Meisjes beginnen al op driejarige leeftijd zich zorgen over hun
uiterlijk te maken, dat is veel vroeger dan eerder werd gedacht. Uit
een recente Amerikaanse studie blijkt wel dat het opgedrongen
schoonheidsideaal daar weinig invloed op heeft.
Schoonheidsideaal geen invloed De
onderzoekers stelden aan een groep kleutermeisjes van drie tot zes jaar
vragen over hun lichaamsbeeld nadat ze tekenfilmpjes met vrouwelijke
personages toonden. Daaruit blijkt dat meer dan 50 procent zich al
zorgen maakt over haar uiterlijk, een derde wilde al gewicht verliezen
of van haarkleur veranderen. Maar blootstelling aan beelden van
geïdealiseerde schoonheid, zoals prinsessen in tekenfilms, blijken deze
bezorgdheid niet te beïnvloeden. De ene groep meisjes kreeg namelijk
filmpjes te zien van erg stereotiepe vrouwen als Belle en het Beest. De
andere helft kreeg filmpjes waarbij het uiterlijk van het
hoofdpersonage minder van belang was als Dora. Maar tussen beide
groepen was er geen verschil merkbaar over hun lichaamsbeeld tijdens de
discussies achteraf.
Veranderen 31 procent
van de meisjes zegt zich altijd zorgen te maken over hun uiterlijk,
terwijl 18 procent dit soms te doet. 30 procent van de kinderen zou
graag minstens één uiterlijk kenmerk willen veranderen. "We moeten
kinderen helpen na te denken over de beelden omtrent schoonheid, zeker
het slankheidsideaal, die ze te zien krijgen. We moeten ze aanmoedigen
zich vragen te stellen over hoe hun uiterlijk van belang is voor hun
eigenwaarde", aldus professor Stacey Tantleff-Dunn. "We moeten meisjes
helpen een positief zelfbeeld te kweken met appreciatie voor veel
verschillende soorten van uiterlijkheden."
Veel jonger dan gedacht Uit
het onderzoek blijkt dat meisjes zich veel jonger zorgen beginnen te
maken over hun lichaam dan eerder werd gedacht. Een eerdere studie gaf
10 jaar aan als het sleutelmoment waarop problemen als anorexia
beginnen.
Schijfje onder de huid doodt gevaarlijke huidkankers
Schijfje onder de huid doodt gevaarlijke huidkankers
Is een minuscuul schijfje hét antwoord op gevaarlijke huidkankers?
Wetenschappers van de Amerikaanse topuniversiteit Harvard menen van
wel. Ze ontwikkelden een schijfje ter grootte van een vingernagel dat
ingeplant onder de huid de meest gevaarlijke vormen huidkanker kan
vernietigen.
Proteïnen Het
schijfje is een poreus stukje metaal, dat volgepropt is met stoffen als
proteïnen dat immuniteitsstoffen lokt. In het schijfje ontdekken deze
stoffen de proteïnen die normaal op huidkankertumoren worden gevonden.
Als
gevolg daarvan schiet het immuunsysteem in actie, en beginnen de witte
bloedcellen de kankercellen op te sporen en te doden. De cellen zijn
geprogrammeerd om enkel de tumor uit te schakelen, en gezonde cellen
met rust te laten. Het lichaam wordt op deze manier ook gespaard van
neveneffecten als misselijkheid en haaruitval.
Helft vernietigd In
experimenten met muizen die grote melanomen hadden, bleek dat de
tumoren in de helft van de gevallen compleet uitgeschakeld werden. De
onbehandelde beestjes bezweken snel.
Hoewel het onderzoek nog
in een vroege fase verkeert, zijn de onderzoekers optimistisch dat het
systeem ook bij mensen kan werken. Ze zijn er ook van overtuigd dat hun
behandeling efficiënter is dan de vaccins die ontwikkeld worden.
Mogelijk wordt het kouder op aarde door een gebrek aan explosies op de zon
De zon is dood, zegt de Nederlandse astronoom Kees de Jager uit Texel.
De vermaarde deskundige op het gebied van zonne-explosies stelt dat er
momenteel verontrustend weinig van zulke explosies op de zon zijn.
