Een groep naturisten heeft de tentoonstelling 'Nackte Männer' ('Naakte mannen') in het Leopold Museum in Wenen met een bezoek vereerd, uiteraard in hun adamskostuum. De opmerkelijke bezichtiging werd bijgewoond door 250 mensen.
Het evenement was georganiseerd op verzoek van een groep Duitse naturisten. Sommige bezoekers toonden zich tegenover persbureau Reuters ronduit enthousiast over het initiatief. Anderen zeiden het niets bijzonders te vinden: "Iedereen heeft weleens naakte mannen gezien", zegt de Duitse bezoeker Moritz.
De expositie, die is verlengd tot 4 maart, wekte vorig jaar oktober beroering toen er protesten klonken tegen de levensgrote affiches met naakte voetballers die het museum ter promotie door de stad had verspreid. De geslachtsdelen van de voetballers werden daarop met een rode baan bedekt.
De commotie pakte niet slecht uit voor de bezoekcijfers van het museum in de Weense hoofdstad. Dat steeg vorig jaar met 17 procent, tot ruim 364.000 toeschouwers.
Tijdens de campagne 'Kom op tegen kanker' van de openbare omroep staat dit jaar kanker bij kinderen centraal en meer bepaald de late gevolgen van de ziekte bij de patiëntjes. Het hoogtepunt van de campagne vindt plaats op 16 maart tijdens de liveshow van 'Kom op tegen Kanker'.
Kinderen die kankerbehandelingen ondergaan worden gestoord in hun groei en ontwikkeling, aldus VRT. "Gelukkig overleven steeds meer kinderen de ziekte en hebben ze nog een heel leven voor zich. Meer weten over de late gevolgen van kanker en hoe die tijdens de behandeling zelf al kunnen geminimaliseerd worden, is dus zeer relevant."
Het symbool van 'Kom op tegen Kanker' is je tong uitsteken, "hét symbool voor kinderlijk protest", zegt de openbare omroep. 'Kom op tegen Kanker' vraagt volwassenen dan ook om collectief hun tong uit te steken tegen kanker, daar een foto van te nemen en er vooral bij te vertellen waarom of voor wie ze dat doen. "Zo willen we alle kankerpatiënten een hart onder de riem steken en natuurlijk ook fondsen verzamelen om de behandeling van kinderen met kanker te verbeteren."
Vanaf 22 februari is een televisiespot te zien op de VRT-zenders en vanaf 1 maart volgen verschillende radiospots. In verschillende radio- en televisieprogramma's zal bovendien aandacht geschonken worden aan kanker. Op 16 maart volgt de liveshow met Goedele Wachters en Saartje Vandendriessche.
In 2010-2011 bracht de actie een recordbedrag van 17.130.355 euro op. Tijdens de liveshow van februari 2011 werd 1.751.178 euro verzameld voor de Vlaame navelstrengbloedbanken.
China geeft bestaan van 'kankerdorpen' door vervuiling toe
China geeft bestaan van 'kankerdorpen' door vervuiling toe
De Chinese overheid geeft voor het eerst toe dat de jarenlange milieuvervuiling als gevolg van de economische boom bepaalde gebieden heeft omgevormd tot 'kankerdorpen'. Deze verklaring van het Chinese ministerie van Milieu staat in een vijfjarenplan om de strijd met de pollutie aan te gaan.
In het document staat te lezen dat "in de laatste jaren toxische en gevaarlijke stoffen vele milieurampen hebben veroorzaakt, die zelfs geleid hebben tot ernstige gezonheids- en sociale problemen zoals 'kankerdorpen'".
Milieuactivisten vragen al veel langer aan de regering om te erkennen dat giftige stoffen honderden kankerclusters hebben veroorzaakt en om hier iets aan te doen. In 2009 hielp onderzoeksjournalist Deng Fei nog om enkele van de ergst getroffen dorpen te plotten op een Google Map.
Een van China's belangrijkste milieudeskundigen, Ma Jun, ziet een positieve evolutie in de verklaring van de overheid. "Het erkennen van het probleem is de eerste stap en een belangrijke voorwaarde om te kunnen starten met het oplossen ervan." Volgens haar werden milieukwesties voordien gebagatelliseerd of zelfs in de doofpot gestopt. "Als dat zou blijven doorgaan, zouden de problemen met lucht-,water- en grondvervuiling en de impact ervan op de volksgezondheid kunnen blijven aanslepen."
Het plan van de overheid bevat een strenge aanpak in verband met het gebruik en de productie van 58 soorten toxische chemische stoffen.
Het plan kadert in de groeiende verontwaardiging in de Chinese publieke opinie over de tol op de gezondheid die de milieuvervuiling eist. Kanker is de grootste doodoorzaak in China, één op vier Chinezen sterft vandaag aan kanker. In de laatste 30 jaar is het sterftecijfer te wijten aan kanker gestegen met liefst 80 procent.
Herhaaldelijke aanvallen van toxische smog in Peking en andere grote steden hebben de milieuproblematiek bovenaan de Chinese politieke agenda geplaatst. Deze maand nog haalde de vervuiling van de Chinese waterwegen de krantenkoppen nadat Deng Fei een oproep deed aan lezers om foto's van vervuilde rivieren in hun buurt door te sturen.
