Fernando Botero is een Colombiaanse schilder en beeldhouwer
Fernando Botero is een Colombiaanse schilder en beeldhouwer
Klik op de foto om zijn overige werken te bekijken
Fernando Botero (Medellín, 19 april 1932) is een Colombiaanse schilder en beeldhouwer.
Na een opleiding bij de Jezuïeten kreeg hij twee jaar lang een opleiding voor matador, waarvoor hij echter te weinig talent bleek te hebben. In zijn jeugd begon hij met het schilderen van stierengevechten, waar hij regelmatig heen ging. Op een dag merkte hij dat hij geen stier, maar een landschap schilderde. Vanaf dat moment was hij naar eigen zeggen kunstenaar. Hij kreeg zijn professionele opleiding aan de Academia de San Fernando in Madrid. Hij begon beeldhouwwerken te maken in 1971. Botero woont in 2003 in Parijs, maar is door zijn afkomst geïnspireerd door de Zuid-Amerikaanse cultuur, hetgeen tot uitdrukking komt in zijn kleurgebruik, maar ook in de thema's.
Botero maakt bronzen beelden, schilderijen en pastels die op het eerste gezicht vooral dikke, opgezwollen mensen afbeelden. Botero zegt hier zelf over dat het geen dikke mensen zijn, maar dat hij door de omvang van de voorwerpen en lichaamsdelen het relatieve belang daarvan wil aanduiden, en dat het ook het plezier aanduidt. De gezwollen mensen lijken vaak enigszins te zweven en doen geenszins zwaar aan. De hoofden zijn meestal relatief groot (tot wel een kwart van het lichaam), de handen en voeten zijn daarentegen meestal zeer klein. De trekken in het gelaat (de mond, ogen etc) zijn kleiner dan in de realiteit. Vaak kijken de geportretteerde personen scheel. De gezichten lijken echter wel "typisch" Zuid-Amerikaans. Vrouwen hebben kleine borsten die niet lijken te passen bij hun dikke billen en dijen, en worden vaak afgebeeld met gekruiste benen en één arm boven het hoofd. De hoofden van paarden zijn echter vaak kleiner afgebeeld dan in werkelijkheid.
De kunst van Botero is zeer toegankelijk en heeft bij velen soms een komisch, maar ook een ontroerend en soms schokkend effect.
Botero gebruikt weinig stofuitdrukking, waardoor elk oppervlak dezelfde, doffe, structuur lijkt te hebben.
Botero maakt in zijn geheel eigen stijl kopieën van beroemde werken van oude meesters, zoals Velazquez en Leonardo da Vinci. Ook ontleent Botero bloederige en gewelddadige thema's aan de burgeroorlog in Colombia. Zo schildert hij afbeeldingen van de president, van een arrestatie, van executies en van huilende weduwes. Maar ook schildert hij feestende en dansende mensen, vaak onder het licht van enkele kale peertjes. Nooit echter is er een glimlach te zien op de gezichten. Botero schildert ook stillevens en landschappen.
Omtrent de pseudonaïeve figuratieve stijl van Botero heeft men het vaak over Gonflette-stijl, zelfs over Boteromorfisme.
Anekdotisch vertelt hij, dat hij bij het willekeurig tekenen van een mandoline het te kleine gaatje van de klankkast tekende en ineens de monumentale plasticiteit van het muziekinstrument zag.
Bij zijn eigen stijl-omschrijving valt herhaald zijn magisch woord het plastische, dat hij in elke figuur of elk beeld betracht, waarbij hij aanduidt dat het puur plastische primeert en opvallend leidt tot het immobilisme van zijn voorstellingen.
In zijn meest recente creaties gaat Botero de weg op van de ethische aanklacht. Net als Picasso destijds, met zijn Guernica, klaagt hij de macabere schandaalscènes aan uit de jongste oorlogsexcessen. Zo vormen de wreedheden uit de Iraakse Abu Ghraib-gevangenis zijn leidraad, bij zijn eerstkomende expo in het Romeinse Palazzo Venezia, de oud-residentie van Benito Mussolini. Net zoals zijn strijd tegen het geweld in zijn geboorteland Colombia, met zijn voortdurende burgeroorlog, en in tegenstelling tot zijn beminnelijke, vaak komische figuren, neemt hij weer de ernstige taak op zich de komende generaties te herinneren aan het onrecht van zijn tijd. Zijn wereld vol parodie ruilt hij voor een wereld waar het onrecht regeert.
