Wetenschappers bevestigen authenticiteit hoofd van Franse koning Hendrik IV
Wetenschappers bevestigen authenticiteit hoofd van Franse koning Hendrik IV
Het hoofd dat in 2008 bij een gepensioneerde gevonden was, is wel
degelijk dat van de Franse koning Henri IV. Zo blijkt uit een onderzoek
dat vandaag gepubliceerd wordt door het gerenommeerde British Medical
Journal (BMJ). Volgens de wetenschappers die het hoofd onderzochten, is
het hoofd zeer goed bewaard en bevat het nog haren en sporen van een
baard.
Hendrik IV werd op 14 mei 1610 door een fanatieke katholiek vermoord en
begraven in de Basiliek Saint-Denis samen met de andere Franse koningen.
In 1793 werd zijn graf door revolutionairen geopend. Zijn lichaam werd
in een massagraf gegooid, maar het hoofd werd blijkbaar meegenomen.
Gedurende eeuwen zwierf het hoofd door Europa.
In de 19de eeuw
bevond het zich een privécollectie van een Duitse graaf. Daarna verloor
men het spoor tot het in 1919 bij een veiling in het Hôtel Drouot voor
drie franc aan een antiquair uit Dinard verkocht werd. Twee jaar geleden
vond men het hoofd van de koning bij een 84-jarige man die het sinds
1955 in zijn bezit had.
Het hoofd bevindt zich volgens de
wetenschappers in goede staat met haar en sporen van een baard. Het
vertoont ook een aantal typische kenmerken die naar koning Hendrik IV
verwijzen, zoals een gat voor een oorbel in de rechteroorlel, wat toen
de mode aan het Hof was, en een litteken dat hij opliep bij een mislukte
moordaanslag.
Ontsnapte beer na 9 dagen gevangen in berggebied Seoul
Ontsnapte beer na 9 dagen gevangen in berggebied Seoul
Een Maleise beer is na negen dagen vrijheid gevangen door medewerkers
van de dierentuin in de Zuid-Koreaanse stad Seoul. De zes jaar oude
zwarte beer, Kkoma, was op 6 december ontsnapt uit zijn hok, volgens de
zoo waarschijnlijk uit ongenoegen over een medebewoner.
Kkoma
werd in het berggebied nabij Seoul in een val gelokt, met behulp van
honing en wijn. Aan de zoektocht naar de beer werkten maar liefst
honderden mensen, honden en een helikopter mee. Wandelaars mochten het
berggebied niet meer in uit angst dat het dier hen aan zou vallen.
Na
medische controles wordt Kkoma teruggebracht naar zijn verblijf.
Wonderwel leek het dier, dat normaliter leeft in het tropische
regenwoud, de dagen in het koude berggebied goed te hebben doorstaan.
Maleise beren zijn zwart met een witte vlek in de vorm van een halve
maan op de borst. Het is het kleinste lid van de berenfamilie. (br.hln foto reuters)
Meer dan de helft van alle Belgen staat tijdens de feesten 2 tot 4
uur achter het fornuis. Wat komt er vooral op tafel? Soep, zo blijkt uit
een onderzoek onder duizend Belgen. Geen soep, geen feest.
Als het feest is, trekt de Belg een keukenschort aan. Gemiddeld duurt
het kokkerellen 2 tot 4 uur lang, al ontpopt 28 procent zich tot een
echte keukenprinses die 5 tot 10 uur lang in de kookpotten roert. 58
procent beweert weinig of geen kookstress te kennen. Vooral mannen
schijnen een stuk zelfzekerder, 33 procent heeft nooit stress tegenover
19 procent bij de vrouwen.
Feestmenu Feesten
doen we het liefst thuis waarbij 4 op 10 Belgen een maand op voorhand
de feestmenu klaarlegt. Een week voor de feestelijkheden worden de
aankopen gedaan, slechts 8 procent plant helemaal niets en eet wat de
inspiratie van de dag brengt.
Gekochte soep In
vervlogen tijden maakten we alles zelf, vandaag combineren we gewiekst
zelfgemaakt met 'zelf gekocht'. Soepen bijvoorbeeld worden niet altijd
zelf gemaakt. Leuk geheimpje van Knorr: vorig jaar werd er tijdens de
eindejaarsperiode maar liefst 6.515.994 borden soep opgediend op
feesttafels in ons land.
Restauratie Antwerpse kathedraal in 2015 - na 50 jaar - afgerond
Restauratie Antwerpse kathedraal in 2015 - na 50 jaar - afgerond
De restauratiecampagne van de Antwerpse Onze-Lieve-Vrouwekathedraal
die al in 1965 werd opgestart, zal bij de voltooiing in 2015 ongeveer
52,16 miljoen euro hebben gekost.
Dat bleek dinsdag op een persconferentie bij de afronding van een
belangrijke fase in de renovatie van de monumentale kerk. Volgens
voorzitter Paul Van Remoortere van de Kerkraad verloopt de restauratie
in een "goed tempo".
Het einde van de buitenrestauratie komt in
zicht. Daarna volgen nog de verdere restauratie binnenin de kerk, de
restauratie van glas-in-loodramen en het Schyvenorgel, het aanbrengen
van UV-schermen die de kunstwerken tegen het licht moeten beschermen, de
vernieuwing van de klimaatinstallatie, de vervanging van het
rioleringsstelsel en het beter toegankelijk maken van de daken voor
onderhoud.
Tegen 2015 moet de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal
volledig gerenoveerd zijn. Het is de provincie Antwerpen die
opdrachtgever is voor de werken en die de renovatie van de kathedraal
financiert. Ze kan daarvoor rekenen op een betoelaging van 60 procent
door de Vlaamse overheid.
