Frantz Charlet 1862 1928 was een Belgische kunstschilder
Frantz Charlet 1862 1928 was een Belgische kunstschilder
Frantz Charlet (Brussel, 21 of 29 januari 1862 Parijs, 8 augustus 1928) was een Belgische kunstschilder, etser en lithograaf uit de late 19de en vroege 20ste eeuw. Hij wordt beschouwd als één der belangrijke impressionisten uit de Nieuwe Belgische School.
Hij was de broer van kunstschilder Emile Charlet en was eveneens familiaal verwant met Emile Wauters, kunstschilder. Hij woonde in de Molenstraat, 35, Brussel (± 1894) en later in de Molièrelaan (ca. 1908)
Frantz Charlet was een leerling aan de Academie voor Schone Kunsten in Brussel van 1872 tot 1873 en van 1876 tot 1881. Zijn voornaamste leraar was daar Jean Portaels. Medestudenten waren onder andere Eugène Broerman, François-Joseph Halkett, Théo Van Rysselberghe en Rodolphe Wytsman.
Daarna ging hij zich vervolmaken in Parijs bij gerenommeerde kunstenaars zoals Jean-Léon Gérôme, Jules Lefêbre en Emile Carolus-Duran aan de École des Beaux Arts.
In Brussel was Charlet lid van de kunstenaarsgroep "L'Essor"
Charlet was een verwoed reiziger. Samen met Théo Van Rysselberghe, Constantin Meunier en Dario de Regoyos maakte hij een studiereis naar Spanje en (eindejaar 1882 - voorjaar 1883). Na een bezoek aan het Prado in Madrid, trokken ze naar Sevilla, waar ze Constantin Meunier ontmoetten, die er aan een kopie van een Kruisafneming werkte. Alfred Cluysenaer vervoegde zich bij het kleine groepje en samen reisden ze naar Tanger en vervolgens naar Marokko. Ze verlieten Afrika eind februari 1883 (zoals blijkt een brief van Charlet aan Guillaume Van Strydonck). Op de daaropvolgende tentoonstelling in Brussel kregen de oriëntalistische werken van Van Rysselberghe duidelijk meer aandacht van de kritiek dan de inzendingen van Charlet en De Regoyos.
In de zomer van 1883 vertrok hij, opnieuw samen met Théo Van Rysselberghe, naar Haarlem, waar ze werken van Frans Hals bestudeerden. Hij verbleef ook bij de kunstenaarskolonie in Knokke, samen met Van Rysselberghe, De Regoyos en andere bevriende kunstenaars zoals Willy Schlobach, Willy Finch en Rodolphe Wytsman. In 1883 lag hij samen met Théo Van Rysselberghe en Willy Schlobach aan de basis van de afscheuring van "L'Essor", iets wat in hetzelfde jaar zou leiden tot de oprichting van "Les XX". Hij exposeerde echter niet op de eerste tentoonstelling van Les XX omdat hij, samen met Van Rysselberghe, opnieuw naar Tanger was vertrokken met een omweg via Italië.
Met James McNeill Whistler bezocht hij in 1885 Volendam en het eiland Marken. Hij bezocht ook het -toen modieuze- Zeeland, Zwitserland, Duitsland, Italië en Algerije.
Tijdens een groepstentoonstellling in de Cercle Artistique et Littéraire in Brussel (eindejaarsperiode 1904-1905) exposeerde hij diverse werken onder de noemer "Souvenirs du Littoral".
In 1906 stichtte hij samen met Fernand Khnopff, Henri Stacquet en Henri Cassiers de "Société Internationale de la peinture à eau".
Charlet schilderde landschappen, marines, stedelijke taferelen, genretaferelen en portretten.
Aanvankelijk werkte hij realistisch, aanleunend bij de stijl van Bastien-Lepage. Hij eigende zich al vrij snel een lichter coloriet en een vrijere toets toe. Iets wat voor hem, gezien zijn vele contacten in Paris (oa. met Paul Signac), evident was. Het theoretische pointillisme van Georges Seurat bekoorde hem maar heel even. Charlet bleef eerder gericht op een vrij impressionisme met losse, trillende toetsen, met veel aandacht voor licht en weerspiegelingen.
Eigentijdse motieven waren hem niet vreemd, zoals bv. tennisspelende dames of het zomerse kustleven.
Melanie Safka-Schekeryk, bekend als Melanie (Astoria, 3 februari 1947) is een Amerikaanse zangeres, bekend van onder andere Look what they´ve done to my song, ma, Lay Down en Beautiful People.
Melanie Safka werd geboren in Astoria, een wijk in Queens in New York, als dochter van Fred en Polly Safka-Altamare. Op 5-jarige leeftijd maakt ze haar eerste plaatje, het loepzuivere, à la Shirley Temple gezongen, Give A Little Kiss.
Na de highschool treedt ze met haar gitaar op in coffeehouses in Greenwich Village en gaat overdag naar de American School of Drama. Bij een auditie voor een toneelstuk loopt ze de verkeerde deur in, waar de jonge producer Peter Schekeryk haar vraagt wat te zingen. Hij is zo onder de indruk van haar stem en liedjes dat hij haar prompt een contract aanbiedt. In 1968 trouwt ze met hem.
Gilbert Bécaud haalt Melanie naar Parijs, waar ze tussen de kamelen en revuedanseressen in L'Olympia optreedt. Ze zal hier een liedje over schrijven: Tuning my guitar. Daarna treedt ze in Nederland op bij Singing Europe en heeft haar eerste successen. Dezelfde zomer speelt ze op het Woodstock-festival (1969) waar het publiek kaarsen aansteekt tijdens haar optreden. Het is de eerste keer dat dit gebeurt. Uiteindelijk wordt het verboden door de brandweer, maar Melanie heeft de traditie in werking gezet. Lay Down / Candles in the Rain is in Nederland een zomerhit. "Look What They've Done To My Song, Ma" is een ander bekend nummer.