Bereiding Snijd de parelhoen in stukken, kruid met peper en zout en schroei dicht in hete boter. Pel
de zilveruitjes en halveer ze. Haal het bittere hart uit de stronkjes
witloof en snijd ze overlangs door. Doe het witloof en de uitjes bij de
parelhoen. Kruid met peper en zout en stoof enkele minuten aan. Blus met
het bier. Breng aan de kook en laat 25 minuten rustig sudderen. Schil
intussen de pastinaken en snijd het vruchtvlees in kleine stukken. Kook
de pastinaak gaar in gezouten kokend water. Giet de pastinaak af en doe
ze in een keukenrobot. Doe er een flinke klont boter bij en mix tot een
gladde puree. Snipper de peterselie en strooi over de parelhoen.
Tip: Deze bereiding is ook heerlijk met een hoevekip.
De nacht is donker en de maan schijnt fel De straat is verlaten, geen mens is op straat Dromend loop ik over straat Te dromen over dansen
Ik sluit mijn ogen en beweeg op de muziek die ik in mijn hoofd hoor Ik zweef en zweef op de muziek
Ik ben weg van de echte wereld Alleen ik en de muziek Waar ik zo heerlijk op dans De muziek die wordt harder Ik dans en ik dans Mijn voeten voel ik niet meer, ik voel niks
Ik neurie mee op de muziek Ik dans nog steeds door Opeens voel ik wat Ik schrik en ik doe mijn ogen open ik stop direct met dansen
Mensen kijken naar mij. Ik kijk om me heen, ik zie iedereen klappen Ik sta hoger dan wie dan ook Ik sta te dansen, maar ik heb het niet door
Mijn lichaam heeft zijn eigen wil Stop met dansen stop! Mijn lichaam is de baas en mijn gedachte is een onderdaan. Stop met dansen, stop met neuriën!
Opeens klappen de mensen niet meer. Het is doodstil, ik dans weer met mijn gevoel. En niets of niemand is mij de baas. Ik doe wat ik wil en ik dans de hele nacht over straat.
Japanner betaalt recordprijs van 170.000 euro voor duif
Japanner betaalt recordprijs van 170.000 euro voor duif
Tijdens een veiling is vandaag een recordprijs van 170.000 euro
betaald voor een duif, meldt het Belgische internetveilinghuis
PiPa.be.De duif, 'Euro-diamond', is van een Duitse duivenmelker. De
koper is een Japanse duivenmakelaar, die wellicht als tussenpersoon
optreedt voor een Japanse koper.
De duif werd per opbod verkocht. Uiteindelijk werd 170.000 euro betaald,
een absoluut record voor een veiling. Volgens Nikolaas Gyselbrecht,
eigenaar van het veilinghuis, worden privé nog duurdere prijzen betaald,
tot 200.000 euro. Maar dat is hoogst uitzonderlijk.
Zaterdag en
zondag worden in totaal 151 duiven geveild. Het gaat om de collectie van
Hans-Peter en Peter Brockamp uit Duitsland. De meeste kopers komen uit
China en Japan. Momenteel slaat de teller voor de veiling op bijna
700.000 euro.
Organisator is PiPa.be, een nieuwssite over duiven
en veilinghuis. Ooit begonnen als hobby is het bedrijf uit Knesselare
uitgegroeid tot het grootste veilinghuis ter wereld voor duiven.
Euro-diamond
is een absolute topduif. De duif eindigde vijf keer bij de eerste negen
bij grote internationale vluchten en haalde ook de top bij de
tweejaarlijkse olympiade. De 8-jarige mannelijke duif doet zelf niet
meer mee aan wedstrijden. Hij zal uitsluitend worden gebruikt om mee te
kweken.
Belgische krijgt 15 miljoen niet voor verzonnen verhaal "Overleven met de wolven"
De Belgische Monique De Wael (73) ziet door een beslissing van de
Amerikaanse rechters 15 miljoen euro aan haar neus voorbij gaan. De
rechtbank oordeelde dat haar uitgeefster haar niet moet betalen voor de
verzonnen biografie "Overleven met de wolven", schrijven de
Coreliokranten.