Volgens Ma Jun ontkende de overheid vroeger de link tussen milieuvervuiling en kankerclusters omdat er niet voldoende wetenschappelijk bewijs voor was. Nu dat er meer aanwijzing zijn voor een rechtstreeks verband moet China volgens haar een voorbeeld nemen aan de Verenigde Staten en Japan en voorzorgsmaatregelen nemen. "We kunnen niet zeggen dat we niets doen totdat deze verbanden 100 procent wetenschappelijk en medisch bewezen zijn." (br.hln - foto belga)
Vrouwen zijn praatziek maar kunnen er niets aan doen
Vrouwen zijn praatziek maar kunnen er niets aan doen
Dames, de volgende keer dat een man van zijn oren maakt omdat je iets te veel tettert naar zijn mening, snoer hem dan de mond met de wetenschap. Vertel hem, heel uitvoerig uiteraard, dat dit allemaal de schuld is van het Foxp2-proteïne waarvan wij er veel meer hebben dan zij. Gevolg? Het is niet onze fout dat we dagelijks 13.000 (!) meer woorden over onze lippen brengen dan mannen.
Om te weten te komen welke invloed de aanwezigheid van het Foxp2-proteïne (ook het taalproteïne genoemd) in onze hersens heeft op hoeveel we praten, legden de onderzoekers van de Universiteit van Maryland eerst tests af bij mannelijke en vrouwelijke ratten. Ze namen babyratjes weg bij hun moeder en telden vervolgens het aantal kreetjes dat de mannelijke en vrouwelijke ratjes produceerden.
Zowel de mannetjes als de vrouwtjes riepen honderden keren per dag. Toch was de hoeveelheid bij de mannelijke nog twee keer zo groot als bij de vrouwelijke. Gevolg? Zodra mama rat en baby's opnieuw werden samengebracht, checkte ze eerst of haar 'zoontjes' in orde waren en dan pas de 'dochtertjes'.
Tijdens de proef stelden de wetenschappers vast dat de mannelijke ratten twee keer meer Foxp2-proteïnes in hun brein hebben dan de vrouwelijke. Om zeker te zijn dat dit proteïne aan de basis ligt van de communicatieproductie, verhoogden de onderzoekers het Foxp2-proteïnes bij de vrouwelijke en verminderde ze het bij de mannelijke. En inderdaad, nu lieten de babyvrouwtjes het meest van zich horen.
Omdat dit bij ratten zo is, wil dat natuurlijk nog niet zeggen dat het bij mensen ook zo is. Daarom testten de onderzoekers ook monsters van tien jongens en meisjes tussen drie en vijf jaar. Uit de analyse was duidelijk te zien dat de meisjes 30 procent meer Foxp2-proteïnen in het taalgedeelte van hun hersens hebben dan de jongens.
"Op basis van onze bevindingen kunnen we stellen dat het verhoogde niveau van Foxp2-proteïnen bij vrouwen en mannelijke ratten duidelijk aantoont dat deze proteïnen geassocieerd kunnen worden met het communicatief vaardigste geslacht", aldus onderzoeker Margaret McCarthy. Toch zegt Simon Fisher, die als eerste een studie voerde naar het proteïne, dat de resultaten van een klein onderzoek als dit niet veralgemeend mogen worden.
Eerdere studies toonden nochtans al aan dat de vrouwelijke voorliefde om te babbelen al begint op jonge leeftijd. Meisjes spreken hun eerste woordjes bijvoorbeeld sneller dan jongens. Daarnaast hebben ze ook een grotere woordenschat en variëren ze veel meer in hun zinsbouw dan jongens van dezelfde leeftijd.
Tienerjongens mogen het dan wel plezant vinden om zo luid mogelijk winden te laten, voor de meesten onder ons is winderigheid een gênant probleem. Het is ofwel het gevolg van overmatige lucht in de maag, ofwel van bacteriën in de darmen. De meeste oorzaken zijn wel onschuldig, maar vaak zijn we er ons niet van bewust. Daarom zetten we enkele veelvoorkomende oorzaken van winderigheid op een rijtje.
Ongerustheid is alleszins niet nodig, want het is een normaal fenomeen. De hoeveelheid gas die een volwassene dagelijks uitstoot, varieert zelfs tussen 200 milliliter en twee liter.
Toch wijst de winderigheid soms op onderliggende problemen. Als het opgeblazen geboel blijft duren en niet verandert in de loop van de dag, dan moet je zeker laten controleren of er geen gynaecologisch probleem zoals eierstok- of baarmoederkanker aan de basis ligt.
De meeste oorzaken zijn echter onschuldig én kunnen voorkomen worden. Gastro-enteroloog dr. Anton Emmanuel van het University College Hospital in Londen zet de onverwachte zaken op een rijtje.
1. Water bij het eten Water drinken bij je eten lijkt natuurlijk en gezond, maar dr. Emmanuel waarschuwt voor de winderigheid achteraf. "We slikken ook een beetje lucht in als we eten of drinken", weet hij. "Maar als je zowel eet als drinkt, dan ben je voortdurend aan het slikken, waardoor je lucht opstapelt in je buik.
"Drink dus minder tijdens het eten, maar doe het erna", luidt zijn advies. Ook trager eten en goed kauwen kan een oplossing zijn, want bij snel eten slik je ook meer lucht in. Elke maaltijd moet minstens 20 minuten duren.
