Historisch akkoord moet tijger allerlaatste kans bieden
Historisch akkoord moet tijger allerlaatste kans bieden
De dertien laatste tijgerlanden hebben in Sint-Petersburg een
historisch akkoord ondertekend. Samen willen ze de ernstig bedreigde
roofdieren beschermen. Zonder actie zouden tijgers over twaalf jaar in
het wild uitgestorven zijn.
Sint-Petersburg organiseerde de voorbije dagen een speciale top voor de
dertien landen waar tijgers nog in het wild leven. De deelnemers
tekenden een akkoord om de dieren beter te beschermen. Zo moeten er
maatregelen komen tegen stropers, illegale handel en ontbossing. Het is
de bedoeling het aantal tijgers in het wild tegen 2022 te verdubbelen.
Dan zouden er weer 7.000 wilde tijgers moeten leven.
De redding
van de tijger zal veel geld kosten. De Wereldbank berekende dat er de
komende twaalf jaar nood is aan ruim 260 miljoen euro. De deelnemers
verzamelden op de conferentie al een budget van 95 miljoen euro. Dat het
ernstig gesteld is met de tijger valt ook op te maken uit het feit dat
wereldleiders voor de allereerste keer bijeenkwamen om het lot van
slechts één diersoort te bespreken. Acteur Leonardo DiCaprio beloofde
prompt een miljoen dollar te schenken om dit prachtig dier te redden.
Bekende gezichten kwamen de tijgers steunen: Leonardi DiCaprio en Naomi Campbell
Vroeger
kwam de tijger heel verspreid voor, maar vele landen verloren hun
tijgerpopulatie. Volgens de meest recente schatting blijven er slechts
3.200 wilde tijgers over. De dertien laatste tijgerlanden zijn Rusland,
China, Bangladesh, Bhutan, Myanmar, Cambodja, India, Indonesië, Laos,
Maleisië, Nepal, Thailand en Vietnam.
Het zondagse kerkbezoek neemt jaar na jaar af. Als deze evolutie
doorzet, zit er in 2016 niemand meer in de kerk voor de mis. Doopsels en
begrafenissen blijven wel stabiel. Dat blijkt uit een studie van Marc
Hooghe, politicoloog aan de KU Leuven, meldt De Standaard.
Voor het eerst sinds 1998 telden de parochiepriesters het aantal
aanwezigen tijdens hun zondagsmissen nog eens. De resultaten liggen
volgens de studie 'Kerkpraktijk in Vlaanderen' in de lijn van wat al
enkele decennia aan de gang is: een continue en geleidelijke afkalving
van de wekelijkse kerkgang.
Van 36 naar 5,4 procent In
1976 ging 36 procent van de Vlamingen tussen 5 en 69 jaar nog wekelijks
naar de zondagsmis. In 1998 was dat 13 procent. En in 2009 daalde dat
aandeel tot 5,4 procent, of 247.000 mensen.
"Als we de gegevens
van de voorbije decennia op een rijtje zetten, zien we een zeer
gelijkmatige afname van de zondagsmis. Je kunt bijna perfect voorspellen
dat er jaarlijks ongeveer 0,8 procent minder kerkgangers zullen zijn",
legt Hooghe uit. Als deze trend doorzet, blijven de kerken in 2016 op
zondag leeg.
Kerk voor 'grote' momenten De
populariteit van doopsels en begrafenissen staat in contrast met het
afkalvende "gewone" kerkbezoek. Die eerste zijn de voorbije jaren min of
meer op hetzelfde niveau gebleven. Van alle overledenen wordt 71
procent kerkelijk begraven. En 67 procent van de Vlaamse kinderen wordt
kerkelijk gedoopt. De kerkelijke huwelijken zijn in 2009 wel gedaald.
Een week nadat de pestaffaire in het Waalse MACtac bekendraakte, komt
ook in Vlaanderen een schandaal aan het licht. Bij staalreus
ArcelorMittal in Gent onderging een arbeider ruim een jaar lang
vernederingen van zijn twee bazen, schrijft de gedrukte versie van Het
Laatste Nieuws.
De twee bazen, met elk meer dan 15 jaar dienst, haalden voortdurend
'grapjes' uit en lachten de 32-jarige arbeider S.D.C. uit. Al snel
gingen de pesterijen verder.
Met alcoholstift op penis en achterwerk
"Ze
beschimpten S. voortdurend", getuigt een ACV-vakbondsafgevaardigde. De
pesterijen werden ook fysiek. "Ze dwongen hem bijvoorbeeld om zijn broek
uit te trekken en dan bekribbelden ze zijn edele delen en achterwerk
met een alcoholstift. Ook bonden ze hem vast op een laadbak van een jeep
en reden hem zo door het hele bedrijf."
