Honderdduizenden Belgen betalen 3 x te veel bij dokter

Enkele honderdduizenden Belgen kunnen een stuk goedkoper naar de dokter, de apotheek en het ziekenhuis, maar weten dat niet. Al ruim 1,5 jaar betalen ze drie keer te veel.

Omdat hoge medische kosten voor vele gezinnen een belangrijke reden zijn om een bezoek bij de huis- en tandarts uit te stellen, gaan de ziekenfondsen nu actief op zoek naar wie een laag inkomen heeft en dus in aanmerking komt voor een extra ­tegemoetkoming van het Riziv.

"We krijgen sinds kort hulp van de fiscus, maar gaan ook deur aan deur", luidt het onder andere bij Bond Moyson. Vanaf 1 oktober zijn overigens alle huisartsen verplicht om de zogeheten 'regeling derde betalende' toe te passen voor patiënten met lage inkomens. "Maar dat kan alleen als je dossier in orde is." Dankzij deze regeling moet je bij een consultatie slechts het remgeld betalen. Nu moet je eerst het volledige ­bedrag betalen en krijg je pas enkele dagen later geld ­teruggestort. (br.hln)

Oma ontmoet voor het eerst haar kleindochter maar wordt over een week geëxecuteerd

Lindsay Sandiford heeft haar tweejarige kleindochter voor het eerst ontmoet in de gevangenis van Bali. Daar staat ze op 21 september voor het vuurpeloton voor drugssmokkel. "Dit is waarschijnlijk de eerste en de laatste keer dat ik mijn kleindochter kan vasthouden", aldus de Britse.
Het zijn hartverscheurende beelden in de Keobokan-gevangenis in Bali: de Britse grootmoeder die op de dodengang speelt met haar kleindochter. Toen ze in mei 2012 gearresteerd werd, was de kleine Ayla nog niet geboren en amper dagen voor haar executie krijgt ze haar kleindochter eindelijk te zien. De oma werd ook herenigd met haar 36-jarige zoon Lewis, Ayla's vader, die ze sinds haar arrestatie niet meer had gezien.

In januari 2013 werd de 59-jarige Sandiford veroordeeld tot de doodstraf nadat de douane bijna vijf kilogram cocaïne had ontdekt in haar bagage. Sandiford beweert dat ze door een bende werd gedwongen de drugs te smokkelen en dat ze dreigden anders haar zoon te vermoorden. Sinds haar veroordeling doen haar advocaten er alles aan om de executie uit te stellen. Misschien slagen ze daarin, maar dan wordt de Britse alsnog terechtgesteld in januari.
"Dit is waarschijnlijk de eerste en de laatste keer dat ik mijn kleindochter kan vasthouden", zei Sandiford. Na haar drie uur durende ontmoeting met Ayla barstte Sandiford in tranen en uit en gaf ze haar nog een laatste knuffel en kus.

Eerder dit jaar weigerde Sandiford Ayla in de gevangenis te ontmoeten, omdat ze zichzelf dan egoïstisch vond: "Het is beter dat ze mij niet kent", zei de Britse toen. Ze veranderde wel van gedacht toen ze te horen kreeg dat ze op 21 september zou geëxecuteerd worden en haar familie nog een laatste keer kon zien. "Ik ben zo blij dat ze gekomen zijn", aldus Sandiford. "Ayla is de belangrijkste persoon in mijn leven en dit kan niemand me nog afnemen."
Voor Sandiford wordt terechtgesteld, wordt ze overgebracht naar Nusa Kambangan, beter bekend als 'Executie Eiland'. Daar zal ze worden gedood door een vuurpeloton. Die executie wordt misschien uitgesteld tot januari, maar Sandiford heeft er genoeg van: "Het is alleen maar meer marteling", zegt Sandiford over het uitstel. "Ik ben dankbaar dat ik Ayla heb ontmoet." Ze wil niet dat haar familie nog op bezoek komt als haar executie wordt bevestigd.

Hoewel gevangenen hun laatste 72 uur mogen doorbrengen met hun familie, wil Sandiford niet dat haar familie dat circus nog moet doorstaan. "Ik wil dat ze me herinneren zoals ik nu ben", zegt Sandiford.

