Bart Peeters: “Ik kan me een leven zonder Jan Leyers niet voorstellen”

Vrijdag 24 mei is op Europees niveau uitgeroepen tot Internationale Burendag. Ook in Vlaanderen zetten heel wat buurten in op straatfeesten en rommelmarkten. “Beter een goede buur dan een verre vriend” wordt door veel mensen serieus genomen. Ook door Bart Peeters en Jan Leyers. Dat lees je deze week in Story.

Bart Peeters woont met zijn gezin in Hove, en zijn tuin grenst aan die van Jan Leyers. Maar de kiem van hun vriendschap werd 42 jaar geleden al gelegd, toen de jonge Bart Peeters kwam solliciteren om drummer te worden bij een groepje dat later Beri Beri zou heten. “Toch is het in grote mate toeval dat we buren zijn geworden”, vertelt Bart. “Ik heb mijn hele leven in Boechout gewoond, en Jan vele jaren tegenover de Sfinks, totdat hij verkaste naar vlak buiten de gemeente. En alhoewel onze gezinnen nu officieel op het grondgebied van Hove wonen, hebben we nog nooit dichter bij het centrum van Boechout gezeten dan nu. Zowat twintig jaar geleden kwam hier bouwgrond vrij. Jan is hier al veel vroeger komen wonen, en er bleek toen nog een perceel vrij te komen, grenzend aan zijn tuin.”

En die kans lieten jullie natuurlijk niet schieten.

We hebben daar toch even over moeten nadenken, hoor. Natuurlijk leek het ons heel fijn om naast de familie Leyers te gaan wonen, maar mijn vrouw Anneke en ik hadden al een stuk bouwgrond gekocht, in Vremde. Een fantastisch perceel, enkel maar door bossen omringd. Maar toen keken Anneke en ik elkaar in de ogen en zeiden we: we hebben wel drie kinderen, en in een bos heb je geen sociaal contact. Uiteindelijk zijn we dan in de wijk van Jan gaan wonen, waar veel jonge gezinnen met kinderen wonen, en we hebben ons dat nog geen seconde beklaagd. Er is heel veel leven in onze wijk. Volgende week hebben we hier weer een groot burenfeest. De ene zorgt voor de drank, een ander voor de barbecue en nog iemand voor het dessert. Heel gezellig! Nu, dat sociaal contact is ook nodig. Anneke werkt bij een dierenarts en brengt haar werk mee naar huis. Je kan je wel voorstellen dat hier weleens een hangbuikzwijn ontsnapt, en daar kijkt niemand nog vreemd van op. Ze weten dat het beestje van bij ons komt.  

Er staat zelfs geen afsluiting tussen jullie tuin en die van de familie Leyers.

Vroeger was er gewoon een gat in de haag, maar nu staat er een poortje, dat wel altijd open is. Maar dat poortje was nodig omdat Olga, de jongste dochter van Jan, niet echt een superfan is van onze golden retriever Pebble. Via de straat zouden we trouwens toch zeker honderd meter moeten wandelen om elkaars voordeur te bereiken, dus gaan we altijd via de tuin, en dat gebeurt vaak. Anne, de vrouw van Jan, is niet toevallig een goede vriendin van mijn vrouw Anneke, en ook onze dochters zijn goed bevriend met de meisjes Leyers. Mijn zoon Pablo, die nu zestien, is een beetje de uitzondering op de regel, omdat hij een pak jonger is dan de meisjes, en een jongen is. En ikzelf zou me een leven zonder Jan niet kunnen voorstellen. Bij wie zou ik anders moeten aankloppen met al mijn filosofische problemen, zogenaamde diepe inzichten en al die onzinnige dingen waarmee mannen zich bezighouden? (br.hln)

Waarom hebben zo veel mensen zomerliefdes?

Langzaam maar zeker komt de zomer eraan. Dat betekent: uitgebreide barbecues, terrasjes, een reis naar het buitenland en voor sommigen ook een zomerliefde. Hoe komt het dat we tijdens deze periode naarstig op zoek gaan naar wat geflirt en een partner? En waarom lijken die relaties haast gedoemd om te mislukken? 

Summer loving happens so fast. Dat weten we allemaal dankzij de musical Grease. Maar hoe komt dat eigenlijk? Wat drijft mensen om plots tijdens de zomermaanden een (tijdelijk) lief aan de haak te slaan? 

“Het maakt niet uit welk seizoen het is, de meeste mensen ervaren altijd wel enige druk om een partner te zoeken”, meent relatietherapeut Stephen Snyder. “Maar tijdens de zomer trekken mensen meer naar buiten, waardoor die druk zich extra laat voelen.” 

Op zich klinkt dat niet onlogisch. Tijdens de wintermaanden is het verleidelijk om in de zetel te kruipen voor een avond Netflix & chill. Maar als het zonnetje schijnt, wordt er van je ‘verwacht’ dat je ervan profiteert. Dat je zomerbars uitprobeert, naar festivals gaat of een avondwandeling maakt. En zulke dingen zijn vaak leuker met 2 dan alleen. Omdat je vaker buitenkomt, is de kans ook nog eens groter dat je iemand zal ontmoeten. 

Maar waarom blijkt er vaak een vervaldatum te kleven op dit soort zomerliefdes? Dat komt - volgens Arthur Malov, medeoprichter van New York Dating coach - omdat je standaarden om iemand te ontmoeten tijdens de zomers vaak lager liggen. “De basis voor je relatie is daardoor niet zo sterk. Het lijkt voor jou misschien alsof het seizoen verantwoordelijk is voor de relatiebreuk, maar eigenlijk beginnen we zelf gewoon veel sneller met iemand te daten tijdens de zomer.”

Een tweede reden is omdat je na de zomer vaak terug wordt gekatapulteerd naar de ‘echte wereld’, ver weg van de zomerse wolk waarop jullie enkele weken geleefd hebben. Dan beginnen de moeilijkheden, meent klinisch psychologe Mary Commerford uit. “De ene persoon ziet de relatie misschien als een tijdelijke flirt, terwijl de andere er net meer van verwachtte. Daar beginnen de problemen al. Bovendien zie je in die korte intense en romantische periode alleen elkaars beste kwaliteiten. Na die 2 à 3 maanden worden illusies doorprikt, en begin je andere aspecten te zien aan de persoon, die je misschien minder bevallen.” (br.hln)

Zo voorkom je dat je ooit nog iets zegt waar je later spijt van krijgt

Als de gemoederen verhit raken, komen ‘eikel’, ‘kan je nu echt niks’ en ‘nietsnut’ er al eens sneller uit dan je wil. Zeg jij ook vaak iets waar je later spijt van hebt? Met dit trucje maak je daar makkelijk komaf mee.

In het heetst van de strijd is het slechtste wat je kan doen je helemaal laten meeslepen door je emoties en gevoelens van dat moment. Het is als benzine gooien op een vuur. Het maakt de vlam nog erger doordat je boze en agressieve gedachten op de voorgrond blijven en je uiteindelijk iets zegt waar je later spijt van krijgt.