Toch onderging S.D.C.
de vernederingen lijdzaam. Een jaar lang hield hij de lippen stijf op
elkaar. Tot de vrouw van S.D.C. begin deze maand naar de directie stapte
en onmiddellijk maatregelen eiste. Het bedrijf twijfelde geen seconde
en ontsloeg J.D. en J.M. "Dat is ook logisch", zegt woordvoerder Jan
Cornelis. "Pesterijen kunnen we absoluut niet dulden."
Het
is niet de eerste keer dat ArcelorMittal met pesterijen te maken
krijgt. "Elk jaar moeten we wel mensen ontslaan om 'sanctionele
redenen', zoals pesten. Het is normaal dat er in een bedrijf met 4.700
werknemers af en toe rotte appels tussen zitten", zegt Cornelis.
Verwen je hond eens met een halsband van 2,4 miljoen euro
Verwen je hond eens met een halsband van 2,4 miljoen euro
In de Verenigde Staten is wellicht de duurste hondenhalsband ter wereld
voorgesteld. De 'Amour, Amour'-halsband kost 2,3 miljoen euro. Het
sieraad is belegd met welgeteld 1.657 diamanten die samen 52 karaat
wegen. Het kleinood is vervaardigd uit platinum en 18 karaats witgoud.
Het geheel wordt samengehouden door een bandje van krokodillenleer.
Uiteraard
kan je de halsband op maat laten maken voor je troetel. Volgens
ontwerpster Martha Smith van het bedrijf 'I Love Dogs', valt de halsband
erg in de smaak bij celebrities en rijke zakenlui.
The Radios was een Belgische popgroep die eind jaren 80 ontstond.
De groep scoorde hun grootste hit met She Goes Nana in 1991 (dit nummer stond in 2003 en 2004 nog altijd in de onderste regionen van de Top 2000). Andere hits waren Teardrops, I'm into folk, Walking The Thin Line, She's My Lover en Dreaming Wild.
In 1994 splitte de groep, en gingen de leden elk hun eigen weg.
Facebook geen vervangmiddel voor 'echte' vriendschap
Facebook geen vervangmiddel voor 'echte' vriendschap
In tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt, maken sociaalnetwerksites
als Facebook mensen niet asocialer, ze versterken op een unieke manier
de band bij verschillende leeftijdsgroepen.
De
snelle verspreiding van Facebook, de site heeft momenteel meer dan 500
miljoen gebruikers wereldwijd, zorgde voor een stroom van beweringen
over de negatieve effecten. "De resultaten van het recentste onderzoek
suggereren dat Facebook geen vervanging is van persoonlijke ontmoetingen
tussen vrienden, familie en collega's," aldus professor Craig Watkins.
"Sociale media zorgen echter voor kansen van nieuwe vormen van
vriendschap en intimiteit."
De
onderzoekers ondervroegen 900 studenten en pasafgestudeerden over met
wie en hoe ze contact hadden op Facebook. Meer dan 60 procent van de
gebruikers zegt dat het posten statussen de populairste activiteit is,
60 procent schrijft commentaren op profielen en de helft gebruikt het
voor het geven van boodschappen aan vrienden. Ongeveer evenveel mannen
en vrouwen gebruiken Facebook, maar ze doen dit op andere manieren.
"Vrouwen tonen meer affectie, ze gebruiken het om een band te smeden",
aldus Watkins. "Voor mannen is het eerder praktisch." Zij zal eerder
foto's van bijeenkomsten met vrienden posten, mannen zetten foto's van
hobby's online of posten politieke en culturele informatie."
Facebook
zorgt voor nieuwe uitdagingen, adolescenten moeten hun gedrag op deze
website aanpassen aan hun steeds groter wordende sociale kring.
"Facebook brengt verschillende netwerken en sociale kringen bij elkaar.
We presenteren onszelf op een andere manier tegenover vrienden dan
tegenover collega's of familie. Er zijn geen afspraken over hoe
sociaalnetwerksites te gebruiken, het evolueert constant en dat zorgt
voor heel wat uitdagingen."
In het Amazoneregenwoud in Peru is een onbekende stam ontdekt die volledig geïsoleerd leeft en nog nooit met de buitenwereld in contact kwam.
Opzichters van een natuurreservaat in het zuidoosten van Peru deden de ontdekking toen ze op de loer lagen voor illegale houtkappers. Ze zagen nomaden een rivier oversteken om voedsel te zoeken. Dat gebeurde vorig jaar al, maar de Peruaanse overheid hield de ontdekking tot nu geheim. Om hoeveel nomaden het gaat, is niet duidelijk.
