Een op de twintig Europeanen krijgt in zijn leven af te rekenen met darmkanker, maar een vroegtijdige detectie kan het risico op overlijden drastisch verminderen. Om meer aandacht hiervoor te vragen, hield de vzw stop Darmkanker onder leiding van de Antwerpse darmspecialist Luc Colemont een actiedag in het Europees Parlement.
Darmkanker treft jaarlijks bijna 400.000 Europeanen, onder wie bijna 5.000 mensen in Vlaanderen. Elk jaar overlijden in Europa ook 68.000 vrouwen en 78.000 mannen aan deze ziekte, die daarmee de tweede belangrijkste kankersterfteoorzaak is.
Om de noodzaak van een grotere bewustwording over de ziekte aan te kaarten, deelde stop Darmkanker samen met een Nederlandse zusterorganisatie folders en blauwe campagnelintjes uit aan medewerkers en bezoekers. De Europarlementsleden zelf kregen een brochure en een lintje in de bus. Er werd ook een internetplatform gelanceerd (www.stopcoloncander.info), en de Antwerpse ontwerper Tim van Steenbergen maakte speciaal voor de actie een kunstwerk.
"Er heerst nog een groot taboe over darmkanker", zegt europarlementslid Frieda Brepoels (N-VA), die de actie in het Europees Parlement mee op touw zette. Op vraag van het Europees Parlement heeft de EU-Commissie de lidstaten intussen aangespoord om de inspanningen rond preventie en vroegtijdige detectie te verhogen. (br.hln)
Wie 'beledigende' foto's neemt met gsm riskeert gevangenis in Zweden
Wie 'beledigende' foto's neemt met gsm riskeert gevangenis in Zweden
Zweden legt het ongeoorloofd foto's nemen met smartphones aan banden. Wie voortaan zonder toestemming van betrokkenen 'beledigende foto's' verspreidt, riskeert tot twee jaar gevangenis.
Het Zweedse parlement wil zo een einde maken aan het heimelijk fotograferen van mensen. Het is niet de eerste keer dat de 'Riksdag' werk maakt van de wet maar in het verleden kregen de indieners heel wat kritiek. De nieuwe regel zou een beperking van de 'expressievrijheid' inhouden. "We willen met de wet net voorkomen dat er beledigende foto's genomen worden zonder medeweten van de slachtoffers. Ook het heimelijk filmen van mensen kan een inbreuk op hun privacy inhouden en net dat willen we vermijden", zegt minister van Justitie Beatrice Ask.
De nieuwe wet komt er na een paar incidenten waarbij burgers het slachtoffer werden van voyeurisme. Daarbij ging het vaak om foto's en filmpjes van vrouwen in pashokjes, publieke toiletten of douches. Het beeldmateriaal werd vaak verspreid op het internet zonder dat de slachtoffers er weet van hadden.
De nieuwe wet maakt het werk van journalisten volgens Ask niet onmogelijk. In de wet gaat het om het bestraffen van 'beledigende' foto's. Toch blijft dit een moeilijk beoordelingscriterium. Er zal dan ook een grote verantwoordelijkheid berusten bij de rechter. Wie schuldig bevonden wordt, riskeert tot twee jaar gevangenis. Ask rekent erop dat de nieuwe wet op 1 juli van kracht wordt. (br.hln)
Een terminaal zieke tiener heeft in de Verenigde Staten een droom in
vervulling zien gaan. Nachu Bhatnagar kreeg voor zijn verjaardag het
nieuwe boek 'The War That Came Early' van Harry Turtledove, zijn
favoriete auteur. Niet meteen sensationeel, ware het niet dat het boek
feitelijk maar in juli in de rekken zal liggen.
Omdat Nachu maar tot juni meer te leven heeft, zocht zijn beste maat
naar een oplossing. Colton Jang wendde zijn steven op Reddit, een
sociaalnieuwssite, eigendom van uitgeverij Condé Nasten. Hij kwam na een
intensieve zoektocht in contact met Del Rey Books dat hem het eerste
exemplaar van het boek kon bezorgen. Bovendien kon Jang nog een fraai
extraatje regelen: hij zorgde voor een telefoongesprek met Turtledove
himself, de zeer bekende schrijver van sciencefiction, fantasy en
historische fictie.
