Krezip was een Nederlandse band uit Tilburg, waarvan de harde kern bestond uit zangeres en pianiste Jacqueline Govaert, haar zus Anne Govaert op gitaar, Annelies Kuijsters op toetsen en Joost van Haaren op bas. Per 2004 werd gitarist Thomas Holthuis opgevolgd door Jan Peter Hoekstra en vanaf 1 januari 2005 drummer Thijs Romeijn door Bram van den Berg. Op 27 juni 2009 gaf de band haar laatste concert in de Heineken Music Hall.
Krezip werd in 1997 opgericht, met de Belgische band K's Choice als voornaamste inspiratiebron. De naam Krezip betekent niets, hoewel het een anagram van het woord perzik is. Toen de bandleden nog grotendeels middelbare scholieren waren, hadden ze al een grote reputatie in het clubcircuit. In eigen beheer brachten ze 2 demo-cassettes en vervolgens een demo-cd Run around (1999) uit, waar o.a. de nummers "In Her Sun (Stupid)" en I agree op staan.
Mede dankzij een optreden op het festival Pinkpop in 2000 raakten ze ook bij een groter publiek populair. Zowel het debuutalbum Nothing less als de single I would stay werden grote hits. In 2002 volgde het derde album Days like this, dat ook enkele hits opleverde.
In 2004 werd Krezip, tegelijk met andere Nederlandse bands, door de platenmaatschappij Warner Music op straat gezet. Daarop sloten de bandleden in 2005 een nieuw contract met Sony BMG. Op 26 april van dat jaar brachten ze bij dit label de single Out Of My Bed uit. Deze single was afkomstig van het album What are you waiting for, dat op 9 mei 2005 uitkwam. What are you waiting for is geproduceerd door het Amerikaanse echtpaar Wizardz of Oz. De tweede single van het album was Dont Crush Me, die vanaf 18 juli 2005 in de winkels lag. In hetzelfde jaar was Same Mistake (van hetzelfde album) te horen in de kaskraker Het Schnitzelparadijs, een film van Martin Koolhoven.
In 2008 werd er bekend gemaakt dat er een best-of compilatie van de band zou verschijnen in december. Aanvankelijk werd gesuggereerd dat het een goed moment was voor de band om terug te kijken, maar Krezip maakte op 2 oktober 2008 in het radioprogramma van Giel Beelen op 3FM bekend uit elkaar te gaan [1]. Na net geen 12 jaar vonden de bandleden dat ze hun eigen weg moesten gaan. Een tijdelijke stop was geen oplossing, dus was stoppen met de band de weloverwogen keuze. Hun laatste optreden was op 27 juni 2009 in de Heineken Music Hall, Amsterdam. De allerlaatste single van Krezip heet "Sweet Goodbyes".
Vlak voor deze laatste optredens was Krezip ook te zien op Pinkpop 2009. Ze vielen daar in omdat Depeche Mode afgezegd had. Ook werd er als aardigheidje even een foto van de pasgeboren baby van Jacqueline getoond aan het publiek.
Op vrijdag 26 Juni en zaterdag 27 Juni 2009 gaf Krezip twee uitverkochte afscheidsconcerten in de Heineken Music Hall in Amsterdam.
Jacqueline Govaert gaat verder met zingen, ze heeft een nieuw nummer opgenomen met Armin van Buuren. Joost van Haaren en Bram van den Berg voegen zich in 2009 bij de liveband van VanVelzen. Jan Peter Hoekstra gaat spelen in The Sheer. Gitarist Anne Govaert en toetsenist Annelies Kuijsters richten zich na Krezip op hun studie, maar Kuijsters speelt nu ook in Agua de Annique.
Kussen onder de maretak over 20 jaar niet meer mogelijk?
Kussen onder de maretak over 20 jaar niet meer mogelijk?
Over twintig jaar zullen we een ander excuus moeten zoeken om iemand
met kerst te kussen. De maretak dreigt immers te verdwijnen in onze
regio.
Traditionele appelboomgaarden komen minder voor en dat zou het ook
moeilijker kunnen maken om maretakken te vinden. In Groot-Brittannië
probeert een organisatie telers te overtuigen zorg te dragen voor hun
maretakken. Nochtans zijn er deze kerst nog maretakken in overvloed.
"De
maretak doet het op dit ogenblik goed", zegt specialist Jonathan Briggs
in The Guardian. "Oude boomgaarden produceren meer maretakken dan ooit
omdat de groei ongecontroleerd gebeurt. Maar net daardoor zullen
maretakken over tien tot twintig jaar misschien verdwenen zijn. Ze
versnellen de dood van de bomen."
Daarom is het belangrijk dat
maretakken van duurzame bronnen afkomstig zijn. Zelf heeft Briggs het
hele jaar door maretakken in zijn huis om boze geesten te verdrijven.
Maar natuurlijk is de maretak vooral een onderdeel van de hele sfeer
rond Kerstmis. "Een kus met kerst zou wel eens heel duur kunnen worden",
zegt Briggs.
Provincie Antwerpen houdt torenrun voor Music for Life
Provincie Antwerpen houdt torenrun voor Music for Life
Nu het Glazen Huis van 'Music for Life' een eerste keer neerstrijkt
in Antwerpen, wil ook de provincie haar duit in het zakje doen. Op
donderdag 16 december organiseert ze een torenrun in de trappenhal van
het vijftien verdiepingen tellende provinciehuis, goed voor 320 treden.
Er zullen ook andere activiteiten georganiseerd worden, zoals de
sappentrapper.
