Koning Albert II wordt vandaag tachtig. VTM NIEUWS-journalist Barend Leyts heeft de vorst kunnen strikken voor een interview in het Nederlands. Dat heeft de commerciële zender vandaag bekendgemaakt. De entourage van koning Filip was deze keer wel vooraf op de hoogte gebracht.
Het integrale interview wordt uitgezonden op maandag 9 juni en op dinsdag 10 juni 2014, als proloog van het uitgebreide tweeluik van RTL-TVI-collega Pascal Vrebos.
Gisteren, op donderdag 5 juni, is journalist Barend Leyts ontvangen in kasteel Belvédère door Koning Albert II en Koningin Paola voor zijn laatste interview in het Nederlands. De vorst en de journalist kennen mekaar al vele jaren en hebben een goede verstandhouding. Zo was Barend Leyts in de zomer van 2013 'kroongetuige' bij de speech waarin de vorst zijn troonsafstand aankondigde. In 2003 werkte Leyts mee aan de uitzending over het tienjarig koningschap van Albert II.
Koning Albert II en Koningin Paola ontvangen Barend Leyts in hun natuurlijke omgeving voor dit laatste interview in het Nederlands. De vorst toont zich meer dan ooit als mens wanneer hij onder andere praat over de monarchie en over zijn leven sinds zijn aftreden. Ook het thema doodgaan schuwt hij niet.
"Ik zie ook het einde van mijn leven", zegt koning Albert. "Ik denk er dikwijls aan. Dankbaar, maar met gemengde gevoelens, want ik zie niet graag dat mijn vrouw alleen blijft." (br.hln)
Toen een volwassen zwarte beer ronddwaalde in een woongebied in Alligator Point, Florida, moesten parkwachters het vervaarlijke beest zien te vangen. Maar van zodra ze het dier hadden verdoofd, liep het mis. De verdovingspijl had een averechts effect en in paniek rende de beer naar zee. Naarmate het dier verder de zee in zwom, begon de verdoving te werken. Zonder de heldenmoed van bioloog Adam Warwick was het gevaarlijke dier verdronken.
Warwick aarzelde niet. "Het was een plotse ingeving. De adrenaline stroomde door mijn lijf toen ik de beer in het water zag". Warwick wist dat de beer hem met één klap van zijn klauwen kon doden.
Maar de man zwom naar het dier om het te redden. Even probeerde de beer bovenop de man te klimmen om drijvende te blijven, maar het dier kon zijn poten niet meer bewegen. De bioloog wist dat hij snel moest handelen. Hij greep de beer bij zijn nekvel en terwijl de omstanders hun adem inhielden, sleepte hij het dier van ongeveer 200 kilo twintig meter ver naar het strand. De beer kon daarbij ternauwernood zijn kop boven water houden, maar Warwick gaf niet op. Slechts één schram van de berenklauw liep hij daar bij op.
De opzichters konden de beer met een kleine bulldozer terug naar zijn vertrouwde omgeving in het Osceola National Forest brengen. (br.hln)
Dolfijnen hebben wetenschappers naar een suïcidaal meisje geleid dat dreigde te verdrinken in zee. Dat meldt National Geographic. Door de pientere respons van de tuimelaars werd een zelfdoding verhinderd.
Biologe Maddalena Bearzi, oprichtster van de 'Ocean Conservation Society', schreef het hartverwarmende verhaal neer in haar meest recente boek 'Dolphin Confidential'.
Haar team was een groep dolfijnen aan het volgen voor de kust van Los Angeles om het gedrag van de dieren in kaart te brengen toen één van de tuimelaar plots van richting veranderde. De rest van de groep volgde in zijn spoor tot verbazing van de wetenschappers. Het team besloot de dieren dan maar achterna te gaan met hun bootje.
"Ineens hield de groep halt en vormde een cirkel rond een donker object", schreef Bearzi. Eén van haar assistenten merkte nadien een op het eerste zicht levenloos meisje op temidden van de kring.
Toen ze met hun bootje wat naderden, zagen ze hoe het verzwakte meisje nog net haar hoofd kon draaien en haar arm half in de lucht wist te steken. De wetenschappers verwittigden de kustwacht en haalden de drenkeling uit het water alvorens spoed te zetten naar de dichtsbijzijnde havenstad. Het team probeerde het meisje dat leed aan hevige onderkoeling, warm te houden door haar te knuffelen. Ze sprak maar een paar woordjes Engels.
