Demerdromen van Maarten Ceulemans

Demerdromen een beeld van de kunstenaar Maarten Ceulemans .

De vis illustreert de positieve evolutie van de Demer als een prachtige biotoop

Dit beeld is te bezichtigen in Aarschot

De Demerwachter van Roland Rens

De Demerwachter is een creatie van Roland Rens in opdracht van de Lions Club. In 1995, bij hun dertigjarig bestaan, schonken de leden van de serviceclub het beeld aan de stad Aarschot . Het staat in een vroegere brandgang bij de Grote Markt.
De imposante bronzen sculptuur met het bovenlijf van een man is 3,20 m hoog. De kunstenaar bedacht zelf de figuur van de Demerwachter, een vertrouwenwekkende opzichter staat tussen het riet van de oever een kijkt oplettend toe of het water wel zuiver blijft. De man straalt bovendien kracht en vastberadenheid uit, alsof hij zich door niets of niemand laat afhouden van zijn taak. Twee spuwers, leeuwenkoppen in bas-reliëf, zorgen voor de toevoer van water.
Al aan het einde van de 19de eeuw vervuilden vooral Tiense suikerfabrikanten de Demer. De afvoer van riolen verergerde het probleem nog. Het heldere, visrijke water van weleer veranderde regelmatig in een zwarte stroom stinkend water. De Demerwachter lijkt de rol van Sint-Rochus, de vroegere beschermschutspatroon en beschermt Aarschot tegen morderne ziektes als vervuiling en verloedering.

Verlies jij ook zoveel haren? Zo komt het, en dit kan je ertegen doen

Vind jij ook plots zoveel meer haren in de wastafel na even stevig doorkammen? Of hou je wel eens een pluk vast na een grondige shampoobeurt? Goed nieuws: dat is normaal. We verliezen nu eenmaal meer haren wanneer de seizoenen veranderen. Het slechte nieuws: heel erg veel kan je er niet aan doen, behalve deze kleine aanpassingen.

De ene vrouw zal merken dat ze vooral in de overgang van winter naar lente haren verliest, terwijl de ander nu wel volop in de rui lijkt te zitten. Dat is niet zo gek, ieder lichaam is immers anders.

Wat hebben de seizoenen ermee te maken?
Onze hoofdhuid bevat maar liefst 100.000 kleine haarfollikels die ervoor zorgen dat onze haren groeien. Die haarzakjes ontwikkelen zich in een cyclus van drie fasen: de groeifase, de overgangsfase en een rustfase waarbij ze de haren weer verliezen. Om de zoveel tijd begint die cyclus weer van voren af aan.

Normaal gezien zijn zo'n 90 tot 95 procent van onze haarzakjes actief, en staan maar 5 tot 10 procent op non-actief, wat betekent dat ze haren kunnen verliezen. Dat staat gelijk aan 50 tot 100 haren per dag, al kan dat in de overgang naar de herfst (of de lente) meer zijn. Dat komt volgens wetenschappers omdat de zon een invloed heeft op de hormonen in ons lichaam. Daardoor zou het aantal haarfollikels in ruststand hoger zijn.

Wanneer moet je je zorgen maken?
Enkele tientallen haren in je borstel, zijn echt geen teken aan de wand van nakende kaalheid. Pas als je hele plukken haar verliest, kan het betekenen dat er iets meer aan de hand is. Zeker bij vrouwen met lang haar kan het lijken alsof ze meer haar verliezen, omdat droge puntjes sneller afbreken.

Wil je het haarverlies zo veel mogelijk inperken? Gebruik dan een verzorgende shampoo en een hydraterende conditioner om te vermijden dat droge lengtes afbreken. Vergeet ook niet om zeker in de herfst- en wintermaanden af en toe een haarmasker aan te brengen. Gebruik ook niet te veel hitte, en blaas je haren op het einde altijd droog op de koude stand. Verder is een veel voorkomende reden voor haarverlies een tekort aan ijzer, vitamine D of vitamine B12. Door die onderliggende problemen op te lossen, bijvoorbeeld met supplementen, is in veel gevallen ook het haarverlies al snel van de baan. (br.hln)

Reclameborden bespieden u in winkelcentra: "De heilige graal voor adverteerders"

Het doel van reclameborden is dat u ernaar kijkt. Maar het omgekeerde gebeurt ook. Multinational JCDecaux heeft in Belgische winkelcentra borden gezet met een camera. Zo probeert het bedrijf info te verzamelen. De toekomst volgens adverteerders, onwettig volgens privacyexperts.

In shoppingcentra verspreid over het land staan digitale reclameborden met een ingebouwd cameraatje dat het passerende publiek in de gaten houdt. Ze zijn er gezet door Dooh-tv, een Belgisch bedrijfje dat meer dan 20 shoppingcentra van reclameborden heeft voorzien en sinds september vorig jaar eigendom is van JCDecaux. Daar noemen ze de camera's liever 'visuele sensoren'.