2. Intensief sporten Een Amerikaanse studie toonde aan dat 71 procent van de lopers last heeft van spijsverteringsproblemen, zoals winderigheid en een opgeblazen gevoel. Ook dat komt omdat je te veel lucht inslikt. "We overademen tijdens het sporten, maar dat is onschuldig", weet de expert.
Ook yoga kan overigens problemen veroorzaken. De lichaamsposities zorgen ervoor dat de wind makkelijk kan ontsnappen.
3. De verkeerde groenten en fruit Ongeveer één op de vijf Britten heeft last van het prikkelbaredarmsyndroom, een aandoening die leidt tot buikpijn, winderigheid, een opgeblazen gevoel en spijsverteringsproblemen. Het is nog niet geweten wat exact de oorzaak is, maar het is wel duidelijk dat sommige voedingsmiddelen eraan bijdragen. Dat komt omdat ze koolhydraten in de vorm van fructose bevatten, die moeilijk verteerd kunnen worden in de dunne darm. Als gevolg passeren ze via de dikke darm, waar ze gefermenteerd worden door bacteriën en gas creëren.
Kersen en uien zijn bijvoorbeeld moeilijk te verteren, maar ook met kolen, appels, paddenstoelen en maïs gaat het niet vlot. Dat is overigens niet alleen het geval bij mensen met het prikkelbaredarmsyndroom, maar ook bij anderen.
4. Angstig zijn Velen van ons hebben buikproblemen als ze onder druk staan, maar stress en angst kunnen er ook voor zorgen dat je te veel lucht inslikt zonder het te beseffen. "Sommigen zuchten veel of hyperventileren, terwijl anderen veel lucht opnemen, waardoor ze hun maag als het ware opblazen", zegt professor Whorwell van de University Hospital of South Manchester.
5. Kaas en co Liefhebbers van zuivel produceren vaak meer wind dan de gemiddelde mens. "Lactose, de suiker in zuivelproducten, wordt afgebroken door het enzym lactase. Maar sommige mensen hebben een tekort aan lactase. En als de afbraak niet goed gebeurt, dan komt het terecht in de dikke darm, waar het fermenteert en gas produceert", zegt dr. Emmanuel. Zelfs als als je niet lactose-intolerant bent, kan je overigens een tekort aan lactase hebben om een hoge zuivelopname te verwerken.
6. Hoestmedicijn, pillen tegen brandend maagzuur Medicijnen tegen brandend maagzuur pakken de productie van zuur in de maag aan. "Maar dat kan een effect hebben op het soort bacteriën dat in je darmen leeft. Die kunnen de productie van gas doen afnemen, maar helaas ook doen toenemen", aldus professor Whorwell.
Ook andere medicijnen, zoals hoestsiropen, kunnen invloed hebben, omdat ze artificiële zoetstoffen (sorbitol, xylitol) bevatten. Deze niet-absorbeerbare suikers worden moeilijk verteerd door de darmen en moedigen de groei van bacteriën aan. Dat kan een laxerend effect hebben en overmatig gas veroorzaken.
7. Sinaasappelsap "Hoewel sinaasappelen geen kwaad kunnen, is sinaasappelsap dat niet. Dat komt omdat er fructose vrijkomt als ze sap worden", zegt dr. Emmanuel. Ook appelsap is iets dat je beter vermijdt.
8. Opgewarmd voedsel Voedingsmiddelen zoals brood, aardappelen en pasta lijken niet schadelijk, maar worden het wel als ze gekookt worden, afkoelen en daarna terug opgewarmd worden. "Resistent zetmeel is moeilijk te verteren en komt daardoor niet helemaal verteerd in de darmen terecht. Dan moeten de bacteriën aan het werk om het zetmeel af te breken, wat kan leiden tot een opgeblazen gevoel en winderigheid", legt diëtiste Sian Porter uit. Verse pasta is dus beter dan de voorgekookte versies.
9. Bier, rode wijn Bier bevat niet alleen bubbels, maar is ook gemaakt van gist en dat kan het evenwicht van bacteriën in de darmen verstoren en leiden tot verteringsproblemen.
Ook wijndrinkers zouden niet helemaal veilig zijn, al is daarr nog geen wetenschappelijk bewijs voor. Volgens dr. Emmanuel zouden bepaalde bestanddelen moeilijk te verteren zijn.
10. Kauwgom Suikervrije kauwgom is een bekende oorzaak van gas en wind, omdat het xylitol bevat, dat moeilijk te verteren is. Bovendien doet kauwen je ook een heleboel lucht inslikken.
11. Erover piekeren De verlegenheid die gepaard gaat met winderigheid zorgt ervoor dat veel mensen de symptomen erger zien. "Het lijkt erger in hun eigen gedachten", zegt gezondheidspsychologe professor Jane Ogden van de University of Surrey. "Alle symptomen, van winderigheid tot rugpijn en vermoeidheid, zijn percepties. Ze worden erger als je er te veel over piekert." (br.hln)
Pat Derby, de africhtster van bekende dieren uit populaire tv-series zoals 'Daktari', 'Lassie' en 'Flipper', is overleden. Ze werd 69 jaar en overleed aan keelkanker. Dat meldt de vereniging voor de verdediging van dierenrechten die ze zelf leidde.