Met deze petitie wil de familie van de vrouw de executie alsnog vermijden.  (br.hln)

Vuilnismannen redden katje dat bedolven lag onder afval

Een ordinaire berg afval, leek het. Tot drie vuilnismannen in het Zweedse Stockholm plots angstig gemiauw hoorden, ergens onderin hun vuilniskar. Het trio aarzelde geen moment: die rit naar de verbrandingsoven ging niet door, dit katje moest en zou gered worden.

"Het dier moet in onze vrachtwagen gesprongen zijn zonder dat we het gezien hebben", aldus Bekir Mercil. "Er zat vier à vijf ton afval in, begin er maar aan."

De dierenvrienden belden eerst nog naar hun bazen om te vragen of ze hun vuilniswagen weer mochten leeghalen. "We gebruikten eerst de schop en later een bezem om de berg afval te onderzoeken, kwestie van de poes geen pijn te doen", klinkt het.

Een half uur later leverde hun zoektocht het gewenste resultaat op. "De kat sprong meteen uit de vrachtwagen, hij zag er afgepeigerd uit en trilde als een blad", aldus Bekir. De gelukkige viervoeter werd daarna naar een dierenopvangcentrum gebracht, waar hij er na een deugddoend badje weer helemaal als nieuw uitzag. (br.hln)

Amerikaanse moeder liet kinderen in grot wonen

Een 24-jarige Amerikaanse moeder is zaterdag aangeklaagd, omdat ze haar twee jonge kinderen in een ondergrondse grot liet wonen. Ze sliepen in een houten krat op oude autostoelen, hadden blote voeten en waren helemaal smerig toen ze werden ontdekt.

De kinderen van vier en zes jaar werden donderdag gevonden in Kansas City in de staat Missouri. In de grot was geen water en het jongste kind at droge noedels uit een bak waar vuil in zat, schrijven Amerikaanse media.

De politie vond de kinderen toen ze het huis van de vrouw doorzochten. Ze vertelden aan de agenten dat ze geen schone kleren en schoenen hadden. Ook gingen de kinderen niet naar school. Ze zijn naar het ziekenhuis gebracht. (br.hln)

Literaire nalatenschap Luc De Vos gepubliceerd

Postuum verschijnt bij Uitgeverij Atlas 'De roes van het heden' van Luc De Vos. Het boek bevat de beste columns van de zanger-schrijver. Een deel daarvan verscheen nog niet eerder in boekvorm.

Het boek is samengesteld door schrijver Christophe Vekeman, die ook het voorwoord schreef.

Gorki-zanger Luc De Vos overleed onverwacht op 29 november 2014. Hij werd 52. Naast zijn zangcarrière oogstte hij ook veel succes als auteur. Hij publiceerde columns, verhalen en romans.

'De roes van het heden' telt 176 bladzijden en kost 18,99 euro. (br.hln)

Langere lunchpauze doet kinderen meer fruit en groente eten

Geef kinderen een half uur om te lunchen en ze eten vanzelf een stuk gezonder. Scholieren die weinig tijd krijgen, kiezen minder groente en fruit, blijkt uit nieuw onderzoek.

"Varken op mijn bord? Ik eet geen vrienden"

"Het is een beetje uit de hand gelopen." Wie bij oud-schoolmeester Jos Verhoeven (73) op zolder komt, kan er niet naast kijken: varkens, varkens, en nog eens varkens. Na vele jaren verzamelen gaat hij deze winter zijn collectie eindelijk inventariseren.

De uit de hand gelopen hobby van Jos begon in 1996 met een schoendoos die hij van zijn schoonmoeder had gekregen. "Daarin zaten foto's, nieuwjaarskaartjes en andere prenten van varkens. Zo is de bal aan het rollen gegaan", vertelt de man. "Tegen 2002 had ik 3.568 kaarten met varkens in mijn bezit, allemaal netjes geklasseerd in kaften. Wat later begon ik met spaarpotten en voor ik het wist stond mijn zolder vol."