Melanie is niet de enige die profiteert van haar muziek. De Britse groep The Wurzels neemt in 1976 een parodie op van Melanies nummer Brand New Key, waarbij ze haar melodie behouden. Dat behaalt onder de de titel The Combine Harvester de eerste plaats in de UK Singles Chart.
Melanie maakt sindsdien jaarlijks een plaat of cd, zij en Peter Schekeryk die al haar platen produceert krijgen drie kinderen die alle drie met Melanie optreden. De laatste jaren wordt ze begeleid door haar zoon, Beau 'Virtuoso' Jarred Schekeryk op gitaar. Zij hebben twee kleinkinderen.
In juli 2004 komt bij CNR haar cd Paled by Dimmer Light uit. Ze heeft een trouwe schare aanhangers in alle leeftijdsgroepen. Ze wordt al jaren beschouwd als een belangrijke vrouwelijke singer-songwriter.
In 2005 wordt haar lp Photograph, door velen beschouwd als haar meesterwerk, opnieuw uitgebracht als Double Exposure, met een bonus-cd van nooit eerder uitgebrachte nummers.
Onderzoekers aan de universiteit van Boston hebben ontdekt dat mensen
met veel choline in hun voeding (een semi-essentiële voedingsstof,
rijkelijk vindbaar in eieren en kippenvlees) beter scoren op
geheugentesten en minder kans maken op veranderingen in het brein,
geassocieerd met dementie.
Dit is vermoedelijk een van de eerste keren dat je iets hoort over de
werking van choline, maar een dieet rijk aan deze voedingsstof zou je
hersenen kunnen beschermen tegen de effecten van het ouder worden. Je
kan choline - zoals de intro al stelt - in grote mate terugvinden in
eieren en kippenvlees. Daarnaast zit het ook in zoutwatervissen,
sojabonen, tarwe, pinda's en zelfs in moedermelk.
Choline
hebben we nodig voor het aanmaken van lecithine en acetylcholine. Deze
eerst stof is een emulgator met een vetregulerende werking die helpt
voorkomen dat cholesterol zich gaat vastzetten in onze aderen.
Acetylcholine dan, werkt als neurotransmitter.
Het speelt een
belangrijke rol in de impulsoverdracht binnen ons zenuwstelsel,
aangezien het als 1 van de weinige organische stoffen binnen het
menselijk lichaam in staat is de bloed-hersenbarrière te doorbreken. Een
tekort aan choline kan volgende gevolgen hebben: zwakke tot zelfs
verlamde spieren en uiteraard een slecht geheugen.
Deze
studie draagt weer een steentje bij aan de gedachte dat je eetpatroon
doorheen je hele leven echt een verschil kan maken in hoe je brein en
uiteraard ook je lichaam oud worden. Zo hebben voorgaande onderzoeken
aangetoond dat mediterraanse diëten gebaseerd op olijfolie, groenten en
vis eveneens een beschermend effect kunnen hebben.
Senior
onderzoeker, Dr. Rhoda Au, ziet het zo: "Ik denk dat het vooral
belangrijk is gezond en evenwichtig te eten, zeker in je midlifeperiode.
Het zou gek zijn te denken dat 1 enkele voedingsstof een magisch
antwoord zou kunnen zijn op ouderdomsaandoeningen als dementie, maar het
kan zeker en vast helpen".
Voor
deze studie werden voedingsenquètes van 1.400 volwassenen tussen de 36
en 83 geanalyseerd. De ondervraagden ondergingen ongeveer 6 jaar later
geheugentesten en een MRI hersenscan. De mensen die bij de 25 %
behoorden met de hoogste cholineopname scoorden opvallend beter dan zij
die binnen het kwart vielen met de kleinste opname, rekening houdend met
hun scholing uiteraard.
Daarnaast toonden de hersenscans aan dat
de hersenen van mensen met een hogere dosis choline in het lichaam
minder signalen vertonen die wijzen op bloedvaatziekten in het brein en
dus minder kans maken op herseninfarcten en uiteindelijk ook op
dementie. Toch zouden mensen die amper choline opnemen niet noodzakelijk
een opmerkelijk verschil ondervinden. Ze maken gewoon meer kans om te
belanden op het pad van mentale achteruitgang.
Dokter Au stelt
dat meer onderzoek noodzakelijk is, maar dat nu toch al veelbelovende
resultaten op tafel liggen. De aangeraden dagelijkse dosis choline
bedraagt 425 mg voor vrouwen en 550 mg voor mannen. De kip en het ei
zijn dus goed voor je geheugen!
Queen is een Engelse rockgroep. Queen is
opgericht in 1970 in Londen door gitarist Brian May, zanger Freddie
Mercury en drummer Roger Taylor, aangevuld met bassist John Deacon in
1971. Met tientallen hits in de jaren zeventig, 80, 90 en 00, is Queen
een van de succesvolste popgroepen in de geschiedenis
De band
staat bekend om de muzikale veelzijdigheid, de gelaagde arrangementen en
harmonieën en de krachtige live-optredens. Het optreden tijdens Live
Aid in 1985 werd 20 jaar later verkozen tot het beste live optreden
aller tijden.
Queen's grote doorbraak begon in 1974 met het
nummer Killer Queen en het album A Night At The Opera een jaar later.