De onbekende stam - mogelijk gaat het zelfs om meerdere stammen - zou geïsoleerd leven en nog nooit met de buitenwereld in contact geweest zijn. De ontdekking is uitermate interessant voor wetenschappers. 'Er waren enkele sporadische ontmoetingen waarbij we foto's maakten. Die interactie verschafte ons bovendien meer kennis over hun dagelijkse leven', zegt antropologe Mayta Capac Alatrista. De eerste resultaten van het onderzoek werden vrijdag voorgesteld in het nationaal museum van Peru.
De nomaden bouwen tijdelijke kampen van riet en palmbladeren. Ze gebruiken speren om te jagen en dragen ringen door hun neus en lippen. Voor de rest zijn ze naakt. 'We konden amper geloven dat er in de 21ste eeuw nog volkeren leven die zo ver van de globale samenleving afstaan', zei Juan Ossio, de Peruaanse minister van Cultuur.
Volgens Survival International, een organisatie die opkomt voor inheemse volkeren, leven er naar schatting vijftien inheemse stammen geïsoleerd in het Amazonewoud. Al is het niet zo dat ze nog nooit met de buitenwereld contact hadden. 'Dat is een 19e-eeuwse mythe', zegt Rik Pinxten, antropoloog en voorzitter van de vakgroep vergelijkende cultuurwetenschappen aan de UGent. 'Stammen kunnen wel geïsoleerd leven, maar om de paar jaar komen ze toch andere stammen tegen. Anders zouden ze al lang uitgestorven zijn door inteelt.'
Volgens professor Pinxten is het erg uitzonderlijk dat een onbekende stam wordt ontdekt, maar hij waarschuwt meteen ook voor mogelijk bedrog. 'Zo'n onontgonnen stam kan voor een land interessant zijn als toeristische attractie. In het verleden werden om die reden nog al eens nieuwe stammen uitgevonden. Daarom moet men altijd voorzichtig omspringen met dit soort ontdekkingen. Een andere mogelijkheid is dat het gaat om een afsplitsing van een bekende stam.'
Volgens Survival International streven die vijftien geïsoleerd levende stammen in het Amazonewoud er naar hun afgezonderde bestaan te behouden. 'Bij zeer zeldzame gelegenheden maken ze duidelijk dat ze met rust gelaten willen worden. Ze hebben geleden onder weerzinwekkend geweld en ziektes die in het verleden door buitenstaanders zijn meegebracht. Daarom komt het voor dat ze agressief reageren om hun gebied te beschermen', staat er op hun website te lezen.
De nomadenstam die nu gevonden is zou de filmploegen toegelaten hebben in ruil voor beter werk- en jaagmateriaal. 'Antropologisch is het interessant om na te gaan of het echt om een nieuwe groep gaat of met welke volkeren ze verwant zijn. Ook hun taalgebruik is boeiend studiemateriaal', zegt Rik Pinxten. (br.het Nieuwsblad)
Biologen hebben in de Indonesische jungle een nieuwe apensoort met
kogelogen en grote oren ontdekt, zo heeft de Universiteit van Frankfurt
bekendgemaakt.
Het betreft een nieuwe soort van de koboldmaki's die een beetje op
knuffeldieren gelijken en die de naam Tarsius wallacei meekregen, naar
de Britse natuurvorser Alfred Russel Wallace (1823-1913) . De
koboldmaki's zijn maar twaalf centimeter groot en behoren tot de
kleinste apen van Azië.
Duetgezangen Koboldmaki's
jagen 's nachts op insecten en leven in het kreupelhout van de
Zuidoost-Aziatische regenwouden. Stefan Merker en collega's kwamen de
nieuwe soort op het spoor tijdens veldwerk op het Indonesische eiland
Sulawesi waar zich een grote verscheidenheid van koboldmaki's heeft
ontwikkeld. De Sulawesische soorten leven in kleine familiegroepen die
's morgens, wanneer zij zich in hun slaapbomen hebben teruggetrokken,
via "duetgezangen" met elkaar communiceren.
Toen Merker twee
andere soorten onderzocht, viel hem ten zuidwesten van de stad Palu een
ander gezang op. Twee jaar later, bij een groter project, werden
vijftien van de dieren gevangen en onderzocht. Genanalyse toonde
eenduidig aan dat de gevangen dieren in hoge mate verschilden van de
reeds bekende soorten.