In de jaren 60 en 70 was Pat Derby trainer bij diverse tv-series rond populaire dieren, zoals de hond Lassie en de dolfijn Flipper. Ze werkte ook mee aan 'Daktari', over een dierenarts in Afrika. "Ze was de eerste die de rechten van dieren in de entertainment-industrie verdedigde", zegt haar vereniging Performing Animal Welfare Society (PAWS). In een boek uit 1976 kaartte Derby de slechte behandeling van dieren in films en tv-series aan.
Derby richtte in 1984 PAWS op. Ze getuigde ook twee keer voor het Amerikaanse Congres en nam deel aan tal van onderzoekscommissies die de rechten van de dieren analyseerden.
Ze overleed volgens PAWS vorige vrijdag in haar huis in San Adreas, nabij Sacramento (Californië).
De Europese Commissie beslist in april over de toekomst van de muntjes van 1 en 2 cent. Het Europees parlement gaf vorige zomer de Commissie de opdracht om te onderzoeken of de uitgifte van van 1 en 2 cent-munten kan worden stopgezet. Die studie wordt op 18 april door een werkgroep besproken, waarna de Commissie haar voornemen zal bekendmaken.
Open Vld-senator Yoeri Vastersavendts hoopt dat de eurocenten op EU-niveau worden afgeschaft. "Niemand is gebaat bij het verder aanhouden van deze muntjes die een bron van ergernis en rompslomp zijn."
De kleinste euromunten zorgen al lang voor wrevel bij winkeliers, consumenten en banken. Daarnaast is er de kostprijs voor de aanmaak: de productie- en verpakkingskost voor 1.000 stukken ligt tussen de 3,5 en de 4 euro. Daarbij moet de prijs van de zogenaamde muntplaatjes worden bijgeteld die bestaan uit legeringen. De prijs van deze plaatjes fluctueert in functie van de prijs van het metaal en hun gewicht in de aanmaak. Voor stukjes van 1 en 2 eurocent varieerde de prijs voor 1.000 plaatjes de laatste 3 jaar tussen 4,5 en 6 euro voor 1 eurocent en tussen de 8 en de 9 euro voor 2 eurocenten.
Dit jaar slaat de Koninklijke Munt 22 miljoen stukken van 2 cent en 34 miljoen stukken van 1 cent. Dit kost grosso modo 60.000 euro voor de productie en verpakking. Daarbij komt nog de kost van de verdeling van al deze munten die wordt gedragen door de NBB en de banken. (br.hln)
Hoofdredacteur P-Magazine Patrick De Witte overleden
Hoofdredacteur P-Magazine Patrick De Witte overleden
Patrick De Witte, de hoofdredacteur van het mannenblad P-magazine, is vanochtend overleden. Dat meldt de redactie van P-magazine. "Met (pdw) verliezen we een gedreven hoofdredacteur en een briljante pen, maar bovenal een geweldig goeie, warme mens", zo staat in een bericht op de website van het blad. De Witte werd 54 jaar oud. Hij was sinds mei 2012 hoofdredacteur van P-Magazine.
Als Vlaamse columnist en producent van televisieprogramma's was De Witte bekend van zijn columns in onder meer Humo, MaoMagazine, Deng, De Standaard en De Morgen. De Witte was ook de drijvende kracht achter het tv-productiehuis 3Keys, waar hij programma's maakte als 'Kijk eens op de doos', 'De Vloek van Vlimovost' en 'Comedy Casino'.
"De redactie van P-magazine en bij uitbreiding heel Think Media (de uitgever van het blad, nvdr) wenst Marleen, Hannah en Benno, samen met de vele andere vrienden en familieleden van (pdw), ontzettend veel sterkte toe. Hoe verbijsterd we zelf ook zijn, hun verlies is van een heel andere orde, een waar we geen woorden voor kunnen vinden", zo staat in het bericht.
"Dat hij hier morgen niet meer gewoon komt binnenwaaien met zijn motorvest aan en zijn laptop onder de arm, is iets wat we nu nog niet kunnen bevatten. Dat hij nooit meer in zijn gekende stijl keet zal schoppen evenmin. En dat we nooit meer met hem een Omer zullen drinken na de kantooruren, dat al helemaal niet", luidt het nog. "Patrick was meer dan een collega en meer dan een baas. Hij was een kameraad. We zullen hem verdomd hard missen", besluit de redactie van P-magazine. (br.hln)
Oymyakon, portret van 's werelds koudste dorp waar kwik tot -71 graden daalt
Oymyakon, portret van 's werelds koudste dorp waar kwik tot -71 graden daalt
Klik op de foto om het filmpje te bekijken
Op Antarctica zal het ongetwijfeld nog een stuk kouder worden, maar de koudste permanent bewoonde plaats ter wereld breekt alle records. De temperatuur zakte in het Siberische Oymyakon bij een historisch winteroffensief tot een duizelingwekkende -71 graden Celsius. De gemiddelde temperatuur in januari bedraagt er een ijzige -50, maar in de zomer kan het kwik tot boven de 30 graden klimmen: een verschil van 100 graden dus! Vliegtuigen kunnen niet landen in het dorp dat 500 dappere zielen telt en ook wel de 'Pool van de Koude' wordt genoemd. Een graf delven voor de doden kan tot drie dagen duren en de bewoners laten hun auto overdag ook draaien uit vrees dat ze die anders niet meer in gang krijgen. Een portret van de koudste bewoonde plek ter wereld.