De zaak draait rond de opbrengst van het boek, dat De Wael in 1997 liet
schrijven onder de valse naam Mischa Defonseca. Het is het levensverhaal
van een jong joods meisje dat haar ouders ziet verdwijnen naar de
concentratiekampen, maar zelf kan ontsnappen aan de nazi's en aan een
levensgevaarlijke tocht door Europa begint. Ze overleeft alleen maar
omdat ze opgenomen wordt in een roedel wolven.
Het
boek, dat in 18 talen vertaald is, werd een wereldwijde bestseller.
Maar twee jaar geleden gaf de naar de VS uitgeweken De Wael toe dat ze
alles verzonnen had.
Op dat moment had ze er al een zware
gerechtelijke strijd opzitten met haar uitgeefster Jane Daniel. In
eerste instantie had de Amerikaanse jury, die ervan overtuigd was dat
het verhaal waar was, De Wael gelijk gegeven. Haar uitgeefster moest
haar zowat 15 miljoen euro betalen.
Maar het hof van beroep van
Massachusetts besliste nu dat ze de miljoenen toch niet krijgt. De
rechtbank oordeelde dat de verzinsels van de vrouw zo extreem waren dat
de jury zich de vorige keer had laten misleiden en de zaak niet correct
kon beoordelen.
Wilde otter is officieel uitgestorven in Vlaanderen
Wilde otter is officieel uitgestorven in Vlaanderen
Milieuvereniging Natuurpunt heeft een intensieve speurtocht naar
wilde otters in Vlaanderen gehouden. Die zoektocht heeft niets
opgeleverd zodat Natuurpunt nu officieel uitgestorven verklaard heeft.
Ook in Wallonië zouden er geen meer zitten.
Natuurpunt opende 'de jacht' op de otter in Vlaanderen in juni. De
vereniging loofde zelfs een beloning van 500 euro uit voor wie de
aanwezigheid van de otter kon aantonen. Maar Natuurpunt kreeg alleen
meldingen binnen van bevers, muskusratten en een foto van een otter in
een dierentuin.
De otter had in België lang te lijden van
verdelging. De vissers zagen in hem als viseter een concurrent.
Bovendien was de otter het slachtoffer van de vervuiling van het water.
In het midden van de vorige eeuw was de populatie al uitgedund en de
laatste waarneming in Vlaanderen dateert al van begin 2000. In Wallonië
werd in 2006 slechts één spoor van een otter gevonden. Er werd gedacht
dat Wallonië over een restpopulatie beschikte, maar ook daar bleef geen
leefbare populatie meer over.
Otters uitzetten Maar
de otter is niet alleen in ons land aan het verdwijnen, de beestjes
doen het ook niet goed in de buurlanden. De dichtsbijzijnde goede
populaties zijn nu te vinden in Zuid-Frankrijk en Oost-Duitsland. In
Nederland, waar lang nog een populatie overbleef in Zuid-Limburg, is de
otter opnieuw uitgezet en die populatie doet het goed. Er zijn daar
zelfs wilde, niet uitgezette otters gevonden die op eigen houtje hun
uitgezette soortgenoten gevonden hebben.
Natuurpunt is geen
voorstander van uitzetten. Het is een optie maar uitzetten blijft wel
omstreden. Natuurpunt ziet er meer in ervoor te zorgen dat er geschikte
leefgebieden zijn voor de otter met structuurrijke oevers met veel
kruiden, met zuiver water en een rijke visstand. Als er dan otters
migreren vanuit de buurlanden is de kans groot dat ze zich daar welkom
voelen en er ook blijven.
Natuurgebied Omdat
de prijs voor het vinden van de wilde otter niet uitgereikt is, gaat die
500 euro nu naar het natuurgebied dat de beste biotoop biedt voor de
otter. Vanmiddag zal bekend gemaakt worden welk natuurgebied dat is. (br.hln foto ap)
Klagen, zagen, zuchten en jammeren: we kunnen er wat van. Soms lijkt
het alsof we niets anders doen, ook al zou dat volgens een bevraging van
4.000 mensen amper 8 minuten per dag in beslag nemen.
Een beetje weinig lijkt ons, want wanneer klagen en zagen we eigenlijk
niet? Over de files, over de zotten in het verkeer, over de kou, over de
sneeuw, over te weinig of te veel strooizout, over de baas en de
collega's, over het weekend (of het gebrek eraan). Over de stand van de
bankrekening, de idiotie van de buren en de algemene stupiditeit van
onze politici. Over zotgedraaide singles die we niet kunnen horen
terwijl onze lievelingsmuziek nergens aan bod komt... en ga zo maar
door.
