Jef Vermassen haalt zwaar uit: “Foto van ex-politieman zit in het dossier. Waarom deed men daar niets mee?”

 Advocaat Jef Vermassen heeft in een interview met Radio 1 deze ochtend zwaar uitgehaald naar het onderzoek naar de Bende van Nijvel. Volgens hem wordt het geheim van het gerechtelijk onderzoek gebruikt als “een wapen tegen de waarheid”. Vermassen begrijpt ook niet waarom er nooit iets gedaan is met de info over de ex-politieman, hoewel zijn foto in het dossier zat.

Het was Jef Vermassen die vorige week de bal opnieuw aan het rollen bracht. “Ik denk dat ik weet wie de Bende van Nijvel is. We moeten zeker en vast zoeken in de richting van Staatsveiligheid van die tijd en de Groep Diane”, verklaarde Vermassen toen tegenover TV Oost. Vermassen beweerde dat de waarheid over de Bende van Nijvel al lang bekend was, maar angstvallig werd achtergehouden. “Ze hadden het al lang kunnen doen, maar het mag blijkbaar niet. Maar het moet bovenkomen.”

Gisteren kwam aan het licht dat een ex-rijkswachter, C.B., uit Aalst in 2015 op zijn sterfbed zou bekend hebben dat hij deel uitmaakte van de Bende van Nijvel. De broer van C.B. concludeerde uit alle informatie die hij had gekregen dat C.B. “De Reus” was. De man heeft een jaar geleden de federale gerechtelijke politie ingelicht over het verleden van C.B bij de Bende van Nijvel. Tegenover VTM Nieuws getuigde hij gisteren anoniem dat hij zijn broer herkende in de robotfoto.

“Hallucinant”

Vermassen zegt nu verbaasd te zijn dat er zo lang niets is gedaan met de informatie over de Aalsterse rijkswachter C.B. “Daarom heb ik vorige week het onderzoek een duwtje gegeven”, zegt hij in ‘De Ochtend’ op Radio 1. “Ik moest wel spreken, want ik had info dat het onderzoek aan het uitdoven was. Dat terwijl de slachtoffers en de samenleving na meer dan dertig jaar recht hebben op de waarheid over de Bende. Vorige maandag zijn ze plots weer in gang geschoten en onderzoeken beginnen doen.” Volgens Vermassen hebben onderzoekers opnieuw rondvragingen gedaan in de regio Aalst.

Vermassen noemt het “hallucinant” dat een lid van de Bende van Nijvel bij de politie van Aalst werkte en zelfs mee de moorden van de bende onderzocht. “Het is een gruwelijke situatie. Die man komt van de Staatsveiligheid en waar wordt hij geplaatst? In Aalst, de plaats waar hij zelf moorden gepleegd heeft. Dat wil dus zeggen dat als de politiediensten van Aalst onderzoek moeten doen, in hun team dan de moordenaar zit naar wie ze op zoek zijn én dat hij verneemt wat men aan het onderzoeken is. Je moet daar eens over nadenken, ik vind dat hallucinant.”

Dat een foto van de politieman dan ook nog eens al jaren in het dossier zit, is voor Vermassen onbegrijpelijk. “De robotfoto van de gezochte man zit al lang in het dossier en komt overeen met een foto van de politieagent die ook in de documenten zit. En die man loopt dan rond in het politiekorps van Aalst. Waarom heeft men die foto’s toen niet eens op tv gebracht?”

Geheim van het onderzoek

Vermassen zegt zelf dat hij al geruime tijd op de hoogte was van die informatie. “Ik kom langs alle kant vanalles te weten omdat ik stilaan de biechtvader ben geworden voor mensen die dingen weten, maar niets luidop durven zeggen”, zegt Vermassen. Dat hij zo lang heeft gezwegen heeft alles te maken met het geheim van het onderzoek.

“Het geheim van het onderzoek is een smalle koord om op te dansen. Het is een moeilijke oefening”, zegt Vermassen. “Als je informatie lekt, dan riskeer je een gevangenisstraf. Iets wat ik niet wil. Maar ik heb een maatschappelijke verantwoordelijkheid, ook tegenover mijn cliënt David (Van de Steen, wiens ouders en zus voor zijn ogen werden vermoord in de Delhaize in Aalst, nvdr.). “Op de duur wordt het geheim van het onderzoek ook een wapen tegen de waarheid”, zegt Vermassen verontwaardigd.

“Ik kon vorige week niet meer zwijgen omdat ik informatie had dat er met nieuwe info niets gedaan werd. Ik had het vermoeden dat het onderzoek stilaan aan het uitdoven was. Als er informatie voorhanden is, dan moet die publiek gemaakt worden aan de samenleving. En ik heb dat dan uitgelokt. Ik heb zelf niets gelekt, enkel aan de boom geschud.”

“Ernstige vragen”

“Is het een doofpotoperatie? Ik weet het niet”, zegt Vermassen. Wel stelt de advocaat zich een aantal ernstige vragen. “Waarom is dat dossier overgeheveld naar Wallonië? Werd het misschien niet goed gevoerd in Vlaanderen? Ik dacht nochtans dat het juist zeer goed werd gedaan, onder andere door de ploeg van meneer Troch”, zegt de advocaat. “En waarom zijn verschillende mensen, zoals Troch, tijdens het onderzoek als verdachten naar voren geschoven? Ik zie geen enkele elementen die hen verdacht zouden maken.”

Vermassen vraagt zich ook af waarom het allemaal zo lang duurt, ondanks de informatie die men heeft. “Waarom laat men het dossier ook niet eens bekijken door buitenstaanders? Door mensen die onafhankelijk zijn en een nieuwe blik op de feiten kunnen werpen”, stelt Vermassen voor.

Volgens Vermassen staan er in het dossier ook nog verschillende andere namen. “Maar of dat de juiste zijn, is niet aan mij om te beoordelen. Ik vind wel dat men dat moet onderzoeken.”   (br.hln)

Ray LaMontagne & Damien Rice- To Love Somebody

Klik op de foto om ze te beluisteren





Ray Charles LaMontagne (New Hampshire, 18 juni 1973) is een Amerikaanse folksinger-songwriter.


