Phedre (69) sterft aan kanker maar niet voor ze laatste grap uithaalt met man. En die ontdekt het pas vier jaar later

“Mijn moeder was legendarisch. Ze was erg grappig en had een ondeugend gevoel voor humor.” Dat vertelt de Zuid-Afrikaanse Antonia Nicol en haar vader Nigel mocht het nog een laatste keer aan den lijve ondervinden. Maar liefst vier jaar nadat Phedre Fitton (69) stierf aan eierstokkanker.

Nigel en Phedre waren hun hele leven onafscheidelijk geweest. Ze ontmoetten elkaar toen ze 16 jaar waren en brachten zo veel mogelijk tijd samen door. “Ze waren elkaars beste vrienden. Ze werkten samen, reisden samen en waren altijd bij elkaar in de buurt”, aldus Antonia.

Noodlot

En toen sloeg het noodlot toe. Phedre bleek eierstokkanker te hebben en was niet meer te genezen. Net voor ze overleed in 2013, gaf ze haar man nog een allerlaatste opdracht: zorg goed voor mijn planten in de badkamer. Vastbesloten om de wens van zijn vrouw te vervullen, gaf hij ze regelmatig water en het groen bleef er tot zijn grote trots geweldig uitzien.

Toen Antonia – die intussen in Londen woont – haar vader een jaar geleden hielp verhuizen naar een rusthuis, viel haar echter iets vreemds op. De planten op de badkamer bleken nep te zijn. “Er was niet veel licht in de badkamer en mijn moeder had de planten vervangen door plastic exemplaren. Niemand wist dat”, vertelt de vrouw, die het verhaal deze week deelde op Twitter nadat iemand haar eraan herinnerde. Daar ging het viraal en het werd al ruim 130.000 keer geliket en bijna 40.000 keer gedeeld.

Hilarisch

“We vonden het allemaal hilarisch”, gaat ze verder “Mijn vader in het bijzonder, die er altijd erg van onder de indruk was geweest dat hij de planten niet naar een andere wereld hielp. Hij dacht wel de hele tijd dat er een lek was in de badkamer, want er lag altijd water op de grond. Ik kon mijn moeder gewoon horen grinniken toen we het ontdekten. Het maakte ons erg gelukkig omdat we opeens allemaal weer over haar praten. En het leek alsof ze weer even bij ons was. En meelachte.”

Nigel geniet van alle aandacht die het verhaal nu krijgt. “Mijn papa heeft me een bericht gestuurd vanuit Johannesburg om te zeggen dat hij er tranen van in zijn ogen kreeg”, klinkt het nog. “Hij hoopt dat het lezen van het verhaal mensen gelukkig maakt. Speciaal voor de foto heeft hij het watergeven van de plastic planten nog eens overgedaan. Dat beeld heb ik ook gedeeld.”  (br.hln)

Word je natter van wandelen of rennen in de regen?

Je kijkt naar buiten en eigenlijk regent het amper. Maar een paar minuten op de fiets of te voet en je bent doorweekt. Dát is dus miezer. Maar waarom word je daar nu zo nat van? En wat is het beste: rustig doorwandelen of rennen? 

De druppels die we miezer noemen zijn 0,5 millimeter in doorsnee (de druppels die bij een harde regenbui vallen, kunnen tot wel 6,0 millimeter zijn). Juist omdat ze zo klein zijn, hebben ze twee bijzondere eigenschappen: een lage val-energie, want miezer valt uit laaghangende bewolking, én een hoge oppervlaktespanning, waardoor de druppel bij elkaar blijft. 

In mensentaal nu: stel je schenkt een aperitiefglaasje zo rustig vol, dat er een kop op het glaasje komt te staan, zonder dat het overstroomt. Hier zit het verschil met een harde regenbui: die druppels spatten door een hoge val-energie en een lage oppervlaktespanning gelijk uit elkaar. Hierdoor blijft er minder water per druppel op je huid liggen dan bij miezer. Uiteindelijk word je natuurlijk van allebei nat, alleen duurt het nét iets langer als het harder regent.

Word je natter van wandelen of rennen in de regen?

Als je wandelt door de regen vang je meer druppels op omdat het langer duurt voor je thuis bent, of word je net natter als je loopt vanwege de verhoogde snelheid en omdat je dan meer druppels vangt? Het is een vraag die vaak naar bovenkomt als het voor de zoveelste keer op rij regent in ons land. Wij zochten een klaar en duidelijk antwoord, maar dat was minder makkelijk dan gedacht.

Volgens wetenschappers is het zelfs onmogelijk om een eenduidig antwoord te geven, omdat het van heel veel verschillende factoren afhankelijk is. Hoe hard regent het, hoe breed en groot ben je zelf, wandel je in een stad of op de buiten, het speelt allemaal mee. 

Aan de BBC vertelt onderzoeker Franco Bocci dat het normaal gezien beter is om hard te lopen of fietsen door de regen. “Zo snel als je kan. Tenzij je heel dun bent, dan is de hoogste snelheid die je kunt halen niet voldoende. In dat geval is er een andere specifieke snelheid waardoor je minder nat wordt, maar ook die is afhankelijk van heel veel verschillende factoren.”

Ook volgens een video van Minute Physics blijkt dat je je best zo snel mogelijk verplaatst door de regen. Zij leggen uit dat de ‘totale natheid’ te maken heeft met hoeveel regen er valt per seconde langs boven, hoelang je in de regen doorbrengt, hoeveel regen er valt langs de zijkant en hoeveel meter je moet wandelen of lopen tot je thuis bent. “Zo snel mogelijk uit de regen wegraken is uiteindelijk altijd de beste oplossing.”

Maar echt duidelijk is het niet. Dus maak je vooral niet moe. Zet een muts op, blijf glimlachen en trek thuis een droge outfit aan. (br.hln)

Van speelgoed opruimen tot de was doen: deze klusjes zou je kind moeten kunnen

“Zet je bord in de vaatwasser,” of “Dat speelgoed ruimt zichzelf niet op.” De herinnering aan de klusjes uit onze eigen jeugd zit nog vers in het geheugen. Niet leuk, maar wel noodzakelijk. Kinderen worden er niet alleen verantwoordelijker door, maar zouden ook gelukkiger en succesvoller zijn. Maar mag je aan een tweejarige vragen al om de poppen weer netjes weg te leggen? (Antwoord: ja.)

Hoe weet je wanneer je kind oud genoeg is om de kat eten te geven of om zelf zijn of haar schoentjes weer op te bergen? In het boek ‘The Learning Habit’ vonden we deze handige leidraad:

2- tot 3-jarigen

- hun speelgoed opruimen- hun vuile was in de wasmand doen
- hun huisdier eten geven
- wat ze gemorst hebben weer opruimen (met de hulp van een volwassene)
- hun bed opmaken (of op z’n minst de dekens mooi recht trekken)

4- tot 5-jarigen

- witte was van de donkere was scheiden- hun sokken opplooien
- zelf een outfit kiezen (uit een beperkte selectie)
- de planten water geven
- de vloer vegen (met een kleine bezem)
- helpen met de tafel dekken en weer afruimen

6- tot 7-jarigen

- hun bed opmaken- hun eigen lunch klaarmaken
- de was opplooien
- hun kamer stofzuigen
- de vaatwasser leegmaken (waar ze niet bijkunnen, mag aan de kant gezet worden voor een ouder)

8- tot 9-jarigen

- de vaatwasser inladen- bladeren bij elkaar harken
- hun schone was terug in hun kleerkast leggen
- de boodschappen uitladen
- de vuilniszakken buitenzetten

10- tot 12-jarigen

- de vloer dweilen- een eenvoudige maaltijd klaarmaken (onder het toeziend oog van een volwassene)
- hun beddengoed verversen
- de auto wassen
- het toilet kuisen

13 jaar en ouder

- de was doen (basisstukken, zoals sokken en ondergoed)- zelf eten klaarmaken
- hun kleren strijken
- de ramen wassen (van het gelijkvloers) (br.hln)

Nieuwe tekening Van Gogh ontdekt

Voor het eerst sinds bijna zes jaar is een nieuwe tekening van Vincent van Gogh ontdekt. Deze is in privébezit, maar dankzij de vondst blijkt ook het Van Gogh Museum nu zeker van een extra tekening van de Nederlandse meester.