Afkoeling aarde? Mogelijk
wordt het daardoor kouder op aarde. Tussen 1650 en 1710 ging de
temperatuur al gemiddeld iets omlaag door een gebrek aan zulke
explosies op de zon.
De zon heeft elke elf jaar een piek en een
dal in het aantal zonne-explosies. In 2006-2007 was er zo'n dal.
"Inmiddels zou het aantal explosies weer moeten toenemen, op weg naar
een piek rond 2011 à 2012. Maar tot onze verbazing werd het aantal
explosies alsmaar lager en lager", zegt De Jager.
"Zo dood als een pier" "Een
paar weken geleden was er nog wel zo'n explosie, na lange tijd.
Sommigen dachten dat de stille periode voorbij was. Maar sindsdien is
de zon weer dood. Zo dood als een pier".
Over de reden van de
trendbreuk tast De Jager in het duister. "Geen mens die dat weet", zegt
hij. "Het is erg intrigerend. We hebben het er met wetenschappers
voortdurend over".
De Siberische tijger is met uitsterven bedreigd. Volgens een onderzoek
van de organisatie Wildlife Conservation Society (WCS) zouden er nog 56
exemplaren op de wereld rondlopen. Vier jaar geleden werd het aantal
Siberische tijgers nog op een 500-tal geschat. Vijftien procent van de
Siberische tijgers zou in Rusland leven. De onderzoekers wijten de
spectaculaire daling aan stropers en het feit dat de tijgers steeds
meer hun leefomgeving moeten prijsgeven.
"Dit
onderzoek bewijst dat de huidige inspanningen om het aantal Siberische
tijgers intact te houden, niet ver genoeg gaan", zegt een woordvoerder
van het WCS. "Het goede nieuws is wel dat deze trend kan omgebogen
worden als we onmiddellijk actie ondernemen."
De wetenschappers
dringen nu aan op wettelijke reguleringen en een verbetering van de
leefomgeving voor de tijgers om hun aantal te helpen in stand houden.
Vietnamese man slaapt vijf jaar naast overleden vrouw
Vietnamese man slaapt vijf jaar naast overleden vrouw
Een Vietnamese man heeft het gepresteerd om gedurende vijf jaar naast
het stoffelijk overschot van zijn overleden vrouw te slapen. De
55-jarige man, wiens vrouw in 2003 stierf, sliep eerst elke nacht
bovenop haar graf. Na een aantal maanden werd hem dat te koud, zodat
hij besloot om op het kerkhof een tunnel te graven om zo dichter bij
zijn vrouw te kunnen zijn. Zijn kinderen ontdekten dat en verboden de
man om nog naar het graf van zijn vrouw te gaan. De man vond er daarop
niet beter op om de restanten van zijn vrouw op te graven. Hij smeerde
ze in met klei, deed ze kleren aan en legde ze naast zich in bed. Pas
vijf jaar later werd het 'kunststukje' ontdekt.
Simon & Garfunkel (Paul Simon en Art Garfunkel) was een populair zangduo in de jaren 60.
Tijdens hun middelbare-schoolperiode begonnen Simon en Garfunkel met het zingen van liedjes van onder andere de Everly Brothers. In 1956 namen ze de artiestennamen Tom and Jerry aan (Paul Simon als Jerry Landis en Art Garfunkel als Tom Graph), startten daarmee officieel een carrière en kregen een eerste opnamecontract. In 1957 schreven ze voor het eerst eigen teksten en scoorden een eerste hit: Hey schoolgirl. Volgende pogingen tot hits te komen bleken niet succesvol en na de middelbare school ging een ieder zijn eigen weg.
In de daarop volgende periode zagen ze elkaar weinig. In 1962 ontmoetten ze elkaar weer en eind 1963 traden ze op onder de naam Simon & Garfunkel.
Doordat hun muziek werd gebruikt als soundtrack voor de film The Graduate (met Dustin Hoffman in de hoofdrol) kwam hun carrière in een stroomversnelling. Met hun rustige, goed in het gehoor liggende en mild maatschappijkritische nummers stegen ze in de hitparades. Nummers als The Sound of Silence, Homeward Bound, I am A Rock, Kathy's Song, April Come She Will, A Hazy Shade of Winter, America, Scarborough Fair, Mrs. Robinson, The Boxer, Bridge Over Troubled Water, Cecilia, El Condor Pasa en My Little Town zijn nog steeds bij veel mensen bekend. Zij hebben ook een song gewijd aan de beroemde architect Frank Lloyd Wright.
