Kim Clijsters over 'De Slimste Mens': "Waarom heb ik dit toch toegezegd?"
Kim Clijsters is één van de deelneemsters aan 'De Slimste Mens'. De ex-tennister heeft echter geen tijd om zich zeer grondig voor te bereiden.
Echt studeren zit er niet in. "Daar heb ik geen tijd voor. Ik volg sowieso de actualiteit, en in sportweetjes zal ik zeker mijn mannetje kunnen staan. Maar eerlijk gezegd, hoe dichter we bij de opnames komen, hoe meer ik denk: waarom heb ik dit toch toegezegd?", zegt ze in Knack.
Naast Kim zullen onder meer ook Kobe Ilsen, Tom Coninx, Stan Van Samang, Bart Verhaeghe en Sven Ornelis deelnemen aan het VIER-programma. (br.hln)
Twee van de negen gestolen zeefdrukken van kunstenaar Andy Warhol zijn weer terecht. De 'eigenaar' Bryan Calvero heeft ze aan de politie overgedragen. Hij kocht de werken jaren geleden, maar zegt nooit te hebben geweten dat ze waren gestolen.
De diefstal bij het filmbedrijf Moviola in Los Angeles bleeft jaren onopgemerkt en kwam pas recentelijk aan het licht. Dat gebeurde toen de kunstwerken een nieuwe lijst kregen. De lijstenmaker vond de zeefdruk wat vaag en ontdekte dat ze geen nummer hadden en dat de handtekening van Warhol ontbrak. De originele zeefdrukken waren zonder dat iemand het doorhad vervangen door kleurenkopieën.
Wanneer de kunstroof plaatsvond is nog altijd onduidelijk. Zeker is wel dat minstens een van de kunstwerken, Bald Eagle, in 2011 werd verkocht via het veilinghuis Bonham. Dat gebeurde door Calvero, bevestigt zijn advocaat. Volgens de raadsman heeft Calvero weinig verstand van kunstcollecties en vertrouwde hij erop dat de zeefdruk niet gestolen was. De twee andere werken, Siberian Tiger en Bighorn Ram, heeft hij aan de politie gegeven.
De waarde van de negen kunstwerken wordt geschat op ongeveer 350.000 dollar, omgerekend zo'n 310.000 euro. (br.hln)
Manfred Mann (Johannesburg (Zuid-Afrika), 21 oktober 1940) was een Britse ("blanke") rhythm-and-blues-band uit de jaren zestig genoemd naar de keyboardspeler die als werkelijke naam Manfred "Mike" Lubowitz had.
Mann vormde zijn eerste band in 1962 samen met Mike Hugg, The Mann Hugg Blues Brothers, maar beiden bleven op de achtergrond tijdens optredens. Hun manager wist een contract los te peuteren bij Decca, echter na een week liet Decca het afweten, ze zagen er geen brood in. Daarna werd het geprobeerd bij EMI en daar hadden ze meer succes. Eerst moest echter nog een zanger gevonden worden; de zanger en ster van de band in de vroege jaren werd/was Paul Jones, later een succesvol acteur.
De groep begon haar carrière met optredens in de Studio 51 in de Great Newport Street in Londen, in dezelfde periode als ook de Rolling Stones - nog steeds zonder platencontract - aldaar covers van Chuck Berry en Bo Diddley kwamen spelen.
Driemaal is scheepsrecht, en ook voor Mann: hun derde single 5-4-3-2-1 betekende voor de groep de doorbraak. Het bewuste liedje werd zelfs een tijd het kenwijsje van Ready Steady Go, een zéér populair Brits tv-programma gewijd aan rock- en popmuziek.
De groep had - ondanks de suprematie van de Beatles - een aantal nummer 1-hits in het Verenigd Koninkrijk, waaronder een coverversie van Do Wah Diddy Diddy van The Exciters en met het lied Pretty Flamingo.
Toen Jones de band in 1966 verliet, op het hoogtepunt van hun roem, werd Mike D'Abo de nieuwe zanger. Met hem bleef de band aan de top en hadden ze opnieuw een aantal grote hits waaronder Bob Dylans lied Mighty Quinn (1968). In het jaar daarop gingen ze uit elkaar.
Schoenen aan de kant: waarom je binnenshuis op blote voeten moet
Schoenen aan de kant: waarom je binnenshuis op blote voeten moet
Waarschuwde jouw moeder je altijd al dat je je schoenen moet uittrekken wanneer je binnenkomt in huis? Dan had ze overschot van gelijk, en wel hierom:
Bacteriën
Stop en denk even na waar je allemaal gewandeld hebt. Liep je toevallig binnen in een openbaar toilet? Dan moet je even weten dat de vloer daar ongeveer 1 miljoen bacteriën per vierkante centimeter bevat. Daarnaast stappen we ook waar al duizenden anderen hebben gelopen, en wie weet waar zijn die allemaal al geweest. Je schoenen pikken een deel van al die bacteriën op de vloer op, en door je schoenen binnenshuis te dragen breng jij dus heel wat bacteriën je huis binnen, op de vloer waarop je kinderen mischien wel spelen.
