Dat griep erger aanvoelt voor mannen blijkt toch een fabeltje: “Pure aanstelleritis!”

Mannen voelden zich een tijd geleden eindelijk begrepen, toen het nieuwtje de ronde deed dat griep voor hen erger aanvoelt van voor vrouwen. Dat ze bijna terminaal lijken bij een bescheiden verkoudheid, zou te wijten zijn aan een verschil in hun afweersysteem. Maar een journalist van de Volkskrant én de auteur van de studie zelf komen hier nu op terug. 

Het verspreidde zich sneller dan een griepvirus in de wachtzaal bij de dokter: eind december deed een artikel van de Canadese huisartsgeneeskundige Kyle Sue de ronde dat mannen zich ook echt zieker voelen als ze een verkoudheid of de griep hebben, in vergelijking met vrouwen. Hun immuunsysteem reageert anders op infecties, waardoor ze hier meer last van kunnen ondervinden, klonk de verklaring. Dit alles stond te lezen in een overzichtsartikel in het statige Britse artsenblad The BMJ. 

Bron: blootblad voor mannen

So far so good. Mannen wereldwijd haalden opgelucht adem, en hoestten nog eens extra dramatisch vanuit dat ziekebed. Totdat oud-Volkskrant-columnist Hans van Maanen zich ging verdiepen in de literatuur die Sue aanhaalt voor haar studie en enkele gaten in het onderzoek vond. Op zeker zeven punten maakt de onderzoekster een eigen interpretatie van de vakliteratuur, waardoor die niet volledig of zelfs verkeerd wordt samengevat, zo schrijft van Maanen op Kloptdatwel.nl. Zo bleek in de Schotse studie die Sue aanhaalt dat er geen verschil werd gevonden tussen hoe mannen en vrouwen reageren op een verkoudheid, en de aangehaalde Aziatische en Amerikaanse studies die de griep analyseerden, zagen ook geen verschil. Het enige citaat over mannen die zich extra ziek voelen als ze verkouden zijn, komt niet uit de medische literatuur, maar wel uit een blootblad voor mannen. 

‘Niet serieus bedoeld’

‘Een flutstukje’, ‘abominabel uitgevoerd’ en ‘zo vol gaten dat je er dwars doorheen kunt kijken’, zo omschrijft Van Maanen het ‘wetenschappelijk’ artikel van Sue dat viraal ging. Sterker nog: wetenschapper Kyle Sue heeft de kritiek gelezen en geeft van Maanen zelfs gelijk. “Ik heb dit verkeerd begrepen en zal The BMJ op de hoogte stellen van de fout,” reageert Sue in een mail aan de Volkskrant. “Ik heb mijn aantekeningen met de hand mogelijk fout teruggelezen.” Hij voegt er nog aan toe dat het artikel niet serieus bedoeld was, en dat het absoluut niet het definitieve artikel was over het onderwerp. Wel wilde hij de verschillen in de afweersystemen tussen mannen en vrouwen in de verf zetten. 

Conclusie: er bestaat niet zoiets als een ‘mannengriep’. Het enige wat wél is aangetoond in een Zweedse onderzoek, is dat mannen met griepverschijnselen vaker zuchten en hun symptomen daarmee anders uiten dan vrouwen. Maar of ze daar ook een reden toe hebben, is (nog) niet bewezen. The BMJ verdedigt zich op haar beurt door te stellen dat Sue’s stuk moest gelezen worden gelezen als opiniestuk, en niet als wetenschapsartikel.  (br.hln)

Klik op de foto om hem te beluisteren

Moore werd geboren als één van de vijf kinderen van de plaatselijke concertpromotor Robert Moore en de huisvrouw Winnie Moore. Dankzij het beroep van zijn vader groeide Moore op met het luisteren naar muziek van Ierse bands, live spelen en country-, rock- en popmuziek uit die tijd. In 1958 trad hij op zesjarige leeftijd voor het eerst op. Gekleed in een korte broek en staand op een stoel om bij de microfoon te komen, zong hij samen met de showband een nummer dat “Sugartime” heette.

In 1962, Moore was toen 10 jaar, kocht zijn vader een gitaar van een muzikant. Dit was een grote akoestische gitaar van Framus. De snaren waren erg hard, moeilijk af te stemmen en de gitaar was hiermee dus erg moeilijk te bespelen. Toch wist Moore in de eerste week al een aantal Shadows-liedjes onder de knie te krijgen. Hij had zichzelf wat akkoorden aangeleerd met behulp van een boek, keek naar andere mensen die gitaar speelden, luisterde naar platen en kreeg zo het gevoel van het gitaarspelen. Hoewel hij linkshandig was, begon hij te spelen met een rechtshandige gitaar, simpelweg omdat hij andere gitaristen dat ook zag doen.

Een jaar later trad Moore op onder de naam “Little Gary”. Weer twee jaar later, het was toen 1965, speelde hij in een bandje genaamd “The Beat Boys” in zijn vaders club net buiten Belfast. Later speelden ze in hotels en balzalen en qua repertoire speelden ze feitelijk alles wat het publiek maar wilde horen.

Zijn eerste soloalbum bracht Moore in 1973 uit als de Gary Moore Band. In 1979 startte hij, met hulp van Phil Lynott, een echte solocarrière. De combinatie van Moore's gitaarspel en Lynotts stem leverde de single "Parisienne Walkways" (van het album ‘Back On The Streets’) op die in april 1979 de Britse top tien haalde.

Na een serie stevige rock-albums keerde Moore terug naar de blues met het album Still Got the Blues, met daarop bijdragen van B.B. King, Albert King en Albert Collins. Dit album was een geweldig succes. Moore bleef bij de blues tot 1997, toen hij besloot te gaan experimenteren met moderne dancebeats in Dark Days In Paradise. Dit zette vele fans, en ook de muziekpers, danig op het verkeerde been. Met het album Back to the Blues keerde Moore uiteindelijk terug op het vertrouwde bluesstramien. Zijn meest recente album is Bad for you baby.

Moore overleed op 58-jarige leeftijd, tijdens zijn vakantie  in een hotel in Estepona, Spanje. Eerst ging het gerucht dat hij was overleden door verstikking in zijn eigen braaksel, later werd bevestigd dat een hartaanval de doodsoorzaak was. Hij woonde in Brighton en had vier kinderen: Saoirse, Jack, Gus en Lily.

Lawine-expert waarschuwt voor grote catastrofe in de Alpen: “Het wordt erger dan in 1999, veel erger”

De sneeuw, de stormachtige winden en de  voorspelde bovengemiddelde temperaturen zouden kunnen leiden tot een uitzonderlijke situatie, meldt het Zwitserse instituut voor onderzoek naar sneeuw en lawines. Men houdt rekening met gigantische lawines, die reiken tot in de valleien en zo een bedreiging vormen voor gebouwen en wegen.

