Ik ben Staf De Raeymaeker
Ik ben een man en woon in Heverlee () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: groententuin, koken, digitale foto en film en reizen..
dagelijkse roddels van alles van de laatste dagen.
interessant boek lezen? Ga eens kijken op
http://www.wwaow.com/wwaow/site/bookdetail/?bookid=2935
13-02-2016
braaf
Blijkbaar zijn er in Nederland wel brave mensen, maar zoals ze bij ons in Vlaanderen durven zeggen, dat is een "doorbrave" mens, dat vind je in hun woordenoek niet terug. Ze verwijzen naar een woord dat alleen in ons landje gebruikt wordt. Eigenlijk is het zo. Doorbrave, of doodbrave mensen vind je blijkbaar alleen maar bij ons. Soms zou ik durven zeggen, te simpel, te eenvoudig. We hebben hier niet genoeg weerkracht. Weer zo een woord dat alleen hier gebruikt wordt. Misschien komt het van "weer" kracht". Terug kracht om ergens tegenaan te gaan of ergens aan te beginnen. Ik hoop van de volgende dagen "weer" kracht te vinden. Mensen halen je de benen van onder je lijf, zonder scrupules. Morgen ga ik er tegen aan. Ze krijgen me niet klein.
In jaren geen tandpijn meer gehad. Sinds minimum 15 jaar ga ik twee keer per jaar naar de tandarts voor nazicht. Meestal is er niets aan de hand, behalve wat kalkaanslag.Enkele weken geleden ben ik hier in de buurt voor de eerste keer naar de tandarts geweest. Vanaf het eerste bezoek zegde ze dat er twee zouden moeten getrokken worden. Ok het is dan maar zo. Die tanden zijn er ondertussen uit, maar op de plaats waar die bovenste zat heb ik nu ineens tandpijn.Hoe kan je nu tandpijn hebben aan een tand die er niet meer zit? Zenuw die er nog is? In ieder geval kan ik u zeggen dat er tot nu toe nog niets geholpen heeft. Morgen hopelijk beter.
Begin aub niet met een proces in België en denk niet dat het binnen een paar weken afgelopen is. Iemand van de familie is ontevreden over de gang van zaken en stapt naar de vrederechter, zonder ook maar EEN document in de hand, waaruit zou kunnen blijken dat ze gelijk heeft. Wat ik nog steeds niet begrijp is dat de vrederechter daar op in gaat en met een bepaalde procedure een aantal dingen blokkeert. Begrijp wel, ZONDER ENIG GESCHREVEN DOCUMENT. Ik ben in beroep gegaan, maar dat kan pas voorkomen op 12/9 van dit jaar. Tegen dan zijn we meer dan een jaar verder, want heel dit gebeuren startte al meer dan 12 maand voor de uitspraak. Dit gaat mijn petje te boven. Zo zou ik naar de vrederechter kunnen stappen en zonder enig bewijs verklaren dat jij of hij of zij onbewaam zijn om een bepaalde daad te stellen. Nogmaals, dit gaat mijn petje te boven.
Ik kom uit een zeer braaf en Christelijk gezin. Zoals je kan zien had ik een tante nonneke. Via haar heb ik de gevangenis leren kennen. Als nonneke heeft ze in een paar gevangenissen gewerkt en ik ben eens met haar een cel gaan bezichtigen. Ik herinner me nog dat ze mij optilde en voor de tralies hield, zodanig dat ik de gevangenen buiten kon zien wandelen. Dat zal nu waarschijnlijk niet meer zo zijn, maar toen moesten ze schoon in een rij rondjes maken op de binnenkoer. Zou ik daarom zo een braaf manneke geworden zijn?