Queen heeft in totaal vijftien studio-albums, zeven live-albums, twee
EPs, tien dvds, meerdere verzamelalbums en tientallen singles
uitgebracht. Ook hebben alle bandleden solo-projecten ondernomen. Naar
schatting heeft de band wereldwijd meer dan 300 miljoen albums verkocht ,
waardoor ze bij de meest succesvolle bands ter wereld behoort.
Na
Mercury's overlijden in 1991 heeft Deacon zich, op enkele optredens na,
teruggetrokken uit het publieke leven. May en Taylor bleven wel samen
werken. Van 2005 tot 2008 deden ze dit met de Britse zanger Paul
Rodgers. Onder de naam Queen + Paul Rodgers is een nieuw studioalbum
opgenomen en zijn twee tournees gehouden.
Charles Edward Anderson Berry (St. Louis,
Missouri, 18 oktober 1926), bekend als Chuck Berry, is een Amerikaans
gitarist, zanger en componist. Berry was het eerste lid van de Rock and
Roll Hall of Fame (1986).
Johnnie Johnson had de band Sir
Johns Trio, en nodigde Chuck Berry in 1952 uit mee te spelen als
vervanging voor de zieke saxofonist. Snel nam Berry de leiding van de
band over. Hij componeerde zijn liedjes in samenwerking met Johnson (die
20 jaar zou meespelen op zijn nummers), en liet ze registreren met
"Chuck Berry" als enige componist/schrijver.
Berry's "Maybellene" (1955) is één van de eerste R&R-nummers.
Berry's idolen waren Nat King Cole, Louis Jordan en Muddy Waters, die allen voornamelijk bluesmuziek maakten.
Hij geraakte met meer dan 30 van zijn opnames in de top-10 en ze worden nog altijd gebracht door bands over de hele wereld.
Berry
had een grote invloed op andere muzikanten, zoals op de Rolling Stones
en John Lennon, wiens nummer "Come Together" zelfs geplagieerd zou zijn
van Berry's "You Can't Catch Me". Angus Young van AC/DC, zegt ook
beïnvloed te zijn door Chuck Berry, en heeft ook diens ganzenpas of
duckwalk gebruikt als één van zijn gimmicks. AC/DC heeft op het album
T.N.T. het nummer Schooldays van Chuck Berry opnieuw ingezongen. Een
ode aan Chuck Berry en zijn muziek wordt gedaan door Steppenwolf in het
nummer Berry Rides Again, waarin de gitaar en de piano treffend het
karakteristieke geluid van Berry's gitaar en Johnsons piano laten horen
en alle hits voorbij komen.The Beach Boys moesten Chuck Berry vermelden
als auteur van hun hit Surfin' USA omdat het nummer in sterke mate op
Sweet little sixteen leek.
Ook Elvis Presley was onder de
indruk van Berry. In de jaren zeventig speelde Presley met de gedachte
een album op te nemen met enkel liedjes van Berry. Dit is echter nooit
gebeurd. Wel heeft Presley door de jaren heen regelmatig Berrynummers
opgenomen en gebruikt in zijn live-acts, te weten: Brown-eyed Handsome
Man, Memphis, Tennesse, Too Much Monkey Business, Promised Land,
Maybellene, Johnny B. Goode, Rock and Roll Music en School Days.
Is dit de toekomst? Emails en sms'jes rechtstreeks op je oog
Is dit de toekomst? Emails en sms'jes rechtstreeks op je oog
Schermen zijn zó twintigste eeuw. Een internationaal team van
wetenschappers is momenteel druk aan het werk aan de volgende stap in de
digitale projectietechnologie: een contactlens die emails, sms'jes en
allerhande andere info meteen op het retina projecteert. Say what?
De wetenschappers zijn er nog lang niet, hoewel onlangs wel een
belangrijke stap gemaakt werd. Een primitief prototype werd getest op
konijnen en bleek veilig te zijn. Het prototype bestond uit een lens met
een LED-lampje en een ronde antenne.
Omdat het menselijke oog
normaal gezien niet kan focussen op iets wat heel dichtbij is, hebben de
wetenschappers ook een tweede lens gemaakt om het licht van de LED-lamp
te kunnen focussen.
De lens zal slechts 1 pixel kunnen tonen en
omdat ze gemaakt wordt van harde plastic zal de luchttoevoer naar het
oog worden verhinderd. Daarom kan de lens momenteel maar enkele minuten
aangedaan worden. Maar wetenschappers zijn ervan overtuigd dat ze die
nadelen kunnen wegwerken. Wie weet doen we het binnen enkele tientallen
jaren allemaal zoals The Terminator! (br.hln)
De extravagante Lady Gaga vormt een exclusief duo met Tony Bennett
Lady Gaga, is een Amerikaans zangeres. Ze schrijft haar eigen teksten en ontwerpt haar eigen kleding en videoclips. Ze werd in 1986 geboren in een Italiaanse familie in Manhattan. Haar ouders zijn Cynthia en Joseph Germanotta. Op vierjarige leeftijd begon ze met pianospelen. Op haar dertiende gaf ze haar eerste grote optreden. Op haar twintigste tekende ze een contract bij Interscope Records, waar ze haar eerste nummers schreef. Zo schreef ze onder andere voor de Pussycat Dolls en Britney Spears. In 2008 trad ze op tijdens de Miss Universe-verkiezing.
Tony Bennett, geboren als Anthony Dominick Benedetto (Astoria (Queens, New York City), 3 augustus 1926) is een Amerikaans zanger, van zowel populaire als jazzmuziek. Zijn artistieke carrière loopt al 55 jaar, met 14 Grammy Awards heeft hij een bijzonder respectabel palmares.