Eens aan wal verzekerden de artsen dat het 18-jarige meisje volledig zou herstellen maar dat er ook een zelfmoordbrief was aangetroffen. "Indien de dolfijnen ons op dat moment niet naar die specifieke plaats op zee geleid hadden, dan was ze zeker gestorven", aldus de biologe. (br.hln)
Zuster Cristina Scuccia, een 25-jarige non uit Sicilië die is uitgegroeid tot een internationale sensatie, heeft de finale gewonnen van de Italiaanse tv-talentenjacht "The Voice of Italy". De zingende non wint een platencontract bij Universal.
Scuccia haalde het in de finale van drie andere zangtalenten. De Siciliaanse zong onder meer "What a Feeling" en "No One". Het was ook met dat laatste nummer, van Alicia Keys, dat Scuccia in maart, tijdens de "blind auditions" van de tv-show, onmiddellijk een beroemdheid werd. De beelden van die eerste show werden al meer dan 50 miljoen keer bekeken op het onlinevideoplatform YouTube.
"Mijn laatste dankbetuiging, de belangrijkste, gaat naar diegene die daarboven is", zei de non na haar zege. "Ik wil dat Jezus hier binnenkomt", voegde ze nog toe alvorens in de volgepakte studio het "Onze Vader" te reciteren.
Een week geleden zei Scuccia dat ze haar oversten zou laten beslissen of ze in de showbizz stapt. "Ik zou even gelukkig zijn om opnieuw met kinderen te gaan zingen in parochiekerken", verklaarde de non die haar deelname aan de talentenjacht beschouwde als "gewoon een andere manier om het evangelie te verspreiden". (br.hln)
Van alle Belgen die eind 2010 in leven waren, was bij één op de 25 in de 20 jaar daarvoor kanker gediagnosticeerd. Dat blijkt uit een studie van het Kankerregister die vandaag gepubliceerd werd. Het Kankerregister vermoedt dat de zogenaamde prevalentie van kanker, of het aantal mensen die ooit gediagnosticeerd zijn en op een bepaald tijdstip nog in leven zijn, de komende jaren nog zal toenemen. Dat heeft onder meer te maken met het stijgende aantal diagnoses, grotere overlevingskansen en de vergrijzing.
Het spreekt voor zich dat het cijfer veel hoger ligt bij 70-plussers: in die categorie heeft 1 op de 6 de afgelopen 20 jaar kanker gehad. Eind 2010 had 4 procent van de bevolking in de 20 jaar daarvoor kanker gehad: in totaal gaat het om meer dan 425.000 mensen, onder wie 130.000 vrouwen met borstkanker en 55.000 mannen en vrouwen met dikkedarmkanker. De helft van die 425.000 waren toen 70 jaar of ouder.
Op vijf jaar tijd (2006-2010) waren 182.000 mensen die met kanker gediagnosticeerd werden eind 2010 nog in leven. Daarbij gaat het vooral om borstkanker (44.000 vrouwen), prostaatkanker (38.500 mannen) of dikkedarmkanker (28.800 mannen en vrouwen). De 70-plussers maken 44 procent uit van die groep.
Het prevalentiecijfer is een van de belangrijkste indicatoren van de "kankerlast" binnen een bevolking. Die statistieken "dragen bij tot de organisatie van een gezondheidszorgsysteem dat gebaseerd is op de zorgnoden van de bevolking", aldus het Kankerregister.
Het Kankerregister verzamelt de gegevens over alle nieuwe kankerdiagnoses en de follow-up ervan in België om op basis daarvan de aard en de omvang van kanker in België in kaart te brengen. (br.hln)
De naam Mani Manithan zegt u wellicht niets, maar het is op zijn minst een interessante man. In 1989 besloot hij zich enkel nog achterwaarts te verplaatsen. Nu blijkt hij na 25 jaar vergeten hoe hij vooruit kan wandelen. Dat schrijft de Britse krant Daily Mail.