En met vol bedoelt Jos ook effectief... vol. Van spaarvarkens, varkensmaskers, zoutvaatjes in de vorm van een varken tot beeldjes van varkens met muziekinstrumenten, verliefde varkens en varkens in een matrozenpak. Op de rommelmarkten slaagt hij zijn slag. "Het geeft me een kick als ik een varken vind dat ik nog niet in mijn bezit heb", zegt Jos, die weigert veel geld te betalen aan zijn varkens. "Het duurste dat hier staat, kostte me tien euro. Onlangs kwam ik nog thuis met zakken vol varkens die ik op de kop had getikt in een Rijsel, 75 beeldjes in totaal. Er stond daar ook een reuzengroot varken, dat je weleens aan de slagerij ziet staan, maar dat vond ik toch net iets te zwaar om op de trein naar huis mee te nemen."

Jos neemt altijd zijn vrouw mee naar rommelmarkten. "Zij wast eerst alle nieuwe beeldjes en heeft ze dus al allemaal in haar handen gehad", zegt de oud-schoolmeester. "Ze weet perfect welke ik wel of niet heb. Zelfs de kleinste details, zoals een andere kleur of accessoire, kent ze vanbuiten en negen op de tien keer heeft ze het juist. Als we dan toch eens met een exemplaar thuiskomen dat we al op zolder hebben staan, geven we het gewoon weg aan vrienden."

Varkens tellen

Komende winter gaat Jos het onmogelijke doen: zijn varkens tellen. Want hoeveel het er precies zijn, is ook voor hem een raadsel. "Ik gok op 5.000, het kunnen er ook meer zijn. Het wordt in ieder geval een geduldig werkje. Mijn varkens zijn trouwens nog nooit van de zolder geweest. Ik heb ooit overwogen om ze ergens tentoon te stellen, maar daar kruipt te veel tijd in. Soms denk ik wel eens: wat als wij verhuizen? Ik zie het niet zitten om mijn varkens allemaal in dozen te steken. Als de mensen echt naar mijn varkenscollectie willen komen kijken, zijn ze gerust welkom. Zolang ze maar niet met volle bussen naar hier komen."

Nog lang niet stoppen

"Het is een beetje uit de hand gelopen, ik geef het toe. Maar als ik ze hier zo allemaal zie staan, geeft me dat veel voldoening. Aan stoppen denk ik dus nog zeker niet. Op een gegeven moment dacht ik dat ik ze allemaal had, maar dan kom je toch weer een nieuw beeldje tegen. Zo blijf je bezig natuurlijk." De liefde tussen de Beerzelnaar en zijn varkens is groot, maar op zijn bord ziet hij ze toch liever niet verschijnen. "Ik ben sowieso al geen vleeseter, en zeker geen varkensvlees. Ik eet mijn vrienden niet op", knipoogt Jos. (br.hln)

Klik op de foto om hem te beluisteren

John Robert (Joe) Cocker (Sheffield, 20 mei 1944 – Crawford, 22 december 2014) was een Engels blueszanger.

Cocker zat al in kleine bands in zijn geboortestad Sheffield toen hij vijftien jaar oud was. Hij verscheen voor het eerst op de Amerikaanse televisie in 1969, in de Ed Sullivan Show.

I'll Cry Instead, Cockers eerste single, was een cover van The Beatles. Hij had een eerste bescheiden hitje in Engeland in 1964 met Marjorine. Zijn eerste grote hit, zijn tweede Beatlescover, verscheen in het najaar van 1968: With a Little Help from My Friends, een eigen versie van een van de nummers op het conceptalbum Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. Kort daarna, in de zomer van 1969, deed zijn verschijning op het Woodstock Music and Art Festival zijn populariteit nog verder stijgen. Andere vroege hits, uit het begin van de jaren zeventig, waren Cry me a river, High time we went en Feelin' Alright.

In die periode begonnen zijn problemen met drugs en alcohol, maar hij maakte een comeback in de jaren tachtig. Hij had grote hits met You are so beautiful, Up where we belong en Unchain my heart, waardoor hij een nieuw publiek aan zich bond.

Cocker coverde meer liedjes, bekend werden onder andere zijn versies van The Letter (van The Box Tops), van Feelin' Alright (van Traffic) en van Summer in the City (van The Lovin' Spoonful). Hij blies ook nieuw leven in het Randy Newman-liedje You Can Leave Your Hat On, dat werd gebruikt in de erotische film 9½ Weeks. Hij was beroemd om zijn opvallende, rauwe stemgeluid en een spastische gestiek.

