Waarom deze Belg zondag een Oscar verdient voor het redden van de berggorilla's
Waarom deze Belg zondag een Oscar verdient voor het redden van de berggorilla's
Klik op de foto om het filmpje te bekijken
Regisseur Orlando von Einsiedel kan morgen met 'Virunga' de Oscar voor 'Beste Documentaire' in de wacht slepen. De documentaire is een prachtig verhaal van hoop, waarin parkwachters zich dagelijks inzetten voor natuurbehoud en zeldzame berggorilla's. Een verhaal van elke dag opboksen tegen geweld en een groot Brits oliebedrijf dat in het park vooral geld ziet. De felbegeerde filmprijs is symbolisch minstens even belangrijk voor de Belgische directeur van natuurpark Virunga: prins Emmanuel de Merode. De echte held van het park.
'Virunga' is uiteindelijk een prachtige en ontroerende documentaire van hoop geworden, een 'David versus Goliath' verhaal waar bewonderenswaardige parkwachters moedig opboksen tegen geweld en een kapitalistische oliereus. Regisseur von Einsiedel kan er morgen - terecht - een Oscar voor 'Beste Documentaire' mee winnen.
Het is de regisseur die mogelijk de felbegeerde filmprijs in de wacht zal slepen, maar die prijs is symbolisch minstens even belangrijk voor de Belgische directeur, prins Emmanuel de Merode. De echte held van het park, voor wie het niet zomaar een 'film' is, maar dagdagelijkse realiteit.
Twee dagen voor de première in april geraakte de Merode gewond in een hinderlaag van onbekende gewapende mannen. Niet veel later stond hij alweer in zijn park, klaar om er opnieuw de rots in de branding te zijn en zich samen met zijn parkwachters met hart en ziel in te zetten voor de natuurpracht en de uiterst zeldzame dieren in zijn park.
De documentaire heeft heel wat op gang getrokken. Soco International, de Britse oliereus actief in Virunga, kon de massale kritiek niet langer zomaar naast zich neer leggen. Dankzij de documentaire zijn de donaties voor park Virunga ondertussen verdriedubbeld. De Congolese autoriteiten en burgers zijn opnieuw trots op hun natuurerfgoed en steunen het project massaal. Of Virunga de Oscar wint of niet, de parkwerkers zijn elke dag winnaars. Zelf actie ondernemen? Klik hier voor de donatie-site van het Virunga-park. (br.hln)
Kinderen ondervoed door te gezonde ouders: "Geef ze ook eens een pak frieten"
Het aantal ondervoede kinderen in Nederland neemt toe. Daarvoor waarschuwt het Juliana Kinderziekenhuis in Den Haag. Vooral hoger opgeleide ouders willen 'te gezond' eten. "Daar kun je makkelijk in doorslaan", luidt de waarschuwing.
Vlak voor kerst kreeg kinderarts Sandra Schrama van het Juliana Kinderziekenhuis er in 2,5 week tijd zelfs 7 nieuwe patiënten bij met klachten door ondervoeding. "Daar schrok ik zo van, dat ik besloot: we moeten wat doen.'' Dus wil ze nu haar verhaal vertellen.
En dat luidt: pas op met 'te gezonde' voeding. Aan de huidige gezondheidsrage kleven risico's, zegt ze. "Mensen schrappen steeds meer voedingsmiddelen van het menu: melk, brood, boter. Er blijft minder over dat je wel kunt eten. Te weinig voor een kind, dat in de groei is. Zeker als het ook nog veel sport.''
Schrama wijt het doorslaan in gezond eten aan de campagne tegen zwaarlijvigheid en de hype rond boeken als De Voedselzandloper. "Het speelt vooral bij hoger opgeleiden.''
In De Voedselzandloper staat bijvoorbeeld dat je beter niet veel brood kunt eten, als je langer en gezonder wilt leven. Schrama: ,,Maar een puber, die 10 tot 12 centimeter per jaar groeit, komt dan gewoon tekort.''
Gevaren Ouders hebben 'de beste bedoelingen', zegt Schrama, en kennen de gevaren niet. ,,Ik zie soms meisjes van 17, die niet meer ongesteld worden. Ze zijn enorm bezorgd of ze straks kinderen kunnen krijgen.''
Daarbij kan een kind, dat te weinig eet, 'niet meer helder denken'. ,,Zo'n jongere is lusteloos en depressief, kan zich niet goed concentreren op school.'' Als Schrama constateert dat een kind ondervoed is - 'we zien kinderen van 1.70 meter, die 35 kilo wegen' - stuurt ze ze door naar Sonja van den Ende, een van de diëtisten in het Juliana Kinderziekenhuis.
Om de kinderen weer 'normaal' te laten eten, is een enorme opgave. ,,Ze vinden dat vaak heel eng. Ze zijn bijvoorbeeld bang voor e-nummers, terwijl met de meeste niks mis is. Of ze zijn bang om dik te worden.''