Toxines
Er zijn een hele hoop toxines die buitenshuis rondslingeren, die je dankzij je schoenen je woning kan binnen brengen. Dit omvat, maar beperkt zich in geen geval tot, gevaarlijke chemische onkruidverdelgers die je echt niet in de buurt wil.
Beschadiging van je vloer
Al de vuiligheid die er aan je schoenen blijft plakken, beschadigt na verloop van tijd ook nog eens je vloer en tapijt. Dit brengt automatisch met zich mee dat je minder zal moeten kuisen omdat je veel minder vuil mee naar binnen brengt.
Gezondere voeten
Op blote voeten door het huis lopen is gezond voor je voeten. Niet alleen voor die van jou, maar ook voor die van je kinderen. Kinderen die van jongsaf aan op regelmatige basis blootsvoets gaan, krijgen sterkere, meer flexibele voeten en zullen minder snel kans maken op het krijgen van platvoeten. (br.hln)
Hij sjorde aan de poten, brak de navelstreng en stak zijn vingers achterin de keel: als een volleerd dierverloskundige hielp Theo Even (64) uit De Lutte in Nederland zondagmiddag een kalf ter wereld. "En dat terwijl ik gewoon naar mijn moeder fietste. Heel bijzonder".
Toen Even tijdens de fietstocht tussen zijn woonplaats en Losser reed, zag hij een koe in de hoek van een weiland liggen. Het dier bewoog niet. "Toen ik langsreed, zag ik dat het aan het bevallen was en het kalf er half uit was. Maar de koe had geen kracht om het jong eruit te persen". Even trok aan de poten van het kalf.
Wat volgde lijkt een scene uit een dierenartspraktijk. "Het kalf kwam eruit maar bewoog niet, dus wreef ik hem met droog gras over het lichaam. Ook trok ik met mijn handen de navelstreng door". Nog steeds toonde het jonge stiertje geen teken van leven.
Direct herinnerde Even zich een gebeurtenis van tientallen jaren geleden. "In mijn tijd bij de luchtmacht ben ik een keer bij een bevalling van een koe geweest. Een oudere man gaf het kalf een glaasje jenever zodat het begon te kokhalzen. Het dier hoestte slijm op en kon daarna ademhalen". Jenever had Even zondag niet bij zich, maar door zijn vingers in de keel van het stiertje te steken lukte het hem wel het dier te laten kokhalzen. En met succes: het kalf hoestte slijm op en hapte vervolgens naar adem. De reddingsactie was geslaagd.
Lintje Terugkijkend reageert Even euforisch. "Het gaf me echt een wonderlijk gevoel. Helemaal toen de koe en het kalf na de geboorte contact met elkaar zochten".
De reacties op Facebook, waar Even foto's van de gebeurtenissen plaatste, zijn al even positief. Meer dan 800 keer wordt Even tot held benoemd. Even: "Er zijn zelfs mensen die vinden dat ik een lintje moet krijgen. Maar vanwege mijn werk in de lokale politiek heb ik die al. Het hoeft van mij ook niet. Ik ben gewoon heel gelukkig met hoe alles verlopen is". (br.hln)
Voor altijd mijn mama: Kathleen Aerts doorbreekt taboes rond jongdementie
'Voor altijd mijn mama': Kathleen Aerts doorbreekt taboes rond jongdementie
Vandaag lanceert Kathleen Aerts - u kent haar vast nog wel uit haar K3-tijden - haar eigen boek. Geen memoires over haar tijd bij de meidengroep, maar een aangrijpende getuigenis over de ziekte waar haar moeder tegen strijdt. Hoewel ze lang getwijfeld heeft over het boek, besloot ze om haar verhaal toch te delen. "Jongdementie is een gruwelijke ziekte", klinkt het. "Ik hoop dat ik andere mensen die in dezelfde situatie zitten wat troost kan brengen.
'Een normale periode van rouw', dacht iedereen toen de mama van Kathleen wat vreemd reageerde na de dood van haar man. Niet veel later schoof de diagnose naar een hardnekkige depressie. Pas jaren later viel het zware verdict: jondementie, een gruwelijke vorm van dementie die mensen jonger dan 65 treft. "Een mooi verhaal is het niet", schrijft Kathleen in het boek. "De ziekte ontmeent een mens zijn laatste gram waardigheid en grijpt in op het diepste van je persoonlijkheid. Wanneer mijn zonen praten over 'het moeke dat niet kan praten', breekt mijn hart elke keer weer."