Cocker overleed 22 december 2014 op 70-jarige leeftijd in zijn huis in Colorado aan de gevolgen van longkanker.

Biker redt verbrand katje en neemt het mee onder zijn jasje op roadtrip door VS

Motard Pat vond onderweg op zijn trip van Californië naar New Jersey aan een tankstation een achtergelaten, verbrand katje dat verzorging nodig had. Pat ontfermde zich over het beestje en nam het mee op zijn roadtrip dwars door de VS.

Pat was nog maar aan het begin van zijn reis, ergens in Nevada, toen hij de rosse kater gewond aantrof. Het dier miauwde om hulp en was er erg aan toe. Pat nam het poesje mee onder zijn jacket en verzorgde het. Al snel sterkte Party Cat - de naam die Pat hem gaf - aan. De brandwonden zijn inmiddels bijna helemaal genezen.

Als de groep rijdt, dan komt het katje piepen vanonder de Pats vest. 's Avonds gaat het uitgeput slapen, met een aapjesknuffel die de reizende bende voor hem kocht. (br.hln)

Zesde 'Game of Thrones'-boek komt er wellicht volgend jaar

De fans van de populaire fantasyreeks 'Game of Thrones' - de boeken, niet de serie - zitten al enkele jaren op hete kolen. Hun zwaarbeproefde geduld zou nu eindelijk worden beloond. Volgens de Spaanse uitgever van auteur George R.R. Martin zou 'The Winds of Winter' volgend jaar in de rekken moeten liggen. Al weet je met Martin nooit.

Het langverwachte zesde deel van 'A Song of Ice and Fire', zoals de boekenreeks heet, zou volgend jaar in de winkel moeten liggen. Alejo Cuervo, die voor de Spaanse uitgeverij Ediciones Gigamesh werkt en Martin persoonlijk kent, heeft op radiostation El món a RAC1 gezegd dat 'The Winds of Winter' eindelijk op komst is.

"Het staat gepland voor volgend jaar", zei Cuervo op de vraag wanneer het zesde boek er komt. "Ze hebben ons beloofd dat ze ons het manuscript zullen geven voor de Engelse release, maar er zal geen groot verschil tussen beide data liggen." "Maar dat zou dus zeker voor volgend jaar zijn", drong de radiopresentator aan. Waarop Cuerco antwoordde: "Ja. Wel ja, zeker... Tenzij er een meteoriet valt."

George R.R. Martin heeft al verscheidene keren duidelijk gemaakt dat hij het gezeur beu is en dat hij zich niet onder druk wil laten zetten. Martin beloofde nochtans bijna twintig jaar geleden dat de reeks snel afgewerkt zou zijn. "Als ik op schema blijf, zou ik 'A Song of Ice and Fire' tegen eind 1998 afgewerkt moeten hebben", zo zei hij in 1996. "But don't hold your breath." (br.hln)

Waarom deze man zich al 12 jaar niet gedoucht heeft

Eline De Munck, die zich voorgenomen heeft zich een maand niet te wassen, kan een puntje zuigen aan Dave Witlock, die zich al 12 jaar niet meer gedoucht heeft.  Dave wast zich met een speciale spray, omdat hij vreest dat douches niet gezond zijn.

De chemisch ingenieur en voormalig student aan de Massachusetts Institute of Technology heeft zelf de spray ontworpen. "Ik heb in 12 jaar geen douche meer genomen. Niemand heeft ooit tests uitgevoerd op mensen die zich elke dag douchen, dus we kunnen niet aannemen dat het gezond is", vertelt Witlock aan CBS 4.

Witlocks bedrijf, AOBiome, produceert de bacteriële spray die goede bacteriën herstelt die in de loop van de dag van de huid zijn verdwenen. "Mensen verwarren proper met steriel", zegt Jasmina Aganovic, de General Manager of Consumer Products bij AOBiome. "Dankzij ons product zijn mensen minder afhankelijk van conventionele producten."

