Deze wiskundige formule berekent of jouw relatie blijft duren

Wie eerder sceptisch staat tegenover waarzeggerij of horoscopen, kan met behulp van de wetenschap proberen uitvogelen of zijn of haar relatie zal standhouden op lange termijn. Wiskundige Hannah Fry uit Londen ontwierp een wiskundige formule die de kans op slagen van jouw relatie berekent. Hoe meer ruzie en discussie, hoe beter, volgens Fry. Daar is wat uitleg bij nodig.

Wiskundige Hannah Fry, verbonden aan het UCL Centre for Advanced Spatial Analysis in Londen, doet haar theorie uit de doeken in het recent gepubliceerde boek The Mathematics of Love. Ze gebruikt als basis het werk van psycholoog John Gottman, die jarenlang honderden koppels observeerde en analyseerde, zowel op fysiek als mentaal vlak. Welke woorden gebruiken die koppels in gesprekken, hoe is hun hartslag en bloeddruk daarbij, welke gezichtsuitdrukkingen gebruiken zij, enzovoort. Die jarenlange analyses leveren interessante resultaten op, die Hannah Fry nu bundelt in haar boek.

De negativiteitsdrempel
Volgens Fry zijn er drie belangrijke factoren die een goede relatie bepalen, die je alledrie kan samenbrengen in een wiskundige formule, opgesteld door psycholoog Gottman en wiskundige James Murray. Gottman slaagde er overigens in om in 90% van de gevallen te voorspellen of een relatie al dan niet zou standhouden.
Het gaat om je eigen humeur of ingesteldheid als je alleen bent, je humeur als je bij je partner bent en hoe je elkaar beïnvloedt als koppel. "Vooral dat laatste is een doorslaggevende factor," legt Fry uit. "We noemen de invloed die je als koppel op elkaar hebt de negativiteitsdrempel. Die drempel meet hoe vervelend je man of vrouw kan doen voor je écht boos wordt." De drie factoren worden samengebracht in één formule:

Roland Van Campenhout, of kortweg Roland (Boom, 1945), is een Vlaamse bluesmuzikant.

Roland groeide op in de steenbakkerij-omgeving van de Rupelstreek. Zijn vader, een jazzmuzikant, verdronk toen hij vijf was. Toen hij 14 was ging Roland het huis uit. Pas toen hij 20 was begon hij zich met muziek bezig te houden. Hij speelde in de skifflegroep, the William & Roland Skiffle Group, en het folkduo Miek en Roel.

In 1969 boorde hij definitief een ander genre aan: blues, al zou hij zich tijdens zijn carrière ook met andere stijlen zoals country, wereldmuziek, folk, rock ... bezighouden. Roland ontdekte het genre toen hij dat decennium John Lee Hooker zag optreden in het café De Muze in Antwerpen. Hij brak door tijdens Jazz Bilzen, waar hij zijn reputatie als live-artiest vestigde.

Tijdens de jaren zeventig werd hij lid van Rory Gallaghers band en toerde de hele wereld rond, zelfs tot in Singapore. Hij trad ook op met Tim Hardin, Leo Kottke en Ian Anderson. Roland bouwde hierdoor een reputatie als zwervend muzikant op die van café naar café trekt. Sinds de geboorte van zijn dochter heeft hij dit leven meer ingetoomd.

In 1985 had hij commercieel succes met de plaat "76 cm per second",[1] waarop hits als "Fish on the hook" en "Cruising down on main street" stonden.

Ook zijn samenwerking met Arno Hintjens als het nevenproject "Charles et les Lulus" (1990-1991) bleek bijzonder succesrijk. Het deed veel om Rolands bekendheid aan een nieuw en ander publiek door te geven. Roland speelde hierna op de debuutplaat van Marie-Laure Béraud, Arno's vriendin. In 1993 zong Arno ook de track, "Les Femmes" op Rolands album "Little Sweet Taste". Datzelfde jaar produceerde Roland Pieter-Jan De Smet's plaat, "Antidote" en verzorgde de soundtrack van Marc Diddens film "Mannen maken plannen".

Roland coverde Johan Verminnens nummer "Rue des Bouchers" op het hommage-album, "Spelers & Drinkers".