John William Weller (Paul Weller; Woking
Surrey), 25 mei 1958) is een Brits muzikant en zanger. Hij werd bekend
met de bands The Jam en The Style Council, alvorens vanaf begin jaren
negentig als solo-artiest aan het werk te gaan. Sindsdien staat Weller
bekend als een van de meest geliefde en invloedrijke artiesten van
Groot-Brittannië.
Weller groeit op als zoon van Ann
(schoonmaakster) en John Weller (taxichauffeur, amateurbokser,
bouwvakker); hoewel hij het niet breed heeft zetten z'n ouders alles op
alles om hem te geven waar hij om vraagt. Als tiener ontdekt Weller The
Beatles en raakt hij geïnteresseerd in de Modcultuur.
In zijn
Style Council-periode deed Weller steeds verwoedender pogingen om het
Jam-imago af te schudden met als gevolg dat hij niet alleen zijn fans
kwijtraakte maar ook zichzelf. In 1990, wanneer hij voor het eerst in
dertien jaar zonder platencontract zit keert hij noodgedwongen terug
naar zijn roots. Hij luistert weer naar de muziek uit zijn jeugd maar
ook naar artiesten als Neil Young, Van Morrison en Steve Winwood in
diens Traffic-periode.
Deze "mannen met baarden", die hij
jarenlang heeft verafschuwd, inspireren hem om weer liedjes te schrijven
op de akoestische gitaar; de eerste resultaten worden vanaf november
1990 in de kleine zalen ten gehore gebracht met de Paul Weller Movement
(waarvoor ex-Councildrummer Steve White weer in dienst wordt genomen).
Het tekort aan solomateriaal wordt opgevuld met enkele Jam- en
Council-nummers.
In 1991 verschijnt de eigen beheer-single Into
Tomorrow met op de B-kant het van Modernism afkomstige That Spritual
Thing. Weller is er zich van bewust dat geen enkele grote
platenmaatschappij zich naar zijn voorwaarden zal schikken, maar als hij
in november door Japan toert krijgt hij het zakgeld toegediend om er
zijn eerste solo-album van op te nemen...
Op 24 april 2009
verliest Weller zijn vader die meer dan 30 jaar z'n manager is geweest.
In april 2010 komt het album Wake Up The Nation uit, waarop ook Bruce
Foxton een nummer meespeelt.
Rod
Stewart (Roderick David) (Londen, 10 januari 1945) is een Britse
rockzanger bekend om zijn rauwe bluesy stem. Hij wordt de witte met de
zwarte stem genoemd of ook wel eens de laatste "song and dance man"
vanwege zijn podiumpersoonlijkheid.
Rod Stewart is CBE (Commander
of the order of The British Empire), een onderscheiding die hij met
kerst 2006 (New Year's Honours) kreeg uitgereikt door Elizabeth II voor
zijn culturele en artistieke verdiensten aan het Verenigd Koninkrijk.
Hij is ook opgenomen in de Rock & Roll Hall of Fame.
Frankie Goes to Hollywood (FGTH) was een Britse popgroep uit Liverpool die in de jaren 80 erg populair was. De naam Frankie Goes to Hollywood is afkomstig van een poster over de filmcarrière van Frank Sinatra.
De band ontstond in de Liverpoolse Punkscene van de jaren 70. Hier vormden Peter Gill, Jed O'Toole en Brian Nash de band Sons of Egypt, samen met Holly Johnson als zanger. In 1980 vormden zij, samen met Mark O'Toole maar zonder Brian de band Frankie Goes to Hollywood. Vrij snel daarna voegde Paul Rutherford zich bij de groep. Jed heeft de band in 1984 tijdelijk verlaten en werd vervangen door Brian. Toen Jed hetzelfde jaar weer terugkeerde bestond de band uit zes leden.
Hun eerste single Relax, uitgebracht in het late najaar van 1983, werd pas een grote hit, nadat diskjockey Mike Reid op BBC Radio One in zijn live-programma de plaat van de draaitafel haalde en in tweeën brak nadat hij wat beter naar de expliciete homo-erotische tekst luisterde. Ook de videoclip bij Relax was uiterst controversieel: hij speelde zich af in een SM-club. De BBC deed daarop de single in de ban, waarna er een enorme vraag naar de single ontstond en er - om verdere incidenten te voorkomen - een neutrale videoclip werd gemaakt.
De single Relax werd gevolgd door de eveneens door Trevor Horn geproduceerde single Two Tribes, een lied over kernoorlog. Dit nummer werd in onder meer Groot-Brittannië en Nederland een nummer 1-hit. De videoclip was in Groot-Brittannië vanwege het gewelddadige karakter niet te zien. In de videoclip, geregisseerd door Godley & Creme, vochten twee lookalikes van respectievelijk Ronald Reagan en Konstantin Tsjernenko (de leiders van de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie van dat moment) een verbeten strijd in een worstelring terwijl de bandleden van FGTH op de uitslag wedden. Aan het einde van de clip explodeerde de aardbol.
De derde single, The Power Of Love, werd in Groot-Brittannië de derde nummer 1-hit op rij; FGTH werd daardoor de tweede groep in de Engelse hithistorie die dat bereikte met de eerste drie singles. De eerste was Gerry & the Pacemakers in 1964.
De groep bracht nog enkele singles uit, totdat zanger Holly Johnson de groep in 1987 verliet. Holly Johnson, toen inmiddels hiv-patiënt, kwam in 1989 met een redelijk succesvol soloalbum. Hierna werd het stil rond de groep en haar leden. Wel werd in 1993 een remix van Relax uitgebracht. In 2003 deed muziekzender VH1 een poging om de band weer bij elkaar te krijgen, maar dat mislukte omdat Holly Johnson er geen zin in had. "Not in the next millennium". Toch kwam er een reünie met een andere zanger. Hierna werden nog een aantal compilaties uitgebracht.