De renovatie van de kathedraal kost de
provincie ongeveer een miljoen per jaar, rekende gedeputeerde Ludo
Helsen voor. "Na 2015 moet de kathedraal gedurende de volgende 100 jaar
normaal van grote restauratiewerken gespaard blijven", aldus Helsen.
De
Onze-Lieve-Vrouwekathedraal is in zijn huidige vorm gebouwd tussen 1352
en 1521. De totaalsom van 52 miljoen euro houdt geen rekening met de
restauratie van de grote toren met de klok, die eigendom is van de stad
Antwerpen en in de jaren zeventig werd gerenoveerd.
Schokkend: vrouw krijgt zweepslagen omdat ze broek heeft gedragen
Schokkend: vrouw krijgt zweepslagen omdat ze broek heeft gedragen
Een gruwelijk filmpje uit Soedan waarop te zien is hoe een vrouw
zweepslagen krijgt, veroorzaakt internationaal heel wat opschudding. De
vrouw zou een broek hebben gedragen en wordt daar op straat letterlijk
voor afgestraft. Volgens de strikte Sharia-wetten is dat strafbaar met
40 tot 50 zweepslagen.
In het noorden van Soedan heerst een conservatieve versie van de
islamitische shariawet. Niet alleen moeten mannen en vrouwen zich apart
in het openbaar vertonen, ook alcohol en feestjes zijn er verboden, net
als het dragen van een broek door een vrouw. Aanhangers beschouwen dat
als obsceen.
Afranselingen op
straat gebeuren, volgens een Soedanese medewerker van de Wereldomroep
Nederland, vrijwel dagelijks. Voor het eerst bereiken dergelijke beelden
via YouTube ook de rest van de wereld. Volgens schattingen worden elk
jaar tienduizenden vrouwen onderworpen aan lijfstraffen en openbare
vernederingen. Vaak gaat het om vrouwen die overspel hebben gepleegd,
onzedelijk gekleed over straat zijn gegaan of andere vormen van
'onzedelijk gedrag' hebben vertoond.
Slechts
een jaar geleden werd de journaliste Lubna Ahmed al-Hussein ginds
gearresteerd omdat ze in het openbaar een broek had gedragen. Anders dan
de meeste gestrafte vrouwen zocht Lubna juist de publiciteit. Ze
nodigde honderden kennissen en ook de media uit om haar zitting bij te
wonen waardoor lijfstraffen er sindsdien als mensenrechtenkwestie
worden beschouwd. Ook komt het vaker voor dat gestrafte vrouwen zelf de
publiciteit zoeken.
De Soedanese autoriteiten beloven intussen te
achterhalen wat precies gebeurde omdat de straf niet in verhouding
staat met het gepleegde 'delict'.
De bosuil volgt de winterkoning op als vogel van het jaar, meldt
Vogelbescherming Vlaanderen. Omdat 2011 door de Verenigde Naties is
uitgeroepen tot internationaal jaar van het bos, waren voor deze editie
twaalf bosvogels genomineerd. De groene specht en de goudhaan beten nipt
in het zand. In Wallonië won de fitis de onlineverkiezing.
De bosuil heeft een roodbruin tot grijsbruin verenkleed met witte
vlekken en fijne strepen. Zijn gezicht is egaal van kleur en zijn ogen
zijn volledig zwart. Hij is actief in de schemering en 's nachts. Met
een duik vangt hij vooral muizen, maar hij eet ook vogels, amfibieën,
wormen en kevers.
"De grootste troef
van de bosuil is zijn aanpassingsvermogen, " zegt de Vogelbescherming.
"Hij verkiest vooral open loofbos met eiken, maar is ook tevreden met
kleine bosjes of stadsparken in landelijk gebied. Als er maar grote,
oude bomen zijn. Naaldbossen zijn acceptabel als hij zich aan de bosrand
kan vestigen." De bosuil is ook honkvast. Een koppel blijft altijd binnen zijn territorium.
Die
eigenschappen kunnen ook een negatieve kant hebben: "De bosuil is
hierdoor een concurrent voor andere uilen zoals de ransuil en de
steenuil, twee soorten die het de laatste decennia minder goed doen."
Volgens Vogelbescherming Vlaanderen is hierover meer onderzoek nodig,
maar zou het onverstandig zijn de uitbreiding van de bosuil verder in de
hand te werken door er bijvoorbeeld nestkasten voor op te hangen.
Pedonetwerk babyfluisteraar ontdekt door Amerikaans speurwerk én Nijntje-knuffel
Pedonetwerk babyfluisteraar ontdekt door Amerikaans speurwerk én Nijntje-knuffel
Het was een knuffel van Nijntje op één van de foto's van misbruikte
kinderen, gevonden bij een Amerikaanse pedofiel in Boston, die gezorgd
heeft voor het oprollen van het pedofilienetwerk dat de Nederlandse Let
Robert Mikelsons runde met zijn echtgenoot Richard Van Olffen. Het
homopaar was de drijvende kracht achter de internationale pedowebsite
Boyhood-magazine.org, grossierde in commerciële websites en onderhield
daarnaast een verborgen internetkanaal voor het heimelijk uitwisselen
van kinderporno, met pedoklanten uit Amerika tot Indonesië. Mikelsons
had blijkbaar erg veel succes als oppas omdat hij zo goedkoop was. Hij
noemde zichzelf "de babyfluisteraar".
Door Nijntje, niet echt bekend in de States, zochten de Amerikanen
contact met hun Nederlandse politie. De foto was in het bezit van een
gearresteerde Amerikaanse pedofiel in de buurt van Boston, en hij werd
gemaakt door Robert Mikelsons toen die aan het babysitten was bij een
Amsterdamse vrouw.