Tijd en energie Wat maakt dat we zoveel
klagen en zagen? Het is de uiting van een negatief gevoel, het doet ons
verzuurd lijken (en eerlijk: ook een beetje voelen) en het neemt zoveel
tijd en energie in beslag!
Positief doel? Al
wil dat net misschien zeggen dat het een positief doel heeft. Zagen en
klagen zijn net de manier om frustraties en irritaties te ventileren. Je
smijt het in de wereld zodat het niet langer op je maag ligt. Boosheid
en frustraties niet opkroppen, doet net langer leven, zo is al
herhaaldelijk bewezen.
Het verlaagt je stressniveau want je kan
met een collega/zus/beste vriendin een band smeden door over dezelfde
dingen te zagen en te klagen. Je voelt je gesteund in je standpunt, en
dat is vaak al genoeg. Zonder dit geklaag en gezaag, zou de druk alleen
maar opbouwen tot er een vulkaanuitbarsting van lelijke woorden komt, of
erger, een hartaanval of depressie.
Potentiële gevaren Of
dat geloven we toch graag. De waarheid is dat er ook potentiële gevaren
zijn verbonden aan klagen en zagen. Zo wordt veel klagerij en
frustratie gebaseerd op een 'gepercipieerde oneerlijkheid'. Je voelt je
tekort gedaan omdat je veronderstelt dat een ander meer krijgt dan jij
en/of dan hij of haar toekomt.
Maar veel van deze
veronderstellingen zijn gebaseerd op misverstanden en halve waarheden.
Zo ontstaan ruzies, pesterijen en frustraties die niet eens wortels
hebben in de realiteit.
Verdrinken in negativiteit Een
tweede potentieel gevaar is dat je altijd dezelfde persoon gebruikt om
tegen te zagen of uit te razen, en die persoon uiteindelijk bezwijkt
onder jouw stroom van negativiteit. Want eerlijk: we zagen en klagen
wel, maar wanneer zijn wij degenen die ernaar luisteren zonder te
veroordelen?
Een echte zuurpruim Tot slot is
het niet ondenkbaar dat klagen en zagen in beperkte mate stress verlaagt
en ervoor zorgt dat je met stress en frustraties kan omgaan. Maar als
je alleen maar klaagt en zaagt, en nergens nuanceert of het standpunt
van de ander bekijkt, kan je erg bekrompen worden en internaliseer je de
negativiteit die je net kwijt begint te raken.
En dat is het
moment waarop je niet zomaar 'een zaag' bent, maar een echte zuurpruim.
Eerlijk: wil je dat echt? Is het leven daar niet een beetje te kort
voor?
Alicia Keys (Manhattan, New York, 25 januari 1981) is een Amerikaanse R&B- en soul-liedjesschrijver, componist, recordproducent, pianist en actrice-zangeres.
Alicia is de dochter van een Italiaans-Ierse moeder, Terri Augello, en een Jamaicaanse vader, Craig Cook. Ze is in New York geboren en opgegroeid. Op haar zevende kwam ze voor het eerst in aanraking met een piano. Ze leerde klassieke muziek van Beethoven, Mozart en Chopin (haar favoriet). Zij schreef haar eerste lied Butterflyz toen ze veertien was. Dat nummer staat ook op haar debuutalbum Songs in A minor. Voor een groot deel was het haar moeder die haar ondersteunde bij het ontwikkelen van haar talenten.
Haar inspiratiebronnen waren onder anderen Stevie Wonder, met wie ze inmiddels al een aantal keren heeft opgetreden, Marvin Gaye, Nina Simone, Donny Hathaway, maar ook Notorious B.I.G., 2Pac, Jay-Z en Wu Tang Clan.
De Belg zet zich steeds vaker achter zijn computer om kerstcadeautjes
te kopen. De onlinewinkels verwachten dit jaar bijna de helft meer
omzet uit kerstshoppen dan vorig jaar.