Het was een reeks geweldadige aanslagen in zijn land die de Indiër tot actie aanzette. Hoewel je zou vermoeden van wel, zegt Manithan dat het achterwaarts wandelen, dat hij ondertussen perfect onder de knie heeft, hem het leven niet moeilijker heeft gemaakt.
Ondertussen is de man, die een telecomwinkel runt, vergeten hoe hij 'gewoon' moet wandelen. "Da's een hele uitdaging geworden, mijn brein is vergeten hoe dat eigenlijk moet", aldus Manithan, voor wie het naar eigen zeggen erg comfortabel geworden is om op zijn eigen manier te wandelen.
"Mijn leven is gevuld geweest met worstelingen, opofferingen, verwezelijkingen en protest, dus ik heb er geen probleem mee verder achterwaarts te blijven wandelen tot er wereldvrede is", besluit de man. (br.hln)
Schilderij van Hollandse meester bevat na restauratie plots walvis
Schilderij van Hollandse meester bevat na restauratie plots walvis
Klik op de foto om de video te bekijken
Een echte publiekstrekker was het schilderij 'Gezicht op Scheveningen' van Hollandse meester Hendrick van Anthonissen nooit in het Fitzwilliam Museum in Cambridge. Daar komt na vandaag misschien wel verandering in. Onder een laag verf op het schilderij is tijdens de restauratie een walvis ontdekt. Dat meldde de Britse krant The Guardian. Waarschijnlijk is het zeezoogdier in de 18e eeuw over geschilderd.
Het was voor het Fitzwilliam Museum altijd al een raadsel waarom de mensen op het schilderij Gezicht op Scheveningen uit 1641 zo samenschoolden op het strand. Het schilderij stond dan ook bekend als één van de saaiere schilderijen in de Gouden Eeuw-collectie.
Het olieverfschilderij was aan restauratie toe omdat de vernislaag na een tijdje verkleurt. Deze werd als eerst verwijderd.
Onder de vernislaag kwam een man vandaan, die leek te zweven in de lucht. Dit was voor conservator Shan Kuang al opvallend.
Toen de conservator met een scalpel en oplosmiddel nog wat van de verf verwijderde, kwam het lichaam van de walvis tevoorschijn. Nu begreep Kuang waar de andere mensen op het schilderij naar stonden te kijken: de man op de walvis.
Waarom de walvis overgeschilderd werd blijft een raadsel. Conservator Kuang denkt dat de eigenaar van het schilderij de walvis afstotelijk vond of dat een handelaar dacht dat het schilderij beter zou verkopen zonder het dode dier in het midden. (br.hln)
Hartbrekend: familie vindt geheime boodschap van overleden dochter op spiegel
Hartbrekend: familie vindt geheime boodschap van overleden dochter op spiegel
In Groot-Brittannië heeft de 12-jarige Athena Orchard vorige week de strijd tegen een agressieve en zeldzame vorm van botkanker verloren. Alsof ze wist dat ze het zeker niet zou halen, pende Athena na de diagnose haar diepste gevoelens en gedachten neer op de achterkant van een spiegel in haar slaapkamer. Vader Dean (33) ontdekte de verborgen boodschap kort na haar dood. "Geluk is een richting en niet een bestemming", luidt een van de vele levenslessen van de moedige tiener.
Het lukte de vader niet om de tekst in één keer te lezen, zo overdonderd was hij door de ontdekking, schrijft The Mirror.
"De spiegel steunde tegen een muur in haar slaapkamer. De achterkant bekeken we nooit", zegt Dean.
"Dit is typisch iets voor haar. Ze was erg spiritueel ingesteld, een slimme meid. Toen ik de spiegel verplaatste en al die woorden zag, kon ik mijn ogen niet geloven! Het gaat om zo'n 3.000 woorden! Zo ontroerend... Ik ben beginnen lezen, maar moest stoppen. Het was te zwaar voor me."
De achterkant van de spiegel staat volgeschreven met Athena's gedachten over leven en dood. Ondanks de agressieve vorm van kanker waartegen ze vocht, zijn de boodschappen niet weemoedig, integendeel. Een greep uit de schrijfsels van de meid:
"Iedere dag is speciaal, dus maak er het beste van."
"Profiteer van elke dag, want morgen word je misschien ongeneeslijk ziek."