Katy Perry wil klooster kopen, nonnen niet akkoord

Twee oudere nonnen willen niet dat hun voormalige klooster wordt gekocht door Katy Perry. Het gaat om een villa-achtig gebouw met meerdere hectares land op een heuvel met uitzicht over Los Angeles.

De aartsbisschop van Los Angeles, Jose Gomez, stond op het punt een deal te sluiten met de I Kissed A Girl-zangeres toen de nonnen hier lucht van kregen. Tijdens een bezoekje aan het klooster kleedde Katy zich bescheiden en zong ze het religieuze lied Oh Happy Day, maar de nonnen kregen twijfels na een rondje op Google.

"Ik vond haar video's en ik was niet blij met het geheel", vertelde zuster Rita Callanan aan LA Times. Callanan en een tweede non, Catherine Rose, beweren dat zij het recht hebben het klooster te verkopen. Dat hebben ze daarom snel gedaan, voordat Katy haar geld aan Gomez kon overhandigen. De restauranteigenaar Dana Hollister heeft 14,5 miljoen dollar (12,9 miljoen euro) voor het gebouw betaald en is er al ingetrokken. Maar volgens de advocaat van de aartsbisschop is deze verkoop ongeldig en kan de deal met Katy alsnog doorgaan.

Katy heeft 15,5 miljoen dollar (13,8 miljoen euro) over voor het gebouw. (br.hln)

Academici verzetten zich tegen hogere pensioenleeftijd

Een tiental professoren stelt de pensioenhervorming van de federale regering, waarbij de pensioenleeftijd wordt opgetrokken naar 67 jaar, in vraag. In een open brief hekelen ze dat er nooit een debat is geweest, schrijven de krant De Morgen en Le Soir.

Steppenwolf - Born to be wild

Klik op de foto om ze te beluisteren

Steppenwolf is een stevige blues-rock band met psychedelische invloeden opgericht aan het eind van de jaren zestig van de twintigste eeuw. Oprichter en spil van de band is John Kay. Hun teksten zijn voor die tijd zeer actueel en beslaan veel aspecten van de roerige "sixties". De band heeft veel invloed gehad en de basis gelegd voor de moderne rockmuziek. De band bestaat en speelt nog steeds.

Aangemoedigd door Gabriel Mekler, producer van ABC-Dunhill Records, richt John Kay, een Duits-Canadese singer-songwriter de band Steppenwolf op. De naam is geïnspireerd op Hermann Hesse's boek De steppewolf. Volgens ingewijden wordt deze naam aan John voorgesteld door Jim Morrison, die zoals bekend goed thuis was in de literatuur en zich sterk aangetrokken voelde tot het boek.

De bandleden zijn drummer Jerry Edmonton, keyboardspeler Goldy McJohn, bassist Rushton Moreve en de 17-jarige gitaarbelofte Michael Monarch. Ze brengen hun eerste lp, Steppenwolf, uit in 1968 en deze wordt meteen een kaskraker. Niet in de laatste plaats doordat 2 nummers, Born To Be Wild en The Pusher als soundtrack worden gebruikt in de legendarische film Easy Rider van Dennis Hopper en Peter Fonda.

Sinds 1968 hebben John Kay en de band 38 albums uitgebracht.

De band heeft een ruige blues-rocksound door het overstuurde  orgel- en gitaargeluid plus de gruizige stem van John Kay. De composities zijn duidelijk rock georiënteerd. Luister naar hun ode aan Chuck Berry in de song Berry Rides Again. Zij klinken duidelijk anders, heavier, dan de destijds ook populaire Beach Boys en The Byrds.

Hun muziek kan gezien worden als basis voor de in de jaren zeventig populaire hardrock muziekstijl. In de song Born To Be Wild wordt voor het eerst de term heavy metal gebezigd. Na beluistering van het 2e couplet, hoor je John Kay zingen:

    "I like smoke and lightning - Heavy metal thunder - Racin' with the wind - And the feelin' that I'm under - Yeah Darlin' go make it happen - Take the world in a love embrace - Fire all of your guns at once - And explode into space".

Hun afschuw[bron?] van harddrugs laten ze blijken in de dreigende, psychedelische, song The Pusher, waarin alle hens aan dek wordt gehaald om de pusher, de onweerstaanbare dealer[bron?], letterlijk te vervloeken en uit te roeien.