De studie ‘Flies on the Wall Are Less Aggressive’, van professor psychologie Dominik Mischkowski aan de universiteit van Ohio biedt een eenvoudig trucje om die emoties opnieuw onder controle te krijgen waardoor je op een constructieve manier kan discussiëren en geen dingen zegt die je eigenlijk niet meent.

Doe alsof je een vlieg bent

Het trucje gaat als volgt: als iemand je van slag brengt, probeer dan te doen alsof je een vlieg bent die op de muur zit en de situatie vanop een afstand bekijkt. Dat principe staat bekend als zelf-distantiëring. Je gaat hierbij mentaal een stapje achteruit zetten zodat je de situatie los van jezelf kan zien en door de ogen van een externe observator. Door dat te doen hou je je eigen emoties beter onder controle.

Dat bleek ook al uit een andere studie waarbij universiteitsstudenten moesten samenwerken met een medestudent die hen met opzet provoceerde met opmerkingen als “Kijk, dit is de derde keer dat ik het moet uitleggen, kan jij nu echt niet volgen?”. De studenten die gevraagd werden een zelf-distanciërend perspectief in te nemen en dus afstand te nemen van de situatie, werden minder snel boos en reageerden minder agressief dan degenen die hun emoties en gevoelens de vrije loop lieten gaan.

Als je psychologisch afstand neemt van een situatie krijg je immers meer perspectief. Die ellenlange rij in de supermarkt voelt niet meer aan als een persoonlijke boycot, misschien is de chauffeur die je de pas afsneed wel te laat om zijn dochtertje af te halen op school in plaats van een eikel die niet kan rijden, of die collega die vandaag niet te genieten is, heeft het misschien gewoon thuis moeilijk. Potentiële ruzies met vrienden, familie, je partner en zelfs vreemden zullen minder snel escaleren als je de situatie vanop een afstand kan bekijken. En hoe groter de afstand, hoe minder drama. (br.hln)

Nieuwe wegcode gaat volgende week in: dankzij ‘vierkant groen’ mogen alle fietsers en voetgangers tegelijk oversteken

Fietsers en voetgangers krijgen vanaf volgende week te maken met een versoepelde wegcode. Een nieuwe wet daarrond verscheen gisteren in het Belgisch Staatsblad. Een van de opvallendste nieuwigheden is het zogenoemde ‘vierkant groen’ op bepaalde kruispunten. Dat betekent dat alle fietsers en voetgangers uit de verschillende richtingen telkens tegelijk groen licht krijgen om over te steken, terwijl auto’s en vrachtwagens nog even moeten wachten. 

De versoepelde wegcode gaat eind volgende week in, op 31 mei. De belangrijkste nieuwigheid is dus het ‘vierkant groen’-principe voor fietsers en voetgangers. Kruispunten die met dit systeem werken, worden uitgerust met verkeerslichten die pijltjes laten zien rond het silhouet van de fietser of voetgangers. Doel is om contact te vermijden tussen zwakke weggebruikers en auto’s en vrachtwagens, en zo dodehoekongevallen te voorkomen. 

Een eerste proefproject met deze verkeersregeling werd begin vorig jaar ingevoerd op het kruispunt van de Londenstraat, Bordeauxstraat en Kattendijkdok-Oostkaai in Antwerpen.

Ook voor eigenaars van bepaalde bakfietsen zijn er nieuwigheden in de versoepelde wegcode. Zo worden drie- en vierwielers die minder breed zijn dan één meter gelijkgesteld met fietsen. Dat houdt in dat ze tegen de rijrichting mogen rijden in straten met beperkt eenrichtingsverkeer. Bakfietsen met een maximale breedte van een meter worden vanaf 31 mei ook toegelaten in zones voor plaatselijk verkeer en in voetgangerszones.

De nieuwe wet bepaalt voorts dat fietsertjes jonger dan 10 jaar voortaan onder alle omstandigheden op het voetpad mogen rijden. Nu is dat enkel toegelaten voor kinderen tot 9 jaar. Verder wordt de maximumsnelheid van elektrische steps, elektrische rolstoelen en hoverboards verhoogd van 18 kilometer per uur tot 25 kilometer per uur. Dat heeft vooral met Europese regelgeving te maken. 

De afstand waarbinnen een voetganger verplicht gebruik moet maken van een zebrapad wordt dan weer teruggebracht van 30 naar 20 meter. Ook de afstand buiten de bebouwde kom tussen bestuurders van voertuigen en zwakke weggebruikers, zoals fietsers en voetgangers, wordt aangepast. Momenteel moet slechts een meter afstand worden houden, vanaf volgende week vrijdag is dat anderhalve meter. (br.hln)

Hoe succesvol is een tweede huwelijk echt? Dit zegt de wetenschap

Een onsuccesvol huwelijk kan je hele kijk op liefde en relaties veranderen. De romantiek dooft uit, de fantasie verdwijnt. Maar ach, dan is er nog steeds iets zoals liefde en die vindt ons vaak op de moment dat we het het minst verwachten. Je ontmoet iemand nieuw en voelt iets dat je al jaren niet meer gevoeld hebt. Hoeveel we ook geleerd hebben uit ons verleden, een risico nemen lijkt het wel waard. Maar wat zegt de wetenschap over een tweede huwelijk? 

Laten we meteen met de deur in huis vallen: de wetenschap komt er niet uit. Mensen die voor een tweede keer trouwen, zouden volgens een Britse  studie uit 2013 minder geneigd zijn om te scheiden. Zo eindigt 45 procent van de eerste huwelijken in Groot-Brittannië in een scheiding, terwijl dat de tweede keer slechts bij 31 procent gebeurt. 

Een studie uit 2015 die gepubliceerd werd in the Journal of Family Issues toont aan dat een tweede huwelijk vaker eindigt in een scheiding. Tot die conclusie kwamen de onderzoekers nadat ze een analyse deden bij 2.000 koppels. 

Steeds meer koppels geven een tweede huwelijk een kans. Maar heeft het nu eigenlijk zin? 

“Veel mensen geven hun partner de schuld wanneer hun eerste huwelijk stukloopt en lossen dus nooit hun eigen problemen op”, stelt relatiecounselor Margaret Paul. “Met andere woorden: ze beginnen aan een nieuw huwelijk met dezelfde problemen en vrezen dan dat ze opnieuw de foute partner gekozen hebben in plaats van naar zichzelf te kijken.” 

Wil je dat een tweede huwelijk werkt? Dan moet je kijken naar wat er misliep in het eerste, en ook naar wat je zelf fout deed. Je moet ervoor openstaan om te reflecteren en aan jezelf te werken zodat je je oude gewoontes niet meeneemt in een nieuwe relatie. 

