot een vesting en door het Sovjetleger en de Stasi voor bewakings- en spionagedoeleinden gebruikt.
Met de Duitse Hereniging werden vanaf 1990 de militaire voorzieningen verwijderd.
De Brocken kan sindsdien weer door iedereen bezocht worden.

Op de Brocken heersen extreme weersomstandigheden.
Door de geïsoleerde ligging (het is de hoogste berg van Noord-Duitsland) komen er regelmatig zware stormen voor.
Mede daardoor ligt de top boven de boomgrens.
Er heerst een 'alpien klimaat', met korte zomers, zeer lange winters, een vele maanden gesloten sneeuwbedekking en lage temperaturen.
Het klimaat kan worden vergeleken met dat in IJsland.
• Het is 306 dagen per jaar mistig (record 330 dagen in 1958)
• De zon schijnt er gemiddeld 4u/dag (2002 - 2011) (max 2004,5 uur in 1921 - min 972,2 uur in 1912)
• Er ligt gemiddeld 120 dagen sneeuw (in 1973 205 dagen)
• 85 dagen per jaar blijft het de hele dag onder de 0 °C
• In de winter treden minimum temperaturen op tot -28 °C
• De gemiddelde jaartemperatuur bedraagt 3,9 °C (2002 - 2011)
• Er valt gemiddeld 1.786,6 millimeter (2002 - 2011) neerslag per jaar (max 2725mm in 2007 - min 984mm in 1953)
• De hoogst gemeten windsnelheid bedroeg 263 kilometer/uur op 24 november 1984.

Al in de jaren 30 van de 20e eeuw wist men de Brocken als perfecte locatie voor zenders te vinden.
Tussen 1936 en 1937 werd een televisiezender gebouwd, de eerste in de wereld, met een hoogte van 53 meter.
Ook in de tijd van de Koude Oorlog was de Brocken in gebruik als zendlocatie.
Omdat de oude zender niet meer toereikend was, werd in 1973 een nieuwe, 123 meter hoge, zendmast gebouwd.
Deze toren staat op drie poten, waarin zich kabelgoten en toegangsmogelijkheden bevinden.
In tegenstelling tot de oude mast is de huidige niet voor het publiek toegankelijk.
In de eerste helft van de jaren 90 werd de oude mast afgebroken en werden de voorzieningen geheel naar de nieuwe toren overgebracht.
Op de oude toren werd een radarinstallatie gebouwd, ten behoeve van de Duitse luchtverkeersleiding.