Hoewel Kathleen lang twijfelde of een boek over het meest pijnlijke en verdrietige hoofdstuk uit haar leven wel een goed idee was, besloot ze om het verhaal toch neer te pennen. Ze wil troost brengen, maar ook het taboe dat vandaag nog op de ziekte heerst, doorbreken. Want een taboe, dat bestaat zeker, vindt ook Hilde Lamers, directeur van de Alzheimer Liga Vlaanderen. Ook zij hebben een specifieke werking rond jongdementie. "Het duurt vandaag nog veel te lang voor de diagnose wordt gesteld", vertelt ze. "Bij jongere mensen gaat het immers minder vaak om de ziekte van Alzheimer, maar bijvoorbeeld om frontotemporale dementie. Tekenen als vergeetachtigheid treden niet vaak op in het begin; het gaat eerder om veranderingen in het gedrag of in het functioneren van de jonge persoon. De symptomen lijken op die van een burnout of iemand met relatieproblemen. De persoon gaat minder goed functioneren op het werk, krijgt problemen met het dagelijks handelen en in het sociaal contact. Ze kunnen depressief of soms ongepast, agressief gedrag vertonen, waardoor de eerste diagnose vaak psychologisch is."
Een absolute meerwaarde "Het duurt inderdaad gemiddeld 4,4 jaar voor de diagnose jongdementie gesteld wordt", treedt Jurn Verschraegen, directeur van het Expertisecentrum Dementie Vlaanderen haar bij. "Dat is ontzettend lang, omdat de ziekte niet zo gekend is en omdat er zo'n taboe op rust. Er is zo veel schaamte aanwezig en mensen vinden het moeilijk om erover te praten. Dementie wordt immers geassocieerd met senioren; het is veel moeilijker voor zowel de patiënt als zijn omgeving om uit te leggen dat actieve, werkende mensen van pakweg 55 jaar moeite hebben met spreken, of stemmingswisselingen hebben." Het thema bespreekbaar maken is volgens Verschraegen een eerste belangrijke stap. "En op dat vlak is het boek van Kathleen een absolute meerwaarde." Er is echter ook op andere vlakken nog veel werk aan de winkel. "Neem nu het financiële aspect: mensen met jongdementie hebben vaak nog leningen af te betalen, of studerende kinderen. Op dit moment is er helemaal geen regeling die deze mensen tegemoetkomt."
Maar ook op menselijk vlak is er veel ruimte voor verbetering, vindt Hilde Lamers. "Erover durven spreken is een begin, maar er is ook veel sensibilisering nodig om te beseffen dat een persoon niet gelijk is aan zijn ziekte. We moeten focussen op hun recht om er te zijn en te leven zoals hij of zij is. Dat Kathleen met haar titel alleen al belicht dat haar moeder 'altijd haar mama' zal blijven, vind ik in één woord prachtig."
Het boek 'Voor altijd mijn mama' is verkrijgbaar in de boekhandel of via de webshop van Lannoo voor 17,99 euro. (br.hln)
Jason Thomas Mraz (Mechanicsville (Virginia), 23 juni 1977) is een Amerikaans singer-songwriter.
Jason Mraz groeide op in zijn geboorteplaats Mechanicsville in de staat Virginia. Hij is vooral beroemd in de Verenigde Staten, Azië en Australië. Hij heeft inmiddels samen getoerd met onder andere James Blunt, Maroon 5, de Rolling Stones, Jewel, Alanis Morissette en Bob Dylan.
In Nederland heeft hij een bescheiden hit gehad met het nummer The Remedy (I Won't Worry) van zijn debuutalbum Waiting For My Rocket To Come, een album waaraan ook zijn goede vriend Bushwalla meewerkte. In juni 2007 heeft Mraz opgetreden in Paradiso, Rotown, North Sea Jazz Festival en tijdens een tuinconcert in Ootmarsum.
Zijn nieuwste album We Sing, We Dance, We Steal Things, doet het goed. De hoogste notering daarvan is op nummer 6, na 40 weken in de Nederlandse Album Top 100. Mraz werkt op deze plaat samen met Colbie Caillat, bij het nummer Lucky en met James Morrison bij het nummer Details In The Fabric. De eerste single van het album, I'm Yours kwam in de Vlaamse Ultratip 30 tot de 13e plaats. Ook in Nederland bleef het nummer steken in de tipparade. Na een re-release behaalde het nummer zowel in België als in Nederland meer succes.
Op 9 juli 2007 gaf Jason Mraz zijn eerste optreden in Nederland, in een uitverkocht Paradiso.