Volgens BeCommerce, de sectorvereniging van Belgische
e-commercebedrijven, besteden de meeste klanten tussen 50 en 100 euro
online. "De Belgische e-shops zijn erg optimistisch en kijken vol
vertrouwen en met hoge verwachtingen naar deze eindejaarsperiode", zegt
Marc Périn, directeur van BeCommerce. "Sinds een aantal weken is er een
duidelijk verhoogde activiteit zichtbaar in de meeste webwinkels en het
onlineaanbod van eindejaarsgeschenken is dit jaar opvallend groot."
Volgens
de sectorvereniging zijn de geschenken die het vaakst online worden
gekocht computerspellen, kleding, multimedia-artikelen, en
huisdecoratie. Maar ook computers, gsm's en huishoedtoestellen zouden
steeds vaker via internet gekocht worden.
Een derde van de klanten geven tussen 50 en 100 euro uit per aankoop, een vijfde besteedt meer dan 150 euro. De Belgische webwinkels verwachten dat de onlineverkoop ook in 2011 zal stijgen.
Indiër trouwt met 60 vrouwen en verkoopt ze aan bordelen
Indiër trouwt met 60 vrouwen en verkoopt ze aan bordelen
De Indiase politie heeft vandaag een man opgepakt die 60 vrouwen ten
huwelijk zou hebben gevraagd, om ze dan vervolgens te verkopen aan
bordelen.
De 27-jarige verdachte werd opgepakt in de deelstaat West-Bengalen waar
hij zich voordeed als een goedbetaalde soldaat van het Indiase leger.
"Hij had de gewoonte om zich voor te doen als een soldaat die voor
vakantie naar huis kwam, en die graag wenste te trouwen voordat hij
terugkeerde", aldus politiechef Debendra Prasad Singh.
De
man trouwde met minstens 60 vrouwen, alvorens hen te verkopen aan
bordelen in Mumbai en Pune, in het zuiden van het land. De vrouwen,
waarvoor hij telkens tussen de 1.150 en 1.650 euro kreeg, waren
afkomstig uit arme families in het oosten van India, waar ze
voornamelijk werkten op theeplantages. Negen van zijn vermoedelijke
slachtoffers konden worden teruggevonden.
Historisch akkoord moet tijger allerlaatste kans bieden
Historisch akkoord moet tijger allerlaatste kans bieden
De dertien laatste tijgerlanden hebben in Sint-Petersburg een
historisch akkoord ondertekend. Samen willen ze de ernstig bedreigde
roofdieren beschermen. Zonder actie zouden tijgers over twaalf jaar in
het wild uitgestorven zijn.
Sint-Petersburg organiseerde de voorbije dagen een speciale top voor de
dertien landen waar tijgers nog in het wild leven. De deelnemers
tekenden een akkoord om de dieren beter te beschermen. Zo moeten er
maatregelen komen tegen stropers, illegale handel en ontbossing. Het is
de bedoeling het aantal tijgers in het wild tegen 2022 te verdubbelen.
Dan zouden er weer 7.000 wilde tijgers moeten leven.
De redding
van de tijger zal veel geld kosten. De Wereldbank berekende dat er de
komende twaalf jaar nood is aan ruim 260 miljoen euro. De deelnemers
verzamelden op de conferentie al een budget van 95 miljoen euro. Dat het
ernstig gesteld is met de tijger valt ook op te maken uit het feit dat
wereldleiders voor de allereerste keer bijeenkwamen om het lot van
slechts één diersoort te bespreken. Acteur Leonardo DiCaprio beloofde
prompt een miljoen dollar te schenken om dit prachtig dier te redden.
Bekende gezichten kwamen de tijgers steunen: Leonardi DiCaprio en Naomi Campbell
Vroeger
kwam de tijger heel verspreid voor, maar vele landen verloren hun
tijgerpopulatie. Volgens de meest recente schatting blijven er slechts
3.200 wilde tijgers over. De dertien laatste tijgerlanden zijn Rusland,
China, Bangladesh, Bhutan, Myanmar, Cambodja, India, Indonesië, Laos,
Maleisië, Nepal, Thailand en Vietnam.
Het zondagse kerkbezoek neemt jaar na jaar af. Als deze evolutie
doorzet, zit er in 2016 niemand meer in de kerk voor de mis. Doopsels en
begrafenissen blijven wel stabiel. Dat blijkt uit een studie van Marc
Hooghe, politicoloog aan de KU Leuven, meldt De Standaard.
