De Rode Neuzenactie, die focust op psychische problemen bij jongeren, schuift een opmerkelijk gezicht naar voor. Geen kind, geen tiener, wél een mama. Jelske Grymonprez, 27, dankt dat aan een bericht op haar blog. Openhartig vertelt ze daarin hoe een depressie haar jeugd tekende. Maar ook: hoe therapie haar redde.
Een keurig rijhuisje in Deerlijk. Hier wonen Jelske, haar vriend en hun dochtertje van bijna één. Alles in dit nest straalt pril gezinsgeluk uit. De dikke, gezellige poes op het wollige tapijt. Het geboortekaartje van Isaura op het rekje aan de muur. De vrolijke wigwam in de hoek van de woonkamer, die de peuter sinds een tijdje gebruikt als uitvalsbasis voor haar eerste stapjes. En tóch is dit ook de plek waar Jelske - nochtans een heel blije mama - de afgelopen maand vaak een traan wegpinkte, laptop op schoot, als ze weer eens bezig was aan dat verdomde blogbericht over haar hele moeilijke jeugd, waarvan ze al een jaar voelde dat het ooit eens geboren moest worden. Elke dag verdween het weer in de map 'concepten'. Tot Jelske vorige week al haar moed bijeen raapte en het postte op haar mamablog theperksofbeingamom. Sindsdien blijven de reacties maar binnenlopen. Overal wordt haar bericht gedeeld, en zelfs de Rode Neuzenactie kwam aankloppen omdat geen duizend verkochte neuzen ooit méér kunnen sensibliseren dan één enkel authentiek menselijk verhaal dat kan. (br.hln)
Bijna de helft van de mannen geeft toe dat ze hun beenhaar scheren of trimmen. Een bekentenis die toch even de wenkbrauwen doet fronsen.
Tot voor kort waren zwemmers en wielrenners de enigen die zich bekommerden om het haar op hun benen, maar tegenwoordig lijken steeds meer mannen het oerwoud op hun benen te lijf te gaan met een scheermesje.
Uit een enquête die het tijdschrift 'Men's Health' uitvoerde onder zijn Facebookvolgers blijkt dat 15 procent van de mannen het haar op zijn benen afscheert. Daarnaast bekende 33 procent dat ze het niet helemaal afdoen, maar wel trimmen. In totaal bekommert 48 procent van de mannen zich dus om zijn beenhaar.
De Britse journalist haalde in dit verband al eerder de term 'spornoseksueel' boven: een man die ernaar streeft om eruit te zien als een sporter of een pornoster. Mogelijk houdt deze tendens verband met het feit dat mannen zich meer bewust worden van hun lichaam.
Zustermagazine 'Women's Health' sprong mee op de kar en vroeg aan zijn Facebookvolgers "Wat denk je van mannen die hun benen scheren?" Uit het resultaat blijkt dat bijna 30 procent het wel aangenaam vindt "als een man zijn beenhaar trimt". 22 procent "houdt van een man met gladgeschoren benen".
Op Reddit werd dezelfde vraag voorgelegd. "Ik denk dat ik het raar zou vinden als een ander paar gladde benen me zou raken," reageerde een gebruiker. "Ik denk dat ik echt een functionele reden zou willen weten, want ik hou van haar op mijn mannen", schreef een ander. (br.hln)
Hoe tattoos mensen met een 'onzichtbare ziekte' kunnen helpen
Hoe tattoos mensen met een 'onzichtbare ziekte' kunnen helpen
Iemand met een gebroken been of in een rolstoel kan doorgaans op heel wat helpende handen rekenen. Maar wat met een depressie? Diabetes? Of automutilatie? Langs de buitenkant mag dan alles rozengeur en maneschijn lijken, je weet nooit waar iemand diep vanbinnen mee worstelt. Om zulke 'onzichtbare ziektes' onder de aandacht te brengen, werd het project Ink Visible in het leven geroepen.
Vijf kunstenaars sloegen de handen in elkaar en startten Ink Visible op, een project waarbij ze mentale of onzichtbare ziektes visueel willen voorstellen, om zo de personen in kwestie een hart onder de riem te steken. De tatoeages zijn tijdelijk, en dienen vooral om hen te helpen hun ziekte uit te leggen aan anderen.
Constante strijd Het idee kwam van Arianna Warner, die zelf worstelt met Reflex Sympatische Dystrofie, ook wel overgevoeligheid voor aanrakingen, overmatig zweten en zwellingen. De tattoo is voor haar een manier om aan anderen uit te leggen wat die aandoening precies teweeg brengt.
Collega-kunstenaar Aubrey Hight maakte dan weer een design over haar depressie. "Veel mensen denken ten onrechte dat iemand met een depressie de hele dag zit te huilen," vertelde ze aan Metro UK. "Dat is niet zo: voor iedereen is het anders. Ik voelde me vooral eenzaam en hopeloos. Het is een constante strijd, en dat wil ik met deze tatoeage uitbeelden."