"Met de run hopen we 250 sportievelingen op de been te krijgen", zegt
gedeputeerde voor Sport Koen Helsen (Open Vld), die zelf het goede
voorbeeld zal geven. "Ik nodig de andere gedeputeerden, het
provinciepersoneel en alle andere mensen die deze actie een warm hart
toedragen uit om hetzelfde te doen. Deelnemen kost slechts 5 euro en de
opbrengst gaat integraal naar het Glazen Huis." De sappentrapper Naast
de torenrun vinden er op 16 december nog verschillende andere
activiteiten plaats in en rond het provinciehuis. Zo is er een Music for
Life-bar en zijn er verschillende wieleractiviteiten op rollen, zoals
wedstrijdjes ligfietsen of handbiken en een sappentrapper waar je al
trappend een fruitsap kan brouwen. "Ook deze opbrengsten gaan
integraal naar 'Music for Life'. Bovendien heeft de deputatie zich
geëngageerd om het ingezamelde bedrag te verhogen met 2.500 euro", zegt
Helsen. Steun voor SportUp for Life Tot slot
zorgt de provincie ook voor logistieke, materiële en organisatorische
steun bij "SportUp for Life" op 19 december. Dan zal de Antwerpse
triatleet Serge Van Autreve een afstand van 130 kilometer afleggen
tussen het Glazen Huis van 3FM in Eindhoven en dat van Studio Brussel in
Antwerpen.
Violiste laat Stradivarius van 1,4 miljoen jatten aan broodjesbar
Violiste laat Stradivarius van 1,4 miljoen jatten aan broodjesbar
De internationaal bekende violiste Min-Jin Kym was op weg naar haar trein en wilde nog vlug een broodje (2,95 pond) kopen, toen haar instrument werd gejat. Het gaat om een Stradivarius van meer dan 300 jaar oud ter waarde van ongeveer 1,4 miljoen euro.
De diefstal gebeurde in november maar is maandag pas bekend gemaakt. Officieel zijn plaats van het delict en de benadeelde niet bekend gemaakt. Maar ondermeer The Daily Mail geeft toch details.
De viool is gejat door drie gelegenheidsdieven in het trein- en metrostation Euston in Londen. De drie mannen, die het gemunt hadden op passagiers, zullen wellicht weinig plezier beleven aan hun buit. Tenzij ze op een of andere manier de vergoeding van 17.000 van de verzekeraar voor een gouden tip opstrijken.
Want het instrument, gebouwd in 1696 door de beroemde Italiaanse vioolbouwer Antonio Stradivari, is zo goed als onverkoopbaar. Van zijn hand zijn nog ongeveer 600 instrumenten - alle gelabeld en geauthenticeerd - bekend. De vioolkoffer bevatte ook twee zeldzame en waardevolle strijkstokken, een ervan is 450 jaar oud.
Tien procent Europese vrouwen blijft thuis voor het gezin
Tien procent Europese vrouwen blijft thuis voor het gezin
Meer dan één op vijf Europese vrouwen (22,1 procent) tussen 25 en 54
werk niet. Bijna de helft doet dat om familiale redenen (10,1 procent).
De kloof tussen de verschillende landen is wel groot. In Denemarken
bijvoorbeeld blijft slechts 1,4 procent van de vrouwen thuis voor het
gezin, in Malta is dat 40 procent. België scoort met 8,8 procent iets
beter dan het Europees gemiddelde.
Als ook de jongste vrouwen worden meegeteld, zijn wel meer vrouwen
(15-64) aan het werk dan in 2008. Mannen zijn net iets minder aan het
werk.
Jonge vrouwen Vrouwen tussen 15 en 24 zijn over het algemeen niet zo actief door
de studies. In Hongarije en Italië werken deze vrouwen het minst (22 en
25 procent), in Denemarken en Nederland het meest (72 en 71 procent).
België scoort ook hier goed met 70 procent van de vrouwen die werkt.
Oudere vrouwen Vrouwen
ouder dan 55 zijn het meest actief in Zweden en Estland. Daar werkt nog
twee op drie vrouwen. Malta scoort ook hier het slechtst: slechts 12
procent van de vrouwen ouder dan 55 werkt er. Polen en België scoren
slecht met ongeveer één op drie vrouwen die nog werkt.
Dat blijkt uit gegevens van Eurostat, het statistisch bureau van de Europese Unie.
52 jaar: de perfecte leeftijd voor plastische chirurgie
52 jaar: de perfecte leeftijd voor plastische chirurgie
1 op 3 veertigers is zo bezorgd over haar uiterlijk dat ze plastische
chirurgie overweegt. De beste leeftijd om onder het cosmetische mes te
gaan is 52 jaar, 41 weken en vier dagen, zo blijkt uit een Britse
rondvraag.
Als geld niet meespeelt, zou een vijfde van alle vrouwen tussen de 40 en
60 jaar kiezen voor een facelift. Meer nog, bijna een derde verkiest
een 20 jaar jonger uiterlijk boven een miljonairsleven. Van alle vrouwen
die knip, snij- of plakwerk overwegen, kiest het merendeel voor een
ooglift om rimpels weg te gommen. 29 procent verkiest een buikcorrectie.
Botox Wie niet onder het mes durft, gelooft
dat Botox of chemische peelings aanvaardbare alternatieven zijn in de
strijd naar een jeugdig uiterlijk. "Botox en vullers zijn effectief de
meest populaire behandelingen van het moment", stelt cosmetisch arts Dr.
Mck Keown. "De populariteit wordt zeker ingegeven door tal van
beroemdheden".
Carrièredruk Volgens de arts
zijn er ook meer carrièrevrouwen die druk voelen om er jonger uit te
zien. "Als je al langere tijd in een bedrijf werkt met jongere collega's
die je op de hielen zitten, wil je er zeker niet moe of uitgeblust
uitzien. Mijn gemiddelde cliënt is midden de veertig."
Cosmetica Nog
volgens het onderzoek spenderen vrouwen tussen de 40 en 60 jaar een
fortuin aan cosmetica. Zowel mannen als vrouwen boven de 50 jaar
gebruiken tien keer meer zelfbruiners of zonnebank dan hun ouders. Ook
smeren ze wel vijftien keer meer anti-rimpelcrèmes. Ongeveer 15 procent
geeft toe vaker gevulde beha's te dragen. 62 procent stelt dat ze vaker
worden beoordeeld op het uiterlijk dan vorige generaties.
België laat zwakke leerlingen te ver achterop raken
"België laat zwakke leerlingen te ver achterop raken"
Belgische kinderen moeten een grotere ongelijkheid ondergaan dan
kinderen in andere welvarende OESO-landen. Dat blijkt uit een rapport
van het Innocenti-onderzoekscentrum van de VN-kinderrechtenorganisatie
Unicef. Vooral op het vlak van onderwijs laat België de zwakste kinderen
ver achterop raken.