Voor het eerst sinds 1998 telden de parochiepriesters het aantal
aanwezigen tijdens hun zondagsmissen nog eens. De resultaten liggen
volgens de studie 'Kerkpraktijk in Vlaanderen' in de lijn van wat al
enkele decennia aan de gang is: een continue en geleidelijke afkalving
van de wekelijkse kerkgang.
Van 36 naar 5,4 procent In
1976 ging 36 procent van de Vlamingen tussen 5 en 69 jaar nog wekelijks
naar de zondagsmis. In 1998 was dat 13 procent. En in 2009 daalde dat
aandeel tot 5,4 procent, of 247.000 mensen.
"Als we de gegevens
van de voorbije decennia op een rijtje zetten, zien we een zeer
gelijkmatige afname van de zondagsmis. Je kunt bijna perfect voorspellen
dat er jaarlijks ongeveer 0,8 procent minder kerkgangers zullen zijn",
legt Hooghe uit. Als deze trend doorzet, blijven de kerken in 2016 op
zondag leeg.
Kerk voor 'grote' momenten De
populariteit van doopsels en begrafenissen staat in contrast met het
afkalvende "gewone" kerkbezoek. Die eerste zijn de voorbije jaren min of
meer op hetzelfde niveau gebleven. Van alle overledenen wordt 71
procent kerkelijk begraven. En 67 procent van de Vlaamse kinderen wordt
kerkelijk gedoopt. De kerkelijke huwelijken zijn in 2009 wel gedaald.
Een week nadat de pestaffaire in het Waalse MACtac bekendraakte, komt
ook in Vlaanderen een schandaal aan het licht. Bij staalreus
ArcelorMittal in Gent onderging een arbeider ruim een jaar lang
vernederingen van zijn twee bazen, schrijft de gedrukte versie van Het
Laatste Nieuws.
De twee bazen, met elk meer dan 15 jaar dienst, haalden voortdurend
'grapjes' uit en lachten de 32-jarige arbeider S.D.C. uit. Al snel
gingen de pesterijen verder.
Met alcoholstift op penis en achterwerk
"Ze
beschimpten S. voortdurend", getuigt een ACV-vakbondsafgevaardigde. De
pesterijen werden ook fysiek. "Ze dwongen hem bijvoorbeeld om zijn broek
uit te trekken en dan bekribbelden ze zijn edele delen en achterwerk
met een alcoholstift. Ook bonden ze hem vast op een laadbak van een jeep
en reden hem zo door het hele bedrijf."
Toch onderging S.D.C.
de vernederingen lijdzaam. Een jaar lang hield hij de lippen stijf op
elkaar. Tot de vrouw van S.D.C. begin deze maand naar de directie stapte
en onmiddellijk maatregelen eiste. Het bedrijf twijfelde geen seconde
en ontsloeg J.D. en J.M. "Dat is ook logisch", zegt woordvoerder Jan
Cornelis. "Pesterijen kunnen we absoluut niet dulden."
Het
is niet de eerste keer dat ArcelorMittal met pesterijen te maken
krijgt. "Elk jaar moeten we wel mensen ontslaan om 'sanctionele
redenen', zoals pesten. Het is normaal dat er in een bedrijf met 4.700
werknemers af en toe rotte appels tussen zitten", zegt Cornelis.
Verwen je hond eens met een halsband van 2,4 miljoen euro
Verwen je hond eens met een halsband van 2,4 miljoen euro
In de Verenigde Staten is wellicht de duurste hondenhalsband ter wereld
voorgesteld. De 'Amour, Amour'-halsband kost 2,3 miljoen euro. Het
sieraad is belegd met welgeteld 1.657 diamanten die samen 52 karaat
wegen. Het kleinood is vervaardigd uit platinum en 18 karaats witgoud.
Het geheel wordt samengehouden door een bandje van krokodillenleer.
Uiteraard
kan je de halsband op maat laten maken voor je troetel. Volgens
ontwerpster Martha Smith van het bedrijf 'I Love Dogs', valt de halsband
erg in de smaak bij celebrities en rijke zakenlui.
The Radios was een Belgische popgroep die eind jaren 80 ontstond.
De groep scoorde hun grootste hit met She Goes Nana in 1991 (dit nummer stond in 2003 en 2004 nog altijd in de onderste regionen van de Top 2000). Andere hits waren Teardrops, I'm into folk, Walking The Thin Line, She's My Lover en Dreaming Wild.