Van den Ende adviseert ouders hun kinderen te laten eten volgens de aloude Schijf van Vijf, zoals het Voedingscentrum die voorschrijft. Dat betekent dat de voeding vooral bestaat uit groente, fruit, aardappelen en granen, aangevuld met vlees, vis of vleesvervangers, melkproducten, gezonde vetten en genoeg water. ,,Het is prima om biologisch te eten of superfoods in huis te halen, maar niet om die alléén maar te eten. Dat is voor een kind in de groei te eenzijdig.''
Schrama: ,,Ook Linda de Mol is klaar met dure superfoods. Een patatje op zijn tijd moet kunnen, zegt ze in het laatste nummer van haar tijdschrift. Dat vinden wij ook.''
"Ik woog nog maar 35 kilo bij 1.60 meter"
Het sloop erin bij de Haagse leerlinge Diede Salters (15). Een obsessie voor gezond eten. "Ik weet niet precies hoe ik op het idee kwam,'' vertelt ze. "Maar ik ging er steeds verder in.'' Op een gegeven moment ging eten haar leven beheersen. "Ik had een appje geïnstalleerd. Daarmee kon ik precies bijhouden hoeveel calorieën en vetten ik binnenkreeg.'
'Het ging Diede niet om het afvallen, zegt ze. "Ik was nooit dik, ik wilde blijven zoals ik was. Daarom vond ik dat ik zo gezond mogelijk en zo min mogelijk moest eten.''
Haar moeder, Marion Erkelens, vult aan: "Diede was aangestoken door de anti-suikerhype. Die hield haar heel erg bezig. De nadruk lag bij haar meer op gezond dan op weinig. Op een gegeven moment gingen we fruitshakes maken. Ik zag er niet direct kwaad in.''
Door, in Diedes ogen, ongezond voedsel te schrappen, en wel te blijven sporten, net toen ze een groeispurt doormaakte, kelderde haar gewicht. Bij Diedes moeder gingen niet meteen de alarmbellen af.
,,Omdat ik haar elke dag zie, viel het me niet direct op. Haar vader en stiefmoeder zagen het eerder.''Op een gegeven moment woog de toen 14-jarige nog maar 35 kilo, bij een lengte van 1.60 meter. ,,De dokter stelde vast dat ik ernstig ondergewicht had.''
Inmiddels heeft Diede weer een goed gewicht en neemt ze ook weer gewoon een koekje bij de thee. Vanaf het moment dat de huisarts de scholiere doorverwees naar het ziekenhuis, duurde het een jaar voor ze weer gewoon at. (br.hln)
Het oosten en delen van het midden van de Verenigde Staten liggen bedolven onder de sneeuw, maar niet iedereen in de getroffen staten heeft genoeg van het winterweer en de vriestemperaturen. Zoals je in bovenstaand filmpje kan zien spelen Rode panda's Lin (2) en Rover (9) uit de zoo in Cincinnati maar wat graag in die overdosis sneeuw.
Lissa Browning, een medewerker van de Cincinnati Zoo & Botanical Garden, filmde de twee schattige diertjes terwijl ze buiten rond dartelden na een recente sneeuwstorm in de staat Ohio. Zo is te zien hoe de rode panda's enthousiast rondlopen, springen en in de met sneeuw bedekte bomen slingeren. In Cincinnati worden intussen records gebroken wat betreft de extreme kou en dit weekend wordt nog meer sneeuw verwacht.
Volgens de website van de zoo blijven de rode panda's lekker warm in het koude weer vanwege hun dikke staart die ze rond hun lichaam kunnen wikkelen. (br.hln)
Tien procent Vlaamse professoren niet in orde met Engelse taaltest
Tien procent Vlaamse professoren niet in orde met Engelse taaltest
Een kleine 10 procent van de Vlaamse professoren die lesgeven in het Engels, heeft nog geen attest behaald van de verplichte taaltest. Ofwel slaagden ze niet voor de test, ofwel weigerden ze de test af te leggen. Dat bericht de VRT-nieuwsredactie.
Docenten die aan de Vlaamse universiteiten of hogescholen in het Engels lesgeven, moeten voortaan over een gevalideerd bewijs van hun taalbeheersing beschikken. Ze werden daartoe verplicht door de Vlaamse overheid en dat tegen 1 februari 2015.
Bijna 10 procent van de professoren aan de Vlaamse universiteiten is echter niet geslaagd in de taaltest of weigerde de test af te leggen. Dat blijkt uit cijfers van het college van regeringscommissarissen. Strikt genomen mogen degenen van wie de taalbeheersing onvoldoende is, niet langer lesgeven in het Engels.
Bij de professoren die de taaltest wel met succes hebben afgelegd, overheerst een gevoel van ongeloof over de verplichting. "Ze vonden dat absurd", zegt Kristiaan Versluys, onderwijsdirecteur en professor Amerikaanse letterkunde aan UGent. "Het was beter geweest indien men professoren die al jarenlang in het Engels lesgaven en van wie de evaluaties goed waren, had vrijgesteld van de test. Dat zou heel wat miserie hebben vermeden."