Ze zouden geen beelden bijhouden, maar bewegingen tellen. Zo meten ze hoeveel personen naar het advertentiepaneel kijken, maar op basis van gelaatsuitdrukkingen weet de software ook of u een man of een vrouw bent en hoe oud u ongeveer bent. Volgens sommige bronnen wordt zelfs geregistreerd hoé u op de reclame reageert - denk: gefronste wenkbrauwen of net een open, geïnteresseerde blik. "Dat soort informatie is de heilige graal voor adverteerders", zegt Veerle Colin, marketingdirectrice bij JCDecaux. "Het laat toe gericht te adverteren." (br.hln)

Eén op de 5 Belgen voelt zich hulpeloos in digitale samenleving

Een op de vijf Belgen geeft toe dat ze verloren lopen in de digitale samenleving en dat dit hen stresseert. Dat blijkt uit een onlinebevraging van de Gezinsbond en gepensioneerdenbeweging OKRA. De organisaties vrezen dat voor een grote groep mensen in onze snel digitaliserende samenleving uitsluiting dreigt. De enquête bij 1.000 Belgen is uitgevoerd naar aanleiding van Wereldalfabetiseringsdag (8 september).

Janine Bischops: "Ik was liever de minnares dan de mama van Kürt Rogiers geweest"

Opmerkelijke transfer in soap­land. Nadat Janine Bischops vorig jaar besliste om na 21 jaar een punt te zetten achter haar rol als Jenny in Thuis, zal de actrice vanaf 21 november te zien zijn als Brigitte, de moeder van Lars (Kürt Rogiers) en Amélie (Erika Van Tielen) in die andere soap, Familie.

"Toen de makers me belden, schrok ik wel even", vertelt Janine in Story. "Ik dacht dat ik voor altijd een Thuis-gezicht zou blijven. Maar toen ik hoorde dat Kürt mij absoluut als zijn televisiemoeder wilde, heb ik geen seconde getwijfeld. Ook al zit mijn agenda tot 2020 volgeboekt met theateropdrachten. Het zwarte gat heb ik dus nooit gekend na mijn ontslag bij Thuis."

Mooie man
"Kürt en ik kennen elkaar niet persoonlijk, maar onlangs hebben we elkaar voor het eerst ontmoet, en aan het einde van het gesprek leek het alsof we elkaar al honderd jaar kennen. We doen allebei graag onnozel. Kürt is ook zo'n mooie man. Eigenlijk zou ik liever zijn minnares spelen dan zijn moeder. In Familie is er nog nooit een verhaallijn geweest over incest, maar wie weet komt dat nog wel", lacht Janine. De actrice is duidelijk onder de indruk van haar tegenspeler. "Vooral van zijn ogen. Mijn haren gingen rechtstaan toen ik zag dat hij dezelfde mooie ogen heeft als mijn vader, een heel goede en brave man. En volgens mij is Kürt dat ook. Ik zal dus dikwijls in zijn ogen kijken. (lacht) Bij haar intrede zal mijn personage Brigitte ook al meteen een giftig bommetje laten vallen."

Van haar ex-collega's van Thuis heeft Janine nog niets gehoord. "Misschien zijn ze wel hard geschrokken van deze transfer. (lacht) Nochtans kom ik met alle acteurs goed overeen, en ik hoor ook regelmatig dat ze me missen op de set." (br.hln)

Tip van de fietsendief: "Zo vermijd je dat je fiets gepikt wordt

Het schooljaar is weer begonnen en duizenden studenten en scholieren halen hun stalen ros opnieuw van stal om naar de les te pendelen. Maar vooral in de grootsteden en aan treinstations zijn fietsen ook zeer gegeerd door fietsendieven. Wie wil vermijden dat een onverlaat er met zijn vervoersmiddel vandoor gaat, leest dan ook best deze tip van een ex-fietsendief die spreekt uit ervaring.

Een Nederlandse ex-fietsendief doet op de Groningse stadsblog Sikkom uit de doeken hoe je dieven te snel af kan zijn.

Hij raadt aan om je fiets met het ingebouwde fietsslot vast te zetten bij het ventiel. Dieven breken immers vaak de standaard af die ze vervolgens gebruiken als een koevoet om het slot open te breken. Als je ventiel tegen het ingebouwde slot zit, moeten de dieven echter eerst het ventiel breken en met een fiets met lekke band geraak je natuurlijk niet ver. Het is voor hen dan ook de moeite niet. (br.hln)

Zoektocht naar buitenaards leven: sterke radiosignalen ontvangen

Onderzoekers van het project van Stephen Hawking, 'Breakthrough Listen', hebben 15 sterke radiosignalen opgevangen uit een dwergsterrenstelsel dat 3 miljard lichtjaren, oftewel de afstand die het licht aflegt op 3 miljard jaar, van ons verwijderd is.