"Geluk hangt van jezelf af."
"Het leven draait niet om een goede afloop, maar om het hele verhaal."
"Het leven is een spel en liefde is de enige prijs."
"Wees dankbaar voor je bestaan. Wees blij, vrij, eeuwig jong."
Athena zakte op Kerstmis 2013 in elkaar. Er werd een agressieve vorm van botkanker bij haar vastgesteld. Het meisje had uitzaaiingen in haar hoofd, rug en linkerschouder. Chemotherapie en een ruim zeven uur durende operatie konden haar niet meer helpen. Athena stierf vorige week woensdag bij haar thuis in Leicester. Ze laat haar ouders, zes zussen en drie broers achter. (br.hln)
Omstreden realityprogramma wil vrouwen laten bevallen in natuur zonder dokter
Omstreden realityprogramma wil vrouwen laten bevallen in natuur zonder dokter
Een programma dat nog niet eens op televisie is uitgezonden, veroorzaakt nu al controverse. De Amerikaanse zender Lifetime heeft een realityserie aangekondigd waarin vrouwen in de natuur moeten bevallen zonder de hulp van artsen.
"Wat gebeurt er wanneer ouders besluiten om hun baby zonder begeleiding in de natuur ter wereld brengen", is de vraag die de zender zich stelde bij het bedenken van het format. Met de serie 'Born in the Wild' hoopt men een antwoord te vinden op die vraag.
Verloskundigen menen het antwoord al lang te kennen. "Veel mensen hebben nu onterecht de indruk dat de zwangerschap te veel gemedicaliseerd wordt", aldus Jon Raekle. "Het natuurlijke bevallingsproces heeft in het verleden nochtans veel levens gekost. Per 1.000 geboren baby's stierf er rond het jaar 1900 één vrouw tijdens de bevalling. Tegenwoordig is dat slechts 0,1 vrouw op 1.000 baby's."
Lifetime zegt de nodige voorzorgsmaatregelen genomen te hebben. Zo mogen alleen gezonde vrouwen deelnemen die al eerder een kind kregen. De ouders mogen de geboorteplek weliswaar zelf uitzoeken, maar die mag niet te ver van een ziekenhuis verwijderd zijn. Tijdens de uitzending is er ook een specialist aanwezig die desnoods kan ingrijpen indien het toch dreigt mis te gaan.
De bedenkers van het format lieten zich inspireren door een YouTube-video waarin te zien is hoe een vrouw middenin de natuur haar vierde kind ter wereld brengt. De bevallingsfilm werd al meer dan twintig miljoen keer bekeken. (br.hln)
In Hasselt is gisterenavond radio- en televisiepersoonlijkheid Jos Ghysen overleden. Hij werd 88
Ghysen, onderwijzer van opleiding, startte kort na de Tweede Wereldoorlog met het schrijven van cursiefjes. Die zou hij veertig jaar lang komen voordragen in zijn rubriek 't Schurend Scharniertje op BRT 2 Omroep Limburg.
Op die zender presenteerde hij van 1967 tot 1991 iedere zaterdagochtend het praatprogramma 'Te Bed Of Niet Te Bed', één van de populairste radioprogramma's ooit. Na zijn pensioen bij Omroep Limburg maakte hij de overstap naar VTM. Hij was panellid in het moppenprogramma HT&D en presenteerde jarenlang Zondag Josdag, een soort 'Te Bed Of Niet Te Bed' op tv.
In voorjaar 2012 kwam hij in opspraak wegens intimidatie van Irène Houben, presentatrice bij Omroep Limburg. Zijn voormalige medewerkster deed tijdens een ophefmakende uitzending van het 'Reyers Laat 'op Canvas een boekje open over het naar eigen zeggen "terroriserende gedrag" van Ghysen. Niet veel later verhuisde hij naar een Hasselts rusthuis. (br.hln)
In de dertien Vlaamse centrumsteden is nog maar één aangifte bekend van een pasgeborene die een dubbele achternaam krijgt, op een totaal van minstens 75 geregistreerde geboortes. Volgens stedelijke ambtenaren is de wet er te overhaast doorgejaagd. Dat schrijft De Morgen vandaag.