Linda Carroll, huwelijks- en familietherapeut, gelooft dat tweede huwelijken kunnen werken. “Het hangt er allemaal een beetje vanaf hoe het vorige eindigde. Ging het koppel uit elkaar en gaven ze elkaar de schuld? Hebben ze er iets uit geleerd? Als ze iets hebben opgestoken door de breuk dan hebben ze veel meer kans op succes.” 

“Vaak gaan mensen op zoek naar een magische oplossing voor het probleem en denken ze dat ‘de ware’ vinden alles gaat oplossen. Wanneer dat het geval is, dan zijn hun slaagkansen niet al te groot”, stipt Carroll aan. (br.hln)

Arbeider (31) erft domein van 57 miljoen euro van onbekende vader na DNA-test

Jordan Adlard Rogers wist helemaal niet dat hij de zoon was van Charles Rogers, die in augustus vorig jaar op 62-jarige leeftijd stierf. De familie Rogers betrekt al bijna 250 jaar het historische landgoed Penrose in het Britse Cornwall. In 1974 werd een groot deel van Penrose overgemaakt aan de erfgoedorganisatie National Trust, maar de familie Rogers mocht er volgens de deal nog 1.000 jaar blijven wonen.

Jordan Adlard Rogers vermoedde al langer dat Charles Rogers zijn vader was, maar hij kon het nooit bewijzen. Uit een DNA-test na Charles’ dood bleek dat de 31-jarige Brit inderdaad de zoon was van de aristocraat. Adlard Rogers werd zo de rechtmatige erfgenaam van zijn biologische vader en erfde niet alleen het woonrecht op het landgoed maar ook een vaste toelage van 1.140 euro per week.

De man stopte meteen met werken, kocht een chique Mercedes C63, ging met zijn partner naar New York en liet een buitengym aanbrengen op Penrose, waar hij ook ging wonen. Jordan Adlard Rogers heeft zelf één zoon. Hij beweert dat hij nooit zal verloochenen waar hij vandaan komt. Hij wil eenvoudig blijven en de minder fortuinlijken steunen. Hij zou naar eigen zeggen ook alles weer willen inleveren voor een relatie met zijn vader toen die nog leefde. “Dan had hij misschien een andere weg gekozen”, zei hij.

Verslaving

In tegenstelling tot Adlard Rogers groeide zijn vader wél op in luxe. Maar Charles Rogers raakte verslaafd aan drugs, wat vorig jaar ook zijn dood betekende. De laatste jaren had Charles Rogers het indrukwekkende landgoed Penrose - dat hij zelf in 2012 had geërfd - gelaten voor wat het was en leefde hij als een kluizenaar in zijn auto. Hij had al tientallen jaren gebroken met familie en vrienden. Hij liet na zichzelf te verzorgen en betaalde zijn rekeningen niet. Hij was compleet aan lagerwal geraakt. 

Volgens de beheerder van Penrose, Phillip Care, had Rogers nog veel langer geleefd dan hij ooit had kunnen denken. Twee weken na de dood van Charles Rogers overleed zijn moeder. Zij had ook al haar andere zoon, Nigel, moeten afgeven toen die jaren geleden aan kanker was gestorven. De onwettige zoon Jordan Adlard Rogers werd zo de enige erfgenaam van zijn vader Charles Rogers.  (br.hln)

5 soorten koolhydraten die je elke dag zou moeten eten (en 5 die je beter vermijdt)

Koolhydraten, er vloeide al menig inkt over. Dieetfanatici stoppen ze genadeloos in het verdomhoekje, voedingsdeskundigen hameren erop dat je lichaam ze nodig heeft. Een ding is zeker: je kan ze niet allemaal over dezelfde kam scheren. Enkele diëtisten geven uitleg over welke koolhydraten je beter wat vaker op het menu zet, en welke je beter links laat liggen.

5 soorten koolhydraten waarvan je meer moet eten

1. Volkoren brood en pasta

“Volkorenproducten bevatten veel vezels en zijn minder bewerkt, waardoor je je sneller en langer voldaan voelt”, steekt diëtiste Amy Shapiro van wal. “Je verbrandt die koolhydraten ook langzamer, waardoor je je langer energiek voelt. Bovendien bevatten volkorenproducten B-vitamines, die belangrijk zijn voor je metabolisme en energieniveau.”

2. Bonen en peulvruchten

Zwarte bonen, kikkererwten en linzen zijn goede bronnen van foliumzuur, kalium, magnesium en vezels. “Ze kunnen je bloedsuikerspiegel verlagen, je cholesterolgehalte verbeteren en ze houden je darmen gezond”, aldus diëtiste Wendy Leonard.

3. Fruit

Fruit is niet alleen een goede bron van koolhydraten, maar zit ook tjokvol vitamines, mineralen en ziektebestrijdende antioxidanten. Wees wel voorzichtig met welk soort fruit je koopt. Leonard stelt voor om niet-biologische perziken, aardbeien, druiven, appels, bosbessen en kersen te vermijden. “Daar zitten vaak het grootst aantal pesticiden op.”

4. Winterpompoen

“Winterpompoenen zitten vol vezels en voedingsstoffen zoals bètacaroteen, dat in het lichaam omgezet wordt tot vitamine A en een belangrijke antioxidant is. Bètacaroteen speelt ook een rol bij je afweersysteem en beschermt je huid tegen uv-schade. Extra bonus? De vitamine C in de groente verbetert je immuniteit en helpt ook de rimpeltjes in je huid te bestrijden.”

5. Volle granen

Volle granen zijn de gezondere variant omdat ze langzaam verteren en minder pieken in je bloedsuikerspiegel veroorzaken. Voorbeelden zijn bruine ruist, quinoa, havermout en zilvervliesrijst.

5 soorten koolhydraten die je beter vermijdt

1. Wit brood

Als wit brood verwerkt worden, worden de meeste vezels, vitaminen en mineralen eruit gehaald. Leonard waarschuwt dan ook voor deze broodsoort. “Omdat wit brood amper vezels bevat, wordt het sneller verteerd en stijgt je bloedsuikerspiegel en insulineniveau. Eet je het regelmatig, dan kunnen die herhaaldelijke insulinereacties resulteren in insulineresistentie, die de kans op obesitas, diabetes, kanker en hartaandoeningen verhoogt”, aldus de diëtiste.

2. Witte rijst

Hetzelfde geldt voor witte rijst. “In witte rijst zitten amper voedingsstoffen en vezels. Daardoor breekt hij in je lichaam snel af tot suiker waardoor er ook pieken ontstaan in je bloedsuikerspiegel”, aldus Leonard.