Sommige van hun songs hebben de status van evergreen bereikt. Simon & Garfunkel wonnen samen vijf Grammy Awards voor hun albums. Het duo ging in 1970 uit elkaar.
Na een pauze van elf jaar kwamen Paul Simon en Art Garfunkel op 19 september 1981 voor één keer samen voor een optreden in Central Park in New York. Bijna een half miljoen mensen waren aanwezig bij dit memorabele optreden. In 2003 ontving het duo een Grammy Lifetime Achievement Award.
In 2004 hielden zij de Old Friends Tour en in februari 2009 kondigde Garfunkel aan dat ze mogelijk weer aan een nieuwe tournee zullen beginnen. Dit hebben ze ook gedaan, in juni en juli 2009 was er een tour door Australië, Nieuw-Zeeland en Japan.
Eerste editie van Darwin lag ruim 50 jaar op toilet
Eerste editie van Darwin lag ruim 50 jaar op toilet
Een eerste editie van het baanbrekende werk van Charles Darwin "On the
Origin of Species" is tijdens een veiling in Londen verkocht voor
103.250 pond (114.300 euro), nadat het meer dan 50 jaar op een
boekenplankje in een toilet had vertoefd.
Enkele shilling Het
veilinghuis Christie's in Londen zei dat het boek, waarvan de waarde
geschat werd op maximum 60.000 pond, 50 jaar geleden in een winkeltje
in het westen van Groot-Brittannië werd gekocht voor enkele shilling.
Het stond sindsdien op een boekenplankje van een gastentoilet in het
huis van de koper in de omgeving van Oxford totdat de schoonzoon zich
realiseerde dat het om een zeldzaam exemplaar ging. Een telefonische
bieder is de nieuwe eigenaar geworden voor 103.250 pond.
150 jaar oud Het
boek, met de volledige titel "On the Origin of Species by Means of
Natural Selection", heeft de originele groene kaft van de uitgever met
goudkleurige opdruk. Het kwam op de veiling exact 150 jaar nadat het
voor het eerst werd gepubliceerd, op 24 november 1859. Darwin, die van
1809 tot 1882 leefde, is het best gekend voor zijn evolutieleer, die
stelt dat alle levenssoorten zich ontwikkeld hebben uit
gemeenschappelijke voorouders.
Honderduizende pelgrims verzamelden enkele dagen geleden al aan de grote moskee in Mekka.
In Saudi-Arabië is de jaarlijkse hadj begonnen, de bedevaartstocht die
moslims een keer in hun leven moeten maken naar de heilige stad Mekka.
Vanuit de hele wereld zijn honderdduizenden moslims naar Mekka gekomen.
Dat meldt de VRT-nieuwsdienst.
Honderdduizend
veiligheidsagenten moeten er op toezien dat er geen slachtoffers vallen
in het gedrum. Dit jaar wordt er ook gevreesd voor de Mexicaanse griep.
De overheid zet 20.000 medische personeelsleden in en de pelgrims wordt
aangeraden om mondmaskers te dragen. Bovendien zijn er thermische
camera's die pelgrims met koorts moeten detecteren. Tot nu toe zijn er
al 67 pelgrims besmet.
23 jaar lang waren de artsen ervan overtuigd dat Rom Houben (46) uit Riemst weggezonken was in een diepe coma. Alleen zijn familie bleef al die tijd geloven dat die kleine reacties die ze meenden te zien echt waren. Ze hebben gelijk gekregen.
Josephina Nicolaes, bijna 74 jaar, krijgt altijd tranen in de ogen als ze vertelt over de terugkeer van haar zoon. Hoewel ze het zelf niet zo wil noemen. Voor mij is hij nooit weggeweest. Ik heb altijd geweten dat hij begreep wat ik hem vertelde. Ik voelde het, hij was zich bewust van zijn omgeving. Hij kon het gewoon niet tonen.'