Wanneer wordt dat glaasje te veel een alcoholprobleem?
Wanneer wordt dat glaasje te veel een alcoholprobleem?
25,1 procent van alle Vlamingen tussen 55 en 64 jaar consumeert dagelijks alcohol. Dat is een stijging van 12,5 procent in 11 jaar tijd. Die cijfers maakte de krant De Zondag gisteren bekend. Maar wanneer wordt een glaasje wijn om de avond gezellig af te sluiten een probleem dat je dagelijkse leven gaat treffen?
Ook in de leeftijdscategorie 65 tot 74 jaar stijgt het aantal dagelijkse alcoholdrinkers tot 23,3 procent. Vooral mannen tussen 55 en 64 jaar behoren tot de probleemdrinkers met gemiddeld 17,2 glazen per week. Maar de consumptie van alcohol op die leeftijd is niet zonder risico omdat het brein gevoeliger wordt voor het verdovende effect van alcohol bij het verouderen. Dit is vooral merkbaar vanaf 65 jaar. Voor mensen die moeilijker de trappen kunnen opgaan en problemen ervaren bij verraderlijke bulten op voetpaden is het nog gevaarlijker.
Dus wanneer wordt je consumptie echt een alcoholprobleem? Bij vrouwen wordt van bingedrinking gesproken als ze vier of meer drankjes in een korte periode naar binnen werken. Maar ook wanneer je je leven begint aan te passen aan deze gewoonte, moet je je zorgen beginnen maken.
- Als je niet elke dag, maar bijvoorbeeld elke vrijdag het weekend stevig inzet, kan dat wijzen op een probleem. Onderzoek heeft aangetoond dat meer dan vijf of zes glazen op een avond je bloeddruk kunnen verhogen. Het is ook makkelijker voor vrouwen om een alcoholvergiftiging met een dodelijke afloop op te lopen. Een vrouw van 1,60 meter en die 52 kilogram weegt, heeft maar zes of zeven drankjes nodig om hier risico op te lopen, een grote man kan zeker twee keer zoveel aan.
- Een teken van probleemdrinken is dat je je limieten niet kent. Daarom is het belangrijk dat je je drinkgewoonten evalueert door je consumptie gedetailleerd op te schrijven. Hoeveel drink je en wanneer? Dat maakt het makkelijker om te beoordelen of jouw gewoonten uit de hand lopen.
- Alcohol heeft op iedereen een ander effect. Afhankelijk van je genen, mogelijke medicatie en wat je hebt gegeten zul je je sneller dronken voelen. Maar onderzoek heeft aangetoond dat hevig drinken je geheugen kan ruïneren. Dit betekent dat als je ooit al delen van de avond bent vergeten, dat je waarschijnlijk een glaasje (of twee of drie) te veel op had.
- Drinken wordt een probleem wanneer je begint te merken dat je andere, belangrijke dingen begint te verwaarlozen. Als je je zondagse jogsessie mist door een kater van de avond ervoor, dan bevind je je in de gevarenzone.
- Als familie, vrienden of collega's al hebben gesuggereerd dat ze bezorgd zijn over je, dan is het tijd om minder te drinken. Dit kun je doen door aan je partner te vertellen wat je gaat drinken voor jullie naar een feestje vertrekken. Dit maakt het makkelijker om nee te zeggen. (br.hln)
Archeologen doen onverwachte vondst na hevig stormweer
Archeologen doen onverwachte vondst na hevig stormweer
Het was de plaatselijke bevolking van het Ierse Collooney die de bijzondere ontdekking deed, nadat hevig stormweer een boom van 215 jaar oud had omvergeblazen en ontworteld. Tussen de wortels bleek het skelet van een middeleeuwse man te zitten. Verbaasde archeologen onderzoeken de menselijke resten van zo'n duizend jaar oud.
Uit de eerste bevindingen blijkt dat het geraamte dat van een jonge man van 17 tot 20 jaar oud is. Hij stierf een gewelddadige dood, ergens in de vroege middeleeuwen, tussen 1030 en 1200. De man had verscheidene verwondingen aan zijn ribben en aan zijn hand, waarschijnlijk van messteken.
Zijn onderbenen waren in de aarde blijven liggen, maar de rest van het skelet hing in de wortels van de uitgerukte boom. De menselijke resten worden nog verder onderzocht.
Vorige week vonden archeologen in een kleine grot in Sligo ook al beenderen van een kind (4 à 6 jaar) en van een volwassene (30 à 39 jaar) uit het stenen tijdperk. Die overblijfselen bleken 5.500 jaar oud. Het geslacht kon niet bepaald worden. (br.hln)
Honderdduizenden Belgen betalen 3 x te veel bij dokter
Honderdduizenden Belgen betalen 3 x te veel bij dokter
Enkele honderdduizenden Belgen kunnen een stuk goedkoper naar de dokter, de apotheek en het ziekenhuis, maar weten dat niet. Al ruim 1,5 jaar betalen ze drie keer te veel.