De nieuw ontdekte tekening is De Heuvel van Montmartre met Steengroeve, uit maart 1886 en is in het bezit van de Van Vlissingen Art Foundation.

Na uitgebreid onderzoek door het Van Gogh Museum naar onderwerp, stijl, techniek, materiaalgebruik en herkomst van deze tot nu toe onbekende tekening wordt deze toegeschreven aan Van Gogh (1853-1890). De tekening is vanaf dinsdag te zien in het museum Singer Laren in de gemeente Laren (Noord-Holland).

Met deze vondst kon ook een vergelijkbare tekening aan Van Gogh worden toegekend. Dat werk, getiteld De Heuvel van Montmartre (1886), bevindt zich in het Van Gogh Museum en is in onderwerp, formaat, stijl, techniek en materiaalgebruik onmiskenbaar verwant aan de nieuw ontdekte tekening.

Bonger Galerie

“Het is fantastisch nieuws dat twee tekeningen definitief aan het oeuvre van Van Gogh kunnen worden toegevoegd,” jubelt Axel Rüger, directeur van het Van Gogh Museum.

De Heuvel van Montmartre Met Steengroeve werd al in 2013 aan de experts van het Van Gogh Museum voorgelegd door de vorige eigenaar. “Die vertelde dat het in 1911 was gekocht  bij  Bonger Galerie, als cadeautje voor de achttiende verjaardag van zijn grootmoeder”, aldus Teio Meedendorp, senior onderzoeker van het Van Gogh Museum.

“Bonger Galerie heeft echter nooit bestaan, maar de weduwe van Theo van Gogh, Johanna van Gogh-Bonger, heeft werk van haar schoonbroer Vincent in consignatie gegeven bij verschillende galeries, waaronder J.H. de Bois. We hadden haar kasboek en archief al eens heel goed uitgeplozen, toen konden we één beschrijving niet thuisbrengen. Dat is deze tekening; hij is omstreeks 1917 verkocht voor 550 gulden en vervolgens uit het zicht verdwenen - hij is nimmer tentoongesteld en nooit eerder gepubliceerd.”

Weinig vergelijkingsmateriaal

Toen de tekening werd binnengebracht, moest Meedendorp direct denken aan De Heuvel van Montmartre, een vergelijkbare tekening die in 2001 nog was afgeschreven, onder meer omdat er te weinig vergelijkingsmateriaal was.

“De twee tekeningen zijn overduidelijk van dezelfde hand en in stijl verwant aan de modeltekeningen die Van Gogh begin 1886 maakte in het Parijse atelier van de kunstenaar Fernand Cormon. Ook de gebruikte tekenmaterialen zijn identiek en de onderwerpen zijn te verbinden met schilderijen die Van Gogh in het voorjaar en in de vroege zomer op Montmartre maakte.”

Binnen het getekende oeuvre van Van Gogh zijn dit twee opvallende werken die mooi weergeven hoezeer hij in die periode nog op zoek was naar een eigen stijl, aldus Meedendorp. “Ze illustreren een fase in het leerproces van de kunstenaar, die zichzelf in Parijs uiteindelijk opnieuw uitvond, maar hier nog even het traditionele artistieke pad bewandelde.”

Van Gogh-maniertjes

Perspectivisch zitten ze niet heel sterk in elkaar, aldus Meedendorp, maar het zijn mooie tekeningen. “Ze zijn een beetje oppervlakkig, heel erg geveegd en ze hebben een redelijk effen toon, maar je herkent wel die typische Van Gogh-maniertjes; die kleine, korte accentjes.”

Er zijn ruim 900 tekeningen van Van Gogh bekend, naast een vijftal schetsboekjes. In 2012 werd voor het laatst een nieuwe tekening van Van Gogh ontdekt. De nieuwste toeschrijvingen vonden al plaats in 2013, in 2014 werd De Heuvel van Montmartre met Steengroeve gekocht door de Van Vlissingen Art Foundation.

Beide tekeningen zijn vanaf vandaag tot en met 6 mei te zien op de tentoonstelling Impressionism & Beyond. A Wonderful Journey in Singer Laren, met impressionisten, postimpressionisme en expressionisten uit de privécollectie van John Fentener van Vlissingen en zijn echtgenote Marine comtesse de Pourtalès. (br.hln)

Langste onderwatergrot ter wereld ontdekt in Mexico. Vondst kan nieuw licht werpen op mysterie van de Maya’s

Na een maandenlang onderzoek van de ondergrondse wateren van het Mexicaanse schiereiland Yucatan hebben duikers de 347 km lange grot ontdekt. De vondst kan mogelijk een tipje van de sluier lichten betreffende de intrigerende cultuur van de Maya’s.

De duikers werken voor het project ‘Gran Acuifero Maya’ dat is gewijd aan de studie en het behoud van de ondergrondse wateren van het schiereiland Yucatan.

Dicht bij het populaire vakantieresort Tulum stootte de groep op een grottenstelsel dat bekend stond als ‘Sac Actun’ en volgens eerdere metingen 263 km bedroeg. Maar nader onderzoek leerde dat dit grottenstelsel verbonden was met het 83 km lange Dos Ojos-grottenstelsel. Meteen werd duidelijk dat het wellicht ging om het grootste grottenstelsel van de planeet.

Guillermo de Anda, directeur en onderwaterarcheoloog van het ‘Gran Acuifero Maya’-team, zei dat de “verbazingwekkende” vondst zal helpen om de ontwikkeling van de rijke beschaving van de Maya’s te begrijpen.

“Het stelt ons in staat om een veel duidelijker beeld te hebben over hoe de rituelen, de bedevaartsoorden en uiteindelijk de grote pre-Spaanse nederzettingen zijn ontstaan”, vertelde hij aan Reuters.

Het schiereiland Yucatan ligt bezaaid met monumentale overblijfselen van de Maya’s. Het is immers bekend dat de zij gebruikmaakten van grotten die water bevatten, voor hun rituelen. Het gaat dan om zogenoemde ‘cenotes’ die voor Maya’s heilige plaatsen waren omdat het voor hen de toegang was tot de onderwereld.  (br.hln)

Dit is het koudste dorp ter wereld: -62 graden, inwoners blijven binnen, maar Chinese toeristen komen buiten in hun zwembroek

Terwijl we hier al rillen en klappertanden bij temperaturen rond het vriespunt, zijn we maar kneusjes in vergelijking met de inwoners van het Russische Ojmjakon: in dit koudste dorp ter wereld bedraagt de temperatuur momenteel -62 graden Celsius.