Verhalen verzamelen Momenteel reist de groep door Amerika om mensen te inspireren om over hun ziekte en ervaringen te praten en deze vorm te geven op een creatieve manier. De verhalen zijn te vinden op de site van het project. (br.hln)
Afvallen zonder op je eten te letten? Zo raakte deze vrouw 20 kilo kwijt
Afvallen zonder op je eten te letten? Zo raakte deze vrouw 20 kilo kwijt
Al meerdere dieetpogingen geprobeerd, zonder succes? Vergeet koolhydraten schrappen of vetten mijden, deze afvalmethode heeft niks met eten te maken. De Britse Nanette Cooley (54) speelde meer dan 20 kilogram kwijt, enkel en alleen door de rommel in haar huis grondig op te ruimen. "Met een opgeruimde huiskamer, maak je vanzelf gezondere keuzes," verklaart organisatie-expert Peter Walsh.
Volgens een studie van The American Association of Nurse Anesthetists, hebben mensen met een rommelig of chaotisch huis 77% meer kans om met overgewicht te kampen. Cijfers waar de 54-jarige Nanette Cooley zich in kan vinden: nadat de werkende moeder heel wat kilo's was bijgekomen, besloot ze om eerst en vooral haar erg chaotisch huis aan te pakken. "Ik leefde tussen allerlei rommel en spullen en troostte mezelf vaak met eten. Ik besloot om de rommel en mijn gewicht op hetzelfde moment aan te pakken," vertelt ze aan Today.
Opgeruimd huis = gezondere keuzes
Een grote opruimactie in haar huis, leverde haar behalve een gevoel van rust ook 22 kilo minder op de weegschaal op. Peter Walsh, organisatie-expert en auteur van Lose the Clutter, Lose the Weight, kijkt niet op van deze resultaten. "Iedereen kan zich hier in herkennen," vertelt hij. "Je gaat naar huis na het werk en je treft er een rommeltje aan. Je keuken ligt overhoop, de moed zakt je in de schoenen en je bent al uitgeput voor je nog maar begonnen bent." Walsh hoorde al vaker een succesverhaal van cliënten, waarbij een opgeruimd huis vanzelf voor betere, gezondere keuzes zorgt.
Stap voor stap
Vastbesloten om je huis en daarbij je gezondheid ook onder handen te nemen? Verwacht niet te snel resultaten, tipt Walsh nog. In plaats van als een gek te beginnen opruimen en onmiddellijk kilo's minder te verwachten, is het beter om week per week je beter te organiseren. Langzaamaan zal je levensstijl veranderen en komt er meer tijd vrij om gezond te koken en te sporten. De rest komt dan wel geleidelijk aan vanzelf, aldus Walsh. (br.hln)
Nog opeten of niet? Wat je moet weten over eten dat op de grond is gevallen
Nog opeten of niet? Wat je moet weten over eten dat op de grond is gevallen
Je laat een stuk chocoladecake vallen, mag je dat dan nog snel van de grond rapen en opeten? "Als het binnen de vijf seconden is mag het," klinkt de klassieke vijfsecondenregel. Een nieuwe studie spreekt die regel tegen en een professor kindergeneeskunde pleit er dan ook voor om ook na die vijf seconden nog smakelijk van je cake te genieten. "Er zijn veel vuilere plekken dan de grond," aldus professor Carroll.
Het opzet van de vijfsecondenregel is erg simpel. Laat je iets op de grond vallen dat je wilde opeten, zorg er dan voor dat je het binnen de vijf seconden opraapt voor je het in je mond stopt. Pas na vijf seconden beginnen bacteriën aan te vallen op wat jij nog wou opeten, zo werd lang aangenomen.
De éénsecondenregel Professor Aaron E Carroll, professor kindergeneeskunde aan Indiana University, pleit ervoor om ook na vijf seconden nog met smaak van dat per ongeluk uit je handen geglipte eten te genieten. Hij verwijst naar een recente studie die aantoont dat bacteriën al vanaf de eerste seconde aanvallen op dat stuk brood of dat ijsje dat jij in een een onhandig moment liet vallen.
Het aanrecht en de ijskast In plaats van ons druk te maken over bacteriën op de vloer, zouden we beter wat meer aandacht hebben voor andere voorwerpen in ons huis die veel vuiler zijn, aldus Dr Carroll. Van bijvoorbeeld het handvat van de ijskast, de gootsteen en het aanrecht werd al meermaals in studies bewezen dat ze veel meer bacteriën bevatten. Je voedsel is dus net zo goed aangetast door vuile beestjes als je het eet na het aanraken van één van deze voorwerpen.