In hetzelfde jaar leveren ze hun tweede lp, The Second, af. Deze wordt ook een groot succes en levert met Magic Carpet Ride ook weer een monsterhit af.

Daarna scoort de band geen single hits meer. De samenstelling wijzigt, de bassist Rushton Moreve, wordt vervangen door Nick St. Nicolas. Wel brengen ze in hoog tempo nieuwe lp's uit, bijv. Monster met daarop kritische songs als Monster, America en Suicide. Op deze plaat vervangt Larry Byrom de gitarist Michael Monarch.

Geniaal! Belg bedenkt chocolade die niet smelt in je hand

Een betere zomeruitvinding hadden we ons niet kunnen wensen. Frederic Depypere, development manager bij chocoladeproducent Callebaut, heeft na lang onderzoek chocolade ontwikkeld die niet smelt in de hand, maar alleen in de mond. Dit alles zonder veranderingen aan de textuur of smaak van chocolade, volgens Depypere. Geef die man een Nobelprijs alstublieft.

De chocolade die Frederic Depypere en zijn onderzoeksteam van chocoladebedrijf Barry Callebaut bedacht, kan zijn harde vorm behouden tot temperaturen van 38°C. De meeste "normale" chocolades worden vloeibaar vanaf 34°C.

Depypere kwam op het idee door een bezoek aan Shangai enkele jaren geleden, waar hij tot het besef kwam dat de chocolade van het Belgisch paviljoen in de wereldexpo smolt door de hoge temperaturen. En dus besloot hij om er dan maar zelf een oplossing op te bedenken. Na jaren onderzoek is hij er nu eindelijk in geslaagd om een relatief "hittebestendige" chocolade op de markt te brengen.

Volgens de Zuid-Afrikaanse nieuwswebsite Times Live zal Depypere zich moeten haasten met het op de markt brengen van zijn product. Veel klanten van Callebaut - waaronder bijvoorbeeld Nestlé - werken aan gelijkaardige producten, om hun afzetmarkt uit te breiden naar warmere landen. Nestlé claimt te werken aan chocolade die overleeft bij 40 graden, een product dat binnen de drie jaar in de winkel kan liggen. Die concurrentiestrijd zal ons alvast worst wezen. Hoe meer opties, hoe liever.

In 2012 kwam de Britse snoepfabrikant Cadbury ook al met niet-smeltende chocolade op de markt. Maar wie de Belgische expertise met betrekking tot het chocolade maken in zijn achterhoofd houdt, weet dat het alleen maar beter kan worden. (br.hln)

Paniek: lopers 'Color Run' krijgen gekleurde verf niet uit hun haar

In het Nederlandse Leeuwarden namen dit weekend zo'n 2.000 enthousiastelingen deel aan de loopwedstrijd 'Color Run'. Die eindigde de volgende ochtend echter in mineur. Het verfpoeder waarmee de kandidaten werden bestrooid, blijft namelijk hardnekkig in het haar zitten. Op sociale media regent het klachten: "Al 12 keer gewassen en het gaat er niet uit", schrijft één van de deelneemsters op Facebook.

De 'Color Run' is een loopwedstijd waarbij deelnemers vijf kilometer afleggen en intussen op verschillende locaties overgoten worden met verfpoeder. Het concept komt overgewaaid uit de Verenigde Staten en werd vorig jaar voor het eerst in ons land georganiseerd, mét groot succes. Dit weekend vond het evenement plaats in Leeuwarden, een stad in het Nederlandse Friesland. Daar hebben zich gisteren na afloop enkele minder tevreden lopers gemeld.

"Ik durf niet naar school"
"Nog mensen met groen haar? Inmiddels al vier keer gewassen. Wat doe ik hieraan?". De Facebookpagina van het evenement werd gisteren gebombardeerd met dergelijke berichten. Het gekleurde goedje dat deelnemers over zich heen kregen, blijkt moeilijk tot zelfs onmogelijk uit te wassen. "Ik lijk wel een gekleurde paradijsvogel", reageert een meisje wiens haar alle kleurtinten telt. Sommige lopers kunnen er nog mee lachen, maar voor anderen is het bittere ernst: "Zo durf ik morgen écht niet naar school."