De komende dagen is zachter weer voorspeld maar daardoor neemt het risico op lawines nog toe. De Zwitserse expert Werner Munter waarschuwt: “De afgelopen 36 uur is er een meter verse sneeuw gevallen. Het kan nog erger worden dan  tijdens de lawinewinter  van 1999, veel erger”. Problematisch is niet de verse sneeuw maar wel de stijgende temperatuur.

“Wanneer het - zoals voorspeld - warmer wordt, dan dreigt een catastrofe. De sneeuw heeft koude en tijd nodig om zich te kunnen ‘vastzetten’”, legt hij uit. “Ontbreekt de koude, dan is het risico groot dat ganse sneeuwmassa’s beginnen te schuiven en uitmonden in een lawine.” Hij raadt wintersporters daarom aan om binnen te blijven. “Als het hier begint te regenen, dan zal het veel erger worden dan in de ‘lawinewinter’ van 1999”, vreest Munter. Toen vielen heel wat slachtoffers te betreuren.

Lawinewinter

Het is immers geleden van de winter van 1999 dat zulke grote delen van de Alpen door het hoogste lawinegevaar worden getroffen. Gisteren kwamen zowat overal in de Alpen al talrijke sneeuwmassa’s naar beneden. Gelukkig zonder slachtoffers te maken.

In Zwitserland en Oostenrijk is de toestand precair. Gisteren gold daar nog steeds lawineniveau 5, het allerhoogste.  Voor sommige kantons in Zwitserland is het niveau vandaag teruggebracht naar 4. Straten en spoorverbindingen zijn op tal van plaatsen onderbroken.

Op de belangrijkste Noord-Zuid-verbinding in Zwitserland, autosnelweg A2, is gisteravond nabij Gurtnellen een modderlawine naar beneden gedonderd. Daarbij werd één voertuig getroffen maar niemand raakte gewond. De snelweg werd in beide richtingen afgesloten. Daardoor is ook de Gotthard-tunnel dicht. De maatregel zou nog tot morgen gelden.

Duizenden wintersporters zitten vast in hun hotel, onder wie ook 44 Vlamingen in het Tiroolse Neustift. Zij moesten hun ingesneeuwde touringcar met schoppen uitgraven en kunnen ten vroegste pas vandaag terug naar huis keren, met een dag vertraging, zo vernam onze krant. Ook in Oostenrijkse Sankt Anton en Ischgl zitten toeristen vast. Hetzelfde geldt ook voor de Zwiterse  wintersportoorden Zermatt, Andermatt en Elm. Het skigebied aan de Zugspitze bleef gisteren dicht door het slechte weer.

Zware sneeuwval belemmert vips in Davos

Zware sneeuwval belemmert de aankomst van wereldleiders, zakenlieden en vertegenwoordigers van goede doelen op het Wereld Economisch Forum (WEF) in de Zwitserse plaats Davos.

“In de laatste zes dagen is 159 centimeter sneeuw gevallen in Davos. Dat maken we maar eens in de twintig jaar mee”, meldde het Zwitserse instituut voor onderzoek naar sneeuw en lawines gisteravond. In de loop van de nacht is daar nog eens 20 tot 40 centimeter bijgekomen.

In Davos wordt niet gestrooid om het milieu te beschermen. Vertegenwoordigers naar het WEF nemen daarom nu maar liever de trein, in plaats van de gebruikelijke limousines.

Rondom Davos geldt de hoogste lawinewaarschuwing. “Als Trump vrijdag aankomt is het lang niet zeker dat hij een vloot van grote helikopters kan gebruiken”, zei een organisator tegen de Britse krant The Guardian. “Grote helikopters verhogen het risico op lawines.”

“Vandaag zullen de experten de situatie opnieuw beoordelen”, zegt Marcel Innerkofler van de lawinewaarschuwingsdienst in Tirol in Oostenrijk. Men wacht af of de weersverbetering zich daadwerkelijk zal doorzetten. Het overvloedige smeltwater kan dan leiden tot overstromingen. (br.hln)

Traditionele brievenbus moet een pak groter: nieuwe richtlijn op komst

De opening van een brievenbus moet 23 cm lang en 3 cm hoog zijn. Dat wettelijke voorschrift werd in 2007 uitgevaardigd, toen de e-commerce nog in zijn kinderschoenen stond en de postbode vrijwel alleen brieven rondbracht. Sindsdien is er veel veranderd. De webwinkels zijn door het dak gegaan, maar de brievenbus is intussen nog steeds dezelfde. Elke dag levert bpost alleen al 175.000 kleine en grote pakjes in België. 17 tot 19 procent daarvan kan niet afgeleverd worden bij een eerste poging. En daar moet verandering in komen, vindt het Belgisch Instituut voor postdiensten en telecommunicatie (BIPT).

Afbreken en wegvoeren

Die instantie, die zelf niets kan beslissen maar wel alle betrokkenen kan aanmanen tot actie, gaat een “voorstel tot eventuele aanpassing” van het tien jaar oude Ministerieel Besluit maken. De bedoeling is dat de regels “tegemoetkomen aan het sterk wijzigende postale landschap, waar naast een dalende volume van brievenpost een significant stijgende trend zichtbaar is bij de postpakketten”. Met andere woorden: het BIPT vindt dat de brievenbus een pakjesbox moet worden. Zo wordt het ook makkelijker voor de postbodes, want dan hoeven ze die bijna één op de vijf pakjes die niet geleverd kunnen worden, niet telkens terug meenemen.

Gaan we onze goeie, ouwe brievenbus in onze voordeur of in onze gevel moeten dichtmaken en onze mooie marmeren brievenbus naast onze oprit afbreken en wegvoeren? Zo ver is het nog niet, benadrukt de woordvoerder van minister van Telecom en Post Alexander De Croo (Open Vld). 

“De denkronde moet nog beginnen. We vinden het wel al heel goed dat het BIPT in overleg gaat met alle betrokkenen: de producenten, de consumenten, de overheden, de aanbieders. De e-commerce heeft het landschap nu eenmaal gewijzigd. Maar het is te voorbarig om nu al te zeggen dat de opening van de brievenbus groter moet. Dat heeft het BIPT niet gezegd. En het is zeker niet zo dat alle brievenbussen binnenkort verplicht vervangen moeten worden”, aldus woordvoerder Tom Meulenbergs.

Bij bpost wordt afwachtend gereageerd. “We wisten hier niet van en hopen dat we voor de consultatieronde worden uitgenodigd”, zegt Barbara Van Speybroeck. Er zijn wel enkele kanttekeningen te maken bij een mogelijke aanpassing van de brievenbus -lees: is het wel echt nodig? “Je kan de opening groter maken, maar de brievenbus moet ook veilig zijn. Je wil geen brievenbus waar je post door iedereen kan uitgehaald worden.”