Dr. Vishal Gajjar, een van de onderzoekers in het project naar buitenaards leven dat in 2016 van start ging, detecteerde op 26 augustus enkele 'fast radio bursts', of snelle radioflitsen die van een plek kwamen die bekend staat als FRB 121102 en zich bevindt in een dwergsterrenstelsel op 3 miljard lichtjaren van ons verwijderd. De plek werd in 2012 ontdekt, toen er ook snelle radioflitsen vandaan kwamen. De 15 nieuwe signalen die men ondertussen van dezelfde bron heeft opgevangen zijn helderder en hun frequentie is hoger dan de vorige signalen. 

FRB 121102 is de enige locatie van waaruit de signalen zich herhaaldelijk voordoen die men sinds de start van het project heeft kunnen identificeren. Men heeft ondertussen al een 20-tal signalen gedetecteerd, maar omdat de signalen slechts enkele milliseconden duren en de telescopen telkens slechts een klein deel van de lucht kunnen waarnemen, kan men moeilijk bepalen waar de radioflitsen zich herhalen.

Er is heel weinig geweten over deze korte uitbarstingen van radiogolven. Volgens sommigen kunnen ze ontstaan uit zwarte gaten of roterende neutronensterren met extreem sterke magnetische velden. Een gewaagdere hypothese is dat de signalen bakens zijn van buitenaardse ruimteschepen.

"Of de snelle radioflitsen nu buitenaardse tekens zijn of niet, ons project verlegt grenzen en verricht baanbrekend onderzoek naar het universum", aldus Andrew Siemion, directeur van het Breakthrough Listen-project, waarvoor de Russische miljardair Yuri Milner 100 miljoen dollar ter beschikking stelde. (br.hln)

Mensachtige voetafdrukken gevonden die ouder zijn dan voeten zelf

Wetenschappers hebben op het eiland Kreta voetafdrukken ontdekt die daar eigenlijk niet zouden mogen zijn. Verkeerde plaats, verkeerde tijd. De rotsformaties met de prints dateren van 5,7 miljoen jaar geleden. Toen hadden onze voorouders nog 'aapachtige' voeten en leefden ze in Afrika. Zo werd altijd al verondersteld. Het zou kunnen betekenen dat we al veel langer rechtop lopen dan gedacht.

De voetafdrukken werden gevonden in Trachilos in het westen van het Griekse eiland Kreta. Na onderzoek bleken ze duidelijke kenmerken van rechtopstaande mensen te vertonen. Met een unieke vorm: een lange zool, vijf korte tenen, geen klauwen en een grote teen. Met een opvallende bal onder de voet. Terwijl de voeten van mensachtigen veel meer lijken op een menselijke hand. De stap in de evolutie naar modernere voeten zou, zo wordt aangenomen, pas 4 miljoen jaar geleden hebben plaatsgevonden.

De huidige theorieën rond de oorsprong van de mens zijn onder meer gebouwd rond vondsten van fossielen van de Australopithecus in Zuid- en Oost-Afrika. En in de 3,7 miljoen jaar oude Laetoli-voetafdrukken van een rechtopstaande voorouder (behordend tot de Hominini) die aangetroffen werden in Tanzania. Terwijl in Ethiopië voetafdrukken van 4,4 miljoen jaar oud gevonden werden, afkomstig van de Ardipithecus ramidus, ook behorend tot de geslachtengroep Hominini (van wie wij afstammen). Die voetafdrukken lijken nog veel meer op die van een aap dan op die van de moderne mens. Maar de voetafdrukken van Trachilos zijn dus nóg ouder, 5,7 miljoen jaar, én lijken tegelijkertijd 'menselijker' dan die van de Ardipithecus.

Kreta nog geen eiland
Mysterie dus, of minstens een contradictie met de sinds lang aangenomen theorie dat de Ardipithecus een rechtstreekse voorouder is van latere mensachtigen. De onderzoekers komen dan ook tot een conclusie die "controversieel kan zijn", geven ze toe. Het zou erop neerkomen dat er mogelijk nog een andere, vooralsnog onbekende, mensachtige op aarde rechtop rondliep, lang voor de wetenschap dat tot nu toe bevroedde. En ook élders, want voor het eerst zouden fossielen van mensachtigen die ouder zijn dan 1,8 miljoen jaar NIET uit Afrika komen.

Let wel: 5,7 miljoen jaar geleden - tijdens het Mioceen - was Kreta geen eiland maar hing het nog vast aan Griekenland. De Sahara bestond bovendien nog niet en de savanne strekte zich uit van Noord-Afrika tot wat nu Zuid-Oost-Europa is. Het is dus niet ondenkbaar dat het leefgebied van mensachtigen zich zou uitgebreid hebben tot dat deel van de mediterrane regio.