Nachu was zichtbaar aangedaan en gooide er de
ene 'Oh my God' na de andere uit. Het filmpje is in korte tijd
bijzonder populair op YouTube. Al meer dan 500.000 mensen bekeken de
beelden. Jang, die het filmpje zelf online zette, werd bedolven onder de
felicitaties. "A real friend, this is true friendship."
Verlaat jij nooit je huis zonder een laagje fond de teint? En breng je elke dag wat mascara en oogschaduw aan voor je naar het werk vertrekt? Dan ben je zeker niet de enige, want maar liefst één op de twee vrouwen is verslaafd aan make-up. De reden? We zijn niet tevreden met onze onopgemaakte gezichten.
Cosmeticaproducten worden dus niet alleen gebruikt om bepaalde gelaatstrekken in de verf te zetten, maar vooral om te verbergen wat eronder zit.
Een natuurlijk gezicht wordt door veel vrouwen geassocieerd met onaantrekkelijkheid. Zo voelt 44 procent zich niet goed in haar vel zonder make-up, terwijl 16 procent zich zelfs lelijk voelt.
14 procent voelt zich dan weer 'naakt' zonder make-up en is zich meer bewust van hoe ze eruit ziet.
Veel vrouwen kunnen dan ook niet meer zonder make-up, en zijn er zelfs verslaafd aan. Dat begint al op jonge leeftijd, want een kwart van de ondervraagde vrouwen droeg op 13-jarige leeftijd al make-up.
48 procent stelt dat ze er gewoon beter uitzien met de producten, terwijl 44 procent het gebruikt om hun gebreken te verdoezelen. 32 procent krijgt er dan weer een goed gevoel door, met meer zelfvertrouwen.
"Een verontrustend resultaat", vindt Adrienne Ressler van het 'Renfrew Center Foundation'. Zij lieten de rondvraag uitvoeren bij 1.292 Amerikaanse vrouwen.
"Hoewel make-up dragen voor vrouwen een overgangsritueel is, wordt het blijkbaar al snel een verslaving. En dan is het niet langer een middel om je goede punten in de verf te zetten, maar wel een veiligheidsdeken dat de negatieve gevoelens over je lichaam verbergt", vindt zij.
"Voor veel vrouwen kunnen deze gevoelens de aanleiding zijn tot het ontwikkelen van verslavingen of eetstoornissen." De stichting moedigt dan ook iedereen aan om de make-up aan de kant te laten liggen.
Oplichters proberen droogkuiskosten aan horeca door te rekenen
Oplichters proberen droogkuiskosten aan horeca door te rekenen
Heel wat horecazaken hebben de voorbije dagen een identieke brief in de bus gekregen, waarbij gevraagd wordt om gemaakte droogkuiskosten te vergoeden.
De afzender, een Nederlandse vrouw genaamd Johanna Bos, beweert in de zaak gegeten te hebben, waarna een medewerker 'jus' op de kledij van haar man morste. Er zou dan afgesproken zijn dat de uitbater de kosten gaat vergoeden, meldt sectorfederatie Horeca Vlaanderen. De federatie gaat een klacht indienen. Eind vorig jaar kwam de truc al aan bod op het radioprogramma Peeters & Pichal op Radio 1.
Onder aan de brief is een kwitantie voor 19,20 euro van een Nederlandse wasserij bijgevoegd, maar daar verklaart men dat er onlangs een pakket kwitanties werd gestolen, aldus Horeca Vlaanderen.
De federatie kreeg al reacties van horecazaken uit Brugge, Leuven, Antwerpen en Hasselt. Volgens woordvoerder Gerrit Budts hebben tot nog toe een veertigtal horecazaken gemeld dezelfde identieke brief ontvangen te hebben. "Daarvan heeft een vijftiental, waarvan een tiental uit het Brugse, de kosten vergoed", aldus Budts. "In zaken waar de uitbater met personeel voor de bediening werkt, is het voorval namelijk moeilijker te controleren."
De federatie meldt dat een aantal uitbaters zelf al naar de politie zijn gestapt. Alle zaken die de brief ontvangen hebben, krijgen ook de raad om daarvan bij de politie melding te maken.