De dag begon vandaag zeer rustig. Redelijk geslapen en heel kalm mijn douche genomen, aangekleed en gaan ontbijten. Helemaal niks aan de hand. Nadien dochterlief op bezoek gehad. Heel aangenaam. Altijd toffe babbel. In veel gesprekken neem ik het initiatief en ( zeggen ze dat zo? ) het voortouw, maar als Goedele op bezoek is, ben ik diegene die luister. Natuurlijk heeft zij heel wat nieuws en wat kan ik vertellen over het leven hier? Nog steeds geen hoogtes en geen laagtes. Zo zullen er ook wel dagen tussen komen zeker. Overhandiging van de post. Weet, nadat de postbode langs geweest is, brengen ze uw briefwisseling naar de kamer. Alleen maar een paar rekeningen en dat was het. Een hele poos nadien komt er iemand van het onthaal met de levering van een pakket van 9 kg en de vraag of ik dit wilde komen ophalen. Ik weet zeker dat ik geen bestelling gedaan heb van een of ander, maar ja, je blijft nieuwsgierig. Een zware tegenvaller, er zaten twee mooie (?) schilderijen in en ze waren echt mooi ingekaderd in een zwaar antiek frame, maar bij beter bekijken van de naam van de geadresseerde, bleek het een Raeymaekers ( en niet de raeymaeker) te zijn van de andere vleugel van het gebouw. Jammer, maar helaas. Alhoewel zo iets had ik zeker niet besteld.
Vandaag een mindere dag. Goed dat mijn broer op bezoek geweest is, want ik voelde absoluut geen fut om iets te doen. Je kan zo van die dagen hebben dat niks je kan boeien en dat je geen zin hebt om iets te doen. Stilaan krijgt mijn woonruimte hier een beetje aankleding, maar nog ben ik niet tevreden. Het grote probleem is dat dit niets van jezelf is op gebied van indelening, kleur en ruimte om iets op te hangen. Fletse kleuren tegen de muur. Ik zou daar al iets gelig durven tegen zetten. De plaatsen waar je iets mag hangen zijn afgetekend en daarbuiten mag geen vijs, geen nagel of zelfs geen punaize in de muur. Je kan hier en daar je eigen toets geven, maar in beperkte mate.
Ook zie ik hier regelmatig die ploert rondlopen die bij mij 3.500 € heeft gestolen. Hij tracteert al lachende pinten met mijn geld. De directrice, noch de politie wil mij geloven en nochtans is alles wat ik hierover vertelde de zuivere waarheid. Ik weet nog niet hoe, maar vroeg of laat pak ik hem hierover aan. Natuurlijk zal hij ontkennen, maar ik wil telkenmale op zijn geweten werken.
Het is nog maar 11 uur en ik kan toch weeral niet inslapen. Dan maar weer achter dat scherm kruipen hier en zien of er ergens denderend nieuws is of misschien op facebook nog eens gaan kijken. Ik weet op voorhand dat dit gaat uitlopen, want dat begint bij mij met een berichtje en nog een antwoord hier en daar en dan ik voor een paar uur bezig. Ik zou die uren beter besteden aan het lezen van een paar boeken die ik pas kocht. Eigenaardig genoeg, maar daar val ik bij in slaap. Nochtans een schitterende leeslamp gekocht, maar nog niet veel bij gelezen. Ik wou dat ik jullie een foto kon laten zien van die lamp, want (ik toch) men vindt dat een mooi exemplaar. Speciaal en zeer modern, maar ja, als iedereen dezelfde goesting zou hebben, zou het eentonig zijn.
Jaren geleden leerden wij op vakantie Rudi en Chantal kennen. Nadien, terug in ons Belgenland, nog eens afgesproken en dit is blijven duren. Vandaag waren ze nog eens op bezoek. Waarschijnlijk heb ik dat vroeger al geschreven, wij houden van mensen die naturel zijn en vlakaf durven zeggen wat zij over bepaalde zaken denken. Misschien dat die vriendschap al jaren duurt om die eenvoudige reden. Voor mij mogen ze zo dikwijls komen als ze willen. Het was weer een plezant vertoeven. Van zulke mensen kan je nooit genoeg krijgen. Spijtig genoeg lopen er zo niet te veel rond op onze aardkluit. Onze vrienden zegden straks nog dat mijn appartementje toch fris aangekleed was, maar ik vind het nog altijd geen thuis en ik vrees dat dit nooit zal komen. Weet je, het is niet mijn eigendom en ik vertimmer en verbouw het niet zoals ik wil. Zoals ik vroeger al liet weten, de kleur aan de muren staat mij niet aan, maar daar mag ik niet aan komen. Ik mag foto's en schilderijen ophangen, maar alleen waar er hier een rail met haakjes hangt. Het is al een heel klein beetje aangekleed, maar ver van wat ik graag zou hebben.
