Manita bevalt tien weken te vroeg, dit resultaat had ze niet verwacht
Manita bevalt tien weken te vroeg, dit resultaat had ze niet verwacht
Manita Singh dacht dat ze zou bevallen van één kind. Na de eerste dochter zouden er echter nóg vier meisjes volgen. In iets meer dan dertig minuten zette de 25-jarige Indiase haar kwintet op de wereld.
Manita werd verrast door de weeën, die al na 26 weken startten. Ze vreesde het ergste omdat haar eerste kind meteen na de geboorte gestorven was.
In het ziekenhuis van het Indiase Ambikapur werd echter prima werk geleverd. "Ik ben God zeer dankbaar omdat Hij ons gezegend heeft met vijf kinderen", aldus haar echtgenoot Manish. "Twee jaar geleden waren we kapot omdat onze zoon het niet haalde. Ik denk dat God dat verlies nu gecompenseerd heeft. Ik hoop dat ze allen overleven en dat ik hen een prachtig leven kan schenken."
Het koppel had geen flauw vermoeden wat hen te wachten stond omdat er nooit een echografie genomen was. De meisjes wogen bij de geboorte stuk voor stuk slechts anderhalve kilogram, het gevaar is dus nog niet geweken. "We zijn blij voor de ouders, maar het zijn allemaal prematuurtjes", aldus het hoofd van de afdeling verloskunde. "We kunnen niet beloven dat ze allemaal zullen overleven. We blijven hen scherp in de gaten houden en zullen natuurlijk ons uiterste best doen om hen in leven te houden." (br.hln)
Pasta afspoelen, en 7 andere fouten die we allemaal maken in de keuken
Pasta afspoelen, en 7 andere fouten die we allemaal maken in de keuken
Of je nu een keukenprinses eersteklas bent, of amper een ei kan bakken, er zijn een aantal dingen in de keuken die we allemaal fout doen. Zoals pasta afspoelen bijvoorbeeld. Wij maakten een lijstje van dingen die je in het vervolg beter anders doet.
1. Pasta afspoelen met koud water
Door pasta na het koken af te spoelen met koud water, stop je niet alleen het kookproces (wat goed is), maar koel je meteen ook je maaltijd af en verwijder je het zetmeel. En wanneer het zetmeel van de pasta is afgespoeld, heb je niet alleen minder smaak, ook je saus zal minder goed binden.
2. Je plaatst eten in de koelkast dat er niet hoort
Lang niet alle groenten horen in de koelkast bewaard te worden. Toegegeven, het is makkelijker om alles sito presto in de koelkast te gooien wanneer je thuiskomt van de winkel, maar tomaten, aardappelen, uien, look en bananen horen er echt niet in thuis. Ze verliezen hun smaak omdat ze vocht opnemen, of ze worden niet zo goed rijp.
3. Je raakt je mes niet aan
Het lijkt misschien tegenstrijdig, maar de juiste manier om te snijden is door de bovenkant van het mes vast te houden. Als je enkel het handvat vastneemt, heb je minder controle en loop je meer kans om jezelf te snijden.
4. Je vriest noten niet in
Noten komen vaak in erg grote verpakkingen, wat vervelend is als je ze niet zo vaak eet. De oplossing? Invriezen die handel, zeker als je ze gebruikt om mee te bakken. Door ze in de diepvries te bewaren gaan ze maanden langer mee.
5. Je doet een nieuw pakje boter open om de pan in te vetten
Is de boter net op en moet je de pan nog invetten? Doe dan geen nieuw pakje open, maar gebruik het papiertje om de pan in te vetten. Er zitten nog meer dan genoeg boterrestjes aan, en je verspilt minder!
6. Je gooit voedsel weg als het te zout is
Af en toe loopt er wel eens iets mis in de keuken, zoals te veel zout gebruiken. Iets te enthousiast geweest met het zoutvaatje? Er zijn een paar trucjes om het eten toch te redden. Door wat aardappelen aan de soep toe te voegen, smaakt die meteen een stuk minder zout, en je saus kan je minder zout maken door er kooknat van vlees, groenten of vis aan toe te voegen.
7. Je gebruikt niet altijd bakpapier
Wat je ook maakt, bakpapier is je beste vriend wanneer je de oven gebruikt. Beter te veel bakpapier gebruiken (waardoor je die overheerlijke brownies nog makkelijker uit de oven haalt), dan te weinig (want dan eindig je met een verzameling afgebrokkelde stukjes).
8. Je gebruikt een hoog vuur om iets te laten koken
Als er in een recept staat dat je iets aan de kook moet brengen, dan betekent dat doorgaans dat je een hoog vuur gebruikt. Maar eens het water aan de kook is, mag je het vuur gerust wat lager zetten. (br.hln)
Denk de glittermanen, de regenboogkleuren en de kraakheldere witte vacht weg en dan heeft de eenhoorn wel degelijk bestaan. Wetenschappers hebben ontdekt dat er 29.000 jaar geleden een wezen met één reusachtige hoorn over de steppes van Siberië dwaalde. Dat schrijft wetenschapstijdschrift American Journal of Applied Science.