De
27-jarige tot Nederlander geworden Let Robert Mikelsons blijkt
overigens samen met zijn echtgenoot, Richard Van Olffen (37) de
drijvende kracht achter de internationale pedowebsite
Boyhood-magazine.org te zijn. Die fungeerde ook als ingang voor een
verborgen internetkanaal voor het heimelijk uitwisselen van kinderporno,
met klanten in de hele wereld. Op de gisteren van het web gehaalde site
van Boyhoodmagazine staan "ziekmakende plaatjes" van jonge kinderen "in
vreemde poses". Van de verdachten duiken ook steeds meer foto's op
waarop zij poseren met kleine kinderen.
Mikelsons had veel succes omdat hij zijn diensten als oppasser voor bodemprijzen aanbood.
Hoofdverdachte
Mikelsons is een specialist in gegevensencryptie, en blijkt nu
ondermeer de websites te hebben gebouwd voor verschillende cadeaushops,
textielbedrijven, opticiens en een Amsterdamse verkeersschool. De
website Boyhood-magazin.org staat geregistreerd op naam van zijn
partner.
Volgens Amsterdams
burgemeester Eberhard van der Laan ligt het aantal slachtoffers dat
pedoseksueel Robert Mikelsons maakte nog hoger dan momenteel bekend is.
Amsterdam zorgt vandaag ook voor extra toezicht bij de twee
kinderdagverblijven waar verdachte Robert Mikelsons werkte toen hij
ernstig seksueel misdrijf met tientallen kinderen pleegde.
De
burgemeester houdt nu nog vast aan de eerdere schatting dat het aantal
vermoedelijke slachtoffers tussen de dertig en vijftig ligt. "Maar ik
vrees dat we dat aantal ellendig genoeg naar boven moeten gaan
bijstellen", aldus Van der Laan. De politie is op dit moment alle
informatie aan het verwerken die de honderden telefoontjes bij het
callcenter en de honderden verklaringen van ouders op speciale
bijeenkomsten van de gemeente hebben opgeleverd.
Mikelsons
had veel succes omdat hij zijn diensten als oppasser voor bodemprijzen
aanbood. Voor oppaswerk overdag rekende hij een uurtarief van 7 euro. In
de avonduren vroeg hij als oppasser slechts 4 euro per uur. Mikelsons
zou daarbij hebben verteld dat hij 's avonds zo goedkoop kon werken
omdat kinderen "dan toch in bed lagen en hij niet zoveel hoefde te
doen".
Volgens een medewerker
van een kinderdagverblijf in De Baarsjes waar Mikelsons enige tijd
geleden solliciteerde, prees hij zichzelf aan als "babyfluisteraar":
"Hij vertelde dat de ouders op Het Hofnarretje stoeften over hem. Hij
noemde zichzelf een babyfluisteraar", zei de vrouw tegen At5. Hoewel de
man over alle diploma's beschikte en hij een verklaring van goed gedrag
kon overleggen, kreeg de sollicitatiecommissie van de crèche een slecht
gevoel bij hem. De medewerker: "Hij sprak gebrekkig Nederlands en toen
hem werd gevraagd om referenties kwam hij met een warrige smoes dat hij
die niet kon geven, omdat ze bij Het Hofnarretje niet mochten weten dat
hij daar weg wilde."
Bon Jovi is een rockband uit New Jersey, VS waarvan in de jaren 80 en 90 ruim 90 miljoen albums over de toonbank gingen. De band heeft liveconcerten gespeeld in de grotere steden van Europa, Azië, Australië, Canada en Zuid-Amerika, naast een groot aantal steden in de Verenigde Staten.
Frontman Jon Bon Jovi (echte naam: John Francis Bongiovi) begon op 13-jarige leeftijd met gitaarspelen. Op die leeftijd begon hij ook zijn eerste bandje, Raze genaamd. Toen hij 16 was, ontmoette hij David Bryan op de Sayreville War Memorial High School. Met hem richtte hij de R&B-coverband Atlantic City Expressway op. Ze speelden in bars in New Jersey. In zijn latere tienerjaren speelde Jon in de band John Bongiovi and the Wild Ones, waarmee hij ook weer vooral in New Jersey speelde. Met deze band stond Jon in voorprogramma's van bekendere lokale bands.
In de zomer van 1982, toen hij van school af was en parttime werkte, kreeg Jon een baan bij de Power Station Studios, een New-Yorkse muziekstudio waarvan zijn achterneef Tony Bongiovi mede-eigenaar was. Hier maakte Jon een aantal demo's die hij naar verschillende platenmaatschappijen stuurde zonder succes.
Toen Jon 19 was, zong hij "R2-D2 We wish you a merry Christmas" op een Star Wars kerstalbum, "Christmas in the Stars", met muziek van John Williams, geproduceerd door Tony Bongiovi van Power Station.
In 1983 schreef een lokaal radiostation een wedstrijd uit om zo de beste band zonder platencontract te vinden. Jon won met het nummer Runaway, die hij al in 1980 had geschreven, en waarvan de muziek werd verzorgd door musici van de studio. Het nummer werd al gauw populair in New York City en omstreken. De studiomusici die Jon hielpen met Runaway gingen door het leven onder de naam The All Star Review. Deze groep bestond uit Tim Pierce (gitaar), Roy Bittan (keyboard), Tony Laroca (drums) en Hugh McDonald (basgitaar).
Door de populariteit van Runaway had Jon een band nodig. De huidige leden van Bon Jovi hadden elkaar allemaal al wel eens ontmoet, maar het duurde tot maart 1983, nadat Runaway op nummer 39 kwam te staan in de singles-hitlijst, toen ze bij elkaar kwamen. Bon Jovi was geboren, met naast Jon zelf als line-up David Bryan, Alec John Such en Tico Torres.