De test is overigens uniek in België, geen enkel ander land zou de test opleggen aan zijn professoren. De test heeft daarnaast een hoog prijskaartje. "Alleen al voor de UGent kostte de test dicht bij de 100.000 euro en dan rekenen we de tijd dat de professoren en de administratie erin moesten steken, er nog niet bij." (br.hln)
We denken vaak dat een gezond dieet betekent dat we mínder moeten eten. Recent onderzoek heeft echter uitgewezen dat we sneller afvallen door iets aan ons voedingspatroon toe te voegen:
Je dieet verbeteren kan gewoon een kwestie zijn van meer vezels eten. Dat is wat een recente studie in de Annals of Internal Medicine concludeerde. Een groep wetenschappers van de University of Massachusetts Medical School onderzochten 240 mensen die gewicht wilden verliezen. Ze verdeelden de diëters in twee groepen, en vertelden één groep dat ze minder calorieën moesten eten. De andere groep kreeg gewoon de opdracht om meer vezels te eten, zoals fruit, groenten en volkoren. Geen enkele groep veranderde iets aan hun sportgewoontes.
Na een jaar bleken de resultaten verrassend gelijk. De groepen verloren evenveel gewicht, en ook de cholesterol, bloeddruk en suikerspiegel daalde gelijkmatig. "De mensen die minstens 30 gram vezels per dag aten verbeterden hun metabolisme en verloren gewicht, enkel en alleen door iets toe te voegen", klinkt het bij de wetenschappers. "We moeten dus dringend herbekijken welke richtlijnen we aanraden aan mensen. De huidige, die bepaalde dingen weghalen uit je dieet, blijken immers niet per se beter." (br.hln)
Hoe Natasha een seksuele relatie kreeg met haar vader
Hoe Natasha een seksuele relatie kreeg met haar vader
Schrijfster Natasha Rose Chenier (24) kreeg een seksuele relatie met haar vader uit Jamaica, nadat ze hem op haar negentiende voor het eerst ontmoette. Vijf jaar geleden verbrak ze het contact en pas na jarenlange therapie beseft ze dat de situatie niet haar schuld is, schrijft ze op Jezebel. GSA, seksuele aantrekkingskracht tussen familieleden die elkaar voor het eerst ontmoeten als volwassenen, komt vaker voor.
De moeder van Chenier was negentien jaar toen ze de toekomstige vader van haar kind ontmoette. Toen ze zwanger raakte, vertrok de man.
De moeder van Chenier kreeg een nieuwe relatie met een man die haar slecht behandelde. De twee hielden het tien jaar vol. Chenier was daar boos over. En ze was eenzaam. Daarom besloot ze haar vader op te zoeken, die inmiddels in Jamaica woonde.
Haar vader verwende haar met reisjes over het eiland en luxe etentjes. Tussen bezoekjes door belde ze langdurig met hem. Nooit eerder voelde Chenier zich zo verwant aan iemand. De twee leken qua uiterlijk op elkaar en bleken ook nog dezelfde interesses te hebben.
Haar vader vertelde over zijn seksuele ervaringen. Over hoe hij zijn huidige vriendin bedroog. Het maakte Chenier niet uit. Ze vond dat hij haar behandelde als een volwassene. Dat vleide haar.
Kokhalzen Bij het tweede bezoekje sliep ze in zijn bed. Ze voelde zich veilig, maar ze was ook geschokt. Ze merkte dat ze zich seksueel aangetrokken voelde tot haar vader. Ze probeerde het gevoel te onderdrukken en dacht dat het wel over zou gaan. Maar het werd sterker.
Haar vader voelde hetzelfde. De twee hadden meermaals orale seks. Achteraf hing ze altijd kokhalzend boven de wc. Ze haatte zichzelf en walgde van de situatie. Haar vader riep meestal dat het wel goed zou komen. "Hoe lang wilde je al dat dit gebeurde?", vroeg ze haar vader na de tweede keer. "Sinds de eerste keer dat ik je zag", antwoordde hij.
Ze vroeg hem haar tegen te houden als zij seks wilde hebben. En om zelf ook geen initiatief meer te nemen. Hij stemde toe, maar hield geen woord. Ze wilde eerder weg uit Jamaica, maar wilde geen vragen oproepen bij haar familie in Vancouver. Op de laatste avond van haar laatste bezoek sloot ze zich op in de badkamer, weg van haar vader. Die bracht haar de volgende ochtend in stilte naar het vliegveld.
GSA Eenmaal thuis voelde ze zich een crimineel. Ze had paniekaanvallen. Pas toen haar therapeut het fenomeen GSA uitlegde, stopte ze zichzelf de schuld te geven.
De term staat voor genetic sexual attraction en gaat over de seksuele aantrekkingskracht tussen familieleden die elkaar voor het eerst ontmoeten als ze volwassen zijn. Hoewel lastig te meten is hoe vaak zulke gevoelens voorkomen, zou het gebeuren bij de helft van de familieleden die elkaar als volwassenen leren kennen.