De ontdekking van de Elasmotherium sibiricum, soms ook de Siberische eenhoorn genoemd, is op zich niet nieuw, maar wetenschappers dachten dat het beest 350.000 jaar geleden uitstierf. Een recente studie, gepubliceerd in American Journal of Applied Science, ontkracht die theorie nu.
Na onderzoek op een goedbewaarde schedel die in Kazachstan gevonden werd, concludeerden onderzoekers van de Russische Tomsk State University dat de Siberische eenhoorns 29.000 jaar geleden nog op deze planeet ronddraafden. Opmerkelijk, want dat betekent dat eenhoorns een tijd samen met mensen de aarde bevolkt hebben.
"Waarschijnlijk was het zuiden van West-Siberië een toevluchtsoord, waar dit dier kon blijven gedijen in tegenstelling tot zijn soortgenoten", verklaart Andrei Shpanksy, de auteur van de studie, aan CNN. De onderzoekers willen nu kijken naar de rol van migratie en de milieufactoren die ertoe leidden dat het dier uiteindelijk uitstierf. (br.hln)
Bijna helft van de vrouwen kreeg nog nooit een boete
Bijna helft van de vrouwen kreeg nog nooit een boete
Maar liefst 47 procent van de vrouwelijke Belgische automobilisten kreeg nog nooit een boete, terwijl dat bij mannen slechts 27 procent is. Dat is de meest opvallende vaststelling uit de Mobiliteitsbarometer van mobiliteitsclub VAB, die zich afvraagt of het Belgische controlebeleid wel efficiënt is.
Uit de VAB-barometer blijkt dat 15 procent van de Belgische automobilisten het afgelopen jaar een snelheidsboete kreeg. Negen op de tien van zulke overtredingen worden door een mobiele of vaste flitser vastgesteld, in slechts twee procent van de gevallen gebeurt dat door trajectcontrole.
In buurlanden Nederland en Frankrijk worden snelheidscontroles volgens de VAB helemaal anders vastgesteld. In Nederland gebeurt het in 29 procent van de gevallen via trajectcontroles, terwijl Frankrijk volop inzet op nieuwe flitsmethodes. Zo werden in Frankrijk vorig jaar vijftien procent van de snelheidsovertredingen opgemerkt door anonieme voertuigen die met het verkeer meerijden.
Volgens VAB blijkt uit de enquête ook dat Belgen de Franse en Nederlandse wegen veiliger vinden, en daarom stelt de organisatie zich de vraag of het Belgische controlebeleid niet aan een evaluatie toe is. Door de controles met flitspalen of mobiele flitscontroles moet de Belgische bestuurder zijn snelheid immers slechts op een locatie aanpassen. Bovendien kan de locatie van mobiele flitscontroles makkelijk opgespoord worden, en is de locatie van een vaste flitspaal vaak gekend.
Enkele suggesties van de VAB om het controlebeleid in ons land te verbeteren zijn meer trajectcontroles op autosnelwegen en secundaire wegen, meer controles door anonieme wagens, en een verhoging van de pakkans voor een breder spectrum aan onveilig verkeersgedrag. (br.hln)
Ray LaMontagne is in 1974 geboren in Nashua, New Hampshire. Zijn vader was muzikant. Kort na Rays geboorte verliet zijn moeder zijn vader, terwijl deze op tournee was. Ray heeft jarenlang geen contact gehad met zijn vader. Het gezin reisde veel en vertrok uiteindelijk naar het noorden. Rays moeder verhuisde met haar zes kinderen naar elke plek waar ze werk kon vinden. Omdat de kinderen altijd weer nieuw waren op school maakten zij weinig vrienden. In zijn vrije tijd las Ray vooral Fantasy boeken in het bos.
Uiteindelijk belandde hij op de Morgan High School in Morgan, Utah. Hij voerde op school weinig uit, en spijbelde en vocht vaak met andere kinderen. Vanweg zijn lage cijfers slaagde hij met de hakken over de sloot. Na high school verhuisde LaMontagne. Hij ging van zijn familie naar Lewiston, Maine.
LaMontagne vond een baan in een schoenenfabriek in Lewiston. Hij werkte hier ruim 65 uur per week. Op een morgen, om 4.00 uur, hoorde hij het liedje “Treetop Flyer” van Stephen Stills op de radio. Nadat hij het album had gekocht, besloot LaMontagne om zijn baan eraan te geven en een poging te doen om een zangcarrière te beginnen. In 1999 begon hij met toeren. Daarnaast werkte hij ook nog als timmerman. In de zomer van 1999 nam hij een demo op met tien nummers die hij naar verschillende zalen in de omgeving stuurde. De eigenaar van een theater in de buurt nodigde hem uit om op te treden in een zaal waar ook folkmuziek-muzikanten stonden als John Gorka en Jonathan Edwards. Een zakenman hoorde later LaMontagnes demo en stelde hem voor aan Jamie Ceretta van Chrysalis Music Publishing. CMP nam Rays eerste album op en verkocht het aan RCA Records in Amerika en Echo Records in Engeland.