Sinds deze week kunnen ouders zelf kiezen of hun kind de familienaam krijgt van de vader, van de moeder of van beiden. In de centrumsteden is nog maar één baby met dubbele achternaam geregistreerd, in Brugge.
In de steden wordt nog volop gewerkt aan het aanpassen van administratie en software. Aangifte doen kan al, maar een officiële akte kan nog niet worden opgemaakt.
Minister van Justitie Annemie Turtelboom verwachtte ook geen overrompeling. "Het gaat om een keuzemogelijkheid, niemand wordt verplicht iets te veranderen", zegt haar woordvoerster Margaux Donckier. Er is steeds duidelijk gecommuniceerd dat de wet zou gelden vanaf 1 juni, is de reactie op de administratieve problemen. (br.hln)
Musée d'Orsay in rep en roer: artieste poseert met ontblote vulva voor schilderij Courbet
Musée d'Orsay in rep en roer: artieste poseert met ontblote vulva voor schilderij Courbet
Beeldend kunstenares Deborah de Robertis heeft het oeuvre van Gustave Courbet op haar geheel eigen wijze geherïnterpreteerd. In het beroemde Musée d'Orsay heeft ze afgelopen donderdag haar vulva geëxposeerd temidden van geschokte bezoekers.
Een doek en de realistische nabootsing ervan hebben duidelijk niet dezelfde impact op het publiek. Deborah de Robertis heeft een persoonlijke invulling gegeven aan het erotische schilderij L'Origine du Monde (letterlijk "de oorsprong van de wereld, nvdr.) van Gustave Courbet. In het Musée d'Orsay waar het doek uit 1866 deel uitmaakt van de vaste collectie, heeft ze met gespreide benen een onbelemmerde blik op haar vulva gegund, net zoals het model van Courbet staat afgebeeld.
Volgens getuigen kwam de vrouw gekleed in een gouden jurk binnen in de zaal, ging ze neerzitten met de rug naar het schilderij gekeerd en toonde ongegeneerd haar vagina. De artieste doopte haar kunstproject 'Le miroir de l'origine' (de spiegel van de oorsprong, nvdr.).
Een video van het experiment, die door YouTube offline werd gehaald, toonde hoe een bewaker aan de vrouw vroeg om met haar act te stoppen. Terwijl een deel van het publiek geschokt reageerde, barstte hier en daar een applausje los. Uiteindelijk ging de bewaker dan maar voor de dame staan die blijkbaar niet bereid was haar project onmiddellijk te beëindigen.
Het museum heeft dan maar ternauwernood de zaal laten ontruimen. De politie kwam er aan te pas om Deborah de Robertis uit het Musée d'Orsay te zetten. Op het commissariaat mocht ze haar exhibitionisme gaan uitleggen. (br.hln)
Koala's spenderen een groot deel van hun leven al slapend, terwijl ze zich vastklampen aan een boomstam. Onderzoek heeft aangetoond dat ze dat niet doen uit luiheid, maar om koel te blijven.
Wetenschappers van de universiteit van Melbourne gebruikten warmtecamera's om te onderzoeken hoe koala's hun lichaamstemperatuur regelen. De studie maakt deel uit van een breder onderzoek naar de effecten van het klimaat op de Australische dieren en verscheen in het vakblad Biology Letters van de Royal Society.
Tijdens de winter verblijven de koala's hoog in de bomen om zich te voeden aan de bladeren. Bij heter weer verplaatsen ze zich naar lagere regionen en klemmen ze zich steviger tegen de stam.
De warmtecamera's onthulden dat ze de bomen gebruiken als een natuurlijk koelelement. Op dagen waarop de temperatuur tot 39 graden klimt, zijn de lagere delen van de boomstammen tot zeven graden kouder dan de lucht. De dieren klampen zich dan vast aan het koelste deel van de stam, met hun zitvlak tegen de koudste plek. Bij extreme hitte doen ze dat zelfs bij acaciabomen, waaraan ze zich niet kunnen voeden maar die een koudere stam hebben.