In België klagen we over deze uitzonderlijk koude, sombere en sneeuwrijke winter, maar dat is klein bier met wat de 500 inwoners van Oymyakon in het noordoosten van Rusland te verwerken krijgen. Een eeuw geleden was het een belangrijke stopplaats voor rendierherders die er dankzij de lentebron hun kuddes water konden geven. De Russische overheid vond die op cultureel en technologisch vlak achterlijke nomadenherders te lastig om te controleren en maakte van Oymyakon een permanente vestiging met alle problemen van dien.
De naam 'Oymyakon' betekent dankzij die warmwaterbron dan ook 'niet-bevroren water', zeer ironisch bij temperaturen tot -71. Dat is de laagste geregistreerde temperatuur in het Noordelijke Halfrond en wereldwijd de laagste ooit in een permanent bewoond dorp.
De problemen waar de 500 dorpelingen dagelijks mee worstelen, lijken voor ons onvoorstelbaar: inkt van een pen die bevriest, glazen die vastvriezen aan hun gezichten en batterijen die het begeven. Uit vrees hun auto niet meer in gang te krijgen, laten ze de hele dag de motor draaien. Vaak eten ze ook in hun auto, omdat het daar iets minder koud is. Gsm's werken hier niet gezien de diepvriestemperaturen, als ze al ontvangst zouden hebben in dit afgelegen gebied.
Een andere kopzorg in deze 'Pool van de Koude' is het begraven van de doden. Soms duurt het wel drie dagen om een graf te graven. De grond moet eerst voldoende 'ontdooid' worden om te kunnen graven en daarom wordt er voor enkele uren een vreugdevuur ontstoken. Hete kolen worden dan in de grond geduwd. Dat proces wordt dagenlang herhaald tot de put diep genoeg is om er een kist in te duwen.
De meeste van de 500 inwoners van Oymyakon stoken nog altijd op kolen en hout en hebben maar weinig moderne middelen ter beschikking. Omdat er in de ijskoude grond toch niets kan groeien, eten de inwoners enkel vlees van paarden, koeien en rendieren, maar ze zijn niet ondervoed. Een enkele winkel voorziet de dorpelingen van de meest noodzakelijke levensmiddelen. De inwoners leven van hun rendierkuddes, of zijn jagers en vissers (onder het ijs dan).
De enige school in het dorp sluit pas als de temperatuur onder de 52 graden zakt, maar helaas gebeurt dat vrij vaak met een gemiddelde januaritemperatuur van -50. Het dorp ligt op 750 meter boven de zeespiegel en de lengte van de dagen varieert er van 3 uren in december tot 21 uren in de zomer. Vreemd genoeg kan het in de zomermaanden warmer dan 30 graden worden. Een hallucinant verschil van 100 graden met de huidige koudegolf dus. (br.hln)
Hoewel bijensteken al in oude volkstradities werden ingezet tegen allerlei kwaaltjes, lijkt de moderne medische wereld nu pas gewonnen voor de pijnverzachtende werking van het gif. Patiënten met chronische pijn krijgen injecties toegediend om onstekingen aan te pakken.
In een eerste testfase aan de universiteit van North Carolina werd gekeken naar het effect van bijengif op rug- en beenpijn. De onderzoekers ontdekten dat de pijn tot twee derde afnam. Het was echter niet mogelijk om te achterhalen hoe groot het effect van het gif precies was, aangezien er nog andere behandelingen gebruikt werden in de studie.
Daarom staan er nu verschillende nieuwe klinische testen op de agenda, waarin bijengif naast een placebo zal worden gezet. Het gedroogde gif wordt omgezet in een gel en vervolgens ingespoten in de lage rug op tien strategische punten die ook worden gebruikt bij acupunctuur. De injecties zullen tot één centimeter in de huid dringen.
De eerste nieuwe testronde zal worden uitgevoerd aan het Universitair Ziekenhuis van Gangdong, Korea. Honderd pijnpatiënten zullen er behandeld worden. De helft krijgt het bijengif, terwijl de andere helft een zoutoplossing zal krijgen gedurende zes weken.
In een tweede en grotere testfase zal het bijengif toegepast worden op driehonderd mensen met artrose aan de knieën. Op een periode van twaalf weken zullen ze tot twintig injecties krijgen. Eén op de drie deelnemers moet het stellen met een placebo. Na afloop zullen de pijnprikkels uitgebreid onderzocht worden.
"Er is heel wat anekdotisch bewijsmateriaal waaruit blijkt dat bijengif kan worden ingezet tegen ontstekingen en pijn. Het is nu wachten op een solide klinische testfase om ook wetenschappelijke bewijzen te leveren voor de effectieve werking ervan", klinkt het besluit. (br.hln)
Chimpansee heeft beter kortetermijngeheugen dan mens
Chimpansee heeft beter kortetermijngeheugen dan mens
Klik op de foto om het filmpje te bekijken
Een chimpansee heeft een beter kortetermijngeheugen dan de mens. Een video die gepresenteerd werd op een wetenschappelijke bijeenkomst toont hoe een chimpansee slaagt in geheugentests waar wij veel te traag voor zouden zijn.