3. Chips

Uiteraard konden ook chips niet in het lijstje ontbreken. Ook zij kunnen immers pieken in je bloedsuikerspiegel veroorzaken. “Chips breken makkelijk af in het lichaam. Daarom kan je er makkelijk grote hoeveelheden van eten zonder je voldaan te voelen. En omdat ze lekker zout en knapperig smaken, wordt het beloningscentrum in de hersenen gestimuleerd waardoor het nog moeilijker is om ermee te stoppen. Heb je er echt zin in? Probeer dan een handjevol in een kommetje te doen in plaats van rechtstreeks uit de zak te eten. Zo voorkom je dat je je overeet”, vertelt Leonard.

4. Ontbijtgranen

Ook cornflakes zijn volgens Shapiro geen goede keuze om je dag mee te beginnen. “De meeste ontbijtgranen zijn niet erg vullend, bevatten amper vezels en zitten tjokvol suiker. Ik merk bij veel klanten dat ze er ook onbewust veel meer van eten dan de portie die op de verpakking vermeld staat.” Volgens haar start je je dag daarom beter met een portie havermout of met proteïnen zoals eieren.

5. Vetvrije koekjes en snacks

Veel mensen worden verleid door vetvrije producten, maar Shapiro zegt dat je die beter vermijdt. “Vetvrij betekent niet dat een product gezond is, in tegenstelling. Vaak zit er meer suiker in dan de volle variant en eet je er ook meer van om je voldaan te voelen. Vet helpt immers om je verzadigd te voelen, door ze weg te nemen eet je er net meer van.” (br.hln)

Duncan doet waar Nederland na 44 jaar naar smachtte: “Mijn hartslag zat boven de 200”

Een historische prestatie! Duncan Laurence heeft voor Nederland voor het eerst in 44 jaar het Eurovisie Songfestival gewonnen. Met Arcade won hij door een grote overwinning bij de publieksstemmen van Zweden en Italië. Laurence is de opvolger van Teach-in, dat in 1975 won met Ding-a-Dong.

Het werd de spannendste Eurovisie-ontknoping in vele jaren. Maar de uitkomst was die waar Nederland na 44 jaar naar smachtte: Duncan Laurence is winnaar van het Songfestival. Bijna een halve eeuw na de zege van Teach-in komt het festival volgend jaar weer naar Nederland.

Het was de uitkomst van een zenuwslopende stemming waarbij Laurence, de absolute topfavoriet van de bookmakers, bij de jury enigszins teleurstellend als derde eindigde met 231 punten. Zweden won bij de vakjury’s voor het verrassende Noord-Macedonië.

Nederland won uiteindelijk toch door een daverende score bij de tv-kijkers thuis. Van het publiek kreeg hij 261 punten, waarmee hij tweede werd achter Noorwegen. Het was in totaal ruim voldoende om Italië, Rusland, Zwitserland en Noorwegen voor te blijven. Zweden werd uiteindelijk pas zesde door een tegenvallende score bij de publieksstemmen.

De vreugde op de Nederlandse bank was uitzinnig. Waar iedereen sprong, bleef coach Ilse DeLange met de handen voor haar ogen zitten. Ongeloof won het nog van de vreugde. Laurence was al snel weer bij zijn positieven en nam de trofee in ontvangst met de woorden: ‘To Music first. Always.’

John Lundvik

Iets later, toen de klok in Tel Aviv al naar de 3 uur in de nacht kroop, zette hij zijn gedachten in de laatste minuten van de stemming op een rijtje. “Ik dacht alleen maar: ’Kom op, kom op met die punten! Mijn hartslag zat boven de 200. Het ging tussen mij en John (Lundvik, red.) op het laatst. Ik vind hem geweldig, we hebben afgesproken met zijn tweeën een liedje te gaan schrijven. Ik dacht: ‘Oké, Duncan, wees niet teleurgesteld als je van hem verliest.’ Maar oh, deze uitkomst is stukken beter.”

Ook kwam hij terug op de favorietenrol die hem vanaf het begin werd toegedicht. “Ik heb die voorspellingen nooit beschouwd als waarheden. Het waren voorspellingen, meer niet. Ook tijdens de stemming durfde ik lang niet te dromen van winnen. Toen ik, trofee in de hand, confetti om mijn hoofd, mijn nummer voor de tweede keer zong, voelde ik me weer precies als die regel uit mijn liedje: a small town boy in a big arcade.”

Zijn finale-uitvoering van Arcade moet hij onder zware druk hebben gezongen. Toch was daarvan live amper iets merkbaar. Laurence gaf een betere uitvoering dan tijdens de toch al geslaagde juryshow van vrijdagavond. Hij zong meeslepend en aarzelde niet bij het bereiken van moeilijke noten. Zijn reactie na de laatste noten was er eentje van verbazing. Het was volbracht.

Problemen

De Nederlandse zege kwam voor de bookmakers en volgers niet onverwacht. De wedkantoren zetten Duncan Laurence al vrij snel na de presentatie van het liedje Arcade op de eerste plaats in hun voorspellingen. Daar kwam nooit meer verandering in. Sterker: de voorsprong in het klassement werd vrijwel elke dag groter.

Alleen de problemen rondom de podiumact van Arcade deden de wedkantoren enigszins twijfelen. Zou het wel goed komen met de lamp die moest neerdalen tot vlakbij Duncan Laurence’ piano? De bij de Israëlische productie bestelde lichtbol bleek niet te voldoen. In allerijl moest een reserve exemplaar uit België worden overgevlogen. Het was duidelijk: de Nederlandse delegatie en de lokale regie verstonden elkaar maar moeizaam.

Uiteindelijk werden de communicatieproblemen de wereld uit geholpen en werd de act zoals regisseur Hans Pannecoucke en adviseur Ilse DeLange hem in hun hoofd hadden.

Aan haar tweede plaats met de Common Linnets voegt DeLange nu een eerste plaats als coach toe. Het maakt haar tot een van de succesrijkste Nederlandse Songfestivaldeelnemers allertijden. Zij kon na afloop bijna niet stoppen met huilen. De spanning tijdens de stemming noemde ze ‘heel erg verschrikkelijk.’ Ongeloof was de dominante emotie. “Het is net alsof we de Olympische Spelen hebben gewonnen.”  (br.hln)

Nieuwe wolf opgedoken, de vierde al in België

Er is een nieuwe wolf gesignaleerd in ons land, dit keer dicht bij Neufchâteau in de provincie Luxemburg. Dat meldt het Wereldnatuurfonds WWF, dat ook een foto van het dier kon maken. Daarmee staat de teller ondertussen op vier wolven in ons land, naast het Limburgse koppel Naya en Gust (en mogelijk al kleintjes) en een exemplaar in de Hoge Venen.

De wolf werd gezien in Ebly, een gehucht in de gemeente Léglise, in de nacht van 30 april op 1 mei. Er is zelfs een foto genomen van het dier. Het landelijke Ebly ligt op zo’n tien kilometer vanNeufchâteau.