Bpost doet zelf al heel wat inspanningen om pakjes zo veel mogelijk bij de eerste poging geleverd te krijgen. “Ons netwerk biedt nu al heel wat mogelijkheden: 500 pakjesautomaten, 750 postkantoren, 700 postpunten en het Kariboo!-netwerk. We hebben in oktober vorig jaar ook een project opgestart waarbij elke burger zelf op de website kan bepalen waar zijn pakje geleverd wordt: thuis, bij de buren of op een andere veilige plek in de buurt.”

Cijfercode

“We moeten misschien weg van de klassieke denkpiste waarbij de brievenbus een grotere opening krijgt”, besluit Meulenbergs. Hij verwijst naar andere landen, waar slimme en gekoppelde brievenbussen al ingeburgerd zijn. Zo’n brievenbus kan geopend worden met een cijfercode die de postbode of koerier op het pakje terugvindt. Een andere mogelijkheid is ook dat bewoners van een huizenblok één grote bus delen, waar brieven en pakjes afgeleverd worden. “Zo ver zijn we nog niet. Eerst overleg met alle betrokkenen en dan zal het BIPT de minister een advies geven.” (br.hln)

Deze 3 kinderen verdwenen 52 jaar geleden mysterieus. Maar nu is grote doorbraak op til

Op 26 januari 1966  mogen de drie kinderen van hun ouders Jim en Nancy Beaumont gaan spelen op het strand van Glenelg. Ze nemen om 8u45 de bus. Het is een ritje van vijf minuutjes. De kinderen doen dat wel vaker. Om 14 uur moesten ze thuis zijn maar ze dagen niet op.

De ouders slaan in de vooravond alarm en de politie zoekt met man en macht naar hun kroost. De grootschalige zoekactie levert niets op.

Het mysterie is ondertussen uitgegroeid tot een van de grootste verdwijningszaken van Australië. Maar het gerecht heeft de zoektocht nooit opgegeven. Nu heeft de politie op basis van nieuwe informatie van getuigen en nieuwe staalnamen een site nabij Adelaide geïdentificeerd waar de kinderen mogelijk liggen begraven.

Het zou gaan om een bepaald stuk grond dat lijkt te zijn omgewoeld en de grootte heeft van een graf op een fabriekssite in North Plympton.

In 2013 had de politie daar al eens een ander klein stuk afgegraven op basis van informatie uit het boek ‘The Satin Man’ waarin een man beweerde dat zijn vader, de lokale zakenman Harry Phipps, de kinderen had vermoord. Op de dag van de verdwijning zou de zoon van Phipps, Haydn, de kinderen opgemerkt hebben in de tuin. De auteur, Alan Whiticker, beweerde dat de zakenman de kinderen had omgebracht waarna twee mannen - onwetend over de ware toedracht - de opdracht hadden gekregen om een groot gat te graven op de fabriekssite. Daar zouden de slachtoffertjes worden begraven.

Harry Phipps was op dat moment eigenaar van de fabriek en wordt nu door het gerecht opnieuw als mogelijke hoofdverdachte naar voor geschoven. Na een televisiereportage over de zaak meldden de twee mannen zich die het gat in opdracht van Phipps hadden moeten graven.  Maar toen de politie de site in 2013 onderzocht waren beide mannen niet als getuigen opgeroepen., terwijl ze wellicht belangrijke aanwijzingen hadden kunnen geven. Dat is de politie achteraf op veel kritiek komen te staan.

“Harry Phipps was een pedofiel, een echt roofdier en zeer gevaarlijk”, vertelde Bill Hayes, een voormalige speurder aan de Australische zender 7 News.

De opgravingen zouden binnen enkele weken moeten van start gaan en brengen hopelijk de ware toedracht aan het licht zodat Jim (92) en Nancy (90) Beaumont eindelijk rust kunnen vinden. (br.hln)

Robot Fabio na een week al ontslagen in supermarkt: klanten ontweken hem

Dat robots dra de job van mensen zullen inpalmen geldt alvast niet in het geval van ShopBot Fabio. De Schotse supermarktketen Margiotta zette Fabio in om klanten wegwijs te maken in de winkel. Maar al snel bleek dat Fabio de mensen niet voldoende begreep en zelfs wegjaagde. De robot werd ontslagen en was aangeslagen: “Zijn jullie nu boos?”

Fabio was onderdeel van een experiment van de Heriot-Watt University voor de BBC-reeks Six Robots & US. De ShopBot werd geprogrammeerd om klanten met vragen te helpen. Zo kende hij de plaats van honderden producten in het grote Margiottafiliaal in Edinburgh.

Aanvankelijk kon Fabio de klanten charmeren met knuffels, high fives en grapjes. Maar de liefde bleef niet duren. Wie naar bier vroeg, kreeg als antwoord: “In de gang met alcohol”. Wie niet wist waar de kaas lag, moest het stellen met: “In de frigo”. Door achtergrondgeluiden begreep Fabio de mensen ook niet altijd goed.

De supermarkt verbande Fabio naar een rayon waar hij enkel nog gerookt varkensvlees mocht laten proeven aan de klanten. Daar viel hij mensen lastig die hem net probeerden te ontwijken. Hij kon in een kwartier tijd ook maar amper twee klanten overtuigen om te proeven, terwijl zijn menselijke collega er twaalf kon verleiden.

Luisa Margiotta van de gelijknamige keten, die naar eigen zeggen altijd openstaat voor vernieuwing, zag dat het ditmaal niet werkte. “Spijtig genoeg deed Fabio het minder goed dan we hadden gehoopt”, zei ze aan de Daily Telegraph. “Een van de problemen was dat hij erg beperkt is in zijn bewegingen. Hij kon zich niet vlot in de winkel verplaatsen om klanten tot bij de gezochte producten te brengen.”

De vader van Luisa, Franco Margiotta, bouwde zijn zaak van niks uit tot een grote supermarktketen. Hij zag zich genoodzaakt het contract van Fabio niet te verlengen. De reactie van de robot was verbazingwekkend. “Zijn jullie boos?” vroeg hij. Sommige collega’s pinkten zelfs een traantje weg, toen Fabio weer ingepakt en weggevoerd werd naar Heriot-Watt. “Dat hadden we niet verwacht, dat werknemers zo gehecht zouden raken aan de robot”, zei Oliver Lemon van Heriot-Watt. “Dat is ergens wel positief, want we dachten dat het tegenovergestelde zou gebeuren omdat ze zich in hun job bedreigd zouden voelen door zijn concurrentie.”