Jethro Tull is een Britse progressieve-rockband en Grammy Award-winnaar uit Blackpool, opgericht in 1968 rond de Schotse voorman Ian Anderson. Hun muziek is herkenbaar aan de opmerkelijke zangstijl en het unieke dwarsfluitwerk van Anderson, aan de ongewone en vaak complexe liedconstructies en aan de intelligente teksten.
Hun muziek, gestart als blues met een experimentele inslag, heeft onomstotelijk invloeden van klassieke muziek, hardrock en alternatieve rock, alsmede Aziatische en Keltische folkmuziek. Hierdoor is het zeer moeilijk andere muzikanten aan te wijzen die soortgelijke muziek maken. Meer dan andere rockbands staat hun muziek apart van de overige rockmuziek.
Opvallend kenmerk van Jethro Tull is dat voorman Anderson bijna alleen akoestische instrumenten speelt: de "un-plugged guy in a medium to heavy rockband". Hij speelt voornamelijk dwarsfluit en akoestische gitaar. "Mijn rol in het leven was altijd om een akoestische muzikant te zijn, maar de afgelopen 38 jaar heb ik nogal lawaaiige vrienden!"
Anderson schrijft het verschil tussen hun muziek en dat van andere progrockbands onder meer toe aan Jethro Tulls afkeer van drugs: "Ik kan het veilig zeggen: Ik haat hippies, oké? En ik haat psychedelische muziek en ik haat alles wat te maken heeft met drugs. Jethro Tull heeft zich daar nooit mee ingelaten."
Terwijl andere bands hen in de beginjaren nog beïnvloedden, ontwikkelden ze snel een unieke, altijd herkenbare sound.
Min of meer bewust kiest Anderson ervoor om in de slipstream van de popwereld te blijven. Een beetje in de luwte maar altijd aanwezig, zou de band volgens hem artistiek op de been houden. Over het algemeen kreeg de band door de jaren heen vaak overweldigend goede kritieken. Ze staan bekend als excentriekelingen, topmuzikanten en mensen met humor. Ian Anderson laat via zijn teksten al weten dat hij een taal-alchemist is en doet daar verbaal tijdens zijn concerten nog een schepje bovenop.
Citaten van Ian Anderson over de identiteit van Jethro Tull:
"We kunnen geen heavy riff band zijn, want Led Zeppelin is de beste ter wereld. We kunnen geen blues-influenced R&B rock 'n' roll band zijn, want The Rolling Stones zijn de beste ter wereld. We kunnen geen slightly sort of airy-fairy mystical sci-fi synthesizing abstract freak-out band zijn, want Pink Floyd is de beste ter wereld. Dus wat is er over? Precies, dat is wat we altijd gedaan hebben: Wij bouwen de bruggen en vullen de gaten."
"We zijn door de jaren heen door iedereen al in elk genre ingedeeld. We begonnen als een little old blues band, werden een bluesrockband, en een progressieve-rockband; een hardrockband; een heavymetalband waar we zelfs eens een Grammy voor wonnen. Artrock, folkrock; alle soorten fucking rock dichtten ze ons toe, echt waar... Hoe je het ook wilt noemen, het is best leuk om te doen hoor."
Muziek op de werkvloer? In keukens kan een streepje vrolijke dance voor wat meer vuur zorgen, bij administratieve diensten biedt licht klassiek vaak soelaas tegen de loden stilte en bij bandencentrales knallen er hits door de luidsprekers. Maar is muziek wel goed op de werkvloer? Leidt het ons niet te veel af van ons werk? Neen, zeggen studies.
Stilte is niet goed voor de creativiteit, zo blijkt. Zachte achtergrondgeluiden stimuleren onze geest. Uit een onderzoek van professor Ravi Mehta (University of Illinois, 2012) blijkt dat niet genoeg lawaai ons helemaal niet of te weinig stimuleert en dat te veel lawaai ons stoort in onze concentratie. We presteren het best als er wat omgevingsgeluiden zijn, zolang die de 70 decibel niet overstijgen. We hoeven niet eens naar muziek te luisteren. Ook het ruisen van de zee, walvisgeluiden of het licht tikken van regendruppels helpen om de concentratie te bevorderen. Zelfs vergaderen in een café is geen slecht idee: stel dat je met je bedrijf in een impasse zit, dan is jezelf opsluiten in een stille kamer om een oplossing te zoeken niet meteen de beste keuze. Ga naar buiten, zoek een publieke ruimte op en ga daar brainstormen. Volgens professor Mehta verbetert afleiding door geluiden ons vermogen om problemen creatief op te lossen. En het stelt ons open voor het gebruik van nieuwe methodes en producten.
Beter humeur door muziek
Ook de Zweedse onderzoeker Dr. Anneli Haake kwam tot een positief besluit: bij een bevraging van 300 medewerkers aan The University of Sheffield bleek dat het merendeel ervan naar muziek luisterde terwijl ze aan het werk waren. De reden waren uiteenlopend: ter bevordering van het humeur, om saaie taken langer te kunnen uitvoeren, om zichzelf helemaal af te sluiten van de buitenwereld, om stress tegen te gaan, om geconcentreerder te kunnen werken...