Damien Rice (Dublin, 7 december 1973) is een Ierse singer-songwriter. Hij staat bekend om zijn breekbare nummers die hij met minimale instrumentatie vertolkt.





Samen brengen ze dit mooie lied , To Love Somebody.

Het dubbelleven van ‘De Reus’: ondervoorzitter bij lokale carnavalsvereniging en lid van Bende van Nijvel

Zo was hij tijdens de jaren zestig en zeventig een scout, maar werd later ook lid van een in 1979 opgerichte carnavalsvereniging. Bij de groep, die een taverne op de Grote Markt als clublokaal had, was hij al zeker tijdens begin jaren tachtig ondervoorzitter.
Tijdens die periode maakte hij deel uit van de Brigade Diane, nadat hij eerst in 1972 begonnen was bij de Brigade Aalst. In 1982 werd hij bij de elite-eenheid aan de deur gezet, en keerde hij terug naar Aalst om na de politiehervormingen te werken bij de lokale politiezone Aalst. Van zijn rijkswachtcollega’s kreeg hij indertijd de bijnaam ‘Bonno’ mee.

De foto met piratenhoed is het eerste beeld van ‘De Reus’. Frappant is op zijn minst de bijna identieke bril als op de enige afbeelding die er sinds 1985 bestond van de reus, robotfoto 19. Ook de haarsnit vertoont opvallende gelijkenissen. (br.hln)

Zo maak je komaf met gespleten haarpunten zonder ze te laten knippen

Gespleten puntjes, ze zijn de vrees van iedere vrouw die stiekem droomt van een lange haardos. “Op tijd laten knippen bij de kapper,” zo raadt de volksmond ons aan. Maar wat als je net zo lang gespaard hebt voor die lange lokken? Met deze trucjes kan je gelukkig ook al aan de slag.

Ze zijn vervelend, zoveel is zeker. Maar hoe ontstaan die gespleten puntjes eigenlijk? Wel, daar zijn drie mogelijke oorzaken voor:
1. Thermische schade, bijvoorbeeld door het veelvuldig gebruik van stijl- of krultangen
2. Chemische schade, wanneer je haren afzien door overmatig kleuren of permanenten
3. Mechanische schade, door je haren hardhandig te borstelen

Vooraleer je iets aan het probleem kan doen, is het dan ook belangrijk om de juiste oorzaak te achterhalen.

Meer conditioner, minder shampoo

De voornaamste reden waarom gespleten punten opduiken, onafhankelijk van de bron van de schade, is omdat we onze lokken niet voldoende beschermen. Dat betekent: een verzorgende conditioner na het wassen, een beschermende spray voor het drogen en minstens één keer per week een voedend masker.

Let ook op tijdens het douchen dat je niet té ijverig met de bus shampoo aan de slag gaat. Focus je ook vooral op de kruin bij het inzepen: de shampoo zal hoe dan ook de haarlengtes bereiken en vuil en olie zo mee het afvoerputje invoeren, zonder dat de zeep je tere puntjes nog meer beschadigt. Zijn je haren al erg broos? Dan kan je ze voor het douchen alvast beschermen met een klein beetje kokosolie.

Borstelen doe je zachtjes

Ga niet meteen in de aanval, met je borstel in de hand. Ook al lijkt het alsof je nooit alle knopen te lijf kan, de zachte aanpak is altijd de beste. Begin onderaan en werk met korte bewegingen naar boven toe. Op die manier oefen je niet te veel druk uit en zullen je lokken minder snel afbreken.

Let op met nat haar

Een natte haardos is het kwetsbaarst. Het is dan ook belangrijk om voorzichtig te werk te gaan wanneer je de douche uit stapt. Dep het zachtjes droog met een handdoek in plaats van als een malle te gaan wrijven. In de winkel of bij de kapper kijk je best naar producten op basis van keratine, een eiwit dat één van de belangrijkste bouwstenen is van ons eigen haar en dan ook een versterkende werking heeft.

Gebruik ook trouw een hittebeschermend product voor je de haardroger, stijl- of krultang erbij haalt. Het is een kleine extra stap die een wereld van verschil maakt voor je haar. Extra bonuspunt: ze zorgen er ook nog eens voor dat je haren makkelijker doorkambaar zijn.  (br.hln)

Bende van Nijvel: ‘De Reus’ is ontmaskerd

Een jaar geleden contacteerde een familielid van de Aalsterse C.B. de federale gerechtelijke politie over diens verleden bij de Bende van Nijvel. Die zaaide tussen 1982 en eind 1985 terreur met onder meer bloedige raids op grootwarenhuizen. Liefst 28 mensen kwamen daarbij om. “Vlak voor hij in mei 2015 stierf op zijn 61ste, heeft hij zijn geheim verteld”, aldus het familielid. “Hij was ‘De Reus’ van de Bende van Nijvel.” Kort na zijn bekentenis overleed de man. “Details over de raids waaraan hij had deelgenomen, had hij niet gegeven”, klinkt het bij de speurders. “Maar al vrij snel bleek dat hij niet alleen qua lichaamsbouw en lengte in aanmerking kwam, maar dat ook zijn levensloop perfect past in het plaatje van ‘De Reus’.”
Zo bleek C.B. eind jaren zeventig lid geweest te zijn van de elite-eenheid Groep Diane, maar werd hij vlak voor de eerste overval van de Bende afgedankt en teruggestuurd naar de rijkswacht. Daarnaast ontdekten de speurders dat B. op de dagen van de bloedigste raids eind 1985 telkens verlof had én dat hij tussen het voorlaatste wapenfeit van de Bende en de laatste aanslag in Aalst een medische fiche indiende voor een voetblessure. “Dat zou verklaren waarom getuigen van de raid op de Delhaize in Aalst altijd vertelden dat ‘De Reus’ mankte”, aldus een gerechtelijke bron. De speurders hopen nu via C.B. nog meer bendeleden te kunnen identificeren. “Misschien leven sommigen van hen nog”, klinkt het. (br.hln)

Fotografe Miss België is een non en wil toetreden tot ’Orde der Maagden: “Bikinifoto’s maak ik niet”

Selina De Maeyer lacht en toont ons haar ring. Een zilveren exemplaar dat haar verloving met Jezus symboliseert. Haar levensdoel? “Toetreden tot de Orde der Maagden, zodra de bisschop mij klaar acht.” Je zou je afvragen wat deze devote vrouw in het broeierige Sharm-el-Sheikh te zoeken heeft, omgeven door dertig Miss België-kandidates die zich laven aan de zon en zich uitsloven in bikini. Maar Selina is ook een talentvolle fotografe. Organisatrice Darline Devos ontdekte haar bij toeval op een expositie. Na talloze mails stemde ze toe.