Volgens het WWF en een Réseau Loup, een Franstalig netwerk van wolvenexperts, heeft een dna-analyse van de uitwerpselen van de wolf aangetoond dat hij van de Frans-Italiaanse lijn komt. “Dat betekent dat twee subsoorten elkaar gaan ontmoeten! Uitstekend nieuws voor de biodiversiteit”, zegt de natuurorganisatie. De andere wolven in ons land zijn allemaal van de Duits-Poolse lijn.

800 kilometer

Volgens het WWF heeft de wolf allicht op zijn eentje meer dan 800 kilometer afgelegd vanuit de Alpen om hier te geraken. 

Ook de organisatie Welkom Wolf reageert enthousiast. “België is nu officieel het wolvenkruispunt van Europa. Vorig jaar waren we het laatste land in Europa dat wolven op bezoek kreeg, vandaag zijn we het land waar de oostelijke en de zuidelijke populatie elkaar ontmoeten, nadat ze eeuwen gescheiden hebben geleefd als gevolg van de bijna-uitroeiing door de mens.”  (br.hln)

Duizenden vrouwen doorbreken het taboe op abortus

Wie geregeld door Instagram scrollt, heeft #youknowme misschien al zien passeren. De hashtag werd in het leven geroepen door actrice Busy Philipps. Ze wil vrouwen aanmoedigen om hun abortus-verhaal te delen, om het taboe er rond te doorbreken.

De aanleiding? Deze week raakte bekend dat de staat Alabama de strengste abortuswet van het land heeft goedgekeurd. Vrijwel alle abortussen, zelfs bij een zwangerschap na verkrachting of incest, zijn verboden. Het is nog niet zeker of deze nieuwe wet effectief in werking zal treden. Verschillende organisaties hebben immers al laten weten dat ze naar de rechtbank zullen stappen om de wetgeving tegen te houden. Desondanks zorgde het voor heel wat hetze. 

Onder meer actrice Busy Philips - die je misschien wel kent van reeksen als ‘Dawson’s Creek’ of ‘Cougar Town’ - heeft zich uitgesproken tegen de nieuwe wet. “Één op de vier vrouwen heeft ooit een abortus laten uitvoeren”, zo zei ze in haar praatprogramma ‘Busy Tonight’. Dat cijfer haalde ze uit een studie die gepubliceerd is in het wetenschappelijke tijdschrift American Journal of Public Health. “Dat cijfer komt waarschijnlijk als een verrassing bij veel mensen. De meerderheid denkt dat ze niemand kennen die zoiets heeft meegemaakt. Wel, jullie kennen mij.” De actrice heeft immers zelf een abortus laten uitvoeren. Ze was toen 15 jaar. 

Op sociale media roept ze mensen op om hier iets aan te doen. “Deel je verhaal en maak zo een einde aan het taboe. Gebruik de hashtag #youknowme en laat van je horen.” Met succes. Zo werden er het voorbij uur al 260 tweets de wereld ingestuurd met de hashtag. Op Instagram werd die in totaal al meer dan 75.000 keer gebruikt. 

Ook andere bekende gezichten zetten hun schouders onder de oproep, waaronder actrices Milla Jovovich en Jameela Jamil. “Ik onderging een abortus toen ik nog jong was. Dat was toen de beste beslissing. Voor mij én voor het kindje. Ik was er nog niet klaar voor, emotioneel, mentaal en financieel gezien. Zo veel kinderen komen op die manier in de pleegzorg terecht. Op die manier worden ook veel levens geruïneerd”, getuigt Jamil.

Hoe zit het in eigen land? Eerder raakte al bekend dat één op de vijf Belgische vrouwen ouder dan 50 ooit een zwangerschap heeft afgebroken. De wetgeving an sich dateert van 1990. Sindsdien kan een vrouw ervoor kiezen om een abortus te laten uitvoeren, al zijn er enkele voorwaarden. Zo mag de zwangerschap niet langer duren dan 12 weken en moet er sprake zijn van een ‘noodsituatie’. Wat dat juist is, mag de vrouw zelf invullen. Als ze zich te jong voelen of financieel onzeker zijn, bijvoorbeeld. (br.hln)

Gucci en Balenciaga bannen minderjarige modellen

Het Franse luxebedrijf Kering, eigenaar van bekende modemerken als Gucci, Saint Laurent en Balenciaga, gaat vanaf 2020 alleen nog modellen aannemen die ouder zijn dan 18 jaar voor modeshows of fotoshoots waarin ze volwassenen voorstellen.

Dat heeft Kering gisteren bekend gemaakt op het Copenhagen Fashion Summit. Door enkel nog meerderjarige modellen aan te nemen, willen ze jonge meisjes beschermen tegen de gevaren van de harde modellenbusiness.

“We geloven dat we de verantwoordelijkheid hebben om het goede voorbeeld te geven in de luxesector en we hopen dat we hiermee anderen aanmoedigen om onze keuze te volgen”, aldus François-Henri Pinault, CEO van Kering.

In 2017 ondertekende Kering al een charter waarin ze beloofden modellen onder de 16 jaar te bannen. Al hielden ze zich daar lang niet altijd zo strikt aan. Zo liep Kaia Gerber, de 17-jarige dochter van topmodel Cindy Crawford, op haar 15de nog verschillende shows voor merken in de portefeuille van Kering.

Niet nieuw

Het gebruik van jonge modellen in de mode-industrie is overigens niet nieuw. Kate Moss werd gescout toen ze 14 was, en Naomi Campbell was 15. Romeo, de zoon van David Beckham, deed bijvoorbeeld al mee in een campagne voor Burberry toen hij 12 was.  (br.hln)

Hoge Gezondheidsraad waarschuwt voor “beschavingsziekten”: vermijd tatoeages, plastic speelgoed en pas op met nagellak en parfum

Dat we moeten opletten met roken, alcohol en het veelvuldig gebruik van onze smartphone is al langer bekend, maar volgens de lijst met aanbevelingen komen we ook best niet te vaak in de buurt van hoogspanningslijnen. Dat schrijft Het Nieuwsblad. Het gebruik van insecticiden moet worden beperkt en sporten doen we best in parken en minstens 200 meter van drukke verkeersassen verwijderd.

Speelgoed

Kinderen spelen beter niet met plastic of rubber speelgoed en zwangere vrouwen blijven best uit de buurt van verven. Nieuwe kledij was je best voor je ze de eerste keer draagt.

De Hoge Gezondheidsraad focust ook op onze voeding. Zo vermijd je beter brood en granen die op hoge temperaturen geroosterd zijn. Aangebrand voedsel in uit den boze, net als pannen met een antikleeflaag en het opwarmen van eten in plastic potten in de microgolfoven.


Verder worden ook tatoeages afgeraden en wordt gepleit “voor een beperkt gebruik van nagellak, kleurspoelingen, cosmetische producten en parfum”.

“Onbeperkte blootstelling aan potentieel gevaarlijke stoffen zou alleen toegelaten mogen worden na een uitgebreide evaluatie die aantoont dat er geen negatief gezondheidseffect is”, aldus de HGR. Bovendien moet die blootstelling “zo laat mogelijk in het leven” gebeuren. Zeker voor zwangere vrouwen wordt extra voorzichtigheid gevraagd.