Zonder woorden
Het blijkt trouwens niet sectorgebonden te zijn: ook chirurgen hebben baat bij een streepje muziek. Een Amerikaanse studie, onder leiding van Andrew Zhang, toont aan dat chirurgen die naar hun favoriete muziek mogen luisteren 7% sneller werken dan als ze dat niet doen. Ervaren chirurgen zouden zelfs 10% sneller werken. Niet enkel de efficiëntie stijgt, maar ook de kwaliteit. Een onderzoek (Music, an aid to productivity, Fox/Embrey) uit 1972 (!) toonde al aan dat fabrieksarbeiders harder gingen werken als er een vrolijk, opzwepend nummer door de luidsprekers schalde. Niettemin, je vermijdt best muziek waar te veel tekst in voorkomt, omdat we daardoor wel afgeleid worden. Geen Bob Dylan dus of Eminem.
Samen luisteren
Niets dan voordelen? Er is een nuance: samen luisteren naar muziek vergroot het samenhorigheidsgevoel, niet de afzondering met oortjes. Wie zichzelf afsluit van de wereld sluit zich ook af van zijn collega's. Dat kan niet de bedoeling zijn: je zou telefoons kunnen missen, je baas niet horen als hij je nodig heeft of zelfs het brandalarm niet horen. Het is aan de werkgever om vooraf duidelijk te maken of het 'solitaire' luisteren kan. (br.hln)
Konijnen zijn de nieuwe katten. Maar past het beestje wel bij jou?
Konijnen zijn de nieuwe katten. Maar past het beestje wel bij jou?
Konijnen zijn nu erg populair, omdat kinderen ze vaak van de Paasklokken krijgen. En tegenwoordig springen deze beestjes niet meer alleen in de tuin, Vlamingen laten ze nu ook in huis rondhuppelen. Ook dierenwinkels merken dat het beestje steeds populairder als huisdier wordt, dat staat vandaag in de krant Het Nieuwsblad. Erg schattig en knuffelbaar, maar experts waarschuwen dat zo'n pluizig konijntje niet voor iedereen is weggelegd.
Konijnen kunnen geweldige huisdieren zijn, als de juiste baasjes ze in huis halen. Je hebt kattenmensen, en hondenmensen, maar wat is de definitie van een konijnenmens? Volgens dierenarts Jennifer Saver is dat iemand die graag dieren observeert en verzorgt, maar die geen probleem heeft met de natuurlijke instincten van een konijn zoals knabbelen en graven.
Looks versus persoonlijkheid Konijntjes hebben erg uitgesproken karaktertrekken. Ze kunnen even speels zijn als puppy's of kittens. Maar ook even onafhankelijk en fascinerend als katten of loyaal en aanhankelijk als honden. Er bestaan meer dan 40 verschillende soorten huiskonijnen. De meeste kopers laten zich verleiden door de schattige looks, maar ook bij konijntjes geldt dat het innerlijk belangrijker is dan het uiterlijk. Een groot misverstand is dat kleine konijnen minder plaats nodig hebben. Zelfs het kleinste dwergkonijntje is erg energiek en heeft plaats nodig om rond te lopen.
Grotere rassen zijn vaak rustiger en passen beter in het gezinsleven. Mannelijke konijnen kunnen urineren om hun territorium af te bakenen en vrouwelijke beestjes kunnen erg defensief uit de hoek komen. Daarom laat je een volwassen beestje, na één jaar is de puberteit al voorbij, vaak beter
Voordelen - Een konijn kost niet veel, omdat ze zich erg snel voortplanten. Als je het beestje goed verzorgt, kan het zeven tot tien jaar oud worden.
- Onderzoekster en biologe Dana Krempels zegt dat konijnen erg intelligent zijn. Huiskonijnen passen zich erg snel aan, reageren op hun naam, maar kunnen ook eenvoudige bevelen opvolgen.
- Je kan de beestjes zelfs zindelijk maken zodat ze hun behoefte in een kattenbak doen.
- Het natuurlijke ritme van een konijn past pefect bij het leven van een werkmens. De beestjes zijn namelijk voor 's ochtends en 's avonds erg actief. Tussenin slapen de konijntjes.
Nadelen - Voor je naar de dierenwinkel rent, is het belangrijk dat je weet waaraan je begint. Omdat konijntjes erg schattig en klein zijn, denken velen dat ze niet veel onderhoud vragen. Maar niets is minder waar. De verzorging en opvoeding vraagt evenveel inspanning als een puppy.
- Konijnen zijn erg goed in het omzeilen van obstakels, zo kunnen ze haast overal in huis geraken als je niet goed oplet. Als je meubels en kabels wilt beschermen, zorg je dus maar beter voor een goed afgebakend terrein of een kooi voor wanneer je niet thuis bent.