Toffe, warme dag gehad met die twee op bezoek. Gisteren pas vernomen dat ook zo een lieve kerel overleden is. Het was een dikke vriend geworden. Het was een echte knuffelbeer, zo iemand die je vastknijpt tot hij bijna stikt. Veel te jong weg uit mijn vriendenkring, door een dom ongeval. Ik twijfel er aan dat er ooit nog zo iemand mijn pad gaat kruisen.
Door de niet gewilde chaos en door het zo maar neer zetten van enkele dingen die we vandaag kochten, lijkt het hier ineens een beetje huiselijker. Niet dat ik graag in een rommel leef, maar toch geeft het hier nu een gezelliger gevoel. Misschien doet de lamp die we kochten ook weer iets. Een vijftal boeken op de kop getikt voor 3,50€ en op een verloren plaats gelegd en enkele plantjes van de vensterbank weggehaald en op mijn bureau en op tafel gezet. Ik kocht nog vijf broeken en die liggen hier te wachten om gepast te worden. Weer een beetje troep.Toch wil ik nog meer kleur en schilder ik misschien mijn boekenrekje in het geel en mijn wijnrek in een nog nader te bepalen kleur. Nog even laten bezinken en misschien hier en daar raad vragen. Toch zal dit nooit een thuis voor mij worden.
Natuurlijk moest ik dat ook hebben, zo een smart phone. Eerst eens rondgekeken op internet wat er allemaal te vinden is en aan welke prijs. In de winkel konden ze me niet meer uitleg geven dan dat het toestel dat 400 € meer kost, sneller is dan het andere. Dit kan toch niet. Als ik iets opvraag en het duurt 5 seconden en dat andere toestel doet dat dan binnen de seconde, dat kan toch geen prijsverschil geven van zo veel geld. Misschien heeft die verkoper zelf geen smart phone en is hij niet geïnteresseerd in wat zo een ding kan of zou kunnen. Voor mij was het latijn en na een halve dag nog steeds niets van begrepen. Wat ik weet is dat je er kan mee telefoneren, maar dat kon ik met mijn gsm ook. Ook kan je met zo een ding op internet eender waar je bent. Ha ha, niet waar, want in de eerste lokatie die ik bezocht, kreeg ik de melding dat ik niet verbonden was met het internet. Morgen eerst en vooral de korte handleiding nog eens doornemen en daarna zien we wel.
Vandaag een mindere dag gehad. Fysiek niet helemaal zoals het zou moeten en mijn moreel stond ook op een laag pitje. Ik ben de dag doorgesparteld en morgen zien wel weer. Ik voel me nu trouwens aleen stuk beter en we zijn nog maar net over middernacht. Als ik nu nog een flinke nachtrust zou hebben. Ik heb gisteren te veel gepiekerd over de toekomst en alles een beetje zwart ingezien. Och ja, ik zit hier in een home en niks voelt nog aan alsof het van jou is. Je hebt je leven gewerkt en gespaard om een appartementje mee af te betalen en plots zit je op een kamertje van 5 bij 6 en nog een stuk (veel te brede) gang en een badkamer. Voila dat is het. Natuurlijk maak je daarvan wat je wil, al zijn er serieuze beperkingen. Je mag het niet schilderen zoals je wil en een gat boren om iets op te hangen mag ook niet. Je kan een aantal schilderijtjes of foto's ophangen, maar dan aan kabeltjes die zij voorzien. Met een beetje fantasie kan er misschien nog een en ander. Laat die fantasiemensen maar komen, want ik mis hier kleur, veel kleur. Alles is bleek en wit. Gelukkig hangt daar een Van Gogh en twee schilderijen van Fik. Misschien schreef ik het al, maar ik werd hier bestolen voor 3.500 €. Het verhaal van hoe en wanneer is zo fantastisch dat niemand mij wil geloven. Zowel de directie als de politie hun eerste opmerking wijst in de richting van "ben je het zelf niet geweest" of heb je het niet zo goed weggestopt dat je het niet meer terug kan vinden. Ik weet goed wat ik gezien heb en daar beging ik een fout. De dief was voor de zoveelste keer op mijn kamer en ik heb hem door de spleten van mijn ogen gezien, in plaats van te blijven liggen, was ik toen uit bed moeten springen en hem vastgrijpen. Dom van mij, want nu gelooft niemand mij en als ze hem ondervragen gaat hij natuurlijk ontkennen. Ik zou een manier moeten vinden om hem te laten bekennen of te ontmaskeren. Ik heb het nog al geschreven, waarschijnlijk is het simpele en het goedgelovige van mijn gezicht af te lezen.