Luisa Margiotta ziet haar personeel nog niet meteen vervangen worden door robots. “Onze klanten hebben graag een persoonlijk contact en ons personeel is daar heel belangrijk in. Onze medewerkers kennen de vaste klanten heel goed en praten er dagelijks mee. Die functie kan een robot niet zomaar invullen.”  (br.hln)

Nina (16) verschalkt ervaren inbreker: “Ik handelde in een reflex”

“Ik handelde in een reflex”, vertelt Nina zelf. Ze dacht geen seconde na, toen ze zaterdagmiddag haar huis binnenkwam en zag dat de hele woonkamer overhoop was gehaald.

Omdat Nina, haar oudere zus Julia (18) en vader Louis maar korte tijd waren weggeweest, realiseerde Nina zich direct dat de dief niet ver weg kon zijn. “Nina maakte binnen 20 seconden de inschatting hoe de inbreker was binnengekomen en liep naar de bijkeuken. Daar zag ze nog net twee benen uit een ingeslagen raam bungelen”, vertelt moeder Yvonne Nijhuis.

Nina greep de benen vast en liet niet meer los. Intussen rende vader Louis naar de andere kant van het raam en hield vanaf die kant de dief vast. Volgens Nina ging het om een ongeveer 30-jarige man. Intussen belde zus Julia 112 en haalde een buurman op.

Gevangenis

Moeder Yvonne: “De politie was er razendsnel. Met vier auto’s stonden ze binnen 5 minuten op de stoep”, schat ze in. Agenten bleken de inbreker goed te kennen. Ze noemden hem bij zijn voornaam, vertelt Nina. De man was sinds vorige week maandag vrij. Hij had volgens de agenten net een gevangenisstraf van 3 jaar uitgezeten.

Een dag na de heldendaad van Nina, zit de schrik er nog behoorlijk in. De tiener  heeft slecht geslapen. “De dag was iets te heftig, vermoed ik. Weet u, eigenlijk ben ik een heel bang meisje. Maar toen ik zag dat iemand zomaar ons raam had vernield en door onze spullen had gezocht, kwam er zo’n boosheid in me op.”

Nina handelde puur op adrenaline. Ze dacht er niet bij na. Zelfs toen de dief haar zei dat hij geen adem meer kreeg, snauwde ze hem toe. “Als je kunt praten, dan kun je ook ademen.” Moeder Yvonne herkent haar dochter. Nina kan niet tegen onrecht, is haar verklaring.

De ouders zijn nog nauwelijks bekomen van de actie van hun jongste dochter. Yvonne: “We hebben haar gezegd dat ze in een voorkomend geval beter direct 112 kan bellen. Achteraf moet je er toch niet aan denken dat die man agressief was geworden of een wapen had gedragen”, zegt moeder. Haar inschatting is dat de inbreker maar kort binnen is geweest. Hij had ook niets buit gemaakt.

Complimenten

Ook de agenten merkten op dat het niet verstandig is om de confrontatie met een inbreker aan te gaan. Tegelijkertijd werden Julia en vooral Nina overladen met complimenten. Als jullie ooit bij de politie willen werken, dan zijn jullie van harte welkom, grapten ze. Voorlopig moet Nina daar even niet aan denken.

Ze zit midden in haar tentamenweek. Het heftige incident als dat van zaterdag, bevordert de concentratie niet. Maar school denkt volop met de leerlinge mee. Nina maakt maandag wel haar tentamen Engels, maar economie mag ze later inhalen. “Ik kon mijn gedachten niet bij het leren houden. Daarom hebben we de leerlingencoördinator gebeld. Die had alle begrip.”  (br.hln)

Pussycat - Mississippi

Deze foto gaat de wereld rond: Ali (83) is alles kwijt, behalve zijn kitten

Ali is afkomstig uit de provincie Ordu. Eerder deze week merkten buren de vlammen in zijn woning op en verwittigden de hulpdiensten. Die kwamen echter te laat: het huis, met al zijn hebben en houden erin, is volledig vernield. De bejaarde man en zijn familie konden op tijd ontsnappen, maar de vele katten die Ali had overleefden de ramp niet. Behalve eentje: een kleine kitten die luistert naar de naam Sarikiz (‘blond meisje’). 

De foto die van de man en zijn kat genomen werd, ging al snel de wereld rond. De verwoesting van Ali’s bezittingen is pijnlijk duidelijk en ook al kwam hij ervan af met lichte brandwonden, hij is duidelijk gebroken door het gebeuren. De kitten is zijn enige troost. 

Op sociale media werd er al snel opgeroepen om Ali en zijn familie te helpen. Op een bepaald moment liet zelfs een woordvoerder van president Erdogan weten dat er voor de man gezorgd zou worden. “We zullen hem en zijn kat warm houden”, klonk het. Intussen kreeg de man een huis toegewezen door de Bolu Social Aid and Solidarity Foundation. Het is een tijdelijke oplossing, aangezien de lokale overheid van zijn district een sociale woning klaarmaakt voor Ali en Sarikiz. (br.hln)

Het rijk van Woody Allen lijkt definitief uit

Al meer dan 25 jaar hangen er nevels van seksueel misbruik rond Woody Allen, maar nu lijkt de maat vol. De Oscarwinnende regisseur lijkt nu helemaal van zijn sokkel gevallen na recente beschuldigingen van zijn adoptiedochter Dylan Farrow. Die beschuldigde haar vader eerder deze week nóg maar eens van seksueel misbruik toen ze zeven jaar oud was. Hoewel haar alarmbel in het verleden niet werd aanhoord lijkt het tij nu te keren.

Woensdag gaf Dylan Farrow - de dochter van Mia Farrow, Woody Allens ex-vrouw – in een gesprek met de Amerikaanse nieuwszender CBS nog eens te kennen dat haar vader onterecht ontzien wordt in de hele #metoo discussie. Ze beweerde bovendien dat ook heel wat collega acteurs en regisseurs bewust de andere kant opkijken. “Hij liegt en hij is al zo lang aan het liegen”, zei een geëmotioneerde Farrow.

Misbruikt

Ook in 2014 schreeuwde Dylan al een keer om hulp. Haar adoptievader had toen net de carrièreprijs op de Golden Globes in de wacht gesleept en na de uitreiking schreef ze een open brief naar The New York Times waarin ze expliciet beschreef hoe haar vader haar aanrandde toen ze zeven jaar oud was. “Ik werd naar een kleine zolderruimte gebracht in het huis van mijn moeder (Mia Farrow) in Connecticut. Hij liet me op mijn buik op de grond liggen om met de treintjes van mijn broer te spelen. Daarna ging hij achter mij in het deurgat zitten en toen heeft hij mij seksueel misbruikt. Op 7-jarige leeftijd zou ik gezegd hebben dat hij mijn intieme delen heeft aangeraakt, nu als 32-jarige vrouw kan ik zeggen dat hij mijn schaamlippen en mijn vagina met zijn vingers heeft aangeraakt.” 