- Experts waarschuwen ook voor de combinatie van jonge kinderen en konijnen. De kleintjes knuffelen deze pluizige beestjes graag, maar dit maakt de konijnen bang. Daarom is het belangrijk om kinderen goed op te voeden en leren om te gaan met een konijn. Versmachtende knuffels kunnen het huisdiertje met een trauma opzadelen, wat tot gedragsproblemen kan leiden. (br.hln)
Plots sta je daar, met een échte Rubens in je handen
"Plots sta je daar, met een échte Rubens in je handen"
In Antwerpen is een authentieke tekening van Pieter Paul Rubens gevonden. De speurtocht naar de echtheid van het werk bracht Peter Bernaerts van het gelijknamige veilinghuis tot over de grote plas. "Dan sta je daar plots in New York, met een echte Rubens in je handen. Nooit had ik zo'n gevoel van volmaking."
"Dit maak je maar één keer in je leven mee", klinkt het bij het Antwerpse Veilinghuis Bernaerts. De tekening werd vorig jaar in januari al aangeboden aan het veilinghuis. "Het ging oorspronkelijk om een expertise die we bij de familie zouden uitvoeren. Er moest een erfenis verdeeld worden. De vader was een echte verzamelaar van tekeningen. In december zouden enkele stukken op de veiling komen, tijdens de veiling van de 'Oude Meesters'. Van in het begin was duidelijk dat deze tekening van een uitzonderlijke kwaliteit was, maar een echte Rubens, dat had ik nooit durven te dromen", vertelt Peter Bernaerts.
De schatting werd gezet op 25.000 euro. "De tekening werd 'toegeschreven' aan Van Dyck. Dat maakte ze minder waard dan een werk dat zéker van de hand van Van Dyck is." Alles was in werking gezet, en het stuk zou in december onder de hamer gaan. (br.hln)
Bij Veilinghuis Bernaerts in Antwerpen is een authentieke Rubens gevonden. De dubbelzijdige tekening van een ruiter en bokkend paard werd oorspronkelijk toegeschreven aan Antoon van Dyck (1599-1641). Het werk werd toen oorspronkelijk geschat op ongeveer 25.000 euro.
Na inspectie van de tekening bij experten in onder andere New York bleek het echter om een originele tekening van Pieter-Paul Rubens (1577-1640) te gaan. Het kunstwerk wordt nu geschat tussen de 300.000 en 500.000 euro.
De tekening wordt gedateerd op 1601, en de figuurstudie die Rubens maakte is terug te vinden in het schilderij 'De Bekering van Paulus'. Het is een Antwerpse familie die met de tekening naar het veilinghuis kwam. De Rubens zal op 2 mei geveild worden in het Antwerpse Veilinghuis. (br.hln)
's Avonds gaan we slapen met een fris gewassen gezicht en vers gepoetste tanden, maar als we opstaan valt daar weinig van te merken. Een onfrisse adem en wat prut in de ogen hoort bij de vaste ochtendroutine. Maar waar komen die pluisjes eigenlijk vandaan?
We waarschuwen je meteen: het antwoord is niet echt smakelijk. Die 'prut' bestaat namelijk uit verschillende bestanddelen als slijm, dode huidcellen, olie, stof en bacteriën. En het goedje verschijnt niet enkel 's nachts in je ogen, maar is eigenlijk altijd aanwezig.
Je oog wordt immers beschermd door een traanfilm, een waterachtig slijmlaagje met daarboven een olielaag. Als er vuil of stof in je oog komt, knipper je gewoon met je ogen om dat vuiltje via de traanfilm weg te 'wassen'.
's Nachts is er van knipperen natuurlijk geen sprake, dus stapelt al het vuil, stof, bacteriën en overtollige olie zich op in je ogen. Het verzamelt zich in je ooghoeken, waar het blijft zitten tot je het 's ochtends wegwrijft. Een beetje vies, maar compleet normaal dus.
Trouwens: de consistentie van je 'oogprut' vertelt iets over jou. Mensen met allergieën of gevoelige ogen zullen een meer vloeibare substantie aantreffen, omdat ze vaker in hun ogen wrijven en zo meer slijm produceren. Bij anderen is het dan weer droog en korrelig. (br.hln)
Geen grap: kleurhype bij volwassenen zorgt voor potloodschaarste
Geen grap: kleurhype bij volwassenen zorgt voor potloodschaarste
Kleurboeken voor volwassenen als anti-stressmiddel bestaan al een tijdje, en aan de verkoopcijfers van kleurpotloden te zien blijft de populariteit ervan stijgen. Het bekende kleurpotlodenmerk Faber-Castell geeft aan dat ze extra shiften moeten draaien om de grote vraag naar houten kleurtjes bij te houden. Vooral grote kleurdozen met kwaliteitsvolle potloden worden steeds populairder.