"Het is geenszins een wettelijke verplichting om de klant te vergoeden wanneer er op kleding gemorst wordt, maar geregeld wordt dit aanzien als hoffelijkheid naar de klant toe. Hier maken deze oplichters handig gebruik van", aldus Danny Van Assche, afgevaardigd bestuurder van Horeca Vlaanderen.(br.hln - foto Thinkstock )
Zo nemen vegetariërs onbewust dierlijke stoffen op
Zo nemen vegetariërs onbewust dierlijke stoffen op
Hoewel vegetariërs koste wat het kost dierlijke producten vermijden, is er één element dat ze vaak over het hoofd zien. Ze zijn er zich namelijk niet bewust van dat veel medicijnen gelatine bevatten, dat gemaakt wordt van dierenbeenderen- en huiden.
Die gelatine wordt vooral gebruikt in de beschermlaag van tabletten en, maar kan ook aangewend worden als verdikker.
Maar volgens een onderzoek van de 'Manchester Royal Infirmary' beseft vrijwel niemand dat. Tot die conclusie kwamen ze na een rondvraag bij 500 mensen, waarbij ze focusten op patiënten met urologische problemen.
Van de 283 personen die daarvoor medicijnen namen, volgden er 200 een strikt dieet zonder dierlijke stoffen. 88 procent daarvan wilde ook enkel medicijnen nemen op basis van plantaardige stoffen. Zelfs wanneer er geen alternatief bestaat, zou de helft geen medicijn met dierlijke stoffen willen gebruiken.
En toch doen ze het, al is het dan onbewust en uit onwetendheid. Vier op de vijf ondervraagden gaven namelijk toe dat ze niet aan hun dokter of apotheker vragen of de voorgeschreven medicijnen ingaan tegen hun vegetarisme.
Bovendien zijn volgens de studie ook veel dokters zich niet bewust van de gelatine in de medicijnen. Zij zullen hun patiënten dus ook niet waarschuwen.
"Er moeten dan ook dringend plantaardige alternatieven komen voor gelatine én duidelijkere waarschuwingen op de verpakkingen", vinden de onderzoekers. "Alleen zo kan elke patiënt voor zichzelf een bewuste keuze maken."
Vrouwen zonder diploma blijven vaker thuis voor kinderen
Vrouwen zonder diploma blijven vaker thuis voor kinderen
Bijna zestig procent van de laagopgeleide moeders met jonge kinderen heeft in België geen baan, tegenover vier procent van de hoogopgeleiden. In andere Europese landen is die kloof kleiner. Dat bericht De Standaard vandaag op basis van het internationale luik van de Generations and Gender Survey, dat de krant kon inkijken.
"Laagopgeleide vrouwen zijn ook zonder kinderen al vaker werkloos dan hoogopgeleiden. Maar zodra die vrouwen aan kinderen beginnen, groeit de kloof nog", zegt Karel Neels, professor demografie aan de Universiteit Antwerpen. "Hoogopgeleide vrouwen zeggen dus minder vaak hun baan op, wanneer ze een kind krijgen."
Redenen daarvoor zijn volgens Neels dat hoogopgeleide vrouwen meer belang aan hun job hechten en dat ze meer verdienen dan laagopgeleide vrouwen, waardoor het voor hen eerder loont om kinderopvang te betalen. Bovendien zouden hoogopgeleide vrouwen makkelijker hun weg vinden door de administratieve molen van de kinderopvang en voor wat betreft verlofstels zoals tijdskrediet. (br.hln)
Della Bosiers (Mortsel, 11 november 1946), geboren als Adèle Bosiers, is een Vlaamse zangeres. Haar bekendste nummers zijn "Fleur de Buda", "Horizontaal" en "Jefke". Ze werd eind jaren 1970 bekend op de Vlaamse televisie als panellid in de televisiequiz de Wies Andersen show.
Della Bosiers studeerde journalistiek aan de Katholieke Hogeschool voor Vrouwen in Antwerpen. Tijdens haar studietijd al begon ze met het schrijven van teksten en muziek voor liedjes in het Nederlands, Frans en Engels. Een tijdlang was ze als regie-assistente verbonden aan de BRT-televisie.
Als zangeres werd ze opgemerkt door Ramses Shaffy en Thijs van Leer en daarna was ze veel te zien in Nederland. In 1971 bracht ze haar eerste album Della Bosiers uit. Drie jaar later volgde Kwartetten. In 1975 zong ze het duet Mensen van achttien met Wim De Craene op diens album Alles is nog bij het oude. Dit is ook de periode dat ze te zien was in de Wies Andersen show.