Op de gevoelens rust een taboe, zeker als het om vaders en dochters gaat. "Die zwijgen vaak over de gevoelens. Seks tussen vader en dochter wordt gezien als iets dat op misbruik lijkt, hoewel het niet verschilt van andere vormen van GSA", zei Barbara Gonyo in 2003 in The Guardian. Zij bedacht de term na zelf met zulke gevoelens te hebben gekampt.
Partner lijkt op vader Onderzoek laat zien dat vrouwen vaak partners uitzoeken die lijken op hun vader, of een andere man die hen heeft opgevoed. Bij mannen is dat andersom. Het gaat zowel om innerlijke als uiterlijke gelijkenissen.
Een mogelijke oorzaak is zogenoemde seksuele inprenting. Ouders zijn meestal de eerste vertegenwoordigers van de seksen die mensen zien en leren kennen. We onthouden dat beeld, dat vertrouwd is. En mensen houden van dingen die vertrouwd zijn.
Soms zoeken mensen een partner uit die op hun ouder van de andere sekse lijkt om hun vervelende jeugd te compenseren. Zo voelen mannen met een kritische moeder zich vaak aangetrokken tot vrouwen die kritiek op hen leveren. Als kind konden ze daarmee niet omgaan en nu gaan ze bij die vrouwen bewijzen dat ze dat wel kunnen, denken ze.
Dat geldt trouwens niet voor iedereen. Als mensen heel slechte herinneringen hebben aan een opvoeder, zoeken ze juist een partner die niét op de ouder lijkt.
Chenier schrijft een fictieve roman op basis van haar echte ervaringen, waarvan iedere eerste dag van de maand een hoofdstuk op haar website verschijnt. (br.hln)
Bijna tweehonderd schrijvers maken dit jaar kans op de Nobelprijs voor Literatuur. Ze zijn bij de Zweedse Academie voorgedragen voor de prestigieuze onderscheiding. Van de kanshebbers zijn 36 mensen voor het eerst genomineerd. "De aantallen kunnen als tamelijk normaal worden gezien'', schrijft de secretaris van de Academie op zijn blog.
In totaal kwamen 259 voorstellen binnen. Sommige auteurs werden meer dan eens voorgedragen waardoor het totaal aantal namen op 198 uitkwam. "Eén van deze 198 wordt de Nobelprijswinnaar van dit jaar'', aldus secretaris Peter Englund. Eerst wordt de lijst ingekort naar 20 tot 25 namen en eind mei moet er een shortlist zijn van vijf.
Englund waarschuwde de mensen die kandidaten hebben voorgedragen de namen niet openbaar te maken. Dat is tegen de regels. "We hebben de mogelijkheid de betreffende nominaties ongeldig te verklaren.'' (br.hln)
Een Indiaas echtpaar heeft zijn aapje aangewezen als enige erfgenaam van het familiebezit. Het stel is verstoten door hun families toen ze trouwden en heeft zelf geen kinderen. Brajesh en Shabista Srivastava zeggen het aapje als een zoon te hebben opgevoed en vinden het niet meer dan logisch dat hij dus ook hun erfgenaam is.
Omdat de man hindoe is en zijn vrouw moslim waren hun families fel gekant tegen de verbintenis. Sinds het huwelijk leefden ze dan ook in afzondering en "waren vele jaren heel eenzaam'', zeiden ze tegen de BBC. Dat veranderde toen ze in 2005 het aapje Chunmun kochten.
Het beestje heeft een eigen kamer in hun huis, compleet met airconditioning voor de zomer en een kacheltje voor de winter. Bovendien heeft hij inmiddels een vrouw gekregen met wie hij in 2010 een groots huwelijksfeest vierde.
Aapjes worden zelden als huisdier gehouden in India, behalve door straatartiesten die ze africhten om kunstjes te doen. (br.hln)
Een man die op een rommelmarkt in het Amerikaanse Phoenix een horloge wist te bemachtigen voor slechts 5,99 dollar, heeft het zeldzame Zwitserse uurwerk verkocht voor maar liefst 35.000 dollar (32.000 euro).
Zach Norris was afgelopen maand op zoek naar een tweedehands golfkarretje toen zijn blik op de verzameling horloges viel. Tussen de rommel ontwaarde hij een 1959 Jaeger-LeCoultre duikhorloge, zo zei hij tegen KTVK-TV.
"Ik ben wel vaker enthousiast geweest over dingen die ik tussen de rommel aantrof, maar dit is echt heel speciaal", zo zei Norris. Het horloge was zichtbaar gedragen, maar nog steeds in goede staat.
Norris maakte zijn vondst bekend op een website voor horlogeverzamelaars, waarna een liefhebber uit San Francisco er 35.000 dollar voor bood, plus een minder waardevol horloge.
Norris zei dat hij het geld wil gebruiken om zijn bruiloft te betalen. (br.hln)
Een tattoo heb je voor eeuwig, tenzij je een pijnlijke en peperdure laserbehandeling ondergaat natuurlijk. Of toch niet? Er is immers een crème in de maak die je tattoo ook vervaagt, volledig pijnloos.