Het was paleontoloog Gerard Gierlinski die tijdens zijn vakantie op Kreta in 2002 de voetafdrukken ontdekte. Hij heeft er met zijn team meer dan tien jaar over gedaan om zijn vondst grondig te onderzoeken. Het is afwachten hoe de wetenschap zal reageren en de paper, gepubliceerd in Proceedings of the Geologists' Association, al dan niet als overtuigend bewijs zal beschouwen.

Onlangs nog werden 7,2 miljoen jaar oude fossielen van de primaat Graecopithecus, gevonden in Griekenland en Bulgarije, geherklasseerd als behorend tot de stamboom van onze voorouders. Dat leek ook al te suggereren dat de menselijke oorsprong toch niet in Afrika ligt maar in Europa. Wordt ongetwijfeld vervolgd. (br.hln)

1,2 miljoen om van Wintertuin toeristische trekpleister te maken

De Wintertuin wordt net als onder andere het Zoniënwoud, de Brugse Gruuthusesite en de Limburgse mijnsite be-MINE door minister Weyts beschouwd als een toekomstige toeristische trekpleister in Vlaanderen. Weyts verdeelt nu zo'n 9,7 miljoen euro over zes nieuwe attracties. De Wintertuin ontvangt 1.269.282 euro. "Er worden heel wat infrastructuurwerken voorzien: parking, onthaal met sanitair, lockers, een shop en de noodzakelijke ingrepen om de toegankelijkheid te verbeteren.

Daarnaast wordt er ook werk gemaakt van extra beleving zoals multimedia en audiovisuele omkadering", legt Johan Van den Mooter van Kempens Landschap uit.

"De bedoeling is dat deze investeringen de Wintertuin nog meer op de toeristische kaart zetten", vertelt minister Weyts. "In 2020 volgt er een evaluatie en is het de ambitie om over te gaan naar een permanente opening van de Wintertuin. Momenteel kan je hem alleen op zondag bezoeken", aldus Weyts "We hebben unieke projecten gezocht én gevonden. We gaan bezoekers uit de hele wereld verleiden met speciale belevenissen. Deze attracties móet je gezien hebben. Buitenlandse bezoekers zullen Vlaanderen zo echt kunnen ervaren. En ook de Vlamingen zelf zullen achterover vallen van het niveau van wat we te bieden hebben." (br.hln)

Rik Viool een bronzen beeldje van Roland Rens

Dit bronzen beeldje van Roland Rens stelt marktkramer Henri Meulemans , bijgenaamd Rik Viool en staat sinds 1993 in de volkse buurt De Grecht in Aarschot . Rik viool trok van cafe tot cafe met zijn viool of accordeon .

Prijzige boter zorgt voor dure koffiekoeken

De prijs van boter is de laatste 18 maanden verdubbeld, en dat begint de consument te voelen. Zes op de tien bakkers heeft intussen zijn prijzen verhoogd met gemiddeld vijf tot twintig eurocent, blijkt uit een rondvraag van Het Nieuwsblad.

We hebben roomboter jarenlang angstvallig vermeden, maar nu onderzoek heeft uitgewezen dat vet niet per se slecht hoeft te zijn, wordt het product weer populairder. Intussen is de melkproductie in Europa echter gedaald, waardoor de prijs van boter fiks gestegen is: het laatste anderhalf jaar is de prijs meer dan verdubbeld. Tel daarbij de stijgende personeelskosten, en het zal je niet verbazen dat bakkers het beginnen te voelen in hun portemonnee.

Uit een rondvraag bij honderd bakkers blijkt dat zestig van hen hun prijzen al verhoogden of dat in de toekomst van plan zijn. Dan gaat het vooral om producten met veel boter, zoals koffiekoeken en taarten. "Voor brood en pistolets heb je minder boter nodig, dus die zijn qua prijs minder gestegen", verduidelijkt Luc De Boey van Bakkers Vlaanderen aan VTM NIEUWS. "Maar om bijvoorbeeld een botercake of een croissant te maken, heb je wel veel boter nodig en daar zien we dan ook een prijsstijging." (br.hln)

Eerste nudistenpark van Parijs opent vandaag de deuren

In het Bois de Vincennes in Parijs opent vandaag de eerste "ruimte voor naturisten". Zes weken lang mogen bezoekers naakt genieten van het park. Voyeurisme is niet toegestaan.

Bijna een jaar nadat de gemeenteraad groen licht gaf voor het plan, is het naturistenpark een feit. Van 31 augustus tot 15 oktober mogen bezoekers de kleren afschudden in een speciaal daarvoor voorziene zone van het Bois de Vincennes.

"De creatie van een ruimte in het Bois de Vincennes waar naturisme zal worden toegelaten, maakt deel uit van onze ruimdenkende visie voor het gebruik van de Parijse openbare ruimte," zegt Penelope Komites, die verantwoordelijk is voor de parken in de stad.

Het park van 7300 vierkante meter wordt beschouwd als een tijdelijk experiment. Het is gratis toegankelijk en dagelijks open van 8 uur tot 19.30 uur. De rust en naaktheid van de bezoekers van het park, maar ook van andere voorbijgangers, moeten gerespecteerd worden. Voyeurisme en exhibitionisme worden niet getolereerd, delen de autoriteiten mee.