Ik blijf maar zagen over dat aankleden van mijn appartemantje hier, maar ik ben nog steeds niet tevreden. Voor mij hangt en staat er nog steeds niet genoeg. Het mag voor mij overvol. Gisteren kocht ik nog een mooie leeslamp. Alhoewel, ik moet eerder schrijven dat ik ze mooi vind. Modern, één grote boog vanop de grond, waarvan de helft verlichting is. Met al wat ik nu al aanvoerde of liet aanvoeren, zou iedereen al tevreden zijn, maar ik wil nog meer. Morgen eens gaan kijken in een tweedehandszaak. Ik ben zeker dat ik nog iets ga vinden. Onze vrienden van Boom, komen maandag langs en die gaan verschieten over wat er nu staat in vergelijking met hun laatste bezoek.
Dit kan nu niet meer. Deze morgen mijn pc ingestoken om op de laden en die is weeral plat. Ik ga het in het oog houden, maar volgens mij is er iets mis met de batterij.
Ik had een bericht ingetikt maar niet verstuurd. Wil dus zeggen dat je er nu twee krijgt binnen het half uur. Ik voelde me deze morgen nog steeds rot. Deze namiddag begon het te beteren en tegen morgen hoop ik terug de "oude" te zijn. Ik zat fysiek aan de grond en hoopte door zo een "boost" drankje, onmiddellijk terug stevig op mijn benen te staan. Vergeet het maar. Waarschijnlijk zal ik een kuur moeten volgen. Het is dan maar zo. Mijn moreel is zeer goed en samen met wat rust, sta ik er morgen weer. Ik heb nog zo veel dingen om te doen, nog zo veel dingen om af te werken en het zal me een van de volgende dagen of weken lukken.
Eerst en vooral moet ik twee belangrijke brieven afwerken en versturen. Niet dat daar mijn leven van af hangt, maar terwijl ik dit intik, had ik evengoed die brieven kunnen af maken.
Je weet ook dat ik al ongeveer een jaar en half tot twee jaar bezig ben aan een boek. Alleen het laatste interview moet nog uitgeschreven worden. Dit is werk voor één dag.
Mijn identiteitskaart is nog steeds niet aangepast of vernieuwd. Die van Amandine evenmin.
Mijn Timmermansen zijn nog steeds niet geklasseerd.
De inrichting van mijn kamer is nog steeds niet zoals ik voor ogen heb, maar er zijn weinig mogelijkheden, omdat hier niets aan de muur mag gehangen worden. Kleur ontbreekt, veel kleur.
Het heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat ik hier niet graag ben. We zien wel verder.
Vandaag moest ik naar de tandarts. Ik moet eerlijk zijn en zeggen dat ik een tijd mijn tanden verwaarloosd heb. Absoluut niet verzorgd zoals het moet met als gevolg dat er vandaag twee tanden uit moesten. Volgens mij heb ik een veel te zware verdoving gehad. We zijn nu 15 uur en nog zou ik niets kunnen eten. Mijn lippen zijn nog gevoelloos. Die tandartse werd me aangeraden door de mensen van de home hier. Het is misschien 300 meter stappen, dus dat is meegenomen. Nog een jonge dame, maar heel kordaat in wat ze doet. Tanden trekken is nooit plezierig, al is het geven van de verdoving pijnlijker dan de tand er uit halen. Ik weet niet hoeveel er in totaal al uitgehaald zijn, maar ik denk niet dat het nodig is om naar een vals gebit te informeren. Zo ver ik weet zijn er in totaal vijf tanden getrokken en knabbelen gaat nog. Misschien moet ik straks zeggen , ging nog. We zien wel de volgende dagen.