'Mother Dirt' -zo heet het product- moet twee maal per dag op de huid aangebracht worden. Het is geurloos en voelt aan als water. Er bestaat zelfs een shampoo in sprayvorm. (br.hln)

Nieuwe mensensoort stelt wetenschap voor raadsel: "Dit lijkt Sherlock Holmes"

Wetenschappers hebben een nieuwe mensensoort ontdekt in een grafkamer in een grot in Zuid-Afrika. De ontdekking zal het idee over onze menselijke voorouders veranderen, stellen de onderzoekers. Heel wat vragen blijven echter nog opgelost: hoe oud zijn de beenderen precies? En hoe zijn ze in godsnaam op die plek geraakt? Het pad dat ernaartoe leidde, was op sommige plekken amper 17,8 centimeter breed.

De volwassen man was 1,50 meter lang, woog 45 kilo en zijn schouders hadden meer weg van een mensaap. Onderzoekers hebben deze nieuwe mensachtige soort ontdekt en homo naledi (ster) gedoopt, naar de vindplaats, een grot in Zuid-Afrika. De eerste vondsten van resten werden al in 2013 gedaan. Volgens onderzoeker John Hawks van de University of Wisconsin oogt de 'sterrenmens' als een van de primitiefste mensachtigen die ooit zijn gevonden.

Brein ter grootte van sinaasappel
De naledi had een klein brein ter grootte van een sinaasappel, de helft van de moderne mens. Hij had aapachtige kromme vingers, maar voeten die nauwelijks te onderscheiden zijn van de onze, de homo sapiens. "Ik zag iets waarvan ik dacht dat ik het nooit zou zien in mijn carrière", zei teamleider professor Lee Berger aan de BBC. "Dit was een moment waar 25 jaar als paleoantropoloog me niet op had voorbereid."

Afscheidsritueel?
In de Rising-Stargrot, 50 kilometer ten noordwesten van Johannesburg, vond onderzoeker Lee Berger van National Geographic de fossiele resten van in totaal vijftien homo's naledi. Het gaat om 1.550 botresten van zowel jonge kinderen als oudere volwassenen. De wetenschappers vermoeden dat de mensachtige daar ooit als afscheidsritueel is neergelegd. Ondanks de primitieve aard hoort de naledi zeker in het geslacht van de mens thuis.

Mysterie
"Dit lijkt wel een mysterie van Sherlock Holmes", aldus Bernard Wood, een professor die verbonden is aan de universiteit van Washington. "Bezoekers van die grot moeten op artificiële manier licht kunnen maken hebben, zoals met een fakkel. We weten dat mensen die grottekeningen in Europa maakten daartoe in staat waren, maar niemand dacht dat wezens met zo'n klein brein als naledi dit ook zouden kunnen. Of misschien heeft een andere mensensoort die dode lichamen daar later gelegd."

"Spectaculaire vondst"
De onderzoekers hebben moeite de datering van de nieuwe mensensoort te bepalen. Dat maakt het lastig de naledi nu al een plek in de menselijke stamboom te geven. "De resten zijn zo goed bewaard gebleven dat je zou denken dat het om een relatief jonge soort gaat, tot mogelijk honderdduizend jaar geleden", aldus Fred Spoor, Nederlandse hoogleraar evolutionaire anatomie aan het University College London. "De primitieve fysieke kenmerken doen daarentegen vermoeden dat de naledi ten tijde van de homo erectus leefde, die tussen 1,9 miljoen en 400.000 jaar geleden over de wereld trok." Spoor spreekt van een "spectaculaire vondst". Hij meent dat er geen rechte afstammingslijn valt te trekken van de naledi naar de homo sapiens, de moderne mens.

"Experiment van de natuur"
Professor Lee Berger noemt de homo naledi op de BBC een "brug" tussen de meer primitieve mensachtigen en mensen. Professor Chris Stringer van het Britse Natural History Museum heeft het over "een heel belangrijke ontdekking". "Wat we zien is dat meer en meer mensensoorten suggereren dat de natuur experimenteerde met hoe mensen evolueren door verschillende types mensachtigen parallel van elkaar te laten ontstaan in verschillende delen van Afrika. Enkel één lijn overleefde uiteindelijk."