De zalf is het project van de 27-jarige Alec Falkenham, een doctoraatsstudent van de Universiteit van Halifax (Canada). De man, die zelf een aantal exemplaren op zijn lichaam heeft prijken, zegt dat hij op het idee kwam voor de crème terwijl hij een van zijn tattoo's liet zetten.
"Als je het van een biologisch perspectief bekijkt, is het eigenlijk redelijk makkelijk op te lossen", aldus Falkenham. Het pigment van de tattoo wordt immers opgeslagen in macrofagen, een soort witte bloedcel. De zalf van Alex gaat dan die cellen specifiek aanpakken. "Het product zorgt ervoor dat de macrofagen afgebroken worden door nieuwe macrofagen, en het pigment wordt dan mee afgevoerd naar de lymfeklieren."
Een moeilijk proces met een simpel resultaat: je tattoo zal langzaam vervagen. Wie spijt heeft van zijn eigen exemplaar, zal echter nog even moeten wachten op het middeltje, aangezien de zalf nog in de ontwikkelingsfase zit. Maar de eerste resultaten zijn "veelbelovend", en de crème zou er snel moeten komen. (br.hln)
Eén op vijf Nederlandse artsen zou fysiek gezonde patiënten helpen sterven
Eén op vijf Nederlandse artsen zou fysiek gezonde patiënten helpen sterven
Bijna één op vijf Nederlandse dokters zou overwegen iemand euthanasie te verlenen die geen lichamelijke problemen heeft maar levensmoe is. Dat blijkt uit een anonieme rondvraag onder 1.500 huisartsen, geriatrische zorgartsen en specialisten. Twee procent van hen verklaarde reeds euthanasie of assistentie bij zelfdoding te hebben verleend aan een lijdende patiënt waarvoor echter geen medische grondslag was, ook al verbiedt de wet dat in Nederland.
De resultaten van de rondvraag zijn gepubliceerd in Journal of Medical Ethics. Veertig procent van de dokters verklaarde dat het denkbaar was dat ze iemand in een vroeg stadium van dementie zouden helpen diens leven te beëindigen, drie procent heeft dat al gedaan. Iets meer dan één op drie zei ook bereid te zijn mensen met een psychische aandoening te helpen indien zij euthanasie zouden willen.
Ondraaglijk lijden Naast België heeft Nederland één van 's werelds meest vrije wetgeving inzake euthanasie. Een wet uit 2002 stelt zes voorwaarden, de belangrijkste is dat de patiënt "ondraaglijk lijdt en er geen uitzicht op verbetering is".
De wet bepaalt niet dat dit lijden fysiek moet zijn. Toch oordeelde het hooggerechtshof dat de belangrijkse oorzaak van het lijden van medische aard dient te zijn.
Levensmoe Niettemin brengt de studie aan het licht dat 18 procent van de Nederlandse artsen euthanasie zou verlenen aan een patiënt die weliswaar niet fysiek lijdt maar levensmoe is. Niet minder dan 27 procent zou euthanasie verlenen aan iemand die weliswaar ziek, maar niet ernstig ziek is.
Eva Bolt van de universiteit van Amsterdam, die de studie leidde, onderstreept dat dokters die euthanasie verlenen aan iemand zonder fysieke problemen de wet overtreden. De twee procent die bekende dat ze dat al hadden gedaan, hebben volgens haar niet noodzakelijk een misdrijf begaan. "Het is moeilijk te zeggen. Het is mogelijk dat dit jaren geleden gebeurde, toen er nog geen wet was, en dus kunnen we niet zeggen dat ze de wet hebben overtreden".
Eenzaamheid en verlies autonomie De zaak wordt nog complexer door het feit dat de meeste bejaarde patiënten die wensen te sterven wel één of ander fysiek ongemak hebben, ook al is dat niet de belangrijkste oorzaak van hun lijden. In 2011 stelde de Nederlandse artsenvereniging KNMG dat het achteruitgaan van de gezondheidstoestand op verschillende vlakken als ondraaglijk kan gezien worden en dat dit samen met eenzaamheid en het verlies van autonomie "onderdeel moet uitmaken van het besluit om al dan niet euthanasie te verlenen".
Sinds 2002 is het aantal Nederlanders dat beroep doet op euthanasie gevoelig gestegen. In 2013, het laatste jaar waarvan cijfers beschikbaar zijn, kozen 4.892 Nederlanders voor euthanasie. (br.hln)
Onderzoekers in Cambridge hebben een belangrijke ontdekking gedaan in de bestrijding van alzheimer. Ze hebben vermoedelijk gevonden hoe het proces van plakvorming in de hersenen kan worden doorbroken. Een lichaamseigen molecule, die aangemaakt wordt in de longen, kan hiertoe dienen. Testen op stukjes muizenhersenen zijn hoopgevend.