Het knuffelen van bomen helpt de koala's vochtverlies te beperken. Omdat ze hun warmte kwijt kunnen in de stam, verliezen ze de helft minder vocht via zweet en adem. (br.hln)
Wie een asielkat zoekt te adopteren, kan bij het zien van alle koddige kandidaten gemakkelijk overweldigd worden. Hoe kies je nu de juiste? Ontdek hier een handige checklist met vragen die je best overloopt tijdens het selectieproces.
Moet het een kitten zijn? Hoewel kittens onweerstaanbaar kunnen zijn, is het een feit dat volwassen poezen doorgaans kalmer zijn en al goede manieren hebben aangeleerd. Denk dus na over hoeveel tijd je zal hebben om te investeren in je pluizige vriend. Check altijd bij de verzorgers of kleine katten al zindelijk zijn en hoe het zit met de sterilisatie/castratie. Bij volwassen poezen informeer je best naar de (medische) achtergrond.
Hoe ziet de kat eruit? Neen, het draait hier niet om schoonheid, maar wel om een gezonde uitstraling. Kijk uit voor heldere, fonkelende ogen, propere neuzen en oren, en een klittenvrije vacht. Luister ook altijd eens naar de ademhaling van de kat.
Heb je kinderen? Heel vaak gaan kleine kinderen en kittens niet al te best samen omdat de diertjes zeer onstuimig kunnen zijn. Wie bezorgd is over de wederzijdse reacties kiest beter voor een volwassen kat die al ervaring heeft met kinderen. Uiteraard is het aangeraden om de contacten tussen nieuwe huisdieren en je kleine spruit(en) nauwlettend op te volgen.
Hoe gedraagt de poes zich? Bekijk het gedrag van potentiële kanshebbers altijd even van dichtbij. Is de kat ontspannen of eerder defensief in jouw buurt? Gedraagt ze zich speels of eerder lusteloos in de omgang met andere dieren? Het is belangrijk om te kaderen hoe de attitude van het dier past binnen je eigen levensstijl, zeker als je al andere huisdieren en/of (jonge) kinderen in huis hebt.
Kort of lang haar? Helemaal ingepalmd door een langharige kat? Bedenk dan goed dat je tijd zal moeten maken om de vacht te verzorgen. Hardnekkige knopen en klitten zorgen namelijk voor heel wat ongemak en pijn. Wie dus van zichzelf al weet dat hij geen held zal zijn in het borstelen, opteert beter voor kort haar.
Vertrouw tot slot ook zeker op je buikgevoel. Een klik met een kat voel je meestal meteen. Succes! (br.hln)
Terwijl de meisjes 's zomers een rokje mogen dragen, moeten de jongens van de Don Bosco-school in Genk ook bij tropisch weer een lange broek aan. Uit protest trokken ze massaal in rok naar de uniformschool, mét succes.
"De meisjes mogen hun blote benen tonen. Dan doen wij dat ook!", beslisten enkele laatstejaars Lichamelijke Opvoeding & Sport van Don Bosco Genk. Ze hadden de kwestie vorig jaar al aangekaart op de leerlingenraad. "Na twee uur sporten moeten wij ons uniform terug aantrekken om aan de schoolbanken gaan zitten. Zwetend moeten wij die lange broek aan, ook al is het heel erg warm", zeggen initiatiefnemers Jo Roux en Jan Vandevenne.
En de actie heeft succes: directrice Marleen Billen geeft de demonstranten hun zin. "Eigenlijk waren we de kwestie al aan het bekijken", zegt ze. "We hebben aan de leverancier van de uniformrokjes gevraagd ons een donkerblauwe modelshort te bezorgen. Als de leerlingen dat model goedkeuren, mogen de jongens vanaf september zo'n bermuda dragen. (br.hln)
Astrid Nijgh meisjesnaam De Backer (Amsterdam, 16 april 1949) is een Nederlands zangeres. Ze volgt vanaf haar dertiende een zangopleiding bij de bekende zangpedagoge Bep Ogterop. In folkclub de Waag in Haarlem ontmoet zij Lennaert Nijgh, met wie zij trouwt.
Als Boudewijn en Lennaert uit elkaar groeien, gaat Astrid muziek schrijven voor de teksten van Lennaert. Veel artiesten vertolken nummers van het echtpaar Nijgh, waaronder Rob de Nijs, Adèle Bloemendaal, Gerard Cox, Leen Jongewaard en Jenny Arean.