De laatste keer dat een nieuwe menssoort werd gepresenteerd was in 2003, toen de homo florensis was gevonden, een mensachtige die op het Indonesische eiland Flores was ontdekt. De florensis was opvallend klein, wat hem de bijnaam Hobbitmens opleverde. Hij stierf pas 18.000 jaar geleden uit. (br.hln)

Ziekte van Alzheimer kan 'besmettelijk' zijn

De 'zaden' van de ziekte van Alzheimer kunnen van de ene persoon naar de andere worden overgedragen tijdens bepaalde medische ingrepen. Dat blijkt uit een studie waarbij patiënten werden onderzocht die overleden aan een andere hersenaandoening nadat ze groeihormonen kregen ingespoten.

Het onderzoek toont voor het eerst aan dat Alzheimer bij mensen een besmettelijke infectie kan zijn die onbedoeld kan doorgegeven worden.

Bloedtransfusies, tandbehandelingen
De nieuwe bevindingen doen vragen rijzen over de veiligheid van medische ingrepen zoals bloedtransfusies en tandbehandelingen waarbij besmet weefsel of chirurgisch materiaal kan overgebracht worden.

Wetenschappers benadrukken dat het nieuwe bewijs nog pril is en dat het niemand hoeft af te schrikken om een chirurgische ingreep te ondergaan. Ze beklemtonen daarnaast dat het onmogelijk is Alzheimer te krijgen door samen te leven met een persoon die aan de ziekte lijdt.

Toch blijft het resultaat van de studie van acht mensen die als kind groeihormonen kregen ingespoten verontrustend omdat het aantoont dat Alzheimer onder bepaalde omstandigheden kan doorgegeven worden.

Erfelijk, sporadisch of besmet
Tot nog toe werd aangenomen dat Alzheimer enkel voorkwam als resultaat van bepaalde erfelijke genetische mutaties of door willekeurige 'sporadische' gebeurtenissen in de hersenen van bejaarden. Dat stelt professor John Collinge, hoofd van de afdeling neurodegeneratieve ziektes aan de universiteit van Londen.

"Wat we in overweging moeten nemen, is dat bovenop sporadische Alzheimer en erfelijke of familiale Alzheimer er ook verworven vormen van de ziekte kunnen optreden", stelt Collinge.

"De eiwitten die voor Alzheimer zorgen, kunnen op drie manieren in de hersenen belanden. Dat kan spontaan gebeuren, als een onfortuinlijk effect van veroudering, of je hebt een defect gen geërfd, of je bent blootgesteld aan een medisch ongeval. Dat is onze hypothese".

"Het is belangrijk daarbij te benadrukken dat dit enkel kan wanneer mensen werden geïnjecteerd met afgeleiden van menselijk weefsel. We suggereren helemaal niet dat Alzheimer een besmettelijke ziekte is. Je kan de ziekte niet krijgen door te leven met of te zorgen voor een Alzheimerpatiënt". (br.hln)

Ook jij hebt waarschijnlijk een dubbelganger

Het feit dat er ergens ter wereld iemand rondloopt die als twee druppels water op jou lijkt, is een gegeven dat de meesten onder ons intrigeert. Wetenschappers zetten echter een domper op die vreugde. Het feit dat we ergens ter wereld een dubbelganger hebben rondlopen is niet zozeer een heerlijk toeval, maar eerder een wiskundige realiteit.

Michael Sheehan, assistent professor neurobiologie en gedrag aan de Cornell universiteit vertelde in een interview met LiveScience dat hoewel er een groot aantal esthetische variabelen bestaat die onze genetische opmaak bepaalt, er toch maar een eindig aantal mogelijke variëteiten is.

"Er bestaat maar zoveel genetische diversiteit", aldus Sheehan. "Beschouw het als een pak kaarten: je kan het maar zoveel keer schudden voor je weer eens dezelfde kaart toebedeeld krijgt. Daarom is het dus meer dan waarschijnlijk dat velen onder ons ergens ter wereld een dubbelganger rondlopen hebben."

Ergens ter wereld lijkt dus iemand heel erg op jou. Maar de kans dat je die persoon ook tegenkomt, is dan wel weer heel klein. (br.hln)

Terug van weggeweest: de Artis Historiapunten

Het is voor vele mensen pure nostalgie, maar binnenkort zijn ze weer helemaal terug: de zegeltjes van Artis Historia. Dat maakte de CEO zelf bekend op een persconferentie. Naast de zegeltjes gaat Artis Historia ook innoveren in een digitaal project en gaan ze ook in andere sectoren van start.