Maar nu wel. Dankzij een klavier, een computer en een logopediste die de hand van Rom Houben begeleidt, zodat hij de woorden kan vormen die hij wil uitspreken. Het verhaal is gisteren door het Duitse tijdschrift Der Spiegel naar buiten gebracht, en meteen veroverde het de hele wereld.
Het was zijn zus die voor de doorbraak heeft gezorgd', zegt Josephina in haar appartement in Luik, waar de telefoon de hele dag door rinkelt. De zus van Rom had op televisie een reportage uit Frankrijk gezien, over een jongen die er net zo aan toe was als Rom. Ze heeft contact opgenomen met de reportagemakers, en die hebben haar doorgestuurd naar een man in het Gentse die over speciale communicatiemiddelen beschikte. Toen we die voor het eerst op Rom wilden uitproberen stonden we allemaal rond zijn bed om te supporteren. Komaan Rom, duwen, riepen we allemaal. En hij duwde, met zijn voet.' Dat is nu drie jaar geleden.
Rom lag helemaal niet in coma, zo bleek. Hij was locked-in, opgesloten in een lichaam dat reageren onmogelijk maakte. Zijn hersenen zijn grotendeels in orde, maar zijn lichaam is bijna volledig verlamd.
Dat druksysteem is ondertussen vervangen door een moderner klavier, waardoor hij alle boodschappen kan schrijven die hij wil. Aan Der Spiegel vertelde Rom Houben hoe hij zich voelde toen zijn lichaam niet meer wilde gehoorzamen. Ik heb geroepen, maar er was niets te horen', schreef hij.
Maar meestal schrijft hij boodschappen over het hier en nu, want hij is alleen geïnteresseerd in het heden. En elk gesprek begint met: Hoe voel je je? De jongste dagen is het antwoord steevast: Ik ben een gelukkig mens. Als ik dat hoor, dan ben ik ook gelukkig.'
Rom Houben was nog maar twintig jaar toen het noodlot toesloeg. Een begenadigd judoka, en een gepassioneerd surfer. Hij was die bewuste vrijdagavond na een judotraining nog naar Seraing getrokken met enkele vrienden, toen ze met hun auto aangereden werden. Hij is gestorven in dat ongeval', zegt Josephine. Maar toen de ambulance ter plekke kwam, voelde een van de hulpverleners dat zijn lichaam nog warm was, en ze hebben hem gereanimeerd.'
Toen zijn ouders hem de volgende dag mochten opzoeken in het ziekenhuis van Luik lag hij al in zijn coma. En zo is het jarenlang gebleven. Rom had de ogen open, maar een reactie kwam er niet. Behalve dan die kleine, die alleen zijn moeder zag of hoorde. Zuchtjes als ik twee keer na elkaar hetzelfde vertelde bijvoorbeeld', zegt ze. Maar volgens de dokters beeldde ik mij dat maar in.'
De ouders van Rom gaven echter nooit op. Ze trokken van dokter naar dokter, en van ziekenhuis naar ziekenhuis. Na enkele jaren kwam Rom ook gewoon weer bij hen thuis inwonen. We namen hem overal mee naartoe. We probeerden ons en zijn leven aan de gang te houden. Gedreven door de liefde die we voor hem voelen.'
Maar de man van Josephine werd ziek. Zijzelf werd ouder. En na twaalf jaar moesten ze hun zoon wel naar een verzorgingscentrum laten gaan. Ik bleef hem wel zo vaak als mogelijk opzoeken, en dan vertelde ik wat er allemaal gebeurd was in ons leven. Maar sinds hij drie jaar geleden zijn klavier kreeg, is het allemaal anders geworden. We kunnen weer praten. Hij is zelfs een boek aan het schrijven over wat hij allemaal doormaakt. Mijn woorden stromen uit mijn vingers, zal hij daarin schrijven. Zo ziet hij dat.' (br De Standaard)
Vrouwelijke broodwinners overdrijven wanneer ze zagen over de bijdragen
van hun partner in huishouden om zo de traditionele rolpatronen te
behouden. Dat blijkt uit een Amerikaans onderzoek.
Schuldgevoel De
onderzoekers ondervroegen 15.000 vrouwelijke broodwinners. Daaruit
blijkt dat zij zichzelf als degenen willen zien die huishoudelijke
problemen oplossen om zo hun traditionele vrouwelijke rol te behouden.
