Dankzij een nieuwe website over het altaarstuk "De Aanbidding van het
Lam Gods" van Hubert en Jan Van Eyck is het mogelijk om vanuit je luie
zetel in te zoomen op elke centimeter van het wereldvermaarde kunstwerk
uit 1432.
Voor het eerst kan er ook een kijkje worden genomen onder het verfoppervlak. De website zelf telt 100 miljard pixels.
Het
altaarstuk werd professioneel in extreem hoge resolutie gefotografeerd,
zowel onder gewoon licht als onder infrarood. Daarna werden de foto's
digitaal geassembleerd om gedetailleerde beelden te bekomen die het
mogelijk maken het veelluik microscopisch te bestuderen.
De
opnames zijn nu beschikbaar op een interactieve website, "Closer to Van
Eyck, Rediscovering the Ghent Altarpiece", op
http://closertovaneyck.kikirpa.be. Voor het eerst kunnen wetenschappers,
conservatoren en kunstliefhebbers aan de hand van infrarood
reflectogrammen (IRR) en röntgenbeelden onder het verfoppervlak kijken.
Daarnaast
biedt de gebruiksvriendelijke site zij-aan-zij vergelijkingen van
eenzelfde paneel aan en kan iedereen elk detail bestuderen. Zelfs de
wijze waarop Van Eyck een gotisch raam van de Vijdkapel laat reflecteren
in de edelsteen op de borstspeld van een van de zingende engelen is te
bekijken.
Gecoördineerd door professor in de kunstgeschiedenis
Ron Spronk is de website een samenwerkingsproject van het Koninklijk
Instituut voor het Kunstpatrimonium (KIK), Lukasweb en de Vrije
Universiteit Brussel. Het werd gefinancierd door de Getty Foundation met
steun van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (br.hln)
Vijf jaar chemotherapie, verschillende operaties en loodzware
revalidaties: het heeft niet mogen baten voor de dappere 12-jarige
kankerpatiënt Alex Rodriguez. De jongen uit het Amerikaanse Shelbyville,
Tennessee, heeft nu zelf beslist om geen experimentele behandelingen
meer te ondergaan. Hij wil thuis bij zijn familie zijn. "Hoelang hij nog
te leven heeft? Geen idee. Maar de momenten die ons nog resten, gaan we
zo goed mogelijk proberen in te vullen", klinkt het.
Een van Alex' laatste wensen is gisteren in vervulling gegaan. Een
limousine pikte hem op om de Coca-Cola fabriek in Atlanta te bezoeken.
Toen hij aankwam, werd hij verwelkomd door heel wat mensen die hun steun
betuigden. Volgende week gaat hij nog een laatste keer zwemmen in een
"echt indoor waterparadijs".
Alex begon op zijn zevende te
kampen met helse rugpijnen. Er werd wervelkolomkanker vastgesteld. Hij
werd geopereerd en leerde met een metalen plaat in zijn ruggenwervel
opnieuw lopen. De tumor kwam echter terug en is niet meer te stoppen.
"Het is bewonderenswaardig dat een 12-jarige zo met zijn problemen
omgaat. Hij wil altijd lachen en hoopt dat zijn omgeving dat ook blijft
doen. Zelfs als hij er niet meer is."
William-Adolphe Bouguereau 1825 - 1905 was een Frans academisch schilder
Klik op de foto om een filmpje over zijn overige werken te bekijken
William-Adolphe Bouguereau (La Rochelle, 30 november 1825 - aldaar, 19 augustus 1905) was een Frans academisch schilder.
Bouguereau
studeerde aan de Académie Julian te Parijs. Zijn realistische
genre-schilderingen en schilderijen over mythologische thema's werden
gedurende zijn hele actieve leven tentoongesteld op de jaarlijkse
tentoonstellingen van de Parijse salon. Na zijn dood werd hij lange tijd
veronachtzaamd, wellicht vanwege zijn hardnekkige verzet tegen de
impressionisten, maar de laatste 20 jaar is er weer waardering voor zijn
werk gekomen.
In zijn eigen tijd werd Bouguereau algemeen
beschouwd als een van de grootste schilders en zijn werken werden gretig
gekocht door onder meer Amerikaanse miljonairs, doorgaans tegen hoge
prijzen. Na 1920 is hij op merkwaardige wijze in diskrediet geraakt,
mogelijk als gevolg van een bewuste lastercampagne van de kant van het
nieuwe "establishment van kunstcritici", dat hem zijn verzet tegen de
nieuwe richtingen in de schilderkunst niet kon vergeven.