In een kleine gemeenschap waarin wij hier leven zijn er weinig dingen die je verborgen kan houden. De grootste dikkenek en de arrogantste kerel die hier rondloopt, heeft ook financiële problemen, want hij krijgt ook maar zijn 100€ per maand aan zakgeld zoals zo velen hier. Even wat uitleg misschien. Het kan zijn dat je geld genoeg hebt, maar dat door een tussenkomst van de vrederechter je daar niet kan of mag over beschikken. Er zijn tal van oorzaken en er zijn er bij waar je van denkt: "dit kan of mag toch niet". Toch zit onze Belgische wetgeving zo in mekaar. Ik geef een voorbeeld. Iemand wil zijn huis verkopen, maar een familielid stapt naar de vrederechter met de verklaring dat die persoon wilsonbekwaam is en dat die verkoop niet mag door gaan en zonder enig medisch attest wordt die verkoop afgeblazen. Dit kan dus in ons apenlandje. Het enige wat je kan doen is naar de rechtbank van eerste aanleg stappen om dat vonnis te laten vernietigen. Eerste probleem is dat je over genoeg financiële middelen moet beschikken, want dit moet via een advocaat. Tweede probleem is de duurtijd. Als je bv voorzien had om vandaag naar de notaris te gaan, zal dat ten vroegste oktober worden voor er een vonnis is. Nog een moeilijkheid: Je beloofde aan de koper dat die al mocht intrekken in het appartement, want het beschrijf zou toch al binnen een paar dagen gebeuren. Met andere woorden, de kandidaat koper woont daar dan onwettig. Wat ik hier schrijf is geen fantasie, maar de bittere waarheid. Ik begrijp de wetgeving niet. Je beslist toch zelf wat je doet met je eigendom? Iemand stapt naar de vrederechter, ZONDER enig medisch attest, met de verklaring dat die persoon wilsonbekwaam is en dat wordt door die man zo maar aangenomen. Begrijpe wie begrijpen kan.
Maandag hebben ze die pin uit mijn hand gehaald. Je weet misschien nog dat ik een tijd geleden schreef dat er een vinger gebroken was en uit de kom. Daarvoor hadden ze daar een metalen pin in gestoken om alles op zijn plaats te houden. De chirurg vroeg of ik dat mee wilde als souvenier. Vandaag dacht ik daar ineens aan en ik ging eens kijken naar wat dat nu precies was. Dit hou je niet voor mogelijk, een haak van 4 cm. Ik weet niet waar ze dan zo iets wel gestoken hebben. Gelukkig was het weg halen onder plaatselijke verdoving. Een klein sneetje in mijn hand, dat was alles. Ze hebben daar meters verband rond gedaan. Zo dik dat ik amper nog door mijn mouw geraakte. Enfin, het is allemaal achter de rug. Al bij al heeft dat toch zes weken geduurd, voor zo een klein mankementje. Dit is het allereerste dat ik breek in mijn leven en het mag voor mij daar bij blijven. Nog een voorvalletje. Ik was op internet op zoek gegaan naar een boekenrekje. Tot mijn verbazing stonden ze hier straks met een pak voor mij, waarvoor ik dacht dat de betaling mislukt was. Houden dus, niks aan te doen. Misschien valt het nog mee.
Doen wat je wil, vergeet het maar. Natuurlijk ben ik bij deze woorden enige uitleg verschuldigd. Op aanraden van een triumviraat van dokters. specialisten, was het aangewezen voor mijn vrouw om naar een home te gaan. Uit een ruime keuze, maar met de nodige wachttijd, kan je wel ergens terecht. Men heeft haar hier met open armen ontvangen en omdat ik wist dat ze me nodig heeft liet ik mij op diezelfde lijst plaatsen. Als echtgenoot had ik voorrang en kwam ik boven op de lijst met zoekenden. De uitleg die ik kreeg de dag van aankomst was zeer goed. Dan leggen ze je een stapel papier voor ter ondertekening. Eigenlijk zou je dat moeten doen, maar niemand doet dit, je moet dit eerst allemaal eens lezen en grondig doornemen voor je dit ondertekent. Ik stel vast dat er hier controle is tot en met. De kuisvrouw is het ankerpunt. Ze vindt iets in je vuilbak of zelfs in het toilet en ze gaat dat aan de directie vertellen. Laat nergens iets in een kast of op je tafel achter, wat beter niet gezien wordt, want de dag nadien wordt je hier over aangesproken. Het volgende vond ik zelfs te ver gaan. De kuisvrouw was aan de hoofdverpleegster gaan zeggen dat mijn urine nogal donker van kleur was. Die hoofdverpleegster kwam daarop naar mij om te vragen of er iets scheelde. Doe niks of leg niks ergens, of de kuisvrouw staat bij de directie. Natuurlijk ben ik de documenten gaan nakijken die ik getekend heb en ze dekken zich goed in. Het woordje privacy staat er wel degelijk in, maar echt niet benadrukt. Nergens kan je lezen dat men niet in je kasten mag komen snuffelen en ergelijke. Ik voel me daar niet goed bij. Niks in een kast waar men absoluut niet bij kan of mag. Ik weet weeral naar wie en wat ik moet schrijven.