De zegeltjes van Artis Historia waren jarenlang een begrip in de Vlaamse huiskamers. Zowel vader, moeder als kinderen knipten de zegeltjes uit om die later in te wisselen voor prentenboeken. In 2004 ging de firma echter failliet, maar dit jaar wordt de Artis Historia nieuw leven ingeblazen.

"De Belgen horen bij de grootste spaarders ter wereld", klinkt het bij CEO Philip Gielkens. Artis Historia gaat vanaf nu ook meer inzetten op het digitale aspect. Zo komt er een gloednieuw project waarbij je online ook punten kan verdienen, door het spelen van online spelletjes. Vroeger kon je met de zegeltjes maar een beperkt aantal producten kopen, maar vanaf nu zullen er al meer dan 45 producten mee te koop zijn. (br.hln)

1 op 10 Vlamingen laat radio of tv opstaan voor huisdieren

Laat u soms ook eens de televisie of radio aanstaan voor uw huisdieren? Uit onderzoek van energieleverancier Eni blijkt dat 8 procent van de Vlamingen dat wel eens doet om hun huisdier gerust te stellen wanneer ze zelf niet thuis zijn.

De Vlaming wil dat zijn kat of hond het goed heeft wanneer het baasje niet thuis is. Energieleverancier Eni bevroeg duizend Vlamingen tussen 18 en 65 jaar over hun energieverbruik. De helft van hen hebben een 'Kiko' of 'Felix' in huis rondlopen. Uit de bevraging blijkt dat baasjes niet op een paar euro's meer kijken op de energiefactuur, zolang hun geliefde hond of kat het maar goed heeft. Ongeveer 5 procent laat de radio opstaan (19 procent doet het af en toe) en 3 procent de tv (12 procent doet het af en toe).

Nog meer baasjes willen dat hun favoriete keffer er warmpjes bijzit wanneer ze niet thuis zijn. Ongeveer 14 procent laat de verwarming regelmatig bewust opstaan, 37 procent doet dat af en toe. Opvallend, want 61 procent van de Vlamingen geven aan dat ze nu al de verwarming lager zetten om te besparen op energie. En 9 op de 10 vinden van zichzelf dat ze heel bewust omgaan met de verwarming. (br.hln)

Stad Gent redt werken van straatkunstenaar ROA van de sloop

De stad Gent herbergt een heuse schat aan ROA-kunstwerken. In de oude Malmar-fabriek alleen al staan minstens 50 onbetaalbare prenten van de streetartist. En hoewel de fabriek zelf klaar is voor de sloop, besluit de stad de graffitiwerken toch te redden.

Eline De Munck wast zich 30 dagen niet

Eline De Munck heeft verteld waarom ze er de laatste tijd minder glamoureus uitziet dan voordien. De presentatrice wast zich al twee weken niet meer en ze gaat nog twee weken verder!

De Munck ging voor de 45-minuten durende documentaire 'Eline gets dirty' voor zender TLC de uitdaging aan om zich 30 dagen niet te wassen. "Ik heb me al twee weken lang niet gewassen, niet geschoren, geen deodorant gebruikt, mijn tanden niet gepoetst, mijn handen niet gewassen of zelfs maar een beetje water in mijn gezicht gekletst", vertelde ze dinsdagavond in 'Van Gils & Gasten'.

Eline en de zender willen nagaan wat een totaal gebrek aan hygiëne en opsmuk met een mens en diens omgeving doet. "Stinken doe ik voorlopig niet, ook al blijf ik veel optreden en sporten. Het zweet laat ik opdrogen, want water, ook al is het maar een druppel, is verboden. Ik dacht dat ik moeite met zelfzekerheid zou hebben, maar dat valt meer. Door er puurder uit te zien, ga je je ook puurder voelen. Het valt vooral op hoe afhankelijk je bent van je uiterlijk. Je denkt dat hoe je eruit ziet het belangrijkste is, maar dat is totaal niet zo", besluit ze.

'Eline gets dirty' wordt eind november op TLC verwacht. (br.hln)