Waarschijnlijker is evenwel dat diepere maatschappelijke krachten ten
grondslag liggen aan deze opmerkelijke omslag in smaak en gevoeligheid.
Tientallen jaren lang werd zijn naam niet eens in encyclopedieën
vermeld.
Tegenwoordig zijn er weer heel wat mensen die Bouguereau
beschouwen als een van de grootste schilders uit de 19e eeuw. Het Art
Renewal Center zet zich heel energiek in voor zijn "rehabilitatie".
Op gevorderde leeftijd trouwde Bouguereau voor de tweede maal,
en wel met een leerlinge, de schilderes Elizabeth Jane Gardner
Bouguereau. Hij wendde ook zijn invloed aan om een groot aantal Franse
instellingen op kunstzinnig gebied, waaronder de Académie Française,
open te stellen voor vrouwen.
Twee kleinere werken van Bouguereau zijn te vinden in het Museum Willet-Holthuysen in Amsterdam.
Sinéad Marie Bernadette O'Connor (Dublin, 8 december 1966) is een Iers singer-songwriter. Haar voornaam wordt uitgesproken als 'shi-need'.
O'Connor groeide op in Glenageary, een voorstadje van Dublin, als middelste van vijf kinderen. Ze was acht toen haar ouders, Sean en Marie O'Connor, na een moeizaam huwelijk gingen scheiden en het gezin daarbij in tweeën werd gesplitst. O'Connor bleef bij haar moeder die haar geestelijk, lichamelijk en seksueel mishandelde; na vier jaar kreeg ze er genoeg van en trok ze bij haar hertrouwde vader in. Een verbetering was dit niet want O'Connor veranderde in een rebelse tiener die van school spijbelde en winkeldiefstalletjes pleegde.
Op haar vijftiende werd O'Connor op een tuchtschool geplaatst; ze werd er aan het strenge regime van de nonnen onderworpen, maar ook ontwikkelde ze er haar muzikale kwaliteiten. Dit leidde tot een opname (Take My Hand) met de formatie In Tua Nua die haar echter niet aannam vanwege haar leeftijd. Een jaar later ging O'Connor naar een kostschool in Waterford waar de regels een stuk soepeler waren; met hulp van de leraar Iers nam ze er haar eerste demo op bestaande uit twee covers en twee eigen songs die later op haar debuutalbum kwamen te staan.
Via een advertentie die ze in het muziekblad Hot Press had geplaatst maakte O'Connor in 1984 kennis met Columb Farrelly. Samen richtten ze de band Ton Ton Macoute op en verhuisden ze naar Dublin; Sinead stopte met school om zich op haar zangcarrière te richten.
Ton Ton Macoute leunde op thema's als hekserij, mystiek en wereldmuziek; de naam was ontleend aan de zombies uit de Haïtiaanse mythen. O'Connor werd door het publiek omarmd als blikvangster en drijvende kracht. Ze stapte echter uit de band nadat haar moeder op 10 februari 1985 bij een auto-ongeluk om het leven kwam.
Klik op de foto om er een filmpje over te bekijken
De Devon Rex is een kattenras dat zijn
oorsprong vindt in het Engelse Devonshire. Dit ras heeft een bijzonder
uiterlijk en een gekrulde vacht.
Beryl Cox uit Devonshire las een
krantenartikel over de Cornish Rex, de gekrulde katten uit Cornwall.
Het toeval wilde dat bij haar ook een gekruld katertje was geboren die
zij Kirlee genoemd had. Kirlee was in 1960 geboren uit een normaal
behaarde boerderijpoes. Waarschijnlijk was zijn vader de kater met
gekrulde vacht, die zij wel eens bij de tinmijnen zag rondzwerven. Zij
nam contact op met de fokkers van het Cornish Rex katertje, dat op de
bij het artikel behorende foto stond. Deze waren zeer verheugd met dit
bericht en overtuigden Beryl Cox om het katertje aan hen af te staan,
zodat zij hem konden gebruiken in hun fokprogramma. Het werd echter een
teleurstelling toen uit Kirlee met een aantal hybride en gekrulde
Cornish Rex poezen alleen gladharige kittens geboren werden. De
rexkatten uit Cornwall en Kirlee bleken uit verschillende mutaties te
zijn ontstaan. Er werden toen twee verschillende fokprogramma's
opgesteld, de Cornish rex, toen nog gewoon Rex genaamd, heette toen Rex
gene 1, de Devon Rex, werd Rex gene 2 genoemd. Vanwege het geringe
aantal katten dat voor de fok beschikbaar was, zijn afstammelingen van
Kirlee met de Cornish Rex poezen zowel voor de fok van de Cornish rex
als voor de fok van de Devon rex gebruikt. Álle Devon Rexen hebben
daardoor ook Kallibunker (de stamvader van de Cornish rexen) in hun
afstamming. En de meeste Cornish rexen hebben ook Kirlee als voorvader.