Ze maakte vele radio- en televisie-specials in Vlaanderen en Nederland voor verschillende zenders. Ze werkte mee aan de theaterproductie "Zeven" met onder anderen Ben van der Linden en Christiaan Bor. In 1990 was ze vast jurylid in het BRT-programma "Sterrenwacht". Ze presenteerde ook het kookprogramma "Cordon Bleu".
Ze heeft columns geschreven voor Knack magazine en De Standaard magazine.
In het kader van de actie "Kom op tegen kanker" maakte ze de singles "Er is nog zoveel te doen" en "En toch...".
Tegenwoordig (2005) werkt zij voor de federale overheid, maar ze treedt nog steeds op, vooral in Nederland.
Een werkloze Ier bouwt een appartement van 1,4 miljard euro. Kunstenaar Frank Buckley heeft versnipperde bankbiljetten gekregen van de Ierse drukkerij van eurobiljetten en verwerkte ze tot papieren bouwstenen. Die stenen vormen de basis voor zijn woning. "Je kunt veel zeggen over de euro, maar het is goed isolatiemateriaal", aldus de Ier.
Buckley noemt zijn woning een "monument voor de ,waanzin'' die in de afgelopen 10 jaar na de introductie van de gemeenschappelijke munteenheid in zijn land heerste. Het appartement is gebouwd in de lobby van een kantoorgebouw in Dublin dat vier jaar geleden werd opgeleverd, op het hoogtepunt van de vastgoedluchtbel, en sindsdien leegstond. "Mensen hebben miljarden uitgegeven aan gebouwen die nu niets meer waard zijn'', stelt Buckley. "Ik wilde iets creëren uit niets.''
De kunstenaar betrok zijn appartement in december en is nog druk bezig met het plaatsen van een keuken. De muren en de vloeren zijn bedekt met bankbiljetten en het is binnen zo warm, dat Buckley slaapt zonder dekens. Aan de muren hangen foto's van munten en bankbiljetten.
Ierland kampt sinds 2007 met een economische crisis. De 'Keltische Tijger' moest zelfs worden gered met financiële injecties van de Europese Unie en het Internationaal Monetair Fonds.
Buckley ondervond de problemen aan den lijve. Hij kreeg op het hoogtepunt van de economische hoogtijdagen een hypotheek van 365.000 euro voor een huis in een buitenwijk van Dublin, terwijl hij geen stabiel inkomen had. Hij scheidde van zijn vrouw, die nog altijd in het pand woont dat nu nog maar zo'n 240.000 euro waard is. (br.hln - foto reuters)
Recordaantal Belgen geniet van pensioen in het buitenland
Recordaantal Belgen geniet van pensioen in het buitenland
Meer dan 40.000 Belgen genieten in het buitenland van hun pensioen. Een absoluut record, en wel vijftig procent meer dan tien jaar geleden. Dat schrijft Het Nieuwsblad vandaag.
Jaar na jaar trekken meer Belgen naar het buitenland om er hun pensioen door te brengen, zo blijkt uit de statistieken van de Rijksdienst voor Pensioenen die ex-werknemers en zelfstandigen hun uitkering uitbetaalt.
Tien jaar geleden betaalde de RVP aan 24.000 Belgen hun pensioen in het buitenland uit, begin vorig jaar waren het er al 34.000. Daarbovenop verblijven nog zo'n 6.000 gepensioneerde ambtenaren in het buitenland, wat het totaal op 40.000 brengt.
Belgen in het buitenland laten zich vooral door de zon lokken. Ongeveer een derde kiest voor Frankrijk, één op de negen voor Spanje. Italië lokt nog 839 Belgen, terwijl landen als Portugal en - opvallend - Hongarije ook goed zijn voor enkele honderden landgenoten.
Het gratis abonnement op het openbaar vervoer voor 65-plussers wordt niet afgeschaft, zo meldt Het Laatste Nieuws op gezag van een goede bron bij de Vlaamse regering. Het is volgens de krant wel mogelijk dat er een kleine bijdrage wordt gevraagd om het abonnement aan te maken. De besparingen bij De Lijn zijn een onderdeel van de budgetcontrole van de Vlaamse regering. Dinsdag zal de laatste hand gelegd worden aan de vervroegde begrotingscontrole.
De grootste pinguïn ter wereld leefde ongeveer 27 miljoen jaar geleden in Nieuw-Zeeland. De soort bereikte een grootte van liefst 1,3 meter. Sinds de jaren 70 hebben wetenschappers al heel wat fossielen van de reuzenpinguïn gevonden.