De ontdekking heeft des te meer belang
omdat de koboldmaki's qua stamboom dichter tot de mens staan dan de
lemuren in Madagascar. De voorvaderen van de koboldmaki's hebben zich
vermoedelijk zowat 60 miljoen jaar geleden afgescheiden van alle andere
nog levende primatengroepen.
In dierenpark Planckendael is oma-giraf Maji gestorven. "Vanmorgen moesten de verzorgers en onze dierenarts zowat het moeilijkste doen wat er hen in hun loopbaan te doen staat: oma-giraf Maji werd uit haar lijden verlost", klinkt het.
"Na een vermoedelijke valpartij waarbij giraf Maji wellicht een heup uit de kom had, werd Maji nooit meer dezelfde. Ze mankte aanzienlijk en kon haar hele linkerkant niet meer gebruiken. Op die manier kon ze ook niet meer deftig slapen noch eten en werd ze compleet lusteloos en zelfs apathisch. Ze had geen dierenleven meer. Het hele team nam de weloverwogen beslissing om haar te laten inslapen."
Maji werd net geen 26 jaar. Ze schonk het leven aan 6 jongen: Sarah, Vincent, Xsina, Zoë, Barbie en Diamant. Giraffen in dierentuinen ronden meestal de mooie kaap van 20 jaar. Nieuw leven
Naast het trieste nieuws is Planckendael ook in blijde verwachting. Giraf Barbie is namelijk drachtig van haar tweede jong. Goed nieuws, want deze giraffen zijn bedreigd en gelijken sterk op de zeer bedreigde giraffen in Niger, waarvan er nog slechts een tweehonderdtal in leven zijn.
Geen vergunning meer nodig voor tuinhuis of zwembad
Geen vergunning meer nodig voor tuinhuis of zwembad
Voor bepaalde kleine constructies, zoals een tuinhuis of een zwembad,
is vanaf 1 december geen stedenbouwkundige vergunning meer nodig. Voor
sommige constructies geldt nog een meldingsplicht, maar een groot deel
kleinere werken hoeft voortaan vergund noch gemeld te worden.
Voor een aanpassing of uitbreiding bij een woning van maximaal 40m2,
zoals een garage of een veranda, zal voortaan een melding volstaan. De
bouwheer moet de werken twintig dagen voor de aanvang ervan melden bij
de gemeente, via een vast formulier.
Ook de lijst met werken die
vrijgesteld zijn van een vergunning en die evenmin gemeld moeten
worden, is uitgebreid. De vrijstelling geldt voortaan voor vrijstaande
gebouwen met een maximale oppervlakte van 40m2 (zoals carports,
tuinhuisjes...) en niet-overdekte constructies van maximaal 80m2
(terras, zwembad, vijver, ...).
Ook voor bedrijven is er een
belangrijke vereenvoudiging door de invoering van de zogenaamde "enige
vergunning". Dat houdt in dat voor de uitbreiding of verbouwing van
bestaande bedrijven in industriegebied een melding zal volstaan als er
voor de uitbreiding al een milieuvergunning verleend is.
Meer informatie is te vinden op www.ruimtelijkeordening.be en
www.rwo.be. Er is ook een brochure beschikbaar in de kiosken van
gemeentehuizen en in postkantoren.
Mark Lanegan (Ellensburg (Washington), 25 november 1964) is een Amerikaanse zanger. Hij begon zijn carrière als voorman van The Screaming Trees.
Lanegan hield zich bezig met solowerk en met samenwerkingen met andere artiesten. De eerste samenwerking uit 1990, The Winding Sheet, was een semi-akoestisch (Tom Waits-achtig) album samen met Nirvana's Kurt Cobain en Krist Novoselic, Jack Endino en Screaming Trees drummer Mark Pickerel. Oorspronkelijk was het de bedoeling om voor dit album bluescovers op te nemen samen met Nirvana's Kurt Cobain.
Lanegan wordt wegens zijn unieke, diepe, doorrookte stem een veelgevraagd gastzanger, onder andere op verschillende platen van Queens of the Stone Age (waarmee hij in 2002 ook op tournee gaat, met naast hem Dave Grohl op drums). Lanegan werkt vaak samen met grote namen uit de grunge en stonerrock. Waar hij op zijn eerdere platen werd bijgestaan door onder andere leden van Pearl Jam en Alice In Chains, komt hij op zijn vijfde volwaardige soloalbum Bubblegum opnieuw met een uitzonderlijke gastenlijst: PJ Harvey, Aldo Struyf (toetsenist van Millionaire), Chris Goss, QOTSA-maatjes Josh Homme en Nick Oliveri, Guns 'n' Roses- en Velvet Revolver-leden Duff McKagan en Izzy Stradlin.