Kankerverwekkend 

Chemische stoffen zouden ook sneller van de markt gehaald moeten kunnen worden dan vandaag het geval is, zo zegt de raad. “Een verbod kan dan gebeuren voor producten die minder grote voordelen bieden of voor producten waarvoor minder schadelijke alternatieven bestaan”, klinkt het nog. “Nu wordt vaak pas gereguleerd wanneer het kankerverwekkend of hormoonverstorend karakter bewezen is. We pleiten ervoor om bij potentieel kankerverwekkende of hormoonverstorende stoffen de bewijslast om te draaien.”  (br.hln)

Pensioen gemiddeld 450 euro te laag om rusthuis te betalen

Het gemiddeld pensioen dat mensen in ons land verdienen, is te laag om een gemiddeld rusthuis te betalen. Dat heeft VTM NIEUWS-anchor Freek Braeckman ontdekt in ‘De Ronde van Freek’ op basis van overheidscijfers. Gemiddeld heeft de Vlaming een pensioen van 1.280 euro, terwijl een rusthuis maandelijks gemiddeld 1.728 euro kost. Vlamingen moeten dus een kleine 450 euro uit eigen zak betalen.

Belangrijke nuance bij de resultaten: het gaat hier over het wettelijk pensioen voor werknemers. Het totale gemiddelde pensioen varieert erg sterk, afhankelijk van het feit of iemand in de privé of bij de overheid tewerkgesteld is, of als iemand zelfstandige was. Ook hebben mannen gemiddeld een hoger pensioen dan vrouwen, waardoor het vooral alleenstaande vrouwen zijn die meer moeite hebben om een rusthuis te betalen dan mannen.

Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) is in 2017 gestart met het monitoren van de prijzen van rusthuizen. Hij zei in maart dit jaar nog dat dat beleid zijn vruchten afwerpt. (br.hln)

Gebiologeerd: waarom geeuwen zo aanstekelijk werkt

Wat is geeuwen? En waarom doen we het zo vaak? Neurowetenschapper Robert Provine zegt dat gapen een oude en autonome gewoonte is. Het komt voort uit de vroege evolutie en is gebruikelijk voor veel wezens (zelfs vissen doen het!). Maar waarom werkt het zo aanstekelijk?

Dat geeuwen een autonome gewoonte is, wil zeggen dat het wortelt in de hersenstam. Dat is het diepste gedeelte van onze hersenen, waar bepaalde reacties zo ingebouwd zijn dat we ze zelfs niet eens meer kunnen kwalificeren als reflexen. Gapen heeft veel triggers, waaronder verveling, slaperigheid en temperatuur. Een onderzoek uit 2014 suggereerde zelfs dat er een ‘thermisch venster’ is voor menselijk geeuwen, dat rond de 20°C ligt. Als de omgevingstemperatuur de lichaamstemperatuur nadert, of in de buurt van het vriespunt daalt, gapen we minder. Volgens het onderzoek zouden we dan ook gapen om de temperatuur van onze hersenen te regelen. Dat is niet hetzelfde als zeggen dat we geeuwen om extra zuurstof op te nemen. Onderzoek toont immers aan dat dat niet het geval is. Het betekent dan weer wel dat geeuwen zou kunnen werken om aangename omgevingslucht door de neus en mond naar binnen te trekken.

In de loop der jaren hebben wetenschappers het zogenaamde ‘aanstekelijke geeuwen’ of ‘geeuwbesmetting’ opgemerkt bij chimpansees, mensen, bavianen, bonobo’s en wolven. Geeuwen voelt goed, waardoor we al snel gezellig meedoen als iemand anders gaapt. Dat wil echter niet zeggen dat we de geeuw op een bewust niveau kopiëren. Het gebeurt omdat je het gewoon niet kan verhelpen. Als je zelfbewust wordt over een geeuw, dan stop je er ook haast automatisch mee.

Sommige mensen met autisme of schizofrenie vertonen geen geeuwbesmetting. Hetzelfde geldt voor kinderen jonger dan vier jaar. Dat heeft geleid tot een verscheidenheid aan theorieën over de relatie van geeuwen tot empathie en het spiegelneuronensysteem van de hersenen. Het idee hier is dat tekorten in het spiegelneuronensysteem kunnen leiden tot het missen van verborgen empathische signalen die de zogenaamde geeuwbesmetting veroorzaken.

Vechten of vluchten

Uit MRI-scans bij een reeks mensen blijkt dat bepaalde delen van de hersenen, meerbepaald de delen van de amygdala, oplichten als reactie op geeuwende beelden. De amygdala is een hersengebied dat geassocieerd wordt met angst en verhoogde aandacht. Niet geheel verwonderlijk dus dat we vaak ook gapen, als we nerveus zijn. Misschien is het dus zo dat we gapen op momenten van angst om de ‘vechten of vluchten’-reflex in ons brein te tripleren. Geeuwbesmetting kan op die manier een evolutionaire snelkoppeling zijn om de hersenen van een grote groep mensen klaar te stomen om snel actie te ondernemen als reactie op een dreiging. Op die manier kan geeuwen er eeuwen en eeuwen geleden voor gezorgd hebben dat groepen beter konden overleven.
Een andere - minder diepe - verklaring is dat geeuwen ook gewoon, net als lachen, gezellig kan zijn. Waar lachen het gelukzalige groepsgevoel versterkt, kan geeuwen ervoor zorgen dat een grote groep zich op een onbewust niveau ontspannen (en lichtelijk slaperig) gaat voelen. 

Geeuwbesmetting is en blijft hoe dan ook een beetje een wetenschappelijk mysterie. We houden ervan om er over te speculeren en er de evolutionaire oorzaak voor te vinden. Maar waarom zou er eigenlijk maar één specifieke basis van kunnen bestaan? Vaak overleven aangeboren eigenschappen immers net omdat ze een aantal verschillende bases omvatten. (br.hln)

New York Fashion Week wordt ingekort

New York Fashion Week wordt ingekort. De modeweek duurde tot nu toe 7 dagen maar zal vanaf september maar 5 dagen lang zijn. 

Het was ontwerper Tom Ford, de nieuwe voorzitter van de fashion week, die met het idee op de proppen kwam. Het zit zo: de modeweek van New York was anders dan andere modeweken. Het was de enige week waarop ontwerpers 7 dagen lang hun creaties aan de wereld toonden. 