Werkende vrouwen klagen al lang dat hun partner niet genoeg doet in het
huishouden. Nu blijkt dat dit probleem door hen zelf gecreëerd wordt.
Ze willen namelijk de controle over het huishouden bewaren uit
schuldgevoel dat ze te veel tijd aan hun carrière spenderen en niet
genoeg aan hun huishouden of kinderen. Ook blijkt enkel vrouwen zonder
kinderen jonger dan 18 jaar zich niet zo verantwoordelijk voor het
huishouden voelt.
Controle bewaren Volgens
onderzoekster Meisenbach vinden de meeste ondervraagde vrouwelijke
broodwinners het niet erg dat hun partner niet de broodwinner of de
huisman is. 60 procent geniet er namelijk van de controle te bewaren.
Dit doen ze door hun man een takenlijstje voor het huishouden te geven.
Door hem te zeggen wat hij exact moet doen moet doen, proberen ze het
traditionele rollenpatroon in stand te houden.
Rollenpatronen Hoewel
de meeste rollenpatronen in de westerse wereld doorbroken zijn, blijft
het idee bestaan dat mannen broodwinners moeten zijn en vrouwen
verantwoordelijk blijven voor het huishouden. Uit een Britse enquête
van vorig jaar blijkt dat 32 procent van de jonge mensen het eens zijn
dat een vrouw in de eerste plaats een goede echtgenote en moeder moet
zijn. Ook merken degenen die meer dan hun man verdienen meer
relationele problemen.
Geen respect Psychologe
Janet Reibstein: "Het respect voor onze partner hangt af van het feit
of ze voldoen aan de verwachtingen die aan hun geslacht gesteld worden.
Vrouwen met een hoog loon hebben het moeilijk slecht verdienende mannen
te respecteren omdat van hem verwacht wordt dat hij zijn vrouw
onderhoudt."
Hiv-besmettingen bij homo's opnieuw in stijgende lijn
Hiv-besmettingen bij homo's opnieuw in stijgende lijn
Vorig jaar kregen 1.079 mensen in ons land te horen dat ze besmet waren
met hiv, het virus dat tot aids kan leiden. Dat zijn drie nieuwe
diagnoses per dag. Zo blijkt uit cijfers van het Wetenschappelijk
Instituut voor Volksgezondheid die vandaag verspreid worden.
Onrustwekkend
is dat het aantal nieuwe diagnoses bij homomannen weer in stijgende
lijn zit. "Dat is zo sinds 2001. Jaarlijks stijgt het aantal diagnoses
in deze groep met 20 procent", zegt Marleen Zoïle van Sensoa. "Maar in
2007 zagen we een stagnatie en we hoopten dat die zou doorzetten. Dat
blijkt niet zo."
"Het gros (van de homo's, nvdr.) is zich erg
bewust van de noodzaak van veilig vrijen en doet dat ook. Alleen, hiv
komt heel veel voor bij homomannen: we schatten dat 1 op de 20 besmet
is. Bij hetero's is dat maar 1 op de 20.000", zegt Marc Sergeant, bij
Sensoa verantwoordelijk voor preventie bij homomannen.
De Sugardrop een nieuwe tomaat smaakt even zoet als perzik
Spaanse telers creëerden de Sugardrop, een nieuwe tomaat die even zoet
smaakt als een perzik. Dit moet ervoor zorgen dat meer kinderen tomaten
gaan eten, dit supervoedsel zit namelijk boordevol vitamines en
antioxidanten die kanker kunnen voorkomen.
Vitamine C De
Sugardrop is het resultaat van twee jaar kruisbestuiving met 3.000
variëteiten op initiatief van de Britse winkelketen Tesco. Hij smaakt
heel zoet, is even groot als een kerstomaat en voorziet in 50 procent
van de dagelijks aanbevolen portie vitamine C voor kinderen. Hiermee
hopen de uitvinders dat de jeugd tomaten zal eten alsof het druiven of
perziken zijn.