Ik moest beloven dat ik me zou onderwerpen aan mannen en braaf huishouden zou doen": Lilia (26) ontsnapte uit sekte opa

Ze is 26, maar eigenlijk voelt ze zich nog maar 8. Want dat is hoe lang de Nieuw-Zeelandse Lilia Tarawa nog maar in de 'echte' wereld leeft, nadat ze jarenlang doorbracht in de sekte van haar - voor seksueel geweld veroordeelde - opa. Die bleek gericht op het klein houden van zijn volgelingen, in het bijzonder van vrouwen. "Zo mochten we geen make-up dragen. Dan waren we als Jezebel in de Bijbel en zij werd gestraft voor haar ijdelheid en verscheurd door honden", vertelt ze in een boek over haar leven.

De opa van Lilia startte zijn sekte in 1969 en noemde die Gloriavale. Neville Cooper - ook bekend als Hopeful Christian - was een zedendelinquent die in de gevangenis had gezeten voor drie gevallen van aanranding van de eerbaarheid. Zijn slachtoffers waren meisjes tussen 12 en 19. Op zijn 69ste trouwde hij nog met een meisje van 17. Zelf omschreef hij dat als was hij 'martelaar van het geloof'.

In zijn commune van een 90-tal gezinnen - die nog altijd bestaat - waren de regels strikt. Vrouwen worden er beschouwd als ondergeschikt aan mannen en leiden een leven van huishoudelijke dienstbaarheid. Ze dragen altijd een hoofddoek en lange kleden, die niets van hun decolleté of zelfs van hun armen laten zien. Alles wordt gedeeld en moeders geven elkaars kinderen ook de borst. Jonge meisjes zijn vaak nog tieners als ze worden uitgehuwelijkt. Er worden periodes van strikt vasten georganiseerd en dan wordt er dagenlang niet gegeten of een maand lang alleen rijst verorberd. Boven hun hoofd hangt de constante dreiging van eeuwige verdoemenis.

Op school worden nog altijd lijfstraffen toegediend. "Ik herinner me hoe een 'stoute' jongen van de stok kreeg vooraan in de klas", vertelt Lilia. "Toen een moeder me de blauwe striemen liet zien op de rug van haar kind, begon ik te denken dat er iets niet klopte. Maar ik duwde die gedachte weg. Zelfs als je vond dat er iets niet juist was, mocht je er niet over spreken. Je leerde om je emoties te onderdrukken. Je was in de macht van de leiders. Van kinds af leerde je dat je moest gehoorzamen."

Vernederd
Toen ze op een dag een schoolrapport kreeg waarin ze geprezen werd om haar leiderschapskwaliteiten, las haar opa het tijdens het eten voor aan de hele groep en maakte hij haar belachelijk. 'We willen hier geen bazige vrouwen zoals jij', zei hij. "Ik voelde me zo vernederd."
Op haar 16de was het tijd voor haar officiële toetreding tot de groep. "Ik moest tijdens een ceremonie zweren dat ik me zou onderwerpen aan de mannen, het huishouden zou doen en 'puur', 'zachtmoedig' en 'bescheiden' zou blijven", vertelt Lilia. "En ik moest beloven dat ik nooit aan overspel, scheiding, anticonceptie en abortus zou toegeven."

"Opa pochte er altijd over dat we de grootste gezinnen van het land hadden", gaat ze verder. "Een van zijn favoriete preken ging over ons geluk dat we op de wereld waren gezet door christelijke ouders. 'Raad eens wat de mest gevaarlijke plaats ter wereld is', zei hij dan. 'Het is niet de weg met zijn vele auto's. Of de lucht waar vliegtuigen doorheen zoeven. Het is de vagina van een goddeloze vrouw."

Rebellie
Het waren uiteindelijk twee oudere kinderen van haar gezin die met de rebellie begonnen. "Het begon met kleine dingen zoals naar popmuziek luisteren, een zonnebril dragen of mouwen oprollen. Ten slotte liepen ze weg. Zowel mijn broer als mijn zus. Mensen die vertrekken, worden geëxcommuniceerd en gemeden. Tégen of óver hen spreken is een zonde. Het brak mijn moeders hart."

Haar ouders waren zwaar geïndoctrineerd, maar hun liefde voor hun kinderen liet hen iets doen dat nooit eerder was gebeurd in de gemeenschap. Hoewel ze lid bleven, verlieten ze het landgoed van de sekte en gingen ze in een eigen huis wonen. "Ik werd opeens blootgesteld aan invloeden van buiten", vertelt ze. "Gaatjes in je oren, een short, populaire muziek. Het was aanlokkelijk, maar ook verwarrend. Het was alsof ik twee levens leidde. Uiteindelijk besloten we volledig met de gemeenschap te kappen."