De klagende Facebookers krijgen van medelevende mensen tips: ketchup, pindakaas of groene zeep in de haren smeren zou helpen. Maar voor de meesten lijkt de enige oplossing toch een bezoekje aan de kapper. "Mijn kapper heeft me uiteindelijk verlost van mijn groene haardos", schrijft een gedupeerde deelneemster.

Slechte timing
Het nieuws over de gekleurde haarlokken kon niet slechter vallen. Over twee weken gaat de 'Color Run' door in Hemiksem, bij Antwerpen. Daar schreven zich inmiddels al duizenden kandidaten voor in. Zij zijn bij deze dus gewaarschuwd, al liet de organisatie al weten de verfpoeders onmiddellijk te vervangen.

Geen garantie
Colorsensation, de organisatie achter de loopwedstrijd, zegt de problemen te betreuren. "Garantie over 100 procent uitwasbaarheid geven we niet, maar afwasbaar moet het zeker zijn", zegt een woordvoerder. Volgens hem is er meteen contact opgenomen met de leverancier van het poeder. Die heeft reeds gemeld de betreffende poeders te vervangen. "In het verleden hebben we hier nooit problemen mee gehad, u begrijpt dat wij hier erg van geschrokken zijn", laat het bedrijf verstaan. (br.hln)

20 dingen die je vakantie kunnen redden (en weinig plaats innemen)

Een valpartij aan het zwembad of een irritante beet van een onbekend beestje? Zorg op je exotische bestemming ervoor dat je in geval van nood niet nog snel een apotheek moet opzoeken om dan in gebarentaal uit te leggen wat je nodig hebt. Als je deze 20 kleine zaken in je reiskoffer stopt, dan ben je ingedekt in geval van (kleine) ongelukken en reiskwaaltjes.

Het voordeel is dat je geen fortuin moet uitgeven aan een uitgebreide reisapotheek. De meeste essentiële zaken liggen waarschijnlijk al in je badkamerkastje en de rest vind je bij de drogisterij.

Deze essentiële spullen nemen niet veel plaats in:
Verzorging van wonden:
- Pleisters in verschillende vormen en maten
- Pleisters voor blaren
- Ontsmettingsmiddel
- Reinigingsdoekjes
- Verband

Huid beschermen:
- Zonnecrème
- Lippenbalsem met zonnebescherming
- Muggenmelk
- Jeukstillende zalf

Medicatie:
- Middel tegen reisziekte
- Middel tegen diarree
- Middel tegen constipatie
- Middel tegen braken
- Middel tegen buikkrampen
- Pijnstiller
- Koortswerend middel

Extraatjes:
- Pincet
- Tape voor verbanden
- Schaartje
- Ontsmettende gel

Je kan de meeste producten in kleine verpakkingen vinden, zodat je reisapotheek niet onnodig veel plaats inneemt. Het is ook best om dit noodkitje in je ingecheckte bagage te stoppen, want anders krijg je problemen op de luchthaven. Hoe het tasje eruitziet, maakt niet zoveel uit. Zorg ervoor dat het niet te groot is. Wel belangrijk is een model met transparante stukken mee te nemen, wat maakt dat je sneller vindt wat je nodig hebt in geval van nood. (br.hln)

Hittegolf op komst: zo overleef je die tropische temperaturen

We wilden een warme zomer, we krijgen er één: de komende dagen kunnen de temperaturen oplopen tot boven de 30 graden. Misschien een beetje te veel van het goede, maar met deze praktische tips bescherm jij je tegen die nakende hittegolf.

In weertermen betekent een hittegolf dat de maximumtemperatuur vijf opeenvolgende dagen minimum 25 graden is, waarvan drie dagen meer dan 30 graden. En die zit er deze week aan te komen, voor het eerst in vijf jaar. Zomers en exotisch, dat wel, maar zo'n extreme temperaturen kunnen ook erg gevaarlijk zijn, zeker voor 65-plussers. Om uitdroging of oververhitting te vermijden volg je best deze tips.

Water, de rest komt later
Het ligt voor de hand, maar toch is het heel belangrijk: drink de hele dag door voldoende water. Drink ook als je geen dorst hebt, en hou ten allen tijde een grote fles bij de hand. Vermijd zoveel mogelijk alcohol of cafeïnehoudende dranken, want die drogen je lichaam alleen maar meer uit. Drink ook geen ijskoude dranken met veel ijsblokjes, ookal lijkt dat een goed idee om af te koelen. Je lichaamstemperatuur daalt dan heel snel, maar zal daarna extra warm worden om te compenseren. Je kan nog beter lauwe thee drinken dan ijskoud water.