Daarna is voor de opbouw van het ras uitgekruist met Brits korthaar
katten, Burmezen, Perzen en Siamezen. Met deze uitkruisingen werd tevens
een breed scala aan kleuren en vachtpatronen toegevoegd aan het ras.
In
1969 kwamen de eerste Devon Rexen naar Nederland. De Deense fokster
bracht ze mee naar de internationale kattenshow -georganiseerd door
Felikat- in het Beursgebouw in Amsterdam, waar een aantal van haar
katten verkocht werden en in Nederland bleven. Onder deze katten waren
ook Cornish Rexen en de meeste van deze katten waren van een gemengde
Cornish Rex/Devon Rex afstamming. Een aantal van de Nederlanders die de
katten hadden gekocht zijn er mee gaan fokken. Voor dit doel zijn in de
daarop volgende jaren ook verschillende Devon Rexen uit Engeland
geïmporteerd. In 1979 hebben een aantal fokkers de Rexkatten Club in
Felikat opgericht, deze actieve groep van Rexen fokkers en liefhebbers
hebben zich ingezet om het ras in Nederland op de kaart te zetten. Vanaf
die tijd zijn de Devon Rexen in Nederland meer bekend geworden en
kwamen er steeds meer liefhebbers en fokkers bij.
De vacht is
zeer kort en gekruld of gegolfd, met vaak weinig beharing op de buik en
hals. De gekrulde vacht is het gevolg van een recessief verervende
vachtmutatie. Devon Rex katten hebben een slank en gespierd lichaam met
een brede borst, lange slanke poten en een lange staart. Het kopje is
breed en wigvormig met grote ovale ogen en grote laaggeplaatste oren, de
hals is lang en slank. Alle vachtkleuren zijn toegestaan.
Devon
rex katten zijn erg gericht op mensen en hebben dan ook veel aandacht
nodig. Door deze sterke mensgerichtheid kunnen ze bijvoorbeeld
gemakkelijker kunstjes leren (zoals apporteren van propjes) en hebben ze
een intelligent voorkomen. Ze zijn erg speels en aanhankelijk en hebben
een zachtaardig karakter. Devon rexen zijn door hun karakter geschikte
gezinskatten en gaan goed met andere katten, honden en kinderen
Viktor Lazlo,pseudoniem van Sonia Dronier (Lorient, 7 oktober 1960) is een Frans-Belgische zangeres en actrice.
Ze ging naar België om te studeren in Mol en Brussel.
Daar werd ze ontdekt door Lou Deprijck, ook de ontdekker van Plastic
Bertrand en zelf actief in Two Man Sound en Lou & the Hollywood
Bananas. Ze ontleende haar artiestennaam aan het personage Victor László
uit de film Casablanca. Ook was ze presentatrice van het
Eurovisiesongfestival 1987 in Brussel .
Haar meest
succesvolle hit was Breathless uit 1987, ook vertolkt tijdens de opening
van het Eurovisiesongfestival. In Nederland was ze al enigszins bekend
geraakt in 1984 toen Backdoor man, opgenomen voor de soundtrack A Mort
L'Artribe, de tipparade haalde.
Een Siamese steppeschildpad met twee hoofden en zes poten wordt
tentoongesteld in het museum voor natuurwetenschappen in Kiev, waar
bezoekers het reptiel gedurende twee maanden kunnen zien.
De vijfjarige schildpad heeft een schild in de vorm van een hart van
zo'n twaalf centimeter breed. "Het is niet zozeer een schildpad met twee
hoofden in de strikte zin van het woord, maar eerder twee Siamese
schildpadden", verklaarde Joeri Joeravliov, een zoöloog van de
maatschappij Ekzoland, die de expositie organiseert. "Dit wijfje heeft
twee hoofden, twee harten, vier voorpoten en twee achterpoten en slechts
een darmkanaal".