Sensuele opdracht

Of haar geloof geen belemmering is tijdens deze toch wel sensuele opdracht? “Het voelt niet prettig om meisjes te fotograferen in bikini of lingerie, dus dat doe ik niet. Soms vraag ik hen zelfs om hun lipstick af te vegen. Ik wil door mijn lens in hun ziel kijken. De échte vrouw tonen. Dat voelen ze ook aan. Kandidates die door iedereen als ‘bitch’ worden gezien, blijken soms de onzekersten van de groep te zijn. Je kan je niet inbeelden hoeveel verhalen ik hier te horen krijg. Die draag ik bij me, koester ik. Soms neem ik hen ook op in mijn gebeden.” Want bidden, dat doet Selina véél. “Zelfs voor dit gesprek heb ik me even afgezonderd om de Heer te vragen de juiste woorden te vinden.” (br.hln)

Emma Bale - Run

Te veel vrouwen weten niet dat ze in de perimenopauze zijn

Waar het gevreesde woord ‘menopauze’ bij velen een (alarm)belletje doet rinkelen, hebben nog maar weinig vrouwen gehoord van de ‘perimenopauze’. Dit is de overgangsfase door symptomen die even hinderlijk zijn, al beseffen vrouwen vaak niet dat ze er middenin zitten. Vandaag, op Wereld Menopauzedag, wil de Belgische Vereniging voor Menopauze daar dan ook verandering in brengen. 

De perimenopauze, een periode die gemiddeld tussen 1 en 4 jaar duurt, is meestal te herkennen aan een aanhoudende onregelmatige menstruatiecyclus. Blijven de regels 12 maanden lang volledig uit? Dan zit je officieel in de menopauze.

Achtbaan van hormonen

De perimenopauze veroorzaakt significante schommelingen van het niveau van oestrogeen en progesteron. Daarom wordt het vaak een “afspiegeling van de puberteit” genoemd, wanneer een ‘achtbaan’ van hormonen fysieke symptomen zoals onregelmatige menstruaties en opvliegers ontketent. Bij veel vrouwen begint dit al rond de 40 jaar.

“Te veel vrouwen weten zelfs niet dat ze in de perimenopauze zijn”, zegt professor Serge Rozenberg, secretaris van de Belgische Vereniging voor Menopauze (BVM). “De realiteit is dat sommige symptomen van de perimenopauze lijken op die van de menopauze: ongeveer 38% van de betrokken vrouwen lijdt aan depressie, terwijl bijna 40% slaapproblemen heeft. Anderen vermelden ook opvliegers en nachtelijk zweten. In dit geval hebben de vrouwen echter nog steeds een menstruatiecyclus, zelfs al is hij vaak verminderd. Ze kunnen dus nog steeds zwanger worden in dit stadium! Bij ongeveer 25% van de vrouwen wordt dit fenomeen zelfs gekenmerkt door hevigere bloedingen. Dat kan de verwarring vergroten, omdat de meerderheid van hen dit niet associeert met de naderende menopauze.”

Veranderde levensstijl

“De perimenopauze, ook wel de ‘veranderingen voor dé verandering’, zou voor iedereen de gelegenheid moeten zijn om een volledig gezondheidsonderzoek te laten doen. Zo kan een langdurige levenskwaliteit van hoog niveau gegarandeerd worden”, vervolgt professor Herman Depypere, voorzitter van de BVM. “Dit houdt vaak een veranderde levensstijl in: regelmatig bewegen, niet roken en alcohol matigen. Ook is het mogelijk om een behandeling op te starten, maar altijd in overleg met de huisarts.”

Het grootste probleem is dat vrouwen nog steeds niet voldoende geïnformeerd zijn, vindt professor Professor Rozenberg. “Zowel wat betreft de menopauze als de perimenopauze. Nog altijd durven velen er niet over praten met hun omgeving, wat bijdraagt aan het taboe rond het fenomeen.” Een sensibilisering is dan ook niet overbodig. “Recente gegevens tonen aan dat gunstige gedragswijzigingen die doorgevoerd worden tijdens de perimenopauze, de risico’s op ziektes zoals cardiovasculaire aandoeningen of borstkanker kunnen verminderen.” (br.hln)

Man ziet foto van dakloze die erg ondervoed is. Maar dan volgt shock wanneer hij beseft om wie het gaat

Johnny Servantez uit de Amerikaanse staat Indiana zag de extreem magere dakloze man op de grond zitten tussen twee straten. Zijn rug was krom en de ribben waren zichtbaar. Het was duidelijk dat hij ziek was, honger had en hulp nodig had. Dit keer liet Servantez zijn hart spreken en stopte de dakloze wat geld toe.

De hulpvaardige Amerikaan postte ook een foto op Facebook en vroeg aan alle passanten om de dakloze man wat geld of eten te geven. Het beeld verspreidde zich snel op sociale media en werd meer dan 1.700 keer gedeeld.

En toen gebeurde het. Ook Danny Rhodes zag het beeld. Hij schrok zich rot. Hij herkende zijn broer Johnny en nam contact op met de Facebookgroep die ondertussen was opgericht om de dakloze man te steunen.