Thomas Earl Petty (Gainesville (Florida), 20 oktober 1950) is een Amerikaans muzikant. In 1976 brak hij door met zijn band Tom Petty & the Heartbreakers. Zijn muziek wordt regelmatig vergeleken met de stijl van Bob Dylan en Neil Young.
Tom Petty werd in 1950 geboren in Gainesville, Florida. Op zijn zeventiende verliet hij school om zich aan te sluiten bij de band Mudcrutch. In deze band zaten ook de latere Heartbreakers Mike Campbell (gitaar) en Benmont Tench (keyboard). Begin jaren zeventig ging de band uit elkaar, vlak nadat de groep een contract was aangeboden door Shelter Records.
Tom Petty trok toen van de ene band naar de andere, tot hij zich in 1975 weer aansloot bij Tench en Campbell, die een samenwerking waren aangegaan met Ron Blair (basgitaar) en Stan Lynch (drums). Het vijftal noemde zichzelf the Heartbreakers. In 1976 kwam het album Tom Petty & the Heartbreakers uit. Het album deed weinig in de Verenigde Staten, maar was in het Verenigd Koninkrijk een groot succes, mede doordat de band daar op tournee ging als openingsact voor Nils Lofgren. Na het Britse succes sloeg het album ook in Amerika aan. You're Gonna Get It, het tweede album uit 1978, was de eerste grote hit in hun thuisland.
Door overnames moesten Petty en the Heartbreakers in 1979 van label wisselen, en kwamen zo terecht bij Backstreet Records. Eind 1979 kwam het derde album uit, Damn the Torpedoes. Het album was een groot succes: het werd goed ontvangen bij zowel de critici als het grote publiek, en de band scoorde enkele hits.
In 1981 verscheen de opvolger van Damn the Torpedoes; Hard Promises. Ook produceerde hij het comeback-album van Del Shannon en nam hij een zelfgeschreven duet op met Stevie Nicks. De Fleetwood Mac-zangeres was zo'n groot fan van de Heartbreakers dat ze deze sound wilde hebben voor haar eerste soloplaat. Het oorspronkelijke nummer dat Petty zou leveren besloot hij voor zichzelf te houden nadat Nicks tijdens het voorzingen spontaan een tweede stem toevoegde.
Na Long After Dark, het album uit 1982, verliet de bassist Ron Blair de groep. Hij werd vervangen door Howie Epstein.
In 1985, drie jaar later, verscheen Southern Accents; op dit album, geproduceerd door Dave Stewart van de Eurythmics probeerde de band nieuwe genres uit. De geschiedenis herhaalde zich doordat Petty wederom een nummer voor zichzelf hield dat eigenlijk voor Stevie Nicks was bedoeld. Mede dankzij de Alice in Wonderland-clip werd Don't Come Around Here No More een hit.
Na dit album ging de band op tournee met Bob Dylan. Dylan speelde ook op het nummer "Jammin' Me" voor het album Let Me Up (I've Had Enough) uit 1987. Nadat dit album uitkwam, werd Petty's huis verwoest door een brand.
In 1988 werd Petty lid van de Traveling Wilburys, een all-star band die ook bestond uit George Harrison, Roy Orbison, Bob Dylan en Jeff Lynne. Het jaar daarop bracht hij zijn eerste soloalbum uit, Full Moon Fever. Het album werd geproduceerd door Lynne en bevatte onder andere de hit "Free Fallin'". In 1991 keerde hij weer terug naar the Heartbreakers, en bracht met hen het album Into the Great Wide Open uit.
In 1993 kwam de Greatest Hits-cd uit, met daarop twee nieuwe tracks, beide geproduceerd door Rick Rubin. Een van die tracks was "Mary Jane's Last Dance". Voor dit nummer ontving de band in 1994 een MTV Video Music Award voor Best Male Video. In datzelfde jaar kwam Wildflowers uit, commercieel het grootste succes van de band. Stan Lynch was inmiddels producer geworden en dus moest er een vervanger worden gezocht. Ex-Nirvana-drummer Dave Grohl deed mee bij een televisie-optreden maar bedankte voor een vaste plek omdat hij bezig was met het eerste album van de Foo Fighters. De uieindelijke keuze viel op Steve Ferrone (ex-Average White Band).
In 1996 maakte de band de soundtrack van de film She's the One. In 1999 kwam Echo uit, in 2002 The Last DJ en in 2006 Highway Companion.
In 2008 verscheen het album Mudcrutch dat werd opgenomen met de toenmalige leden van deze band.
Begin 2010 kondigde Petty het nieuwe Heartbreakersalbum Mojo aan. Dit album kwam op 11 juni 2010 uit.
Sananda Maitreya, geboren als Terence Trent Howard (New York City, 15 maart 1962) is een Amerikaanse zanger. Tot 2001 stond hij bekend onder de naam Terence Trent D'Arby.
Trent D'Arby scoorde vooral eind jaren tachtig enkele grote hits. Met Wishing Well scoorde hij in 1987 een nummer 1-hit in onder meer Nederland en de VS. Andere welbekende nummers zijn onder andere Sign your name, Dance little sister, Rain, Delicate en Holding on to you.
In de jaren tachtig was hij als Amerikaans militair gelegerd in Duitsland. Daar sloot hij zich aan bij een band genaamd The Touch. Nadat hij het leger had verlaten verhuisde hij naar Londen, waar hij zijn demo-tape opnam. Dankzij deze demo kreeg hij een contract aangeboden bij CBS Records. Zijn debuutsingle If you let me stay werd direct een grote hit in Europa.