In 1994 splitte de groep, en gingen de leden elk hun eigen weg.
Facebook geen vervangmiddel voor 'echte' vriendschap
Facebook geen vervangmiddel voor 'echte' vriendschap
In tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt, maken sociaalnetwerksites
als Facebook mensen niet asocialer, ze versterken op een unieke manier
de band bij verschillende leeftijdsgroepen.
De
snelle verspreiding van Facebook, de site heeft momenteel meer dan 500
miljoen gebruikers wereldwijd, zorgde voor een stroom van beweringen
over de negatieve effecten. "De resultaten van het recentste onderzoek
suggereren dat Facebook geen vervanging is van persoonlijke ontmoetingen
tussen vrienden, familie en collega's," aldus professor Craig Watkins.
"Sociale media zorgen echter voor kansen van nieuwe vormen van
vriendschap en intimiteit."
De
onderzoekers ondervroegen 900 studenten en pasafgestudeerden over met
wie en hoe ze contact hadden op Facebook. Meer dan 60 procent van de
gebruikers zegt dat het posten statussen de populairste activiteit is,
60 procent schrijft commentaren op profielen en de helft gebruikt het
voor het geven van boodschappen aan vrienden. Ongeveer evenveel mannen
en vrouwen gebruiken Facebook, maar ze doen dit op andere manieren.
"Vrouwen tonen meer affectie, ze gebruiken het om een band te smeden",
aldus Watkins. "Voor mannen is het eerder praktisch." Zij zal eerder
foto's van bijeenkomsten met vrienden posten, mannen zetten foto's van
hobby's online of posten politieke en culturele informatie."
Facebook
zorgt voor nieuwe uitdagingen, adolescenten moeten hun gedrag op deze
website aanpassen aan hun steeds groter wordende sociale kring.
"Facebook brengt verschillende netwerken en sociale kringen bij elkaar.
We presenteren onszelf op een andere manier tegenover vrienden dan
tegenover collega's of familie. Er zijn geen afspraken over hoe
sociaalnetwerksites te gebruiken, het evolueert constant en dat zorgt
voor heel wat uitdagingen."
In het Amazoneregenwoud in Peru is een onbekende stam ontdekt die volledig geïsoleerd leeft en nog nooit met de buitenwereld in contact kwam.
Opzichters van een natuurreservaat in het zuidoosten van Peru deden de ontdekking toen ze op de loer lagen voor illegale houtkappers. Ze zagen nomaden een rivier oversteken om voedsel te zoeken. Dat gebeurde vorig jaar al, maar de Peruaanse overheid hield de ontdekking tot nu geheim. Om hoeveel nomaden het gaat, is niet duidelijk.
De onbekende stam - mogelijk gaat het zelfs om meerdere stammen - zou geïsoleerd leven en nog nooit met de buitenwereld in contact geweest zijn. De ontdekking is uitermate interessant voor wetenschappers. 'Er waren enkele sporadische ontmoetingen waarbij we foto's maakten. Die interactie verschafte ons bovendien meer kennis over hun dagelijkse leven', zegt antropologe Mayta Capac Alatrista. De eerste resultaten van het onderzoek werden vrijdag voorgesteld in het nationaal museum van Peru.
De nomaden bouwen tijdelijke kampen van riet en palmbladeren. Ze gebruiken speren om te jagen en dragen ringen door hun neus en lippen. Voor de rest zijn ze naakt. 'We konden amper geloven dat er in de 21ste eeuw nog volkeren leven die zo ver van de globale samenleving afstaan', zei Juan Ossio, de Peruaanse minister van Cultuur.
Volgens Survival International, een organisatie die opkomt voor inheemse volkeren, leven er naar schatting vijftien inheemse stammen geïsoleerd in het Amazonewoud. Al is het niet zo dat ze nog nooit met de buitenwereld contact hadden. 'Dat is een 19e-eeuwse mythe', zegt Rik Pinxten, antropoloog en voorzitter van de vakgroep vergelijkende cultuurwetenschappen aan de UGent. 'Stammen kunnen wel geïsoleerd leven, maar om de paar jaar komen ze toch andere stammen tegen. Anders zouden ze al lang uitgestorven zijn door inteelt.'