Dat het niet alleen de kinderen zijn die nieuwe potloden willen, blijkt uit de specifieke vraag naar meer potloden van hoge kwaliteit, zo verklaren ze bij Faber-Castell. "Mensen zijn niet meer tevreden met 'maar' 36 kleurtjes. We zien een trend waarbij dozen van 72 of 120 kleurtjes worden besteld," vertelde Sandra Suppa van Faber-Castell aan The Independent. "We zien ook dat klanten steeds meer investeren in kleurpotloden van de hoogste kwaliteit." Ook de bekende Europese potloodproducenten Staedler en Stabilo kampen volgens New Zealand Herald met een enorme vraag naar kleurpotloden.
Johanna Basford, die zelf een reeks kleurboeken voor volwassenen uitbracht, verklaart de populariteit van dit soort boeken doordat mensen het digitale beu zijn af en toe. "Er is iets leuks aan het vastnemen van een potlood en pen. Je wordt ondertussen niet gestoord door Twitter en er zit ook een nostalgisch element aan." Sandra Suppa beaamt: "Het geeft je de mogelijkheid om even te vluchten van de snel voortbewegende digitale wereld, en laat je ogen even rusten van de flikkerende schermen." (br.hln)
Pat Benatar (oorspronkelijke naam Patricia Mae Andrzejewski, 10 januari 1953) is een Amerikaanse zangeres die verschillende hits scoorde in de jaren '80.
Pat Benatar, die geboren werd in Brooklyn, New York, studeerde aanvankelijk opera-muziek. In 1971 trouwde ze met Dennis T. Benatar, waardoor ze de achternaam kreeg waarmee ze beroemd werd. In 1977 werd haar zangtalent ontdekt tijdens een talentenjacht in een New Yorkse club.
Ze scheidde van Benatar en trouwde later met de gitarist van haar band, Neil Giraldo. Samen kregen ze twee dochters.
In de jaren '80 scoorde ze enkele grote hits, waarvan Love is a battlefield de bekendste is. Dit nummer uit 1983 werd in onder meer Nederland een nummer 1-hit. Tussen 1980 en 1983 won ze vier jaar achtereen een Grammy Award voor beste vrouwelijke rockact. Later werd ze nog vier keer genomineerd voor deze categorie.
Benatar werd later in haar muziekcarrière woordvoerder van de batterijenfabrikant Energizer.
Gebruik jij de veiligste manier om je oren schoon te maken?
Gebruik jij de veiligste manier om je oren schoon te maken?
Oorstokjes zijn een standaard attribuut in de meeste badkamers, en we grijpen na een bad of douche vaak naar een exemplaar om onze oren schoon te maken. Maar we zouden volgens artsen beter voor een andere aanpak gaan.
Of het nu uit onze neus, oren of huid komt, we zijn geen fan van de stoffen die ons lichaam produceert. Oorsmeer zien we dan ook liever met wat wattenstaafjes in de vuilnisbak verdwijnen dan dat het in onze oren blijft zitten, ook al is er een goede reden voor de substantie. Het geelbruine goedje, ook wel cerumen genoemd, beschermt je oorkanaal door het gesmeerd te houden en te voorkomen dat het zich vult met water. Daarnaast doodt het bacteriën en gaat het schimmels tegen. Handig om te hebben dus, dat oorsmeer. Wie zijn oren wil schoonmaken, neemt dus beter een paar regels in acht:
Hoe vaak? Eigenlijk hoeven de meeste mensen nooit (wij herhalen: nooit) hun oren te reinigen. Die doen dat immers zelf: de huid in de oren is de enige die in een bepaalde richting groeit en zo het overtollige oorsmeer richting uitgang duwt. Door te kauwen en je kaak te bewegen, help je dit proces nog een handje. Je oren produceren ook alleen wat ze nodig hebben, dus echt te veel oorsmeer is zeldzaam.
Wattenstaafjes Heb je toch de indruk dat er zich wat van die smurrie verzamelt in je oren, maak ze dan zeker niet schoon met wattenstaafjes. De stokjes zijn zeer handig om make-upfoutjes weg te werken, maar zijn vrij gevaarlijk voor je oren. Zowel je trommelvlies als de beentjes in je binnenoor zijn zeer fragiel en kunnen scheuren/breken door ertegen te duwen. In het slechtste geval kan dat leiden tot infecties, evenwichtsproblemen en permanente gehoorschade. En eigenlijk duw je de oorsmeer gewoon dieper je oor in.
Oorkaarsen Je kent ze wel, de alternatieve middeltjes om je oren schoon te maken. Zo zijn er oorkaarsen, die vanbinnen hol zijn. Je zet ze op je oor en de hitte zou een vacuümeffect creëren dat de cerumen naar buiten 'trekt'. Onderzoek heeft echter uitgewezen dat dit onzin is, en ook gevaarlijk kan zijn. Je trommelvlies kan geperforeerd raken en je zou de eerste persoon niet zijn die per ongeluk zijn kapsel in brand steekt.
Uitspuiten Hoewel je oren met water spoelen een goede manier is om overtollig oorsmeer weg te halen, laat je het beter over aan de professionals. Doe je het niet correct, dan zit je algauw opgescheept met een vervelend zwemmersoor. En elke zwemmer weet hoe vervelend dat is.