Na twee en half jaar huwelijk gaat het echtpaar uit elkaar, maar als schrijversduo blijven zij nog bij elkaar.
In 1973 brengt Astrid Nijgh zelf het nummer Ik doe wat ik doe op single uit. Vanwege duidelijke verwijzingen naar de prostitutie wekt dit nummer veel commotie op. Het nummer bereikt de zesde plaats in de Nederlandse Top 40. Haar zangcarrière neemt vanaf dat moment een vlucht en ze brengt een album uit (Mensen zijn je beste vrienden). Er volgen nog drie hitnoteringen maar deze zijn minder succesvol dan haar eerste single.
Eerste gastronomische gids voor mensen met diabetes
Eerste gastronomische gids voor mensen met diabetes
De organisatie Zucsu en verantwoordelijken van de gastronomische gids Gault&Millau hebben vandaag de eerste gastronomische en praktische gids voor mensen met diabetes voorgesteld.
Het concept werd opgestart door endocrinologe Marie-Christine Pelckmans, stichtster van Zucsu, met de steun van de Diabetes Liga, de Vlaamse vereniging voor mensen met diabetes en zorgverleners. De chefs Wouter Keersmaekers van de Schone van Boskoop en Laury Zioui van L'Eveil des Sens werden gekozen als ambassadeurs van het project.
"Marie-Christine Pelckmans kwam tot de vaststelling dat veel van haar patiënten niet graag op restaurant gaan omdat ze de indruk hebben dat ze scheef bekeken worden door de restauranthouders", aldus Philippe Limbourg, directeur van de gids. "We zijn dus gestart met een sensibilisering naar de restauranthouders door hen uit te leggen waarom diabetici bijvoorbeeld van bij het aperitief over brood willen beschikken."
Meer dan 150 restaurants hebben deelgenomen aan het project. Vijftien ervan kregen '3 klontjes', omdat ze specifieke menu's aanbieden. 25 restaurants zitten in de categorie '2 klontjes', die onder leiding van een voedingsdeskundige de hoeveelheid koolhydraten van gerechten op de menukaart preciseren. Het niveau '1 klontje' geeft aan dat het personeel bereid is om diabetici op een persoonlijke manier te onthalen.
De gids telt ruim 200 bladzijden en bevat verder praktische informatie over de effecten van alcohol en voedingsadviezen. Hij is vanaf 5 juni te koop en kost 15,95 euro. (br.hln)
Metformine, wereldwijd het meest gebruikte medicijn tegen diabetes, verlengt de levensduur en zorgt er ook voor dat men langer gezond blijft. Dat blijkt uit onderzoek door Wouter De Haes van de afdeling Neurobiologie en Dierenfysiologie van de KU Leuven die een en ander uittestte bij een minuscule rondworm die amper drie weken leeft. De onderzoeksresultaten staan gepubliceerd in het vakblad Proceedings of the National Academy of Sciences.
Uit het onderzoek blijkt nochtans dat metformine de productie van schadelijke zuurstofdeeltjes in de mitochondriën, de 'energiefabrieken' van elke cel verhoogt. Deze ongewenste zuurstofdeeltjes kunnen weliswaar eiwitten en DNA beschadigen, maar De Haes toonde aan dat als er geen te grote hoeveelheid vrijkomt ze op lange termijn een positief effect hebben. De cellen vangen in dat geval immers de zuurstofdeeltjes op voor ze schade toebrengen en zijn nadien zelfs sterker.
"Metformine zorgt voor een lichte verhoging van het aantal schadelijke zuurstofdeeltjes waardoor de cellen dus sterker worden en hun gezonde levensduur verlengt", aldus De Haes. De vermelde rondwormen die in het kader van het onderzoek behandeld werden met metformine vertoonden de typische verouderingstekens niet. "Zij krompen nauwelijks en vertoonden ook geen verrimpeling. De wormen verouderden dus niet enkel trager, ze bleven ook langer gezond", aldus de onderzoeker.