Pijnlijk
Dat was een pijnlijk proces. Want het waren allemaal familieleden en vrienden. Ze worstelt er vandaag nog altijd mee. "Je gelooft dat je ervoor zal branden in de hel", vertelt ze daarover. "Dat is wat je je hele leven te horen hebt gekregen. Het heeft me veel tijd gekost om uit te zoeken wie ik echt was. Je gaat plots van geen keuzes mogen maken naar alles zelf beslissen. Over je studie, je relatie, je carrière."

Intussen heeft Lilia religie afgezworen en gestudeerd. Ze draagt modieuze kleren en date zelfs af en toe een leuke jongen. En ze heeft een boek geschreven over haar ervaringen in de sekte van haar opa. "Ik heb het gedaan om discriminatie en misbruik aan te klagen, voor mensen die het zelf niet kunnen. Misschien geeft het anderen ook de kracht om eruit te stappen. Onderdrukking gebeurt trouwens niet alleen in sektes. Je ziet het elke dag, overal. Ik geef deze mensen een stem. Ik weet wat racisme, seksisme en kindermishandeling is. Ik heb het meegemaakt. Het kan je mentale gezondheid ondermijnen en je alle levensvreugde ontnemen."

Ondanks alles schrijft ze Gloriavale en haar opa niet volledig af. "Sta ik achter de filosofie? Nee, daarom ben ik ook weggegaan. Maar er waren ook goede dingen. Ik heb er veel geleerd. Sociale vaardigheden, hoe je in een team moet werken en praktische dingen, zoals koken, naaien en een kind verzorgen. Vooral huishoudelijke dingen, wel. En mijn opa? Die zal ook altijd mijn opa zijn en ik zal hem op een manier altijd graag zien. Niet alles wat hij deed, was fout." (br.hln)

Te koop voor 20 miljoen euro (en ingericht door Vlaamse topontwerper): de villa van Picasso

Het prachtige Zuid-Franse landhuis waar kunstschilder Pablo Picasso woonde van 1961 tot aan zijn dood in 1973, gaat onder de hamer. Startbod: 20,2 miljoen euro. De befaamde Vlaamse interieurontwerper Axel Vervoordt zorgde ervoor dat de woning er weer precies uitziet zoals toen Picasso nog leefde, al werd ze wel voorzien van alle moderne comfort.

Het optrekje - met de tot de verbeelding sprekende naam 'Mas de Notre Dame de Vie' - ligt in de gemeente Mougins aan de Côte d'Azur, met zicht op de baai van Cannes en de Middellandse Zee. De gigantische villa telt liefst 1.709 vierkante meter bewoonbare oppervlakte en ligt op een perceel van 3,3 hectare. Er zijn vijftien slaapkamers, twaalf badkamers, een zwembad, een poolhouse en een professionele tennisbaan. Bovendien is het complex van kop tot teen gerenoveerd. Dat was ook nodig, want na de dood van Picasso's tweede vrouw, Jacqueline Roque, in 1986 stond het huis dertig jaar lang leeg.

Net als toen

De Vlaamse decorateur, kunstverzamelaar en interieurontwerper Axel Vervoordt nam het landhuis onder handen en zorgde ervoor dat het er weer precies uitziet zoals toen Picasso er nog verbleef. Bronnenmateriaal had hij genoeg: in de talloze boeken over het leven van de schilder speelt 'Mas de Notre Dame de Vie' een hoofdrol. Vervoordt zelf blijft erg discreet over zijn rol in het restauratieproject "uit respect voor de klant". Honderd mensen zijn twee jaar lang in de weer geweest om het huis helemaal in orde te krijgen. Wie interesse heeft in de woonst, kan terecht bij Christie's International Real Estate in Amsterdam. De verkoop gaat door op 12 oktober. (br.hln)

Mathilde kiest bewust voor job als directrice van gekleurde school: "Kinderen een veilige haven geven: fantastisch toch?"

Ze had een bedrijf in industriële verlichting, maar vrijdag start ze op haar nieuwe job: directrice van een stedelijke basisschool op het Antwerpse Kiel. Van lampen naar het onderwijs: als carrièreswitch kan het tellen. "Ik wilde betekenisvoller in het leven staan", zegt Mathilde van Engelenburg (47). "Kinderen een veilige haven bieden en hen de best mogelijke rugzak meegeven: daar doe ik het voor."

De mannen van de Antwerpse haven zullen raar opkijken wanneer ze Mathilde van Engelenburg in de krant zien staan. Schooldirectrice?! Zij? Ze deed toch in industriële verlichting voor logistieke bedrijven? "Wel ja, tot half augustus heb ik dat effectief gedaan", lacht Mathilde, blij om even te kunnen uitblazen van het opknapwerk aan haar pas gekochte huis in Antwerpen. Van origine is ze Nederlandse, maar ze woont al twintig jaar in Antwerpen, als alleenstaande mama met haar dochter Femke (20).