Sterk immuunsysteem "Je zou nu overal paranoïa over kunnen beginnen worden. Maar in plaats daarvan is het beter om te beseffen dat onze immuunsystemen wel wat gewend zijn. We raken die vuile voorwerpen al heel lang aan zonder er iets over te weten, en het gaat nog altijd prima met ons," aldus de professor. "Als ik iets op de grond laat vallen, eet ik het nog op. De schade die ik hier mogelijk mee aanricht is mijn ongerustheid niet waard, zeker niet in vergelijking met vele andere dingen." Laat het smaken. (br.hln)
Wetenschappelijk verklaard: waarom we dol zijn op de herfst
Wetenschappelijk verklaard: waarom we dol zijn op de herfst
Het vallen van de bladeren, een kopje warme thee en dikke wollen sjaals: jong en oud, groot of klein, iedereen is dol op de herfst. Maar hoe komt het eigenlijk dat we allemaal reikhalzend uitkijken naar laagjeskleding en heerlijk cocoonen op de bank?
Om onze voorkeur voor de herfstmaanden te achterhalen, moeten we teruggaan tot in onze kindertijd, verklaart professor in de sociologie Kathryn Lively. "Al van jongs af aan hebben we geleerd om de herfst te associëren met positieve veranderingen," legt ze uit. "In de herfst moeten kinderen terug naar school, en dat betekent: nieuwe schoolspullen en kleren, maar ook je vriendjes terugzien, heel spannend en leuk allemaal." Een nieuwe start, dus. En zo wordt de herfst een soort van mijlpaal, een schone lei.
Maar de herfst heeft ook iets troostends, vertelt Lively. Je haalt je dikke truien boven, warme fleecedekentjes en maakt 's avonds warme soep klaar. "Vanuit een sociologisch perspectief hangen onze emoties samen met de gebeurtenissen in een bepaald seizoen." En laten herfst en winter net boordevol gezellige dagen zitten: van de herfstvakantie tot sinterklaas en kerstmis. "De herinneringen aan die dagen met onze dierbaren geven het idee dat we van de herfst hebben mee vorm," legt Lively uit. "En dus geeft de herfst ons een extra speciaal gevoel."
Kan jij niet wachten om van die Pumpkin Spice Latte te sippen en je gloednieuwe warme sjaal om je schouders te slaan? Dat is dus volledig normaal. (br.hln)
Verslaafd aan kauwgom? Daar krijg je verrassend veel calorieën mee binnen
Verslaafd aan kauwgom? Daar krijg je verrassend veel calorieën mee binnen
Ieder koekje of stukje taart dat we naar binnenspelen, heeft een lange, beredeneerde weg afgelegd. Want als we dat stukje chocolade nu eten, laten we die zak chips vanavond beter zo. Kon je die twee snoeprepen echt niet weerstaan? Dan moeten straks die loopschoenen uit de kast. Er is maar één ding waar we niet echt over nadenken: kauwgom. En dat terwijl het je calorieëntal verrassend snel doet oplopen.
Kauwgom, het is toch gewoon iets kleins dat je af en toe in je mond stopt zodat je adem lekker fris ruikt of wanneer je de behoefte hebt om op iets te kauwen. Maar als je al die kleine beetjes bij elkaar optelt, kom je toch al snel voor verrassingen te staan.
Een gemiddeld stukje suikervrije kauwgom is goed voor zo'n vijf calorieën. Niet bijzonder veel, maar als jij er een drietal per keer in je mond steekt en dat twee keer per dag, dan heb je jaarlijks maar liefst iets van een 10.000 calorieën extra binnen. En dan hebben we het enkel over suikervrije kauwgom. Geniet jij liever van een zoetigheidje met fruitsmaak? Dat zijn dan nog eens vijf calorieën extra.
Mogen we dan nooit meer kauwgom eten? Helemaal niet. Het goede nieuws: volgens de Amerikaanse nonprofit organisatie Mayo Clinic verbrand je die calorieën meteen door het kauwen zelf: met gemiddeld 11 calorieën per uur. (br.hln)
Dromen zijn erg visueel, en als we je vragen naar de laatste droom die jij je herinnert, is de kans groot dat je beelden omschrijft. Hoe zit dat dan met blinde mensen en dromen? Zien zij ook beelden, of dromen ze helemaal niet? Science of Us klaart het uit.
Als je geen beelden hebt om uit te putten bij het creëren van dromen, dan is het brein aangewezen op andere prikkels om een droomwereld te creëren. "Onze dromen zijn gebaseerd op onze herinneringen. Iemand die nooit heeft kunnen zien, zal zijn zicht ook niet gebruiken bij het dromen," zo wordt uitgelegd op de website van University of Illinois.
YouTuber Tommy Edison, die al blind is sinds zijn geboorte, legt het als volgt uit: "Mensen komen in mijn dromen voor op de manier waarop ik ze ken," zegt Tommy. "Als ik jou zou tegenkomen in een droom, zou ik je stem herkennen en het parfum dat je draagt. Mijn dromen bestaan uit geuren, geluiden, smaken en gevoelens."