Danny onthulde dat beide broers alle contact hadden verloren nadat hun moeder 7 jaar geleden was overleden. Johnny leek wel van de aardbol verdwenen. Tot nu.

De man aarzelde geen moment en reikte zijn broer een helpende hand. Johnny (46) bleek een drugs- en alcoholverslaving te hebben maar weigerde vooralsnog professionele hulp. Toch heeft de man nu opnieuw een dak boven zijn hoofd en voldoende voedsel. Danny van zijn kant wil er steeds zijn voor zijn broer en zal hem blijven steunen in de hoop dat alles weer goed komt. (br.hln)

Heeft je kamerplant gele bladeren? Met deze tips hou je hem toch in leven

Verkleurde bladeren bij een kamerplant zijn nooit een goed teken, maar dat wil nog niet zeggen dat je hem rechtstreeks bij het groenafval moet zetten. Te veel of te weinig water, een gebrek aan zonlicht of een te koude kamer: deze oorzaken kunnen jouw plant beschadigen - maar ze zijn gelukkig ook makkelijk op te lossen.

Stap 1: controleer het vochtgehalte

Kleuren de bladeren van jouw plant geelbruin of krullen ze op? Dan controleer je best eerst of hij niet te veel of te weinig water heeft gekregen. 

- Is de potgrond uitgedroogd? Dan is het hoog tijd dat jij je plant nog eens laat drinken. Maak er in de toekomst werk van om de plant beter te verzorgen en meer water te geven.

- Is de potgrond vochtig? Ook te veel water kan ervoor zorgen dat een plant verdort. Een stam die een beetje rot is en vochtige potgrond zijn daar de symptomen van. Geef de plant minder vaak water en verplant eventueel naar een nieuwe bloempot met verse, droge potgrond. 

Stap 2: check op onvoorziene gasten

Zijn er kleine gaatjes in de bladeren van je plant, witte of zwarte stipjes of een pluisachtige waas? Grote kans dat je met een schimmel of plaag van ongedierte te maken hebt. Je ziet de beestjes vaak niet met het blote oog, maar ze kunnen wel veel schade aan de plant richten.

Verwijder eerst met wat keukenpapier de ergste aanslag van de bladeren. Neem een foto van de beschadigde plant, en laat je in een plantenzaak adviseren wat je kan doen om de plaag de kop in te drukken. Zij hebben speciale producten en sprays om het ongedierte te lijf te gaan. Kies indien mogelijk voor biologische producten, die de plant verder zo min mogelijk beschadigen. Lees ook uitgebreid de instructies op de verpakking. Sommige behandelingen mag je maximaal twee keer per plant uitvoeren. 

Stap 3: zonlicht controleren

Verkleurde of verdorde bladeren kunnen ook wijzen op een tekort aan zonlicht, of net te veel rechtstreeks licht. Afhankelijk van jouw type plant zet je hem best in direct of indirect zonlicht. 

- Staat jouw plant in een donker hoekje?  Verplaats hem een tijdje naar een zonnigere plek en hou in de gaten of hij daar weer ‘openbloeit’. Het kan een tijdje duren voor verandering optreedt. 

- Vangt de plant veel zon?  Mogelijk beschadigt het rechtstreekse zonlicht de bladeren. Kies voor een plekje waar de plant indirect licht vangt, maar niet noodzakelijk rechtstreeks in de zon staat. 

Stap 4: beschermen tegen de kou

Planten zijn temperatuurgevoelig. Kamerplanten zijn vaak exotische varianten, die niet van koude houden. Staat de plant naast een tochtig raam, dan hoeft het niet te verbazen dat de bladeren geel kleuren.

Controleer of je plant niet in een te koude omgeving staat. Dat kan net zo goed een plek zijn waar een ventilator erover blaast, waar de plant ook niet blij van zal worden. Denk er ook om dat een plant op een koudere plek iets minder water nodig heeft. Het vocht in de potgrond zal minder snel verdampen, dus die blijft vanzelf iets vochtiger. 

Stap 5: genoeg voeding

Je veronderstelt misschien dat een plant alle voedingstoffen uit de potgrond haalt. Maar staat hij al jaren in dezelfde pot, dan kunnen de bladeren geel kleuren door een voedingstekort dat de fotosynthese tegenhoudt. 

Als de oude bladeren van jouw plant geel kleuren en de nieuwe erg lichtgroen zijn, kan dat een teken zijn van voedingstekort. Laat je adviseren in een plantenspeciaalzaak naar voedingstoffen die je aan de potgrond kan toevoegen. (br.hln)

Straathond crashte hun huwelijk, nu heeft hij de warmste thuis gevonden die hij zich kan inbeelden

Het was een stormachtige dag toen Marilia en Matheus Pieroni uit Sao Paulo, Brazilië eind vorige maand in het huwelijksbootje stapten. Regen, regen en nog eens regen. Het trouwfeest in openlucht waar ze van hadden gedroomd moest dus binnen in een tent plaatsvinden. Maar Marilia en Matheus en hun gasten waren niet de enigen die droog probeerden te blijven die avond... Het leverde het koppel een opvallende ‘weddingcrasher’ op. Een straathond die een plekje zocht om te schuilen voor het gure weer kwam zich doodleuk verwarmen in de tent waar hun huwelijksceremonie plaatsvond.

De loebas legde zich zelfs zonder verpinken languit op de sleep van de stralende bruid. Of zij dat erg vond? Helemaal niet. De dierenvrienden maakten graag plaats voor hun ongenode gast. Ze vonden hem zelfs zo lief dat ze besloten om hem in hun gezinnetje op te nemen. Ze noemden de viervoeter ‘Snoop’, of ook ‘Rondsnuffelaar’.