Ojmjakon is een dorpje met zo’n 500 inwoners in de Russische autonome republiek Jakoetië en ligt op 741 meter hoogte. Momenteel is het er zo koud dat de wimpers van de inwoners meteen bevriezen wanneer ze buitenstappen.

De digitale thermometer die het stadje meer bekendheid moest geven onder toeristen gaf zopas de geest nadat hij een recordtemperatuur van -62 graden Celsius registreerde. “Hij ging kapot omdat het te koud was,” schrijft de Siberian Times. Volgens het officiële weerstation in de regio daalde de temperatuur tot -59°C, maar volgens sommige inwoners was het nog een stuk kouder: bij hen daalde het kwik tot -67°C, amper een halve graad warmer dan het record van -67,7° C dat in 1933 werd gemeten.

Maar voor deze Chinese toeristen was het nog niet koud genoeg: in niet meer dan een zwembroekje stapten ze in de Yeyemubron. “Deze bevriest zelfs niet in de ijzige kou in Ojmjakon. Horror! Wij, de lokale inwoners, zijn bang om buiten te komen in de koude. En hier… zwemmen de toeristen…!” zegt lokale journaliste Elena Pototskaya.

Het afgelegen dorpje, dat gebouwd is op de Siberische permafrost, is het koudste dorp ter wereld. Enkel in Anctarctica worden soms nog lagere temperaturen gemeten, maar daar zijn geen permanent bewoonde nederzettingen. Ojmjakon was in de jaren 1920 en 1930 een stopplaats voor rendierherders die hun kuddes er lieten drinken aan de warmwaterbronnen. Ojmjakon betekent dan ook ‘het water dat niet bevriest’. Onder de Sovjetregering, die wilde dat de nomadenvolken zich permanent vestigden, werd het dorpje een permanente nederzetting.

De extreem koude temperaturen maken dat de inwoners kampen met bizarre ongemakken: zo bevriest de inkt in pennen, vriezen brillen vast aan het gezicht en laten inwoners hun auto’s permanent draaien zodat ze niet met een platte batterij komen te zitten. De steenharde grond maakt het ook moeilijk om doden te begraven: dagenlang wordt er een vuur gestookt in een put die geleidelijk aan verder wordt uitgegraven tot het gat diep genoeg is om de kist erin neer te laten. (br.hln)

Er zijn al lang geruchten over een eerste Primark winkel in Antwerpen, maar nu is het echt officieel: de Ierse lowbudgetwinkel opent in de lente van 2018 een filiaal op de Meir. Een goed begin van het nieuwe jaar voor de vele fans van de keten.

De 12.636 fans van de Facebookpagina ‘Wij willen een Primark winkel in Antwerpen’ kunnen eindelijk opgelucht adem halen, nu de Ierse keten zelf bevestigd heeft een filiaal te openen op de Meir in Antwerpen. “Hallo Antwerpen! Jullie nieuwe Primark-winkel opent in de lente van 2018”, staat sinds kort te lezen op een paneel van het winkelpand op de Meir 24-28.

De winkelketen is al een tijdje bezig met het veroveren van ons land. Naast de winkel in Luik die de eerste was in België, zijn er nu ook filialen van Primark in onder andere Gent, Hasselt, Brussel en Charleroi. De keten vroeg een paar maanden geleden al een vergunning aan om een winkel te mogen openen in Antwerpen, die hebben ze nu ook gekregen.

Tegenstanders

Hoewel Primark heel wat fans telt, zijn er ook genoeg tegenstanders. Vorig jaar startte Martyna Majchrzak nog een petitie op tegen (de toen vermoedelijke) komst van de keten naar Antwerpen. In sneltempo werd die duizenden keren ondertekend. “Hun lage prijzen zorgen voor druk voor de hele sector met extreem lage lonen als gevolg. Ook de productie van hun eigen producten is een massaproductie waarbij mensen werken onder de minimumloon. Niemand vroeg erom, daarom start ik een petitie tegen de nieuwe vestiging in Antwerpen,” schreef de 22-jarige studente toen. (br.hln)

Vrouw die e-mails van haar ontrouwe man las, krijgt boete van 1.300 euro

Een vrouw die de e-mails van haar man zonder zijn toestemming had gelezen en er zo achter kwam dat hij verschillende buitenechtelijke affaires had, is tot een zware boete veroordeeld. De Zwitserse vrouw werd aangeklaagd wegens ongeoorloofde inbraak in de e-mail van haar man. Ze had de drang niet kunnen weerstaan om in te loggen in een nieuw e-mailaccount die haar man had aangemaakt op hun gemeenschappelijke computer.

De vrouw, die niet wordt genoemd, werd achterdochtig toen ze het nieuwe account merkte. Het koppel deelde verschillende paswoorden die ze naast de computer noteerden, stelt de krant Aargauer Zeitung. Met één van die paswoorden verschafte ze zich toegang tot het nieuwe account en ontdekte zo dat haar man al enige tijd affaires had met verschillende vrouwen.

“Hij had al lange tijd contact met verschillende vrouwen. Ik confronteerde hem daarmee, en al snel trok hij uit de flat die we deelden”, zei de vrouw uit Aargau in het noorden van Zwitserland in de rechtbank. “Mijn vertrouwen in hem was geschonden. We praatten daarna niet meer met elkaar”.

De man trok uit het appartement en klaagde zijn vrouw in februari vorig jaar aan voor het lezen van zijn e-mails. 

Ze werd toen veroordeeld tot een boete van 9.900 Zwitserse frank (8.440 euro), opgeschort op voorwaarde dat ze de komende twee jaar geen verdere overtredingen zou plegen. Daarnaast moest ze 3.650 euro boete betalen om de politiekosten te dekken. 

Volgens de aanklager had de vrouw herhaaldelijk en opzettelijk het account van haar man bekeken en materiaal gedownload dat niet van haar was. Daarop werden de computer, een externe hard drive en een USB-stick in beslag genomen. In beroep pleitte haar advocaat voor de vrijspraak, argumenterend dat ze het account technisch gezien niet had gehackt daar ze immers het wachtwoord kende. (br.hln)

Wat werkt er wel en niet tegen een kater? Dokters geven advies en dat is best confronterend

Een omelet met spek, opnieuw een pint drinken of alle giftige stoffen eruit zweten bij het sporten: als het op middeltjes tegen een kater aankomt, heeft iedereen zo zijn zelfverklaarde geweldige trucjes. Geen ervan is - helaas - een waterdicht wondermiddel. Hoe komt het dat ons lichaam een overdosis alcohol zo moeilijk verwerkt, en hoe kunnen we toch een handje helpen? 

“Een kater is een complex gegeven,” legt toxicoloog Dr. Ed Boyer uit aan Time. “Er zijn veel theorieën over wat precies een kater veroorzaakt, maar niemand kan het exact verklaren. Vandaar dat er ook geen pasklare oplossing voor is.” Helaas hangt daar nog meer slecht nieuws aan vast, voor wie gisteren iets te enthousiast in de cocktails is gevlogen: “Er is geen enkel middeltje dat de volledige kater kan genezen,” weet Dr. David Aizenberg. “Een kater tast zowat elk systeem in je lichaam aan, van je hersenen tot je darmen tot je hart. Er bestaat geen magische oplossing als je van elk symptoom verlost wil raken.” Tenzij niet te veel drinken in de eerste plaats, maar daarvoor is het mogelijk al te laat. 