Visuele herinneringen
Heb je toch ooit kunnen zien in je leven en ben je later pas blind geworden? Uit een onderzoek uit 2014 van het magazine Sleep Medicine blijkt dat je zelfs dan ook eerder droomt met de andere zintuigen, zoals gehoor, tastzin, reuk en smaak.
Toch kunnen mensen die een paar visuele herinneringen hebben die ook zien terugkomen in hun dromen, waarbij ze de gaten opvullen met hun eigen verbeelding. "Mensen die ik pas ontmoet heb sinds ik blind ben geworden, verschijnen vaag in mijn dromen of ik verzin er zelf een gezicht bij," legt een ondervraagde uit. Kenmerkend aan die visuele herinneringen is wel dat ze vervagen met de tijd, en zeldzamer of minder helder worden.
Veel nachtmerries
Nog een opvallende vaststelling van de slaapstudie: mensen die al sinds hun geboorte blind zijn, hebben meer last van nachtmerries. Die bevinding ondersteunt de gedachte dat nachtmerries een soort "repetitie" zouden zijn voor nare dingen die zouden kunnen gebeuren in het echte leven.
Het brein krijgt geen visuele prikkels binnen, waardoor repeteren voor rampscenario's nog belangrijker is en je dus vaker nachtmerries krijgt, werpen de onderzoekers op. Voor Edison zijn de ergste nachtmerries die hij ervaart vooral auditief. "Ik heb lange tijd voor de radio gewerkt. Mijn typische radionachtmerrie bestaat eruit dat een liedje stopt en ik niks kan zeggen, waardoor er stilte valt." (br.hln)
Belgische grotbewoner sterft op Ibiza: lichaam pas na uren uit berggebied geëvacueerd
Belgische grotbewoner sterft op Ibiza: lichaam pas na uren uit berggebied geëvacueerd
Op het feesteiland Ibiza is een Belg gestorven. De man lag naakt op een weg, niet ver van de grot waarin hij woonde. In dat berghol had hij onder meer muurschilderingen aangebracht.
In het afgelegen natuurgebied Ses Balandres op het Ibiza, niet ver van het plaatsje Santa Agnès De Corona, hebben wandelaars gisterenavond rond 18 uur het lichaam ontdekt van een 68-jarige Belg. De man lag naakt op de weg en vertoonde op het eerste zicht geen uitwendige tekenen van geweld. Meteen sloegen de toevallige passanten alarm. De lokale politie- en brandweermensen kwamen ter plaatse om de zaak te onderzoeken.
Het was een erg moeilijke opgave om het lichaam uit het bergachtig gebied te krijgen. Pas na meer dan 3 uur, en met medewerking van de civiele bescherming, konden ze het levenloze lichaam evacueren.
Volgens lokale bronnen leefde de man al jaren in een grot waarin hij ook tekeningen had aangebracht op de muur. Uit de eerste analyse van de wetsdokter blijkt dat de landgenoot een natuurlijke dood stierf, al blijft het nog wachten op het uitsluitsel van de officiële autopsie. (br.hln)
"Een rosé en een groentepapje alstublieft": Gent krijgt babyrestaurant
Niet alleen de standaard wijntjes en kamillethee, maar ook groentepuree en fruitpap prijken op de menukaart van Amélie+Moi. Dit "babyrestaurant" opent op 26 oktober haar deuren in Gent, waar moeders en vaders met hun kroost van harte welkom zijn. "Als je kind eens weent of begint rond te lopen, word je bekeken. In Amélie+Moi zullen ze helemaal zichzelf kunnen zijn," vertelt zaakvoerder Stefanie Canu (39) aan De Standaard.
Stefanie Canu (39), mama van Amélie (3), kreeg na haar bevalling te kampen met een postnatale depressie. Zelf had ze toen behoefte aan een café of restaurant waar ze zorgeloos met haar pasgeboren dochter terecht zou kunnen, maar dat vond ze nergens.
Een frustratie die haar aan het denken zette en inspireerde om uiteindelijk haar job als psychologe op te geven en Amelie+Moi op te starten, een toegankelijk babyrestaurant in Gent waar iedereen met kinderen welkom is zonder veroordeeld te worden. "Iedereen met kinderen zal er zich in herkennen. Als je kind eens weent of begint rond te lopen, word je bekeken. In Amélie+Moi zullen ze helemaal zichzelf kunnen zijn. In de speelhoek, of aan tafel met mama en papa."
Een ontbijt en lunch zal er op de kaart staan, niet alleen voor volwassenen, maar ook voor de allerkleinsten. Er zullen groentenpurees en fruitpapjes te krijgen zijn, en ook voor andere details werd aan jonge mama's en papa's gedacht. Zo is er een indoorparking voor de kinderwagens, kersverse ouders kunnen er workshops volgen en er komt een winkeltje met duurzame kinderkledij en speelgoed.