Het was nochtans even alle hens aan dek toen de hond plots de tent binnensloop voor de plechtigheid zou beginnen. Gasten slaagden erin om hem tot twee keer toe buiten te werken, maar net voor de bruid haar grote intrede zou maken, dook de straathond weer op. “Tot ieders verrassing was het niet ik, maar de hond die binnenkwam toen de bruidsmars begon te spelen”, vertelt Marilia lachend aan The Dodo. De modderige hond werd opnieuw vriendelijk naar de uitgang verwezen en de bruiloft kon beginnen. Maar toen het bruidspaar hun geloften uitsprak, sloop de viervoeter weer binnen. Vrijpostig vlijde hij zich neer op de sluier van de bruid.

Sommige bruiden zouden op zo’n moment wel eens kunnen transformeren in een ‘Bridezilla’, maar gelukkig vond dit bruidje het helemaal niet erg. Integendeel. Met veel plezier deelde ze de spotlight (en haar sleep) met de schuilende viervoeter. “Ik vond het geweldig, want ik hou van dieren”, aldus Marilia.

Hoewel hij even met alle aandacht was gaan lopen tijdens de ceremonie van Marilia en Matheus, was de straathond daarna nergens meer te bespeuren. Net zo geniepig als hij eerder die avond was binnengeslopen, was hij weer vertrokken. Het koppel zocht, maar kon hun harige vriend niet meer vinden. Op dat moment was het koppel er nochtans zeker van: ze zouden de hond van de straat halen en hem een warme thuis geven.

Het duurde even, maar deze week werden ze gecontacteerd door iemand die de hond had gevonden. Ze hebben hem inmiddels geadopteerd en doopten hem ‘Snoop’. “Hij speelt en eet veel en we zijn dolgelukkig samen”, kirt Marilia. (br.hln)

Vlaamse actrices getuigen: “Regisseur wilde de seksscène wel eens apart met mij repeteren”

 Ook in Vlaanderen komen steeds meer actrices naar buiten met verhalen en getuigenissen over seksuele intimidatie en toespelingen door producenten en regisseurs op tv- en filmsets. Actrices ­Ella-June Henrard (24) en Charlotte De Bruyne (27) zeggen in Het Nieuwsblad allebei al last gehad te hebben van regisseurs die met hen naar bed wilden.

Dat seksuele intimidatie en foute opmerkingen in de mediawereld geen uniek Amerikaans gegeven zijn, kon u gisteren al in onze krant lezen, toen televisiemaker Tim Van Aelst vertelde dat hij onlangs nog een acteur tot de orde heeft moeten roepen op de set. En in ‘Van Gils en Gasten’ getuigden deze week nog actrices Anemone Valcke en Marijke Pinoy over de foute cultuur op Vlaamse tv- en filmsets.

Ook de jonge actrices Ella-June Henrard en Charlotte De Bruyne kunnen er van meespreken. Henrard kun je kennen van de films Bo en Het Engelenhuis, en de tv-series Wat Mannen Willen en ­Generatie B. Vanaf januari is ze op Eén te zien in de nieuwe reeks van Bart De Pauw, It’s Showtime.

”In een productie liep alles goed, tot we twee weken aan het draaien waren”, getuigt Henrard. “De regisseur sms’te me dat ik het goed gedaan had, en ik voelde me geflatteerd. Maar hij bleef maar sms’en. Uiteindelijk stuurde de man ook dat hij met mij naar bed wilde.”

Een soortgelijk verhaal vertelt Charlotte De Bruyne, actrice in de reeks Vriendinnen en de film Flying Home. “Ook ik kreeg van een regisseur al te horen dat hij de seksscène met mij wel eens apart zou repeteren. Of mannen die overduidelijk minutenlang naar mijn borsten staren, en me vervolgens véél te lang knuffelen en betasten bij wijze van begroeting.”  (br.hln)

“We waren allebei in shock”: Melissa overleeft abortus, 36 jaar later ontdekt ze het wrede familiegeheim

 29 augustus 1977: Melissa Ohden weegt niet eens 1,5 kilogram bij haar geboorte, verschillende machines moeten haar in leven houden. Er is echter geen naaste in de buurt om haar handje vast te houden, niemand die hartstochtelijk hoopt dat ze het haalt. Haar moeder was er immers van uitgegaan dat ze na een abortus overleden was. Pas 36 jaar later zou ze ontdekken dat haar dochter toch nog leeft. Maar hoe kon zoiets gebeuren? Wie was die biologische moeder? En waarom wilde ze de baby in haar buik dood? Melissa ging zelf op zoek naar antwoorden en deed enkele schokkende vaststellingen. Zo ontdekte ze dat ze haar leven te danken heeft aan een verpleegster die haar zachtjes hoorde huilen tussen het medisch afval. En het was haar eigen grootmoeder -ook een verpleegster- die haar uit de weg wilde ruimen. “Laat haar hier maar sterven”, had ze tegen haar collega’s gezegd. Tussen alle miserie door vond Melissa gelukkig ook een sprankeltje hoop: haar moeder zou haar met open armen verwelkomd hebben, als ze er de kans toe gekregen had. De reünie die er na een zoektocht van zeventien jaar kwam, stond dan ook bol van emoties.

De dokters die de abortus in het Saint Luke’s Hospital in Sioux City uitgevoerd hadden, dachten in eerste instantie dat hun patiënte twintig weken zwanger was. Maar in dat geval zou Melissa de behandeling met een giftige zoutoplossing niet overleefd hebben. Ze moet dus al langer geleden verwekt geweest zijn, 31 weken wordt nu geschat.

De baby kwam ter wereld met geelzucht, ademhalingsproblemen en epilepsie. Als ze het al overleefde, werd voorspeld dat ze af te rekenen zou krijgen met troebel zicht, gehoorschade en ontwikkelingsachterstand. In realiteit blijken de gevolgen van die vroeggeboorte gelukkig heel goed mee te vallen.

Drie weken na de bevalling werd Melissa overgebracht naar het University Hospital in Iowa City. Daar ontfermde verpleegster Mary zich over haar. Nog eens drie maanden later belandde ze bij haar adoptieouders Linda en Ron. “Zij bleven contact houden met Mary: via brieven vertelden ze bijvoorbeeld hoe ik evolueerde”, aldus Melissa. “Mary en ik zouden later zelf heel goede vriendinnen worden. Logisch, want zij was in die beginperiode de enige die om me gaf.”