Nieuw-Zeeland lag destijds grotendeels onder water. Enkel de bergtoppen van het land staken boven de zeespiegel uit. Dat was de ideale habitat voor pinguïns en uit recent onderzoek blijkt dat er liefst vijf soorten leefden. De reuzenpinguïns konden ongeveer 1,3 meter groot worden en dat is ook iets groter dan de ons bekendere keizerspinguïn. De oude pinguïngiganten kregen de naam "Kairuku grebneffi".
De pinguïns waren slanker dan hun huidige soortgenoten, maar hun poten waren even kort en stomp. Doorgaans leven pinguïns enkel bij dieren van hun eigen soort en zo worden bepaalde gebieden door een specifieke soort gedomineerd. In Nieuw-Zeeland bleken de verschillende soorten echter wel gewoon door elkaar te leven.
Ray Wilson (Dumfries (Schotland), 8
september 1968) is een Schots zanger die bekendheid verwierf als zanger
van de grungeband Stiltskin, en de progressieve rockband Genesis.
Wilson
is een neef van Ian Catskilkin, van de Indieband Art Brut. Hij startte
in de vroege jaren negentig in een groep genaamd Guaranteed Pure, en
bracht met die groep een album uit Swing Your Bag. In 1997 was hij de
opvolger van Phil Collins bij Genesis, en met de laatste twee
overgebleven groepsleden Mike Rutherford en Tony Banks werd een album
uitgegeven: ...Calling All Stations.... Na tegenvallende verkopen en een
dito tour werd de samenwerking afgebroken. Genesis zou pas in 2007 weer
optreden, maar dan in de bezetting met Collins.
Wilson werkte
vervolgens aan een soloproject onder de naam "Cut_", waarvan hij zelf
aangaf dat het volgende Genesisalbum zo zou hebben geklonken als de band
met hem zou zijn doorgegaan. Het album Millionairhead kwam in 1999 uit.
In
2002 werkte Ray Wilson samen met de Nederlandse DJ Armin van Buuren,
waarvoor hij het nummer Yet Another Day inzong. Dat nummer heeft nog een
aantal weken in de hitlijsten gestaan. In 2005 werkte de artiesten weer
samen, toen zong Ray Wilson het nummer Gypsy in voor het album Shivers
van Armin van Buuren. Dat nummer is nooit als single uitgekomen.
Inmiddels is Wilson opnieuw met Stiltskin aan het werk, het tweede album She kwam in 2006 uit.
Zittenblijven in het basisonderwijs heeft op vlak van
studieresultaten minder gunstige effecten dan leerkrachten en ouders
over het algemeen denken. Met uitzondering van het bisjaar verbeteren de
schoolse prestaties immers niet.
Dat stellen vier Leuvense onderzoekers op basis van Vlaamse en
internationaal onderzoek, in opdracht van het departement Onderwijs. In
het schooljaar 2009-2010 bedroeg het percentage zittenblijvers in het
basisonderwijs in Vlaanderen 2,68 procent. In het secundair onderwijs
was dat 5,33 procent. In het tweede jaar van het secundair onderwijs
hadden hierdoor liefst 27 procent van de Vlaamse leerlingen één of
meerdere jaren schoolse achterstand. In vergelijking met andere Europese
landen is het aantal zittenblijvers hoog.
De
voornaamste reden voor het hoge percentage is volgens onderzoekers het
feit dat Vlaamse scholen zittenblijven zinvol vinden als remedie voor
zwakke leerlingen, omdat die extra tijd krijgen om de leerstof alsnog te
verwerken. De beslissing over al dan niet zittenblijven, wordt
grotendeels bepaald door leraren en directies.
In
Europese landen met minder zittenblijvers -in Polen, Zweden of het VK
is het uitzonderlijk en in Noorwegen en IJsland gaan leerlingen
automatisch over naar het volgend schooljaar- is het onderwijssysteem
doorgaans minder gericht op het "sorteren" van leerlingen. In Zweden
kijken scholen niet alleen naar de prestaties van kinderen op domeinen
als taal en wiskunde, ze hebben ook oog voor sociale, creatieve en
sportieve vaardigheden. Bovendien staat de evolutie van het kind er
centraal en niet het voldoen aan een norm of criterium.