Een aantal gitaristen volgde elkaar toen op, onder wie Dave Sabo die later voor Skid Row ging spelen. Uiteindelijk kwam Richie Sambora bij de band. Voordat hij bij Bon Jovi ging, tourde Richie met Joe Cocker, speelde hij bij een band genaamd Mercy en had hij net auditie gedaan voor Kiss. Hij speelde ook op het album Lessons met de band Message.
Tico Torres was toen al een ervaren muzikant. Hij jamde bij Miles Davis en speelde live met de Marvelettes en Chuck Berry. Hij had al op ongeveer 26 albums gespeeld en had net het derde album met Frankie and the Knockouts opgenomen. Dit was een band uit New Jersey die begin jaren 80 een aantal hits had.
Toen ze een keer in het voorprogramma van de band Scandal stonden, werden ze opgemerkt door Polygram. Hun debuutalbum kwam uit op 21 januari 1984. Dit album werd meer dan 500.000 keer verkocht, en kwam ook in het Verenigd Koninkrijk uit. Hun derde album, Slippery When Wet, bracht hun wereldbekendheid met nummers als Livin' on a Prayer en You Give Love a Bad Name. Sinds zijn release eind 1986 werden van het album meer dan 14 miljoen exemplaren verkocht. Tijdens de tour die op dit album volgde, kreeg Jon problemen met zijn stem, als gevolg van de hoge noten en het drukke schema. Met de hulp van een coach kwam hij de tour door, en sindsdien zingt hij lager.
Na het succes van het album Slippery When Wet kwam Bon Jovi in 1988 terug met een nieuw album. Het album New Jersey werd vlak na het einde van de Slippery When Wet Tour opgenomen en met dat album bewees Bon Jovi geen eendagsvlieg te zijn. De nummers Lay Your Hands On Me, Born To Be My Baby, Ill Be There For You en Bad Medicine werden grote hits en worden tijdens concerten nog steeds gespeeld.
Aan het einde van de The Jersey Syndicate Tour gingen alle bandleden hun eigen weg. Jon Bon Jovi ging met zijn motor door Amerika rijden en schreef de muziek voor zijn soloalbum Blaze of Glory. Richie Sambora maakte ook een soloplaat en liet hiermee zien meer te kunnen dan de backing vocals bij Bon Jovi. Het album Stranger in this Town was commercieel gezien een minder groot succes dan het album van Jon.
Na deze rustperiode kwam de band weer bij elkaar om het album Keep The Faith op te nemen. Met dit album liet Bon Jovi zien dat ze wilde doorgroeien en hun muzikale talenten te wilde uitbreiden. De nummers Keep the Faith, I Believe, Ill Sleep When Im Dead, In These Arms en Bed of Roses werden grote hits. Het nummer Dry County wordt door veel fans gezien als het beste Bon Jovi nummer, onder meer door de gitaarsolo van Sambora.
Verkoudheid is bonobo Jasiri fataal in Planckendael
Verkoudheid is bonobo Jasiri fataal in Planckendael
Bonobovrouwtje Jasiri van dierenpark Planckendael is niet meer. Wat
een onschuldige verkoudheid leek, bleek nefaste gevolgen te hebben voor
haar. Sinds zondag was ziek. Ze hoestte, was lusteloos en had een
snotneus. Ondanks alle goede zorgen sloeg de medische behandeling niet
aan en is Jasiri donderdagochtend overleden.
Woensdag leek er nochtans enige verbetering in de toestand te komen. De
eetlust nam toe en ze werd terug levendiger. Donderdag kwam de terugslag
en bleven 2 vrouwtjes (Jasiri en Djanoa) lusteloos in hun nest houtwol
liggen. Jasiri is dan 's ochtends overleden.
In het verblijf
werd bovendien een dood, vroeggeboren jong opgemerkt. Het is nog niet
duidelijk of de moeder Jasiri of Djanoa is. Zaak is nu om de
ziektetoestand van Djanoa te verbeteren. Het mannetje Vifijo lijkt de
ziekte overwonnen te hebben, maar de toestand van bonobo Djanoa blijft
zorgelijk. De dierenarts stelt alles in het werk om haar er bovenop te
helpen.
De overige vijf bonobo's worden nauwgezet opgevolgd en
worden voor alle zekerheid ook medisch behandeld. Daarom zitten ze
momenteel achter de schermen want ook zij lijken wat last te hebben.
Het
overlijden van Jasiri en haar of Djanoa's jong is een ernstig verlies,
zowel voor de bonobogroep, voor Planckendael als voor het
kweekprogramma. Zij heeft spijtig genoeg haar unieke, genetische bagage
niet kunnen doorgeven. Planckendael treurt om dit verlies en hoopt op
een spoedig herstel van de bonobogroep.
Waarom vrouwen altijd willen afvallen (en mannen dat niet zien)
Waarom vrouwen altijd willen afvallen (en mannen dat niet zien)
Zowat alle vrouwen willen minstens drie kilo afvallen. Om dat te
bereiken gaan ze minder of gezonder eten, minder snoepen of meer
sporten en dat allemaal met het doel om slanker en dus gelukkiger en
gezonder te worden. Vrouwen die voor gezondheid moeten vermageren, maar
ook slanke vrouwen die net dat beetje strakker willen zijn. Waarom doen
we dat? En waarom zien zo weinig mannen welke inspanning we geleverd
hebben?
In interviews met vrouwen van 16 tot 63 jaar wilden vrouwen van alle
leeftijd 'mager maar mooi gevormd zijn'. Deze wens was onafhankelijk van
hun huidige gewicht of maat. Iedereen wilde wel een beetje gewicht
verliezen, omdat ze zich dan zelfzekerder zouden voelen. Niemand wilde
gewicht aankomen, ook de vrouwen niet die al erg mager waren.