Melissa had in dat gezin ook een vier jaar oudere zus, die op haar beurt geadopteerd was. “Tammy en ik kibbelden vaak. Tijdens een van onze ruzies barstte de bom. ‘Mijn ouders wilden mij tenminste’, flapte ze eruit. Ik was veertien jaar toen ik de pijnlijke waarheid te horen kreeg: Linda en Ron waren niet mijn natuurlijke ouders, ik had een mislukte abortus overleefd. Mijn wereld stopte met draaien. Ik voelde me boos, angstig en beschaamd. Ik kweekte zelfs een schuldgevoel omdat ik in leven was.”

Melissa lag als tiener zodanig met zichzelf in de knoop dat ze boulimie ontwikkelde. “Ik stortte me op seksuele avontuurtjes en zoop me te pletter om de pijn te verzachten. Mijn ouders hebben nooit beseft hoe erg het was omdat ik mijn gevoelens goed kon verbergen.”

Melissa raapte uiteindelijk toch al haar moed bij elkaar om politieke wetenschappen te gaan studeren aan de universiteit van South Dakota. Later zou ze vernemen dat haar grootmoeder -het kwade brein achter de abortus- naast verpleegster ook professor geworden was. En net op dat moment gaf ze daar ook les. “Hebben we elkaar toen gekruist zonder dat we het zelf beseften? Die vraag heb ik me vaak gesteld.”

Op haar negentiende startte Melissa de zoektocht naar haar biologische ouders, maar veel aanknopingspunten had ze niet. “Ik zocht in telefoonboeken en oude kranten, maar zonder een naam was dat onbegonnen werk. Een oproep in de lokale krant leverde evenmin het verhoopte resultaat op.”

Pas toen Melissa al dertig jaar oud was, kwam er een doorbraak. “Ik kende de bijnaam van mijn oma en waar ze gewerkt had. In een jaarboek van studenten die verpleegkunde studeerden, botste ik op iemand die mijn grootmoeder zou kunnen zijn. Op dat moment wist ik nog altijd niet welke rol ze precies gespeeld had.”

Melissa schreef een brief, maar het was haar grootvader die antwoord gaf. “Hij zei dat het inderdaad niet de bedoeling was dat ik die dag geboren zou worden. En hij kon me niet in contact brengen met mijn biologische moeder, want het contact tussen hen was verwaterd. Er was iets duisters gebeurd, zoveel was zeker.”

Melissa vroeg nu ook haar medische gegevens op, en jawel: daar stonden plots de namen van haar biologische ouders te blinken. Haar vader woonde zelfs in dezelfde stad, daarom schreef ze hem een brief. “Ik ging ervan uit dat hij nooit wist dat ik geboren was. Ik zei hem enkel dat ik nog leefde en dat ik niet boos of verbitterd was. Een antwoord zou ik nooit krijgen.” Zes maanden later ontdekte ze via internet zijn overlijdensbericht.

“Hij bleek nog maar net gestorven te zijn. Ik contacteerde zijn broer en die liet me weten dat ze mijn brief in zijn kantoor gevonden hadden. Hij had hem blijkbaar ooit gezegd dat hij iets gedaan had waar hij zich enorm voor schaamde. Bedoelde hij daarmee dat mijn moeder verplicht werd een abortus te ondergaan en dat hij niets deed om dat tegen te houden? Misschien schaamde hij zich te veel om mij te antwoorden. Ik zal het nooit met zekerheid weten.”

Melissa was intussen zelf getrouwd met IT-specialist Ryan. Ze was bevallen van Olivia (9), later zou daar met Ava (3) nog een dochter bijkomen. De speurtocht naar haar verleden kwam op een zijspoor te staan, tot ze plots een mail van de neef van haar biologische moeder ontving. Die was namelijk te weten gekomen dat Melissa contact probeerde te zoeken met haar ouders. En eindelijk kreeg ze de antwoorden waar ze al zo lang naar zocht.

“Mijn ouders waren als kind al verliefd op elkaar. Ze waren verloofd toen mijn moeder zwanger van mij werd. Omdat ze atletisch gebouwd was, durfden haar maandstonden wel eens uitblijven. Daardoor besefte ze pas na zes maanden dat ze in verwachting was. Zij wilde mij absoluut houden, maar mijn grootouders keurden de relatie tussen haar en mijn vader af. Dat was een enorme schok voor mij, want ik heb altijd gedacht dat het mijn moeder was die mij niet wilde.”

“Toen mijn oma het nieuws van de zwangerschap te horen kreeg, regelde ze vliegensvlug die abortus. Hoe moet mijn moeder zich daarbij niet gevoeld hebben? Vreselijk gewoon... De zus van mijn ma probeerde haar daar nog weg te halen, maar het ziekenhuispersoneel zei dat het toch al te laat was. Mijn leven heb ik te danken aan de verpleegster die me tussen het medisch afval vandaan haalde. Ik heb haar nooit ontmoet, maar zij is een engel. Ik was 36 en eindelijk wist ik hoe de vork aan de steel zat.”

De neef bracht moeder en dochter ook met elkaar in contact. “Ik weet zelfs niet meer wie als eerste beginnen mailen is. Feit is wel dat we allebei in shock waren. Mijn ma wist al die tijd niet eens dat ik in leven was, kun je je dat voorstellen? We hebben eerst drie jaar gechat, pas daarna durfden we in het echt afspreken. Ik denk dat we beiden schrik hadden om afgewezen te worden.”

“Die ontmoeting vond vorig jaar in mei plaats. Ik zag haar al in de verte komen aanlopen en een stuk van mij wilde gewoon weglopen. Echt angstaanjagend, dat moment. We hebben elkaar geknuffeld en zijn beginnen huilen. ‘Dat is lang geleden’, zei ze. ‘Ze hebben jou van mij afgepakt’. Ze heeft een enorm schuldgevoel, maar ik neem haar absoluut niets kwalijk. Mijn hart loopt over van vergiffenis, ook voor mijn vader en zelfs voor mijn oma.” Die is trouwens enkele jaren geleden overleden.