"Maar ik ben gráág ondernemer geweest. Ik vond het zalig om mijn eigen baas te zijn! Maar: begin dit jaar moest ik aan mezelf toegeven dat die passie er niet meer was. Ik was niet meer gemotiveerd," zegt Mathilde. "Ik miste het dat ik niks wezenlijks voor een ander kon betekenen. En zo kwam ik als vanzelf weer uit bij mijn oude liefde, het onderwijs. Uit een test is vroeger trouwens gebleken dat er 95% leerkracht in mij zit."

Nadat ze zich een week had opgesloten in een universiteitsbibliotheek, om stapels lectuur door te nemen over het onderwijs van nu, doorliep Mathilde een zware sollicitatieronde. Voor een job als directrice bij het stedelijk onderwijs van Antwerpen. Ze haalde de ronde samen met drie anderen. Vervolgens mocht ze kiezen - en motiveren - in welke van de zeven scholen met een openstaande vacature ze aan de slag wilde gaan. Als enige koos zij voor De Piramide, een kleuter- en lagere school waar 95% van de 450 kleuters en leerlingen van allochtone afkomst is. Op het Antwerpse Kiel, een multiculturele wijk. "En daar heb ik heel bewust voor gekozen. Juist omdát het een gekleurde school is. Hier is de uitdaging zo veel groter. Deze kinderen hebben evenveel recht als anderen om net zo ver te geraken in het leven. Ik wil hen een veilige haven bieden." (br.hln)

4 op 10 leraars riskeren burn-out

Ruim 4 op de 10 Vlaamse leraars lopen een ernstig risico op een burn-out. 13,5% van hen heeft er momenteel zelfs al mee te kampen. Bij andere beroepen schommelt dat percentage tussen de 7 en 10%.

75% van het onderwijzend personeel ervaart stress. Dat is 10 tot 25% meer dan kaderleden, bedienden, arbeiders en ambtenaren. Dat blijkt uit een studie in opdracht van vacature.com, waarvoor onderzoeksbureau iVOX in april tweeduizend werkende Vlamingen tussen 18 en 65 jaar heeft ondervraagd.

Ongeveer de helft van de leraars en leraressen voelt zich bovendien geregeld gefrustreerd, gespannen, onzeker en/of lusteloos. Hun meest voorkomende lichamelijke klachten zijn oververmoeidheid, slapeloosheid, nekpijn, hoofdpijn en rugpijn. Meer dan een derde van de ondervraagden geeft aan dat ze daar recent last van hebben gehad.

Gevolg: ruim vier op de tien leraars lopen grote kans op een burn-out. "Dat heeft allereerst veel te maken met hun profiel. Wie lesgeeft, is vaak heel betrokken en geëngageerd. Dat maakt hen een kwetsbare groep voor arbeidsgerelateerde stress", legt neuropsychiater Eric Verhaeghen uit. Hij begeleidde al heel wat leerkrachten die kampen met stress. Verhaeghen wijst ook naar het rigide schoolsysteem. "Als het schooljaar gestart is en je wil naar een andere klas switchen of minder uren opnemen, kan dat niet zomaar. Wanneer een leerkracht stresssignalen geeft, wordt dat zelden goed opgevangen. Er is weinig ruimte om daar gepast mee om te gaan." Ten slotte wijst hij erop dat het mogelijk zou helpen als de leerplannen minder strikt zouden zijn. "Leerkrachten krijgen vaak weinig autonomie."

En toch willen velen van hen geen andere job: slechts 5,7% van de leerkrachten is actief op zoek naar een nieuwe uitdaging. (br.hln)

Bart De Pauw werkt aan geheimzinnig programma voor Canvas

Van Schalkse Ruiters over Buiten De Zone tot het Geslacht De Pauw: Bart De Pauw heeft al heel wat moois op zijn palmares staan. En nu werkt hij aan een nieuw programma voor Canvas, meldt de VRT.

In de tweede aflevering van het vijfde seizoen 'Allleen Elvis blijft bestaan' (op 9 september) ontvangt Thomas Vanderveken televisiemaker Bart De Pauw. Die zal daar zijn favoriete televisiefragmenten uit de doeken doen, maar de trailer van de aflevering focust zich vooral op het nieuwe programma waar Bart aan werkt.

Over het project is verder niets bekend, maar het schijnt niet van de poes te zijn: "Ik heb al vele televisieprogramma's gemaakt, maar ik ben nog nooit zo diep gegaan als nu. De voorbereidingen zijn enorm zwaar, verschrikkelijk. Ik ben mezelf een paar keer tegengekomen", klinkt het. (br.hln)

Terug naar school: hoogbegaafde Aliana (5) leerde zichzelf lezen in één maand

En of 1 september een mijlpaal wordt voor Aliana Goethals uit Oosterzele. Al is ze nog maar pas vijf, ze trekt naar het eerste studiejaar en zal voor rekenen zelfs les in het tweede leerjaar volgen. Het blonde elfje is hoogbegaafd en slaat daarom het derde kleuterklasje over. "Er is geen houden aan dat kind", lacht haar mama, fier op haar slimme dochter, maar ook wat weemoedig omdat het speelse er te snel af ging. "Aliana was vier toen ze zich in een maand tijd leerde lezen, en in twaalf dagen kon ze schrijven."