Volgens professor Chris De Neubourg, die aan het onderzoek meewerkte,
bewijst de vergelijking met andere landen dat er in België nog ruimte is
om die ongelijkheid te verkleinen.
Demografische samenstelling Over
een verklaring waarom België helemaal achteraan bengelt in de
rangschikking wat betreft gelijkheid in het onderwijs, blijft De
Neubourg voorzichtig: "Meerdere factoren kunnen een rol spelen. We gaan
dat nu verder onderzoeken. Wellicht speelt de demografische
samenstelling van de Belgische bevolking een rol. Kinderen met dezelfde
sociaal-economische achtergrond zitten ook vaak samen in dezelfde
school."
Kinderen uit de laagste sociale klassen die naar
scholen gaan met gemiddeld veel sociaal-economisch zwakkere kinderen,
hebben meer kans om achterop te raken, blijkt uit het rapport.
"Aandacht omzetten in beleid" "België
is momenteel voorzitter van de Europese Unie. Er is veel te doen over
armoede bij kinderen, maar er staat nog niet veel op papier", zegt
Gaëlle Buysschaert van Unicef België. "We willen de aandacht omgezet
zien in beleid. Armoedebestrijding bij kinderen vraagt een coherente
aanpak die zich uitstrekt over alle beleidsdomeinen. We weten dat het nu
niet het moment is om meer budget te vragen, maar we pleiten er wel
voor om op zijn minst goed na te denken alvorens te gaan snoeien",
besluit Buysschaert.
Naakte activisten zetten strijd tegen bont voort in Barcelona
Naakte activisten zetten strijd tegen bont voort in Barcelona
Activisten van dierenrechtenaorganisatie Anima Naturalis stunten opnieuw door naakt te protesteren tegen het dragen van bont in Barcelona. Gelukkig voor de deelnemers is het op het ogenblik in de Catalaanse hoofdstad (13 graden) niet zo berekoud als hier.
Eagles is een Amerikaanse rockband, een van de succesvolste bands aller tijden. De band werd in 1971 opgericht en is anno 2009 nog steeds actief, hoewel met enkele jaren onderbreking. De naam verwijst naar de Amerikaanse adelaar, tevens het beeldmerk van de Verenigde Staten. Het album "Eagles - Their Greatest Hits 1971-1975" is het best verkochte album aller tijden in de Verenigde Staten
De groep ontstond in het begin van de jaren zeventig in Los Angeles, eerst als begeleidingsband van Linda Ronstadt, maar al snel sloegen ze hun eigen vleugels uit. Hun vroegste muziek was een mengeling van country en bluegrass, vermengd met de harmonieën van de Californische surfmuziek. Hierdoor ontstonden gevoelige nummers over relaties, auto's en een zwervend leven. De pioniers van dit nieuwe genre waren begenadigde singer-songwriters als Jackson Browne, J.D. Souther en Warren Zevon en bands als Buffalo Springfield en Poco. Uit de subcultuur in en om Sunset Boulevard en The Valley in Los Angeles die rond deze componisten ontstond, distilleerden de Eagles een eigen geluid dat synoniem werd met de term Californische countryrock. Op latere albums van de groep werd de bluegrassmuziek meer en meer afgezworen en ging men over naar een meer recht-toe-recht-aan rock-geluid.
Het Anne Frank Huis heeft vandaag zijn miljoenste bezoeker dit jaar ontvangen. Dat heeft het museum in Amsterdam bekendgemaakt.
Verwacht wordt dat het museum dit jaar, in zijn vijftigjarig bestaan,
het grootste aantal bezoekers ooit trekt. Het record was in 2007 toen
1.002.902 bezoekers kwamen. De meeste bezoekers komen uit het buitenland
en zijn veelal jong.
Op 28 april werd het vijftigjarig bestaan
gevierd in aanwezigheid van koningin Beatrix. Toen werd ook de Virtuele
Vleugel van het Anne Frank Huis in gebruik genomen. Het Achterhuis
Online stelt mensen wereldwijd in staat het onderduikpand virtueel te
verkennen.
Een man op drie helpt niet bij voorbereiding kerstdiner
Een man op drie helpt niet bij voorbereiding kerstdiner
Meer dan een derde van de mannen komt niet in de keuken bij de voorbereiding van het kerstdiner.
Veertig
procent van de mannen die niet helpen, geloven dat hun partner graag
helemaal alleen voor het diner zorgt. De helft van de vrouwen zou echter
liever wat hulp krijgen. Meer dan een derde van de mannen zijn niet
zelfzeker genoeg om te koken op Kerstmis, een vijfde voelt zich verloren
in de keuken. Een op de zes zegt dat eerdere kritieken op hun
inspanningen hen weerhoudt te proberen ooit nog een feestelijke maaltijd
te bereiden, een vijfde van de mannen zegt dat ze niet kunnen koken.
Hoewel heren minder vaak een familiemaaltijd bereiden op feestdagen,
beleven ze meer plezier aan hun inspanningen dan wanneer vrouwen dat
doen. Twee keer zoveel heren eten met plezier het eindresultaat op dan
dames.
Uit eerder onderzoek
blijkt dat verschillen tussen de geslachten in de keuken niet door
luiheid komt, maar door een gebrek aan zelfvertrouwen dat al op jonge
leeftijd ontstaat. Psycholoog Honey Lancaster-James besloot dit na
analyse van videobeelden van tv-koks als Jamie Oliver. Hij ontdekte drie
grote verschillen wat koken betreft:
-Mannen zijn minder zelfzeker en voelen zich minder op
hun gemak in de keuken. Ze gebruiken meer geruststellende taal, wat een
teken van onzekerheid is, ze zien de keuken onbewust als vrouwenterrein
zien.
- Vrouwen vinden koken een sensuele ervaring en zien het
als een manier om anderen te plezieren, mannen zien het als een
prestatie en een activiteit waarmee ze kunnen imponeren.
- Vrouwen meten meer af bij het koken, wat een teken is dat ze het zien als iets waarbij ze fout of juist kunnen doen.