"De
twee hoofden hebben verschillende kenmerken, zelfs in hun
voedselpatroon. Het linkse, dominanter en actiever, houdt van groen
voedsel, het andere van warmer gekleurde producten zoals wortelen of
paardenbloemen", zegt de zoöloog.
Deze
steppeschildpad, een soort die voorkomt in Centraal-Azië en die vijftig
tot zestig jaar kan worden, werd gekocht van een Oekraïner, die het
reptiel al sinds zijn geboorte in zijn bezit had. "Dergelijke dieren
worden zelden geboren, omdat ze in de natuur niet kunnen overleven".
Wegens zijn inspanningen voor bedreigde diersoorten wordt oprichter
en frontman Ian Anderson van de rockgroep Jethro Tull met de milieuprijs
van NatureLife 2012 onderscheiden.
Anderson heeft zich met groot engagement gedurende decennia voor de
biologische veelsoortigheid ingezet volgens NatureLife-directeur
Claus-Peter Hutter.
De rockmuzikant was een van de eerste
beschermheren van de campagne voor de redding van het vandaag als
Werelderfgoed bewaarde St.-Lucia-reservaat in Zuid-Afrika, dat door
ontginningsprojecten in gevaar was gekomen. Bovendien plantte hij
volgens NatureLife in Schotland meer dan 35.000 eiken en essen en redde
bosgebied door aankopen.
De fluitist en zanger krijgt de onderscheiding in mei. Er is geen geld aan verbonden.
Steeds meer kinderen en jongeren krijgen antipsychotica
voorgeschreven. In 2010 kregen 11.000 minderjarigen de geneesmiddelen,
daarvan waren 485 kinderen jonger dan zes. Dat staat in De Morgen.
Het gebruik van antipsychotica piekt vooral bij zes- tot twaalfjarigen,
met 4.380 patiënten, en bij twaalf- tot vijftienjarigen, met 4.581
patiënten, zo blijkt uit cijfers van het Rijksinstituut voor Ziekte- en
Invaliditeitsverzekering (RIZIV). De gebruikte antipsychotica zijn
olanzapine, quetiapine, risperidon en aripiprazol. Vooral de laatste
twee producten worden veel aan jonge patiënten voorgeschreven. Zij zijn
ook verantwoordelijk voor de stijging van 9.066 minderjarige gebruikers
in 2007 naar 11.008 in 2010.
Officieel worden de middelen
voorgeschreven om schizofrenie, manische episodes of een bipolaire
stoornis te behandelen. Risperidon geldt ook als behandeling van
agressiviteit bij alzheimerpatiënten en bij "kinderen vanaf vijf jaar en
volwassenen met een intellectuele achterstand".
"Na
de kritiek op ADHD-medicatie zijn veel ADHD-diagnoses nu vervangen door
bipolaire stoornis", zegt professor psychiatrie Walter Vandereycken (KU
Leuven) in het dagblad. "De laatste jaren zie je een enorme tendens om
die diagnose ook bij jongeren en kinderen te stellen."
"Vaak
gaat het om opvliegende kinderen met wisselvallige stemmingen die
moeilijker handelbaar zijn. Voor die gedragsproblemen wordt naar
antipsychotica gegrepen. Die zijn bedoeld om wanen en hallucinaties aan
te pakken, maar worden hier gebruikt om emotionele stemmingspieken te
onderdrukken", aldus nog Vandereycken.
In een huis in een keurige straat in het Nederlandse Hoevelaken, in
de provincie Gelderland, is een jonge doofstomme vrouw bijna vier
maanden lang misbruikt, mishandeld en vernederd. Ze had een gebroken
kaak en moest van haar ontvoerders uitwerpselen eten. Buren hebben de
politie wel gewaarschuwd, maar die vond de 'geluidsoverlast' geen reden
om in te grijpen.
In november vorig jaar sloegen de buren al alarm toen ze een vrouw in de
woning hoorden huilen en schreeuwen. De politie ging poolshoogte nemen
bij het huis aan de Prinsenhof, maar bewoner Gert-Jan van den H. stuurde
ze met een kluitje in het riet, zo staat vandaag te lezen in de krant
AD/Amersfoortse Courant. "We hoorden echt gejammer en gehuil, maar toen
Gert-Jan zei dat er niets aan de hand was, namen de agenten daar
genoegen mee", zegt de buurvrouw die de politie waarschuwde. In november
had ze al door een slaapkamerraam een glimp van de vrouw opgevangen.