Onderzoeker Samuel Cohen van de universiteit van Cambridge kwam maandagavond naar buiten met het nieuws, dat meteen op applaus werd onthaald. Dat plakvorming het probleem is bij alzeimer, is al heel lang overduidelijk. Tot nu toe is vooral gewerkt op het weer wegwerken van die plak in de hersenen, maar voorlopig niet met groot succes. Het onderzoek in Cambridge heeft zich nu toegespitst op het voorkomen van dat samenklitten van eiwitdraadjes, dat men plakvorming noemt. Het onderzoeksteam gebruikte daarvoor een lichaamseigen molecule, brichos genaamd, die gewonnen wordt uit de longen. En het blijkt te lukken.
Hierdoor zou men preventief te werk kunnen gaan: men weet dat het proces van de plakvorming vaak al een tiental jaar aan de gang is vóór de eerste symptomen van dementie - met als meest kenmerkende het geheugenverlies - beginnen op te treden. Dan nog kan het soms lang duren voor de uiteindelijke diagnose is gesteld. Precies in die periode zou het - op termijn - mogelijk moeten zijn om in te grijpen. Maar dan moet er natuurlijk eerst een medicijn worden gevonden. Volgens onderzoeker Cohen zit het team op de juiste koers. "Ik denk dat dit een belangrijke bevinding is in het fundamentele wetenschappelijke onderzoek naar alzheimer", zegt ook neuroloog en dementiespecialist Rik Vandenberghe van de KULeuven. "Ze geeft nieuw inzicht in het proces dat leidt tot dementie. En dat zou inderdaad op langere termijn kunnen uitmonden in een medicijn tegen alzheimer." (br.hln)
Het oudste woonhuis van Antwerpen staat te koop. Het pand dateert van rond 1500 en wordt 'De Houten Gevel' genoemd.
Het gerenoveerde huis ligt in de Stoelstraat, nabij de Zirkstraat en de Lange Koepoortstraat, pal in de historische binnenstad.
De gevel mag dan wel uit de 16e eeuw dateren, binnenin is alles gerenoveerd en voorzien van alle hedendaagse comfort. De eigenares verkoopt haar pand voor minstens 395.000 euro. (br.hln)
Steeds meer twintigers en dertigers getroffen door ouderdomsdiabetes
Steeds meer twintigers en dertigers getroffen door 'ouderdomsdiabetes'
Steeds meer twintigers en dertigers lijden aan diabetes type 2, of 'ouderdomsdiabetes'. Die stijging is mede te wijten aan de toename van obesitas, zo schrijft De Standaard.
Diabetes type 2 is wereldwijd in opmars. De ziekte kwam voordien vooral voor bij vijftigplussers, maar dat is verleden tijd. Een ongezonde levensstijl ligt aan de basis van diabetes bij jongere mensen.
Een screening bij mensen met obesitas door het UZ Antwerpen bevestigt de trend. 12 procent van de geteste personen bleek aan diabetes type 2 te lijden; 47 procent zat in een voorstadium.
5,3 procent van de Belgen
Wereldwijd treft diabetes type 1 en 2 ongeveer 350 miljoen personen. Ook België ontsnapt er niet aan: in de gezondheidsenquête van 2013 beweert 5,3 procent van de bevolking ouder dan 15 jaar in België te lijden aan diabetes. Dat is een verdubbeling tegenover 1997.
Verontrustend, zegt het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid (WIV-ISP), dat in november met de cijfers naar buiten kwam. Volgens de ramingen van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) zal diabetes tegen 2030 de op zes na grootste sterfteoorzaak in de wereld zijn. (br.hln)
Plots rijk? Vrouw vindt tien miljoen dollar op haar rekening
Plots rijk? Vrouw vindt tien miljoen dollar op haar rekening
Toen Sue Lamb zaterdag haar rekening checkte aan een bankautomaat, kon ze haar ogen niet geloven. Haar tegoed was mysterieus aangedikt tot 10 miljoen dollar. Was ze plots rijk?
Nadat de Australische vrouw 100 dollar had afgehaald met haar kredietkaart, gaf het uitreksel aan dat ze nog over 9.990.420 dollar (6,8 miljoen euro) beschikte. Haar limiet was mysterieus de hoogte in gekatapulteerd.
Lamb belde naar haar bank ANZ om de fout te melden. De medewerker die ze aan de lijn kreeg, beweerde volgens de vrouw echter dat hij er niets kon aan veranderen. Ze mocht wel nog terugbellen tijdens de kantooruren.
In eerste instantie vierde de vrouw haar plotse rijkdom op Facebook. "Op naar Tahiti, ik ben een miljonair", klonk het. Sommige vrienden raadden haar aan om het geld over te schrijven naar haar zichtrekening terwijl anderen haar net aanmaanden tot voorzichtigheid. De initiële euforie sloeg om in stress. "Wat als een dief mijn kredietkaart zou stelen?", vroeg de vrouw zich af. De schrik sloeg haar om het hart.
Op maandag had Lamb nog altijd niets van haar bank vernomen. Toen ze haar tegoed weer checkte, stelde ze niet alleen vast dat de 10 miljoen dollar was verdwenen maar dat ze nu een schuld had van 7.500 dollar. "Dat is gewoon ridicuul: ze zetten eerst 10 miljoen op mijn kredietkaart en nu zou ik in de schulden zitten", verklaarde ze aan Daily Mail Australia. "Een nieuwe fout, het is iemands schuld maar niet de mijne."