Lanegan maakt in 2006 samen met Isobel Campbell, ex-lid van het Schotse Belle & Sebastian, het album Ballad of the Broken Seas. Hij neemt daarop het grootste deel van de zang voor zijn rekening en schrijft ook één nummer voor de plaat.
Hij werkt samen met Greg Dulli (ex-zanger van de Afghan Whigs) op de EP Stitch in Time van the Twilight Singers en in die combinatie traden ze november 2006 ook in Nederland op. Een volledig album verscheen in 2008 onder de naam The Gutter Twins.
In 2007 leent hij zijn stem voor het album "It's Not How Far You Fall, It's the Way You Land" van The Soulsavers, waarop hij ook co-auteur is van vijf nummers.
Isobel Campbell
Isobel Campbell (geboren op 27 april, 1976) is een Schotse zangeres, celliste en componiste in het folkgenre. Vroeger speelde ze bij de band Belle & Sebastian, die vaak gezien werd als een "twee pop"-band.
Campbell was lid van Belle & Sebastian van 1996 (toen de groep opgericht werd in Glasgow) tot 2002. Ze verliet de band om persoonlijke redenen. In de band speelde ze cello en verzorgde de achtergrondzang. Ze schreef ook mee aan de single "Legal Man".
Haar groep "The Gentle Waves" bracht zijn eerste album uit bij Jeepster Records, in 1999. Het droeg de titel The Green Fields of Foreverland. Het tweede album van de groep, Swansong For You kwam een jaar later uit. In 2002, ging Isobel samenwerken met de Schotse jazz-muzikant Bill Wells. Ze werkten aan een collectie Billie Holiday-songs, uitgebracht door Creeping Bent.
In 2003 bracht Campbell Amorino uit, haar eerste soloalbum. Bill Wells werkte ook aan dit album mee, samen met andere Jazzmuzikanten.
Haar volgende album Ballad of the broken seas maakte ze in nauwe samenwerking met Mark Lanegan, die we kennen van Screaming Trees en Queens of the Stone Age. Dit album kwam uit in maart 2006 en werd genomineerd voor een Mercury Music prijs. De samenwerking vond een vervolg in Sunday at Devil Dirt, uitgekomen in mei 2008.
Haar nieuwste soloalbum, Milkwhite Sheets, kwam uit in oktober 2006.
De Meir in Antwerpen is voor het eerst de Nieuwstraat in Brussel
voorbijgestoken als belangrijkste winkelstraat. Nergens anders liggen de
huurprijzen voor winkels zo hoog, schrijven de Concentrakranten.
Op toplocaties van de Meir kost een vierkante meter winkeloppervlakte
1.700 euro per jaar. In de Nieuwstraat is dat 1.650 euro. Voor een
gemiddelde winkel van 300 vierkante meter komt dat neer op 40.000 euro
per maand. Het zijn volgens de GvA dan ook alleen de grote ketens die de
toplocaties nog kunnen betalen.
Twee zelfstandigen over Er
schieten nog maar twee zelfstandigen over op de Meir: schoenenwinkel
West-End en kledingzaak Princess. In beide gevallen zijn de uitbaters
ook eigenaar van het pand.
De Brusselse Nieuwstraat lokt nog
altijd meer passanten dan de Meir, maar de gemiddelde koopkracht van de
consumenten is groter in Antwerpen. Daardoor is het aanbod er gemiddeld
ook iets hoogstaander. "En de Meir is een prettige, brede promenade. Dat
is zeker meegenomen", zegt Gino Van Ossel, professor retail marketing.
Kooplustigen
hoeven niet bang te zijn voor prijsstijgingen. De grote ketens mikken
op de mensenmassa die dagelijks passeert. Hogere huurkosten veranderen
niks aan hun prijzenpolitiek, luidt het.
Een kwart van alle dikke vrouwen gelooft dat ze geen
gewichtsproblemen heeft. Een Amerikaanse studie toont aan dat vooral
jonge vrouwen hun overgewicht ontkennen.
Jonge moeders riskeren meer obesitas na een zwangerschap, maar erkennen
in veel gevallen hun extra kilo's niet. Meer dan 2000 vrouwen tussen 18
tot 25 jaar werden tijdens een studie aan de universiteit van Texas
ondervraagd over hun gewicht en percepties. Ongeveer 25 procent van de
vrouwen met overgewicht omschrijft hun lichaamsvorm als normaal gewicht.
De studie achterhaalde ook dat één op de zes vrouwen met een normaal
gewicht hun lichaamsvorm als dik omschrijven.