Kanker voorkomen Tomaten
zijn de grootste bron van lycopeen, deze antioxidant geeft de rode
kleur en neutraliseert vrije radicalen, die celschade veroorzaken en zo
kanker kan veroorzaken. Ashleigh McWilliams van Tesco: "Aangezien
tomaten zo gezond zijn, hopen we dat een zoete variant aantrekkelijker
zal zijn voor kinderen." Deze voordelen komen wel aan een hoge prijs,
de Sugardrops kost vier keer meer dan de normale variant.
Emma was vorig jaar voor het zesde jaar op rij de meest toegekende
voornaam in België. Bij jongens is Noah terug van even weggeweest, en
Mohamed is de populairste jongensnaam in het Brussels Gewest en de
provincie Antwerpen. Dat blijkt uit nieuwe cijfers van de Algemene
Directie Statistiek en Economische Informatie van de FOD Economie.
Mohamed In
Vlaanderen werden de namen Emma en Noah het vaakst gegeven, in Wallonië
Léa en Nathan en in het Brussels Gewest Sarah en Mohamed. Daaruit
blijkt al de geringe overeenkomst tussen de gewesten. Vlaanderen en
Wallonië hebben zowel bij meisjes als jongens slechts twee voornamen
gemeen (respectievelijk Emma en Louise en Noah en Lucas). Vlaanderen en
het Brussels Gewest delen geen enkele voornaam uit de top-10.
Opvallend
is verder dat wat betreft het hele land Sarah (419) uit de top drie
valt en zakt naar plaats zes. De laagste trede van het podium wordt nu
bezet door Léa (458), een trapje hoger prijkt Louise (520), op ruime
achterstand van de ongenaakbare leider Emma (726). Bij de jongens eist
Noah (740) opnieuw de eerste plaats op. Nathan (695) strandt op plek
twee, gevolgd door Lucas (654).
Provincies Ook
de provincies hebben hun eigen top-10. Opvallend is dat in Limburg en
West-Vlaanderen Noah niet tussen de tien populairste namen prijkt.
Mohamed is de populairste voornaam in de provincie Antwerpen, maar komt
in de andere Vlaamse provincies zelfs niet voor bij de eerste veertig.
Bij de meisjesnamen wist Emma zich wel in elke provincie bij de eerste
drie te nestelen.
Een té schone huid maakt ons veel vatbaarder voor infecties. De reden
is duidelijk: de triljoenen bacteriën op onze huid worden te vaak
weggewassen, waardoor ze ons niet meer kunnen beschermen.
Het
gekke is dat als deze bacteriën zich in onze huid zouden bevinden, ze
ons net een infectie zouden geven. Maar zolang ze zich aan de
oppervlakte bevinden, schakelen ze andere bacteriën die willen
binnendringen uit.
Sneller herstellen Ook
uitslag, blauwe plekken en oppervlakkige wonden herstellen niet meer zo
snel als vroeger. De bacteriën schakelen verzachten namelijk de reactie
van het immuunsysteem, die als natuurlijke reactie de huid rond de
wonde doet opzwellen.
Te proper, te veel zeep Dat
de moderne mens eigenlijk té proper is, is geen nieuws. We wassen ons
te vaak, met te veel zeep. De vloeren zijn te schoon, de lakens te
steriel, onze dingen te proper. Het maakt dat allergieën en
huidaandoeningen als eczema veel vaker voorkomen, omdat er niet genoeg
antistoffen worden opgebouwd door blootstelling aan insecten en
vuiligheid.
Bevestiging Een nieuwe
Amerikaanse studie bevestigt dat nu nog maar eens in een publicatie in
het vakblad Nature Medicine. "De bacteriën op onze huid zijn eigenlijk
goed voor ons", besluit professor Richard Gallo. Wat dan het 'goede
evenwicht' is, hoe vaak 'mogen' we ons wassen en de keukenvloer
schrobben, blijft onduidelijk.
Dineetjes voor vrienden grootste nachtmerrie voor de vrouw
Dineetjes voor vrienden grootste nachtmerrie voor de vrouw
De delicate balans tussen toffe maaltijden op tafel toveren en je
gasten entertainen, het is niet gemakkelijk. Programma's als 'Komen
eten' maken dat nog ene beetje erger: niet alleen moet het lekker zijn,
alles moet ook nog eens kloppen. Zijn dineetjes de grootste nachtmerrie
van de vrouw geworden?