Nu
blijkt dat de 32-jarige Freya Svasek, een Utrechtse van Deense afkomst
die bij een instelling onder behandeling was voor psychische problemen,
bijna vier maanden de meest gruwelijke vernederingen heeft moeten
doorstaan. De omwonenden kunnen het nog steeds niet bevatten dat de
politie niet meteen heeft ingegrepen toen de melding van het gehuil en
gejammer binnenkwam. "Het was daar altijd raak. Die man dronk ontzettend
veel en gebruikte drugs. Zijn vrouw is twee jaar geleden weggelopen
omdat ze werd mishandeld en de politie heeft hem hier al een keer met
zes auto's klemgereden", vertelt een buurman.
Politiewoordvoerder
Bernhard Jens beaamt dat Gert-Jan van de H. een bekende was van de
politie. "Hij was gewelddadig, maar we hadden geen enkele reden om aan
te nemen dat hij met dit soort praktijken bezig was."
De
politie kwam de verblijfplaats van de dove vrouw op het spoor door de
inzet van opsporingsmethodes als telefoontaps. De vrouw was gewond en
moest in het ziekenhuis worden geopereerd aan de opgelopen letsels.
Sinds donderdag is ze ondergebracht op een ander adres, waar ze wordt
verzorgd. Politie en justitie onderzoeken nog wat er precies is gebeurd
in de woning. (br.hln)
Bijna zes op tien Belgen willen kernenergie houden
"Bijna zes op tien Belgen willen kernenergie houden"
Bijna een jaar na de kernramp in Japan is 58 procent van de Belgen
voorstander om de productie van kernenergie in ons land te behouden. Dat
is een daling van 4 procent tegenover 2010. Opvallend is dat
Franstaligen er sinds Fukushima een kritischer visie op nahouden dan
Vlamingen. Dat blijkt uit een opiniepeiling van TNS Media in opdracht
van het Nucleair Forum, de koepel van instellingen en bedrijven die
werken met kernenergie in België.
Sinds de kernramp in Fukushima van 11 maart 2011 houden bij de
Franstaligen voor- en tegenstanders elkaar in evenwicht over de kwestie.
Bij de Vlamingen is 64 procent voorstander van nucleaire energie.
Daarnaast vindt 62 procent van de respondenten dat het aandeel van
kernenergie moet dalen. Nu is zowat 55 procent van onze elektriciteit
afkomstig uit kerncentrales.
69
procent geeft toe dat het moeilijk is om geschikte vervangende
energiebronnen voor nucleaire energie te vinden, en driekwart van de
geïnterviewden meent dat de energieprijs zal toenemen als kernenergie
verdwijnt. Windenergie wordt als eerste alternatief gezien om de
productie uit kernenergie te vervangen.
De
voordelen die het vaakst opgesomd worden, zijn de onuitputtelijkheid
van kernenergie, de prijs en het ecologische aspect. Onder de nadelen
van kernenergie duiken de woorden 'risico' en 'gevaar' het vaakst op.
Dat was niet het geval in 2010, klinkt het. TNS Media ondervroeg voor
deze opiniepeiling 1.000 Belgen in december.
Tonnen respect voor Dergin Tokmak, een mindervalide Duitser die danst
in Cirque du Soleil. De performer werd als kind geteisterd door polio
(kinderverlamming, nvdr.), waardoor zijn linkerbeen deels verlamd
raakte. Daardoor moet hij zich behelpen met krukken en dat lukt best
aardig. Vergaap u maar aan zijn danskunsten in bovenstaande dubstep-act.
De 38-jarige man uit Augsburg werd als baby erg ziek. De polio tastte de
belangrijkste zenuwen in zijn benen aan: zijn linkerbeen functioneert
niet meer naar behoren en ook zijn rechterbeen is (in mindere mate)
aangetast. Toch bleef hij niet bij de pakken zitten: als kind leerde hij
op zijn handen lopen. Toen hij twaalf was, timmerde hij aan een
carrière als breakdancer. Vervolgens gaf Dokmak zijn eigen shows, tot
hij werd ontdekt door Cirque du Soleil.
In 2004 nam hij de rol
van 'Limping Angel' over in de show 'Varekai'. In het begin wisselde hij
vaak af met Vladimir Ignatenkov. Eens aangepast, was er geen houden
meer aan. Intussen is hij een gewaardeerd artiest binnen Cirque du
Soleil. Zijn acts op krukken zijn een van de
hoogtepunten van een avondje circus. Diepe buiging.