Amelie+Moi opent op 26 oktober in Gent op de Steendam 74-76. Meer info via dewebsite. (br.hln)
Witte vlekjes die opduiken in het midden van je nagel, de ene heeft er om onverklaarbare redenen meer last van dan de ander. Een tekort aan calcium of zink, beweren sommigen, maar dat blijkt een mythe te zijn. De mannen achter het wetenschappelijk YouTubekanaal SciShow leggen uit waar die witte plekjes echt vandaan komen.
Een eerste belangrijke vaststelling: de vlekjes zijn onschuldig en helemaal niet gevaarlijk. In medische kringen worden ze 'Puncate Leukonychia' of melkvlekjes genoemd. De verklaring zit hem niet in een tekort aan calcium of zink, maar hun ontstaan heeft alles te maken met een zogenaamd "nageltrauma", zo legt Hank van SciHow uit.
Je nagel ergens tegen gestoten? Dat komt aan de oppervlakte door zo'n wit vlekje op de nagel. Dit ongelukje zie je aan de buitenkant van de nagel, doordat de nagelmatrix nieuwe cellen ontwikkelt om je nagels te vormen. Als een duw of stoot dat aanmaakproces in de war stuurt, krijg je zo'n wit vlekje.
Herinner jij je niet meer wanneer je je nagel hebt gestoten? Dat kan kloppen. Nagels groeien met zo'n 3,5 millimeter per maand erg traag, waardoor de storing pas zichtbaar wordt als je nagel verder groeit. Ook kan het wijzen op een infectie die je ooit gehad hebt. Je lichaam is dan druk bezig geweest met die infectie te bevechten, waardoor nagelcellen maken even niet prioritair is en foutjes kunnen opduiken. Maar wanneer dat wit vlekje eindelijk aan de oppervlakte komt, is die infectie waarschijnlijk al lang gepasseerd. (br.hln)
Niets dat je dag zo kan verpesten als een gescheurde nagel. Zeg maar dag tegen mooi gemanicuurde handen voor de komende weken. Er is echter een heel eenvoudige manier om gescheurde nagels toch nog van de ondergang te redden: alles wat je nodig hebt is ... een theezakje.
Is het kwaad geschied en je nagel ingescheurd? Dan kan je dat scheurtje heel eenvoudig beschermen zodat je je nagels onopvallend kan laten groeien tot ze lang genoeg zijn om het scheurtje weer weg te veilen. Hoe je dat doet? Simpel:
- Neem een theezakje, knip het open en haal de thee eruit (en zet meteen de waterkoker op, want weggooien zou zonde zijn)
- Knip een stukje uit het theezakje dat net groot genoeg is om de scheur te bedekken
- Lak je nagel met een doorzichtige lak en leg het stukje op de nagel terwijl de lak nog nat is, zodat het blijft kleven
- Zodra de nagel droog is kan je de uitstekende randjes eraf veilen
- Breng nog twee laagjes gekleurde nagellak aan, en niemand die nog iets van die scheur ziet! (br.hln)
Slapen zonder onderbroek is gezond & andere ondergoedweetjes
Slapen zonder onderbroek is gezond & andere ondergoedweetjes
We plukken elke ochtend een schone onderbroek uit de kast (en hopen van jou hetzelfde), maar denken daar eigenlijk niet al te veel over na. Wist jij bijvoorbeeld dat een string niet altijd een slimme keuze is, en dat 's nachts zonder onderbroek slapen net wel gezond kan zijn? 5 gezondheidsweetjes over dat kleine lapje stof op een rijtje.
1. Sportondergoed is een ding
Je hijst jezelf bij het sporten misschien wel in een hippe sportoutfit met bijpassende schoenen. Maar wist je dat een aangepaste sportonderbroek ook een must is als je hevig gaat zweten? Je kiest best voor een stof die goed ademt, zodat er geen zweet, vuil en vocht wordt vastgehouden wat in schimmelinfecties kan uitmonden. Een katoenen onderbroek is de beste keuze.
2. Naakt slapen
Je hoeft niet zonder onderbroek te slapen als je dat niet fijn vindt. Maar wie vaak last heeft van infecties, kan het probleem wel deels verhelpen door helemaal naakt te slapen. Bacteriën gedijen het beste in warme, donkere en vochtige omgeving, waardoor jouw onderbroek een prima plek lijkt 's nachts. Door die uit te doen, kan je de boel wat laten ademen en verluchten.
3. Overdag wél een must
's Nachts zonder onderbroek slapen kan dan wel een goed idee zijn, dat geldt niet overdag. Je hebt een broekje dan nodig als bescherming tegen de scherpe kantjes, naden en ritsen van je kledij, die kunnen gaan irriteren als ze rechtstreeks tegen je gevoelige velletje schurken.
4. Het gevaar van strings
Strings kunnen bacteriën makkelijker van voren naar achteren verplaatsen, wat voor infecties kan zorgen. Zeker bij het sporten is zo'n klein lapje stof daarom niet aan te raden. Het kan geen kwaad om af en toe een string te dragen, maar heb je regelmatig last van infecties, dan kies je beter voor een gewone onderbroek.