Toch is er ook goed nieuws. Aizenberg bevestigt dat er wel een aantal dingen zijn die de verschillende symptomen kunnen verzachten. De dokters overlopen de vaakst voorkomende anti-katertips, en ontkrachten meteen enkele hardnekkige mythes.  

De giftige stoffen uitzweten

Sportievelingen zweren bij een loopsessie om ‘alle giftige stoffen eruit te zweten’. Lichtjes sporten zou je inderdaad een beter gevoel kunnen geven, tipt Boyer, omdat je naar buiten gaat en iets onderneemt. Toch waarschuwt Aizenberg om voorzichtig te zijn bij het sporten met een kater. Je coördinatie is slechter en je denkt minder helder met een kater. Ook kan sporten je nog meer uitdrogen, doordat je hevig zweet. Dat je giftige stoffen eruit kan zweten, is een mythe, ontkrachten de dokters. Een frisse neus halen door een fikse wandeling te maken, is wel een risicoloos idee dat je een opkikker kan bezorgen.

Opnieuw beginnen drinken

Gewoon opnieuw beginnen met het drankje waarmee je de vorige avond bent geëindigd, klinkt het stoere advies wel eens. Maar dat raden de dokters ten stelligste af. “We zien dat soort gedrag als een rode vlag, een mogelijk signaal van verslaving. Sommige mensen zeggen dat ze zich ze effectief beter door gaan voelen, maar zo onschuldig is dat niet.” 

Vet eten

Het is een mythe dat vet voedsel de alcohol zal opslorpen, maar het kan je wel een beter gevoel bezorgen, legt Aizenberg uit. “Als je vet voedsel eet, is de alcohol nog steeds aanwezig in je lichaam en daar zal het eten niks aan veranderen. Wel kan iets substantieels in je maag stoppen helpen tegen overgeven en misselijkheid.”

De kans is groot dat je meer zin heb in een cheeseburger dan in een slaatje na een hevig avondje, maar de dokters tippen dat gezonde voeding een nog beter optie is. “Als je maag geïrriteerd is, zullen gezonde voedingsmiddelen die niet veel vragen van de vertering voor zo min mogelijk irritatie zorgen, waarmee je de kans op overgeven en misselijkheid inperkt.”

Een pijnstiller voor het slapengaan

’s Avonds al een pijnstiller nemen voor de hoofdpijn die gaat komen, klinkt een andere veelgehoorde theorie. Onzin, zo ontkracht Aizenberg. “Ibuprofen werkt maar vier tot zes uren. De pijnstillende effecten zullen uitgewerkt zijn zodra je wakker wordt. Bovendien zorgen dit soort pillen voor meer zuur in de maag, wat voor misselijkheid en overgeven kan zorgen.”

Water drinken voor het slapengaan

Veel water drinken kan helpen om je lichaam opnieuw te hydrateren, al is het volgens beide dokters nog nooit bewezen dat veel water drinken voor het slapengaan helpt om de katersymptomen tegen de ochtend te verlichten. De enige echte manier om een kater te voorkomen, is niet te veel alcohol drinken en ook tussendoor af en toe en glas water te drinken, tippen de dokters nog. Maar wie dat gedaan had, was waarschijnlijk niet dit artikel aan het lezen. Volgende keer beter. (br.hln)

Wolf woont na 100 jaar terug in Vlaanderen: “Grote kans dat er de komende jaren nog meer zullen opduiken”

Al tien dagen loopt er een wolf in Limburg. Dankzij een zendertje rond de hals zijn we er voor het eerst in ruim 100 jaar zeker van dat er in Vlaanderen een wolf leeft. “De kans is groot dat er de komende jaren nog meer bij ons zullen opduiken.”

Met de regelmaat van de klok duikt er in Vlaanderen een wolvenverhaal op. De fameuze ‘Waaslandwolf’ ten spijt is het wellicht nooit meer dan een fabeltje. In Wallonië werd er in 2011 nog eentje met zekerheid gespot, maar bewijzen dat er in Vlaanderen eentje rondloopt dateren uit de 19e eeuw. Al zijn zelfs die twijfelachtig en durven kenners pas hun hand in het vuur te steken voor de 18e eeuw. Nu, ruim 200 jaar later, is er opnieuw absolute zekerheid: er loopt al tien dagen een wolvin rond in Limburg. Dat meldt Vlaams natuurminister Joke Schauvliege (CD&V). De voorbije dagen verbleef de wolf in Beringen en in de buurt van het militaire domein in Leopoldsburg. Het dier kreeg in oktober 2016 een gps-zender van de universiteit van het Duitse Dresden, zodat het op de voet kon worden gevolgd. Een jaar lang bleef het in de noordelijke deelstaat Mecklenburg-Vorpommern leven, maar met kerst had Naya - want die naam kreeg ze - er blijkbaar genoeg van en trok ze richting Nederland. Op 2 januari stak ze de grens met ons land over, richting Beringen. Goed voor ruim 500 kilometer in tien dagen tijd.

Beschermd

Koen Van Den Berge, onderzoeker van carnivoren bij het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO), is opgetogen maar niet verbaasd. “Het zat eraan te komen. De wolvenpopulatie in de ons omringende landen zit al jaren in stijgende lijn en bovendien zwermen de wolven steeds verder uit. Zowel vanuit het oosten van Duitsland richting het westen, maar ook vanuit Frankrijk.” Daar zijn twee redenen voor. “Ten eerste worden wolven niet meer gedood. In België is het zelfs een beschermde diersoort, terwijl het honderden jaren geleden haast nobel was om een wolf te doden, omdat die als een schadelijk dier werd beschouwd. Intussen hebben we ingezien dat het een belangrijke rol in het ecosysteem vertolken. Ten tweede doen we in onze contreien ook steeds meer inspanningen voor de natuur - en dat loont. Wolven kunnen terecht in grotere natuurgebieden, waar ze rust en voedsel vinden.”

Dat wil daarom nog niet zeggen dat ieder Vlaams bos binnenkort zijn eigen wolf zal hebben. Naya leeft alleen en brengt dus niet per se een hele roedel mee. Het is koffiedik kijken of zij in Limburg blijft wonen. “Het is te vroeg om te zeggen dat ze zich hier heeft gevestigd”, zegt Van Den Berge. “Misschien keert ze snel terug naar Duitsland, maar evengoed trekt ze dieper Vlaanderen in. Hoe dan ook is het heel onwaarschijnlijk dat we nog eens honderd jaar op een nieuwe wolf zullen moeten wachten. De dieren zullen zich verder blijven verspreiden en dus is het goed mogelijk dat er de komende jaren nog meerdere opduiken.”

Roodkapje

Schrik hoeven we daar niet voor te hebben, want het sprookje van Roodkapje speelt zich ver van de Limburgse bossen af. Naya beschouwt mensen niet als een prooi. “Al moet je met wilde dieren altijd voorzichtig zijn. Wandelaars die haar zouden spotten, raad ik vooral aan om ervan te genieten, want het is een unieke waarneming.” Schapenboeren zijn beter iets meer op hun hoede. Wolven eten dan wel het liefst een sappige ree of everzwijn, een schaap laten ze niet links liggen. In Nederland zijn er drie schapen gedood, wellicht door een hongerige Naya. Minister Schauvliege denkt dan ook aan een wolvenplan. “Uit alles blijkt dat de wolf nadert, dus daarom heb ik de opdracht gegeven om te onderzoeken hoe we met het dier kunnen omgaan. Met het plan willen we kijken hoe we de wolf gaan beschermen, maar ook hoe we over pakweg schapen kunnen waken.” Hoe dan ook is Schauvliege bijzonder blij met de komst van de wolvin. “Dit toont aan dat de natuur in Vlaanderen en onze buurlanden erop vooruitgaat. En dankzij de wolf zal het alleen maar verder beteren.”