Kat redt baasje nadat ze zelf gered werd uit asiel
Kat redt baasje nadat ze zelf gered werd uit asiel
Slechts enkele uren nadat een kat uit het asiel mee naar huis werd
genomen, redde ze haar nieuwe baasje het leven. Dat meldt de Green Bay
Press Gazette.
Amy Jung en zoontje Ethan gingen langs bij het asiel niet ver van hun
woonplaats in Sturgeon, Wisconsin, om er wat met de katten te spelen.
Een van de beestjes - een kat met oranje-witte pels en de naam Pudding -
trok hun aandacht. Er werd Jung verteld dat de kat sinds 2003 telkens
opnieuw in het asiel belandde, waardoor ze de impulsieve beslissing nam
de kat en vriendje Wimsy te adopteren.
Jung
vertelt dat de kat zich al snel thuis voelde. Maar enkele uren later
kwam er een einde aan de vrolijke dag. Kort nadat Amy Jung naar bed was
gegaan, kreeg ze een epilepsieaanval in haar slaap. Op dat moment kwam
Pudding in actie. De kat sprong snel op Jung's borstkas in een poging
haar baasje wakker te maken en wanneer dat niet wou lukken, begon ze in
de vrouw haar gezicht te bijten tot ze bij bewustzijn kwam.
Toen
Jung ontwaakte, slaagde ze erin haar zoon Ethan om hulp te roepen, maar
die hoorde de noodkreten van zijn moeder niet. Gelukkig spurtte Pudding
naar Ethan's kamer en sprong op zijn bed tot hij wakker werd en hulp
haalde. Volgens Jung zou ze het niet gehaald hebben zonder Pudding. Haar
dokters delen dezelfde mening. Pudding leerde dierentherapie aan en
gaat nu bij Jung's voeten zitten en begint te miauwen wanneer ze merkt
dat haar baasje een lage suikerspiegel heeft.
Van
honden werden al gelijkaardige gevallen vastgesteld, maar katten met
soortgelijk gedrag komen zelden voor. Dat zeiden dokters op de BBC toen
een kat een aantal doden had voorspeld. De kat, Oscar, haalde in 2007
het nieuws nadat hij "voorspeld" had dat 25 mensen die in een rusthuis
verbleven, zouden sterven. Kort voor hun dood was hij namelijk niet van
hun zijde geweken.
Dierenpsycholoog
Roger Mugford zegt dat hoewel katten ziektes kunnen waarnemen, het
minder frequent voorkomt dan bij honden omdat ze meer teruggetrokken
zijn. "Honden nemen snel emotionele veranderingen waar en merken al gauw
wanneer mensen depressief zijn. Dan vormen ze de perfecte troost.
Olifanten tonen dezelfde altruïstische neigingen, maar katten niet, dat
zijn egoïstische en eenzame beesten", voegde hij er nog aan toe.
Nochtans
waren er de laatste jaren een aantal reddingsverhalen waarin katten de
hoofdrol speelden. In mei 2011 berichtte de Atlanta Humane Society over
een kat die de aanval van haar 19-jaar oude baasje kon voorspellen,
enkele minuten voor die plaatsvond. In juli 2011 redde een kat in
Pennsylvania haar baasje door haar te krabben toen ze zich onwel begon
te voelen. Later bleek dat ze een hartaanval had gehad.
Dief heeft kans van 1 op 11 om slechte pincode te kraken
"Dief heeft kans van 1 op 11 om slechte pincode te kraken"
Pincodes van vier cijfers zijn bijna zo onveilig als de meeste
wachtwoorden op het internet. Acht tot negen procent van de pincodes
bestaan namelijk uit de geboortedatum van de gebruiker of die van
directe familie, blijkt uit het eerste grootschalig kwantitatief
onderzoek hierover door de universiteit van Cambridge. De kans dat een
dief de combinatie bij dergelijke pincodes raadt, is ongeveer 1 op 11.
De wetenschappers baseerden hun onderzoek enerzijds op gelekte data van
niet-bankbronnen, zoals ontgrendelcodes voor smartphones en miljoenen
RockYou-paswoorden die enkele jaren geleden openbaar werden gemaakt.
Anderzijds lieten ze 1.300 mensen online invullen in welke categorie hun
pincode zat - de deelnemers werd expliciet niet om hun code zelf
gevraagd.
Uit het onderzoek blijkt dat de deelnemers aanzienlijk
voorzichtigers zijn bij het kiezen van hun pincode dan bij het instellen
van online wachtwoorden. Een meerderheid kiest bij de pin voor een
serie willekeurige getallen, maar vaak komen ook meer voor de hand
liggende keuzes terug, waarbij de geboortedatum de zwakste is.