5. Katoen is de beste keuze
Het klinkt misschien niet erg sexy, maar katoen is de meest ademende stof en dus de beste keuze voor ondergoed. Ga dus in de lingeriewinkel op zoek naar een leuke onderbroek uit 100% katoen. Is het kruis van katoen en de rest van een andere stof? Zelfs dat is niet voldoende, want het maakt de rest van de stof minder ademend en vergroot daarmee de kans op infecties. (br.hln)
Deze blogster zwijgt niet langer: Ik was 12 en werd aangerand in het zwembad
Deze blogster zwijgt niet langer: "Ik was 12 en werd aangerand in het zwembad "
28 jaar is Frauke Heyde nu. Op haar 12de werd ze door een groepje jongens aangerand in het zwembad. Daar heeft ze erg lang over gezwegen, uit schaamte en omdat ze dacht dat het haar eigen schuld was. De gebeurtenissen waar ze vandaag over blogt zijn al lang geleden, maar de pussy-uitspraken van de Republikeinse presidentskandidaat Donald Trump halen de pijnlijke gebeurtenis weer naar boven. Verhalen van lotgenoten overhaalden haar om het verhaal nu wel te delen.
Frauke was 12 toen ze met haar familie naar een subtropisch zwembad ging, blogt ze vandaag. "Ik hield enorm van zwembaden, schrijft ze. "Ik had geen zin om op mijn broer en neef te wachten en dook alleen het water in. Het was er druk, wat kon er gebeuren?" Maar dan voelde ze handen aan de binnenkant van de dijen. Niet veel later ging een bende Franse jongens veel verder en liep het incident helemaal uit de hand.
Frauke ging zo snel als ze kon uit het water en schaamde zich omdat ze dacht dat het haar schuld was. Dus hield de schrijfster en scenariste haar mond over de gebeurtenissen, tegen haar mama, broer en neef. Lang heeft Frauke de aanranding verdrongen. De aanranding kwam weer naar boven bij de gebeurtenissen in Duitsland op oudejaarsnacht, waar honderden vrouwen betast werden. En afgelopen weekend, na Trumps platvoerse uitspraken over vrouwen waarin hij aanranding als een akkefietje beschouwt, besloot ze dat ze niet langer kon zwijgen.
Vandaag, 16 jaar later, beseft ze dat het haar schuld niet was. En dat heeft ze te danken aan haar vriend. Hij deed haar beseffen dat die gebeurtenis helemaal niet "pijnlijk, maar normaal" was, zoals ze altijd had gedacht. Nu weet ze dat het ziek was en dat het had nooit mogen gebeuren.
"Ik had moeten schreeuwen, die dag in het zwembad. Ik had iedereen er over moeten vertellen." Ook de getuigenissen van andere meisjes hebben Frauke geholpen erover te vertellen. "We moeten onze verhalen delen, zodat we kunnen beseffen dat dit niet door de beugel kan. Ik wil, door mijn verhaal te delen, opkomen voor mezelf en alle anderen voor wie het niet zo evident is om ook hun ervaring te delen."
"Zwijgen is opgaan in de schaamte. Zwijgen is de aangeleerde vorm van normaal. Zwijgen is nooit een keuze. Het is een overlevingsstrategie." Voor lotgenoten en iedereen wiens grenzen werden overschreden, heeft de blogster één boodschap: "Het is niet jouw schuld. Wij moeten niet langer de schaamte van onze aanranders dragen." (br.hln)
Medische testaap Ponso werd gedumpt op een eiland, meer dan 30 jaar later wordt hij eindelijk gered
Medische testaap Ponso werd gedumpt op een eiland, meer dan 30 jaar later wordt hij eindelijk gered
De ongeveer 40-jarige chimpansee Ponso is een van de eenzaamste dieren ter wereld. Nu krijgt hij eindelijk hoop op een heel nieuw leven.
Achtergelaten
Ponso werd samen met 19 andere chimpansees gedumpt op een eiland bij de Ivoorkust in 1983, nadat de dieren als proefdieren gebruikt waren voor medische testen door het New York Blood Center. Omdat de dieren 'afgedaan' hadden, werden ze daar gedropt.
Omdat het (erg kleine) eiland geen natuurlijke water- of voedselbronnen heeft, leverde het NYBC levensmiddelen en vaccineerde het de dieren, maar op een bepaald moment stopte alle broodnodige hulp. Daarmee ondertekende het centrum meteen het doodvonnis van de dieren.
Eén voor één stierven de chimpansees van honger en ziekte. Ponso bleef lange tijd dapper doorzetten met zijn familie. Maar in 2013 begonnen ook zijn partner en kinderen te verzwakken en volgde ook voor hen de dood. Ponso bleef helemaal alleen achter.