Na haar emotionele brief werd er met de wenkbrauwen gefronst, maar vervolgens werd de zaak verticaal geklasseerd. Woody Allen was immers de grote regisseur en Dylans verhaal was er eentje om aandacht te trekken. Dylan heeft er nooit een geheim van gemaakt dat ze in de vechtscheiding tussen Allen en Mia Farrow altijd de kant van haar moeder koos en ze zou haar vader gewoon willen zwartmaken.

Reacties uit Hollywood

Sinds vorig jaar, en de hele affaire rond producer Harvey Weinstein, zijn de tijden veranderd en nu krijgt ze plots wel gehoor. Al lijkt Hollywood nog niet helemaal te weten hoe ze op zaak moet reageren. Alec Baldwin is een van de weinige acteurs die reageerden op zaak. “Woody Allen is forensisch onderzocht in twee staten (New York en Connecticut)” tweette hij. “Het afwijzen van hem en zijn werk heeft zonder twijfel een doel. Maar voor mij is het triestig en oneerlijk.” Scarlett Johansson sprak zich in 2014 over de zaak uit door te zeggen dat het “onverantwoordelijk giswerk” was. Het duurde lang vooraleer Dylan Farrow steun kreeg uit Hollywood, maar gisteren liet Colin Firth, die in 2013 met Allen samenwerkte in ‘The Moonlight’, in The Guardian weten niet meer met Allen te willen werken. Eerder had ook acteur Timothée Chamalet laten weten dat hij zijn loon uit zijn Woody Allen-film zou storten aan Time’s Up, de beweging die opkomt voor gelijke rechten en lonen in Hollywood. Ook Mira Sorvino, Ellen Page en Greta Gerwig deden dat al.

Gerechtigheid

Allens entourage doet er intussen alles aan om hem buiten de #metoo sfeer te houden, al wordt dat steeds moeilijker. Dylan noemt haar vader in een adem met Weinstein. “Het systeem heeft decennia lang voor Weinstein gewerkt en het werkt nog steeds voor Woody Allen”, liet ze in de LA Times optekenen. “Wat ik niet begrijp is hoe dit geflipte verhaal over ik die gebrainwasht ben door mijn moeder geloofwaardiger zou zijn, dan Woody Allen die mij heeft aangerand”. Stilaan lijkt de balans nu dus wel over te slaan in het voordeel van Dylan Farrow.  (br.hln)

Klik op de foto om hem te beluisteren




Sting, artiestennaam van Gordon Matthew Thomas Sumner, (Newcastle upon Tyne, 2 oktober 1951) is een Brits musicus en songwriter. Hij is commandeur in de Orde van het Britse Rijk; deze onderscheiding werd hem verleend door koningin Elizabeth II.

Vrouw onthult groot geheim aan haar ‘zoon’: “Ik heb je 26 jaar geleden ontvoerd”

In China is een vrouw naar de politie gestapt met een opmerkelijk verhaal. De 48-jarige He Xiaoping bekende dat ze 26 jaar geleden een jongetje heeft ontvoerd en dat ze hem sedertdien heeft opgevoed als was hij haar bloedeigen zoon.

Xiaoping had zelf twee kinderen, maar die stierven op erg jonge leeftijd. De vrouw ging te rade bij de ouderen in haar dorp. Die kwamen met een erg dubieuze oplossing op de proppen: een kind ontvoeren bij een ander gezin.

Oppas

Met een valse identiteitskaart trok Xiaoping naar de stad Chongqing. Zij zocht en vond een job als kinderoppas. Na drie dagen al ging zij aan de haal met het eenjarige jongetje van het gezin. De vrouw nam het kind mee naar haar dorp Nanchong en noemde hem Liu Jinxin naar haar tweede zoon.

Liu Jinxin is nu 27 jaar. Al die tijd heeft niemand hem blijkbaar gemist. Zijn natuurlijke ouders hebben hem nooit gezocht. Nadat Xiaoping in 1995 toch bevalt van een dochter, heeft ze eraan gedacht om haar ‘zoon’ terug te brengen naar zijn familie. Maar omdat ze vreesde dat ze in de gevangenis zou belanden, heeft ze Liu Jinxin gewoon voort opgevoed als haar eigen zoon.

TV-reportage

Waarom is ze nu dan toch naar de politie gestapt met haar verhaal? “Ik besef dat ik iets heel ergs heb gedaan. Dat werd duidelijk nadat ik op televisie een reportage zag van een vrouw die al vijftig jaar op zoek is naar haar verdwenen zoon. Dit heeft me zo aangegrepen dat ik de politie op de hoogte heb gebracht”.

Niet vermist

De speurders hebben nu de informatie ingevoerd in een databank van vermiste personen. Dit heeft tot dusver gaan match opgeleverd. Vreemd genoeg werd in 1992 ook geen enkel jongetje als vermist opgegeven in Chongqing.

Toch wil de vrouw de biologische ouders van haar ‘zoon’ opsporen, ook als ze hierdoor in de gevangenis zou belanden. In China staat er een celstraf van vijf jaar op ontvoering. De verjaringstermijn bedraagt evenwel vijf jaar. Bovendien heeft Liu Jinxin al te kennen gegeven dat het hem niet kan schelen wij zijn echte ouders zijn. (br.hln)

Uscko mag naar huis: baasje heeft infrastructuurswerken volledig uitgevoerd

Goed nieuws

Na technische controle door de politie, de gedragstherapeut, de medewerker van de technische dienst van de stad en de preventieadviseur van de school bleek dat de eigenaar de opgelegde infrastructuurswerken volledig heeft uitgevoerd.

Aan de achterzijde van de woning werd er met groene Bekaertdraad een aaneengesloten afspanning gerealiseerd van minimum 2 meter hoog (verticaal), met daar bovenop nog een draad van minimum 0,50 meter, in een terugslag naar binnen. Om te verhinderen dat de hond zich onderdoor kan graven, werd er in de grond op ongeveer 20 cm diepte, met een breedte van ongeveer 0,50 m een gelijkaardige draad horizontaal aangebracht en bevestigd tegen de verticale draad.

In deze omstandigheden kan de hond niet buiten de omheining geraken en is op dit ogenblik de accommodatie aangepast aan de atletische capaciteiten van de hond. De burgemeester had dit als dwingende voorwaarde opgelegd voor de terugkomst van de hond naar de woning.

Openbare veiligheid

Op basis van de uitgevoerde en gecontroleerde infrastructurele aanpassingen en de eerdere conclusies naar risico’s en gedrag van de hondengedragstherapeut Danny Grosemans zijn er op dit ogenblik geen ernstige aanwijzingen dat de openbare veiligheid in het gedrang is door de aanwezigheid van de hond Uskco.

“De veiligheid van de burgers van de stad Beringen in het algemeen en de leerkrachten en kinderen van de school De Buiteling in het bijzonder wordt op dit ogenblik terug gewaarborgd,” aldus Maurice Webers. In deze omstandigheden is voor de burgemeester de terugkeer van Uscko naar de woning van de eigenaar te verantwoorden.