Lancaster-James:
"Psychologisch gezien bekijken vrouwen en mannen koken helemaal anders,
ze hebben andere motivaties hiervoor en praten over voeding op hun
eigen manier. Als we mannen willen aangemoedigen om te koken, dan is het
belangrijk dat recepten beter ontwikkeld worden om hen meer aan te
spreken. Het is niet dat mannen niet willen koken, ze moeten gewoon
aangemoedigd worden."
Wie wint de eerste aflevering van de 'Allerslimste Mens'?
Wie wint de eerste aflevering van de 'Allerslimste Mens'?
Afgaand op wat het vooraf al losweekte kan het niet
anders dan dat 'De Allerslimste Mens ter Wereld' een kijkcijfersucces
zonder voorgaande wordt. Vanavond gaat de langverwachte reeks eindelijk
van start.
De eerste vragen die quizmaster Erik Van Looy zal afvuren zullen
gericht zijn aan politicus en kerkjurist Rik Torfs, acteur en zanger
David Davidse en televisiemaker Martin Heylen. Zij nemen het vanavond in
de eerste aflevering tegen elkaar op.
Na de finale-aflevering, die over enkele weken wordt uitgezonden,
zullen 30 BV's (opnieuw) hun opwachting hebben gemaakt. Als we de
wedkantoren moeten geloven, is nieuwsanker Freek Braeckman de grote
favoriet.
De winnaar van het voorlaatste seizoen staat op Unibet 1 tegen 5,50
genoteerd en gaat daarmee N-VA-politicus Bart De Wever vooraf (1 tegen
7,50). Daar achter volgt een pelotonnetje met Hans Bourlon, Ben Crabbé
en Wouter Deprez. Wie 1 euro op een van hen heeft ingezet, zal bij winst
10 euro terugkrijgen.
Dit zijn de deelnemers van vanavond:
RIK TORFS
WIE?: hoogleraar, kerkjurist en CD&V-senator VORIGE DEELNAME: seizoen 3 AANTAL AFLEVERINGEN: 6 GEWIPT DOOR: Koen Fillet
DAVID DAVIDSE
WIE?: (musical)acteur en zangcoach VORIGE DEELNAME: seizoen 4 AANTAL AFLEVERINGEN: 8 GEWIPT DOOR: Bert Anciaux
MARTIN HEYLEN WIE?: Televisiemaker VORIGE DEELNAME: seizoen 3 AANTAL AFLEVERINGEN: 6 GEWIPT DOOR: Bert Kruismans
'De Allerslimste Mens ter Wereld', vanavond om 22 uur op Eén (br.vandaag.be)
1 op 5 Europeanen lijdt aan chronische pijn, maar in België stijgt
dat aantal tot 1 op 4, zo blijkt uit een nieuwe Europese studie. De
resultaten tonen aan dat veel mensen met chronische pijn in stilte
lijden. Deze ernstige aandoening blijft vaak onbegrepen, wordt verkeerd
gediagnosticeerd en niet juist behandeld. Met de campagne 'Can you Feel
My Pain', willen een aantal Europese gezondheidsorganisaties reageren om
de levenskwaliteit en de rechten van dergelijke patiënten te
verbeteren.
Rugproblemen (67%), gewrichtspijnen (59%), nekpijn (30%), fibromyalgie
(21%) en artritis (23%) zijn de vijf belangrijkste oorzaken van pijn
voor Belgische chronische pijnpatiënten. Bijna elk van die aandoeningen
komt hier significant vaker voor dan in de rest van Europa. Bovendien
zegt 55% van de chronische pijnpatiënten dat hun pijn niet op een
adequate manier aangepakt wordt en ook hier scoort België slechter dan
het Europese gemiddelde (38%) .
Die
situatie heeft een duidelijke impact op de werk- en leefomgeving van de
patiënten: 68% voelt een enorme druk om snel weer aan de slag te gaan
wanneer ze ziek thuis zitten, 28% heeft schrik dat ze hun job zullen
kwijt raken en 21% zegt zelfs niet in staat te zijn te werken omwille
van hun aandoening. Patiënten lijden ook onder het feit dat ze niet 'au
sérieux' genomen worden: 50% denkt dat de buitenwereld twijfelt aan de
echtheid van de pijn, 26% is zelfs al beschuldigd van het valselijk
gebruiken van pijn als argument om niet te hoeven werken. 39% zegt dat
hun aandoening een negatieve invloed heeft op hun relatie met vrienden
en familie en 31% zegt zich ronduit sociaal geïsoleerd te voelen.
Het
feit dat mensen niet of nauwelijks in staat zijn om te gaan werken,
heeft uiteraard een negatieve impact op hun inkomen. En dat terwijl de
behandelingskosten voor de patiënt ook bijzonder hoog kunnen oplopen. Er
zijn in België nog geen studies uitgevoerd om de maatschappelijke kost
voor chronische pijn te becijferen, maar uit een prospectieve studie bij
neuropatische pijnpatiënten in Belgische pijncentra bleek dat de
gemiddelde kost per maand voor een patiënt op zo'n 438,4 euro lag. En
jaarlijks kost het absenteïsme de maatschappij 4.429 euro per patiënt.
Volgens
Prof. dr. Steven Simoens van het Onderzoekscentrum voor Farmaceutische
Zorg en Farmaco-economie aan de KUL is er nog altijd geen duidelijk
aanspreekpunt voor een patiënt met chronische pijn. "Een depressieve
patiënt kan terecht bij een psychiater, een diabetes patiënt bij een
endocrinoloog, maar bij welke arts kan een patiënt met chronische pijn
op consultatie gaan? Er moet een gedegen nieuw beleid komen rond de
behandeling van chronische pijn, met de ontwikkeling van een zorgpad
voor de diagnose en behandeling van patiënten met chronische pijn".
Chronische
pijnpatiënten in België zoeken hun heil voornamelijk in medicatie
(73%), fysiotherapie (32%) en osteopathie (20%). Vooral bij de
laatstgenoemde is België een absolute koploper: het Europese gemiddelde
ligt hier slechts op 7%. En om hulp te zoeken, kloppen de Belgische
patiënten hoofdzakelijk aan bij de huisarts (75%) of specialist (73%).