Hoe dan wel? Over het algemeen laat je je oren beter met rust, maar in sommige gevallen is het wel nodig om wat oorsmeer weg te halen. Mensen met een hoorapparaat, dokters met stethoscopen, muzikanten met oordopjes... Ze hebben allemaal meer kans op een teveel aan cerumen. In dat geval zijn de producten op oliebasis die je oorsmeer verzachten een aanrader. De druppeltjes zullen het makkelijker maken om al het overtollige smeer naar buiten te werken. Maar is het daarmee niet opgelost? Dan ga je nog altijd best langs bij de dokter. (br.hln)
Vijftig Tinten Grijs drijft kringloopwinkel tot wanhoop
'Vijftig Tinten Grijs' drijft kringloopwinkel tot wanhoop
Bij een kringloopwinkel in Wales zitten ze met de handen in het haar. Ze worden namelijk overstelpt met 'Vijftig Tinten Grijs'-boeken. In zoverre dat uitbater Phil Broadhurst vriendelijk doch kordaat verzoekt om te stoppen met het schenken van exemplaren van de pikante boekentrilogie.
In de tweedehandswinkel in Swansea ligt intussen een indrukwekkende voorraad van de boeken van schrijfster E.L. James opgestapeld. Recycleren, die handel, zou je zeggen. Maar dat blijkt niet te kunnen omdat de 'Vijftig Tinten'-boeken op een speciale manier gebonden zijn waardoor ze erg moeilijk herwerkt kunnen worden tot nieuw papier.
Hoe komt het dan dat er zoveel - al dan niet gelezen - exemplaren van de bestsellerreeks 'Fifty Shades of Grey', 'Fifty Shades Darker' en 'Fifty Shades Freed' in de kringloopwinkel belanden? Phil Broadhurst heeft er zo zijn theorie over. "Nogal wat mensen zijn beschaamd dat ze de boeken gelezen hebben en willen ze zo snel mogelijk zien kwijt te geraken", meent de zaakvoerder. "Ze thuis in hun boekenkast te kijk stellen is blijkbaar geen optie en dus worden ze massaal gedumpt in onze en andere tweedehandswinkels. Ik vraag met aandrang om hiermee te stoppen", aldus een redelijk wanhopige Phil Broadhurst. (br.hln)
De Amerikaanse schrijver Jim Harrison, bijgenaamd 'Big Jim', is zaterdag op 78-jarige leeftijd overleden. Dat melden de Franse kranten Libération en Le Monde. Harrison werd gerekend tot een van de grootste nog levende schrijvers. Zijn veertien romans werden in meer dan 25 talen vertaald. Volgens Wikipedia werd Harrisons werk wel eens vergeleken met dat van giganten als William Faulkner en Ernest Hemingway.
Twee van Harrisons romans kregen een vervolg op het witte doek: "Revenge" (1999) en "Legends of the Fall" (1994). Hij schreef ook (mee) het scenario voor de films "Cold Feet" (1989) en "Wolf" (1994). De mythe wil dat hij "Legends of the Fall", een verzameling van twee verhalen en een kortverhaal, op één weekend tijd schreef, ingesneeuwd in een blokhut.
Harrison besloot auteur te worden nadat hij bij de vogeljacht van een klip was gevallen.
Zijn bekendste niet-verfilmde roman is "True North", over een houthakkersgezin dat uiteenvalt door het alcoholisme en de amoraliteit van de pater familias.
Harrison schreef ook poëzie en non-fictie. Hij beschouwde zichzelf als "de meest Franse van alle Amerikaanse schrijvers". (br.hln)
John Cameron Fogerty (Berkeley, Californië, 28 mei 1945) is een Amerikaans singer-songwriter. Hij is vooral bekend als voorman van de rockgroep Creedence Clearwater Revival. Karakteristiek is zijn raspende stem en pakkende gitaar-riffs.
Fogerty en zijn broer Tom vormden een bandje in El Cerrito, Californië, aan het eind van de vijftiger jaren, als Tommy Fogerty and the Blue Velvets. De naam werd, door toedoen van de platenmaatschappij die hen wilde contracteren (Fantasy), veranderd in The Golliwogs in 1964.
In 1968 bracht de band hun eerste album uit onder de naam Creedence Clearwater Revival. Deze naam had de band in 1967 aangenomen. Hierop stonden onder andere covers waaronder Susie Q en I Put A Spell On You, die hun eerste hits werden. Nadien volgde vele hitsingles waaronder Proud Mary, Fortunate Son, Up Around The Bend, Green River, Down On The Corner, Travelin' Band, Lookin' Out My Back Door, Bad Moon Rising, en Who'll Stop The Rain.