De schooldirectie werd door de stadsdiensten reeds op de hoogte gebracht dat de hond bij de start van de nieuwe schoolweek terug aanwezig zal zijn in de aanpalende woning. Zo kunnen zij zich hierop voorbereiden en dit communiceren met de betrokken ouders en kinderen.

Uscko was in december groot nieuws. Tienduizenden mensen tekenden een online petitie om de hond geen spuitje, maar een tweede kans te geven. (br.hln)

Grote Vlaamse radiozenders binnenkort te beluisteren via Radioplayer app

De VRT en mediagroepen Medialaan en Mediahuis slaan de handen in elkaar om al hun radiozenders te kunnen aanbieden op de digitale radiospeler Radioplayer Worldwide. De drie partners willen samen een licentie nemen bij deze universele radiospeler en app. Dat heeft Vlaams minister van Media Sven Gatz (Open Vld) vrijdag bekendgemaakt.

De samenwerking tussen de drie Vlaamse mediaspelers moet toelaten om digitaal en via apps naar alle Vlaamse radiospelers te luisteren via Radioplayer Worldwide. Radioplayer Worldwide is een non-profitorganisatie die opgericht werd door de BBC en de grote commerciële radiostations in Groot-Brittannië. Intussen is de Radioplayer operationeel in tien landen en in Wallonië. Daar startte de RTBF met de commerciële sector een gezamenlijke radiospeler.

Radioplayer Wordwide geeft haar partners de volledige controle over de data en mogelijke inkomsten die ze uit online luisteren halen. Zo schermt de speler haar partners tegen andere marktspelers af. Bovendien kunnen de radio-omroepen de kosten delen om het online luisteren verder te vernieuwen.

 Digitaal luisteren

Minister Gatz: “Als mediaminister juich ik deze samenwerking toe. Helemaal in de lijn van het regeerakkoord, de beleidsbrieven en de beheersovereenkomst met de VRT spoort dit initiatief met de versterking van ons Vlaams media-ecosysteem waarvoor ik ijver. Bovendien past de radiospeler zoals de omschakeling naar DAB+ in het nieuwe digitale luisteren.”

Per land, of regio, dienen radio-omroepen die willen aansluiten zich te verenigen in een non-profitorganisatie die vervolgens een licentie neemt bij Radioplayer Worldwide. Voor België wordt één licentie opgedeeld in een Vlaamse en een Waalse sublicentie. De VRT (met Radio 1, Radio 2, MNM, Studio Brussel en Klara), Medialaan (met Qmusic en Joe) en Mediahuis (met Nostalgie) zullen een coöperatieve vennootschap met beperkte aansprakelijkheid (cvba) oprichten die kan aansluiten bij Radioplayer Worldwide. Later willen de drie partijen ook andere Nederlandstalige radiostations laten toetreden, zodat er een online radiospeler komt voor de hele Vlaamse markt.

Bij de VRT reageert men tevreden op de steun van de Vlaamse regering. “Dat zal ons zal toelaten om ons samen met de andere Vlaamse mediagroepen voor te bereiden op het radiolandschap van morgen. Eerstvolgende maandag zullen we dit initiatief ter goedkeuring voorleggen aan onze Raad van Bestuur”, luidt het. (br.hln)

Phedre (69) sterft aan kanker maar niet voor ze laatste grap uithaalt met man. En die ontdekt het pas vier jaar later

“Mijn moeder was legendarisch. Ze was erg grappig en had een ondeugend gevoel voor humor.” Dat vertelt de Zuid-Afrikaanse Antonia Nicol en haar vader Nigel mocht het nog een laatste keer aan den lijve ondervinden. Maar liefst vier jaar nadat Phedre Fitton (69) stierf aan eierstokkanker.

Nigel en Phedre waren hun hele leven onafscheidelijk geweest. Ze ontmoetten elkaar toen ze 16 jaar waren en brachten zo veel mogelijk tijd samen door. “Ze waren elkaars beste vrienden. Ze werkten samen, reisden samen en waren altijd bij elkaar in de buurt”, aldus Antonia.

Noodlot

En toen sloeg het noodlot toe. Phedre bleek eierstokkanker te hebben en was niet meer te genezen. Net voor ze overleed in 2013, gaf ze haar man nog een allerlaatste opdracht: zorg goed voor mijn planten in de badkamer. Vastbesloten om de wens van zijn vrouw te vervullen, gaf hij ze regelmatig water en het groen bleef er tot zijn grote trots geweldig uitzien.

Toen Antonia – die intussen in Londen woont – haar vader een jaar geleden hielp verhuizen naar een rusthuis, viel haar echter iets vreemds op. De planten op de badkamer bleken nep te zijn. “Er was niet veel licht in de badkamer en mijn moeder had de planten vervangen door plastic exemplaren. Niemand wist dat”, vertelt de vrouw, die het verhaal deze week deelde op Twitter nadat iemand haar eraan herinnerde. Daar ging het viraal en het werd al ruim 130.000 keer geliket en bijna 40.000 keer gedeeld.

Hilarisch

“We vonden het allemaal hilarisch”, gaat ze verder “Mijn vader in het bijzonder, die er altijd erg van onder de indruk was geweest dat hij de planten niet naar een andere wereld hielp. Hij dacht wel de hele tijd dat er een lek was in de badkamer, want er lag altijd water op de grond. Ik kon mijn moeder gewoon horen grinniken toen we het ontdekten. Het maakte ons erg gelukkig omdat we opeens allemaal weer over haar praten. En het leek alsof ze weer even bij ons was. En meelachte.”

Nigel geniet van alle aandacht die het verhaal nu krijgt. “Mijn papa heeft me een bericht gestuurd vanuit Johannesburg om te zeggen dat hij er tranen van in zijn ogen kreeg”, klinkt het nog. “Hij hoopt dat het lezen van het verhaal mensen gelukkig maakt. Speciaal voor de foto heeft hij het watergeven van de plastic planten nog eens overgedaan. Dat beeld heb ik ook gedeeld.”  (br.hln)

Word je natter van wandelen of rennen in de regen?

Je kijkt naar buiten en eigenlijk regent het amper. Maar een paar minuten op de fiets of te voet en je bent doorweekt. Dát is dus miezer. Maar waarom word je daar nu zo nat van? En wat is het beste: rustig doorwandelen of rennen? 

De druppels die we miezer noemen zijn 0,5 millimeter in doorsnee (de druppels die bij een harde regenbui vallen, kunnen tot wel 6,0 millimeter zijn). Juist omdat ze zo klein zijn, hebben ze twee bijzondere eigenschappen: een lage val-energie, want miezer valt uit laaghangende bewolking, én een hoge oppervlaktespanning, waardoor de druppel bij elkaar blijft. 