Al enkele jaren verhuizen grote modehuizen (tijdelijk) uit New York. Zo stuurden Calvin Klein, Victoria Beckham en Tommy Hilfiger niemand nog de catwalk op in The Empire State. Modewebsite The Business of Fashion meent dat de beslissing genomen wordt omdat de New Yorkse fashion week relevant moet blijven. Zo zullen ontwerpers beter hun best moeten doen om een plaats te bemachtigen om hun collectie te tonen.  (br.hln)

De wetenschappelijke reden waarom we zo van chocoladegeur houden

Ah, de geur van chocolade. Het rijke aroma van geroosterde cacaobonen dat ons spontaan doet watertanden. Meestal verdoen we onze tijd niet door aan een stukje chocolade te ruiken en eten we het meteen op. Maar wat velen niet weten is dat er in chocolade voor een deel dezelfde chemicaliën zitten als in rozen. En juist daarom houden we zo van de zoete geur. 

We vullen onze huizen met bloemen en oliën, maar ook geroosterde cacaobonen bevatten net zoals rozen heel wat beta-jonon, wat hen hun geur bezorgt. Duitse onderzoekers ontdekten dat de geur (en uiteraard ook de smaak) donkere chocolade juist zo aantrekkelijk maakt. Hun onderzoek toont aan waarom de geur zo onweerstaanbaar is.

De resultaten van het onderzoek werden gepubliceerd in het tijdschrift Journal of Agricultural and Food Chemistry. Het Duitse onderzoeksteam testte twee chocoladesoorten met twee verschillende aroma’s. Vervolgens analyseerden ze de chemicaliën die in de geur zaten en ontdekten ze zo welke deeltjes verantwoordelijk waren. Carolin Seyfried van de Technische universiteit van Munchen: “Chocolade is een van de meest gekochte snacks op de wereld. Smaak is meer dan wat de tong proeft, de geur speelt ook een rol. Er zijn heel wat componenten die samen een unieke beleving vormen.” Dat legt ook uit waarom we verlangen naar een reep chocolade wanneer we het nog maar een seconde ruiken.  (br.hln)

Louis Vuitton wil handtassen met televisieschermen maken

Je mag op de creatieve directeur van Louis Vuitton, Nicolas Ghesquière, vertrouwen om je handtas revolutionair te maken. Tijdens de laatste Louis Vuitton Resort 2020 Show stuurde hij modellen de catwalk op die handtassen droegen met televisieschermen in. 

“Canvas of the Future”, met die naam worden de laatste nieuwe tassen van Louis Vuitton aan de wereld voorgesteld. De beweeglijke, flexibele schermen zijn gemaakt uit dezelfde LED-lichtjes die teruggevonden kunnen worden in sommige smartphones en zorgen voor een resolutie van 1920 x 1440. De tassen die op de catwalk werden getoond zijn nog een prototype, maar het doel volgens een persbericht van het modehuis is om de lijn tussen je handtas en smartphone te doen vervagen. 

Het is niet de eerste keer dat televisie een acte de présence maakt tijdens een modeshow van Louis Vuitton. In 2007, toen er voor het eerst iPhones op de markt kwamen en Marc Jacobs nog artistiek directeur was voor het modehuis, werd er al een kleine tas met scherm op de catwalk gebracht.  (br.hln)

De kogel is door de kerk bij Herman Brusselmans: “Er komt een kind”

Gisterenavond werd de allerlaatste ‘Van Gils & Gasten’ uitgezonden op Eén. Daarbij kwam zowat half bekend Vlaanderen langs, waaronder ook schrijver Herman Brusselmans (61). Die gaf meteen een kleine primeur prijs over de babyplannen van hem en zijn vriendin Lena (27).

Brusselmans werd op de rooster gelegd door Maaike Cafmeyer, die hem vroeg hoe het nu zit met het babyverhaal. De schrijver liet in eerdere interviews immers optekenen dat hij overweegt om nog aan kinderen te beginnen, ondanks zijn al wat oudere leeftijd. “Wel, er is een beslissing genomen”, aldus Brusselmans tegen een erg verbaasde Cafmeyer. “Er komt een kind, in 2021 of 2022.”

Er werd vervolgens wat geginnegapt, maar Brusselmans bleef wel volhouden dat er een baby in de maak is. “Al hebben we wel een probleem. We hadden al wat namen overlopen en wilden ‘Archie’ als het een jongen wordt”, knipoogde hij. (br.hln)

Rijkeluiszoon die daklozen “profiteurs” vindt moet enkele dagen op straat overleven. Het eindigt in tranen

Hij heeft – met dank aan zijn steenrijke vader – kasten vol designerkleren, een Ferrari in de garage en een privéjet die hem naar alle uithoeken van de wereld brengt als hij dat wil. Daklozen vindt hij “luie profiteurs”, die hun miserie alleen maar aan zichzelf te danken hebben. Om te bewijzen dat je zo van straat geraakt als je maar genoeg je best doet, besloot de Britse Bobby Misner (23) drie dagen als dakloze door het leven te gaan. Het ging niet zoals hij gedacht had.

Het sociaal experiment was onderdeel van een nieuwe televisiereeks op de Britse televisie. In ‘Rich Kids Go Homeless’ worden rijke kinderen weggeplukt uit hun bevoorrechte omgeving, om te ervaren hoe het is als je niets hebt en op straat moet zien te overleven.

Miljardair

Bij Bobby Misner ging dat niet zo goed. De zoon van miljardair Tom Misner – de man achter het SAE Institute, waar je creatieve opleidingen kan volgen, van geluidstechnicus tot 3D-animator – heeft naar eigen zeggen een leven vol “snelle wagens, mooie vrouwen en feestjes”. Met zijn privéjet pendelt hij regelmatig tussen Londen en Los Angeles, waar hij nog datete met de bekende actrice Lindsay Lohan. Kleine verplaatsingen doet hij met zijn Ferrari.

Laat er geen misverstand over bestaan: Bobby gelooft in hard werken om iets te bereiken in het leven, zo zegt hij. Zelf wil hij een bedrijf uitbouwen als filmmaker en fotograaf. Ook over mensen die het minder goed hebben is hij duidelijk. Daklozen noemt hij “lui” en beschuldigt hij ervan “profiteurs” te zijn, “die op de kap van de maatschappij proberen te leven”. Mocht hij ooit op straat terecht komen, zou dat niet lang duren: “Ik zou in geen tijd weer van straat zijn”, klinkt het.

Het ging wel even anders. Drie dagen lang moest hij als dakloze door het leven in de Londense wijk Soho - nadat hij zowel zijn paspoort, zijn geld als zijn designerkleren had moeten afgeven - en het duurde niet lang eer hij met zijn hoofd tegen de muur liep.

Omdat hij in het ‘gewone leven’ populair is bij vrouwen, besluit hij in de reportage eerst zijn charmes in de strijd te gooien en knappe meisjes gewoon om geld te vragen. Al snel wordt echter duidelijk dat het geen goed plan is. “Vrouwen lijken wel bang van me te zijn”, klinkt het. “Normaal gezien doe ik het goed bij de dames. Het is echt raar om hen nu zo afstand te zien houden.”