Hou het hoofd koel
En dat mag je letterlijk nemen. Een nat washandje in je gezicht of nek kan helpen om af te koelen. Ook een voetenbad of klein plastieken zwembadje in de tuin kan wonderen doen. Kan je het niet vermijden om in de zon te lopen, bescherm je hoofd dan met een hoofddeksel en een zonnebril. En hoewel het bij hete temperaturen verleidelijk is om zo weinig mogelijk aan te trekken, bescherm je toch best zoveel mogelijk je huid. Kies voor lichte stoffen met mouwen en kleed je in laagjes. Zonnecrème is uiteraard een must.

Lichte maaltijden
Eet voldoende, maar kies voor lichte maaltijden die snel verteren. Je krijgt het nog warmer als je een zware maaltijd moet verteren, en dat wil je nu best vermijden. Veel groenten en fruit, die ook nog eens vocht bevatten, zijn wel een goed idee. Laat geen restjes of voedsel lang uit de ijskast staan, om voedselvergiftiging te voorkomen.

Hou de kamers fris
Hou overdag je ramen gesloten en verlucht pas 's avonds, als het afgekoeld is. Zo hou je de warmte buiten. Elektrische apparaten zoals televisies en radio's produceren warmte. Als je ze niet gebruikt, zet je ze beter uit.

Zoek zelf koelte op
Niet gezegend met een zwembad of vijvertje in de buurt? Zoek dan de verkoeling van een bos op. De zon krijgt onder de bomen geen grip, waardoor het in een bos aangenaam koel kan zijn. Het klinkt misschien gek, maar bij zulk heet weer is een uitstap naar de bioscoop nog niet zo'n slecht idee. De airco werkt verkoelend, en het is er waarschijnlijk lekker rustig en fris.

Oudere mensen
65-plussers zijn extra vatbaar voor uitdroging of oververhitting. Bezoek hen op hete dagen om te kijken of alles in orde is en of ze voldoende verkoelingsmiddelen voor handen hebben. (br.hln)

Chimpansees hebben een besef van goed en kwaad

Een studie toont aan dat chimpansees mogelijk een gevoel voor moraal hebben. De apen hadden meer aandacht voor filmbeelden waarop een aap zijn eigen kind vermoordt dan voor beelden van ander geweld.

Aan het onderzoek deden 17 chimpansees in twee Zwitserse dierentuinen mee. De chimpansees keken gemiddeld vier keer langer naar de clip waarin een chimpansee zijn kind dood maakt dan naar neutrale beelden of filmpjes met ander apengeweld. Zo reageerden de chimpansees nauwelijks op clips waarop een groep chimpansees een andere aap dood maakt of een clip waarop vechtende chimpanseemannetjes te zien zijn. Volgens de onderzoekers toont het experiment aan dat de chimpansees de kindermoord als buitengewoon gedrag zagen.

De onderzoekers verwachten dat vervolgonderzoek nuttige inzichten kunnen opleveren in het verklaren van specifieke sociale normen en waarden bij mensen. (br.hln)

Bonnie Raitt - Love Me Like a Man

Om haar te beluisteren druk op de foto

Bonnie Raitt (Burbank (Californië), 8 november 1949) is een Amerikaanse zangeres, liedjesschrijfster en gitaarspeelster.

Ze is de dochter van Broadway musicalster John Raitt. Ze begon gitaar te spelen toen ze twaalf jaar oud was. Na de middelbare school begon ze in Rhythm and Bluesclubs te spelen. In 1983 werd ze geloosd door haar platenlabel, Warner Bros. Records, onder andere vanwege alcohol- en drugsgebruik, maar verdween allerminst uit de muziekscene.

Na meer dan 20 jaar opnames en optredens, bereikte Bonnie Raitt succes met haar tiende album. "Nick of Time" kwam in de top te staan in de Verenigde Staten en won drie Grammy Awards. Tegelijk kreeg ze een vierde Grammy voor haar duet "In the Mood" met John Lee Hooker op zijn album "The Healer".