"Het
was opvallend dat iedereen verschillende lichaamsdelen kon opnoemen
waar ze niet tevreden over waren, maar dat ze moeilijker iets vonden
waar ze tevreden over waren", aldus onderzoekster Sarah Grogan.
"We
leven dan ook in een maatschappij waar slankheid wordt gelinkt aan
allerlei positieve kenmerken, zoals zelfcontrole, elegantie,
aantrekkelijkheid en jeugd." Om over de professionele kansen, het hogere
loon, het succes in de liefde en al die andere voordelen maar te
zwijgen.
Waarom willen
alle vrouwen altijd wel drie kilo afvallen? Ten eerste omdat het
bereikbaar is. Drie kilo kan in enkele weken of maanden bereikt worden.
Een uurtje per week beginnen sporten kan al voldoende zijn. Drie kilo
minder vergt geen bovenmatige inspanning, en dat maakt dat je
gemotiveerd kan blijven én dat je het haalt. Waarop je jezelf dubbel zo
goed voelt: omdat je het hebt gehaald én omdat je afgevallen bent.
Op
de tweede plaats is het een veilig getal. Drie kilo afvallen is niet
veel, dus als je al redelijk slank bent, dan nog stelt niemand zich
vragen. Tegelijk is het ook niet te weinig, zodat niemand zich afvraagt
waarom je de moeite neemt.
Ten
derde is drie kilo minder net een zichtbaar verschil. Je ziet het in je
gezicht, voelt het aan je buik, merkt het aan je kleren. Alles valt en
hangt anders, wat ook weer een dubbel goed gevoel geeft: je ziet het
resultaat én anderen zien het ook. Vrouwen toch, want mannen blijken het
niet op te merken.
En daar
schuilt de echte reden van het gewichtsverlies: je goed voelen, als je
in de spiegel kijkt, maar vooral door de complimenten van anderen. Die
maken dat je je sexy'er, mooier, zelfzekerder en modieuzer voelt, gewoon
door drie kilo te vermageren. Tegelijk ben je een betere versie van
jezelf, waarbij de nood om alles en iedereen te verbeteren ook
(tijdelijk) gestild wordt.
Maar
dit gevoel vervaagt ook weer, en ook al kan je de kilo's eraf houden,
op een dag komt het moment dat je nog eens drie kilo wil afvallen. Omdat
je weet dat je het kan. Omdat je weet wat het effect is. Omdat je terug
verlangt naar dat gevoel. Als je wat kilo's te veel hebt, kan het geen
kwaad. Maar wat als je al slank of zelfs mager bent? Waarom wil je ook
dan die drie kilo's verliezen?
"Omdat
het altijd wel een beetje strakker kan", geeft Kate, een 29-jarige
verpleegster met maatje 38 toe. "Het gaat alleen om mijn billen en mijn
heupen. Ik weet dat ik niet dik ben, ik wil ook niet veel verliezen, ik
wil gewoon dat het beter in proportie is."
Is Kate de enige? Nee,
zo blijkt. "Ik ken massa's slanke vrouwen die de hele tijd diëten. Je
voelt je zelfs een beetje uitgesloten als je niét probeert om gewicht te
verliezen."
Avril
(maat 40): "Ik geloof het niet wanneer iemand zegt dat ze niet
gelukkiger zouden zijn als ze slanker zouden zijn. Want je bent gewoon
wél gelukkiger als je slanker bent. Broeken staan mooier, kleedjes zijn
leuker, het valt allemaal beter. Je kan dragen wat je wil, alles staat
je."
"Als je ouder wordt, is té mager net lelijk. Kijk maar naar
celebrities. Maar drie kilo is net wat er nog af kan om je huidige
kleren beter te doen zitten."
Waarom
mannen het niet zien? Dat blijft voorlopig een raadsel. Omdat ze meer
naar het geheel kijken en niet naar de details? Omdat ze afgeleid worden
door borsten, billen of benen en daardoor de elegante lijn van je kin
of schouders niet opmerken? Of gewoon omdat ze het niet belangrijk
vinden, tenzij je echt veel te dik zou worden? Ideeën zijn altijd
welkom!
De raadselachtige glimlach van de Mona Lisa, het beroemde 500 jaar
oude schilderij van Leonardo Da Vinci, is nog een beetje geheimzinniger
geworden nu kunsthistorici piepkleine cijfers en letters in haar ogen
hebben ontdekt.
Het meesterwerk van Da Vinci is al langer in een waas van mysterie
gehuld, tot op vandaag doen verschillende theorieën de ronde over de
identiteit van de geportretteerde vrouw met 's werelds beroemdste
glimlach.
Leden
van het Italiaanse Comité voor Cultureel Erfgoed hebben nu bekendgemaakt
dat er lettertjes en cijfertjes tevoorschijn komen wanneer men
hoge-resolutiebeelden van Mona Lisa's ogen vergroot. "Met het blote oog
kan je deze symbolen niet waarnemen, maar met een vergrootglas zijn ze
er onmiskenbaar", zegt Silvano Vinceti, de voorzitter van het comité.
In
het rechteroog staan de letters LV, mogelijk een verwijzing naar de
initialen van de schilder. In het linkeroog staan minder duidelijk
leesbare of verklaarbare symbolen. "Het lijken de letters C en E of B,
en het cijfer 72 of de letter L en een 2", zegt Vinceti. "Het is zeer
moeilijk te ontcijferen, ook al door de ouderdom van het werk."
Het
schilderij dook al op in de samenzweringsthriller 'The Da Vinci Code'
van Dan Brown. In dat boek wordt gewag gemaakt van geheime boodschappen
die in het schilderij werden gestopt. De realiteit hoeft qua mysterie
niet onder te doen voor de fictie: een van Vinceti's collega's werd op
het juiste spoor gezet door een 50 jaar oud boek dat hij bij een
antiquair ontdekte.