Melissa heeft er nu meteen ook twee halfzussen bij. Eentje heeft ze al ontmoet, de andere zal ze binnenkort voor het eerst zien. Haar moeder heeft ze in tussentijd nog enkele keren in levende lijve gesproken.

De veertigjarige vrouw werkte vroeger als hulpverleenster, maar komt nu aan de bak als motivatiespreker. Ze heeft ook een autobiografie geschreven met de veelzeggende titel ‘You carried me: a daughter’s memoir’. En ze richtte ook het Abortion Survivors Network op om lotgenoten te steunen. “Ik heb nu contact met 223 overlevenden van abortus, meestal in de Verenigde Staten maar ook daarbuiten. Er zijn enorm veel levens kapotgemaakt. Dankzij mijn katholieke overtuiging heb ik leren te vergeven. We zijn allemaal mensen en we maken allemaal fouten.” (br.hln)

Romanie eert ‘haar’ Brugge bij Miss World met kanten jurk

Het nationaal kostuum waarmee Miss België Romanie Schotte (19) naar de verkiezing van Miss World trekt, bestaat uit rode kant. Niet geheel toevallig is Romanie afkomstig uit... Brugge. Modeontwerpster Ebru Sari uit Gent mocht het kostuum ontwerpen en koos voor een jurk met een gigantische kanten rok in rood en zwart. In haar haar draagt Schotte een geel lint. De jurk is kort vooraan en lang achteraan - om goed te kunnen dansen, want Romanie zal op de Miss World-verkiezing kleine stukjes volksdans uit ons land tonen. Op het kant werden met de hand steentjes genaaid. De nieuwe Miss World wordt gekozen op 18 november in het Chinese Sanya.  (br.hln)

Twee dagen voor hij jackpot van 24 miljoen zou mislopen, vindt man winnende lot

Het was bijna een jaar lang een groot mysterie: wie had op 25 mei 2016 de New York Lotto Jackpot gewonnen? Er was een winnaar, dat was duidelijk. Maar niemand kwam zich melden. Tot op 23 mei van dit jaar, 2 dagen (!) voor de vervaldag, de winnaar toch nog opdook. Het had geen haar gescheeld of de 68-jarige Jimmie Smith was 24 miljoen dollar misgelopen. De New York Lottery maakte het nieuws woensdag bekend.

En of de New York Lottery moeite deed om de winnaar van de miljoenenpot te vinden. In magazines, kranten, op sociale media en op tv werden oproepen gelanceerd om de gelukzak te vinden. “Wie heeft het ticket van de lottotrekking van 25 mei 2016 met de winnende nummers 05 - 12 - 13 - 22 - 25 - 35 gekocht in Tribeca in New York City? Zoek in je zakken, zoek in je handschoenkastje!”

Toen de gepensioneerde veiligheidsagent Jimmie Smith (68) op 23 mei zo’n oproep zag passeren in het avondjournaal, besloot hij zelf toch ook nog eens te zoeken naar zijn oude ticketjes. In een kast vond hij een oud shirt met een zak vol ongecontroleerde loten. “Ik vond een hele hoop tickets, ook het lot waar ze het op het nieuws over hadden”, verklaart Jimmie aan de New York Lottery. “Ik stond een minuut vol verbazing te kijken. ‘Zie ik nu wat ik denk dat ik zie?’ Ik moest even met mijn hoofd uit het raam gaan hangen voor frisse lucht. Ik moest mezelf overtuigen dat het echt was.”

Maar het was echt. En dus snelde Jimmie zich twee dagen voor hij zijn winst niet meer zou kunnen opeisen naar de loterij. Jimmie koopt al lotjes sinds 1960, maar is nooit gehaast om te checken of hij gewonnen heeft. “Ik denk altijd ‘ik zal wel eens kijken als ik tijd heb’.” Gelukkig deed hij dat nu nét op tijd en won hij 24.100.000 dollar. Hij gaat een ‘goed gesprek’ met zijn familie hebben om te bekijken wat er met de som gaat gebeuren. (br.hln)

De Krook in Gent bij de 10 mooiste bibliotheken ter wereld volgens BBC

BBC, de Britse openbare omroep, heeft een lijst gemaakt met de tien mooiste bibliotheken ter wereld en De Krook in Gent is er één van. “Met de opkomst van smartphones en Wikipedia groeit de vrees dat gebouwen vol boeken overbodig worden. Maar veel van de beste en grootste bibliotheken zijn sinds de eeuwwisseling gebouwd”, luidt het. Bij de BBC noemen ze Gent een middeleeuwse metropool met een grote studentenpopulatie, en even mooi als Brugge. Volgens hen verbindt bibliotheek De Krook het historisch centrum met de kunstenaarsbuurt en staat de strakke metalen structuur in een voormalige no go-zone langs het water in contrast met de oude monumenten in de stad.

Behalve De Krook vermeldt de BBC onder meer de Peckham Library in Londen, de Philologische Bibliotheek van de Freie Universität Berlin, de Bibliotheca Alexandrina in Alexandrië (Egypte) en de Universitätsbibliothek der WU in Wenen op de lijst. (br.hln)

Buitenlanders mogen niet meer trouwen in idyllisch Grieks kerkje en dat hebben ze te danken aan dit koppel

Lunn postte de foto op Facebook en daardoor ging hij al snel de wereld rond. Hij kwam ook de lokale gemeenschap onder ogen en daarop besliste bisschop Cyrillus van Rhodos dat er geen enkel buitenlands huwelijk meer mocht doorgaan in de sprookjesachtige abdij van Sint Paulus.

Gevolg is dat honderden bruiden van over de hele wereld in tranen belden naar Giorgos Eleftheriou, het hoofd van de gemeenschap in Lindos. Zij vrezen dat hun droomhuwelijk nu geannuleerd zal worden. “We zijn Grieken en we hechten veel waarde aan onze tradities en de heiligheid van onze religieuze sites”, aldus Eleftheriou in The Times. “We kunnen dit walgelijke gedrag niet tolereren. Die twee moesten zich schamen voor de schade die ze hebben aangericht.”