Steeds meer gezinnen doen beroep op stookoliefonds
Steeds meer gezinnen doen beroep op stookoliefonds
Het aantal gezinnen dat een toelage krijgt van het stookoliefonds of
Sociaal Verwarmingsfonds is gestegen van 120.000 in 2010 tot meer dan
150.000 in 2011. Dat komt neer op één op de tien stookolieverwarmers.
De stijging van het aantal aanvragen is enerzijds te wijten aan de
crisis en de snel stijgende prijzen van stookolie (en propaan dat ook
onder dit fonds valt), anderzijds aan een betere bekendheid van het
Verwarmingsfonds.
Doorgaans krijgen de gezinnen 210 euro per
jaar: 0,14 à 0,20 euro per liter stookolie, voor maximum 1.500 liter per
jaar. Het maximum is 300 euro. Hun inkomen mag niet hoger liggen dan
16.300 euro per jaar (plus 3.000 euro per persoon ten laste), of ze
moeten leven van een sociale uitkering (OCMW, RVA, ...), of zware
schuldoverlast hebben.
Uitkeringstrekkers krijgen de
derdebetalersregeling: de toelage wordt rechtstreeks betaald aan de
leverancier, zij betalen dan de verminderde prijs. De anderen moeten
eerst de volle pot betalen, en trekken nadien een deel terug, schrijven
de Coreliokranten.
Volgens Walter Kuylen, directeur van het
fonds, is de gespreide betaling van de factuur een oplossing voor het
grote aantal aanvragers. (br.hln)
Dankzij een nieuwe website over het altaarstuk "De Aanbidding van het
Lam Gods" van Hubert en Jan Van Eyck is het mogelijk om vanuit je luie
zetel in te zoomen op elke centimeter van het wereldvermaarde kunstwerk
uit 1432.
Voor het eerst kan er ook een kijkje worden genomen onder het verfoppervlak. De website zelf telt 100 miljard pixels.
Het
altaarstuk werd professioneel in extreem hoge resolutie gefotografeerd,
zowel onder gewoon licht als onder infrarood. Daarna werden de foto's
digitaal geassembleerd om gedetailleerde beelden te bekomen die het
mogelijk maken het veelluik microscopisch te bestuderen.
De
opnames zijn nu beschikbaar op een interactieve website, "Closer to Van
Eyck, Rediscovering the Ghent Altarpiece", op
http://closertovaneyck.kikirpa.be. Voor het eerst kunnen wetenschappers,
conservatoren en kunstliefhebbers aan de hand van infrarood
reflectogrammen (IRR) en röntgenbeelden onder het verfoppervlak kijken.
Daarnaast
biedt de gebruiksvriendelijke site zij-aan-zij vergelijkingen van
eenzelfde paneel aan en kan iedereen elk detail bestuderen. Zelfs de
wijze waarop Van Eyck een gotisch raam van de Vijdkapel laat reflecteren
in de edelsteen op de borstspeld van een van de zingende engelen is te
bekijken.
Gecoördineerd door professor in de kunstgeschiedenis
Ron Spronk is de website een samenwerkingsproject van het Koninklijk
Instituut voor het Kunstpatrimonium (KIK), Lukasweb en de Vrije
Universiteit Brussel. Het werd gefinancierd door de Getty Foundation met
steun van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (br.hln)
Vijf jaar chemotherapie, verschillende operaties en loodzware
revalidaties: het heeft niet mogen baten voor de dappere 12-jarige
kankerpatiënt Alex Rodriguez. De jongen uit het Amerikaanse Shelbyville,
Tennessee, heeft nu zelf beslist om geen experimentele behandelingen
meer te ondergaan. Hij wil thuis bij zijn familie zijn. "Hoelang hij nog
te leven heeft? Geen idee. Maar de momenten die ons nog resten, gaan we
zo goed mogelijk proberen in te vullen", klinkt het.
Een van Alex' laatste wensen is gisteren in vervulling gegaan. Een
limousine pikte hem op om de Coca-Cola fabriek in Atlanta te bezoeken.
Toen hij aankwam, werd hij verwelkomd door heel wat mensen die hun steun
betuigden. Volgende week gaat hij nog een laatste keer zwemmen in een
"echt indoor waterparadijs".
Alex begon op zijn zevende te
kampen met helse rugpijnen. Er werd wervelkolomkanker vastgesteld. Hij
werd geopereerd en leerde met een metalen plaat in zijn ruggenwervel
opnieuw lopen. De tumor kwam echter terug en is niet meer te stoppen.