Door spanning onderling vertrok Tom na het zesde album Pendulum. De andere bandleden wilden meer invloed in de composities en uitvoering, aangezien Fogerty de bepalende factor was. Dit experiment duurde één album, Mardi Gras, en de groep ging in 1973 uit elkaar
Fogerty bracht nadien enkele soloalbums uit. In 1973 brengt hij Blue Ridge Rangers uit met country-covers, waarbij hij alle instrumenten zelf bespeelt. In 1975 brengt hij John Fogerty uit waar onder andere Rocking All Over The World op staat, dat later een grote hit zal worden voor Status Quo. Ondertussen ruziet Fogerty met Fantasy Records over de royalty's van zijn CCR-songs. In 1985 komt Centerfield uit. Dit wordt een succes in de VS. Op dit album staat het nummer The Old Man Down The Road. De oud-collega's van CCR klagen Fogerty aan omdat dit nummer teveel zou lijken op Run Through The Jungle van CCR. Fogerty wint het proces door de songs voor te spelen in de rechtszaal. Hierbij weet hij de rechter ervan te overtuigen dat het wel degelijk een andere song is. Maar de mogelijkheid op een eventuele reünie is voor altijd verkeken, zoals Fogerty in interviews benadrukt. Dit wordt versterkt door het overlijden van Tom Fogerty in 1990. Een jaar later komt het teleurstellende Eye Of The Zombie uit. In 1993 wordt Creedence Clearwater Revival in de Rock and Roll Hall of Fame opgenomen. Fogerty weigert met zijn oud-collega's op te treden tijdens deze huldiging en speelt enkele CCR-nummers samen met Bruce Springsteen. Pas in 1997 komt Fogerty met een nieuw album, Blue Moon Swamp en wordt bekroond met een Grammy Award. In 1998 komt het live-album Premonition uit waarbij hij onder andere weer zijn oude CCR-songs ten gehore brengt. In 2004 wordt het album Deja Vu (All Over Again) uitgebracht. Inmiddels zijn Fogerty en Fantasy Records weer verzoend met elkaar, wat Fogerty weer de gelegenheid geeft zijn oude repertoire op te pakken. De reden is dat Fantasy is verkocht en het nieuwe management de zaak met Fogerty schikt. In 2006 wordt onder het label van Fantasy een verzamelalbum uitgebracht van CCR-songs en songs van Fogerty zelf, genoemd "The Long Road Home". Fogerty heeft in september 2007 een nieuw studio-album uitgebracht en gaat weer op wereldtournee. Dit nieuwe album heet "Revival". Als onderdeel van de "Revival Tour" trad Fogerty op 20 juni 2008 op in Ahoy Rotterdam. Op 2 september 2009 komt er een nieuw album uit. Het is een vervolg van de "blue ridge rangers" uit 1973 en heeft als titel 'blue ridge rangers rides again'. Het betreft hier wederom covers uit de country en western scene van o.a John Denver & Ricky Nelson. Ook staat hier een eigen cover op 'change in the weather' van het album 'eye of the zombie' uit 1986.
In songs als Who'll Stop The Rain, Have You Ever Seen The Rain en Fortunate Son levert Fogerty kritiek op de Vietnamoorlog. Vandaar dat deze muziek prominent aanwezig is in de populaire televisieserie Tour of Duty. Met het album Deja Vu (All Over Again) levert Fogerty kritiek op de Irak-oorlog en wijst op de vergelijking (Deja Vu) met de Vietnamoorlog.
Veel liederen gaan over het diepe zuiden van Amerika. Fogerty kende dit deel van zijn land alleen uit verhalen, die hij als kind gretig tot zich nam, aangezien hij in een voorstad van San Francisco is geboren en getogen. Het mysterieuze van het moerasland inspireerde hem tot songs als Walking On The Water, Green River, Born On The Bayou, Bad Moon Rising en It Came Out Of The Sky. Fogerty zingt hierom met een aangedikt 'Southern' accent en draagt vaak een houthakkersblouse.
Er gaan geruchten dat met Proud Mary mari(y)huanna bedoeld wordt. Fogerty zelf verklaart dat het verhaal draait om een stoomboot en dat hij vaak woorden en teksten achter elkaar zet omdat ze lekker klinken en niet altijd een verhaal te vertellen hebben. Zo is Willy and the Poor Boys, de naam van een CCR-album én een zin in het refrein van Down On The Corner, gebaseerd op Winnie de Poeh. Hieruit blijkt dus dat Fogerty niet altijd zijn teksten voor een onderliggende boodschap gebruikt.
Waarom je al die paaseitjes in één keer op moet eten
Waarom je al die paaseitjes in één keer op moet eten
Joepie, de paasklokken zijn weer geweest. En dat wil zeggen: een overdosis aan chocoladen paashazen en eitjes. En wij hebben meteen ook het perfecte excuus om je wilskracht te laten varen en al die chocolade in één keer naar binnen te werken. Geen dank.
Volgens de experts van het Zweedse mondhygiënemerk Tepe is dat namelijk beter voor je tanden. Na het eten van chocolade duurt het immers tussen twintig minuten en twee uur totdat alle zuren die zijn aangetast weer in orde zijn. Als je steeds kleine beetjes chocolade eet, wordt je tandglazuur dus steeds opnieuw aangetast, waardoor je mond niet voldoende tijd krijgt om zich te herstellen.
Smullen maar! Je tanden zullen je dankbaar zijn (je lijn waarschijnlijk iets minder). (br.hln)