Omdat hoge medische kosten voor vele gezinnen een belangrijke reden zijn om een bezoek bij de huis- en tandarts uit te stellen, gaan de ziekenfondsen nu actief op zoek naar wie een laag inkomen heeft en dus in aanmerking komt voor een extra tegemoetkoming van het Riziv.
"We krijgen sinds kort hulp van de fiscus, maar gaan ook deur aan deur", luidt het onder andere bij Bond Moyson. Vanaf 1 oktober zijn overigens alle huisartsen verplicht om de zogeheten 'regeling derde betalende' toe te passen voor patiënten met lage inkomens. "Maar dat kan alleen als je dossier in orde is." Dankzij deze regeling moet je bij een consultatie slechts het remgeld betalen. Nu moet je eerst het volledige bedrag betalen en krijg je pas enkele dagen later geld teruggestort. (br.hln)
Oma ontmoet voor het eerst haar kleindochter maar wordt over een week geëxecuteerd
Oma ontmoet voor het eerst haar kleindochter maar wordt over een week geëxecuteerd
Lindsay Sandiford heeft haar tweejarige kleindochter voor het eerst ontmoet in de gevangenis van Bali. Daar staat ze op 21 september voor het vuurpeloton voor drugssmokkel. "Dit is waarschijnlijk de eerste en de laatste keer dat ik mijn kleindochter kan vasthouden", aldus de Britse. Het zijn hartverscheurende beelden in de Keobokan-gevangenis in Bali: de Britse grootmoeder die op de dodengang speelt met haar kleindochter. Toen ze in mei 2012 gearresteerd werd, was de kleine Ayla nog niet geboren en amper dagen voor haar executie krijgt ze haar kleindochter eindelijk te zien. De oma werd ook herenigd met haar 36-jarige zoon Lewis, Ayla's vader, die ze sinds haar arrestatie niet meer had gezien.
In januari 2013 werd de 59-jarige Sandiford veroordeeld tot de doodstraf nadat de douane bijna vijf kilogram cocaïne had ontdekt in haar bagage. Sandiford beweert dat ze door een bende werd gedwongen de drugs te smokkelen en dat ze dreigden anders haar zoon te vermoorden. Sinds haar veroordeling doen haar advocaten er alles aan om de executie uit te stellen. Misschien slagen ze daarin, maar dan wordt de Britse alsnog terechtgesteld in januari. "Dit is waarschijnlijk de eerste en de laatste keer dat ik mijn kleindochter kan vasthouden", zei Sandiford. Na haar drie uur durende ontmoeting met Ayla barstte Sandiford in tranen en uit en gaf ze haar nog een laatste knuffel en kus.
Eerder dit jaar weigerde Sandiford Ayla in de gevangenis te ontmoeten, omdat ze zichzelf dan egoïstisch vond: "Het is beter dat ze mij niet kent", zei de Britse toen. Ze veranderde wel van gedacht toen ze te horen kreeg dat ze op 21 september zou geëxecuteerd worden en haar familie nog een laatste keer kon zien. "Ik ben zo blij dat ze gekomen zijn", aldus Sandiford. "Ayla is de belangrijkste persoon in mijn leven en dit kan niemand me nog afnemen." Voor Sandiford wordt terechtgesteld, wordt ze overgebracht naar Nusa Kambangan, beter bekend als 'Executie Eiland'. Daar zal ze worden gedood door een vuurpeloton. Die executie wordt misschien uitgesteld tot januari, maar Sandiford heeft er genoeg van: "Het is alleen maar meer marteling", zegt Sandiford over het uitstel. "Ik ben dankbaar dat ik Ayla heb ontmoet." Ze wil niet dat haar familie nog op bezoek komt als haar executie wordt bevestigd.
Hoewel gevangenen hun laatste 72 uur mogen doorbrengen met hun familie, wil Sandiford niet dat haar familie dat circus nog moet doorstaan. "Ik wil dat ze me herinneren zoals ik nu ben", zegt Sandiford.
Met deze petitie wil de familie van de vrouw de executie alsnog vermijden. (br.hln)
Vuilnismannen redden katje dat bedolven lag onder afval
Vuilnismannen redden katje dat bedolven lag onder afval
Een ordinaire berg afval, leek het. Tot drie vuilnismannen in het Zweedse Stockholm plots angstig gemiauw hoorden, ergens onderin hun vuilniskar. Het trio aarzelde geen moment: die rit naar de verbrandingsoven ging niet door, dit katje moest en zou gered worden.