"We staan nog maar aan het begin van het
onderzoek", zegt Vinceti. "Het is zeer eigenaardig dat al die tijd
niemand die tekens ontdekt heeft. Het staat vast dat ze bewust door de
schilder werden aangebracht, maar omdat ze in de donkere pupillen en
niet in de lichtere irissen staan, lijkt het een duidelijke poging om de
symbolen zo onherkenbaar mogelijk te plaatsen. De kunstenaar gebruikte
doorheen zijn hele oeuvre allerlei symbolen en verborgen boodschappen.
Dat geldt ongetwijfeld ook voor de Mona Lisa, een schilderij waaraan hij
zoveel belang hechtte dat hij het op het einde van zijn leven overal
met zich meenam."
Het
comité heeft al contact opgenomen met Frankrijk om het lichaam van Da
Vinci, dat begraven ligt in het kasteel van Amboise in de Loirevallei,
te mogen onderzoeken. Ze willen nagaan of ze aan de hand van Da Vinci's
schedel kunnen ontdekken of het schilderij geen zelfportret was. Eén
theorie wil namelijk dat de 'vrouwenportretten' van de schilder
eigenlijk verkapte zelfportretten zijn.
De 23-jarige Bart Verbeeck, die donderdag in een kunstmatige coma werd gebracht, is zondagmorgen thuis overleden in familiekring. Dat heeft zijn familie laten weten via Facebook. Bart voerde zeven jaar een moedige strijd tegen een zeldzame en zeer kwaadaardige botkanker.
Op de facebookpagina van Bart stromen de steunbetuigingen binnen. 'Ik denk dat je moed en doorzetting nog heel veel mensen zal inspireren. We zullen vanaf vandaag wel allemaal een beetje 'Bart' in ons meedragen en het leven van de zonnige kant bekijken', luidt een van de vele reacties.
De groep 'Bart's weg' heeft intussen al meer dan 18.000 leden. Via Facebook volgden vrienden en sympathisanten een jaar lang zijn strijd tegen kanker, maar nu is die strijd voorbij.
'Ik kijk ernaar uit om te kunnen sterven', zei hij in zijn laatste interview. Maar één boodschap wilde hij ons nog meegeven: 'Bekijk het leven altijd van de positieve kant.'
'Ik laat jullie via deze weg weten dat ik van plan ben om morgen in palliatieve sedatie gebracht te worden, om zo rustig uit te doven. Blijf positief.' Met die boodschap kondigde de 23-jarige Mechelaar Bart Verbeeck afgelopen woensdag zijn eigen dood aan op Facebook. De jonge Mechelaar werd donderdag in een diepe, kunstmatige slaap gebracht en is zondagochtend overleden, thuis, in zijn eigen bed.
Bart vocht meer dan zeven jaar tegen een uiterst zeldzame en erg heftige vorm van botkanker. Ewing-sarcoom, zo heette de ziekte die tot vier keer terugkwam. Na verschillende operaties en vijftien chemobehandelingen gaf de medische wereld hem op. Artsen kregen de recente infectie in zijn longen niet meer onder controle. 'Zelfs de strafste antibiotica helpen niet meer', zei Bart. 'Levenkwaliteit heb ik altijd belangrijk gevonden, maar nu die er niet meer is, heb ik beslist om in te slapen.'
'Ik voel me goed bij mijn beslissing. Ik ben er ook niet zenuwachtig voor, want ik voelde me de laatste weken gewoon te fel achteruitgaan.' (br.het Nieuwsblad)
Vrouwen haten dat mannen te snel rijden en bumperplakken
Vrouwen haten dat mannen te snel rijden en bumperplakken
Mannen vinden vrouwen die hun make-up bijwerken vreselijk. Vrouwen haten bumperkleven.
Twee op drie vrouwen haat aan mannelijke chauffeurs hun liefde voor
het gaspedaal en het bumperplakken. Mannen kunnen het dan weer niet
uitstaan dat vrouwen er zo lang over doen om uit een parkeerplaats te
manoeuvreren en hun haar en make-up bijwerken aan verkeerslichten. Dat
blijkt uit een bevraging van 2.000 Britse chauffeurs door Halfords.
Hij belt ook te vaak tijdens het rijden, is agressief naar andere
chauffeurs toe, verandert te vaak van radiozender en weigert om de weg
te vragen, zo vindt zij.. Een op drie vrouwen is niet dol op de gewoonte
om in de neus te peuteren voor een stoplicht of in de file.
Mannen
ergeren zich vooral aan de tijd die vrouwen nemen om manoeuvers uit te
voeren, zoals uit een parkeerplaats wegrijden, starten als het licht op
groen springt of hun beweging op rondepunten. Ze let ook te weinig op de
weg terwijl ze tegen passagiers praat, en gebruikt de rijstroken en
rondepunten niet op de juiste manier, zo vindt hij.
Maar
er zijn ook dingen die we appreciëren aan de rijstijl van de partner.
Bijna de helft van de mannen houdt er bijvoorbeeld van dat vrouwelijke
chauffeurs denken aan snacks, drankjes en plaspauzes op lange reizen en
de weg durven vragen.
Ook hun hoffelijk gedrag op de weg wordt
geapprecieerd, net als het feit dat ze kalm(er) blijven en minder
verkeersagressie vertonen. Tot slot zijn mannen (gek genoeg) ook blij
dat ze blijven praten op lange reizen, om in slaap vallen achter het
stuur tegen te gaan.