Hierna kreeg ze nog drie Grammy Awards voor haar album uit 1991, "Luck of the Draw", waarna ze in 1994 nog twee Grammy's kreeg met haar album "Longing in Their Hearts".

25.000 vogelspinnen nemen Australische plaats over

Het inheemse Australische plaatsje Maningrida is overspoeld door vogelspinnen. Experts hebben geen idee waarom de beesten opeens massaal door het gebied kruipen.

Zo'n grote hoeveelheid vogelspinnen bij elkaar is erg zeldzaam, aldus spinnenkenner Robert Raven. "Normaal gezien vind ik 200 of 300 tarantula's op één plek." Waarom er nu 25.000 tegelijk worden aangetroffen, is voor Raven een mysterie. "Dat is het mooie van wetenschap, je kan zeggen dat je iets niet weet."

Volgens Raven zijn de spinnen niet dodelijk voor mensen. Wel kunnen de giftanden je huid openscheuren en kun je van het gif zo ziek worden dat je 6 tot 8 uur moet overgeven. De Aboriginals die in het plaatsje wonen, lijken daar niet zo mee te zitten: op foto's is te zien dat ze de beesten zelfs aaien. Met de iets meer dan 2000 inwoners van Maningrida, zijn er inmiddels echter wel 12 keer zoveel vogelspinnen als mensen in het gebied. (br.hln)

Deze man vond een Picasso van 160 miljoen op zijn zolder

Wanneer we onze zolder uitmesten, dromen we allemaal stiekem dat we iets vinden dat heel veel geld waard is. Helaas vinden we meestal alleen maar rommel waarmee we niets kunnen aanvangen. Dominic Currie (58) daarentegen deed een ongelofelijke vondst. Een Picasso lag al 55 jaar onder het stof en maakt van Dominic binnenkort een multimiljonair.

Dominic uit Methil in het Schotse Fife was zijn zolder aan het opruimen toen hij het schilderij vond. En het verhaal achter het schilderij is waarschijnlijk nog straffer dan de vondst zelf.

Dominics moeder, Annette, was 19 toen ze in volle Koude Oorlog op vakantie was in Polen. Daar leerde ze Nicolai Vladimirovic kennen, een Russische soldaat. Het koppel besefte dat ze nooit samen konden blijven, maar ze hielden wel nog contact.

Soms stak Annette het Ijzeren Gordijn over om bij Nicolai te zijn. Toen Annette zwanger bleek te zijn, gaf Nicolai het schilderij aan Annette tijdens een van haar bezoekjes. Op die manier wou de Rus ervoor zorgen dat Annette en de baby (Dominic) niets tekortkwamen. De jonge Annette kreeg het echter niet over haar hart om het schilderij te verkopen, dus verstopte ze het in een koffer, waar het een halve eeuw verborgen lag.

De langeafstandsrelatie verwaterde en Annette trouwde met een andere man. Dominic ontdekte pas in 1998 de identiteit van zijn vader, twee jaar voor Annette stierf.

Een verraste Dominic doet zijn verhaal: "Mijn zoon en ik rolden het doek open en een reeks kubussen kwam tevoorschijn." Tot zijn grote verbazing stond onderaan het doek de handtekening van Picasso. Vader en zoon keken elkaar aan en schoten in de lach: "Een heel surreëel moment", vertelt Dominic. "Waarschijnlijk wist mijn moeder niet dat het doek zoveel waard was, al heeft ze het nooit weggegooid", besluit hij.

Christie's onderzoekt momenteel de authenticiteit van het doek, waarna het zal geveild worden. Een gelijkaardig doek uit 1955, 'Les Femmes d'Alger' werd vorige maand verkocht voor een duizelingwekkend bedrag van 161 miljoen euro. Dominic heeft dus mooie vooruitzichten.

Wij kuisen alvast onze zolder eens uit, je weet maar nooit. (br.hln)

Te koop voor 223 miljoen euro: het grootste boerenbedrijf ter wereld

Het grootste boerenbedrijf ter wereld staat te koop. Voor een slordige 223 miljoen euro bent u eigenaar van het omvangrijkste stuk land dat geen koninklijk- of staatsbezit is. Dat is inclusief 185.000 koeien en zestien boerderijen, waaronder 's wereld grootste koeienranch. Met 10 miljoen hectare verspreid over het Australische binnenland is het landgoed ruim drie keer zo groot als België.