In de natuur draait alles nu eenmaal om eten en gegeten worden. Van Den Berge wijst erop dat de top van de voedselpiramide tegenwoordig heel dun bevolkt is. “Verschillende grote soorten zijn verdwenen, de wolf is nu terug. Die haalt een ziek dier uit een groep en zorgt dus voor een natuurlijke selectie. Dus twijfel er niet aan: het is een erg goede zaak dat de wolf terug in Vlaanderen is.” (br.hln)

Ruim 60.000 euro per maand: zo veel halen ‘professionele bedelaars’ in Dubai op

Deze ‘professionele bedelaars’, zowel mannen als vrouwen, komen aan in Dubai met een perfect legaal toeristenvisium. Hiermee mogen ze drie maanden in het land verblijven en gaan ze bedelen. En vermits de doorsnee inwoner van het emiraat goed bij kas is, blijken ze ook erg vrijgevig. Een bedelaar strijkt per maand tot 270.000 Dirham op, omgerekend 60.250 euro.

Het kan niet anders dan dit winstgevende handeltje ook de georganiseerde misdaad aantrekt. Er zijn berichten van Arabische en Aziatische bendes die ‘bedelaars’ rekruteren. Zij voorzien hen van een toeristenvisum en posteren hen op de beste plaatsen om te bedelen. Uiteraard gaan de bendeleiders met het grootste deel van de poen lopen.

Medelijden wekken

De bedelaars krijgen de opdracht om een ‘prooi’ uit te zoeken die er rijk uitziet. Vervolgens moeten ze hen een hartverscheurend verhaal op de mouw spelden, genre “mijn familie moet op straat slapen” of “ik kom uit oorlogsgebied en moet mijn gezin geld opsturen”. Eens ze hun prooi rond hun vinger hebben gedraaid, vragen ze geen 10 of zelfs 100 Dirham, maar gaan ze voor de volle 1.000 Dirham, zo’n 220 euro, of meer. En meestal krijgen ze ook deze bedragen van hun door medelijden overmande prooi.

“Ze overtuigen de mensen met hun verhalen en winnen hun sympathie”, zegt Nawal Al Naqbi, een inwoner van Dubai aan The Khaleej Times. “Ik heb me aanvankelijk ook laten doen. Maar gaandeweg zag ik dat er een systeem achter zat en gaf ik geen geld meer”.

Illegaal

Bedelen is illegaal in Dubai en de autoriteiten doen er alles aan om het fenomeen aan te pakken. Zeker nu duidelijk wordt hoeveel geld er uit de zakken van de inwoners wordt geklopt. In 2016 heeft de politie een bedelaar opgepakt die 270.000 Dirham per maand (60.250 euro) ‘verdiende’. Ook hij was zogenaamd een toerist met een geldig visum voor drie maanden.

“Bij ondervraging werd duidelijk dat de man gemiddeld 9.000 Dirham - 2.000 euro - per dag opstreek”, zegt politiehoofd Faisal Al Badiawi van de stad Dubai. Op vrijdagen was dit wellicht nog meer. Dan gingen ze zich posteren bij de moskeeën”.

Jaar van de Liefdadigheid

2017 was bovendien een goed jaar voor de bedelaars. De president, Sheikh Khalifa bin Zayed Al Nahyan, had dat jaar immers uitgeroepen tot ‘Jaar van de Liefdadigheid’. De autoriteiten hadden een aantal initiatieven opgezet om de minder fortuinlijke Emirati’s financieel te helpen. Maar dit bleek nog meer professionele bedelaars en hun criminele bazen aan te trekken.

Dit werd duidelijk toen gedurende de eerste vijf dagen van de ramadan niet minder dan 65 professionele bedelaars werden opgepakt. Ook enkele bendeleiders liepen tegen de lamp. De politie riep de bevolking voorts op om niet in te gaan op hun stroperige verhaaltjes en geen geld te doneren.

“Ondanks verhoogde politiepatrouilles en meer arrestaties, kunnen we de plaag amper indijken”, zegt een politieverantwoordelijke. “De bedelaars zijn ook van langsom meer netjes gekleed zodat ze onze mensen minder opvallen”.

Wie in Dubai of de andere Emiraten betrapt wordt op bedelen, riskeert een celstraf en deportatie. Verblind door het makkelijke en grote geldgewin, wagen echter steeds meer mensen hun kans als bedelaar. (br.hln)

Muntjes helpen niet bij een slechte adem, maar dit werkt wel

Nog snel een rolletje muntjes in je handtas gestopt, je weet maar nooit wat de zaterdagavond brengt? Niet zo’n goed idee, blijkbaar. Muntjes en kauwgom kunnen het probleem zelfs erger maken, waardoor je beter je heil zoekt in andere middeltjes.  

Muntjes en kauwgom mogen dan wel een snelle oplossing zijn om je adem te verfrissen, op lange termijn zoek je beter naar een alternatief. Vooral de suiker in muntjes is nefast voor je mondhygiëne, zo schrijft Metro UK, die raad vroegen aan tandarts Raha Sepehrara. Muntjes zorgen voor een chemische reactie in je mond, waardoor de natuurlijke bacteriën in je speeksel in zuren veranderen. Niet alleen beschadigen die op termijn je tanden, het zorgt ironisch genoeg ook voor een slechte geur. 

“De meeste muntjes en kauwgoms bevatten suiker, die de bacteriën voeden die voor een mondgeur zorgen,” legt de tandarts uit. “Niet alleen zorgt dat op termijn voor een nog slechtere adem, het werkt ook tandbeschadiging in de hand.” Suikervrije muntjes of kauwgom kunnen een oplossing bieden, maar ook die lossen het probleem enkel tijdelijk ook, tipt de tandarts. 

Dehydratatie als oorzaak

“Heb je regelmatig last van een slechte adem, raadpleeg dan je tandarts.” De vaakst voorkomende oorzaken van een slechte adem kunnen voeding en dehydratatie zijn, maar ook schade aan het tandvlees, tandplak of bacteriën in de mond kunnen de boosdoener zijn, waardoor een check-up geen overbodige luxe is. Daarnaast zijn veel koffie, alcohol, sporten of zweten ook mogelijke oorzaken, omdat je lichaam daardoor gedehydrateerd raakt. Diëten met veel proteïnen kunnen ook voor een slechte adem zorgen, net zoals bepaalde medicatie.

Harde groenten, kruiden en tandpasta

Een slechte adem voorkomen? Maak je tanden en tong regelmatig schoon, drink genoeg water en sla geen maaltijden over. In plaats van een pakje kauwgom stop je beter een tube tandpasta in je handtas, waarmee je snel even over je tanden wrijft met je vingers om de bacteriën aan te pakken. Ook kauwen op harde, rauwe groenten en fruit zoals radijsjes en appels kan helpen, omdat ze tandplak verwijderen en de productie van speeksel stimuleren. Hetzelfde geldt voor zure voedingsmiddelen, die ook zorgen voor meer speekselproductie. Kruiden zoals kaneel, kruidnagel, peterselie, venkel en dille kunnen ook helpen, omdat ze bestanddelen bevatten die de geurveroorzakende bacteriën doden. (br.hln)

Wat als ... jouw partner gek is op dieren en jij er een hekel aan hebt?