Oesitas=normaal Volgens
onderzoeker Dr. Mahbubur Rahman vinden meer vrouwen overgewicht normaal
omdat obesitas in het straatbeeld toeneemt. Iedereen wordt dikker,
waardoor dikke mensen als 'normaal' worden aanzien, maar dat betekent
niet dat je een gezond gewicht hebt.
Problemen De
ontkenning heeft tot gevolg dat ook gezondheidsrelateerde problemen,
veroorzaakt door zwaarlijvigheid, niet serieus worden genomen. Denk maar
aan diabetes type 2 en hart- en vaatziekten.
De Grote Markt in Brussel is het mooiste plein van Europa volgens een
peiling van de Nederlandse reiswebsite StedenTripper.com. Het Rode
Plein in Moskou en Place Stanislas in het Franse Nancy vervolledigen de
top drie, aldus de website. De Grote Markt in Antwerpen staat op de
negende plaats.
Gedurende een periode van twee maanden kregen bezoekers van
StedenTripper.com steekproefgewijs het verzoek hun mening te geven over
twintig Europese pleinen. De twintig pleinen waren vooraf geselecteerd
door de redactie van StedenTripper.com. De 1.019 bezoekers die
meewerkten aan het onderzoek, kregen zes foto's van ieder plein te zien,
met daarbij de vraag deze naar hun eigen smaak te rangschikken. De
verschillen tussen de drie populairste pleinen waren niet erg groot.
Het stadhuis van Brussel, het Broodhuis en de vele gildehuizen die aan
de Grote Markt van Brussel liggen, vielen erg in de smaak bij de
ondervraagden. Het Vrijthof in Maastricht viel net buiten de top 10, op
een elfde plaats.
"De uitslag van het onderzoek is voor ons
enigszins verassend", zegt onderzoeker Erik Lammers van
StedenTripper.com in de mededeling. "Bekendere pleinen als Trafalgar
Square en Piazza San Marco staan een stuk lager dan we verwacht hadden."
Een bultrugwalvis is na tien jaar herenigd met de mensen die het dier
van de dood gered hebben. Het team merkte in 2008 een walvis op die
veel gelijkenissen met het dier vertoonde. Na onderzoek bleek het om
dezelfde walvis te gaan.
Voor het eerst is een walvis na zo'n lange tijd in zee teruggezien. Het
was op een ochtend in november 2000 dat een grote bultrugwalvis op een
strand nabij het Braziliaanse Ubatuba voor zijn leven lag te vechten.
Vlug werd een team van honderd vissers, brandweerlui, biologen en
vrijwilligers samengesteld om de walvis terug naar zee te slepen.
De
strijd duurde twaalf uur en het reddingsteam was opgelucht toen de
walvis onder de golven verdween. Uit ervaring wisten ze dat de
overlevingskansen van het dier nog steeds niet groot waren. Maar
intussen weten ze dat de bultrug dankzij hun inspanningen overleefde.
Twee jaar geleden merkten biologen een gezonde walvis op die een
gelijkaardige kleur vertoonde als de walvis uit 2000.
Na
een analyse van de huid van het dier blijkt het met zekerheid om de
gestrande walvis te gaan. Dat is goed nieuws voor iedereen die zich
ieder jaar inspant om walvissen te redden. Dit jaar alleen al werden 95
walvissen gevonden op stranden in Brazilië. Slechts eentje kon levend
wegzwemmen. Een succesverhaal was dus zeer welkom voor de Braziliaanse
reddingsteams.
Barbara Dex (22 januari 1974) is een Belgische zangeres. Haar vader is zanger Marc Dex, die vooral in de jaren zestig in België populair was
Barbara begint in 1991 een muzikale carrière als ze in het radioprogramma de Kempenshow optreedt. Daar brengt ze covers van liedjes van Ann Christy en Axelle Red.
In 1992 neemt ze als studente haar eerste single Een land op.
In 1993 wordt ze geselecteerd om met het liedje Iemand als jij België te vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival. Op het festival in Millstreet, Ierland eindigt ze echter met drie puntjes als allerlaatste. Debet hieraan is het door Barbara zelf vervaardigde 'kleedje', dat iedere beschrijving tart. Hiermee wordt ze nog steeds geplaagd, vanwege de 'Barbara Dex Award'. Dit is een prijs, die jaarlijks wordt uitgereikt door de website House of Eurovision, voor de slechtst geklede artiest op het festival.