Nochtans
bracht de recente Europese studie rond chronische pijn aan het licht
dat 91% van de huisartsen meer opleiding en richtlijnen over de
behandeling van patiënten met chronische pijn wensen. De afgelopen 12
maanden volgden de Belgische huisartsen slecht 3,8 uur opleiding over
het herkennen, behandelen en begeleiden van chronische pijn, wat een
stuk onder het Europese gemiddelde ligt (10,8 uur).
Om
de problematiek extra onder de aandacht te brengen, startte
geneesmiddelenproducent Pfizer, in samenwerking met toonaangevende
patiëntenverenigingen en maatschappelijke organisaties uit heel Europa,
de bewustmakingscampagne en petitieactie 'Can you feel my pain?' die tot
doel heeft de levenskwaliteit en de rechten van patiënten te
verbeteren.
Wie meer informatie wenst
rond deze Europese studie of zijn persoonlijke ervaring met chronische
pijn wil delen of de petitie wil tekenen, kan terecht op www.mijnpijn.be.
Een Brits veilinghuis wil een onderbroek van koningin Elizabeth II te
koop aanbieden. De erfgenamen van wijlen Joseph de Bicske Dobronyi
bieden de stijlvolle en zedige onderbroek, die de koningin in 1968
achterliet op een privé-vliegtuig, te koop aan. Dat meldt TMZ.com.
Veilinghuis
Hansons is geïnteresseerd en heeft al enige expertise op het vlak van
koninklijke lingerie. Twee jaar geleden veilden ze een onderbroek van
koningin Victoria. Die wisselde toen voor ongeveer 800 euro van
eigenaar.
De man die de
onderbroek van Queen Elizabeth meer dan veertig jaar bewaarde, Dobronyi,
beweerde dat hij ze zelf had gekregen van een vriend. Die had ze
gevonden op een vliegtuig waarmee de koningin in 1968 Chili bezocht.
Dobronyi, bijgenaamd 'the Miami Playboy', liet enkele scènes voor de
pornoklassieker 'Deep Throat' uit 1972 in zijn villa in Miami opnemen.
Merk op dat er vlekken zitten op de onderbroek, wat de reden zou kunnen zijn waarom de koningin ze achterliet op het vliegtuig. (br.hln foto TMZ)
Pas op 59 jaar zitten we als volleerde chauffeurs achter het stuur.
Onderzoek toont aan dat er vanaf dan minder ongevallen en boetes worden
uitgeschreven. 24-jarigen zijn dan weer het minst betrouwbaar achter het
stuur.
Meer dan de helft van 59-jarigen beweert rustig te rijden. Het
onderzoek, uitgevoerd door Continental Tyres, analyseerde het rijgedrag
van 4000 autobestuurders. Daaruit blijkt dat 59 jaar effectief de
leeftijd is waarop het minst verkeersovertredingen gebeuren. Deze
chauffeurs raakten in de afgelopen 12 maanden ook het minst betrokken
bij een ongeval, reden minder hard dan jongere categorieën en werden
door de politie minder vaak aan de kant gezet. Ook het aantal
verkeersboetes en snelheidsovertredingen slonk in die leeftijdsgroep.
Jongeren Anders
is het met de 24-jarigen, zij zijn het minst geduldig op de weg. De
kans is groter dat je hen al chattend achter het stuur aantreft, een
rood licht voorbij ziet zoeven of ze anderen afschrikken met hun
rijgedrag. Opmerkelijk is dat de meerderheid van deze twintigers
effectief beseffen dat hun rijgedrag vaak te wensen overlaat.
Schokkend Al
krijgt de oudere de kritiek te langzaam te rijden, het onderzoek
bewijst dat ze maar half zo vaak afgeleid reageren in het verkeer. De
onderzoekers vinden het alvast 'schokkend dat het zo'n lange tijd in
beslag neemt om een goede chauffeur te worden'.
16-jarige onderkoelde atlete kruipt over de streep
16-jarige onderkoelde atlete kruipt over de streep
Klik op de foto om het filmpje te bekijken
Een 16-jarige Amerikaanse atlete heeft in het Californische
staatskampioenschap atletiek blijk gegeven van een onverzettelijk
karakter. De onderkoelde en uitgedroogde Holland Reynolds kreeg in de
slotmeters hevige krampen, waardoor ze niet meer verder kon. De
resterende afstand overbrugde ze op handen en voeten. "Ik bleef mezelf
moed inpompen. Ik moest en zou die finishlijn overschrijden," klonk het
nadat ze weer onder de levenden was. Door haar prestatie veroverde haar
schoolteam alsnog de overwinning.
Agnetha Åse Fältskog (Jönköping, 5 april 1950) is een Zweedse zangeres, vooral bekend als de blonde zangeres van ABBA. Voor ABBA was Fältskog al een ster in Scandinavië en na ABBA maakte ze nog een aantal succesvolle soloplaten. Ze is ongeveer vijf jaar jonger dan de andere drie ABBA-leden.
Als kind al was Agnetha Fältskog geïnteresseerd in muziek en gaf ze blijk van een natuurlijk zangtalent. Ze sloot zich al vroeg bij verschillende bands aan. Haar zangtalent werd ontdekt door Little Gerhard, die bij de platenmaatschappij Cupol werkte. Hij hoorde een tape van een plaatselijk dansorkestje uit Jönköping, waarop Fältskog een zelfgeschreven liedje Jag var så kär (Ik was zo verliefd) zong. Meteen kreeg ze als 17-jarige een contract bij Cupol. In een paar jaar tijd groeide Agnetha tot een volwaardige artiest uit. Als singer-songwriter nam ze in die tijd een bijzondere positie in de Zweedse muziekwereld in. Tot op de dag van vandaag heeft ze van alle Zweedse vrouwelijke artiesten de meeste composities in de Zweedstalige hitlijst Svensktoppen gehad.