Op de jaarlijkse bijeenkomst van de American Association for the advancement of science (AAAS) werd een video gepresenteerd waarin de opmerkelijke capaciteiten van een chimpansee te zien waren. De cijfers 1 tot 9 verschenen kort op een scherm en werden daarna verborgen. De chimpansee slaagde erin om de locatie en de volgorde van de cijfers te onthouden. Er zijn maar weinig mensen die dit zouden kunnen nadoen, en dit zijn meestal mensen met het savantsyndroom dat vaak gepaard gaat met een zware mentale achterstand. Zoals onderzoeker Tetsuro Matsuzawa zelf zei tegen zijn publiek: "Don't worry, nobody can do it. It's impossible for you."
Dit ongelofelijke kortetermijn- of werkgeheugen zorgt ervoor dat de chimpansees in staat zijn om in het wild te overleven, waar ze dikwijls snelle en gecompliceerde beslissingen moeten nemen. Het werkgeheugen is een actieve vorm van kortetermijngeheugen dat ervoor zorgt dat het brein verschillende ideeën tegelijkertijd kan behandelen. Dit gebruiken chimpansees bijvoorbeeld wanneer ze van tak tot tak slingeren om voedsel te verzamelen. (br.hln)
Zeehonden blijken hun snorharen te gebruiken om de grootte van objecten in te schatten. "Ze doen het supersnel. Al hun beslissingen worden genomen in minder dan een halve seconde", zei een verbaasde onderzoekster op de BBC.
Hoewel veel diersoorten hun snorharen gebruiken als een soort sensoren, waren wetenschappers toch verrast door de uitkomst van hun onderzoek naar de zeezoogdieren. Ze dachten dat het gebruik van snorharen in het water veel energie zou kosten, omdat het een grotere dichtheid heeft dan lucht.
De zeehonden bleken tijdens het onderzoek vernuftig te werk te gaan. Ze gebruiken het deel van hun snuit waar hun haren klein zijn en dicht op elkaar zitten. "Aan de hand van het aantal snorharen dat wordt aangeraakt, kunnen ze inschatten of iets groot of klein is", stelde de biologe van de Manchester Metropolitan University.
Mannen die hun voorhuid als kind of volwassene laten wegnemen, zouden er een minder gevoelige penis en dus afgeremd seksueel genot aan overhouden. "We zeggen niet dat besneden mannen minder seksuele activiteit of een minder bevredigend seksleven hebben", stelt dokter Piet Hoebeke van het Academisch Ziekenhuis in Gent.
Bij het onderzoek werd gewerkt met folders die uitgedeeld werden in verschillende Belgische stations. 1369 mannen boven de 18 kregen de vraag of ze besneden waren, hoe gevoelig hun penis is op een schaal van 0 tot 5, hoe intens ze orgasmes ervaren en of ze te maken krijgen met pijn of een verdoofd gevoel bij seksuele opwinding.
Op de 1369 deelnemers waren 310 mannen besneden. Hun gemiddelde gevoeligheidsscore hing rond de 3,31, terwijl de onbesneden mannen 3,72 als gemiddelde hadden. "Het verschil is niet heel groot, maar wel significant", aldus Hoebeke.
Een mogelijke verklaring is dat de afwezigheid van de voorhuid de penis meer blootstelt aan wrijving, waardoor de huid verdikt, uitdroogt en minder gevoelig wordt. Ook pijn en ongevoeligheid werd meer gemeld door de besneden heren, terwijl mannen mét voorhuid aangaven dat ze intensere orgasmes ervaren. (br.hln)
Mannen en vrouwen zijn het oneens over ideale lengte
Mannen en vrouwen zijn het oneens over ideale lengte
Mannen en vrouwen zitten niet op dezelfde
golflengte wat betreft de ideale lichaamslengte van hun partner. Terwijl
een vrouw wil dat haar man 20,32 centimer boven haar uitsteekt, vinden
mannen zelf 7,62 centimer al meer dan voldoende. Over één ding zijn ze
het echter eens: de man moet de grootste zijn.
Dit blijkt uit een
Nederlandse enquête die gevoerd werd bij 700 mannen en vrouwen. Waarom
we precies een man willen die 20,32 centimeter groter is en mannen zich
tevreden stellen met 7,62 centimer is voorlopig nog niet helemaal
duidelijk.
Wel ondervroegeren wetenschappers al eens 50.000
mannen en vrouwen over welke lengte ze als ideaal beschouwen. Hieruit
konden ze vaststellen dat mannen het gelukkigst zijn met 1 meter 90.
Maar ook vrouwen stellen 'hoge' eisen, want zij beschouwen 1 meter 75
als de ideale lengte.
"Zowel mannen als vrouwen willen een koppel
vormen waarin de man groter is, maar ook niet te groot", verklaart de
Nederlandse evolutiepsycholoog Gert Stulp van de Universiteit van
Groningen in The Independant. "Toch komt deze voorkeur vooral vanuit
vrouwen. Zij vinden het absoluut onaanvaardbaar om groter te zijn dan
hun partner", gaat hij verder.