Het bedrijf is de erfenis van de in Australië mythische pionier Sidney Kidman (1853-1935) - een selfmade miljonair in optima forma. Met vijf shilling op zak liep hij als 13-jarig jochie weg bij zijn ouders in Adelaide, enkel vergezeld door een eenogig paard. Via allerlei baantjes werkte Kidman zich op tot de grootste Australische veeboer aller tijden, later door biografen omschreven als de Beef Baron van zijn geboortegrond en de ongekroonde Cattle King van het continent.

Het door hem in 1899 gestichte bedrijf Sr. Kidman Co., dat vijf generaties lang in de familie bleef, bestaat naast de 10 miljoen hectare ook uit 's werelds grootste veehouderij (Anna Creek Station in de staat South Australia). De 185 duizend runderen hebben royaal de ruimte - omgerekend nog geen twee koeien per honderd hectare. Er wonen 150 mensen op de landerijen, allemaal boeren werkzaam voor de familie Kidman, die na veel gehakketak in het gezin dit jaar besloot het grondgebied definitief te koop te zetten, mits één eigenaar alles in zijn geheel zou overnemen. Afgaande op de foto's ziet het te kopen land eruit als een plek die helemaal niets heeft, behalve misschien de kans er ongelukkig te worden: een dorre, bijna letterlijke eindeloosheid van zandgrond, af en toe onderbroken door kuddes koeien.

Toch zijn genoeg gegadigden, stelt de familie in Australische kranten. Er hebben zich al dertig belangstellenden gemeld. De helft komt uit Australië, de rest uit China, de VS, Canada, het Verenigd Koninkrijk, Zwitserland, Zuid-Amerika en Indonesië. Dat leverde in het Australisch parlement onlangs discussie op; sommige partijen zien dergelijke buitenlandse inmenging totaal niet zitten.

De verkoop zal naar verwachting nog maanden in beslag nemen, aangezien voor elke afzonderlijke bezichtiging ongeveer een week moet worden uitgetrokken, af te leggen per vliegtuig. (br.hln)

Dit is waarom we onze kleren zo snel beu zijn, volgens wetenschap

We kennen het allemaal wel: 's ochtends vroeg voor onze kleerkast staan twijfelen omdat we weer niets hebben om aan te trekken. En dat terwijl we pas nog een hele nieuwe outfit hebben aangekocht. Tja, kunnen we toch niets aan doen dat we zo snel op onze kleren uitgekeken raken? Integendeel, het is zelfs wetenschappelijk verklaarbaar.

Soms duurt het een paar maanden, een andere keer slechts een week of twee, maar uiteindelijk komt het toch steeds op hetzelfde neer: dat moment waarop je beseft dat je dat nieuwe kledingstuk grondig beu bent en niets meer hebt om aan te trekken. Het probleem is blijkbaar zo universeel dat ook de wetenschap besloot om zich er eens mee te moeien.

Vaker gebruiken =  minder tevreden
Hoe komt het nu dat we onze kleren beu raken? Volgens nieuwe studie van Jordan Etkin en Aner Sela, die gepubliceerd werd in Journal of Marketing Research, heeft het te maken met waarvoor we onze kleren allemaal gebruiken. Hoe vaker we een kledingstuk gebruiken voor heel uiteenlopende gelegenheden, hoe sneller we niet meer tevreden zijn. "Consumenten gebruiken hetzelfde product vaak voor verschillende doeleinden," schrijven Jordan Etkin en Aner Sela in hun onderzoek. "Bij al die verschillende producten en gebruiksgelegenheden, zagen we steeds hetzelfde resultaat: hoe vaker mensen hun kledingstuk gebruikten, hoe minder ze tevreden waren."