"Het dier moet in onze vrachtwagen gesprongen zijn zonder dat we het gezien hebben", aldus Bekir Mercil. "Er zat vier à vijf ton afval in, begin er maar aan."
De dierenvrienden belden eerst nog naar hun bazen om te vragen of ze hun vuilniswagen weer mochten leeghalen. "We gebruikten eerst de schop en later een bezem om de berg afval te onderzoeken, kwestie van de poes geen pijn te doen", klinkt het.
Een half uur later leverde hun zoektocht het gewenste resultaat op. "De kat sprong meteen uit de vrachtwagen, hij zag er afgepeigerd uit en trilde als een blad", aldus Bekir. De gelukkige viervoeter werd daarna naar een dierenopvangcentrum gebracht, waar hij er na een deugddoend badje weer helemaal als nieuw uitzag. (br.hln)
Een 24-jarige Amerikaanse moeder is zaterdag aangeklaagd, omdat ze haar twee jonge kinderen in een ondergrondse grot liet wonen. Ze sliepen in een houten krat op oude autostoelen, hadden blote voeten en waren helemaal smerig toen ze werden ontdekt.
De kinderen van vier en zes jaar werden donderdag gevonden in Kansas City in de staat Missouri. In de grot was geen water en het jongste kind at droge noedels uit een bak waar vuil in zat, schrijven Amerikaanse media.
De politie vond de kinderen toen ze het huis van de vrouw doorzochten. Ze vertelden aan de agenten dat ze geen schone kleren en schoenen hadden. Ook gingen de kinderen niet naar school. Ze zijn naar het ziekenhuis gebracht. (br.hln)
Sabrina Starke (Paramaribo, 9 augustus 1979) is een Nederlandse singer-songwriter.
Sabrina Starke is geboren in Suriname en kwam naar Nederland toen ze zes maanden oud was. Ze begon als zangeres in een reggaeband en koos in 2005 voor een solocarrière. In 2006 won ze de Talent Night, waarna ze in het Apollo Theater in New York stond. In datzelfde jaar werd ze tweede bij de Grote Prijs van Nederland in de categorie singer-songwriter. Begin 2007 was zij één van de zangeressen op de cd "The Mighty 8" van het Nationaal Popinstituut. Op 8 december 2007 won Sabrina de VSBfonds Music Matters Award. Met het prijzenpakket bracht zij haar debuutalbum uit. Tevens was ze een jaar lang Muziekambassadeur van Rotterdam.
In oktober 2008 verscheen haar solo-debuutalbum, getiteld "Yellow Brick Road". De eerste single van dit album, met de titel "Do For Love", was op dat moment al enige tijd te zien en te horen op YouTube. Na de release van het album volgen optredens bij onder andere GIEL en Raymann is Laat. Vooral het optreden bij De Wereld Draait Door maakte indruk. Eind oktober 2008 tekende ze een meerjarig contract bij het beroemde Amerikaanse jazzlabel Blue Note.
In het najaar van 2010 kwam er een nieuw album uit. De titel van het album is Bags and Suitcases. Van dit album is het nummer Sunny Days de eerste single en deze ging 16 augustus in première.
Postuum verschijnt bij Uitgeverij Atlas 'De roes van het heden' van Luc De Vos. Het boek bevat de beste columns van de zanger-schrijver. Een deel daarvan verscheen nog niet eerder in boekvorm.
Het boek is samengesteld door schrijver Christophe Vekeman, die ook het voorwoord schreef.
Gorki-zanger Luc De Vos overleed onverwacht op 29 november 2014. Hij werd 52. Naast zijn zangcarrière oogstte hij ook veel succes als auteur. Hij publiceerde columns, verhalen en romans.
'De roes van het heden' telt 176 bladzijden en kost 18,99 euro. (br.hln)
Langere lunchpauze doet kinderen meer fruit en groente eten
Langere lunchpauze doet kinderen meer fruit en groente eten
Geef kinderen een half uur om te lunchen en ze eten vanzelf een stuk gezonder. Scholieren die weinig tijd krijgen, kiezen minder groente en fruit, blijkt uit nieuw onderzoek.
Onderzoekers deden een experiment in lagere en middelbare scholen in de VS. Op zes verschillende dagen namen ze de borden onder de loep die de leerlingen na een maaltijd hadden teruggebracht. Ze gingen ze na of er een verband was tussen de lengte van de lunchtijd en de keuze die de scholieren hadden gemaakt uit de aangeboden producten.
Wat bleek? Bij wie minder dan 20 minuten kon gaan zitten in de cafetaria, was de kans aanzienlijk kleiner dat fruit gekozen werd dan bij wie minstens 25 minuten de tijd kreeg: 44 procent tegenover 57 procent. Ze aten ook minder groenten, minder van hun voorgerecht en dronken minder melk.