Ondertussen heeft ANZ zich verontschuldigd voor het ongemak en kan Sue Lamb weer met een gerust gemoed door het leven. "We zoeken nog uit waarom het uittreksel niet het werkelijke tegoed weergaf", aldus een woordvoerster van de bank. (br.hln)
Dochter (13) in instelling omdat ze papa niet wil zien
Dochter (13) in instelling omdat ze papa niet wil zien
Een 13-jarig meisje uit Veurne wordt volgende week geplaatst in een jeugdinstelling omdat ze niet op bezoek wil bij haar vader, die gescheiden leeft van haar moeder. Dat besliste de jeugdkamer bij het Gentse hof van beroep. "Onbegrijpelijk",zegt de raadsman van de moeder. "Liefde kan je niet afdwingen."
De plaatsing van het meisje in het Onthaal-, Oriëntatie- en Observatiecentrum (OOOC) 'De Zandberg' in Varsenare, is het opmerkelijke hoogtepunt van een juridische strijd tussen de moeder en de vader die nu al ruim vier jaar aansleept. De ouders gingen uit elkaar toen X. 9 jaar oud was. Volgens de moeder was er nooit een hechte band geweest tussen de vader en het meisje. "De vader ging er kort na onze scheiding mee akkoord dat X. bij mij zou blijven wonen", vertelt de moeder. "Hij stelde zich tevreden met bezoekrecht. Later wilde hij co-ouderschap en nog later het hoederecht. Feit is dat X. vanaf het begin steevast geweigerd heeft om bij haar papa op bezoek te gaan, laat staan bij hem in te wonen.
De tegenpartij (de vader en zijn ouders, red.) beweren dat wij X. hebben opgepookt, maar wij kunnen alleen maar blijven herhalen dat het haar wil was én is. We hadden ook liever minder problemen gehad."
'Ik wil niet. Punt' Na de scheiding van de ouders startte de vader een burgerlijk geding voor de jeugdrechtbank in Veurne. Ook de grootouders langs vaderszijde deden dat. De inzet van de procedure was omgangsrecht te verkrijgen met X. Het meisje werd gehoord en specialisten bogen zich over haar koppige weigering contact te hebben met haar vader, maar dat bracht geen zoden aan de dijk. Voor X. bleef het "neen". Zonder verdere uitleg. Op alle waarom-vragen volgden langs de kant van X. alleen maar lange stiltes. "Er werden de jongste jaren ook meer dan honderd ontmoetingen georganiseerd tussen X. en haar vader in een speciale, neutrale ruimte in Brugge, maar ook dat leverde niets op", zegt de raadsman van de moeder. "Als X. haar vader ziet, dan draait ze haar rug naar hem toe en zwijgt ze. Ze leest dan in een boek of stort zich op haar breiwerk. Van elke ontmoeting wordt er telkens een verslag gemaakt, maar er is niet de minste vooruitgang. We kunnen alleen maar vaststellen dat X. zeer standvastig is in haar mening: 'Ik wil niet naar mijn vader. Punt.'" (br.hln)
Loreena McKennitt (Morden (Manitoba), 17 februari 1957) is een Canadese zangeres, harpiste en pianiste. Haar muziek wordt gekenmerkt door Keltische, en haar latere werk ook Arabische invloeden. Ze wordt vaak met Enya vergeleken, maar heeft een meer traditionele en klassieke stijl. Ze heeft klassiekers als Lady of Shallott van Alfred Tennyson en Highwayman van Alfred Noyes gebruikt als basis voor een eigen interpretatie.
Loreena McKennitt werd geboren in Manitoba. Sedert 1981 woont zij in Stratford in Ontario. Zij trad daar op voor het Stratford Festival of Canada als actrice, zangeres en componiste in producties van The Tempest (1982) tot The Merchant Of Venice (2001).
Deze superoudjes maakten al twee eeuwwisselingen mee
Deze superoudjes maakten al twee eeuwwisselingen mee
Volgende maand wordt de oudste vrouw op aarde, Misao Okawa, 117 jaar. Zij is de oudste van vijf mensen op deze aarde die al twee eeuwenwisselingen, twee wereldoorlogen en 115 Nieuwjaarswisselingen hebben meegemaakt. Leuk feit: deze vier oudste mensen op de wereld zijn allemaal vrouwen.
's Werelds oudste persoon: Misao Okawa, 116 jaar.
In 1898 werd Misao geboren. Ze trouwde in 1919 en kreeg drie kinderen. Ze is oma van vier kleinkinderen en inmiddels overgrootmoeder van zes achterkleinkinderen.
De oudste vrouw ter wereld komt uit Japan en ze mag volgende maand 117 kaarsjes uitblazen. Naar eigen zeggen, leeft Misao Okawa al zo lang omdat ze per nacht acht uur slaapt en genoeg ontspant. Daarnaast is het volgens de dame op leeftijd "een kwestie van goede genen".