"Ongeveer
een kwart van alle personen houdt de door de bank ingestelde pincode,"
zegt onderzoeker Joseph Bonneau. "Een derde kiest een pin op basis van
een oud telefoonnummer of identiteitsbewijs. Nog eens vijf procent van
de gebruikers kiest voor een cijfermatig patroon, bijvoorbeeld 4545, of
voor een patroon op het numeriek toetsenbord."
De groep die voor
een zo goed als willekeurige code kiest, zo'n 77 procent, geeft dieven
slechts een kans van ongeveer 2 procent hun code te kraken. Toch indien
ze daarbij een bankautomaat of een draagbare betaalmachine gebruiken,
aangezien je daar drie kansen hebt om de code correct in te voeren.
Daarna raakt de kaart of de automaat geblokkeerd.
De
overige 23 procent maakt het dieven wel erg makkelijk. Zij gebruiken
een datum, meestal hun eigen geboortedatum. Dom, gezien het feit dat 99
procent van de ondervraagden aangeeft hun geboortedatum wel ergens in de
portefeuille of tas te hebben zitten. Als dieven die gegevens
bemachtigen, ligt de kans dat zij de juiste code raden ergens rond de 9
procent.
Het kiezen van een geboortedatum als beveiliging van je
betaalkaart is dus een slecht idee. Slechter nog is het hergebruiken van
oude pinnummers of het 'delen' van codes over meerdere passen.
Makkelijk voor de gebruiker wellicht, maar minstens zo eenvoudig voor
kwaadwillenden.
Volgens de
onderzoekers zou het aanzienlijk schelen als banken de 100 meest
voorkomende pincodes op een zwarte lijst zouden zetten. Met het
'blacklisten' van deze codes dwingt men de gebruiker beter na te denken
over diens pincode. Ook erg simpele codes, zoals de reeks 1234, zouden
moeten worden uitgesloten. (br.hln)
Wallonië verbiedt lokken groot wild door uitstrooien voedsel
Wallonië verbiedt lokken groot wild door uitstrooien voedsel
Wallonië wil paal en perk stellen aan de manier waarop uitbaters van
private jachtdomeinen groot wild lokken door extra voedsel rond te
strooien. Vanaf 1 oktober zal die wijdverspreide praktijk dan ook niet
langer toegelaten zijn, waarschuwt Waals minister Carlo Di Antonio
(cdH). De maatregel moet de landbouw en de bossen helpen beschermen.
Tussen 1990 en 2010 is de everzwijnpopulatie in Wallonië verdrievoudigd
van 8.500 tot 24.500 dieren. "Die overpopulatie zorgt voor verschillende
onevenwichten, maar ook voor heel wat schade aan gewassen en bossen. De
minder strenge klimaatcondities en de algemene verhoogde
beschikbaarheid van voedsel verklaren die heropleving", aldus de
minister. Bovendien versterkt het kunstmatig en intensief voederen van
groot wild op zeer beperkte oppervlaktes ook het onevenwicht tussen
fauna en flora.
Vanaf de
herfst zullen dan ook nog slechts twee uitzonderingen worden toegelaten
op het voederen van groot wild in Wallonië, en dat enkel ten zuiden van
Samber en Maas. Zo zullen herten nog 'bijkomend' gevoed mogen worden bij
streng winterweer tussen 1 november en 30 april. In bepaalde gevallen
zal ook extra voedsel voor everzwijnen nog mogen, maar enkel om zo de
oogst te kunnen vrijwaren.
Iemand 330.000 euro onder zijn matras steken? Zoja, ga dan als de
bliksem naar het Franse dorpje Saint-Nicolas-Courbefy - op een 35-tal km
van Limoges - en koop er alles op voor bovenvermelde schappelijke
prijs. Buren waarschuwen echter voor de sombere sfeer en het lokale
gespuis dat er rondhangt. "We hebben hier vaak te maken met dieven,
dronkelappen en krakers. Dit is een spookdorp", klinkt het. Aan de koper
om het plaatsje, waar vroeger 200 mensen woonden (een recente telling
ontbreekt, nvdr.), op te knappen natuurlijk.