Keukenprobleem Het
lijkt erop van wel. Uit een recente bevraging bij 1.007 personen blijkt
dat een kwart van de vrouwen een dineetje met vrienden meer stressvol
vinden dan een sollicitatiegesprek. 44 procent is banger voor het
dineetje dan voor een gesprekje met de bank, terwijl 57 procent meer
stress krijgt van het etentje dan van het werk. Men maakt zich het
meest zorgen over iets dat fout zal lopen in de keuken of gasten die
zich niet vermaken.
Vals spelen Dat hebben
ze vooral aan de tv te danken. Kookprogramma's als 'Beste hobbykok' en
'Komen eten' drijven de druk op. De verwachtingen van de gasten zijn
hoger, en de wannabe-keukenprins(ess)en leggen de lat voor zichzelf ook
hoger. Om ogenschijnlijk te voldoen, wordt er vaak vals gespeeld (16
procent). Eén of vijf heeft wel eens een vooraf klaargemaakte maaltijd
voorgeschoteld als iets dat ze zelf hebben gemaakt.
Mannen zien
zo'n etentje vaker als een opportuniteit dan vrouwen. 15 procent heeft
dan ook al eens een job gekregen of een deal gesloten via zo'n etentje.
11 procent heeft er zijn vrouw ontmoet.
DJ ontdekt dat zijn biologische vader Charles Manson is
DJ ontdekt dat zijn biologische vader Charles Manson is
Matthew Roberts.
Een man die op zoek ging naar zijn biologische vader schrok zich een
hoedje, toen hij hem ook vond. Papa bleek immers de gestoorde en
beruchte seriemoordenaar Charles Manson te zijn.
Matthew
Roberts is een 41-jarige DJ uit Los Angeles. Hij zonk weg in een
depressie na de ontdekking. "Ik wou het niet geloven. Ik was bang en
boos. Het is alsof je te weten komt dat Hitler je vader is", zei hij
aan The Sun. "Ik ben een vredelievend persoon, gevangen door het
gezicht van een monster."
Mailen met vader Ondanks
zijn afkeer van zijn eigen vader, heeft Roberts toch een
correspondentie met hem opgezet. Manson (75) mailt hem vanuit een
staatsgevangenis in Californië, waar hij levenslang vastzit voor negen
moorden, begaan door zijn 'Familie' of volgelingen in 1969. "Hij
schrijft me vreemde dingen en ondertekent steeds met de swastika", zegt
Roberts.
Charles Manson, eind jaren zestig en nu.
Roberts vernam pas op zijn tiende van zijn zus dat hij
geadopteerd was. Zijn stiefvader waarschuwde hem dat er "niks goeds"
van zou komen als Roberts zijn biologische ouders zou opzoeken. Maar
hij deed het toch. Eerst vond hij zijn moeder, Terry. Die zei hem dat
zijn echte geboortenaam Lawrence Alexander was, maar weigerde hem de
familienaam te geven.
Verkrachting Uiteindelijk
ging de moeder toch overstag. Ze vertelde haar zoon dat Manson haar in
1967 had verkracht, nadat ze voor zijn charisma was gevallen. "Je lijkt
helemaal op hem", kreeg Roberts nog mee. Charles Manson geeft toe dat
hij mogelijks de vader van Roberts is. Hij herinnert zich Terry nog.
Roberts
worstelt nu met zijn gevoelens voor zijn vader. "Ik heb nu eenmaal een
emotionele band met hem. Ik wil niet van hem houden maar ik kan hem ook
niet haten. Dat is het moeilijkste: liefde voelen voor een monster dat
mijn moeder verkrachtte."
Charles Manson (links) en Matthew Roberts.
Angstaanjagende ogen Matthew
Roberts lijkt inderdaad ook werkelijk op Charles Manson. "Ik ben niet
gek, maar ik heb wel wat van hem. Als ik overwerkt ben, heb ik van die
enorme ogen, die mensen angst aanjagen. Dat wil ik natuurlijk niet. Ik
ben extreem tegen geweld. Mijn held is Ghandi."