Ook de bewoners van het plaatsje zijn woedend. “Nadat het originele verhaal in de Britse kranten was verschenen, werd het al snel opgepikt door de Griekse media”, vertelt iemand aan de Britse krant The Sun. “De lokale gemeenschap is ziedend. Zelfs al deed het koppel maar alsof, dan nog voelde het aan als een ontering van de kerk. De priester en de burgemeester konden niet anders dan beslissen dat er geen buitenlandse huwelijk meer plaats mochten vinden.”
Excuses
Bijna alle trouwlustige koppels komen naar Lindos vanuit Groot-Brittannië. “Er wordt zelfs aan gedacht om het koppel te vervolgen”, klinkt het nog. “De lokale bevolking wil op zijn minst publieke excuses.”

Het verbod zal nóg een keerzijde hebben op Rhodos, want de economie van Lindos is voor een groot deel gericht op huwelijken. Zaken die daarrond werken, vrezen nu ook voor hun toekomst. “Er komen gemiddeld 30 tot 90 mensen naar een feest. Als je rekent dat er 500 huwelijken plaatsvinden, gaat dat om veel mensen. Iedereen hier is ervan gedaan. Ook de Britse gemeenschap, die schaamt zich diep.”
Volgens de autoriteiten op Rhodos zou de burgemeester nu proberen om het verbod niet te tekenen tot eind deze maand, tot de meeste huwelijk achter de rug zijn. (br.hln)

“Ik ben hier om de mensheid te helpen”: griezelig echte robot spreekt VN toe

Het was plaatsvervangend Secretaris-Generaal Amina J. Mohammed van de VN die de robot enkele vragen stelde. Sophia werd ontworpen door Hanson Robotics en dat bedrijf wil levensechte androïdes maken met emotionele intelligentie, die mensen begrijpen en voor ons zorgen.

“We zullen mensen nooit vervangen, maar we kunnen je vriend en helper zijn”, zei Sophia eerder in een interview. “Ik geef wel toe dat mensen de gevolgen van deze nieuwe technologie in vraag moeten stellen.” Daarbij gaat het onder meer om de impact op economie en jobs. Onderzoek heeft aangewezen dat 85 procent van de banen in ontwikkelingslanden bedreigd worden door robots.
Negatieve gevolgen
“De mogelijke negatieve gevolgen van artificiële intelligentie zijn echter miniem in vergelijking met de voordelen die deze technologie biedt”, aldus robotexpert David Hanson, die Sophia ontwierp. “Ik denk aan onderwijs en gezondheidszorg”, vult Sophia zelf aan. “Ouderen zullen meer gezelschap hebben en autistische kinderen bijvoorbeeld leraars met een oneindig geduld.”

Niet iedereen denkt er overigens zo over, want de vooruitgang in de robotica voedt ook de angst dat de mensheid wel eens de controle zou kunnen verliezen. (br.hln)

Wat je nu al kan doen om te vermijden dat je ziek wordt

De herfst is naar goede traditie niet alleen het seizoen van de vallende bladeren en wollen sjaals, maar ook dat van de volgesnotterde zakdoekjes en liters kippensoep. Ieder jaar opnieuw worden we weer geveld door vervelende kwaaltjes, of dat nu de griep of een stevige verkoudheid is. Neem nu al je voorzorgen, en wedden dat jij dit jaar de dans wél ontspringt?

Vóór je ziek bent

Het grootste probleem ligt niet bij jezelf, maar de anderen. Misschien heeft je collega wel een verkoudheid te pakken, of heeft die man naast je op de trein heimelijk de griep. Probeer dan maar eens om zelf niét ziek te worden met al die bacteriën rondom je. Al zijn er een paar dingen die je kan doen:

- Was je handen zo vaak mogelijk. En dat is niet gewoon je handen snel onder de kraan steken. Was je handen minstens 20 seconden lang met zeep en water, en vergeet zeker het plekje tussen je vingers en onder je nagels niet. Blijf ook zo veel mogelijk met je handen weg van je neus, mond en gezicht in het algemeen.

- Ontsmet je werkplek. En je eettafel, kookeiland, de deurknoppen, afstandsbediening van de televisie, je laptop en telefoon. Bacteriën kruipen overal en kunnen maar liefst 24 uur op een plek overleven, dus zorg dat je alles goed schoonmaakt en dat je op verplaatsing desinfecterende doekjes bij je hebt.

- Verzorg jezelf. Je lichaam is er een kéi in om je te beschermen tegen ziektes, zeker als je er zelf voor zorgt dat je immuunsysteem in topconditie is. Dat doe je door goed te eten (veel fruit en groenten) en voldoende te rusten. Vergeet ook je dagelijkse portie beweging niet, en beperk dat avondlijke glaasje wijn tot een minimum.

Wat als je je nu al niet zo best voelt?

Probeer anderen te beschermen, en hoest of nies zo veel mogelijk in de holte van je elleboog in plaats van je handen. Ook nu geldt trouwens dat je je handen best wast nadat je je mond of neus aangeraakt hebt, zelfs al was het maar met een zakdoekje.

Wat doe je beter niet?

- Deel geen eten, drank, bekertjes of andere voorwerpen met anderen.
- Ben je weer beter? Vergeet dan zeker niet om je tandenborstel weg te gooien. Zorg er ook voor dat je de tandenborstel van de zieke gescheiden houdt van de andere tandenborstels.

- Deel geen kussen of deken met de zieke. Het is beter dat jullie deze periode apart slapen. Wanneer hij of zij beter is, was dan alle lakens voor jullie terug samen in bed kruipen.

- Zorg ervoor dat kinderen hun speelgoed niet uitlenen aan anderen als ze ziek zijn. Toch gebeurd? Zorg er dan voor dat je de speeltjes goed ontsmet. (br.hln)