"Het is bewonderenswaardig dat een 12-jarige zo met zijn problemen
omgaat. Hij wil altijd lachen en hoopt dat zijn omgeving dat ook blijft
doen. Zelfs als hij er niet meer is."
William-Adolphe Bouguereau 1825 - 1905 was een Frans academisch schilder
Klik op de foto om een filmpje over zijn overige werken te bekijken
William-Adolphe Bouguereau (La Rochelle, 30 november 1825 - aldaar, 19 augustus 1905) was een Frans academisch schilder.
Bouguereau
studeerde aan de Académie Julian te Parijs. Zijn realistische
genre-schilderingen en schilderijen over mythologische thema's werden
gedurende zijn hele actieve leven tentoongesteld op de jaarlijkse
tentoonstellingen van de Parijse salon. Na zijn dood werd hij lange tijd
veronachtzaamd, wellicht vanwege zijn hardnekkige verzet tegen de
impressionisten, maar de laatste 20 jaar is er weer waardering voor zijn
werk gekomen.
In zijn eigen tijd werd Bouguereau algemeen
beschouwd als een van de grootste schilders en zijn werken werden gretig
gekocht door onder meer Amerikaanse miljonairs, doorgaans tegen hoge
prijzen. Na 1920 is hij op merkwaardige wijze in diskrediet geraakt,
mogelijk als gevolg van een bewuste lastercampagne van de kant van het
nieuwe "establishment van kunstcritici", dat hem zijn verzet tegen de
nieuwe richtingen in de schilderkunst niet kon vergeven.
Waarschijnlijker is evenwel dat diepere maatschappelijke krachten ten
grondslag liggen aan deze opmerkelijke omslag in smaak en gevoeligheid.
Tientallen jaren lang werd zijn naam niet eens in encyclopedieën
vermeld.
Tegenwoordig zijn er weer heel wat mensen die Bouguereau
beschouwen als een van de grootste schilders uit de 19e eeuw. Het Art
Renewal Center zet zich heel energiek in voor zijn "rehabilitatie".
Op gevorderde leeftijd trouwde Bouguereau voor de tweede maal,
en wel met een leerlinge, de schilderes Elizabeth Jane Gardner
Bouguereau. Hij wendde ook zijn invloed aan om een groot aantal Franse
instellingen op kunstzinnig gebied, waaronder de Académie Française,
open te stellen voor vrouwen.
Twee kleinere werken van Bouguereau zijn te vinden in het Museum Willet-Holthuysen in Amsterdam.
Sinéad Marie Bernadette O'Connor (Dublin, 8 december 1966) is een Iers singer-songwriter. Haar voornaam wordt uitgesproken als 'shi-need'.
O'Connor groeide op in Glenageary, een voorstadje van Dublin, als middelste van vijf kinderen. Ze was acht toen haar ouders, Sean en Marie O'Connor, na een moeizaam huwelijk gingen scheiden en het gezin daarbij in tweeën werd gesplitst. O'Connor bleef bij haar moeder die haar geestelijk, lichamelijk en seksueel mishandelde; na vier jaar kreeg ze er genoeg van en trok ze bij haar hertrouwde vader in. Een verbetering was dit niet want O'Connor veranderde in een rebelse tiener die van school spijbelde en winkeldiefstalletjes pleegde.
Op haar vijftiende werd O'Connor op een tuchtschool geplaatst; ze werd er aan het strenge regime van de nonnen onderworpen, maar ook ontwikkelde ze er haar muzikale kwaliteiten. Dit leidde tot een opname (Take My Hand) met de formatie In Tua Nua die haar echter niet aannam vanwege haar leeftijd. Een jaar later ging O'Connor naar een kostschool in Waterford waar de regels een stuk soepeler waren; met hulp van de leraar Iers nam ze er haar eerste demo op bestaande uit twee covers en twee eigen songs die later op haar debuutalbum kwamen te staan.
Via een advertentie die ze in het muziekblad Hot Press had geplaatst maakte O'Connor in 1984 kennis met Columb Farrelly. Samen richtten ze de band Ton Ton Macoute op en verhuisden ze naar Dublin; Sinead stopte met school om zich op haar zangcarrière te richten.