Vriend
Hoewel de mens niet bepaald zijn beste vriend is gebleken in zijn leven, is het toch dankzij enkele dierenvrienden dat Ponso nu nog leeft. Zo weigerde local Germain hem op te geven en stopte hij Ponso jarenlang bananen en ander fruit toe en zorgde hij voor wat welgekomen gezelschap. Ponso kreeg ook een teddybeer om te knuffelen en werd verzorgd door enkele dierenrechtenorganisaties en dankzij vrijgevige donoren.
Onderzoek
Dankzij hulp en donaties kon er een betere toekomst voor Ponso op poten worden gezet. Eerder dit jaar bezocht Estelle Raballand, stichtster van het 'Chimpanzee Conservation Center' Ponso verschillende keren om te onderzoeken of hij sterk genoeg was om het eiland te verlaten. Na verschillende tests bleek Ponso in juni ziektevrij en gezond genoeg om van het eiland weggehaald te kunnen worden.
Verhuis
In september heeft de overheid van de Ivoorkust zijn verhuis goedgekeurd. Hij zal een nieuwe thuis krijgen waar hij in het gezelschap van vele chimpansees komt, het 'Chimfunshi Wildlife Orphanage' in Zambia.
Momenteel zetten reddingswerkers alles op alles om Ponso weg te halen voor het regenseizoen de hoopvolle plannen in het water doet vallen, en er wordt een nieuw plekje voor hem in het weeshuis gebouwd. "Als alles goed gaat, kan hij in november verhuizen", vertelt Raballand aan The Dodo. "We werken zo snel als we kunnen." Naast de verhuis en de werken nog een toelating van CITES (Convention on International Trade in Endangered Species) en Ponso kan eindelijk weer bij soortgenoten zijn. (br.hln)
Dit is waarom sommige vrouwen zonder pijn hakken kunnen dragen
Dit is waarom sommige vrouwen zonder pijn hakken kunnen dragen
Ook jaloers op vrouwen die pijnloos op stiletto's de stad kunnen doorkruisen, terwijl jij al moeite hebt met een klein hakje? Hun geheim zit niet in dure designerschoenen, gelzooltjes of zelfs ingetapete tenen, maar wel de vorm van hun voet. Volgens experts zijn sommige vrouwen gemaakt voor hoge hakken en anderen net geboren voor platte ballerina's.
De Britse podologe Emma Supple ontwikkelde een formule die de ideale hakhoogte voor jou onthult. Emma heeft jarenlang de voeten van vrouwen in haar praktijk bestudeerd en zo had ze opgemerkt dat veel patiënten die zweerden bij platte schoenen toch last hadden van voetpijn. Zo kwam ze op haar formule voor de perfecte hakhoogte en nu past ze die toe op patiënten voor advies. "De formule heeft me nog nooit teleurgesteld."
Het belangrijkste waar je rekening mee moet houden bij het kiezen van comfortabele schoenen: de flexibiliteit van het sprongbeen, het beentje dat de voet met het been verbindt. Dit heeft een vreemde ronding bovenaan en aan de voorkant van de voet.
Supple heeft slecht nieuws voor vrouwen met een niet-flexibel sprongbeen: hoge hakken zijn niet voor hen gemaakt. Maar het omgekeerde is soms ook waar: sommige vrouwen krijgen net pijn in platte schoenen door de vorming van hun sprongbeen. Dat is waarom ballerina's erg hoge hakken kunnen dragen zonder pijn te lijden.
Toch bestaat er een grens op de comfortabele hoogte: voor schoenen waar je veel op wandelt raadt Supple aan om niet hoger dan 8 centimeter te gaan. Je lichaam wordt dan in een erg onnatuurlijke houding gedwongen. Je achterwerk wordt naar achteren geduwd, waardoor je lage rugpijn riskeert. (br.hln)
Blijf maar lekker liggen vandaag, want te vroeg opstaan is niet goed voor je
Blijf maar lekker liggen vandaag, want te vroeg opstaan is niet goed voor je
Nu het buiten steeds donkerder kleurt, wordt het voor velen onder ons moeilijker en moeilijker om 's ochtends fris uit bed te springen. Wel, nu heb je het perfecte excuus om die klok te negeren en gewoon lekker te blijven liggen: vroeg opstaan is namelijk helemaal niet goed voor je.
Waarom hebben we zoveel moeite om dat bed te verlaten in de herfst- en wintermaanden? Slaapexpert Maree Barnes omschrijft het fenomeen als de 'social jetlag': de tijd tussen het moment dat je wakker wordt door je wekker en het moment waarop je uit jezelf zou wakker worden.
"Wanneer de zon 's ochtends opkomt, wordt het hormoon melatonine onderdrukt, een stof in het lichaam die ervoor zorgt dat we gaan slapen. Bovendien gaat ons cortisolniveau omhoog, wat ons energie geeft."
Dat betekent dat we, als we ons natuurlijke ritme zouden volgen, pas zouden ontwaken wanneer het licht wordt. In de herfst en winter ligt dat natuurlijk anders. Dan moeten we onze wekker zetten en opstaan terwijl het nog donker is. "Dat maakt het opstaan veel moeilijker, en heeft in de meeste gevallen ook een serieus effect op je humeur," legt Barnes uit.