De
helft van de vrouwen houdt ervan dat mannen weten wat te doen als de
auto een platte band krijgt of kapot is. Ongeveer vier op tien bewondert
de kunst van het parkeren in kleine plekken, het manoeuvreren en
achteruit rijden. Ook het gevoel voor richting en de vaardigheid op
snelwegen en ronde punten wordt geapprecieerd.
In China hebben archeologen een 2400 jaar oude ketel met soep
gevonden. De ontdekking werd gedaan in een graftombe in Xi'an.
De bronzen ketel is gevuld met botten en vloeistof. De soep is groen
geworden door de verkleuring van het brons. "De ketel is weer gesloten
nadat we wat monsters hebben genomen", aldus archeoloog Liu Daiyun. "We
hebben contact opgenomen met specialisten om de ingrediënten van de soep
te laten analyseren.''
Xi'an is bekend van het terracotta leger
met meer dan 9000 beelden van krijgers die als grafgiften werden
meegegeven aan de eerste keizer van China. De stad is een van de oudste
in China en was meer dan 1100 jaar hoofdstad van het keizerrijk.
Elton Hercules John, artiesten- en later officiële naam van Reginald Kenneth Dwight, (Pinner (Middlesex), 25 maart 1947) is een Engelse popzanger en pianist.
In 1970 brak hij door met het nummer Your Song. Voor de film The Lion King componeerde en zong hij de titelsong Can You Feel the Love Tonight. Op de begrafenis van Prinses Diana zong Elton het nummer Candle in the Wind, dat wereldwijd een grote hit werd.
De naam Elton John was eerst alleen zijn artiestennaam maar werd in de jaren zestig officieel geregistreerd als Eltons naam. Het is een combinatie van de namen Elton Dean en Long John Baldry, twee collega's uit zijn tijd bij de band Bluesology. Omdat hij zich na verloop van tijd bij deze band te veel beperkt voelde in zijn muzikale mogelijkheden, ging hij op zoek naar andere mogelijkheden. Hij solliciteerde bijvoorbeeld bij King Crimson en Gentle Giant.
Via een advertentie kwam hij in contact met Bernie Taupin, wiens teksten hij op muziek ging zetten. De twee werken nog altijd samen. Elton John is met zijn openlijke homoseksualiteit een rolmodel voor veel homoseksuelen die daar nog niet voor uit durven te komen.
Elton John wordt gezien als een van de grootste zangtalenten ooit, zijn nummers worden veel vertolkt door andere artiesten en zijn vaak te horen op radiostations. John Lennon zei over Elton John; "Het eerste wat mij interesseerde nadat The Beatles uit elkaar gingen, was Elton."
Naast zijn carrière in de muziek is Elton John zich tevens gaan toeleggen op film. Zo produceerde hij in 2006 zijn eerste bioscoopfilm, de Britse comedy It's a Boy Girl Thing.
Over Kiki Dee
Kiki Dee, pseudoniem van Pauline Matthews, (Bradford, 6 maart 1947) is een Engelse zangeres.
In de late jaren '60 werd ze bekend als blanke soulzangeres. Ze was de eerste blanke Britse zangeres die bij het legendarische soul label Motown onder contract kwam. Vanaf 1973 was ze de protegé van Elton John. In die periode scoorde ze haar bekendste hits: "I've got the music in me" (1974), het duet "Don't go breaking my heart" (1976) met Elton John en "Star" (1981).
Vanaf 1984 richtte ze zich tevens op het acteren in (West End-)musicals.
Vanaf medio jaren negentig vormt ze een duo met Carmelo Luggeri, met wie ze voornamelijk in het Britse schnabbelcircuit optreedt.
Het enthousiasme van de Belgen voor de eindejaarsfeesten lijkt af te
nemen. Dat blijkt uit een enquête van het Oivo, het onderzoeks- en
informatiecentrum van de verbruikersorganisaties.
Terwijl in
2007 nog 88 procent van de Belgen met Kerstmis aan de feestdis
plaatsnam, viert nu nog amper 66 procent van de bevraagden Kerstmis. Ook
de overgang van oud op nieuw neemt af in populariteit, zij het in iets
lichtere mate. In 2007 vierde 72 procent oudejaar, terwijl dat dit jaar
64 procent is.
Een derde van de Belgen die werden ondervraagd
door het Oivo zegt overigens niets te hebben gekregen voor de
feestdagen. Het merendeel (45 procent) van hen is afkomstig uit Brussel.
Overigens nam het bedrag dat aan kerstcadeaus wordt gespendeerd met 17
procent af tussen 2005 en 2009.
Ingrediënten 4 kweeperen, in kwarten verdeeld (mét pitjes en schil) 60 g suiker 1kg magere varkensragout, in stukjes gesneden 2 el mosterd Peper en zout Klontje boter 4 dl cider of witte wijn 3 blaadjes laurier
Bereiding Zet
de kweeperen net onder water, voeg de suiker toe en kook tot ze
beetgaar zijn. Neem ze uit hun kookvocht en verwijder de klokhuizen.
Laat het kookvocht inkoken tot ca. 2 dl siroop. Meng het varkensvlees
met de mosterd. Bak het vlees aan in boter. Doe er de cider of witte wijn bij samen
met de kweepeersiroop en de laurier, laat ca. 25 min. sudderen of tot
het vlees gaar is. Voeg de laatste 8 min. van de gaartijd de kweeperen
toe. Serveer in de pan of in een schotel. Lekker met aardappelpuree of
frietjes en een witlofsalade.
Carl Larsson 1853 - 1919 was een Zweedse kunstschilder
Carl Larsson 1853 1919 was een Zweedse kunstschilder
Klik op de foto om een filmpje van zijn overige werken te bekijken
Carl Larsson (Stockholm, 28 mei 1853 Falun, 22 januari 1919) was een Zweedse kunstenaar die vooral grote bekendheid verwierf vanwege zijn aquarellen. Tevens werkte hij met olieverf en maakte meer dan honderd etsen. Daarnaast maakte hij muurschilderingen en hield zich samen met zijn tweede vrouw bezig met binnenhuisarchitectuur.