In mensentaal nu: stel je schenkt een aperitiefglaasje zo rustig vol, dat er een kop op het glaasje komt te staan, zonder dat het overstroomt. Hier zit het verschil met een harde regenbui: die druppels spatten door een hoge val-energie en een lage oppervlaktespanning gelijk uit elkaar. Hierdoor blijft er minder water per druppel op je huid liggen dan bij miezer. Uiteindelijk word je natuurlijk van allebei nat, alleen duurt het nét iets langer als het harder regent.

Word je natter van wandelen of rennen in de regen?

Als je wandelt door de regen vang je meer druppels op omdat het langer duurt voor je thuis bent, of word je net natter als je loopt vanwege de verhoogde snelheid en omdat je dan meer druppels vangt? Het is een vraag die vaak naar bovenkomt als het voor de zoveelste keer op rij regent in ons land. Wij zochten een klaar en duidelijk antwoord, maar dat was minder makkelijk dan gedacht.

Volgens wetenschappers is het zelfs onmogelijk om een eenduidig antwoord te geven, omdat het van heel veel verschillende factoren afhankelijk is. Hoe hard regent het, hoe breed en groot ben je zelf, wandel je in een stad of op de buiten, het speelt allemaal mee. 

Aan de BBC vertelt onderzoeker Franco Bocci dat het normaal gezien beter is om hard te lopen of fietsen door de regen. “Zo snel als je kan. Tenzij je heel dun bent, dan is de hoogste snelheid die je kunt halen niet voldoende. In dat geval is er een andere specifieke snelheid waardoor je minder nat wordt, maar ook die is afhankelijk van heel veel verschillende factoren.”

Ook volgens een video van Minute Physics blijkt dat je je best zo snel mogelijk verplaatst door de regen. Zij leggen uit dat de ‘totale natheid’ te maken heeft met hoeveel regen er valt per seconde langs boven, hoelang je in de regen doorbrengt, hoeveel regen er valt langs de zijkant en hoeveel meter je moet wandelen of lopen tot je thuis bent. “Zo snel mogelijk uit de regen wegraken is uiteindelijk altijd de beste oplossing.”

Maar echt duidelijk is het niet. Dus maak je vooral niet moe. Zet een muts op, blijf glimlachen en trek thuis een droge outfit aan. (br.hln)

Van speelgoed opruimen tot de was doen: deze klusjes zou je kind moeten kunnen

“Zet je bord in de vaatwasser,” of “Dat speelgoed ruimt zichzelf niet op.” De herinnering aan de klusjes uit onze eigen jeugd zit nog vers in het geheugen. Niet leuk, maar wel noodzakelijk. Kinderen worden er niet alleen verantwoordelijker door, maar zouden ook gelukkiger en succesvoller zijn. Maar mag je aan een tweejarige vragen al om de poppen weer netjes weg te leggen? (Antwoord: ja.)

Hoe weet je wanneer je kind oud genoeg is om de kat eten te geven of om zelf zijn of haar schoentjes weer op te bergen? In het boek ‘The Learning Habit’ vonden we deze handige leidraad:

2- tot 3-jarigen

- hun speelgoed opruimen- hun vuile was in de wasmand doen
- hun huisdier eten geven
- wat ze gemorst hebben weer opruimen (met de hulp van een volwassene)
- hun bed opmaken (of op z’n minst de dekens mooi recht trekken)

4- tot 5-jarigen

- witte was van de donkere was scheiden- hun sokken opplooien
- zelf een outfit kiezen (uit een beperkte selectie)
- de planten water geven
- de vloer vegen (met een kleine bezem)
- helpen met de tafel dekken en weer afruimen

6- tot 7-jarigen

- hun bed opmaken- hun eigen lunch klaarmaken
- de was opplooien
- hun kamer stofzuigen
- de vaatwasser leegmaken (waar ze niet bijkunnen, mag aan de kant gezet worden voor een ouder)

8- tot 9-jarigen

- de vaatwasser inladen- bladeren bij elkaar harken
- hun schone was terug in hun kleerkast leggen
- de boodschappen uitladen
- de vuilniszakken buitenzetten

10- tot 12-jarigen

- de vloer dweilen- een eenvoudige maaltijd klaarmaken (onder het toeziend oog van een volwassene)
- hun beddengoed verversen
- de auto wassen
- het toilet kuisen

13 jaar en ouder

- de was doen (basisstukken, zoals sokken en ondergoed)- zelf eten klaarmaken
- hun kleren strijken
- de ramen wassen (van het gelijkvloers) (br.hln)

Nieuwe tekening Van Gogh ontdekt

Voor het eerst sinds bijna zes jaar is een nieuwe tekening van Vincent van Gogh ontdekt. Deze is in privébezit, maar dankzij de vondst blijkt ook het Van Gogh Museum nu zeker van een extra tekening van de Nederlandse meester.

De nieuw ontdekte tekening is De Heuvel van Montmartre met Steengroeve, uit maart 1886 en is in het bezit van de Van Vlissingen Art Foundation.

Na uitgebreid onderzoek door het Van Gogh Museum naar onderwerp, stijl, techniek, materiaalgebruik en herkomst van deze tot nu toe onbekende tekening wordt deze toegeschreven aan Van Gogh (1853-1890). De tekening is vanaf dinsdag te zien in het museum Singer Laren in de gemeente Laren (Noord-Holland).

Met deze vondst kon ook een vergelijkbare tekening aan Van Gogh worden toegekend. Dat werk, getiteld De Heuvel van Montmartre (1886), bevindt zich in het Van Gogh Museum en is in onderwerp, formaat, stijl, techniek en materiaalgebruik onmiskenbaar verwant aan de nieuw ontdekte tekening.

Bonger Galerie

“Het is fantastisch nieuws dat twee tekeningen definitief aan het oeuvre van Van Gogh kunnen worden toegevoegd,” jubelt Axel Rüger, directeur van het Van Gogh Museum.

De Heuvel van Montmartre Met Steengroeve werd al in 2013 aan de experts van het Van Gogh Museum voorgelegd door de vorige eigenaar. “Die vertelde dat het in 1911 was gekocht  bij  Bonger Galerie, als cadeautje voor de achttiende verjaardag van zijn grootmoeder”, aldus Teio Meedendorp, senior onderzoeker van het Van Gogh Museum.

“Bonger Galerie heeft echter nooit bestaan, maar de weduwe van Theo van Gogh, Johanna van Gogh-Bonger, heeft werk van haar schoonbroer Vincent in consignatie gegeven bij verschillende galeries, waaronder J.H. de Bois. We hadden haar kasboek en archief al eens heel goed uitgeplozen, toen konden we één beschrijving niet thuisbrengen. Dat is deze tekening; hij is omstreeks 1917 verkocht voor 550 gulden en vervolgens uit het zicht verdwenen - hij is nimmer tentoongesteld en nooit eerder gepubliceerd.”