Aangezien de kans klein is dat ze er op kantoor mee kunnen lachen als je pas komt aandraven om 1 uur 's middags, ziet het er niet naar uit dat we die wekker meteen kunnen buitenkeilen. Maar het is wel het uitgelezen excuus om vandaag wél lekker in je bed te blijven ligen! (br.hln)
8,4 miljoen pond voor valse Hals: Sotheby's gaat de mist in
8,4 miljoen pond voor valse Hals: Sotheby's gaat de mist in
Een portret van een man dat door Sotheby's in Groot-Brittannië als een werk van Frans Hals is verkocht, is een vervalsing. Dat melden verschillende Britse media, waaronder de BBC.
Het schilderij - waarvan gedacht werd dat het Hals' Portret van een onbekende man is - blijkt materiaal te bevatten dat helemaal niet uit de tijd van de Hollandse Meester (tussen 1610 en 1650) stamt. Een Amerikaan kocht het schilderij in 2011 voor 8,4 miljoen pond. Hij heeft het geld, een kleine 10 miljoen euro, inmiddels wel teruggekregen.
Eerder werd ontdekt dat een Lucas Cranach de oudere (Duits schilder en graveur), inmiddels in het bezit van de prins van Liechtenstein, mogelijk ook niet van de hand van de kunstenaar was. Het kwam oorspronkelijk uit dezelfde verzameling als het werk van Hals, waarop Sotheby's onderzoek liet doen.
In de Britse media wordt inmiddels gesuggereerd dat er een "geweldige vervalser" aan het werk geweest moet zijn. De vrees bestaat dat hij of zij meer kunstliefhebbers op het verkeerde been heeft gezet. (br.hln)
Eén kind op de zes jonger dan dertien kampt met slaapgebrek of slaat wel eens een maaltijd over omdat het te druk bezig is met laptop, smartphone of iPad. Niet minder dan 10% geeft zelfs toe dat dit 'vrij vaak' gebeurt. Eén en ander blijkt uit onderzoek van de Leuvense universiteit.
"Aan de kinderen werd gevraagd hoe vaak het gebeurt dat ze niet of te weinig eten of slapen omwille van het internet", zegt onderzoeker Sofie Vandoninck van het Instituut voor Mediastudies van de KU Leuven. "Bij de 9- tot 12-jarigen antwoordde één kind op de zes dat dit wel eens gebeurt, maar één op tien moest toegeven dat het 'vrij vaak' voorkomt. Dat laatste is problematisch: dan kan het niet anders of ze zitten te slapen op de schoolbanken."
Uit het onderzoek, waaraan meer dan 500 Belgische kinderen deelnamen, blijkt ook dat 8% van de 9- en 10-jarigen de gewoonte heeft om élke dag online te gaan in de slaapkamer. Als de kinderen 11 en 12 jaar oud zijn, zit één op de drie al dagelijks op een schermpje te tokkelen in zijn slaapkamer.
Ook een kwart van de Belgische 9- en 10-jarigen valt in de categorie 'smartphonegebruikers met een verhoogd risico op problematisch gebruik', omdat ze aangaven van streek te zijn als ze hun smartphone niet konden checken of steeds wilden weten of er op hun gsm iets nieuws was binnengekomen. (br.hln)
Bette Midler (Honolulu (Hawaï), 1 december 1945) is een Amerikaanse zangeres, actrice en comédienne. Haar joodse ouders vernoemden haar naar de actrice Bette Davis.
Ze werd geboren in Honolulu op Hawaï, en studeerde drama aan de Universiteit van Hawaï. Haar carrière begon in homo-badhuizen in New York City waar ze onder andere bevriend raakte met Barry Manilow, die haar begeleidde op de piano. Hij produceerde ook haar eerste album, The Divine Miss M (dit is ook de naam die haar fans aan haar geven). De legendarische Sophie Tucker is van grote invloed op haar geweest.
Midler verscheen in Fiddler on the Roof op Broadway, maar haar zangtalenten maakten haar een ster. Haar eerste filmrol was als drugsverslaafde rock-muzikant in de film The Rose, gebaseerd op het leven van Janis Joplin. Ze kreeg een Oscarnominatie voor Beste Actrice voor haar rol.
Na het floppen van de film Jinxed waarin ze een moeilijke samenwerking had met de regisseur en tegenspeler, leek haar carrière als filmactrice al tot een einde te komen. Vier jaar later kreeg ze echter in 1986 een rol in Down and Out in Beverly Hills, het begin van een succesvolle carrière in komediefilms. Andere films in dit genre waarin ze speelde zijn Ruthless People, Outrageous Fortune en Big Business.
Andere films waarin ze speelt zijn Scenes From a Mall, For the Boys (hiervoor kreeg ze een Oscarnominatie) en Hocus Pocus.