Toch is Barbara in haar eigen land gelanceerd. Een eerste full-cd Iemand wordt opgenomen en verkoopt vrij goed. Daarop staat ook een Engelse versie van Iemand als jij. Enkele andere liedjes zijn Nederlandse vertalingen van bekende buitenlandse hits. Vanaf 1995 begint ze definitief in het Engels te zingen.
De tweede cd van Barbara Dex, Tender touch, verschijnt in 1996. Daarop stonden liedjes als Sweet Summernights en het duet met Paul Michiels, Leaving this town. In 1997 mag ze de titelsong van de populaire VRT-serie Windkracht 10 inzingen. De goed verkopende soundtrack is er de oorzaak van dat vele optredens samen met de crew van Windkracht 10 volgen. Begin 1998 verschijnt uiteindelijk de derde Engelstalige cd van Barbara Dex, Strong.
Ondertussen trouwt Barbara Dex op 18 november 2000 en krijgt in begin augustus 2001 een zoon, Wout. En eind 2004 wordt Barbara opnieuw moeder van zoon Kobe.
Barbara Dex staat even later weer in de schijnwerpers met haar album Timeless. In december dat jaar zingt Barbara ook mee op Elke dag een feest, een single van Artiesten zonder grenzen. In 2004 neemt zij opnieuw deel aan de Belgische preselectie voor het Eurovisiesongfestival 2004. Haar kapsel valt op door een opmerkelijke re-styling. Zij zingt haar nummer samen met zanger/componist Alides Hidding. Het liedje 'One life' eindigt derde achter Xandee en Natalia Druyts.
In 2006 neemt ze nogmaals deel aan de preselectie. Haar liedje Crazy wint de tweede voorronde. In de halve finale wordt ze tweede dankzij de steun van het publiek. Maar in de finale speelt ze echter geen rol van betekenis meer. De single komt wel binnen in de top 10 van de Vlaamse Ultra Top 50 en is hiermee haar grootste hit sinds Iemand als jij.
Samen met Bart Herman zingt zij het Gordellied van De Gordel, editie 2008 met als titel Onderweg met jou.
Pesten gebeurt overal, zowel op school als op het werk, zo toont de
recente gebeurtenis in het bedrijf MACtac aan. Voordat 'onschuldig'
pesten escaleert in een immens probleem, pak je de zaken liefst zo snel
mogelijk aan.
-Laat de pester weten dat hij te ver gaat, zo geeft vacaturesite Jobat aan. Geef aan dat de grapjes niet meer leuk zijn.
-Praat erover met iemand die je kan vertrouwen. Zoek steun.
-Noteer alle gebeurtenissen en pesterijen. Op die manier heb je een bewijs als dat nodig blijkt. Het helpt bovendien om je hart te luchten.
-Ziekteverzuim door
pestgedrag is een serieuze hap in de rekening van je werkgever. 22
procent van het ziekteverzuim bij gepeste werknemers ligt daaraan. Maak
de rekening voor je werkgever en schotel het hem voor.
-Praat met de pester en vraag wat zijn motieven zijn. Probeer hem of haar zelfs te begrijpen.
-Getuigen
zijn belangrijk. De meesten zwijgen in alle talen, maar weten wel
degelijk wat er aan de hand is. Praat met hen en probeer te mobiliseren.
-Geef je pester van hetzelfde gedrag terug. Negeer hem, snauw hem af en scheld terug. Ga alleen niet te ver, zodat je niet ontslagen wordt.
-Neem niet meteen ontslag,
maar vecht terug. Wil je toch weg, zorg dat je dan wat achter de hand
hebt. Zorg dat de werkgever je voldoende gehoord heeft. Tenslotte heeft
hij een gezondheidsbeleid op de werkvloer te vervullen. Confronteer hem
daarmee.
-Zorg dat je ondersteuning krijgt van je omgeving thuis, vrienden, kennissen. Stel hun ook op de hoogte.
-Ga naar een dokter want
pesten veroorzaakt een continue negatieve stress die je gezondheid kan
schaden. Dit kan ook resulteren in een psychische wonde. Stress is niet
de schuld van de werknemer die geen te hoge werkdruk aankan, maar een
gevolg van het feit dat de werkgever er niet in slaagt een veilige
werkplek te creëren en te behouden.
Onderzoek bewijst dat heel wat kinderen de verkeerde schoenenmaat
dragen. Hoe dat komt? Gebrek aan aandacht, geld, gemakzucht en de
modegevoeligheid zijn kwalijke oorzaken met lelijke gevolgen voor de
voetjes.
Nieuw onderzoek aan de universiteit van Glasgow geeft aan dat vier
miljoen Britse kinderen niet met de juiste schoenenmaat rondhuppelen.