Weinig vergelijkingsmateriaal

Toen de tekening werd binnengebracht, moest Meedendorp direct denken aan De Heuvel van Montmartre, een vergelijkbare tekening die in 2001 nog was afgeschreven, onder meer omdat er te weinig vergelijkingsmateriaal was.

“De twee tekeningen zijn overduidelijk van dezelfde hand en in stijl verwant aan de modeltekeningen die Van Gogh begin 1886 maakte in het Parijse atelier van de kunstenaar Fernand Cormon. Ook de gebruikte tekenmaterialen zijn identiek en de onderwerpen zijn te verbinden met schilderijen die Van Gogh in het voorjaar en in de vroege zomer op Montmartre maakte.”

Binnen het getekende oeuvre van Van Gogh zijn dit twee opvallende werken die mooi weergeven hoezeer hij in die periode nog op zoek was naar een eigen stijl, aldus Meedendorp. “Ze illustreren een fase in het leerproces van de kunstenaar, die zichzelf in Parijs uiteindelijk opnieuw uitvond, maar hier nog even het traditionele artistieke pad bewandelde.”

Van Gogh-maniertjes

Perspectivisch zitten ze niet heel sterk in elkaar, aldus Meedendorp, maar het zijn mooie tekeningen. “Ze zijn een beetje oppervlakkig, heel erg geveegd en ze hebben een redelijk effen toon, maar je herkent wel die typische Van Gogh-maniertjes; die kleine, korte accentjes.”

Er zijn ruim 900 tekeningen van Van Gogh bekend, naast een vijftal schetsboekjes. In 2012 werd voor het laatst een nieuwe tekening van Van Gogh ontdekt. De nieuwste toeschrijvingen vonden al plaats in 2013, in 2014 werd De Heuvel van Montmartre met Steengroeve gekocht door de Van Vlissingen Art Foundation.

Beide tekeningen zijn vanaf vandaag tot en met 6 mei te zien op de tentoonstelling Impressionism & Beyond. A Wonderful Journey in Singer Laren, met impressionisten, postimpressionisme en expressionisten uit de privécollectie van John Fentener van Vlissingen en zijn echtgenote Marine comtesse de Pourtalès. (br.hln)

Langste onderwatergrot ter wereld ontdekt in Mexico. Vondst kan nieuw licht werpen op mysterie van de Maya’s

Na een maandenlang onderzoek van de ondergrondse wateren van het Mexicaanse schiereiland Yucatan hebben duikers de 347 km lange grot ontdekt. De vondst kan mogelijk een tipje van de sluier lichten betreffende de intrigerende cultuur van de Maya’s.

De duikers werken voor het project ‘Gran Acuifero Maya’ dat is gewijd aan de studie en het behoud van de ondergrondse wateren van het schiereiland Yucatan.

Dicht bij het populaire vakantieresort Tulum stootte de groep op een grottenstelsel dat bekend stond als ‘Sac Actun’ en volgens eerdere metingen 263 km bedroeg. Maar nader onderzoek leerde dat dit grottenstelsel verbonden was met het 83 km lange Dos Ojos-grottenstelsel. Meteen werd duidelijk dat het wellicht ging om het grootste grottenstelsel van de planeet.

Guillermo de Anda, directeur en onderwaterarcheoloog van het ‘Gran Acuifero Maya’-team, zei dat de “verbazingwekkende” vondst zal helpen om de ontwikkeling van de rijke beschaving van de Maya’s te begrijpen.

“Het stelt ons in staat om een veel duidelijker beeld te hebben over hoe de rituelen, de bedevaartsoorden en uiteindelijk de grote pre-Spaanse nederzettingen zijn ontstaan”, vertelde hij aan Reuters.

Het schiereiland Yucatan ligt bezaaid met monumentale overblijfselen van de Maya’s. Het is immers bekend dat de zij gebruikmaakten van grotten die water bevatten, voor hun rituelen. Het gaat dan om zogenoemde ‘cenotes’ die voor Maya’s heilige plaatsen waren omdat het voor hen de toegang was tot de onderwereld.  (br.hln)

Dit is het koudste dorp ter wereld: -62 graden, inwoners blijven binnen, maar Chinese toeristen komen buiten in hun zwembroek

Terwijl we hier al rillen en klappertanden bij temperaturen rond het vriespunt, zijn we maar kneusjes in vergelijking met de inwoners van het Russische Ojmjakon: in dit koudste dorp ter wereld bedraagt de temperatuur momenteel -62 graden Celsius.

Ojmjakon is een dorpje met zo’n 500 inwoners in de Russische autonome republiek Jakoetië en ligt op 741 meter hoogte. Momenteel is het er zo koud dat de wimpers van de inwoners meteen bevriezen wanneer ze buitenstappen.

De digitale thermometer die het stadje meer bekendheid moest geven onder toeristen gaf zopas de geest nadat hij een recordtemperatuur van -62 graden Celsius registreerde. “Hij ging kapot omdat het te koud was,” schrijft de Siberian Times. Volgens het officiële weerstation in de regio daalde de temperatuur tot -59°C, maar volgens sommige inwoners was het nog een stuk kouder: bij hen daalde het kwik tot -67°C, amper een halve graad warmer dan het record van -67,7° C dat in 1933 werd gemeten.

Maar voor deze Chinese toeristen was het nog niet koud genoeg: in niet meer dan een zwembroekje stapten ze in de Yeyemubron. “Deze bevriest zelfs niet in de ijzige kou in Ojmjakon. Horror! Wij, de lokale inwoners, zijn bang om buiten te komen in de koude. En hier… zwemmen de toeristen…!” zegt lokale journaliste Elena Pototskaya.

Het afgelegen dorpje, dat gebouwd is op de Siberische permafrost, is het koudste dorp ter wereld. Enkel in Anctarctica worden soms nog lagere temperaturen gemeten, maar daar zijn geen permanent bewoonde nederzettingen. Ojmjakon was in de jaren 1920 en 1930 een stopplaats voor rendierherders die hun kuddes er lieten drinken aan de warmwaterbronnen. Ojmjakon betekent dan ook ‘het water dat niet bevriest’. Onder de Sovjetregering, die wilde dat de nomadenvolken zich permanent vestigden, werd het dorpje een permanente nederzetting.

De extreem koude temperaturen maken dat de inwoners kampen met bizarre ongemakken: zo bevriest de inkt in pennen, vriezen brillen vast aan het gezicht en laten inwoners hun auto’s permanent draaien zodat ze niet met een platte batterij komen te zitten. De steenharde grond maakt het ook moeilijk om doden te begraven: dagenlang wordt er een vuur gestookt in een put die geleidelijk aan verder wordt uitgegraven tot het gat diep genoeg is om de kist erin neer te laten. (br.hln)