Tot zover al het
negatieve: het plaatsje in de Limousinregio beschikt over een twintigtal
gebouwen en telt ook een zwembad, enkele tennispleinen en een meer om
aan te kamperen: wat verpozing in de zomermaanden is altijd welkom. Er
is ook een restaurant, een 13e-eeuwse kapel en een gemeentehuis.
Momenteel hebben er zich nog geen kopers gemeld. De ultieme deadline is
vrijdag: daarna wordt het dorp onherroepelijk toegewezen aan de Franse
bank Crédit Agricole, weet Yahoo News. (br.hln)
De Brit Alex Rawling spreekt maar liefst elf talen, en niet enkele
woordjes, maar hij spreekt ze vloeiend. De twintigjarige Alex leert
moeiteloos nieuwe talen en springt zonder problemen van de ene naar de
andere taal, waaronder ook Nederlands.
In bovenstaand filmpje legt Alex aan een filmcrew van de Britse openbare
omroep BBC uit hoe hij de elf verschillende talen heeft geleerd. In de
meeste gevallen geldt voor Alex dat hij zonder problemen een taal
vloeiend spreekt na even te oefenen.
De Brit spreekt ook zonder
problemen Nederlands, al heeft hij wel een licht accent. Op zijn
veertiende ging de jongeman op vakantie naar Nederland, en hij hield
blijkbaar meteen van onze taal. Hij kocht enkele boeken en cd's, om
enkele maanden later opnieuw op bezoek te gaan en met iedereen een
gesprek te beginnen. Aangezien hij toch bezig was met onze taal, nam hij
er ook maar ineens het Afrikaans bij, zodat hij zelf kon zien hoe talen
in elkaar evolueren.
Het bekende schilderij De Schreeuw van de Noorse
kunstenaar Edvard Munch wordt geveild. Het doek uit 1895 komt op 2 mei
onder de hamer in New York. Dat heeft veilinghuis Sotheby's vandaag
bekendgemaakt. Het bedrijf denkt dat het schilderij meer dan 80 miljoen
dollar (ruim 60 miljoen euro) kan opleveren.
Munch (1863-1944) maakte door de jaren heen vier versies van De
Schreeuw. Het werk dat wordt geveild, is als enige in privébezit. De
eigenaar is een Noorse zakenman, wiens vader bevriend was met Munch.
Op
de lijst van het geveilde schilderij beschreef Munch hoe hij zijn
inspiratie opdeed. "Ik liep met twee vrienden over de weg. De zon ging
onder - de lucht kleurde bloedrood en ik voelde een zweem van
melancholie - Ik stond stil, doodmoe - over de blauwzwarte fjord en stad
hingen bloed en tongen van vuur. Mijn vrienden liepen door, ik bleef
achter - rillend van angst - Ik voelde de grote Schreeuw in de Natuur."
De andere drie Schreeuwen van Munch hangen in Noorse musea. Een ervan werd in 2004 gestolen en 2 jaar later teruggevonden.
Protest tegen rookverbod op café wordt almaar agressiever
Protest tegen rookverbod op café wordt almaar agressiever
Het protest van rokers en cafébazen tegen het rookverbod op café
neemt scherpere vormen aan. Dat schrijven de Concentrakranten. De
voorbije maanden werd al een zestigtal gevallen gemeld van agressie
tegen controleurs die het rookverbod kwamen inspecteren. Het gaat dan
zowel om verbale als fysieke agressie, meldde 'Het Nieuws' van vtm
vanavond.
In nachtcafés waar steevast voort wordt gerookt, worden de controleurs
vaak geconfronteerd met agressie. "Dat gaat van intimidatie tot
bedreigingen. Het gebeurt zelfs dat klanten onze controleurs tot hun
auto volgen om hen daar te bedreigen", zegt Paul Van den Meerssche van
de Federale Overheidsdienst (FOD) Volksgezondheid.
De
FOD Volksgezondheid noteerde al 60 gevallen van verbale agressie, vier
bedreigingen en drie keer ging het om fysieke agressie, meldt 'Het
Nieuws'. "Het gaat bijvoorbeeld om boegeroep of vernederende verwijten,
die de controleurs rond hun oren krijgen. Maar het gaat ook over een
aantal bedreigingen en intimidaties. Men volgt de controleur tot aan
zijn wagen en men noteert dan zijn nummerplaat", zegt Van den Meerssche
aan vtm.
De daders zijn vooral café-uitbaters en klanten die het
rookverbod niet willen respecteren. De Federatie van Cafés ontving
volgens vtm al 200 klachten over controleurs die hun boekje te buiten
gaan.(br.hln)