Volgens professor Pinxten is het erg uitzonderlijk dat een onbekende stam wordt ontdekt, maar hij waarschuwt meteen ook voor mogelijk bedrog. 'Zo'n onontgonnen stam kan voor een land interessant zijn als toeristische attractie. In het verleden werden om die reden nog al eens nieuwe stammen uitgevonden. Daarom moet men altijd voorzichtig omspringen met dit soort ontdekkingen. Een andere mogelijkheid is dat het gaat om een afsplitsing van een bekende stam.'
Volgens Survival International streven die vijftien geïsoleerd levende stammen in het Amazonewoud er naar hun afgezonderde bestaan te behouden. 'Bij zeer zeldzame gelegenheden maken ze duidelijk dat ze met rust gelaten willen worden. Ze hebben geleden onder weerzinwekkend geweld en ziektes die in het verleden door buitenstaanders zijn meegebracht. Daarom komt het voor dat ze agressief reageren om hun gebied te beschermen', staat er op hun website te lezen.
De nomadenstam die nu gevonden is zou de filmploegen toegelaten hebben in ruil voor beter werk- en jaagmateriaal. 'Antropologisch is het interessant om na te gaan of het echt om een nieuwe groep gaat of met welke volkeren ze verwant zijn. Ook hun taalgebruik is boeiend studiemateriaal', zegt Rik Pinxten. (br.het Nieuwsblad)
Biologen hebben in de Indonesische jungle een nieuwe apensoort met
kogelogen en grote oren ontdekt, zo heeft de Universiteit van Frankfurt
bekendgemaakt.
Het betreft een nieuwe soort van de koboldmaki's die een beetje op
knuffeldieren gelijken en die de naam Tarsius wallacei meekregen, naar
de Britse natuurvorser Alfred Russel Wallace (1823-1913) . De
koboldmaki's zijn maar twaalf centimeter groot en behoren tot de
kleinste apen van Azië.
Duetgezangen Koboldmaki's
jagen 's nachts op insecten en leven in het kreupelhout van de
Zuidoost-Aziatische regenwouden. Stefan Merker en collega's kwamen de
nieuwe soort op het spoor tijdens veldwerk op het Indonesische eiland
Sulawesi waar zich een grote verscheidenheid van koboldmaki's heeft
ontwikkeld. De Sulawesische soorten leven in kleine familiegroepen die
's morgens, wanneer zij zich in hun slaapbomen hebben teruggetrokken,
via "duetgezangen" met elkaar communiceren.
Toen Merker twee
andere soorten onderzocht, viel hem ten zuidwesten van de stad Palu een
ander gezang op. Twee jaar later, bij een groter project, werden
vijftien van de dieren gevangen en onderzocht. Genanalyse toonde
eenduidig aan dat de gevangen dieren in hoge mate verschilden van de
reeds bekende soorten.
De ontdekking heeft des te meer belang
omdat de koboldmaki's qua stamboom dichter tot de mens staan dan de
lemuren in Madagascar. De voorvaderen van de koboldmaki's hebben zich
vermoedelijk zowat 60 miljoen jaar geleden afgescheiden van alle andere
nog levende primatengroepen.
In dierenpark Planckendael is oma-giraf Maji gestorven. "Vanmorgen moesten de verzorgers en onze dierenarts zowat het moeilijkste doen wat er hen in hun loopbaan te doen staat: oma-giraf Maji werd uit haar lijden verlost", klinkt het.
"Na een vermoedelijke valpartij waarbij giraf Maji wellicht een heup uit de kom had, werd Maji nooit meer dezelfde. Ze mankte aanzienlijk en kon haar hele linkerkant niet meer gebruiken. Op die manier kon ze ook niet meer deftig slapen noch eten en werd ze compleet lusteloos en zelfs apathisch. Ze had geen dierenleven meer. Het hele team nam de weloverwogen beslissing om haar te laten inslapen."
Maji werd net geen 26 jaar. Ze schonk het leven aan 6 jongen: Sarah, Vincent, Xsina, Zoë, Barbie en Diamant. Giraffen in dierentuinen ronden meestal de mooie kaap van 20 jaar. Nieuw leven
Naast het trieste nieuws is Planckendael ook in blijde verwachting. Giraf Barbie is namelijk drachtig van haar tweede jong. Goed nieuws, want deze giraffen zijn bedreigd en gelijken sterk op de zeer bedreigde giraffen in Niger, waarvan er nog slechts een tweehonderdtal in leven zijn.