Larsson groeide op in een arm milieu. Toen hij 13 jaar was, bracht zijn leraar hem ertoe zich als leerling aan te melden bij de Stockholmse Kunstacademie. Hij werkte als fotograaf om zijn opleiding te kunnen betalen. In 1872 ging hij naar een modelschool, waar hij zijn eerste vrouw Vilhelmina Holmgren leerde kennen.
Tijdens de daarop volgende jaren illustreerde hij een aantal boeken om in het onderhoud van zijn gezin te voorzien. In 1877 stierf zijn vrouw in het kraambed van hun tweede kind. Ook de twee kinderen uit dit eerste huwelijk stierven jong. Deze gebeurtenissen waren mede oorzaak van Carl Larssons regelmatig terugkerende depressies, waar hij ook in zijn autobiografie Jag ("Ik") over schreef.
Kerstavond
In 1877 had hij voldoende geld bij elkaar om naar Parijs te gaan. Hij bleef er een jaar. In de herfst van 1880 keerde hij naar Parijs terug, zonder daar veel succes te hebben. Tijdens de zomer van 1881 bezocht hij in de buurt van Fontainebleau de kunstenaarskolonie Grez-sur-Loing, waar hij van de natuur om hem heen aquarellen begon te maken. Larsson vond daarna zijn onderwerpen in zijn directe omgeving, zoals zijn vrouw Karin Larsson-Bergöö en hun pas geboren dochter. Schilderij van zijn vrouw en dochter Suzanne (1885)
In de periode 18851888 was hij weer in Zweden en schilderde buiten in de stad Stockholm. Hij sloot zich aan bij Opponenterna ("De Opponenten"), die onder andere de traditionele, naar Franse leest geschoeide Konstakademien bekritiseerden. In 1886 werd hij directeur van de kunstopleiding "Valands målarskola" in Göteborg. Hij ging opnieuw naar Parijs in de lente van 1888, om triptieken Rococo-Renaissance-Modernisme te schilderen. Daarna schilderde hij Zweedse vrouwen uit verschillende eeuwen in het trappenhuis van een meisjesschool in Göteborg.
Kerstmorgen
Het Nationalmuseum in Stockholm besloot in 1888 dat de muren moesten worden beschilderd. De keuze van de motieven en de selectie van de kunstenaar nam verscheidene jaren in beslag. In 1891 won Larsson de eerste prijs in de wedstrijd, met zijn schetsen voor alle muren in de benedentrappenhal. In 1896 beschilderde hij de zes muren met fresco's. Voor de schilderingen in de trappenhal op de eerste etage had Larsson twee studies gemaakt: een met als thema koning Gustaaf I van Zwedens intocht in Stockholm in 1523 voor de ene korte zijde en de landing van Gustaaf II Adolf van Zweden in Duitsland voor de andere korte zijde. Alleen het eerste motief is daadwerkelijk uitgevoerd. Het tweede thema is vervangen door Midvinterblot.
In 1888 verhuisde het gezin naar Sundborn, waar zijn schoonvader hem een huis had gegeven, Lilla Hyttnäs. Hij kon er opnieuw aquarellen maken met zijn familie als motief. Zijn vrouw Karin en de kinderen Suzanne, Lisbeth, Kersti en de anderen figureren steeds opnieuw in zijn werk. Dit werk werd in 1897 verzameld in het boek Ett hem i Dalarne, 20 lavyrer med fyra färger ("Een huis in Dalarna, 20 tekeningen in vier kleuren"). Dit boek werd in 1899 in kleurendruk uitgegeven. Het verkocht goed en kreeg grote betekenis voor de woninginrichting en het ambacht. Deze gedachte is nauw verwant aan de opvattingen van Walter Crane en William Morris in het Verenigd Koninkrijk, die door een socialistisch ideaal worden gekenmerkt.
Larsson decoreerde ook het nieuwe Operahuis in Göteborg en de schouwburg Kungliga Dramaten in Stockholm.
In 1911 schetste Larsson Midvinterblot ("Midwinteroffer"), dat volgens hem goed paste op een overgebleven vrije muur van het Nationalmuseum. Via meerdere schetsen leidde het in 1915 tot een immens schilderij gebaseerd op de verhalen in Noordse saga's (onder meer de Ynglingatal), waarin de Zweedse koning Dómaldr werd geofferd om de voedseltekorten te bezweren.
Er brak onenigheid uit toen Larsson eiste dat het schilderij tegenover de intocht van Gustaaf I van Zweden in Stockholm zou worden geplaatst. Ten slotte werd het werk in 1916 geweigerd, en kwam pas in 1992 in het Nationalmuseum, naar aanleiding van een tijdelijke tentoonstelling over Carl Larsson. In 1997 kocht het Nationalmuseum het doek aan, dat sindsdien op de door Larsson bedoelde plaats wordt tentoongesteld. Over de behandeling door de betreffende commissie was Larsson zeer verbitterd en hij kwam deze diepe teleurstelling niet meer te boven.
Zelfportret
Midvinterblot heeft een ander karakter dan Larssons eerdere werk door zijn persoonlijke keuze voor een allegorie over het voorchristelijke Zweden. Zijn inspiratie zou hij in 1908 in een visioen hebben gelegen. De op het doek afgebeelde voorwerpen zijn afkomstig uit verschillende perioden, van de bronstijd tot de vroege middeleeuwen. Er was destijds kritiek op het feit dat het werk veel anachronismen bevatte, hetgeen als een onwerkelijke weergave van het voorchristelijke Zweden werd gezien.