De auteurs voerden tal van studies uit om tot die conclusie te komen. Zo onderzochten ze hoe de tevredenheid over het product beïnvloed werd door het gebruik. En wat bleek? Wanneer iemand een paar sneakers kocht om met de hond te gaan wandelen, maar deze vervolgens ook droeg naar de winkel, op het vliegtuig en thuis, dan waren ze minder tevreden over hun schoenen. Wanneer ze hun paar schoenen daarentegen enkel gebruikten om met de hond te gaan wandelen, waardeerden ze hun sneakers een stuk beter. Dat komt omdat we, wanneer we een paar schoenen voor een heel specifieke gebeurtenis gebruiken, het gevoel hebben dat ze een echte functie hebben en we ze daardoor vaker dragen. En dus zijn we ook meer in onze nopjes met de aankoop. (br.hln)

De Belg en zijn 'dagschotel' anno 2015: streekbier vervangt de pint

Opmerkelijk nieuws over de Belg en zijn bier: de gewone pils verliest terrein, terwijl speciale bieren en streekbieren aan populariteit winnen. Dat blijkt uit de Bierbarometer.

Een trappist om te ontspannen

Brouwer en adviseur, Filip Delvaux: "Een harde werkdag afsluiten in de zetel met een trappist wordt steeds populairder. Steeds meer mensen hebben enkel nog maar één bak gewone pils in huis staan - enkel voor als er onverwacht gebarbecued wordt met vrienden - maar wel diverse bakken met speciale bieren." (br.hln)

Man leeft samen met 300 ratten in flat

Dat was even schrikken. Toen de dierenbescherming gevraagd werd om twintig ratten op te halen, troffen ze er 300 aan en dat op een klein appartementje in München.

De eigenaar van de woonst was net opgenomen in het ziekenhuis en vroeg of iemand zijn huisdieren kon verzorgen. Een sociaal assistent verwittigde de dierenbescherming na de vraag van de man. Hij zei dat hij niet langer voor zijn twintig ratten kon zorgen.

Toen de dierenbeschermers de deur van de flat openden, schrokken ze. In het kleine appartement met twee kamers liepen wel driehonderd ratten rond. Op de vloer lag er stro en de knaagdieren hadden nesten gemaakt in de kasten. "Het lijkt erop dat hij zijn best deed om voor de diertjes te zorgen maar dat alles op een gegeven ogenblik uit de hand gelopen is", aldus Judith Brettmeister. "We vonden ratten in alle laden, achter kasten en in het bed. De kleine beestjes hadden duidelijk honger. Het waren er driehonderd in totaal. Werkelijk verschrikkelijk."

De dierenbescherming nam twintig ratten mee, de rest wordt nu verzorgd in de flat tot ze een nieuwe eigenaar gevonden hebben. Liefhebbers van ratten mogen zich voor adoptie van een knaagdiertje melden bij de dierenbescherming. (br.hln)

Quasi Modo is 'lelijkste hond ter wereld'

Het Amerikaanse stadje Petaluma in de staat Calfornië puilde gisteren uit van de lelijke honden, maar Quasi Modo spande de kroon. Dankzij zijn gebochelde rug is het tienjarige hondje gekroond tot de lelijkste hond ter wereld. Een jury noemde Quasi Modo de "ultieme belichaming van lelijkheid".

Lou Reed - A Walk On The Wild Side

Om hem te beluisteren klik op de foto

Lewis Allen "Lou" Reed (New York 2 maart 1942) is een Amerikaans musicus en zanger. Lou Reed was samen met John Cale het gezicht van de invloedrijke band the Velvet Underground. Hij was een van de eersten die durfden zingen over onderwerpen als sadomasochisme (Venus in Furs), travestie (Sister Ray) en transseksualiteit (Lady Godiva's Operation). Als gitarist was hij ook erg invloedrijk: hij maakte veel gebruik van distortion en alternatieve stemmingen.

In 1971 nam Reed afscheid van de Velvet Underground en startte een solo-carrière. Reeds in hetzelfde jaar scoorde hij zijn grootste single-hit: Walk on the Wild Side, dat later uitgebracht werd op het album Transformer (geproduceerd door David Bowie). Ook met Perfect Day scoorde hij een hit.

Sindsdien heeft Lou Reed regelmatig nieuwe albums het licht doen zien. Zijn meest 'beruchte' solo-album is zonder twijfel Metal Machine Music uit 1975; een dubbelalbum gevuld met herhalingen (loops) van gitaar feedback en destijds door velen bestempeld als één van de slechtste albums uit de geschiedenis van de rockmuziek. Achteraf noemen de gitaristen Lee Ranaldo en Thurston Moore van Sonic Youth dit echter als een van de meest gewaagde albums aller tijden.

Reed is getrouwd met de Amerikaanse kunstenares Laurie Anderson.