In 1987 kwam zijn debuutalbum Introducing the Hardline According to Terence Trent D'Arby uit. Hij beweerde in interviews dat dit het beste album was sinds Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band van de Beatles. Deze opmerking leverde hem in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië veel publiciteit op. De singles If you let me stay, Wishing well, Dance little sister en Sign your name worden wereldwijd grote hits.
Zijn tweede album Neither fish nor flesh, met als ondertitel A soundtrack of love, faith, hope & destruction uit 1989 werd minder enthousiast ontvangen. Het album verkocht desondanks meer dan 2 miljoen exemplaren.
In de jaren negentig werden nog uitgebracht Symphony or damn (1993) en Vibrator (1995), waarvan de singles Delicate, een duet met Des'ree, en Holding on to you de bekendste zijn. Ook het nummer Let her down easy wist in 1993 de hitparades te halen en is inmiddels twee keer door andere artiesten gecoverd. Hij bleef actief in de muziek. Zo trad hij in 1999 op als plaatsvervangend voorman van INXS bij de opening van het Olympisch Stadion in Sydney. Later dat jaar speelde hij Jackie Wilson in de Amerikaanse miniserie Shake, rattle and roll.
Op 4 oktober 2001 veranderde hij zijn officiële naam in Sananda Maitreya. Onder deze naam brengt hij in 2001 het album Wildcard! uit. Het nummer O Divina wordt een bescheiden hit in Italië waar hij tegenwoordig woont met zijn Italiaanse echtgenote.
Op 29 juli 2005 bracht hij het album Angels & Vampires - Volume I uit via zijn officiële website. Het is volledig te koop als MP3-album. In 2006 kwam het vervolg uit, met de titel Angels & Vampires - Volume II. In oktober 2007 werd het als dubbel-cd uitgebracht, alleen te verkrijgen via zijn officiële website.
Ook in oktober 2007 is het eerste hoofdstuk van zijn volgende project, Nigor Mortis, online gekomen. Het volledige album verscheen op 20 mei 2009, zowel als MP3-album als cd.
Hoewel een moederpoes haar kittens vaak bij het nekvel draagt, is dat
niet de goede manier om een volwassen kat op te tillen. Zelfs
lichtgewichten zijn eigenlijk al te zwaar om goed ondersteund te worden
door die overtollige, losse huid. Wij geven vijf tips om het wel goed te
doen!
De meeste katten houden er niet
van om langs de voorkant benaderd te worden. Er is veel kans dat ze je
vriendelijke gebaar interpreteren als een regelrechte aanval en ze
zullen niet aarzelen om met hun nagels naar jou uit te halen. Benader
haar dus enkel langs de zijkant en laat goed zien wat je van plan bent.
Gebruik
de hand die zich het verst van de kat bevindt om haar op te tillen. Leg
die hand onder haar 'oksels' van de voorpoten en til haar op.
Terwijl
je de kat optilt, moet je je vrije hand (die het dichtst bij haar is)
onder de achterpoten leggen. Zo geef je steun aan de onderste helft van
haar lichaam.
Sommige
katten houden ervan om vastgehouden te worden als een baby, terwijl
anderen liever rond je schouders hangen. Kijk wanneer je kat het minst
tegenstribbelt en hou je kat vast volgens haar eigen voorkeur.
Let
goed op de reactie van je kat als je haar wel optillen. Doe dat niet
als ze duidelijk aangeeft dat ze het niet wil. Dat doet ze bijvoorbeeld
door weg te lopen.
Als je kat in je armen tegenpruttelt of
kronkelt, dan heeft ze waarschijnlijk geen zin in. Zet haar op de grond
en probeer het later opnieuw. Of misschien heeft ze wel zin om te
spelen? (br.hln)
Wonderplant stevia: voordelen van deze zoetstof op een rijtje
Wonderplant stevia: voordelen van deze zoetstof op een rijtje
Stevia, een plantaardige zoetstof, is vanaf vandaag officieel in
Europa toegelaten. Hoewel deze plant al eeuwenlang gebruikt wordt in
Latijns-Amerika, wordt dit lang in Europa verboden omdat werd gedacht
dat het kankerverwekkend was, maar dat blijkt niet te kloppen.
Stevia is een natuurlijke zoetstof die gemaakt wordt van de bladeren van
de steviaplant. Dit wordt al 60 jaar in Japan gebruikt als alternatief
voor een andere zoetstof aspartaam, tot nu zijn er nog geen klachten
gemeld, waarmee de mythe dat het kankerverwekkend is, wordt ontkracht.
Je kunt het krijgen in poeder of vloeibare vorm, maar ook de gedroogde
blaaderen zijn bruikbaar.
Buiten
het feit dat het ook zoet is, vertoont het geen andere gelijkenissen
met suiker. Het bevat geen calorieën of koolhydraten. Dit maakt dat
patiënten met suikerziekte het mogen eten, maar deze mensen contacteren
toch best eerst hun arts. Omdat het een plantenextract is, houdt het
verschillende voordelen voor je gezondheid in. Zo is het antibacterieel,
bevat het antioxidanten en helpt het de bloeddruk te verlagen. Wat
verklaart waarom het zo populair is als alternatief voor suiker.
Je
kunt stevia gebruiken om te koken of te bakken, in het laatste geval is
het wel aangewezen dat je de helft stevia en de helft suiker neemt.