Via de baas van haar maatschappij ontmoette Fältskog in 1969 de Duitser Dieter Zimmermann. Ze verloofden zich en Zimmermann wierp zich op als haar producer. Maar omdat de samenwerking niet beviel, verbrak ze de verloving en keerde terug naar Zweden. Na de release van haar derde album verloofde ze zich met Björn Ulvaeus. Ze produceerden samen haar platen en op 6 juli 1971 trouwden ze in Verum, Zweden.
In 1972 bereikte Fältskogs solocarrière een hoogtepunt. Ze speelde de hoofdrol in de Zweedse musical Jesus Christ Superstar. Het nummer Vart ska min kärlek föra (letterlijk vertaald: Waarheen zal mijn liefde leiden; Engelstalige versie: I don't know how to love him) uit de musical werd haar zoveelste top-10-hit.
In 1972 startte ze samen met haar echtgenoot, Benny Andersson en Anni-Frid Lyngstad een band met de naam Björn, Benny, Agnetha en Anni-Frid. In 1973 namen ze de naam ABBA aan en het jaar daarop kwam hun internationale doorbraak toen ze met Waterloo het Eurovisiesongfestival wonnen. De band scoorde in de jaren daarna zowel nationaal als internationaal grote hits waaronder Dancing Queen, Take a Chance on Me en The Winner Takes It All. ABBA werd het grootste exportproduct van Zweden. Na de breuk tussen Fältskog en Ulvaeus in 1979 ging het op persoonlijk gebied bergafwaarts met de groep. Fältskog kon het niet meer opbrengen om lang bij haar kinderen weg te zijn. Toen in 1981 Andersson en Lyngstad van elkaar scheidden besloot de band in 1983 om een pauze in te lassen. Deze pauze heeft echter geresulteerd in het einde van de band, hoewel deze nooit officieel is geworden
Aan het eind van de ABBA-periode, tussen 1980 en 1982, was het vooral Agnetha Fältskog die, vanwege haar mooie heldere stem, de leadvocals voor de ABBA-singlehits voor haar rekening nam. The Winner Takes it All,Lay All Your Love on me,One of Us, Head Over Heels en The Day Before You Came zijn allemaal door haar gezongen. Het was dan ook niet vreemd dat Anni-Frid als eerste een solosingle en -LP uitbracht. Fältskog nam in 1982 haar eerste speelfilm Raskenstam op. De film brak in Zweden alle records qua bezoekersaantallen. Ook de recensies waren positief. Hetzelfde jaar nam Fältskog met Tomas Ledin, een populaire Zweedse zanger, het duet Never Again op. Het nummer deed het goed in de Zweedse hitlijsten en ook daarbuiten stond het in een aantal andere landen in de top 30. Een Spaanstalige versie Ya Nunca Mas maakte indruk in Spanje en werd een nummer-1-hit in Chili.
Na 1988 trok Fältskog zich terug uit de publieke wereld om met haar kinderen een normaal leven te leiden. In 1990 trouwde ze met de arts Tomas Sonnenfeld. Een paar jaar later (1992) ging het paar uit elkaar. Fältskog leek elke vorm van publiciteit uit de weg te gaan. Toen haar moeder zeer plotseling een einde aan haar leven maakte en haar vader kort daarna ook stierf, was het duidelijk dat dit voor Agnetha Fältskog een zeer moeilijke periode was. In 1996 schreef ze haar memoires, dit boek kreeg de titel As I am. Het boek kwam wereldwijd uit via Virgin Publishing.
In tegenstelling tot wat velen denken trok Fältskog zich hierna niet nog verder terug uit het openbare leven. Regelmatig gingen er geruchten over een nieuw album. Deze geruchten werden voor het eerst in detail besproken in het in 2002 verschenen boek ABBA - On Speaking Terms.
In 2004 verscheen er inderdaad een nieuw album, My Colouring Book, met nummers uit voornamelijk de vroege jaren '60. Fältskog scoorde in Scandinavië, Europa en Engeland een hit met de single If I Thought You'd Ever Change Your Mind. In Engeland was het nummer zelfs haar grootste solohit en haalde het in de midweeksales nummer negen van de officiële charts. In Zweden haalde de single de tweede plaats in de charts, ondanks de weinig commerciële sound van het nummer. Ook het album deed het goed. In Engeland kreeg Agnetha Fältskog zeer goede recensies en haalde haar album de 12e plaats in de charts. In Engeland, en ook in Zweden, Finland, Denemarken en Duitsland kreeg Agnetha edelmetaal voor haar cd. De tweede single When You Walk in the Room werd een hit in Zweden en wist ook nummer 34 in de Engelse lijst te bereiken.
In elke relatie komt het moment dat jullie zo dicht op elkaar leven,
dat je bepaalde gewoontes moeilijk nog kan verbergen. Toch schamen
vrouwen zich als ze de volgende zeer menselijke dingen doen terwijl hun
man toekijkt:
- Morsen Je
kent dat wel, lekker eten dat je niet anders kan eten dan door te
morsen of te slurpen. Een broodje smos, een pita of dürüm, spaghetti of
sushirolletjes... maar vrouwen willen niet dat hij dat ziet, dat hij
ziet dat zij niet 'netjes' kunnen eten, zoals ze het altijd geleerd
hebben. Dus kiezen ze voor veilig voedsel (en honger).
- Windjes laten Elk
dag laat een mens 12 tot 25 windjes. Maar daarom willen vrouwen nog
niet dat hun nieuwe man dat weet, hoort of ruikt. Ontsnapt er toch
eentje, dan heeft de hond het wel gedaan.
- Hun ex stalken op Facebook Ok,
een beetje fout is het wel, maar welke vrouw houdt niet stiekem een
oogje op haar ex(en)? Dat kan alleen nogal moeilijk als hij over je
schouder meeleest.
- Sporten Je wil er
goed uitzien voor hem: strak, slank en fit. Hij mag best weten dat je
er (een beetje) voor werkt, maar daarom hoeft hij de rode kop, het
hevig zweten en het astmatische gehijg nog niet te ervaren.
- Naar slechte tv (of films) kijken Er
is altijd wel een intellectueel onverantwoorde tv-serie die jou toch
aan het scherm kluistert, of het nu een realityreeks, een
ziekenhuisserie, een soap of een kleffe romkom is. Maar natuurlijk wil
je je zorgvuldig opgebouwd imago niet doen afbrokkelen door toe te
geven dat je jezelf zo'n lekkere zonde toestaat.