Het onderzoek ontkracht ook de theorie dat deze ongewenste, schadelijke zuurstofdeeltjes veroudering veroorzaken, iets waar de voedings- en cosmetica-industrie handig op inspelen met producten die antioxidanten bevatten. Producten met antioxidanten zoals huidcrèmes, groenten- en vruchtensappen, rode wijn of donkere chocolade neutraliseren deze schadelijke zuurstofdeeltjes en zouden zo de veroudering vertragen."Deze theorie klopt niet. De antioxidanten verhinderen net het levensverlengend effect", aldus De Haes. (br.hln)
Sonja liep vier uur lang met kriebelende muis in haar laars
Sonja liep vier uur lang met kriebelende muis in haar laars
Ze merkte er eigenlijk niets van, maar Sonja den Besten uit de Nederlandse stad Wageningen heeft dit weekend vier uur lang met een levende muis in haar laars rondgelopen. Het beestje had zich verstopt in de voering van het laarsje.
"Waarschijnlijk is hij op de vlucht voor onze katten in mijn schoen gekropen," zegt Sonja, nog steeds beduusd. Toen ze 's ochtends haar laarsje aantrok, voelde ze al wat bewegen. "Ik schudde mijn schoen en hield hem ondersteboven, maar er kwam niets uit, dus ik trok hem maar aan."
Na vier uur zat ze weer thuis in de zetel. Na wat gefriemel aan de laars keek ze plotseling in de oogjes van een muis. Het diertje hield wonderwel niets over aan zijn avontuurtje. "Ik maakte snel een foto en daarna sprintte hij naar buiten. Hij heeft geluk gehad. Het was bijna een verpletterd muisje." (br.hln)
Het pakkend levensverhaal van het kleine meisje (5) dat wist dat ze een jongetje was
Het pakkend levensverhaal van het kleine meisje (5) dat wist dat ze een jongetje was
Klik op de foto om de video te bekijken
Vanaf het moment dat ze kon praten, riep de kleine Ryland Whittington dat ze een jongetje was. Het kind wist al heel snel dat ze als jongen gevangen zat in het lichaam van een meisje. Na het raadplegen van specialisten en heel wat opzoekingswerk, beseften de ouders Jeff en Hillary dat er maar één conclusie mogelijk was. De opmerkelijke transitie van hun kind goot het Amerikaanse koppel in een ontroerende video, die op enkele dagen tijd al meer dan drie miljoen keer bekeken werd.
Zoals alle ouders wilden Jeff en Hillary niets liever dan hun kinderen gelukkig zien. Toen Ryland in 2007 geboren werd, dacht het koppel dat ze een kerngezonde baby had. Het dochterje bleek echter doof te zijn. Via oorimplantaten kon het gehoorprobleem gelukkig verholpen worden.
Van zodra het kleine meisje echter kon praten, brulde ze dat ze een jongetje was. "Sommige kennissen vertelden ons dat dit gewoon een fase was", aldus Jeff en Hillary. "Normaal komen zulke fases snel ten einde maar hier werd het gevoel bij Ryland enkel maar sterker."
"Met tranen in de ogen vroeg ze aan ons: 'Waarom heeft God me zo gemaakt?'. Ze was misschien maar vijf jaar oud maar we moesten naar haar beginnen luisteren." De ouders benaderden experten en lazen alle informatie die ze maar konden vinden. Er was maar één conclusie mogelijk: "Ryland is een transgender". Alhoewel geboren in een vrouwelijk lichaam, kwam het brein van hun kind overeen met dat van een jongetje.
Tijdens hun zoektocht naar antwoorden stuitten ze op een vreselijk statistisch gegeven: 41 procent van de transgenders in de Verenigde Staten doet een zelfmoordpoging. Zo ver wilden Jeff en Hillary het niet laten komen. Ze troffen onmiddellijk drastische maatregelen om hun kind te helpen.
De lange blonde lokken van Ryland werden gekortwiekt, de roze prinsessenkamer werd een echte jongenskamer en ze zeiden niet langer 'zij' maar wel 'hij'. Hun dochter werd voortaan gekoesterd als een zoon. Het geluk van de zesjarige Ryland kon niet op.
De ouders ontvingen ondertussen een inspiratie-award omdat ze transseksualiteit bespreekbaar hebben gemaakt. Ter ere daarvan maakten Jeff en Hillary deze ontroerende video van hun prachtige zoontje. (br.hln)