De vonk is definitief overgeslagen, jullie moeten - vaak als als enigen - lachen om elkaars moppen en kunnen uren praten over die gemeenschappelijke interesses. Toch is er één obstakel: de hond/kat. Hij of zij is gek op viervoeters, terwijl jij al de kriebels krijgt als je nog maar een kat hoort miauwen. Hoe los je dat op? 

Om meteen met de deur in huis te vallen: een niet-gedeelde liefde voor dieren kan een obstakel zijn in een relatie. “Ik weet uit ervaring dat dierenmensen de neiging hebben om voor elkaar te vallen en dezelfde liefdestaal spreken,” vertelt matchmaker Susan Trombetti aan New York Mag, CEO van ExclusiveMatchmaking.net. Vaak houden dierenmensen in de keuze van hun partner ook rekening met de liefde voor dieren van de potentiële date, vult ze aan. “Ik heb al situaties gekend waarbij iemand het een afknapper vindt dat een match niet van katten houdt.”

Ook Alessandra Conti van het Amerikaanse Matchmakers in the City bevestigt die tendens: “Eén van mijn klanten gaat er prat op dat al haar mogelijke geliefden dol moeten zijn op honden. Ze gaat ervan uit dat wie niet van honden houdt, kwaadaardig of zelfs licht psychopathisch is. Mijn ervaring leert mij dat het heel moeilijk is om een dierenvriend te koppelen aan iemand die niet van dieren houdt.” Conti gaat nog een stapje verder door te opperen dat dierenvrienden qua karakter meestal zorgend zijn, terwijl dierenhaters vaker afstandelijk zijn, minder vergevingsgezind en een tikje kouder. Die twee karakters komen daarom niet altijd overeen, betoogt ze. 

Toch de liefde van je leven gevonden, waar je een hond of kat moet bijnemen? Of omgekeerd verliefd geworden op een absolute dierenhater? Schiet de relatie nog niet meteen af, maar geef ze een kans met deze tips.

Duidelijke afspraken

Mag de hond in de zetel of niet, en wat met de kat die mee op bed springt ’s ochtends? Wat voor de dierenliefhebber heerlijk kan lijken, is voor de dierenhater een nachtmerrie. Sluit compromissen waar beide partijen zich goed bij voelen en probeer allebei toegevingen te doen. Misschien wil jij de kat liever niet in bed, maar mag het wel als je zelf niet thuis bent? Communiceer duidelijk met elkaar om conflicten te vermijden.

Verzorging van het dier

Heb jij een lans gebroken om die trouwe viervoeter in huis te halen - ondanks het protest van je partner - hou er dan rekening mee dat de verzorging mogelijk grotendeels op jou valt. Bedenk op voorhand of je dat er voor over hebt. Bespreek hoe het zit met de verzorging van het dier, het verversen van de kattenbak, wandelen met de hond of tripjes naar de dierenarts. 

Wees mild voor elkaar

Natuurlijk zou je het als dierenliefhebber leuker vinden dat jouw partner ook eens met de hond gaat wandelen. Of vind je het omgekeerd soms vervelend dat de kat meer aandacht en knuffels krijgt dan jij. Maar besef dat een niet-gedeelde liefde voor dieren maar een kleine element van jullie relatie is dat niet onoverkomelijk is. Wie zijn of haar partner echt graag ziet, is bereid er kleine dingen bij te nemen, zoals een huisdier. Zolang er duidelijke afspraken rond gemaakt worden, hoeft het obstakel niet groot te zijn.

“Het is de kat of ik”

Extreme dierenhater? Dan ben je misschien wel geneigd om je partner voor een ultimatum te stellen waarbij hij of zij moet kiezen tussen jou of het huisdier. Maar die keuze is geen eerlijk dilemma, en zijn of haar liefde voor dieren zegt niks over de liefde voor jou. Spreek in plaats daarvan duidelijk uit waarom jij samenleven met een dier écht niet ziet zitten (misschien is er een fobie of allergie in het spel) en mijd agressieve ultimatums, die jullie enkel maar verder uit elkaar kunnen drijven. (br.hln)

Slecht geslapen? Waarom we rond deze periode van het jaar nog vermoeider zijn

Gisteren weer moeite gehad om de slaap te vatten en nu met een slaapkop aan deze vrijdag begonnen? Typerend voor deze periode van het jaar, weet slaapexpert Johan Verbraecken van het UZ Antwerpen. De donkere dagen van deze wintermaanden sturen onze biologische klok in de war, waardoor ons slaappatroon verstoord is, legt hij uit aan Het Nieuwsblad. 

Ben je van jezelf al geen al te beste slaper, dan zal je het in deze donkere maanden van het jaar nog moeilijker krijgen. Onze blootstelling aan daglicht is erg beperkt - zeker tijdens deze laatste wel erg donkere weken - waardoor onze biologische klok verstoord raakt en we moeite hebben met in slaap te vallen.

Aan die uren daglicht kunnen we zelf weinig veranderen, tenzij proberen zoveel mogelijk buiten te komen als dat natuurlijke daglicht toch aanwezig is. Daarnaast helpt het om voldoende aan lichaamsbeweging te doen, waardoor je beter in slaap valt ’s avonds en de volgende ochtend ook energieker wakker wordt.

Verder tipt Verbraecken nog om niet in bed te blijven liggen als je de slaap niet kan vatten ’s avonds. Sta op en doe iets ontspannends dat je afleidt, zoals een boek lezen of wat yogaoefeningen doen. Ook een daglichtlamp kan volgens de slaapexpert helpen om je slaap-waakritme weer opnieuw in balans te krijgen.   (br.hln)

King George VI verstopte de kroonjuwelen tijdens WOII op een wel heel vreemde manier

Het is nooit zover gekomen, maar tijdens WOII waren de Britten als de dood voor een inval van de nazi’s. Uit een nieuwe documentaire blijkt nu dat het koningshuis ook verschillende maatregelen nam tegen Hitler, waaronder het verstoppen van de kroonjuwelen op een bizarre manier.

In opdracht van koning George VI werden de kroonjuwelen in veiligheid gebracht. De in totaal 140 ceremoniële objecten, waaronder kronen, tiara’s en broches, zijn van onschatbare waarde. De meeste zijn bezaaid met zeldzame edelstenen, en George VI wilde die met alle geweld uit de klauwen van het Derde Rijk houden. Hij vond er niet beter op dan de meest kostbare stenen te verzamelen - waaronder een zwarte robijn uit de Keizerlijke Staatskroon - en die in een koekjesblik te stoppen. De doos werd daarna begraven ergens op het terrein van Windsor Castle, dicht bij een geheime nooduitgang. 