- Een kakje doen Iedereen
doet het. Iedereen weet dat iedereen het doet. En toch wil niemand dat
er iemand getuige van is, laat staan er zelf getuige van zijn. Zelfs
een geur die blijft hangen, is er al te veel aan. Dus staan nergens
zoveel luchtverfrissers als in het kleinste kamertje!
- Een hysterische aanval Een
deel van de slechte reputatie van vrouwen komt door de irrationele
dingen die ze uitkramen in een emotionele bui. Tijdens zo'n
woede-uitbarsting, oncontroleerbare huilbui of razend getier beseffen
vrouwen ook wel dat ze te ver gaan, maar ze kunnen niet stoppen en het
moet eruit. Alleen, hun kersverse verovering moet dat echt niet zien...
'want wat zal hij wel niet denken?'
laamLeon Spilliaert 1881 - 1946, was een Vlaamse symbolistische kunstschilder.
Leon Spilliaert 1881 - 1946, was een Vlaamse symbolistische kunstschilder.
Klik op de foto om zijn overige werken te bekijken
Zelfportret van deze grote Vlaamse schilder uit het begin van de 20ste eeuw!
Leon Spilliaert (Oostende, 28 juli 1881 Brussel, 23 november 1946), was een van de voornaamste Vlaamse symbolistische kunstschilders. Men zegt wel eens: "Als je lange tijd naar een interieur kijkt, zie je een schilderij van Spilliaert" of kijken tot het koorts krijgt.
Zijn vader Leonard-Hubert Spilliaert (1851-1928) hield een kapperszaak annex parfumerie in de Oostendse Kapellestraat en creëerde eigen parfums zoals "Brise d'Ostende". Leons moeder Leonie Jonckheere (1853-1937), streng katholiek opgevoed, hield zich op de achtergrond. De jonge Leon, de oudste van zeven kinderen, liep school in het Onze Lieve Vrouwe College, waar ook James Ensor leerling was geweest, 20 jaar vroeger. De jonge Spilliaert had van nature een artistieke aanleg en leed aan astma. Getuige daarvan zijn zijn schoolschriften die uitvoerig verlucht waren met schetsen. Toen hij 18 jaar was, in 1899, liet hij zich inschrijven aan de Kunstacademie te Brugge, maar dit bleek een ontgoocheling en hij verliet ze na enige maanden al.
In 1900 bezocht hij, met zijn vader, de Wereldtentoonstelling te Parijs en hij ontdekte er de werken van Jan Toorop, Giovanni Segantini, Ferdinand Hodler, Gustav Klimt, Aubrey Beardsley en Walter Crane.
Van 1903 tot 1904 ging hij in dienst bij de toen bekende Brusselse uitgever Edmond Deman en werd hij er bevriend met de Fransschrijvende dichter en kunstcriticus Emile Verhaeren, die hem sterk aanmoedigde. Er ontstond een verhouding met Paule, de dochter van zijn werkgever, die echter uitliep op een sentimentele ontgoocheling, waardoor hij lange tijd gedeprimeerd raakte.
Hierop poogde hij in Congo-dienst te raken, maar ook dit lukte niet, ingevolge zijn fysieke toestand: Spilliaert leed aan astma. Met een aanbevelingsbrief van Verhaeren kwam hij in Parijs terecht, ook bij een uitgever, in januari 1904. In november van hetzelfde jaar verliet hij echter weer Parijs. Maar hij hield er wel een kennismaking met de kunsthandelaar Clovis Sagot aan over, die ook verkoper was voor Pablo Picasso.
Op verzoek van uitgever Deman zou hij in 1907 Le sculpteur de masques van Fernand Crommelynck illustreren, het werd wel een mislukking, maar hij bleef vriend met Crommelynck. In 1908 werd hij door Stefan Zweig aanbevolen bij de Weense kunsthandelaar Hugo Heller. Het was weer Verhaeren die Spilliaert bij Zweig had gebracht, een jaar later nam hij deel aan de Salon de Printemps van Jean De Mot.
In 1911 plaatste hij een belangrijke inzending op de Salon des Indépendants van Brussel. De dichter-kunstcriticus Guillaume Apollinaire wijdde er de inleiding aan het kubisme. Andere deelnemers waren oa. Archipenko, Albert Gleizes, Robert Delaunay, Henri le Fauconnier, Fernand Léger.
In het tijdschrift L'Art Moderne recenseerde Franz Hellens in 1912 de inzendingen van Spilliaert in de Brusselse salons Doe stil voort, Le Sillon en de Galerie Georges Giroux. Een andere vriend, Henri Vandeputte, opende in Parijs een galerie met werken van Spilliaert.
In 1914, bij het begin van de Eerste Wereldoorlog, werd hij gemobiliseerd bij de Garde civique. Dit zinde Spilliaert helemaal niet en, net als destijds in de Academie te Brugge, ontliep hij de dienst. Op 23 december 1916 trouwde hij met Rachel Vergison en in maart van het jaar daarop ging het koppel in Brussel wonen. Op 15 november 1917 werd hun enig kind, Madeleine, geboren. Spilliaert maakte zijn beste werken in een vrij korte periode en voornamelijk 's nachts, tussen zijn eerste verblijf in Parijs en zijn huwelijk in 1916. Doordat hij een maaglijder en een slechte slaper was, maakte hij lange nachtwandelingen in de stad en langs de zee. Alzo ontstond Spilliaerts donkere, onvatbare, raadselachtige werk waar het licht kunstmatig is, de sfeer duister. De werken kwamen tot stand met veelal gemengde technieken zoals Oost-Indische inkt, gewassen krijt, waterverf, pastel op karton of papier. Dit stelde hem in staat om vrij snel te werken.