Omdat het veel zoeter is, heb je er minder van nodig dan van suiker om
dezelfde smaak te krijgen. Op de verpakking zal de aangewezen
hoeveelheid staan. Gedroogde bladeren zijn tot 10 à 15 keer zoeter. Het
is dus best dat je begint met een kleine hoeveelheid en dat je naar
smaak bijvoegt. Net als suiker versterkt stevia de smaak van andere
voedingswaren en is het oplosbaar in water. Het product is
hittebestendig tot 200 graden en niet-karameliseerbaar.
Het
wordt niet bruin bij het bakken, dus als je een bruine kleur wil, neem
je best de helft suiker, honing of ahornsiroop. Sommige mensen merken
wel een nasmaak op, dit kun je beperken door een andere stof als honing
of ahornsiroop toe te voegen. Je kunt het ook toevoegen aan thee of
andere dranken, maar je kunt er ook ijs mee maken.
Een
ander voordeel is dat het ook gebruikt kan worden als
schoonheidsproduct. Zo kun je het aanbrengen als gezichtsmasker, het
maakt de huid strak en doet rimpels vervagen. Het helpt ook bij eczeem,
acne en jeuk. Als laatste versnelt Stevia het genezingsproces bij
wondjes en koortsblaasjes. (br.hln)
Maurice Brazil Prendergast 1858 1924 was een Amerikaans postimpressionistische kunstenaar
Maurice Brazil Prendergast 1858 1924 was een Amerikaans postimpressionistische kunstenaar
Klik op de foto om een filmpje van zijn overige werken te bekijken
Maurice Brazil Prendergast (St. John's, 10 oktober 1858 New York City, 1 februari 1924) was een Amerikaans postimpressionistische kunstenaar die werkte met olieverf, aquarel en monotype. Formeel was hij lid van De Acht, maar de fijnheid van zijn composities en mozaïek-achtige schoonheid van zijn ontwerpen hadden weinig gemeen met de filosofie van de groep.
Prendergast werd geboren in het Canadese Newfoundland. Na het mislukken van zijn vaders subarctische handelspost, verhuisde het gezin naar Boston in de Verenigde Staten. Daar ging de jonge Prendergast in de leer bij een commercieel kunstenaar en terwijl hij in het begin felle kleuren gebruikte, werd zijn volwassen werk gekenmerkt door platte motiefeffecten.
Wandeling langs de Seine
Prendergast was erg verlegen en bleef zijn leven lang vrijgezel. Hij was erg gehecht aan zijn broer Charles, die kunstenaar was en een succesvol lijstenmaker. Prendergast studeerde gedurende drie jaar in Parijs aan de Académie Colarossi en de Académie Julian.
Tijdens een vroeg verblijf in Parijs, ontmoette hij de Canadese schilder James Morrice, die hem voorstelde aan de Engelse avant-gardekunstenaars Walter Sickert en Aubrey Beardsley, beiden vurige bewonderaars van James McNeill Whistler. Zij beïnvloedden zijn toekomstige schilderstijl.
Hij was lid van De Acht, de 20e-eeuwse groep van Amerikaanse schilders met als leider Robert Henri, waartoe verder Shinn Everett, John Sloan, Arthur B. Davies, Ernest Lawson, George Luks en William Glackens behoorden.
Een nadere kennismaking met Vuillard en Bonnard plaatste hem stevig in het postimpressionistische kamp. Hij ontwikkelde een zeer persoonlijke stijl, met gedurfde contrasterende, juweelachtige kleuren en vlakke, patroonachtige vormen, ritmisch geordend op een doek. Vormen werden drastisch vereenvoudigd en gepresenteerd in vlakke gebieden aan heldere, ongemoduleerde kleur. Zijn schilderijen zijn treffend beschreven als wandkleedachtig of lijkend op mozaïeken. Een reis naar Venetië in 1898 stelde hem bloot aan het genre van Vittore Carpaccio, wat hem aanmoedigde tot nog meer complexe en ritmische arrangementen. Hij werd ook een van de eerste Amerikanen die het werk van Cézanne omhelsde en zijn expressieve gebruik van vorm en kleur leerde te begrijpen en te gebruiken.
Prendergast schilderde meestal mensen in hun vrije tijd. In de Armory Show in 1913 toont hij met zeven werken zijn stilistische volwassenheid. Hoewel hij voornamelijk werkte aan aquarellen ging hij later in zijn loopbaan ook met olie aan de gang. Hij produceerde ook een groot aantal monotypes tussen 1891 en 1902.
Dat deze vrucht een wondermiddeltje zou zijn, doet al eeuwen de
ronde. Granaatappels barsten van de vitaminen, ijzers en antioxidanten.
Ze zijn niet alleen gezond voor het hart, het zijn ook natuurlijke
vechtersbazen tegen stress en ja, ze kunnen zelfs je seksleven
verbeteren. Een nieuwe studie kent er echter nog een kwaliteit aan toe:
de granaatappel als sleutel tot eeuwige jeugd.
Het onderzoek, met een prijskaartje van meer dan 2 miljoen euro, werd
uitgevoerd in het private laboratorium van ProbelteBio in Murcia,
Spanje. Dokter Sergio Streitenberger, hoofdonderzoeker van deze
granaatappelstudie legt uit:
"We zijn zeer enthousiast over dit
onderzoek en we geloven dat een regelmatige opname van dit
granaatappelextract het proces van DNA-oxidatie kan afremmen. Op een
manier kan je ouder worden vergelijken met roesten. Oxideren is een
beschadigend proces en de mogelijkheid je lichaam hier tegen te
beschermen zou een ware doorbraak zijn."
Ja, een natuurlijk
middel om verzwakking van hersenen, spieren en organen tegen te gaan en
zelfs je huid langer jong te houden, dat zou wat zijn, niet?