Gertrude Weaver, 116 jaar
Het is haar geloof dat de 116-jarige Gertrude Weaver op de been houdt. De Amerikaanse is in 1898 op Onafhankelijkheidsdag geboren en is tot op de dag van vandaag, naar eigen zeggen, nog steeds een onafhankelijke vrouw.
Drie van haar vier kinderen zijn inmiddels al overleden. Weaver krijgt nog wel regelmatig bezoek van haar 78-jaar oude kleindochter. Het geheim van de Amerikaanse voor een lang leven is vriendelijkheid. "Behandel mensen zoals jij zelf ook behandeld wilt worden'', vertelt Weaver aan Time magazine.
Jeralean Talley, 115 jaar
De 115-jarige Jeralean Talley heeft geen wondermiddeltje om een lang leven te lijden. "Het ligt allemaal in de handen van god. Ik kan er niets aan doen'', vertelt Talley aan Mirror.
Ze was 52 jaar lang getrouwd, totdat haar man overleed. Nu woont haar 76-jaar oude dochter bij haar in huis, om voor Talley te zorgen. Haar leeftijd weerhoudt Jeralean Talley er niet van om regelmatig met haar achterachterkleinkinderen te spelen.
Susannah Mushatt Jones, 115 jaar
Blijf weg van alcohol en sigaretten en zorg voor een goede nachtrust. Dat is het advies van de eveneens 115-jarige Susannah Mushatt. Hoewel ze haar hele leven geen alcohol dronk of sigaretten rookte, doet Susannah zich wel elke ochtend graag tegoed aan een flinke plak bacon bij het ontbijt.
Emma Morano, 115 jaar
Ook de Italiaanse Emma Morano (115) heeft drie eeuwen meegemaakt. Haar geheim voor een lang leven is een bijzonder dieet: elke ochtend een rauw ei én een gekookt ei als ontbijt.
Daarnaast denkt de Italiaanse dat haar bedritme ook te maken heeft met haar hoge leeftijd. Elke avond gaat ze om zeven uur naar bed en staat op zes uur weer op.
Geheim
Er zijn nog veel meer mensen op aarde die eeuwenoud zijn, met ieder een ander advies voor een lang leven. Zo gaf de 109-jarige Jessie Gallan vorige maand uit Schotland nog aan dat het verstandig is om uit de buurt te blijven van mannen. "Ze veroorzaken meer problemen dan dat ze daadwerkelijk waard zijn", liet ze weten. (br.hln)
Passagiers kijken toe hoe studente verkracht wordt op trein
Passagiers kijken toe hoe studente verkracht wordt op trein
Een studente is op een trein in een voorstad van Parijs verkracht. De passagiers zagen het gebeuren maar grepen niet in. Nadat het slachtoffer afgestapt was, ondernam de dader nog een tweede poging maar die mislukte. Pas twee dagen na de feiten kon het geschokte slachtoffer een woord uitbrengen. Met haar getuigenis en de hulp van bewakingsbeelden kon de verkrachter ingerekend worden. Het gaat om een werkloze man van 38.
De studente werd op de trein van Parijs naar Melun verkracht in de nacht van 4 op 5 februari, schrijft de krant Le Parisien. Het slachtoffer werd al op het perron bejegend door de dader. Ze wees hem af maar dat was niet naar de zin van de verkrachter. Toen ze opstapte, ging hij naast haar zitten. Hij probeerde om een gesprek met haar aan te knopen maar ze bleef hem negeren. Daarop fluisterde hij iets in haar oor waarop de studente hem van haar afduwde. Hij werd kwaad, duwde haar benen open en stak zijn hand in haar broek. De geschokte reizigers keken alleen maar toe. Niemand kwam het slachtoffer helpen, niemand duwde op de alarmknop. De dader kon zijn gang gaan en haar verkrachten.
Aangekomen in Melun, stapte de 22-jarige verward af. Ook de andere passagiers verlieten de trein en elk ging zijn eigen weg alsof er niks gebeurd was. Maar de verkrachter had er nog lang geen genoeg van. Hij bleef zijn slachtoffer achtervolgen en probeerde haar nog een tweede keer te verkrachten. De poging mislukte en hij zette het eindelijk op een lopen. Het slachtoffer ging naar haar familie en sloot zich thuis op. Haar ouders merkten meteen de grote vlekken op in haar gezicht en vroegen haar wat er gebeurd was. Totaal in shock kon ze geen woorden meer uitbrengen. Ze besefte nauwelijks zelf wat er allemaal gebeurd was.
Pas twee dagen na de gruwelijke feiten vertelde ze haar vrienden wat ze op de trein allemaal meegemaakt had. De politie werd verwittigd en de bewakingsbeelden werden opgevraagd. Met de hulp van het slachtoffer kon de dader geïdentificeerd worden. Het ging om een 38-jarige, werkloze man uit de streek van Montereau. Het parket van Melun startte intussen een juridsch onderzoek op naar verkrachting. (br.hln)