Intussen poogde Spilliaert het Belgische oorlogsgeweld te ontvluchten en naar Zwitserland te trekken. Stefan Zweig zou er zelfs voor contact zorgen met Lenin, die daar in exil verbleef. Het ging echter niet door. Na de oorlog vond hij de Oostendse zee terug en in 1918 verschenen zijn Plaisirs d'Hiver in de Collection du Petit Artiste. In 1919 publiceerde hij, in L'Art libre, een bewogen tekst, waarin hij zijn vriendschap en bewondering voor Ensor omschreef. De arrogante Ensor zelf had aanvankelijk wel een afstandelijker houding.
In 1920 ondertekende Spilliaert zijn eerste contract bij Paul-Gustave Van Hecke en André de Ridder, galeriehouders van Sélection, Atelier d'Art moderne in Brussel. Een te opvallende voorkeur voor de expressionistische kunstenaars Constant Permeke, Frits Van den Berghe en Gustave De Smet belemmerde echter een vlotte samenwerking. Toch verzorgde hij het omslagblad van het Sélection-tijdschrift, waarin Apollinaire zijn recensies gepubliceerd had.
Een nieuwe vriend, Walter Schwarzenberg, bood hem in 1922, in zijn Brusselse galerie Centaure, zijn eerste eigen tentoonstelling aan. Paul Haesaerts zegde hem een monografie toe in Artes Belgicae Hodiernae, doch er kwam niets van in huis. Toch hield hij daar weer een vriend aan over.
Henri Vandeputte bezong de lof omtrent het werk van de Oostendse kunstenaar in Parijs. Met zijn vrouw trok Spilliaert naar St-Jacques-les-Mouillères, nabij het Zuidfranse Grasse, waar Vandeputte verbleef. Hij zou er 's winters vaker heengaan.
Het afsterven van zijn vader, in 1927, bracht hem uit de financiële zorgen, zodat hij van toen af ongeveer geen werken meer verkocht. Voor P.-G. Van Hecke verzorgde hij nu de tekstplaten van het surrealistische tijdschrift Variétés. De bekende Brusselse Galerie Georges Giroux organiseerde een belangrijke Exposition Léon Spilliaert in 1929.
In 1932 ging hij, met zijn dochter, op vakantiereis naar Italië, Zwitserland en Oostenrijk. Madeleine (1917-2005) begaf zich aan de pianostudie en daarom ging het gezin zich in Brussel vestigen.
Het vriendschappelijke contact met de Oostendse jurist-politieker Dolf Van Glabbeke bracht de Spilliaerts meermaals naar de Hoge Venen en de Ardennen, vanaf 1937. In dat jaar trad hij ook toe tot Les Compagnons de l'Art. Luc en Paul Haesaerts waren er de bezielers van. Constant Permeke, Hippolyte Daeye, Edgard Tytgat, Jean Brusselmans, Paul Delvaux en Oscar Jespers behoorden ook tot deze ongebonden kunstenaars.
Onder de oorlog, van 1940 tot 1944, ontliep Spilliaert elke gelegenheid tot exposeren in Duitsland. Het Brusselse gezin had het in die oorlogstijd niet breed. Hij schilderde overwegend zijn bomen-reeksen. In 1944 organiseerde het Paleis voor Schone Kunsten de grote Spilliaert-expositie, te Brussel. Lijdend aan angina pectoris (hartkramp) stierf Leon Spilliaert op 23 november 1946, te Brussel. Hij ligt begraven op de begraafplaats aan de Stuiverstraat in Oostende.
"Een hoed is het onmisbare accessoire om alle mannenharten sneller te
doen slaan. Alle vrouwen zijn sexy voor mannen, maar vrouwen die dat
beseffen, ogen nog meer sexy. Een hoed kan daarbij helpen", zo stelt de
Britse actrice Deborah Frances-White.
"Draag een hoed", stelt de actrice. "Als ik over straat normaal gekleed
loop, gebeurt er niets. Doe ik dat met een hoed op, krijg ik steevast
opmerkingen. Roepen ze 'mooie hoed' lees ik dat als een meer
aanvaardbare manier om te zeggen: 'Mooie borsten!' Probeer het effect
uit tijdens kerst. Een hoed is een mannenmagneet. Een hoed betekent: 'ik
ben niet bang van aandacht' en ontpopt elke man die je ontmoet tot een
geweldige flirter".
Win-win "Je zal maar
beseffen hoeveel mannen je echt aantrekkelijk vinden tot je een hoed
draagt. Bekijk het vanuit het mannelijk perspectief. Denk aan een lift.
Wat zegt een man tegen een schattige dame, met hoed, in de lift? Hij zal
zijn best doen om niets melig of griezelig te zeggen. Negen keer op
tien zegt hij 'mooie hoed'. Als je hem niet aantrekkelijk vindt, bedank
je hem en stap je gewoon uit. Zowel voor hem als voor haar is het een
win-win situatie. Hij voelt zich geweldig want hij heeft een compliment
kunnen geven. Jij voelt je sexy, omdat je plots het meisje bent waarmee
elke jongen graag wil flirten".
Anticipeer met je outfit Draag
je een hoed, moet ook de rest van je outfit passen. Ga niet voor
overdreven onthullende dingen, maar probeer subtiele kleren. Een
zijde-achtige blouze die van je schouders glijdt, klinkt veel
opwindender dan de top die je borsten laat zien. Mannen zijn altijd meer
geïnteresseerd is wat ze zouden kunnen zien dan wat ze hebben gezien.
Anticipatie, daar draait het om.
Lichaamstaal Volgend
belangrijk punt: lichaamstaal. Volgens flirtcoaches (die bestaan,
jawel) raak je jezelf beter aan wanneer je praat met een man. Deborah
vat het scenario als volgt samen: "verschijn op café met een hoed en zet
je neer of praat met een vriendin. Raak jezelf voorzichtig aan, net
boven je decolleté. Kijk om je heen en je zal merken dat er mannen naar
je zitten te kijken. Komt een man met je praten, doet jouw lichaamstaal
het verdere werk. De kunst bestaat erin je hoofd niet constant stil te
houden maar vaak te bewegen. Knik als reactie of leun met je hoofd
achterover tijdens het lachen. Glimlach met je ogen en geef hem jouw
volledige aandacht. Al moet je ook regelmatig eens wegkijken, het doet
de man opnieuw hunkeren naar jouw aandacht".