60
proefpersonen kregen gedurende 1 maand een capsule met extracten van
volledige granaatappels, met nadruk op de delen die we doorgaans niet
eten. Een andere groep kreeg placebo's. Vervolgens werden metingen
verricht op de chemicalieën in de lichamen van alle deelnemers.
Resultaat?
Onderzoekers vonden bij de proefpersonen die de granaatappelcapsules
hadden ingenomen een significante daling in de metingen die peilden naar
celschade. Zo zou de chemicalie 8-Oxo-DG uit ons lichaam gezuiverd
kunnen worden door het opnemen van extracten uit de granaatappel,
waardoor het oxidatieproces van DNA in cellen zou vertragen en we langer
jong zouden kunnen blijven.
Het onderzoek zou later deze maand
gepubliceerd worden. Eens benieuwd of we binnenkort allemaal massaal
granaatappelcapsules naar binnen zullen spelen.
Canned Heat is een witte blues- en boogie-band, in november 1965 opgericht door Bob 'The Bear' Hite (zang) en Al 'Blind Owl' Wilson (gitaar).
De naam "Canned Heat" ontleenden zij aan een in 1928 uitgebrachte blues van Tommy Johnson Canned Heat Blues. Een song over een alcoholicus die reddeloos verslaafd was aan het drinken van verdunde Sterno, een alcoholproduct in blik gebruikt voor verwarming, ook wel in het algemeen "canned heat" genoemd.
In het nummer Turpentine Moan op de lp 'Boogie with Canned Heat' zingt Canned Heat over hetzelfde fenomeen namelijk het drinken van brandstof (terpentine). De piano in dit nummer wordt bespeeld door Sunnyland Slim.
Andere bandleden zijn: Larry 'The Mole' Taylor (bass), Henry 'The Sunflower' Vestine (gitaar) en Adolfo 'Fito' de la Parra (drums). Het succes van de groep was mede te danken aan de film Woodstock, waarvan het nummer Going up the country de officieuze soundtrack is geworden en aan de wervelende show die daar bij hoorde. Ook op het Monterey Pop Festival, twee jaar eerder, gooide deze band al hoge ogen. Hits zijn On the road again en Lets work together. Canned Heat is meer een tourband dan een band die de hitlijsten verovert, wat het uitblijven van meer hits verklaart. De gitarist Harvey Mandel vervangt Henry Vestine gedurende de periode 1969-1970. In de jaren 70 zal ook Richart Hite, broer van Bob Hite, enige tijd bassist zijn van de groep.
De band trad in die tijd veel op voor de VPRO, oa voor het legendarische TV- en radioprogramma's Piknik te Baarn en het radioprogramma Campus in Arcen. Tevens is een liveoptreden van de groep bewaard gebleven in het Concertgebouw te Amsterdam, eveneens opgenomen voor de VPRO-radio. Van deze opnames is in 2007 een CD verschenen met als spraakmakende titel Under the Dutch Skies op het label MLP.
Op 3 september 1970 sterft Al 'Blind Owl' Wilson aan een overdosis, wat het hart uit de band rukt. In een wisselende samenstelling gaat de band verder, maar als op 5 april 1981 Bob 'The Bear' Hite sterft aan een hartaanval tijdens een optreden, lijkt het over. De band gaat echter verder. Op 20 oktober 1997 sterft ook Henry 'The Sunflower' Vestine. Desondanks bestaat Canned Heat nog steeds onder leiding van Fito de la Parra, maar er wordt vooral geteerd op oud succes. Hierin hebben gitaristen als Walter Trout en Harvey Mandell af en toe meegespeeld.
Minder zout eten stimuleert de productie van chemische stoffen die slecht voor het hart zijn, waarschuwen wetenschappers.
Gezondheidsexperts beweren al langer dat een eetpatroon rijk aan zout de
bloeddruk kan verhogen. Onderzoekers aan de universiteit van Kopenhagen
beweren nu na analyse van 67 studies bij 40.000 mensen dat je opname
verminderen de sterftekans van sommige patiënten met hartproblemen kan
verhogen. Het zou je cholesterol met 2,5 procent doen stijgen en een
bepaald type vet met 7 procent verhogen, dit kan bloedklonters
veroorzaken.
Deze
verandering zou ook ervoor zorgen dat de nieren meer van het proteïne
renine en het hormoon aldosteron, dat in verband staat met een hoge
bloeddruk, produceren. Onderzoeker Niels Graudal: "Een toename in
cholesterol verhoogt de kans op sterfte aan hart- en vaatziekten. In
plaats van van de opname van zout te beperken, zouden mensen zich beter
concentreren op het stoppen met roken, de consumptie van alcohol
beperken en gewicht verliezen."
"Er
is geen sterk bewijs dat het verlagen van zout het risico op
hartziekten of een vroegtijdige dood beperkt", professor Graham
MacGregor trekt deze bevindingen in twijfel. Hij zegt dat de cijfers
onbeduidend zijn, een kleine toename van deze stoffen zijn gelijkaardig
aan het effect van diuretica die gegeven worden om de bloeddruk te
verlagen. Professor Keith C. Ferdinand: "Deze studie ontkracht de
aanbeveling dat minder zout eten een groot voordeel heeft op het
beperken van hart- en vaatziekten bij de algemene bevolking, dit kan
levens redden."
Volgens experts eten volwassenen best niet meer
dan 6 gram per dagen, wat gelijk staat aan ongeveer een theelepel. Ook
laat je best voedingsmiddelen als spek, kaas, salami en gezouten nootjes
liggen.