Volgens Alastair Bruce, die de documentaire op BBC One presenteert, wist zelfs de huidige queen niets af van het verhaal. “Het was erg vreemd dat ik haar iets kon vertellen over haar familie dat ze nog niet wist.” De documakers ontdekten het bij toeval toen ze brieven van queen Mary, de moeder van George VI, uitplozen. Die werd indertijd door de koninklijke bibliothecaris op de hoogte gebracht van het koekjesblik. De rest van de Crown Jewels werden overigens niet begraven: er werden twee kamers met stalen deuren gebouwd om de rest van de schat in te zetten. Die waren enkel toegankelijk via een geheim luik. (br.hln)

Hoe vergaat het monnik Giel, voor even terug in ons land? “We bidden maar één uur per dag”

Vrijdag 14 september 2013 was D-day voor Oost-Vlaming Giel. Hij vertrok, helemaal in zijn eentje, naar India. Een zestien uur durende vlucht bracht hem naar het Jonang-klooster, dicht bij de grens met Tibet, in de uitlopers van de Himalaya. Daar volgde hij een opleiding tot boeddhistische leraar, ook wel ‘tulku’ genoemd. De godsdienst kreeg hij met de paplepel ingegoten door zijn moeder Sabine, die al een leven lang het oosterse geloof praktiseert. Giel kreeg ‘de microbe’ te pakken op z’n zesde, nadat hij de Dalai Lama had gezien. Dat zei hij in een interview met deze krant, enkele dagen voor zijn vertrek. “Daarna heb ik weken gezeurd om een monnikspij”, klonk het ook. “En sinds ik in India enkele boeddhistische kloosters ben gaan bezoeken, wilde ik alleen nog monnik worden.” 

En zo geschiedde dus. Al veroorzaakte de verhuis ook heel wat commotie. Voor Giel het vliegtuig wilde opstappen, werd hij tegengehouden. Het parket in ons land stelde zich vragen, want wilde zo’n vijftienjarige snaak wel zélf naar India? Helemaal alleen? Uiteindelijk besliste de jeugdrechter dat hij alsnog mocht vertrekken, het parket tekende nog beroep aan. Na een onderzoek dat één maand duurde, kon Giel alsnog naar India, in november 2013.

Giel is nu even terug in ons land - alvast voor twee maanden - en vertelde deze ochtend op Radio 2 hoe de voorbije vier jaar in het boeddhistische klooster zijn verlopen. De jonge tiener van toen is intussen negentien geworden en mag zich officieel monnik noemen.

Klagen

“Het leven is totaal anders daar”, geeft Giel toe. “Zoals bijvoorbeeld douchen. In India is dat met een emmer en maximaal tien liter water.” Is het dan een shock om terug te keren naar ons land? Giel vindt van niet, want hij bezoekt België nu al voor de vierde keer. “Ik word het gewoon van te reizen tussen twee werelden.” 

Volgens mama Sabine heeft het avontuur haar zoon niet volledig veranderd. “Hij vertrok inderdaad als kind. Fysiek dan. Hij kreeg er wel een enorme groeischeut, maar als jongen is hij niet veranderd. Misschien is hij nóg rustiger geworden, nog relaxter.” Een voorbeeldige monnik, noemt Giel het. En dat komt ook omdat ze in Tibet en India helemaal anders denken dan hier. “We moeten meer leren stilstaan bij de positieve dingen. We moeten minder klagen. Zoals zij het een beetje doen dus. En als hier toch iemand klaagt of zaagt, moeten we ons afvragen welke motivatie erachter zit. Waarom we zagen. Bijvoorbeeld wanneer moeder klaagt over schoolwerk dat gedaan moet worden. Ook zien wij te vaak problemen, waar er eigenlijk geen zijn. De monniken daar zien het klagen als een verlies van tijd.”

Vooral studeren

Intussen heeft Giel de opleiding tot monnik afgerond. En dat was een huzarenwerk, omdat hij de afgelopen drie jaar vooral de taal onder de knie moest krijgen. En het is een misverstand dat Giel hele dagen door bidt of mediteert. Dat doen de monniken maar één uur per dag. Meestal volgt hij les, filosofie en logica als hoofdvak. Maar ook wiskunde, Engels, Hindi en wetenschap. “Bidden doen we trouwens voor gelijk wie. Iedereen kan een gebed aanvragen. Bijvoorbeeld om iemand succes te wensen met zijn of haar examen, of omdat iemand een goede prijs wil voor z’n tweedehandswagen.” (lacht)

Gedroomde man

Elke jonge twintiger denkt na over z’n toekomst, maar Giel heeft geen glazen bol. Er is wel het idee om ooit terug te keren. “Van zodra ik voldoende opgeleid ben en les kan geven bijvoorbeeld”, zegt hij. De nieuwe Dalai Lama kan hij niet worden. 

En hoe zit het met het gemis tussen moeder en zoon? Sabine zegt dat het haar geen pijn doet dat hij er niet is - “en dat begrijpen veel mensen niet” -, maar “op praktisch vlak” wordt hij wel gemist. “Omdat het de gedroomde man is om het huishouden te doen”, lacht ze. “Ik weet dat hij in het klooster op z’n plaats zit. Hij is er beter dan thuis. En natuurlijk zijn er nog altijd de Whatsapp-berichtjes. De afstand doet er niet toe. Ik voel zijn energie.” 

Giel knikt instemmend. Voor even neemt hij het dagelijkse leven in België weer op en bezoekt hij bijvoorbeeld de tandarts, of eet hij taart. (br.hln)

Iedereen wil Mona adopteren

De vzw Animal Trust in Melle heeft al honderden aanvragen gekregen om Mona, een negenjarige Franse bulldog, te adopteren. De zwaar verwaarloosde hond is maandag weggehaald bij een koppel veertigers uit Sint-Lievens-Houtem. Het beestje werd al maanden aan zijn lot overgelaten en heeft medische zorgen nodig. “Dit heb ik in mijn hele carrière nog nooit gezien”, zegt Eline Ghekiere van asielcentrum Animal Trust.

Een volwassen Franse Bulldog weegt gemakkelijk veertien kilogram, maar de wijzer op de weegschaal staat bij Mona stil op iets meer dan vijf kilogram. Eline Ghekiere was in shock toen ze het beestje in opdracht van de dienst Dierenwelzijn ophaalde in Sint-Lievens-Houtem. “Het dier is volledig uitgemergeld, heeft heel diep ingegroeide nagels en zware huidproblemen”, vertelt ze. “Dit is niet het gevolg van twee weken geen eten krijgen. Mona is een paar maanden zwaar verwaarloosd. Het zat in een bench onder een afdak achteraan een woning, goed weggestopt uit het zicht van de buren.”

De veertigers waar de bulldog verbleef zijn niet de eigenaars van de hond. “Volgens de chip is iemand anders de eigenaar. Het koppel uit Sint-Lievens-Houtem zei dat de eigenaar het beestje bij hen gedumpt had. Omdat het zogezegd diarree had en in hun ogen reddeloos verloren was, hebben ze er niet meer naar omgekeken. Ik ben meteen met Mona naar de dierenarts gereden.”

Getraumatiseerd

Sinds Mona in Melle verblijft, heeft ze al vijf maaltijden gegeten. “Je ziet dat ze uitgehongerd is. Dit heb ik in mijn hele carrière nog nooit gezien.” Eline plaatste het verhaal van Mona meteen op Facebook, waar de verbolgenheid enorm was en is. Haar bericht werd al ruim 1.100 keer gedeeld, kreeg meer dan 2.000 opmerkingen en 5.000 boze emoticons. Al snel volgde heel wat interesse om het beestje te adopteren. Alleen is het daar nog te vroeg voor. “Mona is getraumatiseerd. Ze gromt en durft te bijten. Ze moet de komende weken eerst bijkomen en aansterken. Het blijft afwachten of ze er volledig door zal komen en ze er medische problemen aan zal overhouden. Daarna kunnen we een geschikte thuis voor haar zoeken.”