Ouders die hun kinderen in de verkeerde schoen steken, bezorgen hen veel
ellende, gaande van pijnlijke drukpunten tot ingroeiende teennagels op
korte termijn. Op langere termijn kunnen knie- en gewrichtsproblemen
opduiken of zelfs vervormde voeten.
Podologen
waarschuwen dat ouders even veel aandacht aan kindervoeten zouden
moeten schenken dan aan het kindergebit. Volgens de Britse voetexpert
Gordon Watt zijn er heel wat redenen die aan de oorzaak liggen van een
slechte schoenverzorging bij kinderen. "Mensen realiseren zich
onvoldoende wat de gevolgen van slecht zittende schoenen kunnen zijn",
stelt de man. "Teveel ouders opteren voor goedkopere schoenen, terwijl
ook modetrends de kindervoeten meestal geen deugd doen. Mensen ervaren
voeten als een stinkorgaan, waardoor ze er weinig aandacht aan schenken,
terwijl ze dat net meer zouden moeten doen".
Kindervoetjes
neigen de eerste vier jaren sterk te groeien, maar het kan tot 18 jaar
duren vooraleer de botten, spieren en ligamenten hun volwassen vorm
bereiken. Daardoor is ook de tienervoet gebaat bij een goede schoen.
Volgens
het onderzoek laat 1 op de 10 ouders hun kinderen rondlopen met te
kleine schoenen. De helft geeft aan een nieuw paar te kopen als de
kinderen over pijnlijke voeten klagen. Slechts 40 procent van de
ondervraagden ziet erop toe dat de schoenen van hun kroost degelijk en
voldoende ondersteuning biedt. Ook
geld speelt een rol. Een groot aantal geeft toe de schoenen in een
grotere maat te kopen in de hoop zo geld te besparen. Het feit dat
goedkopere exemplaren in supermarkten staan te blinken, maakt het
goedkoper en makkelijker om er snel een paar mee te nemen, zonder dat
kinderen deze aanpassen.
Ook modetrends liggen gevoelig, vooral
bij pubers en tieners. Trendy en hippe schoenen bieden vaak weinig tot
geen ondersteuning.
Een dief die in een Münchense kerk aan de haal wilde gaan met een
offerblok, is buiten westen geslagen door een vallend heiligenbeeld. De
would-be dief hield een gapende hoofdwonde over aan de 'aanval' van de
heilige.
Het levensgrote houten beeld van Sint Antonius maakte
deel uit van de offerblok die de dief wilde openbreken. Door zijn
geklungel ging het beeld aan het wankelen om uiteindelijk op het hoofd
van de dief te tuimelen. "Sint Antonius heeft met succes zijn offerblok
verdedigd", aldus pastoor Ludwig Sperrer.
De
dief is door de ingreep van de heilige evenwel niet tot inkeer gekomen.
De man ging aanbellen bij een huis in de buurt om zijn bloedende
hoofdwonde te laten verzorgen. In dat huis ging zijn kompane aan de haal
met een portefeuille die daar op een kast rondslingerde.
Vrouwen gebruiken trucs om de weegschaal te misleiden
Vrouwen gebruiken trucs om de weegschaal te misleiden
Vrouwen kennen een heleboel truckjes opdat de weegschaal enkele
kilo's minder aanduidt. De populairste methode is door zich op één been
te wegen. De helft van de dames trekt bovendien alle kleren uit voor een
kilootje minder, zo blijkt uit een onderzoek van een Britse dieetsite.
90 procent van de vrouwen staat regelmatig op de weegschaal. 85 procent
is allesbehalve blij met het resultaat. In de overtuiging dat er heel
wat manieren zijn om de weegschaal de slim af te zijn, gebruiken deze
vrouwen sluwe manieren.
Vier op de tien gaat eerst naar het
toilet, één op de tien houdt haar adem in op de weegschaal. Duizenden
dames wegen zich dan weer enkel voor een maaltijd en niet erna. Een
opmerkelijke drie procent wacht zelfs op volle maan in de overtuiging
dat dit de lichtste periode van de maand is.
"Het
is zeer onrustwekkend dat zoveel mensen na een weegbeurt depressief
worden", stellen de onderzoekers. "De trend om zich wekelijks te wegen,
vormt het grote probleem. 85 procent verliest er het humeur bij. Niet
wat de weegschaal aangeeft, dan wel je BMI-maat telt vanuit gezondheids-
en schoonheidsoogpunt".
Verwonderlijk is ook dat bijna de helft van alle dames die zichzelf wegen, in realiteit zwaarder zijn dan ze dachten.