Cindy Nimmegeers (39) moet één van de weinig mama's zijn die in april al winkels afschuimde om een boekentas voor haar jongste dochter te vinden. "Want Aliana bleef er maar om vragen - kan je nagaan hoelang ze er al naar uitkijkt om naar het eerste studiejaar te mogen", lacht de mama, terwijl haar dochter met een big smile heftig van ja knikt en van puur enthousiasme op en neer staat te springen. Apetrots laat de uk het kleinood - wel erg groot uitgevallen voor een kind van pas vijf - langs alle kanten bewonderen. "Ik heb al mijn mappen zelf mogen kiezen en er staan allemaal dieren op", jubelt ze blij. "En kijk, tussen mijn kleurpotloden zit er eentje van zilver én van goud!"

Volgens de normale gang van zaken had Aliana op 1 september naar het derde kleuterklasje moeten gaan. Maar dat is buiten haar opmerkelijke slimmigheid gerekend. Aliana's oudste zus Aaricia (7) is eveneens hoogbegaafd. Zij wipte van de derde kleuterklas naar het tweede studiejaar en gaat nu naar het derde leerjaar. Aliana maakt op nog jongere leeftijd cognitieve sprongen. "Dat komt deels ook omdat ze alles wil kunnen wat grote zus kan", zegt Cindy, net als haar echtgenoot (aankoopdirecteur bij een telecombedrijf, red.) universitair geschoold. "Aaricia begon te lezen toen ze zes was en in het derde kleuterklasje zat - "pas dan", zo onderbreekt Aliana haar mama fijntjes - en Aliana leerde zichzelf lezen op haar vier jaar. 

Ze had veel opgepikt van haar zus die zich op een speelmat de drukletters had aangeleerd en begon uit zichzelf leesboekjes met drieletterwoordjes te bestuderen. Begreep ze iets niet, dan kwam ze het mij vragen. 'Welke letter is dat?' 'Hoe zeg je o met een e erachter?' In een maand tijd, ze zat in de tweede kleuterklas, kon Aliana lezen, inclusief de tweeklanken. 

En eens ze kon lezen, wilde ze ook kunnen schrijven. In twaalf dagen had ze dat onder de knie. Intussen kent ze alle spellingsregels van het tweede studiejaar. (br.hln)

Zo krijg je die tienerdochter wél op tijd naar school ’s ochtends

Dacht jij dat het al moeilijk was om een kleuter op tijd en netjes aangekleed richting school te brengen? Wacht tot die kleuter een tienerdochter is. Crisis voor de kleerkast en discussie over lievelingsbroeken die in de wasmand zitten verzekerd. Met deze tip los je die ochtendlijke hectiek handig op.

“Help, ik heb niks om aan te trekken!” Het is de standaardzin van menig vrouw naast een overvolle kleerkast, die zelfs al vanaf de puberteit in het vrouwelijk vocabularium sluipt. Erg vervelend als jij er toch nog voor moet zorgen dat die tienerdochter op tijd op school komt, liefst in een outfit waarmee ze niet vanaf dag één een keelontsteking oploopt.
Maar een goede voorbereiding is alles. Om discussies over kledingskeuzes vanaf volgende week te vermijden, kan je nu al beginnen aan een stappenplan die een kleerkastcrisis bij tienerdochters voorkomt. 

Stap 1: Laat je dochter in de week voor school weer begint zoveel mogelijk outfits aandoen uit haar kleerkast, in allerlei mogelijke combinaties. Maak een mix van verschillende rokken, broeken, tops enzovoort boven elkaar. Laat je dochter zich even een model wanen en maak een foto van elke “look”. 

Stap 2: Print die foto’s uit, en bewaar ze in een schoendoos in de kleerkast. Je kan ze ook aan de binnenkant van de kast kleven, zodat ze overzichtelijk te bewonderen vallen.

Stap 3: In plaats van de hele kast overhoop te halen op een hectische ochtend, kan jouw dochter op basis van de foto’s haar ideale outfit van de dag uitkiezen. Bij voorkeur kiest ze al de avond voordien en kunnen de kleren al klaargelegd worden, maar zoals dat gaat met tienerdochters: opspelende hormonen kunnen ervoor zorgen dat die perfect gekozen outfit van zondagavond op maandagochtend plots het slechtste idee ter wereld lijkt. Dat jij achteraf niet alle gepaste kledingstukken opnieuw moet opvouwen en in de kast leggen, is ook weer een extra pluspunt. (br.hln)