Twee theorieëren liggen aan de
grondslag hiervoor. "De biologische stelt dat grotere mannen een hogere
status hebben en bijgevolg succesvoller zijn dan hun kleinere
seksegenoten", legt dokter Viren Swami uit, sociopsycholoog aan de
Universiteit van Westminster. "De tweede 'sociale' theorie legt de reden
bij onze cultuur. Grote mannen zouden immers mannelijker zijn, terwijl
grotere vrouwen geen oor zouden hebben naar culturerele normen", besluit
Swami. (br.hln)
Strooi suiker in de wonde voor een snelle genezing
Strooi suiker in de wonde voor een snelle genezing
Hoewel een teveel aan suiker slecht is voor onze buikomtrek, blijkt uit recent onderzoek dat de zoete, witte kristallen wonderen kunnen doen bij moeilijke verwondingen. Zo zou een traditie uit de Afrikaanse volksgeneeskunde de sleutel zijn tot het genezen van doorligwonden, beenzweren en amputatieletsels.
Onderzoeker Moses Murandu groeide op in Zimbabwe, maar werkt nu aan de universiteit van Wolverhampton. In zijn kinderjaren zag hij hoe zijn vader suiker strooide in wonden om de pijn te stillen en de genezing te versnellen. Eens in het Verenigd Koninkrijk kwam hij tot het besef dat suiker niet erkend werd als medicijn, dus besloot hij zijn onderzoek hierop toe te spitsen. Recent werd deze volkstraditie uitgetest op 35 patiënten met moeilijk behandelbare verwondingen.
De suikertechniek werd onder andere getest op Alan Bayliss, een 62-jarige elektrotechnicus die zijn rechterbeen tot boven de knie moest laten amputeren. Als onderdeel van de operatie werd ook een ader verwijderd uit zijn linkerbeen. De man kreeg eerst de gebruikelijke verbanden, maar de diepe wonden genazen niet efficiënt.
Vervolgens kreeg hij de suikerbehandeling van Murandu en binnen de twee weken waren zijn letsels aanzienlijk verkleind. "Het is revolutionair. In het begin gebruikte Moses bijna een hele pot suiker, maar nu heeft hij amper 4 of 5 theelepels nodig. Ik stond er in het begin zeer sceptisch tegenover, maar eens ik de suiker in werking zag, was ik enorm onder de indruk", getuigt Bayliss.
Suiker trekt het water uit de wonde waardoor bacteriën geen vocht meer hebben om te overleven. Hierdoor wordt het genezingsproces aanzienlijk versneld. Bovendien zou het ook een positieve impact hebben op de gemoedtoestand van patiënten. "Doordat ze hun vooruitgang kunnen zien, geeft suiker hen iets om zich aan vast te klampen. Het is prachtig om te zien hoe iets zo eenvoudig als kristalsuiker mensen zo een mentale boost kan geven", stelt verpleegkundige Jonathan Janneman.
Momenteel wordt de suikerbehandeling toegepast op 35 patiënten die allemaal vooruitgang boeken, zonder pijnlijke bijwerkingen. "Ik geloof in suiker en de artsen en verplegers die de vooruitgang zien, beginnen er ook vertrouwen in te hebben", besluit Murandu, die een innovatie-award kreeg voor zijn onderzoek. (br.hln)
Mary Cassatt 1844 - 1926 was een Amerikaans impressionistische kunstenares
Mary Cassatt 1844 - 1926 was een Amerikaans impressionistische kunstenares
Klik op de foto om een filmpje van haar overige werken te bekijken
Mary
Cassatt (Allegheny (Pittsburgh, Pennsylvania), 22 mei 1844 Le
Mesnil-Théribus (Oise, bij Parijs), 14 juni 1926) was een Amerikaans
impressionistisch kunstschilder.
Mary Cassatt werd geboren in
Allegheny (Pittsburgh, Verenigde Staten), als dochter van een rijke
zakenman. Haar vader had een voorliefde voor Frankrijk, omdat zijn
voorgeslacht daar vandaan kwam. In 1851 vertrok het gezin naar Europa
en woonde eerst in Parijs, later in Darmstadt en Heidelberg. Toen Mary
11 jaar oud was, keerde de familie terug naar Amerika en vestigde zich
in Philadelphia. De Franse cultuur en Europese tradities stonden in
hoog aanzien bij de familie en in die sfeer groeide Mary op.
Zij
studeerde aan de Pennsylvania Academy of Fine Arts in Philadelphia. Dit
was tegen haar vaders zin, die eigenlijk een meer huishoudelijk bestaan
voor zijn dochter wenste. Vervolgens reisde zij weer door Europa.
Uiteindelijk vestigde zij zich in 1874 in Parijs.
In datzelfde
jaar werd een werk van haar geaccepteerd door de Salon. In 1877 maakte
zij kennis met Edgar Degas, met wie zij levenslang bevriend bleef. Zijn
werk en inzichten hadden grote invloed op haar, hoewel zij gedurende
haar loopbaan een geheel eigen stijl wist te behouden. Zij beeldde
voornamelijk het dagelijkse en huiselijke leven af, met een voorkeur
voor vrouwen en kinderen, net als die andere grote vrouwelijke
schilder, Berthe Morisot.