Ton Ton Macoute leunde op thema's als hekserij, mystiek en wereldmuziek; de naam was ontleend aan de zombies uit de Haïtiaanse mythen. O'Connor werd door het publiek omarmd als blikvangster en drijvende kracht. Ze stapte echter uit de band nadat haar moeder op 10 februari 1985 bij een auto-ongeluk om het leven kwam.
Klik op de foto om er een filmpje over te bekijken
De Devon Rex is een kattenras dat zijn
oorsprong vindt in het Engelse Devonshire. Dit ras heeft een bijzonder
uiterlijk en een gekrulde vacht.
Beryl Cox uit Devonshire las een
krantenartikel over de Cornish Rex, de gekrulde katten uit Cornwall.
Het toeval wilde dat bij haar ook een gekruld katertje was geboren die
zij Kirlee genoemd had. Kirlee was in 1960 geboren uit een normaal
behaarde boerderijpoes. Waarschijnlijk was zijn vader de kater met
gekrulde vacht, die zij wel eens bij de tinmijnen zag rondzwerven. Zij
nam contact op met de fokkers van het Cornish Rex katertje, dat op de
bij het artikel behorende foto stond. Deze waren zeer verheugd met dit
bericht en overtuigden Beryl Cox om het katertje aan hen af te staan,
zodat zij hem konden gebruiken in hun fokprogramma. Het werd echter een
teleurstelling toen uit Kirlee met een aantal hybride en gekrulde
Cornish Rex poezen alleen gladharige kittens geboren werden. De
rexkatten uit Cornwall en Kirlee bleken uit verschillende mutaties te
zijn ontstaan. Er werden toen twee verschillende fokprogramma's
opgesteld, de Cornish rex, toen nog gewoon Rex genaamd, heette toen Rex
gene 1, de Devon Rex, werd Rex gene 2 genoemd. Vanwege het geringe
aantal katten dat voor de fok beschikbaar was, zijn afstammelingen van
Kirlee met de Cornish Rex poezen zowel voor de fok van de Cornish rex
als voor de fok van de Devon rex gebruikt. Álle Devon Rexen hebben
daardoor ook Kallibunker (de stamvader van de Cornish rexen) in hun
afstamming. En de meeste Cornish rexen hebben ook Kirlee als voorvader.
Daarna is voor de opbouw van het ras uitgekruist met Brits korthaar
katten, Burmezen, Perzen en Siamezen. Met deze uitkruisingen werd tevens
een breed scala aan kleuren en vachtpatronen toegevoegd aan het ras.
In
1969 kwamen de eerste Devon Rexen naar Nederland. De Deense fokster
bracht ze mee naar de internationale kattenshow -georganiseerd door
Felikat- in het Beursgebouw in Amsterdam, waar een aantal van haar
katten verkocht werden en in Nederland bleven. Onder deze katten waren
ook Cornish Rexen en de meeste van deze katten waren van een gemengde
Cornish Rex/Devon Rex afstamming. Een aantal van de Nederlanders die de
katten hadden gekocht zijn er mee gaan fokken. Voor dit doel zijn in de
daarop volgende jaren ook verschillende Devon Rexen uit Engeland
geïmporteerd. In 1979 hebben een aantal fokkers de Rexkatten Club in
Felikat opgericht, deze actieve groep van Rexen fokkers en liefhebbers
hebben zich ingezet om het ras in Nederland op de kaart te zetten. Vanaf
die tijd zijn de Devon Rexen in Nederland meer bekend geworden en
kwamen er steeds meer liefhebbers en fokkers bij.
De vacht is
zeer kort en gekruld of gegolfd, met vaak weinig beharing op de buik en
hals. De gekrulde vacht is het gevolg van een recessief verervende
vachtmutatie. Devon Rex katten hebben een slank en gespierd lichaam met
een brede borst, lange slanke poten en een lange staart. Het kopje is
breed en wigvormig met grote ovale ogen en grote laaggeplaatste oren, de
hals is lang en slank. Alle vachtkleuren zijn toegestaan.
Devon
rex katten zijn erg gericht op mensen en hebben dan ook veel aandacht
nodig. Door deze sterke mensgerichtheid kunnen ze bijvoorbeeld
gemakkelijker kunstjes leren (zoals apporteren van propjes) en hebben ze
een intelligent voorkomen. Ze zijn erg speels en aanhankelijk en hebben
een zachtaardig karakter. Devon rexen zijn door hun karakter geschikte
gezinskatten en gaan goed met andere katten, honden en kinderen