Misschien schreef ik het al, ik weet het niet, maar de meeste van de mensen die hier werken zijn degelijk en ze doen hun job niet alleen naar behoren, nee, ze steken dikwijls nog een tandje bij. Natuurlijk, tussen alle koren zit er kaf. Waarom kiest een zuurpruim een beroep in de sociale sector? Ik besef maar al te goed dat er tussen de bewoners ook vervelende klieren rond lopen. Een van de verzorgenden hier zegde me een tijd geleden, dat, zelfs al heeft hij een rotnacht gehad en 's morgens nog een flinke ruzie bovenop, dat er niemand hier is die dat aan hem mag merken. Hij trekt zijn lachmasker aan en hij is vertrokken voor de ganse dag. Ik kan een ander voorbeeld geven van het tegenovergestelde. Die is volgens mij geboren met een zeer zware handicap, ze heeft namelijk geen lachspieren en dan hebben de ouders nog de fout gemaakt van haar te laten dopen in azijn. Je hebt ook mensen die permanent hun verantwoordelijkheid proberen te ontlopen door te zeggen dat ze het niet weten of er niets kunnen aan doen. Je hebt er met een dikke nek. Zo van veel blaten en weinig wol en er bestaan nog gehandicapten, namelijk mensen die geboren werden met twee linker handen. Niet klagen hier, het valt best mee. Ik denk dat het niet overal zo is.
in theorie ga en sta je hier waar en wanneer je wil. Dat is zo, maar.... Als ik in de voor- of namiddag zeg dat ik een wandeling ga maken of naar de winkel ga, is dat geen enkel probleem, maar heb je gelezen wat ik schreef? Als ik zeg !!! Met andere woorden er word van jou gevraagd om verantwoording af te leggen bij een afwezigheid. Indien ik 's middags geen zin heb om te komen eten, moet ik ook verwittigen. De maaltijden worden op reguliere uren verstrekt en niet tussen dan en dan, neen een bepaald uur klokslag staat je eten op tafel. Ik kan begrijpen, als je in een gemeenschap leeft er bepaalde regels moeten gevolgd worden. Het is geen hotel, al denken sommigen dat wel. Nog een laatste opmerking. ik neem graag elke morgen een douche, maar dat moet voor een bepaald uur, want dan steken ze de mensen in bad. Heb ik dat vroege ochtenduur gemist moet ik wachten tot ongeveer 9,30 a 10 uur. Ik weet dat nu en ik hou me daaraan. Ik ben hier niet op mijn plaats, maar ik volgde de vrouw. Daarmee is alles gezegd.
Een zaak is zeker, meer en meer toestellen die we gebruiken werken op batterijen. Bijna alles is oplaadbaar. Wat ik me eigenlijk afvroeg is het volgende: Is het goed om die dingen dagelijks aan de stroom te hangen, of is het beter om dat maar te doen als werkelijk alle energie er uit is? Ik weet het niet en van iedereen die ik het vraag, krijg ik een ander antwoord. Wat ik wel al ondervonden heb is dat een neuwe batterij langer mee gaat dan een opgeladen exemplaar of is het een gedacht van mij? Goed, ondertussen hangen er hier weer vier in hun bakje energie op te doen. Morgen doen ze weer dienst voor enkele dagen. As je eens goed nadenkt zijn er heel wat toestellen waar batterijen in moeten: Gsm, afstandsbedieningen allerlei, scheerapparaat, draadloze telefoon, mijn wekker, auto open maken enfin je kan het zo gek niet bedenken. Deze morgen hoor ik een gesprek tussen twee bewoners en blijkbaar zijn er ergens in België enkele tientallen bewoners die al dagen zonder stroom zitten. Ik kan het me niet voorsellen. Wat kan je en wat doe je nog zonder electriciteit? Niets zou dan nog draaien zoals het moet, zelfs de verwarming niet, behalve als je kolen stookt. Denk maar eens na voor wat we allemaal stroom nodig hebben in ons dagelijks leven.