Zij nam deel aan de impressionistische
tentoonstellingen van 1879, 1880, 1881 en 1886. Ze leverde een grote
bijdrage aan de beweging door geldelijke middelen te verschaffen en het
impressionisme in Amerika te promoten. Zij bracht haar broer Alexander
ertoe werken te kopen van Manet, Monet, Morisot, Renoir, Degas en
Pissarro, waardoor de eerste grote Amerikaanse verzameling ontstond.
Haar eigen werk werd in Amerika positief ontvangen, wat ook bijdroeg
aan de groeiende populariteit van deze school. Zie ook: Durand-Ruel.
Vanwege
haar afnemende gezichtsvermogen maakte zij haar laatste werk in 1913.
Hoewel zij een aantal operaties onderging, werd zij in 1921 praktisch
blind.
Zij overleed in 1926 (Château de Beaufresne, bij Parijs).
Een bruine beer heeft in Tirol bijgedragen tot de oplossing van een mysterieuze verdwijningszaak. Met de ongewilde hulp van de beer, die een brandje in het woud had veroorzaakt, vond de brandweer het lijk van de vermiste Duitser Peter H. . Die werd wellicht vermoord door zijn vrouw Tanja B. en haar minnaar. Zonder de 'assistentie' van de beer zou deze verdwijningszaak/moord wellicht nooit uitgeklaard zijn.
In mei vorig jaar werd de 36-jarige Tanja B. samen met haar minnaar opgepakt. Een tijdje eerder had ze haar man, de 40-jarige Peter H. uit Ravensburg in de Duitse deelstaat Baden-Württemberg, als vermist opgegeven. Eerst zocht de politie in het misdaadmilieu naar de mogelijke daders, want Peter H. had al een strafblad en ging gebukt onder de schulden. Dan bleken de verklaringen van zijn vrouw Tanja B. en haar minnaar zo tegenstrijdig dat ze verdacht werden. Vanaf dat moment zweeg het tweetal en negen maanden later leek de verdwijningszaak nooit opgelost te zullen worden.
Tot een beer zijn steentje bijdroeg tot de opheldering. Een bruine beer, in de regio bekend als M13, bracht de zaak weer aan het rollen. Tijdens een tocht door een woud nabij het Oostenrijkse Pfunds (net over de Duits-Oostenrijkse grens) had de beer een boom omgekieperd. Die boom was dan weer op een stroomleiding gevallen en daardoor was een brand ontstaan. De brandweer kwam ter plaatse en trof zowaar een lijk aan. Na onderzoek bleek het om het lichaam van de verdwenen Peter H. te gaan.
Dankzij de beer moeten Tanja B. en haar minnaar zich dinsdag voor het gerecht van Ravensburg verantwoorden. De aanklacht: het koppel zou Peter H. eerst verdoofd hebben, hem dan op zijn hoofd getrapt hebben en uiteindelijk gewurgd hebben. Vervolgens staken ze het lijk in hun auto en reden 170 kilometer verderop naar Pfunds, waar ze het lijk in het woud dumpten. Ze zullen op dat moment nooit gedacht hebben dat uitgerekend een beer tot de ontdekking van het lijk zou bijdragen. (br.hln)
Eric
Burton is een legendarische zanger. Zijn carrière bestaat al bijna 50
jaar. De grootste bekendheid verwierf Burdon als leadzanger van The
Animals. 'House of the Rising Sun' werd hun grootste hit
Hij
speelde in films, scoorde wereldhits met o.a. 'House of the Rising Sun'
en 'Spill the Wine', speelde over de hele wereld van de kleinste podia
tot stadions als Wembley...
Colgate ging recent op zoek naar wat koppels weerhoudt van de dag te starten met een prikkelend partijtje ochtendseks. De grootste saboteur van intimiteit na het ontwaken blijkt een stinkende adem te zijn. Het zou ons zelfs meer storen dan een vieze lichaamsgeur. Ruim 40 procent van de ondervraagde mensen ontwijkt zijn of haar partner zelfs tot die een innige ontmoeting had met de tandenborstel. Pas dan kan er een kus af.
Terwijl we slapen wordt onze mond een kweekvijver voor bacteriën, veel meer nog dan doorheen de dag. Aangezien we 's nachts minder speeksel hebben, kunnen de stinkende 'beestjes' zich onverstoord vermenigvuldigen met als gevolg een onaangename adem in de ochtend.
Uit het Colgate-onderzoek blijkt dat een vijfde van de deelnemers het een te beschamend onderwerp vindt om aan te kaarten bij hun partner. We hechten er ook opvallend meer belang aan in het begin van een relatie. De 'stress' ebt weg naarmate mensen elkaar beter leren kennen en zich comfortabeler voelen in de relatie.
Een vrouw die werkt bij Cheetah Eperience, een non-profitorganisatie die zich ontfermt over grote katachtigen in Zuid-Afrika, heeft een opmerkelijke video online gezet om toeristen naar het centrum in Bloemfontein te lokken.
Juhi Agrawal speelt met twee leeuwen alsof het enorme huiskatten zijn. Hoewel de dieren aan de andere kant van een hek zitten, kunnen ze zo hun klauwen of tanden in de vrouw zetten. Agrawal ziet er geen graten in, en trakteert de 'poezen' zelfs op kusjes.