Bijna 30 miljoen Amerikaanse scholieren krijgen gratis of goedkope maaltijden op school. In een land waar 17 procent van de kinderen en tieners aan obesitas lijdt, is dat belangrijk. Obesitas komt vaker voor bij kinderen uit armere gezinnen en die ongelijkheid neemt almaar toe.
"Dit onderzoek suggereert dat het kan helpen als je studenten voldoende tijd geeft om hun maaltijd op te eten", zegt onderzoeker Juliana Cohen van de Harvard T. H. Chan School of Public Health.
Cohen raadt lunchpauzes van minstens 25 minuten aan. Maar niet alleen de lengte van de lunchpauze speelt een rol, ook de tijd die kinderen nodig hebben om naar de cafetaria te gaan en daar hun beurt af te wachten. In het onderzoek bleken sommige kinderen amper tien minuten over te hebben om te eten.
De studie, die de Harvard T. H. Chan School of Public Health uitvoerde in samenwerking met de van organisatie Project Bread, verscheen in het Journal of the Academy of Nutrition and Dietetics. (br.hln)
"Het is een beetje uit de hand gelopen." Wie bij oud-schoolmeester Jos Verhoeven (73) op zolder komt, kan er niet naast kijken: varkens, varkens, en nog eens varkens. Na vele jaren verzamelen gaat hij deze winter zijn collectie eindelijk inventariseren.
De uit de hand gelopen hobby van Jos begon in 1996 met een schoendoos die hij van zijn schoonmoeder had gekregen. "Daarin zaten foto's, nieuwjaarskaartjes en andere prenten van varkens. Zo is de bal aan het rollen gegaan", vertelt de man. "Tegen 2002 had ik 3.568 kaarten met varkens in mijn bezit, allemaal netjes geklasseerd in kaften. Wat later begon ik met spaarpotten en voor ik het wist stond mijn zolder vol."
En met vol bedoelt Jos ook effectief... vol. Van spaarvarkens, varkensmaskers, zoutvaatjes in de vorm van een varken tot beeldjes van varkens met muziekinstrumenten, verliefde varkens en varkens in een matrozenpak. Op de rommelmarkten slaagt hij zijn slag. "Het geeft me een kick als ik een varken vind dat ik nog niet in mijn bezit heb", zegt Jos, die weigert veel geld te betalen aan zijn varkens. "Het duurste dat hier staat, kostte me tien euro. Onlangs kwam ik nog thuis met zakken vol varkens die ik op de kop had getikt in een Rijsel, 75 beeldjes in totaal. Er stond daar ook een reuzengroot varken, dat je weleens aan de slagerij ziet staan, maar dat vond ik toch net iets te zwaar om op de trein naar huis mee te nemen."
Jos neemt altijd zijn vrouw mee naar rommelmarkten. "Zij wast eerst alle nieuwe beeldjes en heeft ze dus al allemaal in haar handen gehad", zegt de oud-schoolmeester. "Ze weet perfect welke ik wel of niet heb. Zelfs de kleinste details, zoals een andere kleur of accessoire, kent ze vanbuiten en negen op de tien keer heeft ze het juist. Als we dan toch eens met een exemplaar thuiskomen dat we al op zolder hebben staan, geven we het gewoon weg aan vrienden."
Varkens tellen
Komende winter gaat Jos het onmogelijke doen: zijn varkens tellen. Want hoeveel het er precies zijn, is ook voor hem een raadsel. "Ik gok op 5.000, het kunnen er ook meer zijn. Het wordt in ieder geval een geduldig werkje. Mijn varkens zijn trouwens nog nooit van de zolder geweest. Ik heb ooit overwogen om ze ergens tentoon te stellen, maar daar kruipt te veel tijd in. Soms denk ik wel eens: wat als wij verhuizen? Ik zie het niet zitten om mijn varkens allemaal in dozen te steken. Als de mensen echt naar mijn varkenscollectie willen komen kijken, zijn ze gerust welkom. Zolang ze maar niet met volle bussen naar hier komen."
Nog lang niet stoppen
"Het is een beetje uit de hand gelopen, ik geef het toe. Maar als ik ze hier zo allemaal zie staan, geeft me dat veel voldoening. Aan stoppen denk ik dus nog zeker niet. Op een gegeven moment dacht ik dat ik ze allemaal had, maar dan kom je toch weer een nieuw beeldje tegen. Zo blijf je bezig natuurlijk." De liefde tussen de Beerzelnaar en zijn varkens is groot, maar op zijn bord ziet hij ze toch liever niet verschijnen. "Ik ben sowieso al geen vleeseter, en zeker geen varkensvlees. Ik eet mijn vrienden niet op", knipoogt Jos. (br.hln)
John Robert (Joe) Cocker (Sheffield, 20 mei 1944 – Crawford, 22 december 2014) was een Engels blueszanger.