Fonds

Om de hoge kosten van de onderzoeken en andere zorgen te kunnen betalen, doet Animal Trust een oproep om Mona te steunen. De eigenaar komt immers niet tussenbeide. Storten kan op rekeningnummer BE17 7330 5656 9521 met als mededeling “steun Mona”. De lokale politie onderzoekt de feiten. Zowel de eigenaar als het koppel waar de hond verbleef, riskeren een vervolging. (br.hln)

“Twee bruiswaters alstublieft”: hoe minderen met alcohol steeds hipper zal worden

Dat pintje op café zaterdagavond sporadisch inruilen voor een gemberthee? In 2018 zullen we het steeds vaker doen, voorspellen Amerikaanse trendwatchers. Alcohol helemaal afzweren is een brug te ver voor sommigen, maar ‘mindful drinken’ zou wel eens de trend kunnen worden onder millennials. 

Een hele week hard gewerkt? Dat verdient een glas wijn op vrijdagavond. Of twee, drie, misschien vier? Voor je het weet is het vijf uur ’s ochtends en hang je een halve zaterdag in vegetatieve toestand in de zetel. Terwijl je nog zoveel plannen had dat weekend. “Ik was het beu om mij elke zaterdag groggy te voelen,” vertelt de 35-jarige Kate uit New York aan Time. “Als je een veeleisende job hebt, zijn zaterdag en zondag de enige dagen waarop je kan uitblazen. Ik wilde die niet langer met een kater in de zetel doorbrengen.”

Alcohol helemaal afzweren leek de dertiger te drastisch, maar Kate begon regelmatig naar Club Soda in New York te gaan, een sociaal netwerk dat mensen wil helpen om hun drinkgewoonten nu en dan wat in te perken. Door workshops en activiteiten te organiseren waarbij geen alcohol wordt gedronken, wil de organisatie mensen af en toe bewust alcoholvrij laten genieten. “Ik drink soms nog,” legt Kate uit. “Maar ik ben me meer bewust van mijn beslissingen rond drankgebruik en waar die toe kunnen leiden.”

Bewustzijn creëren

Initiatieven zoals het Amerikaanse Club Soda zijn niet bedoeld om het drinken helemaal af te zweren, wel om af en toe opzettelijk niet te drinken en zo stil te staan bij je alcoholgebruik. “Slechts 30% van de deelnemers aan onze activiteiten drinkt nooit,” legt Biet Simkin, medeoprichter van Club Soda, uit aan Time. “Het doel is ook niet om mensen aan te zetten om minder te drinken, we zijn absoluut geen zelfhulpgroep voor verslaafden die willen afkicken. Maar in de praktijk is dat toch vaak het resultaat. We willen een bewustzijn creëren rond drinken en mensen laten stilstaan bij de rol die ze eraan geven in hun leven.”

Mindful drinken

Een avondje zonder alcohol is één ding. Maar je zou ook intens kunnen genieten van dat ene lekkere glas, zonder daarbij meteen een tweede, derde en vierde te bestellen. Lodro Rinzler geeft in zijn meditatiestudio in New York workshops “mindful drinken”. Cursisten krijgen er de tijd om uitgebreid aan hun cocktails te ruiken, nippen en heel bewust te proeven, met als doel stil te staan bij de fysieke en psychologische aspecten van drinken. “We willen mensen niet noodzakelijk meer of minder laten drinken, maar wel een gezondere relatie met alcohol creëren,” legt Rinzler uit. “Zo komen veel cursisten tot het besef dat ze helemaal geen vier drankjes móeten drinken als ze met vrienden hebben afgesproken.”

Gezonde keuze

Diëtiste Dawn Jackson Blatner uit Chicago voegt eraan toe dat minderen met alcohol ook vaker voorkomt uit gezondheidsoverwegingen. “Je spaart er geld mee uit, je krijgt minder calorieën binnen én je bent minder geneigd om ongezonde keuzes te maken als je niet hebt gedronken. Na minderen met suiker en vet zal ook alcohol steeds meer voorkomen in de categorie dingen die we vaker willen schrappen.”

 Is Dry January of Tournée Minérale jou net iets te drastisch? Dan is de gulden middenweg waarbij je bewuster gaat drinken dus ook een optie. Minderen met alcohol blijft natuurlijk een vaag begrip, dus deze 15 concrete tips komen zeker van pas als jij het goede voornemen ook in de praktijk wil zetten. (br.hln)

Het moeilijkste is een datum kiezen”: gezondheid Wielemie gaat snel achteruit en ze maakt alles in orde om afscheid te nemen

Het interview vond plaats in het programma van Sven Ornelis en Anke Buckinx. “Het is niet makkelijk”, vertelt de voormalige atlete, die goed een jaar geleden deelnam aan haar laatste officiële wedstrijd, op de Paralympische Spelen in Rio. Daar haalde ze brons op de 100 meter rolstoelsprint, ondanks de koorts, het gekneusde borstbeen en de blaasontsteking waarmee ze toen te kampen had.

Zicht

“Ik heb altijd gevochten en geprobeerd om mijn hoofd omhoog te houden, in mijn sport en daarbuiten, maar mijn ziekte is de laatste tijd een stuk erger geworden”, gaat ze verder. “Mijn zicht is een heel stuk achteruitgegaan, net als wat ik nog met mijn handen kan doen. En met de pijn gaat het helemaal niet goed. Ik lig vaak te huilen en ik denk dat ze me soms horen roepen tot op de hoek van de straat. Ik verlies ook regelmatig het bewustzijn. Het is soms mensonwaardig.”

Vorige maand kreeg ze problemen met haar poortkatheter, langs waar onder meer medicatie direct in het bloed kan worden gebracht. Bacteriën veroorzaakten een infectie. Ze kreeg antibiotica en er werd een nieuwe poortkatheter ingeplant. Net op tijd voor kerst was ze weer thuis.

Maar ook op die tweede katheter kreeg ze een infectie. Gisteren werd hij opnieuw verwijderd, zo schreef ze vanmorgen op Facebook. Binnenkort wordt een nieuwe ingebracht. “Ik voel me niet top met alweer een bacterie in het bloed, maar gelukkig is er volk genoeg dat me komt afleiden”, postte ze.

Psychisch vraagt het zijn tol. Zo schreef ze een dag voor Kerstmis op haar sociale media al dat er “een rollercoaster van goede en slechte momenten door haar hoofd joeg”. “Het gaat precies zo snel achteruit. Het enige wat ik nog wil is comfort, wat in mijn geval blijkbaar erg moeilijk is.”

Euthanasie

En dan denkt ze aan euthanasie. Dat doet ze vaker dan vroeger. “We zijn momenteel de papieren aan het vernieuwen. Dat moet om de vijf jaar gebeuren. Ik ben al bij drie dokters langs geweest. Nu moet ik nog naar een psychiater en dan is alles weer in orde. Dan komt het moeilijkste van allemaal: een datum kiezen. Maar ik kan echt niet meer. Wim Distelmans (kankerspecialist en voorvechter van het recht op euthanasie, red.) belt me regelmatig om te horen hoe het is. Hij is een schat van een mens.” (br.hln)