Roberts mag zijn
vader in de gevangenis bellen, als hij wil, maar hij wil niet. "Als ik
hem aan de lijn zou hebben, zou ik hem zeggen dat ik echt begrijp hoe
het is om hém te zijn, meer dan wie ook."
Vijfentwintig wegen en zestien bruggen in het Engelse graafschap
Cumbria zijn gesloten door wateroverlast na de zware regenval van de
voorbije dagen. De scholen in het graafschap blijven voorlopig dicht.
1300 ondergelopen huizen Cumbria
en andere delen van Groot-Brittannië en Ierland hebben zwaar geleden
onder het extreme weer van de laatste dagen. De BBC meldt dat eind
vorige week meer dan 1.300 huizen in het noordwestelijke Cumbria zijn
ondergelopen. Honderden mensen werden uit hun woning geëvacueerd, elf
mensen zijn nog altijd vermist.
Extreem uitzonderlijk De
enorme overstromingen zijn het gevolg van extreem uitzonderlijke
neerslag. In twee dagen tijd is evenveel regen gevallen als normaal in
een maand. Volgens experts is dit een natuurfenomeen dat één keer in
duizend jaar voorkomt.
Alison Moyet ( Genevieve Alison Jane Moyet ) (Billericay, 18 juni 1961) is een Brits singer-songwriter.
Alison Moyet werd geboren in Billericay en groeide op in Basildon. Haar vader is Fransman en haar moeder is Engelse. Op haar zestiende ging Moyet van school. Na een tijdje in een winkel gewerkt te hebben begon ze een opleiding tot pianostemmer, waar ze echter na twee jaar mee ophield, omdat ze toen met de band Yazoo, waar ze samen met Vince Clarke in zat, een hit had met het liedje "Only You".
Moyet maakte met Yazoo twee albums, en de band kreeg een Brit Award voor Beste Nieuwe Band, voordat ze de band verliet om solo te gaan. Haar solodebuut noemde ze Alf, naar de bijnaam die ze van Vince Clarke gekregen had. Ze maakte verschillende cd's, won nog drie Brit Awards en verschillende andere prijzen, en tourde over de hele wereld.
In 1985 trok Alison Moyet zich terug uit de popwereld en ging op tournee met jazzveteraan John Altman. De van dit duo uitgebrachte single "That ole devil called love", een nummer van Billie Holiday werd het grootste verkoopsucces van Alison Moyet in het Verenigd Koninkrijk, maar de tournee was geen succes. Met Paul Young trad Alison Moyet op tijdens het Live Aid concert in 1985. Het waren moeilijke jaren voor Moyet. Ze kreeg een dochter en zag haar huwelijk in rook op gaan. Pas in 1987 bleek Alison Moyet dit voorval verwerkt te hebben. Ze sloeg terug met de hits "Is this love?", "Weak in the presence of beauty" en "Love letters".
In 2001 speelde Moyet Matron Mama Morton in de musical Chicago, en kreeg goede kritieken.
Intussen brengt Moyet nog steeds goed verkopende albums uit.
Alison Moyet staat in de top 5 van best verkopende Britse zangeressen ooit.
Alison Moyet is getrouwd met David en heeft drie kinderen.
Armand Marseille was een van de meeste beroemde Duitse poppenmakers van de 19de eeuw. Hij werd geboren in Sint-Petersburg (Rusland), maar hij verhuisde in 1884 naar Köppelsdorf vlakbijSonneberg waar hij zijn porseleinzaak begon. In 1890 begon hij porseleinen poppenhoofden te produceren. Hij produceerde duizenden poppen per week. Na 1919 heette zijn bedrijf:"Vereinigte Koppelsdorfer Porzellanfabrik". Armand Marseille Bedrijf maakten vele hoofden voor bedrijven in Duitsland en in de VS Enkele van deze bedrijven waren: Amberg & Sons-CM Bergmann-George Borgfeltdt - Cuno & Otto Dressel en nog vele anderen. Hij maakte goedkope en dure karakter poppen. Zijn karakterpoppen zijn weinig bekend en zijn niet altijd gemerkt. Hij markeerde zijn poppen met A.M. en met zijn volledige naam. Sommige zijn ongemarkeerd. Armand Marseille werkte in zijn fabriek tot 1929