Cocker zat al in kleine bands in zijn geboortestad Sheffield toen hij vijftien jaar oud was. Hij verscheen voor het eerst op de Amerikaanse televisie in 1969, in de Ed Sullivan Show.
I'll Cry Instead, Cockers eerste single, was een cover van The Beatles. Hij had een eerste bescheiden hitje in Engeland in 1964 met Marjorine. Zijn eerste grote hit, zijn tweede Beatlescover, verscheen in het najaar van 1968: With a Little Help from My Friends, een eigen versie van een van de nummers op het conceptalbum Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. Kort daarna, in de zomer van 1969, deed zijn verschijning op het Woodstock Music and Art Festival zijn populariteit nog verder stijgen. Andere vroege hits, uit het begin van de jaren zeventig, waren Cry me a river, High time we went en Feelin' Alright.
In die periode begonnen zijn problemen met drugs en alcohol, maar hij maakte een comeback in de jaren tachtig. Hij had grote hits met You are so beautiful, Up where we belong en Unchain my heart, waardoor hij een nieuw publiek aan zich bond.
Cocker coverde meer liedjes, bekend werden onder andere zijn versies van The Letter (van The Box Tops), van Feelin' Alright (van Traffic) en van Summer in the City (van The Lovin' Spoonful). Hij blies ook nieuw leven in het Randy Newman-liedje You Can Leave Your Hat On, dat werd gebruikt in de erotische film 9½ Weeks. Hij was beroemd om zijn opvallende, rauwe stemgeluid en een spastische gestiek.
Cocker overleed 22 december 2014 op 70-jarige leeftijd in zijn huis in Colorado aan de gevolgen van longkanker.
Biker redt verbrand katje en neemt het mee onder zijn jasje op roadtrip door VS
Biker redt verbrand katje en neemt het mee onder zijn jasje op roadtrip door VS
Motard Pat vond onderweg op zijn trip van Californië naar New Jersey aan een tankstation een achtergelaten, verbrand katje dat verzorging nodig had. Pat ontfermde zich over het beestje en nam het mee op zijn roadtrip dwars door de VS.
Pat was nog maar aan het begin van zijn reis, ergens in Nevada, toen hij de rosse kater gewond aantrof. Het dier miauwde om hulp en was er erg aan toe. Pat nam het poesje mee onder zijn jacket en verzorgde het. Al snel sterkte Party Cat - de naam die Pat hem gaf - aan. De brandwonden zijn inmiddels bijna helemaal genezen.
Als de groep rijdt, dan komt het katje piepen vanonder de Pats vest. 's Avonds gaat het uitgeput slapen, met een aapjesknuffel die de reizende bende voor hem kocht. (br.hln)
Zesde 'Game of Thrones'-boek komt er wellicht volgend jaar
Zesde 'Game of Thrones'-boek komt er wellicht volgend jaar
De fans van de populaire fantasyreeks 'Game of Thrones' - de boeken, niet de serie - zitten al enkele jaren op hete kolen. Hun zwaarbeproefde geduld zou nu eindelijk worden beloond. Volgens de Spaanse uitgever van auteur George R.R. Martin zou 'The Winds of Winter' volgend jaar in de rekken moeten liggen. Al weet je met Martin nooit.
Het langverwachte zesde deel van 'A Song of Ice and Fire', zoals de boekenreeks heet, zou volgend jaar in de winkel moeten liggen. Alejo Cuervo, die voor de Spaanse uitgeverij Ediciones Gigamesh werkt en Martin persoonlijk kent, heeft op radiostation El món a RAC1 gezegd dat 'The Winds of Winter' eindelijk op komst is.
"Het staat gepland voor volgend jaar", zei Cuervo op de vraag wanneer het zesde boek er komt. "Ze hebben ons beloofd dat ze ons het manuscript zullen geven voor de Engelse release, maar er zal geen groot verschil tussen beide data liggen." "Maar dat zou dus zeker voor volgend jaar zijn", drong de radiopresentator aan. Waarop Cuerco antwoordde: "Ja. Wel ja, zeker... Tenzij er een meteoriet valt."
George R.R. Martin heeft al verscheidene keren duidelijk gemaakt dat hij het gezeur beu is en dat hij zich niet onder druk wil laten zetten. Martin beloofde nochtans bijna twintig jaar geleden dat de reeks snel afgewerkt zou zijn. "Als ik op schema blijf, zou ik 'A Song of Ice and Fire' tegen eind 1998 afgewerkt moeten hebben", zo zei hij in 1996. "But don't hold your breath." (br.hln)