Hongerig

Nadat hij de eerste nacht noodgedwongen op straat heeft moeten doorbrengen, besluit hij om moe en hongerig in vuilnisbakken naar eten te gaan zoeken. Hij speurt ook naar munten in telefooncellen. Als hij op zeker moment een hoofdtelefoon en een muts vindt die iemand per ongeluk heeft laten vallen, barst hij in tranen uit. “Het voelt alsof ik een schat gevonden heb”, snikt hij.

De vondst geeft hem nieuwe hoop en hij slaagt erin om alles te verkopen in een elektronicawinkel voor 40 pond (46 euro). Met het geld koopt hij grote pakken chips, die hij aan de ingang van de metro wil verkopen met winst. Ook dat lukt niet. Hij maakt gelukkig ook geen verlies en besluit het geld te gebruiken om een slaapplaats voor de nacht te zoeken.

Drank en drugs

Opnieuw loopt het op een sisser af als duidelijk wordt dat je niet binnen raakt in een hostel zonder identiteitskaart. Ook de tweede nacht moet hij buiten slapen. “Het is als een verloren strijd”, zucht hij, waaraan hij toevoegt dat hij begrijpt waarom sommige daklozen naar drank en drugs grijpen.

De laatste dag ontmoet hij een jong dakloos koppel en dat opent pas écht zijn ogen. Demi en Aaron (allebei 20) blijken al vijf maanden in Londen op straat te leven, nadat ze uit hun huis werden gezet. Al drie jaar zijn ze af en aan dakloos. Ze leren hem hoe hij moet bedelen en daarbij ontdekt Bobby dat rijken minder blijken te geven dan mensen die het minder breed hebben.

Maar het is hun persoonlijke verhaal dat Bobby compleet doet kraken. Ze blijken de ouders te zijn van twee kinderen. Eentje is gestorven en het andere – een meisje van 5 maanden – zit in de pleegzorg. “Het enige wat we verlangen is om ons dochtertje bij ons hebben”, klinkt het.

Demi vertelt dat het echt niet gemakkelijk is om weg te raken van de straat. “We hebben het geprobeerd”, zegt ze. “Maar na een hele tijd geef je het gewoon op. Ik heb mijn dochter moeten afstaan, terwijl ik dat niet wilde. Het had kunnen werken als we maar een kans hadden gekregen.” De jonge vrouw bekent ten slotte dat ze “niets meer heeft om voor te vechten”.

Schoorvoetend

Bobby noemt zijn ervaring als dakloze aan het einde van het programma “een van de zwaarste dingen die ik ooit heb meegemaakt” en geeft schoorvoetend toe dat het flink wat moeilijker is dan gedacht om weer van straat te geraken. “Ik had wel wat vooroordelen”, geeft hij toe. “Maar dat is nu veranderd. Ik ga een beetje dankbaarder zijn voor het leven dat ik heb.”

Hij blijkt ook nog altijd contact te hebben met Demi en Aaron, die hij een make-over gaf. (br.hln)

Een praatje maken met een vreemde is goed voor de gezondheid

De vrouw die elke dag vriendelijk ‘goedemorgen!’ kirt wanneer ze je voorbijloopt met haar hondje, de man die je elke dag je krant verkoopt aan de kiosk in het station voor je de trein opstapt, de jongen die met een glimlach je boodschappen in een zak doet op zaterdag. Je kent ze niet, maar toch ook weer wel. Zo’n vreemde die eigenlijk toch niet geheel vreemd is, hoe belangrijk zijn die mensen in ons leven?  

Zo’n kleine, onschuldige ontmoeting met een vreemde kan je dag goedmaken en ervoor zorgen dat een mens zich minder geïsoleerd voelt. Onze sociale levens worden opgebouwd uit wat psychologen ‘sterke’ en ‘zwakke’ banden noemen. Een sterke band is je echtgenoot, ouder, broer of zus, beste vriend, collega. Een zwakke kennis die je wel vaker tegenkomt is bijvoorbeeld de barman in je favoriet café of de kassierster in de winkel waar je steeds gaat. 

“Hoe ik een sterke band van een zwakke onderscheid, is wanneer er wederzijdse herkenning is”, vertelt Gillian Sandstrom, leraar aan de universiteit van Essex die zich al jaren verdiept in de materie. “Je moet elkaars naam niet kennen, maar je weet wie ze zijn en herkent elkaar.” 

Sandstrom deed onderzoek naar hoe belangrijk deze connecties voor ons zijn. “Deze interacties geven ons een goed gevoel, we voelen ons erdoor verbonden met mensen”, legt ze uit. “Je krijgt meer vertrouwen in de wereld en hebt een groepsgevoel. Ik denk dat dat soms nodig is. We hebben het gevoel nodig dat we ergens deel van uitmaken. Als we dat gevoel niet hebben, dan ondervinden we daar negatieve gevolgen van zoals eenzaamheid.” Eenzaamheid - vaak veel meer dan fysiek alleen zijn - kan heel wat effecten hebben op onze mentale en fysieke gezondheid. Het zou zelfs dezelfde impact kunnen hebben op onze levensduur als roken of overgewicht. 

Eigen boontjes doppen

We kunnen niet altijd rekenen op onze sterke banden, want uiteraard moeten die ook hun eigen levens lijden en moeten we nu eenmaal onze eigen boontjes kunnen doppen. Sandstrom wijst er dan ook op dat we niet mogen verwachten dat deze mensen verantwoordelijk zijn voor ons geluk. “Het is beter dat je een beroep doet op verschillende mensen voor je verschillende noden”, legt ze uit. “Ik denk dat de iets zwakkere banden daarbij vaak onderschat worden.” 

Deze kennissen spelen een belangrijke rol bij je algemene ontwikkeling, ook al zijn ze misschien niet altijd even goed zichtbaar. Sandstrom geeft een voorbeeld: stel dat je verhuist naar een nieuwe stad en dat je hier vrijwel niemand kent, dan is het niet ongewoon dat je je wat verloren voelt in het begin. Vaak heeft ook dit te maken met het gebrek aan zwakke connecties. Je volledige netwerk aan mensen - van de vrouw die je tegenkwam met haar hond tot de bakkersvrouw - kende je op je vorige woonplaats uit je hoofd. 

“Dit zijn kleine relaties, maar ik denk dat als je die allemaal tegelijkertijd verliest - wat gebeurt als je naar een nieuwe plek verhuist - het vaak allemaal te veel wordt en dan besef je dat het een verschil maakt”, legt Sandstrom uit. Voor zij die dit soort band in zijn of haar leven mist, is het volgens de psycholoog helemaal niet moeilijk om er verschillende op te bouwen. Hou gewoon je omgeving in het oog. Is er iemand die naar je lacht in de fitness? Een vriendelijke bediende aan de kassa die je elke dag tegenkomt? Als je wederzijdse herkenning opmerkt, begin dan eens een gesprek en dat is volgens haar het gemakkelijkst via een compliment of iets dat jullie gemeen hebben.  (br.hln)